1

Borowska News

Luty 2012

2

Aktualności

„ Ferie w Ośrodku”

Podczas zimowych ferii dla naszych kolegów i

koleżanek pozostających we Wrocławiu

organizowane były różne wyjścia np.; do

Aquaparku, kina na film pt. „Dziewczyna z

tatuażem”, „Sztos 2”, „Alvin i wiewiórki”. Na brak atrakcji nie można było

narzekać

„Turniej w Kielcach”

W dniu 6 stycznia 2012r. reprezentacja ośrodka

w piłce nożnej w składzie :

-Patryk Walczak

-Robert Głowacki

-Wojciech Barankiewicz

-Dominik Błazenek

-Patryk Janusiak

-Bartosz Wagner

-Karim Bławuciak

wyjechała na turniej halowej piłki nożnej do Kielc. Od piątku do niedzieli, nasza

drużyna rozegrała wiele emocjonujących spotkań. Efekt starań to zdobyte III

miejsce.

„Bal Karnawałowy”

W Styczniu, przed feriami odbył się bal karnawałowy.

Prawie wszyscy wychowankowie poprzebierali się w ciekawe

stroje. Wspominamy to do dzisiejszego dnia.

3

„Ważenie Nakrętek”

1 Lutego odbyło się ważenie nakrętek, które

zostały przeznaczone na hospicjum dla

niepełnosprawnych osób.

I -miejsce zajęła grupa VIII

II -miejsce zajęła grupa I

III- miejsce zajęła grupa VI

„Zimowisko”

W pierwszym tygodniu ferii zimowych

grupa naszych kolegów wyjechała z Panią

Dorotą Zniszczoł i z Panem Mariuszem

Kawlinajtisem do Dusznik Zdroju. Zabawa była

przednia : zabawy na śniegu, zwiedzanie

miejscowych atrakcji, wspólne biesiadowanie.

Wszyscy wycieczkowicze wrócili zachwyceni

wyjazdem.

Przygotował

Wojtek Barankiewicz

4

Walentynkowa podróż

po świecie .

Jak co roku, wszyscy zakochani 14 lutego obchodzą swoje święto.

Walentynki mają swoje głębokie korzenie. Od średniowiecza dzień świętego

Walentego obchodzony jest na całym świecie jako święto zakochanych. Jednak

jak się okazuje święty Walenty wcale nie jest patronem zakochanych, lecz

chorych.

Inna wersja mówi o tym, że Walenty pomagał prześladowanym chrześcijanom , na

czym został przyłapany i skazany na śmierć. Z więzienia miał wysłać list do

ukochanej dziewczyny, wyznając jej miłość i podpisując się "Twój Walenty".... I

tak oto rozpoczęła się magia tego dnia.

Zapraszamy Państwa na wycieczkę po innych krajach. Dowiemy się jak w

nich obchodzi się Święto Zakochanych.

Pierwszym krajem, który "zwiedzimy", są

Stany Zjednoczone. To tutaj to święto cieszy się

największą popularnością, a handlowcy zarabiają

miliony na „serduszkowych’ drobiazgach.

Kartki walentynkowe w USA, wysyła się do

wszystkich osób. Do przyjaciół, rodziny, szefów,

pracowników, znajomych. Niezależnie od płci i

wieku. Dotyczy to nie tylko kartek, ale i drobnych prezentów. Podstawowym

prezentem dla ukochanej od lat są bombonierki, najlepiej w kształcie serca, a do

tego mogą być czerwone róże. Walentynki w USA są tak popularne, że do

szkół wprowadzono specjalne walentynkowe lekcje.

Kolejnym państwem jest Anglia. Tradycja w

tym kraju jest taka, że dzieci przebierają się za

dorosłych. Później odwiedzają domy z radosnym

śpiewem. Piosenki oczywiście mają charakter miłosny. Do

najbardziej popularnych upominków należą kartonowe

serca z postaciami Romea i Julii.

5

Natomist w Niemczech prezentem są

czerwone róże, świadczące o miłości i wiecznej

świeżości uczucia oraz czekoladowe (koniecznie z

marcepa nu w polewie z mlecznej czekolady) lub

piernikowe (w polewach lukrowych z miłosnymi

wzorkami) słodycze w kształcie serca. Do tradycji należy również uroczysta

kolacja, najczęściej w lokalu pośród innych zakochanych par.

We Francji także obchodzą to święto. Zamiast kartek wysyła się bukiety

kwiatów, zaopatrzone bilecikiem, zaprasza ukochanych na kolację lub do teatru.

A we Włoszech rozpowszechnił się zwyczaj obdarowywania ukochanych

odzieżą w kolorze czerwieni. Najchętniej kupowana jest bielizna.

W Japonii Walentynki też są popularne. Tutaj

przyjął się zwyczaj, że w tym dniu to panie

obdarowują mężczyzn.

Prezentami są na głównie czekoladki, a daje się je nie

tylko ukochanym, ale wolnym i żonatym przyjaciołom,

znajomym, szefom i współpracownikom, często

bardziej dla konwenansu niż z faktycznej sympatii.

Czekoladki dzieli się na dwa rodzaje: "giri-choko" czyli czekoladki dawane z

obowiązku, (najczęściej są to wyroby z Belgii i Szwajcarii) oraz 'honmei-choko"

dla ukochanego. "Honmei-choko", ciastka w kształcie serca z

czekoladowym nadzieniem powinny być wykonane własnoręcznie.

Na prezenty dla pań przeznaczony jest Biały Dzień, 13 marca i wtedy

panowie rewanżują się kobietom ,do słodyczy dołączając bieliznę.

Podróżowały :

Beata Plesner i Marlena Śliżewska

6

Nasza Twórczość.

Myślę”

Ciągle o Tobie myślę, nie potrafię zapomnieć,

próbuję, lecz się nie udaję, gdyż miło mi Cię wspomnieć...

Serce, aż mi z żalu pęka w pół,

jakby ktoś celowo w nie czymś kuł,

Tyle czasu upłynęło, ale ja nie zapomnę,

za dużo miłych rzeczy o Tobie,

za dużo tych wspomnień... :(

„Zapomnij”

Pisałeś; kocham,

teraz, że już nie i nie pisz do mnie...

zrozumiałam i już do Ciebie nie pisałam,

me serce jest dziurawe, trzeba je zaszyć,

ale czym?

Ma być nowa miłość, żeby znów zranić me uczucia,

ja tak nie chcę …

coś w środku mi nową miłość zarzuca...

lecz ja nie chcę! CHCĘ być sama,

a nie znów komuś oddana...

Tak blisko było,

lecz się smutkiem zakończyło,

żałuje tamtych dni, bo zniszczyłeś je mi!!!

Wiersze autorstwa Korbola.

7

Wywiad z Panią Pauliną Daleszak.

1. Kiedy Pani zaczęła pracę w resocjalizacji?

Zaczęłam pracę w resocjalizacji po ukończeniu studiów licencjackich. Od

2006roku do 2008roku pracowałam w MOW-ie najpierw na al.Akacjowej,

a dopiero później na ul. Borowskiej. Od 2009 roku pracuję w MOS przy ul.

Wałbrzyskiej.

2. Jak Pani spędza czas wolny?

Czas wolny spędzam z moim synkiem i mężem.

3. Jaka jest Pani ulubiona potrawa?

Moimi ulubionymi potrawami są oczywiście pierogi mojej mamusi, zupa

pomidorowa i spaghetti.

4. Czy lubi Pani zwierzęta i czy ma Pani jakieś?

Niestety nie mam żadnego zwierzątka, ponieważ charakter pracy mojej i

mojego męża nie pozwala nam na to, żeby mieć pupila.

5. Jakiej Pani słucha muzyki?

Nie mam czasu na słuchanie muzyki kiedy jadę samochodem słucham radia.

Wywiad przeprowadziła Karolina

Proszek.

8

„Tym żyje cała Polska”.

Temat tego artykułu jest smutny i mało walentynkowy, ale uważamy, że

warty uwagi. Dlatego zdecydowałyśmy się opisać historie, którą w ostatnich

dniach żyje cała Polska.

Do zaginięcia półrocznej Magdy doszło we wtorek 24.01.2012r. ,wieczorem, przy

ulicy Legionów w Sosnowcu. Kobieta wracała do domu swoich rodziców po

spacerze. W pewnym momencie, już na osiedlu, ktoś najprawdopodobniej uderzył

kobietę w tył głowy. Gdy odzyskała przytomność okazało się, że w wózku nie ma

jej dziecka.To była pierwsza wersja podana przez matkę dziecka. Przez ponad

tydzień było prowadzone śledztwo, które miało wyjaśnić jak doszło do porwania.

Rodzina, przyjaciele i sąsiedzi pomagali odnaleźć małą Magdę. Wyznaczono

nawet nagrodę w kwocie 130 000 zł. W poszukiwania dziewczynki zaangażował się,

na prośbę rodziny, prywatny detektyw Krzysztof Rutkowski.

W niedzielę o godz. 13.00 w Mysłowicach w Hotelu Trojak odbyła się

9

konferencja prasowa z udziałem detektywa i rodziców sześciomiesięcznej Magdy.

Jak twierdził Rutkowski, spotkanie postanowił zorganizować po to, aby

zaprezentować nowe fakty w sprawie porwania. – „Robię tą konferencję, bo w

mediach pojawiło się ostatnio wiele sprzecznych informacji, które szkodzą

rodzinie- podkreślał detektyw w rozmowie z Dziennikiem Zachodnim. Na tej

konferencji dziadkowie Magdy zapowiedzieli ze nie będą wnosić żadnej sprawy do

sądu dla porywacza.

Bieg wydarzeń zaskoczył nas wszystkich 3 lutego 2012r., kiedy do mediów

dotarła informacja, że dziecko nie żyje. Detektyw Rutkowski przekazał film, na

którym matka dziewczynki przyznaje się, że Madzia jej upadła w mieszkaniu i

uderzyła główką o próg pokoju. W szoku włożyła dziecko do wózka i pojechała

zakopać do pobliskiego parku. Porwanie upozorowała. To wywołała burzę wśród

opinii publicznej. Ludzie bardzo szybko wydali osąd, który jednoznacznie pogrążał

rodziców dziewczynki. Matka dziecka ,w związku z zaistniała sytuacją ,została

aresztowana pod zarzutem nieumyślnego spowodowania śmierci. Podczas

przesłuchania w prokuraturze wskazała miejsce pochowania dziecka.

Kolejnego dnia ekipy policyjne odnalazły zwłoki Madzi. Matka trafiła do

aresztu na dwa miesiące. Policja nadal bada sprawę pod kątem zaangażowania

innych osób w śmierć dziecka.

Sprawa nie jest jeszcze wyjaśniona ale wzbudziła już wiele kontrowersji.

Naszym zdaniem matka powinna ponieść większą karę niż dotychczas jej grozi,

ponieważ jest niewiarygodna i na każdym kroku zmienia zeznania. Ta cała

sytuacja wzbudziła w nas wiele złości i smutku.

10

Miłość i przyjaźń.

Beata Plesner z grupy VI

i Kamil Białas z grupy I.

Oficjalnie nie są parą, ale mają się ku sobie

i oboje to deklarują.

Beata Plesner mówi: „Kamil jest bardzo

sympatyczny, szczery, jest chłopakiem o takim

charakterze, który myślę że do mnie pasuje:*ale

czas wszystko pokaże:)”

Kamil Białas: „Bardzo lubię rozmawiać z Beatą .Podoba mi się w niej to, że jest

dyskretna! Ja również chciałbym być z Beatą:*

Karolina Nastrożna z grupy VI

i Damian Dratwa z grupy I.

Karolina Nastrożna : „Jestem z Damianem

szczęśliwa, chciałabym być z nim jak

najdłużej lubię jego charakter , spędzać z nim

czas... Z okazji walentynek życzę Nam abyśmy

byli już zawszę razem:*

Damian Dratwa: „Bardzo chciałbym aby mi i

Karolinie się ułożyło ,aby to trwało długo i szczęśliwie.

11

Patrycja Kwiatkowska z grupy VI

i Wojtek Barankiewicz z grupy I.

Patrycja: „Jestem z Wojtkiem bardzo

szczęśliwa i co najważniejsze kocham go

bardzo mocno. Skarbie z okazji Walentynek

życzę Nam dużo niezapomnianych chwil

spędzonych wspólnie i po wyjściu z ośrodka

także. KOCHAM CIĘ!”.

Wojtek: „Mojej Walentynce chciałbym

powiedzieć, że bardzo ją kocham. Jestem z nią 5miesięcy i chcę być jeszcze

bardzo długo ,tyle ile Ona będzie w stanie ze mną wytrzymać bo ostatnio trochę

się smuci Kocham Cię!!!”.

Natalia Wala z grupy VIII

i Daniel Moździerski z grupy III

Natalia: „Kocham Cię skarbie. Jesteś dla

mnie całym światem i pamiętaj, że jesteś

mój. KOCHAM CIĘ”

Daniel: „Jesteś tylko moja, kocham Cię. Na

ZAWSZE RAZEM”.

Ewelina Spychaj z grupy VII

i Patryk Walczak z grupy III

Ewelina: „ Wszedłeś do mojego życia dość

niespodziewanie, wierzę w to ,że tak już

zostanie. Kocham Cię”.

Patryk: „Z okazji Walentynek Ty mój Bąbelku

chcę powiedzieć, że bardzo mi na naszym związku zależy. Kocham cię!:*”.

12

Adrianna Kopyciok z grupy VII

i Sławoj Greiner z grupy V

Ada: „Z okazji walentynek życzę mojemu Kotkowi miłych

chwil spędzonych razem”.

Przygotowała Patrycja Kwiatkowska.

13

Nasi nowi koledzy.

Grupa I

Paweł Bąk lat 17 - jestem z Lwówka Śląskiego.

Nie jest to mój pierwszy ośrodek. Podoba mi się

ta placówka. Nie ma większej różnicy pomiędzy

tym ośrodkiem a tymi, w których byłem

wcześniej.

Grupa II

Kacper Wasiński lat 14 – Jestem z Jeleniej

Góry. Jest to mój pierwszy ośrodek. Podoba

mi się tu grupa(Ekipa)i dziewczyny ale

niestety swoją drugą połówkę mam poza

placówką.

Jakub Urban lat 17 – Jestem z Przeworna i

jest to mój drugi ośrodek. Podoba mi się ten

ośrodek:).

Grupa V

Adrian Mroczek lat 15 - Jestem z Jastrzębia Zdrój, nie mam swojej

walentynki...

14

Łukasz Dziadkiewicz lat 14 - Jestem z Brzegu Opolskiego i jest to mój

pierwszy ośrodek do którego nie mam zastrzeżeń. Co do Walentynek to jeszcze

nie mam swojej połówki.

Mateusz Stępnik lat 14 - Jestem z Gogolina, jest to mój pierwszy ośrodek

w którym pobyt mi się podoba:)

Grupa VI

Karolina Wigłasz lat 15 – Jestem z Cieszyna i jest to mój

pierwszy ośrodek. Pobyt tu średnio mi się podoba ,ale

zobaczymy co będzie.

Grupa VII

Kamila Pietrakowska lat 14 – Jestem z Legnicy:), jest to

mój pierwszy ośrodek, podoba mi się tu zwłaszcza to , że

jest to ośrodek mieszany. Z okazji Walentynek życzę

zakochanym szczęścia.

Patrycja Marcinkowska lat 16 – Jestem z Miroszowa

i jest to mój pierwszy ośrodek. Jest dobrze , bo są

chłopacy:) Co do Walentynek to mam , jest to Adrian .M.

życzę wszystkim zakochanym szczęścia.

Przygotowała Patrycja Kwiatkowska

15

Coś smacznego.

Przepis Na Grzanki

Składniki:

• Bułki Pszenne

• Zioła Prowansalskie

• Przyprawa Do Gyrosa

• Pieczarki

• Masło

• Ser Żółty

• Pietruszka

Sposób Przygotowania:

Pieczarki kroimy w kostkę i ścieramy na tarce ser żółty.

Pietruszkę również kroimy w kostkę, sypiemy zioła prowansalskie i przyprawę do

gyrosa. Bułki rozkrajmy na pół , wydrążamy środek. Bułki smarujemy masłem.

Nakładamy farsz do bułek i wkładamy do piekarnika na 10 minut.

Opracowanie: Damian Dratwa.

16

Horoskop.

Baran

Jest wulkanem energii. Uwielbia zmiany i silne emocje.

Uważa, że miłość jest albo jej nie ma. Gorąca krew i silny

temperament prowadzą go do niewierności. Jak to baranek, czasem lubi

pobrykać. Nie próbuj z nim pogrywać i coś udawać, wyczuje to.

Byk

Jest cierpliwy i pewny siebie. Może ci się wydawać na

początku znajomości z nim, że wcale nie jest tobą

zainteresowany. To ktoś, kto potrzebuje poczuć grunt pod

nogami. Przedstawiciele tego znaku są monogamiczni i jeśli

zwiążesz się z Bykiem, powinieneś wiedzieć, że pragnie

poczucia bezpieczeństwa. Czasami jest zaborczy i traktuje partnera jak swoją

własność.

Bliźnięta

Jest w Bliźniętach pewna dualność, w której gubi się on

sam, że potrafi tak często zmieniać zdanie i partnerów.

Wciąż gna go do przodu. W sztuce uwodzenia i flircie

potrafi być mistrzem. Często miewa podwójne życie. Błyskotliwy, pełen wdzięku o

długo młodym wyglądzie, czarujący, dowcipny i inteligentny.

17

Rak

Potrafi długo przełamywać swoją nieśmiałość i pierwsze lody,

ale jak to uczyni, to potrafi być gorącym płomykiem,

wrażliwym, delikatnym partnerem w związku. Jeżeli pragniesz być z Rakiem to

pozwól poznawać się wam powoli. Albowiem robi dwa kroki do przodu jeden do

tyłu. Potrafi być skryty, ale jak kocha to głęboko i wiernie. Szuka partnera, który

go zrozumie i nie "rzuci słów na wiatr". Jest bardzo stały w uczuciach i kiedy

uwijecie gniazdko, to będzie wracał do niego stale,

Lew

Ma klasę, widać go w tłumie. Bywa duszą towarzystwa,

podziwiany za dowcip i czar. W jego otoczeniu widać wielu

wielbicieli. Dąży do tego, by go podziwiano i kochano.

Posiada silną osobowość. Lubi zdobywać a gdy to zrobi, lubi rozpieszczać swoją

zdobycz.

Panna

Pod skorupą obojętności i chłodu skrywa gorące serce.

Szuka miłości prawdziwej, jedynej. Unika przygód. Nie

jest łatwa w zdobyciu. Nim się na kogoś zdecyduje to

poddaje go tylko sobie znanym próbom. Jako nieliczna z

całego zodiaku potrafi zbudować trwały, silny związek. Nie lubi gierek. Ceni

konkret i stabilność. Oczekuje tego, co sama daje. Jest romantyczna, a z drugiej

strony lubi to co jest przewidywalne.

18

Waga

Jest wzrokowcem i we wszystkim poszukuje piękna.

Jeśli ktoś chce skraść serce Wagi, powinien dbać

o swój wygląd. Powinien być gustowny absolutnie nie

krzykliwy i wyzywający. Uwielbia czułe słówka,

czarująca, bardzo uwodzicielska. Jest towarzyska i chętnie lgną do niej ludzie.

Skorpion

Miłość Skorpiona jest namiętna i zaborcza. Stara się nie

nie ujawniać emocji. Z jednej strony fascynuje z drugiej

odpycha. Dość podejrzliwy i mało tolerancyjny, dlatego

zazdrosny, choć wprost może tego nie okazywać. Jeżeli

zdecydujesz się na Skorpiona, to musisz równie silnie jak on odczuwać wszystkie

emocje. Doskonały strateg, cierpliwy by zdobyć upatrzonego wybranka. Uwielbia

zdobywać i prowadzić wszelkie gry słowne, zresztą czuje się w tym jak "ryba w

wodzie". Związki z nim są bardzo interesujące, bo każde spotkanie jest

niebanalne.

Strzelec

Poszukuje partnera o szerokich horyzontach,

energicznego. Kontroluje bieg wypadków. Lubi romansować

i nieobce mu są przygody. Bierze z życia wszystko co

najlepsze. Jest czarujący i zdobywa z łatwością serce drugiej osoby. U innych

podoba mu się niezależność. Ceni sobie wolność i przyjaźń.

19

Koziorożec

Jak kocha to gorąco a uczucia traktuje niezmiernie

poważnie .Ma wielkie plany i dąży do nich wytrwale.

W otoczeniu innych bywa nieśmiały, ale jest uczciwy, wierny, lojalny. Swoją

namiętność ukaże osobie, której zaufa. Przy Koziorożcu masz szansę czuć się

wyjątkowy. Zanim się zaangażuje na dobre stąpa ostrożnie i wszystko analizuje,

co absolutnie nie bierze się z wyrachowania, ale jedynie z braku pewności.

Wodnik

Poczucie wolności i niezależności jest u niego bardzo silne,

nawet gdy jest zakochany "na zabój". Potrafi być zagadką

dla innych, często idzie "pod prąd". Potrzebuje

wyrozumiałego partnera, bo trzyma głowę w chmurach i ma swoje wizje na

ulepszenie świata.

Ryby

Pełne niewiary w siebie i sprzeczności. Mają ogromnie

wrażliwe serce. Uwielbiają marzyć. Skłonne do wszelkich

poświeceń w imię miłości. Potrafią spełniać marzenia

partnera, gdyż doskonale wyczuwają potrzeby innych.

jest tego uczucia wart. Kieruje się tylko sobie

wiadomymi porywami.

Wróżyła Andżelika Wieszołek

20

Szczęścia w miłości życzy zespół redakcyjny

w składzie:

Patrycja Kwiatkowska

Justyna Łuczyńska

Beata Plesner

Karolina Proszek

Marlena Śliżewska

Andżelika Wieszołek

Edyta Damazyn

Karolina Wigłasz

Damian Dratwa

Wojtek Barankiewicz

21

Dodatek specjalny

Wychowawca, który nie wtłacza, a wyzwala, nie ciągnie, a wznosi, nie ugniata,

a kształtuje, nie dyktuje, a uczy, nie żąda, a zapytuje, przeżyje wraz z

dzieckiem wiele natchnionych chwil, łzawym wzrokiem nieraz patrzeć będzie na walkę

anioła z szatanem, gdzie biały anioł tryumf odnosi.

(Jak kochać dziecko. Dziecko w rodzinie)

UROCZYŚCIE INAUGURUJEMY NA ŁAMACH NASZEGO MIESIĘCZNIKA

OBCHODY ROKU JANUSZA KORCZKA

PRZEZ CAŁY ROK WYCHODZIĆ BĘDZIE Z TEJ OKAZJI SPECJALNY DODATEK

POŚWIĘCONY WIELKIEMU PEDAGOGOWI I LEKARZOWI. ZARÓWNO

MŁODZIEŻ JAK I DOROŚLI ZNAJDĄ TUTAJ WIELE INTERESUJĄCYCH

INFORAMCJI I INSPIRACJI ŻYCIOWYCH.

Z okazji Roku Janusza Korczaka powstała strona internetowa : www.2012korczak.pl

Redaktor wydania- Magdalena Dziewulska- Hutnik

22

Janusz Korczak – zarys portretu

Dzieciństwo i młodość

Janusz Korczak (Henryk Goldszmit) urodził się w 1878 lub 1879 roku w Warszawie.

Dokładnej daty nie znamy. Ojciec Korczaka, Józef Goldszmit – ceniony warszawski

adwokat – nie zadbał o szybkie sporządzenie synowi metryki. Nie angażował się

także zbytnio w życie rodzinne. Jego małżeństwo z Cecylią z domu Gębicką nie

należało do udanych.

Wysokie dochody z kancelarii, odpowiednie

powiązania rodzinne pozwalały rodzicom Korczaka znaleźć się zrazu wśród

zamożnych i cenionych rodzin żydowskich. Rodzina Goldszmitów kilkakrotnie

zmieniała miejsce zamieszkania. Wygoda, dostatek, domowa służba: bona, niania

i kucharka zajmujące się dziećmi – w takich warunkach wychowywał się we

wczesnym dzieciństwie Henryk Goldszmit. Nie budziło to jednak jego zachwytu. Po

latach będzie wspominał chłód, smutek i samotność domu rodzinnego. Mały Henryk

nie miał bliskich kontaktów ani z matką, ani z ojcem, ani z siostrą. Nie było to normą

w tamtych czasach.

Na dodatek, każdy z rodziny Goldszmitów zajęty był sobą i swoimi problemami.

Ojciec zimny, wyniosły, ale też elegancki i dowcipny, często nieobecny w domu;

nieszczęśliwa matka i wycofująca się siostra. Klimat domu rodzinnego wbije się

wyraźnie w pamięć Korczaka i zaważy na jego dalszej biografii.

Siedmioletni Henryk nie rozpoczynał nauki, tak jak większość dzieci w tamtych czasach,

od nauczania domowego. Trafił do prywatnej szkoły przygotowującej do gimnazjum, w

której panowała żelazna dyscyplina i rózga. We wspomnieniach Korczaka szkoła ta

stanie się symbolem strachu i przemocy, samotności i bezradności ucznia wobec

dominacji nauczyciela. Już na tym najwcześniejszym etapie kształcenia Korczak zobaczy

niesprawiedliwość i napięcia, jakie występują między dorosłymi i dziećmi.

23

Pozna także doświadczenia sieroctwa i biedy. Coraz bardziej traci kontakt z ojcem

chorym psychicznie. Rodzina podupada finansowo. Młody Korczak zmuszony jest

wziąć na siebie ciężar utrzymania matki i siostry.

Jako uczeń męskiego Gimnazjum Praskiego dwoi się

i troi, aby dorobić korepetycjami i pisaniem do gazet. Zdobywa pierwsze szlify

nauczycielskie. Wchodzi coraz bardziej w świat społeczny zarówno biedniejszych,

jak i bogatszych rodzin ówczesnej Warszawy. Styka się z biedą i bogactwem.

Jego pasją staje się literatura. Zaczytuje się w Józefie Ignacym Kraszewskim,

Henryku Sienkiewiczu, pociąga go także literatura młodopolska. W 1896 roku

debiutuje na łamach tygodnika satyrycznego humoreską na temat wychowania dzieci

pt. Węzeł gordyjski. Podpisuje się pseudonimem Hen. Zyskuje zainteresowanie

redakcji i czytelników. Dwa lata później zdaje maturę i rozpoczyna studia na

wydziale lekarskim Cesarskiego Uniwersytetu Warszawskiego.

Pokonuje bariery numerus clausus związane ze swoim żydowskim

i polskim rodowodem. Po latach Korczak połączy te wszystkie wątki narodowościowe

i powie o sobie: „jestem polskim Żydem urodzonym pod zaborem rosyjskim”.

W 1900 roku swój tekst Dzieci i wychowanie podpisuje pseudonimem Janusz

Korczak. Podpisuje nim dalsze prace i pod takim pseudonimem przechodzi do

historii.

24

STREFA DZIECI

Janusz Korczak specjalnie dla Was

Szkoła

O szkole dużo książek drukują, ale tylko dla dorosłych; wcale nie pisze ię o szkole

dla uczniów.

To bardzo dziwne. Przecież uczeń tyle godzin spędza w szkole, tak wiele o niej

myśli, tyle znajduje w niej radości i smutków.

Jeżeli rozmawia się szczerze z uczniem, zawsze słyszy się skargę na trudny

przedmiot, na dokuczliwego kolegę, surowego nauczyciela, że dużo zadają, że dużo

różnych trosk, a mało rozrywek. A jeśli się zapytać, czy woli siedzieć w domu –

mówi:

-Wolę szkołę

Cieszy się, że nauczyciel nie przyszedł, że wcześniej puścili do domu, lubi święta;

ale chce być uczniem. Zdarzyło się, że musiałem przekonywać chłopca, że lepiej w

domu się uczyć:

- Widzisz, jesteś słaby, trudno ci wcześnie wstawać. Będziesz mógł dłużej leżeć w

łóżku.

Zaziębiasz się i kaszlesz, a do szkoły trzeba chodzić i w deszcz, i w mróz.

W szkole musisz pięć godzin siedzieć spokojnie, w domu możesz się więcej bawić i

do ogrodu chodzić. Jeżeli cię głowa boli, możesz nie odrobić lekcy i nie będą się

gniewali. Nauka trudno ci idzie. Koledzy zaczepiają i drażnią.

Chłopiec słucha – słucha, nareszcie mówi:

- To nic: wolę do szkoły.

Więc dlaczego? – Dlaczego szkoła przyjemna i potrzebna?

W domu myślą i zajmują się różnymi sprawami, w domu pokoje i sprzęty są dla

wszystkich; szkoła myśli tylko o uczniu: każda sala, każda ławka, każdy kącik jest

właśnie dla ucznia. Cały czas szkolny nauczyciela dla ucznia. Nie słyszy się tu

przykrego:

- Nie mam czasu. Nie wiem. Daj mi spokój. Nie zawracaj głowy, Jesteś za mały.

Po drugie, szkoła porządkuje dzień; wie się, co będzie, dokąd iść, co robić. Ma się

plan: każda godzina na coś przeznaczona. Nie nudzi się, nawet śpieszyć się trzeba.

z książki „Prawidła życia” 1930

25

WYKŁADY JANUSZA KORCZAKA: PRAWA DZIECKA JAKO JEDNOSTKI

Dziecko, w zależności od swego wieku, rozwoju umysłowego

i doświadczenia, ma pewne swoiste prawa, niewygodne dla dorosłych,

i – z tego powodu – najczęściej przez nich nieuznawane. Poza odżywianiem i

higieną wymaga dziecko swobody wyładowania nadmiaru sił żywotnych, wymaga

prawa czynienia całego szeregu doświadczeń, wprowadzających je metodycznie

w życie, oraz prawa inicjatywy w stosunku do własnych potrzeb. Rola dorosłego

powinna ograniczać się w wielu razach do roli wyrozumiałego opiekuna,

strzegącego dziecko przed zbyt bolesnymi skutkami eksperymentów.

Stosunek dorosłego, zwłaszcza wychowawcy, do dziecka nigdy nie może

mieć charakteru walki o autorytet i prawa: wychowawca ma obowiązek być

umiejętnym organizatorem warunków, w których dziecko w pełni swych praw

może swobodnie się rozwijać.

Podobnie jak człowiek dorosły ma niezaprzeczone prawo do wypoczynku po

pracy, do spokoju i ciszy, rozrywek – w tym samym lub większym stopniu dziecko

ma słuszne prawa do ruchu, zabawy i zrozumiałej dla siebie sprawiedliwości.

Zetknięcie dwóch odmiennych krańcowo światów: człowieka dorosłego i dziecka –

kończy się porażką i niewolą słabszego, to jest dziecka. Splot interesów i

zatrudnień ludzi dorosłych wtłacza dziecko w niewolnicze stosunki egzystencji,

niezrozumiałe dlań

i męczące. Zwłaszcza w zakładach wychowawczych powinna być przeprowadzona

w całej rozciągłości zasada, że nie dziecko jest dla personelu i zakładu, lecz

odwrotnie.

Obowiązki, które ciążą na dziecku względem niego samego i otoczenia,

powinny wnikać stopniowo w pojęcia dziecka i opierać się na jego naturalnych

prawach, nigdy ich nie łamiąc i nie lekceważąc.