Grup Adı: Koca kafalar

Alara Atay, Mert Kocaoğlu, Naz Gözegir

Uzun boyu ve hörgüçleriyle kendini diğer hayvanlardan ayırır. Uzun kirpikleriyle de yaşadığı çöl ortamına uyum gösterir. Hörgüçleri içerisinde yağ depolayarak çöllerde uzun süre susuz yaşayabilir. Oturuş ve kalkışlarında çok sarsıntı yaşar ve yorulur. Bu yüzden turistik yerlerde develere merdiven ile binilir. Eskiden, Osmanlı ve öncesinde develer ile ulaşım ve ticaret sağlanmış, kervansaraylarda kalınmıştır.

Deyimimizin anlamı: Bir işi bir gün dedikodulara yol açacak eylemlerle değil, yankı uyandırmayacak şekilde yapalım.- Diyelim ki ihtiyacı olan birine maddi yardımda bulunacaksınız. Bunu yaparken kimsenin bunu duymamasına özen göstermelisiniz. Aksi halde yardım edeceğiniz kişinin kalbi kırılabilir.

Toplumun bu zarif düşüncesi yerindedir. Kesinlikle bir işi yaparken sadece bu konuda bilgisi olması gereken kişilere bilgi verilmelidir. Ulu orta yapılmamalıdır.

Deyimde devenin kullanılmasının nedeni ise eskiden yük hayvanı olup çan taşımasıdır.

Mehmet ve Ahmet iki dostlardı. Birbirlerinin sırdaşları, hatta kardeşleriydiler. Ne zaman birisinin başı sıkışsa hemen birbirlerinin yardımına koşarlardı; ama bunu Mehmet her zaman herkese yayarak yapardı. Tabi Ahmet bu durumdan pek hoşnut değildi. “Bu adama ben bir şekilde ders vermeliyim” diye düşünüp durdu ve bir gün Mehmet telaş içinde Ahmet’ten maddi bir konuda destek istedi. Ahmet hemen arkadaşına yardım etti. Ertesi gün eski dostlarını çağıran Mehmet’in evine gittiğinde birçok arkadaşıyla karşılaştı. Yemek sırasında Mehmet

kendini yere göğe sığdıramamaya başladı. Ahmet de bunu fırsat bilip geçen gün Mehmet’e yaptığı yardımdan bahsetti. Buna bozulan Mehmet kısa süre içinde arkadaşlarını uğurladı. Ahmet’le karşı karşıya kaldı. Ahmet hemen söze girdi “Bak, gördün mü? Sen bana hep bunu yaptın, hep yaptıklarını herkese duyurdun. Şimdi anla bakalım nasılmış. Benden sana bir öğüt: Ne deve yürüsün, ne çan seslensin.”

Bizim deyimimizde benzetme olmadığı ve fabl yazılamadığı için biz de içinde deve olan farklı bir deyim kullanmaya karar verdik. Fablımızda kullanacağımız deyimimiz: Devede de boy var; ama eşeğin arkasından gider.

Deve ile eşek bir gün beraber yürüyüşe çıkmışlar. Övünmeyi seven bu iki hayvan başlamışlar konuşmaya:Eşek: Biliyor musun, ara sıra diyorum ne güzel gözlerim var benim?Deve: Nerden çıkmış senin gözlerinin güzel olduğu? Bırak gözlerini de bak benim kirpiklerime. Uzun uzun, çok güzel duruyorlar.Eşek: Bence hiç de güzel değiller. Fırçaya benziyorlar. Kirpik dediğin zarif olur.Deve: Hiç de bile. Hem boyuna bak sen, kısacık. Benim gibi heybetli olmak varken senin gibi küçük olmak kötüdür herhalde?

Eşek: Sen öyle san! Sırtında hörgüçlerin, belli oluyor ne kadar boyunun uzun olduğu? Deve: Hıh, yük taşıdığın için kendini bir şey mi sanıyorsun? Bak, ben de yük taşıyorum. Hem senden daha uzun yollara gidiyorum. Susuz dayanabiliyorum da. Ondan beni senden daha çok seviyorlar.Eşek: Öyle mi? Belli oluyor seni ne kadar sevdikleri. Dikkatini çekerim, sen de boy var ama hep ben önden gidiyorum.