ConCello de Poio

S it u a c ió nx e o g r á f ic a

• O municipio de Poio atópase no centro da provincia de Pontevedra, bordeando a ría do mesmo nome. Limita ao leste co  Concello de Pontevedra, ao norte co de Meis, ao oeste con Meaño e Sanxenxo, e ao sur coa citada Ría de Pontevedra.Ten unha superficie de ao redor de 35 km², que se reparten en cinco parroquias: San Salvador, San Xoán, Combarro, Samieira e Raxó con 15.853 habitantes.

O Clima

• O clima de Poio, similar ao de todas as Rías Baixas, caracterízase por ter unha forte influencia das cálidas correntes mariñas que lle outorgan un clima mediterráneo dentro do tipo oceánico.

F e s t as

• As Festas Patronais de San Xoán engloban tradicións, ritos e maxia arredor da fogueira e veñen cargadas de actividades culturais, lúdicas, deportivas e musicais. O Certame de canto coral, a exposición da Escola de Canteiros, os pasarrúas e verbenas populares, a entrega de premios e recoñecementos aos de portistas do ano, a sardiñada e o espectáculo de lume e prendido da fogueira..... son actividades que inundan a comarca de Poio dun continuo movemento de veciños e visitantes. Poio da comezo así as festas máis importantes do ano, que encadradas no programa cultural e festivo Verán en Poio, escomenzan unha andaina estival cargada de historia e tradición que traslada ao século XXI as crenzas e costumes dos nosos remotos antergos.

Esta é unha festa que agrupa nun mesmo programa todos os aspectos da cultura

marítima cun obxectivo común: realzar o patrimonio marítimo galego.

Celébrase a penúltima semana de Agosto, e, durante este período, o pobo e reencóntrase a si mesmo co seu pasado, vinculado desde sempre ao mar; é por méritos propios unha das celebracións máis esperadas do verán

galego, tanto para os visitantes como para os veciños da zona.

F e s t a d a a m e ix a• Esta festa, celebrada por vez primeira no ano

1988 en Campelo, situado na parroquia de San Xoán, nace por iniciativa da poboación debido ao seu interese por promocionar a calidade do molusco aproveitando a actividade pesqueira do municipio.

• É, por tradición e antigüidade, a festa gastronómica máis importante de Poio e, co obxectivo de dar a coñecer a auténtica ameixa cultivada na Ría e o seu importante valor gastronómico, cada ano, no mes de Xullo, os visitantes poden gozar das distintas actividades da festa, onde destacan a degustación da ameixa preparada das máis diversas formas e a bandeira de traíñas, que conta cos mellores equipos da liga galega, con oito embarcacións de trece remeros cada unha, e que percorren a distancia entre o porto de Campelo e a Illa de Tambo.

M o n u m e n t o s

• Dos dous cruceiros que se atopan na praza de San Roque, o primeiro que nos atopamos é de construción moi sinxela, xa que non conta con ningunha figura adosada á cruz. En cambio, o que preside o centro da praza preséntanos a Cristo (mirando cara á terra, polo suposto), e á Virxe do Socorro, figura recorrente na zona antiga de Combarro. Esta virxe caracterízase porque leva na súa man unha especie de garrote e porque ten aos seus pés ao demo. Trátase, sen dúbida dunha clara representación do ben sometendo ao mal.

A ig r e x a p a r r o q u ia l d e S a n R o q u e

• No lugar onde se atopa actualmente a igrexa, había en principio un oratorio, é dicir, un recinto onde se reunían os veciños para rezar, xa que as misas se realizaban na illa de Tambo, á que se podía acceder a pé cando a marea o permitía. Inicialmente rezaban a San Sebastián, pero tras sufrir unha terrible peste en toda a rexión decidiuse cambiar de patrón, e optouse por San Roque, que naquela época estaba “de moda” en Galicia, e era considerado o gran protector contra males e enfermidades.

• En Porto Santo, parroquia de San Salvador de Poio (Pontevedra), áchanse as ruínas da denominada CASA NATAL DE CRISTOBAL COLÓN ou CASA DA CRUZ, chamada así por atoparse fronte a ela un crucero en cuxa base podía lerse a inscrición "Juan Colón, 1490". Dita inscrición foi misteriosamente limada, aínda que afortunadamente existen fotografías tomadas en 1917 polo arqueólogo Luís Gorostola que confirman esta frase.

H is t o r ia d o M o s t e ir o

d e P ô io

Crese que a súa fundación data do século VII, e é atribuída a San Froitoso, aínda que hai quen considera que en realidade foi establecido por un dos seus discípulos, chamado Teodosio. Crese que a súa fundación data do século VII, e é atribuída a San Froitoso, aínda que hai quen considera que en realidade foi establecido por un dos seus discípulos, chamado Teodosio. Será a partir deste século cando o cenobio comece a gañar en poder e riqueza, grazas en gran medida á protección e devoción dos monarcas dos séculos XII e XIII. Non podemos esquecer, por exemplo, que a mesma Dona Urraca se encargou, no século XII, de doar ao mosteiro o couto de Poio e o porto de Combarro, entre moitas outras vilas dos arrededores. Pódese dicir que este enclave se erixiu en centro económico e cultural de toda a rexión. Tamén o emperador Carlos V se acordaría desta congregación, outorgándolle en 1548 un privilexio que a autorizaba a inaugurar un Colexio Maior de Teoloxía, que chegaría a contar con mestres tan ilustres como o Pai Feixoo. Así, ata mediados do século XIX Poio gozou de gran poder e influencia na zona, pero cando en 1835 Mendizábal dita a histórica Desamortización que leva o seu nome, os foros do mosteiro de Poio quedan eliminados, e a Orde de San Bieito abandona o lugar.