FENER BU KAPAĞIN ARKASINDA

48

SAYI 22012

Uzun bir zamandır dal-ga konusu olan Fenerin

Türkiye Kupası (eski ismiyle federasyon)

alamaması, bu fotoğ-rafla birlikte tarihe

gömüldü!

49

SAYI 22012

ürkiye kupası finali oynanıyor. Bir Fenerbahçe taraftarı olarak keyifle izledim maçı. 29 senedir alamadığımız kupaya güzel 4 golle ulaştık. Şampiyonluk ise kıl payı kaçtı bu sezon

elimizden. İki final maçı oynadığımız son 5 günde oturup bir mu-hasebe yaptım. En baştan anlatmam lazım derdimi anlatabilmem için. İzninizle geçen sezon sonundan başlayayım anlatmaya… Sezonun ikinci yarısını kaput çıkartan Fenerbahçem rakibi Trabzonspor’un önünde ipi göğüslemeyi başarmış şampiyon olmuştu. Çok mutluydum. Üstelik sadece futbolda değil her branşta şampiyonluklar birbiri ardına geliyordu. Ağzım kulakla-rımdaydı. Gazetelerde her gün transfer dedikoduları yazılıyordu. Fenerbahçe’ye dünyanın en fiyakalı topçuları geliyordu gazetelere bakarsan. Emenike imzaladı, Niang’ın yanına yakışıcaktı, forvet toparlanıyordu. Merakla bekliyorduk yeni transferleri. Kısacası keyfime diyecek yoktu. Sonra bir sabah televizyonu açınca Aziz Başkan’ı gördüm etrafın-da bir sürü polisle yürüyordu. Ekranın altından, üstünden bir sürü yazılar son dakikalar geçiyordu. Şike operasyonu başlamış, Başkanla birlikte yöneticilerimiz de gözaltına alınmıştı. Hemen ertesi gün gazetelerde yangın başla-

Taraftarız BİZ, çekeriz CEFA!T

Taraftar

Gözüyle

50

SAYI 22012

dı. Maçları satın aldığımız, teşvik verdiğimiz birinci sayfalardan anlatılıyordu. Televizyonlarda çantalı adamların görüntüleri daire içine alınıp zumlanıyor, “Şike parası bu çantada diye” bağırılıyordu. Birkaç Fenerbahçeli arkadaşım ilk dalgada sallandı. Maçları izleyenler ise “Hadi lan” dedi. “Biz her maç tribünde, ekran başında ne çektiğimizi biliyoruz” dedi. Ben kendimden biliyorum ölüp ölüp dirildim kaç maçta. Totemler yaptık, dualar ettik. Kaç kez di-rekten döndük satın aldığımız iddia edilen maçlarda. Keyfimiz kaçmıştı artık. Dört yandan saldırı başla-mıştı. Rakiplerimiz de kendi üzerlerindeki şaibeye bakmadan fırsattan istifade etmeye çalıyordu. Kimi kupa istiyordu, kimi başarısızlıklarına bizi mazeret gösteriyordu utanmadan. Daha şaşkınlığımı üzerimden atamadan bu kez Şampiyonlar Ligi’ne gidemeyeceğimizi açıkladı federasyon. Daha da kötüsü yerimize de Trabzon gidecekti. Bu haberler çok sarstı hem takımı hem beni, bizi, tüm Fenerbahçelileri. Takımda yaprak dökümü başladı. Santos ve Niang gitti. Emenike bir kez formamızı giymeden Rusya’ya gitti. Bu tezgahı hazırlayanlar “10 sene toparlanamaz bu Fenerbah-çe” diye ellerini ovuştururken, takım güzel başladı lige. Ara sıra tökezlese de benim hiç başımı önüme eğdirmedi. Çubuklu Formayı giyen kahramanlar bozulan kadroya rağmen, geçen sene kupayı namu-suyla kazandığını göstermek için oynadı. Taraftar ne Metris’teki başkanı unuttu, ne de takı-mı yalnız bıraktı. Kaybettiği maçlardan sonra bile bağrına bastı takımı. Sadece taraftar olmaktan çıkıp örgüt oldu(k). Kimsenin aklına gelmeyecek bir

mücadele örneği gösterdi taraftar. Çıkıp, “Ben tek, siz hepiniz” dedi herkese. En fanatik rakiplerimiz bize söylemeseler de gıpta ettiler bu örgüte. Şimdi Fe-nerbahçeli olmak vardı anasını satayım diyenler oldu. Takım her şeye rağmen diz çökme-di ve play off’a 9 puan geride ama 2. olarak girdi. Play off’un en iyi takımı da oldu ama yetmedi. Son maça saha-mızda çıktık Galatasaray’ın karşısına. Televizyon’un karşısında son düdüğe kadar umutla bir gol bekledim. Olmadı. Atamadık ama yemedik de. Sonra yarım puan farkla Galatasaray şampiyon oldu. Üzerinden bir hafta geçmedi ama şam-piyonu konuşan yok. Herkes maçtan sonra çıkan olayları konuşuyor. Uyduruk şike davasının yancısı basın, bu kez de herkesin kıskanarak izlediği 12. adama çamur atma fırsatını kaçırmıyor. Başba-kan çıkıp terörist ilan ediyor Fenerbah-çelileri. Bir tek ben mi izliyorum bu görüntüleri, bir tek ben mi bu fotoğrafları görüyo-rum bilmiyorum. Polis sırtına bağladığı tüpten sinek ilacı sıkar gibi gaz sıkıyor taraftara. Bir başkası 4 metrelik bir sopayla tribündekilere vurmaya çalıyor. Sahada 8 polis bir tek taraftarı kovalıyor. Yerde oturan bir çocuk başında 4 tah-ta jopla giriyor kadraja. Saraçoğlu’dan

51

SAYI 22012

çıkan Fenerbahçeliler gaz ve basınçlı suyla karşı karşıya kalıyor. Polis terörü yaşanıyor Kadıköy’de. Taraftar da çığırından çıkıyor. Ters çeviriveriyorlar polis arabalarını. İki gün sonra Başbakan’ın memleketi Rize’de benzer görüntüler yaşandı. Yine bakıyorum fo-toğraflara. Burada ortada bir şey yokken gazını esirgemeyen polis, orada seyrediyor Başbakan’ın taşkınlık yapan hemşerilerini. Onlar terörist değil tabi! Şampiyonluk maçında Alex, Gökhan, Topuz ve Sow yoktu. Gol atmayı beklediğimiz 20 dakikayı bir kişi eksik oynadık. Her şeye rağmen kazana-bilirdik. Az önce Alex’in Türkiye Kupası’nı kaldırı-şını izledim televizyondan. Süreçten en az etkile-nen Galatasaray’ın yarım puan arkasında bitirdik ligi. Federasyon kupasını da 29 yıl sonra kazan-

dık. Ben bu sene de Çubuklu Forma’nın çok başarılı olduğunu düşünüyorum. Üs-telik olup bitenler takımı taraftarı daha da büyüttü. Bu sezon bitti. Yeni sezonda biz yine şampiyonluğa oynarız eminim ama rakibimiz Trabzon mu olur, Cimbom mu, Beşiktaş mı, kim bilir. Birkaç iyi transfer belki Avrupa’da da iyi işler yapmamızı sağlar. Bu sezon mücadele etmekten futbolun tadını alamadım. Yeni sezonu bekliyorum arkama yaslanıp zevkle maç seyretmek için. Bir de en çok aziz Baş-kanı yeniden tribünde görmeyi bekliyo-rum. Yakında çok yakında umarım…

Yok böyle bir vefa! Demek ki vefa kelimesi sadece bir semt ismi değilmiş... Kim ne der-

se desin, artık Yıldırım gerçekten Aziz!