P E I N D O L E P O E S E O S H O D I E R N Æ

D I S S E R T A T I O

CUJUS P A R T E M PRIM AM VENIA AMPL. FACULT. PHILOS. UPSAL.

PRÆSIDE

M A G . PETRO FAB. AURIVILLIO,E Q U I T E R E G . O R D . D E S T E L L A P O L A R I ,

A C A D , B I B L I O T H K C A R I O & L I T T * H U M A N . P R O F E S S O R E R E G . E T O R D . S O C I E T , R E G . S C I E N T . U P S A L . S E C R E T A R I O , A C A D . R E G . L I T T . H U M . A N T I Q U . E T

H I S T , S T O C K « . E T R, S O C I E T . S C I E N T , A C L I T T . H U M A N . G O T H O B . M E M B R O .

PRO G R A D U PHILOSOPHICO

P U B L I C Æ Ç E N S U R Æ O F F E R T

AUCTOR

C A R O L U S A U G U S T U S N I C A N D E R ,Suderm. Nericius.

Stip. Nessei.

IN A U D IT . GUST. DIE X X I X MAJI MDCCCXXIV.

H, A. X. S.

U P S A L I Æ ,E X C U D E B A N T R E G I Æ A C A B E M I Æ T T P O G R A P H I »

T I E D

k O N U N G E N S H Ô G T B E T K O D D E M Å N ,

Ô F V E R S T E K A M M A R H E R R E N ,

f , d . R A N D S H Ö F D i N G E N ,

C O M M E N D E U R E N A F K . N O R D S T J E R N E - O R H E N ,

R I D D A R E N A F K O N G L . S V Å R D S - O R D E N ,

H Ö G V Å D B O R N E F R I H E R R E

H e r r K A R L H A M I L T O N ,

S A M T

Ô F V E R S T E K A M M A R J U N K A R E N ,t

B A N E R F Ö R A R E N V I D K O N D . M A E T S O R D E N ,

C o M M E N D E U R E N A F K . N O R D S T J E R N E - O C H

W A S A O R D E N , R I D D A R E N A F K . C A R D X I I E S

O R D E N ,

H Ö G V Å D B O R N E F R I H E R R E

H e r r EDVARD FR. v o n SALZA.

I Sângarsalen u p p a W a r lb u r g s fasle V a r Skâdespele îs sisLa handling slutad.L an dtgrefven H e r m a n , ined de m ild a dragen I kraftiullt a n le te , salt än nu s t i l la 5 »

■ ‘ - \

T eu to n ico r u m F rater , et Magistei*H e r m a n v o n S a l z a , dit till festen b u d e n ÿ S lo d r e s l ig , lulad m o t H ä r m ä sta r sv ä rd et ,M ed ordenskorset pâ en snÖhvit m a n te l ,M ed stum m a bi fallstecken i sitt Öga.Och just so m h y m n en s sista toner l jö d o ,S ön k H enrik O fte r d in g e n , M in n e -S å n g a r n , Chorföraren v id f e s t e n , n ed p ä k n ä:Och S köld m ön D a p h n e , i sin svarta sk r u d ,L ik D a g en s E n g e l u t i N a tten s klädnad ,T o g a f sin g y l ln e hjelm en lagerkrona,O c h lät den sjunka n ed p ä Skaldens panna.

D e t var den fösta lagerk ran s, han fick.D e n föi’sta k ä r le k e n , d en första L agern B e r ö m m a d e , som njutningar ad d e ra ,O ch dividera känslans m insta tal ;M en Skalden tänker : „Jag e t t hjerla fa l l ;S å har jag ock en enda kärlek b lo tt ,O c h lagrarna m a trädgårdsmästarn räkna.“

O c h H enrik O fte rd in g en , rörd m en g la d ,( T y lagerk ron an , olik andra k ro n o r ,H a r glans och h ä r l ig h e t , m en in gen tyngd)Stod upp sä lät t — > först när han se tt , om kring sig H vad o m en stund han m er ej skada s k u l le ,D ä — liksom sökander en inre fr id ,N e d fä l ld e Skalden sina ögons p o r ta r ; - T y m enskans öga s t å r , so m Jani t e m p e l ,I fr id en s tider s lä n g d t , i stridens ö p p e t:O c h sväfvande h®ns läppar talte s å :„ F a r v ä l , m ilt T e m p e l Faren v ä l , J alle M itt hjertas a n fö r v a n d te r ! L e fv e n vä l!H ä r b le f jag krönt a f P h a n t a s i e n s lager; '

M en rtu en annan högtid kallar mig1. •N u skall jag h ä m ta m ig F ö r s t å n d e t s iägöjfj O ch linde D ap h n e ej den ena g i f v i t ,Jag v isste k n a p p t , hvetn skönast är af dem. M en> ö ! i tankens som i känslans verld Jag bättre edra nanra än m ilt skäll m innas.Jag tänka sk a l l , hur fort m in dag förflöt,O c h känna blolt den fröjd blånd Ér jag rtjöt.w

S å sade h an , och stilla, som han k o m m it ,U r chörens köna krets, u r kronors sk en ,Som bröts i regnbagsfärge.r m ot hans tårar* OhorlÖrarn g ick : s tum genom porten han M ed tysta steg bland skuggorna försvann.

Stiart salt han pa ett berg i andra n ejder ,O ch skulle skrifva något högit förståndigt Orn hur iorslåndigt andra m enskor sk rifv it i Såg troget p å , h ur hans F ö rstå n d , en n y V re d E p h ia l lu s , band m ed starka kedjor G udinnan Phantasias ljusa vingar.D å skulle han försök a , som de andra,A l t låta känslorna till tankar frysa ,Och alt ej Solens sketl dem smälta m âttê ,Han i en R om ersk T oga göm de dem .M en såsom D ikten aldrig Sanning b lifver ,O m ej Förståndets djup och känslans flygt O m fatta sam m a Verld och sam ma b ilder,Så vet ej Skaldén rätt, hvar han är h em m a. N a r han blott tänka och ej kännä får.H a n m åste svalka känslans brand med tanken,. O ch värm a tankens köld m ed känslans låga, O c h m åla s å , i en O lym p isk d ag ,D e t Skönas och det Sannas anletsdrag.

H e n r ik von O fterd in gen m a förlåtas,O m lian m ed bön förm ådde Ephiallus A t t lem n a P hantasien en v in g e f r i .O c h o m han lät en slråle a f dess ljus Ig e n o m togan tankarna förgylla.J ag , so m sa länge efter H e n r ik le fv e r ,O c h utan väld kan ö fv e r h on om dom in a , F örlå ter h on om helst i denna s tu n d ,D å , endast lydande m itt hjertas lagar ,M ed tro , m ed kärlek och m ed öppen f a m n ,Jag m inn es m ina lyckligaste d agar ,O c h sk r ifver H a m i l t o n s o c h S a l z a s namn.

N IC A N D E R .

D E I N D O L E P O E S E O S H O D I E R N Æ .

D I S S E R T A T I O .

B ut quiet to quick bosoms is a h e l l ,And there hath been thy bane : there is a fire And motion of the s o u l , which will not dwell

, In ils own narrow being, but aspireBevond the fitting medium of desire;A n d , bu t once k ind led , quenchless everm ore9 Preys upon high adventure , nor can tire O f aught but rest ; a fever at the core,Fatal to him who bears , to all who ever bore.

B y r o n .

R a p h a ë l pinxit Poesin ut D e a m , inspiratione afflatam , alas candidas ex tend en tem , vefle volitant e , laurea co r o n a , m onil i stellifero o rn a ta m ,- in manu L yram cordi proxim e tenentem. C a p u t , retate grave ac sapientia , juxta conspicitur. A dextra et sinistra Genii duo pulcherrimi adstant, tabulas ferentes, in quibus hrec verba inscripta leguntur: N um ine afflatur.

C a p u t , astate et sapientia grave , vultu seren o in s ign e , M em oriam d icamus: dextrum Genium A m o re m , Spem sinistrum nominemus. T r es faciunt P o es in , vel potius : nulla est Poesis , nisi quam hi trini ftquuntur Genii. Pari potentia glor iantu r: pari luminis claritate fu lgent: P oës i , quum tranquilla sua m agnitudine, et simplicitate sublimi coijspicua, orbem terrarum supervolat, a

g m ine certo comitantur; disparibus intervallis i llam subséquentes, lumine dispari circum fusi, variam Poëseos indolem vel perfectionem significant. Illa ver o , omnibus o rb a , Poesis esse desinit.

De Memor i a ,M em oria est E lem entum P ob's eos p la sticu m .

Sine M em oria nulla Poësis. Aliquot menses prius vita fru im ur, quam cogitare possumus; tempus quoddam co g ite m u s , necesse e s t , antequam m emorias gaudio exsultemus. H o m o quidam Vates nascitur, nem o vaticinans. T e m p u s nos docet,, ut ob liv io n em , sic etiam m em oriam . Si f lorem tantum m odo viderit infans , quem Vatem esse benigna jussit N atu ra , et in flore ap em , vel per prata virida et florea.rura papiliones volitant e s , tum M e m o r ia , {'Apis m entis , qua: flores sugit et mella dulcissima reddit) ex illo primo co n spectu fructum capere potest. Carm en fingi ur m em oria le , opus quasi scuîptilç p o ë t ic u m , quod non m o d o res visas imitatur repetitque , sed etiam claro atquç innato animi lumine illustratas mirantium oculis proponit. In hoc lu m ine , om nium candidissimo , quod In grn iiim appellare nobis l iceat, collocata: imagines Idtce dicantur.

S c u lp tu ra , quæ facti cujusdam imaginem fix a m , vel form am alicujus objecfli repraesentat, pet se non nisi M em oriam exprim it. Opus scu lp tum , quo majore veritatis vi objectum anim o spectatoris offert jamjain fam il iare , eo magis illum c o m

moveat

m o v e a t , necesse est; quod si incogn itum p r o p o n i t u r , o m n i n o n debet o m n in o carere exp lica t io ne. Caput ideale form osiss im u m su spicientes , prius quam voluptatem perceptam saltim approbare p o s s u m u s , cujns s i t , cujus faciem hac im ag in e exp r im ere voluerit a r t ifex , quærimus. R es p o n d e n t i , A lexandri vel H o m er i e s se , si nostrum A le x a n d r u m , H o m er u m nostrum a g n o sc a m u s , laeti adsentim us ; v im ag in em v e r o , ideæ nostras repug n a n t e m , aversi deform itate reprehendimus.

U t flatua m arm orea sine co lo re pallida et frigida e f l , fle M e m o r ia fine Spe.

P a llid a e t f r ig id a qu idem illa m em oria est. Sic e'tiam om n es res -alba:, quae c o lo re carenr, coloraris frig idiores su n t , quia n itorem lucis recip iu n t , ca lorem autem repellunt. Statuas m arm oreas, candida sua form a n iten tes , quas in lum ine lunas facisve ardentis , quam in Solis ,■ p u lchr io res v id en tu r , veluti vivas q u o n d a m , efflata anima congelatas a d s ta n t , lapidea funera , vitas reliquias, jn vultu fuo , gestuque corporis f i x o , haud dissim iles com it ib us P h jn e i , in nuptiis Persei et A nd r o m e d a : , c o n s p e c u M e d u s x , velut fu lm ine ictis, ultimas cogita t ion is sensusve ultimi servantes vestigia.

M e m o ria fu x u e ie m e n tu m prascipuum Poëseos G r a jo r u m , q uorum poem ata operibus plasticis sim il l im a sunt. a_) V olu ptatem tranquillam exc itan t ,

vel

a) Ideoque tota Ilias, tota Odyssea in irr agines transformari possunt. Id J, K l a x m a n fec it , simplic iss im e, ingeniosissime. Vide ex. gr. Nausicaam,

vel horrorem animis injiciunt: rarissime lacrym as com m oven t . Sanitatis enim p le n a , plus m e m o r i» quam amoris habent, vel h » e inter elementa salubrem aequilibritatem, b ) C om m otio v iolentior aegri animi signum est. Beatus non flet. N o s christiani largiores fundimus la c ry m a s , id est: in jiobis tanta Spes e s t , ut ei praesens vita satisfacere non possit.

D e A m o r e .

A m o r est Elem entum Poè'seos musicum. In eo a P o ësi M usica d iffert, ut so lu m A m orem exptim at. In illa en im , qua: magis sentiri quam describi potest, n u l lu s locus est M e m o r i» , Spei nullus. Phantasiam so lum et sen su m , non vero judicii acicin requirit. M em oria f ing it , Spes p in g i t , A m or ver o vivit : dissona igitur M usica impura est seu n u l l a , nec dicere p o ssu m u s , sonum quemdam aut co n cen tu m aliquid s ig n ifica re , seu notiones aliquas involutas explicare; nam inexplicabiles ipsi in corda tamen penetrant. M u s ic a , q u æ , ut tempestates ex. gr. tonitrua, proelia describat aut inutetur, Jaborat, absurda e s t , vana praefiigia, auribus indulgentes rudium , q u i , veluti accepto im perio ,

n o len -

Ulyssem apud Alcinoum , Demodocho lyra can- ta n te , et Sarpedonem a Somno Morteque in Ely- siutiTtransIatum. (Die Odyssee des Hom er, die Iliade des Homer, von Joh Flaxman. Bildhauer. Berlin I 8

n olentes vo lentes im ita tionem sim ill im am p r o d icant.

In G r o c o h o m in e tantum fuir a m o r is , quantum cu m virse conditione cpnvenerjr. V ito prrc- senti tem porisq ue proteriti m e m o r io totus adho- sit . In hortis floridis am bulans , leni spirante F a v o n i o , in clarum co e lu m suspexit. In -scriptis ejus eadem m ens tranquilla spiravit. Brevitas v ito ad voluptatem est hortata c) ; m orte en im , q u o om nia ob scuraret , in g ru en te , im m orta lis q u id em f leret , sed im mortalis U m bra. E ly s iu m non n is i pallidam prohuit speciem' sp len dor is v ito . H o m o G rocu s m a g is , quam n o s , v i x i t , quia ut v iveret, n o n sp eravit; n o s , spei ca u ssa , f lorem v ito iu- n occnsque gau diu m sop ius n eg lig im u s.

D e S p e .

Spes est E lem entum Poiiseos p ic to riu m .. M e m oria statuas f in g i t , im agines vivas p ingit S p e s , q u o q uodam m odo- M em o ria ca l id a , co lor ib us illuminata , appellanda est. S im u l cum sidere O - rientali c lar is s im o , seu R e l ig io n e Christiana vera Spes sua luce o r b e m terrarum p rim um illustravit , quam eo usque invisam f u i s s e , gentiles ip s i , o - m nibus m alis et pericu lis eru m p en tib u s , in arcula

Pau

c i A mesure que Ia possession du vivre est plus cou rte , il me faut la rendre plus profcr.de et plus pleine. E ssays de M. de M. de M ontaigne, Livre 111.

» o«

Pandoras inclusam enuntiantes, consentiunt. O per, cu lu m manus divina reclusit: evolavit S p e s , candidas insror columbas, niveis pennis renidens. Q uo foCto, A u g u r *) 'ille coelestis , qui Spem em iser a t , d ex tra manu lituum ten en s, sedem cep it: inde u b i, prospectu in orbem terrarum c a p to , D eu m

jjr e c a tu s regiones duas determ in avit : d ex tra s partes D ie m , Icevas N octem e s fe , dixit. Ita lum en tenebrasque disjunxit. Ab his ad illud vergentem viam Spes h om in i dedit.

Superbia vitas humanas dem issa , terra haud diutius m eta f u i t , sed v ia , non palatium seu tem- j>!um, sed te m p li'v e s tib u lu m . H o m o , majore ad- sumta m o d e s t ia , majore animi amplitudine ac m ajestate eminuit.

T a l i m o d o statu terrarum co m m u ta to , indoles Poëseos non magis mutata quam locupletata est. Splendor e n im , a-.itea vita: h om inum ptassenti ins itu s , in regiones Poéseos em igrans, ideoque c la rior puriotque factus, mortales divinitus c ircum fud it , qui a mentibus suis cupiditatem voluptatum ' externorumque co m m od oru m repudiantes, pro sertis rose is , coronis spineis ornati, flores æternæ bea- titudinis quæsiiuti, im m enso fere p rosp ec tu , itineri sese com m isere. R erum natura, sublimi s y m b o lo indura, plus quam natura facta est. Q uot flores, arbores, f lum in a , a v e s , papil iones, sidera, pubes fu e re , tot imagines m elioris status sperati,

tot

*) T . Liv. i i r g .

u

tot fontes profundi n ovaru m idearum . H o m o de-, nicjuc, sp e excels ior factus , a Fati tyrannide li- b era tu s , l iberior vixit-

H isce pra?missis, P o ë s i n , in tria genera di-> v id e r e , n obis etiam l ib e t , qua; sint :

E p ica — - (M em oria ) = F c r m a = Sculptura--»L y r ic a — ( A m o r ) = S on ys zr: M u s ic a - / Poesis , D ram atiça — (Spes) r ; C o lo r z z . Pictura-

Htec vero elem enta in op ere p o e t i c o , ut antea d ix im u s , num qu am disjuncta inven iu ntur , sed in carm ine E p ic o M em o ria m , in L y r ic o / 1 m o re m , in D ram atico S p tm vel potius pares o m n iu m partes, veluti in corona arboris P o e s e o s , in unum radium c o l le c ta s , prælucere arbitramur.

N u n c a u t e m , prius quam rem nostram propo» sitam breviter tractare o c c ip im u s , cu ip iam quæ - renti: „ estne desideriu m Po'e'seos m orbu s an im i hiu m a n i? estne ipsa P o es is rem edium tan tu m m o d o praesentium m alorum , q u o d , ubi g en u s hum anum sum m um in te g r ita tis fe l ic i ta t is que culmen a d t ig e r i t , p e n itu s evan escei? ;‘ h o c t e m p o r e , argro p otius quam s a n o , vetbis quibusdam respondere n o b is

l iç itum sit,

Si ita es se t , h u m o fe lic iss im us P o ë s in m in i m e am aret; sanum en im h o m in e m m ed icam en ta abhorrere constat. Est Palm a P o e s i s , cujus fru« ctu um d u lced in e f e l ix et in fe l ix p ariter fruuntur.

Spes feterna est : sine Spe nulla felieitas. Re-)

m edium non est adversa; fortunae, nec felicitatis r e m u n e r t t io , sed firm a m e n tu m , ejusque essentias pars. Si S p e s , in Poèhi con serva ta , non esset sublim ior notit ia , om niq ue scientiarum dem onstrat ione certior ac p o te n t io r , tot sasculomm tempe-, statibus tu iebr isq ue , interdum agitata, num quam subtnersa , rot system atum erroribus , tot p h ilo so phicarum sententiarum ruinis non sane superstes fuisset. S p e s q u a m q u a m in tem pore orta nobis v id e tu r , tererna tamen f u i t , in te m p o r e , quod m e m oriis m onum enta se p e l i te , am orem que refrigerare s o l e t , 'num quam peritura. T e m p u s trucidati Spes instaurat, qutc vere coe le s t is , aliis geniis h u mani generis d issim ilis , alas ab om ni pulvere et m acula habet purissin: s.

H o m o au tem , hac vita peracta , transfigurationis lum ine indutus, in statum beatissimum sub lim is abiens, nonne sicut corpus v es te , Spe m e n t e m , atterni Solis part ic ipem , tali so lat io non am plius in d igen tem , e x u e t ? H o c n e m o , se s c ir e , d ic a t ; credim us tam en , S p e m , quum argentei in star fluminis (quod mare quterit) rcternitatem quæ- r i t , illa d em um reperta, sicut flum en argenteum in n ih ilum non interituram , sed tranquillo mari se- ternitaiis m is t a m , claras tacitasque undas vo lu tu ram . Angelus se m em in isse , a m a re , sperare non p rœ d ica t , (n on en im beatus, sed animi reger at- q ue in fe l ix , se ipsum describit) sed sensus ejus su m m us et unus A m or e r i t , cum immensa Spe conjunctus, im m orta l is , sum m aque ejus scientia infinita m em oria Larnen«

Lam entatio igitur n on est P oes is , nec esse debet. Perpetua tabes a n i m i , vitæ rerum que n aturas in im ic i , ih in im e poet ica est. Q u o altius casus h u m an os fortunam que supereminet V a te s , eo m agis ad carmina fingenda et ad im agines vitas re- prassentandas idoneus e s t , eo m agis potest p a x c t- Çtvv yéÅMTu, yiÄ M /rcii, in quiete laborum miseria« rum que jucundissima.

Est tamen D o lo r q u id a m , non de m alis im a ginariis q u e ren s , an im os interdum summas m a g n itud in is , etiam fe l ic is s im o s , in m ysteriis vitas intim is in au gu ratos , insequens, divinus d o lo r , q u o i s , qui i l lum ir r id e t , indignus est. Sequitur V atem , laurea r e d im i tu m , p er turbam lau d an tiu m , curru vectum e b u r n o , servo sim ilis p one tr iu m phatorem R o m a n u m p o f i t o , ne sib i n im is p la ceat assidue c lam itans: H om inem m em en to!

Q u o purior vita sa n io rq u e , eo m ajorcm v im habet p o e t ica m ; obnubila v e r o , nocturna et tenebrosa non nisi v im n e g a t iv e - p oet icam possidet , quippe quas lu m en determinat ejusque pretium aug e t , (ut in E p ic o c a r m in e ) , vel ipsa ( u t in D r a m ate) a tenebris in um bram et ab umbra in lu cem sensim crescendo mutatur. C alam itates , tenebrae, d olores tandem m orientur. L u x et g au d iu m sem piterna sunt.

In P oes i hodierna con sid erand a , h un c ord in e m , supra a l la tu m , se q u em u r , et in p ro p o flto p r o g r e d ie n te s , ideas hasce ulterius explicandi et

i l iu-

îlïutVjinsndî occasioned! nanciscetnur. H ic autem,ailte quam indolem ipsam Poesis nostræ astatis at4 t in g im ü s , f«s est declarare, n o s , gravitatis et difficultatis operis conscios > partes judicis haud sus c e p i s s e — Illum enim scimus venturum j qui quærat judicetque —- sincere vero et aperte lectorum e x a m in i , frUctus, quos in observando tem» p o ' is Genio et cultura perceperim us, submittere voluisse , non nifi excogitata eloquentes»

It is Hos ours to judge •• far less condemn, d)

D e C a r m i n e E p i c o .

Quidatti d ixerunt, aliiqué dicta repetiere* sr. tem Epicam jamjaiii, ut antiquis temporibus prö- priam , cum religione m ythica antiquarum gentium d e/loru isfe* animamque ita perdidisse , ut truncUs s o l u s , temporis fluctibus ad nostra* oras vectus pervenerit. Quam ob caussam? certissime quoniam M y th o lo g ia m ipsam hanc animam Epicaitt censores isti vocavere , et Pod;* (ab H om ero usque ad Sonnenberg et IV a lker e) D eos ac eoe-

k -

d) Childe Harold. Cant» II! : ioB»e) I l i e , homo magis quam Vates eximius, Epos

quoddam, D o n a t o a d i c t u m , conscripslr (Halle 1806,) H i c , juvenis Anglus aliud : G u s t a v u s W a s a (Lond, i 8 i 3 J cujus tres partes vidimus, prout cognovimus, numquam cenfectum, edidit. Sveciae Genium vero epico modo describit:

Terror and might stood blended in h i s ’mien,And his blue eye-balls shone with flames serene* His star-bespangled robe, o f sparkling blue,

lefies gen ios \ res mirandas gerendi Caussa, de Ö - l y m p o devocare num quam neglexere. H x persona; divinæ , liu inanam forinam liaud sp ern en tes , (Vatis Jonici ciihara co m m o ta s , u l t io d escendentes, ah aliis v i , non coeJo , sed h u m o trep x j apud V ir g i l iu m , irr ceteris, e x i m i u m , au tom ata , si n o n ridicula tamen in util ia , non nisi machinas s u n t , E picainque p om p am externum que sp len dorem au g e n t e s , internam dignitatem m inuunt.

Anima Epica antiquarum gentium F a tm t fuit,- recentiorum D iv in a P ro v id e n tia esr. I l lu d ad c o n silia sua peragenda D e o s , qui rurfus m ortales , quasi servorun) s e r v o s , ad h ib u ere ; heee ru-ciii l i beros h o m in e s , leni et coelesti inspiratione ad a- g en d u m h o r ta tu r , et ad bonum finem cursum ro- rum hum anarum dirigit. M y th ic i D i i qua de caussa terra e r u a n tu r , et fu n e r a , ut serm ocinen- tur a gan tq u e , veluti viva essen t , frustra cogan tur , sane nescimus. Carmen ep icum sine D eo r u m au x il io confic i posse putamus. Vita h u m a n a , ejus- que casus per se mirabiles s u n t , im tno quidem m iraculis om nibus mirabiliores : in m agnis h o m i

nibus

O ’er sea and air reflected, glories threw.T h e m oon , the sk ies , the golden stream of rays Seem ’d lost and dimm’d in that all - conquering blaze . His y e l lo w locks sail’d on the clouds afar,And o ’er his temples flamed the northern star.

Quum vero ,,the m ighty Seraph*1 per quinque paginas sermocinari incipit, lectorem nuntii coele-; stis taedebit.

nibus tanta inest d iv in ita s , ut fictio D e o r u m super* lîua sit. N uiijen sa n ct is s im u m , n o n o cu lis c o r p o r i s , sed acici m entis ob v iam v o la n s , si in g e n iu m Vati a d f la v e r i t , s ine lon ga o r a t io n e , valida taci- taque vi in o p ere se certiss im e m anifestabit. Q u o d si M y t h o i o g i a in E p ic o carm ine desiderari p o t e s t , n o n est ratio p o s tu la r e , ut, im m utabil i q u o d am Sortis d e c r e to , attas nostra tali d ecore careret., Inopia nostra partiti) falsas il li op jn ion i , ut n e m i n i , niM qui an tiq uorum prem at v es t ig ia , E- p os conscribere l ic e a t , partim invitas i l loru m M i nervas, qui. c itharam tetigere , partim que astatis praesentis g e n io est adseriberida.

T e r r a m nuper m etiebatur V i r , epics; sp ec ie i , ingenti gradu p r o c e d e n s , cu m veste purpurea (ut inam n on sanguinea l u i s s e t . ) in p a l l id o vultu m ajestatem plus quam r e g ia m , in m anu v ictor iam ferens. ■ V o x ejus tonitrus erat; nutus e j u s , g la d iu m n ud um . U nita tem quasrebat, id eoq ue n a tu ram ep ic a m habebat. Fatum antiquum in terrarum o m n iu m occ u p a t io n e m surrexisse videbatur. M a g n u s e r a t . h o m o , p otiusve Jupiter T o n a n s , qui tem p la sibi ipsi asdificabat; nunquam vero n u m in e a f f la tu s , r a d io s , p lus incendii q uam caloris habentes , emittebat. I l ln m Vates nullus sequebatur : ferrea manu fides citharæ chron icæ dissonas

. s o lu s concussit . U t osc ines h y p e r b o r e i , quu m S o l , qui occasurus e r a t , n o n o cc id it , silentes te m p e ratiorem ca lorem e x sp e c ta n t , L yræ cantusque c o n

t i c u e r e . Q u u m den ique S o l ardentissim us se inun-

ï ?

Undis m a r is im m ensi o c c u l t a v i t , multacque stellt* c o e lu m n octu rn u m occup averun t, quas, m a g n o c o - natu lu ce n tes , v ix parvulam partem unius so lis lu* m in is effundere p o t u e r e , tum fessu m g en u s h u m a n u m q uie te in d igu it .

N a p o l e o H e ro s non E p icu s f u i t , q u on iam , Omnibus c ircum u n u m se v o lv e n t ib u s* suam rem * n o n h u m a n a m , gessit . T e m p u s n o s t r u m , ' q u o d secu tu m e s t , n on ep ic u m est n o m in a n d u m , quia o m n ia dilacerata s u n t , et E g o is m u s il le t itan iu s , in p lu r im os pygm aeos d is s o lu 'ü s , sp ec iem p o e t i ca m ac sp len d o r em superbum p ro fec to perdidit . N e m ire m u r ig i t u r , nos E p o s n u l l u m , eo n o m i n e d ig n u m , c o n se c u to s e s s e , ejusque prob letna ad so lv e n d u m tam d iff ic i le esse. E p o s praeterea a su o auctore tantam sui ipsius o b l i v i o n e m , a n im u m rerum h om in iitn qu e co n tem p la t io n e ita im m e rs u m , tantam laetitiam et gravitatem ingen ii p ostu lat , ut iis, qufe pauci a brevi tem p or is m o m e n t o fu rari p o s s u n t , v ix u llus per to tu m vitas sp a tiu m * frui potuerit. Inde en im a prim is annis C hrist ia nae r e l ig io n is , necessitas quaedam h o m in e s etiam l ib e r r i m o s , ut se intentius quam a lio s observarent et intima sua corda scrutarentur, a d eo q ü e d e se ipsi lo q u e re n tu r , c o e g i t . P r o vetere ( e p i c o ) praecepto : C a v e , ne f u g i a t v i t a ! a liud ( L y r i c u m ) : C a v e , ne c a d a s ! enuntiatum est.

Sed ut p ’urimae Europae civitates nunc tem poris non nisi disjecti corporis membra su n t, i-

2 p su m -

psum que tempus m agni temporis praeteriti fragm inibus constare v id etu r , sic florent atque amantur etiam F ra g m en ta E p ic a , (Rom ancia^ , m agis ad citharam Memoria: qiiam Lyram Am oris a c c o m m odata. Hujus generis pulcherrima p oem ata in Britannia i ) , Suecia g ) , Dania h ) confecta sunt.

Poësi Epicæ Fabula rom an en iif E pica respond e t , quas ab illa in eo differt, ut innocentia m agis quam sublimitate ingenii con sp icu a , etsi lo c o s habet sublimes) Poësis est non volans , fed a m b u la tr ix , quæ , alis dem iss is , per urbes agrosque sei eno vultu in ced en s , rebus domesticis et fam il ia ribus sese miscens, unitatem epicam haud curans, casas hum iles a:que ac palatia superba invisit. F a b u la R om anensi M o ra li ( in cujus genere celebres sunt Gallica: icm inæ Stt.ël von H olste in 6c C ottin ) d iss im ilis , non so lu m unum alterumve ch aracterem , unum alterum ve allectum animi h u mani d e p in g i t , sed viv;.m picturam atque h istoricam m o ru m indolisque cujusdam aetatis p r o p o nit , in qua m ulruudo h om inum se m oven tiu m et agentium spectatori occurrit . . Fundam ento h i storico n i la , ad M em oriam seu genus E picum pertinet.

Fa-

f) Lord o f the Is les . T h e Lay of the last Minstrel, by Walter Scott. &c.

g ) Den gamle Knekten, Vikingen, den siste Skalden, Frithiof &c.

b) H e lg e , Et Digt af A . Oehlensblàger.

Fabula R om anensis n o v o , per Christianam doctrinam i l la to , ordini rerum o i ig in e m debet. Priscas en im g e n t e s , quarum vita publica illustris casuum que plena f u i t , ■ p r iv a ! a vero ex igua et tra n q u i l la , res familiares im plicatas n o v i t e m p o ris , novarum artium aflectionuroque in v en to r is , o b tr ec ta t io n em , in fa m ia m , d o lo s dom esticos , et m axim am quoque fejicitatis domesticas partem ignorarunt. O r igo Fabulae Epicae romanensis in nostra incidit tem pora. A uctor ejus, veluti s u m m us A rt ifex , Britanniae decus e s t , ac ie ingenti arq u e ac operum frequentia celeberrimus W a lte r S co tt.