teerd worden dient wetenschappelijk verwelkomdte worden en niet ge stopt. Vooruitgang in de weten-schap zit in vernieuwing en niet in het halsstarrigtrachten vast te houden aan een oude bestaandetechniek. Elke patiënt heeft daar trouwens recht op.

B. Doeltreffende gehoorbeschermingsprogramma’s(Delfien Bervoet)

De heer Schriemer stelt dat gehoorzorgprogram-ma’s weinig of niet effectief zijn. We volgen hemdaarin in zoverre dat hij ‘klassieke’ gehoorzorgpro-gramma’s bedoelt, gebaseerd op audiometrie en zo -als beschreven in de Cochrane Review. Het is daar-om hoogtijd dat we die klassieke benadering verla-ten en het over een andere boeg gooien, naar hetvoorbeeld van HearingCoach. Om preventief te kunnen handelen is het cruciaaldat een onderzoekstechniek wordt gebruikt die toe-laat om gehoorschade ‘vroegtijdig’ op te sporen. Opbasis van audiometrie is dit niet mogelijk. De scha-de wordt hiermee pas opgemerkt als het al te laat is.Met otoakoestische emissies (OAE’s) wordt de scha-de al in een zeer vroeg stadium zichtbaar gemaakt.Zelfs nog voor de persoon in kwestie er zich bewustvan is en ruimschoots voor er sprake is van een ach-teruitgang op het audiogram. De OHC-scan applica-tie die HearingCoach gebruikt, maakt de OAE-tech-niek heel toegankelijk, begrijpelijk en zeer ge schiktvoor screening op grote schaal. Door het werkenmet een percentage in plaats van met decibels wordthet in een follow-upstrategie heel makkelijk omwerknemers de sense of urgency uit te leggen van hetdragen van gehoorbeschermers en op die maniereen positieve gedragsverandering teweeg te bren-gen. Dieper ingaan op alle fundamentele verschillen tus-sen het ‘preventief’ gehoorzorgprogramma zoalsvoorgesteld door HearingCoach en een ‘klassiek’gehoorzorgprogramma zou ons te ver leiden, maarwe zetten de belangrijkste even op een rij: | focus op ‘de persoon’ (individuele benadering) en

niet op ‘de groep’;| alle risico’s, zowel ‘on-the-job’ als ‘off-the-job’, in

kaart brengen;| geluidnormen vormen het kader waarbinnen

wordt gewerkt, maar zijn geen doel op zich;| het streefdoel is de persoonlijke geluidbelasting

(Lep,d) te reduceren tot onder het niveau (74 dB)waarop een tijdelijke verschuiving van de gehoor-drempel ontstaat (= ‘gezondheidskundig’ veiligegrens);

| Veel bedrijven tellen op jaarbasis 80 tot 100 euroneer voor gehoorbeschermers waarvan de ‘goedewerking’ (lekdichtheid) niet eens wordt gecontro-leerd. Hierdoor lopen veel medewerkers rond meteen vals gevoel van veiligheid. Perio dieke contro-

le van de ‘goede werking’ van gehoorbeschermers‘tijdens het dragen’ moet daarom onderdeel zijnvan elk gehoorzorgprogramma.

Ten slotte is lawaai een complex probleem dat ‘mul-tidisciplinair’ aangepakt moet worden. Dit veron-derstelt kennis en kunde op verschillende aan-dachtsgebieden: geluidmetingen, gehoormetingen,gehoorbescherming en gedragsbeïnvloeding. Ofwelmoet men dus multidisciplinair overleg organise-ren tussen de verschillende deskundigen. De erva-ring leert echter dat dit praktisch en economischniet haalbaar is. Ofwel brengt men al de vereisteexpertise onder bij één enkele professional. Dit is deweg die Hearing Coach heeft gekozen. Zij schakelthiervoor preventieve audiologen in, ook wel Hea -ring Coaches genoemd. Deze ‘nieuwe’ professionalsdragen vanuit hun audiologische opleiding bij totde kwaliteitsborging, de vereenvoudiging van dezorgketen en de perfecte match tussen preventieveen curatieve zorg. In combinatie met OAE’s vormenzij de basis voor succes.

Bart Vinck en Delfien Bervoet

Medical iseren gaat heel ter loops

In TBV van juni vragen Tineke Pinchasik en ande-ren zich af of de verzekeringsarts het probleem isvan de medicalisering van ziekteverzuim.1 Een hel-der antwoord is in de zeven pagina’s grijs niet te ont-waren. Maar zowel de bedrijfsarts als de verzekeringsartshebben (minstens) een zeer effectief medicalise-ringsinstrument. Voor de bedrijfsarts is dat de richt-lijn Psychische problemen. Daarmee wordt elk psy-chisch probleem tot een ziekte gemaakt. Voor deverzekeringsarts is dat de hebbelijkheid om bij iede-re WIA-keuring ervan uit te gaan dat de keurlingtwee jaar lang voortdurend om reden van ziekte zijnwerk verzaakt heeft. Meer dan tien jaar ben ik op zoek naar een CAS-codeA000 (geen ziekte) als uitslag van een WIA-keuring.Zonder succes! Ben jij er wél een tegengekomen...dan wil ik die casus graag met je doornemen.

Roel Melchers, bedrijfsartsArboInfo@knmg.nl

LITERATUUR1. Pinchasik CCM, Harmsen J, Goettsch A, Oosten I van. Medica li -

sering van ziekteverzuim: is de verzekeringsarts het probleem?Tijdschr Bedrijfs Verzekerings geneeskd 2013; 21: 248-254.

297TBV 21 / nr 7 / september 2013