Eritrosit Alloimmunizasyonu
Gelişimi, Önlenmesi ve Yönetiminde
Yeni Bulgu ve Öneriler
Dr. Serap KARAMAN
İ.Ü. İstanbul Tıp Fakültesi
Pediatrik Hematoloji-Onkoloji Bilim dalı
Kan transfüzyonu
• 20. yy başında kan grubu antijenlerinin, tiplendirme
yöntemlerinin ve verici-alıcı karşılaştırma testlerinin keşfi
ile uygulamaya başlanmıştır.
• Hematoloji-Onkoloji pratiğinde tedavinin önemli bir
parçasıdır.
Bazı inanışlara göre bir bireyden diğerine
kan transfüzyonu yasak da olsa…
• Hayat kurtarır
• Ancak transfüzyon sırasında ve sonrasında bazı
istenmeyen etkilerin gelişebileceği
unutulmamalıdır.
Kan transfüzyonu
Transfüzyon reaksiyonları
Wintrobe's Clinical Hematology 13th Edition
Kan transfüzyonu-
Tarihçe
• 1665: Hayvandan hayvana (R.
Lower)
• 1667: Hayvandan insana (J.
Baptist Dennins)
• 1818: İnsandan insana (James
Blundell)
• 1881: İnsandan insana (W.
Halsted)
• 1900’lerde ABO kan
grupları (Landstehier)
• 1939: Rh faktörünün
bulunması (Landstehier ve
Wiener)
• 1940: Cross-Match’in
bulunması
Eritrosit antijenleri kan
transfüzyonlarında önemli
• En önemli antijenler A, B, Rh
• Bazıları eritrositler tarafından sentezlenir, bazıları
plazmadan eritrosit zarına adsorbe edilir
• Bazıları eritrositlere özgü, bazıları tüm vücut hücrelerinde
• Protein, glikoprotein/glikolipid yapısında olup, eritrosit
membranı üzerinde genetik olarak belirlenmiştir.
Smart EA, Immunohematology 2010;26:124-126, Costa FP, Transfusion 2010;50:2026-2231, Walker PS. Immunohematology 2010;26:60-65.
Kan grubu antijenleri ve eritrositle olan
ilişkisi
Mavi: protein, Yeşil. Şeker, Sarı GPI, Koyu mavi protein Kell ile kovalent bağlı olan XK proteini ; Kell expresyonu için gereklidir.
N: protein amino terminus; C: protein carboxyl terminus; GPI: glycophosphatidylinositol; RBC: red blood cell.
Modified from: The Blood Group Antigen FactsBook. Reid ME, Lomas-Francis C (Eds), Academic Press Harcourt Brace & Co,
1997. Essential Guide to Blood Groups, 2014
> 300 kan grup antijeni
33 kan grubu sistemi
Antijenlerin fonksiyonları
• Hücre zarı stabilizasyonu
• Madde taşınması
• Enzim
• Reseptör
• Bazı mikroorganizmalar için seçici ya da engelleyici
• Fy (Duffy) antijeni, Plazmodium Vivax için reseptör görevi
Klinik önemi olan antijenler
Eritrosit antikorları
Eritrositlerin yüzeyindeki antijenlere yönelik antikorlar
• Doğal antikorlar
• İmmün antikorlar
• Alloantikor
• Otoantikor
Doğal antikor
• Kişinin kendi eritrositlerinde bulunmayan kan grubu
antijenlerine yönelik, görünür bir immünizasyon sonucu
oluşmamış antikorlardır.
İmmün antikorlar
• Alloantikor: Kişinin kendi eritrositlerinin yüzeyinde
taşımadığı bir antijene karşı, önceden immünizasyon
sonucu geliştirdiği antikorlardır.
• Genellikle Ig G yapısındadırlar
• Genellikle GHTR’ye neden olur
• Otoantikor: Bireyin kendi eritrositlerinin yüzeyinde
taşıdığı antijenlerine karşı geliştirdiği antikorlardır (OİHA)
Young PP, et al: Autoantibody formation after alloimmunization:Are blood transfuions a risk factor for autoimmune
hemoyltic anemia? Transfusion 44(1):5-9, 2004.
Alloantikor tarama-tanımlama
• Antikor Tarama Testi: Bireyde eritrosit antijenlerine karşı
antikor olup olmadığını tespit etmek içindir.
• Antikor Tanımlama Testi: Alloantikorın hangi eritrosit
antijenine karşı geliştiğinin ve klinik olarak öneminin
saptanması gereklidir (Elüsyon ve adsorbsiyon)
İndirekt ve direkt antiglobulin
testi (İAT ve DAT)
İAT: Serumdaki serbest eritrosit
antikorlarının varlığını
değerlendirmede kullanılır
DAT: Eritrosit yüzeyini kaplayan
antikorları göstermek için kullanılır.
Vericinin yıkanmış eritrositleri doğrudan
(AHG) ile test edilerek yapılır
• Her zaman klinik önemi olan antikorlar
• A, B, Rh, Kell, Duffy, Kidd, Ss
• Bazen klinik önemi olan antikorlar
• A1, Lea, M,N, P1, Lua, Lub, Ge, Lan, Sid, Yta
• Çok nadiren klinik önemi olan antikorlar
• Leb, Ch, Rg, Yka, Xga, Bg,HTLA
• Oda ısısında aktif fakat in vivo hemoliz yapmayanlar
• A1, I, i, H, HI, Leb, M, N, P1, Lua, T
Klinik önemlerine göre antikorların
sınıflandırılması
AABB. Standardsfor Blood BanksandTransfusion Services, 27th edn. Bethesda, USA, AABB, 2011., Garratty G: What
is a clinically significant antibody? ISBT Sci Ser 2012; 7: 54-57, Reid ME, Lomas- Francis C: The blood Group Antigen
Facts Book, 3rd edn. San Diego, CA, USA, ElsevierAcademicPress, 2012.
Alloantikor oluşumu
• Transfüzyonlar
• Vericinin eritrosit antijenlerine karşı alıcıda
• Gebelik ve doğum
• Fetal eritrosit antijenlerine karşı gebede
• Özellikle kronik transfüzyon alan hastalarda önemlidir
• Kişiye kendisinde daha önce bulunmayan antijene sahip
eritrosit verilir.
• Kişide bu antijene karşı antikor oluşur (Duyarlaşma)
• Kişinin bir sonraki transfüzyonunda, daha önce oluşmuş
antikorlar tarafından eritrositler yıkılır (Hemoliz)
• Akut hemolitik reaksiyonlar (K, Fya, Jka antikorları, nadiren)
• Geçikmiş tipte hemolitik transfüzyon reaksiyonları
• Klinik bulgular olmadan eritrosit yaşam süresinde kısalma
Zimring JC, et al. Transfusion. 2011;51:435–441)
Alloantikorun etkileri
Antikor kaplı eritrositlerin yıkım
mekanizmaları
• İntravasküler
• Ekstravasküler
• Makrofajların tümüyle fagosite
etmeleri
• Makrofajların kısmen fagosite
edip sferosit haline getirmeleri
• Makrofajların enzimler aracılığı
ile parçalamaları
Postgraduate hematology
Alloantikor oluşumunda primer ve sekonder
immun yanıtların önemi
• İlk kez gelişen immun yanıtta, alloantikor gelişimi, antijenle karşılaşmayı izleyen ilk 5-7
gün veya daha uzun süre alır.
• Bu antijenle karşılaşmazsa antikor seviyesi düşüp kaybolur. Aynı antijenle 2. kez
karşılaşılırsa, bellek B hücreleri aracılığı ile ve daha hızlı olarak, ön planda Ig G tipi
antikorlar oluşur. Birkaç gün içinde ilk antikor üretiminin 100-1000 katı daha fazla antikor
üretirler.
Eritrosit alloimmunizasyonu- sıklık
• Kullanılan metotların hassasiyetine ve çalışma grubunun
özelliklerine göre alloimmünizasyon oranı değişkenlik
gösterir
• Sıklık genel olarak %1-7
• Çoklu transfüzyon yapılanlarda bu oran %5-30
• Bir kan grubu antijenine karşı antikor geliştiren bir
hastanın, takip eden transfüzyonlarda ek antikorlar
geliştirme olasılığı 3-4 kat yüksektir
Zimring JC, et al. Transfusion. 2011;51:435–441), Blumberg N, et al. Vox Sang 1983;44:212-217., Sarode R, et al. J Clin Apher 2006;21:271-
73, Badie KS, et al..Immunohematology 2011;27:72, Caamano J, et al. Trans fus Med Hemother 2015;42:4-7,
Eric AG, et al. Transfusion Medicine and Hemotherapy, 2014;41:420-9.
Annual SHOT reporting 2013 summary, Yıılık transfüzyon yan etki raporu, İngiltere 17 yıllık veri
Son 20 yıl içinde transfüzyon ile bulaşan enfeksiyonların sıklığında belirgin azalma
olmasına rağmen transfüzyon ilişkili alloimmünizasyon riski değişmemiştir
Alloimmünizasyonunu etkileyen faktörler
• Alıcı ve verici antijenlerindeki farklılıklar
• Antijen paneli
• Antijenin dozu ve immünojenitesi
• Alıcının transfüzyon yaşı ve sayısı
• Alıcının immün sistemi
• Hastalık, cinsiyet, yaş
• Otoimmünite, alloimmünite, inflamasyon, infeksiyon
ilişkisi
• Lökoredüksiyon
Hendrickson JE, et al. Transfusion 2010:50:642-48, Schonewille H, et al. Transfusion. 2006;46:2:250-56, Bauer MP, et al.
Transfusion. 2007;47(11):2066-71., Reid ME. Transfusion. 2003;43(12):1748-57. Tormey CA, et al. Transfusion.
2009;49(3):505-12.
Eritrosit alloimmünizasyonu gelişimini
etkileyen faktörler
• Alıcı ve verici antijenlerindeki farklılıklar
• Antijen paneli
• Antijenin dozu ve immünojenitesi
• Alıcının transfüzyon yaşı ve sayısı
• Alıcının immün sistemi
• Hastalık, cinsiyet, yaş
• Otoimmünite, alloimmünite, inflamasyon, infeksiyon
ilişkisi
• Lökoredüksiyon
Alıcı ve verici antijenleri
• Alıcı-verici arasındaki antijen farklılıkları alloimmunizasyonriskini artırır
• Irklar arasında antijen farklılıkları olabilir.
• Aynı toplumda alloimmünizasyon riski yüksek değil iken, farklı toplumlarda risk yüksektir
Karakoc E.. VIII.European Transfusion Congress, 5-9 July 2003, Istanbul No:P348., Canatan D, Blood Banking and
Transfusion Medicine:121-123,2003. Badie KS, et al. Immunohematology 2011;27(2): 72
• Rh, Kidd, Duffy ve MNS sisteminin karşılaştırıldığı bir çalışmada etnik
gruplar arasında %3- 38 arasında değişen farklılık
• Özellikle talasemi ve orak hücreli anemi olgularında bu farklılık daha
fazla oranda
Eritrosit alloimmünizasyonunu etkileyen
faktörler
• Alıcı ve verici antijenlerindeki farklılıklar
• Antijen paneli
• Antijenin dozu ve immünojenitesi
• Alıcının transfüzyon yaşı ve sayısı
• Alıcının immün sistemi
• Hastalık, cinsiyet, yaş
• Otoimmünite, alloimmünite, inflamasyon, infeksiyon
ilişkisi
• Lökoredüksiyon
Antijen paneli
• 12 yılda 351 OHA’li hastaya 8939 transfüzyon
• ABO ve D dışındaki antikorlara bakılmamış
• Alloimmunizasyon oranı yüksek (%39)
• Bu hastaların antijen paneline C,c,E,e ve Kell de ilave edilseydi alloimmunizasyon %53 önlenecekti
• Eğer bunların yanında Fya, ve Jkb ye de bakılsaydı, %70.8 önlenecekti
Sonuç: Genişletilmiş taramalarda sıklık azalıyor
OHA’de genişletilmiş taramalarda sıklık azalıyor
North AmerikaABO ve Rh alt grupları yanında Kell antijeni uygun kan verilmesi önerilir
Eritrosit alloimmünizasyonunu etkileyen
faktörler
• Alıcı ve verici antijenlerindeki farklılıklar
• Antijen paneli
• Antijenin dozu ve immünojenitesi
• Alıcının transfüzyon yaşı ve sayısı
• Alıcının immün sistemi
• Hastalık, cinsiyet, yaş
• Otoimmünite, alloimmünite, inflamasyon, infeksiyon
ilişkisi
• Lökoredüksiyon
Klinik önemi olan eritrosit antijenlerinin
immunitesi
D antijeni en
immünojenik
Eritrosit antijen immunojenitelerinin
karşılaştırılması
Antijen skor
K 1
Cw 0,7
Lu ª 0,4
jK ª 0,37
E 0,35
V 0,21
LEª 0,16
P1 0,12
C 0,097
M 0,09
Antijen skor
Leb 0,089
Fyª 0,71
C 0,64
S 0,55
S 0,14
N 0,13
Fyb 0,007
jKb 0,004
K, jKb’ye göre 250 kat daha immunojeniktir.
Klinik önemi olan eritrosit antijenlerinin immunitesi
Eritrosit alloimmünizasyonunu etkileyen
faktörler
• Alıcı ve verici antijenlerindeki farklılıklar
• Antijen paneli
• Antijenin dozu ve immünojenitesi
• Alıcının transfüzyon yaşı ve sayısı
• Alıcının immün sistemi
• Hastalık, cinsiyet, yaş
• Otoimmünite, alloimmünite, inflamasyon, infeksiyon
ilişkisi
• Lökoredüksiyon
Transfüzyon yaşı-alloimmunizasyon
Transfüzyon yaşı Alloimmunizasyon sıklığı
< 1 yaş %7.7
> 1 yaş %27.9
<3 yaş %20.9
> 3yaş %47,5
Talasemide transfüzyona ne kadar erken yaşta
başlanırsa, risk o kadar az (immün sistemin
immatürasyonu veya immün tolerans?)
Gupta R, et al. Transfus Apher Sci 2011; 45:167-170, Spanos T, et al. VoxSang 1990; 58: 50-55 El
Danasoury AS, et al. Transfusion 2012; 52: 43-47.
Transfüzyon sayısı-alloimmunizasyon
• 3002 hasta
• Transfüzyon sayısı arttıkça, alloimmunizasyon artıyor
• 5. tx’de %1, 40. tx den sonra %6,5
Alloimmunizasyon sıklığı %2.2, 40 ünite tx den sonra %7.7’ye çıkıyor
Tüm alloimmunizasyonun %78’inden C, c, E,K ve Jkª sorumlu
En immunojenik K, E ve C (w)
Sonuç: Transfüzyon sayısı arttıkça alloimmunizasyon artıyor
Aynı zaman diliminde verilen ES yoğunluğu,
alloimmunizasyon sıklığını etkilemiyor.
Eritrosit alloimmünizasyonunu etkileyen
faktörler
• Alıcı ve verici antijenlerindeki farklılıklar
• Antijen paneli
• Antijenin dozu ve immünojenitesi
• Alıcının transfüzyon yaşı ve sayısı
• Alıcının immün sistemi
• Hastalık, cinsiyet, yaş
• Otoimmünite, alloimmünite, inflamasyon, infeksiyon
ilişkisi
• Lökoredüksiyon
Alıcının immun sistemi
• Verici eritrosit antijenlerinin alıcı immün sistemini uyarma
potansiyelleri farklıdır.
• Antikor oluşabilmesi için, alıcının MHC klass II molekülleri,
bu antijeni T hücre reseptörlerine sunabilmelidir.
Eric AG, et al. Transfusion Medicine and Hemotherapy, 2014;41:420-9.
Alıcının immün sistemi ve
genetiği
• Alıcının immun sistemi,
yabancı antijene tepki
göstermeyebilir (Yanıt
vermeyen).
• Ya da aşırı yanıt gösterebilir
(Genetik, edinsel faktörler,..)
HLADRB 15, ‘Yanıt veren’ fenotipi ile ilişkili.
HLA-DQB1 , alloimmunizasyona karşı koruyucu (Yanıt vermeyen)
Alıcının immün sistemi ve
genetiği
• Farelerde yapılan bir çalışmada, antijene yanıt
vermeyenlerde T-reg hücrelerinde artış olduğu
gösterilmiştir
• Bazı eritrosit antijenlerine karşı alloantikor gelişimi, bazı
HLA tipleri ile ilişkili bulunmuştur.
• Bir çalışmada Fya ile immünize olmuş hastalarda HLA
DRB1*04 sıklığının % 100 olduğu bildirilmiştir
• Benzer şekilde, HLA DRB1*01 ve DQB1*05 sıklığı, Jka ile
immunize olanlarda belirgin yüksek bulunmuştur.Noizat-Pirenne F, Transfusion 2006;46:1328-33. Reviron D, Transfusion 2005;45:956-59. Hendrickson JE, Anesth Analg
2009;108:3:759-69, Hendrickson JE,et al. Anesth Analg 2009;108:759-69.
• Splenektomide alloimmunizasyon daha yüksek
• Eritrositlerin Ig G bağlaması daha fazla
• İmmün yanıtta artış (Yabancı antijenler filtre edilemez)
• Eritrosit yüzeyinde ortaya çıkan saklı antijenler
• Splenektomide alloimmunizasyon sıklığının üç kat arttığı
gösterilmiş (öncesi %12, sonrası %36)
Splenektomi-Alloimmunizasyon
Ameen R, et al.. Transfusion 2003; 43: 1604-1610., Thompson AA, et al.. Br J Haematol 2011; 153: 121-128.
Guirat-Dhouib N, et al. TransfusApherSci 2011; 45: 199-202 , Singer ST, et al.. Blood 2000; 96: 3369-3373.
Eritrosit alloimmünizasyonunu etkileyen
faktörler
• Alıcı ve verici antijenlerindeki farklılıklar
• Antijen paneli
• Antijenin dozu ve immünojenitesi
• Alıcının transfüzyon yaşı ve sayısı
• Alıcının immün sistemi
• Hastalık, cinsiyet, yaş
• Otoimmünite, alloimmünite, inflamasyon, infeksiyon
ilişkisi
• Lökoredüksiyon
Alloimmünizasyon, alıcının hastalığı ile değişkenlik
gösterebilir.
Alloimmunizasyon-Hastalık
Alloimmunizasyon için risk faktörleri
Riski artıran faktörler
• Diabet
• Solid tümörler
• Aplastik anemi
• Miyelodisplastik sendrom
• Kronik myeloproliferatifhastalık
• Allojenik KİT yapılmış olmak
Riski azaltan faktörler
• Lenfoproliferatif hastalık
• Fonksiyonel T ve B
lenfositlerinin azalmış etkinliği ?
• Ateroskleroz
Schonewille H, et al. Transfusion 2009; 49: 453-457., Bauer MP, et al. Transfusion 2007; 47: 2066-2071.
Alloimmunizasyon-Hastalık
• OHA’da normal popülasyona göre daha sık
• Hastalık ile ilişkili sistemik inflamasyon? İmmun sistemde
disregülasyon? lökositoz, lökosit aktivasyonu, inflamatuar
sitokinlerde artış?
• OHA’da HLA-B ve HLA-DRB1 allelleri, TRIM21 (RO52) geni ile
ilişkili (Alarif et al, 1986; Hoppe et al, 2009, Tatari-Calderone et al, 2009)
Sarode R,et al. J Clin Apher 2006;21:271-73Aygun B, et al. Transfusion 2002;42:37-43. Brittain, J.E. & Parise, L.V.
Current Opinion in Hematology 2007:14, 438–443.,
OHA-alloimmunizasyon- sıklık
• En sık Rh sistemi (C ve E*) ve Kell antijenine karşı• Ameen et al, 2009; Dias Zanette et al, 2010; Natukunda et al, 2010
• % 18–76 sadece ABO ve D uygun • Davies et al, 1986; Ambruso et al, 1987; Rosse et al, 1990; Vichinsky et al, 1990; Olujohungbe et
al, 2001; Aygun et al, 2002; Castro et al, 2002; Sakhalkar et al, 2005; Ameen et al, 2009
• % 5–11 C, E, and K antijeni dahil uygunluk • Vichinsky, 2001; Sakhalkar et al, 2005
• % 0–7 genişletilmiş panel • Tahhan et al, 1994; Lasalle-Williams et al, 2011
• Talasemide sıklık, çeşitli çalışmalarda % 4- 37Sirchia et al, 1985; Spanos et al, 1990; Singer et al, 2000; Ameen et al, 2003; Wang et al,
2006; Pahuja et al, 2010; Thompson et al, 2011
• Homojen toplumlarda sıklık daha azAmeen et al, 2003; Wang et al, 2006; Gader et al, 2008
• Oluşan alloantikorlar sıklıkla anti-C, anti-E ve anti-KSirchia et al, 1985; Spanos et al, 1990; Thompson et al, 2011
Talasemide Alloimmunizasyon
•697 talasemik hasta
• Alloantikor %16, 5
• Beyaz ırkta
•1990 sonrası tx alanlarda
• Splenektomili hastalarda
daha fazla
Schonewille H, et al. Alloimmune response after additional red cell antigen challenge in immınized haematooncology
patients. Transfusion 2009; 49: 453-457.
Alloimmunizasyon-cinsiyet, yaş
• Cinsiyet (Etkisi tartışmalı?)
• Kadınlarda daha sık (Hamilelikte duyarlanma?), immun yanıtları
daha güçlü, bazı çalışmalarda fark bulunmamış, ciddi kanıt yok.
• Yaş
• Yaşlanma sürecinde immun yanıt değişkenliğine bağlı,
alloimmunizasyon sıklığı da değişkenlik gösterir
• > 77 yaş, transfüzyonuna karşı azalmış immun yanıt
• YD ve küçük çocuklar, eritrosit antijenlerine zayıf yanıt verirler
Verduin EP, et al. Transfusion 2015;55:1478-85, Gonzalez-Porras JR, et al. Transfusion 2008; 48: 1318–1324
Eritrosit alloimmünizasyonunu etkileyen
faktörler
• Alıcı ve verici antijenlerindeki farklılıklar
• Antijen paneli
• Antijenin dozu ve immünojenitesi
• Alıcının transfüzyon yaşı ve sayısı
• Alıcının immün sistemi
• Hastalık, cinsiyet, yaş
• Otoimmünite, alloimmünite, inflamasyon, infeksiyon
ilişkisi
• Lökoredüksiyon
Otoimmunite-infeksiyon-inflamasyon
alloimmunizasyon
• Alloantikor gelişmesi, eritrosit membranında değişikliğe yol açarak otoantikor oluşumunu uyarabilir (%11-28)
• Kan ürününün kontamine olması, bağışıklık sistemini
aktive ederek alloimmunizasyonu tetikleyebilir.
• Hayvan modelinde inflamasyon ve alloimmunizasyon
ilişkisi gösterilmiştir
Hendrickson JE, et al. Blood 2007;2736-43, Hendrickson JE, et al. Transfusion 2006; 46:1526-36, Ryder AB, et al
TransfusMed Hemother 2014;41:406-19.
• Akut göğüs sendromu
• Vazookluziv kriz gibi inflamatuar durumlarda
alloimmunizasyonun arttığı gösterilmiştir.
Fasano RM, et al. Br J Hematol 2015;168:291-300
Orak hücreli anemi-inflamasyon
Jeanne E. H, et al. Curr Opin Hematol 2016, 23:543–549
• Çok merkezli vaka kontrollü çalışma
• Ciddi bakteriel enfeksiyonlarda alloantikor riski artmış
• Basit bakteriel enf, fungal enf.lar, lökositoz ve artmış CRP
ile ilişkili bulunmamış
• Vericinin lökositleri, eritrosit sensitizasyonunu artırıyor
mu?
• Çalışmaların sonuçları çelişkili
• Talasemili hastalarda yapılan bazı çalışmalarda lökosit
azaltmadan transfüzyon yapmak, risk faktörü olarak
belirtilmiş
Lökositi azaltmak alloimmünizasyonu
önlemede etkili mi?
Singer et al, 2000; Ameen et al, 2003; Wang et al, 2006; Pahuja et al, 2010
4118 hasta, buffy-coat’tan hazırlanmış kan bileşeni ile lökositi
azaltılmış kan bileşeni kullanımı arasında fark bulunmamıştır.
Tedavi
• İmmünmodülatör tedavi ile ilgili veriler sınırlı
• Yüksek doz steroid ( Petz et al, 1997; Talano et al, 2003; de Montalembert et al, 2011)
• İVİG (Scheunemann & Ataga, 2010)
• Yüksek doz steroid+İVİG (Win et al, 2010; de Montalembert et al, 2011)
• Rituximab (Noizat-Pirenne et al, 2007; Bachmeyer et al, 2010)
• Diğerleri
468 hasta, 207’sine immunsüpresif tedavi (142’si KTS, 61’i kombine
tedavi)
Sonuç: İmmunsüpresif verilenlerde alloimmunizasyon daha az görülmüş
•1950-2011 arası, 30 makale incelenmiş, > 18y, ≤ 18 y
• OHA’lı erişkin kadınlarda erkeklere göre artmış risk (%27)
• < 18 yaş cinsiyet farkı yok
• Kronik transfüzyon alan hastalarda transfüzyon öncesi
uygunluk testlerinden hangilerinin yapılması gerektiği ile
ilgili ortak bir görüş birliği yok
• Çoğu merkez E, C, K antjeni uyumlu kan bileşeni yeterli
Alloimmünizasyon-Önleme
• Gelişmiş moleküler kan grubu sistemlerini kullanarak DNA
temelli eritrosit antijenleri ile yapılan karşılaştırma,
“mükemmel karşılaştırma” olarak adlandırılmaktadır.
• Rutin uygulamada yeri bulunmamaktadır.
• Pahalı, zaman alıcı
• Bu yöntemle fenotiplendirme yapabilecek merkez sayısı sınırlı
Alloimmünizasyon- Önleme
Alloimmünizasyon- Önleme
• Genişletilmiş eritrosit eşleştirmesi
• D, C, c, E, e, K, Fya, Fyb, Jkb, Jka, M, N, S, s, Lea, Leb, P1
• Sadece D, C, c, E, e, K bakılırsa 96 ünite ES bulunabilir
• Fya, Fyb ilave, 34 ünite
• Jkb, Jka S, s, 16 ünite
• Maliyet etkin?
• İlk allo-antikor geliştikten sonra?
• Bağışçı havuzu?, Kan bağışçılarının seçimi
Alloimmunizasyon-önleme
• Düzenli tx alan hastalarda ilk transfüzyon öncesi
• En az ABO, Rh alt grubları ve Kell antijenlerine bakılmalı, mümkünse Kidd ve Duffy de eklenmelidir.
• Otoantikor ve alloantikor yönünden her transfüzyon öncesi taranmalıdır
• Antikor klinik olarak önemli ise, bu antijenleri içermeyen seçilmiş kanlar ile çapraz karşılaştırma yapılmalı
• Klinik olarak alloantikor varlığında, sorumlu antijen veya antijenlerin negatif olduğu kan ürünü temin edilmelidiR
Sonuç olarak
• Eritrosit alloimmünizasyonu, kronik transfüzyon alan
hastalarda hala önemli bir sorundur.
• Teknolojik gelişmeler alloimmünizasyon riski bulunan
hastaların tespitini kolaylaştırabilir.
• Yakın gelecekte transfüzyon alternatifleri ? (Sentetik
kan,..)
Kan hayat verir…