CIENCIAS PARA O MUNDO

CONTEMPORÁNEO

Biólogos

Lyn Margulis (5 de marzo de 1938 - 22 de novembro de 2011 )

Jean Baptiste de Lamarck (1 de agosto de 1744 –18 de decembro de 1829)

Charles Darwin (12 de febrero de 1809 – 19 de abril de 1882)

Lyn Margulis• Lyn Margulis foi unha científica norteamericana que realizou innumerables

aportación a bioloxía.

· Biografía

· Traballo

Biografía

• Ós vinte anos licenciouse na Universidade de Chicago cun programa de estudantes avanzados, e na Universidade de Wisconsin realizou un master de bioloxía celular e xenética. Logo comezou a estudar as bacterias, non incluídas ata entón no estudo de xenética

• Nos seu últimos anos traballou no delta do Ebro e noutras costas españolas cun equipo da Universidade de Barcelona

Traballo• Lyn Margulils traballou co

químico James E. Lovelock na “Hipótese Gaia” que defendía que a terra se comporta coma un organismo complexo. Traballou con R.V. Schwartz na clasificación dos seres vivos en cinco reinos e descubriu novas especies de bacterias coma as espiroquetas Spirosymplokos deltaiberi.

• É a autora da “Teoría da Endosimbiose” (SET) e da “Teoría da simbioxénese”.

Lyn margulis elaborou dúas teorías:

• “Teoría da Endosimbiose” (SET)• “Teoría da simbioxénese”

Teorías

“Teoría da simbioxénese”: Defende que a simbiosénese é un

mecanismo evolutivo para orixinar novas especies: dous organismos que evolucionan por separado asócianse nun determinado momento (ocorre isto, por exemplo, nos líquens). Esta teoría encaixa perfectamente na teoría darwinista da evolución.

Nas costas españolas Margulis descubría continuamente exemplos de simbiose, a cal ela describe nos seus postulados coma unha “poderosa forza do proceso evolutivo”.      

Teorías

“Teoría da Endosimbiose” (SET):

• Di que a orixe evolutiva das células eucariotas con núcleo é unha asociación (simbiose entre diferentes células procariotas. Esta teoría está aceptada cientificamente e ensínase nos libros de ensinanza secundaría.

Jean Baptiste de Lamark

Biografía

Bibliografía

Biografía

-Cando era moi xoven ingresou no exército. -Ascendeu rapidamente a oficial. -En 1768 tivo que deixalo por mor dunha ferida do pescozo. Decidiu estudar mediciña, ainda que nunca a chegou a exercer. -Lamark dedicouse á botánica, pero cun espíritu científico.-Elixírono membro da Academia Francesa de Ciencias.-Lamark foi o primeiro en usar o término bioloxía e en acuñar a palabra “invertebrados”.

Bibliografía

• Flora de Francia neste comezou a aplicar claves dicotómicas na clasificación das especies.

• Historia natural dos animais invertebrados (1815-1822)

• Filosofía Zoolóxica (1809) neste expuxo a súa teoría da evolución.

Polo que Lamark foi verdadeiramente coñecido é a súa teoría da “Herda de caracteres adquiridos” ou “Lamarkismo”

“Herda dos caracteres adquiridos” ou “Lamarkismo”:Según Lamark, os órganos adquírense ou pérdense coma consecuencia do uso ou desuso, e os caracteres asquiridos po un ser vivo son herdados polos seus descendentes. Para Lamarck o principio que rixe a evolución é a necesidade ou desexo que el mesmo denominou “Besoin”.

Según Lamark, as xirafas teñen o percozo así de longo porque alongou de tanto estiralo

En: Filosofía zoolóxica, Lamarck postulou dúas teorías:

Primeira lei: En todo animal que non traspasara o termo dos seus desenvolvementos, o uso frecuente e sostido dun órgano calquera o fortifica pouco a pouco, dándolle unha potencia proporcionada á duración deste uso, mentres que o desuso constante de tal órgano debilítao e ata o fai desaparecer. Segunda lei: Todo que a Natureza fixo adquirir ou perder ós individuos pola influenza das circunstancias en que a súa raza se atopase colocada durante longo tempo, e consecuentemente pola influenza do emprego predominante de tal órgano, ou pola do seu desusa, a Natureza consérvoa pola xeración nos novos individuos con tal de que os cambios adquiridos sexan comúns ós dous sexos, ou ós que produciron estes novos individuos.

Charles Darwin

Vida

Obra

Darwin foi un Naturalista británico, cursou estudos de mediciña en Edimburgo, aínda que o seu interés principal centrábase nas ciencias naturais

Incorporouse en calidade de naturalista da expedición ó redor do mundo do H.M.S. Beagle (1831-1836), o cal levouno a viaxar por Américo do Sur, as illas do Pacífico, Australia, Nova Zelandia e o sur de África. Durante os viaxes realizou as detalladas observacións que lle permitiron enunciar a chamada teoría da evolución.

Vida

Formulou a teoría acerca da formación dos arrecifes coralinos en vigor na actualidade. Tiveron gran importancia os estudos efectuados nas illas Galápagos acerca da gran diversidade de pinzóns daquelas latitudes, todos eles perfectamente adaptados a diferentes nichos ecolóxicos.

Obra

En dita obra, Darwin propón, por un lado, que as especies non son inmutables, evolucionan co tempo e descenden unhas das outras e, polo outro, que a principal causa da evolución é a chamada selección natural, é dicir, a supervivencia dos mellor adaptados, que, grazas a dita adaptación, dispoñen de maior cantidade de oportunidades para saír airosos na loita pola obtención duns recursos limitados (alimentos, est.), imprescindibles para a súa supervivencia.

O Ensaio sobre o principio da poboación, de Malthus, inspirou o desenvolvemento da concepción básica da teoría da selección natural. O froito dos seus traballos plasmouno esencialmente na súa obra Sobre a orixe das especies, que se esgotou o mesmo día da súa publicación (24 de novembro de 1859) e foi traducida case de inmediato á maioría dos idiomas cultos.

Obra

A publicación da súa obra principal ocasionoulle unha oposición de amplos sectores da Igrexa Anglicana, opostos a cuestionar a interpretación liberal da Biblia, e provocou unha chea de polémicas acerca da evolución do mono ó home. Darwin, que reflexionara largamente respecto á conveniencia ou non de publicas os seus traballos, e que os deu a coñecer, en colaboración co Wallace, impulsado por unha comunicación que lle daba noticia de achádegos similares por outros investigadores, non participou directamente nas polémicas e deixou que fora o biólogo británico Th. H. Huxlev o encargado de asumir o peso da defensa da súa teoría da evolución. Á súa morte, foi enterrado en Westminster, no panteón de homes ilustres do Reino Unido.

Problemas coa igrexa

Fin

Gelo Cubreiro Fariña