AUTYZM

- deszczowe dzieci

- dzieci spod szklanego klosza

- dzieci zamienione przez wróżki

Czym jest autyzm?

Autyzm – od gr. autos (sam)

Autyzm to zespół poważnych zaburzeń rozwoju dziecka, związanych z wrodzonymi dysfunkcjami układu nerwowego.

Autyzm wczesnodziecięcy

(Kenner)

Autyzm(Bleuler)

Brak fantazji lub

zdolności do kreowania rzeczywistości

Rozluźnienie

dyscypliny myślenia logicznego w połączeniu

z zamknięciem się w sobie

Statystyki

Autyzm występuje częściej u chłopców niż u dziewczynek – relacja 4:1

Ujawnia się u 15 / 10 000 dzieci, przy czym ok. 70% dzieci autystycznych jest bardziej lub mniej poważnie

upośledzona umysłowo

Kutsch i Petermann twierdzą, że uprawia 70% dzieci autystycznych wskaźnik IQ wynosi mniej niż 70

Przyczyny autyzmu

Chemiczne i biochemiczne

Genetyczne

Psychologiczne i psychoanalityczne

Związek z innymi chorobamiZaburzenia postrzegania

i przetwarzania informacji

Organiczne uszkodzenia mózgu

Objawy autyzmu

niezdolność do tworzenia więzi i interakcji społecznych

stereotypowe powtarzające się czynności (wymóg stałości otoczenia)

brak mowy lub mowa niekomunikatywna

problem integracji sensoryczno - motorycznej

łatwość mechanicznego zapamiętywania

dewiacyjne zainteresowania

„O czym ci ludzie rozmawiają ze sobą oczami?”

Niezdolność do tworzenia więzi i interakcji społecznych

- Brak teorii umysłu (mindblindness – ślepota umysłu), egocentryzm

- Nieodczuwanie potrzeby tworzenia więzi z innymi osobami

- Przyzwyczajanie się do przedmiotów i stałego planu działania

- Niezdolność do empatii

- Jednostronność komunikacji

- Brak autoprezentacji i samokrytyki

- Niezdolność przestrzegania konwenansu społecznego

- Nierozumienie istoty udawania, chowania, trzymania w tajemnicy

Stereotypia

Jednym z najbardziej typowych objawów autyzmu jest domaganie się stałości otoczenia. Na wszelką zmianę dziecko autystyczne reaguje silnym podnieceniem, gniewem lub nieadekwatnym lękiem, które mogą prowadzić do zachowań agresywnych lub autoagresywnych.

Dziecko zapewnia sobie bezpieczeństwo poprzez wykonywanie powtarzalnych, ale niekontrolowanych ruchów, np.:

kręcenie się przybieranie póz podskakiwanie machanie rękami wydawanie dźwięków różnego rodzaju itp.

Mowa osób autystycznych

Opóźniona lub zmieniona mowa, niekomunikatywna

Wypowiedzi lakoniczne

Poważne zaburzenia we wszystkich aspektach języka

Leksyka uboga, stereotypowa, słowa i zwroty powtarzane

Występują echolalie,

Niezbyt zaburzona składnia i artykulacja

Słabe rozumienie mimiki i gestów

Mowa osób autystycznych

Słabe rozumienie mimiki i gestów

Brak kontaktu wzrokowego

Skupianie się na konkretach

Głos monotonny bez wyraźnych akcentów dynamicznych i melodycznych

Rzadkie spontaniczne używanie mowy

Trudności z rozumieniem dowcipu, kpiny czy żartu

Problem z rozumieniem słów abstrakcyjnych

Motoryka • Zwinność

• Gibkość

• Elastyczność • Zgrabność • Dobra kontrola ruchów, pomimo sprawiania wrażenia bycia nieobecnym

Niezbędne ciągłe sprawowanie opieki nad dzieckiem.

Problemy z integracją sensoryczno - motoryczną

Słaba centralna koherencja, która jest przyczyną zaburzeń percepcji (hipoteza: przedkładanie zmysłu dotyku, zapachu, smaku nad inne).

Nadaktywność, trudności z koncentracją uwagi, niezdolność do podzielności uwagi, „biały szum”, zaburzenia napięcia mięśniowego

i koordynacji ruchowej.

Nadwrażliwość na hałas, dotyk, zapach (uzewnętrznia się poprzez silne podniecenie, bieganie w kółko, nerwowy śmiech,

nieadekwatny lęk, itp.)

Dewiacyjne zainteresowania szczególna pamięć do nazw miejsc, dat, etc.

preferowanie zabaw indywidualnych (układanie puzzli, klocków), stereotypowych

fascynacja określonymi urządzeniami mechanicznymi

zachowania niszczycielskie

Elementy terapii

Terapia

• Metoda Opcji

• Metoda Knillów

• Metoda Sherborne

• Wspomagana Komunikacja

• Metoda Affolter

• Holding

• Metoda Domana

• Rozwijanie sprawności manualnej

Jak postępować z dzieckiem autystycznym?

Jak postępować z dzieckiem autystycznym?

„primum non nocere”

nie podejmować pochopnych decyzji w diagnozie

uważnie i przez długi okres czasu obserwować dziecko

w razie wystąpienia niepokojącego zachowania, należy udać się z dzieckiem do ośrodka wczesnej diagnozy i interwencji

należy podjąć z dzieckiem także terapię domową, zalecaną przez lekarza

2 KWIETNIA Światowy Dzień Autyzmu

W dniu 21 stycznia 2008r. podczas Zgromadzenia Ogólnego Narodów Zjednoczonych podjęto decyzję, by wyznaczyć 2 kwietnia jako Światowy Dzień Autyzmu, który ma być obchodzony każdego roku poczynając od roku 2008. Dzień Autyzmu ma uświadomić i uwrażliwić społeczeństwo na problemy osób dotkniętych tą chorobą.

Bibliografia

Opracowały:-Małgorzata Skrobańska-Augustyna Wolff

Kruk – Lasota J., Autyzm czy nie autyzm? Problemy diagnozy i terapii pedagogicznej małych dzieci, Wrocław 1999.

Jaklewicz H., Autyzm wczesnodziecięcy. Diagnoza, przebieg, leczenia, Gdańsk 1993.

Gałkowski T., Dziecko autystyczne w środowisku rodzinnym i szkolnym, Warszawa 1995.

Foniatria kliniczna, pod red. Pruszewicza A., Warszawa 1992.

Gałkowski T., Jastrybowska G., Logopedia w pytaniach i odpowiedziach, Opole 2003.