ADELA, AHAGIRATOU, ALICIA, ANA, ANA, ANA MARÍA, ANDINA,ANTONIA , CECILE, EMILIA, ENA ENMA, ESPERANZA, FÁTIMA,GEMMA, GISELE, GREGORIA, HANA, ISABEL, LUCINA, MARÍAANXOS, MARÍA ARACELI, MARÍA BELÉN, MARÍA DEL HENAR, MARÍADO CARMO, MARÍA DOLORES, MARÍA ELENA, MARÍA LUÍSA, MARÍALUÍSA, MARÍA XOSÉ, MARÍA XOSÉ, MARÍA YOLANDA, MARIANA,MERCEDES, MÓNICA, NURIA, NURIA, OLHA, PATRICIA, RADA,RAQUEL, ROSA, ROSA, SARA, SEN IDENTIFICAR, SEN IDENTIFICAR,SILVIA, VERÓNICA, VERÓNICA, XOSEFA, ZULAY... ADELA,AHAGIRATOU, ALICIA, ANA, ANA, ANA MARÍA, ANDINA, ANTONIA ,CECILE, EMILIA, ENA , ESPERANZA, FÁTIMA, GEMMA, GISELE,GREGORIA, HANA, ISABEL, LUCINA, MARÍA ANXOS, MARÍAARACELI, MARÍA BELÉN, MARÍA DEL HENAR, MARÍA DO CARMO,MARÍA DOLORES, MARÍA ELENA, MARÍA LUÍSA, MARÍA LUÍSA,MARIA XOSÉ, MARÍA XOSÉ, MARÍA YOLANDA, MARIANA,MERCEDES, MÓNICA, NURIA, NURIA, OLHA, PATRICIA, RADA,RAQUEL, ROSA, ROSA, SARA, SEN IDENTIFICAR, SEN IDENTIFICAR,SILVIA, VERÓNICA, VERÓNICA, XOSEFA, ZULAY... ADELA,AHAGIRATOU, ALICIA, ANA, ANA, ANA MARÍA, ANDINA, ANTONIA ,CECILE, EMILIA, ENA , ENMA, ESPERANZA, FÁTIMA, GEMMA,GISELE, GREGORIA, HANA, ISABEL, LUCINA, MARÍA ANXOS, MARÍAARACELI, MARÍA BELÉN, MARÍA DEL HENAR, MARÍA DO CARMO,MARÍA DOLORES, MARÍA ELENA, MARÍA LUÍSA, MARÍA LUÍSA,MARIA XOSÉ, MARÍA XOSÉ, MARÍA YOLANDA, MARIANA,MERCEDES, MÓNICA, NURIA, NURIA, OLHA, PATRICIA, RADA,RAQUEL, ROSA, ROSA, SARA, SEN IDENTIFICAR, SEN IDENTIFICAR,SILVIA, VERÓNICA, VERÓNICA, XOSEFA, ZULAY... ADELA,AHAGIRATOU, ALICIA, ANA, ANA, ANA MARÍA, ANDINA, ANTONIA ,CECILE, EMILIA, ENA , ENMA, ESPERANZA, FÁTIMA, GEMMA,GISELE, GREGORIA, HANA, ISABEL, LUCINA, MARÍA ANXOS, MARÍAARACELI, MARÍA BELÉN, MARÍA DEL HENAR, MARÍA DO CARMO,MARÍA DOLORES, MARÍA ELENA, MARÍA LUÍSA, MARÍA LUÍSA,MARIA XOSÉ, MARÍA XOSÉ, MARÍA YOLANDA, MARIANA,MERCEDES, MÓNICA, NURIA, NURIA, OLHA, PATRICIA, RADA,RAQUEL, ROSA, ROSA, SARA, SEN IDENTIFICAR, SEN IDENTIFICAR,SILVIA, VERÓNICA, VERÓNICA, XOSEFA, ZULAY... ADELA,AHAGIRATOU, ALICIA, ANA, ANA, ANA MARÍA, ANDINA, ANTONIA ,CECILE, EMILIA, ENA , ENMA, ESPERANZA, FÁTIMA, GEMMA,GISELE, GREGORIA, HANA, ISABEL, LUCINA, MARÍA ANXOS, MARÍAARACELI, MARÍA BELÉN, MARÍA DEL HENAR, MARÍA DO CARMO, M

Índice alfabético de poemasA boneca mecánica.............................................................................................................................12A raíz..................................................................................................................................................10Aquela noite a cidade estaba gris........................................................................................................11Biografía dun corpo..............................................................................................................................5Canción para Gulsoma.........................................................................................................................6Coraxe.................................................................................................................................................20Cuerpo desierto.....................................................................................................................................9Desde El Más Allá..............................................................................................................................20He vivido cien siglos con horas semejantes.......................................................................................18Kirsten................................................................................................................................................16La caricia perdida...............................................................................................................................18Non teño ganas de abrir a boca.............................................................................................................6Nora....................................................................................................................................................15Nós, mulleres pecadoras.....................................................................................................................15O crime.................................................................................................................................................8Polas Marías Madalenas.....................................................................................................................12Puedes reventar mi boca.....................................................................................................................14Sangre nuestra......................................................................................................................................9Se eu saíse a pasear coas miñas amigas mortas..................................................................................19Situación...............................................................................................................................................8Te busqué detrás de la vida.................................................................................................................14Un choro xordo.....................................................................................................................................7Vuelvo al origen.................................................................................................................................17Yo conocía el rincón donde ella lloraba en solitario...........................................................................14

1

NÓMINA (SUMA CRUENTA 2014 nº 1)1 Adela1 Ahagiratou1 Alicia2 Ana1 Ana María1 Andina1 Antonia1 Cecile1 Emilia1 Ena1 Enma1 Esperanza1 Fátima1 Gemma1 Gisele1 Gregoria1 Hana1 Isabel1 Lucina1 María Anxos1 María Araceli1 María Belén1 María del Henar1 María do Carmo1 María Dolores1 María Elena2 María Luísa2 Maria Xosé1 María Yolanda1 Mariana1 Mercedes1 Mónica2 Nuria1 Olha1 Patricia1 Rada1 Raquel2 Rosa1 Sara2 Sen Identificar1 Silvia2 Verónica1 Xosefa1 Zulay

51 suma e... seguirá?2

FACTOR XEOGRÁFICO (SUMA CRUENTA 2014 nº 2)

3 Alicante2 Almería1 Áraba10 Barcelona1 Biscaia3 Cádiz1 Córdoba1 A Coruña2 Granada1 León3 Lugo7 Madrid3 Málaga2 Mallorca1 Melilla1 Palencia1 Palma de Mallorca3 Pontevedra2 Tarragona1 Tenerife1 Valencia1 Xirona

51 suma e... seguirá?FACTOR CRONOLÓXICO (SUMA CRUENTA 2014 nº 3)

7 Xaneiro6 Febreiro9 Marzo4 Abril3 Maio3 Xuño3 Xullo9 Agosto1 Setembro1 Outubro5 Novembro

51 suma e... seguirá?3

TEOREMA

•A orde de factores non altera o

número das vítimas

•A orde de factores non diminúe o

sufrimento das vítimas

•A orde de factores demostra que

vir mulieribus lupus

Ata cando?

4

BIOGRAFÍA DUN CORPO

O meu corpo é da estirpe do marDeseñeino con dedos de paixónincrusteino con cunchas de ira e seducióncando me fartei das miñas vendastal como sudario trenzado polo silenciohistoria repleta de mandamentos.

O meu corpo é da estirpe da letrapóñomo Á intemperiequéntome nos seus brazosquéimome nas brasas das súas letrase sobre un puñado de cinzacoas pernas cruzadas, séntomedespoxando as miñas letras fragmentadas de entullose redacto unha elexía para Hallaj.

O meu corpo é da estirpe da luzcando me abrazouorienteime cara a mine encontreime como imaxinabaunha muller esnaquizada.

O meu corpo é da estirpe das hedrasna sombra encontrámonosas súas follas silvestres colgan sobre o meu torsoboto follase o meu corpo deserto descóbrese.

O meu corpo é da estirpe dos xitanosdas súas cadeas oxidadas elaboropulseiras e aneisnel acendo as velas de Lorcae móntoo cando se me fan estreitosos mapas deste corpo.

Ikram Abdi1

1 http://www.joiedevieculture.com/t4996-ikram-abdi#31243

5

CANCIÓN PARA GULSOMA

Pequena, vestías de verde o día da túa voda, tiñas catro anos,o teu pai, morto; a túa nai foise; deixáronte casada,"Déixenme morrer, non quero cumprir máis anos, - dicías - non máis, non máis,"

Malleiras, pan e feixóns; malleiras, pan e feixóns,inchazos, feridas e cicatrices: na terra dos dólares,dos autos e dos cartos, pequena, vímosche xa na pantalla.

Sen osiños de peluche, nin Disney sobre o xeo, nin patíns, nin hamburguesas con papitas,nin visitar aos teus amiguiños para xogar, nin patinar , nin baloncesto, nin xeado,nin apertas da mamá, nin acubillo nin cama, tremendo de frío baixo escuros ceos.

Os días en que te golpeaban, sen comida e encerrábante nun alpendre;oh, pequena! oh, pequena! a calidez do teu fermoso sorriso,o misterio do teu espírito: seguiches vivindo cando te querían morta.

Gulsoma, segue brillando, pequena; vella alma: segue, segue brillando;es un paxaro, atopaches as túas ás, es alaranxada chama;Gulsoma, ules a rosas, é o doce perfume do teu sorriso,nunha terra de rochas, es un río que corre e corre e segue correndo.

De que cor é o paraíso nos teus sonos?

Gulsoma, segue brillando, pequena; vella alma: segue, segue brillando;es un paxaro, atopaches as túas ás, es alaranxada chama;Gulsoma, ules a rosas, é o doce perfume do teu sorriso,nunha terra de rochas, es un río que corre e corre e segue correndo.

De que cor é o paraíso nos teus sonos?

Usha Akella2

NON TEÑO GANAS DE ABRIR A BOCA

Non teño ganas de abrir a bocaDe que debo cantar?Eu, que estou odiada pola vida,Non hai diferenza entre cantar ou non cantar.---------------Por que debo falar da dozura?Cando sinto eu tanta amargura.Oh, o festín do opresorTocoume a boca.Non teño nin un compañeiro nesta vida

2 http://www.poesiasolidariadelmundo.com/2011/06/cancion-para-gulsona.html

6

Para quen podo estar doce?Non hai diferenza de falar, rir,Morrer, ser.Eu coa miña soidade esgotadaCon dor e tristura.Nacín para nada.A boca débese precintar.Oh o meu corazón!, xa sabes que é a primaveraE o momento para celebrar.Que debo facer cunha á atrapada?Que non me deixa voar.Estiven calada por demasiado tempoPero nunca esquezo a melodía,Porque cada momento murmuro euAs cancións do meu corazónQue me lembran oDía que vou romper a gaiola.Voar desta soidadeE cantar como un melancólico.Non son unha débil árbore de chopoQue calquera vento vai sacudir.Son unha muller afgá,Así que só ten sentido para laiarse.3

UN CHORO XORDO

O son das verdes pegadas está na chuviachéganos dende a estradaalmas sedentas e faldras poeirentas chegaron do desertoa súa ardente respiración e o espellismo fundidodas súas bocas secas e de po cubertaschégannos, agora, dende a estradaos seus atormentados corpos, rapazas criadas na dora ledicia afastada dos seus rostroscorazóns vellos e aliñados de fendasnon xorden sorrisos nos inhóspitos océanos dos seus beizosnin unha bágoa xermola da seca canle dos seus ollosOh Deus!Podería ignorar se os seus xordos choros que saltaron do ceo,alcanzan as nubes?O son das verdes pegadas está na chuvia.

Nadia Anjuman4

3 http://www.mahmag.org/espanol/index.php?itemid=204 http://www.epdlp.com/texto.php?id2=4551

7

SITUACIÓN

Agora anoitece sobre as casas.Quen vive nelas?A rúa é un selo negroque a miña voz non logra romper.

Soa, subo ao meu cuartoo meu corazón está calado e quentecomo area onde só o solcruzou por séculos.

Dende as outras casas escoitovoces, humedecidas con risas.Os corazóns dos nenos burbullandentro deles como grumos de sorbete.

A miña lingua está muda como un feto.Nin sequera podo lembrarpoemas para instalalos como reixassobre este abismo de silencio.

Esta noite, se os sonos cheganserán pequenos e distantes.Ningunha lúa desafiaráo negro do infinito.

Judith Beveridge5

O CRIME

O meu crime é o crime dos devezos e dos soños que incomodan.

Eu culpable de fantasías aviventadasdesta fe que me cinxe e me involucraofendía ós que van a pé e nunca cabalgan cometasofendía ós que querían só camiñar e non facer preguntas.

Camiño, coa cabeza que me raparon os ofendidos.O meu crime de bailar cando todos van correndo.

O meu crime é o crime despiadado de fecharme na utopía.

O meu escudo invisible poden velo todos os necios.Yolanda Castaño in Delicia

5 http://www.festivaldepoesiademedellin.org/es/Revista/ultimas_ediciones/54_55/beveridge.html

8

SANGRE NUESTRA

Sangre mía,de alba,de luna partida,del silencio.de roca muerta,de mujer en cama,saltando al vacío,Abierta a la locura.Sangre clara y definida,fértil y semilla,Sangre incomprensible gira,Sangre liberación de sí misma,Sangre río de mis cantos,Mar de mis abismos.Sangre instante donde nazco adolorida,Nutrida de mi última presencia.

CUERPO DESIERTO

Algunos cargan mi cuerpo desiertotras su espaldacomo si fuera el senderoun día cruzado hacía mí.Mientras, me mezclo inclementecon cenizas de todas las calmasconvirtiendome en mar de tormentas,de huesos perdidos.En algo indistinguible,mitológico,aún más errante que CRISTO,que el llanto.Más insolente que la ceguedad,más enfebrecido que miembro erecto de perro,más cotidiano que la mano dentrode la falda infantil,más prestado que el dinero.Me convierto en pena clavadaen carne vacía,en perseguido persiguiéndote,cavador de gritos,en habitantede este cuerpodesierto.

Susana Chávez6

6 http://lastresyuncuarto.wordpress.com/tag/susana-chavez/

9

A RAÍZ

Escribe o teu último poemae cálzao coa túa renuncia;anuncia a túa nova derrotae volve comezar, que ese é o teu fado.Escribe o teu poema nun desexo,non temas,cun bolígrafoou un lapis;habita nel.Non se ha de converter nun cadrocuxas cores haberán de revelar a súa natureza;estende, pois, todas as túas bágoas.Que non haxa tinta que as chore contigo.Recolle o pouco que queda do teu ánimoE envorca nel o teu optimismo.Non busques as causas:Ti es unha delase tamén a máis ardua.A dor da rebeldía que en ti bole nunca se acostumará a eles;A dor da rebeldía que en ti bole nunca deixará de combatelos;Non te retires,as túas outras vidas,proporcionaranlles, a eles,escadascoas que treparán ata ti.Superarante,seguro,mais non te deixes levar pola tentación do retorno á orixe;resiste aos nenos que hai en ti.Levaos,non lles concedas tregua.Faralo?Sei que non.Desprega a negrura da túa caídasen facela seguir de desexo ningún.Seguirás retrocedendose non elixes un lugar onde deterte;modératepara que non se te castigue.Ou somérxetepara que non te convertas noutra.Seguirás indo cara atrás;escolle un colofón axeitadoe cúrvate,despois esténdetepara formar un círculo que de ti

10

se apiade.Pero segue así, arqueada,para logo estirarte.Resga o teu último poema.

E con...ti...nú...aHuda Al-Daghfag7

AQUELA NOITE A CIDADE ESTABA GRIS

Aquela noite a cidade estaba gris. Vinotodo a través da xanela

do auto o tempo permítenos elaborar

os sonos en cámara lentaun home eunha muller

ea rúaa pesardo seu autocontrol odian e aman

con moita intensidade: eltomouna do brazoe por que ía

cuestionar euo evidente: todoaconteceu certamente

e sen ritmo e elesgazou a man dela

da súa extremidade e contexto. Claro que

o procesofoi doloroso pero mudo.Logo el desapareceu pola rúa

coa man dela na súaos sonos non teñen resposta

sen man suplicando ela caeu

na beirarrúa suplicandoestendeu o seu pulso sen sangue

cara a minpero agora son sonos e ninguén

sangra xa,eupoño en marcha o auto e desaparezopola rúa

Agneta Enckell8

7 https://vocesypalabras.wordpress.com/tag/poesia-arabe/8 http://emmagunst.blogspot.com.es/2012/02/agneta-enckell-aquella-noche-la-ciudad.html

11

POLAS MARÍAS MADALENAS

Tsar Dúsanpido clemenciapolas mulleres apedradas,polas súas cómplices noites escuras,polo olor a trevo e pólasonde caeron embriagadascomo paspallás ou arceas,polas súas vidas desprezadas,pola compaixón que as súas penasde amor non recibiron.Pido clemenciapolo claro de lúa e rubísda súa pel,polos seus crepúsculos,polas chuvias de cabelos soltos,polas ramas prateadas dos seus brazos,polos seus amores despoxadose malditos:polas Marías Madalenas.

Desanka Maksimovic9

A BONECA MECÁNICA

Máis que isto, oh, si, máis que isto pódese quedar caladaLargo pódese mirar cunha mirada mortao fume dun cigarro,a forma dunha taza,a pálida flor dos deseños dunha alfombra,una liña imaxinaria na paredePódese cos dedos secoscorrer as cortinas cara a un lado e verunha pesada chuvia caer sobre a rúa,a un neno parado nunha porta cos seus volantíns multicolores,a unha carreta marchar da praza baleira cun ruidoso apuroPódese estar aí coas cortinas corridas, mais,como xorda e cegaPódese gritar cunha voz falsa e descoñecida: Eu amoPódese ser unha fermosa e sa mullercun corpo de pel estirada e louzáns seos,baixo o abrazo dominante dun varónNa cama, pódese manchar a virtude do amor cun borrachoun tolo ou un vagabundo

9 http://fernando-sabido-sanchez.blogspot.com.es/2011/08/4704-desanka-maksimovic.html

12

Pódese con astucia desprezar todos os misteriosos enigmasou soamente descifrar un crebacabezas e alegrarse do descubrimientodunha resposta tonta,una resposta sen sentidosi, como de cinco ou seis letras

Durante toda unha vidapódese estar de xeonllos,coa cabeza baixa, ao lado dun frío sarcófagopara poder ver a Deus na tumba dun desconocidoPódese converter unha en crente grazas a unha moeda sen valorou podrecer na ábsida como un vello predicador

Pódese de tal xeito comoun cero na resta, suma e multiplicaciónalcanzar o mesmo resultadoPódese sentir o teu ollono seu abrocho de ira,como un pálido botón nun vello zapatoPódese un secarcomo a auga no seu charco

A vergoña pode gardar un momento de belezacomo unha obscura foto tomada de xeito rápidogardada no fondo dun baúlou como colgar o retrato dun condenado, vencido ou crucificadono marco baleiro do díaPódense cubrir os buratos das paredes con máscarasou unirse máis aínda con imaxes sen sentido

Como bonecas mecánicas pódese ver o mundocon ollos de porcelanae durmir ano tras ano, nunha caixa de veludo e tuleco corpo recheo de pallaPódese a cada escandalosa cariciaSen ningunha razón gritar:Oh, que feliz son!

Forugh Farrojzad10

10 http://www.academia.edu/4308933/POES%C3%8DA_IRAN%C3%8D_CONTEMPOR%C3%81NEA

13

YO CONOCÍA EL RINCÓN DONDE ELLA LLORABA EN SOLITARIO

Yo conocía el rincón donde ella lloraba en solitario,cerca de una fuente,cerca de un metro,de un descampadomi niña de ojos de nadie,esta muñeca de trapo ,desmembrada de tanto sufrir, ahorcada en su noche,prisionera de sí misma, prisionera de sí.

PUEDES REVENTAR MI BOCA

Puedes reventar mi bocapero no entrarás en mis dominiosallí donde el corazón se abre y se regala

podrás acabar con todo un universopero no conseguirás apagar mi estrella en los ojos

no podrás conocer el fondo de un amorconstruido delicadamente de vidrio y trémulas lágrimas

seguirás hasta tu fin confundiendotu egoísmo y el mundo

que pena que los monstruosestéis ciegos para amar y ser amados.

TE BUSQUÉ DETRÁS DE LA VIDA

Te busqué detrás de la vidaencontrando un cementerio quemado,donde sólo sobrevivieron lápidasy muerte sobre muerte...

y sin embargo a lo lejosentre el paisaje negrosobrevivió una flor rojay un sueño de pájarosvolaba por el cielo inalcanzable.

Cristina Martín (Princesa Inca)11

11 http://laprincesainca.blogspot.com.es/2012_11_01_archive.html

14

NÓS, MULLERES PECADORAS

Somos nós, mulleres pecadoras,as que non sentimos temor ante agrandeza daqueles, os señores de hábito.As que non vendemos as nosas vidas,as que non inclinamos a cabeza,nin xuntamos as nosas mans en sinal de devoción.Somos nós, mulleres pecadoras;mentres aqueles que venden a colleita dos nosos corpos,exáltanse, vólvense distinguidos,convértense en simples príncipes do mundo material.Somos nós, mulleres pecadoras,as que saímos levantando a bandeira da verdadecontra a barricada de mentiras esparexida sobre as avenidas;as que encontran historias de persecuciónamoreadas en cada soleira,as que se dan conta que esaslinguas que poderían falar,foron acernadas.Somos nós, mulleres pecadoras.Mesmo se a noite nos persegueestes ollos non haberán de apagarse.Non insistan en volver levantara parede xa construída.Somos nós, mulleres pecadoras,as que non sentimos temor ante agrandeza daqueles, os señores de hábito.As que non vendemos os nosos corpos,as que non inclinamos a cabeza,nin xuntamos as nosas mans en sinal de devoción.

Kishwar Naheed12

NORA

Eu era unha boneca,unha boneca como filla do meu pai,unha boneca como esposa do meu marido.Eu era un xoguete para eles.

Permito a Nora ircon coidado, déixoa irderrubando os altos murose abrindo as portas a profundos cuartos interiores,déixoa solta no aire e énchese de liberdade.

12 http://franciscocenamor.blogspot.com.es/2007/08/poema-del-da-nosotras-mujeres-pecadoras.html

15

Eu son un ser humanomesmo antes de ser esposa dun maridoe antes de ser nai dos nenos;son un ser humano, en primeiro lugar.

Eu son un ser humano,as cadeas xa están rotas,o camiño cara á liberdade está abertoe o poder dado polo ceo está repleto.

Ah, novas rapazas,seguídeme como ao voso propio espertar,levantádevos e exercede o voso poder!A luz dun novo día está a brillar.

Na Hye-Sok13

KIRSTEN

Y otra vez me despierto dentro de mi cuerpo/Y otra vez el techo es otro distinto/A 90º queda la ventana/Y los metales que aún creen en Dios no dejan de gritar/Cierro los ojos/ sueño con mi almohada/Sueño con que es sábado o fiesta o domingo/Sueño con verdes campos/ con el azul del mar/Y despierto en otra cama a 200 imágenes por segundo/

A 270º debería aparecer tu cara/Y no esta ausencia gris que se empeña en reemplazarte/Parece que este reloj sólo recuerda las 7:00/Cuando mi vida al cambio vale/ una taza de café/

No recuerdo el pasillo pero estoy en la cocina/Con la cabeza gacha con los dedos hirviendo/ Mirando hipnotizada el congelador/Repitiendo en voz baja: intenta controlarte/Aprieto los labios/ aprieto los puños/Contraigo el vacío que respira en mi abdomen/Me automatizo en el trabajo/ cuento calorías/Salgo y entro de este coma/ pierdo el autobús/

13 http://mlarnaiz13.blogspot.com.es/2013/07/nora.html

16

He cumplido esta misión:/Destrucción masiva de recuerdos/Ahora busco la felicidad en el estribillo fácil de las canciones/En la sombra de edificios construidos en technicolor/En los souvenir de las exclusivas tiendas de museo/

He decidido conservar sólo los buenos momentos/Los he guardado en burbujas temporales/ En suaves cápsulas de goma coloreada/Que escondo en el cosmos oblicuo del ombligo/

Las dejo ir/ y se elevan suavemente hacia el cielo/

Las miro viajar/Hasta que se pierden en el infinito/

Lucía Plaza14

VUELVO AL ORIGEN

Vuelvo al origen.VuelvoComo un animal herido.Como un poetaCon la mano en la garganta.Vuelvo.

Estoy donde debo.

Y sin embargo, nada me pertenece.No es mío este jardín.No estas ventanas sin respuesta.

Y entonces, el vino no me salvaY el origen es soloUn cerrar los ojos.Mirar al vacío, desafiante.

Dejar caer la vida,Rogarle que no duela.

Laura Rosal15

14 http://fractalfestivalpoetico.blogspot.com.es/2011/10/ineditos-lucia-plaza.html15 http://nieblaeterna.blogspot.com.es/2011/11/vuelvo-al-origen-laura-rosal.html

17

HE VIVIDO CIEN SIGLOS CON HORAS SEMEJANTES

He vivido cien siglos con horas semejantesHe sufrido la ciega soledad del pajaro caidola cruda languidez de los cielos abiertos.Amé la lluvia rota en la ciudad antiguael humo los cristales los astros

desatándose.Nada me sobra en cambio.

La palabra es el donque solicito.

Ada Salas in Arte y memoria del inocente16

LA CARICIA PERDIDA

Se me va de los dedos la caricia sin causa,Se me va de los dedos... En el viento, al pasar,La caricia que vaga sin destino ni objeto,La caricia perdida, ¿quién la recogerá?

Pude amar esta noche con piedad infinita,Pude amar al primero que acertara a llegar.Nadie llega. Están solos los floridos senderos.La caricia perdida, rodará... rodará...

Si en los ojos te besan esta noche, viajero,Si estremece las ramas un dulce suspirar,Si te oprime los dedos una mano pequeñaQue te toma y te deja, que te logra y se va.

Si no ves esa mano, ni la boca que besa,Si es el aire quien teje la ilusión de besar,Oh, viajero, que tienes como el cielo los ojos,En el viento fundida ¿me reconocerás?

Alfonsina Storni17

16 http://www.poesiademujeres.com/2012/04/he-vivido-cien-siglos-con-horas.html17 http://cvc.cervantes.es/actcult/storni/antologia/antologia08.htm

18

SE EU SAÍSE A PASEAR COAS MIÑAS AMIGAS MORTAS

Se saíse a pasear coas miñas amigas mortasa cidade seguramente anegaríase de rapazas mudaso aire uliría a morteas murallas exhibirían bandeiras brancas ao voodeteríase o tráfico,se saíse a pasear coas miñas amigas mortas.

Se saíse a pasear coas miñas amigas mortas,veríase a multitude de mozos,cos peitos nus e atravesados,preguntarlle a vostedesPor que ordenaron que debiamos durmirantes da hora sinalada,por que nos tivemos que deitar se había fríoe estabamos chorando,ademais, non tivemos tempode acomodarnos os cabelos?,se saíse a pasear coas miñas amigas mortas.

Se saíse a pasear coas miñas amigas mortasunha multitude deteríase a mirar con estuporá máis grácil falanxe que antes furou a terraá máis sagrada das procesións que desfilaron por estas rúasá máis gloriosa e ensanguentada das resurreccións,se saíse a pasear coas miñas amigas mortas.

Se saíse a pasear coas miñas amigas mortas,a lúa chea treparía alto como un ramallete de azarespara coroar as súas frontes,dentro das concavidades baleiras dos seus ollosas orquestras, tocando himnos funerarios,farían danzar os seus rizos, as súas vendas manchadas.Oh, cantos de vostedesmorrerían de remordemento!sóse eu saíse a pasear coas miñas amigas mortas.

Rita Sumí-Papá18

18 http://www.laurenmendinueta.com/voces-de-grecia-rita-sumi-papa/

19

CORAXE

Non serei escrava de ningún amor.A ninguéndevolverei o sentido da súa vida,o seu dereito ao crecemento constanteata o último alento.

Atadas as mans polo escuro instintoda maternidade,sedenta de tenrura como o asmáticode aire,con que empeño constrúo en mino fermoso egoísmo humano,reservado dende hai séculospara o varón.

Contra minestán todas as civilizacións do mundo,todos os libros santos da humanidadeescritos por anxos místicoscoa expresiva pluma do lóstrego.Dez Mahomasen dez elegantemente balorecidaslinguasameázanme coa condenaciónna terra e no ceo eterno.

Contra minestá o meu propio corazón.Amestrado por mileniosna cruel virtude da vítima.

Anna Swir19

DESDE EL MÁS ALLÁ Desconozco los motivos,aun ahora, desde aquí,el más allá,todavía los ignoro.

Mi presencia palpable de mujerdesencadenaba en ti la furia salvaje.

19 http://cafelang.blogspot.com.es/2006/02/coraje-poema-de-anna-swir.html

20

Golpes, caricias brutales,besos acerados y sombras homicidasacercabas día y noche en ofrendaa mi pesadilla,cada vez que los miedos, tuyos,te corroían los huesos vacíos yel lobo feroz que te habitate buscaba para saciarsehambriento de víctimas.

En los días que, valerosamente,descuartizabas mi vida yla sensación de terrorera mi fiel compañera,esos días, yo, ya moría.Impotentemente moría. El esqueleto se me achicaba instintivamente —más intuitivo que yo—Mi alma se ahuyentaba envuelta en tembloresy mis pies se paralizaban temerosamenteinvocando con gesto desolado la invisibilidad.

En mi postrero día…Tus ojos sombríos arribaron en mi cuello.Tus voces coléricas asesinaron mi cuerpo.Tus siniestras manos dieron partida,bajo un mortal silencio,a mi último lamento.

Hoy por hoy, todavía algunas veces en la casa (en el mundo) huele a sangre…

A partir de ahora tus noches se llenarán de sombras;mi presencia ausente de mujer, por siempre ya impalpable,te visitará suscitándote inquietudes eternas… Que así sea, y tu desvelo infinito. Por los siglos de los siglos, AMÉN.

María Zurbano20

20 http://www.poesiademujeres.com/2013/01/desde-el-mas-alla.html

21

25 de novembro: Día Internacional contra a Violencia de Xénero

20 poetisas, 24 poemas, 51 vítimas

Ikram Abdi Biografía dun corpoUsha Akella Canción para GulsomaNadia Anjuman: Non teño ganas de abrir a boca

Un choro xordoJudith Beveridge SituaciónYolanda Castaño O crimeSusana Chávez: Sangre nuestra

Cuerpo desiertoHuda Al-Daghfag A raízAgneta Enckell Aquela noite a cidade estaba grisDesanka Maksimovic Polas Marías MadalenasForugh Farrojzad A boneca mecánicaCristina Martín (Princesa Inca): Yo conocía el rincón donde ella lloraba en solitario

Puedes reventar mi bocaTe busqué detrás de la vida

Kishwar Naheed Nós, mulleres pecadorasNa Hye-Sok NoraLucía Plaza Kirsten Laura Rosal Vuelvo al origenAda Salas He vivido cien siglos con horas semejantesAlfonsina Storni La caricia perdidaRita sumí-papá Se eu saíse a pasear coas miñas amigas mortasAnna swir CoraxeMaría Zurbano Desde El Más Allá

A presente Crestomatía é o resultado dun traballo colaborativo do equipo de biblioteca e do club de lectura “Pedra do Acordo”

do IES “San Paio” de Tui, en homenaxe ás vítimas da violencia de xénero.

22

A VIOLENCIA DE XÉNERO NON TEN VOLTA

CÓMPRE ERRADICALA XA!

23