1

ΚΥΠΡΟΣ: Κοιτίδα του Ελληνικού Αλφαβήτου και

της Γνώσης στις Απαρχές του Ελληνισμού

Ο μύθος περί κυπρομινωικής γραφής - Ετεοκυπρίων και περί προελεύσεως του ελληνικού αλφαβήτου από το φοινικικό.

Ποια είναι η ελληνική συλλαβική γραφή.

CYPRUS: Cradle of the Greek Alphabet and

Knowledge at the Birthplace of Hellenism

The myth of the Cypro-Minoan script – the Eteocypriots and the origins of the Greek alphabet in the Phoenician.

Which is the Greek syllabary?

Savvas Papadopoulos“To Kafestiatorio”

parking area ofAgios Neophytos Monastery

8577, Paphos00 357 26 913 913

spapadopoulos@cytanet.com.cy

Πολιτισμός στην Κύπρο από τη νεολιθική εποχή

Σύμφωνα με τη χρονολόγηση των διάφορων ευρημά-των της αρχαιολογικής σκαπάνης, ο πολιτισμός στην Κύπρο έχει να επιδείξει πανάρχαιες καταβολές, που εκτείνονται μέχρι τη νεολιθική περίοδο, δηλαδή την 8η χιλιετηρίδα π. X.

Στον προϊστορικό οικισμό της Χοιροκοιτίας ο πρωτό-γονος Κύπριος προβαίνει στην ανέγερση οργανωμέ-νων οικιστικών μονάδων με αξιοθαύμαστη λειτουρ-γική δομή και στο συνοικισμό Τέντα της Καλαβασού στη λεία επιφάνεια της εσωτερικής όψης ενός τοίχου βρέθηκαν ίχνη ζωγραφικής σύνθεσης, από την οποία διασώθηκαν δύο ανθρώπινες μορφές κόκκινου χρώ-ματος, με υψωμένα τα χέρια1.

Επιπλέον, τα ποικίλα ευρήματα που ανευρέθηκαν μαρτυρούν τη δεξιοτεχνία με την οποία ο πρωτόγονος Κύπριος διακοσμούσε τα πέτρινα αγγεία, αλλά και κα-τασκεύαζε πρωτόγονα κοσμήματα. Η προσπάθεια για

Civilization in Cyprus since Neolithic times

The scientific dating of the various items excavated by archaeologists, indicates that civilisation in Cyprus began as far back as the Neolithic period in the 8th millennium BC.

At the prehistoric settlement of Choirokitia, primitive Cypriots built organised housing units with a remark-ably functional structure, and on the smooth inner surface of a wall at Tenta settlement in Kalavassos, traces were found of a painting of which a section has survived depicting two human forms with arms raised high1.

Moreover, the various findings bear witness to the skill with which primitive Cypriots decorated stone vessels and fashioned primitive jewellery. The effort to create better living conditions and improve the aesthetics of

1. http://www.mcw.gov.cy/mcw/da/da.nsf/All/FEF9127EDA620270C225719B00228342?OpenDocument

2

καλύτερες συνθήκες ζωής και για ωραιότερη εμφάνι-ση φανερώνουν, τόσο τη θέληση, όσο και την ικανό-τητά του να δημιουργήσει πολιτισμό.

Και εδώ γεννιούνται δύο σημαντικά ερωτήματα σε σχέ-ση με τον τίτλο της έρευνας:

1. Ποια μπορεί να είναι η εξέλιξη αυτού του πρω-τόγονου πολιτισμού, ο οποίος προηγείται κατά 4.000 χρόνια της εμφάνισης του καλούμενου ιν-δοευρωπαϊκού πολιτισμού;

2. Εάν η λογική υπαγορεύει, ότι η γραφή κατά-γεται από τις αρχικές απλές ζωγραφικές εικόνες, τότε ποια μπορεί να είναι η συμβολή και η πο-ρεία της ζωγραφικής αυτού του πολιτισμού στα 6.000 χρόνια, που μεσολάβησαν μέχρι το 2.000 π.Χ., οπόταν και εμφανίστηκε η κυπροσυλλαβική γραφή;

Η καταγωγή του Ομήρου από την Παλαιά Σαλαμίνα (Σαλαμιού)

Αυτό, που πρωτίστως προκαλεί και που αναζητείται εδώ, δεν είναι ο τόπος καταγωγής του μεγάλου ποι-ητή, αλλά το απίστευτα για την αρχαία εκείνη εποχή υψηλό επίπεδο πολιτισμού που βρίσκεται κρυμμένο πίσω από την πατρίδα του.

Το γεγονός, ότι στα δύο Ομηρικά Έπη, την Ιλιάδα και την Οδύσσεια, επικρατεί κυρίως η ιωνική διάλεκτος οδήγησε, τόσο τη Σμύρνη, όσο και τη Χίο να διεκδι-κήσουν την καταγωγή του Ομήρου. Η αδυναμία των επιχειρημάτων, καθώς και η έλλειψη μίας δυνατής, ζω-ντανής και αυθεντικής μαρτυρίας για την καταγωγή του ποιητή, σταδιακά οδήγησαν δεκάδες πόλεις να προστεθούν στον κατάλογο των πόλεων, που στηρι-ζόμενες σε ισχνά επιχειρήματα ή σε στοιχεία με καθα-ρά μυθικό χαρακτήρα, διεκδίκησαν την καταγωγή του. Το γεγονός αυτό μας επιτρέπει να εικάσουμε, ότι η πα-τρίδα του καταστράφηκε και γι’ αυτό δεν προστάτευσε τη σπουδαία κληρονομιά της.

Για την πληθώρα των μαρτυριών, που θέλουν τον Όμηρο να κατάγεται από τη Σαλαμίνα της Κύπρου, και οι οποίες αντλούνται από μη Κύπριους συγγραφείς, ώστε να μην χαρακτηριστούν και αυτές ως ευσεβής πόθος, αναφέρομαι εκτενώς στο βιβλίο μου με τίτλο “H Σαλαμίνα της Πάφου - Μαρτυρίες και θεωρίες” 2.

life reveals both the will and the ability of this ancient people to create civilisation.

And here two important questions arise in connection with the title of this paper:

1. How did this primitive civilisation, which came 4000 years before the appearance of the so-called Indo-European civilisation, evolve?

2. If logic dictates that writing originates from an-cient simple painted images, what could be the contribution and course of the paintings in the 6000 years that came before 2000 BC and the appearance of the Cypro-syllabic script?

The origins of Homer in Old Salamis (Salamiou)

That which is chiefly sought here is not the place from where the great poet originated, but the unbeliev-ably high level of civilisation – for those ancient times – hidden behind his homeland.

The fact that both Homeric works – the Iliad and Od-yssey – are written mainly in the Ionic dialect, has led both Smyrna and Chios to claim Homer as their own. The weakness of the arguments, as well as the ab-sence of powerful, living and authentic evidence on the poet’s origins gradually led to scores of cities be-ing added to the list of those cities which, relying on thin arguments or facts of a clearly mythical nature, claiming to have been Homer’s birthplace. This ena-bles us to speculate that perhaps the poet’s home-land was destroyed and that was why it was not able protect its great heritage.

In my book entitled “Salamis of Paphos – Testimonies and Theories”2 I refer extensively to the large body of evidence which points to the fact that Homer was descended from Salamis in Cyprus. This evidence is drawn from non-Cypriot authors, in order to ensure that it too is not characterised as wishful thinking.

2.Να διευκρινιστεί, ότι δεν αναφέρομαι στη γνωστή Σαλαμίνα της Κύ-πρου, αλλά σε μία δεύτερη, συνώνυμη πόλη-βασίλειο, την οποία πλέον ονομάζω Παλαιά Σαλαμίνα. Η Παλαιά Σαλαμίνα βρισκόταν κοντά στο σημερινό χωριό Σαλαμιού και κατεστράφη από σεισμό γύρω στον 11ο π. Χ. αιώνα. Η γνωστή Σαλαμίνα φαίνεται να έχει μετονομαστεί από την αρχική της ονομασία “Αμμόχουστος” σε Σα-λαμίνα από αποίκους, που μετοίκησαν από την Παλαιά Σαλαμίνα σε άγνωστο χρόνο, αλλά πριν από τον 5ο π. Χ. αιώνα. Αυτή η πόλη, η πόλη της Παλαιάς Σαλαμίνας, φαίνεται να είναι η πραγμα-τική πατρίδα του Ομήρου.

2.It should be clarified that I am not referring to the well-known Salamis of Cyprus, but to a second city-kingdom, which from now on I will call Old Salamis. Old Salamis was situated near the modern village of Salamiou and was destroyed by earthquake in about the 11th century BC. It seems that the well-known Salamis was renamed from its original name of ‘Ammochoustos’ to Salamis by settlers who moved from Old Salamis at an unknown time before the 5th century BC. It seems that this city, the city of Old Salamis, was Homer’s real birthplace.

3

Κοιτίδα της ελληνικής γνώσης η Κύπρος

Ενώ η επίσημη ιστορία θέλει τον Ελληνισμό να φθά-νει στην Κύπρο με τον αποικισμό των Αχαιών (1.250 - 1.000 π.Χ.), εντούτοις η λογική προσέγγιση μιας σει-ράς γεγονότων καταδεικνύουν, ότι ο Ελληνισμός στην Κύπρο χάνεται στα βάθη της αρχαιότητος.

Όσο αιρετικό κι αν αντηχεί, διαφαίνεται, ότι η Κύπρος υπήρξε κοιτίδα της γνώσης στις απαρχές του Ελληνι-σμού και γέννησε το ελληνικό αλφάβητο. Αυτή η γνώ-ση μεταλαμπαδεύτηκε στον ευρύτερο ελλαδικό χώρο, όπου ρίζωσε βαθιά, άνθισε και καρποφόρησε. Το γεγονός αυτό στηρίζει και η αναφορά του Ησυχίου3 στο ομώνυμο λεξικό, όπου στο λήμμα “ομφαλός γης” αναφέρεται πρώτα η Πάφος και μετά οι Δελφοί. Έτσι, όταν μιλάμε για αποικισμό των Αχαιών, στην πραγματικότητα πρόκειται για πηγαινοερχομό στην πατρώα γη.

Η Κύπρος κέντρο του “παγκόσμιου” εμπορίου

Η γεωγραφική θέση της Κύπρου την είχε καταστήσει κέντρο του εμπορίου, αφού βρίσκεται στο σταυρο-δρόμι των σπουδαιότερων αρχαίων πολιτισμών, ενώ ταυτόχρονα λειτουργεί ως γέφυρα ανατολής και δύ-σης, αλλά ακόμη και ως συνδετικός κρίκος τριών ηπεί-ρων. Έτσι, η όποια, σκόρπια ακόμη, γνώση συσσω-ρευόταν στο νησί μέσω των εμπόρων. Εδώ γινόταν η αξιολόγηση, το πάντρεμα, το μέστωμα και τέλος η αξιοποίηση της γνώσης. Αυτό συνέτεινε στο να ανεβεί ραγδαία το βιοτικό, το πολιτιστικό, αλλά και εμποροβι-ομηχανικό επίπεδο της Κύπρου, με αποτέλεσμα να εμ-φανιστεί πολύ επιτακτικά η αναγκαιότητα για γραφή. Ως μαρτυρία για το υψηλό πολιτιστικό και εμποροβι-ομηχανικό επίπεδο της Κύπρου μπορούμε να αναφέ-ρουμε τα αποτελέσματα των ανασκαφών, που γίνο-νται τα τελευταία χρόνια στην περιοχή «Μαυροράχη» του χωριού Πύργος της Λεμεσού4.

Οργανωμένη βιομηχανική μονάδα του 2.350 π.Χ.

Η αρχαιολογική σκαπάνη έχει φέρει στο φως την αρ-χαιότερη βιομηχανική μονάδα που λειτούργησε ποτέ στον κόσμο. Πρόκειται για μία ποικιλοπαραγωγική βι-ομηχανία, η οποία λειτούργησε σε έναν ενιαίο χώρο 4.000 τ.μ. από το 2.350 π.Χ. έως το 1.850 π.Χ. και που καταστράφηκε από σεισμό. Κάτω από τη στέγη της λειτούργησε το πρώτο εργαστήριο αρωματοποιί-ας στον κόσμο, καθώς και εργαστήριο παραγωγής φαρμακευτικών προϊόντων. Σε άλλα τμήματα λειτούρ-γησαν εργαστήρια επεξεργασίας χαλκού, όπου εντο-πίστηκαν στοιχεία καύσης ελαίου για υψηλή θερμο-

Cyprus – cradle of Greek knowledge

Although the official version of history says that Hellen-ism arrived in Cyprus through its colonisation by the Achaeans (1250 - 1.000 BC), a logical approach to a series of events indicates that Hellenism in Cyprus was a cradle of knowledge at the birth of Hellenism and created the Greek alphabet. This knowledge was transmitted to the broader Greek world where it took root, blossomed and bore fruit. This is supported by the reference by Hesychius3 in his dictionary, where under the entry “ομφαλός γης” (navel of the earth) Paphos is mentioned first and then Delphi.

Thus when we speak about colonisation by the Achaeans, what we really mean is that they were go-ing back and forth from the motherland.

Cyprus a centre of ‘world’ trade

The geographical position of Cyprus at the crossroads of the most important ancient civilisations meant that the island served as a bridge between east and west, and at the same time formed a link between three continents. Thus all knowledge, albeit still scanty and fragmented at the time, accumulated on the island through the traders. This is where knowledge was evaluated, brought together, matured and, finally, made use of. This contributed to a rapid rise of the living standards and the cultural, commercial, and in-dustrial level of Cyprus, which led to a very imperative need for written language.

The results of the excavations taking place in recent years in the Mavrorachi region of Pyrgos village in Li-massol4 bear witness to the high cultural and com-mercial-industrial level of Cyprus .

Organised industrial unit in 2.350 BC

Archaeological digs have brought to light the world’s oldest industrial unit. This was an industrial complex which produced a variety of goods, and was run in a single space covering an area of 4.000 square metres, from 2.350 BC until 1.850 BC, when it was de-stroyed by earthquake. The first perfume workshop and a workshop producing medicines operated un-der its roof. In other departments there were copper-processing workshops, where evidence has been found of the burning of oil at high temperatures - a unique finding in the ancient world. The complex also

3.Ησύχιος, εκδ. M.Schmidt, Jena, 1858-1868. Εν λ. γης ομφαλός, η Πάφος και οι Δελφοί.

4. www.pyrgos-mavroraki.net

4

κρασία, πράγμα το οποίο αναφέρεται ως μοναδικό εύρημα στον αρχαίο κόσμο. Λειτούργησαν, επίσης, εργαστήρια παραγωγής ελαιολάδου, κρασιού και κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων. Εδώ εντοπίστη-καν υπολείμματα επεξεργασίας από το αρχαιότερο μετάξι, παλαιότερο ακόμη και από αυτό της Κίνας.

Τέλος, λειτούργησε τμήμα κατασκευής χρωμάτων και από τα στοιχεία που ανευρέθηκαν μαρτυρείται, ότι οι Έλληνες έβαφαν με πορφύρα μερικές εκατοντάδες χρόνια πριν από τους Φοίνικες.

Η γραφή στον ευρύτερο ελλαδικό χώρο

Για να προσεγγίσουμε σωστά την κυπροσυλλαβική γραφή ή αλλιώς το κυπριακό συλλαβάριο, πρέπει πρώτα να δούμε τι συμβαίνει με το θέμα της γραφής στο σύνολο του ελλαδικού χώρου.

Από τον ελλαδικό χώρο η αρχαιολογική σκαπάνη έχει φέρει στο φως διάφορες προαλφαβητικές γραφές, ιδι-αίτερα από την Κρήτη, όπου είχαν και τη μεγαλύτερη διάδοση.

Η εικονογραφική ή αλλιώς ιερογλυφική γραφή

Μία από αυτές αποτελείται σε σημαντικό βαθμό από εικονικούς χαρακτήρες, γι’ αυτό και ο Άγγλος αρχαι-ολόγος που την ανακάλυψε, ο Sir Arthur John Evans, την ονόμασε εικονογραφική ή αλλιώς ιερογλυφική. Δύο άλλες προαλφαβητικές γραφές, που έχουν έρθει στο φως την ίδια εποχή, παρουσιάζουν μια πιο σχη-ματοποιημένη μορφή, γι’ αυτό και ο Evans τις ονόμα-σε γραμμικές. Τις διέκρινε δε στη γραμμική A (η παλαι-ότερη) και στη γραμμική B (η νεότερη).

Γραμμική Α

Τα χρονολογημένα κείμενα σε γραμμική A, η οποία αποτελείται από εκατό περίπου χαρακτήρες, ανήκουν κατά το μεγαλύτερο μέρος τους στην περίοδο από τα μέσα του 18ου μέχρι τα μέσα του 15ου αιώνα π.Χ.

Mέχρι σήμερα έχουν δημοσιευθεί γύρω στα 1.500 κεί-μενα σε γραμμική A, στα οποία περιέχονται συνολικά περίπου 7.500 σύμβολα. Περισσότερα από τα 9/10 των επιγραφών θεωρείται ότι είναι λογιστικά κατάστιχα.

Γραμμική Β

Όταν οι Μυκηναίοι συνάντησαν το συλλαβικό γραφι-κό σύστημα, τη γραμμική Α, το “δανείστηκαν”, για να καταγράψουν την ελληνική γλώσσα. Η προσαρμο-σμένη αυτή γραφή ονομάστηκε γραμμική Β.

Στη γραμμική Β παρατηρείται το φαινόμενο, όπου βα-σικές φόρμες της γραμμικής Α (σχεδόν οι μισές) δεν χρησιμοποιούνται, αλλά αντίθετα εμφανίζονται σε αυτή και στοιχεία της ιερογλυφικής γραφής.

contained workshops which produced olive oil, wine and textiles. Traces have been found of evidence of the manufacture of silk at a time which predates even silk production in China.

Finally, a dye factory also operated in the complex, indicating that the Greeks used purple dyes several centuries before the Phoenicians.

Script in the greater Hellenic world

In order to approach the cyprosyllabic script, or, more correctly, the Cypriot syllabary, we must first look at what was happening with written language in the Greek world as a whole.

Excavations in the greater Greek world have brought to light various pre-alphabetic scripts, particularly from Crete, where they were more widespread.

Iconographic or hieroglyphic script

One of these is largely made up of iconic characters, and that was why the English archaeologist, Arthur John Evans, who discovered it, named it iconograph-ic or hieroglyphic.

Two other pre-alphabetic scripts which came to light during the same period, exhibited a more diagram-matic form and that was why Evans called it linear. He divided the scripts into Linear A (the older of the two) and Linear B (the newer).

Linear Α

The dated texts in Linear A, which consists of about 100 characters, belong for the most part to the period from the mid 18th to the mid 15th century BC.

To date approximately 1.500 texts have been pub-lished in Linear A, containing a total of about 7.500 symbols. More than 9/10 of the inscriptions are thought to be account ledgers.

Linear Β

When the Mycenaeans encountered the syllabic script system, Linear A, they ‘borrowed’ it in order to use it to record the Greek language. This adapted script was called Linear B.

Linear B exhibits a phenomenon whereby basic forms of Linear A (almost half) are not used, and instead, elements of hieroglyphic script appear.

5

Η εξήγηση που μπορεί να δοθεί είναι, ότι η γραμμική Α κατέγραφε μία μη ελληνική γλώσσα και οι φόρμες που δε χρησιμοποιούνται αποδίδουν τέτοιες ηχητικές αξίες, που δεν ταιριάζουν με την ελληνική γλώσσα.

Οι Μυκηναίοι δεν παρουσίασαν καμία διάθεση να προσαρμόσουν τη γραφή αυτή στην ελληνική γλώσ-σα και να την αναπτύξουν περαιτέρω, αλλά περιορί-στηκαν στη λιτή εξυπηρέτηση των λογιστικών ανα-γκών των μυκηναϊκών παλατιών.

Γι’ αυτό δεν μπορεί κανείς να είναι βέβαιος για το ποια λέξη γράφεται με τη γραμμική Β, εάν αυτό δεν εξάγε-ται από τα συμφραζόμενα του όλου κειμένου. Φαίνεται, ότι αυτό για τους χρήστες δεν ήταν πρόβλημα, αφού η γραφή αφορούσε μόνο μια μικρή ομάδα ειδικών, που κατέγραφαν αποκλειστικά ένα περιορισμένο φάσμα λο-γιστικών πληροφοριών. Το ίδιο, άλλωστε, συμβαίνει και σήμερα με τα λογιστικά έγγραφα, τα οποία αρκούνται σε ένα λιτό λεξιλόγιο, ασαφές μεν για τους έξω, επαρκές και κατανοητό δε για τους ίδιους τους λογιστές.

Λαμβάνοντας τα πιο πάνω υπόψη, μπορούμε να πού-με, ότι η γραμμική γραφή Β δεν μπορεί να θεωρηθεί ως μια ξεχωριστή οντότητα γραφής. Για να γίνει αυτό κατανοητό, παρατίθεται ο εξής προβληματισμός. Σή-μερα όλες οι ηλεκτρονικές διευθύνσεις γράφονται με το λατινικό αλφάβητο. Εάν μετά από 3.000 χρόνια με-ρικοί ογκωδέστατοι κατάλογοι ηλεκτρονικών διευθύν-σεων πολιτών της Κίνας βρεθούν στα χέρια αρχαιολό-γων, θα είναι ορθό να βαφτιστεί το λατινικό αλφάβητο και ως κινεζικό;

Το κυπριακό συλλαβάριο επιφέρει επανάσταση στον τομέα της γραφής

Στην Κύπρο η αρχαιολογική σκαπάνη έφερε στο φως ένα σύστημα συλλαβικής γραφής, η ώριμη φάση της οποίας μπορεί να χαρακτηριστεί ως το πλέον αξιοθαύ-μαστο επίτευγμα στην ιστορία της παγκόσμιας γραφής. Δεν αποτελεί υπερβολή να πούμε, ότι συντελέστηκε μια επανάσταση στον τομέα της γραφής, αφού εισήχθη-σαν με άρτια τεχνική τα φωνήεντα και κατ’ επέκταση ο ήχος, με αποτέλεσμα να έχουμε την ακριβή φωνητική απόδοση της γλώσσας και για πρώτη φορά το γρα-πτό κείμενο να αποδίδεται επακριβώς όπως ομιλείται. Πρόκειται για ένα πλήρες φωνητικό σύστημα, που μας επιτρέπει σήμερα να διαβάζουμε μια λέξη, που γράφτη-κε πριν από χιλιάδες χρόνια, όπως ακριβώς την διάβαζε και ο αρχαίος άνθρωπος εκείνης της εποχής. Επιπλέον, πρόκειται για μία γραφή που χαρακτηρίζεται από εξαι-ρετική απλότητα και καθαρότητα.

Η αρχαιότερη χρονολογημένη μαρτυρία αυτής της γραφής συναντάται σε θραύσμα πήλινης ενεπίγρα-φης πινακίδας5 από την Έγκωμη και ανάγεται στο 16ο π. Χ. αιώνα. Ο αριθμός των συλλαβοσχημάτων σε σχέση με το μέγεθος της πινακίδας, καθώς και η ευ-ταξία που παρατηρείται, ανάγουν τη γένεσή της αρκε-τούς αιώνες πιο πίσω.

The explanation that can be given is that Linear A re-corded a non-Greek language and the forms which are not used ascribe acoustic values which are not found in the Greek language.

The Mycenaeans showed no inclination to adapt this script to the Greek language and develop it further, but instead limited themselves merely to serving the accounting needs of the Mycenaean palaces.

For this reason, one cannot be certain which words are written in Linear B if this cannot be deduced from the context as a whole. It seems that this was not a problem for the users, since only a small group of ex-perts were privy to the written word, and they used it only to record a limited range of accounting informa-tion. Indeed, the same is true nowadays with account ledgers, which use only a sparse vocabulary, unclear to outsiders but readily understood by the account-ants themselves.

Taking the above into account, it can be said that Linear B cannot be considered a separate entity of writing. In order to make this understood, we cite the following for argument’s sake: nowadays all email addresses are written in the Latin alphabet. If 3.000 years from now some extremely voluminous lists of ad-dresses of Chinese citizens were to fall into the hands of archaeologists, would it be correct to call the Latin alphabet Chinese?

The Cypriot syllabary brings about a revolution in writ-ten language

In Cyprus archaeological excavations have brought to light a system of syllabic script whose mature phase can be described as the most remarkable achieve-ment in the history of writing worldwide. It would not be an exaggeration to say that a revolution was tak-ing place in the area of writing, with an excellent technique being used to introduce vowels, and, by extension sound, with the result that language was rendered in a precise phonetic way and for the first time a written text was produced exactly as it was spoken. The result is a complete phonetic system which allows us today to read a word, which was writ-ten thousands of years ago, precisely as it was read by the ancient people of the time. Furthermore, it is a script which is characterised by extreme simplicity and clarity.

The oldest dated evidence of this script is encoun-tered on a fragment of a clay inscribed plate5 from Engomi which dates to the 16th century BC. The num-ber of syllabograms in relation with the size of the plate as well as the orderly layout, suggest it was cre-ated several centuries earlier.

5. P. Dikaios, Antiquite XXX, 1956, pp. 40-42 and pl. IX, Enkomi Excavations 1948-1958, II (Mainz 1971) pp.882-883

6

Σύμφωνα με τα πορίσματα των ανασκαφών στην πόλη Ασκελόν του Ισραήλ, οι Φιλισταίοι δανείστηκαν και χρησιμοποίησαν την κυπροσυλλαβική γραφή στα μέσα του 17ου π.Χ. αιώνα 6. Τέλος, όσον αφορά τα ομηρικά έπη, εάν η λογική υπο-στηρίζει την άποψη, ότι είναι αδύνατον να επέζησαν μέσα από τον προφορικό λόγο, οι 12.110 στίχοι που συνθέτουν την Ιλιάδα και οι 15.963 στίχοι που συνθέ-τουν την Οδύσσεια, τότε η μόνη γραφή, στην οποία μπορεί να έχουν αρχικά γραφεί και διασωθεί τα δύο πονήματα του Ομήρου είναι η κυπροσυλλαβική.

Λογική προσέγγιση της δημιουργίας της γραφής

Στη βάση της λογικής προσέγγισης, μπορούμε να σκε-φτούμε, ότι το εμπόριο ήταν αυτό το οποίο απαίτησε πρώτο τη χρήση κάποιων συμβόλων, τα οποία θα κα-τέγραφαν την ονομασία, την ποσότητα, την ποιότητα και την αξία των εμπορευμάτων. Από τη στιγμή, που το εμπόριο βγήκε έξω από τα στενά γεωγραφικά όρια της κάθε τοπικής περιοχής, κάποια λογιστικά σύμβο-λα καθιερώθηκαν αποκτώντας “διεθνή” χαρακτήρα.

Όταν το βιοτικό και κατ’ επέκταση το πολιτιστικό επίπε-δο ανέβηκε, προέκυψε η αναγκαιότητα για καταγραφή νόμων, γεγονότων, αφιερωμάτων κ.λπ.. Αυτή η εργα-σία δεν εναπόκειται πλέον στους εμπόρους (μάλλον τους είναι παντελώς αδιάφορη, όπως άλλωστε και σήμερα), αλλά στους σοφούς και στα ιερατεία. Τα διεθνή εμπορικά σύμβολα αναμφίβολα διαδραμάτι-σαν σημαντικό ρόλο, αφού σε συνέχεια των απλών ζωγραφικών εικόνων, αποτέλεσαν τον πρόδρομο της γραφής.

Γι’ αυτό, είναι λογικό να εντοπίζονται κάποιες όμοιες φόρμες γραμμάτων σε γραφές διαφορετικών πολιτι-σμών, χωρίς αυτό να σημαίνει, ότι υπάρχει και συγγέ-νεια μεταξύ των γραφών αυτών.

Τοπικές παραλλαγές ή διαφορετικές μορφές της γρα-φής

Η διακυβέρνηση της νήσου δεν ασκείτο από ένα ενι-αίο βασίλειο, αλλά η καθεμιά από τις πόλεις ήταν μια ξεχωριστή πόλη-κράτος, η οποία ήταν πολιτικά μια ανεξάρτητη μονάδα. Οι σχέσεις ανάμεσα στα βασίλεια φαίνεται να ήταν αρμονικές και να επικρατούσε μεταξύ τους αγαστή συνεργασία. Από διάφορες μαρτυρίες μπορούμε να υποθέσουμε, ότι αρχικά κάποιες τουλά-χιστον από τις βασιλικές οικογένειες ανήκαν στο ίδιο γένος 7.

Έτσι, η φιλοδοξία της προέκτασης της γραφής πέραν των λογιστικών κατάστιχων πέρασε από το ένα βασί-

According to the findings of the excavations in the city of Ashkelon in Israel, the Philistines borrowed and used the Cypro-syllabic script in the mid-17th century BC 6.

Finally, with regard to Homer’s works, if logic sup-ports the position that it would have been impossi-ble for them to have survived through oral speech, the 12,110 lines that make up the Iliad and the 15,963 lines of the Odyssey could only have been written originally in the Cypro-syllabic script.

Logical approach to the creation of writing

A logical approach to the matter suggests that it was trade which first required the use of certain symbols to record the name, quantity, quality and value of the merchandise. From the moment that trade began to move outside the narrow geographical boundaries of each local region, certain accounting symbols which had been established acquired an ‘interna-tional’ character.

When living standards, and by extension, cultural standards rose, the need came up to record laws, events, dedications etc. This work was no longer in the domain of merchants (it was probably a mat-ter of indifference to them then, as it is now), but of the wise men and the priesthood. The international trade symbols undoubtedly played an important role, since, as successors to simple painted images, they were the precursors of written language.

That is why it is logical that certain similar forms of let-ters can be seen in the scripts of different civilisations, without this meaning that these scripts are related to each other.

Local variations or different forms of writing

The island was not ruled by one single kingdom but instead each city was a separate, independent city-state. Relations between the kingdoms seem to have been harmonious and they cooperated well with each other. Various sources lead to the assumption that at first at least some of the royal families be-longed to the same lineage7 .

Thus, the aspiration to expand writing beyond ac-counting ledgers passed from kingdom to kingdom

6. www.utsandiego.com/uniontrib/20070419/news_1c19phil.html

7.Αρχιμανδρίτης Κυπριανός Κουριοκουρινέος, Ιστορία της Κύπρου: Περσαίος Βασιλεύς Παφίων, ου έτι μετά τα ταύτα το βασίλειον της Σα-λαμίνης ο Τεύκρος αποθνήσκων άφησε.

Στέφανος Βυζάντιος, Εκ των Εθνικών: Αμαθούς, πόλις Κύπρου αρχαιοτάτη … από της Κινύρου μητρός Αμαθούσης.

7

λειο στο άλλο και δειλά-δειλά βρήκε εφαρμογή σε όλα τα βασίλεια. Οι άνθρωποι που ασχολούνταν με την επι-στήμη αυτή, ανάλογα με το μέγεθος της ευφυΐας τους ή ακόμη ανάλογα με το ζήλο και το ύψος του διανοητι-κού επιπέδου της σχολής του κάθε βασιλείου, ανέπτυ-ξαν κάποιες τοπικές τεχνοτροπίες στο σχεδιασμό των συλλαβοσχημάτων. Από τη μια έπρεπε να μειώσουν το βαθμό δυσκολίας, όταν η γραφή λαξευόταν σε πέτρες και μάρμαρα, και από την άλλη αναζητούσαν και το κα-λύτερο αισθητικό αποτέλεσμα, το οποίο θα καθιστούσε τη γραφή πιο απλή στην εκμάθησή της και συνεπώς πιο εύκολη στην ανάγνωσή της.

Η συνεχής βελτίωση της γραφής, ιδιαίτερα στο αρ-χικό της στάδιο, είναι λογικό να είχε ως αποτέλεσμα τις συχνές αναδιαμορφώσεις, αλλά και προσθαφαι-ρέσεις των συμβόλων, με επακόλουθο να προκύψουν διάφορες σχολές ή διαφορετικές μορφές της γραφής.

Γραφές που δεν αναμένεται να αναγνωστούν

Τέτοιες γραφές είναι δύσκολο έως και αδύνατο να αναγνωστούν. Εκτός του ότι οι γραφείς-τεχνίτες ακόμη δεν είχαν κατασταλάξει στις τελικές μορφές των συμ-βόλων, η έκταση της χρήσης της γραφής ήταν περιο-ρισμένη. Πέραν του μικρού αριθμού των επιγραφών, το μεγάλο βάθος του χρόνου κατέστρεψε όσες γρά-φτηκαν σε μαλακές επιφάνειες, όπως δέρματα ζώων και ξύλων.

Συνεπώς, δεν αναμένεται να αποκτήσουμε μια ικανο-ποιητική συλλογή δειγμάτων του αρχικού σταδίου της γραφής, το οποίο να προέρχεται από την ίδια χρονική περίοδο, αλλά και από το ίδιο βασίλειο, ώστε να απο-κτήσουμε μια ικανοποιητική συγκριτική βάση με την ελ-πίδα να διαβάσουμε κάποιες από τις πρώιμες γραφές.

Η κοινή μορφή γραφής

Η πολιτισμική πίεση για κατάληξη σε μια κοινής μορ-φής γραφή προέκυψε τότε, όταν οι κοινωνικές συν-θήκες απαίτησαν την κατανόηση και ανάγνωση της γραφής απ’ όλα τα κοινωνικά στρώματα. Σε εκείνο το στάδιο η γραφή βρισκόταν σ’ ένα σχετικά ώριμο στά-διο και προσέφερε τη δυνατότητα της επιλογής εκεί-νων των σχημάτων, τα οποία τελικά θα επικρατούσαν.

Ποιοι άλλοι χρησιμοποιούν το κυπριακό συλλαβάριο

Στην Κύπρο, το κέντρο δηλαδή του τότε διεθνούς εμπο-ρίου, είχαν τις εγκαταστάσεις τους οι έμποροι από τους γύρω αρχαίους πολιτισμούς. Εκτός από τους μικροέ-μπορους, που περιοδεύοντας πουλούσαν διάφορα προϊόντα, υπήρχε και η ομάδα των μεγαλεμπόρων ή μεσαζόντων. Αυτοί προέβαιναν στο διακανονισμό των μεγάλων εμπορικών συναλλαγών, όπως μεταξύ των παλατιών ή ακόμη ρύθμιζαν το διαμετακομιστικό

εμπόριο. Σε καιρούς ειρήνης, γιατί οι πόλεμοι δεν ήταν καθημερινό συμβάν, οι έμποροι αποτέλεσαν τον πυ-ρήνα γύρω από τους οποίους σταδιακά αναπτύχθη-

and gradually took root in all the kingdoms. Depend-ing on the level of their intelligence or the zeal and intellectual level of the school of each kingdom, the people who engaged in this discipline, developed certain local styles in designing the syllabograms. On the one hand they had to reduce the degree of difficulty, when the writing was carved out on stone and marble, and on the other, they also sought the best possible aesthetic result, which would make the written words simpler to learn and therefore easier to read.

It was only reasonable that the continuous improve-ment of writing, particularly in its initial stages, would result in frequent alterations as well as removals and additions of symbols, leading to the establishment of a number of different schools or forms of script.

Scripts that are not expected to be read

Such scripts are difficult or even impossible to read. Apart from the fact that the scribes had not yet de-cided on the final forms of the symbols, the use of writing was still limited. With the exception of a small number of inscriptions, time has destroyed all those which were written on soft surfaces, such as animal skins or wood.

Consequently, it is not possible to amass a satisfactory collection of samples of the early stages of writing, which comes from the same period in time and the same kingdom, in order to have a satisfactory basis for comparison and have any hope of reading some of the very early inscriptions.

The common form of writing

The cultural pressure to finally arrive at a common form of writing arose when social conditions made it necessary for all social strata to understand and read the written word. By that stage, writing had arrived at a relatively mature stage and offered the possibil-ity of choice of the symbols and shapes which would eventually prevail.

Who else used the Cypriot syllabary?

Traders from the ancient civilisations of the region had established their headquarters in Cyprus, which was at that time the centre of international trade. In addi-tion to the small traders who travelled around selling their wares, there were also the large merchants or brokers, who arranged large trade deals, between palaces for example, or were in charge of regulating transit trade. In times of peace, - wars were not an

everyday occurrence, - merchants were the nucle-us around which small settlements gradually devel-oped, made up of various ethnicities which engaged

8

καν μικροί συνοικισμοί διάφορων εθνοτήτων. Για τη φυσική επιβίωση τους υποχρεωτικά ενεπλάκησαν σε όλων των ειδών τις δραστηριότητες. Άλλωστε, το φαι-νόμενο αυτό παρατηρείται και σήμερα, όχι μόνο στην Κύπρο, αλλά σε όλες σχεδόν τις αναπτυγμένες χώρες. Εγκαταστημένες στην Κύπρο οι ομάδες των αρχαίων αυτών ανθρώπων αναπόφευκτα επηρεάστηκαν από την τοπική κοινωνία. Έτσι, μεταξύ άλλων, δανείστηκαν το προηγμένο για την εποχή του σύστημα γραφής, το οποίο προσάρμοσαν στο μέτρο του δυνατού στις δικές τους γλώσσες, τόσο για την καταγραφή λογιστι-κών κατάστιχων, όσο και για οποιαδήποτε άλλης μορ-φής καταγραφή.

Γραφές οι οποίες δε θα διαβαστούν ποτέ

Το γεγονός ότι:

1. η γραφή βρισκόταν ακόμη στο στάδιο της γέν-νησής της και συνεπώς παρουσίαζε αδυναμίες,

2. οι φόρμες που χρησιμοποιούντο ήταν προσαρ-μοσμένες, ώστε να αποδίδουν τις ηχητικές λαλιές της ελληνικής γλώσσας,

3. είχαμε αποίκους από πολλούς αρχαίους πολιτι-σμούς με διαφορετικές γλώσσες,

καθιστά κατανοητό, ότι η αρχαιολογική σκαπάνη συ-νάντησε και θα συνεχίσει να συναντά επιγραφές, οι οποίες θα είναι παντελώς αδύνατο να αναγνωστούν.

Ακόμη δεν πρέπει να αγνοούμε το γεγονός ότι δεν λειτουργούσε τότε έναν κοινό “Παγκύπριο Υπουργείο Παιδείας”, το οποίο επιμόρφωνε τους γραφείς και ακολούθως τους χορηγούσε δίπλωμα κατάρτισης. Συνεπώς, είναι λογικό να εντοπίζονται διαφορές στη μορφή των συλλαβοσχημάτων μεταξύ των γραφέων της ίδιας εποχής, ακόμη και της ίδιας πόλης.

Όταν δεν μπορούμε να διαβάσουμε ελληνικές επιγρα-φές, που ανήκουν στην πρώιμη φάσης της γραφής ή ακόμη, όταν καθηγητές διαβάζουν παντελώς διαφο-ρετικά επιγραφές, που αποδίδουν την ελληνική γλώσ-σα8, τότε ποια δυνατότητα έχουμε να διαβάσουμε μιαεπιγραφή, η οποία ενδεχομένως να αποδίδει είτε την ασσυριακή είτε την αιγυπτιακή είτε τη φοινικική είτε τη χεττιτική είτε τη μινωική είτε κάποια άλλη άγνωστη σε μας γλώσσα, χωρίς να διαθέτουμε μια πλατιά βάση δεδομένων ξεχωριστά για την κάθε γλώσσα;

in all manner of activities in order to ensure their physi-cal survival. This, of course, is a phenomenon which is still encountered in the present day, and not only in Cyprus but in almost all developed countries.

Once settled in Cyprus, these groups of ancient peo-ple were inevitably influenced by the local society. Thus, among other things, they borrowed the system of writing, which was highly developed for its time, and adapted it as far as possible to their own lan-guages, in order to write down both their account ledgers and anything else they wanted to record.

Scripts that will never be read

The fact that:

1. writing was still at a very early stage and there-fore exhibited weaknesses;

2. the forms used were designed to render the sounds of the Greek language;

3. we had settlers from many ancient civilisations with different languages,

means that archaeological excavations have found and will continue to find inscriptions which are com-pletely impossible to read.

We must also not overlook the fact that at the time there was no common ‘All-Cyprus Ministry of Educa-tion’ which trained the scribes and then awarded them diplomas. It therefore makes sense that the forms of the syllabograms varied among the scribes of the same period and even the same city.

Since we are unable to read the Greek inscriptions belonging to the early form of written language or even because different professors have read such in-scriptions in entirely different ways8 , what chance do we have of reading an inscription which might be in Assyrian or Egyptian or Phoenician or Hittite or Minoan or some other language unknown to us, without hav-ing a broad data base for each separate language?

8.A Cypro-syllabic inscription was found on a triangular pediment at the top of a stone stele, depicting a bearded archer. This was found at the village of Salamiou andit has been in the British Museum since 1874, catalogue number C-430.

O Deecke ( I.H.Hall. “The Bearded Archer” The Atheneum, No 2757, August 28, 1880) reads the inscription as follows: Ιjαρότατος Αρι-πάος ε(ν)θάδε ηρώι FΩρώ ναό(ν) το(ν) δ` έδωκε ιν Αμύντω τω υιώ Ιθονίκη δόξαι οσεjα. Masson (Les Incriptions Chypriotes Syllabiges (1983), no 93,pp 148-

8.Κυπροσυλλαβική επιγραφή εντοπίστηκε εντός τριγωνικού αετώ-ματος, το οποίο σχηματίζεται στην κορυφή πέτρινης στήλης, στην οποία παρίσταται ένας γενειοφόρος τοξότης. Η αρχαιότητα ανευ-ρέθηκε στο χωριό Σαλαμιού και από το 1874 βρίσκεται στο Βρετα-νικό Μουσείο με αριθμό καταγραφής C-430.

O Deecke ( I.H.Hall. “The Bearded Archer” The Atheneum, No 2757, August 28, 1880) διαβάζει την επιγραφή ως εξής: Ιjαρότατος Αριπάος ε(ν)θάδε ηρώι FΩρώ ναό(ν) το(ν) δ` έδωκε ιν Αμύντω τω υιώ Ιθονίκη δόξαι οσεjα. Την ίδια επιγραφή ο Masson (Les Incriptions Chypriotes Syllabiges

9

Αν ακόμη ληφθεί υπόψη το γεγονός, ότι ένας αριθμός ηχητικών αξιών των γλωσσών αυτών δεν αποδίδεται με τα σύμβολα της κυπροσυλλαβικής, τότε γίνεται κα-τανοητό, ότι κάποιες επιγραφές, οι οποίες γράφτηκαν είτε στο πρώιμο είτε ακόμη και στο ώριμο στάδιο της γραφής θα παραμείνουν εσαεί αδιάβαστες.

Προτιμότερο αδιάβαστες παρά εσφαλμένεςαναγνώσεις και θεωρήματα

Μερικές φορές οι απαντήσεις που ψάχνουμε, παρόλο που είναι απλές και βρίσκονται δίπλα μας, εντούτοις καταφέρνουμε να τις συσκοτίζουμε είτε παρερμηνεύ-οντας μια επιγραφή είτε πλάθοντας αστήρικτες θεω-ρίες. Ιδιαίτερα δε, όταν οι ερμηνείες εκφέρονται από προσωπικότητες εγνωσμένου κύρους, αυτόματα αποκτούν την αντίστοιχη βαρύτητα, με αποτέλεσμα να διαστρεβλώνουν και να περιπλέκουν τα ιστορικά δρώμενα οδηγώντας μας σε δύσβατα και σκοτεινά μονοπάτια, στα οποία τελικά εγκλωβιζόμαστε και από τα οποία ουδέποτε θα εξέλθουμε.

Πώς γεννήθηκε ο μύθος της κυπρομινωικής γραφής

Επιγραφές της πρώιμης φάσης της κυπροσυλλαβι-κής γραφής περιήλθαν στη γνώση του Sir Arthur John Evans, ο οποίος ανέσκαπτε τα παλάτια του Μίνωα στην Κρήτη. Αφού εντόπισε κάποια σύμβολα να ομοι-άζουν με σύμβολα της γραμμικής Α, αποφάνθηκε, ότι η κυπροσυλλαβική έχει την καταγωγή της από την Κρήτη και έτσι την ονόμασε “κυπρομινωική γραφή”, όρος που έγινε δεκτός από την επιστήμη της αρχαιο-λογίας.

Παραλλήλισε δε τη σχέση γραμμική Α (παλαιότερη) και γραμμική Β (νεότερη) με την κυπρομινωική (παλαι-ότερη) και την κυπροσυλλαβική (νεότερη).

Ακολούθως, ο όρος “κυπρομινωική γραφή” συμπε-ριέλαβε και μεταγενέστερες επιγραφές9, που αδυνα-τούμε να αναγνώσουμε, απλά γιατί φαίνεται να μην γράφουν στην ελληνική γλώσσα. Έτσι, γεννήθηκε ο μύθος της κυπρομινωικής γραφής. Για να εδραιωθεί η θεωρία και να κλείσει ο κύκλος του μύθου, θα έπρεπε να εξευρεθεί και ο πολιτισμός που μιλούσε αυτή την άγνωστη γλώσσα, που ως επιστή-μονες αδυνατούμε να διαβάσουμε.

Moreover, if we also take into account that a number of acoustic values of these languages is not rendered through the symbols of the Cypro-syllabic script, it can easily be understood that some inscriptions which were written either at the early or even at the mature stages of writing, will remain for ever unread.

Better unread than wrongly read and interpreted

Sometimes even though the answers we seek are sim-ple and can be found near at hand, we nonetheless manage to obscure them either by misinterpreting an inscription or by formulating unfounded theories. Par-ticularly when such interpretations are uttered from the mouths of renowned personalities they automati-cally acquire gravity which results in a distortion and complication of historical fact and leads to dark and inaccessible paths in which we are finally held cap-tive and can never escape.

How the myth of the Cypro-Minoan syllabary was born

Inscriptions from the early phase of the Cypro-syllabic script came to the attention of Sir Arthur John Evans, who at that time was excavating the palaces of Mi-nos in Crete. After identifying certain symbols as be-ing similar to those of Linear A, he decided that the Cypro-syllabic script had its origins in Crete and thus dubbed it ‘Cypro-Minoan syllabary’: a term which was accepted by the archaeologists.

He also paralleled the relationship between Linear A (older) and Linear B (newer) with Cypro-Minoan (old-er) and the Cypro-syllabic (newer).

Subsequently, the term Cypro-Minoan syllabary in-cluded later inscriptions9, which we are unable to decipher, simply because they do not appear to be written in Greek. Thus, the myth of Cypro-Minoan syllabary was born. In order to consolidate the theory and close the circle of the myth, it would have been necessary to also discover the civilisation which spoke this unknown language which as scientists we are unable to read.

(1983), no 93,pp 148-149) διαβάζει ως εξής: Αρισταγόραι τω ΟνασιFοικω επέστασε ο πάς / κας οι κασίγνητοι ο(ι) αυτώ … τόδε.

Εξετάζοντας τις αναγνώσεις των δύο καθηγητών διαφώνησα με την ορθότητα των δύο αναγνώσεων και προχώρησα σε δι-αφορετική ανάγνωση, ( Παπαδόπουλος Σάββας, Η Σαλαμίνα της Πάφου – Μαρτυρίες και Θεωρίες (Λευκωσία 2008) κεφ. “Ο Γενειοφόρος Τοξότης ” σελ. 86-107) ως εξής: Μυστωρότα-τος(ε) Αραφάος ετασά εποικά πελάω μετ` έδος(ε) ινα μηδοτ` ου α οίτο. Νικήτωρ ιη ος έρι.

149) reads the same inscription as follows: Αρισταγόραι τω Ονα-σιFοικω επέστασε ο πάς / κας οι κασίγνητοι ο(ι) αυτώ … τόδε.

I have examined the readings of the two professors and found that I disagreed with both, and have made my own, different reading: (Papadopoulos Savvas, Salamis of Paphos – Testimonies and Theories (Nicosia 2008) chap. ‘The Bearded Archer” pp. 86-107) as follows: Μυστωρότατος(ε) Αραφάος ετασά εποικά πελάω μετ` έδος(ε) ινα μηδοτ` ου α οίτο. Νικήτωρ ιη ος έρι.

9. Inscriptions Chypriotes Syllabiques, Olivier Masson, 196 a & b.

10

Πώς γεννήθηκε ο μύθος των Ετεοκυπρίων

Έτσι, μας προέκυψε και ο μύθος των ούτω καλουμέ-νων «Ετεοκυπρίων», που υποδηλώνει τάχατες τους αυτόχθονες ή γνήσιους ή γηγενείς κατοίκους της Κύ-πρου κατά την αρχαιότητα.

Τέτοιος όρος δεν απαντά σε καμιά αρχαία φιλολογική ή άλλη πηγή, παρά μόνο αποτελεί εύρημα και φαντα-σία των νεότερων μελετητών, κατά το πρότυπο του όρου «Ετεόκρητες», που υποδηλώνει τους αυτόχθονες Κρητικούς και απαντά στον Όμηρο10.

Ο μύθος των ούτω καλουμένων Ετεοκυπρίων στήριξε μεν τη θεωρία του Evans, αλλά, αντί να φωτίσει, συ-σκότισε και αποπροσανατόλισε το τοπίο, γιατί οι ούτω καλούμενοι «Ετεοκύπριοι», όπως αποδεικνύεται πιο κάτω, δεν είναι άλλοι από τους Έλληνες.

Πώς καταρρίπτεται ο μύθος της κυπρομινωικής γρα-φής

Θεωρητικό πείραμα : Α΄ Φάση

Τη θεωρία του Evans περί κυπρομινωικής γραφής μπορούμε να την απορρίψουμε με το πιο κάτω, έστω και θεωρητικό, πείραμα:

Να ετοιμάσουμε έναν κατάλογο, στον οποίο να ανα-γραφούν οι 95 συλλαβές που προκύπτουν από τα δε-καοκτώ σύμφωνα του ελληνικού αλφαβήτου (βα-βε-βι-βο-βου, γα-γε… κ.ο.κ.), καθώς και τα πέντε φωνήεντα, α-ε-ο-ι-ου. Αν εξαιρέσουμε κάποιες συλλαβές, οι οποί-ες αποτελούνται από δυο σύμφωνα και ένα φωνήεν, ο κατάλογος που θα ετοιμάσουμε θα περικλείει βασικά τους ήχους, που μπορεί να εκφέρει οποιοσδήποτε άν-θρωπος σε οποιαδήποτε γλώσσα του κόσμου.

Τον κατάλογο αυτό να τον διαμοιράσουμε σε τρεις ομάδες μαθητών δημοτικού σχολείου σε τρεις διαφο-ρετικές χώρες. Η πρώτη ομάδα να είναι στην Κύπρο, η δεύτερη στη Φινλανδία και η τρίτη στη Βραζιλία. Θα ζητηθεί από τις τρείς ομάδες να εφεύρουν μία γραφή, η οποία θα κωδικοποιήσει τις ενενήντα συλλαβές κα-θώς και τα πέντε φωνήεντα, έτσι που η καθεμία συλλα-βή και φωνήεν να αποκτήσουν ξεχωριστά το δικό τους σύμβολο (φόρμα). Επίσης, θα τους ζητηθεί να λάβουν υπόψη το βαθμό δυσκολίας της γραφής, που θα μας δώσουν, αφού οι φόρμες θα χαράσσονται με πρωτόγονα μέσα σε σκληρές επιφάνειες (πέτρες, μάρμαρα) ή θα αναγράφονται σε πηλό, δέρματα ζώων κ.λπ.. Τέλος, θα δώ-σουμε και ένα παράδειγμα, για να γίνει απόλυτα κατα-νοητό αυτό που τους ζητούμε να κάνουν.

Και το ερώτημα είναι το εξής: Υπάρχει περίπτωση οι τρεις ομάδες των παιδιών να καταφέρουν να σχεδιά

How the myth of the Eteocypriots was born

This was how the myth arose of the so-called Eteo-cypriots as well, a term which supposedly denotes the indigenous or genuine inhabitants of Cyprus dur-ing antiquity.

This term is not found in any ancient philological or other source, and is merely an invention of more re-cent researchers, based on the term ‘Eteocretans’, which denotes the indigenous Cretans and is found in Homer 10.

The myth of the so-called Eteocypriots, might have supported Evans’s theory, but it shed darkness and not light over the landscape, since, as will be shown below, the so-called ‘Eteocypriots’ are none other than the Greeks.

How the myth of the Cypro-Minoan syllabary is de-bunked

Theoretical experiment: Phase One

Evans’s theory on the Cypro-Minoan syllabary can be dismissed on the basis of the following, albeit, theo-retical experiment:

If we draw up a list containing the 95 syllables that result from the 18 consonants of the Greek alpha-bet (βα-βε-βι-βο-βου, γα-γε…etc.), and the five vow-els α-ε-ο-ι-ου, with the exception of certain syllables which consist of two consonants and one vowel the list will basically contain the sounds which any person can utter in any of the world’s languages.

This list will then be divided among three groups of pri-mary school children in three different countries. The first group will be in Cyprus, the second in Finland and the third in Brazil. The three groups will be asked to invent a kind of writing which will codify the ninety syl-lables and the five vowels, so that each syllable and vowel separately will acquire its own symbol (form).

They will also be asked to take into account the de-gree of difficulty of the script they will deliver, since the forms will be carved out using primitive tools on hard surfaces (stone, marble) or inscribed on clay, animal skins etc. Finally, an example will be given to them so that it is absolutely clear what they are being asked to do.

And the question is the following: Is there any possibil-ity that the three groups of children will manage

10. (Οδύσσεια, Τ176): ...εν μεν Αχαιοί εν δ’ Έτεόκρητες μεγαλήτορες, εν δε Κύδωνες Δωριέες τε τριχαϊκες διοί τε Πελασγοί...

11

σουν τις ενενήντα πέντε γραμμικές φόρμες, χωρίς να

χρησιμοποιήσουν και οι τρεις ομάδες κάποιες παρό-μοιες μορφές ή έστω που θα προσομοιάζουν με τα σχήματα: Τ – Χ – Υ – Δ – Λ – F – Ι – O – M – N;

Αν τα αποτελέσματα αυτά τα παραδώσουμε σε καθη-γητές γλωσσολογίας, προκειμένου να ερμηνεύσουν το αποτέλεσμα, τότε αναμένεται, ότι θα προκύψουν ογκωδέστατες επιστημονικές και εμπεριστατωμένες μελέτες, όπου θα τεκμηριώνεται η κοινή καταγωγή της κυπροφιλλανδοβραζιλιάνικης γραφής.

Β΄ Φάση Την ίδια φόρμα, που δώσαμε στους μικρούς μαθητές, θα την δώσουμε τώρα να συμπληρωθεί από καθηγη-τές γλωσσολογίας. Επειδή η γραφή, που θα προκύ-ψει, δεν πρέπει να θεωρηθεί ως αδελφή γραφή είτε της γραμμικής Α είτε της κυπροσυλλαβικής είτε ακόμη της αλφαβητικής, θα ζητήσουμε τα σύμβολα, που θα μας δώσουν, να μην ομοιάζουν με αυτά που περιλαμβά-νονται στις ως άνω αναφερόμενες γραφές. Επίσης, τα σύμβολα θα πρέπει να μπορούν να σκαλιστούν σε σκληρές επιφάνειες, όπως η πέτρα και το μάρμαρο.

Εάν γίνει κατορθωτό να εξευρεθούν, όχι ενενήντα πέ-ντε φόρμες, αλλά έστω και δέκα αξιόλογες φόρμες, τότε ο ούτω καλούμενος όρος “κυπρομινωική γραφή” θα αποκτήσει ερείσματα επιστημονικής τεκμηρίωσης.

Ερωτήματα που γεννούν συμπεράσματα

Εάν η ούτω καλούμενη κυπρομινωική γραφή δεν απο-δίδει την ελληνική γλώσσα, τότε αναζητούνται απαντή-σεις στα εξής ερωτήματα:

1. Γιατί δεν έχουν ανευρεθεί δείγματα της πρώιμης φάσης της κυπροσυλλαβικής γραφής, δηλαδή του αρχικού σταδίου, το οποίο δανείστηκε η ούτω κα-λούμενη κυπρομινωική γραφή, για να γράψει στην ελληνική γλώσσα;

2. Εάν τέτοια δείγματα δεν υπάρχουν, τότε ποιο εί-ναι το προζύμι της κυπροσυλλαβικής γραφής, εάν λάβουμε μάλιστα υπόψη, ότι η μορφή των συλλα-βοσχημάτων της παλαιότερης χρονολογημένης γραφής11 , η οποία χρονολογήθηκε στον 11ον π.Χ. αιώνα, εντάσσεται στην ώριμη φάση της γραφής; 3. Εάν η ούτω καλούμενη κυπρομινωική γραφή, έγραφε την άγνωστη γλώσσα των ούτω καλού-μενων Ετεοκυπρίων, τότε πώς κατάφεραν οι Έλλη-νες να την προσαρμόσουν τόσο αστραπιαία και άψογα, όσον αφορά στην απόδοση της Ελληνικής γλώσσας;

4. Μήπως αυτό το επίτευγμα έγινε ως εκ θαύματος;

to draw the 95 linear forms without using some forms

that are similar or at least similar to the shapes: Τ – Χ – Υ – Δ – Λ – F – Ι – O – M – N?

If the results are then given to professors of linguistics to interpret the result, it would be anticipated that voluminous scientific and documented studies would arise proving the common origins of the cyprofinnish-brazilian script.

Phase Two We would then give the same assignment to profes-sors of linguistics. Because the script that would arise should not be considered to be related either to Lin-ear A or the Cypro-syllabic or even the alphabetic script, we will ask them to choose symbols that will not be similar to those included in the aforementioned scripts. In addition, they must design symbols which can be carved on hard surfaces such as stone and marble.

If they succeed in finding, not ninety five forms, but even ten worthwhile forms, then the so-called term ‘Cypro-Minoan script’ will acquire the foundations of scientific documentation.

Questions which lead to conclusions

If the so-called ‘Cypro-Minoan script’ does not render the Greek language, answers must be sought to the following questions:

1. Why have there not been found examples of the early phase of the Cypro-syllabic script, that is to say, the initial stage, which the so-called Cy-pro-Minoan script borrowed in order to write in the Greek language?

2. If such examples do not exist, what was the raw material for the Cypro-syllabic script, particularly if we take into account that the form of the syllabo-grams of the oldest dated writing11, which was dated to the 11th century BC, is placed within the mature phase of writing?

3. If the so-called Cypro-Minoan script was used to write the unknown language of the so-called Ete-ocypriots, how did the Greeks manage to adapt it so quickly and impeccably in order to render theGreek language?

4. Could this achievement have been performed miraculously?

11. Comptes vendus de l Academie des Inscriptions (1980) p. 135 : Οφέλταυ

12

5. Εάν η απάντηση είναι θετική, τότε, γιατί δε συνέβη-κε το ίδιο και με τη γραμμική Β, όταν αυτή δανείστηκε συλλαβοσχήματα της γραμμικής Α;

Οι απαντήσεις των πιο πάνω ερωτημάτων καταδει-κνύουν, ότι στην Κύπρο γεννήθηκε μία και μοναδική συλλαβογραφική γραφή, η οποία επινοήθηκε και σχε-διάστηκε για να καταγράψει τη γλώσσα των ούτω κα-λουμένων “Ετεοκυπρίων”, που είναι η Ελληνική.

Ποιοι είναι οι Ετεοκύπριοι

Τώρα εναπόκειται στην επιστήμη της αρχαιολογίας να αποφανθεί ποια είναι η καταγωγή και η ταυτότητα αυ-τού του λαού, που οι ρίζες του “απόλλυνται εν ταις αχλύσι της αρχαιότητος” και που γέννησε την Ελληνι-κή γραφή, για να καταγράψει τη γλώσσα του.

Οι όροι Κυπροσυλλαβική γραφή ή Κυπριακό Συλλα-βάριο δεν ανταποκρίνονται σε αυτό που αναφέρο-νται. Η ορθά τεκμηριωμένη ονομασία είναι:

“Ελληνική συλλαβική γραφή”

Στον ευρύτερο ελλαδικό χώρο, για ένα μικρό χρονι-κό διάστημα (1.450π.Χ.-1.200 π.Χ.), οι Μυκηναίοι δα-νείστηκαν έναν αριθμό συλλαβοσχημάτων μίας μη ελληνικής γραφής, της γραμμικής Α, και τα προσάρ-μοσαν στην ελληνική γλώσσα προκειμένου να εξυπη-ρετηθούν οι λογιστικές ανάγκες των μυκηναϊκών πα-λατιών.

Έτσι, η μία και μοναδική συλλαβική γραφή, η οποία σχεδιάστηκε από την αρχή για να καταγράψει την Ελ-ληνική γλώσσα, είναι η κυπριακή συλλαβική. Η καλού-μενη όμως Κυπριακή συλλαβική, δεν γράφει κάποια κυπριακή γλώσσα, αλλά γράφει μόνον την Ελληνική γλώσσα. Οπότε, η ονομασία, που “αυτογεννάται” μέσα από τη γλώσσα και την τεχνική που γράφει, είναι “Ελληνική συλλαβική γραφή”.

Πού έγκειται το μεγαλείο της Ελληνικής Συλλαβικής

Παρά το γεγονός, ότι στη συνέχεια γεννήθηκε και ανα-πτύχθηκε το αλφαβητικό σύστημα γραφής, εντούτοις δεν εκτόπισε τη συλλαβική για τον απλό λόγο, ότι αυτή δεν υστερούσε του αλφαβήτου. Έτσι, τα δύο συστή-ματα γραφής συνυπήρξαν το ένα δίπλα στο άλλο για μερικές εκατοντάδες χρόνια. Αυτό δεν είναι κάτι, που θα πρέπει να ξενίζει, αφού παρόμοιο φαινόμενο εντο-πίζεται και σήμερα στην ελληνική γλώσσα.

5. If the answer is in the affirmative, why did not the same occur with Linear B also, when it borrowed syllabograms from Linear A?

The answers to the above questions indicate that only one syllabary was born in Cyprus, devised and designed to record the language of the so-called Eteocypriots, and that is the Greek language.

Who are the Eteocypriots?

It is now up to the archaeologists to decide which are the origins and identity of this people whose roots go back to the depths of antiquity“απόλλυνται εν ταις αχλύσι της αρχαιότητος” and which brought forth Greek writing in order to record the Greek language.

The terms Cypro-syllabic script or Cypriot Syllabary do not correctly describe what they refer to. The cor-rect wording should be:

‘Greek syllabic script’.

For a short time in the greater Hellenic world, (1450 BC.-1200 BC), the Mycenaeans borrowed a number of syllabograms from a non-Greek script, Linear A and adapted them to the Greek language in order to serve the accounting needs of the Mycenaean palaces.

Thus, the one and only syllabic script which was de-signed from the beginning to record the Greek lan-guage, is the Cypro-syllabic. However, the language referred to as Cypro-syllabic does not record some Cypriot language, but only the Greek language. Hence, the name emanating from the language and technique that is written is ‘Greek syllabic script or syl-labary’.

Where does the greatness of the Greek Syllabary lie? Despite the fact that the alphabetic system of writ-ing was born and developed subsequently, it did not displace the syllabic script for the simple reason that it did not exhibit shortcomings compared to the alpha-bet. Thus, the two writing systems coexisted side by side for several hundred years. This should not cause any surprise since a similar phenomenon can be seen today in the Greek language.

13

Η Εκκλησία διαιωνίζει τον Ελληνισμό

Ενώ οι αρχαίες γλώσσες συναντιούνται σήμερα μόνο στα μουσεία και στις εγκυκλοπαίδειες, η Ορθόδοξη Εκκλησία κρατά ζωντανή και αναλλοίωτη τη μορφή της ελληνικής γλώσσας όπως αυτή ομιλείτο πριν από 2.500 χρόνια, την εποχή δηλαδή των μεγάλων ελλή-νων φιλοσόφων.

Παράλληλα με τη γλώσσα η Εκκλησία είναι και ο μο-ναδικός σήμερα “οργανισμός”, που διαιωνίζει και την ουσία της διδασκαλίας των μεγάλων ελλήνων φιλο-σόφων, που ορίζουν ως υπέρτατο αγαθό την από-κτηση της γνώσης και η οποία με τη σειρά της ενώνει τον άνθρωπο με τη θεϊκή μονάδα της καταγωγής του.

The Church kept Hellenism alive

Whereas nowadays ancient languages are found only in museums and encyclopaedias, the Orthodox Church has kept the Greek language alive and unal-tered exactly as it was spoken 2500 years ago, at the time of the great Greek philosophers.

In addition to the language, the Church is the only ‘organisation’ today which has also preserved the es-sence of the teachings of the great Greek philoso-phers, who defined as the greatest of all virtues the acquisition of knowledge which unites man with the divine entity of its origins.

Ελληνική συλλαβική επιγραφή που έχει ως θέμα την εργοδότηση του γιατρού Ονάσιλου και των αδελφών του από τον βασιλιά και τους πολίτες του Ιδαλίου, για την περίθαλψη των τραυματιών μετά από μια επίθεση που

το Ιδάλιον δέχτηκε από τους Πέρσες και τους Φοίνικες του Κιτίου12 .

A Greek syllabic inscription describing the employment of the doctor Onasilus and his brothers by the king and citizens of Idalion in order to treat the wounded after Idalion was attacked by the Persians and the

Phoenicians of Citium12.

12. Ὅτε τὰ(ν) πτόλιν Ἐδάλιον κατέFοργον Μᾶδοι κὰς ΚετιῆFες ἰ(ν) τῶι Φιλοκύπρων Fέτει τῶ Ὀνασαγόραυ, βασιλεὺς Στασίκυπρος κὰς ἁ πτόλις ἘδαλιῆFες ἄνωγον Ὀνασίλον τὸν Ὀνασικύπρων τὸν ἰyατῆραν κὰς τὸ(ν)ς κασιγνήτο(ν)ς ἰyᾶσθαι τὸ(ν)ς ἀ(ν)θρώπο(ν)ς τὸ(ν)ς ἰ(ν) τᾶι μάχαι ἰχμαμένο(ν)ς ἄνευ μισθῶν. Κάς παι εὐFρητά-σα(ν)τυ βασιλεὺς κὰς ἁ πτόλις Ὀνασίλωι κὰς τοῖς κασιγνήτοις ἀ(ν)τὶ τῶ μισθῶν κὰ ἀ(ν)τὶ τᾶ ὑχήρων δοFέναι ἐξ τῶι Fοίκωι τῶι βασιλῆFος κὰς ἐξ τᾶι πτόλιFι ἀργύρω ΤΑ Ι ΤΑ. ἜδυFαν οἶ(ν)νυ ἀ(ν)τὶ τῶ ἀργύρων τῶδε τῶ ταλά(ν)των βασιλεὺς κὰς ἁ πτόλις Ὀνασίλωι κὰς τοῖς κασιγνήτοις ἀπὺ τᾶι γᾶ(?)ι τᾶι βασιλῆFος τᾶ’ ἰ(ν) τ’ οἱρῶνι τῶι Ἀλα(μ)πριyάται, τὸ(ν) χῶρον τὸν ἰ(ν) τῶι ἕλει τὸ(ν) χραυόμενον Ὄ(γ)κα(ν)τος ἅλFω κὰς τὰ τέρχνιyα τὰ ἐπιό(ν)τα πά(ν)τα ἔχην πανώνιον ὑFαις γα(?)ν ἀτελήν. Ἤ κέ σις Ὀνασίλον ἢ τὸ(ν)ς κασιγνήτο(ν)ς ἢ τὸ(ν)ς παῖδας τῶ(ν) παίδων τῶν Ὀνασικύπρων ἐξ τῶι χώρωι τῶιδε ἐξορύξη, ἰδέ παι, ὃ ἐξορύξη πείσει Ὀνασίλωι κὰς τοῖς κασιγνήτοις ἢ τοῖς παισὶ τὸν ἄργυρον τό(ν)δε: ἀργύρω ΤΑ Ι ΤΑ. (vacat) Κὰς Ὀνασίλωι οἴFωι ἄνευ τῶ(ν) κασιγνήτων τῶν αἴλων ἐFρητάσα(ν)τυ βασιλεὺς κὰς ἁ πτόλις δοFέναι ἀ(ν)τὶ τᾶ(ς) ὑχήρων τῶ μισθῶν ἀργύρω ΠΕ ΙΙΙΙ ΠΕ, (vacat) ΙΙ ΔΙ Ε. Ἔδωκ’ οἶ(ν)νυ βασιλεὺς κὰς ἁ πτόλις Ὀνασίλωι ἀ(ν)τὶ τῶ ἀργύρω τῶδε ἀπὺ τᾶι γᾶ(?)ι τᾶι βασιλῆFος τᾶ’ ἰ(ν) Μαλανίyαι τᾶι πεδίyαι τὸ(ν) χῶρον τὸν χραυζόμενον Ἀμενίyα ἅλFω, κὰς τὰ τέρχνιyα τὰ ἐπιό(ν)τα πά(ν)τα, τὸ(ν) ποἑχόμενον πὸς τὸ(ν) ῥόFο(ν) τὸ(ν) Δρύμιον κὰς πὸς τὰν ἱερηFίyαν τᾶς Ἀθάνας, κὰς τὸ(ν) κᾶπον τὸν ἰ(ν) Σι(μ)μίδος ἀρούραι, τὸ(ν) ΔιFείθεμις ὁ Ἀρμάνευς ἦχε ἅλFω(ν), τὸ(ν) ποἑχόμενον πὸς Πασαγόραν τὸν Ὀνασαγόραυ, κὰς τὰ τέρχνιyα τὰ ἐπιό(ν)τα πά(ν)τα ἔχην πανωνίο(ν)ς ὑFαις γα(?)ν, ἀτελίyα ἰό(ν)τα. Ἤ κέ σις Ὀνασίλον ἢ τὸ(ν)ς παῖδας τὸ(ν)ς Ὀνασίλων ἐξ τᾶι γᾶ(?)ι τᾶιδε ἲ ἐξ τῶι κάπωι τῶιδε ἐξορύξη, ἰδὲ ὁ ἐξορύξη πείσει Ὀνασίλωι ἢ τοῖς παισὶ τὸν ἄργυρον τό(ν)δε: ἀργύρων ΠΕ ΙΙΙΙ ΠΕ, ΙΙ ΔΙ Ε. Ἰδὲ τὰ(ν) δάλτον τά(ν)δε, τὰ Fέπιyα τάδε ἰναλαλισμένα(ν),βασιλεὺς κὰς ἁ πτόλις κατέθιyαν ἰ(ν) τὰ(ν) θιὸν τὰν Ἀθάναν τὰν περ’ Ἐδάλιον, σὺν ὅρκοις μὴ λῦσαι τὰς Fρήτα(ν)ς τά(ν)σδε ὑFαις γα(?)ν. Ὅπι (?) σίς κε τὰ(ν)ς Fρήτα(ν)ς τά(ν)σδε λύση, ἀνοσίyα/ἀνόσιyα Fοι γένοιτυ. Τά(ν)ς γε γᾶ(?)(ν)ς τά(ν)σδε κὰς τὸ(ν)ς κάπο(ν)ς τό(ν)σδε οἱ Ὀνασικύπρων παῖδες κὰς τῶ(ν) παίδων οἱ παῖδες ἕξο(ν)σι αἰFεὶ, ο’ ἰ(ν) τ’ οἱρῶνι τῶι ἘδαλιῆFι ἴω(ν)σι.

14

Σε μια υποθετική συντέλεια και αναγέννηση του κό-σμου θα είναι αδύνατο να γίνει δεκτό από την επιστή-μη της αρχαιολογίας, ότι ο ίδιος άνθρωπος, ο οποίος μιλούσε τη μορφή της ελληνικής γλώσσας της εποχής του, ταυτόχρονα χρησιμοποιούσε και τη μορφή της ελληνικής, όπως αυτή ομιλείτο 2.500 χρόνια πριν από αυτόν (!)

Εγκαταλείφθηκε ή επιβλήθηκε απαγόρευση της χρή-σης της Ελληνικής συλλαβικής γραφής;

Είναι αξιοπερίεργο γιατί η συλλαβική γραφή εγκαταλεί-φθηκε γύρω στα τέλη του 3ου π.Χ. αιώνα. Παράλλη-λα είναι και λυπηρό γιατί η Ελληνική γλώσσα απώλεσε αρκετά ιδιώματα, τα οποία η αλφαβητική γραφή αδυ-νατεί να αποδώσει. Μερικά ιδιώματα επέζησαν μέσω της προφορικής γλώσσας, ιδιαίτερα στην Πάφο, τόπο της καταγωγής μου, όπου ακόμη χρησιμοποιούνται εκφράσεις της αρχαίας Ελληνικής γραμματικής όπως και αρκετές αυτούσιες ομηρικές λέξεις.

Η επικρατούσα άποψη, ότι έγινε εγκατάλειψη της συλ-λαβικής γραφής λόγω της ανωτερότητας της αλφα-βητικής, δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή και αυτό το στη-ρίζουμε στις εξής δύο πραγματικότητες:

1.Πρώτη πραγματικότητα είναι, ότι η εγκατάλειψη της συλλαβικής δεν επήλθε μέσα από μια πορεία σταδιακού μαρασμού, αλλά επισυνέβηκε μια ξαφ-νική ανακοπή της χρήσης της. Το συμπέρασμα αυτό μπορεί να εξαχθεί μεταξύ άλλων και από τα ευρήματα των ανασκαφών στο Καφίζιν13 , όπου η συλλαβική γραφή συνυπάρχει με την αλφαβητι-κή και αρκετές επιγραφές είναι δίγραφες, δηλαδή γραμμένες και στις δύο γραφές. Το σημαντικό εί-ναι ότι οι επιγραφές αυτές ανήκουν στο τέλος του 3ου π.Χ. αιώνα, την περίοδο δηλαδή που η συλ-λαβική γραφή περνά σε αχρησία. Εντούτοις μόνο στο Καφίζιν ανευρέθηκαν 65 συνολικά επιγραφές στην συλλαβική γραφή. Έτσι, δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό, ότι ένα μεστωμένο σύστημα γραφής, ζυμωμένο από τα βάθη των αιώνων, εξαφανίστηκε ξαφνικά μέσα σε μια νύκτα.

Ακόμη μια ηχηρή διάψευση στην επικρατούσα άποψη δίνει το παράδειγμα της Εκκλησίας, η οποία δεν επηρεάζεται από τις αλλαγές στη μορφή της γλώσσας και της γραφής, αλλά διατηρεί ανόθευτη την Ελληνική, όπως αυτή χρησιμοποιείτο πριν από 2.500 χρόνια. Εάν δεν ζούσαμε αυτήν την πραγμα-τικότητα, δεν θα μπορούσαμε να την πιστέψουμε.

In a hypothetical end and rebirth of the world, it would be impossible for archaeology to accept that the same people, who spoke Greek in the form that it was spoken in their own time, could also speak the Greek language in the form that it was spoken 2500 years before them (!)

Was the Greek syllabary abandoned or was its use banned?

It is interesting to see why the syllabary was aban-doned around the end of the 3rd century BC. It is also rather sad because the Greek language lost a num-ber of idioms which alphabetic script cannot render. Some of these idioms survived through oral speech, especially in Paphos, where I come from, and where expressions of ancient Greek grammar and a number of purely Homeric words are still in use.

The prevailing view that the syllabic script was aban-doned owing to the superiority of the alphabet, can-not be accepted and this is founded on the following two realities:

1.The first reality is that the syllabary was not aban-doned over time as it gradually fell into disuse, but instead its end came suddenly. This conclusion can be drawn, among other things, from the find-ings at Kafizin13 , where the syllabic script exists side by side with the alphabetic, and a number of in-scriptions are written in both scripts. The important thing is that these inscriptions belong to the late 3rd century, that is, the period when the syllabic script fell into disuse. However, a total of 65 inscriptions in the syllabic script were found in Kazifin alone. Thus, it cannot be accepted that a mature system of writing, which evolved over many centuries, could suddenly disappear overnight.

Another fact that powerfully contradicts the pre-vailing view is the example of the Church, which was not affected by the changes in the form of the language, but preserved Greek in its unadul-terated form, as it was used 2500 years ago. If we had not experienced this reality at first hand, we would never have believed it.

13. Το Καφίζιν ή μικρός Άρωνας, είναι αρχαιολογικός χώρος κοντά στην περιοχή του λόφου Άρωνας στην Αγλανζιά. Στο χώρο αυτό υπάρχει σπήλαιο λατρείας Νύμφης, εντός του οποί-ου βρέθηκαν σημαντικά αρχαιολογικά έργα τέχνης και επιγραφές σε κυπροσυλλαβική και αλφαβητική γραφή. Με βάση ημερομηνίες, που σημειώνονται σε ορισμένες επιγραφές, η χρήση του Νυμφαίου χρονολογείται στην Ελληνιστική Περίοδο και συγκεκριμένα μεταξύ των ετών 225 - 218 π. Χ., δηλαδή από το 23o έτος βασιλείας του Πτολεμαίου του Ευεργέτη ως το 4ο έτος του Πτολεμαίου Φιλοπάτορα.

The Nymphaeum of Kafizin, Terence B. Mitford, Kadmos, 1981.

13. Kafizin or little Aronas, is an archaeological site near Aronas hill in Aglantzia. At this site in a cave which served as a Nymph’s shrine significant archaeological art works and inscription were found in the Cypro-syllabic and alphabetic scripts. On the basis of dates found on certain inscriptions, the use of Nymphaeum dates to the Hellenistic period – specifically, between 225 and 218 BC, that is, from the 23rd year of the reign of Ptolemy Euergetes (Benefactor) to the 4th year of Ptolemy Philopator.

The Nymphaeum of Kafizin, Terence B. Mitford, Kadmos, 1981.

15

2. Η δεύτερη πραγματικότητα αφορά την ποιότη-τα, τη φιλοσοφία και δομή της ελληνικής συλλαβι-κής γραφής, η οποία, εις πείσμα του χρόνου, πα-ραμένει ζωντανή ακόμη και μετά από 2.200 χρόνια στην Ιαπωνική γραφή, όπου εφαρμόζεται ακόμη και η ίδια λογική στους γραμματικούς κανόνες.

Και όμως θα μπορούσε να βρίσκεται σε χρήση μέχρι σήμερα

Στους πιο κάτω πίνακες μπορούμε να συγκρίνουμε, αλλά και να θαυμάσουμε, το βαθμό εξαιρετικής απλό-τητας και καθαρότητας μιας πανάρχαιας γραφής, η χρήση της οποίας απαγορεύτηκε πριν από 2200 χρό-νια, συγκρινόμενη με τις δύο μορφές γραφής της ση-μερινής Ιαπωνικής γραφής.

2. The second reality concerns the quality, phi-losophy and structure of the Greek syllabary which despite the vagaries of time, has remained alive even after 2200 years in the Japanese script, which even applies the same logic to its gram-matical rules.

And yet it could still have been in use even today

In the tables below it is possible to compare, and wonder at, the degree of great simplicity and purity of an ancient system of writing, the use of which was banned 2200 years ago, set beside the two forms of modern Japanese writing.

16

Τα ιστορικά δρώμενα όταν πέρασε σε αχρησία η συλ-λαβική γραφή

Έτσι η απάντηση του προηγούμενου ερωτήματος πρέπει να αναζητηθεί μέσα από τα ιστορικά δρώμε-να της εποχής, κατά την οποία η συλλαβική γραφή πέρασε σε αχρησία. Πρόκειται για μια παρατεταμένη περίοδο, όπου η Κύπρος δεινοπάθησε μέσα σε συνε-χείς αιματηρές και αμφίρροπες συγκρούσεις για την κατοχή του νησιού.Μετά το θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου (323 π.Χ.) η Κύπρος έγινε το μήλο της έριδος μεταξύ των διαδόχων του, κυρίως του Πτολεμαίου Α΄ του Λάγου ή Σωτήρος και του Αντιγόνου Α’ του Μονόφθαλμου ή Κύκλωπος. Από τη διαμάχη αυτή προέκυψαν στρατιωτικές επιχει-ρήσεις των δύο για κατάληψη της Κύπρου.

Αρχικά το νησί πέρασε στα χέρια του Πτολεμαίου, αλλά αργότερα έγινε κατάληψή του από το Δημήτριο τον Πολιορκητή (γιο του Αντιγόνου) κατόπιν μιας αι-ματηρής πολεμικής αναμέτρησης. Στον πόλεμο αυτό έλαβαν μέρος δεκάδες χιλιάδες στρατιωτών, που με-ταφέρθηκαν στην Κύπρο και από τα δύο στρατόπεδα.

Μετά από κάποια χρόνια ακολούθησε νέα στρατιω-τική σύρραξη, κατά την οποία ο Πτολεμαίος επικρά-τησε και ανακατέλαβε την Κύπρο. Τότε, επέβαλε την κατάργηση των κυπριακών βασιλείων και ενέταξε την Κύπρο, ως ενιαίο χώρο, στο πτολεμαϊκό του βασίλειο με έδρα την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου.

Στη συνέχεια οι ισχυροί Σελευκίδες, βασιλείς της Συρί-ας, επιχείρησαν επανειλημμένως να αφαιρέσουν την Κύπρο από τους Πτολεμαίους της Αιγύπτου. Επί Πτο-λεμαίου Δ` του Φιλόπατρος (221-204 π.Χ.) ο βασιλιάς Αντίοχος ο Γ` της Συρίας επεχείρησε να καταλάβει την Κύπρο, όπως και τη νότια Συρία, αλλά ηττήθηκε το 216 π.Χ. στη Ραφία κοντά στη Γάζα και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την προσπάθεια. Επανήλθε, επί Πτολεμαί-ου Στ` του Φιλομήτορος, τον οποίο νίκησε στο Πηλού-σιον και απέσπασε από την Αίγυπτο τις κατακτήσεις της στη Συρία. Τότε ο διοικητής της Κύπρου Πτολεμαί-ος ο Μάκρων πρόδωσε το νησί στον Αντίοχο, ο οποί-ος διόρισε ως διοικητή του νησιού το Σώστρατο. Οι Πτολεμαίοι όμως κατάφεραν να περιέλθει και πάλιν η Κύπρος στα χέρια τους, όπου παρέμεινε μέχρι το 58 π.Χ., έτος κατά το οποίο έγινε ρωμαϊκή επαρχία. Μέσα στα πιο πάνω ιστορικά δρώμενα πρέπει να ανα-ζητηθεί η απαγόρευση της χρήσης της συλλαβικής γραφής. Μπορούν να γίνουν διάφορες υποθέσεις, όπως λ.χ. για να τιμωρηθούν τα ιερατεία, που κατ’ εξο-χή χρησιμοποιούσαν τη συλλαβική, και τα οποία συ-ντάχτηκαν με το μέρος κάποιας παράταξης, η οποία τελικά έχασε τον πόλεμο. Μπορεί ακόμη να απαγο-ρεύτηκε η χρήση της συλλαβικής, γιατί οι κατακτητές αδυνατούσαν να την κατανοήσουν, σε αντίθεση με το αλφάβητο. Δεν αποκλείεται ακόμη η ενέργεια αυτή να αποσκοπούσε στην αποκοπή των Κυπρίων από τις βαθύτερες ρίζες τους, δηλαδή από τον Ελληνισμό, και στην προσπάθεια να προσηλυτιστούν σε κάποιον άλλο πολιτισμό.

Historical events at the time when the syllabary ceased to be used

Consequently, the answer to the previous question should be sought in the historical events of the time during which the syllabary fell into disuse. This was a long period during which Cyprus suffered greatly as a result of continuous bloody wars fought over the domination of the island, the outcomes of which were often in the balance. After the death of Alexander the Great (323 BC) Cyprus was fought over by his successors, Ptolemy I Lagides or Soter, and Antigonus Monophthalmus or Cyclops. This dispute resulted in military operations headed by both combatants with the aim of occu-pying Cyprus.

The island passed first into the hands of Ptolemy, but was later conquered by Demetrius the Besieger (son of Antigonus) following a very bloody war. Thousands of soldiers on both sides were transferred to Cyprus to fight in this war.

Some years later, a new military conflict ensued, which was won by Ptolemy who resumed power in the island and abolished the Cypriot kingdoms and placed Cyprus –as a single country- in his Ptolemaic kingdom with its headquarters in Alexandria.

After that, the powerful Selucids, kings of Syria, tried repeatedly to take Cyprus away from the Ptolema-ic dynasties of Egypt. During the reign of Ptolemy IV (Philopator) (221-204 BC) king Antiochus III of Syria at-tempted to occupy Cyprus, as he had done in south Syria, but was defeated in 216 BC at Raphia near Gaza, and was forced to abandon the attempt. He returned during the reign of Ptolemy VI Philometor, whom he defeated at Pelusium thereby seizing from Egypt its conquests in Syria. The governor of Cyprus at the time, Ptolemy Macron, betrayed the island to Antiochus, who appointed Sostratus governor of the island. However, the Ptolemaic dynasty managed to regain control of Cyprus, and retain it until 58 BC, when it became a Roman province.

It is in the context of these historical events that the ban on the use of the syllabic script must be sought. Various hypotheses can be made, such as for exam-ple, that it was a way to punish the priests who used the script extensively and who took a particular side which later lost the war. Another reason for the ban could have been because unlike the alphabet, the conquerors could not decipher the syllabary. Another hypothesis could be that the ban was aimed at cut-ting the Cypriots off from their deeper roots, namely Hellenism, and converting them to some other cul-ture.

17

Πώς γεννήθηκε η αλφαβητική γραφή

Για πρώτη φορά διατυπώνεται η άποψη, ότι η αλφα-βητική γραφή δεν προήλθε από την επινόηση ενός συγκεκριμένου ανθρώπου, αλλά απλά αποτελεί τον καρπό που αυτογεννήθηκε από το δέντρο της Ελλη-νικής συλλαβικής, όταν αυτό ωρίμασε και έφτασε στο στάδιο της καρποφορίας.

Στο στάδιο αυτό η συλλαβική γραφή και κατ’ επέκταση οι συλλαβές αποκρυσταλλοποιήθηκαν και οι άνθρω-ποι των γραμμάτων βρέθηκαν να εστιάζονται σε νέα καθήκοντα, αυτά του διδασκάλου. Η δυνατότητα κα-τανόησης της γραφής ολοένα και από περισσότερα κοινωνικά στρώματα ήταν το επόμενο βήμα, προκει-μένου να αξιοποιηθεί και να αποκτήσει την πραγμα-τική της αξία. Επομένως, οι διδάσκαλοι βρέθηκαν να διδάσκουν κατ’ αρχάς το συλλαβισμό της λέξης και ακολούθως την εκμάθηση των συλλαβών, οι οποίες αποδίδονταν με τη συλλαβική γραφή. Περισσότερη προσοχή πρέπει να δινόταν στις συλλαβές, που προ-κύπτουν από τα άφωνα σύμφωνα, τα οποία ανήκουν στην ίδια οικογένεια, δηλαδή τα ουρανικά κ-γ-χ, τα χει-λικά π-β-φ και τα οδοντικά τ-δ-θ. Όταν λοιπόν προσπαθούσαν να αποδώσουν τη μι-κρή διαφορά στην ακουστική λαλιά των συλλαβών, τα-δα-θα, δη-θη, δε-θε ή πα-βα-φα, βου-φου ή κα-γα-χα, γο-χο κλπ, πώς τις επεξηγούσαν; Έλεγαν, τ – α = τα, δ – α = δα, θ – α = θα κλπ. Τι λοιπόν έκαναν χωρίς αρχικά να το αντιλαμβάνονται;

Η απάντηση είναι απλή, αλφαβήτιζαν τις συλλαβές. Μόλις συνειδητοποίησαν αυτό που έκαναν, αυτόμα-τα εκείνη τη στιγμή γεννήθηκε το Ελληνικό αλφαβητικό σύστημα. Το μόνο που έμενε ήταν να το κατανοήσουν πλήρως και ακολούθως να επινοηθούν τα σχήματα, που θα αντιπροσώπευαν την ηχητική λαλιά του κάθε φωνήματος - γράμματος.

Γιατί δεν μπορεί το Ελληνικό αλφάβητο να προήλθε από οποιαδήποτε άλλη γραφή εκτός της Ελληνικής συλλαβικής

Οι δύο μοναδικές προαλφαβητικές γραφές, που απέ-δωσαν γραπτώς την Ελληνική γλώσσα, είναι η γραμ-μική Β και η Ελληνική συλλαβική.

Η γραμμική γραφή Β παρέμεινε μία ατελής γραφή που αποτελείτο από ένα μέρος συλλαβοσχημάτων της Γραμμικής γραφής Α, το οποίο δανείστηκαν οι Μυ-κηναίοι και προσάρμοσαν στην Ελληνική γλώσσα. Η προσαρμοσμένη αυτή γραφή χρησιμοποιήθηκε αποκλειστικά για τη γραφή λογιστικών κατάστιχων και εγκαταλείφθηκε το 12ο π. Χ. αιώνα, χωρίς να γίνει κα-μία προσπάθεια αναβάθμισής της. Αντίθετα η Ελληνική συλλαβική σχεδιάστηκε από την αρχή, για να καταγράψει την Ελληνική γλώσσα και έφτασε μέχρι της πλήρους ωρίμανσής της.

How the alphabet came to be

The view is put forward for the first time that the al-phabetic script was not the invention of one man but was simply the fruit which created itself and was born from the tree of the Greek syllabary, when this ma-tured and reached the fruit-bearing stage.

At this stage the syllabic script and, by extension, syl-lables had crystallised and men of letters were by now focusing on their new duties: to teach others. The ability by more and more social strata to compre-hend writing was the next step towards ensuring that it would attain its true value. Consequently, teachers first instructed people in how to spell out the syllables of a word and then to learn the syllables which were written in the syllabic script. More attention had to be paid to the syllables which resulted from the voiceless consonants belonging to the same family, that is, the palatal κ-γ-χ, the labial π-β-φ and the dental τ-δ-θ.

When they attempted to pronounce the slight differ-ence in the sounds of the syllables, τα-δα-θα, δη-θη, δε-θε or πα-βα-φα, βου-φου or κα-γα-χα, γο-χο etc, how did they explain this? They said: τ – α = τα, δ – α = δα, θ – α = θα etc. So what were they doing without at first realising it? The answer is simple: they were alphabetising the syl-lables. As soon as they realised that this is what they were doing, the Greek alphabetic system was born automatically at that very moment. All that remained was for them to understand it fully and then to de-vise the symbols which would represent the sound of each phoneme-letter.

Why the Greek alphabet could not have come from any script other than the Greek syllabary

The only two pre-alphabetic scripts that rendered the Greek language in writing were Linear B and the Greek syllabic.

Linear B remained an incomplete system of writing which consisted of some of the syllabograms of Line-ar A, which the Mycenaeans borrowed and adapted to the Greek language. This adapted script was used exclusively to record account ledgers and was aban-doned in the 12th century BC without any attempt to improve it.

In contrast, the Greek syllabary was designed from the beginning to record the Greek language and de-veloped to full maturity.

18

Όπως η λογική λέει ότι, είναι αδύνατο να παραχθεί κρασί από άγουρα και ξινά σταφύλια, τα οποία, είτε αποκόπηκαν πρόωρα από το φυτό, είτε το φυτό απο-ξηράνθηκε πολύ πριν αυτά μεστώσουν και φτάσουν σε πλήρη ωρίμανση και γλύκανση, κατά την ίδια λογι-κή το μοναδικό σύστημα γραφής μέσα από το οποίο θα μπορούσε να αυτογεννηθεί το Ελληνικό αλφάβητο είναι η Ελληνική συλλαβική.

Οι αρχαιότερες αλφαβητικές γραφές

Οι αρχαιότερες μέχρι σήμερα χρονολογημένες μαρ-τυρίες της αλφαβητικής γραφής, αν και ανευρέθηκαν εκτός Κύπρου, εντούτοις συνδέονται με αυτή.

Πρώτη είναι η οινοχόη, που βρέθηκε στο χώρο του αρ-χαίου Δίπυλου (Κεραμεικός, η κύρια πύλη της αρχαί-ας Αθήνας), το 1871 και χρονολογείται το 735-750 π.Χ. Φαίνεται να αποτελούσε έπαθλο χορευτικών αγώνων, αφού διαβάζεται η αλφαβητική επιγραφή «Όποιος τώρα από τους χορευτές χορεύει πιο ελαφρά…». Η συνέχεια είναι δυσανάγνωστη, αλλά το πιθανότερο εί-ναι, ότι έλεγε «θα πάρει το βραβείο», δηλαδή το αγγείο.

Στον ίδιο τάφο, που βρέθηκε η οινοχόη, οι ψίθυροι λένε, ότι βρέθηκαν μαζί και πέτρες με γραφή στην Ελ-ληνική συλλαβική (της Κύπρου). Δυστυχώς, το γεγο-νός αποσιωπήθηκε ή πέρασε απλά ασχολίαστο. Για χάρη της επιστήμης, αν αυτό είναι αλήθεια, οφείλει η αρχαιολογία της Ελλάδας να το επιβεβαιώσει ή διαφο-ρετικά να το διαψεύσει. Στο γνωστό ως ποτήρι του Νέστορα, το οποίο ανήκει στην ίδια εποχή και έχει ανευρεθεί στο νησί Πιθηκούσες στην Αδριατική, εμπλέκεται η Κύπρια θεά Αφροδίτη. Σε μετάφραση της αλφαβητικής διαβάζουμε ως εξής: «Εί-μαι το γλυκόπιοτο ποτήρι του Νέστορα. Όποιος λοι-πόν πιει από αυτό το ποτήρι, αυτόν αμέσως θα τον κυριέψει ο πόθος της Αφροδίτης με το όμορφο στε-φάνι».

Το αρχικό κτίσιμο της αλφαβητικής

Αναμφίβολα σε πρώτο στάδιο θα έπρεπε να εξευρε-θούν τα γραμμικά σχήματα, τα οποία θα αποτύπωναν σε γραφική παράσταση την ακουστική λαλιά του κάθε φωνήματος. Τα σύμβολα θα έπρεπε να είναι απλά και καθαρά και από την άλλη δεν έπρεπε να περιέχονται στη συλλαβική γραφή, για να μη γίνεται σύγχυση των δύο γραφών.

Από τη σύλληψη της αρχικής ιδέας μέχρι την πρακτι-κή της εφαρμογή, αλλά και την καθιέρωση της τελι-κής μορφής των σχημάτων, πρέπει να μεσολάβησε ένα λογικό χρονικό διάστημα. Όταν η εργασία αυτή ολοκληρώθηκε, τότε παρουσιάστηκε η αναγκαιότητα, όπως τα γραμμικά σχήματα που προέκυψαν αποκτή-σουν ξεχωριστά το καθένα τη δική του ονομασία και κατ’ επέκταση ταυτότητα και οντότητα. Διαφορετικά, θα ήταν αδύνατο να γίνει η διδασκαλία της αλφαβητι-κής γραφής.

In the same way that it stands to reason that wine cannot be produced from unripe and sour grapes which were either harvested too early from the vine, or where the vine dried up before the grapes man-aged to ripen and reach full maturity and sweetness, the same logic would dictate that the only system of writing through which the Greek alphabet could have been born is the Greek syllabary.

The oldest alphabetic scripts

Although the oldest dated examples of alphabetic script were found outside Cyprus, they are nonethe-less connected to the island.

The first is a wine jar found at the site of ancient Dipy-los (Kerameikos, the main gate of ancient Athens), in 1871 and which is dated to 735-750 BC. It appears to have been the trophy for a dance competition since the inscription reads: ‘’Whichever now of the danc-ers moves with lightest step…’ The next part is hard to read, but probably says ‘will receive the prize’, i.e. the wine jar.

There are rumours that in the same tomb where the wine jar was found there were also stone plates in-scribed in the Greek syllabic script (of Cyprus). Unfor-tunately, this fact was covered up or merely allowed to pass without comment. For the sake of science, if this is true, the archaeologists of Greece should either confirm or deny it.

On what is known as the cup of Nestor, which be-longs to the same period and was found on the island of Pithekoussai (Ischia) in the Adriatic, there is refer-ence to the goddess Aphrodite. A translation of the alphabetic inscription reads as follows: ‘I am Nestor’s cup, good to drink from. Whoever drinks from this cup will immediately be seized by desire for beautifully-crowned Aphrodite’.

The ancient construction of alphabetic script

There can be no doubt that, to begin with linear shapes had to be found which would render in writ-ten form the sound of each phoneme. These symbols would have to be simple and clear and must not be the same as those contained in the syllabary other-wise there would be confusion between the two sys-tems of writing.

A reasonable period would have elapsed between the time when the initial idea was conceived and its practical implementation as well as the subsequent establishment of its final form. When this work was completed, the need would have arisen for each of the linear shapes that were devised to acquire its own name and by extension its own identity and enti-ty; otherwise it would have been impossible to teach the alphabetic script.

19

Στο αρχικό στάδιο τα γράμματα έφεραν τις ονομασίες αντικειμένων, των οποίων η ονομασία ξεκινούσε με το αντίστοιχο γράμμα, όπως λ.χ. το γράμμα “Β” ίσως να ονομαζόταν Βούς, δηλαδή βόδι.

Την πρακτική αυτή την συναντάμε στην επιστήμη της ραδιοτηλεγραφίας. Όταν ο ασυρματιστής του πλοίου καλείται να αλφαβητίσει μια λέξη ή να δώσει το διεθνές τετραψήφιο διακριτικό σήμα του καραβιού, τότε χρησι-μοποιούνται τα πιο κάτω φωνητικά αλφάβητα:

Κάπως έτσι, αναμφίβολα, ήταν και η ονομασία του ελληνικού αλφάβητου στη γέννησή του. Η κοινή ονο-μασία γράμματος και αντικειμένου απαιτούσε μια συ-νεχή διευκρίνιση κατά πόσον, δηλαδή, η αναφορά αφορούσε το γράμμα του αλφαβήτου ή αφορούσε το αντικείμενο, που δάνειζε το όνομά του στο γράμμα. Μόνο ως αφελής μπορεί να χαρακτηριστεί η σκέψη, ότι οι σημερινές ονομασίες των γραμμάτων αποδόθηκαν προτού το αλφάβητο φτάσει στην ώριμή του φάση.

Αναβάθμιση της αλφαβητικής γραφής

Έτσι, όταν ολοκληρώθηκε ο σκελετός του νέου γρα-φικού “οικοδομήματος”, στην ομάδα των “μηχανι-κών” ενσωματώθηκε η ομάδα των “αρχιτεκτόνων”, αλλά και των “διακοσμητών”. Ως ψυχή της γλώσσας το αλφάβητο έπρεπε να περικλείει μέσα στη δομή του όλη την ανθρώπινη σοφία, κάλλος και γνώση. Φυσι-κά όλα αυτά δεν έγιναν σε μικρό χρονικό διάστημα. Όπως για να προκύψουν τα θεμέλια του οικοδομήμα-τος απαιτήθηκαν αιώνες, το ίδιο και στην οικοδόμη-σή του χρειάστηκε να προσθέσουν το δικό τους χαλίκι πολλές ανθρώπινες γενεές.

In the early stages the letters were given the names of objects whose names began with the correspond-ing letter; for example the letter “Β” might have been called Βούς, meaning ox.

This is a method encountered in radio-telegraphy. When the wireless operator is asked to spell a word or give the international four-letter sign for his ship, he uses the following phonetic alphabets:

Without a doubt this must have been how the letters of the Greek alphabet were given their names at the time of the alphabet’s creation. The fact that let-ters and objects shared the same name would have required continuous clarification as to whether the name related to the letter of the alphabet or the ob-ject which was lending its name to the letter. It would be very naïve to assume that the current names of the letters were given before the alphabet reached its mature phase.

Improvement of the alphabetic script

Thus, when the skeleton of the new writing ‘edifice’ had been completed, the team of ‘architects’ and ‘decorators’ came into the fray. Because it consti-tuted a manifestation of the soul of language, the alphabet had to contain within it the sum of human wisdom, beauty and knowledge. Of course all this did not take place over a short period. In the same way that it took centuries for the foundations of the edifice to be laid, so too the actual construction would have required that each of many human generations add its own little pebble in the building.

Το ελληνικό φωνητικό αλφάβητοThe Greek phonetic alphabet

Α = Αστήρ Β = Βύρων Γ = Γαλή Δ = ΔόξαΕ = Ερμής Ζ =Ζεύς Η = Ηρώ Θ = ΘεάΙ = Ίσκιος Κ = Κενόν Λ = Λάμα Μ = ΜέλιΝ = Ναός Ξ = Ξέρξης Ο = Οσμή Π = ΠέτροςΡ = Ρήγας Σ = Σοφός Τ = Τίγρης Υ = ΎμνοςΦ = Φοφό Χ = Χαρά Ψ = Ψυχή Ω = Ωμέγα

Το λατινικό φωνητικό αλφάβητοThe Latin phonetic alphabet

A = Alfa B = Bravo C = Charlie D = DeltaE = Echo F = Foxtrot G = Golf H = HotelI = India J = Juliet K = Kilo L = LimaM = Mike N = November O = Oscar P = PapaQ= Quebec R = Romeo S = Sierra T = TangoU = Uniform V = Victor W = Whisky X = X-rayY = Yankee Z = Zulu

20

Στην ώριμη φάση του αλφαβήτου το κάθε γράμμα απόκτησε το δικό του όνομα και κατ` επέκταση από-κτησε ταυτότητα και οντότητα. Η ηχητική απόδοση του κάθε γράμματος αποδόθηκε με τέτοιο έντεχνο ήχο-μέ-τρο, ώστε στο σύνολό τους έδεσαν συνεκτικά και ενο-ποίησαν την ηχητική απόδοση του αλφάβητου σ` ένα μουσικό μοτίβο, ενώ παράλληλα διευκολύνθηκε και η εκμάθησή του. Οι ονομασίες των πρώτων γραμμάτων είναι δισύλλα-βες και τελειώνουν με το ηχηρότερο των φωνημάτων “Α”. Το φώνημα “Η” ονομάζεται ήττα και την ονομα-σία του την προσθέτει στο δεύτερο σε σειρά γράμμα του αλφαβήτου ή πρώτο από τα σύμφωνα, το “Β”, καθώς και στα δύο σύμφωνα, που στην σειρά τοπο-θετούνται πριν και μετά από αυτό (β-ήτα, ζ-ήτα, ήτα, θ-ήτα). Μετά τα πρώτα γράμματα, που είναι δισύλλα-βα, ακολουθούν τα μονοσύλλαβα.

Κάποιες μετέπειτα διορθώσεις-παρεμβάσεις στο αλ-φάβητο φαίνεται να παρενέβησαν σε κάποιο βαθμό στη συνεκτική του μουσικότητα.

Η σειρά των γραμμάτων

Όσο αφορά τη σειρά με την οποία τοποθετούνται φαί-νεται να έχει μια λογική, η οποία συσχετίζεται με την καθημερινή ζωή των ανθρώπων.

Για το πρώτο γράμμα του αλφαβήτου, το “Άλφα”, κατατίθεται για πρώτη φορά η πιθανή προέλευση της ονομασίας του. Η λέξη φαίνεται να αποτελείται από τα δύο πρώτα γράμματα δύο λέξεων. Το “αλ -” από τη λέξη αλέκτωρ (πετεινός).

Είχα την τύχη τα πρώτα μου παιδικά χρόνια να τα ζήσω στο χωριό Σαλαμιού και έχω αποτυπωμένο στο μυαλό μου το καθημερινό πρωινό ξύπνημα. Δεκάδες πετεινοί, άλλοι από κοντινές στο σπίτι μας αποστά-σεις, άλλοι από λιγότερο ή περισσότερο μακρινές αποστάσεις, λίγο πριν από το πρώτο φώς της ημέρας συνέθεταν μια φανταστική μουσική πανδαισία με το λάλημά τους, η οποία επέβαλλε το πρωινό ξύπνημα.

Η δεύτερη συλλαβή “ - φα” προέρχεται από τη λέξη φάος που σημαίνει φως, το προμήνυμα δηλαδή του λαλήματος των πετεινών.

Ζώντας οι άνθρωποι της εποχής εκείνης απόλυτα μέσα στους νόμους της φύσης, μακριά από τεχνη-τούς φωτισμούς και νυκτερινές ενασχολήσεις, αυτές οι δύο λέξεις αποτελούσαν την αρχή της κάθε καινού-ριας παραγωγικής τους ημέρας.

Ως δεύτερο γράμμα του αλφαβήτου ορίζεται το “Β” ίσως από τον βούν. Ο βούς ήταν το ποιο χρήσιμο και πολύτιμο «εργαλείο» για την ανθρώπινη επιβίωση, αφού με τη χρήση του όργωναν τη γη, για να συγκρα-τεί τους όμβρους και να καθίσταται γόνιμη και καρ-ποφόρα.

Ακολούθως τοποθετήθηκε το γράμμα “Γ”, ίσως από τη λέξη γη που τα γεννήματά της τρέφουν τον άνθρωπο.

In the mature phase of the alphabet, each letter ac-quired its own name, and by extension, its identity and standing. The sound of each letter was rendered in an extremely artful sound-metre so that as a whole they united and unified the acoustic aspect of the al-phabet into a musical motif, thereby making it easier for people to learn the alphabet.

The names of the first letters have two syllables and end with the most resonant of all the phonemes: “Α”. The phoneme “Η” is called ήτα and its name is added to the second letter of the alphabet, or the second consonant “Β” (beta), as well as the two consonants which come before and after it, (β-ήτα, ζ-ήτα, ήτα, θ-ήτα).

After the first two-syllable letters come the single-syllable ones. Some later corrections-interventions in the alphabet appear to have interrupted its concise musicality.

The order of the letters

It would appear that there is a kind of logic in the or-der in which the letters are placed, and this is related to people’s everyday lives.

With regard to the first letter, Alpha, the possible prov-enance of its name is set down for the first time. The word appears to be made up of the first two letters of two words: “αλ -” from the word αλέκτωρ (cock).

I had the good fortune to have spent my early child-hood in the village of Salamiou and my early morn-ing awakening has remained imprinted in my mind. Just before daybreak, scores of cocks from varying distances, close to my house and further away, set up a fantastic musical feast with their crowing, which awakened the whole neighbourhood.

The second syllable, “- φα” comes from the word φάος meaning light, in other words, the trigger for the crowing of the cocks.

For the people of that time, living as they did abso-lutely within the laws of nature, without artificial light and night-time activities, these two words represent-ed the beginning of each new productive day.

The second letter of the alphabet is “Β” perhaps from βούν (ox). Then ox was the most useful and valuable ‘tool’ for human survival, since it was used to plough the land and help it retain rainwater and become fertile and bounteous.

The letter “Γ” came next, perhaps from the word for earth γη whose fruits nurture mankind.

21

Ακολουθεί το γράμμα “Δ”, ίσως από την αρχαία λέξη δώμα, δηλαδή την οικία, που στέγαζε και προστάτευε την οικογένεια. Δέλτα στην αρχαία ελληνική ονομάζε-ται και το ισοσκελές τρίγωνο, η μορφή δηλαδή του κε-φαλαίου γράμματος, αφού τα μικρά προέκυψαν πολύ αργότερα.

Ο μύθος ότι το Ελληνικό αλφάβητο προήλθε από το Φοινικικό.

Όταν το Φοινικικό αλφάβητο ανακαλύφθηκε το 19ο αιώνα, η καταγωγή του ήταν άγνωστη. Έτσι άρχισαν να γεννιούνται διάφορα σενάρια σε σχέση με την προ-έλευσή του.

Άλλοι το θέλουν να αναπτύχθηκε από την Αιγυπτιακή γραφή, άλλοι από την Πρωτοσημιτική, ή ακόμη από την ΠρωτοΧανανική ή αλλιώς ΠρωτοΚαναανική γρα-φή. Οι πρώτες γνωστές επιγραφές στο Φοινικικό αλ-φάβητο προέρχονται από την πόλη Βύβλο.

Ωστόσο, κανένας συνδετικός κρίκος δε γεφυρώνει το μεγάλο κενό μεταξύ των πιο πάνω συστημάτων γραφής και του Φοινικικού αλφαβήτου (χαριστικά χα-ρακτηρίζεται το φοινικικό ως αλφάβητο, αφού δεν συ-μπεριλαμβάνει τα φωνήεντα και ίσως να είναι ορθό-τερο να εντάσσεται στα συστήματα γραφής). Για να δοθεί ένα παράδειγμα της έκτασης του χάσματος της εξέλιξης, που χωρίζει τα πιο πάνω συστήματα γραφής από το Φοινικικό αλφάβητο, είναι ωσάν μετά την εφεύ-ρεση του ποδηλάτου η αμέσως επόμενη εφεύρεση να ήταν το διαστημόπλοιο.

Η ομοιότητα των γραμμάτων του Φοινικικού αλφαβή-του με τα αντίστοιχα του Ελληνικού επέβαλε την άπο-ψη, ότι το Ελληνικό αλφάβητο προήλθε από το Φοινι-κικό. Η άποψη αυτή στηρίχτηκε ακόμη στο γεγονός, ότι οι Φοίνικες ήταν αυτοί που διέδωσαν τη χρήση του αλφαβήτου.

Σε αντίθεση με το Φοινικικό αλφάβητο, που δεν έχει να προτάξει τις ρίζες εκείνες, που να δικαιολογούν την εξέ-λιξή του από κάποιο παλαιότερο σύστημα γραφής, το Ελληνικό αλφάβητο βρίσκεται σε μια αδιάκοπη εξελι-κτική πορεία, αφού αποτελεί τον καρπό της Ελληνικής συλλαβικής γραφής, ενώ επιπλέον έχει ως υποδομή του έναν πολιτισμό ασύλληπτου πνευματικού επιπέ-δου, ένα δείγμα του οποίου μας διέσωσε ο Όμηρος ο ποιητής και ακόμη πιο πίσω ένα μαρτυρημένο συνεχή πολιτισμό, που επεκτείνεται μέχρι το 8.000 π. Χ.

Η έντονη παρουσία των Φοινίκων στην Κύπρο, το κέ-ντρο δηλαδή του εμπορίου, είναι συνυφασμένη από την ύπαρξή τους και κατά την Κυπρογεωμετρική περί-οδο η πόλη του Κιτίου αναφέρεται ως Φοινικική πόλη, την οποία αξιοποιούν ως διαμετακομιστικό σταθμό για τα εμπορεύματα, που έφθαναν από την Καρχηδό-να14 , ενώ κάτω από την διακυβέρνησή τους έθεσαν και την πόλη της Λαπήθου15. Ως φύσει εμπορικός

Then comes “Δ”, perhaps from the ancient word δώμα, meaning home, which sheltered and protect-ed the family. In ancient Greek Δέλτα is also the word for the isosceles triangle – the form for the upper case letter, since the lower case letters came much later.

The myth that the Greek alphabet came from the Phoenician

When the Phoenician alphabet was discovered in the 19th century, its origins were unknown. Thus, a number of scenarios arose in connection with its prov-enance.

Some people put forward the theory that it evolved from the Egyptian script, others said it was from the Proto-Semitic language, or the Proto-Canaanite script. The earliest known inscriptions in the Phoeni-cian alphabet come from the city of Byblos.

However, no link has been found to bridge the enor-mous gap between the above writing systems and the Phoenician alphabet (it is a little bit of an exag-geration to call it an alphabet since it does not in-clude vowels, and perhaps it would be more correct to include it among the systems of writing). To give an example of the magnitude of the gap in evolu-tion which divided the above writing systems from the Phoenician alphabet, it could be said that it is as if the invention that came immediately after the bicy-cle was the space rocket.

The similarity between the letters of the Phoenician and Greek alphabets gave rise to the view that the Greek alphabet derived from the Phoenician. This view was also based on the fact that it was the Phoe-nicians who spread the use of the alphabet.

Unlike the Phoenician alphabet which does not pos-sess the roots that would justify its having evolved from some older writing system, the Greek alphabet was on an incessant course of development, since it derived directly from the Greek syllabary. In addition it was founded on the infrastructure of a civilisation of an inconceivably high intellectual level, an example of which has survived by way of Homer, and which goes even further back to a demonstrably uninterrupted civilisation going back as far as 8000 BC.

The strong presence of the Phoenicians in Cyprus, the centre of trade, is linked to their presence during the Cypro-Geometric period as well. The city of Citium is described as a Phoenician city which was used as a transit post for the goods arriving from Carthage14 , and the city of Lapithos15 was also under their rule . By nature a trading people, mainly through sea trade,

14. Χατζηιωάννου Κυριάκος, ΑΚΕΠ, τομ. Ε΄ σελ.149, Λευκωσία 198315. Σκύλαξ Καρυανδεύες. Περίπλους, Εκδ. Muller I p. 77.103 : Κατά δε Κιλικίαν εστί νήσος Κύπρος και πόλεις εν αυτή αιδε. Σαλαμίς Ελληνίς … Καρπασεία, Κε-ρύνεια, Ληπηθίς Φοινίκων, …

14. Hadjioannou Kyriakos, ΑΚΕΠ, vol. Ε΄ p.149, Nicosia 198315. Skylax Karyandeves. Periplous, Εκδ. Muller I p. 77.103 : Κατά δε Κιλικίαν εστί νήσος Κύπρος και πόλεις εν αυτή αιδε. Σαλαμίς Ελληνίς … Καρπασεία, Κερύ-νεια, Ληπηθίς Φοινίκων, …

22

λαός, μέσω του θαλάσσιου εμπορίου, οι Φοίνικες ήταν αυτοί που διέδωσαν τη χρήση του αλφαβήτου τόσο στη Βόρεια Αφρική, όσο και στην Ευρώπη, όπου εσφαλμένα εκλαμβανόταν ως δική τους η επινόηση της αλφαβητικής γραφής. Συνεπώς η μόνη εκδοχή, η οποία μπορεί να στηριχτεί στη βάση της κοινής ανθρώπινης λογικής, είναι, ότι το Φοινικικό αλφάβητο, όπως και η φιλοσοφία των ονομασιών του και η μορφή των γραμμάτων του, είναι παρμένο από την πρώιμη φάση του Ελληνικού αλφαβήτου. Διαφορετικά, δεν μπορεί να τεκμηριωθεί κάποια άλλη λογική εξήγηση εκτός του να έπεσε από τον ουρανό (!)

Από πού αναμένεται να έρθει σημαντικό επισφράγι-σμα των πιο πάνω θέσεων και απόψεων

Κοντά στο σημερινό χωριό Σαλαμιού της Πάφου υπήρξε το βασίλειο της αρχαίας πόλης της Παλαιάς Σαλαμίνας. Ένα φοβερό γεωλογικό φαινόμενο γύρω στον 11ο π. Χ. αιώνα είχε ως αποτέλεσμα να συμπα-ρασύρει στα βάθη της γης ένα τμήμα της αρχαίας πόλης, ενώ το τμήμα, που παρέμεινε στην επιφάνεια, καταστράφηκε ολοσχερώς. Αυτό το τμήμα αποτελεί σήμερα ένα παρθένο αρχαιολογικό πάρκο.

Η τραγωδία της καταστροφής επεφύλαξε ένα καλό για την επιστήμη της αρχαιολογίας, αφού η γη κράτησε μέσα της “παγωμένες” μαρτυρίες της εποχής εκείνης, οι οποίες θα αλλοιώνονταν αν συνέχιζε η πόλη να ζει.

Κυπροαρκαδικός πολιτισμός

Μέσα στα γεωγραφικά όρια αυτού του πανάρχαι-ου βασιλείου υπήρξαν συνοικισμοί, τα ονόματα των οποίων συναντούμαι στην ευρύτερη περιοχή της αρ-χαίας Αρκαδίας και Αργολίδας. Να σημειωθεί, ότι τα όρια της Αρχαίας Αρκαδίας µε αυτά της σημερινής δε συμπίπτουν, αφού τότε ήταν ευρύτερα.

Έτσι, εκτός από το νησί της Σαλαμίνας, που φέρει το όνομα του βασιλείου, έχουμε και τις αρχαίες πόλεις, όπως η Κυλλήνη, η Τροιζηνία, η Ερμιόνη, τα Μέθανα και η Ασίνη, που, όσο αιρετικό και να ακούγεται, δεν αποκλείεται να οφείλουν την καταγωγή τους από την περιοχή αυτή, της Παλαιάς Σαλαμίνας και όχι το αντί-θετο, όπως πιστεύεται. Άλλωστε, ας μην παραγνωρίζουμε και το γεγονός, ότι και η αρχαία γλώσσα της Αρκαδίας δεν είναι άλλη από την αυτούσια Ελληνική, όπως αυτή ομιλείτο στην Κύπρο, τη γνωστή Κυπροαρκαδική. Για να γίνει αντιλη-πτό το βάθος του χρόνου να σημειωθεί το γεγονός ότι οι Αρκάδες είναι το αρχαιότερο ελληνικό φύλο.

the Phoenicians spread the use of the alphabet bothin North Africa and Europe, where it was mistakenly assumed that the alphabetic script was their inven-tion.

Consequently, the only logical explanation is that the Phoenician alphabet, as well as the philosophy of the names and forms of its letters, was taken from the early stages of the Greek alphabet. No other logical explanation can be documented, unless of course the alphabet fell out of the sky (!)

Where confirmation of the above positions and views can be expected to come from

Close to the present-day village of Salamiou in Paphos is the site of the kingdom of the ancient city of Old Salamis. A terrible geological phenomenon during the 11th century BC resulted in part of the an-cient city being swept to the depths of the earth, and the part which remained over-ground was destroyed in its entirety. This part of the ancient city is today a virgin archaeological park.

The tragedy of the destruction had one silver lining for the science of archaeology, since the earth kept within it frozen testimony to that time, which would not have been preserved had the city continued to live.

Cypro-Arcadian civilisation

In the geographical boundaries of this extremely an-cient kingdom were settlements whose names can be found in the greater region of ancient Arcadia and Argolida. It should be noted that the borders of ancient Arcadia are not the same as those of the present day city, and were much larger than they are now. Thus, apart from the island of Salamis, which bears the name of the kingdom, we had the ancient cit-ies of Cyllene, Troezen, Hermione, Methana and Asi-ni, which, however heretical this might sound, could conceivable have owed their origins to this region of Old Salamis, and not the other way around, as it is generally thought.

Besides, the fact should not be overlooked that the ancient language of Arcadia is none other than gen-uine Greek, as this was spoken in Cyprus – the lan-guage known as Cypro-Arcadian. In order to under-stand how far back this goes, it should be noted that the Arcadians were the most ancient Greek race.

23

Αντί-Βιβλιογραφίας

Οι αρχέγονες ρίζες του πολιτισμού των Ελλήνων της Κύπρου, όπως και των Ελλήνων της Αρκαδίας χάνο-νται σε τόσο μεγάλο βάθος, έτσι που η βιβλιογραφία αδυνατεί να το αντέξει και συνεχώς μας θέλει να ερ-χόμαστε από κάπου. Τα τελευταία χρόνια προκειμένου να δοθεί υπόσταση στη θεωρία αυτή, η βιβλιογραφία επινόησε τα ούτω καλούμενα ινδοευρωπαϊκά φύλα, στη βάση μίας ρηχής λογικής, η οποία στηρίζεται στην κοινή ρίζα κάποιων λέξεων.

Πιο συγκεκριμένα, η ομοιότητα κάποιων βασικών λέξε-ων στη σανσκριτική, αρχαία ελληνική, λατινική, γερμα-νική, αγγλική κ.ά. όπως: πατέρας (σανσκ. pita, αρχ. ελλ.πατήρ, λατ. pater, γερμ. Vater, αγγλ. father), μη-τέρα (σανσκ. mata, αρχ. ελλ. μήτηρ, λατ. mater, γερμ. Mutter, αγγλ. mother), σπίτι (σανσκ. dáma-, αρχ. ελλ. δόμος, λατ. domus) άλογο (σανσκ. áśva-, αρχ. ελλ. ίππος, λατ. equus) κλπ. οδήγησε τους γλωσσολόγους στην υπόθεση, ότι οι λέξεις αυτές έχουν κοινή ρίζα.

Ενώ στη Γερμανική γλώσσα εντοπίζονται 16.530 απλές ή σύνθετες ελληνικές λέξεις, οι οποίες αποτελούν θε-μελιώδες υλικό, τόσο ποσοτικά, όσο και ποιοτικά, στο συνολικό πλουτισμό της γερμανικής γλώσσας 16 … (!)

Ενώ η Αγγλική γλώσσα θεμελιώνεται με περισσότερες από 35.000 ελληνικές λέξεις 17 …(!)

Ενώ σύμφωνα με μελέτη του Γαλλικού Υπουργείου Παιδείας το 64% των γαλλικών λέξεων έχουν ελληνική ρίζα 18 … (!)

In lieu of bibliography

The primordial roots of the civilisation of the Greeks of Cyprus, as is the case with the Greeks of Arcadia, go back so far that the bibliography cannot deal with it and continually tries to find a place to fit our origins. In order to give weight to this theory, in recent years the literature has invented the so-called Indo-European races on the basis of a shallow logic founded on the common roots of certain words.

Specifically, the similarity of certain basic words in San-skrit, Ancient Greek, Latin, German, English, etc, such as: πατέρας (Sanskrit pita, Ancient Greek πατήρ, Latin pater, German Vater, English father), μητέρα (San-skrit, mata, Ancient Greek μήτηρ, Latin. mater, Ger-man Mutter, English mother), σπίτι (Sanskrit, dáma-, Ancient Greek δόμος, Latin domus) άλογο (Sanskrit, áśva-, Ancient Greek ίππος, Latin equus) etc, led linguists to assume that these words have common roots. Whereas the truth is that the German language con-tains 16,530 simple or composite words, which are an essential part, both qualitatively and quantitatively, of the total wealth of the German language16 … (!)

Whereas the English language contains more than 35,000 Greek words17 …(!)

Whereas according to a study by the French Minis-try of Education, 64% of French words have Greek roots18 … (!)

16. Προκοπίδης Χαρίλαος Α., Τα ελληνικά στη γερμανική γλώσσα= Das Griechische in der deutschen Sprache, Αθήνα, Κάκτος, 1994.

17. Οι Ελληνικές Λέξεις στην Αγγλική Γλώσσα, Αριστείδης Κωνσταντινίδης, Θεσ-σαλονίκη, 1994. You speak Greek, you just don’t know it, Annie Stefanides, εκδ. Ianos 2010.

Επίσης ο πρώην πρωθυπουργός της Ελλάδας και Καθηγητής Ξενοφών Ζολώτας είχε εκφωνήσει δύο λόγους στην Αγγλική γλώσσα, στην Ουάσιγκτον, στις 26 Σεπτεμβρίου και στις 2 Οκτωβρίου 1959, οι οποίοι έμειναν μνημειώδεις. Με την αφαίρεση λίγων συνδέσμων, άρθρων και προθέσεων όλες οι λέξεις ήταν δανεισμένες από την ελληνική γλώσσα. Το ίδιο επανέλαβαν αργότερα ο Δρ Ιωάννης Καλαράς σε επιστημονική εισήγησή του στο Ξενοδοχείο ΤΙΤΑΝΙΑ στις 15/3/2000 καθώς και ο Καθηγητής Ορθοπεδικής στο Πανεπιστήμιο των Ιωαν-νίνων Παναγιώτης Σουκάκος, κατά την διάρκεια του 5ου Ευρωπαικού Συνεδρί-ου Ορθοπεδικής, που διοργανώθηκε στη Ρόδο.

18. Η ομιλία του Γάλλου διπλωμάτη στην Πρεσβεία της Αθήνας, κ. Λυκ Ασλέν ντε Βιγιανκούρ, η οποία έγινε με τη χρήση μόνο ελληνικής προελεύσεως γαλλικών λέξεων, κατά το πρότυπο Ζολώτα, είναι από μόνη της μαρτυρία.

“En cette epoque historique de l’euro, les cycles de la politique et de l’orthodoxie economique sont en synergie dans notre sphere geographique. L’Enosis europeenne, atome dans le cosmos et dans la galaxie des idees geopolitiques, a un programme thematique et geographique orchestre. C’est un phenomene authentique et non un periple chmerique ou ephemere. Entre parentheses, pour laconique, ce n’ est pas la boite de panadore, encore moins les Danaides”.

“Στην ιστορική αυτή εποχή του ευρώ, οι κύκλοι της πολιτικής και της οικονο-μικής ορθοδοξίας βρίσκονται επιτέλους σε συνεργασία στη γεωγραφική μας σφαίρα. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, άτομο στον κόσμο και στο γαλαξία των γεωπο-λιτικών ιδεών, διαθέτει πρόγραμμα ενορχηστρωμένο αυθεντικό και όχι για πε-ρίπλου χειμερινό ή εφήμερο. Εντός παρενθέσεων, για να τα πω λακωνικά, δεν είναι το κουτί της Πανδώρας, ούτε βέβαια ο πίθος των Δαναΐδων”.

16. Prokopides Harilaos A., Greek in the German language= Das Griechische in der deutschen Sprache, Athens Cactus, 1994.

17. Greek words in the English language, Aristides Constantinides, Thessaloniki, 1994

You speak Greek; you just don’t know it, Annie Stefanides, publ. Ianos 2010.

Moreover, former Prime Minister of Greece and professor Xenophon Zolotas gave two speeches in English in Washington, on 26 September and 2 October 1959, which have gone down in history. With the exception of a few conjunctions, articles and prepositions, all the words were borrowed from Greek. This was repeated later by Dr Ioannis Kalaras in a scientific paper at the Titania Hotel on 15/03/2000 and Professor of Orthopaedics at Ioannina University, Panayiotis Soukakos, at the 5th European Orthopaedics Congress, held in Rhodes.

18. The speech by French diplomat at the Embassy in Athens, M Luc Asselin de Williencourt, which used only French words of Greek origin, following the example set by Zolotas, is evidence by itself.

“En cette epoque historique de l’euro, les cycles de la politique et de l’orthodoxie economique sont en synergie dans notre sphere geographique. L’Enosis europeenne, atome dans le cosmos et dans la galaxie des idees geopolitiques, a un programme thematique et geographique orchestre. C’est un phenomene authentique et non un periple chmerique ou ephemere. Entre parentheses, pour laconique, ce n’ est pas la boite de panadore, encore moins les Danaides”.

“In this historic age of the euro, the political and economic orthodoxy circles are finally in synergy in our geographical sphere. The European Union, an atom in the cosmos and in the galaxy of geopolitical ideas, has a thematic and orchestrated programme. This is authentic and not a chimeric or ephemeral periplous. In parenthesis, to be laconic, it is not Pandora’s box, or of course the jar of the Danaids”..

24

Ενώ το λατινικό αλφάβητο κατά την επικρατέστερη θε-ωρία προέρχεται από το Ελληνικό και η μορφολογία και δομή γενικότερα της λατινικής γλώσσας βασίζο-νται στην αρχαία ελληνική …,

εντούτοις διεκδικούν ίσες ιστορικές και χρονικές κατα-βολές με την πρωτότυπο αρχαία ελληνική γλώσσα.

Ενώ, η απλή και τετράγωνη λογική λέει, ότι το διαμε-τακομιστικό εμπόριο είναι αυτό, που διασκόρπισε την αρχέγονη γνώση της γλώσσας στον πρωτόγονο άν-θρωπο, εντούτοις η βιβλιογραφία προτίμησε να κτίσει μια φανταστική θεωρία ανύπαρκτων και περιπλανώ-μενων πολιτισμών, την ύπαρξη των οποίων τοποθέτη-σε γύρω στο 4.000 π. Χ. Ακόμη και με αυτό το φανταστικό σενάριο, να σημει-ωθεί ότι, ο αρχέγονος πολιτισμός των Κυπρίων, σύμ-φωνα με την αρχαιολογική σκαπάνη, γύρω στα 8.000 π. Χ., βρίσκεται σε ένα αξιοθαύμαστο για την εποχή του επίπεδο πολιτισμού.

Συγκεκριμένα, οικοδομούσε οργανωμένες οικιστικές μονάδες, διακοσμούσε τους εσωτερικούς τοίχους με ζωγραφικές συνθέσεις και ακόμη καλλώπιζε τον εαυτό του φτιάχνοντας πρωτόγονα κοσμήματα. Εδώ δε λαμ-βάνονται υπόψη τα εκατοντάδες χρόνια ωρίμανσης, που προηγήθησαν μέχρι που ο πολιτισμός αυτός να φτάσει στο πιο πάνω επίπεδο.

Γιατί λοιπόν αυτός ο αναδυόμενος πολιτισμός θα έπρεπε να «παγοποιήσει» την ανέλιξή του έως και 6.000 χρόνια, μέχρι δηλαδή που η βιβλιογραφία επινοήσει τα ούτω καλούμενα ινδοευρωπαϊκά φύλα, τα οποία θα έρθουν να τον ανακαλύψουν, τάχατες, για να του φέ-ρουν τη γνώση; Και αλήθεια, πόσο αστείο και αφελές ακούγεται, όταν η βιβλιογραφία γράφει :

“Ένας κλάδος των Ινδοευρωπαίων, οι Έλληνες (το όνομα φυσικά είναι πολύ μεταγενέστερο), περιπλανήθηκε για αιώ-νες πολλούς στις πεδιάδες της κεντρικής Ευρώπης και της βόρειας Βαλκανικής. Όμως γύρω στο 2000 π. Χ. άρχισαν να κατέρχονται κατά κύματα προς το νότιο άκρο της χερσονή-σου.” 19

Αυτός ο ούτω καλούμενος κλάδος των Ινδοευρωπαί-ων, άκουσον-άκουσον, κατέβηκε το 2000 π.Χ. στην Ελλάδα όπου έφερε τον πολιτισμό, ο οποίος στη συ-νέχεια, δηλαδή μεταξύ του 13ου και 10ου π.Χ. αιώνα, μέσω των Αχαιών έφθασε και στην Κύπρο.

Τι έχει να απαντήσει η βιβλιογραφία, όταν της προτά-ξουμε ότι: Όταν αυτός ο ούτω καλούμενος κλάδος των Ινδοευρωπαίων περιπλανιόταν, τάχατες, στις πε-διάδες της κεντρικής Ευρώπης και της βόρειας Βαλκα-νικής, οι Έλληνες στην Κύπρο το ίδιο χρονικό διάστημα λειτουργούσαν οργανωμένες βιομηχανικές μονάδες20, και παράλληλα είχαν επινοήσει την συλλαβική γραφή για την καταγραφή της ελληνικής τους γλώσσας.

Whereas, although according to the prevailing the-ory, the Latin alphabet derives from the Greek and the morphology and structure in general of the Latin language are based on Ancient Greek,

they claim equal historical and temporal origins with the Ancient Greek language.

Whereas, simple plain logic dictates that it was tran-sit trade that spread the primordial knowledge of language to primitive man, the literature chose to construct a fantastic theory built on non-existent no-madic populations, the existence of which it placed in around 4.000 BC.

Even on the basis of this fantastic scenario, it should be noted that, according to archaeology, in around 8000 BC the primordial civilisation of the Cypriots was at a remarkable level of civilisation for its time.

Specifically, these ancient people were construct-ing organised housing units, decorating the inside walls with paintings and making themselves beautiful with primitive jewellery. In addition, the hundreds of years of maturity which came before this civilisation reached the level described above, are not taken into account.

Why then would this emerging civilisation have had to freeze its development for up to 6000 years, that is, until the literature had invented the so-called Indo-European races, which supposedly discovered it and brought knowledge to it? And how ridiculous and na-ïve it sounds when we read in the literature:

“A branch of the Indo-Europeans, the Greeks (the name of course is much later) wandered for many centuries over the plains of central Europe and the northern Balkans. How-ever, around 2000 BC they began to move in waves to-wards the southern end of the peninsula.” 19

And of all the absurdities, this so-called branch of the Indo-Europeans, arrived in Greece in 200 BC to bring civilisation, which later on, between the 13th and 10th centuries BC came to Cyprus via the Achaeans.

What does the literature have to say when we put forward the fact that at the time when this so-called branch of the Indo-Europeans was supposedly wan-dering over the plains of central Europe and the northern Balkans, during that very same time, the Greeks in Cyprus were operating organised industrial units20 , and had invented the syllabic script in order to record their Greek language?

20. www.pyrgos-mavroraki.net

19.Ιστορία της ελληνικής γλώσσας, σχεδιασμός και επιστασία Μ. Ζ. Κοπιδάκης, Αθήνα. 19.History of the Greek Language, designed and edited by M. Z. Kopidakis, Athens

25

Γι’ αυτό σε πείσμα, αντί βιβλιογραφίας, προτάσσεται η ταυτότητα του γράφοντος. Ομολογώ ότι δεν ανήκω στην ακαδημαϊκή κοινότητα, αλλά όμως διεκδικώ το δικαίωμα της κατάθεσης άποψης νιώθοντας ως ένα κομμάτι αυτής της ιστορίας, μακρινό μεν αναπόσπα-στο δε. Στον αντίποδα των ακαδημαϊκών γνώσεων, προτάσσω την απλή ανθρώπινη λογική με την οποία ο θεός προίκισε τον άνθρωπο.

Έτσι, ως κομμάτι αυτής της ιστορίας, αλλά και με τη λιτή λογική των πραγμάτων, δεν μπορώ να αποδεκτό αρκετά παράδοξα, τα οποία αναπαράγονται και κατ` επέκταση επιβάλλονται, μέσα από το σύστημα των επι-στημονικών εργασιών, όπου γίνεται αποδεκτή η όποια τοποθέτηση και ερμηνεία, αρκεί να “τεκμηριώνεται “ με την αναφορά της βιβλιογραφίας.

Δεν κακίζω το επιστημονικό σύστημα, όμως η λογική λέει, ότι οι μόνοι που δεν κάνουν λάθη είναι όσοι δεν παράγουν καθόλου έργο. Όσοι παράγουν λίγο έργο κάνουν λίγα λάθη, και όσοι παράγουν πολύ έργο κά-νουν και πολλά λάθη. Αυτοί όμως που κάνουν πολύ έργο αναμφίβολα κατατάσσονται στις μεγάλες επι-στημονικές προσωπικότητες. Κάτω από το βάρος της προσωπικότητάς τους, οι όποιες απόψεις και τοποθε-τήσεις τους εκλαμβάνονται από τους μετέπειτα μελετη-τές ως έγκυρες, αναπαράγονται και σταδιακά επιβάλ-λονται. Η μακραίωνη ζώσα παράδοση, της οποίας είμαι κομ-μάτι, καθώς και η κοινή λογική, θέλουν τον καλό Θεό εξ υπαρχής να έχει τοποθετήσει τους Έλληνες, σε αυ-τούς τους δύο προικισμένους από τη φύση τόπους, όπου παρήγαγαν πολιτισμό. Έναν πολιτισμό που μέσω των εμπόρων διασκορπίστηκε ως θείο δώρο σε όλους τους λαούς, αρχαίους και μη. Έτσι, το ελάχιστο δείγμα σεβασμού, που τους οφείλει η παγκόσμια βι-βλιογραφία, είναι η μη παραχάραξη της ιστορία τους.

Και για να “αναγκαστεί” η ξένη βιβλιογραφία να ανα-γνωρίσει τον ελληνικό πολιτισμό ως την πρώτη αρ-χέγονη δεξαμενή γνώσης, από την οποία άντλησαν σχεδόν όλοι οι αρχαίοι πολιτισμοί, επιβάλλεται προη-γουμένως όπως η ελλαδική βιβλιογραφία αναλάβει το μέρος της ευθύνης που της αναλογεί, φωτίζοντας τα κενά που αφορούν τις βαθύτερες ρίζες του ελληνι-σμού, και όπου η πανάρχαια Κύπρος αποτελεί γενεσι-ουργό κομμάτι του Ελληνισμού.

That is why, in lieu of bibliography, I am citing my identity as author. I admit that I do not belong to the academic community, but I do claim the right to put forward my point of view, feeling as I do a part of this history, which though distant is nonetheless insepa-rable from the present. As a counterweight to aca-demic knowledge I place the simple human logic with which God endowed us.

Thus, being a part of this history, but on the basis of a simple logical outlook, I cannot accept outrageous propositions which are reproduced and by exten-sion imposed, through the system of scientific papers, where any view and interpretation is accepted as long as it is ‘documented’ by citing the bibliography.

I am not blaming the scientific system, but reason tells us that the only people who do not make mistakes are those who do not produce any work. Those who produce little work make few mistakes and those who produce much work make many mistakes. However, those who produce a large volume of work are con-sidered important scientific figures. Under the weight of their personalities, any views and ideas they put forward are taken by later scholars as being valid, and are reproduced and gradually become ac-cepted as fact. The centuries-old living tradition, of which I am a part, as well as common logic suggest that from the begin-ning the good Lord placed the Greeks in these two lands which have been so blessed by nature, where they produced civilisation; a civilisation which was spread by the traders like a divine gift to all peoples, ancient and modern. Therefore, the smallest token of respect that the world literature owes them is not to forge their history.

And in order to ‘compel’ the international bibliog-raphy to recognise Greek civilisation as the first pri-mordial pool of knowledge, from which almost all ancient civilisations drew, it is necessary first that the Greek bibliography should shoulder its share of the re-sponsibility, and shed light on the gaps which relate to the deepest roots of Hellenism, and where ancient Cyprus is a main factor behind the birth of Hellenism.