— . . . . . . ..

^ r-’

CBMĞİ* T IJW C E *;: 'U i$T A *SK DUŞ'SUN K.

— Ş i i r l e r - -

d e v r -I â l e m

— f I t r i e r - »

Cengiz td kc er - ï akik dürsün İL

Bu kitap Kaynak Yayınlar ın ın 7 Numaralısı olup, 1951 yılı Mayıs ayı içinde Buket Bassmevi ’nde b silmiştir,

Ö L Ü N Ü N

E L L E R İ

C e n g i z T n n c e r

T oplayın bütün katil ve sabıkalıları bir a raya . Onlar la dos tça kucak laşm ak is tiyorum . G ötü rün bende ne v a rsa zenginlik ad ına Fak ir ve kimsesiz kalm ağı diliyorum.

Bir sen ka lsan yçter b aş ucumda,İkide bir uzanıp alnımdan öpersin.Dilerim m erham etin ve iyiliğince D ünyam ıza saadetler gelsin.

B îr K a i l i» i ç i n İM* Ş i i r

Bazı defa seni düşünm ekten h a rap ğördüm .U zaktan ağ la r gabi bir hâlin vardı.H ep senin için ağladım uzun geceler boyunca.Kim g-örse o halinle seni, Ağlardı..

“ Ben” d iyo rdun sanki gözlerinle,Kimsesiz, bir ağaç gibi kuruyacağım .Üzülme, kadın ım ..Y avrum .,Y avru ceylânım- Şiirlerimde senin için yalvaracağını.

S o n ra b ir genişliktir gelecek içimize, ince dallarda açılmış çiçekler gibi yeni Şimdi ister istemez düşünüyorum ,Seni ve incecik ellerini.

Bu so k ak eski bir itiraftır unutulmuş.Seni kendim e dah a yakın h issediyorum .Yıldızların akıp gidişini g ö rdükçe , ihtiyar yıldızların. G ayri sevinçli günler geldi d iyorum .

Yıldızlar bir perişan bir per işan ki so rm a >■ Tam am lanm am ış bir resme benziyorlar,Bir düşünce haliyle İstıraplar;G eceden üstüme do ğ ru geliyorlar .

Toplay ın bütün katil ve sabıkalıları bir a ray a O nlara senden bahse tm ek istiyorum.Masum ve kimsesiz geldiğim dünyayı,Kirler ve günah lar içinde terkediyorum ,,

6

Kız gel etme - eyleme Benim bağrım yufka.Seni seviyorum yallah - bilîah.K ötü söyleme.

H er akşam kafayı çekerim.D ünya dersen şeker - şerbet bir güzel tıraş olur,Evinin önünden geçerim.

Kız y e te r bu naz Bana acıBen seni b ırakm am kız,D ünyâda olmaz.

Bak ne güzel ikimizin karnı tok.F ırsa t elde sevişelim.Ben o çocuğu bir döveyim,Y ağ m a yok.

Kimseyi sevmedim dah a evvel Kız,Etme - eyleme Gel yarim gel.»

A şk ü s tü n e y e n i b a ş ta n b e ş d ö r t lü k

U y k u s u z

Bu bizim nasibimizdir,K endi ayak la rıy la giren geceye.'Uzun yolların sonunda şimdi,Bir çocuk gibi ağ lam aktad ır .

Sen hiç görm em iş olmalısın,Bütün ömrünce;Yıldızların gözlerini oynata oynata güldüklerini. Şimdi öyle bir gecedeyiz ki Karanlık içinde elden ayak tan ayrı.Şimal şehirlerini düşün kardeşim ,Yıldızlar küm e küme donm uşlardır.

Bak üstüm üzden geçen rüzgârla ra ,Kahredici bir b a ru t kokusunu,Nasıl g ö tü rü y o r la r cenuba.

Bütün A v ru p a şehirlerini düşün,P aris te sevda şarkıları söylem ektedir,Marsilya kerhaneler inden yine küfürler,Beton d irek ler a rd ından şehre esmektedir,. Karanlık.,»Yine gecedesin,Tahta kanepede uzanmış yıldızları düşünm ektesin .

S

Kar a ltında kalsın

Meselâ y ap rak la r dökülm üş eylül sonunda, Osurup ağ lam ak geçer içimden.Kırlangıçlar tu rnalar çekib gitmiş Baka kalmış cümle alem peşinden.

Nasıl dayanılır bu ayrılığa ah lat ağacım? K andır bütün a ğ a ç lan bizde gidelim,Yaz günlerinin peşisıra cenûba.O ra d a iki ırm ak a ras ında bir yeşillikte;Kendi halimizce yaşam ayı öğrenelim.

K urbağalar yosunları kemire dursun.Isırganlar bile çiçeklenir...Yeşille mavi a rasında bir renk vardır,Kişiyi deli eder..

Düşün şimdi ırm aklar ın suyu bulanmıştır.. Alabalıkları, Yılanbalıklarını bir düşünce almıştır

Permam SeısiK

Bu gün pazard ır günlerden İzmir şehri gülümser, oynar, . F erm an senin elindedir güzelim, t Ne dilersen dile benden.»

Olümûs* ESSerl — I

Ben ölmüş bir şairim y aşayam adan Ö 3 rüm birşeyler aram akla geçti. N edense üzgün şa rk ıla r gibi C öm ertçe harcadım günlerimi.

Mavi bir aydınlığa hasrettik daha Ayni umutla b ü y ü r vücutlar.Karanlık karan lık bir geceden Henüz ç ık m ış tık ' sabaha.

K aranlık içinde b irşey ler parlıyordu, V ücut ve sıcaklığımı kaybed ip ,Hiçliği d o ğ ru uzaklaşırken;A rd ım d a bir beyazlık sa llan ıyordu .

U m urum da değil kaybe tm ek yeşili. Şefkatle kucaklaşmışım köklerle.Bazan bir aydınlık çö k e r içime,P a ıiak yıldızlar ve mavi göklerle .

N edir uzaklaşan varlığımızdan Şehirlerin gürültüsünü özlüyor içim.Dün y ıld ız la r 'e r iy o rd u avucum da,Ben bu gün herşey gibi hiçim.

Ne buldum ve ne kaybettim bilmiyorum. Dallar yeşillik içindeydi kaviimce Y ağ m u r y ağ ıy o r üstümüze,Sükûn gibi inceden ince...

Ü ç A ğ a çO rta A n ad o iu d a bir yol üstünde,Yan yan a üç tane kayın ağ ac ı gö rdüm . Böyle ağaçlar çok tu r orlarda,— A m a ben üç tanesini g ö rd ü m .— Y apraksız t i tr iyordu la r üçiide Nedir derdiniz a ğ a ç la r dedim.Uzun uzun an lattılar.

* * •

A ğ aç la r dedim siz bu halinizle Fakir kardeşlerimize benziyorsunuz.

II

Yine bir defa A nadoiuda ,G ezerk en ayni a ğ a ç la n gördüm.. A y la rdan nisandı.M erhaba ağ aç la r dedim nasılsınız?

Hiç dediler gay r i üşümüyoruz,G eçende bir yolcu anlattı bize,Fakir insanları düşünüyoruz.

12

G e c e l e r i ç i n d e D a r m a d a ğ ı n

Bana bu şehir geceleriyle,Yıldızlı dağ köylerini hatırlatır.Aynî yalnızlıktır kapımı çalan.Ayni düşünceler yak laşır uzaklaşır....

Sonra yarı gecede yıldızlar bir bü y ü r bir küçülür _ Hiç dönm eyecekm işsin gibi gelir bana, Y a p ra k la r dökülür, dökü lü r , dökülür...

İnsan hüzünlenince bir başkad ır .Yalnızlık içinde hüznüm ar ta r ,Bir bakars ın gece bastırmıştır,Bir de b ak a rs ın ki üstüm üzden yıldızlar akar., .

Bilirsin d a ğ köylerinin b ir g a r ip hali vardır, İnsanı düşünceler gibi alıp gö tü ren .İnsan dediğin nedir kiBöyle düşünen, düşünen, düşünen.

13

s a ü s t e H e e n Ş i i r

Mehmet efendi sabah altıda gelir, A kşam sekiz deyince gider.... S ab ah tan ak şam a k ad a r ,Yüz kişi gelir çişini eder,

Efendim, bu minval üzre,Mehmet efendi yevmiyeyi doğrultur« A kşam olur yırtık çıkın elinde Dertlerini unutur.

14

B o y a b a t

Y am an olur Boyabatın öküzü,Uzun mu uzun boynuzu,

* * *

Çam urlu yollar, pirinç tarlaları,K am yonlar gö rü n ü r bazı bazı,

* * *Sonra eli sazsız Mehmet SelimG üldürü r ölü domuzu.

* * *H ep b ir çalışıyor kad ın lar hasta la r , e rkeklerT o p rak tan geliyor bu ince sızı.

* * *Ne iyi dağıy le taşıyle B oyabat S ağ olsun zengini, fakiri, öksüzü.

15

N u m a r a l ı Ş i i r

iR üzgâr sö n dürdü mum ışığını.Karanlık ta kaldım.Ç o k tan d ır söylem eğe dilim varm ıyor, K aranlık içinde bunaldım.

II 'Karanlık büyür içimde selamsız sabahsız,Bir telaştır alır beniEkinlerin b u ğ d a ia rm üstünden ,Bir rüzgâr esm ede h erşeyden yeni,

IIISırtımı döndüm ışığa Alaca karanlık yüzüm de ışır.Ben ta r la la rda büyüm üşüm ,Solucanlarla haşır - neşir. '

IVK öprüden geçen atları seyrettim Hepsi birb irinden cılız.Benim bu şiiri yazdığım günler,Bütün a rk ad aş la r işsiz.

VA yak la r ında p abuç bazı insanlar, S ırtlarında mintan yaşam aktad ır .Bir m aceraya benzer ömrümüz,Gün günün peşinden uzam aktadır.

VIR üzğar söndürdü mum ışığını,K aranlık ta kaldım.Sırtımı döndüm ışığa Ağladım , ağladım, ağladım .

H A V A Y A V E

S U Y A D A İ R

T a r s k D r s u E K

A<isem © leııya dair

Bütün emeklerim boşa gitti N edendir bilinmez A dam olamadım bir türlü işte Aramızın açılması bu yüzdend ir . :Bu yüzden b o zu ş tu k dostlarla Selamı-sabahı kestiler b ir gün Birgün bırak ıp gitti beni bir başım a yalnız Bu yüzden Mâliyedeki sevdiğim..

K e s i m l i d ü n y a

D üğün - dernek canına yandığım ,Baştan aşağı civelek dünya,T aşa bassam iz o lu r-yere baksam söz olur Ses desem -ses verir mısralarını Y â r-d u ru p d u ru p d a işmar e tm iyor mu Çileden çıkıyorum,Başım bulutlara değ iy o r - bulutlar içinde Bir şafak la eğiliyorum dü n y ay a Deli-divane olmuş k a ra to p rak Ben şairim,Ellerim- ğözlerim- kulaklarını tü rkü şimdi.

A ra b am gelir am an y âr içindeY â r gelir - bahar içindeBen yârim i aldım k ö çek ten am an ananıÇ engi ça lar - düğün - d e rn ek içinde.

İzmir’inde eğri - b ü ğ rü yolları yandım Bildiğimiz - bilmediğimiz kuşlar, G üvercin ler mi desepr - kum rular mı K anat açar - kana t çırpar.

“Hele yâr-zalım yâr„ ö ldük-b it tik am an Su başı durakm ış gayris i yalan.

2©

!%!*■ o i « h a i m d e ı ı ş i k â y e t e d i y o r

G ün ışığı sızıyor to p rak tan G öz oyuklarımı kum do ldurm uş Sancıyor^

Tuhaftır dü n y a işleri U zay ıp g ider,Neriman'ın işleri de tuhaf Ne başlar - ne biter.

N erim an’ın dükkân ı var;Rakı s a ta r - tü tün satar ,A ra d a bir süslenir:C ak a satar .

G ünlerden b irgün efendim.Eski bir şarkı gibi N erim an 'da öyle unutulmuş Birini sevdi.

A ğ l a y a ® -Mas- i l e gü les i A y v a 35

22

N erim an’ın sevdiği Şimdi gelir vapurla ,İskeleden çıkar,Altı otuzda.

Köfteler de m aydonuzlu sonra D aha neler de - neler,Dikilir yol üstüne O ğ lan C ig a ra içer.

D ü k k ân ’ın önünden geçer de Neriman şaşırır,T ü tün isteyince Rakı verir.

Bir lâf etse meselâ“ H ava - kuş - yahu t - ördek,,N eriman dönüp b ak a cakG ülüverecek .

A m a bu işin sonu yok biliyorum. U zar da uzar 'İnsanın yılan hikâyesi gibi Gücüne gnder.

Nerimanın dükkânı,K öşede büyük.Ç ocuğa karşı yaptığı Ayıp.

23

A şık lık tiaılleri

D üşünüp dururum bazı zaman Adımlarım neden bu k ad a r şaşkın, N eden akşam la beraber ;Bir garip lik çöküyor üstüme.D urup - d u ru p ta dalm ıyor mu gözlerim Denizin yeşiline - g ö ğ ü n mavisine.

Öyle şaşkınım - öyle şaşkınım ki so rm a Bir hoş o luyor içim Seni düşündükçe,,».,

.24

K o m a n »— Esat A. B a lım ’a —

Bir hüzün y ağm urudur dökülen A kşam üstleri - akşam üstleri... Kadınlar geçer ak lım dan-kad ın la r Kadınlar aldı düşünceleri...

D eğişen ne var ki yaşam ak ta-değ işen H ayat bir ezelî tekerrü rdü r , Yalnızlıktır insanı öyle Alır gö tü rür. ..

Bir karan lık sarmıştır şehri bir karanlık Perıceredesin-yüzün sıcak avuç la rında Aşksız bir âvereliktir dopdolu Şehrin sokaklarında...

K adınlar geçer ak lım dan - kadın lar D üşünürsün - istesen - istemesen G eçen kadın lar içide en güzeli Sen..

25

Y a n ı l m aI

Vakit diyelim ki bir akşam üstüdür, Evine dön ü y o rsu n - yorgun..Y ağm ur renkli bulutlar içinde dünya, Lacivertler giymiş * gözlüklü esm erceden Elektrik d ireğine sırtını vermiş bir adam, Hüzünlü - c igara içiyordu..

A dam ı g ö rd ü n - titredi yüreğ in ama O adam ben değildim...

26

İ Î3 * ş jc ü s ş iiite a ş U ı r a d a n v e a lia sya S ® » "« *®

B a h s e d e n ş i i r

Lütfiye’yi ilk öp tüğüm gün ağ z ından K üçükesat bağ lar ında B aşucum uzda durup - dikelmişti A k a sy a ağaç lan . . .

I‘ e n e e r e d e n k a r g e l i y o r

Ah bunu-hiç unutmıyacağım.“Nisanın ilk günlerinde"Kiraz dalla r ında k a r yağdığını,.,,

Ö ylesine deli-deii süzülüşünü güneşin, Bir toz pem beliğ inden Ç içek içinde am a bem beyaz,Kendini koyverm iş dallardan .,

Kahreaicî bir yalnızlık içindeyim, Bahardı gönlüm ce-kahram an. D olaştım -durdum sokaklar ı Sen geçtin aklımdan,

Ah-hiç unutmıyacağım,Kiraz dallarına k ar yağdığını, Nisanın ilk günlerinden son ra Bırakıp gittiğini...

A ş k p e ş i n «ti e

A rabam ın atları şıngır-m ıngır derken Tekeri kırıldı-yolda kaldım Yıldızlar çıkmış-gece olmuş A şk yüzünden bu halim ..

Baş ucum da bir avuç taze yıldız Yıldızlar gözlerin gibi par la r Sana geliyordum geç vak it Kaldım naçar.

O turdum yol üstüne düşündüm Düşündüm de şaşırdım,Cebinde bir şişe rakı,Rakıyı içtim.

29

S e r ü v e n

S' î

Lütfiye geçende tesadüf Bir resmin elime geçti,Of dedim bir yol seslice Beni bir efkâr aldı.

U zak tan bir rad y o çalıyordu; Senin için niyet tuttum. “Bırakıp g it tin ’ vefasız,,“Sonra ̂ unuttun,,

Zamanla türkülü - masal olur Ben seni sevdim işte Lütfiye fayda yok Son pişmanlıkta.

Şimdi gençlik var, başka insanın kanı k ay n a r A m a güvenm e gençliğine O d a geçer.

30

S e r ü v e n11

G ün bitti - yıldızlar çıktı Üç kişi o tu rup rakı içtik Elimiz saz - dilimiz tü ık ü H ep seni andık .

Geçmişe mazi - yenmişe ku za O lan la r oldu - geçenler geçti Esm erce bir aydınlık içinde Bir gece vakti.

Neyleyip - nişlediysek Bir türlü gün geçmedi Bırakır verdim kendimi öyle H erşey yüzüstü kaldı.

Lütfiye aşk lar hep hüzünlü Y aşam am ız gibi yeknasak T uz - b iber oldu şimdi Bir de yalnız olmak.

31

(î i d e r a y a k

Öylesine doluki içim. Günlük-güneşlik bir gündü; Terkedild im . t

Kadını bileceksiniz Bütün şiirlerimde v ard ı.Güzel başlamıştı h ikâye ama Sonu kötüye vardı,

G eceli-gündüzlü evi önünde, Ü çaşağı-beş yukar ı dolaştım. U nuturum dedim de zamanla U nutamadım.

Bir şarkı söylenmiye gö rsün O nu hatırlıyorum.“Hatırım dan çıkmaz oldu efendim,, Y apam ıyorum .

Bakıp kızıyorum ellerime,Bu iş onların işi.Şiir yazıp durdular kıza Allahın gönü.

înat için yazdım bunu da Ne o lursa olsun.T ar ık D ursun dillere düşecekmiş, Düşsün.

32