bdw - editie 1311
DESCRIPTION
Brussel Deze Week van 11 januari 2012TRANSCRIPT
N° 1311 VAN 12 TOT 19 JANUARI 2012 ¦ WEEK 2: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VZW BRUSSEL DEZE WEEK, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-226.45.40, ABONNEMENTEN: 02-226.45.45, FAX: 02-226.45.69, E-MAIL: [email protected]
Aanleg fietspaden valt stil
D e aanleg van fietspaden in het Brusselse gewest valt stil. Dat blijkt uit een schrif-
telijk antwoord van minister van Vervoer Brigitte Grouwels (CD&V) aan Brussels parlementslid Jef Van Damme (SP.A). Sinds het aantreden van de rege-ring-Picqué IV in juli 2009 is er nog maar 5,6 kilometer gescheiden fietspad aangelegd. Daar komen nog wat gemarkeerde fietspaden bij, ‘befietsbare’ busbanen en fietssug-gestiestroken, maar telkens minder dan één kilometer. Dat brengt het totaal op 7,5 kilometer.De cijfers staan in schril contrast met de vorige regeerperiode. Minis-
ter van Vervoer Pascal Smet (SP.A) wou van Brussel een echte fiets-stad maken. In die periode is 73 kilometer fietspad aangelegd. In de eva luatie van Fietsplan I staat ook hoe die eruitzien: 10 kilometer ge-scheiden en 23 kilometer gemar-keerd fietspad, 6 kilometer busbaan en 34 kilometer fietssuggestie-strook.De huidige regering-Picqué is nog maar halverwege, maar het lijkt haast onmogelijk om die resultaten nog te halen.
Andere prioriteitenEr zijn verklaringen voor het grote verschil, en die zijn niet zozeer
budgettair. Onlangs kondigden mi-nister Grouwels en staatssecreta-ris voor Mobiliteit Bruno De Lille (Groen) nog aan dat Brussel dit jaar 13 miljoen euro zal investeren in fietspaden. Dat is een record.De verklaring voor het lage cijfer ligt in een andere beleidskeuze.
Minister Grouwels heeft ervoor gekozen om de Gewestelijke Fiets-routes (GFR) prioritair af te werken. Zo staat het in het regeerakkoord.
Tegen 2014 zullen nagenoeg alle GFR’s klaar zijn. GFR’s brengen fietsers op een comfortabele ma-nier van de ene wijk naar de andere. Daarbij worden gevaarlijke punten weggewerkt, maar veel fietspaden levert dat niet op.Een andere beleidskeuze van de mi-nisters Grouwels en De Lille is om vrijliggende fietspaden te verkiezen boven geschilderde fietspaden. De aanleg daarvan kan jaren aansle-pen, omdat die meestal samen-hangt met de volledige heraanleg van de weg. Aan werk ontbreekt het overigens niet. Slechts één derde van de gewest wegen heeft vandaag al een fietspad.Tot slot is het zo dat de gewest-wegen waar het makkelijkst een befiets bare busbaan kon worden aangelegd, al aangepakt zijn. De moeilijkere gevallen, zoals de El-sensesteenweg of de Franklin Roo-
BRUSSEL – De huidige Brusselse regering heeft nog maar zeven kilometer fietspad aangelegd. Dat is een pak minder dan in de vorige regeerperiode (2004-2009), toen er meer dan zeventig kilometer fietspad bijkwam.
Amper een derde van de gewest-wegen heeft een fietspad
Mobiliteit > Slechts 7,5 kilometer, tegenover 73 in vorige legislatuur
Tien avonden winTerjazz in familiale sfeer bij ThÉÂTre marnien ook: mira, ivo dimchev en 15 jaar Cinema nova.
AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153
12 0112
seveltlaan, blijven over. Daartegen-over staat dan weer dat er aan de Kruidtuinlaan erg snel een fiets-/busbaan zou kunnen bijkomen, maar dat die om een of andere bi-zarre reden maar niet uitgevoerd geraakt.� Steven�Van�Garsse
Blader verder voor onze condities.
NISSANVERANDERT
DE REGELS
Mini-verbruik.
Maxi-condities.
Zie p. 32DB24/183726A2
ADVERTENTIE
ADVERTENTIE
BRUSSEL – Op de Grote Markt sneeuwde het dinsdagmiddag koksmutsen. Met precies 655 toques gaven sterren- en andere chefs, traiteurs, ambachtslui en toeleveranciers van de horeca het startschot van Brusselicious. De lanceringsstunt van het eerste jaar van de Brusselse gastronomie was meteen goed voor een plaatsje in het Guinness Recordboek. De amuse-bouche werd gesmaakt. Hopelijk valt ook de rest van het menu te pruimen.� JMB
FOTO: © IVAN PUT
lekkerbekken luiden brUsseliCioUs in
Voorpublicatie bij Zazie
De Cock - De brief van... bw.def_Opmaak 1 02-12-11 10:20 Pagina 67
Rosie en Moussa, deel 2: De brief van papa
27
LEES PAGINA 20NU IN PREMIÈRE BIJ BRONKS
HET NIEUWE BOEK VAN MICHAEL DE COCK EN JUDITH VANISTENDAEL
(waar het allemaal begon)
BDW 1311 PAGINA 2 - DONDERDAG 12 JANUARI 2012
Loul werd in 1987 als een van de eerste minderjarige vluchtelingen opgevangen in het Klein Kasteeltje. We zijn 25 jaar later. Zijn dochter Nardos is, net als mijn dochter, gefascineerd door alles wat roze is.
© IVAN PUT
DE WEEK IN BEELD DOOR IVAN PUT
Salduz hapert nogUitgelicht > Slechts handjevol Franstalige Brusselse advocaten werkt mee
D e Salduz-wet houdt in dat een verdachte al van bij het eerste politieverhoor recht
heeft op een advocaat. De wet is ver-noemd naar een jonge Turk die in zijn land veroordeeld werd omdat hij deelgenomen zou hebben aan een verboden betoging van de Koerdi-sche PKK. Hij had de feiten toegege-ven tijdens het politieverhoor, maar zei later dat hij onder druk bekend had.De 17-jarige trok naar het Europees Hof voor de Rechten van de Mens in Straatsburg. Dat oordeelde in 2008 dat Salduz geen eerlijk proces had gekregen omdat er tijdens het poli-tieverhoor geen advocaat aanwezig was. Alle landen van de Raad van Europa werden aangemaand om dit
principe snel op te nemen in hun rechtssysteem. België treuzelde drie jaar, onder meer omdat de parketten dwarslagen. De advocaten bleven echter aandringen. “De aanwezig-heid van een advocaat voorkomt dat de politie tijdens het verhoor onge-oorloofde druk uitoefent,” zegt Tom Bauwens van de Nederlandse Orde van Advocaten bij de Brusselse ba-lie. “De advocaat kan de verdachte ook vertellen wat hij beter wel en niet zegt. Dat hoeft niet te leiden tot vertraging, integendeel zelfs. Ik denk ook dat de onderzoeken er al-leen maar degelijker op worden.” De Belgische wet werd vorige zomer aangenomen en trad op 1 januari in werking.De politievakbonden lieten vorige
week meteen van zich horen. Ze meldden dat de Brusselse procu-reur Bruno Bulthé in een recente omzendbrief de politie opdracht had gegeven om bij een vijftigtal mis-drijven – gaande van autodiefstal tot slagen en verwondingen – de ver-dachte niet meteen aan te houden en te verhoren, maar hem eventueel later uit te nodigen voor een verhoor. In dat geval is de aanwezigheid van een advocaat immers niet verplicht. Op die manier zou de politie niet overbelast raken.Heel wat politici reageerden ontzet en spraken over straffeloosheid. Mi-nister van Justitie Annemie Turtel-boom (Open VLD) liet daarop weten dat ze de ‘werkafspraken’ van Bulthé een maand zou aanzien.Ook de politievakbonden waren niet opgezet met de omzendbrief. “Het klopt dat dit beleid in de praktijk al langer bestond, maar door het te officialiseren in een omzendbrief, geef je het verkeerde signaal, name-lijk dat een crimineel lang onder de radar kan blijven,” zegt Gert Cockx van de politievakbond NSPV.
Tegelijkertijd erkent Cockx dat de politie niet klaar is voor de Salduz-wet. “Er is onvoldoende infrastruc-tuur. Er moet nu namelijk ook een lokaal zijn waar de verdachte en zijn
advocaat voor het verhoor in ver-trouwen kunnen overleggen, terwijl de politie toch een oogje in het zeil houdt. Want wij staan ook in voor de veiligheid van de advocaat. Bo-vendien moeten nog heel wat poli-
tiemensen een speciale opleiding krijgen.” Hoe dan ook zal de Salduz-wet voor flink wat tijdverlies zorgen, meent Cockx. “Als iemand toch meegenomen wordt voor verhoor, dan moeten we wachten op de advo-caat. Die heeft twee uur de tijd om naar het commissariaat te komen. En als het verhoor uitgesteld wordt, is het vaak een andere politieploeg, die niets van de zaak af weet, die er-mee belast wordt.”
Tien keer per dagIntussen is de Salduz-wet een dik-ke week van toepassing in Brus-sel. Wanneer iemand aangehouden wordt voor verhoor, waarschuwt de politie via een callcenter de perma-nentiedienst van de advocaten. De advocaten van de Nederlandse Orde die stand-by waren, moesten dage-lijks zo’n tien keer uitrukken en vijf keer telefonische bijstand verlenen, vertelt Tom Bauwens. “Alles liep vlot, behalve dat er de eerste nach-ten ook Franstalige noodoproepen bij ons terechtkwamen.”Het permanentiesysteem van de
BRUSSEL – De toepassing van de nieuwe Salduz-wet zorgde de afgelopen week in politie- en gerechtskrin-gen voor heel wat commotie. De politie blijkt niet klaar voor de wet en is inmiddels boos op het parket. De Franstalige Brusselse advocaten willen niet meedoen. Alleen bij de Vlaams-Brusselse advocaten loopt alles op wieltjes. “Wij willen
meewerken aan de toepassing van Salduz, maar ook de overheid moet het spel meespelen”
COLLECTO: NU OOK TE BESTELLEN PER SMS
BRUSSEL – Voortaan is het mo-gelijk om de collectieve taxi-dienst Collecto ook per sms te bestellen of door een voice-mailtje op het automatisch antwoordapparaat van de bel-centrale achter te laten. Dat laat Brussels minister van Vervoer Brigitte Grouwels (CD&V) we-ten.Collecto is een collectieve taxi-dienst die als aanvulling dient op het nachtbusnet Noctis van de MIVB. Gebruikers kunnen zeven dagen op zeven tussen elf uur ’s avonds en zes uur ’s ochtends een beroep doen op de gemeenschappelijke taxi die hen oppikt en afzet aan vaste haltes. MIVB-abonnees betalen vijf euro, andere gebruikers zes euro.In 2011 deed Collecto het vol-gens de cijfers goed: er waren 94.597 reizigers in totaal, en het aantal maandreizigers begint richting 10.000 te gaan. Op een gemiddelde weeknacht gebrui-ken 150 mensen de dienst, in het weekend vijfhonderd.� CD
OPMERKELIJK
BDW 1311 PAGINA 3 - DONDERDAG 12 JANUARI 2012 WEEKOVERZICHTWOENSDAG�4�JANUARI
OMZENDBRIEF�ZET�KWAAD�BLOED. In een omzendbrief vraagt het Brusselse parket om verdachten van bepaalde misdrijven niet onmiddellijk aan te houden voor verhoor, maar later op te roepen. Die maatregel is een
gevolg van de Salduz-wet, die impliceert dat bij elk eerste verhoor door de politie een advocaat aanwezig moet zijn. Met de richtlijn wil het parket anticiperen op mogelijke tijdverspilling. Heel wat politici reageerden ontzet op de brief. Minister van Justitie Annemie Turtel-boom (Open VLD) wil de aanpak van het Brusselse parket over een maand evalueren.
DONDERDAG�5�JANUARIHERBESTEMMING�BELLE-VUE�KRIJGT�VORM. De herbe-stemming van de voormalige brouwerij Belle-Vue aan het kanaal wordt concreter. Tegen 2013 wordt gedacht aan een twee- à drie-sterrenhotel dat zich vooral op jongerengroepen en families richt. Naast dit Meininger Belle-Vue Hotel – dat het midden houdt tussen een hotel en een jeugdherberg – worden er op het terrein ook veertien ecovriendelijke appartementen, een kleine congreszaal en een oplei-dingscentrum voor horecaberoepen gepland.
VRIJDAG�6�JANUARIWIELS�BREIDT�UIT. Wiels, het centrum voor hedendaagse kunst aan de Van Volxemlaan, gaat de komende drie jaar verbouwen. Zo komt er onder meer een auditorium met tachtig plaatsen voor film-projecties en kleinere kunstinstallaties in het gebouw in Vorst. De erfpachtovereenkomst wordt ook verlengd tot 2057.
‘OLyMpIA’�VAN�MAGRITTE�IS�TERUG. De kunstdieven kregen het schilderij niet verkocht na de mediaheisa die in 2009 op hun overval was gevolgd. Of er voor de teruggave losgeld is betaald, is onduidelijk: de bronnen spreken elkaar daarover tegen. Het doek, dat werd ontvreemd in het René Magrittemuseum in Jette, verkeert in perfecte staat.
UNION�SINT-GILLIS�IN�SLECHTE�pApIEREN. Volgens sport-econoom Trudo Dejonghe stevent de club Union Sint-Gillis af op een financieel drama. De club heeft meer schulden dan de waarde van alle eigendommen samen. Union-voorzitter Enrico Bové geeft toe dat er een betaalachterstand is, maar legt zich niet neer bij dit doodsvonnis. Via jeugdwerking in het eerste elftal en de inning van achterstallige inkomsten wil hij de club ademruimte geven.
ZONDAG�8�JANUARI�DAKLOZE�AANGEVALLEN. In de nacht van zondag op maandag wordt een dakloze in het Noordstation aangevallen. De deken van de slapende man wordt in brand gestoken. De man moet met brand-wonden aan de benen overgebracht worden naar het brandwonden-centrum in Neder-Over-Heembeek. Hij verkeert niet in levensgevaar. Van de dader(s) ontbreekt elk spoor.
MAANDAG�9�JANUARI�CELSTRAFFEN�VOOR�GROEpSVERKRACHTING. Het Brus-selse parket-generaal eist gevangenisstraffen van vier tot acht jaar tegen vijf mannen die verdacht worden van een groepsverkrachting. In 2005 zouden ze een jonge vrouw urenlang hebben misbruikt, mishandeld en verkracht in Schaarbeek.
VOORRANG�VOOR�BROERS�EN�ZUSSEN. In het Brusselse Nederlandstalige basisonderwijs kunnen broers en zussen van al aanwezige leerlingen zich tijdens deze eerste inschrijvingsronde inschrijven. De inschrijvingen gebeuren rechtstreeks op school en volgens het principe ‘eerst komt, eerst maalt’. Tijdens de tweede ronde, in februari, kunnen andere kandidaat-leerlingen zich inschrij-ven. Daarna begint het puzzelwerk om een wettelijk en werkbaar evenwicht te vinden.
DINSDAG�10�JANUARIMEER�REGULARISATIE�OM�MEDISCHE�REDENEN. De Dienst Vreemdelingenzaken (DVZ) registreert een toenemend aantal aan-vragen tot medische regularisatie, meer dan het aantal aanvragen om humanitaire redenen. Vooral uit de Aziatische landen Bangla-desh en Nepal is er vraag naar regularisatie om gezondheidsredenen. Exacte cijfers voor 2011 zijn er nog niet, maar eind oktober ging het om negenduizend aanvragen. Bevoegd staatssecretaris Maggie De Block (Open VLD) vermoedt misbruik.
� Samengesteld�door�Christophe�Degreef�en�Tuur�De�Moor
“De aanwezigheid van een advocaat voorkomt dat de politie tijdens het verhoor ongeoorloofde druk uitoefent.”
Franse Orde bij de Brusselse balie werkte vorige week nog niet op-timaal. Inmiddels is het volgens stafhouder Jean-Pierre Buyle wel operationeel, maar er is een ander probleem: de advocaten staan niet te springen om mee te werken. “On-geveer negentig procent van alle zaken in Brussel is Franstalig. Wij hebben voor de permanentie dus veel meer advocaten nodig dan de Nederlandse Orde, per maand zo’n 550.” Nochtans heeft zich maar een handjevol aangemeld. “Onze advo-caten vinden dat er in Brussel veel te
veel plaatsen zijn waar een verhoor kan plaatsvinden. Het kan op veer-tig plekken, op een politiecommis-sariaat, maar ook bij de luchthaven-, metro- of spoorwegpolitie. De advo-caten willen dat het verhoor op één plaats plaatsvindt, zoals dat ook in Bergen gebeurt. Maar daar willen de Brusselse burgemeesters voorlopig niet van weten.”Bovendien willen de Franstalige ad-vocaten behoorlijk vergoed worden. “Er is weliswaar vijftig miljoen euro uitgetrokken voor het hele project, maar het is niet duidelijk hoeveel
daarvan voor de advocaten bestemd is. Vorig jaar zijn de pro-Deovergoe-dingen al gedaald. Een tolk zonder opleiding krijgt nu zelfs meer. Wij willen graag meewerken aan de toepassing van Salduz, maar ook de overheid moet het spel meespe-len.”En wat als het verhoor zonder advo-caat gebeurt? Buyle: “Dan bestaat inderdaad de kans dat de procedure achteraf rechtsongeldig wordt ver-klaard. De overheid neemt dus een risico.”�� Bettina�Hubo
De Conferentie van Burgemeesters? Die heeft voor mij hetzelfde statuut als bijvoorbeeld de conferentie van alle parlementsleden die dagelijks met de fiets naar het parlement gaan.”
Annemie Maes (Groen) vindt het niet kunnen dat de burgemeesters het ontwerp van het gewestelijk parkeerbeleidsplan hebben kunnen inkijken en de parlementsleden niet (in het parlement).
Nieuw bloed in de gemeentebesturen. Daar ben ik voor. Vermijden dat de macht decennialang in handen blijft van één iemand, en dan wordt doorgegeven op zoon of dochter.”
CDH-parlementslid Ahmed El Khannouss dient een wetsvoorstel in dat het burgemeesterschap beperkt tot drie opeenvolgende periodes, dus maximaal achttien jaar (in La Dernière Heure).
Waar denkt u aan als u DoucheFLUX leest? Nergens aan? Geen probleem. De komende maanden zult u er zeker nog van horen.DoucheFLUX is een project van Baudouin Hubert, Chris Aertsen en Laurent d’Ursel. Drie mensen met het hart op de juiste plaats, die zich willen inzetten voor het toenemende aantal dak- en thuislozen in deze stad. Ze mikken op een plek waar dak- en thuislozen een dou-
che kunnen nemen, hun was en strijk doen, waar een kapper langskomt en waar er kluisjes zijn waarin ze het weinige waardevolle wat ze bezitten, kunnen opbergen. DoucheFLUX moet ook een plek met een ziel worden, een buurthuis, geen plek die ‘goed genoeg voor daklo-zen’ is. DoucheFLUX doet een beroep op de overheid, gulle bedrijven en particulieren voor de opstart en de werking. Meer op www.doucheflux.nl.� DV
DoucheFLUXHETWOORD
© VIN
CE
NT D
UTE
RN
E / PH
OTO
NE
WS
“
“
MEER NIEUWS DE HELE WEEK ROND OP
SURF NAAR BRUSSELNIEUWS.BE EN SCHRIJF JE IN OP DE NIEUWSBRIEF
BDW 1311 PAGINA 4 - DONDERDAG 12 JANUARI 2012
Politiek > CD&V Molenbeek maakt zich op voor de gemeenteraadsverkiezingen
‘Molenbeek is niet altijd een laboratorium’SINT-JANS-MOLENBEEK – Vorige zomer hekelden ze het beleid in hun gemeente nog met een pluchen struisvogel, dit jaar wordt het ernstiger. In de aanloop naar oktober zijn Laura Pinti en Benjamin Dalle (beiden 29) de CD&V-gezichten in Molenbeek die de politiek van PS-burgemeester Philippe Moureaux zullen aanvechten. Zelf willen ze het niet zo sterk verwoorden. “Noem het een alternatief, geen oppositie.”
B enjamin Dalle werd onlangs nog door De Standaard ge-lauwerd omdat hij een be-
langrijke bijdrage geleverd heeft aan het ontwarren van de knoop genaamd Brussel-Halle-Vilvoorde. “Maar daar wil ik niets over kwijt.” Momenteel is hij kabinetschef van Servais Verherstraeten, de federale staatssecretaris voor Staatshervor-ming.Laura Pinti is nog niet zo lang politiek actief, amper zeven maan-den, maar toch wordt zij het gezicht van CD&V Molenbeek.
Wat is jullie engagement voor Molenbeek? Waarom wonen jullie er, en waarom zijn jullie er politiek actief?Laura Pinti: “Enerzijds trekt Mo-lenbeek me aan door de multicultu-raliteit, maar anderzijds wordt het leven me er niet bepaald gemakke-lijk gemaakt. Het onveiligheidsge-voel – vooral bij vrouwen – is sterk. De omgangsvormen zijn ruw, res-pect voor elkaar is vaak ver te zoe-ken. Molenbeek heeft met de zeer jonge bevolking een enorme troef, maar de jeugdwerkloosheid is er
hoog. En de uitdagingen voor de scholen zijn groot.”Benjamin Dalle: “Zelf ben ik nog maar sinds drie jaar vertrouwd met Molenbeek. Ik woon op de grens met de Maritiemwijk, maar toch vind ik het een aangename buurt. De maatschappijproblemen zijn echter groot. Anders dan Philippe Mou-reaux bedoelt met zijn ‘multicultu-rele laboratorium’, is Molenbeek al te vaak géén laboratorium. Er zijn veel concentratiewijken zonder veel contact tussen de verschillende ge-meenschappen, elk met verschillen-
de culturen. En wil je een intercultu-rele boodschap meegeven, dan moet je het ook over normen en waarden durven te hebben.”
Staat Philippe Moureaux een echt multiculturele gemeente niet zelf in de weg? Kritiek op zijn gemeente en zijn beleid wordt altijd direct afgedaan als kritiek op de multiculturele samenleving. Is het tijd voor iets anders?Pinti: “Goh, we hebben Moureaux al proberen te overtuigen van de veiligheids- en andere problemen. We hebben in juni vorig jaar onze struisvogelactie gevoerd (ze verweten Moureaux een struisvogelpolitiek te voeren, red.). Maar of het echt geholpen heeft om hem te overtuigen...?”
Dalle: “Moureaux’ reflex om kritiek op zijn beleid af te doen als kritiek op de multiculturele samenleving is storend. Ik denk dat de burge-meester zich onvoldoende aanpast aan kritiek. En dan begint hij op de man te spelen, zoals dat het geval was met journalist Bart Eeckhout van De Morgen. Die laatste woont in Molenbeek, en hij schrijft zeer kri-tisch over wat er mis gaat in onze gemeente. Terecht, vaak.”
Zijn jullie zelf al het slachtoffer geweest van agressie of fysieke ongemakken in Molenbeek?Pinti: “In de zomer gebeurt het vaak dat ik opmerkingen krijg omdat de kleren dan wat luchtiger zijn. En het rondhangen van groepen jongeren op straat is ronduit storend. Nu ja, dat is natuurlijk maar een gevoel.”
Benjamin Dalle en Laura Pinti: “Moureaux’ reflex om kritiek op zijn beleid af te doen als kritiek op de multiculturele samenleving is storend.”
© BART DEWAELE
BDW 1311 PAGINA 5 - DONDERDAG 12 JANUARI 2012
ADVERTENTIE
Dalle: “Mijn vrouw is al het slacht-offer geweest van een sacjacking-poging. Maar ongemakken in Mo-lenbeek zijn vaak alledaagser: na verloop van tijd ga je je zelfs niet meer storen aan zwerfvuil en on-burgerlijk gedrag. En dat kan niet de bedoeling zijn.”“Ik herinner me nog dat de schepen van Netheid, Jan Gypers (Open VLD), een ludieke actie voerde: aan de voet
van alle bomen in de Maritiemwijk zaaiden de bewoners bloemen. Na verloop van tijd zag je inderdaad veel bloemen, maar ook veel vuilnis.”
Proberen jullie bewoners er attent op te maken dat dat niet mag, sluikstorten? Krijgen jullie het uitgelegd?Pinti: “Dat is delicaat. Ik zou het eerlijk gezegd niet doen. Want je bent nooit zeker van de tegenreac-tie.”Dalle: “Je moet het durven. Ik pro-beer mensen wel op hun fouten te wijzen, maar dat is niet makkelijk.” Pinti: “Jammer genoeg zorgt het individualisme van de stadsbewo-ner ervoor dat er niet veel opmerkin-gen worden gegeven. Er heerst zo’n beetje de regel van ‘niet moeien met de problemen om zelf geen proble-men te krijgen’.”
Jullie hadden het daarstraks over normen en waarden, maar begin er maar eens aan in deze tijden van individuele vrijheid. Welke rol kan de christendemocratie daarin spelen?Dalle: “Je kunt eindeloos filoso-feren over de christendemocratie, maar wat we in de stad proberen doen, is verbinden: mensen die el-kaar niet kennen en weinig traditio-nele netwerken hebben om op terug te vallen, proberen we met elkaar in contact te brengen.”
Wat is dan het verschil met andere traditionele partijen? Ik kan me inbeelden dat ook de socialisten of de groenen azen op de stadsbewoner die verbonden moet worden.Dalle: “Dat is waar, maar wij be-nadrukken daarbij ook de eigen verantwoordelijkheid, terwijl an-dere partijen er sneller van uit zul-len gaan dat de overheid voor die verbondenheid moet zorgen. Door subsidies, bijvoorbeeld. Dan kiezen wij eerder voor een discours over de individuele verantwoordelijkheid en het eigen initiatief van de mens om zelf mee te willen.”
Dat klinkt bijna liberaal.Dalle: “Neen, want christendemo-cratie betekent ook dat je moet zor-
gen voor de zwakkeren, hen helpen. Bij voorkeur via het eigen initiatief, maar ook via de sociale bijstand.”
Wordt jullie lijst bij de gemeenteraadsverkiezingen een oppositielijst?Dalle: “Het is vooral belangrijk dat we een eigen koers kunnen varen, anders dan in 2006, toen we op de lijst van de burgemeester stonden. Tezamen met de Franstalige colle-ga’s van CDH, die in de Molenbeek-se meerderheid zitten, komen we nu met een eigen lijst. Maar ik zou die lijst geen oppositielijst noemen, eer-der een alternatief.”
Denken jullie dat CDH zich openlijk zal distantiëren van de PS? Op allerlei niveaus – zowel het Brusselse als het federale – blijkt dat de Franstalige socialisten en de Franstalige christendemocraten het goed met elkaar kunnen vinden en dat ze over veel thema’s min of meer dezelfde standpunten hebben.Dalle: “De CDH-schepen Ahmed El Khannouss durft tegenwoordig af en toe in te gaan tegen Moureaux, hoor. En wat ons en CDH betreft: voor 95 procent delen we ons pro-gramma met de Franstalige chris-tendemocraten. Al krijgen wij de vrijheid om scherper te zijn voor het huidige bewind.”Pinti: “CDH begrijpt wel dat we in de eerste plaats de Vlaming willen bereiken. Al mikken we met een ge-zamenlijke lijst op zoveel mogelijk Brusselaars.”
Nochtans is de christendemocratie in steden niet zo vanzelfsprekend.Dalle: “Dat wil ik nuanceren. In Brussel behalen we behoorlijke sco-res. Sinds 1989 zitten we ook in het bestuur van het Brussels Hoofd-stedelijk Gewest. Het is vooral een kwestie van ons programma te ver-kopen: in de steden slaat de bood-schap van verbondenheid en eigen verantwoordelijkheid minder aan.”
Is het soms niet moeilijk om aan jongeren uit te leggen dat jullie voor CD&V kiezen? Ik kan me inbeelden dat jongeren niet direct zitten te wachten op een verhaal van normen en waarden.Pinti: “Het gaat om de standpun-ten, of ik nu twintig of zestig ben.”Dalle: “Er zijn wel sociologische onderzoeken die uitwijzen dat jon-geren vandaag een iets klassieker denkpatroon hebben dan de vorige generatie, zonder daarom echt con-servatief te zijn.”
Laatste vraag, maar niet de minste: geloven jullie in God, als jonge CD&V’ers?Pinti: “Dat is een vreemde vraag. Het doet er niet echt toe waar ik in geloof, en ik wil waar ik in geloof, niet opdringen.”Dalle: “Voor onze partij is geloofs-overtuiging geen punt. Christen-democratie is iets anders dan chris-telijk geloof.”
Christophe Degreef
“Het kan niet dat zwerfvuil en onburgerlijk gedrag niet meer storen”
ADVERTENTIE
ADVERTENTIE
Ngo’s vangen asielzoekers opANDERLECHT – Ngo’s die normaal gezien in ont-wikkelingslanden opereren, zijn voor het eerst in de hoofdstad actief om asielzoekers op te vangen. “Het niet doen zou inhumaan zijn.”
Ook zonder vriesweer is het rond deze tijd van het jaar haast niet doenbaar om de nacht op straat door te brengen. Toch is dat precies wat tal van asielzoekers in verschillende Brusselse parkjes proberen te doen. Fedasil weigert elke maand vierhonderd asielzoekers. Sommigen zoeken hun toevlucht tot kraakpanden, maar tientallen zien zich genoodzaakt de nacht op
straat door te brengen. Om de ergste nood te lenigen hebben acht organisaties, waaronder Caritas Inter-national, 11.11.11, Dokters van de Wereld en Unicef, niet ver van het Weststation een voormalig kantoor-gebouw ingericht voor nachtopvang. Er is plaats voor honderdvijftig asielzoekers. “Het is niet de bedoeling dat ze hier blijven,” zegt Els Keytsman van Vluchtelin-genwerk, dat de actie mee coördineert. “We zijn geen opvangcentrum, we organiseren alleen noodhulp.” Elk dag na het ontbijt moeten de asielzoekers weer de straat op, ’s avonds kunnen ze zich weer aanmelden. Eind maart sluit de noodopvang de deuren. SVG
SAMEN(kinderen, ouders, school)
maken we van onze school een leerkrachtige school waar uw kind zich thuis
kan voelen.
❐ 3 vestigingen in Oudergem❐ Groene school ❐ Eigen speelbos ❐ Uitgewerkte zorgstructuur met zorgteam ❐ Geïntegreerde werking van ICT : gebruik van computer
en internet in alle klassen, smartboard,beamer,… ❐ Zwemmen vanaf 1ste leerjaar ❐ Opvang van 7u30 tot 18 uur❐ Aangepast aanbod Frans❐ Culturele en pedagogische uitstappen voor alle klassen ❐ Familiale sfeer
OPE
ND
EUR
DA
GEN
26 januari: Henri de Brouckèrelaan 16 18 januari: Invalidenlaan 168 20 januari: Schallerlaan 19/21
Van 8.35 tot 12 uur
3 vestigingen in Oudergem!
HENRI DE BROUCKÈRELAAN 16 INVALIDENLAAN 168 SCHALLERLAAN 19/21 1160 OUDERGEM02/672.87.18 [email protected] www.destadsmus.be
Voed je talentOp zoek naar een nieuwe uitdaging, een nieuwe job of wat vrije tijd over? Dan heeft CVO Elishout zeker wat voor jou. Bekijk het ruim aanbod aan praktische opleidingen op onze website en school je bij voor een nieuwe toekomst.
SECUNDAIRONDERWIJS
INTERNAAT
CENTRUMVOLWASSENEN
ONDERWIJS
Meer info?Bezoek onze website:
www.elishout.be
INFOVOORMIDDAG21 januari
AAN ONZE ABONNEES
Vroeger kreeg u met de post elke week een ‘anoniem’ pakket met uw BDW en Agenda. Om het aantal verkeerde afleveringen te beperken worden nu de exemplaren op naam verstuurd. Allicht zullen hierdoor een aantal fouten in het adressenbestand aan het licht komen.
Ontvangt u nog altijd een exemplaar op naam van de vorige bewoners, staan er fouten in uw adres of ontvangt u nu helemaal niets meer?Laat het ons allemaal weten op [email protected] of bel 02-226.45.45, en wij zetten het met plezier recht. Abonnementen op adressen in ‘Brussel 19’ zijn en blijven gratis. Voor Belgische adressen buiten Brussel betaalt u een bijdrage in de portokosten van 15 euro per jaar, voor buitenlandse adressen is dat 25 euro per jaar.
BDW 1311 PAGINA 6 - DONDERDAG 12 JANUARI 2012
B russel en Lyon zijn ongeveer even groot en beide agglomeraties hebben een dik miljoen
inwoners. En net als Brussel kampte Lyon met grote mobiliteitsproblemen. Het afgelopen decennium heeft de Franse stad haar verkeersprobleem evenwel kordaat aangepakt. Reden genoeg voor staatssecretaris voor Mobiliteit Bruno De Lille (Groen!) om er een kijkje te gaan nemen.Raakpunten genoeg tussen Brussel en Lyon, de positie van de wagen als transportmiddel bijvoorbeeld. “Net als Brussel was Lyon tien jaar geleden een stad waar de auto koning was,” zegt Gilles Vesco, de verantwoordelijke voor nieuwe vervoersmodi en ‘nieuwe stedelijke levensstijlen’. “De stad kreunde daaronder, er waren enorm veel files.” Ter illustratie: nog altijd loopt de A6/A7, beter bekend als de Autoroute du Soleil, door het hart van de stad.Met de verkiezing van de socialist Gérard Collomb tot burgemeester in 2001 kwam er verandering in het straatbeeld. “Het belangrijkste was om een mentaliteitswijziging te creëren bij de burgers,” vertelt Vesco, “en dat mag je niet bruuskeren. We hebben er eerst via de media en andere kanalen voor gezorgd dat de geesten rijpten voor het idee van zachte mobiliteit. We hebben ook
autoloze zondagen georganiseerd. Daarna lieten we een enquête uitvoeren die aantoonde dat een meerderheid van de burgers gewonnen was voor het idee. Pas daarna zijn we maatregelen gaan nemen. Maar wel altijd vanuit het idee van absolute voorrang voor openbaar vervoer, fietsers en voetgangers. Nu is iedereen ervan overtuigd dat minder auto’s in de stad een noodzaak is.” De resultaten zijn er: tot 2002 steeg het autoverkeer jaar na jaar in Lyon, sindsdien is het met twintig procent gedaald.Die prestatie sterkt staatssecretaris De Lille in de overtuiging dat de ambitieuze doelstellingen van het Brusselse Iris 2plan (tussen 2001 en 2018 twintig procent minder autoverkeer) haalbaar zijn. “Het aantal fietsers bij ons stijgt jaar na jaar,” zegt hij. “Maar er is nog veel werk aan de winkel. In Brussel zijn fietsers hoofdzakelijk mannen, terwijl die verhouding in Lyon gelijker is. Dat bewijst dat wij nog meer moeten doen voor de veiligheid en het comfort van de fietser. Ook de voetgangers mogen we niet uit het oog verliezen. We zullen maatregelen moeten treffen die de automobilist van zijn voetstuk halen.”Lyon heeft het wel makkelijker om plaats te maken voor de fiets en het openbaar vervoer. Een groot deel
LYON – Terwijl Brussel kreunt onder de verkeersdruk, gaan de autoriteiten in het Franse Lyon de mobiliteitsknoop met de bijl te lijf. Het aantal autoritten in de stad aan de Rhône daalt al negen jaar op rij. En de recepten voor die prestatie klinken soms bekend in Brusselse oren.
Aan de oevers van de Rhône lagen vroeger 1.800 parkeerplaatsen. Die zitten nu onder de grond; bovengronds kwamen terrassen, loop- en fietspaden, een draaimolen,...
Mobiliteit > Franse stad kiest resoluut voor zachte mobiliteit en openbaar vervoer
Lyon onttroont Koning Auto
de UMPoppositie van mening over details,” zegt Vesco. “Maar over het algemene principe, dat openbaar vervoer en de zachte weggebruiker voorrang krijgen, is iedereen het eens. Je moet iemand die je uit de auto probeert te halen, wel altijd een goed alternatief kunnen aanbieden, of het nu de fiets of het openbaar
vervoer is.” Er werd daarom ook stevig geïnvesteerd. Niet alleen in nieuwe lijnen, maar ook in materieel. “Want versleten tramstellen zijn slecht voor je imago.”Ook andere mobiliteitsinitiatieven klinken bekend in Brusselse oren: grote transitparkeerterreinen aan de rand van de stad die aansluiten op het openbaarvervoersnetwerk, een zone 30 in het centrum van de stad en een strikt parkeerbeleid. Zaken die in Brussel in het beste geval in een embryonale fase zitten.Een van de speerpunten in het mobiliteitsplan van Lyon was het fietsdeelsysteem Vélo’V (spreek uit: vee + het Engelse love), de plaatselijke broer van Villo. Lyon was de eerste stad waar JCDecaux het systeem op grote schaal toepaste. En het is nog altijd duidelijk dat stad en privé firma er een nauwe relatie op nahouden. Tijdens de presentatie van het mobiliteitsbeleid blijken de mensen van de stad en Decaux twee handen op een buik.Vélo’V telt zo’n vierduizend fietsen, verdeeld over 340 stations. De tweewielers zijn identiek aan de Brusselse exemplaren, inclusief rammelend boodschappenmandje. En ze zijn alomtegenwoordig, goed voor 19.500 ritten per dag, een kwart van het totale aantal fietsverplaatsingen. “We hebben Velo’V gebruikt als motor om een kritische massa aan fietsers op de been te brengen,” zegt Pascal Chopin, regionaal directeur van JCDecaux. “Tien jaar geleden werden fietsers nog als paria’s gezien. Nu zijn ze overal. De automobilisten
In Lyon heten de huurfietsen van JCDecaux Vélo’V en is het spatbord rood, maar voorts zijn ze identiek, tot het rammelende mandje toe.
© (E
BA
RR
ER
A)
“Er is een resolute keuze gemaakt om de fiets voorrang te geven”
van de stad is opgebouwd volgens een dambordpatroon, met brede boulevards. In veel straten valt het op: er is veel plaats voor fietsers, voetgangers, tram en bus. Automobilisten moeten het vaak stellen met een rijstrook en enkele parkeerplaatsen. Bijkomend pluspunt voor fietsers: in tegenstelling tot Brussel is het centrum van Lyon vlak als een biljartlaken.
Eén lijnNog een belangrijk punt is dat de politieke verantwoordelijken op één lijn zitten. “We verschillen wel met
© C
ALYS
TEE
ADVERTENTIEBDW 1311 PAGINA 7 - DONDERDAG 12 JANUARI 2012
hebben zich aangepast. Door het gebruik van Velo’V hebben ook meer mensen een fiets gekocht.”Ondanks de inspanningen is het aandeel van de fiets nog altijd klein: drie procent van alle verplaatsingen, te vergelijken met Brussel. “Maar de politieke wil is er om dat aandeel te doen stijgen,” zegt Chopin. “Er is een resolute keuze gemaakt om de fiets voorrang te geven.”
OeversEen andere resolute keuze is wat Lyon met zijn rivieroevers heeft gedaan. De kades van de Rhône, die samen met de Saône door de stad loopt, waren tien jaar geleden een groot parkeerterrein. Op een strook van 4,5 kilometer was plaats voor 1.800 auto’s. De parkeerplaats is er nog, maar zit nu onder de grond. Het is het resultaat van een imposant project, Berges du Rhône. De oevers zijn heraangelegd: er is plaats voor voetgangers, joggers en fietsers. Waar vroeger geparkeerd werd, zijn nu terrassen en een draaimolen. “Lyon was een stad die haar stroom de rug had toegekeerd,” zegt Chopin. “De heraanleg heeft een nieuwe dynamiek naar boven gebracht. Op mooie zomeravonden verzamelen hier soms tienduizenden mensen.”Het project ging goed vooruit. De eerste plannen werden gemaakt in 2003, vier jaar later was het hele project afgerond, na een investering van 45 miljoen euro. De komende jaren wil het stadsbestuur een bijkomende veertig kilometer oever op eenzelfde manier aanpakken. Aan ambitie geen gebrek dus. Een mooie les voor hier in het Noorden, ook. Want ook al is het kanaal van Brussel vergeleken met de Rhône een eerder bescheiden stroom, toch ziet De Lille potentieel in de Franse aanpak. “Het water teruggeven aan de mensen, zoiets moet ook in Brussel kunnen. Ik zie bijvoorbeeld niet in wat de plaats is van een schroothandel langs de kanaaloever, vlak bij het centrum.”�
Jelle�Couder
P-PRAAT
CHIEN ÉCRASÉ
Charles Picqué (PS) en Guy Vanhengel (Open VLD) zeggen in koor dat de gemeenschappen meer moeten investeren in het Brusselse onderwijs. Logisch, want de viereneenhalf miljoen euro die Brussel in 2010 voor crèches veil had, werd door het Grondwettelijk Hof nietig verklaard, en waarschijnlijk zal de negen miljoen uit 2011 eveneens ingetrokken worden. De demografische boom zal ook dit jaar vaak in deze rubriek te vinden zijn.
Dikke Eugène is niet meer. Eugène is, pardon, was ook een boom, maar geen demografische. Overigens heeft Eugène niets met de Brusselse regering te maken, behalve dat de regering bij gebrek aan financiële middelen een houten kot van Eugènes stam kan maken om toch kinderopvang te organiseren. Eugène heeft de storm die onlangs over het Zoniënwoud raasde, niet overleefd. Hij had een omtrek van zes meter en was zo maar eventjes tachtig jaar oud. Heeft dus al wat crises meegemaakt, zelfs die met den Duits.
Bezuiden het Zoniënwoud ligt het gezellig rijke Lasne, waar volgens kwatongen PSvicepremier Laurette Onkelinx woont, terwijl die eigenlijk in het Brusselse Schaarbeek moet resideren, waar ze bij de gemeenteraadsverkiezingen dit jaar de lijst zal trekken. Een grapjas die van de Schaarbeekse PS is overgelopen naar de Schaarbeekse MR – nochtans een wereld van verschil –, heeft bij wijze van steek een website die zogezegd toebehoort aan de PS van de Ezelsgemeente, gelinkt aan de gemeentelijke webstek van Lasne. Als de argeloze gebruiker naar PS-Schaerbeek.be surft, komt hij dus op de site van de WaalsBrabantse geldgemeente uit. De PSsite is natuurlijk niet echt, maar eigendom van Adnan Bel Khatir, onze gevluchte socialist. Bij dezen is het dus in de interne keuken opgelost: Onkelinx woont in Lasne.
LEXICON – Omdat we het jaar majeur willen beginnen, leggen we vanaf vandaag een Klein Brussels Lexicon aan. Dat is een woordenlijstje met verschillende begrippen die u in Brussel vaak zult tegenkomen en die u waarschijnlijk hoofdbrekens zullen bezorgen – of dat al gedaan hebben. Maar door ons lexicon kunt u dus gewoon mee, zonder gezichtsverlies en zonder centje pijn. Deze week: de MIVB.
Metropoortje: Onwelkome hindernis op rechte lijn naar metro.
Premetro: Een tram die wil stoefen.
Dynamisch�bord: Bord dat veel te lang niet gewerkt heeft en u vertelt wanneer uw tram/bus/metro komt. Dynamisch wanneer het meezit.
Metro: Ondergrondse trein die vaak op de minuut van het dynamische bord komt opdagen.
Bus: Voertuig op wielen dat vaak niet op de minuut van het dynamische bord komt opdagen.
Tram: Metro die bovengronds rijdt. Zowat het lompste voertuig ooit door de mens uitgevonden om mensen in een stad te vervoeren.
Mobib: Kaart die u tegen een rood bakje moet wrijven, het bakje zegt dan biep.
Preventiemedewerker: Ook rood, hangt op absurde plaatsen in een metrostation, zegt geen biep.
BRUSSELS BLAUW www.vldbrussel.be
[email protected] Tel: 02/549.66.60 Fax 02/549.65.92
Nieuwsbrief Open Vld-Brussel januari 2012
Terugblikken én vooruitkijkenHoe kijken onze parlementairen terug op het voorbije jaar en wat zijn hun ver-wachtingen voor 2012. U kunt hier alvast het eerste deel lezen.
Guy Vanhengel - Brussels minister
Els Ampe -Fractieleidster Open VLD Brussels parlement
Jean-Luc Vanraes -Voorzitter RVG
Annemie Neyts - Minister van Staat - Europarlementslid
NEEM OOK EENS EEN KIJKJE OP ONZE WEBSTEK WWW.VLDBRUSSEL.BE
2011Brussel heeft nood aan een langetermijnvisie die reke-ning houdt met gevolgen van de bevolkingsexplosie. Het Gewestelijk Plan voor Duurzame Ontwikkeling was een goede aanzet. Een wat saaie naam die het grote publiek weinig zegt, maar wel belangrijk. Als liberalen willen we daar op wegen.
2012Als je me naar één dossier vraagt? Ik wil ten alle prijze beletten dat de Heizelvlakte omgevormd wordt tot een shoppingcentrum en kanto-renpark om de speculanten te plezieren. Ik hoop dat de Brusselaars bij de komende gemeenteraadsverkiezin-gen samen met Open Vld een vuist maken tegen die megalomane plannen van de stad Brussel.
2011Het afgelopen jaar was cru-ciaal voor Europa. Er waren maatregelen nodig om de economie terug op gang te brengen. In 2011 nam ik zelf afscheid als voorzitter van de ELDR, de Europese Libe-rale en Demoratische Partij. Een beetje triestig, maar trots en tevreden.
2012Lidstaten moeten hun begroting op orde krijgen. Dit is belangrijk om het voortbestaan van Europa te garanderen. Ik vrees soms dat heel wat inwoners onvoldoende beseffen hoe belangrijk Europa is voor de vrede en voor onze wel-vaart.
2011Ook afgelopen jaar hebben we de Brusselse begroting onder controle gehouden.We zijn ook tot een akkoord gekomen voor bijkomende plaatsen in onze scholen. De eerste uitbreidingen vonden al in september plaats. De opening van een nieuwe Nederlandstalige gemeen-teschool in Schaarbeek was een bijzonder moment.
2012Guy Vanhengel is opnieuw Brussels minister. Politiek is een beetje zoals voetbal: als je een goede spits hebt, dan moet die ten volle wor-den ingezet. De bevolkingsexplosie die voor de deur staat is de grootste uitdaging voor Brussel: in het onderwijs, het openbaar vervoer, de huisvesting ... Werk aan de winkel.
2011Het was een bewogen jaar. Na lang onderhandelen is er een regering en is er de herfinanciering van Brus-sel Mijn terugkeer naar de Brusselse politiek voelt een beetje aan als thuiskomen, dankzij het goede werk van Jean-Luc Vanraes als Brus-sels minister.
2012Dit wordt het jaar van de gemeenteraadsverkiezin-gen. We hebben sterke lokale afdelingen waar kandidaten klaar staan om er in te vliegen. 19 keer!
In de volgende editie kunt u deel 2 lezen. Daarin komen Carla Dejonghe, René Cop-pens, Ann Brusseel en Khadija Zamouri aan het woord.
ADVERTENTIE
ADVERTENTIE
Ons studieaanbod voor 2012-2013•1A Latijn en Creatieve seminaries•2A Latijn en Artistieke vorming•3ASO Latijn en Humane wetenschappen.
Schrijf je in! •Via callcenter 0800 63 600 op 30 januari tussen 16 u. en 19 u.•Info op www.inschrijveninbrussel.be•Via de school vanaf 1 februari.
Verdere inlichtingen:Atheneum Brussel | Moutstraat 24 | 1000 BrusselTel. 02 511 07 42 | [email protected] | www.atheneumbrussel.be
Kom langs!
Opendeur-aperitief op zaterdag 14 januari
van 10 u. tot 17 u.
U vindt de juiste weg opnschrijven in een Nederlandstalige school in Brussel?
www.inschrijveninbrussel.beBasisonderwijs
LOP Brussel BaOLOP Brussel SO
Voor alle info over de inschrijvingsprocedure in het Brussels Nederlandstalig onderwijs voor het schooljaar 2012-2013:ga naar www.inschrijveninbrussel.be. OPGELET: belangrijk voor alle kinderen geboren in 2010!
Van 9 tot en met 27 januari dient u als ouder de broers en zussen van reeds ingeschreven leerlingen in te schrijven. Alle andere kinderen moeten aangemeld worden op www.inschrijveninbrussel.be in de maand februari 2012.
NIEUW dit jaar: Hebt u recht op een voorrangsplaats? Bezorg het LOP binnen de 7 dagen na de aanmelding de gevraagde documenten.
Via ‘Samen naar school in de Buurt’ kunt u kennismaken met andere ouders. Kijk op www.samennaarschool.be.
Secundair onderwijs: op de meeste scholen kunt u rechtstreeks inschrijven. Voor 12 scholen moet u telefonisch aanmelden vooraleer in te schrijven. Kijk op www.inschrijveninbrussel.be voor alle informatie.
A70-000-07.vgc.adv3.bas.bdw.255x178.111011.indd 1 11-10-2011 10:37:56
BDW 1311 PAGINA 9 - DONDERDAG 12 JANUARI 2012 ADVERTENTIE
Politiek > Vandenbossche: ‘Dienstdoenden zijn onwettig’
‘Nieuwe vicegouverneurwordt dringend’
BRUSSEL – De meeste gemeenten, waar-onder Anderlecht, misbruiken de regeling om ‘dienstdoende’ ambtenaren voor de rest van hun loopbaan partijpolitiek op sleu-telposten te plaatsen zonder dat ze aan de wettelijke voorwaarden voldoen. Dat zegt Walter Vandenbossche (CD&V), eerste on-dervoorzitter van het Brussels parlement en gemeenteraadslid in Anderlecht.
Het volgende taalrapport moet een exact beeld geven van de verhouding Nederlandsta-ligen-Franstaligen in de hogere echelons van de gemeentelijke administraties, zegt Walter Vandenbossche. Nu komen de ‘dienstdoen-den’ er niet in voor, en dat geeft een vertekend beeld. Maar er is meer. Minister-president Charles Picqué (PS) moet een einde stellen aan de ‘truc’ met de dienstdoende ambtena-ren: zij beantwoorden niet aan de wettelijke voorwaarden en hinderen ambtenaren die er wél aan voldoen in hun carrière. Vandenbos-sche: “In negen van de tien gevallen hebben de dienstdoenden geen taalbrevet, maar het kan ook gaan om een landmeter die de plaats van een ingenieur inneemt.”De boodschap die Vandenbossche brengt, is niet gemakkelijk, dat beseft hij ook, maar omdat er Nederlandstaligen én Franstaligen in hun carrière gefnuikt worden, heeft hij de hoop dat zijn boodschap uiteindelijk wel aan-komt bij de Brusselse regering. De boodschap is ook maatschappelijk niet onbelangrijk: de taalwetgeving maakt deel uit van de ‘Pax Bel-gica’.Wat loopt er mis? Als een statutaire ambte-naar tijdelijk afwezig is – bijvoorbeeld door langdurige ziekte –, dan mag de gemeente, om de continuïteit van de dienst te verzeke-ren, zes maanden lang een vervanger aan-duiden die niet aan de wettelijke voorwaar-den voldoet. Die periode kan met maximaal zes maanden verlengd worden. “Dit is een uitzonderingsregel die zeer beperkend moet worden geïnterpreteerd en toegepast. De gemeente Anderlecht misbruikt de dienst-doende regeling om statutaire ambtenaren partijpolitiek op sleutelposten te plaatsen.” De 49 dienstdoenden die veel langer dan de wet het toelaat, op post blijven, hinderen 49 anderen die wel aan de voorwaarden voldoen. “De dienstdoenden worden de facto perma-nent,” zegt Vandenbossche, die spreekt van politieke manipulatie, vooral – maar niet exclusief – ten nadele van de Vlamingen. Vandenbossche: “De gemeente Anderlecht
laat mij weten dat de Nederlandstaligen met dertien tegen elf in de kaderfuncties overver-tegenwoordigd zijn. Maar daar zijn de dienst-doenden niet bij geteld. Er zijn niet minder dan negen dienstdoenden, onder wie acht Franstaligen. De pariteit wordt dus helemaal niet gerespecteerd.”
IngefluisterdVandenbossche is al twee jaar met het dossier bezig, maar hij ving overal bot, bij minister-president Charles Picqué en bij de vorige vice-gouverneur, Hugo Nys. Een beroep doen op de huidige vicegouverneur ziet Vandenbos-sche niet zitten. Die huidige (waarnemende) vicegouverneur, de Franstalige Guy Clément, was adviseur van Nys toen die weigerde op Vandenbossches vraag in te gaan. “Een uit-glijer, een interpretatie die ver afwijkt van de wettelijke bepaling,” noemt Vandenbossche het negatieve advies dat Clément zijn voor-ganger influisterde. De Vaste Commissie voor Taaltoezicht (VCT) noemt de klacht van Vandenbossche wel ont-vankelijk en gegrond. Dat sterkt Vandenbos-sche in zijn overtuiging dat de regeling met de dienstdoenden zoals de gemeente Ander-lecht ze toepast, onwettig is. “De VCT stelt in alle duidelijkheid een overtreding van de taalwetgeving door de gemeente vast.”Vandenbossche: “Het statuut van dienst-doende heeft niet als finaliteit te ontsnappen aan de taalwetgeving. Minister-president Charles Picqué moet optreden; hij en de Brusselse regering moeten hoeder zijn van de rechten van de Franstalige én de Nederlands-talige Brusselaars.” Zodra de nieuwe vice-gouverneur er is (en nu er een regering is, is er geen reden om die benoeming nog langer uit te stellen), gaat Vandenbossche een overzicht vragen van de dienstdoende ambtenaren in de negentien gemeenten. “Ik krijg ook telefoon-tjes uit andere gemeenten van ambtenaren wier carrière gefnuikt wordt, ook Franstalige. Ik vermoed dat er vele honderden ambte-naren onterecht jaren aan een stuk dienst-doende zijn om partijpolitieke redenen.”Vandenbossche vraagt niet dat Picqué er met de grove borstel door gaat. Wel vraagt hij een schema om de verhouding Nederlands-/Franstalig recht te trekken. En wat moet er met de dienstdoenden gebeuren? Vanden-bossche: “Zij keren terug naar hun oude – la-gere – functie, óf ze halen hun taalbrevet.”
� Danny�Vileyn
Walter Vandenbossche (CD&V) wil dat Anderlecht de (taal)wetgeving respecteert.©
HA
NN
ES D
E GE
ES
T
www.cdenv-brusselsparlement.be
Walter Vandenbossche: ‘Actie-plan voor de jongerentewerkstel-ling in Brussel’In het kader van het Jongerentewerkstel-lingsplan, willen de sociale partners en de Brusselse regering in enkele (nieuwe en be-staande) steunmaatregelen terug onder de aandacht brengen. Het betreft voornamelijk de individuele beroepsopleiding en de start-baanovereenkomst waarbij de werkgever een tegemoetkoming krijgt van de overheid. Walter Vandenbossche zorgt, als voorzitter van de commissie economie in het Brussels Hoofdstedelijk Parlement, dat deze thema-tiek regelmatig op de agenda van de com-
missie verschijnt en probeert zo het debat omtrent de jongerentewerkstelling levendig te houden.
Walter Vandenbossche Eerste Ondervoorzitter Brussels Parlement Gemeenteraadslid in Anderlecht
Stefaan De Corte: ‘Brussel, een economische groeimotor met per-spectief ’Brussel kan opnieuw de economische groei-motor van België worden door gebruik te maken van drie belangrijke troeven: zijn jonge bevolking, zijn 70 000 studenten en zijn uitstraling als de hoofdstad van Europa. Daarvoor dient Brussel zich te profileren als dienstencentrum met een focus op innovatie in de gezondheidszorg en groene economi-sche sectoren (duurzame bouw, ...) en de uit-bouw als centrum voor international affairs. Daarenboven wensen wij Brussel te herlanceren als hoofdstad van het land van brasseriën en res-taurants, als stad van chocolade, bier, design, mode en meertaligheid.
Stefaan De Corte Voorzitter CD&V Stad Brussel
Brigitte De Pauw: ‘Werk: verhaal van rechten en plichten’De strijd tegen de werkloosheid is een kwestie van rechten en plichten. De verplichte begelei-ding van jongere werkzoekenden door Actiris moet de kans op een job voor onze jongeren groter maken. Onze werkzoekenden krijgen zo via het verwerven van bijkomende competen-ties extra mogelijkheden op de arbeidsmarkt.Ik steun ook de plannen van de regering om de budgetten voor taalopleidingen te vergroten. Werkzoekenden dienen de kansen ook te grij-pen. Hierop moet streng maar rechtvaardig toe-gekeken worden. Anders wordt de wederzijdse solidariteit uitgehold.
Brigitte De PauwBrussels VolksvertegenwoordigerSchepen in Jette
www.visieopbrussel.be
Frank Van Bockstal: ‘Blijvende aandacht voor scholing en vorming van jong en oud’Brussel is vandaag nog steeds een aantrekkelijk investeringsregio voor internationale bedrijven, voor KMO’s en zelfstandigen. Zij zijn in onze stad de belangrijkste werkgevers. Bedrijven zoe-ken natuurlijk goed geschoold personeel.
Onze blijvende aandacht moet daarom gaan naar investeringen in vorming van jong en oud en een sociale economie voor bepaalde zwak-kere doelgroepen, die zo beschikbaar worden gesteld voor de arbeidsmarkt. Activering van werkzoekenden is absoluut prioritair voor de verhoging van de tewerkstellingsgraad.
Frank Van BockstalSchepen in Etterbeek
Visie op een werkend Brussel
BDW 1311 PAGINA 10 - DONDERDAG 12 JANUARI 2012
Deze week in de Lakensestraat > Stadsvernieuwing in stroomversnelling
Hoertjes en nightshops wijken voor bobo’s en kunstgaleries
Frédéric Nicolay trekt ook tegenover de KVS de rolluiken omhoog: hier strijkt straks Flamingo neer. Onder: het pas geopende Toukoul, de tweede Ethiopiër in Brussel, en Soup in the City, stilaan een vaste waarde.
© B
EN
JAM
IN TO
LL
ET
V oor de vernieuwing van de KVS, met uitbreiding op de Arduinkaai, moeten KVS-
bezoekers zich op een andere pla-neet gewaand hebben, midden in een wijk in verval. De verbouwing van het theater en de mooie her-aanleg van de ruimte tussen Ar-duin- en Hooikaai bracht een eerste golf van stadsvernieuwing met zich mee, met onder meer de populaire lunchplek Bar Bik en een Carrefour Express, te duur voor de plaatselijke bevolking.Op de hoek met de Nieuwbrug wordt het nu ook eindelijk iets met het voormalige Spaanse restaurant Pata Negra, dat op mysterieuze wijze sloot en jarenlang leeg stond: er zit een osteopathie- en kinesitherapie-praktijk. Iets meer naar het centrum deed de Stad Brussel een poging om creatief talent te ondersteunen door ruimte te bieden aan de verhalen-winkel BNA-BBOT, Design Septem-ber en WoutWalt. BNA-BBOT (Brus-sel Behoort Ons Toe) is een soort bibliotheek van stadsverhalen: ze filmen Brusselaars die vertellen over hun stad om een archief aan te leg-gen van verhalen over Brussel. De-sign September organiseert jaarlijks de gelijknamige modemaand, en WoutWalt is een jong ontwerpers-duo dat begon met zeefdruk en zich nadien ging profileren als alternatief reclamebureau.Intussen heeft WoutWalt plaats ge-ruimd voor het Office d’Art Contem-porain en heeft Nomad Gallery zich er ook gevestigd. Aan de overkant kun je bij galerie LAb[au] terecht voor elektronische kunsten. Dat dit soort initiatieven komt en gaat, is normaal. Het gaat om jongeren die al snel doorbreken – of afhaken. Hier in de Lakensestraat krijgen ze ruimte om zich te lanceren, te ver-gelijken met een bedrijvencentrum, maar dan voor beginnende creatie-velingen.Ook dat de Stad net hier jonge ar-tiesten hun ding laat doen, is nor-maal. Jonge artiesten als Arno en Anne Teresa De Keersmaeker zetten in de Dansaertstraat van de jaren 1980 de trend. Hun komst zorgde voor een nieuwe wind in de wijk, die uitgroeide tot een hotspot van haute couture. Nu zie je hetzelfde gebeu-ren in het tweede deel van de Dan-saertstraat, tussen Nieuwe Graan-markt en kanaal: er kwam een café
liaanse forró, Congolese soukous, tango of flamenco, en op 28 januari bijvoorbeeld voor een tarantellabal met de Napolitanen van Damadaká.
Flamingo’s in minirokEen paar huizen verder, op het nummer 34, is zopas net de nieu-we Ethio pische ‘restobar’ Toukoul opengegaan, die aan de achterkant uitgeeft op het Begijnhofplein. Over-heerlijke Ethiopische gerechten met kleurrijke specerijen en die typische pannenkoeken waar je het eten in rolt (voor een keer mag je met je han-den eten), maar Haile Abebe, ook de man achter de vernieuwde Cercle des Voyageurs en het Ethiopische restaurant Kokob in de Lievevrouw-broersstraat, wil er ook veel cultuur: concerten en tentoonstellingen in een origineel houten interieur, tus-sen design en traditie.De Brusselse Ethiojazzband Yokaï zette in december de opening van het restaurant extra luister bij, maar het wordt vooral uitkijken naar het grote openingsfeest op 28 janua-ri met Badume’s Band, de Franse groep rond zangeres Selamnesh Zemene. Een Ethiojazztopper in wat wellicht een nieuwe hotspot van de Brusselse wereldkeuken wordt, als we ervan mogen uitgaan dat Tou-koul evenveel succes zal kennen als Kokob.En dan is er nog de Flamingo, het ruime café dat Frédéric Nicolay bin-nenkort opent tegenover de KVS in een prachtig belle-époquepand van het OCMW. Dat zal ongetwijfeld een groot effect hebben op de buurt, te vergelijken met andere bars van Ni-colay zoals de Zebra, Mappa Mundo en Roi des Belges, de motoren ach-ter de verrijzenis van het Sint-Go-riksplein, of de Walvis aan de toen nog onhippe Vlaamsepoort, om nog te zwijgen van de Belga, dat Flagey boven water hield tijdens het jaren-lange werk aan het plein, of Bar du Matin, die de premetrohalte Albert op de kaart zette.Naar eigen zeggen doet Nicolay niets liever dan hippe bars openen in achtergestelde wijken of wijken waar nog niets te doen valt. Dank-zij Flamingo zullen binnenkort ook niet-KVS-gangers weten waar de Antwerpsepoort ligt. Over het café wil Nicolay niet veel kwijt, wel kun-nen we al zeggen dat je er gratis uit-zicht zult hebben op de tippelende hoertjes. Er is nog een lange weg te gaan, maar er zijn betere tijden op komst voor de omwonenden, die klagen over overlast.�
� Benjamin�Tollet
BD
W R
EGIO
BRUSSEL – Al jaar en dag is de Lakensestraat een achterafstraatje met sluipverkeer waar je buiten de KVS niet veel te zoeken hebt. Maar daar komt verandering in. In het begin van de eeuw kwam de stadsvernieuwing op gang, nu is er de tweede golf met een Ethiopisch restaurant en een nieuwe bar van ‘nachtburgemeester’ Frédéric Nicolay.
(Walvis van Frédéric Nicolay, waar-over later meer), en beetje bij beetje moeten nightshops, telefoonwinkels en volkskroegen plaats ruimen voor een kunstenaarsatelier of hippe schoenwinkel. Het maakt deel uit van de stadsontwikkelingspolitiek om via trendsetters een nieuw pu-bliek aan te trekken.Dat gebeurt nu ook in de Lakense-straat, waar een tweede golf van
stadsvernieuwing van start gegaan is. In het Galicisch cultuurcentrum La Tentation, op nummer 28, is er na jarenlange stilte opnieuw leven. Die zaal draaide rond de eeuwwis-seling op volle toeren toen Muziek-publique er begon met wereldmu-ziek- en folkconcerten. Een schot in de roos, totdat de concertorgani-sator bedankt werd voor bewezen diensten. Er volgde een periode van
ijzingwekkende stilte, met uitzon-dering van de salsadanslessen op zondagavond.Sinds een jaar waait er een nieuwe wind in La Tentation dankzij de te-rugkeer van Marisol Palomo, mede-oprichtster van Muziekpublique en dochter van de eigenaar van La Ten-tation. Palomo wil La Tentation ont-wikkelen tot werelddanscentrum. Het concept: dansinitiatie en vervol-gens oefenen op de dansvloer met livemuziek. De zaal heeft ruimte te over om te dansen en de sfeer is er gemoedelijk, wat beginners van hun drempelvrees kan afhelpen. Naast de wekelijkse salsabals op zondag-avond kun je er terecht voor Brazi-
BDW 1311 PAGINA 11 - DONDERDAG 12 JANUARI 2012 ADVERTENTIE
De regie voor Beliris moet voortaan meer bij het Gewest liggen, zegt Brussels par-lementslid Carla Dejonghe (Open VLD). Beliris is een federale geldpot voor inves-teringen die de uitstraling van Brussel ten goede moeten komen. Maar de projecten lopen allesbehalve vlot; het gebeurt vol-gens Dejonghe al te vaak dat projecten (zware) vertraging oplopen, waardoor de kosten stijgen. “Onder meer de renovatie van de gang van het Centraal Station, het Crossingsta dion in Schaarbeek en het Hor-
ta-Lambeauxpaviljoen in het Jubelpark zijn daar voorbeelden van. Ter illustratie, voor dat laatste project werd aanvankelijk 2007 als datum vooropgesteld, maar uiteindelijk zal dat – als alles goed loopt – pas 2012 wor-den.” Laatste in de rij is volgens Dejonghe de Sint-Jan de Doperkerk in Molenbeek, waar-voor de oplevering werd geweigerd.Dejonghe roept de nieuwe federale regering ook op om te kiezen voor minder projecten, maar wel voor projecten die een grotere im-pact hebben op Brussel.� DV
Sint-Jan worstelt met vertraging
Sint-Jans-Molenbeek > Carla Dejonghe: ‘Beliris moet vlotter’
Sint-Jan de Doper wordt opgeknapt met federaal Beliris-geld.
© S
AS
KIA
VAN
DE
RS
TICH
EL
E
ADVERTENTIE
Go
uden
Ket
jes
2012
De
prijz
en v
an d
e V
laam
se G
emee
nsch
apsc
omm
issi
e
Baanbrekend. Brussels. Domeinoverschrijdend. Met een bijzonder resultaat ? Win tot € 5000! De VGC beloont opmerkelijke projecten die tot stand gekomen zijn door samenwerking tussen cultuur, jeugd, sport, onderwijs, vorming, welzijn, gezondheid of gezin.
Schrijf in op www.goudenketjes.be voor 29/02/2012.
www.goudenketjes.be
Muren slopen,bruggen slaan!
* 3m3 komt overeen met 1 tweezitsbank bovenop een driezit en 2 clubs. (19€ per bijkomende m3, maximum 5m3).
Zone 8van 18-03
t.e.m. 24-03-12
Zone 9van 25-03
t.e.m. 31-03-12
Etterbeek
Elsene
St.-Gillis
Berchem
Ganshoren
Koekelberg
Zone 4van 05-02
t.e.m. 18-02-12
Zone 5van 19-02
t.e.m. 25-02-12
Zone 3van 29-01
t.e.m. 04-02-12
Zone 7van 11-03
t.e.m. 17-03-12
Zone 6van 26-02
t.e.m. 10-03-12
Schaarbeek
St.-Joost
Evere
St.-Lambrechts-Woluwe
St.-Pieters-Woluwe
Zone 2van 22-01
t.e.m. 28-01-12
Zone 1van 15-01
t.e.m. 21-01-12
Brussel
(Stad Brussel - Haren - Laken - N.O.H.)
Oudergem
Watermaal-Bosvoorde
Vorst
UkkelAnderlecht
Jette
Molenbeek
www.netbrussel.be 0800 981 81
Onze stad wordt net als heel Brussel zich inzet.
Voor wie ?Dit aanbod is voorbehouden aan Brusselse gezinnen en enkel op afspraak. Gelieve de week van ophaling in uw gemeente te respecteren (kijk onderaan).
Wat ?- Aanvaard afval :Huishoudtoestellen : fornuizen • koelkasten • diep vriezers • stofzuigers • wasmachines • ovens • TV’s • hifi en computersMeubilair en decoratie : tafels • stoelen • bedden • matrassen • bedbodems • gedemonteerde kasten • sofa’s • fauteuils • bureaumeubels • commodes • tuinmeubels • parasolsAndere voorwerpen : fi etsen • kinderwagens • strijk planken • speelgoed • keukenspullen • sport artikelen- Niet-aanvaard afval :tuinafval • giftige afvalstoffen en puin (steen- en kalkafval, afbraak- en renovatiemateriaal).
Hoe ?Voor een persoonlijke ophaling, bel gratis 0800 981 81 (van maandag tot vrijdag van 7.30 tot 19.00 uur, zaterdag van 9.00 tot 16.30 uur, zondag van 14.00 tot 21.30 uur). Aanbod beperkt in functie van de operationele capaciteit.
Uw aanwezigheid bij de ophaling is noodzakelijk.
Ruim gratis 3m3 grof huisvuil op !*
BDW 1311 PAGINA 12 - DONDERDAG 12 JANUARI 2012
ADVERTENTIE
Met een speciale parkeeractie en extra promotie proberen de gemeente Elsene en het gewes-telijk handelsagentschap Atrium de winkels in Matonge en aan de Naamsepoort tijdens de koopjes-periode een duwtje in de rug te geven.
Vorige maand kwamen anti-Kabila-betogers verschillende keren mas-saal op straat om hun ongenoegen te uiten over de uitkomst van de ver-kiezingen in Congo. Vooral bij hun laatste doortocht door Matonge, op 17 december, liep het uit de hand en richtte een groepje losgeslagen de-monstranten een ware ravage aan. Op de Elsense- en de Waversesteen-weg en in de Sint-Bonifaasbuurt werden winkelruiten ingeslagen.Vandaag, midden in de koopjes-periode, is de schade op sommige plaatsen nog zichtbaar. “We heb-ben gewacht met het vervangen van onze winkelpui omdat we vreesden dat de betogingen nog niet afgelo-pen waren,” vertelt de zaakvoerster van Prémaman, die de houten ver-vangpanelen heeft laten beschil-deren met een kerstboompje. Maar
‘Geste van Gewest stelt teleur’Elsene > Parkeer- en promoactie moet klanten weer naar Matonge lokken
Op de Elsensesteenweg begon de koopjesperiode met de sporen van de doortocht van anti-Kabila-demonstranten.
© SASKIA VANDERSTICHELE
ADVERTENTIE
Ontdek de meest volledige UiTagenda voor Vlaanderen en Brussel. Met duizenden tips voor cultuur en vrije tijd.
Een avondje UiT blijft je inspireren.
er zijn ook andere redenen waarom de schade niet meteen hersteld kon worden, weet Adeline Clerfayt, ma-nager van Atrium Naamsepoort.
“Sommige grote ketens hebben een eigen gebouwendienst, de zaak-voerder houdt zich niet bezig met de vervanging van een raam. Andere
winkels hebben dan weer bijzondere vitrines die op maat worden ge-maakt. Dat lukt rond de eindejaars-periode niet in een, twee, drie.”
De vestiging van McDonald’s op de Elsensesteenweg leed, op een ster-retje in de etalageruit na, weinig materiële schade, maar er was een groot omzetverlies. “In december, de drukste winkelmaand, moest ik zes dagen sluiten om vijf uur in plaats van om middernacht,” zegt gerant Atef Wahba, die ook voorzit-ter is van de handelaarsvereniging uit de buurt. Hij is dan ook ontgoo-cheld over de schamele geste van het Brussels Gewest, dat maar 3.000 euro uittrok om de getroffen win-keliers tegemoet te komen. Over de gemeente Elsene, die 20.000 euro vrijmaakte, is hij meer te spreken. Maar toch, later deze maand komt Wahba met de andere handelaars bijeen om zich te beraden over ver-dere stappen.De bijdragen van Gewest en gemeen-te gaan overigens niet rechtstreeks naar de getroffen handelaars, wel naar een promotiecampagne die Atrium heeft opgezet. Spandoeken in de straten, radiospotjes en kran-tenadvertenties moeten de klanten weer naar Matonge en de Naam-sepoort lokken. Ook loopt er een parkeeractie: de winkeliers mogen 10.000 tickets uitdelen waarmee klanten een uur gratis kunnen par-keren in een van de vijf parkeer-garages in de buurt. En in de Sint-Bonifaasbuurt worden ’s avonds kaarsjes aangestoken, een initiatief dat bedoeld was voor de kerstperio-de, maar dat uitgesteld werd door de gespannen sfeer.� Bettina�Hubo
Geniet mee van het grootste literaire ontbijt voor de hele familie:
▪ In Ukkel: Cas Goossens over Felix Timmermans▪ In Alsemberg: 200 jaar Conscience▪ In Zemst: bloemlezing door Steph Goossens▪ In Londerzeel: Dave Nauwelaerts brengt de Decamerone▪ In Dilbeek: thrillerauteur Benny Baudewyns op bezoek…
Ontdek het volledige programma via www.davidsfonds.be/evenementen ▪ 016/310.600. Of bestel de gratis programmafolder via [email protected].
EEN DRONK Op HET NIEUWE JAAR
BRUSSEL – Januari is traditioneel de maand om het glas te heffen op het nieuwe jaar en om bekenden het beste te wensen. Dat is niet anders in de 22 gemeenschapscentra, die allemaal een nieuwjaarsreceptie orga-niseren: kijk op www.brusselnieuws.be/nieuwjaarsrecepties.� DV
SOIS BELGE: BURGEMEESTER Op TOURNEE
BRUSSEL – Joël Riguelle, parlementslid en burgemeester van Sint-Agatha-Berchem, is als acteur deze winter (voorlopig al) 53 dagen op tournee met de uiterst succesvolle improvisatieproductie Sois belge et tais-toi! Vorig seizoen gingen ruim 50.000 toeschouwers kijken, en daarmee is het de grootste kaskraker voor de Franstalige podia. De drie voorstellingen in Oudergem zijn uitverkocht; er zijn nog plaatsen vrij in het cultuurcentrum van Ukkel (14 februari) en in het Koninklijk Circus (1 maart). Meer op www.compagnievictor.be.� JMB
TELE
XREG
IO
Het voorbije najaar beschilderde het kunste-naarscollectief Sarendip voor het tweede jaar op rij een tiental rolluiken van winkels langs de Leuvensesteenweg, een invalsweg die als een slagader door het centrum van Sint-Joost loopt. Nadat vorig jaar schilderijen van Europese jazz iconen deze handelsbuurt opluisterden, waren nu niet-Europese jazzartiesten aan de beurt.
De gemeente, die met dit project haar culturele kant in de kijker wil zetten, nam de financiën en de organisatie op zich.Langs de westkant wandel ik in het ochtendglo-ren dit dorp in de stad binnen. Wanneer ik in het halfdonker het JazzStation ontwaar, vertraag ik mijn tred. Het is even wachten op een eerste de-coratie. Aan Coiffure XXI Siècle prijken Reinhardt en Holland op de vitrines, restanten van een vori-ge editie. Een ommetje naar de Tweekerkenstraat brengt meer op. Nina Simone en Astrud Gilberto lachen me toe. Hun nationale symbolen op de achtergrond doen me even wegdromen. Voorbij-gangers kijken me vreemd aan en lopen stuurs door. Winkeliers stallen hun waar uit en de meeuwen lijken van hieruit wel een web te spin-
nen tussen de torens van Madou. Twee andere portretten versieren de gevel van een supermarkt.De meeste portretten bevinden zich in het deel van de Leuvensesteenweg dat nu verkeersvrij is gemaakt. Ik stap de helling op en tref er nog vijf aan. Uit alle windstreken komen ze, deze muzi-kale mannen en vrouwen. Ook hier, tussen en op de gevels van outletwinkels, sieren portretten van de eerste editie nog steeds het straatbeeld. Zo tekent een arbeider op de blauwe lucht naast het hoofd van de Deense bassist Niels-Henning Ør-sted Pedersen een plannetje om zijn collega iets uit te leggen. Schijnbaar onverstoord merkt hij me op en wijst me onomwonden op de schoon-heid van dit portret. En of de gelijkenis met zijn burgervader, de notoire jazzliefhebber Jean De-mannez (PS), me al opgevallen is, met de witte baard en zo?Louis Armstrong is de enige jazzlegende die ik niet terugvond. Misschien had ‘zijn’ winkelier de rolluiken al omhoog gehesen. De sfeervolle en kleurrijke portretten die ik in de ochtendschemer kon ontwaren, bewijzen dat er in deze stad naast de vaak schreeuwerige reclamepanelen ook plek is voor naïeve schoonheid.� Tuur�De�Moor
De heilige Cesária van Sint-JazzSint-Joost-ten-Node > Jazzcoryfeeën verfraaien handelsbuurt
Vorig jaar Europese, dit jaar niet-Europese jazzlegenden in de kijker, zoals de op 17 december overleden Kaapverdische Cesária Évora.
© S
AR
EN
DIP
BDW 1311 PAGINA 13 - DONDERDAG 12 JANUARI 2012B
DW
REG
IO
Volgens het nieuwe tweetalige ProGanshoren, een coalitie van de huidige meerderheidspartijen CDH en CD&V en PS-schepenen Pierre Kompany en Chantal De Saeger, valt er met burgemeester Michèle Carthé (PS) niet samen te werken.
De muiterij op het schip van Carthé werd dit voorjaar ingezet door Pierre Kompany, die misnoegd was over de vierde plaats die hij toebedeeld kreeg op de Lijst van de Burgemeester (LB). Stemmentrekker Kompany probeerde de PS ervan te overtuigen dat de bur-gemeesterssjerp naar de kandidaat met de meeste stemmen moet gaan. Toen dit niet lukte, weigerde hij op de LB te gaan staan, net als collega-schepen Chantal De Saeger. Later bleek er ook bij schepen Ma-rina Dehing en de rest van CD&V en bij CDH onvrede te bestaan, met name over het autoritaire optreden van Carthé. “Ze voert een politiek van
immobilisme en wantrouwen en wil alles alleen beslissen, de schepenen krijgen zelfs geen toegang tot be-paalde dossiers.” Daardoor zijn heel wat kansen gemist: het zwembad-dossier is niet ambi tieus genoeg en er is nog geen plan voor de exploitatie; het OCMW-rusthuis wordt maar niet aangepast aan de normen; de woon-zorgzone die de Vlaamse Gemeen-schap in Ganshoren wou rea liseren, botste op een njet.Met het oog op de gemeenteraadsver-kiezingen verenigen CD&V, CDH en de twee PS’ers zich in ProGanshoren. De lijst wordt getrokken door Kompany. Waarom ze niet eerder met hun on-genoegen naar buiten kwamen? Door het gebrek aan ploeggeest hadden de schepenen niet meteen door dat ze allemaal tegengewerkt werden. Bo-vendien wilden ze niet volledig breken omdat de gemeente dan helemaal niet meer bestuurd zou worden.� HUB
Buik vol van autoritaire Carthé
Ganshoren > Deel van meerderheid vormt nieuwe lijst
ADVERTENTIE
KVS_SucceSrepriSeS
www.kvs.be – T 02 210 11 12 ARDUINkAAI 7 – 1000 bRUsseL
© S
OMET
HING
ELS
© H
ERM
AN S
ORGE
LOOS
© T
HOM
AS B
ELLI
NCK
© D
ANNy
WIL
LEM
S
THeATer dAnS & THeATer MuZieK & THeATer MuZieK & THeATerTHeATer© D
ANNy
WIL
LEM
S
WiM VAndeKeYBuS & JAn decOrTeKVS & ULTIMA VEZ
31.01>04.02.2012OedipuS / BÊT nOir
JOHAn HeldenBergH & TiTuS de VOOgdTKVS & coMpAgnIE cEcILIA
26>29.01.2012VOrST- fOreST
guY derMul, JMH BercKMAnS & KAAT de WindTKVS
21 > 25 .03.2012
BArAKSTAd(BidOnVille)
THOMAS BellincK, WillY THOMAS, JerOen VAnder Ven, iSABelle VAn HecKeSTEIgEISEn & KVS
15 > 18.02.2012
BillY, SAllY, JerrY And THe .38 gun
ruud gielenS & JerOen perceVAlKVS
26.01 > 04.02.2012
BeZeTTe STAd / Ville OccupÉe
120104_BDW_KVS.indd 1 22/12/11 15:07
BDW 1311 PAGINA 14 - DONDERDAG 12 JANUARI 2012
Financiën > Olivier de Clippele (MR) over besparen in crisistijd
‘Belastingen kunnengerust omlaag’
De gemeentelijke opcentiemen zijn bijkomende belastingen die gehe-ven worden op sommige categorieën van inkomsten, zoals op pensioen, arbeids- en onroerende inkomens. In Brussel variëren die opcentie-men tussen 6 en 7,5 procent van de personenbelasting. In de aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen (oktober 2012, red.) moet de vraag gesteld worden of die belasting op de middenklasse nog langer te ver-antwoorden is. Die vraag is dan ook typerend voor Brussel, want ons gewest is een van de rijkste van Eu-ropa, maar de helft van die rijkdom ontsnapt aan Brussel.Het Gemeentefonds kent dezelfde trend: de negentien Brusselse ge-meenten ontvingen 373 miljoen in
2009, tegenover 1,1 miljard voor de vier andere grootsteden van het land samen (Antwerpen, Gent, Charleroi en Luik), en dit voor een globaal be-volkingsaantal dat identiek is (onge-veer 1.100.000 inwoners). Het is wel juist dat de vier andere grootsteden taken behartigen die in Brussel door het Hoofdstedelijk Gewest worden gedragen, zoals de spoeddiensten en de vuilnisophaling, maar het ver-schil blijft markant. De schepenen van Financiën kunnen zich dan de vraag stellen of het nog langer ver-antwoord is dat één categorie bur-gers, de middenklasse, die opcentie-men moet dragen.Wellicht is er een andere weg, die van de sanering in de gemeente-lijke uitgaven. Het is dan zeer de vraag of er nog maximale financiële middelen moeten worden binnen-gehaald om allerlei taken te ver-richten die niet tot de specifieke ge-
Olivier de Clippele.
meentelijke bevoegdheid behoren.De gemeenten, en dan vooral de Brusselse, zijn met de tijd van alles en nog wat gaan uitgeven wat niet strikt noodzakelijk is en wat alvast niet tot hun wettelijke taak behoort. Laten we tien voorbeelden opnoe-men.Brusselse gemeenten hebben de ge-woonte om veel dubbelgangers aan te werven; dat zijn bedienden die gereed staan om afwezige collega’s te vervangen. In sommige diensten kan de afwezigheid oplopen tot de helft, meestal op maandag, en die slechte gewoonte treft alle depar-tementen. De schoonmaakdiensten van de gemeentelijke scholen heb-ben tot vier keer meer personeel no-dig dan dezelfde scholen van het vrij onderwijs.De meeste gemeenten hebben een eigen (verlieslatende) drukkerij. Er bestaan nochtans genoeg druk-kerijen in Brussel die even snel en efficiënt kunnen werken, tegen een lagere prijs.Bijna alle burgemeesters verplaat-sen zich in een dienstwagen met chauffeur; in sommige gemeenten geldt dat ook voor de eerste sche-pen, en in Brussel-stad voor alle schepenen en hun kabinetschefs. Ik heb nog nooit een van de negentien burgemeesters in de metro of in de bus ontmoet. Zijn die uitgaven van-daag nog te verantwoorden in cri-sistijd? Bovendien gaan de kosten van de gemeentelijke kabinetten ook in stijgende lijn. Meestal brengt dat dubbel werk naast het werk van de administratie.Bijna alle gemeenten hebben een schepen van Sociale Zaken en daar-naast ook nog eens een OCMW-voorzitter. Kunnen die twee func-ties niet samengebracht worden in één enkele administratie?
Zelfde vraag voor de huisvesting: hoeveel verschillende administra-ties houden zich daarmee in elke gemeente bezig? In mijn gemeenten zijn er vier verschillende adminis-traties voor huisvesting: één van het OCMW, één van de gemeente, één van het wijkcontract en nog één van de socialehuisvestingsmaatschap-pij. Bovendien is huisvesting nog altijd een gewestelijke materie.Binnen elk OCMW is er een de-partement dat werkzoekenden aan werk helpt, vele gemeenten heb-ben bovendien een aparte vzw op-gericht met hetzelfde doel, en dat alles naast de gewestelijke admi-nistratie Actiris, die dezelfde taak opneemt: dat is drie dubbel werk, ten nadele van de werkzoekenden.
“Privébedrijven gaan constant op zoek naar besparingen, soms tot het ondraaglijk wordt. Bij de gemeenten is het andersom”
BDWOPINIE
BRUSSEL – Een dienstwagen met chauffeur voor elke schepen, een ‘dubbelganger’ om het maandagse werk-verzuim op te vangen: zijn dat soort uitgaven nog te verantwoorden in tijden van crisis? Nee, vindt Olivier de Clippele, Elsens schepen, vroeger van Financiën, nu zonder portefeuille.
Beleid > Aula Magna maakt balans op na zesde staatshervorming
Op naar de zevende!
De Staten-Generaal van Brussel was een in België nooit eerder geziene mobilisering van het middenveld tussen oktober 2008 en april 2009. Het burgerinitiatief ontstond uit het platform van de civiele maatschap-pij, opgericht in maart 2008. Aan de basis lagen drie Brusselse ver-enigingen (Aula Magna, Manifesto en Bruxsel Forum) die in december 2006 de oproep Nous existons! Wij bestaan! We exist! hadden gelan-ceerd.Versterkt door het succes van deze petitie (tienduizend online handte-keningen) spraken deze organisaties toen de culturele sector (Brussels
BDWOPINIE
BRUSSEL – De Staten-Generaal, een massale mobilisering van Brusselse burgers in 2008-2009, bepleitte onder meer een billijkere financiering van Brussel, een beter intern bestuur en het idee van een ‘Metropolitane Gemeenschap’. Die eisen werden meegenomen in de nieuwe staatshervorming; van andere is er dan weer geen spoor...
Kunstenoverleg en Réseau des Arts à Bruxelles), de milieusector (Bral en Inter-Environnement Bruxel-les) en de sociale partners (Beci, ACV-CSC en ABVV-FGTB) aan. Na het publiceren van een document dat een standpunt innam over de grote problemen waarmee Brussel kampte, lanceerde het platform de Staten-Generaal, samen met de drie specifiek Brusselse universiteiten ULB, VUB en Facultés Universitai-res Saint-Louis.Het proces bestond uit drie stap-pen. De eerste stap was de synthese van het onderzoek over Brussel. De drie Brusselse universiteiten – sa-men met het elektronische tijd-schrift Brussels studies – brachten op zeer korte termijn verschillende synthese nota’s uit, rond zestien
voor Brussel essentiële thema’s. De tweede stap bestond erin het woord te geven aan het middenveld tijdens publieke debatten (zestien plus twee verslag- en syntheseses-sies) rond de synthesenota’s van de onderzoekers. 2.800 mensen woon-den die debatten bij.Voor de derde stap deden enkel de tien leden van het platform van de civiele maatschappij en de drie uni-versiteiten mee. Ze bogen zich over de vaststellingen, problemen en denkoefeningen. Het resultaat werd in april 2009 in het Kaaitheater voorgesteld.De Staten-Generaal heeft toen een serie problematieken naar voren ge-bracht die tot dan toe weinig of niet aangekaart waren: de toen verwach-te en nu al aan de gang zijnde demo-
grafische groei; de relatie tussen de gemeenten en het Gewest; de meer-taligheid; de metropolitane kwestie; de internationalisering ‘van bovenaf en van onderuit’. De regeerakkoor-den, die in juli 2009 in Brussel gesloten werden, zullen toen de deelnemers zeker een gevoel van te-leurstelling gegeven hebben. Maar we hebben altijd de neiging de ver-anderingen op de korte termijn te overschatten en de veranderingen op de lange termijn te ónderschat-ten.Hoe kijkt de Staten-Generaal nu te-gen de staatshervorming aan? Wel zeker heeft de lange en pijnlijke weg naar een staatshervorming onlangs reden tot hoop gegeven voor Brussel. Wel zeker zijn een paar eisen van de Staten-Generaal (en meer algemeen van een groot deel van de Brusselse politieke klasse) tot een goed einde gebracht. We denken hier aan de bil-lijkere financiering van Brussel, aan de introductie van het concept van ‘Metropolitane Gemeenschap’, aan de zeer bescheiden inspanningen geleverd in het kader van de interne governance in Brussel.Een rechtvaardigere financiering zit erin: 461 miljoen euro extra te-gen 2015. Brussel krijgt eindelijk waarop het recht heeft als je zijn rol als draaischijf ten gunste van de twee andere regio’s in aanmer-king neemt. Wij vinden het zeer
normaal dat sommige bedragen vooraf bestemd worden (mobiliteit, politie,...). Je kunt inderdaad vrezen dat de onvoorwaardelijke toeken-ning van nieuwe bedragen door de Brusselse regering zonder meer als extra-middel over de hele begroting verspreid kan worden. Het Beliris-mechanisme, dat nog bilateraal werkt (het federale en het regionale niveau beslissen samen), had wel eens herzien kunnen worden.De Metropolitane Gemeenschap zit er als concept ook uiteindelijk in. Hier moet je inderdaad van een concept spreken en geenszins van een invulling van de realiteit. In de voorlopige teksten van de staatsher-vorming staan geen specifiek over-gehevelde bevoegdheden vermeld, geen toegewezen middelen, geen bevoegde organen, geen verplich-ting. Het is dus een lege schelp, die nochtans de eenvoudige verdienste heeft te bestaan... Alleen zal een co-alitie van vrijwilligers opnieuw met initiatieven over de brug moeten komen: een domein afbakenen waar mogelijke partners zich aanmelden, een beroep doen op de relevante be-voegdheden van de betrokken over-heidsniveaus, een consensus berei-ken over de te verhelpen situatie, een akkoord over de geobjectiveerde feiten, een redelijk te bereiken ob-jectief definiëren en het eens wor-den over een werkmethode...
Er zijn plannen voor een nieuwe vleugel aan het Elsense gemeentehuis op het Fernand Cocqplein: 13 miljoen euro volgens de meest optimistische schatting. Onverantwoord, vond Olivier de Clippele. Burgemeester Willy Decourty (PS) sloeg hard terug en nam De Clippele in december 2011 zijn bevoegdheden af.
© EURAPART
BDW 1311 PAGINA 15 - DONDERDAG 12 JANUARI 2012
BDWOPINIEGruwelijkdoor Danny Vileyn
‘Massaal misbruik van medische regularisa-tie’ kopte De Standaard dinsdag. En Le Soir had het erover dat de radicale islam België bedreigt. Twee berichten die me niet echt verrasten, al was ik er niet minder veront-waardigd om. De twee fenomenen waren perfect te vermijden, ze zijn het gevolg van een politiek falen. En dus kan de politiek ook nu nog ingrijpen.Van een heel andere orde is het verhaal van de Brusselse dakloze wiens matras in de buurt van het Noordstation in brand gesto-
ken werd. De man moest met zware verwondingen naar het brand-wondencentrum van Neder-Over-Heembeek gebracht worden. Boven op de verontwaardiging overvalt me hier een groot gevoel van mach-teloosheid en triestheid. Hoe is het mogelijk dat iemand zo gruwelijk wreed is dat hij de matras van een dakloze medemens in brand steekt?Bij het ter perse gaan waren de daders nog niet gevat, maar iemand die hiertoe in staat is, hoort niet vrij op straat te lopen. Wie zo’n misdaad begaat, hoort in de cel of in een instelling of moet zich minstens laten verzorgen. Hier kan de politiek niet met de vinger gewezen worden. Mensen die uit de bol gaan, gekken, lopen er overal rond.Het is al de tweede keer in een paar weken tijd dat de schamele eigen-dom van een dakloze in brand wordt gestoken. Eind november was het het dekentje van een dakloze Aalstenaar aan het station van Leuven. De daders waren een nachtje gaan stappen. Hoe laag kun je vallen om je, zelfs dronken, aan een uiterst kwetsbare mens als een dakloze te vergrijpen?Staat de overheid dan machteloos? Toch niet. Het aantal dak- en thuis-lozen neemt de jongste jaren schrikbarend toe. In Brussel zouden er tweeduizend daklozen zijn, asielzoekers en sans-papiers niet meege-teld. Het is een fenomeen dat we niet normaal mogen leren vinden. De verontwaardiging moet blijven, de situatie van de dak- en thuislozen mag ons niet onberoerd laten. Ook niet in tijden waarin we elke dag lezen en horen dat we het “met z’n allen” met minder zullen moeten doen. Het is goed dat er individuen zijn die de overheid, bedrijven en burgers op hun plichten wijzen. DoucheFLUX bijvoorbeeld is een initia tief dat dak- en thuislozen een kluisje, een douche en een was-machine wil aanbieden tegen een vergoeding van één euro. Het initia-tief mag dan naar caritas ruiken, het houdt de overheid wel een spiegel voor. Het groeiende aantal dak- en thuislozen zal haar verplichten om de opvang en begeleiding te herdenken. Iedere dakloze die het wil, heeft acht uur per nacht recht op een veilige plek om te slapen.
EVA HILHORST
Alle gemeenten hebben electorale gadgets, zoals administratief tijd-verspillende premies die toch enkel gereserveerd blijven aan wie het vol-ledige administratieve parcours kan volgen (meestal insiders).Alle gemeenten maken – ook finan-cieel – deel uit van vzw’s die op de emoties van de tijd een antwoord bieden. Niemand durft zijn mond te openen als de gemeente geld stopt in een mediageniek, alom erkend goed doel. Wie dan moppert, krijgt het deksel op zijn neus, ook al gaat de geldkraan open zonder kosten-batenanalyse.De gewestelijke voogdij zou ook eens moeten napluizen hoeveel mensen aangeworven worden in de negentien informatiediensten, die
fel aanzwellen in naam van de on-tegensprekelijke ‘participatiedemo-cratie’.Hoeveel mensen houden zich be-zig met boekhouding en openbare aanbestedingen in de gemeenten? Wellicht meer dan duizend voor de negentien gemeenten samen, waar ook weer dubbel werk welig tiert – et cetera, et cetera.Als die tien besparingen in mijn ge-meente doorgevoerd werden, dan zou de openbare dienst er niet onder lijden, maar zouden de gemeente-lijke opcentiemen gerust met een vierde mogen verminderen.Het is opmerkelijk dat privéonder-nemingen constant op zoek gaan naar besparingen, soms gaat het zelfs té ver en wordt het ondraaglijk.
Bij de gemeenten is het andersom. Daar saneert men veel te weinig. Sommige burgemeesters zijn oplet-tend, maar andere hebben niets uit te staan met openbaar geld.Het gevaarlijkste is de attitude die ik in mijn gemeente ontwaar, waar vandaag beslissingen genomen wor-den waarvan de factuur pas na de verkiezingen gepresenteerd wordt. Dat is niet alleen financieel onver-antwoord, maar bovendien zullen de kiezers van de eerstkomende gemeenteraadsverkiezingen geen inspraak meer hebben in die beslis-singen.Met de financiële crisis is er een belangrijke breuk in de politiek ge-komen. Overal in Europa is saneren in overheidsfinanciën niet langer taboe. Nochtans zijn er nog som-mige gemeenten, zoals de gemeente waar ik woon, die geen maatregelen nemen, denkend dat alles wel auto-matisch in orde zal komen.Zuinig omgaan met openbaar geld: wordt dat het nieuwe politieke the-ma van oktober 2012?
� Olivier�de�Clippele,�ex-schepen�van�Financiën�in�Elsene
veronderstelt dat men de huidige communautaire structuur van zich afschudt. We denken hier ook aan alles wat nog ondernomen moet worden inzake meertaligheid: twee-talige verkiezingslijsten, tweetalige partijen, tweetalige scholen, twee-talig beheer van de cultuur in Brus-sel... Werk aan de Brusselse winkel!De zevende staatshervorming (want
Ook het interne bestuur van Brus-sel heeft een paar bescheiden stap-pen vooruit gemaakt. Het zijn even-wel zeer timide pasjes, een eerste aanloop. Mobiliteit en stedenbouw worden meer en meer naar het Ge-west overgeheveld, maar er zijn nog steeds zes politiezones, het aantal huisvestingsmaatschappijen werd van 33 naar 16 herleid (waarom niet
De volledige tekst verschijnt in het januarinummer van Gids op maatschappelijk gebied (GMG) van het ACW. Gratis proefexemplaar? Mail naar [email protected]. Openbare vergadering Aula Magna, 19 januari om 19.30 uur in de Sint-Gorikshallen: mail naar [email protected]
“Het communautaire systeem scheurtde Brusselse samenleving artificieel in twee”
© S
AS
KIA
VA
ND
ER
STI
CH
EL
E
één maatschappij voor het hele Ge-west?), er is nog geen spoor van een fiscale coördinatie, enzovoorts.Daarnaast zijn er voor ons ook dui-delijke gebreken. Het stemrecht voor Europeanen bij de regionale verkiezingen, bijvoorbeeld. 21 pro-cent van de bevolking van Brussel, die niet-Belgisch is (maar wel van Europese afkomst), wordt nog altijd een elementair democratisch recht ontzegd, nota bene op een territo-rium dat de officiële hoofdstad van de Europese Unie herbergt.Op andere vlakken is er evenmin verandering op komst. We denken hier vooral aan een grondige aan-pak van een falend onderwijs, die
die zal er komen) zal zich trouwens moeten buigen over het voortbe-staan van een communautair sys-teem dat in Brussel al lang zijn limieten getoond heeft. In onze geest is zo’n systeem ten dode opge-schreven. Niet alleen scheurt het de Brusselse samenleving artificieel in twee, het werkt ook contraproduc-tief in alle domeinen waar de mul-ticulturele meertalige realiteit van Brussel niet kan worden herleid tot
een bicommunautaire aanpak, de vrucht van een aloud politiek sys-teem dat de weerspiegeling is van de confrontatie tussen twee historisch Belgische gemeenschappen.Los van de onmiddellijke resultaten die uit de staatshervorming voort-vloeien, zullen we zonder twijfel verrast worden als we over tien jaar de vruchten van het werk van de
Staten-Generaal zien, met de hui-dige (weliswaar te trage) gang van zaken, nog los van het feit dat er tus-sen nu en dan nog nieuwe burger-initiatieven kunnen komen. En dan wordt die door ons gewenste coper-nicaanse revolutie in Brussel alsnog gerealiseerd.� Alain�Deneef,��secretaris-generaal�van�de�vzw�
Aula�Magna,�coördinator�van�de�Staten-Generaal�van�Brussel
Alain Deneef:
BDW 1311 PAGINA 16 - DONDERDAG 12 JANUARI 2012
VADROUILLEDE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK
Muziek > Blindnote en Muziekpublique halen wereldtop
Met de ogen dicht recht naar het hart
E ind vorig jaar raakte bekend dat Blind-note de Octave de la Musique 2011 ge-wonnen had in de categorie wereldmu-
ziek, zowat de Grammy Awards van Franstalig België. Maar het is wellicht van de Antwerpse band Think of One geleden dat een Belgische groep nog de top tien haalde van het Britse ma-gazine Songlines, toonaangevend op het vlak van wereldmuziek in de Engelstalige wereld en West-Europa.Blindnote ontstond eind 2010 als een tijdelijk project van Muziekpublique om geld in te za-melen voor Light for the World, een Belgische ngo die blind geboren Afrikaanse kinderen opereert om ze te laten zien. Zo’n operatie kost slechts dertig euro, maar dat geld is er voor arme Afrikaanse gezinnen niet, en dus ging de ngo in België op zoek naar geld. Ze klopte aan bij Muziekpublique, aanvankelijk voor een pro-ject met een BV in de KVS, maar al snel werd het veel ambitieuzer: waarom brengen we geen zestal in Brussel wonende wereldmuzikanten samen voor een concert in het donker? Light
ELSENE – Blindnote, het multiculturele project van Muziekpublique dat zes Brusselse wereldmuzikanten van formaat bijeenbrengt, is uitgeroepen tot een van de tien beste albums van 2011 door het toonaangevende Britse wereldmuziekmagazine Songlines. “Wat begon als een benefietconcert, is uitgegroeid tot een echte – en hechte – groep.” En tot een van de wereldmuziektoppers van 2011.
EERSTE RONDE PRIJS ROGER VAN DE VOORDE 2012
ANDERLECHT – Het kunstencen-trum Zinnema organiseert de tweede editie van de Prijs Roger Van de Voor-de voor podiumkunsten en film. Van het twintigtal geselecteerde kandida-ten wordt maandelijks (van januari tot mei 2012) een pool van vier tot vijf artiesten of groepen gevormd, goed voor een middagvullend programma op zondag (14.30 tot 17 uur). De eer-ste competitieronde, met aperitief, vindt plaats op zondag 22 januari in Zinnema, Veeweidestraat 24. Vol-gende rondes zijn op 19 februari, 18 maart, 8 april, 22 april en 20 mei. Op 16 juni komen de prijswinnaars op het podium: voor een geldprijs van de VGC en de Prijs Roger Van de Voorde van Zinnema, goed voor een jaar po-diumkunstondersteuning.In januari treden volgende artiesten aan: 25 leerkrachten van het Lakense Maria Assumptalyceum spelen het theaterstuk Blind; Joost Rotty brengt poëzie; Jojo Ngamou, de Kameroens-Brusselse huischoreografe van Zin-nema, pakt uit met streetdance, en Clark Maldrie en Karen Moreau brengen vertel- en poppentheater voor volwassenen. Reserveren op 02-555.06.00, meer op www.zinne-ma.be. JMB
TWEEDE WEEK VAN DE KLANK
BRUSSEL – Na een proefdraai-editie in januari 2011 haalt de Week van de Klank van 23 tot en met 29 januari weer alle types van concerten en crea-tieve geluids- en klankevenementen van stal om uw gehoor te scherpen. Onder meer operacoryfee José van Dam, jazzgoeroe Jean-Louis Rassin-fosse en pianovirtuoos Jean-Philippe Collard-Neven staan op de affiche, er zijn geluidsinstallaties, in Cinematek worden stomme films met pianobe-geleiding gedraaid, en kinderen krij-gen workshops in De Munt. Meer op www.lasemaineduson.be. JMB
© C
LA
RK
MA
LD
RIE / K
AR
EN
MO
RE
AU
“Ik was stiekem bang dat iemand de leidersrol zou opeisen, maar iedereen schikte zich naar het belang van de groep”
ADVERTENTIE
Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs
te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor
personen met een handicap
Handicap & informatie
Bezoeken enkel op afspraak
0800-15045�alle werkdagen van 9 tot 12u30,
maandag, dinsdag en donderdag van 13 tot 15u30
Vlnr.: Emre Gültekin, Talike Gellé en Karim Baggili van Blindnote: muzikale wereldreis in het donker.
© M
IRJA
M D
EVR
IEN
DT
luit) en zang, en de Mexicaan Osvaldo Hernan-dez op percussie en talrijke precolum biaanse instrumenten.
Ongezien, ongehoordHet benefietconcert bij Muziekpublique smaak te naar meer. Aangevuurd door de en-thousiaste reacties besloten de muzikanten een album op te nemen, dat eind 2010 uit-kwam op het label van Muziekpublique. “Wij wilden niet uitpakken met ongelooflijke vir-tuositeit om de mensen te verbluffen. En we hadden ook geen commercieel doel voor ogen. We wilden gewoon een goed album opnemen waarop alle muzikanten ruimte kregen om hun ding te doen,” vertelt Osvaldo Hernandez. Hij denkt dat dat ook gewaardeerd wordt. De muziek is echt, komt uit het hart; het concert is geen aaneenschakeling van solo’s. Elke muzikant droeg drie nieuwe composities bij, waarvan er twee verwerkt werden naar de mo-gelijkheden van de groep. “Kijken welke in-strumenten qua klankkleur pasten bij het in-strument van de componist was een boeiende oefening.” Of wat dacht u van een Senegalese hoddu naast een Armeense doudouk en een charango uit de Andes?“Als muzikale leider heb ik ervoor gezorgd dat we tot een gevarieerd geheel kwamen, met kalme momenten naast dansbare nummers,” zegt Hernandez, die zich niet ziet als leider,
for the World hoefde er maar één nachtje over te slapen, en Peter Van Rompaey van Mu-ziekpublique stelde aan de Mexicaanse mul-ti-instrumentalist Osvaldo Hernandez voor om de groep muzikaal te leiden. Hernandez was meteen verkocht voor een project met zo’n nobel doel – het ging toen nog om een eenmalig benefietconcert –, en de twee staken de koppen bijeen om te brainstormen over wie geschikt zou zijn voor zo’n intercultureel pro-ject.Het werden zes klasbakken, muzikanten die uitmunten op hun instrument(en) en ware ambassadeurs zijn van hun cultuur: Talike Gellé uit Madagaskar op zang en percus-sie – u las haar levensverhaal vorige week in deze krant –, de Senegalees Malick Pathé Sow op hoddu (luit), Afrikaanse gitaar en zang, de Joegoslavische Jordaniër Karim Baggili op fla-mencogitaar en oud (Arabische luit), de Arme-niër Vardan Hovanissian op doudouk (hobo), shvi (piccolofluit), accordeon en klarinet, de Turk Emre Gültekin op saz baglama (langhals-
Peter Van Rompaey van Muziekpublique: “Mooi duwtje in de rug.”
© JO
VOE
TS
BDW 1311 PAGINA 17 - DONDERDAG 12 JANUARI 2012
VAN ACCORDEON TOT VUVUZELA
Tot eind volgende maand exposeert het Muziek-instrumentenmuseum de nieuwste aanwinsten en schenkingen: de inventaris van de oude accordeonateliers De Waele aan de Zuidlaan, een synthesizer van 65 jaar oud, een Servische samika, een (herinnert u ze nog van het WK voetbal?) vuvuzela...
LEES MEER OP PAGINA 20-21
ROSIE EN MOUSSA ZIJN TERUG
In 2008 kwamen de twee ketjes Rosie en Moussa tot leven bij Zazie in deze krant. Hun stadssprookje resulteerde in een boek, en nu gaat het snel: deze week komt het tweede boekdeel uit bij Querido én gaat het toneelstuk in première
bij Bronks. Michael De Cock kaapte ondertussen ook de Antwerpse prijs voor letterkunde weg én het boek staat op de shortlist van de Kinder- en Jeugdboekenjury.
LEES MEER OP PAGINA 20 EN 26-27
maar als de woordvoerder van Blindnote. “De groep heeft geen leider. Dat is opmerke-lijk, want alle muzikanten zijn de leiders van hun eigen groep. Eigenlijk was ik stiekem een beetje bang dat iemand een leidende rol zou opeisen, maar iedereen heeft zich geschikt naar de belangen van de groep. En zo is onze muziek, ondanks het feit dat we uit zes zeer verschillende culturen komen, toch een ho-mogeen geheel.”“Die erkenning van Songlines is prachtig, het bewijst dat er interesse is voor het project in het buitenland. We hebben nochtans nog niet opgetreden in het Verenigd Koninkrijk. Maar onze concerten in Nederland, Polen en Luxem-burg waren een groot succes,” vertelt Hernan-dez. Volgens hem zijn toeschouwers vooral gecharmeerd door de inhoud van het project. “Want wie zit er nu te wachten op een groep wereldmuzikanten uit Brussel? Maar het feit dat we geld inzamelen voor een nobel doel en dat zes mensen uit totaal verschillende landen samenwerken, dát is geen alledaags verhaal. Het wekt interesse en stimuleert diversiteit.
Het voltallige Blindnote, met rechts onder ‘woordvoerder’ Osvaldo Hernandez: “Oké, wie zit er nu te wachten op een groep wereld muzikanten uit Brussel? Maar het feit dat wij geen alledaags verhaal vertellen, dát wekt interesse.”
© MIRJAM DEVRIENDT
© IV
AN
PU
T
© J
UD
ITH
VA
NIS
TEN
DA
EL
galese blues van Malick Pathé Sow in 2008, de Iraanse improvisaties van Shahkilid in 2009, Blindnote in 2010 en de Balkanfurie van Zon-gora in 2011 mogen we dit jaar een duoalbum van de Senegalezen Malick Pathé Sow (hoddu, gitaar en zang) en Bao Sissoko (kora) verwach-ten. Volgend jaar volgt dan een album van de populaire Marokkaanse berberzanger Khalid Izri.Vandaag, 12 januari, staat Blindnote in het Bimhuis in Amsterdam. Op 9 februari ver-zorgt de groep het voorprogramma van de blinde Franse zanger Gilbert Montagné in Autoworld; op 9 mei geven ze een volledig concert in de Botanique. Een deel van de op-brengst van de concerten blijft naar Light for the World gaan.� Benjamin�Tollet
Tijdens het concert worden de mensen ook continu geprikkeld met andere muziekgenres. Je kunt nooit raden wat we in petto hebben.”Ook voor het nieuwe label van Muziek-publique is deze erkenning meer dan welkom. “Begin januari is er iemand langsgekomen die de groep wil vertegenwoordigen in Groot-Brittannië. Die erkenning is een mooi duwtje in de rug in onze zoektocht naar distributie in het buitenland. In deze tijden van crisis is dat allesbehalve vanzelfsprekend,” zegt Peter Van Rompaey. “Muziekpublique wil tonen wat hier in Brussel allemaal aanwezig is aan muzikaal talent en diversiteit. Blindnote is voor het gro-te publiek een mooie instap.”De erkenning van Songlines bewijst ook dat Muziekpublique het Brusselse wereldmuziek-talent naar waarde kan schatten. Na de Sene-
Ook dit jaar is Blindnote in de running voor een Songlines Music Award. De groep is genomineerd in drie categorieën: ‘Groep’, ‘Nieuwkomer’ en ‘Interculturele samenwerking’. Stemmen kan op www.tinyurl.com/songlines-music-award. Meer op www.muziekpublique.be, www.blindnote.be, www.songlines.co.uk
ADVERTENTIE
ADVERTENTIE
Het autosalonbegint bij de MIVB.
Stalingradlaan 18-20, 1000 Brussel[Premetrostation Anneessens]Tel. 02 242 36 02 E-mail: [email protected]
Jetse laan 362, 1090 Jette[Bus 13 en 14 halte Legrelle]Tel. 02 513 16 33 E-mail: [email protected]
SOS nuchterheidOOK ACTIEF IN BRUSSEL
2 x per maand samenkomst in het huisvandeMens Jettetelkens om 13u30, Jetse laan 362, 1090 Jette
woensdag 11 & 25 januari 2012 woensdag 8 & 22 februari 2012 woensdag 7 & 28 maart 2012 woensdag 11 & 25 april 2012 woensdag 9 & 30 mei 2012woensdag 13 & 27 juni 2012
Voor meer informatie: 09/330.35.25 (24u/24u)www.sosnuchterheid.org • e-mail: [email protected]
Onze dienstverlening is kosteloos.
SOS Nuchterheid vzw is een lidvereniging van deMens.nu en Vereniging voor Alcohol en andere Drugproblemen (VAD)
SOS Nuchterheid Brussel is een realisatie van SOS Nuchterheid vzw in samenwerking met huisvandeMens Brussel & Jette ([email protected] • tel: 02/513.16.33).Met steun van de Instelling Morele Dienstverlening van het Brussel Hoofdstedelijk Gewest.
bezoek ons voor meer info op www.deMens.nu
voor mensendoor mensen
BDW 1311 PAGINA 19 - DONDERDAG 12 JANUARI 2012
ADVERTENTIE
De verloren zoon is voorgoed verloren
Rooftop, met (vlnr.) Sandra Van Kemseke, Lucas Tavernier, regisseur Yves van den Boogaart, Kurt Monten en Fran Lomme.
© C
AR
LOS VA
N H
OVE
Gezien: Gewoon het einde van de wereld door Rooftop op 7 januari in De Markten. Daar nog te zien op 13 en 14 januari (02-512.34.25, [email protected]).
Waar het in het theater naar mijn smaak vaak misgaat, is bij de keuze van het stuk. Niet alleen amateur-gezelschappen, ook getalenteerde professionele gezelschappen steken soms tijd en energie in teksten die weinig zeggen. Het Brusselse col-lectief Rooftop doet dat alvast niet. Sinds de oprichting in 2009 speel-
den ze al Eric-Emmanuel Schmitt, Amélie Nothomb en Nathalie Sarraute, en nu vertaal-den ze zelf Juste la fin du monde van de Franse succesauteur Jean-Luc Lagarce (1957-1995).Gewoon het einde van de wereld behandelt een onderbelicht, maar universeel en heden-daags thema. Het is een gedegen praatstuk dat toch in beperkte mate experimenteel van vorm is, en het is ook een stuk waarachter je de persoonlijke inzet van de auteur voelt. Lagarce stierf immers vroegtijdig aan aids, en zijn toneelstuk is een raamvertelling die aanvangt, onderbroken wordt en eindigt met een postume monoloog van het hoofdperso-nage Louis. Louis vertelt over een gebeurtenis tijdens de laatste maanden van zijn leven, die hij doorbracht in de wetenschap dat hij zou sterven. Toch is niet dat uitzicht op de dood het thema, maar de manier waarop het leven werd geleefd. Die staat ter discussie wanneer Louis zijn moeder, zus en broer, die hij al ja-ren niet meer heeft gezien, op de hoogte wil brengen van zijn terminale toestand. Hij zal er uiteindelijk niet toe komen de boodschap over te brengen.Mensen die besluiten om de familieband te verbreken en daarvoor nauwelijks een andere reden hebben dan de overtuiging dat een fami-lieband je nergens toe verplicht, maken nogal wat gevoelens los. Bij de achterblijvers: on-begrip, afgunst, eenzaamheid, minderwaar-digheidsgevoelens en frustratie om het idee dat de ondankbare verloren zoon niets heeft teruggegeven van al wat zijn gezinsleden hem gaven. Bij de ‘afvallige’ zelf: schuldgevoelens, onzekerheid en een eenzaamheid die bijna als principiële levenshouding gaat gelden. Lagar-ce dient zijn personages van deze gevoelens een fatale cocktail toe. Louis zegt dat hij ver-
trokken is omdat hij thuis altijd een gebrek aan liefde ervaren heeft, maar zijn broer Antoine werpt tegen dat Louis dat zichzelf heeft wijsgemaakt, en er vervolgens het hele gezin tot levenslange opsluiting mee heeft veroordeeld. Evengoed zou Louis’ gevoel niet geliefd te zijn een verkeerd begrepen frustratie kunnen zijn om het feit dat zelfs familieleden beperkt zijn in hun vermogen om een mens helemaal te omarmen en te redden van zijn fundamentele eenzaam-heid. Lagarce laat zien hoe weinig wij zelfs van onze familieleden weten. Hoe weinig we zelfs hén soms tot ons toelaten, en hoe wei-nig we soms in hen geïn teresseerd zijn.Bij de terugkeer van de verloren zoon is de spanning dus voelbaar en wordt er voor het eerst sinds lang weer gesproken. Toch blijft er nog heel wat ongezegd. Er is geen bevrij-ding en iedereen lijdt. De achterblijvers krij-gen geen restitutie voor hun ‘zelfopoffering’ aan de zijde van hun oude moeder, die niet bepaald kan zeggen dat haar familieproject geslaagd is. De verloren zoon is meer dan ooit verloren.Lagarces vervreemdende vormexperiment zit in de taal die de gebrekkige communica-tie weerspiegelt. Nu ze elkaar treffen, wikt ieder zijn woorden. De een wil praten, maar kan het niet zo goed; de ander weet het goed genoeg, maar wil niet spreken. De dialo-gen en monologen wemelen dan ook van de hele en halve hernemingen, verbeteringen en nuan ceringen van eerdere uitspraken. Rooftop speelt dat onder regisseur Yves van den Boogaart in een sobere opstelling. De vier personages zitten tegenover elkaar en brengen om de beurt een pleidooi met het publiek als getuige. De acteerprestaties zijn bevredigend, al verdient vooral de beklijven-de vertolking van Antoine door Kurt Mon-ten lof. Toch steekt ook hij naar mijn smaak nog iets te veel ‘profiel’ in de tekstzegging. De vraag is of het vervreemdende effect van de tekst niet goeddeels verloren gaat door de realistische naturel waarmee Rooftop hem wil spelen. Lagarce heeft met het gestotter de hulpeloosheid van de karakters duide-lijk aangezet. Het zou dus niet verkeerd zijn die pessimistische zwaarte te laten voelen, ook al riskeer je zo vaart uit het stuk te ha-len.
� Michaël�Bellon
Pra
at
ach
teraf
NEEM DEEL AAN ONZE TEKENWEDSTRIJD EN WIN EEN OVERNACHTING VOOR TWEE IN HET ATOMIUM,
MET DINER BIJ KAARSLICHT & ONTBIJT.
WIN
EEN ROMANTISCHE NACHTIN HET ATOMIUM
*de viool-speler is niet inbe-grepen :)
www.atomium.be/love
BRUSSEL – Artcurial, het grootste Franse veilinghuis, opent in februari een vertegen-woordigingskantoor aan de Franklin Roose-veltlaan. Om de vele Belgische klanten beter te bedienen, luidt het.
Na de vestiging in Brussel van een paar buitenlandse topkunstgaleries bevestigt de komst van Artcurial de gezondheid en de in-ternationalisering van de Brusselse kunst-markt.In Frankrijk moet Artcurial enkel Sotheby’s en Christie’s laten voorgaan. Met een jaar-lijkse omzet van 120 miljoen euro is het het grootste veilinghuis van eigen bodem. En die bodem mag er zijn: het veilinghuis nam tien jaar geleden zijn intrek in een herenhuis op de Champs-Élysées, en beschikt er over een oppervlakte van vierduizend vierkante me-ter. “Na amper vier jaar stonden we in omzet meteen op nummer 1 in Frankrijk,” zegt co-voorzitter François Tajan.
DiversiteitHet nieuws over de vestiging staat in het maandblad Collect Arts Antiques Auctions.Aan brusselnieuws.be motiveert Tajan die keuze: “België heeft een rijke traditie, zowel wat kunstproductie betreft, van de middel-
eeuwen tot nu, als in het aantal kunstver-zamelaars. Daarom openen we ons eerste vertegenwoordigingskantoor in Brussel. Het eclecticisme van de Belgische kunstmarkt beantwoordt ook aan de diversiteit van het aanbod op onze veilingen. Daarom willen we dichter bij onze kopers en verkopers staan.”Het veilinghuis wil ook de groeiende groep Fransen die in België wonen, bereiken. De vestiging in Brussel, een huurhuis aan de Franklin Rooseveltlaan 5, is een vertegen-woordigingskantoor. Daar vinden geen veilin-gen plaats – die blijven in Parijs –, maar wel previews, toonmomenten en cultureel-literai-re activiteiten.
Geen onbekendeBaas van het kantoor wordt Vinciane de Traux, die vijftien jaar bij Sotheby’s in Brus-sel werkte. Ze krijgt weldra steun van een Nederlandskundige. Binnen een paar maan-den volgt er ook een bureau in Milaan en Beijing.Artcurial organiseert een honderdtal veilin-gen per jaar. België is geen onbekende: eerder co-organiseerde het veilinghuis al tentoon-stellingen in Brussel.
Eric�Vancoppenolle�/brusselnieuws.be
Grootste Franse veilinghuis komt naar Brussel
Kunst > Artcurial opent bureau aan Rooseveltlaan
De Cock, die ook Moussa speelt, zal op het podium geflankeerd worden door Ikram Aoulad L’Ahcen (Rosie), Steven De bruyn (muziek en spel) en Jasper Hautekiet (muziek en spel). De Cock schreef ook het boek waar-op deze voorstelling is gebaseerd en dat op 13 januari verschijnt bij Querido. Bronks wil dat vieren. Na de matineevoorstelling op zondag 15 januari zullen De Cock en Judith Vanistendael – de bekroonde Brus-selse tekenares die de schitterende zwart-witillustraties maakte – hun gloednieuwe boek officieel voorstel-len. Na de voorstelling houden de twee ook een signeersessie. Het zal de trouwe lezer van deze krant niet
ontgaan zijn dat de avonturen van Rosie en Moussa al in 2008 begon-nen, toen Michael De Cock speciaal voor Zazie, de kinderpagina van deze krant, tweewekelijks met de hoofdpersonages aan de slag ging. Deze feuilletonvertelling vormde destijds de aanleiding voor een eer-ste boek, toen nog gewoon Rosie en Moussa.Waarover gaat het tweede boek nu? Rosie, een meisje met heel wat vra-gen, beleeft een nieuw avontuur in de grote stad – de tekeningen laten er geen twijfel over bestaan dat het hier om Brussel gaat. Opnieuw staat haar buurjongen Moussa aan haar zijde. Ze weet niet waar haar papa
BDW 1311 PAGINA 20 - DONDERDAG 12 JANUARI 2012
Tentoonstelling > Jongste giften en aanwinsten Muziekinstrumentenmuseum
Een synthesizer van 65 jaar
D e federale musea hebben een beperkt aankoopbudget voor nieuwe stukken, maar toch
kan het Muziekinstrumentenmu-seum of MIM regelmatig de hiaten in de collecties aanvullen met his-torisch, wetenschappelijk of maat-schappelijk interessant materiaal. Natuurlijk moeten collectieconser-vatoren van het MIM wel eens met lede ogen toekijken als ze interes-sante stukken zien passeren op eBay of op de instrumentenveiling van Vichy: geen intern budget voor. Gelukkig komt de instroom (nu al 9.205 items) sinds jaar en dag gro-tendeels van donaties. Zeker nu de nieuwe EU-landen en andere staten het waardevolle muziekinstrument als diplomatiek cadeau gebrui-ken, met als makkelijke return een cultureel evenement in het MIM. Zo lokten schenkingen van Servië (er staan een vedel, doedelzak en samika-tamboer tentoon) meteen een gift van Kroatië uit, terwijl ook in Albanië een belletje ging rinke-
len: “Wat kunnen wij schenken?”Het gros van de giften blijft van privé collectioneurs komen; de reeks volksinstrumenten uit Myanmar, bijvoorbeeld, geschonken door een kunstminnend reiziger. Ook een nieuwe opruimactie elektronica uit het archief van het Ipem in Gent was welkom: de collectie werd aange-vuld met een synthesizer uit 1946, een klankgeneratorenbank, een bandrecorder en een echokamer. De selectie ‘Aanwinsten 2010-2011’ die de kleine Spiegelzaal vult, is een heus rariteitenkabinet.Deels komen de giften ook van in-stellingen: uit het Legermuseum kwam bijvoorbeeld een geblutste militaire sousafoon-op-rust over. En regelmatig koopt de stichting Vrienden van het MIM iets aan. Bij de ingang staan enkele koper-instrumenten van de nazaten van de eerste MIM-conservator, Vic-tor-Charles Ma hillon. Onder de aanwinsten ook een kitscherige, meters lange vuvuzela – ‘Ver moet jy
BRUSSEL – Tot eind februari toont het Muziek-instrumentenmuseum een selectie van zijn ‘Aanwinsten 2010-2011’. Van het gereedschap uit het Brusselse accordeon atelier De Waele tot een Philips-versterker uit 1965 en een vuvuzela van het WK voetbal 2010: genoeg rariteiten om volgende generaties een juist beeld te geven van klank vroeger en nu.
Aan de Zuidlaan 104 zat decennialang het accordeonatelier August De Waele. Dankzij een tipgever kwam de collectie – met rechts een stemtafel met ijkpunten in perfecte staat – naar het MIM op de Hofberg.
Jeugd > Stadssprookje in première bij Bronks
Rosie en Moussa zetten hun tocht verder
In het tweede deel van de stadssaga van De Cock en Vanistendael gaan Rosie en Moussa op zoek naar Rosies papa.
© JU
DITH
VAN
ISTE
ND
AE
L
BRUSSEL – Nu zondag beleeft Rosie en Moussa – De brief van papa bij Bronks zijn Brusselse première. Dit toneelstuk voor kinderen vanaf zes jaar wordt geregisseerd door Michael De Cock, artistiek leider en directeur van het Mechelse theatergezelschap ’t Arsenaal.
© IVAN PUT
is. Het enige wat mama over papa kwijt wil, is dat hij ‘problemen aan-trekt als een magneet een stuk ijzer’. En dat hij heel ver weg woont. Een onverwachte telefoon stuurt Rosies gevoelswereld helemaal in de war. Even later ontvangt ze ook een brief. Waar Rosie en Moussa in het eerste boek nog naar het dak van het he-melshoge appartement op zoek gin-gen, omdat het uitzicht er zo mooi was, leidt hun zoektocht hen nu tot diep in de stad. Ze gaan op zoek naar Rosies papa, want die schijnt maar even verderop te wonen. Maar waar dat nu exact is, tja, dat valt niet zo eenvoudig uit te leggen.Met een empathische, beeldrijke stijl en veel gevoel voor harmonie schetst De Cock een intiem verhaal over een meisje dat de confrontatie aangaat. Vriendschap, schuld, ver-driet en opluchting: al deze kleine grote gevoelens komen aan bod in
dit vertederende stadssprookje. De Cock wordt nergens moraliserend. Integendeel, hij laat zijn personages mensen zijn. Door gedachtegangen af te wisselen met beelden en dialo-gen slaagt hij erin om veel schwung in zijn verhaal te brengen. De tekeningen van Judith Vanisten-dael zijn alweer zoveel meer dan louter opvulling of decoratie. Ze speelt met de tekst en voegt er nieu-we sferen aan toe, zonder dwingend of exhaustief te willen zijn. Haar expressieve stijl vloeit tussen de ge-schreven regels door.De Cock en Vanistendael leveren opnieuw een pareltje af. We zijn benieuwd naar de toneelbewerking, maar met een rasmuzikant als Ste-ven De bruyn in de rangen mogen we het beste hopen voor wat een muzikaal begeleide theatervoorstel-ling belooft te worden. Tuur De Moor
BDW 1311 PAGINA 21 - DONDERDAG 12 JANUARI 2012
Is paprika Hongaars? Zijn tomaten Italiaans, zijn aardappelen Belgisch? Uiteraard niet, ze zijn allemaal Amerikaans, maar vijfhonderd jaar ge-leden ging Europa voor de bijl voor deze nieuwe exotische groenten en kruiden. En ze kwamen uit Spanje.
De Spaanse keuken is lang meesmuilend behandeld door de andere, ‘meer verfi jnde’ landen die errond liggen. “Een land van smout en bonen,” schreven de Fransen. Om Alexandre Dumas te citeren ( Mon dic-tionnaire de cuisine ): “En Italie, où l’on mange mal, les bons hôtels vous disent: ‘Monsieur, j’ai un cuisi-nier français.’ En Espagne, où l’on mange abomina-blement, les grands hôtels vous disent: ‘Monsieur, j’ai un cuisinier italien.’” Vandaag is dat enigszins veranderd, vraag maar aan Michelin.Van al de keukeningrediënten uit de nieuw verover-de gebieden was de ‘Spaanse’ peper, de pimiento , peperone , poivron deze die de wereld als eerste ver-overde. Capsicum annuum is de wetenschappelijke naam voor de zachter smakende pepers, Capsicum frutescens voor de scherpere chilli , peperoncini en-zovoort. Er bestaan nog andere soorten Capsicum , maar tussen die twee is het al vaak moeilijk een on-derscheid te maken. Er bestaan ook scherpere van de eerste en zachtere van de andere. Hoe dan ook, in een zucht en een vloek zat heel de Middellandse Zee en verder heel Afrika tot Indië en Zuid-China aan de Spaanse peper. Geen enkel nieuw product ging zo snel de wereld rond tot de tsunami van Coca-Cola in de vorige eeuw.In onze noordelijke streken ging het niet zo snel. Wij moesten wachten op de mode van de populaire operettes, tussen beide wereldoorlogen, vooraleer we hier van paprika hoorden. Er werd dan ook meer over gezongen dan dat er werd gegeten. “Julischka, Julischka uit Boeda-Boedapest, zij at zoveel paprika en wist niet wat dat was” kweelden mijn oudtan-tes (uit Maske in Blau van Fred Raymond, 1937). Scherpe pepers werden synoniem met Hongarije, tot grote verwondering van de Magyaren zelf. Het woord dook in dat land pas op in 1775. Zij hadden het poeder leren kennen van de Bulgaren, die het zelf hadden van de Turken, en die, na nog heel wat
stappen, weer van de Span-jaarden. Vandaag vinden we
overal pakjes rood poeder te koop in onbetrouwbare trappen van scherpte. Zoete en pittige, maar vooral alles daartussen. De kwaliteit gaat van matig tot slecht en zo’n zakje poeder bewaart héél slecht. Na enkele maanden is de kleur weg en schimmelt het poeder aan elkaar tot een prop die naar hooi ruikt. Koop dus nooit paprikapoeder om te bewaren. Koop het net voordat u het gaat gebruiken!Gelukkig zijn er nog de Span-jaarden. Zij verkopen blikken doosjes met donkerrode pi-mentón . Dat is hetzelfde als pa-
prika, maar dan beter. De kleur is dieper, de geur is niet alleen pe-
perig, maar ook rokerig. Heerlijk. Her-inneringen duiken op aan Levantijnse
harissa poeders, die ook zo rokerig kunnen zijn, veel fi jner dan de tube-harissa.
Goede pimentón, zo zeggen de Spanjaarden uit mijn omgeving, moet uit Extremadura komen. Het ruwe landschap van dat gebied staat in de zomer te gloeien van de rijpe rode pepers die er met mil-joenen aan de drogende planten hangen. Eenmaal geoogst worden de vruchten niet zomaar gedroogd, maar eerst tien dagen gerookt boven eikvuurtjes. De geur die daarna overblijft, is feeëriek. Paprika, lieve lezers, is dus Spaans en heet pimentón . Het gaat er in de chorizo, in stoofschotels of soepen, en over de gefrituurde aardappelen. Het is de meest typische smaak van wat wij ‘de Spaanse keuken’ noemen. Het is trouwens ook de voornaamste kleur uit hun vlag (de andere kleur is saffraan).Pimentónpaprika moet, net zoals currypoeder, al-tijd aangebakken worden. Dat verstevigt de smaak en maakt het kleurende effect ook sterker. Ik geef hier een voorbeeld van een recept dat niet Spaans is en ook niet Hongaars. Dit is nu al jaren mijn huis-recept.Neem kippenbillen en hak elke bil in drie delen. Kies voor ernstige kippen. Goedkope snotkippen doorstaan het stoven niet, ze vallen vroegtijdig uit elkaar en zijn smakeloos. Koop dus steviger dieren en desnoods wat minder, het zal u meer plezieren.
Laat in een stoofpot olijfolie heet worden, voeg wat boter toe. Haal de stukken kip even door de bloem en laat ze aankleuren in het vet. Leg ze opzij (daar-voor gebruik ik het deksel van de stoofpot). Doe dan ajuinringen in het overgebleven vet (voeg desnoods nog wat bij), en wanneer die glazig zijn, roert u er enkele stevige soeplepels paprika door, samen met de restjes bloem die nog overgebleven zijn. Laat even bakken. Zout en peper naar believen. De pa-prika en bloem zullen het vet binden, dat dan straks niet in ogen op de saus komt drijven. Nog wat look bij persen. Blus dit alles met een glas witte wijn en roer de aangezette kruiden los. Voeg dan een gro-te portie yoghurt toe. Niet van die plakyoghurt uit lange kartonnen, en zeker geen gesuikerde. Haal er bij de Turk, van die süzme (extra vette) yoghurt bij-voorbeeld. Laat de yoghurt hard meebakken tot al-les ‘pakt’. Voeg dan de stukken kip weer toe, enkele blaadjes laurier en laat alles op een heel klein vuurtje garen. Versier met gehakte peterselie. Smakelijk.
De hele reeks nalezen?www.brusselnieuws.be/trachet
Pimentón
BRUSSEL EN DE WERELD CULINAIR ONTDEKT
Nick Trachet
soek om die doel te vind.’ Waarom dit museumwaardig is, vragen we aan Wim Bosmans. “Zelfs com-mercieel-toeristische speelgoed-fl uitjes kunnen interessant zijn om later een juist beeld te geven van hoe muziek geproduceerd wordt in deze en de vorige eeuw.”
Scandalli Dé grote blikvangers onder de nieuwkomers zijn de stukken uit het accordeonatelier De Waele aan de Zuidlaan 104. Een grot van Ali Baba aan oude accordeons, herstel-werkbanken, uniek gereedschap en instrumentenonderdelen werd uit het kelderatelier gered, dankzij een tip van een Vriend van het museum. De laatste uitbater van de instru-menten- en partiturenwinkel was Leo pold Schumbacher (gestorven in 2008 en schoonzoon van na-zaat Bruno De Waele). Hij had het kelder atelier al ruim tien jaar on-aangeroerd gelaten.August De Waele richtte de zaak op en liet het bedrijf na aan zijn ge-adopteerde Italiaanse zoon Bruno De Waele (1880-1952). Die had zich van leerjongen bij het Brusselse accordeonherstelatelier Solari ont-popt tot een vindingrijk hersteller van accordeons. Rond 1900 opende hij zelf een herstelplaats. Hij vond dermate ingenieuze toepassingen uit dat de Italiaanse accordeonfa-brikant Scandalli met De Waeles adaptaties nieuwe instrumenten op de markt bracht. De Waele kreeg dan ook het invoerrecht van het merk.Het MIM toont een nog werkende stemtafel met ijkpunten (rechts op de foto) en bakken vol tongenladers, lamellen, toetsen en merkaccor-deons. Let ook op het publiciteits-bord dat bij de voordeur hing. Ge-lukkig nam het MIM het mee. Jean-Marie Binst
Hetzelfde als paprika, maar dan beter
overal pakjes rood poeder te koop in onbetrouwbare trappen van scherpte. Zoete en pittige, maar vooral alles daartussen. De kwaliteit gaat van matig tot slecht en zo’n zakje poeder bewaart héél slecht. Na enkele maanden is de kleur weg en schimmelt het poeder aan elkaar tot een prop die naar hooi ruikt. Koop dus nooit paprikapoeder om te bewaren. Koop het net voordat u het gaat gebruiken!Gelukkig zijn er nog de Span-jaarden. Zij verkopen blikken doosjes met donkerrode mentón
prika, maar dan beter. De kleur is dieper, de geur is niet alleen pe-
perig, maar ook rokerig. Heerlijk. Her-inneringen duiken op aan Levantijnse
harissa poeders, die ook zo rokerig kunnen Nick ©
NIC
K T
RA
CH
ET
Droomedaris Rex & ’t Arsenaal spelen Rosie en Moussa – De brief van papa, zondag 15 januari om 15 uur in Bronks, kaartjes 6 of 9 euro, meer op www.bronks.be.Michael De Cock en Judith Van istendael, De brief van papa, uitg. Querido, 12,95 euro. Op p. 27 leest u deze week een voorpublicatie
BDW 1311 PAGINA 22 - DONDERDAG 12 JANUARI 2012
Laure Dorchy woont aan de rand van Matonge. “Dit is een open stad, waar ‘leven en laten leven’ geen ijdel begrip is. Je hebt natuurlijk de vuiligheid en de onveiligheid in sommige wijken, zeker voor vrouwen. Toch zou ik ongelukkig zijn buiten de stad. Hier gebeurt het, hier wil ik wonen.”
W roeten in het verleden, oog voor het kunstzinnige. Verzamelwoede ook. Laure Dorchy heeft het onge-
twijfeld allemaal geërfd van haar grootouders. Grootvader was historicus en kunstschilder, grootmoeder een trouwe klant van de rom-melmarkt.Met een lach: “Grootvaders atelier was mijn speeltuin. Wat ik zag, hoorde, voelde, ik kon er maar niet genoeg van krijgen. Ik had u mis-schien beter rendez-vous gegeven bij mijn grootmoeder in Bosvoorde. Haar huis is een waar museum van chocolademallen. Meer dan drieduizend chocoladevormen: dieren, perso-nages, sprookjesfiguren... 91 is ze ondertus-sen, een beetje doof, maar immer kwiek. Da-gelijks nog trekt ze naar het Vossenplein. Ze kent er iedereen; er is zelfs een Marollienne die haar elke avond belt om te horen of ze goed thuis is geraakt.”“Met mijn grootvader heb ik een boek ge-schreven over de geschiedenis van die choco-ladevormen, en ik beheer nu ook de collectie. Samen met Nicolette Regout (ex-vrouw van de chocolatier Pierre Marcolini, red.) heb ik Le Cercle du Cacao opgericht. Maandelijks or-ganiseren we een degustatie voor mensen die een band hebben met de wereld van chocolade. Maar wat wij vooral willen, is dat die prachtige mallen waarmee onze chocolatiers werken, hier blijven. Niet evident, want het is big busi-
ness geworden, alles gaat tegenwoordig naar Amerika. Telkens als er een faillissement is, staan de opkopers te springen. Mijn ultieme droom is een museum in Brussel, want dit pa-trimonium verdient dat.”
ParadijsGrootmoeders thuis is misschien voor later, voorlopig ben ik best tevreden met wat het huis in Elsene me biedt. Een herenhuis uit het einde van de negentiende eeuw, aan de rand van Matonge.“Graag hadden mijn man Damien en ik iets ge-kocht in Bosvoorde, maar dat was helaas on-betaalbaar voor ons. Zo komt het dat we in de jaren ’90 hier in de straat een huisje op de kop hebben getikt en het zelf hebben opgeknapt. En toen kwam dit pand vrij. Onderkomen, geen centrale verwarming of deftig toilet. Maar de ruimte was interessant en het koetshuis ach-teraan ideaal voor het bureau van Damien, die als zelfstandige in de financiële wereld werkt. De onderneming heeft ons heel wat energie en kopzorgen gekost, maar het is allemaal dub-bel en dik de moeite geweest: nu is het hier een paradijs om te wonen. En de wijk is er met de jaren op vooruitgegaan. Een gezonde mix. Fransen, Engelsen, Italianen, Afrikanen, Ma-rokkanen...”“In Brussel blijven is voor mij altijd een evi-dentie geweest. Ik voel mij niet Vlaams, ik
voel me niet Waals, ik voel me Brusseles en Belg. J’adore cette ville. Een open stad, waar je je geen vreemde hoeft te voelen, waar ‘leven en laten leven’ geen ijdel begrip is. Je hebt na-tuurlijk de vuiligheid – helaas niet meteen de grootste zorg van de overheid – en de onveilig-heid in sommige wijken, zeker voor vrouwen. Toch zou ik ongelukkig zijn buiten de stad. Hier gebeurt alles, hier wil ik wonen.”
Middeleeuwse halskettingZe vertelt het me onderweg naar boven. Naar haar bureau, haar heiligdom. Waar ik massa’s boeken over edelsmeedkunst zie, en vitrine-kasten volgestouwd met zilveren voorwerpen. “Chinees, Japans, Perzisch, Russisch, Bel-gisch... Van over de hele wereld.”Opvallend ook, aan de muur: detailfoto’s van wat een gildehalsketting in zilver blijkt te zijn, samengesteld uit taferelen in en rond een middeleeuwse mijn. “Die ketting is het onderwerp van mijn doctoraat aan de ULB. Ze stamt van het einde van de vijftiende eeuw en is een uniek familiestuk dat voorheen nooit echt bestudeerd is geweest. De geheimen er-van trachten te ontsluieren heeft me al op ver-schillende plekken in Europa gebracht. Dag en nacht waart dit stuk met al zijn geheimen door mijn gedachten. Fascinerend.”“Kunst ontdekken, leren, begrijpen: het is altijd mijn passie geweest. Al heb ik er lang
over gedaan om er helemaal aan toe te geven, omdat nu eenmaal een vakgebied is waarin het moeilijk is je brood te verdienen. Ook Da-mien, die weliswaar in de zakenwereld is be-land, is daarin ver meegegaan. Zo zijn we na onze studie aan Solvay samen zes jaar naar de avondschool geweest: ‘kunsten en ambach-ten’, negen uur per week. Niet om zelf dingen te vervaardigen, wel om te begrijpen, de ge-schiedenis te kennen. En verzamelen zit ook Damien in het bloed. Kijk maar eens naar zijn tientallen en nog eens tientallen manchet-knopen in een ladekast op de slaapkamer.”Nog een verzamelpassie, zo merk ik in een kamertje op de tussenverdieping, zijn de me-
Bronzen medaille van Isidore de Rudder, ca. 1900. “De lijnen zijn zacht en krachtig tegelijk. Deze kunstenaar raakt me zo diep dat ik mijn zoon naar hem heb genoemd.”
© MARC GYSENS
ELSENE – “Ik was negentien en struinde rond op een brocante in Oudergem. Mijn oog viel op een groezelige fruitschaal: vijftig frank en ze was de mijne. Thuis bij het oppoetsen kwam een keurmerk tevoorschijn: de schaal – ik heb ze nog altijd – bleek van massief zilver te zijn. Sindsdien is snuisteren naar zilverwerk, naar oude juwelen een missie geworden. Maar ook lezen, opzoeken, de achtergrond leren begrijpen. Daarom ook ben ik op mijn 38ste kunstgeschiedenis gaan studeren.” Laure Dorchy is gefascineerd door edelsmeedkunst en oude juwelen, maar ze is ook van andere markten thuis.
BDW 1311 PAGINA 23 - DONDERDAG 12 JANUARI 2012
FREDDI SMEKENS
Flaneire
M et ons sympathieke woordje flanei-re bedoelen we natuurlijk (onder meer) wandelen. Mo den wandele
zonder dool en zonder op ien of andere ma-neer gepresseid te zaain. De lezer zal onge-twijfeld begrijpen wat ik bedoel. Maar er is nog iets anders, niet minder interessant overigens: mè flaneire kunne we den taaid temme. Met andere woorden, waarde le-zer, wannier we on ’t flaneire zaain, pakke we onzen taaid. In de meesterlijke vertaling van ‘Le plat pays’ zingt Jacques Brel het als volgt: “Wanneer de Schelde blinkt in zuide-lijke zon / En elke Vlaamse vrouw flaneert in zon-japon’. Misschien ietwat krakke-mikkig uitgedrukt, maar mooier zou ik het in elk geval niet kunnen zeggen.En er is nog meer, waarde lezer, iets wat elk van ons kan – nee, zal – interesseren. En vermits flaneire alles met een soort traag-heid te maken heeft, staan we daar nu graag even bij stil. Door als ne flaneur de stad in te gaan kunnen wij die stad op een heel specifieke manier ontdekken en ervaren. Met andere woorden, ook al heeft flaneire een soort van dromerigheid over zich, toch kunnen we daarbij onze zinnen scherp en waakzaam houden. In een wat negatieve context zou men eventueel kunnen zeggen dat hij of zij dee flaneit, een schuiloord in de massa opzoekt. Op die manier wordt de flaneur een soort onthechte observator die af en toe de minder vloeiende, haast bela-chelijke trekjes van de passanten tracht te ontwaren. Da wil ni zegge da elke flaneur ne voyeur zou zaain. Verre van zelfs, wil ik daarbij opmerken.Een ander aspect van flaneire is dat men nooit het voornemen heeft om ertoe over te gaan. “Naa goen ik neki goo flaneire”: nee, zoiets zegt men niet. Het kan misschien wat eigenaardig overkomen, maar flanei-re kan ons op elk moment overkomen of zelfs overvallen. We zijn er trouwens vaak mee bezig zonder het zelf goed te be-seffen.Nateurlaaik heit flaneire mier gooje as slech-te kante. En een van die goede kanten is dat je door te flaneire in een grote stad mensen ontmoet en leert kennen. Zoals eerder aan-
gegeven kan flaneire zowel onze zinnen als zintuigen op scherp stellen. Wie er zichzelf af en toe op betrapt on ’t flaneire te zaain, moot doe neki good op lette. Want laten we wel wezen, waarde lezer, flaneire kan er bij-voorbeeld toe leiden dat men een doel ont-dekt waarnaar men helemaal niet op zoek was. Alweer een ultrapositief aspect van flaneire, zou ik zeggen. En in die zin heeft flaneire hoegenaamd niets met leigluupe en zelfs niet met rondwaren te maken.Nu graag even over naar het geestelijke, mentale aspect van flaneire. Hierbij speelt het element wegdruume wél een speciale rol. ‘Flaneire in de kop’ zou ik dat fenomeen haast durven te noemen. En het zou wel eens kunnen dat druume as we sloepe ook met flaneire te maken heeft. Waarom ei-genlijk niet, waarde lezer? Persoonlijk heb ik het weinig of nooit over het begrip inspi-roese. In dat geval zou ik het liever hebben over flaneire tusse de waude. En ook daar is het verre van uitgesloten dat men tot resul-taten komt die niet helemaal in het voor-uitzicht lagen. Aan dat laatste wou ik graag nog iets toevoegen. Mè te flaneire kunne we wel den taaid temme, mo ni de toel. Een doordenkertje, nee? Mo alleman heit doe za gedacht auver.Bij alles wat voorafging, waarde lezer, kan ik mij e plezant leive moojlaaik veustelle zonder van taaid tot taaid neki te flaneire. Maar zoals eerder aangetoond kan men zich niet oefenen in het flaneire. Laten we in dezen maar alles van de omstandighe-den laten afhangen. Toch ben ik van oor-deel dat flaneire niet altijd met traagheid te maken hoeft te hebben. Het is dus niet noodzakelijk flaneire mè flanelle biene. Zo kan bijvoorbeeld ook een jogger zichzelf er op een bepaald ogenblik op betrappen on ’t flaneire te zaain, althans in mijn analyse van flaneire.Tot slot nog even iets praktisch. Ik raad nie-mand aan te flaneire achter het stuur van een auto of op de fiets. Dat zou wel eens on-vermijdelijk een perte totale tot gevolg kun-nen hebben. Maar laten we voor de rest bij flaneire niet al te veel doemdenken. Ik wens u veel flaneirgenot, waarde lezer.
daillons. “We hebben er ondertussen zo’n vierhonderd. Grote, minder grote, kleine. Medaillons zijn me gaandeweg gaan fascine-ren bij het snuisteren. Het is een kunstvorm waarin veel Belgen bedreven waren. Vergeten kunst, te koop voor een appel en een ei. Zeker de medaillons uit de art-nouveauperiode. Ik heb daarover mijn proefschrift gemaakt aan de ULB en er ook verschillende artikels over gepubliceerd. De rijkdom en de creativiteit zijn enorm. Tussen 1880 en 1914 waren er in België alleen al meer dan honderd medail-leslagers. De Brusselaar Godefroid Devreese was de bekendste, honderden stuks heeft-ie vervaardigd. Of Isidore de Rudder, ook een Brusselaar: zijn sculpturen zijn onbetaalbaar, je vindt ze nergens meer. Maar zijn medail-lons nog wel. Weergaloze kunststukjes in bas-reliëf zijn het.”
Isidore en CélesteKompaan in het ontdekken van het huis en van zijn moeders verhaal is Isidore, negen. De arm in het gips, de kin uitgebreid genaaid. Iets te enthousiast tekeergegaan op de trap. Maar hij wuift het weg als klein leed, zoals het een onverschrokken kwajongen betaamt.“Isidore komt uit het Grieks: ‘het geschenk van de godin Isis’. Mijn zoon is de aanleiding geweest tot een ander mooi avontuur in mijn leven. Hij kwam vroegtijdig ter wereld in het Sint-Pietersziekenhuis. Toen heb ik ervaren dat het fundamenteel is om de ouders te be-trekken bij de zorg voor premature baby’s. Zoveel angst, zoveel bezorgdheid, zoveel vra-gen... Daarom heb ik samen met de verant-woordelijke van de dienst een vereniging op-gericht, Néonid, om de ouders te helpen. Eén keer per week kwam ik in Sint-Pieter. Koffie en koekjes brengen, ervaringen delen. De ouders
waren veelal arm, heel veel onder hen analfa-beet; het zien van een witte doktersjas alleen al schrikt die mensen af. Hen begeleiden in deze vreemde wereld was nu eens hard, dan weer onvoorstelbaar warm.”“Na vijf jaar ben ik met Néonid gestopt. Om-dat ik begon te voelen dat mijn ervaring met de geboorte van Isidore iets was dat ik onder-tussen in het verleden had geplaatst. Helaas is Néonid daarop een stille dood gestorven, bij gebrek aan opvolging. Maar wat ik altijd zal onthouden, is dat het Sint-Pietersziekenhuis een plek is met een hart. Een plek waar men-sen echt worden geholpen, wat de omvang van hun geldbeugel ook moge zijn. Dat is een les die ik heb geleerd, dankzij Isidore.”Tokkelen op de buffetpiano van zijn zus Cé-leste (15) zit er de komende weken niet in voor Isidore. “De harp naast de piano, dat is ook Céleste. Zij zingt en begeleidt zichzelf. Ze maakt ook deel uit van het jeugdkoor van De Munt, en dat doet ze met hart en ziel.”“Ik ben een fiere moeder, jawel. Isidore en Cé-leste zijn ook vrij goed tweetalig, iets wat ik helaas niet van mezelf kan zeggen. Isidore gaat al van zijn zesde naar het Nederlandstalig onderwijs hier in Brussel; Céleste, die tot haar twaalfde nooit les in het Nederlands had ge-had, is drie jaar lang vrijwillig op internaat ge-weest in Mechelen. Omdat ze niet achter wilde blijven bij haar broer. We kunnen dat alleen maar toejuichen. Talen kennen opent deuren, het bevordert het sociaal contact. Daarom kan ik er nog steeds niet bij dat in de Brus-selse scholen geen les wordt gegeven in beide landstalen.”� Karel�Van�der�Auwera
De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/ingesprekmet
‘Het isbegonnen in grootvaders atelier’
Laure Dorchy, passie voor edelsmeden
“Mijn grootmoeder van 91 trekt nog elke dag van Bosvoorde naar het Vossenplein. Ze kent er iedereen; er is zelfs een Marollienne die haar elke avond belt om te horen of ze goed thuis is geraakt”
ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: [email protected] (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).
REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Elsene, 02-226.45.40, fax 02-226.45.69, [email protected]. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer ([email protected]), 02-226.45.45, fax 02-226.45.69. Gratis binnen het Brussels hoofdstedelijk gewest. Rest van België 15 euro per jaar; rekeningnummer 424-5529822-66 van vzw Brussel Deze Week. Buiten België 25 euro per jaar. DISTRIBUTIE EN PROMOTIE Ute Otten ([email protected]), Lien Annicaert ([email protected]), Paul De Weerdt. RECLAME IN BDW Rika Braeckman ([email protected]), 02-226.45.41, 0477-97.21.27, fax 02-226.45.69. OPLAGE 70.490 exemplaren. HOOFDREDACTIE Anne Brumagne ([email protected]). EINDREDACTIE Katrien Stroobants ([email protected]). REDACTIE Jean-Marie Binst ([email protected]), Christophe Degreef ([email protected]), Bettina Hubo ([email protected]), Patrick Jordens ([email protected]), Freddi Smekens ([email protected]), Steven Van Garsse ([email protected]), Danny Vileyn ([email protected]). REDACTIE-SECRETARIAAT Isabelle De Vestele ([email protected]), Gerd Hendrickx ([email protected]). MEDEWERKERS Michaël Bellon, Lieven Bulckaert, An Devroe, Eva Hilhorst, Ilah, Francis Marissens, Niels Ruëll, Bruno Schols, Tim Schoonjans, David Steegen, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet, Steven Vandenbergh, Karel Van der Auwera, Matthias Vanheerentals. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Sander de Wilde, Anja Galicia, Marc Gysens, Ivan Put, Herman Ricour, Dieter Telemans, Saskia Vanderstichele, Jo Voets. VORMGEVING Peter Dhondt ([email protected]). FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh ([email protected]). VERANTWOORDE-LIJKE UITGEVER Anne Brumagne, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE Marijke Vandebuerie ([email protected]). Brussel Deze Week wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roeselare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.
BDW 1311 PAGINA 24 - DONDERDAG 12 JANUARI 2012
BRUSSEL – ‘De hond wat meer uitlaten’ en ‘nu eens eindelijk beginnen joggen’ zijn dezer dagen veelgehoorde nieuwjaarsvoornemens. Met canicross slaat u twee vliegen in één klap: lopen met de hond. Een leuke, stevige work-out.
“Ik ken geen enkele hond die niet graag loopt,” stelt Peter Vroonen (37), de voorzitter van Ca-nicross Vilvoorde. “Het voornaamste doel van canicross is actief bezig zijn met je hond. Als je een Deense dog voor je hebt lopen, dan zal dat wellicht actiever zijn dan met een chihua-hua. Door zijn trekkracht loop je automatisch wat sneller zonder veel extra moeite te hoeven doen. Maar los daarvan: élke hond heeft deugd van canicross.”In navolging van mushing kwam canicross de afgelopen jaren naar deze contreien overge-waaid. Het grootste verschil is dat het baasje niet ‘rustig’ in een slee, kar of ander transport-middel plaatsneemt, maar meeloopt. Een elas-tiek van een tweetal meter verbindt de hond met de heupgordel van de loper. “Veel mensen laten dagelijks hun hond uit én lopen regelma-tig. Waarom het niet samen doen? Dan sla je twee vliegen in één klap. Je hebt samen de no-dige beweging, en je band met de hond wordt hechter. En ik verzeker je dat je hond na een stevige ren zeer rustig is. Durft mijn dalma-tiër vooraf wel eens te blaffen naar een andere hond, na de training liggen ze uitgeput naast elkaar. In Brussel leven heel wat mensen op een appartement. Dit is de perfecte manier om je hond de nodige beweging te gunnen.”Canicross is een teamsport waarbij mens en Canicross, een stevige work-out voor mens en dier. © MARC GYSENS
Grootste lastpak wordt schoothondjeCanicross > Lopen met de hond aan de lijn
de CLUB
‘Hopen op Olympische Spelen van 2014’Brussels Ski Team (BST)
BRUSSEL – Het Brussels Ski Team herbergt een paar van de grootste Belgische skitalenten. Ze hopen in 2014 een skiër op de Olympische Winterspelen te krijgen.
“Het Brussels Ski Team (BST) onderscheidt zich van de klassieke skiclubs,” vertelt voorzit-ter Wouter Van den Broecke (46). “Wij leggen in België de nadruk op de fysieke voorberei-ding. In Oostenrijk, in de Alpen, zal een door-snee skiër elke schoolvakantie naar de bergen trekken, maar je mag ervan uitgaan dat ze daar om de drie weken zitten zodra ze een serieus niveau halen.”Het BST werd een zestal jaar geleden opgericht door een paar ervaren mensen uit de Belgische skiscene. Ze bundelden hun ervaring en know-how om kwalitatief hoogstaand werk te leve-ren. “Wij stappen iets later in de ontwikkeling van de skiër, we verfijnen de bagage die onze nieuwe leden hebben. Iedereen is uiteraard welkom. Je moet wel onze basisfilosofie aan-vaarden, namelijk dat we sterk de nadruk leg-gen op de atletische ontwikkeling. Dat gebeurt
bijvoorbeeld met kracht- en houdingtraining. Het zou toch jammer zijn om na twee afdalin-gen bekaf aan de zijkant te moeten staan. En daarbij, de ouders investeren stevig. Spijtig ge-noeg kost het een pak geld om de vele reizen en kwaliteitsvolle trainers te betalen.”De hoge budgetten en vele trainingsuren
moeten de skiërs klaarstomen om de concur-rentie internationaal aan te gaan. Naast een paar wedstrijden van de Belgische skifederatie neemt de club deel aan wedstrijden in Frank-rijk en Oostenrijk. “Het is niet onze ambitie om wereldkampioenen te kweken. We willen dat onze leden aanklampen met de jeugd uit
de bergen. Voor hen is skiën wat voetbal voor onze jeugd is. Wij moeten onze goede skiërs koesteren, bij hen staan ze in de rij. We pro-beren onze leden atletisch voor te bereiden zodat ze dat verschil zoveel mogelijk verklei-nen. Een goede fysieke voorbereiding is daar een belangrijk onderdeel van.”Dries Van den Broecke, zoon van de voorzit-ter, zit al drie jaar op een Oostenrijkse ski-school en is geselecteerd voor de Olympische Jeugdwinterspelen in Innsbruck deze maand. “Dries is echt een talent. Onze ambitie is om de beste mannelijke Belgische skiërs te heb-ben. Vandaag zitten we in de top drie. We hopen een of twee van onze leden te laten deelnemen aan de Olympische Winterspelen van 2014. Met Dries zouden we in 2018 de top acht willen halen. Dat zou echt fenome-naal zijn.”De vijftien leden van BST trainen hard en willen presteren tijdens hun wedstrijden. Maar ondanks alles blijft het plezier toch primeren. “Een groot deel van de training is indivi dueel, maar de leukste momenten zijn de trainingstages, als de groep samenkomt. Dan heerst er een supersfeer. Ze beleven het dan ook als echte sneeuwkinderen: ravotten, iglo’s bouwen, noem maar op. En uiteraard zijn er ook momenten van ontspanning. Na het seizoen wordt er wel eens een après-ski bezocht.”� TS
www.brusselsskiteam.be
BST legt de nadruk op atletische ontwikkeling. “Om niet na twee afdalingen bekaf te zijn.”
© B
RU
SS
EL
S SK
I TEA
M
Grootste lastpak wordt schoothondje
BDW 1311 PAGINA 25 - DONDERDAG 12 JANUARI 2012
dier goed op elkaar afgestemd moeten zijn. “Je moet meer gefocust zijn dan bij een ‘ge-woon’ rondje lopen. Vrij snel leert de hond wat links, rechts of how – vertragen – wil zeg-gen. Al kan het gebeuren dat je in het begin tegen de vlakte gaat als je bijvoorbeeld in een bocht op het verkeerde steunbeen staat en de hond de andere kant uit trekt. Een kat langs
het parcours merkt hij meestal niet eens op, omdat ook de hond geconcentreerd is op het lopen en op jouw aanwijzingen. En als hij dan al eens afwijkt, dan kun je hem met de rekker gewoon op het juiste pad brengen.”
Zwaar voor het baasjeNet als lopen is canicross een democratische sport: met een goed paar loopschoenen ben je volledig uitgerust. Bij intensieve training kan de hond ook wat aangepast voedsel ge-bruiken – net als de sportman, overigens. “En soms moeten we mensen terechtwijzen: het gebeurt wel eens dat baasjes een hals-
band gebruiken, maar dat kan echt niet. Je trekt dan puur op de halswervels. Een ge-stroomlijnd harnas is aangewezen.”“Canicross is in Brussel nog niet zo bekend,” vertelt Vroonen. “Je hebt hier verschillende culturen en ook gewoon minder honden. Ik zie er wel verandering in komen. Het aantal deelnemers groeit. Op wedstrijden zie je nu al 250 deelnemers, terwijl ze vier jaar gele-den nog met een honderdtal waren. Die groei is goed, maar niet zonder gevaren: hoe meer volk, hoe groter de kans dat iemand er geld mee wil gaan verdienen. En dat doet de sport geen goed.”Een canicrossclub heeft de hoofdstad nog niet. In Vilvoorde traint de club van Vroonen drie keer per week, telkens een half à ander-half uur. Af en toe gaan ze ‘op verplaatsing’, naar bijvoorbeeld het Laarbeekbos of het park van Tervuren. “In groep ligt de snelheid meestal hoger omdat er competitiedrang is onder de honden. De training wordt daardoor zwaarder voor de baasjes.”Naast de maandelijkse trainingen in Brus-sel organiseert Canicross Vilvoorde ook elk jaar een wedstrijd in Neder-Over-Heembeek, door het Begijnendal en omstreken. Voor de volgende editie is het wel wachten tot 16 sep-tember. “Het is een zeer gevarieerd parcours. Op het zes kilometer lange parcours van de lange afstand zijn er bijvoorbeeld maar een tweehonderd meter plat. Het is altijd op en af, en heel mooi. De uitgelezen kans om het groen van Brussel te ontdekken.”�� Tim�Schoonjans
“Het potentieel is groot: veel mensen hebben een hond en veel mensen lopen, maar ze combineren het amper”
Het vertrek naar Belek. Dit jaar heeft RSCA de badplaats in Turkije gekozen voor de jaar-lijkse winterstage. De twee wereldsterren uit Congo staan stilzwijgend naast elkaar. Ze worden door alle spelers en trainers be-groet. Nathan Kabasele, het Brusselse talent met de Congolese roots, en Dieumerci Mbo-kani ontfermen zich over Bedi Mbenza en Kabangu Mulota Patou.De eerste is een 25-jarige defensieve mid-denvelder met veel spelinzicht, de tweede een begenadigde flankaanvaller van 26 jaar. De kapbeweging – crochet – van de blond geverfde Patou is ongekend, ‘diabolique’ vol-gens een Afrikaanse commentator.Hun status in hun vaderland is enorm. On-dergetekende nodigt u uit om hun namen te youtuben. Zij hebben Tout Puissant Mazem-be, de grootste club van Congo, naar de fina-le van de intercontinentale wereldbeker voor clubs geloodst. De finale verloren ze met 3-0 van FC Internazionale Milano. In het koude Europa bestaan ze (nog) niet. Daar zullen hun toekomstige prestaties bij Royal Spor-ting Club Anderlecht hopelijk verandering in brengen.Allebei hebben ze al heel wat neergezet. Moedig onderwerpen ze zich, na weken van inactiviteit, aan de zware trainingen van coach Ariël Jacobs en zijn staf. Dit hebben ze nooit meegemaakt. Niet dat er beter gewerkt wordt, er wordt ánders getraind. Fnuikt de westerse voetbalwetenschap en de hier heersende discipline het genie van instinc-tieve voetballers als Patou? Ze hebben zes maanden de tijd om te wennen en om zich Europa eigen te maken.Alles wordt geanalyseerd en onderzocht. De resultaten van de fysieke tests van het duo zijn niet om over naar huis te schrijven, maar ze nemen deel aan elke oefenvorm.Na twee dagelijkse loodzware trainingen wordt er samen gegeten. Stages smeden
de groepsgeest. Niemand ontsnapt aan het inwijdingsritueel. Na het eten wordt elke nieuweling onderworpen aan het befaamde zangritueel. Een gevestigde waarde tikt met zijn mes of vork een glas aan en de naam van het slachtoffer wordt afgeroepen. Die moet dan voor de bijna vijftigkoppige groep zin-gen. Zo herinner ik me de latinogezangen van de Hondurees Martínez tijdens de sta-ge in het Spaanse La Manga van vorig jaar. Hij kreeg de hele groep op zijn hand. Zijn belangrijkste wapenfeit. Voor de rest heeft Martínez het geen zes maanden bij ons uit-gezongen.Ook bij de Rode Duivels is het een traditie. De Luikenaar Jonathan Legear, voormalig Anderlecht-speler, was op een avond aange-wezen om zijn eerste selectie in te zingen. De periode dat RSCA de titel aan Standard had verloren. Hij zat aan de tafel van de destijds bij Standard Luik spelende Axel Witsel en Steven Defour. Legear zong het anti-Standard-lied ‘Le Standard, le cham-pion, tous les 25 ans, tous les 25 ans’. Naar het schijnt kreeg hij iedereen mee, behalve zijn zuur kijkende tafelgenoten die even voordien nog een heel grote mond hadden opgezet.Deze keer moeten Bedi en Patou eraan ge-loven. Schuchter zetten ze een heupwiegend Congolees volksliedje in. Alle toehoorders worden nog beter gezind.Twee dagen later mag Patou de tweede helft meevoetballen tegen Werder Bremen. Een prachtige actie, gevolgd door een assist voor goudhaantje Dennis Praet, beslist over het lot der Duitsers. Patou and Bedi are here to stay. Diabolique!
www.brusselnieuws.be/steegen
David Steegen is persverantwoordelijke van voetbalclub RSC Anderlecht
David Steegen
ADVERTENTIE
Duivels
JUBILEUM VOOR RELAIS GIVRÉS
BRUSSEL – Jogging en triatlonclub Les Lendemains de la Veille organiseert voor de 25ste keer haar aflossingswedstrijd.
Vijf lopers, onder wie minstens één vrouw en één veteraan (veertig jaar of ouder), leggen om de beurt acht kilometer af en de laatste vier kilometer in groep. Het principe van de Relais Givrés slaat al jaren aan en trekt on-dertussen een 1.500-tal lopers en minstens evenveel toeschouwers.Deelnemen kan in verschillende categorieën: jogging- en atletiekclubs, bedrijven, scholen, triatlonclubs en ‘andere’. De Mini Relais Gi-
vrés wordt gelopen door ploegen met min-stens vier lopers jonger dan veertien en met één volwassene. Die wedstrijd start op zater-dag 21 januari om 12.55 uur, de wedstrijd voor de volwassenen vertrekt vijf minuten later.De 25ste editie wordt een feesteditie: langs het parcours zullen muziekgroepjes voor sfeer zorgen, de lopers worden aangemoe-digd om verkleed te komen lopen en er is een Brusselse feestmaaltijd: stoemp met worst. De avond wordt op de dansvloer afgesloten. Informatie over reserveringen en andere vindt u op www.relaisgivres.be.� TS
KIZOMBA, HET BEGIN VAN EEN TRADITIE
ELSENE – De Kizombalove Academy organiseert elk eerste en derde weekend van de maand Kizomba Sundays. De eerste valt op zondag 22 januari.
De muziek- en dansstijl Kizomba komt over-gewaaid uit Angola. José N’dongala introdu-ceerde de passionele dans met tango-invloe-den en onderwijst hem nu al een paar jaar in Brussel. Dit jaar lanceert hij de tweeweke-lijkse Kizomba Sundays.Op 22 januari, 15 uur, gaan de festiviteiten in de Dublinstraat 13 van start. N’dongala en
gasten zullen dan een uur lang een workshop kizomba geven. Er is ook kuduro, een andere Angolese dans. De aangeleerde danspasjes kunnen meteen uitgeprobeerd worden op de Kizombalove Social Club. Vier uur lang galmt dan onder meer kizomba, salsa, kuduro en bachata uit de luidsprekers. Dj Z-man staat achter de draaitafel. Kaartjes kosten 8 euro (u krijgt er een softdrink bij), en de avond loopt omstreeks acht uur op zijn einde. Op 12 en 21 januari gaan nieuwe sessies van de cursussen kizomba van start: meer op www.kizombalove.com.� TS
Mobiel?m.brusselnieuws.be
Mobiel?m.brusselnieuws.be
Mobiel?m.brusselnieuws.beMobiel?m.brusselnieuws.be
Mobiel?m.brusselnieuws.be
hier begint de stad
BN_zondag181H*256B.indd 1 08-02-11 11:49
Brusselse hoofdpunten
www.brusselnieuws.be/nieuwsbrief
Mobiel?m.brusselnieuws.be
in uw mailbox?
BDW 1311 PAGINA 26 - DONDERDAG 12 JANUARI 2012
Een gevangenisdirecteur, moet die er vooral voor zorgen dat de gevangenen niet ontsnappen, Ralf? Ralf (R): Klopt. Wij moeten erover waken dat de veiligheid in de maatschappij gegarandeerd blijft.
Gebeurt dat vaak, zo’n ontsnapping? R: Ik heb het nog maar één keer in zestien jaar meegemaakt dat een gedetineerde (= iemand die in de gevangenis zit) echt ontsnapte. Maar dat heeft er waarschijnlijk ook mee te maken dat ik altijd in hoogbeveiligde gevangenissen heb gewerkt. De gevangenis van Sint-Gillis is een van de strengst bewaakte van België. Hier zitten zo’n 660 gedetineerden, allemaal mannen. Die zijn verdeeld over vijf vleugels van het gebouw. Sommige van die vleugels zijn nog strenger bewaakt dan andere.
Ben je ooit echt bang geweest? R: Ja, op enkele momenten toch. Maar niet omdat een gevangene wilde ontsnappen. Wel omdat ik bijvoorbeeld een gedetineerde moest straffen omdat hij zich niet aan de regels had gehouden. Of omdat ik hem iets droevigs moest vertellen, zoals een sterfgeval in zijn familie. Soms verliest iemand dan de controle. Ooit heeft een man een stukgeslagen asbak op mijn keel gezet. Het komt er dan op aan om rustig te blijven, maar nadien sta je wel te bibberen op je benen! Maar meestal voel ik me niet onveilig bij hen. Omdat ik vaak met gedetineerden in contact ben, kijk ik met andere ogen naar hen dan de meeste mensen. Gevangenen zijn uiteindelijk vooral ook mensen, hé, ze zijn niet extreem gevaarlijk, hoor – op enkele uitzonderingen na.
Zou jij in een cel kunnen leven? R: Ik zou het misschien beter kunnen dan sommige anderen.
‘Van een gevangenisstraf word je geen beter mens’
Wat een job! Een nieuwe reeks over bijzondere beroepen (AFLEVERING 1)
leven, maar dat je nooit iets zelf kan of mag beslissen. Eten, slapen, douchen: werkelijk alles wordt voor jou beslist, en dat is heel moeilijk.
In het verhaal van Rosie en Moussa (op de rechterpagina) zoekt Rosie haar papa op in de gevangenis. Kan dat ook bij jullie? R: Zeker, een gevangene mag drie keer per week enkele mensen tegelijk ontvangen. Dan zitten ze samen rond een tafel, en de bezoekers mogen ongeveer een uur blijven. Op zaterdagnamiddag organiseren we speciaal voor kinderen een bezoekmoment. Dan zijn ze alleen met hun papa, zonder de moeders of onze bewakers erbij. In de bezoekzaal ligt er dan allemaal speelgoed zodat ze samen een toffe namiddag kunnen doorbrengen. Er zijn ook psychologen bij om hen te begeleiden. Want sommige papa’s moeten nog leren om papa te zijn...
Je was ook even directeur van een soort jeugdgevangenis in Everberg. Hoe oud zijn de jongeren die daar zitten, en wat hebben ze zoal mispeuterd? R: Ze zijn tussen 12 en 18 jaar oud, en meestal gaat het om dieven van handtassen, soms ook car- en homejackers, en heel uitzonderlijk een moordenaar. ’s Nachts zitten ze apart in een cel, maar overdag doen we activiteiten in groep, zoals sporten en hen onderwijs geven. Zo hopen we dat ze niet hervallen (= nieuwe misdrijven plegen). Jonge mensen wil je het liefst zo lang mogelijk uit de gevangenis houden, natuurlijk. Ik durf gerust te zeggen: de gevangenis als straf werkt niet echt. Het enige wat we zeker weten, is dat de gevangenen tijdens hun opsluiting geen nieuwe misdrijven plegen. Maar of ze er een beter mens van worden? Dat denk ik eerlijk gezegd niet. Maar ik vrees dat er voorlopig geen beter alternatief is.
© S
AS
KIA
VAN
DE
RS
TICH
EL
E
Ralf Bas bij de gevangenis waar hij directeur van is. “Of gevangenen van hun opsluiting een beter mens worden? Dat denk ik eerlijk gezegd niet. Maar ik vrees dat er geen beter alternatief is...”
DOOR PATRICK JORDENS
Een nieuw jaar, dus hoog tijd voor een nieuwe reeks bij Zazie. In ‘Wat een job!’ gaan we één keer per maand op bezoek bij mensen met een speciaal beroep. Van operazanger tot topsporter, van wc-madame tot goochelaar. Deze week aflevering 1: een gevangenisdirecteur.Zazie belde met Ralf Bas. Al zestien jaar lang werkt hij als gevangenisdirecteur, de laatste jaren (opnieuw) voor de gevangenis van Sint-Gillis.
Hoezo? R: Omdat ik het niet zo erg vind om alleen te zijn, en ook van lezen en tv-kijken enzovoort hou. Maar begrijp me niet verkeerd: ik zou nooit graag in de gevangenis zitten. Het ergste van een gevangenisstraf is niet zozeer dat je in een cel van ongeveer tien vierkante meter moet
ZIEza
BDW 1311 PAGINA 27 - DONDERDAG 12 JANUARI 2012
‘I n de gevangenis, hé?’ zegt Moussa na eenstilte die wel uren lijkt te duren.Rosie knikt alleen maar, zonder haar ogen naarhem op te slaan.
‘Dat heeft hij me aan de telefoon zelf verteld.’
‘Dat is nog eens groot nieuws,’ zegt mevrouwHemelrijk. Ze zit beduusd voor zich uit te kijken.Alsof honderd puzzelstukjes plots in elkaar gevallenzijn en ze van alles is gaan begrijpen.‘Wat heeft je vader dan wel misdaan?’‘Geen idee,’ zegt Rosie. Hoe zou ze dat noukunnen weten? Ze weet nog maar net dat hij inde gevangenis zit.‘Dat zal je papa je binnenkort wel vertellen,’zegt mevrouw Hemelrijk zacht. ‘Of schrijven indie brief. Dat heeft hij je toch beloofd?’‘Misschien...’ zucht Rosie.‘En wat zegt je mama?’ wil mevrouw Hemelrijkdan weten.‘Ik heb mama niet eens gezegd dat ik met papagepraat heb,’ zegt Rosie. ‘Mama wil niets meervan papa weten... En vroeger zagen ze elkaar zograag.’Mevrouw Hemelrijk kijkt Rosie lief aan. ‘Misschienis je mama alleen maar boos op je papa,en wil ze zich niet meer herinneren hoe graag zehem wel ziet.’‘Denk je dat echt?’ vraagt Rosie hoopvol.‘Misschien heeft je vader wel een bank overvallen,’gokt Moussa.‘Natuurlijk niet,’ protesteert Rosie.‘Moussa-mondharmonica,’ zegt mevrouw Hemelrijkberispend, ‘heb jij niet te veel fi lms gezien?’
Maar Moussa luistert niet. ‘Dat kan toch! Ofmisschien heeft hij iemand vermoord.’‘Mijn vader heeft niemand vermoord,’ zegt Rosiebeslist. ‘Dat weet ik heel zeker. Zoiets zou hijnooit doen. En als je alleen maar nare dingenkunt verzinnen, dan kun je beter je mond houden.’Moussa haalt zijn schouders op.‘Hij zal toch iets gedaan hebben wat niet mag.En het moet iets verschrikkelijks zijn. Anders zoudenze hem toch niet in de gevangenis stoppen.’‘Misschien is het een vergissing,’ probeert Rosie.‘Misschien is het één groot misverstand en zitmijn vader per vergissing in de gevangenis... Datzou toch kunnen?’
‘Dat zou kunnen,’ zegt Moussa aarzelend. Maardan schudt hij vastberaden het hoofd.‘Nee, dat kan niet. Het zou natuurlijk kunnendat ze iemand opsluiten die niets heeft gedaan,maar daar komen ze na een tijd toch achter!Toch, mevrouw Hemelrijk?’Mevrouw Hemelrijk haalt haar schouders op.Ze knipoogt naar Rosie.‘Nee, nee,’ zegt Moussa dan zelfverzekerd, ‘jouwvader heeft iets heel, heel ergs gedaan.’‘Helemaal niet,’ zegt Rosie.‘Tuurlijk wel,’ zegt Moussa. ‘Anders zou jemoeder toch niet zo kwaad op hem zijn, en zouze best wel over hem willen praten.’Rosie zegt niets meer. Zo bang isze dat Moussa gelijk heeft.
‘I n de gevangenis, hé?’ zegt Moussa na eenstilte die wel uren lijkt te duren.Rosie knikt alleen maar, zonder haar ogen naarhem op te slaan.
‘Dat heeft hij me aan de telefoon zelf verteld.’
Rosie knikt alleen maar, zonder haar ogen naar
Trouwe lezers van Zazie herinneren zich Rosie
en Moussa nog wel, de twee vrienden uit het
vervolgverhaal van schrijver Michael De Cock. Over
die twee stadskinderen is nu een tweede boek
uitgekomen. De brief van papa heet het. Daarin komt
Rosie te weten dat haar vader in de gevangenis zit. Samen met Moussa
wil ze hem in het geheim bezoeken. Maar dat gaat niet
zonder slag of stoot... Wie het volledige verhaal
wil lezen, vindt het boek vanaf morgen in de winkel.
Maar hier vind je al een voorsmaakje. Veel plezier!
Michael De Cock en Judith Vanistendael (illustraties),
De brief van papa,uitg. Querido
12,95 euro
Uit De brief van
papa deel 2 van de
avonturen van Rosie en Moussa
ILLU
STR
ATIES: ©
JUD
ITH VA
NIS
TEN
DA
EL
© J
UD
ITH
VA
NIS
TEN
DA
EL
© U
ITG
EVE
RIJ
QU
ER
IDO