1

Οι Κανονισµοί στα Χρόνια της Παγκοσµιοποίησης Codes at the Age of Globalisation

Μιχαήλ Ν. ΦΑΡ∆ΗΣ1,

ΠΕΡΙΛΗΨΗ: Περιγράφονται οι εξελίξεις στη διαδικασία και το περιεχόµενο των Κανονισµών σχεδιασµού ή εκτέλεση έργων από σκυρόδεµα, για το σκυρόδεµα ως προϊόν ή τις δοκιµές του. Αυτοί έχουν πλέον τη µορφή ∆ιεθνών Προτύπων (ISO) ή εναρµονισµένων Ευρωπαϊκών Προτύπων (ΕΝ) της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Τυποποίησης (CEN). Κύριος στόχος των Προτύπων διεθνώς είναι πλέον η ελευθερία του διασυνοριακού εµπορίου, αγαθών και υπηρεσιών χωρίς τεχνικούς φραγµούς, µε θεµατοφύλακα τον Παγκόσµιο Οργανισµό Εµπορίου. Τα Ευρωπαϊκά Πρότυπα έχούν πρόσθετο στόχο την προστασία του Ευρωπαίου πολίτη και καταναλωτή και γι’αυτό είναι γενικώς αυστηρότερα και τείνουν να επικρατήσουν διεθνώς. Απότοκος της παγκοσµιοποίησης είναι η ενίσχυση διεθνών δικτύων της κοινωνίας της γνώσης, που έχουν στόχους καθαρά επιστηµονικούς. Το δίκτυο για το σκυρόδεµα, η ∆ιεθνής Οµοσπονδία Σκυροδέµατος (fib), συντάσσει Πρότυπους Κανονισµούς (όπως ο Πρότυπος Κανονισµός fib 2010), στους οποίους βασίζεται κατόπιν ο Ευρωκώδικας 2. Abstract: Recent developments in the standards for design, execution, materials and testing of structural concrete are highlighted. These standards are nowadays either International (ISO), or European Norms (EN) drawn up by CEN. The WTO has set the freedom of trade as the main aim of international standardisation. European Norms foster in addition the protection of European citizens and consumers and are, in general, stricter than elsewhere in the world. So, they are adopted by manufacturers targeting the European market. One of the outcomes of globalisation is the growth of international networks of knowledge, such as the International Federation for structural concrete (fib), whose Model Codes are the basis of Eurocode 2.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΟΤΥΠΑ

Ο όρος “παγκοσµιοποίηση” µπήκε στη ζωή µας το 2o µισό της δεκαετίας του ΄80 για να περιγράψει το οικονοµικό, πολιτικό και πολιτιστικό περιβάλλον στο οποίο ζει η ανθρωπότητα µετά το τέλος του Ψυχρού Πολέµου. ∆ηλώνει τη διασύνδεση τοπικών κοινωνιών, πολιτισµών και οικονοµιών µέσω παγκοσµίων δικτύων ανταλλαγών και επικοινωνίας και τη σταδιακή ολοκλήρωσή τους σ΄ένα παγκόσµιο σύνολο. Η διασύνδεση αυτή έγινε δυνατή – και σχεδόν αναπόδραστη – χάριν στην ιλιγγιώδη ανάπτυξη των

1Καθηγητής, Τµήµα Πολιτικών Μηχανικών, Πανεπιστήµιο Πατρών, email: fardis@upatras.gr

2

τηλεπικοινωνιών, της πληροφορικής και των τεχνολογιών που τις υποστηρίζουν (διαδίκτυο, καλώδια οπτικών ινών, τηλεπικοινωνιακοί δορυφόροι κ.α.), που οδήγησε στην αύξηση του όγκου, της ταχύτητας και της γεωγραφικής έκτασης των επικοινωνιών µεταξύ πολύ αποµακρυσµένων περιοχών του πλανήτη. Μαζί µε τη διασυνοριακή κυκλοφορία της πληροφορίας, αυξήθηκε και η κυκλοφορία κεφαλαίου, αγαθών αλλά και ανθρώπων. Παρόλο που ο όρος “παγκοσµιοποίηση” είναι νέος, το φαινόµενο έχει προηγούµενα: • Στο δρόµο του µεταξιού και τους εµπορικούς δεσµούς Ρωµαϊκής

αυτοκρατορίας, αυτοκρατορίας των Πάρθων και Κίνας. • Στο απόγειο της εξάπλωσης του Ισλάµ από την Ιβηρική έως την Περσία. • Στη σύνδεση της Άπω Ανατολής, της Κεντρικής Ασίας και της Κεντρικής

Ευρώπης υπό τους Μογγόλους, που οδήγησε στο πρώτο διεθνές ταχυδροµείο, την εξάπλωση της βουβονικής πανώλης, αλλά και στην ανακήρυξη από τους ιστορικούς του τέλους του 20ου αιώνα του Τσέγκις Χαν ως σηµαντικότερη ιστορική προσωπικότητα της 2ης χιλιετίας.

• Στις µεγάλες θαλάσσιες και εµπορικές αυτοκρατορίες του 16ου και 17ου αιώνα, που έδωσαν και την πρώτη πολυεθνική: τη Βρεταννική Εταιρεία Ανατ. Ινδιών.

Η αποικιοκρατία του 19ου αιώνα έδωσε µία εποχή παγκοσµιοποίησης µε πολλές οµοιότητες µε τη σηµερινή και ενδεχοµένως µε ίδια ένταση και έκταση. Οι τεράστιοι πληθυσµοί της Άπω Ανατολής και της Νότιας Ασίας, υπό πλήρη Ευρωπαϊκή κυριαρχία, µετατράπηκαν αναγκαστικά σε πελάτες της Ευρωπαϊκής βιοµηχανίας, επιτρέποντάς της να αναπτυχθεί µε εξαιρετικές οικονοµίες κλίµακας. Οι ίδιες περιοχές, αλλά και η υπό Ευρωπαϊκό έλεγχο Αφρική, µετατράπηκαν σε πηγές φθηνών πρώτων υλών για τη βιοµηχανία και τους καταναλωτές Ευρώπης και Β. Αµερικής. Το άδοξο τέλος – κατά ορισµένους το αποτέλεσµα – της εποχής εκείνης ήταν ο 1ος Παγκόσµιος Πόλεµος και η µεγάλη ύφεση του τέλους της 10ετίας του ’20. Συνήθως είναι η οικονοµική παγκοσµιοποίηση που απασχολεί τα ΜΜΕ και θεωρούµε ότι µας επηρεάζει. ∆ηλαδή, η ολοκλήρωση των εθνικών οικονοµιών στην παγκόσµιο οικονοµία µέσω διασυνοριακής ροής κεφαλαίων, άµεσων ξένων επενδύσεων, αγαθών, εργατικού δυναµικού και υπηρεσιών. Τις ροές αυτές διευκολύνει η µείωση ή και πλήρης κατάργηση των οικονοµικών φραγµών µεταξύ χωρών ή περιοχών του πλανήτη. Ιδιαίτερα ευεργετηµένη από τις εξελίξεις αυτές και από τις τεχνολογίες των τηλεπικοινωνιών και της πληροφορικής – που επιτρέπουν τη συνεχή λειτουργία των οικονοµικών αγορών και των επιχειρήσεων του πλανήτη – είναι η ροή κεφαλαίων και υπηρεσιών, γεγονός που συµβάλλει στη “νεοφιλελεύθερη” χροιά της οικονοµικής παγκοσµιοποίησης. Πέραν της οικονοµικής, υπάρχει και η κοινωνική, πολιτισµική ή ακόµη και πολιτική παγκοσµιοποίηση, που µπορεί να έχουν µικρότερη δηµοσιότητα, επηρεάζουν όµως περισσότερο την καθηµερινή ζωή µας. Αυτές οι πλευρές της

3

παγκοσµιοποίησης εκδηλώνονται µε διάφορους τρόπους (θετικά ή αρνητικά): • Με την προϊούσα πολιτισµικότητα των κοινωνιών του ανεπτυγµένου

κόσµου, το κοσµοπολιτισµό που φέρνουν οι διασυνοριακές επαφές και ταξίδια και τον πλουραλισµό και την ανεκτικότητα στο διαφορετικό όπου οδηγούν αυτά.

• Τα κοινά ενδιαφέροντα του παγκόσµιου χωριού στον πολιτισµό, στη µουσική και στον αθλητισµό, τις κοινές καθηµερινές συνήθειες, κ.λ.π.

• Τη µαζική µετανάστευση προς τον ανεπτυγµένο κόσµο (συνήθως λαθραία).

• Τα διεθνή κυκλώµατα εγκλήµατος, ναρκωτικών, κ.λ.π., αλλά και την κοινή προσπάθεια αντιµετώπισής τους σε διεθνές επίπεδο.

• Τις παγκόσµιες Μη-κυβερνητικές Οργανώσεις και διεθνή κινήµατα αλληλεγγύης και ακτιβισµού, πολλά από τα οποία χαρακτηρίζονται ως “αντιπαγκοσµιοποίηση” επειδή µάχονται τις αρνητικές επιδράσεις της οικονοµικής παγκοσµιοποίησης στις αναπτυσσόµενες οικονοµίες και στο περιβάλλον (π.χ. Greenpeace, Παγκόσµιο Κοινωνικό Φόρουµ, κ.α)

• Τα παγκόσµια δίκτυα της κοινωνίας της γνώσης – δίκτυα επιστηµόνων, ερευνητών, δηµοσιογράφων, κ.α.

Οι δύο τελευταίες από τις ανωτέρω εκφάνσεις της παγκοσµιοποίησης αποτελούν και νέες µορφές διακυβέρνησης – πέραν από τις κυβερνήσεις και τον έλεγχό τους. Νέες µορφές διακυβέρνησης πέραν αλλά και πάνω από τις εθνικές κυβερνήσεις, αλλά µε τη συµφωνία τους, ασκούν και η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) και ο Παγκόσµιος Οργανισµός Εµπορίου (ΠΟΕ), που θα µας απασχολήσουν ειδικότερα ως οι πολιτικοί φορείς από τους οποίους απορρέουν τα σηµερινά διεθνή συστήµατα Κανονισµών. Είναι γεγονός ότι τόσον η Ευρωπαϊκή Οικονοµική Κοινότητα, από την οποία µετεξελίχθηκε η ΕΕ, όσον και η Γενική Συµφωνία Εµπορίου και ∆ασµών (GATT) στην οποία στηρίχθηκε ο ΠΟΕ, συστήθηκαν από εθνικές κυβερνήσεις µε άµεσο στόχο την κατάργηση των συνοριακών φραγµών στο εµπόριο και απώτερο την αποτροπή µελλοντικών πολέµων µέσω της οικονοµικής συνεργασίας και αλληλεξάρτησης των κρατών. Στα πλαίσια της GATT οι κυβερνήσεις δηµιούργησαν το 1995 τον ΠΟΕ. Η αποστολή του ΠΟΕ είναι να διευκολύνει το παγκόσµιο εµπόριο µε τη θέσπιση κανόνων διασυνοριακού εµπορίου και κινήσεων κεφαλαίου και να επιλύει εµπορικές διαφορές µεταξύ κρατών. Κατά τους υποστηρικτές του, ο ΠΟΕ είναι ο ΟΗΕ του εµπορίου, µε δύναµη όση χρειάζεται για να βοηθήσει τα κράτη να επιλύσουν τις εµπορικές τους διαφορές. Κατά τους επικριτές του, ο ΠΟΕ είναι το παγκόσµιο κράτος του εµπορίου και τον ελέγχουν οι πολυεθνικές όσον και οι εθνικές κυβερνήσεις. Οι αποφάσεις της δικαστικής εξουσίας του είναι πάνω από τους νόµους των κρατών-µελών του, παραβιάζοντας την εθνική κυριαρχία τους. Ο ΠΟΕ προωθεί την πλήρη απουσία δασµών και ελέγχων στις κινήσεις κεφαλαίου, την κατάργηση επιδοτήσεων τοπικών επιχειρήσεων αλλά την ενίσχυση των πολυεθνικών, την εναρµόνιση της νοµοθεσίας για την πνευµατική ιδιοκτησία προς πιο προστατευτική κατεύθυνση και την επιβολή της ανεξαρτήτως εθνικών συνόρων, κ.λ.π. Με αυτά και άλλα θεωρείται ως ο

4

θεµατοφύλακας της οικονοµικής παγκοσµιοποίησης. Ανάµεσα στις υποχρεώσεις των κρατών-µελών του ΠΟΕ είναι να εφαρµόσουν τη “Συµφωνία Τεχνικών Φραγµών στο Εµπόριο” (“Κανονισµό Προτύπων”). Σύµφωνα µ’ αυτήν, οι Τεχνικοί Κανονισµοί και τα προαιρετικά Πρότυπα που θα ισχύουν στο κράτος-µέλος, καθώς και οι διαδικασίες ελέγχου της συµµόρφωσης σ’ αυτά δεν επιτρέπεται να εγείρουν µη-αναγκαίους φραγµούς στο εµπόριο. Το Παράρτηµα της Συµφωνίας µε τίτλο: “Κανονισµός Καλής Πρακτικής για τη Σύνταξη, Έγκριση και Εφαρµογή Προτύπων” µεταξύ άλλων καλεί τα κράτη-µέλη να µεταφέρουν τις υποχρεώσεις τους που απορρέουν από τον “Κανονισµό Προτύπων” στους εθνικούς ή τοπικούς οργανισµούς τυποποίησης και τους µη-κυβερνητικούς φορείς που ασκούν έργο τυποποίησης στην επικράτειά τους. Επίσης προδιαγράφει τη διαδικασία δηµοσίευσης και σχολιασµού εθνικών Προτύπων και υποχρεώνει τα κράτη-µέλη του ΠΟΕ να χρησιµοποιούν ως βάση των εθνικών τους κανονισµών τα αντίστοιχα ∆ιεθνή Πρότυπα (ISO). Απαιτεί από κάθε κράτος-µέλος να διασφαλίζει πλήρη διαφάνεια προς τα άλλα για τους Τεχνικούς Κανονισµούς που συντάσσει ή εφαρµόζει και να δικαιολογεί σ’ αυτά γιατί συντάσσει, υιοθετεί ή εφαρµόζει κάποιο Τεχνικό Κανονισµό που επηρεάζει το διεθνές εµπόριο. Υποχρεώνει επίσης τα κράτη-µέλη να συµβάλλουν στη σύνταξη των ∆ιεθνών Προτύπων. Τέλος, δηµιουργεί το σώµα που “εκδικάζει” προσφυγές από οποιοδήποτε ενδιαφερόµενο µέρος εναντίον κράτους-µέλους του ΠΟΕ για παραβίαση υποχρεώσεών του που απορρέουν απ’ αυτόν. Συµπερασµατικά, ο ΠΟΕ καθόρισε µέσω του “Κανονισµού Προτύπων” την ελευθερία του διεθνούς εµπορίου ως βασικό λόγο δηµιουργίας των ∆ιεθνών Προτύπων και δέσµευσε κάθε κράτος-µέλος του να αναγνωρίσει την πρωτοκαθεδρία τους έναντι οποιουδήποτε εθνικού ή άλλου Προτύπου ή Τεχνικού Κανονισµού. Τα συστατικά των φορέων από σκυρόδεµα (σκυρόδεµα και χάλυβας στις διάφορες µορφές τους) είναι προϊόντα και πρέπει να διέπονται από Πρότυπα. Όµως, και οι Κανονισµοί σχεδιασµού και εκτέλεσης εργασιών φορέων από σκυρόδεµα έχουν ενταχθεί από τον ISO και την ΕE στην κατηγορία των Προτύπων. Προκύπτει λοιπόν ως βασικός λόγος ύπαρξής τους και καθοριστικός παράγοντας στη διαδικασία σύνταξής και έγκρισης τους στην Εποχή της Παγκοσµιοποίησης η ελευθερία του διασυνοριακού εµπορίου αγαθών και υπηρεσιών. Προστίθεται έτσι µία νέα διάσταση στον παραδοσιακό ρόλο τον Κανονισµών σχεδιασµού και εκτέλεσης εργασιών φορέων από σκυρόδεµα. Παραδοσιακά, βασικός στόχος των Εθνικών Κανονισµών σχεδιασµού φορέων ήταν η προστασία της ζωής, σωµατικής ακεραιότητας και περιουσίας των κατοίκων της χώρας. Μ’ αυτούς η Πολιτεία καθόριζε την ελάχιστη στάθµη ασφαλείας που είναι αναγκαία για το κοινό και την περιουσία του και ανεκτή από απόψεως κόστους στην Εθνική Οικονοµία. Επιπλέον, στην ουσία οι Κανονισµοί είναι ένα απαραίτητο επαγγελµατικό εργαλείο για το Μηχανικό: αποτελούν το απόσταγµα της διαθέσιµης κατά τη σύνταξή τους επιστηµονικής και τεχνικής γνώσης σε µια απλουστευµένη µορφή, κατάλληλη για γρήγορη και αποτελεσµατική εφαρµογή στην πράξη. Επιπλέον, η πιστή τήρησή τους είναι και ασπίδα προστασίας για τον

5

ευσυνείδητο Μηχανικό έναντι αστικών ή ποινικών ευθυνών, σε περίπτωση που για διαφόρους λόγους η συµπεριφορά του φορέα στην πράξη αποκλίνει από την επιθυµητή. Μαζί, ή και πάνω από τους στόχους αυτούς, έρχεται σήµερα να προστεθεί η ελευθερία διακίνησης αγαθών κα υπηρεσιών στην παγκόσµια αγορά, που συνεπάγεται κοινούς, ή έστω εναρµονισµένους διεθνώς, Κανονισµούς. Ασχέτως του πώς κρίνει κανείς την ελευθερία διακίνησης αγαθών και υπηρεσιών, οι διεθνώς κοινοί Κανονισµοί αποτελούν θετική εξέλιξη, καθότι είναι γενικώς πληρέστεροι και επιστηµονικά καλύτεροι, ως προϊόν συλλογικής σοφίας και ευρύτατου διεθνούς διαλόγου. Στο βαθµό που διατίθενται για τη σύνταξή τους επαρκείς και κατάλληλοι ανθρώπινοι πόροι, οι διεθνείς Κανονισµοί λαµβάνουν υπόψη όλη τη διεθνώς διαθέσιµη επιστηµονική και τεχνική γνώση και εµπειρία και χαρακτηρίζονται από την καλύτερη δυνατή ισορροπία και τη µέγιστη ανεξαρτησία έναντι ενδεχοµένως αντίθετων εθνικών απόψεων ή συµφερόντων.

Ο ∆ΙΕΘΝΗΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΤΥΠΟΠΟΙΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΑ ∆ΙΕΘΝΗ ΠΡΟΤΥΠΑ

Ο ∆ιεθνής Οργανισµός Τυποποίησης (ISO) λειτουργεί από το 1947 ως Μη-κυβερνητικός Οργανισµός µε έδρα τη Γενεύη. Αποτελεί πλατφόρµα συνεργασίας εθνικών οργανισµών τυποποίησης και ιδιωτικού τοµέα σε παγκόσµιο επίπεδο. Έργο του είναι να εντοπίσει τι Πρότυπα χρειάζεται η βιοµηχανία, η κοινωνία και οι εθνικές κυβερνήσεις, να συντονίσει την ανάπτυξή τους µε πόρους της βιοµηχανίας και των εθνικών οργανισµών τυποποίησης και να τα δηµοσιεύσει ως ∆ιεθνή Πρότυπα. Έχει στρατηγική συνεργασία µε τον ΠΟΕ, µε στόχο τη διευκόλυνση του εµπορίου µέσω ενός παγκόσµια αποδεκτού πλέγµατος Προτύπων, τα οποία διατυπώνουν τις απαιτήσεις που πρέπει να πληρούν τα προϊόντα για να κυκλοφορούν σε παγκόσµια κλίµακα καθώς και τους κανόνες και µηχανισµούς ελέγχου συµµόρφωσης των προϊόντων σ’ αυτές. Τα ∆ιεθνή Πρότυπα προσφέρονται προς υιοθέτηση απ’ όσες χώρες δεν διαθέτουν αντίστοιχα εθνικά, δηλ. κυρίως τις αναπτυσσόµενες. Έτσι δίνεται η δυνατότητα στις χώρες αυτές να ελέγχουν την ποιότητα των εισαγόµενων προϊόντων και υπηρεσιών αλλά και να ανταγωνίζονται και οι ίδιες στις διεθνείς αγορές. Με την ανάπτυξη και υιοθέτηση των ∆ιεθνών Προτύπων ξεπερνιούνται ή µειώνονται τεχνικά εµπόδια στο παγκόσµιο εµπόριο, αλλά και αποφεύγεται η σπατάλη εθνικών πόρων για την ανάπτυξη εθνικών προτύπων. Τα εκτός Ευρώπης µέλη του ISO είδαν µε ανησυχία την απόφαση της ΕΕ για τη “Νέα Προσέγγιση στην Τεχνική Εναρµόνιση και στα Πρότυπα” και την ανάπτυξη Ευρωπαϊκών Προτύπων προς υποστήριξή της. Με αυτήν η ΕΕ αναγνώρισε το ρόλο των Προτύπων για την επίτευξη ενός πολιτικού στόχου: της ενιαίας Ευρωπαϊκής αγοράς. Την υλοποίησή της ανέλαβε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή Πιστοποίησης (CEN) µε µεγάλη διεύρυνση του προγράµµατός της.

6

Όµως ο υπόλοιπος κόσµος ερµήνευσε την εξέλιξη αυτή ως µέτρο προστασίας της Ευρωπαϊκής βιοµηχανίας από τον ξένο ανταγωνισµό µέσα στην ΕΕ (“Σύνδροµο Ευρώπης-Φρούριο”). Η καχυποψία ενισχύθηκε από την αδιαφάνεια µε την οποία συντάσσονταν τα νέα Ευρωπαϊκά Πρότυπα. Συγχρόνως οι εθνικοί οργανισµοί τυποποίησης, η βιοµηχανία και οι ειδικοί που εµπλέκονται στη σύνταξη των Ευρωπαϊκών προτύπων έστρεψαν το ενδιαφέρον και τη στήριξή τους από τον ISO στη CEN. Η νέα κατάσταση οδήγησε σε πιέσεις προς τον ISO από τα εκτός Ευρώπης µέλη του να αντιδράσει. Και όντως, αυτός διαπραγµατεύτηκε και υπέγραψε µε τη CEN τη “Συµφωνία της Λισαβόνας” (1984), µέσω της οποίας οι δύο οργανισµοί δεσµεύονταν για πλήρη και αµοιβαία ενηµέρωση σχετικά µε τις τεχνικές τους δραστηριότητες. Στη συνέχεια, η ίδια η Ευρωπαϊκή βιοµηχανία αναγνώρισε ότι εξυπηρετείται καλύτερα το συµφέρον της αν η ενιαία Ευρωπαϊκή αγορά ενσωµατωθεί στην παγκόσµια µέσω σύγκλισης των Προτύπων σε παγκόσµιο επίπεδο. Η σύγκλιση απαιτούσε τη δηµιουργία µηχανισµών για τη διασφάλιση ότι τα ∆ιεθνή Πρότυπα είναι συµβατά – αν είναι δυνατόν τα ίδια – µε τα Ευρωπαϊκά (και αντιστρόφως). Οι µηχανισµοί αυτοί θεσµοθετήθηκαν µε τη “Συµφωνία της Βιέννης” που υπογράφηκε µεταξύ CEN και ISO το 1991 και ανανεώθηκε επ‘ αόριστον το 2001, αντικαθιστώντας τη “Συµφωνία της Λισαβόνας” µετά από 10 χρόνια εφαρµογής της. Η “Συµφωνία της Βιέννης” αναγνωρίζει κατ’ αρχήν την πρωτοκαθεδρία των ∆ιεθνών Προτύπων, όπως προβλέπεται από τους κανόνες του ΠΟΕ. ∆έχεται όµως ότι η Ενιαία Ευρωπαϊκή Αγορά µπορεί να χρειάζεται Πρότυπα για τα οποία δεν έχει αναγνωρισθεί ακόµη η ανάγκη τους σε διεθνές επίπεδο και αναγνωρίζει στη CEN το δικαίωµα να προχωρεί στη σύνταξη εκείνων των Ευρωπαϊκών Προτύπων που τα χρειάζεται επειγόντως ο Ευρωπαϊκός Οικονοµικός Χώρος, χωρίς να δεσµεύεται από τις προτεραιότητες που επιβάλλει ο περιορισµένος προϋπολογισµός και το πρόγραµµα εργασιών του ISO. Βεβαίως η CEN θα υιοθετεί υφιστάµενα ∆ιεθνή Πρότυπα ως Ευρωπαϊκά. Και οι δύο οργανισµοί θα αλληλοενηµερώνονται τακτικά για το πρόγραµµα και την πορεία εργασιών τους και το περιεχόµενο των σχεδίων- Προτύπων τους. Τέλος, προς εξοικονόµηση πόρων, οι δύο οργανισµοί θα αποφεύγουν να αναπτύσσουν ξεχωριστά Πρότυπα µε το ίδιο αντικείµενο, αλλά θα αποδέχονται και θα υποβάλλουν σε κατά το δυνατόν παράλληλες διαδικασίες έγκρισης από τα µέλη τους τα Πρότυπα που αναπτύσσει ο ένας απ’ τους δύο. Στον ISO υπάρχει η Επιτροπή TC71, µε τίτλο: “Σκυρόδεµα, οπλισµένο σκυρόδεµα, προεντεταµένο σκυρόδεµα” και αντικείµενο την “Τυποποίηση της τεχνολογίας του σχεδιασµού και της εκτέλεσης εργασιών σκυροδέµατος και φορέων από οπλισµένο σκυρόδεµα, µε στόχο τη σταδιακή βελτίωση της ποιότητας και µείωση του κόστους, και την τυποποίηση της ορολογίας και των δοκιµών προς διευκόλυνση της διεθνούς επικοινωνίας στην έρευνα”. Στην TC71 συµµετέχουν 36 χώρες, αλλά τον 1ο ρόλο (Πρόεδρο και Γραµµατέα) έχουν οι ΗΠΑ (το ACΙ, για λογαριασµό του Εθνικού Ινστιτούτου Τυποποίησης – ANSI). Το έργο της TC71διεξάγεται σε 7 υποεπιτροπές:

7

TC71/SC1 Μέθοδοι δοκιµής σκυροδέµατος. Συµµετέχουν 22 χώρες (η Ελλάδα ως παρατηρητής). Έχουν συνταχθεί τα Πρότυπα: • ISO 1920-1:2004 ∆οκιµές σκυροδέµατος – Μέρος 1: ∆ειγµατοληψία

νωπού σκυροδέµατος • ISO 1920-2:2005 ∆οκιµές σκυροδέµατος – Μέρος 2: Ιδιότητες νωπού

σκυροδέµατος • ISO 1920-3:2004 ∆οκιµές σκυροδέµατος – Μέρος 3: Παρασκευή και

συντήρηση δοκιµίων σκυροδέµατος • ISO 1920-4:2005 ∆οκιµές σκυροδέµατος – Μέρος 4: Αντοχή

σκληρυµένου σκυροδέµατος • ISO 1920-5:2004 ∆οκιµές σκυροδέµατος – Μέρος 5: Ιδιότητες

σκληρυµένου σκυροδέµατος πέραν της αντοχής • ISO 1920-6:2004 ∆οκιµές σκυροδέµατος – Μέρος 6: Λήψη,

προετοιµασία και δοκιµή πυρήνων σκυροδέµατος • ISO 1920-7:2004 ∆οκιµές σκυροδέµατος – Μέρος 7: Μη-καταστροφικές

µέθοδοι δοκιµής σκληρυµένου σκυροδέµατος • ISO 1920-8:2009 ∆οκιµές σκυροδέµατος – Μέρος 8: Προσδιορισµός

συστολής ξήρανσης σκυροδέµατος µε δοκίµια που παρασκευάζονται στο έργο ή στο εργαστήριο

• ISO 1920-9:2009 ∆οκιµές σκυροδέµατος – Μέρος 9: Προσδιορισµός ερπυσµού κυλινδρικών δοκιµίων σκυροδέµατος σε θλίψη

• ISO 1920-10 (σχέδιο) ∆οκιµές σκυροδέµατος – Μέρος 10: Προσδιορισµός στατικού µέτρου ελαστικότητας σε θλίψη

TC71/SC3 Παραγωγή σκυροδέµατος και κατασκευή φορέων από σκυρόδεµα. Έχουν συνταχθεί τα ∆ιεθνή Πρότυπα: • ISO 22965-1:2007 Σκυρόδεµα – Μέρος 1: Μέθοδοι προδιαγραφής και

οδηγίες για τον προδιαγράφοντα • ISO 22965-2:2007 Σκυρόδεµα – Μέρος 2: Προδιαγραφή υλικών,

παραγωγή κα συµµόρφωση σκυροδέµατος (Τα ISO 22965-1 και 2 είναι ισοδύναµα µε το EN106-1). • ISO/FDIS 22966 (Τελικό σχέδιο): Εκτέλεση εργασιών σε φορείς από

σκυρόδεµα (είναι ίδιο µε το ΕΝ 13670) • ISO/DIS 12439 (Σχέδιο) Νερό ανάµιξης για το σκυρόδεµα. Λειτουργούν 5 οµάδες εργασίας: • TC71/SC3/WG1 Παραγωγή σκυροδέµατος και κριτήρια συµµόρφωσης • TC71/SC3/WG2 Κατασκευή φορέων από σκυρόδεµα • TC71/SC3/WG3 Νερό ανάµιξης για το σκυρόδεµα • TC71/SC3/WG4 Ανθεκτικότητα σε διάρκεια, σχεδιασµός σκυροδέµατος

για διάρκεια λειτουργίας • TC71/SC 3/WG 5 Τσιµεντένεση τενόντων προέντασης TC 71/S4 Απαιτήσεις επιτελεστικότητας δοµικού σκυροδέµατος Συµµετέχουν 20 χώρες (στις οποίες και η Ελλάδα). Έχει συνταχθεί το Πρότυπο: • ISO 19338:2007 Απαιτήσεις επιτελεστικότητας και αποτίµησης για

πρότυπα σχεδιασµού φορέων από σκυρόδεµα TC71/SC5 Απλοποιηµένο πρότυπο σχεδιασµού φορέων από σκυρόδεµα.

8

Έχει συνταχθεί το ∆ιεθνές Πρότυπο: • ISO 15673:2005 Οδηγίες για τον απλοποιηµένο σχεδιασµό κτιρίων από

σκυρόδεµα (για χαµηλόροφα κτίρια συνήθους χρήσης και περιορισµένης επιφάνειας, προς χρήση σε χώρες χωρίς εθνικό Κανονισµό ή Πρότυπο)

TC71/SC6 Μη συµβατικός οπλισµός φορέων από σκυρόδεµα (Νέα). TC71/SC7 Συντήρηση και επισκευή φορέων από σκυρόδεµα (Νέα) Συµµετέχουν 15 χώρες (αλλά όχι η Ελλάδα) και λειτουργούν 3 οµάδες εργασίας • TC71/SC7/WG1 Γενικές αρχές για συντήρηση και επισκευή φορέων από

σκυρόδεµα (Νέα) • TC71/SC7/WG2 Αποτίµηση φορέων, σχεδιασµός και εκτέλεση

επισκευών. • TC71/SC7/WG3 ∆ιαπερατότητα λόγω ρηγµάτωσης TC71/SC8 Περιβαλλοντική διαχείριση σκυροδέµατος και φορέων από σκυρόδεµα (Νέα). Σχετική µε το δοµοστατικό σχεδιασµό (γενικώς) είναι η TC98: “Βάσεις του σχεδιασµού φορέων”, µε τρεις υποεπιτροπές, τις TC98/SC1: “Ορολογία και συµβολισµοί”, TC98/SC2: “Αξιοπιστία των φορέων” και TC98/SC3: “Φορτία και άλλες δράσεις”. Πιο αξιοσηµείωτη είναι η δραστηριότητα της τελευταίας (στην οποία ο ΕΛΟΤ είναι παρατηρητής), που έχει δώσει τα εξής ∆ιεθνή Πρότυπα. • ISO 2103:1986 Φορτία λόγω χρήσης σε κτίρια κατοικιών και δηµόσια • ISO 2633:1974 Καθορισµός επιβαλλόµενων φορτίων δαπέδων σε

βιοµηχανικά κτίρια και αποθήκες • ISO 4354:2009 ∆ράσεις ανέµου σε φορείς • ISO 4355:1998 Καθορισµός φορτίων χιονιού σε στέγες • ISO 9194:1987 ∆ράσεις λόγω ιδίου βάρους φορέων, µη-δοµικών

στοιχείων και αποθηκευµένων υλικών - Πυκνότητες • ISO 11697:1995 Φορτία λόγω χύµα υλικών • ISO 23469:2005 Σεισµικές δράσεις για το σχεδιασµό γεωτεχνικών έργων • ISO 21650:2007 ∆ράσεις σε παραθαλάσσιους φορείς από κύµατα ή

ρεύµατα • ISO 12494:2001 Ατµοσφαιρικός παγετός φορέων σε παραθαλάσσιους

φορείς. Σε σύγκριση µε τους αντίστοιχους Ευρωκώδικες ∆ράσεων, τα περισσότερα απ’ αυτά τα Πρότυπα είναι ή παλαιά ή πολύ γενικόλογα, ή δεν προσφέρουν τίποτε περισσότερο (όντας παρόµοια). Όµως τα τρία (και κυρίως τα δύο) τελευταία καλύπτουν αντικείµενα που δεν καλύπτονται προς το παρόν στους Ευρωκώδικες.

Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΥΠΟΠΟΙΗΣΗΣ (CEN), ΟΙ ΕΥΡΩΚΩ∆ΙΚΕΣ ΩΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΑ ΠΡΟΤΥΠΑ (ΕΝ) ΚΑΙ Ο

ΕΥΡΩΚΩ∆ΙΚΑΣ 2 Οι Κανονισµοί σχεδιασµού και εκτέλεσης εργασιών φορέων από σκυρόδεµα

9

είναι Ευρωπαϊκά Πρότυπα. Η σύνταξη, έγκριση και αναθεώρησή τους έχει ανατεθεί από την ΕΕ και την ΕΖΕΣ (Ελβετία, Ισλανδία, Νορβηγία) στη CEN. Όπως ο ISO είναι το αρµόδιο για την τυποποίηση σώµα του ΠΟΕ, έτσι και η CEN έχει αναλάβει το ρόλο αυτό στην ΕΕ και την ΕΖΕΣ από το 1961 (εκτός από τα ηλεκτρολογικά Πρότυπα και για τις τηλεπικοινωνίες, που είναι αρµοδιότητα άλλων Ευρωπαϊκών Οργανισµών). Πέραν από τη βελτίωση της παραγωγικότητας της Ευρωπαϊκής οικονοµίας και της ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας των προϊόντων και υπηρεσιών της παγκόσµια, βασικός στόχος των Ευρωπαϊκών Προτύπων είναι η προστασία των Ευρωπαίων πολιτών µέσω της εξασφαλισµένης ποιότητας των προϊόντων που χρησιµοποιούν ή καταναλώνουν. Είναι αξιοσηµείωτη η αναφορά στα Ευρωπαϊκά Πρότυπα σε άρθρο του Economist (20/9/2007) µε τίτλο: “Πως η ΕΕ γίνεται υπ΄ αριθµόν 1 στον κόσµο στην Τυποποίηση”. Κατ΄ αρχήν αναφέρει το άρθρο ότι, σε αντίθεση µε τα Αµερικανικά Πρότυπα που έχουν τη φιλοσοφία ότι τα προϊόντα είναι ασφαλή µέχρις ότου η αγορά ή τα δικαστήρια αποφασίσουν διαφορετικά, τα Ευρωπαϊκά Πρότυπα βασίζονται στη βούληση για πρόληψη και προστασία έναντι οποιουδήποτε κινδύνου για την υγεία ή το περιβάλλον. Έτσι είναι αυστηρότερα, γεγονός που προστατεύει καλύτερα τον Ευρωπαίο πολίτη και διευκολύνει τον παραγωγό (Ευρωπαίο ή µη), καθότι µειώνει την αβεβαιότητα για την αποδοχή ή όχι του προϊόντος του. Έτσι, όποιος θέλει να έχει πρόσβαση στην Ευρωπαϊκή αγορά – τη µεγαλύτερη του κόσµου, µε µισό δισεκατοµµύριο καταναλωτές – υιοθετεί τα Ευρωπαϊκά Πρότυπα ως αυστηρότερα από οποιαδήποτε άλλα. Αυτό εµµέσως ενισχύει τη διεθνή ανταγωνιστικότητα της ίδιας της Ευρωπαϊκής βιοµηχανίας. Η αντίδραση ενός στελέχους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην εξέλιξη αυτή ήταν ότι η επιδίωξη της ΕΕ δεν ήταν αυτή, αλλά να εξυπηρετούν τα Πρότυπα τις ανάγκες της Ευρώπης. Όσα από τα Πρότυπα είναι εναρµονισµένα είναι και υποχρεωτικής εφαρµογής στην ΕΕ. Παράδειγµα είναι τα Προτύπα που αφορούν τον τοµέα των κατασκευών. Τα συγκεκριµένα Πρότυπα έρχονται να υλοποιήσουν τις ουσιώδεις απαιτήσεις της Οδηγίας του Ευρωπαϊκού Συµβουλίου για τα Προϊόντα του Τοµέα των Κατασκευών 89/106/EEC: 1. Μηχανική αντοχή και ευστάθεια. 2. Ασφάλεια έναντι πυρκαγιάς. 3. Υγιεινή, υγεία και περιβάλλον. 4. Ασφάλεια χρήσης. 5. Προστασία κατά του θορύβου. 6. Εξοικονόµηση ενέργειας και συγκράτηση θερµότητας. Ήδη από το 1975 η ΕΟΚ αποφάσισε να υλοποιήσει ένα πρόγραµµα δράσης στον τοµέα των κατασκευών για την άρση των τεχνικών εµποδίων στο εµπόριο και την εναρµόνιση των τεχνικών προδιαγραφών. Το πρόγραµµα περιελάµβανε µια σειρά εναρµονισµένων τεχνικών κανόνων για το σχεδιασµό φορέων, οι οποίοι σε πρώτο στάδιο θα χρησίµευαν ως εναλλακτικοί των ισχυόντων εθνικών κανόνων και τους οποίους τελικά τα κράτη–µέλη θα αντικαθιστούσαν. Έτσι προέκυψε η πρώτη γενιά των Ευρωκωδίκων στη δεκαετία του 1980. To 1989 η ΕΕ και η ΕΖΕΣ αποφάσισαν και συµφώνησαν µε τη CEN να µεταφέρουν σ’ αυτήν τη σύνταξη και τη δηµοσίευση των

10

Ευρωκωδίκων, για να τους προσδώσουν την υπόσταση Ευρωπαϊκού Προτύπου (EN). Αυτό εκ των πραγµάτων συνδέει τους Ευρωκώδικες µε όσα προβλέπονται από τις Οδηγίες και τις Αποφάσεις της ΕΕ για τα Ευρωπαϊκά Πρότυπα (Οδηγία του Συµβουλίου 89/106/EEC για τα κατασκευαστικά προϊόντα, Οδηγίες του Συµβουλίου 93/37/EEC, 92/50/EEC και 89/440/EEC για τα δηµόσια έργα και υπηρεσίες και ανάλογες οδηγίες της ΕΖΕΣ µε κίνητρο τη διαµόρφωση της εσωτερικής αγοράς). Η σύνταξη των Ευρωκωδίκων σε µορφή Ευρωπαϊκών Προτύπων (ΕΝ) ξεκίνησε το 1998 και ολοκληρώθηκε το 2005, αφορά δε 60 περίπου Ευρωκώδικες. Αφετηρία και βάση της ήταν οι Ευρωκώδικες - προνόρµες (ΕΝV), που συντάχθηκαν στο πρώτο µισό της 10-ετίας του ’90. Θεωρητικά η σύνταξη των ΕΝ έγινε µε βάση τα σχόλια και τις προτάσεις που υπέβαλαν τα κράτη-µέλη για τις ΕΝV. Στη πράξη, η σειρά των Ευρωκωδίκων-ΕΝ περιλαµβάνει πολλά νέα στοιχεία: νέους Ευρωκώδικες, προσθήκη νέων κεφαλαίων σε ΕΝV και ριζική αλλαγή διατάξεων που προϋπήρχαν. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει συστήσει στα κράτη-µέλη της ΕΕ να υιοθετήσουν τους Ευρωκώδικες–ΕΝ για το σχεδιασµό των έργων Πολιτικού Μηχανικού καθώς και προκατασκευασµένων τµηµάτων τους, ώστε να θεωρούνται ότι συµµορφώνονται µε την Ουσιώδη Απαίτηση Νο. 1: Μηχανική αντοχή και ευστάθεια και Νο. 2: Ασφάλεια έναντι πυρκαγιάς της Οδηγίας 89/106/EEC. Οι Ευρωκώδικες-ΕΝ θα εφαρµόζονται στις χώρες της ΕΕ ως βάση των προδιαγραφών για τα δηµόσια έργα και θα συνιστώνται για τα ιδιωτικά. Έτσι θα επιτευχθεί η ολοκλήρωση της Ενιαίας Αγοράς στην παραγωγή έργων όσον αφορά προϊόντα και υπηρεσίες. Απώτερο αποτέλεσµα θα είναι η αύξηση της παραγωγικότητας και της ανταγωνιστικότητας του Ευρωπαϊκού κατασκευαστικού και µελετητικού κλάδου, µέσα και έξω από την ΕΕ. Για το σκοπό αυτό, οι Ευρωκώδικες διαµορφώθηκαν ως ένα πληρέστατο σύνολο, φιλικό προς το Μηχανικό-χρήστη και µε εσωτερική οµοιογένεια, συνοχή και συνέπεια. Η ΕΕ θεωρεί ότι τα κράτη-µέλη έχουν αρµοδιότητα να επιλέξουν τη στάθµη ασφαλείας αλλά και λειτουργικότητας και ανθεκτικότητας σε διάρκεια των κατασκευών, και να παίρνουν τις βασικές αποφάσεις για θέµατα που αφορούν την οικονοµικότητά τους. Για να επιτρέψει στα κράτη-µέλη να ασκήσουν το δικαίωµά τους αυτό και για να δηµιουργήσει ένα πλαίσιο κανονισµών που να µπορεί να εφαρµοσθεί σε ένα ευρύτατο γεωγραφικό πλαίσιο µε µεγάλες κλιµατικές, κ.λ.π. διαφορές (όχι όµως εις βάρος του βασικού στόχου της εναρµόνισης των κανόνων σχεδιασµού των φορέων και της Ενιαίας Αγοράς για τα προϊόντα και τις υπηρεσίες), η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εισήγαγε στους Ευρωκώδικες το σύστηµα των “Εθνικά Προσδιορίσιµων Παραµέτρων” (ΕΠΠ). Αυτό επιτρέπει τον εθνικό καθορισµό της στάθµης ασφαλείας, λειτουργικότητας, ανθεκτικότητας σε διάρκεια και οικονοµικότητας των κατασκευών, καθώς και παραµέτρων που έχουν άµεση σχέση µε το γεωγραφικό ή κλιµατικό περιβάλλον (π.χ. χάρτες σεισµικών επιταχύνσεων, χιονιού, ταχύτητας ανέµων, θερµοκρασιών, κ.λ.π). Επιπλέον διευκόλυνε την

11

επίτευξη συναίνεσης µεταξύ κρατών-µελών, όπου υπήρχαν διαφωνίες σε τεχνικά θέµατα. Οι ΕΠΠ είναι µεταβλητές που δίνονται στους Ευρωκώδικες ως σύµβολο (π.χ συντελεστές ασφαλείας, περίοδος επανάληψης ή πιθανότητα υπέρβασης σε 50 χρόνια της σεισµικής δράσης σχεδιασµού, κ.λ.π.), ως κατηγορίες (π.χ. πλαστιµότητας, ή επιτελεστικότητας), ή ως εναλλακτικές µέθοδοι (προσοµοιώµατα) υπολογισµού. Οι επιτρεπόµενες εναλλακτικές κατηγορίες ή µέθοδοι υπολογισµού περιγράφονται πλήρως στον ίδιο τον Ευρωκώδικα, δίνεται δε σε σχετικές σηµειώσεις η σύσταση του Ευρωκώδικα για το ποιά κατηγορία ή µέθοδος να χρησιµοποιείται. Για τις ΕΠΠ µορφής συµβόλου, συχνά δίνεται επιτρεπόµενο πεδίο τιµών, πάντοτε δε σε σηµείωση η συνιστώµενη τιµή. Τα κράτη-µέλη ασκούν τα δικαιώµατα επιλογής τους µέσω των Εθνικών Προσαρτηµάτων των Ευρωκωδίκων. Σε αντίθεση µε τα “Εθνικά Κείµενα Εφαρµογής” των Ευρωκωδίκων-ENV, τα οποία έδιναν µεγάλη ελευθερία στα κράτη-µέλη ακόµα και να αντικαθιστούν κανόνες των Ευρωκωδίκων-ENV µε εθνικές επιλογές, τα “Εθνικά Προσαρτήµατα” αποτελούν απλώς ένα κατάλογο µε τις εθνικές επιλογές για τις ΕΠΠ που ορίζει ο αντίστοιχος Ευρωκώδικας και παραποµπών σε εθνικά κείµενα µε συµπληρωµατικές πληροφορίες, βοηθητικές της εφαρµογής του Ευρωκώδικα αλλά όχι αντιφατικές προς αυτόν. Σε καµία περίπτωση δεν επιτρέπεται η υιοθέτηση µέσω του “Εθνικού Προσαρτήµατος” εθνικών κανόνων, αντί αυτών του Ευρωκώδικα. Όµως, η µόνη επίπτωση της εφαρµογής κάποιου εθνικού κανόνα αντί του αντίστοιχου του Ευρωκώδικα, είναι ότι το έργο δεν θα θεωρείται ότι σχεδιάστηκε σύµφωνα µε τους Ευρωκώδικες. ∆εδοµένου, όµως, ότι ελάχιστες χώρες (Ελλάδα, Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία) διατηρούν Κανονισµούς σχεδιασµού φορέων µε µορφή άλλη του Εθνικού Προτύπου και ότι το σύνολο των Ευρωπαϊκών χωρών θα υποχρεωθεί να αποσύρει τα εθνικά Πρότυπα που διαφοροποιούνται από τους Ευρωκώδικες το Μάρτιο 2010, η δυνατότητα εφαρµογής εθνικών κανονιστικών κειµένων παράλληλα µε τους Ευρωκώδικες προβλέπεται ότι θα είναι βραχύβια. Επιπλέον, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η οποία έχει συστήσει στις χώρες-µέλη να υιοθετήσουν την επιλογή που συστήνουν οι Ευρωκώδικες για τις ΕΠΠ στις σχετικές σηµειώσεις, προβλέπεται ότι σύντοµα θα επιβάλλει τη σύγκλιση των επιλογών αυτών σε µία και µόνη υποχρεωτικής εφαρµογής, ώστε να διευκολύνει περαιτέρω τη λειτουργία της Ενιαίας Αγοράς τουλάχιστον σε επίπεδο δοµικών προϊόντων (περιλαµβανοµένων φορέων από προκατασκευασµένα στοιχεία). Τα Εθνικά Πρότυπα που υλοποιούν την εφαρµογή των Ευρωκωδίκων περιλαµβάνουν το πλήρες κείµενο του Ευρωκώδικα (µαζί µε τα παραρτήµατά τους), όπως αυτό δηµοσιεύτηκε από τη CEN, του οποίου µπορεί να προηγείται µία Εθνική σελίδα τίτλου και ένας Εθνικός πρόλογος, και ακολουθεί ένα “Εθνικό Προσάρτηµα.” Κάθε “Εθνικό Προσάρτηµα” (µε τις επιλογές τους για τις ΕΠΠ) πρέπει να είναι προσβάσιµο από οποιοδήποτε µηχανικό, προµηθευτή κ.λ.π. στην ΕΕ. Οι Ευρωκώδικες - ΕΝ θα εφαρµοσθούν υπό µορφήν πακέτων, που θα

12

περιλαµβάνουν όλους τους Ευρωκώδικες που χρειάζονται για τη µελέτη ενός συγκεκριµένου τύπου έργου µε ένα συγκεκριµένο δοµικό υλικό. Οι φορείς σκυροδέµατος θα καλύπτονται από τρία πακέτα: α) των κτιρίων σκυροδέµατος, β) των γεφυρών σκυροδέµατος και γ) των δεξαµενών και σιλό σκυροδέµατος. Τα τρία αυτά πακέτα έχουν ως βάση τα αντίστοιχα µέρη του Ευρωκώδικα 2. Το πρώτο τα ΕΝ1992-1-1-2003: “Σχεδιασµός Φορέων από Σκυρόδεµα - Μέρος 1-1: Γενικοί Κανόνες και Κανόνες για Κτίρια” και ΕΝ1992-1-2:2004: “Σχεδιασµός Φορέων από Σκυρόδεµα - Μέρος 1-2: Γενικοί Κανόνες – ∆οµοστατικός σχεδιασµός έναντι πυρκαγιάς”. Το 2ο πακέτο τα ΕΝ1992-1-1-2003: “Σχεδιασµός Φορέων από Σκυρόδεµα - Μέρος 1-1: Γενικοί Κανόνες και Κανόνες για Κτίρια” και EN 1992-2:2005: “Σχεδιασµός Φορέων από Σκυρόδεµα - Μέρος 2: Γέφυρες από σκυρόδεµα – Σχεδιασµός και Κανόνες Όπλισης” και το 3ο τα ΕΝ1992-3:2006: “Σχεδιασµός Φορέων από Σκυρόδεµα - Μέρος 3: Φορείς υποδοχής υγρών και αποθήκευσης”. Οι προοπτικές για τη διείσδυση του Ευρωκώδικα 2 σε µη-Ευρωπαϊκές χώρες φαίνονται εξαιρετικές. Η Μαλαισία τον υιοθετεί ως Εθνικό Πρότυπο και υπάρχει αντίστοιχο ενδιαφέρον από την Ταϋλάνδη. Η Ρωσία τον µετέφρασε στα ρωσικά (καθώς και τον ΕΝ1990: “Βάσεις του σχεδιασµού”). Επίσης οι Ευρωκώδικες θα αντικαταστήσουν τα Βρεταννικά Πρότυπα στις Αραβικές χώρες και σ΄ αυτές του Περσικού κόλπου και τα Γαλλικά σε ορισµένες της Βόρειας. Αφρικής. Η ΕΠΙΤΡΟΠΗ CEN/TC104: “ΣΚΥΡΟ∆ΕΜΑ ΚΑΙ ΣΥΝΑΦΗ

ΠΡΟΪΟΝΤΑ Η Τεχνική Επιτροπή που έχει αντικείµενο το σκυρόδεµα ως προϊόν έχει τις παρακάτω Υποεπιτροπές και Οµάδες Εργασίας: CEN/TC104/SC1 “Σκυρόδεµα – Προδιαγραφές, επιτελεστικότητα, παραγωγή και συµµόρφωση” Πρότυπα για προϊόντα: • ΕΝ 206-1:2000 & 2004 Σκυρόδεµα – Μέρος 1: Προδιαγραφές,

επιτελεστικότητα, παραγωγή και συµµόρφωση • ΕΝ 206-9:2000 & 2005: Σκυρόδεµα - Μέρος 9: Πρόσθετοι κανόνες για

αυτοσυµπυκνούµενο σκυρόδεµα Πρότυπα δοκιµών - Νωπό σκυρόδεµα: • ΕΝ 12350-1: 2009 Μέρος 1: ∆ειγµατοληψία • ΕΝ 12350-2: 2009: Μέρος 2: ∆οκιµή κάθισης • ΕΝ 12350-3: 2009: Μέρος 3: ∆οκιµή Vebe • ΕΝ 12350-4:2009: Μέρος 4: Συµπυκνωσιµότητα • ΕΝ 12350-5:2009: Μέρος 5: ∆οκιµή τράπεζας εξάπλωσης • ΕΝ 12350-6: 2009: Μέρος 6: Πυκνότητα • ΕΝ 12350-7:2009: Μέρος 7: Μέθοδοι προσδιορισµού µε πίεση Υπό σύνταξη, Πρότυπα δοκιµών για αυτοσυµπυκνούµενο σκυρόδεµα: • ΕΝ 12350-8: Μέρος 8: ∆οκιµή καθίζησης – ροής • ΕΝ 12350-9: Μέρος 9: ∆οκιµή χοάνης

13

• ΕΝ 12350-10: Μέρος 10: ∆οκιµή κιβωτίου L • ΕΝ 12350-11: Μέρος 11: ∆οκιµή απόµιξης µέσω κοσκίνου • ΕΝ 12350-12: Μέρος 12: ∆οκιµή δακτυλίων J Πρότυπα δοκιµών – Σκληρυµένο σκυρόδεµα: • ΕΝ 12390-1:2000 Μέρος 1: Σχήµα, διαστάσεις κ.λ.π. απαιτήσεις

δοκιµίων και µητρών • ΕΝ 12390-2:2009 Μέρος 2: Προετοιµασία και συντήρηση δοκιµίων για

δοκιµές αντοχής • ΕΝ 12390-3:2009 Μέρος 3: ∆οκιµή αντοχής σε θλίψη • ΕΝ 12390-4:2000 Μέρος 4: Προδιαγραφές για µηχανές δοκιµής αντοχής

σε θλίψη • ΕΝ 12390-5:2009 Μέρος 5: Καµπτική αντοχή δοκιµίων • ΕΝ 12390-6:2000 Μέρος 6: ∆οκιµή εφελκυστικής αντοχής σε διάρρηξη • ΕΝ 12390-7:2009 Μέρος 7: Πυκνότητα σκληρυµένου σκυροδέµατος • ΕΝ 12390-8:2009 Μέρος 8: Βάθος διείσδυσης νερού υπό πίεση Πρότυπα επί τόπου δοκιµών σκυροδέµατος • ΕΝ 12504-1:2009 Μέρος 1: Πυρήνες σκυροδέµατος – Λήψη, επιθεώρηση

και δοκιµή σε θλίψη • ΕΝ 12504-2:2001 Μέρος 2: Μη-καταστροφικός έλεγχος αντοχής µε

κρουσιµέτρηση • ΕΝ 12504-3:2005 Μέρος 3: ∆οκιµή εξόλκευσης • ΕΝ 12504-4:2004 Μέρος 4: Καθορισµός ταχύτητας διάδοσης υπερήχων • ΕΝ 13791:2007 Εκτίµηση επιτόπου αντοχής σκυροδέµατος σε φορείς από

σκυρόδεµα ή προκατασκευασµένα στοιχεία. CEN/TC104/SC2 “Εκτέλεση εργασιών φορέων από σκυρόδεµα” • ΕΝ 445:2007 Μέθοδοι δοκιµής τσιµεντενέµατος τενόντων προέντασης • ΕΝ 446:2007 Εκτέλεση τσιµεντένεσης τενόντων προέντασης • ΕΝ 447:2007 Βασικές απαιτήσεις για τσιµεντένεµα τενόντων προέντασης • ΕΝ 1360:2009 Εκτέλεση εργασιών φορέων από σκυρόδεµα CEN/TC104/SC3 “Πρόσθετα σκυροδέµατος” Πρότυπα υλικών: Πρόσθετα σκυροδέµατος, κονιαµάτων και τσιµεντενέµατος • ΕΝ 934-1:2008 Μέρος 1: Κοινές απαιτήσεις • ΕΝ 934-2:2009 Μέρος 2: Πρόσθετα σκυροδέµατος – Ορισµοί,

απαιτήσεις, συµµόρφωση, σήµανση • ΕΝ 934-3:2009 Μέρος 3: Πρόσθετα κονιαµάτων – Ορισµοί, απαιτήσεις,

συµµόρφωση, σήµανση • ΕΝ 934-4:2009 Μέρος 4 Πρόσθετα τσιµεντοκονιάµατος τενόντων

προέντασης – Ορισµοί, απαιτήσεις, συµµόρφωση, σήµανση • ΕΝ 934-5:2007 Μέρος 5: Πρόσθετα για εκτοξευµένο σκυρόδεµα –

Ορισµοί, απαιτήσεις, συµµόρφωση, σήµανση • ΕΝ 934-6:2001 Μέρος 6: ∆ειγµατοληψία, έλεγχος συµµόρφωσης και

αξιολόγηση συµµόρφωσης Πρότυπα δοκιµών: Πρόσθετα σκυροδέµατος, κονιαµάτων και τσιµεντενέµατος • ΕΝ 480-1:2006 Μέρος 1: Σκυρόδεµα και κονίαµα αναφοράς για τις

δοκιµές • ΕΝ 480-2:2006 Μέρος 2: Μέτρηση χρόνου πήξης

14

• ΕΝ 480-4:2005 Μέρος 4: Μέτρηση εξίδρωσης τριχοειδούς • ΕΝ 480-5:2005 Μέρος 5: Μέτρηση τριχοειδούς απορρόφησης • ΕΝ 480-6:2005 Μέρος 6: Ανάλυση µε υπέρυθρες • ΕΝ 480-8:1996 Μέρος 8: Καθορισµός περιεκτικότητας σε συµβατικά

ξηρά υλικά • ΕΝ 480-10:2009 Μέρος 10: Καθορισµός περιεκτικότητας σε

υδατοδιαλυτά χλωριόντα • ΕΝ 480-11:2005 Μέρος 11: Καθορισµός χαρακτηριστικών των κενών

αέρα στο σκληρυµένο σκυρόδεµα • ΕΝ 480-12:2005 Μέρος 12: Μέτρηση περιεκτικότητας αλκαλικών στο

πρόσθετο • ΕΝ 480-14:2006 Μέρος 14: Ηλεκτροχηµική δοκιµή δυναµικού για τον

καθορισµό της επιρροής στη διαβρωσιµότητα χάλυβα οπλισµού • (Υπό σύνταξη) ΕΝ 480-15: Μέρος 15: Μέτρηση ρεύµατος διάβρωσης σε

ράβδους εντός του σκυροδέµατος µε ηλεκτροχηµική µικροκυψέλη CEN/TC104/SC8 “Προστασία και επισκευή φορέων από σκυρόδεµα” Πρότυπα προϊόντων και υλικών: • ΕΝ 1504-1: 2005 Μέρος 1: Ορισµοί • ΕΝ1504-2: 2004 Μέρος 2: Επιφανειακά συστήµατα προστασίας του

σκυροδέµατος • ΕΝ 1504-3:2005 Μέρος 3: ∆οµικές και µη- επισκευές • ΕΝ1504-4:2004 Μέρος 4: Συνάφεια • ΕΝ 1504-5:2004 Μέρος 5: Ενέσεις από σκυρόδεµα • ΕΝ 1504-6:2006 Μέρος 6: Αγκύρωση πρόσθετων ράβδων • ΕΝ 1504-7:2006 Μέρος 7: Προστασία οπλισµών έναντι διάβρωσης • ΕΝ 1504-8:2004 Μέρος 8: Έλεγχος ποιότητας και αποτίµηση

συµµόρφωσης • ΕΝ 1504-9:2008 Μέρος 9: Γενικές αρχές για τη χρήση υλικών και

συστηµάτων προστασίας • ΕΝ 1504-10:2003 Μέρος 10: Επιτόπου εφαρµογή προϊόντων κα

συστηµάτων και έλεγχος ποιότητας Επιπλέον, έχουν συνταχθεί 36 Πρότυπα δοκιµών για τον έλεγχο των µηχανικών και χηµικών ιδιοτήτων προϊόντων και συστηµάτων επισκευής ή προστασίας σκυροδέµατος και της καταλληλότητάς τους για συγκεκριµένες εφαρµογές. Οι οµάδες εργασίας της CEN/TC104 είναι: CEN/TC104/WG4 :“Ιπτάµενη τέφρα για το σκυρόδεµα” Πρότυπα προϊόντων: Ιπτάµενη τέφρα • ΕΝ 450-1:2005 Μέρος 1: Ορισµοί, προδιαγραφές, κριτήρια

συµµόρφωσης • ΕΝ 450-2:2005 Μέρος 2: Έλεγχος και εκτίµηση συµµόρφωσης CEN/TC104/WG5 “Νερό ανάµιξης για το σκυρόδεµα” • ΕΝ 1008:2002 Προδιαγραφές για δειγµατοληψία, δοκιµή και αποτίµηση

της καταλληλότητας του νερού για ανάµιξη CEN/TC104/WG7: “Σωλήνες περιβολής για τένοντες προέντασης” Πρότυπο Προϊόντος: Μεταλλικοί σωλήνες περιβολής τενόντων προέντασης

15

• ΕΝ 523:2003 Ορολογία, απαιτήσεις, έλεγχος ποιότητας Πρότυπα δοκιµών: Μεταλλικοί σωλήνες περιβολής τενόντων προέντασης – Μέθοδοι δοκιµής: • ΕΝ 524-1:1997 Μέρος 1: Καθορισµός σχήµατος και διαστάσεων • ΕΝ 524-2:1997 Μέρος 2: Καθορισµός συµπεριφοράς σε κάµψη • ΕΝ 524-3:1997 Μέρος 3: ∆οκιµή αναδίπλωσης • ΕΝ 524-4:1997 Μέρος 4: Καθορισµός αντοχής σε εγκάρσια φορτία • ΕΝ 524-5:1997 Μέρος 5: Καθορισµός εφελκυστικής αντοχής • ΕΝ 524-6 Μέρος 6: Προσδιορισµός στεγανότητας (καθορισµός απώλειας

νερού) CEN/TC104/WG9: “Πυριτική παιπάλη για το σκυρόδεµα” Πρότυπα Προϊόντων: Πυριτική παιπάλη για το σκυρόδεµα • ΕΝ 13263-1:2005 Μέρος 1: Ορισµοί, απαιτήσεις, κριτήρια συµµόρφωσης • ΕΝ 13263-2:2005 Μέρος 2: Εκτίµηση συµµόρφωσης CEN/TC104/WG10: “Εκτοξευµένο σκυρόδεµα” Πρότυπα προϊόντων και εφαρµογής: Εκτοξευµένο σκυρόδεµα • ΕΝ 14487-1:2005 Μέρος 1: Ορισµοί, προδιαγραφές και συµµόρφωση • ΕΝ 14487-2: 2006 Μέρος 2: Εφαρµογή Πρότυπα δοκιµών: Εκτοξευµένο σκυρόδεµα • ΕΝ 14488-1:2005 Μέρος 1: ∆ειγµατοληψία νωπού και σκληρυµένου

σκυροδέµατος • ΕΝ 14488-2:2006 Μέρος 2: Θλιπτική αντοχή εκτοξευµένου

σκυροδέµατος σε νεαρή ηλικία • ΕΝ 14488-3:2006 Μέρος 3: Καµπτικές αντοχές δοκίδων ινο-οπλισµένου

σκυροδέµατος (πρώτη κορυφή, οριακή αντοχή, παραµένουσα αντοχή) • ΕΝ 14488-4:2005 Μέρος 4: Αντοχή συνάφειας πυρήνων µε δοκιµή

άµεσου εφελκυσµού • ΕΝ 14488-5:2006 Μέρος 5: Ικανότητα απορρόφησης ενέργειας δοκιµίων

εκτοξευµένου σκυροδέµατος µορφής πλάκας • ΕΝ 14488-6:2006 Μέρος 6: Πάχος επιστρώσεων σκυροδέµατος • ΕΝ 14488-7:2006 Μέρος 7: Περιεκτικότητα ινών στο ινο-οπλισµένο

σκυρόδεµα CEN/TC104/WG11: “Ίνες για το σκυρόδεµα” Πρότυπα προϊόντων: Ίνες για το σκυρόδεµα • ΕΝ 14889-1:2006 Μέρος 1: Ίνες χάλυβα – Ορισµοί, προδιαγραφές,

συµµόρφωση • ΕΝ 14889-2:2006 Μέρος 2: Πολυµερικές ίνες – Ορισµοί, προδιαγραφές,

συµµόρφωση Πρότυπα δοκιµών ινών για σκυρόδεµα • ΕΝ 14845-1:2007 Μέρος 1: Σκυροδέµατα αναφοράς • ΕΝ 14845-2:2006 Μέρος 2: Επιρροή στο σκυρόδεµα CEN/TC104/WG15: “Αλεσµένη κοκκώδης σκουριά υψικαµίνων για το σκυρόδεµα” Πρότυπα προϊόντων: Αλεσµένη σκουριά υψικαµίνων προς χρήση σε σκυρόδεµα, κονίαµα ή τσιµεντένεµα • ΕΝ 15167-1:2006 Μέρος 1: Ορισµοί, προδιαγραφές, κριτήρια

συµµόρφωσης

16

• ΕΝ 15167-2: 2006 Μέρος 2: Αξιολόγηση συµµόρφωσης Η νέα οµάδα εργασίας CEN/TC104/WG12: “Πρόσθετα κριτήρια” συντάσσει πρότυπα δοκιµών µέτρησης της αντίστασης σε θειώδη, της θερµότητας ενυδάτωσης, της διάβρωσης του οπλισµού και της εµφάνισης στην επιφάνεια επικίνδυνων ουσιών.

Ο ΠΡΟΤΥΠΟΣ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ 2010 ΤΗΣ fib Αναφέρθηκε στην Εισαγωγή η θετική επιρροή της παγκοσµιοποίησης στην ανάπτυξη παγκοσµίων δικτύων της κοινωνίας της γνώσης. Το σηµαντικότερο τέτοιο δίκτυο στο αντικείµενο του σκυροδέµατος είναι ασφαλώς η ∆ιεθνής Οµοσπονδία Σκυροδέµατος (fib). Αποκλειστικός σκοπός της fib είναι η εφαρµογή της επιστηµονικής γνώσης για τη βελτίωση της ποιότητας, της ασφάλειας και της οικονοµικότητας των φορέων σκυροδέµατος παγκοσµίως. Ως βασικό εργαλείο για την επίτευξη του σκοπού αυτού, η fib συντάσσει κατά διαστήµατα Πρότυπους Κανονισµούς, πέραν και πάνω από κάθε σκοπιµότητα εµπορικής φύσεως. Εδώ και 5 περίπου χρόνια είναι υπό σύνταξη ο νέος Πρότυπος Κανονισµός της fib για φορείς σκυροδέµατος. Αυτός ονοµάζεται Πρότυπος Κανονισµός 2010 (fib MC2010), καθώς το τελικό του σχέδιο αναµένεται να παρουσιασθεί το 2010. Συνεχίζει την παράδοση των Προτύπων Κανονισµών των CEB/FIP του 1978 και 1990 (MC78 και MC90), οι οποίοι απετέλεσαν σε µεγάλο βαθµό τη βάση του Ευρωκώδικα 2 σε µορφή ENV ή EN, αντίστοιχα. Εκτιµάται λοιπόν ότι ο fib MC2010 θα επηρεάσει βαθειά την πρώτη αναθεώρηση του Ευρωκώδικα 2, που προγραµµατίζεται για µετά το 2015. Η καινοτοµία του fib MC2010 ως προς τους προκατόχους του έγκειται στην πληρότητά του. Όπως δείχνει ο Πίνακας Περιεχοµένων του, ο fib MC 2010 βασίζεται στην επιτελεστικότητα και περιλαµβάνει για πρώτη φορά κεφάλαια για την αρχική σύλληψη του φορέα, τη διαχείριση του κύκλου ζωής του έργου, τη συντήρηση, την αποσυναρµολόγηση, ανακύκλωση και επανάχρηση, κ.α. Καλύπτει επίσης για πρώτη φορά το σχεδιασµό µε νέα υλικά, όπως το ινο-οπλισµένο σκυρόδεµα, τα ινο-οπλισµένα πολυµερή, καθώς και σχεδιασµό για σεισµό, πυρκαγιά, εκρήξεις ή κρούση, κόπωση, κ.α. ∆ίνει ιδιαίτερη έµφαση στο σχεδιασµό και τη διαστασιολόγηση µε µη-γραµµική ανάλυση µε Πεπερασµένα Στοιχεία και µε συνολικό συντελεστή ασφαλείας (αντί επιµέρους συντελεστών υλικών και δράσεων) Πίνακας Περιεχοµένων Πρότυπου Κανονισµών 2010 της fib 1 Πεδίο εφαρµογής 2 Ορολογία

2.1 Ορισµοί 2.2 Συµβολισµοί

3 Βασικές αρχές 3.1 Γενικά 3.2 Σχεδιασµός και αποτίµηση µε βάση την επιτελεστικότητα

17

3.3 Απαιτήσεις επιτελεστικότητας για λειτουργικότητα και ασφάλεια 3.3.1 Κριτήρια επιτελεστικότητας για λειτουργικότητα και ασφάλεια. 3.3.2 ∆ιάρκεια λειτουργίας 3.3.3 Αξιοπιστία

3.4 Στερρότητα 3.5 Απαιτήσεις επιτελεστικότητας για βιωσιµότητα 3.6 Σχεδιασµός για ποιότητα 3.7 ∆ιαχείριση του κύκλου ζωής

4 Αρχές σχεδιασµού φορέων 4.1 Καταστάσεις σχεδιασµού 4.2 Στρατηγικές σχεδιασµού 4.3 Μέθοδοι σχεδιασµού 4.4 Πλήρης πιθανοτική µέθοδος 4.5 Μέθοδος επιµέρους συντελεστών ασφαλείας 4.6 Μέθοδος συνολικού συντελεστή ασφαλείας 4.7 Μέθοδοι µε θεώρηση ικανοποίησης των απαιτήσεων 4.8 Σχεδιασµός µε στόχο την αποφυγή

5 Υλικά 5.1 Σκυρόδεµα 5.2 Χάλυβας οπλισµού 5.3 Χάλυβας προέντασης 5.4 Συστήµατα προέντασης 5.5 Μη-µεταλλικοί οπλισµοί 5.6 Ίνες και ινο-οπλισµένο σκυρόδεµα

6 Χαρακτηριστικά διεπιφανειών 6.1 Συνάφεια ενσωµατωµένων ράβδων οπλισµού 6.2 Συνάφεια εξωτερικών οπλισµών 6.3 Συνάφεια σκυροδέµατος προς σκυρόδεµα 6.4 Συνάφεια σκυροδέµατος προς δοµικό χάλυβα

7 Σχεδιασµός 7.1 Αρχική σύλληψη φορέα 7.2 Προσοµοίωση και ανάλυση

7.2.1 Γενικά 7.2.2 Προσοµοίωση φορέων 7.2.3 Κατασκευαστικοί νόµοι και τιµές παραµέτρων υλικών στο σχεδιασµό

7.3 Έλεγχος ασφάλειας φορέα για κυρίαρχη στατική φόρτιση 7.3.1 Κάµψη µε ή χωρίς αξονική δύναµη 7.3.2 ∆ιάτµηση 7.3.3 Στρέψη 7.3.4 ∆ιάτρηση 7.3.5 Προσοµοιώµατα θλιπτήρων - ελκυστήρων 7.3.6 Θλιβόµενα µέλη

7.4 Έλεγχος ασφάλειας φορέα για µη-στατική φόρτιση 7.4.1 Σχεδιασµός έναντι κόπωσης 7.4.2 Σχεδιασµός έναντι κρούσης ή εκρήξεων 7.4.3 Σχεδιασµός έναντι σεισµού

7.5 Έλεγχος ασφάλειας φορέα υπό ακραίες θερµικές δράσεις 7.5.1 Σχεδιασµός έναντι πυρκαγιάς 7.5.2 Σχεδιασµός για χαµηλές θερµοκρασίες

7.6 Έλεγχος λειτουργικότητας οπλισµένων και προεντεταµένων φορέων

18

7.7 Έλεγχος ασφάλειας και λειτουργικότητας φορέων από ινο-οπλισµένο σκυρόδεµα 7.8 Έλεγχος οριακών καταστάσεων ανθεκτικότητας σε διάρκεια 7.9 Έλεγχος στερρότητας 7.10 Έλεγχος βιωσιµότητας 7.11 Έλεγχος ασφάλειας σε συνδυασµό µε ανάλυση µε Πεπερασµένα Στοιχεία 7.12 Σχεδιασµός µε τη βοήθεια δοκιµών 7.13 Κατασκευαστική διαµόρφωση και λεπτοµέρειες όπλισης

8 Εκτέλεση εργασιών 8.1 Γενικά 8.2 Ξυλότυποι και ικριώµατα 8.3 Οπλισµοί 8.4 Εκτέλεση εργασιών προέντασης 8.5 Σκυροδέτηση

9 Συντήρηση 9.1 Στόχοι συντήρησης 9.2 Στρατηγικές και µέθοδοι συντήρησης 9.3 ∆ιαχείριση της συντήρησης 9.4 Επιθεώρηση κατάστασης υφιστάµενου φορέα 9.5 Αποτίµηση κατάστασης υφιστάµενου φορέα 9.6 Λήψη αποφάσεων µε βάση την υφιστάµενη κατάσταση 9.7 Προληπτικές ή εκ των υστέρων επεµβάσεις 9.8 Παρακολούθηση

10 Αποσυναρµολόγηση, ανακύκλωση, επανάχρηση 10.1 Γενικά 10.2 Αποσυναρµολόγηση και αποµάκρυνση 10.3 Ανακύκλωση και επανάχρηση

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Με την οικονοµική παγκοσµιοποίηση οι Κανονισµοί σχεδιασµού και εκτέλεσης εργασιών φορέων, καθώς και για τα υλικά ως προϊόντα και για τις δοκιµές, έχουν ενταχθεί στην κατηγορία των Προτύπων και έχουν ως βασικό στόχο την αποτροπή τεχνικών φραγµών στο διασυνοριακό εµπόριο. Ειδικώς για τα προϊόντα του τοµέα των κατασκευών και το σχεδιασµό και την εκτέλεση εργασιών φορέων, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει θέσει ως πρόσθετο αλλά βασικό στόχο των σχετικών Ευρωπαϊκών Προτύπων (ΕΝ) την εξασφάλιση Μηχανικής Αντοχής και Ευστάθειας και την Ασφάλεια έναντι Πυρκαγιάς. Είναι ευτύχηµα ότι µέσω της “Συµφωνίας της Βιέννης” η Ευρωπαϊκή Επιτροπή Τυποποίησης (CEN) διασφάλισε το δικαίωµα να συντάσσει τα Πρότυπα που χρειάζεται ο Ευρωπαϊκός Χώρος µε ελάχιστη δέσµευση από το ∆ιεθνή Οργανισµό Προτύπων (ISO) και τις επιταγές του Παγκοσµίου Εµπορίου (ΠΟΕ). Είναι επίσης ευτύχηµα ότι βάση του Ευρωκώδικα 2 “Σχεδιασµός Φορέων από Σκυρόδεµα” αποτελεί παραδοσιακά ο Πρότυπος Κανονισµός των CEB/FIB στο παρελθόν, της fib στο µέλλον, δηλαδή του διεθνούς επιστηµονικού δικτύου στην περιοχή του σκυροδέµατος, που δρα πέραν και πάνω από κυβερνήσεις και µε ρόλο ενισχυµένο από την επιστηµονική και επικοινωνιακή παγκοσµιοποίηση.