7.3. Jezus i historia

Cele katechetyczne:–zapoznanie z biblijnymi i pozabiblijnymi dowodami historyczności Jezusa;

–zachęcenie do odkrywania miejsca Chrystusa w życiu każdego z nas;–kształtowanie postawy otwarcia się na działanie Chrystusa.

ćwiczenie Udowodnij.

Katecheta wybiera trzech uczniów, każdemu wręcza kartkę z tezą do

udowodnienia

1. Udowodnij, że jesteś człowiekiem.

2. Udowodnij, że ziemia jest okrągła.

3. Udowodnij, że Chrystus naprawdę żył na ziemi.

DO CZEGO ODWOŁYWALI SIĘ UCZNIOWIE?

• np. do własnego doświadczenia, • do wiadomości zaczerpniętych z mediów,• do wiedzy zdobytej w czasie nauki itp.

Niektóre argumenty mogą być bardziej

przekonujące niż inne. DLACZEGO???

Gdzie szukać wiarygodności

historycznej Jezusa Chrystusa?

W DOKUMENTACH STAROŻYTNYCH

Między rokiem 93 a 94 powstaje dzieło Dawne dzieje Izraela, pisane przez Józefa Flawiusza, kapłana i pisarza żydowskiego. Przedstawia ono historię narodu Żydów od początku wybuchu powstania przeciw Rzymowi w 66 r. Ukazanych jest tu wiele postaci rzymskich i żydowskich znanych z pism Nowego Testamentu, jak i z historii powszechnej.

Ćwiczenie Historia a Chrystus

ŚWIADECTWO JÓZEFA FLAWIUSZA„W tym czasie żył Jezus, człowiek mądry, jeżeli w ogóle można nazwać go człowiekiem. Czynił bowiem rzeczy niezwykłe i był nauczycielem ludzi, którzy z radością przyjmowali prawdę. Poszło za nim wielu Żydów jako też pogan. On to był Chrystusem. A gdy wskutek doniesienia najznakomitszych u nas mężów Piłat zasądził go na śmierć krzyżową, jego dawni wyznawcy nie przestali go miłować. Albowiem trzeciego dnia ukazał się znów jako żywy, jak to o nim oraz wiele innych zdumiewających rzeczy przepowiadali boscy prorocy. I odtąd aż po dzień dzisiejszy istnieje społeczność chrześcijan, którzy od niego otrzymali swą nazwę”.

(Dawne dzieje Izraela, XVIII, 3,3)

List Pliniusza Młodszego do cesarza Trajana. Pliniusz w latach 111–113 był namiestnikiem Pontu i Bitynii. Prowadził rozwiniętą korespondencję, także z cesarzem. Władcy Imperium Rzymskiego zaniepokojeni byli tajnymi związkami. Za takie uchodziły też zrzeszenia chrześcijan. W formie donosów i anonimów dotarły do Pliniusza wiadomości o chrześcijanach. Zastanawia się, według jakich zasad wyznaczać kary. Czy karać już za sam fakt bycia chrześcijaninem?

Pliniusz jest przekonany, że chrześcijanie czczą istniejącego historycznie człowieka. List dostarcza też pozabiblijnego świadectwa zgromadzenia eucharystycznego: śpiewy i modlitwa o poranku, wspólny posiłek. Zainteresowanie Rzymian chrześcijaństwem wynikało z dwóch powodów: rozszerzał się zakres chrześcijaństwa, bo wspólnoty rozwijały się i były dobrze zorganizowane, a przez to pustoszały świątynie pogańskie i zmniejszały się ofiary.

Tacyt - adwokat i polityk był prokonsulem Azji w latach 112–113. Opisując dzieje cesarstwa od śmierci Augusta do śmierci Nerona, wspomina także o Jezusie. Tacyt opisuje okoliczności pożaru w Rzymie w 64 roku i pierwsze prześladowania chrześcijan. Jezus jest dla historyka Tacyta, retora i adwokata, znaną postacią historyczną.

Potwierdza też wiadomości o licznej wspólnocie chrześcijan żyjącej w Rzymie.

ŚWIADECTWO TACYTA„Atoli ani pod wpływem zabiegów ludzkich, ani darowizn księcia, ani ofiar błagalnych na rzecz bogów nie ustępowała hańbiąca pogłoska, lecz wierzono, że pożar był nakazany. Aby ją więc usunąć, podstawił Neron winowajców i dotknął najbardziej wyszukanymi kaźniami tych, których znienawidzono dla ich sromot, a których gmin chrześcijanami nazywał. Początek tej nazwie dał Chrystus, który za panowania Tyberiusza skazany był na śmierć przez prokuratora Poncjusza Piłata, a przytłumiony na razie zgubny zabobon znowu wybuchnął, nie tylko w Judei, gdzie się to zło wylęgło, lecz także w stolicy, dokąd wszystko, co potworne albo sromotne, zewsząd napływa i licznych znajduje zwolenników. Schwytano więc naprzód tych, którzy tę wiarę publicznie wyznawali, potem na podstawie ich zeznań ogromne mnóstwo innych, i udowodniono im nie tyle zbrodnie podpalenia, ile nienawiść ku rodzajowi ludzkiemu”.

(Roczniki, 15, 44)

Swetoniusza, rzymski adwokat i sekretarza cesarza Hadriana, w Żywotach cezarów, szczególnie w Żywocie boskiego Klaudiusza (wydane ok 120 r.): „Żydów wypędził z Rzymu za to, że bezustannie wichrzyli, podżegani przez Chrestosa”. Chodzi tu o dekret wypędzenia Żydów z Rzymu w roku 49/50. Dekret potwierdzają Dzieje Apostolskie (Dz 18,1-2). Z dużym prawdopodobieństwem Chrestos jest odpowiednikiem tytułu Christos. Ówcześnie w języku istniała tendencja tzw. itacyzmu, czyli specyficznego wymawiania samogłosek. Stąd „i” i „e” używano zamiennie. A chrześcijanie mówiący między sobą o Jezusie i wierzący w Jego duchową obecność mogli wprowadzać wśród Rzymian przekonanie o fizycznej obecności Chrystusa.

LIST DO RZYMIAN:„Paweł, sługa Chrystusa Jezusa, z powołania apostoł, przeznaczony do głoszenia Ewangelii Bożej, którą Bóg przedtem zapowiedział przez swoich proroków w Pismach Świętych. [Jest to Ewangelia] o Jego Synu – pochodzącym według ciała z rodu Dawida, a ustanowionym według Ducha Świętości przez powstanie z martwych pełnym mocy Synem Bożym – o Jezusie Chrystusie, Panu naszym. Przez Niego otrzymaliśmy łaskę i urząd apostolski, aby ku chwale Jego imienia pozyskiwać wszystkich pogan dla posłuszeństwa wierze. Wśród nich jesteście i wy powołani przez Jezusa Chrystusa”.

(Rz 1,1-6)

(z)Dokumenty starożytne

CHRZEŚCIJAŃSKIE

NIECHRZEŚCIJAŃSKIE

Żydowskie

Rzymskie

(z) Jezusa ukazują źródła historyczne:

1.ŻYDOWSKIE:

·Józef Flawiusz, Dawne dzieje Izraela,

·Talmud (zbiór tradycji żydowskich, zwłaszcza prawniczych);

2. RZYMSKIE:

·Pliniusz Młodszy, List do cesarza Trajana,

·Tacyt, Roczniki,

·Swetoniusz, Żywoty cezarów;

3. CHRZEŚCIJAŃSKIE:

• 4 Ewangelie (św. Mateusza, św. Marka, św. Łukasza, św. Jana),

• Dzieje Apostolskie,• 21 listów: 13 listów św. Pawła, List do

Hebrajczyków oraz 7 listów powszechnych (św. Jakuba, św. Piotra, św. Jana i św. Judy),

• Apokalipsa św. Jana,• pozabiblijne – pisma pisarzy

chrześcijańskich(apokryfy).

Ćwiczenie Jezus w moim życiu

uczniowie rysują w w zeszytach odpowiedź na pytanie w formie rebusu:

Jakie miejsce zajmuje w moim życiu Jezus?

Jezus Chrystus moim Panem jest, alleluja.

On kocha mnie, On kocha mnie, alleluja.

Dziękuję za uwagę

to już koniec