A D E T E R M I N A C I Ó N S O C I A L

ÍNDICE

1.- Ola, Shitán. Vanesa Deibe Pérez……………………………………………………………………………………p.2

2.- Unha vida de traballos. Alejandro Rodríguez Acción………………………………………………..…..p.3

3.- Se lo que quieras ser. Desiré Maceira Vázquez…………………………………………………………..….p.4

4.- Consiguiendo metas. Jaqueline López Pérez………………………………………………………………...p.5

5.- Os soños poden convertirse en realidad. Iria González Fraga………………………………………...p.6

6.- Todo o mundo pode ter sorte. Paula Calaza Freire………………………………………………………….p.7

7.-Hermanos. Luz Mery Barral Bouzón………………………………………………………………………………..p.8

8.- A historia de Antonio. Ángel Miraz Vázquez………………………………………………………………..p. 13

9.- A historia de Mohamed. David Río Deibe…………………………………………………………………...p. 14

10.- Chus. Tamara Sanjuán Caínzos………………………………………………………………………………..……p.15

11.-David. José Vidal Martínez………………………………………………………………………………………….p.16

1

Ola, Shitan!

Vanesa Deibe Pérez

Ola! Chámome Shitan, teño nove anos e vivo en Etiopía. Vivo cos meus pais, coa miña avoa e cos meus catro irmáns; vivimos todos xuntos porque non dispoñemos de medios, pero, a min gústame vivir así porque é como mellor se está. Vou a escola dous días a semana porque está moi lonxe e só me poden acompañar eses días, pero de maior vou estudiar moito e vou ser médico.

Case non me deixan saír a rúa porque miña avoa di que poden vir uns homes e levarme, cousas de política eu non entendo diso, a rúa non é deles. A pesar de todo eu son feliz e gústame vivir como vivo, coa miña familia e na miña humilde casiña.

Paso o día a xogar cos meus irmáns pequenos,Yael e Kelem, pasámolo moi ben e noso pai fainos xoguetes moi divertidos, sempre nos di que seu pai tamén lle facía eses xoguetes e eu penso facerllos aos meus fillos. Ben, a verdade no todo o día o paso xogando porque tamén axudo a meu pai e a avoa porque ``hai que ser bo e traballador ´´ ou iso é o que me din, pero eu estou encantado de axudarlles.

2

UNHA VIDA DE TRABALLOS

JOSÉ ALEJANDRO RODRIGUEZ ACCIÓN

Mohamed é un rapaz de Burkina Faso, e ten sete anos.Como a súa familia é moi pobre hoxe como todos os días ten que ir moi cedo para levar as cabras a un pasto que esta moi lonxe da súa casa, e hoxe tras unha hora camiñando co rabaño chegou ao pasto e púxose a vixiar as ovellas mentres comían. Unha hora despois apareceu un home nunha furgoneta e díxolle que como as ovellas lle daban pouco traballo lle ofrecía un traballo ben pagado, e que todos os días iría ao pasto coa furgoneta para que el lle axudase a montar xoguetes que logo venderían a unha gran compañía e repartirían beneficios. E así foi que Mohamed e o home da furgoneta comezaron a gañar diñeiro e de alí a un ano montaron unha pequena xoguetería de exportación.

3

SE LO QUE QUIERAS SER

Desiré Maceira Vázquez

Las condiciones de vida pueden ser muy variables dependiendo del sitio de procedencia, de la

familia, de la clase social a la que pertenezcas. Cuando nacemos no podemos elegir la casa donde

vivir s, los hermanos que tendr s, ni si la vida te llevar por un mejor o peor camino. Aunqueá á á

despu s de nacer puedes poner de tu parte, salir a delante, buscar salidas, poner finales, o adaptarse.é

Mar a, Argel, naci en una familia pobre, no fue al colegio, pero su inteligencia laí ó

alimentaba con problemas que se planteaba. Decidi buscar una vida mejor, y gracias a las ayudas queó

recibi de su t a en el extranjero, logr salir adelante, y lleg a ser lo que quer a ser.ó í ó ó í

Si no hubiera puesto de su parte, tomado decisiones en situaciones dif ciles, superar momentosí

en los que s lo le apetec a escapar y mirar hacia otro lado, si no le hubiera dado tiempo al tiempo, yó í

esperar a que llegaran cosas buenas, mientras luchaba por ellas, no estar a donde est , ni ser a lo queí á í

alg n d a so ...ú í ñó

Porque los sue os son alcanzables, estira la mano, ag rralos, y no los sueltes. Y la suerte, tuñ á

suerte, la que te toque a ti, no es m s que la que t decidas.á ú

4

Consiguiendo metas

Por Jaqueline López Pérez

Aamaal es una chica árabe de 18 años que vive en Arabia Saudí. Un día conoce a un chico español y se enamora de él y él de ella. Por cuestiones religiosas sus padres no aceptan a David, que así se llamaba él. Aamaal lucha como puede pero sus padres ya le habían buscado un esposo árabe. Además de las disputas con sus padres por David, Aamaal también quería estudiar en España ya que así estaría cerca de David y podría cumplir su sueño de ser de las fuerzas armadas.

Aamaal estaba harta de las exigencias de sus padres pero en su religión era pecado rebelarse a sus padres. Ella seguía aguantando las exigencias de sus padres, aunque no aceptó casarse con el esposo que sus padres le habían buscado. David, muy a su pesar, tuvo que volver a España ya que en Marruecos sólo estaba de vacaciones y le juró a Aamaal que jamás la olvidaría y ella le juró a David que iría a buscarlo pronto y que siempre lo amaría.

Pasó un año y Aamaal decidió ir a buscar a David costase lo que costase y fue a España en contra de sus padres y de su religión para recuperar al hombre que ella quería y llegar a ser lo que siempre había querido: formar parte de las fuerzas armadas. Hoy Aamaal es capitana de las fuerzas armadas y ella y David son muy felices.

5

OS SOÑOS PÓDENSE CONVERTIR EN REALIDADE...

CANDO LOITAS POR ELES

Iria González Fraga

Anup é un rapaz musulmán que vive en Arabia Saudí. Todos os días vai á mesquita do lugar onde vive. El ten moitos soños, como por exemplo ir á escola, estudar, formar unha familia coa persoa que el queira… Este rapaz non ten as mesmas condicións de vida que outros rapaces, el non ten moreas de xoguetes, televisión e por se fóra pouco, polos problemas de Goberno do seu país non pode casar ca persoa que el queira. Pero aínda así sempre ten un sorriso na cara e é feliz loitando polos seus soños.

Pasaron os anos e este rapaz tivo sorte, ou fixo un gran esforzo para conseguir o seu propósito. En Galicia unha familia apadriñouno, axudoulle economicamente e trouxoo para Galicia. Aquí estudou unha carreira, a de arquitectura. Ao final namorouse dunha rapaza galega; casou con ela e formou unha familia, e aínda que é feliz, non se olvidou da súa familia de Arabia, á que lle manda cartas e algunhas axudas económicas.

Despois moitas persoas como el seguiron o seu exemplo.

6

Todo o mundo pode ter sorteAutora: Paula CalazaFreire

Sami naceu en 1980 en Etiopía.Tivo a mala sorte de que no seu país non hai educación por causa da ditadura, pero tivo tamén algo de sorte porque no tempo de verán un dos turistas que visitaba o país, pensou que este neno ía ser moi bo en menciña polo que observaba como coidaba alí aos enfermos, e levouno para España onde lle deu una vida mellor que a que tiña e pagoulle os estudos.

Grazas a este señor Sami puido ser médico. Así que o foi, decidiu volver para Etiopía e axudar os mais necesitados e aos outros médicos que había.

7

HERMANOS

Luz Mery Barral Bouzón

-Hermana, ¿qué pasó cuando vivíamos en Iraq? Nunca me contaste por qué fuimos a aquel “camping”, me acuerdo de muy poco.

“Yo veía a la gente llorar, gritar, yo veía a la gente aturdida como si se fuera a acabar el mundo, yo llegué a ver a la gente ponerse bombas y…

Llegó la hora de recoger mis cosas y no sabía qué coger, no tenía nada de valor, sólo mis galletas de chocolate, que me duraban por lo memos un mes y pico (el tiempo que tardaban en repartirnos la comida los de UNICEF. Y ¡como no! a mi hermano de tres añitos. Tocaron una... dos... y tres veces... Tardamos mucho porque le estaba explicando a mi hermano a donde íbamos y por qué lo íbamos hacer.

8

A la cuarta vez abrí la puerta. Subí al coche, estaba muy nerviosa, no sabía que hacer, ni que contestarle a las millones de preguntas que me hacía mi hermano. Era normal, ya que yo le había dicho que nos íbamos a un camping, donde íbamos a hacer muchas cosas e íbamos a pasar mucho tiempo.

9

100km después mi hermano me dice “¿que son, fuegos artificiales? Quedé un poco seria e impactada, no sabía qué contestarle. Lo primero que se me pasó por la cabeza fue decirle que eran fuegos artificiales que estaban lanzando en el pueblo a donde íbamos. Claro, no le iba a decir que eran los americanos que estaban bombardeando nuestra casa y muchas más.

10

Cinco años después yo tenía 25 años, estaba estudiando una carrera y era feliz, algo que de niña pensaba que era imposible, pero aprendí que lo imposible puede ser posible...

Mi hermano ahora tiene 18 años y sonríe cada vez que le digo algo de nuestro camping. Sonríe y dice que esto es mucho mejor que aquella casita en la que había mucha gente buena y mala. Todo esto fue un golpe de suerte: una familia de España estaba interesada en adoptar a unos niños y nosotros fuimos los elegidos.

Así es hermano: esto fue lo que ocurrió en lo peor de nuestras vidas.

11

A historia de Antonio

Ángel Miraz Vázquez

Antonio é un neno que naceu en España en 1992. Ten a sorte de pertencer a unha clase social media; por iso, ten a sorte de poder ir a escola, non ser explotado... Pero axúdalle aos seus pais nos labores da casa.

Agora acabou o bacharelato e vai estudar medicina, para algún día chegar a ser doutor, que é o seu soño. El quere ser doutor para poder salvar vidas, e viaxar a outros países onde non teñen tantos adiantos en medicina para que aínda nos países pobres a xente non morra por falta de medios, porque as persoas non teñen culpa de nacer en España ou no Vietnam. Ademais así tamén poderá coñecer outras culturas de outros países.

A historiA de MohAMed

12

David Río Deibe

En 1995, nace un neno chamado Mohamed. Mohamed era orixinario de Nixeria, sempre tivo o soño de estudar medicina para poder axudar ao seu país e poder saír adiante con máis facilidades.

Mentres foi menor de idade ía á escola dúas veces á semana porque tiña que axudar na casa e ademais tiña unha irmá maior que el. Súa irmá non ía á escola porque neses países as mulleres non poden ir á escola porque teñen que axudar na casa e aprender e moitas veces aprovéitanse deles/as e os pobres acaban en malas ou malísimas situacións. Entón Mohamed quería axudar na casa para que súa irmá puidera ir á escola con el, porque sabía que iso era un abuso e as mulleres tiñan o mesmo dereito que os homes. Aínda que en algúns países ocorre todo o contrario.

Mohamed cumpriu os dezaoito anos de idade, fixo posible vir a España para poder estudar medicina e poder volver ao seu país. Mohamed conseguiu vir á España porque se namorou dunha muller que foi de visita ao seu país, e ela tamén fixo o posible para que puidera ir con ela, e conseguiuno.

Mohamed chegou a España, e ao cabo de levar tres anos alí convertérase nun dos médicos mellores de Europa. Era unha cousa moi incríbel pero o rapaz collera moita confianza e así acabou, cunha muller e cun traballo espectacular.

13

CHUS

Tamara Sanjuán Caínzos

Chus vivía en Cuba desde que era unha nena pequena. A súa familia era humilde e non se podían permitir que a rapaza fora ao colexio, aínda que a ela lle gustaría aprender e ser unha persoa importante no seu país, pero iso estaba moi lonxe das súas posibilidades, moito o seu pesar.

Pero un día, como el non ía ao colexio e estaba a xogar no patio da súa casa, cando de súpeto apareceu María, a súa veciña, que era mestra dunha escola e ela púxose a falar un pouco con el e Chus contoulle o que lle ocorría. Isto conmoveu a María, e ela accedeu a darlle clase despois de que ela regresara de traballar na escola, pero el tiña que conseguir os libros para que ela lle puidera dar clase.

Chus moveu ceo e terra para atopar os libros e cadernos que precisaba pero non tivo sorte e non os atopou e isto desanimouna moito. Pero unha noite cando chegou a casa de xogar con un amiga, enriba da mesa había uns libros e uns cadernos que non eran novos pero con todo isto Chus alegrouse moito de que seu pai lle fixera este regalo e estaríalle eternamente agradecida e cando ela se fixera unha muller importante no seu pais ía ser unicamente grazas a el.

14

DAVID

José Vidal Martínez

David é un rapaz que naceu en España en 1995. El non estuda nada pero aspira a ser podólogo. Todo o mundo lle di que estude pero el ten moito vicio, e so quere facer o que el quere e non lle fai caso os consellos dos maiores. El so pensa en saír de festa e cando lle vai pedir cartos a seus pais e non llo deixan róuballos e para o seguinte día seus pais enfádanse con el e non lle deixan saír de festa.

15