-Tudoisl'arrêter,Kylie.Illefaut.Sinon,celaarriveraàquelqu'unquetuaimes.
Lesparolesinquiétantesdel'espritflottèrentderrièreKylieGalenpourvenirsemêlerauxcrépitementsetauxbruitssecsdel'immensefeudejoie,àunpeuplusd'unmètreàsadroite.Lapoched'airglacialeannonçaitdistinctementsaprésence,mêmesicesmotsn'étaientdestinésqu'auxoreillesdelajeunefilleetnonàcellesdestrentecampeursdeShadowFallsquisetrouvaientdanslecercledelacérémonie.
Miranda,àcôtédeKylie,inconscientedel'existencedufantôme,serraplusfortlamaindesonamie.
-C'esttropcool,marmonna-t-elle,etelleregardaDella,del'autrecôté.
NonseulementMirandaetDellaétaientsescopineslesplusproches,maisenplus,ellespartageaientsonbungalow.
-Nousvousremercionspourcetteoffrande.
Chris,ouChristopher,commeilsefaisaitappelercesoir,setenaitenpleinmilieuducercleetbrandissaitlacoupesacréeverslecielobscur,toutenbénissantsoncontenu.
-Ilfautquetul'arrêtes,murmuradenouveaul'espritderrièrel'épauledeKylie,l'empêchantdeseconcentrersurlerituel.
Fermantlesyeux,Kylielevisualisatelqu'illuiétaitapparuàplusieursreprises:trente-cinqans,delongscheveuxbruns,etenrobeblanche-maculéedesang.
LafrustrationrésonnadansleventredéjànouédeKylie.Combiendefoisavait-ellesuppliécetespritdeluiexpliquer:qui,quoi,quand,oùetpourquoi?Seulementpourquelamorteluirépètelemêmeavertissement.
Lefinmotdel'histoire,c'étaitquelesfantômesquivenaientdesortirduplacardétaientnulscôtécommunication.Probablementautantqueceuxquisavaientparlerauxespritslorsqu'ilsdébutaientetessayaientdelesfairecommuniquer.LaseuleoptiondeKylieétaitd'attendrequelarevenanteluiexpliquesamiseengarde.Maislà,cen'étaitpaslemomentidéal.
Jesuisunpeuoccupéeencemoment.Àmoinsquetunepuissesdévelopper,pourrions-nousdiscuterplustard?Kyliegardasesparolesdanssatête,enespérantquel'espritpuisseliresespensées.Heureusement,lefroidglacialquiparcourutsacolonnevertébrales'évaporaetlachaleurdelanuitrevint-celleduTexas,lourde,humideetmoite,malgrélefeudecamp.
Merci.Kylietâchadesedétendre.Maissesépaulesrestèrentnouéesdetension.Etpourunebonneraison:lacérémoniedecesoir-làétaituneautrepremièredanssavie.
Uneviebienplussimpleavantqu'ellen'apprennequ'ellen'étaitpastotalementhumaine.Biensûr,celal'aideraitsielleparvenaitàidentifiersoncôtéinhumain.Malheureusement,l'uniquepersonnequiconnaissaitlaréponseétaitDanielBrighten,sonvraipère.Ellenesavaitriendesonexistencejusqu'àcequ'ilvienneluirendrevisitevoilàplusd'unmois.Etilavaitmanifestementoptépourqu'ellegèresacrised'identitétouteseule.
Ilvenaitrarementlavoir,désormais,cequidonnaitunetoutenouvelledimensionaux«papasdémissionnaires».Ehoui,Danielétaitmort,avantsanaissance.Kylieignoraits'ilsproposaientdescourssurl'artd'êtreparentsdansl'au-delà,maiselleluiauraitbiensuggérédelessuivre.Parceque,àprésent,lorsqu'ilpassait,ellelesurprenaitentraindel'observer,etjusteaumomentoùellel'interrogeait,ildisparaissait,nelaissantqu'unfroidglacialetsesquestionssansréponse.
-OK,ditChris,lâchez-vouslesmains,éclaircissez-vouslesidées,maisnebrisezpaslecercle.
Kylie,commetouslesautres,suivitsesinstructions.Pourtant,quandelles'exécuta,sonespritrefusades'éclaircir.
Sonpapadémissionnairecraignait-ilqu'elleneluidemandeconseilenmatièredesexeouautre?Celaavaittoujourseuledondefairedisparaîtresamère.Ellepartaitencourantchercheruneautrebrochuredestinéeauxados.MaisKylieneluiavaitpasvraimentdemandédeconseilsdanscedomaine.Honnêtement,elleétaitladernièrepersonneverslaquelleellesetourneraitpouravoircegenred'avis.Lesimplefaitqu'ungarçonintéresseKyliefaisaitpaniquersamère.
Heureusement,depuisquel'onavaitenvoyéKylieàShadowFalls,laprovisiondebrochuressurlesexeavaitdiminué.
Quisavaitcequ'elleavaitmanquélemoispassé?Onavaitpeut-êtredécouvertdesMSTqu'elleneconnaissaitpas...Samèredevaitsansaucundouteamasserladocumentationàcesujetpoursonretourdanstroissemaines.UnevisitequeKylien'attendaitpasavecimpatience.
Biensûr,elless'étaientplusoumoinsrabibochées,depuisquesamèreluiavaitavouéqueDanielétait
sonvraipère.Maislenouveaulienmère/filleparaissaitbienfragile...
Kylienepouvaits'empêcherdesedemandersileurrelationn'étaitpastropprécairepourqu'ellesréussissentàpasserplusdequelquesheuresensemble.Etsiellerentraitchezellepourserendrecomptequerienn'avaitvraimentchangé?Etsil'indifférencedesamèrepersistait?
EtquediredelasituationavecTomGalen,l'hommequeKylieavaittoutesavieconsidérécommesonvraipère,l'hommequilesavaitquittées,samèreetelle,pourunefillequin'avaitquequelquesannéesdeplusqu'elle?Kylieavaitétémortedehontedelevoirembrasseràpleinebouchesonassistantebientropjeune.Aupointqu'elleneluienavaitmêmepasparlé.
Unebrisedefindesoiréeenvoyalafuméedubeaufeudejoiedanssonvisage.Ellecillapourfairedisparaîtreladouleurdanssesyeux,maisn'osapass'aventurerhorsducercle.CommeDellaleluiavaitexpliqué,ceseraitperçucommeunmanquederespectenverslaculturevampirique.
-Videz-vouslatête,répétaChris,etiltenditlacoupeàuncampeurdel'autrecôtédufeu.
Lesyeuxfermés,Kylietâchadesuivresesinstructions,maisellereconnutlebruitdel'eauquitombait.Ouvrantlesyeuxd'uncoup,elleregardaendirectiondesbois.Lescascadesétaient-ellessiproches?Depuisqu'elleavaitentenduparlerdelalégendedesangesdelamortauxchutesd'eau,elles'étaitsentiecommepousséeàs'yrendre.Maisellen'avaitpaspourautanthâtedeseretrouvernezànezavecceux-ci.Elleétaitdéjàbienoccupéeaveclesfantômes.Pourtant,ellenepouvaitchassercetteimpressionquelescascadesl'appelaient.
-Tuesprête?murmuraMirandaensepenchantverselle.Ilserapproche.
Prêtepourquoi?futlapremièrepenséedeKylie.
Puisellesesouvint.
Mirandaplaisantait,hein?
Kyliefixaduregardlacoupequel'onsepassaitàl'intérieurducercle.Elleeutlesoufflecoupéquandelles'aperçutqu'iln'yavaitplusquedixpersonnesàquiceseraitletouravantqu'onnelaluimettedanslamain.Inspirantunegrandeboufféed'airquisentaitlafumée,elles'efforçadecachersondégoût.
Envain.L'idéedeboireunegorgéed'unrécipientsurlequeltoutlemondeavaitcolléseslèvresatterritquelquepartdanssatêteentre«dé-
goût»et«nausée».Maisassurément,lefacteurleplus«dégueu»restaitlesang.
RegarderDellaconsommersarationquotidienneétaitdevenuplusfacilecemois-ci.Mincealors!Kylieavaitmêmedonnéunepintepourlacause-lessurnaturelsfaisaientcegenredechosepourleurscopainsvampires.Maisdevoirgoûteràcettesubstancequilesfaisaitvivreétaitunetoutautrehistoire.
-Jesaisquec'estécœurant.Faiscommesic'étaitdujusdetomate,murmuraMirandaàleuramieHelen,assiseàcôtéd'elles.
Maischuchoterneservaitpasàgrand-chose,vulafoule.
Kylieregardalecercledescampeurs,lesvisageséclairésparleslueursqueprojetaitlefeudejoie.ElleremarquaDella,quilesfixaitd'unairrenfrogné,desesyeuxrayonnantcouleuror.Sonouïeultrasoniquen'étaitqu'undesesdons.Pasdedoute,DellanemanqueraitpasdereprendreMirandaplustardpoursaremarque-«écœurant»...Cequi,engros,signifiaitqueKyliedevraitconvaincrecesdeux-làdenepass'entretuer.Commentdeuxpersonnespouvaient-ellesêtreamiesetsedisputerenpermanence,celaladépassait.Jouerlesconciliatricesétaituntravailàtempsplein.
Elleobservaunautrecampeurporterlacoupeàseslèvres.SachantquecelacomptaitpourDella,Kyliesepréparamentalementàaccepterleverreetàsiroterunegorgéedesangsansavoirdehaut-le-cœur.Maiscelan'empêchaitpaspourautantsonestomacdevouloirserebeller.
Tudoislefaire.Tudoislefaire.PourDella.
«Peut-êtrequetuaimeraslegoûtdusang,luiavaitconfiécelle-ciunpeuplustôt.Ceseraitcool,hein,sifinalementtuétaisunvampire?»
Non,songeaKylie,maisellesegarderaitbiendeledire.Ellesuppo-saitqu'êtreunvampireneseraitpaspirequ'êtreunloup-garououunmétamorphe.MaisellesesouvenaitqueDellaavaitpratiquementpleurélorsqu'elleavaitparlédudégoûtdesonex-petitcopainpoursoncorpsglacial.Kyliepréféraitconserversatempérature,mercibien.Etl'idéedesurvivregrâceàunrégimeàbasedesang...?Ellequimangeaitrarementdelavianderouge...
SiHoliday,ladirectriceducamp,sonmentor,luiavaitconfiéqu'ilétaitpeuprobablequ'ellesemetteàsubird'immenseschangementsmé-
taphysiques,elleavaitaussiaffirméquetoutétaitpossible.Lavérité,c'étaitqueHoliday-uneféeàpartentière-nepouvaitpasluidirecequel'avenirluiréservait,carKylieétaituneanomalie.
EtKyliedétestaitêtreuneanomalie.
Ellenes'étaitjamaissentieàsaplacedanslemondehumain,ettantpissionnel'acceptaitpasicinonplus.Maisheureusement,lesautrescampeursnelarejetaientpas.Aucontraire,ellesesentaitplusprochedecessurnaturelsquedesautresados.Entoutcas,depuisqu'elleavaitapprisquepersonneaucampnevoudraitd'elleenguisededéjeuner!Ehoui,DellaetMirandaétaientdevenuessesdeuxmeilleurescopines-ellepartageaittoutavecelles.Ledondesangleprouvaitbien,d'ailleurs.
D'accord,ilyavaitunechosequeKylienepouvaitpaspartageravecsesdeuxplusgrandesamies:lesfantômes.Laplupartdessurnaturelsavaientunproblèmeavecceux-là.
Kylieaussi,maiscelan'empêchaitpascessatanésespritsdeluirendredepetitesvisitesrégulières.
Toutefois,dequelquetypedesurnaturelqu'ellefût,sondon,c'étaitd'êtreunaimantàfantômes.Ouplutôt...l'undesesdons.Holidaycroyaitquesavoirparlerauxmortsconstituaitsûrementl'undesnombreuxdonsdeKylieetquelesautressemanifesteraientaufildutemps.
Kylieespéraitsimplementqueceux-ci,quelsqu'ilssoient,seraientplusfacilesàgérerquedesmortsindécisquiavaientdumalàcommuniquer.
-Ellearrive!lançaMiranda.
Kylieregardaquelqu'unpasserlacoupeàHelen.Sagorgeseserradenouveau.SonregardseposasurDerek,ledemi-Faechâtain,assistroiscampeursavantHelen.Kylienel'avaitpasvuboiredusang.Maissansregrets.Laprochainefoisqu'ilss'embrasseraient,ellen'avaitpasenviedel'imaginerentraindeboiredusang.
Ilsourittendrement,etKyliecompritqueDerekpouvaitsentirsonémoi.Aussifouquecelapuisseparaître,sonaptitudeàliresessentimentsétaitàlafoiscequil'attiraitversluietcequil'empêchaitdeserapprocherunpeuplus.
Enfin,cen'étaitpastantsonaptitudeàlireenellequil'empêchaitdelaisserleurrelations'approfondir,maisplutôtcelledecontrôlersesémotions.Enétantundemi-Fae,DereknonseulementpouvaitlirelessentimentsdeKylie,mais,d'unsimplecontact,ilpouvaitlesmodifier,transformerlapeurenfascination,lacolèreencalme.Qu'yavait-ildoncdesurprenantàcequeKyliesoitenadmirationdevantcebeaugosse?
Traitez-ladeparano,maisaprèsavoirconstatéquesonpère-enfin,sonbeau-père-avaittrompésamère,puisqueTrey,sonex,l'avaitplaquéeparcequ'ellehésitaitàallerjusqu'aubout,faireconfianceausexemasculins'avéraitdifficile.Etàceluiquiavaitlepouvoirdemanipulersessentiments,encoreplus.
Maiscelanel'empêchaitpasd'aimerDereknid'espérerselaisserallerunjouraveclui.Mêmelà-elleavaitleventrenouéàl'idéedeboiredusang,entouréeducampentier-,ellesesentaitattiréeparlui.Elleavaitenviedesepressercontresapoitrine,deserapprochersuffisammentpourvoirlespaillettesordanssespupillessefondredanslevertvifdesesyeux.Ellevoulaitsentirseslèvressurlessiennes,unefoisdeplus.
Goûteràsesbaisers.Elleavaitdécouvertcesdernièressemainesqu'ilembrassaittrès,trèsbien...
UnraclementdegorgedeMirandalafitredescendresurTerre.
QuandellevitlesouriredeDerek,ellecompritqu'ilavaitdevinésonexcitation;sesjouess'échauffèrentetellesedétournadugarçonpourposerlesyeuxsurMiranda.
Mince!Sonamieluitendaitlacoupe.C'étaitl'heuredevérité.
Ellelaprit.Lacoupeétaitchaudedanssapaume,presquecommesil'onvenaittoutjusted'ôtersasourcevitaleauliquidequ'ellecontenait.
Kylieignoraitsilesangétaithumainouanimal.
N'ypensepas.
Elleinspira.L'odeurdecuivre,semblableàcelledevieillespièces,emplitsesnarines,etavantquelacoupenetoucheseslèvres,sonenviedevomirmenaçadeseréaliser.
Fais-le.MontreàDellaqueturespectessaculture.
Elledéglutit,inclinalacoupeunpeuplushautetespéraplusquetoutqueDellaapprécieraitsongeste.Elleseditqu'ellenedevraitquegoûteretattenditqueleliquidehumectesabouche.
Alasecondeoùleliquidechaudmouillaseslèvres,elleallaitretirerlacoupe,maisl'épaissesubstancerougesefaufilatoutdemêmeentreseslèvresserrées.Lanauséedevintinsoutenable,pourtantlegoûtexplosasurleboutdesalangue.Presquecommedescerisesnoires,maisenmieux,unpeucommedesfraisesbienmûres,auparfumplusfortetplussucré.Lasaveurexotiqueluiavaitfaitouvrirlaboucheetavalergoulû-
ment.Alorsqueleliquideglissaitdanssagorge,l'odeurdevieuxcentssevolatilisa,remplacéeparunefragrancefruitéeetépicée.
Elleavaitvidépratiquementtoutelacouped'untraitlorsqu'elleserappelacequ'ellebuvait.Elleretiralacoupedeseslèvresd'uncoupsec,maisneputempêchersalanguedelécherlecoindesaboucheetderattraperunegouttequitentaitdes'échapper.
Immédiatement,l'intensitédetouslesyeuxrivéssurelleluifitprendreconscienced'uneréalitéplusprofonde.Desmurmuresemplirentsesoreilles...
–Aumoinsmaintenant,noussavonscequ'elleest.
-Commentçasefaitqu'ellenesoitpasfroide?
–Vafalloiraugmenternotreréservedesang!
LecridevictoiredeDellaretentitensuite.
LesmainsdeKyliesemirentàtrembler.Lafuméedufeudecampenvahitsonnezetsagorge,etelleeutdumalàrespirer.
Mince!Mince!Mince!Qu'est-cequecelavoulaitdire?Était-elle...
unvampire?
Ellepassaenrevuelesvisagesauxyeuxécarquillésàlarecherched'Holiday.Elleavaitbesoindevoirsonsourirerassurant,quiluisignifie-raitquetoutallaitbien,que...celanevoulaitriendire.Maisquandelletrouvaladirectrice,l'expressiondecelle-cireflétaitlamêmeréactionquecelledesautres:lechoc.
Encillant,Kylieespérachasserdeslarmesimminentesetfourralacoupepresquevidedanslesmainsdesonvoisin.Semoquantdésormaisdefairepreuvederespect,elles'enfuitàtouteallure.
Cinqminutesplustard,Kyliecouraitencore.Etplusvitequ'ellelepensait.Maisfilait-elleàlavitessed'unvampire?L'airestivalchaud,lourdethumideemplissaitsespoumonsetressortaitenhalètements.
Mêmesilatempératurenocturneavoisinaitlesvingt-septdegrés,unfrissonparcourutsacolonnevertébrale.Était-elleentraindesetransformerenvampire?Serefroidissait-elle?Dellaneluiavait-ellepasexpliquéquec'étaitdouloureux?Voireatrocementdouloureux?
Souffrait-elle?Émotionnellement,oui.Maisphysiquement?Pasencore.
Ellecontinuasaroute.Lebruitdesespasenvahitsesoreilles,etceluidesplantesgrimpantesépineusesquis'accrochaientàsonjeanpuiss'endétachaientluiparaissaittropfort.Saconsciencel'élançaitaurythmedesbattementsdesoncœur.Poum,poum,poum.
Combiendefoisavait-elleditàDellaqu'ellen'étaitpasunmonstre?
Etpourtant,rienquel'idéequ'ellepuisseêtreunvampireluiétait...insupportable.
L'odeurdelafuméedufeudecampimprégnaitsesvêtementsetemplissaitsesnarines.Cependant,legoûtdusangsucrésubsistaitsursalangue.Elleaccéléra.Savitesseprouvait-ellequ'elleétaitunvampire?
Ellenevoulaitpasypenser.
Nil'admettre.
Sespoumonsfinirentparabandonner,parrejeterl'airqu'elleessayaitd'yfaireentrerdeforce.Lesmusclesdesesjambesfurentprisdecrampesetsesgenouxtremblèrent.Elles'arrêta.Sesjambesrefusaientdesoutenirsonpoidsetelles'effondraaumilieud'unchampenvahidebuissonsépineux.Elleramenasesjambescontresapoitrine,serrasestibiasetlaissatombersatêtesursesgenoux.
Elleaspiradel'airchauddanssespoumonsenmanqued'oxygène.
Unsouffle,puisdeux.Physiquementépuisée,elles'immobilisaquandellefinitparcomprendre.Sielleétaitunvampire,n'aurait-ellepasl'en-durancedeDella?Peut-êtrecelasurviendrait-ilaveclechangementdesatempératurecorporelle.Sesjoueshumidesluiindiquèrentqu'ellepleurait.
L'airserefroiditbrusquement.
Pasunfroiddevampire.
Unfroiddemort.
Ellen'étaitpasseule-unautreespritl'avaitrejointe.Maisquiétait-ce,cettefois?Holidayavaitexpliquéqu'avecletemps,sesaptitudess'amélioreraientetqu'elledevraitgérerplusd'unfantômeàlafois.Maispourl'heure,ellenevoulaitenvoirqu'unseul.Ellenedésiraitqu'uneseulechose.
Desréponses.
-Daniel?(Ellecrialenomdesonpère.Puis,plusfort:)DanielBrighten?Quesuis-je?
Commeiln'apparaissaitpas,ellehurlaencoresonnom,encoreetencore.Sagorges'irrita,maisellecontinua:
-Vienstoutdesuite!Tumedonnesdesréponsesoujetejurequ'àl'avenirjeferaicommesitun'étaispaslà.JEFERAICOMMESITU
N'ÉTAISPASLÀ.Jem'isoleraidetoi,jeteferaidisparaîtredemonespritetrefuseraidetevoir,deteparleroumêmedepenseràtoi.
Alorsquelamenaces'échappaitdeseslèvres,ellenesavaitmêmepassielleavaitlepouvoirdelamettreàexécution,maisquelquechoseaufondd'elleluidisaitqueoui.
Soudain,lefroidserapprocha.Ellelesentitl'entourer,l'étreindretrèsfort.Cen'étaitpasn'importelequel,c'étaitceluideDaniel.
Ellelevalatêteetvitsonesprits'agenouilleràsescôtés.Sonregardbleucroisalesien,dumêmebleu.LesyeuxdeDanieletpresquetoussestraits,desonvisageovaleàsonnezlégèrementretroussé,ressemblaienttellementauxsiensquec'enétaitdéconcertant.Quandsonbrasseposasursesépaules,lenœuddanslagorgedeKylieseresserra.
-Nepleurepas.(Ilessuyaunelarmesursajoue.)Mapetitefillenedevraitjamaispleurer.
Lecontactglacialn'auraitpasdûlaréconforter,maisc'étaitlecas.
-J'aibudusang,etc'étaitbon,cracha-t-elle,commeunaveu.
-Ettutrouvesçamal?
-Ça...çamefaitpeur.
-Jesais.Jemesouviensavoirressentiàpeuprèslamêmechose.
-Tuasbudusang?Sommes-nousdes...vampires?Lemotrefusaitpresquedesortir.
-Jen'enaijamaisbu.(Sonexpressiondevintempathique.)MaisKylie,tun'asrienfaitdemal.
Savoixétaitdouce,sesparoles,réconfortantes.Lefroid,lesien,at-ténuasapeurdel'inconnuetellesesentit...aimée.
Ellecompritaussitôtquel'amourneconnaissaitpasdefrontières,nimêmelamort.L'amourneconnaissaitpasdetempérature.Peut-êtrequ'avoirfroidn'étaitpasensoiquelquechosedemauvais.Elles'appuyacontreluiettiraduréconfortdecetteproximité.
Lesminutespassèrent.Ens'essuyantlevisage,elleregardafixementlepèrequ'ellen'avaitjamaisconnudesavie.Pourtant,mêmesilamortlesséparait,elleressentaitlelien.
–Dis-moi.Jet'ensupplie,dis-moicequejesuis.
LesouriredanslesyeuxdeDaniels'évanouit.
-J'aimeraispouvoirtedonnercetteréponse,maisjenelaconnaispas.J'étaisplusâgéquetoiquandj'aicomprisquej'étaisdifférentdetoutlemonde.Maisilm'afalluattendred'avoirdix-huitansetd'entreràl'universitépourquedesévénementscommencentàseproduire.
-Dequelgenre?demanda-t-elle,lorsqu'ellecompritsubitement.Tuvoyaisdesfantômes?
Ilopinaetjoignitsesmains.
-Jepensaisquej'avaisperdulatête.Puis,unjour,j'airencontréunvieilhommequipêchait.Ilm'aracontéqu'ilétaitFae.
-T'a-t-ilexpliquécequetuétais,toi?
-Non,justequejen'étaispashumainet,biensûr,jel'aipris,lui,pourunfou.J'aimisdesmoisàlecroire,Quandjesuisrevenulevoir,ilavaitdisparu.
-Maistesparents?demandaKylie.Ilsnet'ontriendit?
-Non,etlorsquejemesuisaperçudemonaptitudeàreconnaîtred'autressurnaturels,j'aicomprisqu'ilsétaienttouslesdeuxhumains.Acemoment-là,j'ignoraisquejenepouvaispasêtreleurfils.Depuismamort,j'aiapprisqu'ilsm'avaientadopté.Maiscen'estpaspourautantqu'ilsnesontpasmesparents.Ilsm'aimaient.Etilst'auraientaimée,toiaussi.
-Ilsnet'ontjamaisditquetuavaisétéadopté?Commentont-ilsputementirsurcepoint?
-Àl'époque,ilvalaitmieuxquel'adoptionrestesecrète,mêmepourl'enfant.Jenesaistoujourspasquisontmesvraisparents,nicequ'ilssont.Donc,tuvois,lesréponsesquetucherchessontlesmêmesquecellesquej'aivoulutrouverjusteavantmamort.Peut-êtrepeux-tulesdécouvrir,pournousdeux.
-Mais...
-Maisquoi?
-Jepensaisquelesfantômesavaientledondevoirpartout.Danslesfilms,c'estcommeça,entoutcas!Personnedel'autrecôténepeutteledire?
Danielsourit.
-C'estcequel'onpourraitcroire,maisnon.Mêmelà-bas,ilsveulentquel'ontrouvesespropresréponses.
–Tropnul!lançaKylie.Êtremortdevraitaumoinsavoirdesavantages!
Ilritencore.CesonétaitfamilieràKylie.Encoreautrechosequ'elleavaithéritéedelui-sonrire.Ellepensaalorsàsonbeau-père,l'hommequ'elleavaittantaiméetqui,pourtant,leuravaittournéledos,àsamèreetelle.Ellenesavaittoujourspassiellepourraitluipardonnerunjour.
Siellevoulaitluipardonner.Puisunepenséeétrangel'envahit:ellen'avaitpasaimélebonpère.
Sagorgeseserradenouveau.
-Toutemavie,tum'asmanqué,déclara-t-elle.Jenelesavaispasjusqu'àaujourd'hui.Tuétaiscenséêtrelà.
Ilmitunemainsursajoue.
-J'étaislà.Jet'aivuefairetespremierspas.Lejouroùtuestombéedevéloetoùtut'escassélebras,j'aiessayédeterattraper.Tuasatterripiledansmesbras.Etsouviens-toidujouroùtuasratétonépreuvedemaths:tuétaistellementénervéequetut'esenfuiepourfumeruneciga-rette.
Ellefronçalessourcils.
-Jedétestelesmaths.Maislaclopeaussi.
-Moiaussi,gloussa-t-il.J'étaislà,Kylie,maisjenepeuxpasresterpluslongtemps.
Sesparolesrésonnèrentdanslatêtedelajeunefilleettouchèrentsoncœurdansunbruitsourd.
-Cen'estpasjuste!Jeviensseulementdefairetaconnaissance!
-Montempsdansceroyaumeestlimité.Jem'ensuisbeaucoupservipourteregarderdevenirlafemmequetuesaujourd'hui.
-Alors,demandes-enplus!Sagorgeseserra.Elleavaitdéjàperduunpère;ellenevoulaitpasenperdreunautre.Pasmaintenant.Pasavantmêmedemieuxleconnaître
-Jevaisessayer,maisçanemarcherapeut-êtrepas.Jeneregrettepasd'avoirpassétoutmontempsavectoi.(Lescoinsdesesyeuxseri-dèrentenunnouveausourire.)Jevoisentoilemeilleurdetamèreetlemeilleurdemoi.Etsijesaisquetunetienspasàentendreçamaintenant,jevoisaussilemeilleurdeTomGalen.Iln'estpassimauvaisqueça,Kylie.
EllevoulaitdireàDanielqu'ilsetrompait,insisteretl'assurerqu'elleneressemblaitpasàTomGalen,maisuncoupdeventinterrompitsespensées.Ilsurvintsivite,commesiquelquechoseétaitpassédevantelleàtouteallure,quelquechosedesirapidequesonœilhumainnel'avaitpasdétecté.Quelquechosedenonhumain.
Lesilencemystérieuxquis'ensuivitindiquaàKyliequ'elleavaitraison.
-Jepariequec'estDellaquimecherche,dit-elleenregardantautourd'elle.
Maisaumomentmêmeoùelleterminaitsaphrase,ellesentitlefroiddelaprésencedesonpères'évanouir.
-Non,jet'enprie...net'envapas!
Sonderniermotrésonnadanslesilenceardent,maislugubreetso-litaire.Parti.Ilétaitparti.
Sapoitrineseserra,puisellecompritquemêmes'ilétaitvenulavoir,ilnedétenaitpaslesréponsesqu'ellesouhaitait.Sonprojetin-failliblederésoudresacrised'identitévenaitd'êtreréduitànéant.
Semordantlalèvre,ellechassalespenséesdesonpèreetsepréparaàaffronterDella.Pourrait-elleluiexpliquer,sanslablesser,sesréservessurlefaitd'êtreunvampire?Serait-ellefurieusequ'elleaitbrisélecercleetqu'ellen'aitpasrespectélaculturevampirique?Laconnaissant,ellepensaquela
réponseseraitoui!
Dellaavaitenelleuneprofondecolèrenonexprimée,etilnefallaitpasgrand-chosepourlarendrefurieuse.Unepartiedesonangoissepouvaitêtredueàsonidentitédevampire-ceux-cin'étaientpasdutoutaffectueux,c'étaitbienconnu-,maislaplupartdesesproblèmesétaientliésàsafamille.Apparemment,sonpère,extrêmementstrict,avaitconstatédeschangementschezsafilledepuissatransformation,etilnelesappréciaitpas.Commeellenepouvaitpasluiavouerqu'elleétaitvampire,Dellaavaitgardélesilence,cequiincitaitsonpèreàl'accuserdetout,d'êtreparesseusejusqu'àsedroguer.Cequiétaittristedanstoutça,c'étaitqueDellaaimaitsonpèresifortqueledécevoirluibrisaitlecœur.
KylieattenditqueDellarevienneàtouteallure,puiss'arrêtedansunsifflement.Maisnon.Sonamie,quiavaitpeurdesfantômes,avait-ellesentilaprésencedesonpèreetcontinuésaroute?L'absencedebruitdevintbrusquementmenaçante.
-Della?cria-t-elle.
Pasderéponse.Àmoinsquelesilencedemortenfûtune.KyliesesouvintdeChan,lecousindeDella,etdelavisiteimpromptuequ'illeuravaitrenduepeudetempsaprèssonarrivéeàShadowFalls.Saprésenceavaitgénérécegenredesilencedemort.
Lesouvenirdecettenuitenvahitlatêtedelajeunefille.Dellaluiavaitpromisqu'ilnefaisaitqueplaisanterquandill'avaittraitéedecasse-croûte,maisaprèslapetiteprisedebecentreKylieetlesFrèresdesang,labandedevampiresescrocs-lorsqu'elleavaitfaillisetransformerensnackpourdebon-,accordersaconfianceàunvampirequ'elleneconnaissaitpasluidemandaitquelquesefforts.
Commelatranquilliténocturnesubsistait,Kylieseforçaàprendrelaparole:
-Jesaisqu'ilyaquelqu'unparici.
Elleseleva,espérantquesoncouragefeintdevienneréel.Lecoupdeventrapideréapparut.
–Sic'esttoi,Della,cen'estpasdrôle!
Personnenerépondit.Kylierestaplantéesurplace,àessayerdetrouvercequ'elleallaitfaire.Puisellel'entendit.Trèsléger,telunbruissementdanslesbuissons:ilyavaitquelqu'underrièreelle.Enretenantsonsouffle,elleseretournad'uncoup.
Audébut,Kylienevitrien,puissonregardseposaplusbas,parterre,ets'arrêtasurdeuxyeux-ilsétincelaientd'ordansl'obscuritédelanuit.Cen'étaientpasceuxd'unvampire.Non,cen'étaitpaslateintedo-réedeDellaquiexprimaitsacolère.Ilsn'étaientmêmepashumains.Canins?Non.Unloup.
Ellefaillittrébucherenreculant,tandisquesoncœurluihurlaitdes'enfuir.Maislenomquiluitraversaensuitel'espritcoupacourtàtoutetentativedefuite:Lucas?
Sapoitrineseserraencoreplusfort,maisplusdepeur.Quelquechosequiressemblaitàdudésirluiréchauffalecœur.Puiscettesensationdechaleurunpeumièvresetransformaentrahison.Leloup-garousexyl'avaitembrasséeàenperdrelaraison,aupointqu'elleavaiteutrèsenviedelui...Puisils'étaitenfuiavecFredericka.
LeregarddeKylieseposasurlalunecachéeparlesnuages.Mêmeàtraverslebrouillardgris,ellepouvaitdevinerqu'ellen'étaitpaspleine.
Celaneseproduiraitpasavantlasemaineprochaine,quandlesloups-garonsducampprévoyaientleurproprecérémonial.
CequisignifiaitqueleloupquilaregardaitfixementnepouvaitêtreLucas.Quec'étaitdoncunvrai.Unanimalsauvage.Cequisignifiaitaussiqu'elleferaitmieuxdeprendresesjambesàsoncouavantqu'ilnedé-
cidedel'attaquer.
Sonregardsereposasurlabêtesauvage,etsisonespritfabriquaitdesimagesdelacréaturequi
grognait,prêteàcharger,cequ'ellevitétaitloind'êtreaussieffrayant.Lesyeuxdoréssoutenaientsonregard.Lenuagequiassombrissaitlaluneavaitdûsedéplacer,etKylieputdistinguerleloupdetaillemoyennedansledétail:sonpelagesemblaitépaisetrêche,composéd'unmélangedecouleurs,dugrisauroux.Elleneletrouvaitpasvraimentbeau,maisiln'avaitabsolumentriendemenaçant.
Enbaissantlemuseau,ilavançalentement.Mêmesilacréatureneparaissaittoujourspashostile,Kyliereculad'unpas.Commesiellesentaitsapeur,labêtesecoucha,enpositiondesoumission.
–Qu'est-cequetues?Unanimaldecompagnie.
UneautrepenséeenvahitKylie:unvrailoupn'auraitpaspuproduirelecoupdeventsupersonique...maisunvraimétamorphe,si.
Lajeunefilleposasesmainssurseshanchesetgratifialacréatured'unregardfroidetdur.
-Mincealors!Perry,c'esttoi?
Perry,lepuissantmétamorpheducamp,adoraitfairedesfarces.
MaisKylieenavaitplusqu'assezdesesblagues.Trop,c'étaittrop!
–Lapartieestfinie,sinonjetecoupelesoreilles!
Kylieattenditquelesétincellesenformedediamantsemplissentl'airautourduloupquandilretrouveraitsaformehumaine.
–Toutdesuite!
Pasd'étincelles.
Lacréatures'approchalégèrementàquatrepattes.
-Non,insistaKylie,quiadmettaitmaintenantquecesoitunvrailoup.Turestesici.(Elletenditlamainetl'animalparutécouter.)Neleprendspasmal,maisjepréfèreleschats.
Savoixétaitforteetelleluifitreprendreconsciencedel'absencedebruitsnocturnes.
Pasdecriquets.Pasd'oiseaux.Mêmeleventn'osaitpassouffler.
Ellelevalesyeuxsurlessommetsdesarbres,siimmobilesquel'onauraitditdesphotos.MêmelavégétationduTexassemblaitparalyséedepeur.
Elleréprimalasensationdedangerquis'agitaitdanssapoitrineetregardalabête,plussûrequejamaisquecedangern'étaitpasliéàlaprésencedelacréature.Non,quoiquecefût,c'étaitbienplusmauvaisqu'unanimalsauvage.Desfrissonsremontèrentlelongdesacolonnevertébraleenfaisantdesclaquettesetfirentsedresserleduvetsursanuque.
Leloupserelevad'uncoup,reniflaetgrogna.Ilreculad'unpas,puisseretourna.SesyeuxdoréscroisèrentceuxdeKylie,commepourl'aver-tirdudanger.
Maisellen'avaitpasbesoinqu'onlamettedavantageengarde.Soncœurmanquaunbattement.Lecourantd'airfroidrepassa,maisplusprèscettefois,etillaissauneodeurfétide,celledelamort.Legrognementduloups'intensifia.
-Kylie?
Sonnomrésonnaauloin,commes'ilsortaitd'unfourré.Elletournalatêteetlecourantd'airrepassadevantelleàtouteallure.Maiscettefois,Kylieeutlesentimentqu'ilpoursuivaitsaroute.Quiouquoiquecefût,ilvoulaitqu'ellesoitseule.Ellecroisalesbrassursapoitrineettâchadenepasfrissonner.
Lelouplaissaéchapperungémissementdoux.Elleleregardadenouveau.Ilbougealégèrementlagueule,commes'illuifaisaitsesadieux,puisseretournaet,dansunlégerbruissementdevégétation,ildisparut.
-Kylie!
Encoresonnom,transportéparunlégercoupdevent.Cettefois,ellereconnutlavoixdeDerek.
-Jesuislà!hurla-t-elle.
Et,nesouhaitantpasêtreseuleunesecondedeplus,elledétala.
EllecourutverslavoixdeDerek.Lecœurbattantlachamade,elleesquivadesarbresetenjambadesarbustesépineux.Ellecontinuaàcourir.Commesiellepouvaitéchapperàlapeurqu'ellevenaitderessentir,commesiellepouvaitéchapperàsesproblèmes.Ohoui,ellesouhaitaittantleslaisserderrièreelle!Àchaquebruitsourdqueproduisaientsespiedssurlaterredure,ellesentaitsonangoisses'éloignerdeplusenplus,maispassesproblèmes.Ilsrésistaient,maisledéploiementd'énergieétaittoutdemêmeagréable.Jusqu'àcequ'elleheurtâtquelquechose...ouplutôtquelqu'un.
Derek.
Desoncorpsmusclés'échappaunhalètement,etiltombadansungrandbruit.Kylie,déséquilibrée,s'effondrasurlui.Sonodeurdepropre,épicée,envahitsesnarinesaumomentmêmeoùsesbrasprotecteursl'enveloppaient.
-Tuasenvoyéleloup!marmonna-t-elle,toujoursàboutdesouffle,alorsqu'ellevenaitdesesouvenirquelegarçonavaitledondecommuniqueraveclesanimaux.
–Quelloup?(Sonregardallaverslagauche,puisversladroite.)Tuvasbien?
Illafitroulersurledos.L'unedesesjambesreposaitencoresurcelledeKylie,etsonbrasgauche,sursonventre,tandisquesapaumetenaittoutjustedanslacourburedesataille.Desoncontactirradiaientchaleuretréconfort.Ildégagealerideaudecheveuxdesonvisageavecsonautremain.Sonregard,remplid'inquiétude,croisalesien,etelleré-
primalagrossebouled'émotionquiremontaitdanssagorge.
-Kylie,parle-moi.
Sontonexprimaitlamêmeaffectionquecellequ'elledécelaitdanssesyeux,etlasensationdechaleurqu'elleressentaittoujoursquandillatouchaitserépanditdanssapoitrine.
-Zutalors!Tuvasbien?
Elleleregardaencillant.Ellevoulutluirépondreoui,maislavéritésortit:
-Non.Jenevaispasbien.
-Ques'est-ilpassé?
LebrasdeDerekseresserraautourdesataille.Toussesproblèmesluitombèrentdessuscommedescouteaux,dontl'unlatouchaenpleincœur.
-J'aibudusang.
-Nousenavonstousbu.Celafaisaitpartiedelacérémonie,déclara-t-il,etelleeutlesentimentqu'ilessayaitdedirecequ'ilfallait.
-Maisj'aiaimé,répondit-elle.
-Jesais,avoua-t-il.Tesémotionsétaientenvrac:passion,euphorie,joie.
Ellesoulevalatêted'uncentimètre.
-Qu'est-cequeçaveutdire?Sérieux,qu'est-cequeçaveutdire?
-Peut-êtrequetuasaimé,toutsimplement,répliqua-t-ild'untonprudent.
–Oupeut-êtrequejesuisunvampire?rétorqua-t-elle.
Ellefitretombersatêteparterreetfermalesyeux.
Pendantuneminute,ilsetut,puispritlaparole:
-Tuasvuunloup?Tuasparléd'unloup,toutàl'heure.
-Ouais,répondit-elle.Ilsecomportaitbizarrement,presqueamica-lement.
-Iln'estpluslà,annonçaDerek,commesisondonluipermettaitdedétecterlesanimauxdanslesboisalentour.Çadevaitsimplementêtreunchienerrant.
-Ilressemblaitàunloup.
-Alorsc'étaitsûrementunhybride.
-Sûrement,admit-elle,ensedisantqu'elleavaitdûhalluciner.
Ilsgardèrentlesilencependantquelquesminutes.Enfermantlesyeux,ellesavouralasensationducorpsdeDerekcontrelesienetsedé-
tenditlentement.Quandellelesrouvrit,lesétoilesbrillaientdanslecielavecunéclatdecontedefées.Autourd'eux,l'herbehautedansaitdanslevent.Derekrecommençait,rendaitlemondequil'entouraitutopique,tropparfait.Mêmel'airseparfumaitdel'odeurpoivréedesplantes,avecunetouchedel'arômedesfleurssauvages.Ellefermadenouveaulesyeux,depeurdeselaissercomplètemententraînerdanslemondequ'ilavaitcréé.
–Tucroisquetuesunvampire?demanda-t-il.
SaquestionlaramenasurTerre.Elleleregarda.
–Jenesaispas.Jesuistellementpaumée.
Ilpassalamainsursajoue.
-Cequetuesimporte-t-ilvraiment,Kylie?Moi,jem'enmoqueéperdument.
-Biensûrqueçacompte!Elleserelevasuruncoude.Tunecomprendspasparcequetusaiscequetues.Tuastoujourssucequetuétais.Toutcequej'avaisapprisàproposdemoi-même,dequijesuis,cequejesuis,quiestmonpère,toutcelaaétémisenpièces.Toutcequimereste,c'estuntasdequestions.Rienn'estcommejelepensais.
Deslarmesemplirentsesyeux.
-Et...
LabouchedeDerektouchalasienne.Sesyeuxsefermèrentdansunbattementdepaupières.Ladouceurdesonbaiserenvoyabaladersonchaosintérieur.Elles'autorisaàsavourerl'instant.Àselaisserchavirerparlessentimentsetnonparlapensée.Etcommec'étaitbon!
Quandils'écarta,ellen'étaitpasprêteàcequecelasetermine.Ellerouvritlesyeux.N'étantplussousladouceemprisedecebaiser,ellenesavaitpascequeluiinspiraitlefaitqu'illuiaitclouélebec.Elles'assitbiendroite.
-Pourquoias-tufaitça?
-Faitquoi?
–M'embrasseralorsquej'essayaisdeparler?
Unsourireselutdanssesyeux.
-Tun'aimespasquej'utilisemondonpourtecalmer,alorsjemesuisditqu'àlaplace,j'allaismeservirdemoncharme.
-Sic'estjustetoncharme,etpastondon,commentçasefaitqu'avectoilemondeaitl'airfantastique?
Ilsecoualatête.Sescheveuxchâtainseffleurèrentsonfront.
-Jetel'aidit,jen'ysuispourrien.
Ellepenchalatêtedecôtéetluiadressaunregardaccusateur.
-Sijelefais,cen'estpasexprès.Jetelejure.Êtreavectoimerendheureux,etpeut-êtrequ'êtreheureuxintensifiemoncharme.
Sonsourireétaitcontagieux,ettoutsentimentquis'installaitdanslapoitrinedeKylie,telquelacolèreoulaméfiance,s'évanouit.
Elleassénaunegrandetapesurl'épauledeDerek.
-Tutecroisirrésistible,hein?
Sonsourires'élargit.
-Jecroisquetuaimesbienquejet'embrasse.
Sonregardseportasursabouche,dontellesentaitencorelecontact.
–Vraiment?letaquina-t-elle.Tuesaussisûrdetoi?
-Jesuiscertainquetun'espluscontrariée,entoutcas.Etc'estcequicompte,non?(Ilpassaundoigtsurseslèvres.)Parcequejenesupportepasquetusoiscontrariée.
Soncœurseserra,etellesedemandas'ilétaitentraindeluiavouerqu'ilmanipulaitsessentiments.Maisbon,était-cemauvaisdevouloirrendrequelqu'unheureux,dechassersespeurs?Qu'attendait-elleaujuste?Qu'est-cequil'empêchaitdedireouiàtoutcequeDerekdésirait?
Ouipoursortiraveclui.Ouiàd'autresbaisers...etàcequisepasseraitensuite,quoiquecesoit.Elles'approcha,souhaitantgoûterdenouveauseslèvres.
-Tuvois!fit-ild'untontaquinenarquantlessourcils.Avoue-le!
Ils'avança.SaboucheétaitsiprochedecelledeKyliequ'ellelasentaitpratiquementbougerquandilparlait.
-Avouerquoi?
Ellepritunevoixlégèrementprovocante,enespérantqu'ellelerendraitfoucommeluilarendaitfolle.
-Avouequetuaimesquandjet'embrasse.Etacceptedesortiravecmoi.
Ellelefixaduregardetsefenditd'ungrandsourire.
-Jeveuxbienadmettrequej'adoretesbaisers,maistoi,tuaimeslesmiens?
-Plusquetout.(Ilcomblal'infimedistancequilesséparait.)Dis-moioui.
Ill'embrassadenouveau.Doucementpourcommencer,puisplusintensément.Ellesentitsalangueseglisserdanssabouche.Ellesentitaussisamainsefaufilersoussontee-shirteteffleurersataillenue.Ill'avaitdéjàtouchéedelasorte,maiselleavaitlesentimentqu'ilnelaca-resseraitpasplushaut,qu'ilnepousseraitpasl'intimitéplusloinsanssonconsentement.Savoirqu'ilrespecteraitsonchoix,quelqu'ilsoit,signifiaittantdechosespourelle.Maiscelasuffisait-ilpourfairecesautdansl'inconnu?
Elleluipritlamain,envisageasérieusementdelaremonterlégèrement,deluidonnerlapermissionde...
-Vousdevezretourneraucamp,vousdeux!
KylieetDerekseséparèrentdansunsursaut.Burnett,lecodirecteurprovisoiredelacoloetmembredel'URF,uneunitésurnaturelleduFBI,setenaitau-dessusd'eux.LevisagedeKylies'embrasa.
Derek,lui,nesemblaitpasgênédutout.Ilserelevad'unbondetregardaautourdelui.
-Qu'ya-t-il?
Kylieseleva.Cenefutqu'àcemoment-làqu'elleserappelaletonsinistredeBurnettetconstataquesesyeuxétincelaientderouge.Unsignequ'ilétaitsurladéfensive.Detouteévidence,ledangerrôdait.
-Ques'est-ilpassé?s'enquitDerek.
-Ilyavaitquelqu'und'autre,toutàl'heure,réponditBurnett.
-Qui?parvintàdemanderKylie.
-Jenesaispas.Maiscesontdesvampires,etpasvous.Maintenant,retournezaucamp.
-Etsijevousaccompagnais?proposaDerek.
-Pourlalaisserseule?demandaBurnettd'untonfermeenplissantlefront.
Derekreposalesyeuxsurlajeunefille,puissurBurnett.
-Vousavezraison.Jem'assureraiqu'ellerentrebienetqu'ellesoitensécurité.Voulez-vousquejevousrejoigne?
-Non.Çaira.Maisgardezunœilsurlecamp.Ordonnezàtoutlemonded'êtresurlequi-viveetderestergroupés.
«Pourlalaisserseule?»LaquestiondeBurnettnecessaitderepasserdanslatêtedeKylie,etchaquefoiselleétaitplusembêtée.Ellevoulaitprotester:ellepouvaitprendresoind'elletouteseule.Dellapiqueraitdescrisesd'hysteriesionlatraitaitcommesielleavaitbesoind'êtreprotégée.PuisKylieserappelalapeurqu'elleavaitéprouvéeavantdeprendresesjambesàsoncouetdetrouverDerek.Detouteévidence,Kylien'étaitpasDella.
Pourautant,n'était-ellepasunvampire?Oujusteunvampireàquiilmanquaittoutcequipouvait
s'apparenteràducourage?Lesvampirestrouillardsexistaient-ilsseulement?
Burnettpoursuivit:
-NelaissezpasnonplusHolidays'enaller.Ligotez-las'illefaut.
Compris?
-Compris.
DerekattrapaKylieparlecoudeetsemitenroute.
Ellenebougeapas.
-Jel'aisentitoutàl'heure,lâcha-t-elle.Ilestpasséplusieursfoisdevantmoi.Commes'ilmetaquinaitoumetestait.
Ellesesouvenaitqu'iln'avaitpascesséderepasseràtoutevitesse,sefaisantconnaîtresanssefairevoir.
-C'estétrange.D'habitude,lesvampiresnesontpastaquins.Etnetestentpasnonplus,déclaraBurnett.Ilsdétectentuneproieetl'attaquentpourlatuer.Maintenant,retournezaucamp.
DesfrissonsmontèrentetredescendirentlelongdesjambesdeKylie.Dereksentitsapeurparcequ'illuiattrapalamainetlaserraaffectueusementpourlacalmer.L'angoissedelajeunefilles'atténua.
-Viens,rentrons.
Dereklapritdenouveauparlecoude.LebruitdesavoixaidalecerveaudeKylieàseconnecteràsesmembres,etellesemitenroute.
Ilsavancèrentrapidement,ensilence.Detempsentemps,Onentendaitlescriquetsetleshibouxdansl'obscurité.Leurmusiquenedé-
rangeaitpasKylie.Elleétaitagréable.Celasignifiaitqu'iln'yavaitpasd'intrusàproximité.
-Pourquoitunem'aspasditqu'unvampireétaitvenutevoir?demandaDerek,lafrustrationrenforçantl'intensitédesavoix.
-Je...Audébut,jepensaisquec'étaitDella,puis...(Puiselleavaitcruquec'étaitChan,maisellenepouvaitpasparlerdecelui-ciàDerek.
Ellel'avaitpromisàsonamie.)Etjet'aientendum'appeler.Alorsjemesuismiseàcouriretjen'aipluseupeur.Jet'aiparléduloup,ajouta-t-elleenregardantsonfrontplissé.
-Jepensequelevampireétaitplusimportant.
-Oui,etjet'enauraisbien...parlé,maistum'asembrassée.
–Etdonc,c'estmafaute?
Sontonétaitplusdur.
-Plusoumoins,répondit-elle.
Ellen'appréciaitpasqu'ilsemetteencolèrecontreellealorsquequelquesminutesplustôtilss'embrassaient.Elleaccélérasonpas.
Ilscontinuèrentàavancerdansunsilencetendupendantcinqminutes.Àchaquenouveaupas,elleserendaitcomptequeleurdisputeétaitstupide.
-J'auraisprobablementdût'enparlertoutdesuite,dit-elle.Jen'aipasréfléchi.
Ellecommençaàs'éloignerdelui,decraintequ'iln'acceptepassapropositiondetrêve.
Ellel'entenditinspirer.
-Jesuisdésolé.Jen'auraispasdûrâler.(Ilattrapadenouveausamain.Sapaumeétaitagréable.)Çamefaitjusteflipperdepenserque...
quel'onauraitputefairedumal.
Ilparaissaitsoudainplusâgé.Savoixdevintplusgrave,sonbesoindelaprotégerluidonnantunenouvellecouleur.Mêmesielleétaitencoreunpeuagacéequ'ill'estimeincapabledeseprotégertouteseule,elleaimaitcenouveauton.Celaluidonnaitl'impressiond'êtremoinsendanger.
Oui,avecDerek,ellesesentaitensécurité.Maiscelanel'empêchapasderegarderlesarbresetdeprierpourqueleventnecessepasdesouffler,pourquelanuitneredeviennepassilencieuse.
—Ques'est-ilpassé?
Vingtminutesplustard,Mirandalacoinçadansuncoinduréfectoire.
DèsqueDerekeutparléàHolidayduvampireescrocquirôdait,celle-ciavaitconvoquétoutlemonde.
Intérieurement,Kylietremblaitencore.Était-cedepeurouàcausedel'humeurglacialedeDella?Ellen'ensavaitrien.OnpouvaitsentirqueDellalasnobaitdepuisl'autreboutdelasalle.
-Allez,crachelemorceau!insistaMiranda.Etensuite,j'auraiquelquechoseàteraconter.
KylieregardadenouveauDella.
–Elleestvraimentencolèrecontremoi?
Mirandajetauncoupd'œilàtraverslapièce.
-Suruneéchelledeunàdix,dixétant«unesupercolèredevampire»,jediraisqu'elleenestàquinze...etqueçacontinueàmonter.
-Super!marmonnaKylie.
Mirandahaussalesépaules.
-Elles'enremettra.Tusaiscommentelleest...Maintenant,raconte-moicequis'estpassé.
Kyliesecoualatête.
-Jesuispartieencourantet...
-Maispourquoi?Pourquoi...as-tubulesangcommesic'étaitunebièrefraîchelorsd'unechaudesoiréedeweek-end?
Kylieregardaseschaussures.Ellenevoulaitpasenparler,pastoutdesuite.
-Jenesaispas.
–Çat'aplu,non?
Mirandaavaitl'airvexé.
LemaximumqueKylieputfairefutdehocherlatête.
–D'accord.Alorsques'est-ilpasséensuite?
Kylieravalaladouleurdanssagorge.
-Allez,vas-y!insistaMirandad'untonsec.-Jecourais,etpuisj'aisentiquelqu'un-dugenrevampire.Puisj'aientenduDerek.Jecroisqu'ilafaitpeuràceluioucellequiétaitlà.J'aidétalé,j'aitrouvéDereketnous...
-Vousquoi?demandaMiranda,suspendueàseslèvres.
Çadevenaitchaudentrenous.
-Rien.Burnettadébarqué.
Uncourantd'airlesfrappaaumomentoùDellavintbrusquementseplanteràcôtédeKylie.
–Ettuluiasditquetupensaisquec'étaitChan,hein?
Manifestement,Dellalesavaitécoutéesdepuisledébutdeleuréchange.Kylielaregarda.
-Non,pasdutout.
-QuiestChan?demandaMiranda.
–Personne,luiréponditDellad'untonsec.Occupe-toidetesaffaires.
Al'évidence,Dellanesouhaitaitpasquel'onsachequesonvampireetdélinquantdecousinavaitbrisél'unedesplusgrandesrèglesdeShadowFalls:pasdevisiteurssansautorisation.Celas'appliquaitpluspar-ticulièrementàceuxquiétaientcontrelestentativesdel'URFdegouvernerlessurnaturels.
Miranda,mécontente,foudroyaimmédiatementDelladuregard.
-C'étaitChan?demandaKylie,quisemoquaitbienqueMirandaentende.
KyliecomprenaitlaloyautédeDellaenverslui.IlavaitétéleseulàaiderDellaàsupporterledouloureuxchangement.Toutefois,ilsemblaitlogiquequesiChanavaitviolélerèglementunefois,ilpourraittrèsbienrecommencer.
-Jet'aiditqu'ilnereviendraitpas,lançaDellad'untonsec.
-Maiscommentpeux-tuenêtreaussisûre?
Kyliesesouvintsoudainqu'elleavaitétémortedepeurdanslesboisquandelleavaitrencontrélecousinprétentieuxdeDella.Ellecroisalesbrassursapoitrine,commesurladéfensive.Cen'étaitpasparcequeDellaétaitconvaincuequeChannereprésentaitpasunemenacequec'étaitlavérité.IlpouvaittrèsbienfairepartiedugangdesFrèresdesang.
-Parcequej'aiconfianceenlui,contrairementàd'autres.JepensaisqueMirandaettoiétiezmesamies.Toutcequejedemandais,c'étaitqueturespecteslefaitquecettesoiréecomptaitbeaucouppourmoi.Que...
LafrustrationdeKylieatteignitsonapogée.
-Merde,Della!Pourquoifaut-ilqueturamènestoujourstoutàtoi?
Apeinecesmotsfurent-ilssortisdesabouchequeKylieremarqual'expressiondansleregarddesonamie.C'étaitcellequ'elleavaitchaquefoisquesesparentsvenaientluirendrevisite.CellequifaisaitdireàKyliequeDellaavaitl'impressiond'êtreuneparia.
Elledécidadechangerd'attitude.
-Jenevoulaispasmemontrerirrespectueuse.J'aijusteflippé,d'accord?
-Pourquoi?
SilacolèredeDellarésonnaitdanssavoix,c'étaitladouleurquicoloraitsesyeux.
-Pourquoiquoi?demandaKylie.
Maisaufondd'elle,ellesavaitcequesonamieluidemandait.Illuifallaitjustequelquessecondespourtrouvercommentleformulerafinqueçan'aitpasl'airtrophorrible.
Dellas'approcha.
-Tuasflippéparcequetuneveuxpasêtreunvampire,pasvrai?Tupensesquejesuisunmonstre,hein?Tuesmortedetrouilleàl'idéededevenircommemoi.C'estpourtaquetuaspétéunplomb,hein?
Kylieouvritlabouchepourluirépondre,maisaucunmotn'ensortit.
Sûrementparcequ'ellenepouvaitpasluimentir.Levampireconnaîtraitlavérité.Dellafitminede
partir.Kylietenditlebraspourl'arrêter,maisilétaittroptard.
-Oùest-elleallée?demanda-t-elleenpassantdeuxfoisenrevueleréfectoiresanslatrouver.
Lasallegrouillaitdecampeursexcités.
-Laisse-lasecalmer,conseillaMiranda.
-Jenepeuxpas.
KyliesavaitcombiencelapeinaitDella.
Enfin,elleremarqualescheveuxbleunuitdesonamiederrièreungroupedemétamorphes.Ellesedirigeaverseux.
Mirandalasuivit.
-Sérieux,etsituluidonnaisunpeudetemps?
–Non,ditKylie,obstinée.
LesyeuxordeDellaétincelaientdecolère.Puissalèvresupérieureseretroussajusteassezpourrévélerseslonguescanines.Auneépoque,lavoirainsiauraitfichuunetrouillebleueàKylie,maisplusmaintenant.
Ellen'avaitpaspeurd'elle.
-Jeneteprendspaspourunmonstre,ditKylie.Maiscen'estpaspourçaquejen'aipaseupeur.
-Menteuse,grognaDella.
-Jenemenspas.Vérifiemespulsations,situnemecroispas.
Écoutemoncœur,tuverrassijebaratine.
Dellaentrepritdetournerlestalons,maisKylielarattrapajusteàtempsparlecoude.
-N'imaginemêmepasquetuvast'enaller,insistat-elle.
–Laisse-moipartir,grommelaDellaàvoixbasse.
CommeKylienelalâchaitpas,levampireseretournad'uncoup,lesyeuxplusbrillants,etmontrasesdents.
Kylieentenditquelquesmurmuresdanslafoule.Leurdisputeavait,àl'évidence,attirél'attention.Dellaperçut,elleaussi,cesmurmuresparcequ'elleregardaautourd'elleetsiffla.Lesquelquespersonnesàproximités'éparpillèrentcommedessourisaffolées.
Kylien'avaittoujourspaspeur.
-Euh...ondevraityaller,nousaussi,suggéraMiranda,endonnantuncoupdecoudeàKylie.Maintenant,elleestvraimentfurax!
KylieneregardapasMiranda.EllecontinuaitàfixerDellapourluifairecomprendrequ'ellen'avaitpaspeur.
-Jenepartiraipastantqu'ellenem'aurapasécoutéejusqu'aubout.
-Jen'aipasàt'écouter.Jesaiscequetupenses.
LeregardnoirdeDella,emplid'unepeineintense,luifitl'effetd'unegifle.
-Cen'estpasjuste,lâchalevampire.
Àsontour,Kyliefusilladuregardsonamieencolère.
-Cequin'estpasjuste,c'estquejecroyaisquetuétaismonamie!
L'ordesesyeuxfaisaitétincelerplusvivementencoreladouleurdansleregarddeDella.
-Jesuistonamie,etjet'aidonnémonsang!déclaraKylie.
-Moiaussi,ajoutaMiranda,l'airnerveux.
Commel'expressiondeDellanechangeaitpas,Kyliepoursuivit:
-Etjemesouviensquetum'avaisconfiéquetuavaisvraimentflippéenapprenantquetutetransformais.Quetuavaisredoutétoutcequ'ilt'arrivait.Quetunevoulaispaschanger.
Dellafitdenouveauminedepartir.MaisKyliecontinuaitdeparleretrefusaitdelâchersoncoude.
-Serais-tulaseuleàavoirledroitd'avoirpeur?(Kyliesentitl'émotionenflerdanssapoitrineetleslarmesemplirsesyeux.)Serais-tuexceptionnelleaupointquepersonned'autrenepourraitressentirlamêmechose?
Kylies'attendaitpresqueàcequeDellafilecommeuneflècheetsedéboîtelebrasdanslaprécipitation.Maisellen'enfitrien.Elleneseretournapasnonplus.Dellasecontentaderesterimmobilependantdelonguessecondes.Une,deux,trois.Kyliecomptaetpatienta,espérantquecelasignifiait...
-Trèsbien,lâchaDella,defrustration.
Puisellefinitparseretourner.Sesyeuxn'étaientplusdorés.Ellelesbaissa,puislesreleva.
-Tuasraison.(ElleregardaKylie.)Jesuisdésolée.
-Merdealors!s'exclamaMiranda,unpeufort.Jenesavaispasquelesvampirespouvaientmêmes'excuser!
Dellaluilançaunregardglacial.
-Jenet'aipasprésentémesexcuses,àtoi.Etsituallaischerchertonmancheàbalaiett'envolaispourTombouctou?Àconditionquetonsensdel'orientationmerdiquededyslexiqueveuillebient'yemmener!
Etsurtout,neprendspaslapeinederevenir!
Mirandaavançad'unpasoffensifendirectiondeDella.
–Cequetupeuxêtreméchan...
Dellamontralesdentsetgrogna.
-Jet'aientendudireàHelenquelesangétait«écœurant».Tuaspromisqueturespecterais...
-Est-ceirrespectueuxd'êtrehonnête?demandaMiranda.
Kylieintervint:
-Vouspouvezvousbalancerdesinsultes,voustraiterdetouslesnomsetmêmevousentretuer.Maispourl'instant...(ElleregardaMiranda.)J'aibesoind'uneminuteentêteàtêteavecDella.S'ilteplaît?
Mirandarelevalégèrementlementon.Çaneluiplaisaitpas,maiselles'enalla.C'étaitlàlafaiblessedeMiranda:ellepouvaits'énerverenmoinsdedeux,presqueaussirapidementqueDella,maisellesecalmaittoutaussivite.Della,enrevanche...Cettefillesavaitsemontrertrèsran-cunière.Etsiellefeignaitqueriennepouvaitlatoucher,Kylieavaitpudécelersonpointfaible,etilétaitencoreplusgrosqueceluideMiranda.
Unefoisseules,DellaetKyliesefixèrentduregard.Kyliefutlapremièreàprendrelaparole:
-Jesuisdésolée,moiaussi.Jenevoulaispasmanquerderespectàtaculture.J'aipétéunplomb,voilàtout.
Dellaopina.
-J'aicompris.Audébut,jen'avaisrienpigé,etpuis...maintenantsi.
(Ellesoupiraetunsourireeffleuraseslèvres.)Çat'aplu,hein?Lesang.
C'étaitbon!
Kylien'enétaitpasfière,maiselleavoualavérité:
–C'étaitgénial.
Dellaluitouchalebras.
–Maistuesencorechaude.
Kyliehochalatête.
–Sij'étaisunvampire,jeseraisdéjàfroide,non?
-Jenesaispas,dithonnêtementDella.Peut-êtrequetunet'espasencoretransformée,voilàtout.Maisçanedevraitpastarder.
KyliesesouvintqueDellaluiavaitexpliquéquelatransformationressemblaitàdel'eaubouillantequiparcouraitsesveines.
-Jeserailàpourtoi,luiassuraDella,commesielleavaitludanslespenséesdeKylie.Jet'aideraiàlevivre.Sicelaseproduit.Ilnefautpasquetusoisseule.JecroisquejemerappellepresquetoutcequeChanafaitpourmoi.
-Jesaisquetuseraslà.
Kylietâchadesourire.Justealors,elleremarquaMiranda,quilesregardaitfixementàl'autreboutdelapièce,avecunairdechiotperdu.
Kylies'envoulaitdeluiavoirdemandédepartir.
-Mirandaaussi.Elleseralàpourmoi.Etelleseraitlàpourtoiaussi.
Je...j'aimeraisvraimentquevouscessiezdevousdisputer,touteslesdeux.
Dellahaussalesépaules.
-Elleestdouéequandils'agitdemeprendrelatête.
-Ettoi,lasienne!rétorquaKylie.
-Ouais,maisellen'estpascommetoi.Ondiraitquetusaiscequejeressens,tuarrivestoujoursàdirecequ'ilfaut.(Dellaplissalefront,commeperduedanssespensées.)Ondiraitpresquequetuesempathique.Tusais,commeDereketHoliday,quisaventlirecequel'onressent?
-Non,ditKylie,maistoutaufondd'elle,elleneputs'empêcherdeseposerlaquestion.
N'avait-ellepastoujourssulirechezlesautres?Chezsamère,parexemple,elleavaittoujourssentiladistancequecelle-cimaintenaitentreelles,quequelquechosel'empêchaitdes'attachertotalementàelle.
-Toutvabien?
LavoixféminineetfamilièrerésonnaderrièreKylie.
Lesfillesjetèrentuncoupd'œilàHoliday.
-Oui,répondirent-ellesenchœur.
HolidayserraaffectueusementlebrasdeKylie.
-Nousdevonsparlerdecequis'estpassécesoir.Etnousleferonsdèsquelecalmeserarevenu.
Kylieopina.Sil'effleurementdeHolidaylaréconfortaunpeu.elleneputs'empêcherdesedemandersicelle-cinel'avaitpastouchéerienquepourvérifiersatempérature.Poursavoirsielles'étaittransforméeenvampire.
-Plustard,d'accord?fitHoliday.
-Oui.
KylieavaitenviedeparleràHolidayet,pourtant,ellesentaitqueladirectriceluidiraitcequ'elleluiavaittoujoursdit:«Jen'aipastouteslesréponses.Jepensequetudevraslestrouverpartoi-même.»
MaiscommentKylieétait-ellecenséelestrouver?SonprojetdesoutirerdesinformationsàDanielétaittombéàl'eau.Queluirestait-il?
LegazouillementduportabledeHolidaylaramenadanslaréalité.
Ladirectricecollaletéléphoneàsonoreille.
-Burnett?(Sonexpressionsedurcit.)Non,vousvousêtestrompédenuméro.
Kyliedécelalafrustrationdanssavoix.Pasdedoute,ellesefaisaitdusoucipourBurnett.Unepartiedecetteinquiétudesefrayaunchemindansl'espritdeKylie.C'étaitellequiavaitéchappéauvampire.S'ilarrivaitquelquechoseàBurnett,ceseraitsafaute.Lesyeuxrivéssurlesmursduréfectoireenrondins,elleessayad'affrontersaculpabilité.
PuisellesesouvintqueBurnettétaitsûrementladernièrepersonneaumondequinesauraitpassedéfendre.Duhautdesonmètrequatre-vingt-dixdemusclespurs,ilavaitdespouvoirsdevampirequicomptaientparmilespluspuissants.Dumoins,c'étaitcequeDellaavaitaffirmé.DepuisqueBurnettétaitpassécodirecteurprovisoire,lajeunefillefaisaitpartiedesesplusgrandesfans.
-Jesuissûrequ'ilvabien!lançaKylie,etelles'appuyacontreunechaise.
-Personnen'aaucunechancecontrelui,insistaDella.
MaisnilaremarquedeKylienicelledeDellaneservirentàrien:lefrontdeHolidayrestaitplissé,etc'étaitplusqued'inquiétude.Kylieavaitsentil'attiranceentrecesdeux-làlapremièrefoisqu'ellelesavaitvusensemble.Cen'étaitpasparcequeHolidaynesouhaitaitpass'impliqueravecluiqu'elles'enmoquait.
Holidaycomposaunnuméro,puisrefermasontéléphoned'uncoupsec.
-Pourquoicoupersonportable?(Sesyeuxseplissèrent.)Ildoitbiensedouterquej'auraibesoindelejoindre!
-Jesaispourquoi,réponditDella.Tuvois,quandtuesdanslesboisentraindechercherquelqu'un,
enespérantletrouveravantqueluinetetrouve,riennetedesserviraitdavantagequ'untéléphonequisonne!
LavéritédesparolesdeDellafitpincerleslèvresdeHoliday.
-Ilauraitpuappeleravantdepartir!Cequ'ilpeutêtre...difficile,alors!C'estvrai,vivementqu'ilsembauchentquelqu'und'autre!Jenepeuxsimplementpasbosseraveccethomme!
Dellasefenditd'ungrandsourire.
-Tunepeuxpastravailleraveclui,tuprétendsquetunel'aimespas,maisregardedansquelétattues!
-Jenesuispasinquiète...enfin...si,maisnon...enfin...c'estjuste...
-...qu'ilcomptebeaucouppourtoi,conclutDellaavantdepoursuivre.Ondiraitmêmequetucraquespourlui!Craques-tuvraimentpourlui?Tusais,onpourraitcroirequetucr...
–Vouscraquezpourmoi?
LavoixgravedeBurnettrésonnaalorsqu'ilsepostaitderrièreHoliday.
Lajeunefemmerougit-decolèreoudegêne,Kyliel'ignorait.Puiselleseretournabrusquementetseretrouvafaceauvampiregrandetté-
nébreux.Lesyeuxdecelui-cicroisèrentbrièvementceuxdeKylie,etilhochalatête.
Kyliesesouvintdecequ'ellefaisaitlorsqueBurnettl'avaitpriseenflagrantdélitunpeuplustôt,etelleétaitsûrequ'elleétaitaussirougequeHolidayencetinstant.
-Paspossible,vousêtesenvie!lançaHolidayd'untonsec.
Sisavoixexprimaitlacolère,sonexpressionindiquaittoutautrechose-unsoulagementsincère.Envoyantcetteémotion,Kylieoubliasapropregêne.Pasdedoute,BurnettcomptaitbeaucouppourHoliday.Sû-
rementplusqu'ellenevoulaitl'avouer.
-Vousn'avezpasrépondu,dit-il.Vouscraquezpourmoioupas?
Unsourireétinceladanssesyeuxfoncés.Carrantlesépaules,Holidaypritlaparole:
-Dellaaimaginéquejecraquaispourvous.Etvoussavezcequel'ondit:«Quandonsupposequelquechosemaisqu'onnesaitrien...»
-«...onseridiculiseetonmeridiculiseavec...»,terminaDella.
HolidayréprimandaDelladuregardetfitminedepartir.Ellefittroispas,puisseretournad'uncoup.
-Vousvenez?proposa-t-elleàBurnettd'untonsec.
-Vousnemel'aviezpasdemandé,répliqua-t-il.
-Ehbien,j'aisupposéquevousauriezcomprisquenousdevionsparlerdecequis'estpassé.
Ilarquaunsourcilbrun.
–Etquevenez-vousjustededireàproposde«supposer»?
Dellasefenditd'ungrandsourire-visiblement,HolidayetBurnettsemblaientbienl'amuser-,maislespenséesdekyliepartirentdansunetoutautredirection.Elles'éclaircitlagorge.
-Vousn'aviezpasdécidédenousteniraucourantdetout,maintenant?Alorspourquoivousenallez-vous?Pourquoinepouvons-nouspasécoutercequevousavezàdire?
Holidayserenfrogna.
-Ellearaison.(Burnetttenditlesdeuxmains.)C'esteneffetcequevousaviezdéclaréàlaréunion.Jecroisquec'étaitàcelleoùvousm'avieztraitéd'enfoiré.
LesyeuxdeHolidayétincelèrentdefrustration.Apparemment,cethommenesavaitpassetaire.
-Bien,dit-elleentresesdents.(Touslesdeuxseregardèrentfixement,maisaucunnecilla.Commelesilenceseprolongeait,lajeunefemmelaissaéchapperunprofondsoupir.)Etsivousvousadressiezàtoutlemonde?(Elledésignaledevantdelasalled'ungestedelamain.)Laparoleestàvous.
-Jepensequec'estdansmescordes,réponditBurnett,maissonexpressionindiquaitqu'iln'aimaitpasvraiments'adresseraugroupe.
KylieeutalorslesentimentqueHolidayétaitaucourant.HolidaydétalaetBurnettlaregardas'enaller.
-Jenesaispascequiestpire:parleràtoutlemondeouluiparleràelleseule.
IllevalesyeuxsurKylieettressaillit,commes'iln'avaitpaseul'intentiondedirecelaàvoixhaute.PuisilregardaDella.Kylieauraitpujurerlevoirarticulerun«merci».
Quandilpartitau-devantdelasalle,KyliescrutaDella.
-Depuiscombiendetempssavais-tuqueBurnettétaitdanslapièce?
-Pratiquementdepuisl'arrivéedeHoliday.(Dellasefenditd'ungrandsourire.)Hé,ilfautbienquelesvampiresseserrentlescoudes!
ElledonnauncoupdecoudeàKylie,commepourdirequecelle-ciétaitdesleurs.Kylien'enétaitpassûre.Maisellen'étaitpassûrenonplusdenepasl'être.
Laporteduréfectoires'ouvritdansunbruissement.Kylieregarda.
Derekentraetsonregardseposadirectementsurelle.Lesouriredouxqu'illuiadressaluirappelalesbaisersqu'ilsavaientéchangésunpeuplustôt.Unechaleurprovoquéeparcesouvenirenvahitsonventreaumomentmêmeoùunfroidsurnatureleffleuraitsapeau.
Lachairdepouleseformasursesbrasquandelleentenditdenouveaul'esprit:
-Tudoisl'arrêter.Illefaut.Sinoncelaarriveraàquelqu'unquetuaimes.Bientôt,trèsbientôt.Celaarriverabientôt.
-Qui?Quand?marmonnaKyliedanssabarbe.
Lamortesematérialisaàunetrentainedecentimètresseulementdesonvisage.Elleportaitencoresarobemaculéedesang,maiscettefoisilgouttaitdubordduvêtement,pourformeruneflaqueàsespieds.Kylieeneutlesoufflecoupé,etsic'étaitladernièrechoseàlaquelleellevoulaitpenser,sonespritl'yemmena.Verslegoûtsucréetaddictifdusang.
–Commentça,«quand»?ditDella.
KylielaissaallersonregarddelamaredesangquigrandissaitauxyeuxdeDella,légèrementenamande,quiévoquaientsonhéritageasiatique.Puisellevitcesyeuxs'écarquillerdepeur.Dellafrissonnaetreculad'unpas.
-Tuasencoredelacompagnie,pasvrai?
Elledétala.Aumêmemoment,d'autrescampeursbattirentenre-traite,commes'ilsavaientcompris,euxaussi,cequisepassait.Sesentantmiseenquarantaine,Kylieeutlagorgeserréeetsessinuslapi-quèrent.
Elleessayadechasserleslarmesdesesyeux.Quandellevoulutregarderdenouveaul'esprit,ilavaitdisparuetl'airavaitperdusonfroidglacial.
LespoumonsdeKyliesegonflèrentdefrustrationgénéréesansaucundoutepartoutescesquestionssansréponse.Toutesavien'étaitqu'unegrossequestionsansréponse.
-Excusez-moi.(LavoixgraveetautoritairedeBurnettenvahitlapièce.)Pourrais-jeavoirvotreattention,s'ilvousplaît?Jesaisquecequis'estpassécesoirsuscitevotrecuriositéàtous.EtcommeKyliem'arappeléqueHolidayetmoiavionspromisdevoustenirinformés,jecroisquejeferaismieuxdevousexpliquer.
QuandelleentenditBurnettprendrelaparole,Kyliesentitlenœuddanssagorgesedesserrer.Touslesregardsseportèrentsurledevantdelasalle.
-Nousavonseuunvisiteurinattenduaucampcesoir,expliquaBurnett.Unvampire.
-Faisait-ilpartiedecegang?Celuiquivousaattaquésauparcanimalier?demandaHelenavantdejeteruncoupd'œilsurKylie.
Celle-ciserapprochalégèrementdudevantdelasalle,carellenesouhaitaitpasmanquerlaréponsedeBurnett.
-Jen'ensuispassûr.
Ilpassalapièceenrevue,commes'ilcherchaitquelqu'un.Unesecondeplustard,sonregardseposasurHolidayetsonexpressions'adoucit.
-Mais,poursuivit-il,jenecroispasqu'ilsétaientenchasse.Il-ouelle-avaituneproiefacileàsamercietill'alaisséefiler.
SonregardseposasurKylie,montrantclairement,dumoinsauxyeuxdelajeunefille,quec'étaitelle,«laproiefacile».
Proiefacile.Proie,peut-être,maisfacile?Celal'ennuyaitplusqu'ellenevoulaitl'admettre.Certes,ellen'étaitpasfranchementSuper-woman,maiselleavaitelle-mêmetenutêteauxFrèresdesang,cettenuit-là,auparcanimalier.D'accord,Daniell'avaitunpeuaidée,maiselleavaitassuréunmax,
avectouslesautres.Nepouvait-onpasleluireconnaître?
Burnetts'éclaircitlagorge.
-Ilyadeforteschancesquecesoitjustequelqu'unquelacuriositéaattirésurlecamp.
Kyliesesouvintqu'elles'étaitsentiemenacéecesquelquesminutesdanslesboisquandelleavaitperçulaprésenceduvampire.Cen'étaitpasdelasimplecuriosité.Plutôtdelamenace.SiDerekn'avaitpasdé-
barqué,Kylieignoraitcequiseseraitpassé-riendebon,certainement.
-Ouilpourraits'agirdugangquitenaitànousinformerqu'onneluiavaitpasfaitpeur.Ousimplementd'unamioud'unprochequicherchaitquelqu'unetquinevoulaitpaspasserparnotrecontrôlevisiteur.Siparhasardl'und'entrevousavaitunamivampirequipourraitfairecegenredechose,veuillezluifairesavoirclairementquepénétrerdanscecampsanslaissez-passervisiteurestconsidérécommeunegraveinfraction.Sijeletrouve,jeletraiteraicommeunennemi.Etcelaestvalablepourtouteslesespèces,mêmeleshumains.
KylieespéraitqueDellaécoutait.Personnellement,ellesemoquaitbiendeChan,maisellesavaitquecen'étaitpaslecasdesonamie,etKylienesupporteraitpasqu'illuiarrivequelquechose.
LeregarddeBurnettdevintfroid,puisilpoursuivit:
-Sijeneconsidèrepascelacommeunevéritablemenace,jenepensepasnonplusquenousdevrionsbaissercomplètementlagarde.LegangdesFrèresdesangaétéassezstupidepourtenterquelquechose.Siçasetrouve,ilseraassezbêtepourréessayer.
-Jenecomprendstoujourspascequ'ilacontrenous,lançaunecopinesorcièredeMiranda.
-Jevaisrépondreàcettequestion,annonçaHolidayensedirigeantàsontourau-devantdelapièce.Vousremarquerezquenouscomptonsplusdevampiresiciquetouteautreespèce.Laraisonestsimple:levirussetransmet.Laplupartdesparentsd'unvampirequivientdesetransformernesontmêmepasconscientsdel'existencedessurnaturels.Vivrechezsoidevientdoncextrêmementdifficilepourunnouveauvampire,quiseratentéd'intégrerungang.Maisdepuisl'ouvertureducamp,nousavonsempêchéplusdequatrecentsd'entreeuxd'empruntercecheminobscur.ShadowFallsconstituedoncunobstaclepourlepotentieldecroissancedesgangs.
Ellemarquaunepause.
-D'autresquestions?(Commepersonneneprenaitlaparole,elleajouta:)Ilestpresque2heuresdumatin,sivousretournieztousvousreposerdansvotrebungalow?Maisn'oubliezpascequeBurnettadit:restezvigilants.
Alorsquelafoules'apprêtaitàsedisperser,KylieallarejoindreMirandaquijouaitsursontéléphone,touteseuledanssoncoin.Dèsqu'ellevitKylie,ellepenchalatêtedecôtéetluisouritd'unairbête-commeunchiotmignon,maisénervé.
-Alorscommeça,unefoisquetoutlemondet'abandonne,tuviensmevoir?ditMiranda.
Kylieserenfrogna.
–J'aifaitdumalàDella.J'avaisjustebesoindem'excuser.
Etjenepouvaispaslefairequandvousvousarrachiezverbalementlesyeuxtouteslesdeux.
–Maisçat'estbienégaldemefairedumal,rétorquaMiranda.Çafaitplaisirdevoirquejecomptepourtoi!
-Tunepensespasunmotdecequetudis,répliquaKylie.
-Ahbon?(Ellesecoualatête.Sescheveuxmulticoloresroses,vertsetnoirs-étincelèrentsursesépaules.)Est-cequeçavasepassercommeçaàpartirdemaintenant?Parcequesivousêtestouteslesdeuxdesvampires,vousnevoudrezplusdemoi.
-Non.Pasdutout.Et...nousnesavonspassijesuisunvampire.
-Tuasaimélesang.
-Çanefaitpasdemoiunvampire.
LafrustrationenfladanslapoitrinedeKylie.Maisquandellecroisaleregarddesonamie,elleylutsonmanqued'assuranceetcessadepenseràsesproprespeurs.
-Etpourinfo,jesuisdésoléesijet'aifaitdumal.Jen'enavaispasl'intention.
-Etpourinfo,moinonplus,ajoutaDellaquilesrejoignit.
-Waouh!(MirandaregardaDella.)C'estpresqueuneexcuse!Etàunesorcièredyslexique,enplus!
–Nepoussepaslebouchontroploin!lançaDella.
–Trèsbien.(UnsourireilluminalesyeuxdeMiranda.)Concluonsunpacte:quoiqueKyliesoitenfindecompte,quoiqu'ilsepasse,nousresteronstoujoursensemble.
Dellagrogna.
-Surquelleplanètevivais-tu?Nousl'avonsdéjàconclu,cepacte!
Toutestroissedirigèrentverslaporte,maiss'arrêtèrentlorsqueHolidaycrialenomdeKylie.
-Jepeuxtevoiruneminute?demanda-t-elle.
DellaetMirandaluidirentqu'ellesl'attendraientdehors.KylierejoignitHoliday.
-Jesaisquetuveuxparlerdesévénementsdecesoir,maisavanttout,j'aimeraismedébarrasserdemadiscussionavecBurnett.Situesd'accord,jepasseraidanstonbungalowetnouspourronsdiscuterdanstachambre.
KyliesesouvintqueHolidayavaitdéclaréqu'ilsefaisaittard.
-Situpréfèresattendredemainmatin,nous...
-Non.(LefrontdeHolidayseplissa.)Tuneveuxpasenparlercesoir?
Kyliearrêtad'essayerd'êtrepolie.
–Si,j'aimeraisbien.
Holidayl'étreignitrapidement.
-Çaira.
SiKylies'aperçutqu'ellen'avaitplusaussipeurdel'éventualitéd'êtreunvampire,unebelleambivalences'agitaitencoreenelle.
-Jesais.
Ellesourit,espérantqu'elleparaissaitplusconfiantequ'ellenel'étaitenréalité.
QuandKylieressortit,toutlemondeavaitdisparu,saufDellaetMiranda,assisesdansdegrandsrocking-chairsblancssousleporchedevantlebureau.
-Quevoulait-elle?s'enquitMiranda.
-Medirequ'ellepasseraitcheznousdansquelquesminutespourdiscuter.
-Pourdiscuterdequoi?demandaDella.
-Detrucs.
EllenetenaitpasàmettresurletapistoutecettehistoiredevampireetrisquerqueDellasautesurl'occasion.Mirandadescenditdufauteuild'unbond.
-Prêtes,lesfilles?
Ellesprirentlesentierjusqu'àleurbungalow.Entrelesétoilesetlalune,ilnefaisaitpastropsombre.Lanuitentonnaitsachanson,cequiréjouissaitlargementKylie.C'étaitlorsquelamusiquenocturnes'arrêtaitquelajeunefillesefaisaitdusouci.
-Onm'aembrassée,cesoir,lâchaétourdimentMiranda.
-Waouh!s'écriaKylie.Çayest,Perryaenfinfaitlepremierpas?
-Ilétaittempsquedescouillesluipoussent,àcelui-là!gloussaDella.
–Cen'étaitpasPerry.
Mirandadonnadescoupsdepieddanslechemindeterre.
-PasPerry?(KylieattrapaMirandaparlecoude.)Quic'était?
-Oui,quic'était?(DellascrutaMirandatrèsattentivement.)Siturépondsquec'estSteve,jebottetonpetitculdesorcière.Tusaisquejecraquepourlui.
-Cen'étaitpasSteve,tonmétamorphechéri.(Mirandaserenfrogna.)C'étaitKevin.
Kylieouvritlaboucheengrand.
-PasKevin,lecolocdePerry?Sonsuperpote?Jet'enprie,dis-moiquecen'estpasceKevin!
-Ehbien,si.(Mirandalaissatombersonvisageentresesmains.)Quevais-jefaire?
Elleregardasesamiesàtraverssesdoigts.
-Cen'estpasbien,observaKylie.
Mirandacontinuaàlesscruteràtraverssesdoigts.
-Jenevoulaispas!(Elleécartasesmains.)JerentraisaubungalowenpensantvousytrouverquandjesuistombéesurKevin.Jemefaisaisdusoucipourtoi.Nousnoussommesmisàmarcher,àbavarder,etpuis...ilm'aembrassée,etpuis...
–Etpuisquoi?demandaDella.
-Jel'ailaisséfaire.
-Maisc'étaitbien?demandaDella.
–Sil'onveut.Unpeu.Jenesaispas.Pourquoijemesenstellementcoupable?
KylieregardafixementMiranda.
-Parcequ'ondiraitquePerryteplaît,àvoirtoncomportement...
-Maispasàvoirlesien!D'accord,ilvients'asseoiràcôtédemoiaudîneretaudéjeuner,parfois;maistunecroispasques'ilm'aimait,ilm'auraitdéjàembrassée?
-Jecroisqu'ileststressé,c'esttout,ditKylie.
-Jecroisqu'iln'apasdecouilles,ajoutaDella.
-Arrête!lançaMiranda,quidevintrougepivoine.
-Arrêtequoi?demandaDella.
-ArrêtedeparlerdespartiesintimesdePerry!C'estdégoûtantetjen'aimepasça.
Dellasefenditd'ungrandsourire.
-Ohlàlà!J'enconnaisunequiappréciesuffisammentPerrypourdéfendresesbijouxdefamille!
-Etalors,qu'est-cequeçapeuttefaire?rétorquaMirandaenmettantunemainsurseshanches.
-Rien,réponditDellad'untonagacé.Àmoi,rien,maisàKevin,si-
vuquetuluiasroulédespatinspasplustardquetoutàl'heure!
-Stop!lançaKylie.Çasuffit!Vousnepouvezpaspassercinqminutessansvousprendrelatête,touteslesdeux?
-C'estellequiacommencé,direntMirandaetDellaenmêmetemps.
Kylielaissaallersonregarddel'uneàl'autre.
-C'estvousdeuxquiavezcommencé.Etvousdeuxquidevezarrê-
ter.J'enaimarredetoutça.(Ellemitunemainsursonfront.)Sérieusement,je...
-Chuuut!
DellaposaundoigtsurleslèvresdeKylie.
-Qu'ya-t-il?murmuraMiranda.
-Tunesaispasceque«chut»veutdire?demandaDella.
Kylieécartaledoigtdesonamieetécouta.Lesilenceavaitemplilanuit.Paslegenredesilencetotalquirégnaitdanslesbois,parcequ'auloin,presquecommeunemusiquedefond,ellepouvaitentendrelesinsectesetlesoiseaux,maistoutprès,lecalmes'yétaitfait.
Kyliesepenchaetmurmura:
-Est-ceunautrevampire?
Dellalevalenezenl'air.
–Pasunvampire,unloup.Ilnoussuitdepuisplusieursminutes.Jel'aisentitoutàl'heureetjepensaisqu'ilnefaisaitquepasser.Maisnon.
Ellemontralesboisdudoigt.
–Quefaitunloupsiprèsducamp?demandaMiranda.
Justealors,Kyliesesouvintduloupqu'elleavaitvucesoir.CommeDerekn'enavaitpasfaittouteunehistoire,elles'étaitditqu'eneffet,çan'envalaitpaslapeine.
-Vousvoulezquejem'occupedeceloup?proposaDella.
Sesyeuxs'illuminèrent,commesicettepenséelaréjouissait.
Kyliesesouvintduloupetdesaposturedesoumission.
Celle-cin'avaitrieneudemenaçant.
–Non,jeneveuxpasquetut'en«occupes».
EllepritDellaparlecoude.
-Pourquoipas?ditcelle-ci.Cen'estpasunloup-garou,c'estjusteunanimal.
-Ouais,unvraianimalvivant,etilnenousfaitpasdemal,ditKylie.
Alorspourquoitoi,tuluienferais?
–Ilnoussuit.Etc'estflippant,expliquaDella.
Mirandalesinterrompit:
-Jedétestedevoirledire,maisjesuisd'accordavecDella.C'estflippant.
Kylieregardafixementdanslesboiset,entrelesarbres,elleremarqualesyeuxdorésquilafixaient.Unfrissonparcourutsacolonneverté-
brale.Flippant?Peut-être,maisiln'avaittoutdemêmefaitdemalàpersonne.Puiselleneputs'empêcherdes'interroger:etsilaprésencedelabêteétaitunesortedemessage,oulapièced'unpuzzle?OusimplementcequeDerekavaitdit?Justeunanimalhybride,avidedecompagnie?
-Ohnon!Est-cequecesontsesyeux?demandaMirandaendésignantlesbois.
-Ouais,réponditDellad'untonsec.Etçanemeplaîtpas.Jesuisvraimentd'humeuràm'enoccuper!
Ens'apercevantqueDellaétaitsérieuse,Kylieramassaunepetitepierreetlajetaendirectionduloup.
–Va-t'en!hurla-t-elle.
Lebruissementdessous-boiscouvritlesilencequandl'animaldéta-la.PuisKylielevalesyeuxsurMirandaetDella.
–Çayest,ilestparti.Contentes?
Lebruitdesinsectesrecommença.
-Pasvraiment,ditDella.Çaauraitétéplusdrôlesijem'étaisécoutée.J'auraispumeservird'unbâton.
-Dis-moiquetunel'auraispastué,insistaKylie.
-Justeunpeu,répliquaDella,toutsourire.
Kylierouladesyeux,espérantquesacopineplaisantait.
–Ilestvraimentparti?demandaMirandaenpassantlalisièredesboisenrevue.
–Ouais,réponditDella,etellesseremirentenroute.
MaisKylieneputs'empêcherdeseretourneretdesedemandercequeleloupfabriquaitici,aujuste.Puisunepenséel'envahitetelleeutl'impressionquesoncœurheurtasescôtespendantuneseconde.Etsic'étaitLucasquiessayaitdeluienvoyerunmessage?
-Revenonsàmonproblème,ditMirandaalorsqu'ellesapprochaientdubungalow.Qu'est-cequeje
vaisfaire,pourKevin?
-C'estsimple.(Dellasautasurleperrondubungalow,puisseretournaetregardaMiranda.)Tudoistedécider.(Elletenditlapaumedroite.)Veux-tuKevin?(Elletenditlapaumegauche.)Ouveux-tuPerry?Cen'estpassidurqueça.Kevin?(Ellelevalamaindroite.)OuPerry?(Ellelevalamaingaucheplushaut.)
-EtsijechoisissaisPerry,maisqueluinemechoisissaitjamais?Nefaisaitjamaislepremierpas?Nem'embrassaitmêmepas?Etsijefinis-saisparêtrelaplusvieillesorcièreviergesurTerre?
-Alors,tusaurasquetuastoutfaitfoirer,réponditDellaenhaus-santlesépaules.
-Tunem'aidespasbeaucoup!ditMiranda.(ElleregardaKylie.)Ettoi,qu'enpenses-tu?
-Que...(KyliesesouvintavoirembrasséDerekcesoir-là,avoirsouhaitéqueleschosesaillentplusloin,maiselleavaitlesentimentquequelquechosel'empêchaittoujoursdesauterlepas.Puiselleserevit,dé-
chiréeentreLucasetDerek.)Jepensequetunedevraispasmedemanderdeconseilsenmatièredegarçons.Jesuisnulledanscedomaine!
Kyliemontalesmarchesquatreàquatreetentradanslebungalow.
Unedemi-heureplustard,KylieseréfugiadanssonlitaveclechatonqueLucasluiavaitoffert.Derrièrelaporte,elleentendaitMirandaetDellaparleràHoliday.Quandladirectriceavaitfrappéàlaportedeleurbungalow,Kylieavaitremontélacouettesursatêteetfermélesyeux.
Ellesentitlechatgrimpersurlacouvertureetjouerdelapatte.Cen'étaitpasqu'ellenesouhaitaitplusparleràHoliday.Disonsplutôtqu'elledoutaitquecetteconversationserveàgrand-chose.
Combiendefoisavait-elledûentendreHolidayluisortir:«Jenesaispas,Kylie.Cesontdesréponsesquetuvasdevoirtrouvertouteseule
»?PourquoiKyliepensait-ellequecettediscussion-làneseraitdiffé-
renteenrien?N'était-cepasladéfinitiondelafolie?Faireetrefairelamêmechoseenespérantd'autresrésultats?
-Kylie?
LavoixdeHolidaytraversalacouettequandellefrappaàlaporte.
Sansenleverlacouettedesatête,Kyliecria:
-Entre!
Elleentenditlaportedesaminusculechambres'ouvrir,serefermer,puisHolidays'arrêter.
–Ilyapluschaleureux,commeaccueil!observa-t-elle.
-Tuveuxquejefassesemblant?
Kylieôtalacouettedesatêteets'assitbiendroit.Socksvintseblottircontreelle.
Holidaysouritets'installaaupieddulit.
–Jesaisquec'estdur.
–Aquiledis-tu!
KylieremontasesgenouxcontresapoitrineetregardaSockss'approcherdesonamieetfrottersonvisagesursonbras.
–J'avaisunplanpourobtenirtouteslesréponses.IlfallaitjustequejepousseDanielàrestersuffisammentlongtempspourqu'ilm'expliquecequ'ilétait,afinquejedevinecequemoi,jesuis.Ils'estenfinmontrécesoir,maisiln'aaucuneréponse.
LagorgedeKylieseserra.
Holidayeutl'airsincèrementperplexe.
-Commentpeut-ilnepasenavoir?
-Parcequ'ilaétéadopté.Ilnesavaitpasqu'iln'étaitpashumainjusqu'àsesdix-huitans.Etmaintenant,jenesaismêmepasparoùcommencerpourtrouverdesréponses.
-Tuvasyarriver,ditHolidayencaressantSocksdelatêteàlaqueue.Jelecroisdufondducœur.
LesyeuxdeKyliesemirentàluipiquer,cequi,engros,signifiaitqueleslarmesétaientenroute.
–Aimerlegoûtdusangfait-ildemoiunvampire?
Holidayhésita.
-Attends,repritKylie.Laisse-moideviner.Tunesaispas,pasvrai?
Etensuitetuvasmesortirquec'estàmoidetrouverlesréponsestouteseule.
Kylieessuyalapremièredeslarmesdanssesyeux.Holidaypoussaunprofondsoupir,avantdeprendrelamaindeKylie.
-Tun'asqu'enpartieraison.Parcequej'ignoretotalementsituesunvampire.Maisjecroispouvoiraffirmerqu'aimerlesangneveutpasdirequetuesunvampire.J'aientenduparlerd'humainsquil'appré-
cient,etcelanefaitpasd'euxdesvampires.Mêmesicertainssontfêlésetqu'ilsseprennentpourdesvampires!
–Donctoutcelapourraitn'avoiraucunsens.
KylieôtasamaindecelledeHoliday.
-Oui,acquiesçaHoliday,dontletontrahissaituntasdedoutes.
-Maistunelecroispas.
-Jepensequeceladoitsignifierquelquechose.Maisj'ignoresicelaveutdirequetuesunvampire.
–Maissinon,quelautresenscelapourrait-ilavoir?
HolidayregardaKylieintensément:unegrandecompassionbrillaitdanssesyeuxverts.
–Jenesaispas,mais...situcontinuesàchercher,tutrouverastouteslesréponsesdonttuasvraimentbesoin.
-Vraimentbesoin?Commes'ilnemelesfallaitpastoutes?
Holidayarquasonsourcildroit.
-Nousnepourronsjamaistoutcomprendre,Kylie.Certaineschosessontcenséesresterunmystère.
–Certaines,peut-être.Maispasça.Pascequejesuis.J'ail'impressionquetoutresteraensuspensdansmavietantquejen'auraipasobtenucetteréponse.
-Alors,continueàchercher.
Kylielaissatombersatêtesursesgenouxetmarmonna:
–Tuvois,jesavaisquetudiraisça.
Sockscourutverselle,commepours'assurerqu'elleallaitbien.
Holidaymitsamainsurlesommetducrânedelajeunefille.
–Lorsqu'uneporteseferme,trouves-enuneautre.
Kylielevalesyeuxsurelle.
-Ets'iln'yenavaitpasd'autre?
-Alorsessaielafenêtre.
-Ets'iln'yavaitpasdefenêtre?
-Alors,emploielesgrandsmoyens.Lavien'estpascenséeêtresimple.Engénéral,plusquelquechoseestdifficile,pluslesrésultatssontgratifiants.
–Maissij'échouais?Etsiquelqu'unsefaisaitmassacreràcoupsdecouteauparcequejen'aipasétéassezintelligentepourtrouverlesbonnesréponses?J'aifaitcequetum'asconseillé:j'aiposédesquestionsprécises,ettoutcequelefantômefait,c'estrépétersamiseengarde.Ellecontinueàdire
que«çavaarriveràquelqu'und'autre»sijen'arrêtepas.Ellerefusedem'expliquerqui,quand,où.Commentsuis-jedoncsupposéetrouvercesréponses?
-Commentsais-tuquequelqu'unseratuéàcoupsdecouteau?demandaHoliday.
-Parcequ'ellesaigneabondammentetqu'ondiraitquesarobeaétélacérée.Desimpactsdeballe,c'estrond,non?
-Tuenasdéjàvu?s'enquitHoliday.
-Alatélévision.Holidayréprimaunsourire.
-OK,jecomprendspourquoitupensesqu'ilestquestiond'agressionàcoupsdecouteauetqu'elleessaiedeteledire.Maissouviens-toi,lapremièrefoisqueDanielestvenutevoir,tucroyaisqu'onl'avaitaccuséàtortd'uncrimedeguerre,non?
Kylieretombasursonoreiller.
-Jesuisnullelà-dedans.
-Dansquoi?demandaHoliday.Danslacommunicationaveclesmorts?Jetel'aidit,cesonteuxquiontbesoind'uncoursderattrapagepourfairepasserleurmessage.
-Pasuniquementlesfantômes.Tout.Jesuisnulledanslefaitdenepasêtrehumaine.
-Faux.(Holidayluitapotal'épaule.)Tut'ensorsbeaucoupmieuxquejel'auraiscru.
Kylieposalesyeuxsurladirectrice.
-C'estcenséêtreuncompliment?Holidaygloussa.
-Oui!(Ellemarquaunepause.)Hé,sicelapeutterassurer,parfoisjesuispersuadéed'êtrenulleentout,moiaussi.
Kylielaregardafixementetvituneoncederegretbrilleraufonddesesyeux.
-Celaaurait-ilunrapportavecBurnett,parhasard?
-Etsinouschangionsdesujet?
Holidaylaissaéchapperunprofondsoupir,defrustration,sansaucundoute,etKyliefutconvaincuequ'ilconcernaitBurnett.
EllesesouvintavoirexpliquéàMirandaqu'ellenedevraitpasluidemanderdeconseilsàproposdesgarçons,mais,sanssavoirpourquoi,elledécidadejouerlafranchise:
-Dellaavaitraisoncesoirquandelledisaitqu'ilavaitl'airdecompterpourtoi.
Holidaytortillasaqueue-de-cheval.
-Cequicomptepourmoi,c'estlapaixdanslemonde.Cequicomptepourmoi,c'estlamoralemutiléedeshommespolitiquesaujourd'hui.Lefaitestquebeaucoupdechosescomptentpourmoi,etquecelanechangerariendutout-surtoutpasunehistoireentremoi-mêmeetcevampireborné,égoïsteetmacho.
-Ilteplaît,insistaKylie.Etn'essaiepasdelenier.Tumel'asmêmeavoué.
–OK,jeneleniepas.Ilacecorpsmuscléetcemagnétismedevampirequijouentensafaveur.
–Çapourraitmarchersituenavaisenvie.
–Jen'aipascettepatience.
-Hum...Unepersonnetrèsintelligentevientdemedirequeplusunechoseestdifficile,pluslesrésultatssontgratifiants.
HolidayscrutaKylie.
-N'as-tupassuffisammentdesoucisàréglerpourvouloirprendrelesmiensencharge,enplus?
-Ceuxdesautressontapparemmentbienplussimplesquelesmiens!observaKylieensouriant.
-Tun'asjamaisentenduceproverbesurl'herbequiesttoujoursplusverteailleurs?Ehbien,c'estlamêmechoseaveclesproblèmes.
Nousavonstousnosobstaclesàsurmonter.Donc,etsitusurmontaislestiensetmelaissaism'occuperdesmiens?(Holidayplaçaunemèchederrièrel'oreilledelajeunefille.)Maismercidet'ensoucier.
EllesouritetKyliesentitdenouveaulelienseresserrerentreelles.
Elles'étaitlongtempsdemandécequeceseraitd'avoirunegrandesœur.
Elleneputs'empêcherdesedirequ'ellen'avaitjamaisapprochécegenrederelationdeplusprès.
HolidayjaugeaKylieduregardetsessourcilss'agitèrent.Kyliesavaitqu'ellelatestaitpourvérifiersielleavaitouvertlesportesdesonesprit.Lepremierjouraucamp,elleavaitdécouvertquelessurnaturelsavaientl'aptitudedelirelesconfigurationscérébrales.Lessurnaturelss'autorisaientégalemententreeuxàlireplusprofondément,pouravoirunaperçudequietdecequ'ilsétaient.
PasKylie,biensûr.Laseuleconfigurationcérébralequ'elleavaitpuvoirétaitcelledufantômedesonvraipère.EtsilesautressurnaturelspouvaientdéchiffrercelledeKylie,elledevaitencoreapprendreàs'ouvrirpourqu'ilspuissentlalireplusintensément.
-Tufaistesexercicesmentaux?s'enquitHoliday.
-Oui,réponditKylie,puiselleregardalefrontdelajeunefemmeseplisser.
Kylieétaitcenséeméditeraumoinsvingtminutesparjour,mais,jusque-là,celan'avaitserviàrien,
ousic'étaitlecas,personnenel'enavaitinformée.
-Alors?ditKylie,quinesouhaitaitpluspasserpourlecanardboi-teuxdeservice.
-Rien,tuestenduecommeuntambour.Tuasréussiàlirequelqu'un?
–Non.Jesuispeut-êtreunesurnaturelleattardée!
Holidayrouladesyeux.
-Bienaucontraire.Jepensequetoncerveauseretientdet'octroyercespouvoirstantqu'ilnetecroitpassuffisammentcapablenimaturepourlesaffronter.
-Metraiterais-tud'immature?demandaKylieenluitirantlalangue.
-Pasimmature,gloussaHoliday.Tuesplusmûrequelaplupartdesfillesdetonâge.(Elleretrouvasonsérieux.)Maiscelaneveutpasdirequetun'aspasbeaucoupàapprendre.(Elleseleva.)Tuvaspouvoirdormirmaintenant?
-Peut-être,réponditKylie,maisaufondd'elle,elleendoutait.
Holidays'approchadelaporte,puisseretourna.
-Aufait,pourcequiestdetesproblèmesaveclefantôme.Laprochainefoisqu'elleterendvisite,préviens-laquetutefermerassiellen'ariendeplusconcretàteproposer.Puisfais-le.Siellenetedonneriendeplus,changedecanal.Rienn'énerveplusunfantômequed'êtreignoré.
Engénéral,çaleforceàtrouverunemeilleureapproche.
-Commentest-cequejechangedecanal?
-Concentre-toisurautrechose.Surceàquoituasenviedepenser.
(Holidaylevalessourcilscommesiellevenaitdesesouvenirdequelquechose.)Dustyle,embrasserDerek...
Kyliedécelaquelquechosedanslesyeuxdeladirectriceetcomprit.
–Burnettt'adit.
Holidayhochalatête.
-Etjenetienspasàm'enmêler,maispromets-moiquetunefaisrienqueturegretteras.
-Ilnes'estrienpassé.
-Cettefois.
Holidaylaissaéchapperunautredesesprofondssoupirs.Kylies'assitunpeuplusdroite.
-Dereknememettraitjamaislapressionpourfaire...quoiquecesoit.
LementondeHolidaysebaissaetsonregardsedirigeapilesurlajeunefille.
–Cen'estpasàsonsujetquejem'inquiète,Kylie.
Celle-ci,miseànue,regardasesmains.CommentHolidaydevinait-ellequ'elleétaitàdeuxdoigtsdecéder?PuisellesesouvintquelajeunefemmeétaitexactementcommeDerek:ellesavaitlirelessentiments.À
l'évidence,rienquelefaitd'êtreauxcôtésdeDerekavaitfaitémettreàKyliedesvibrationsdedésir.Oups!Autantaccrocherunepancarteautourdesoncouquiproclamerait:«J'aienviedelui!»Charmant!
-Kylie...tun'asaucuneraisond'avoirhonte.Etjenetedemandepasdenepas...Cequejetedemande,c'est,lorsquetuprendrascettedé-
cision,delaprendreentouteconnaissancedecause,aprèsréflexion.Tucomprendsladifférence?
Kylieopina.
-Bien.
Holidaysortit.
Maisunefoislaportefermée,lapoitrinedeKylies'emplitd'autressentiments-delagêne,del'incertitudeetuneoncederessentiment.EllevoulaitqueniHolidaynipersonneneconnaissesesémotionsetdésirslesplusintimes.
Puisellesesouvintdulienfraternelqu'elleavaitnouéavecHoliday,celuiqueKylieappréciaitplusquetout.Elleseditquetoutemédailleavaitsonrevers.Qu'unevraiegrandesœur,mêmecomplètementhumaine,seseraitsentieobligéedeparlersexeavecelle.
LorsqueKylielaissaretombersatêtesurl'oreiller,elleserappelacequ'elleavaitressentienembrassantDereketsedemandasiellepourrait,unjour,prendreunedécisionrationnelleàsonsujet.D'autantplusqu'ilavaitledondecontrôlersessentiments.
Sockssautasurlematelas,etKyliefuttotalementpriseaudépourvuquandelles'imaginaentraind'embrassernonplusDerekmaisLucas.
Super.Génial,même!Elleserrasoncoussinsifortques'ilavaitétévivant,ellel'auraittué.Sockslaissaéchapperunmiaulementpathétiqueetseprécipitaaupieddulit.Kyliemarmonnadansl'oreiller.Elleavaitdéjàbiendumalàs'endormir,etvoilàquemaintenant,elledevraitréflé-
chirlonguementàtoutecettehistoire:DerekouLucas.
Uneheureplustard,ellen'avaitpasencorefermél'œil.Enfin,pasplusdequelquessecondes.Chaquefoisqu'elleyarrivaitpresque,elleressentaitcetteétrangesensationdeflotteroudevoler.Etcesentimentétrangelatiraitbrusquementdesafragilesomnolence.Unefois,justeavantdeseréveiller,elleavaitvuLucas,commesielleétaitsurlepointderêverdelui.
Desespècesdenuagesl'entouraientetunventfroidremuaitl'atmosphèrebrumeuse.Justeaumomentoùelleparvenaitàlevoircorrectement,unautrenuagepassaitetlecachait.Ilportaitunechemisedébou-tonnéeetleventensoulevaitlebaspourrévélersapoitrineetsonventreplat.C'étaitàcemoment-làquel'atmosphèrenuageuses'étaitmiseàavancerplusvite,etquelasensationdevolers'étaitintensifiéeetl'avaitréveilléebrusquement.
Reprenantsonsouffle,Kylies'assitetdégageasescheveuxdesonvisage.Ladéceptions'ébaucha,maisellelachassa.Ellenepouvaitmêmepaspenseràl'autrerêve«Lucas»-euxdeuxdansl'eau,partiellementhabillés-sansrougir.Ellen'avaitabsolumentpasbesoind'ajouterundeuxièmerêveàsalistedechosesimpensables.
Elleroulasurlecôtéetmartelal'oreillerdecoupsdepoing,commesil'enveloppedemousseétaitleresponsable.
Puis,assisebiendroite,elleallumaet,sanssavoircequ'elleavaitl'intentiondefaire,ellesortitlalettre.CelledeLucas,cellequeHolidayluiavaitdonnéedessemainesauparavant,maisqu'ellen'avaitpaslue.
SalutKylie,
J'aicommencécettelettredesdizainesdefois,puisjel'aifroisséeetjel'aijetée.Peut-êtreparcequejenesaispasquoidire...Ilyasipeuàdirepourl'instant.Peut-êtreparcequejenedevraispasl'écrire,parcequ'il...
nefautpas.Ilexistetantderaisonspourlesquellesjenedevraispaspensertoutletempsàtoi,desraisonsquin'ontrienàvoiravectoi,quineconcernentquemoi.Jesaisqueçaneveutriendire,etsijelepouvais,jetediraistout.Bonsang!Sijamaisleschosessepassentcommejelesouhaite,jepourrait'expliquer.Passûrquecelachangequoiquecesoit,maissitusavaiscommejel'espère!
Tucomprendspourquoijen'arrêtepasdedéchirercettelettre?Ellen'apasdesens,pasvrai?
Cequiadusens,enrevanche,c'estcela:tuesexceptionnelle,Kylie.
Etjesuisdésolédenepastel'avoirditenface.Jesuisdésolédenepasl'avoiravouétoutdesuitequejemesouvenaisdetoi.Maisj'aiététellementsouslechocdetevoircepremierjouraucamp.Choquéetfoudejoie.Tuconnaissaisdestrucssurmoiquej'avaisessayédegardercachés
-àtoutlemonde,moiycompris.Mesparentsontfaitdeschosesvraimentnulles,etquandj'étaispetitetquej'étaisdupe,j'yaiprislargementpart.Situsavaislemalquejemedonnepouroubliercettepartiedemavie!
Enfait,tuétaislaseulequejenevoulaispasoublier.Lapetitevoisineblondequiressemblaitàunangeetquiétaitunmystère.Qu'étais-tu?Tumefaisaispeurettum'intriguaisàlafois,mêmeàl'époque.Jenecomprenaispascequetumefaisaisressentirintérieurement.J'avaisenviedetuercesgarçonsquitebalançaientdespierres;jevoulaistetoucherlescheveuxpourvoirs'ilsétaientaussidouxqu'ilsenavaientl'air;lessoirsdepleinelune,jet'observais,dansl'espoirquetutetransformes.Qu'enfindecompte,tusoisunloup-garou.
Jecroisquejeviensdecomprendrepourquoijedevaist'écrirecettelettre.Pourquetusachescequetusignifiaispourmoi,aucasoùjen'arriveraisjamaisàteledireenface.Maintenant,sijeparvenaisàlamettredansuneenveloppeavantdedéciderquec'estidiotetdelajeteràlapou-belle...
Jepenseàtoi,
LucasP.-S.:Rêvedemoi.
Sadernièrephraserésonnaitdanssatête...«Rêvedemoi.»S'ilsavait...
PuislesvestigesdesacolèrechassèrenttouslesautressentimentsdeKylie.Quevoulait-ildireaujustepar«Rêvedemoi»?Rêverdeluientraindefairequoi?Dejoueràsaute-moutonavecFredericka?
Kylierangealalettredansl'enveloppe,puisdansletiroir.Croyait-ilquecettelettrelaréconforterait?S'illatrouvaitexceptionnelleàcepoint,pourquoiavait-ildûs'enfuiravecFredericka?Pourquoin'avait-ilmêmepastentédeleluiexpliquerdanssoncourrier?Pourquoitoutescescachotteries?
Croyait-ilqu'ellenesauraitpasqueFrederickaétaitaveclui?
Croyait-ilquecelan'avaitaucuneimportance?Ilavaitreconnuavoircouchéaveccettefille.Ilavait
reconnuqu'ellepensaitqu'ilsformaientuncouple.Etàprésent,ils'enfuyaitavecelle.Commentpouvait-ils'imaginerquecelanebouleverseraitpasKylie?Leshommesn'étaient-ilstousquedeschiens?Non...attendez...tousdesloups?
Non,elledevaitvraimentoublierLucas.Allerdel'avant.Etc'étaitexactementcequ'elleavaitl'intentiondefaire.Elleéteignitlalumièreetselaissaretombersursonoreiller.PuiselleeutunevisiondeLucasetduloup-garouenpleinsébats,etelleredonnaunderniercoupdepoingàsonoreiller.
Lelendemainmatin,Kyliedutsetirerdulitpours'habilleretsecoiffer.Elleavaitessayédeserendormiraprèss'êtreréveilléeàl'aubeaveclefrissonglacialdelavisitedel'esprit.Celan'avaitpasmarché.À
présent,aprèsseulementuneheureoudeuxdesommeil,elleauraitvraimentvouluenfouirsatêtesousl'oreilleretignorerletrain-trainquotidien.Quiavaitbesoind'untruccommelepetitdéjeuneroumêmedesenourrir?Ellelaissaretombersesfessessursonlit.
Elles'étaitpresquerendormiequandunepenséelaréveillacomplè-
tement.N'avait-ellepasfaimparcequ'elleavaitbudusanglaveilleausoir?Perdait-elledéjàsonappétitdenourriturehumaine?
-Tuviens?criaMiranda.
-Ouais,j'arrive.
Elleretombasurl'oreiller,fixaleplafondduregardetessayadedé-
chiffrertoutcequecelaluiinspiraitdanslalumièrematinale.D'accord,l'idéededevenirunvampireneluisemblaitpluslafindumonde,maiscelarestaitencoreunegrossecalamité.Deplus,elleavaitbesoindesavoir.Elleavaitledroitdesavoircequ'elleétait.
-Tuviensausiècleprochain?hurlaDella,troisminutesplustard.
Enlatraitantdetouslesnomsentresesdents,Kylieentrepritdes'asseoir.
-Toi-même!luicriaDellaenretour.
Kylieinclinalatêteetécoutalesbruitstoutautourd'ellepourvérifiersisonouïeétaitdevenuesupersoniquedanslanuit.Maispasdutout,ellen'entendaitpasmieuxquelaveille.Holidaypouvaitdoncavoirraison:qu'elleaimelesangnevoulaitpasdirequeKylieétaitunvampire.Oudumoinspasencore.
Enseforçantàserelever,ellepassaunemaindanssachevelure,avantd'alleraffrontersescolocsetlajournéequil'attendait.
-Bonjouràtoiaussi!luilançaMiranda,commeKyliesortaitdesachambresansdireunmotàsesamies.
Kylieluiadressaunsourirefeint.Puisellefitcequ'ellefaisaittouslesmatins:ellescrutaMiranda,agitalessourcilsetregardaintensémentsonfrontdansl'espoirdedéchiffrersaconfiguration.Maisrien.Justeuntoutpetitboutonàlanaissancedesescheveux.Kyliesegarderaitbiendeleluidire-àtouslescoups,sonamiepéteraitunplomb.
-Quellepêchetuas,cematin!raillaDellaenlesrejoignant.
-Maldormi,réponditKylie.
-Moiaussi!lançaMirandaenpoussantunsoupirpathétique.Quevais-jefairesiPerryapprendqueKevinm'aembrassée?
Dellagloussa.
-Partirtecacherencourantavantqu'ilnesetransformeendragoncracheurdefeuetnetebrûlelesfesses.
-Jesuissérieuse!rétorquaMirandad'untonsec.
–Parcequetucroisquemoi,jenelesuispas?
Mirandalafoudroyaduregard.
Dellahaussalesépaulescommesiellecédaitetsedirigeaverslaporte.
-D'abord,tudoisdécidercequetuveuxfaire.
-Commentça?ditMirandaquandellessortirentdubungalow.
Puis,enattendantquesacolocréponde,Mirandaseretournaetagitalamaindehautenbasdevantlaportepourmettreenplaceunsortilègedeprotection.
Lasorcièreavaitcommencélasemaineprécédente,aupretextequ'ellesentaitqu'uneprésenceimportuneessayaitd'entrer.UnepartiedeKyliesedemandaitsic'étaientlesfantômesquesonamiesouhaitaitteniràdistance.Maisçanefonctionnaitpas.Touslesmatins,dèsl'aube,lefroidréveillaitKylie.
-Cequejeveuxdire,repritDella,c'est:vas-tutemettreàaimerKevinouas-tul'intentiondetraîneraveclemétamorphedansl'espoirquePerry...
-Stop!Laisseteshormonesendehorsdenotrediscussion!lançaMirandaenmenaçantlajeunefilledudoigt.
Delladescenditlerestedesmarchesensautant,puislevalesyeuxsurMiranda,faussementinnocente.
-Jenecomptaispasparlerdemeshormones!AusouriresurlevisagedeDella,Kyliecompritquelevampirementait.Quoiqu'ilensoit,cettedernièreavaitmarquéunpoint.
-Ellearaison.(Kylieajoutasongraindesel.)Tudoistedécider.
Mirandaserenfrognaetattachasescheveux.Ellesmarchèrentquelquesminutesensilence.Lasorcièresemblaitréfléchir.
-Maisjenesuispasobligéedeprendrecettedécision,genre...maintenant,toutdesuite,si?Parcequ'ilyaunechancequeKevinoubliejustequeças'estpassé...Cen'étaitmêmepasunsuperbaiser!
–Salut,Miranda!
Lavoixvenaitd'unecentainedemètresderrièreelles.Lesfillesseretournèrentenmêmetempsetseretrouvèrentfaceaumédiocreem-brasseurquidescendaitlechemin.
-Raté,ilnerisquepasd'oublier!rétorquaDellaavantderenifler.Etvautmieuxpasquejeteparledeseshormonesencemoment!Cemecestraidedinguedetoi!
-Vraiment?ditMiranda.Jecroyaisquetunepouvaispaslireleshormonesetlesphéromonesd'unmétamorphe?QuandPerryétaitunoiseau,tuasdit...
-Quejenesavaispascequesentaientlesoiseauxenchaleur.Maisdansleurétatnaturel,lesmétamorphespolluentl'airavecleurdésirsexuelcommen'importequi.
Elleagitaunemaindevantelle.
MirandalaissaallersonregarddeDellaàKevin,quis'approchaitd'elles.
-Salut!
Ils'arrêtapiledevantlesfilles.Kylien'avaitpasvraimentremarquélejeunehommeauparavant,maiselleletrouvaitplutôtcanondanssongenre.Loind'êtreaussibeaugossequeDerek,maisilavaitducharme.IlétaitmêmeplusmignonquePerry,maisKylieaimaitbiencedernier;pluslessemainespassaient,etpluslemétamorpheluiplaisait.
-Tuasbiendormi?demandaKevinàMiranda,enfourrantsesmainsdanslespochesdesonshortentreillis.
Kylieremarquaquesontee-shirtmarineétaitunpeugrandpoursasilhouettemoyenne.Sescheveux,d'unblondfoncé,étaientplutôtlongssurlescôtés.Ilsefenditd'unlargesourireetsesyeuxbleusseposèrentdirectementsurMiranda,avecunromantismeévident.
-Ouais,réponditMiranda,cequiétaitunmensonge,etKylieconstataqueDellaroulaitdesyeux.
–Jemesuisditquel'onpourraitprendrelepetitdéjeunertouslesdeux,lançaKevin.
-D'accord.
MirandaregardaKylie,commepourluidemandersielletrouvaitquesaréponseétaituneerreur.
Kylienesavaitquoipenser,ellesecontentadoncdesourirenoncha-lamment.Pasdedoute,siPerryapprenaitqueMirandaetKevinsortaientensemble,ilensouffrirait.SiKylien'avaitpaspeurdePerry,biend'autrescampeursredoutaientsespouvoirs.Parconséquent,fairedumalàPerryn'était
pasforcémentunetrèsbonneidée.MaisKylieetensuiteMirandarougir,etelleconstataégalementquesacopinesetenaitunpeuplusdroite.Àtortouàraison,l'intérêtqueKevinluiportaitfaisaitdesmerveillessurlecapitaldeconfiancedesonamie.
QuandMirandaetKevinpartirentdevant,DellaetKylierestèrentplantéesenarrière,sansriendire,jusqu'àcequelesamoureuxprennentleviragedanslesentierquileuroffraitunpeud'intimité.
-T'enpensesquoi?demandaKylieàDellaalorsqu'ellesmarchaientlentementpournepaslesrattraper.
-J'enpensequetôtoutard,ilsserontdanslamerdejusqu'aucou!
-Ouais,maistuasremarquécommesesyeuxs'illuminaient?s'enquitKylie.Çafaittoujoursplaisir,desesentiraimée!Peut-êtrequePerryleverraetserendracomptequ'ildoitsebougerlesfesses!
-C'estlàquenousserionsdanslamerde!Onnejouepasaveclessentimentsd'unmétamorphe,surtoutpasaussipuissantquelui.Crois-moi,c'estunmiraclequePerrynesesoitpastransforméensanglieretnet'aitpasencornélederrière,lesoiroùtuluiastirél'oreille.C'estlapremièrechosequeChanm'aexpliquéesurlemondedessurnaturels.
Méfie-toidesmétamorphes,cesontdesdursàcuire.
Soudain,Dellapenchalatêtedecôté,toutouïe.
-Ohmerde!Ceseraplustôtquetard!
-Quoi?demandaKylie,maissonamieneréponditpas.
Dellaavaitdisparu.Kylienecompritquelorsqu'elleentenditMirandahurleretqu'unmugissementgraveponctual'airmatinal.
Courantdetoutessesforces,extrêmementplusvitequ'unmoisplustôt,KylieparvintjusteàtempsausentierenVpourvoirdeuxénormesoursnoirssedonnerdescoupsdegriffes.
DellatenaitMiranda,quiessayaitdes'échappercommesiellevoulaitséparerlesdeuxbêtesquisebattaient.Kyliemitunedemi-secondepourserendrecomptequecen'étaientpasdeuxoursgéantscommelesautres.Pasdutout.CedevaitêtrePerryetKevin.
Quandleplusgrosgriffal'épauledel'autreetquedusanggiclasurlechemincendré,Kyliehurla:
-Arrêtez!
Elleauraitobtenuplusd'attentiondelapartd'unmurdebriques.
Lesdeuxanimauxenragecontinuaientàserouerdecoups.Soudain,desétincellesemplirentl'airetl'undesourssemétamorphosaenlion,delatailled'unefourgonnette.IlrugitsifortqueKylieeutmalauxoreilles.Enquelquessecondes,l'autresetransformaaussienlion,maisplusgrosquelepremier.Entredeuxrugissementsperçants,onentendaitlebruitdecrocsquis'entrechoquaient,etdusangmouillalaterresèchesousleurspattes.
Kylienesavaitpassilesdégâtscausésparlesdeuxmétamorphesétaientpermanentsousi,lorsqu'ilsseretransformeraient,ilsdisparaî-
traient.Quandundeslionsattrapal'autreparlagorge,elleserenditcomptequ'ellenepouvaitpasrestersansrienfaireàregardercesdeux-làs'entretuer.Sansréfléchirauxconséquences,ellesejetadanslamêlée,empoignaleplusgrosparlacrinièreetletiraleplusfortpossible.
-Nefaispasça!hurlaDella.
SiKylienepouvaitpaslavoir,ellesedoutaitbienqueDellas'adressaitàelle.Etjusteaumomentoùelleenvisagead'écouterlesconseilsdesonamie,l'énormechatsedressasursespattesarrièreetl'entraînaaveclui.Lesdeuxpoingsmêlésdanslespoilsrouxdelabête,Kylievirevoltaenl'air.Lelionouvritlagueule.Dusanggouttaitdesesdents,etilrugitavecunefureurcommeKylien'enavaitjamaisentendu.Lesyeuxfurieuxdufélinsereposèrentsurelle.
Ellelesvitpasserdel'orfoncéaupourpre.Àcetinstant,ellecompritquec'étaitPerry.
-Repose-moietarrêtedetebattre!hurla-t-elle.
Encemomentprécis,l'autrefélinchargeaPerrysurleflanc.LecoupfitreculerPerrydansunesecousse,etKyliefaillitlâchersacrinière.Elleregardaparterre,àdeuxbonsmètressouselle.Lachuteseraitsûrementdouloureuseetellepourraitbiensecasserunos,maisellesurvivrait.
Toutefois,sachutelapositionneraitexactementdanslatrajectoiredescoupsdepattefurieuxdeKevinetdesesredoutablesmâchoires.Survivrerisquaitd'êtreunpeuplusdifficile.Elleresserradoncsonétreintesurlacrinièreàlaquelleelles'accrochaitdésespérément.
Perrysecoualatête,commepoursedébarrasserdesaprésence.Kyliesebalançadedroiteàgauche,commeunepeluchemal-aiméedanslesmainsd'unenfantencolère.LesdoigtsdeKylieglissèrent.Ellejetauncoupd'œilenbas,tâchadetrouveruneéchappatoire,maisseravisaenvoyantlesmâchoiresdeKevins'enfoncerdansleventresoyeuxdePerry.
Resserrantsaprisesurl'épaissecrinière,elledonnauncoupdepiedàl'attaquantpourl'empêcherdetuerPerry.KevinsereculaetKylievitdusangruisselerdesagueule.
Perryrugit,dedouleuroudefureur.Peut-êtredesdeux.
ElleentenditDellacrierquelquechose.Puisellelasentitfilerdevantelle,commepouressayerdelasauver,maischaquefoisqu'ellepassait,PerrychangeaitdedirectionetmettaitKyliehorsdeportéedesonamie.
-Çasuffit!hurlaKylieauxlions.Arrêtez,vousdeux!Arrêtez,sinonj'appellelesangesdelamort!
Apeineeut-elleprononcécesmotsquelatempératurebaissaautourd'elle.L'airdanssagorgeétaitglacial.Samenacedansleviderésonnaitàsesoreilles.Elleneputs'empêcherdes'interroger:avait-elleréellementlepouvoirdeconvoquerlesangesdelamort,ouétait-cejusteDanielouunautrefantômequisefaisaitconnaîtreàunmomentinopportun?
Oupeut-êtreopportun.
Danielnel'avait-ilpasaidéedanslepassé?D'unseulcoup,çanecomptaplus,parcequ'ellevitdesétincellesorangevifsurgirautourdeKevin.PerrylevasapattedroitecommepourattaquerKevinpendantqu'ilsetransformait.
-Nefaispasça,Perry!ordonnaKylie.
Celui-cirugitcommes'ilseplaignait,maisilretombasursesquatrepattes.Kylierelâchasacrinièreetsauta.Elleatterritendéséquilibresurlespieds,puistombasurlesfesses.Quandellelevalesyeux,desétincellesapparurentautourdePerryetellelevitreprendresaformehumaine.Avecdesvêtements
-ouf!
Ilbaissasurelledesyeuxétincelantd'unjaunevif,tandisqu'uneragenoireselisaitencoresursonvisage.Maisilnesaignaitpas.
-C'étaitstupidedetapart.Nejamais,jamaissemêlerd'unebagarreentremétamorphes.Tuauraispumourir!
-Tum'engueules?demandaKylie,sidéréequ'ilaitleculotdelaré-
primander.Cen'estpasmoiquiaitentédedéchiquetermoncoloc!Etjevoulaisjusteteprotéger.
Elles'appuyasurunehancheetfrottasonderrièremeurtri.
-Jen'aipasbesoindeprotection.
LavoixdePerryétaittonitruanteetsonregardseposaaussitôtsurMiranda.
Jetantuncoupd'œilsurKevin,Kylies'aperçutquesamétamorphoseprenaitplusdetempsquecelledePerry.DèsqueKevinréapparut,ils'éloignadel'autregarçon.
-Cen'estpasterminé.Nousfinironsçaplustard!lançaPerryàKevin,lavoixproched'unrugissement.
–Bien,réponditKevinenfixantPerryduregard.
Kyliecrutpresquequ'ilsallaientrecommencer,maisKevintournalestalons.
Kylieserenditcomptequ'ilfallaitbeaucoupdecouragepourtournerledosàPerryquandvousveniezd'arracherunmorceaudesonventre.MaislefaitqueKevinpartesansunregardpourMirandauneseulefoisneluilaissapaslemoindredoutesurquiétaitlepluspuissantdesdeux.
UnefoisqueKevineutdisparudanslesbois,KylieattenditquePerrydisequelquechoseàMiranda,maispersonneneparla.Auloin,lesoiseauxentonnèrentdenouveauleurchant.
-Tuvasbien?s'enquitMiranda.
Kylielevalesyeuxpourluiassurerqueoui,maisellecompritquesonamieneluiadressaitpasla
paroleàelle,maisàPerry.Kylieledévisagea.Ilsemblaitenforme.Pasuneseuleégratignure.Cequisignifiaitquequandlesmétamorphesreprenaientleurapparencehumaine,ilsguérissaientdetouteslesblessuressubiessousleurformeanimale.Et,donc,queKylies'étaitjetéeaubeaumilieudelabagarreetretrouvéeavecdesbleusauderrièrepourrien.Elleauraitpuleslaissersemettreenpièces.Elleauraitdû.
Génial.Toujoursassiseparterre,elleregardaMirandaserapprocherdePerry.
-Pourquoituasfaitça?(Mirandasemblaitàmoitiéhonoréequ'ilsesoitbattupourelleetàmoitiéénervéeparceque,euh...ils'étaitbattupourelle.)Dis-moi.
Elleserapprochaencoredelui.
-J'enavaisenvie,grondaPerryenretour.
Sarageétaitdevenueapparente:soncorpss'étaitraidiàlaminuteoùelles'étaitrapprochée.Sescheveuxblondspendouillaientenvracsursonfrontensueur.Sesyeuxfurentbleusuneseconde,avantderedevenirvertvif.
Ilcontinuaitàavoirl'apparenceféroced'unlionencolère-disparu,leboute-en-traindeservice,letypequiavaittoujoursquelquechosededrôleoudesarcastiqueàdire!
Etpourlapremièrelois,Kyliecompritpourquoitoutlemondeavaitunpeupeurdelui.
-Tun'aspasfaitçapourmoi?demandaMiranda,quinecomprenaitmanifestementpaslafureurqu'ilportaitcommeunedeuxièmepeau.Parcequetuétaisjaloux?
Perryneluiréponditpas.Ilsecontentadelascruteretposasaproprequestion:
-Alors,c'estvrai?
-Qu'est-cequiestvrai?
-Tul'asembrassé!lançaPerry.Jenel'aipascruquandilmel'araconté.Jepensaisqu'ilvoulaitjustem'énerver,maisiln'arieninventé,n'est-cepas?Tul'asvraimentfait.Tul'asembrassé.
LesyeuxdeMirandas'agrandirentquelquepeu.
-Oui.
Lesilenceplanadansl'airmatinalchaud.
-Non,lâcha-t-elleétourdiment,etellesecoualatête,sesmèchesdecheveuxroses,vertesetnoiressemêlantàchacundesesmouvements.
Jenel'aipasembrassé.Ilm'aembrassée.
-Maistuluiasrendusonbaiser,l'accusa-t-il.
Kylieretintsonsouffle.Dellavintseposteràcôtéd'elleetluitenditlamain.Kylieacceptasonaideet,unefoisdebout,ellefrottadenouveausonderrière.
-Réponds-moi!exigeaPerry.
KyliereposalesyeuxsurMirandaetPerry.Latensionquiémanaitducouplesemblaitaspirertoutl'oxygènedansl'airetildevenaitpresqueimpossiblededétournerlesyeux.
-Çasentleroussi!observaDella.
Kyliecroisalesdoigtspourquetoutecettehistoireconnaisseundé-
nouementheureux.Etpourquelaseulechosequisenteleroussi,cesoitsesfessesendolories.
-Soishonnête,exigeaPerry.Mirandahésitaavantderépondre.
–Je...jenel'aipasembrassé.
Dellarapprochasatêtedel'oreilledeKylieetmurmura:
-Ellement.
Perryavançad'unpasversMirandaetlasondacommeilessayaitdedéciders'illacroyait.
-Pourquoiest-cequejenetecroispas?(Ilmarquaunepause.)Etmêmesitunel'aspasembrassé,tu
nel'enaspasempêché.
Mirandahésita,puissesépauless'affaissèrent,commesielleabdi-quait,etKyliecompritqu'elleavaitchoisidejouerfranc-jeu.
–Non,jenel'aipasarrêté.Et,oui,peut-êtrequejel'aiunpeuembrassé.Mais...
–C'esttoutcequej'aibesoindesavoir.
UnedouleurbruteetamèreemplitlesyeuxdePerryquichangèrentdecouleuret,l'espaced'uneseconde,Kylienepensaqu'àcettemêmesouffrancequ'elleavaitressentielorsqu'elleavaitcroiséTreyavecsanouvellecopinecolléeàlui.Puisilyavaiteul'épreuvedevoirMandyembrasserDerek.SansoublierlejouroùelleavaitapprisqueLucass'étaitenfuiavecFredericka.
-Cen'estpasjuste!lançaMiranda.
-Cen'estpasjuste,maisc'estsurtoutdommage,ditPerry.Çaauraitpuêtrebienentrenous.
Iltournalestalonsets'enalla.
IldevaitavoirparcouruunecentainedemètreslorsqueMirandaluicria:
-Çanet'intéressepasdesavoirpourquoijenel'aipasarrêté?
Perryseretourna:
-Cequim'intéresse,c'estsurtoutdesavoirpourquoitucroisqueçapourraitm'intéresser.
LesparolesdePerryinterloquèrentMiranda.Ellefitplusieurspasverslui.
–J'ailaisséKevinfaireparceque...j'enavaismarred'attendrequetum'embrasses.
-Vraiment?
Perryparcourutlesquelquesmètresquileséparaientdelajeunefille.Ilpassasonbrasdroitautourd'elleetl'attiracontrelui.Ilnemarquapasdepause,n'hésitapasuneseconde.Ill'embrassa,maiscenefutpasunsimplebisousurlabouche.Kylieseditqu'ils'agissaitd'unvraibaiser,commeceluideDerek,laveilleausoir.Legenredebaiserqu'unefillepouvaitsentirjusqu'àsesorteils.EtvucommeMirandasecollaitàlui,Kyliedevinaquelesorteilsdecelle-cinerestaientpasinsensibles,euxnonplus.
–Waouh!murmuraKylie,etellesourit.
–Oui,waouh!(Dellas'approchad'elle.)JecroisquePerryvientdes'enfairepousserunepaire!
Kyliesemorditlalanguepournepasrire.
–Sic'étaitunfilm,ilyauraitunemusiquedefond.
–Jepourraischanter!proposaDella.
-Ettoutgâcher,rétorquaKylied'untontaquin.Jet'aientenduesousladouche.
Toutsourire,ellescontemplèrentlecouplequis'embrassait.
Perryfittombersesbrasetreculad'unpas.Lasoudainetéaveclaquellelebaisers'étaitachevésemblaitdéplacée.
EtKylienefutpaslaseuleàlepenser.Mirandaeutbiendumalàcomprendre,elleaussi.
PerryregardafixementMiranda;sonexpressionn'étaitpasvraimentcellequel'onpourraittrouversurlevisaged'untypequivenaitd'échangerunbaisertorrideavecunefille.LacolèreetladouleurqueKylieavaitremarquéesplustôtdanssonregardn'avaientpasétébalayéesparlebaiser.Perryparaissaitmêmeencoreplusfurieux.
-Ça,lançaPerrydontletons'accordaitàl'émotionvisibledanssesyeux,c'étaitjustepourtemontrerqueçaauraitvalulecoupdem'attendre.
-«Aurait»?fitMiranda,lavoixtremblante.
–Ouais,«aurait».
Perrytournalestalonsets'enalla.Maisiltenditlamaindroiteetluifitundoigtd'honneur.
-Qu'est-cequec'étaitcensévouloirdire?
–Devine!cria-t-ilsanss'arrêter.
Mirandaseretournad'uncoupversKylieetDella.Elleportaunemainàseslèvresetsesyeuxbrillèrentd'humidité.
–Ohmince!lançaKylie,lecœurserrépoursonamie.
-Enfoiré!hurlaDellaàPerry.
Holidaydévalalesentier.Elles'arrêta,lesregardatouteslestrois,puisPerryquis'enallait.
–Ques'est-ilpassé?Demanda-t-elle.
–Rien,réponditDella.
HolidaylaissaallersonregarddeDellaàMiranda,larmoyante,qui,paralyséesurplace,observaitPerry,auloin.PuisladirectricereposalesyeuxsurDella.
-J'aitoutentendu.
-OK...alorspresquerien,ditDella,avantdehausserlesépaules.
Holiday,commesiellelisaitenellelechamboulementaffectifdeMiranda,s'approchaetlapritdans
sesbras.
-Viens,allonsdiscuter.
-Quefais-tu?demandaDellaenentrantdanslacuisined'unedé-
marchechancelanteà2heuresdumatin.
Kylielevalesyeuxdel'écrandel'ordinateur.
–J'emploielesgrandsmoyens.
Dellareculad'unpas.
–Serais-tuentrainderefaireundecesrêvesgéniaux?
Kyliesourit.
-Non.JecherchecombienilyadeBrightenàDallas.
-Combiendequoi?
Dellas'assitàlatabledelacuisine.
-DeBrighten.Lenomdemonpère,c'étaitBrighten,etmamèrem'aracontéquesesparentsvivaientàDallasquandilssesontrencontrés.
CommeDanielestincapabledem'expliquercequejesuis,ilmefaudraledécouvrirtouteseule.
-Mais...jecroyais...Tunem'aspasditqu'ilavaitétéadopté?
-Si.(Kyliereposalesyeuxsurl'écranetfronçalessourcils.)Zut!IlyaplusdecentBrightendanslacirconscriptiondeDallas!Quiauraitcruquec'étaitunnomaussipopulaire?
-S'ilaétéadopté,alorsenquoicelat'aidera-t-ilàtrouvercequetues?
Dellasepenchapourregarderl'écran.
-Peut-êtrequecelavam'aideràretrouversesvraisparents.
–J'adoreraisêtreunepetitesourisquandtuaurascetteconversation
:«Salut,papyetmamie!Jesuislapetite-filledontvousn'avezjamaissul'existence,maismoi,jesaisquevousavezadoptémonpèrequiestmortavantmanaissance,etjemefichebiendevous,enfait,jesouhaiteconnaîtremesvraisgrands-parents.»
KylieregardaDellad'unairrenfrogné.
–Tum'esd'unegrandeaide,vraiment!railla-t-elle.
-J'appellejusteunchatunchat...
–Etbien,jenepréféreraispas.
Kyliefermalesyeuxettâchadeseraccrocheràl'infimeespoirquiluirestait.Maisaufondd'elle,ellecraignaitqueDellaaitraison.LeschancesdetrouverlesbonsBrightenétaientquasinulles.EtpourlespousseràluiparlerdesparentsbiologiquesdeDanielalorsqu'ellen'auraitmêmepasdûsavoirqu'ilavaitétéadopté,ilfaudraitsûrementplusqu'employerlesgrandsmoyens.
-Hé,ditDellaenluidonnantunpetitcoupdecoudedansl'épaule,imprimecesnuméros,etMirandaetmoipourronst'aideràlesappeler.
Kyliereposalesyeuxsurelle.
-Tuferaisça?
-Tum'asdonnétonsang.
-Ouais,c'estvrai,acquiesçaKylie.
Elleregardadenouveaul'écran,puisellelançal'impression.
-Laissez-moipartir!Laissez-moipartir!
Deuxmatinsplustard,quelquechoseréveillaKylieensursaut.Necomprenantpastrèsbienpourquoiellesedébattaitdanssonproprelit,elleouvritlesyeuxd'uncoup.Labuéequeformaitsonsouffleflottaitau-dessusdesonvisageendécrivantdesmotifssemblablesàdesserpents.
L'airglacialdanslapièceluidonnal'heure:l'aube.
Elleremontalacouettesursoncouetfermalesyeux.Etboum!Lerêvequ'ellevenaitdefairerevintl'écraser.
«Laissez-moipartir!Laissez-moipartir!»
Elleentenditsonhurlementenécho,commes'ilseréverbéraitdepuislesrecoinssombresdesachambre.Soncoeurbattaitlachamade,martelaitlesosdesapoitrinecommeunanimalprisaupiège.Papam,papam.
Elleserralacouettedanssesmainsetsebattitmentalementpourquelerêvenel'emportepasdenouveau.Seseffortsfurentvains.Lerêvedevintsaréalité.
Desliensluientaillèrentlesbrasquandonessayadelaligoter.Cillant,elletâchadefairelamiseaupoint,maissavisionsemblaitaffaiblie.
Toutparaissaitaffaibli.Elleavaitlatêtequitournait.Ellecomptaune,deux,voiretroissilhouettesflouesquisetenaientau-dessusd'elle.Ellebalançalesjambesenl'air,maisunemollesseirrésistibleentravasaforce.
Elletirasurlescordes,maislessilhouettesquisedessinaientindistinctementsemultiplièrent.Leursmainsattrapèrentsesjambesplusvitequ'ellenepouvaitlesbouger.Lesliensautourdesespoignetsseresserrèrent.Incapablederemuer,elleregarda,horrifiée,uneautresilhouettefloues'approcherd'elle,arméed'uncouteau.
-Non!
Sonhurlementlatiradesoncauchemar.Ouvrantlesyeuxsubitement,elleserralepoingetfixaleplafond,craignantquesiellebattaitdescils,onviennelareprendre.
-Justeunrêve,justeunrêve.
Ellerépétalesmotsinlassablement.Roulantsurlecôté,elletâchadeselever,maislesvertigesdesonrêvetourmentaientàprésentsoncorpspourdebon.Elleretombasursonlit.
–Justeunrêve,justeunrêve.
Ellecomptasesinspirations,sesexpirations,etcenefutquelorsquelatempératurechutadanslapiècequ'elleessayadeserelever.Lavaguedestupeurétaitpassée,maislapaniquepersistait.Sonespritpassaenrevuelesimageseffrayantes.Puiselleserenditcompte,horrifiée,quedanslerêve,elleétaitlafemme.Elleétaitlefantôme.
Elles'emparadesonjeanetl'enfilasoussachemisedenuit.Sansprendrelapeinedemettredeschaussures,ellesortitdesachambreàlahâte,puisdubungalow.Soncœurcontinuaitàbattrelachamadequandelleparvintaupieddesmarchesextérieures.Endépitdel'heure,l'obscuritéplanaitcommeunegrandecapesurleciel;seuleunefaiblelueurdé-
chiraitl'horizon,àl'est.
EllefixalecheminquimenaitchezHoliday,puissesouvintquecelle-ciavaitdéclaréqu'elleserendaitaubureaudèsl'aube.
Virevoltantsurelle-même,Kyliedescenditlesentierencourant.Lafacilitéetlavitesseaveclesquelleselleavançaitauraientdûlaréconforter,maisellesneservirentqu'àluirappelerquetoutchangeaitdanssavie.Etellen'avaitpaslumoindreidéedel'endroitoùceschangementsallaientlamener.
Ellesetrouvaitàmi-chemindubureauquandsespoumonsfinirentparréclamerplusd'oxygène.Respirantprofondément,elleplialégèrementlesgenouxetposalespaumessursescuisses.Fixantduregardsespiedsnus,ellesedémenapourempêcherlesimagesdesesrêvesderepassercommeunmauvaisfilmdanssatête.
-Justeunrêve,murmura-t-elledanslesilenceobscur.
Etcefutàcemoment-làqu'elleleremarqua.Lecalme.Lesilencedemort.
Legenredesilencequisignifiaitqu'ellen'étaitpasseule.L'absencedefroidluiindiquaquecen'étaitpasunesprit.Ellesesouvintduvampirequiavaitosépénétrerdanslecamp.Celuiqui,auxdiresdeBurnett,auraitpulacroquersitelleavaitétésonintention.Avait-ilchangéd'avis?
Ellesetintbiendroite.Sonpremierinstinctfutdecourir.
Sondeuxième,dehurler.
Sontroisième,moinsfortquelesdeuxpremiers,futdesecomporterengrandefilleetd'affronterquiquecefût-ouquoiquecefût.
Avantqu'ellen'envisagepleinementl'optionnumérotrois,lemondeautourd'elleseréanima.Trouvantduréconfortdanslechantdesgrenouilles,d'unoiseaude-cide-là,etlegazouillementdesinsectes,ellechassalapaniquedesapoitrine.Pasdedoute,cesderniersjoursl'avaientrenduelégèrementméfiante.Unesecondedesilencedanslasymphoniedel'aubenevoulaitpasdirequ'onlasuivait.
Entoutcas,pasunvampire.Pouruneraisonquelconque,elleserappela...Elleposalesyeuxsurlebordduchemin,oùdesarbressedressaientdemanièreimposante,commes'ilsgardaientlesbois.Pasd'yeuxdorésdeloupquilaregardaientfixementdansl'obscurité.Pasdecréaturesdelanuitnonplus.Àl'évidence,laseulechosequilasuivaitencemoment,c'étaitsapropreparanoïa.Renforcéeparlecauchemar.
Expirantl'oxygènequ'elleretenaitdepuislongtemps,ellerepritlesentierdansl'autresens.Elleavaitparcouruquelquesmètresquandellel'entendit.Avantqu'ellenepuisseréagir,lecoupdeventdedébutdematinéepassadevantelleàtouteallure.
Prêteàsauversapeau,nepensantqu'auxvampiresescrocsetdéterminéeàprouverqu'ellen'étaitpasuneproiefacile,ellelevalesbras.
Alorsellelevit.
Pasunvampire.
L'immenseoiseau-uncroisemententreungrandhéronbleuetunecréaturequiavaitdûexisteràlapréhistoire-posasespattesdevantelle.
Ilbattitdesesailes,quidevaientavoiruneenvergurededeuxmètres.
Choquéeetincrédule,
Kyliehaletait.Lachoseladominaitd'unebonnesoixantainedecentimètres.Sanssavoirquefaire,Kyliereculad'unpas.Lesétincellesseformèrentimmédiatement.
Croisantlesbrassursapoitrine,ellesesentitidiotedenepasavoirdevinésur-le-champ.
-Cen'étaitpasdrôle,siffla-t-ellelorsquePerryapparut.
-Qu'est-cequin'étaitpasdrôle?demanda-t-ilsuruntonsérieuxqu'elleavaitraremententenduchezlui.
-Tum'asfichuunedecestrouilles...c'esttout.J'enaiplusquemarrede...
-Désolé.Jenevoulaispastefairepeur.Jet'aivuecourir.Jetenaisàm'assurerquetoutallaitbien.
Elleignoraitsic'étaitsontonousonexpression,maisellesavaitqu'illuidisaitlavérité.Ilneluifaisaitpasdefarce.Ilétaitréellementinquiet.
-Toutvabien.
Pourtant,quandelleregardasesyeuxplusattentivement,elleserenditcomptequerienn'allait.
Perry,leboute-en-traindeservice,souffraiténormément.Kylievoyaitcettemêmedouleurqu'elleavaitvuedanslesyeuxdeMiranda.Etc'étaittellementbête!S'ilstenaienttantl'unàl'autre,pourquoinepassaient-ilspasoutreàtoutecettehistoireavecKevin?
-Ellet'aimevraimentbien,Perry,déclaraKylie.
-ElleaimebienKevin,aussi.
-Ellen'aimepasKevin.Ill'aembrassée,c'esttout.Etvousdeuxnesortiezmêmepasensemble.
-Ellesavaitqu'ellemeplaisait.Jem'asseyaisàcôtéd'ellepresquetouslesjoursaudéjeuner.
-Ouais,maisunpetitcopainestcenséfaireplusques'asseoiràcôtédetoiaudéjeuner.
-Jesais,rétorqua-t-il,piquéauvif.Etj'aurais...J'attendaissimplementlebonmoment.
–Etpourquoimaintenant,cen'estpaslebonmoment?
–C'esttroptard,répondit-il.
Ellesecoualatête.
-Tuvaslaisserunbaisersemettreentretoietquelqu'unquicomptevraimentàtesyeux?Serais-tuàcepoint...
-Têtu?finit-il.Oui,c'estaussiça,êtreunmétamorphe.Ceàquoituneconnaisabsolumentrien,manifestement,vuquetuasfaillitefairetuer.
-Maissiellecomptepourtoi,alors...
-Comptait,rectifia-t-il.Ellecomptaitpourmoi.Mirandaappartientaupassé.(Depetitesétincellesdelumièresemirentàseformerautourdelui.)Oh,reprit-il,mercid'avoiressayédemeprotégerl'autrematin.
Mais,sérieusement,nerecommenceplusjamais.
L'oiseaugéantréapparut.QuandilpassadevantKylie,lebattementdesesailesfitvolersescheveuxet,enmêmetemps,unedouleurintensepalpitaaucreuxdesonventre.
QuandKyliepritlederniervirage,elletombasurlalumièredoréequiinondaitlafenêtredubureau.
Elles'arrêtaetsecontentadelaregarder,ensesouvenantdel'expressionmornedanslesyeuxdePerryetensouhaitantlachanger.
Gravissantlesmarches,elleouvritlaporteetcrialenomdeHolidayafinquecelle-cines'inquiètepasetsachequiluirendaitvisiteàcetteheureindue.
-Dansmonbureau!hurla-t-elle.
Kylieentradanslapièce.Holidayluifitsignedes'asseoir.Lajeunefilleselaissatombersurlachaise.
-Tuvasbien?demandaladirectriceenpassantuntasdelettresenrevue.
Kyliesoupira.
-Mirandadéprimeencore.JeviensderencontrerPerryetj'aiessayédeluiparler,maisilrefusedem'écouter.Pourtant,ilal'airaussiabattuqueMiranda.Ilneplaisantemêmeplus.Dellavaavoirsesrègleset,ducoup,ellen'aplusdepatiencevis-à-visdeMirandaquinesouhaitequemangerdelaglaceenpleurnichantparcequ'elleaperduPerry.
Kylies'arrêtaunesecondepourreprendresonsouffle.Puisellepoursuivit.Elleradotait,maisc'étaitplusfortqu'elle.
-Maiscen'estpasvraimentMirandanisonsyndromeprémenstruelquimettentDelladansuntelétat.C'estl'idéederentrerchezsesparentspourleweek-end.OrMiranda,mêmequandellenedéprimepas,n'ajamaisaimélessautesd'humeurdeDella.Ducoup,maintenant,cesdeux-làmenacentdes'arracherlecœuretdeledonneràmangeràmonchat.
Enfait,non,jecroisqueDellavoulaitlefoiedeMiranda,etMiranda,lecœurdeDella.Donc,pourrépondreàtaquestion...non,rienneva.
Holidaylevalesyeuxdesoncourrieretditunseulmot:
-Intéressant.
–Qu'est-cequiestintéressant?
KylieserevitvaguementdanslebureaududocteurDay,quandcelle-cil'analysait.
Holidayreposalesyeuxsursoncourrier.
-Plusieurschoses,àvraidire.(Ellemitunelettredecôtéavantdereleverlesyeux.)Maiscommençonsparlefaitquejenet'aipasdemandécommentMirandaallait,niDella,niPerry.Jet'aidemandécommenttoi,tuallais.
-Etdonc,jesuisunefêléeparcequejepenseàmesamis?s'enquitlajeunefille,brusquementagacée.
-Ehoui,elleauraitbientôtsesrègles,elleaussi,donclesyndromeprémenstruelpouvaityêtrepourquelquechose.Oulacentained'autresproblèmesquipesaitsursesépaules.
–Jenevoulaispasinsinuerquetuétaisunefêlée!
LetondouxetbienveillantdeHolidayexaspéraitplusKyliequesonattitudedepsychanalyste.Sûrementparcequ'illuidonnaitl'impressiond'êtremoinsunetaréequ'unegarce.
Holidayfittombersonmentondanssesmains-ungestetellementholidesquequeKylieavaitlasensationquesonmentonreposaitenpermanencedanssamain.
-J'insinuaisquetutecachesàtoi-mêmetespropresproblèmesenteconcentrantsurceuxdesautres.
KyliesesouvintquesonexcursionmatinaledanslebureaudeHolidayn'étaitpasfranchementliéeàPerryniàMiranda.Alorsd'accord,Holidayavaitraison.MaisKylien'étaitpasprêteàlereconnaîtretoutdesuite.
-Maisbon,peut-êtrequejesuissimplementquelqu'undegentil!
Kylies'enfonçaencoreplusdanssachaiseetregrettad'êtredemauvaispoil.AucundesesproblèmesnepouvaitêtreimputéàHoliday,etmême,celienquiserenforçaitentreellesdeuxétaitsûrementl'unedesrareschosespositivesdanslaviedeKylieàcemoment-là.Pourcetteraison,elleponctuasaphrased'unsourired'excuse.
-Gentille?Oh,jen'endoutepas!(Holidaysefenditd'ungrandsourire.)Essayonsdoncunedernièrefois:commentvas-tu,Kylie?
Kylies'assitbiendroiteetposasescoudessurlebureau.
-Combiendetempsas-tu?
-Toutletempsdonttuaurasbesoin.
Holidaylaissaquelquessecondess'écouler,puisdemanda:
-Quesepasse-t-ilentreDerekettoi?
-Rien.Pourquoi?
Holidayarquaunsourcilméfiant.
-Jet'aivuesortirendouceduréfectoirehiersoirquandilestentré,ettuasfaitlamêmechoseaudîner.
-Jenevoulaispasluiparler,voilàtout.
C'étaitlavérité-enpartie,toutdumoins.EllenesouhaitaitpasnonplusquequiconquedouédelacapacitédeliresessentimentsoudesentirseshormonessachequelesimplefaitderegarderDereklamettaitdanstoussesétats.Jusqu'àcequ'ellepuissemaîtrisersespenséesim-prévisibles,mieuxvalaitnepassetrouvertoutprèsdeluiaumilieud'unefoule.Ouseuleaveclui,s'avoua-t-elle.Ehoui,tôtoutard,elledevraitl'expliqueràDerek.Tard,depréférence.
-Alors,quelquechosenevapas?demandaHoliday.
Kyliecroisalesbrassursapoitrine.
-Tunem'aspasditdeveillerànepas...(Ellenetenaitpasàleformulerhautetfort.)Tum'asprévenuedefaireattentionquandilsetrouvaitdanslesparages,etmaintenantquejefaisattention,tufaiscommesij'avaistort.Qu'attends-tudoncdemoi?
Holidaytorditseslèvres,réfléchissant.
-Attention,oui.Maisjenevoulaispasdirequ'ilfallaittul'évites.
-Peut-être,maispourl'instant,c'estmafaçondefaireattention.Degérerça.
Holidaylevalamain.
-Bien.Commetuveux.(Ellemarquaunepause,puislaissaéchapperunautresoupirquiindiquaitàKyliequ'ellen'approuvaitpas.)As-tudéjàparléàtonbeau-père?
Kylierouladesyeux.
-Mamèret'aencoreappelée?Franchement,jenecomprendspaspourquoielletrouvequec'estunesibonneidéequejepardonneàcetype,alorsqu'ellen'apaslamoindreintentiondel'excuseraucoursdusiècleprochain!
LabouchedeHolidaysetorditdenouveauversladroite,commesielleréfléchissaitàcequ'elleallaitdire.
-C'estdetamèrequ'ildivorce,pasdetoi.
Ouais,samèreavaitdéclaréplusoumoinslamêmechose,maisKylien'yadhéraitpas.
-Jenesuisabsolumentpasd'accord.(Elleserevoyaitencorelesupplierdelalaisserpartirvivreaveclui.Maisnon,iln'avaitpasvoulud'elle,etpourquoi?EllereposalesyeuxsurHoliday.)Mamèret'a-t-elleaussipréciséqu'ilcoucheavecunefillequin'aquequelquesannéesdeplusquemoi?
-Non.Maistoi,oui.Lejouroùonestalléesmangeruneglace.(Lacompassionenvahitsesyeux.)Écoute,Kylie,jenedispasqu'iln'arienfaitdemal.Maistoutdemême,celanevousconcernepastouslesdeux.
Sijelaissaislarelationentremonpèreetmamèreinfluersurmessentimentsenverseux,jelesdétesteraistouslesdeux.
-Jesuisdésolée,maisjenesuispasdutoutd'accord.Peut-êtrequeçanenousconcernepas,luietmoi,maiscequ'ilafaitm'atouchée.Etàbiendeségards.Parexemple,mamèrem'aappeléehierpourmedirequ'elleenvisageaitdevendrelamaison.Celleoùj'aigrandi,celleque,toutemavie,j'aiappeléemonchez-moi.
Holidaysecaladanssachaise.
-C'estdur.Jemesouviensencorecommejemesuisénervéequandmamèreavendunotremaison.Mais...
-Iln'yapasde«mais»,répliquaKylie.Mamèrenedevraitpasmepousseràfairequelquechosequ'ellen'arrivemêmepasàfaire.Ellenepeutpasluipardonner.Peut-êtrequemoinonplus.Alorsdis-le-luilaprochainefoisqu'elleappellera.Sinonjem'enchargerai.
Holidayfronçalessourcils.
-Cen'estpastamèrequiatéléphoné,maistonbeau-père.Etiladitque...
-Sérieux?Ilt'aappelée?(Kyliesesouvintdelahontequ'elleavaitressentiequandsonpèreavaitdraguéHoliday,béatdevantellecommesielleétaitunbonbonetqu'iladoraitlesucre.)Jet'enprie,nemedispasqu'ilt'ademandédesortiravecluiniriendecestyle?
–Non,ilavaitl'airsincèrementinquiet.Ilm'aracontéqu'iln'arrêtaitpasdet'envoyerdese-mailsetdet'appeler,maisquetunerépondaisjamais.
-S'ilstressaittellement,ilpourraitvenirlejourdesparents.Maisest-cequ'illefait?Non.Ettusaispourquoi?Jepariequec'estparcequesacopineneveutpas.Sesparentsneluidonneraientsûrementpaslapermissiondesortirdelaville!
-Oupeut-êtrequec'estparcequ'ilpensequetun'aspasenviedelevoir.(Holidaysecoualatête.)Jecrois...quetudevraisessayerdeluiparler.(Ellesemorditlalèvreetsabouchesetorditdenouveausurladroite.)Tuconnaisdéjàmonavissurlaquestion,etplutôtdeuxfoisqu'une.Jecroisaussiquetuchoisislafuitepouréviterd'affrontertoutcequinevapasdanstavieencemoment.Tonpère,etmaintenantDerek.
Etfranchement,permets-moid'ajouterquel'évitementestunepiètreexcusepournepasregarderleschosesenface.Jelesais,parcequejel'aidéjàpratiquéunefoisoudeux.
-Ouais,réponditKylie,quirepassaitenmode«garce»,bienmalgréelle.Maisjusqu'àcequ'uneautreméthodepouraffronterlesproblèmesapparaissed'uncoupdebaguettemagiquedansmonsacdeprestidigita-trice,celle-cidevrafairel'affaire.
ElleavaitpresqueenviedesedéfendreetderétorqueràHolidayqu'ellen'évitaitriendutout.ElleavaitpasséunjouretdemiàappelerlacirconscriptiondeDallaspouressayerdelocaliserlesparentsadoptifsdesonpère.Pourqu'ellepuisseretrouversesvraisparents.Pourqu'elledé-
couvreenfincequ'elleétait.
Holidayfronçalessourcils.
–Nousdevonstousapprendreàladure,n'est-cepas?
–J'imagine,réponditKylie,quisedemandaitsiçapourraitdevenirencoreplusdur.Simplement,jenesuispasprêteàaffrontermonpère...
monbeau-père,nicequejeressenspourDerek.Est-cetroptedemanderdem'accorderunsursis?
-Non,cen'estpastropmedemander.Maisengénéral,plusturemetsunproblèmeàplustard,plusilestdifficileàrésoudre.Parfois,ilsuffitd'affronterleschoses.Monpèreavaitl'habitudededirequ'ilfallaitregarderlesproblèmesenfaceetleurcracheràlafigure.
–Jen'aijamaismaîtrisél'artdecracher,réponditKylie.
Holidaysourit,puisjetauncoupd'oeilàsoncourrier.
Dansunsoupir,ellelevalesyeux.
-Veux-tuaussil'éviter?
Ellepoussaunelettresurlebureau.
-Quoi?
Kyliefixaduregardl'enveloppeetreconnutlenomgriffonnédansuneécriturefamilière.CelledeLucas.Illuiavaitécrituneautrelettre.
UnepartiedeKylievoulaitrepousserlalettre.N'avait-ellepaspromisd'oublierLucas?EllesavaitqueHolidaynelaforceraitpasàlaprendre.Kylien'avait-ellepasdéjàbeaucoupàfaireencemoment?
Pourquoiaccepterencored'autressoucis?
Holidayremitlalettredecôtésursonbureau.Levantlesyeuxsurelle,Kylies'attendaitàliredeladésapprobationdanssonregard,parceque,unefoisdeplus,ellen'avaitpasenvied'affrontersesproblèmes.
Maistoutcequ'elleydécela,cefutdel'empathie.
-Jenesuispassûredevouloirlalire,avouaKylie.
-Pourquoi?
–Ils'esttiréavecuneautre.
-Jenecroispasqu'ilconsidèreFrederickacommesa...
-Maiselle,si.Etsielleluisautedessus,ehbien...c'estunmec.
-Jesais.Toutefois,touslesgarçonsne...
-Maiscertains,si.Etfaireladifférence,c'estcommelesmaths...
c'estdifficile.Tupensesquetuastoutcompris,puistuterendscomptequetut'estrompée.Etn'essaiepasdemesoutenirlecontraire,parcequec'estlaraisonpourlaquelletunetenterasmêmepaslecoupavecBurnett.
Holidayfitretombersonmentondanssapaumeetnediscutapasl'affirmationdeKylie.Aprèsplusieursminutesdesilence,elledéclara:
-Jepourraistrèsbienlarangerdansuntiroir,etsitudécidesdelalireplustard,tupeux.
Oui,Holidaypourraitlefaire.MaisKyliepourrait-ellevraiments'enallersansemporterlalettre?Pourrait-ellefairecommesiLucasnecomptaitpaspourelle?Commesiellenes'étaitpasinquiétéepourluidepuissondépart?Àcausedecequ'ilnepourraitpasluidireetparcequ'unepartiedecequ'ilnepouvaitpasluidireconcernaitFredericka...
Etsielles'intéressaitencoreàLucas,qu'éprouvait-elleenréalitépourDerek?EtDerekjouait-ilavecsessentiments?
Ohnon!Saviepourrait-elleêtreencoreplusenvrac?
Autantprendrelalettre,etadviennequepourrait.
Kyliel'attrapasouslapaumedeHoliday.Aprèsl'avoircontempléedurantquelquessecondes,ellelapliaetlafourradanslapochedesonjean.Plustard,seule,quandelleauraitenviedecracheràlafiguredeceproblème,elles'ymettrait.
Lorsqu'ellelevalesyeux,Holidayhochaitlatêtepourluiconfirmerqu'elleavaitprislabonnedécision.MaisKylien'enétaitpassûre.
Commedetrèspeudechosesdanssavie,encemoment.
LesilencegênantenvahitdenouveaulapièceetHolidaypassaàunautresujet,toutaussidéconcertant.
-Dunouveauaveclefantôme?
–Dunouveau,oui.Del'utile,non.
Kyliefronçalessourcils;elleauraitbienvouluéviterceproblème,commeellel'avaitfaitavecsonbeau-pèreetDerek.Maislaviolenceetlamenacequevéhiculaitlefantômeneluilaissaientpasgrandchoix.
–Jecroisquesesravisseursl'onttorturée.
-Aïe!rétorquaHoliday.Ettupensesqueças'estvraimentpasséouquec'estjusteellequiessaiedetecommuniquerquelquechose?
-Àmonavis,ças'estpassé.(Kyliesemorditlalèvreetsongeaàlamiseengardedufantôme-celaarriveraitàquelqu'unqu'elleaimaitsielleneparvenaitpasàl'arrêter.)Çaparaissaitsiréel,unpeucommemonrêvedanslequelDanielsefaisaittuer.J'étaiselle,danslerêve.Etilss'approchaientdemoiavecdescouteauxbizarres.J'avaisl'impressiond'êtredroguée,etquandj'aiessayédemedébattre,ilsm'ontligotée.
Enserappelantlaterreurqu'elleavaitéprouvée,Kyliesentitsonrythmecardiaques'accélérer.L'angoisseenvahitdenouveausapoitrine.
Holidayluitouchalamain.Àsoncontact,unechaleurapaisantegagnasonbras.Lapeurquiavaitsubmergésoncoeursevolatilisa.
Kylielevalesyeuxsurladirectrice.
-Merci,maisçaneréglerarien.C'estcommeunpansementsuruneblessureparballe.
-Jesais.(Holidayfronçalessourcils.)Maisquandtoutcequetupeuxoffriràquelqu'un,c'estuncontactréconfortant,tuveuxleluioffrir.
Kylielaissaéchapperunprofondsoupir.
–Quesepassera-t-ilsijenetrouvepasdesolution?
LamaindeHoliday,surlepoignetdeKylie,seréchauffa.
-Tuadmetsquetuasfaittoutcequiétaitentonpouvoirpourtâ-
cherdel'arrêterettuvasdel'avant.
L'énormitédesparolesdesonamie,assortieàlaresponsabilitéquireposaitsursesépaules,futbrusquementtroppourelle.Elleôtad'uncoupsamaindesouslapaumedeHoliday.
-Non...jenepourraispas...jenepourraispaslesupporter.C'estvrai,sijecomprendsbiencequ'elle
essaiedemedire,quelqu'unvamourir.Mou-rir,etenplus,ceneserapasunemortfacile.
TouslesproblèmesdanslaviedeKylierebondirentautourd'elle,commedesballesdeping-pong.Deslarmesemplirentsesyeux.Elleavaitencoremalquandellepensaitauxfunéraillesdesagrand-mère-
ellenepouvaitpasperdrequelqu'und'autre.
Echouern'estpasenvisageable.
L'espritdeKyliesemitàtourneràcentàl'heure,essayadetrouverqui,parmiceuxqu'elleaimait,pourraitêtreendanger.Samère?Quelqu'unchezelle?Ouiciaucamp?CepourraitmêmeêtreHoliday.Ohnon!Etsic'étaitDerekouLucas?Ellejetauncoupd'oeilàlaporteetréprimaledésirirrésistibledes'enaller.
Holidays'éclaircitlagorge.
-Autantnousn'avonsjamaisenvied'échouer,autantnotredonnenousgarantitpasd'aiderforcémenttoutlemonde.Parfois,nousdevonsaccepterdenepaspouvoirtoutarranger.
Kyliesecoualatête.
-Peut-êtrequetoi,tupeuxl'accepter,maispasmoi.(Ellesemorditlalèvrejusqu'àcequ'elleaitmal.)J'auraisdûrejetercedon.Jenepeuxpaslefaire.J'auraisdûlerenvoyeravecunmotquiauraitdit:«Mercibien,maisnon.»(Lenœudgrossitdanssagorge,submergeasesamyg-dales.)Est-cequ'ilesttroptardpourlerefuser,maintenant?
–J'enaibienpeur,réponditHoliday.Tut'esouvertequand...
Kylieserelevad'unbond,sivitequelachaiseenboisserenversa,emplissantlepetitbureaud'uncraquementbruyant.
–Kylie,attends!
LavoixdeHolidaypoursuivitKyliequiseruaverslaporte,maisellen'yfitpasattention.Tantpis.Elledevraittrouverunesolutionpourdé-
chiffrerlemessagedufantôme.
Elleledevrait,parcequesiellenelefaisaitpas,quelqu'unqu'elleaimaitmourrait,etça,Kylienepourraitpaslesupporter.
Lagorgetoujoursnouéed'émotion,Kyliegravitlesmarchesdesonbungalowjusteaumomentoùlesoleilmontraitenfinleboutdesonnezdanslecieloccidental.
Leraidelumièredoréeprojetasonombreallongéesurleperron.
Quandellefitunautrepas,lesoleilavaitdûs'éleverdanslecielcarsonombresemblaitdansersurlesplanchesduporche.Lesombresquidansaientluifaisaientpenseraux...cascades.
Kylieretintsonsouffle.Elledevaitserendreauxcascades.Aussifouquecelapûtparaître,c'étaitcommesiquelquechoseluidisaitqu'elleytrouveraitlesréponses.Ellelaissal'idées'enfoncerdanssoncerveaufatigué.Etcommelesoleildanssondos,lapremièrelueurd'espoirgranditpeuàpeu.
Inspirantungrandbold'airparlenez,ellesesentitbrusquementrevigorée,stimulée.
Ellepourraitlefaire.Simplement,ellenevoulaitpass'ycollertouteseule.Sonregardsereposasurlaportedubungalow.Pourquoidevrait-elleagirensolo?Elleavaitdesamies.Qu'ils'agissedefantômesoupas,ellesl'aideraientsielleleleurdemandait.
Bond'accord,elleleuravaitdéjàproposéd'yalleretellesavaientca-tégoriquementrefusé,maiscettefois,c'étaitdifférent.Cettefois,ellelesimplorerait.Ellesaccepteraient,n'est-cepas?Iln'yavaitqu'unefaçond'enavoirlecœurnet.
Ellepassaleseuilàtouteallure,esquivaSocksquiadoraitseschevillesetouvritlaportedelachambredeDellad'uncoupbrusque.
-J'aibesoindetoi,réveille-toi!
ElleregardaDellaleverlatêteetlascruterd'unairendormi.Ellen'étaitpasdumatin.
Ensuite,KylieseprécipitachezMirandaetouvritlaporteàlavolée.
–Miranda,réveille-toi!J'aibesoindevous,lesfilles!
Mirandas'appuyasuruncoude.Sesyeuxétaientbouffis
-commesielleavaitsanglotédanssonoreillertoutelanuit,cequ'elleavaitd'ailleursprobablementfait.Kyliefuttristepoursonamieetellefaillitdire:«Cen'estpasgrave.»Maiselleréprimal'enviedecapituler,carelletenaitplusquetoutàcequeMirandaetDellal'accompagnent.Etpeut-êtreDellaavait-elleraison:ilétaittempsqueMirandacessedebroyerdunoirettranscendeladouleur.
-Jet'enprie,insistaKylie,avantqueMirandanepuissegeindre.
Kylieallalesattendreàlatabledelacuisine,maiselleétaittropinquiètepours'asseoir.Alorsellefitlescentpasenattendantquesesdeuxmeilleuresamiesselèventetqu'ellepuissecommenceràlessupplier.
-Çaaintérêtàêtreimportant!lançaDellaenentrantdanslacuisined'unpaschancelantavantdes'affalersurunechaise.Tusaisl'heurequ'ilest?Mêmepas6heures!C'estlàquejerécupèrelemieux!
Mirandasortitdesachambrequelquessecondesplustard,entee-shirt,shortetchaussonslapin.Kylielesregarda:lesoreillesrebondis-saientàchacundespasdelajeunefille,tandisque,encoreendormie,Mirandasedirigeaitversunechaisevideentraînantlespieds.Unefoisinstallée,ellelevalesyeux:
-Quesepasse-t-il?marmonna-t-elle.
-Nousformonsuneéquipe,n'est-cepas?ditKylie.Noussommeslàlesunespourlesautres.C'estbiencequenousavonsdit?
–Qu'est-cequimefaitpenserquec'estuncoupmonté?
Dellafittombersatêtesurlatableenchêneetsonfrontheurtaleboisdansunbruitsourd.Àsaplace,n'importequiauraitprobablementétéassomméouseseraitaumoinsretrouvéavecunebellebosse.Maispasunvampire.
-Dis-nouscequisepasse,luiintimaMiranda.
Ellecroisalesbrassurlatableetposalementonsursonpoignet.
Sescheveuxmulticoloresdécrivirentunéventail.
KylielaissaallersonregarddeMirandaàDella,levisagetoujourscolléàlatable,etsoncœurbattitunpeuplusvite.Siellesrefusaient,çalapiqueraitauvif.
Dellaavaitdûentendrelemartèlementducœurdesonamie,carellelevalatêteetlaregardaintensément.
-Crachelemorceau,Fantômette!Çacraintàcepoint?
Déglutissant,Kylies'exécuta.Etcrachalemorceau:
-Ilfautquevousm'accompagniezauxcascades,touteslesdeux.
J'aimeraisjuste...
-Ohquenon!réponditDella.
-Mêmepasenrêve,ajoutaMiranda,quis'assitbiendroite.
-Maisjedoisyaller!insistaKylie.
-Alorsvas-y.
Dellaluidésignalaportedelamain.Kylieavalalenœuddanssagorge.
-Jeneveuxpasyallerseule!
-Etdonc,tusouhaitesquenousnoussacrifions,rétorquaDella.
–Ilnesepasserarien.
-Alorspourquoidevons-noust'accompagner?s'enquitMiranda,unemouedésapprobatricesurleslèvres.
-Iln'arriverariendegrave.
Kylieselaissatombersurunechaise.Leurattitudeluifaisaitperdreespoir.
-D'aprèsqui?demandaDella.
-D'aprèsmoi,réponditKylie.C'estjusteque...que...jen'aipasenvied'yallertouteseule.
-Parcequetuesmortedepeur,insistaDella.Etpourunesacréebonneraison:tunesaispascequefontlesangesdelamort!
Kyliehésita.
-Cesontceuxquijugentlessurnaturels,finit-ellepardire.
Ellerépétaitcequ'onluiavaitraconté,maisenvérité,ellenecomprenaitpascomplètementlesangesdelamort.Commentlepourrait-elle,alorsquepersonnenesouhaitaitvraimentparlerd'eux?Enfin,personneàpartHoliday,quisebornaitàraconterqu'ellen'enavaitjamaisrencontréunseul.
-Oui,cesontceuxquinousjugent,etparfoisilsadministrentaussilasanction,ditMiranda.Jeconnaissaisunefille,Becca.Elle...s'amusaitàjeterdessortssurceuxquil'énervaient.Etqui,enréalité,neleméritaientpas.Alors,peut-êtrequ'elleétaitméchante,maisbon,sessortsn'étaientpassiterribles.Unjour,alorsqu'elleétaitsortie,sesvêtementsontprisfeu.Pouf!D'unseulcoup,elleestpartieenfumée!Aujourd'hui,elleestdéfiguréeettoutlemonderacontequecesontlesangesdelamortquiluiontdonnéunebonneleçon.
-Oupeut-êtrequelqu'unàquielleavaitjetéunsortetquiluiasimplementrendulamonnaiedesapièce!rétorquaKylie.
–Leconseildessorcièresainterrogéuneparuneses«victimes»:toutesdéclaréesinnocentes.
Kyliesecoualatête.
-Nousnesavonsmêmepassilesangesdelamortexistent.Siçasetrouve,cenesontquedesfantômespuissants,décrétaKylie,quirépétaitcequeHolidayluiavaitdit.
SiDellaetMirandaavaientétéaucourantnefût-cequedelamoitiédecequeDanielavaitfait-ill'avaitentraînéedanssesrêvesenlafaisantentrerdanssoncorpspourqu'ellepuisserevivresamort-,ehbien,ellespenseraientprobablementqu'ilétaitunangedelamort.
Dellamitsachaiseenéquilibresurdeuxpieds.
-Situnecroispasàleurexistence,pourquoiveux-tuquandmêmeyaller?
-Parceques'ilyalamoindrechancequ'ilsexistent,ets'ilssontpluspuissantsquelesfantômesnormaux,alorsilspourraientbienm'aideràsauverquelqu'unquej'aime.
Ellen'avaitjamaisexpliquécelaàDellaniàMiranda.Commentpouvait-ellelefairequand,àlaminuteoùellesentendaientlemot«fantôme»,ellesflippaientcommedesfolles?
-Sauverqui?demandaDellaqui,toujoursperchéesursachaiseenéquilibre,semitàpasserlapièce
enrevuecommesiellesavaientdelacompagnie.
-Jenesaispas.Çapourraitêtretoi.(KyliesondalesyeuxnoirsdeDella.)Outoi.(ElledésignaMiranda.)Ilyàunemortequin'arrêtepasdemedirequequelqu'unquej'aimevamourir.Etquec'estàmoide...
-J'espèrequecen'estpasl'unedenous!déclaraMiranda.
Dellas'étrangladerire.
-Siçasetrouve,c'estbienl'unedenous,etnousmourronsparcequetuvasnousoffrirensacrificeauxangesdelamort!
-Tusaisquejeneferaisjamaiscela.
Lafrustrationbourdonnaautourdesonventreencoreplusfortqu'avant.Elletapadesonpiedgauchenusurlecarrelage,tâchantd'êtrepatiente,mais,cesjours-ci,ellesemblaittoucherseslimites.Dellasecoualatête.
-Cen'estdéjàpasfaciled'accepterquedesfantômesviennenttoutletempsterendrevisite,maispartircarrémentàlarecherchedesangesdelamort...(Ellefittomberlachaisedansungrandcoupsec.)Jeneveuxpasmeretrouveravecdescicatricespartoutsurlafigure!Pasquestion.
Kyliefoudroyasesamiesduregard,touràtour.
-Trèsbien.Mêmes'ilsexistaient,qu'avez-vousfaitl'uneoul'autrequisoitsigraveaupoint...qu'ilsvousmettraientlefeu?(Ellelançauncoupd'oeilàMiranda.)Tunejettesplusdesorts.(ElleposalesyeuxsurDella.)Ettoi,tune...
-Tunesaispascequej'aifait!lançaDellad'untonsec,lesyeuxrougeoyantdavantage.Merde,jenelesaismêmepas,moi!Ilyaunmomentoù,quandtutetransformesenvampire,tuperdstotalementlaboule,etc'estcequiestarrivé.Jenesaispascequis'estpassépendantdeuxjoursentiers.Etjeneveuxpaslesavoir.Voilàpourquoijenevispasdansunemaisondeverre.Voilàpourquoijeneperdspasdetempsàjugerlesautres.Etvoilàpourquoijenefréquentepasleslieuxoùlesangesdelamortsontcenséstraîner.Peut-êtrequetun'asjamaispéché,maismoi,jenesuispasparfaite.
Kylieperçutlesentimentdeculpabilitésous-jacentdansletondeDella.
-Jenecroispasquetuaiesfaitquoiquecesoitdesigrave.
-Jeneparieraispaslà-dessus,ditMirandaenfaisantlagrimace.
Regardecommeelleestvacheavecmoi!articula-t-ellesilencieusement.
DellafusillaMirandaduregard.
–Arrête,jen'aijamaisétévacheavectoi!
-Etcesderniersjours,alors?Jesouffre,ettoutcequetusaisfaire,c'esttemoquerdemoi.
-Ouais,maisjelefaisparamitié.Pourtefairecomprendrequetuesidiote.Pleurerpouruntypequisortdesesgondssimplementparcequel'undesespotest'arouléunpatin!Tudevraisêtreentraind'embrassertoussescopainsrienquepourluimontrerquetut'enfiches.Pasêtreentraindepleurnicher...
-Jenesuispasidiote!répliquaMirandaentendantsonauriculaire.
-Jet'aiditdenejamaismemenaceraveccefichupetitdoigt!
Dellaselevad'unbondetsemitàhurlerdestrucs,commequoitouteslessorcièresdevraientêtrecondamnéesàl'enfer,etc.
Kylierestaassiseàlesécoutersebalancerdesinsultes.Puis,frustréeettotalementàboutdepatience,elleseleva,ramassaseschaussuresprèsdelaporteetsortit.
Elles'arrêtasurleperronpourchaussersesReebok.DellaouMirandas'étaient-ellesmêmerenducomptequ'elleétaitpartie?Cefutalorsqu'elles'aperçutquelafrustrationetl'impatiencen'étaientpaslesseulssentimentsquisedisputaientlaplacedanssapoitrine.Celafaisaitmal.
Necomprenaient-ellespasqueKylieavaitbesoind'ellesencemoment?Elleespéraqu'elleschangeraientd'avis.Qu'ellesdécideraientqueleuramitiéétaitsuffisammentimportantepourluifaireconfiance,surcecoup-là.
Toutenlaçantsesbaskets,ellelesentendaitencoresehurlerdessus.
Ellesnes'étaienttoujourspasaperçuesqueKylieétaitpartie.Oupeut-
êtrequesi,maiselless'enmoquaient.Çafaisaitmal,çaaussi.
Sijamaisl'uned'ellesavaiteubesoind'elle,elleauraitétélà.
Kyliesemitdebout.Elleserenditcomptequ'elleportaitunechemisedenuitsursonjean,sanssoutien-gorge,maisçaluiétaitégal.
Ellesemitàcourirdanslechemin,sansmêmesavoircommentparvenirauxcascades.Maisquelquechoseaufondd'elleluidisaitqu'ellelestrouverait.Qu'elleyarriverait.Etqu'elleyarriveraittouteseule.
Trèsvite,Kylies'arrêtaàlalisièredesbois.Ellenesavaitpastropoùaller.Ellesesouvenaitavoirentendulescascadesdepuisleurrocher,àDereketelle.Elleserappelaitaussilesavoirentenduesàlarivière,oùilyavaitlestracededinosaures.Leschutesd'eaudevaientsetrouverentrelesdeux,elledécidadoncdeprendrelesentier.Elleavaitàpeineparcouruquelquesmètressousl'épaisrideaud'arbresquelalueurcendréedel'aubedevintd'ungrispourprebrumeux.
Lachaleurdedébutdematinéechassalafraîcheurdelanuit,commedeforce,souslaformed'unbrouillardqu'ellesentitsursonvisage.Maislabrumenuageusecollaitauxarbresetplanaitàquelquesmètresdusol.L'appréhensionluipicotalanuque.Secroyantlégèrementparanoïaque,Kylieignoracettesensationetpoursuivitsaroute.Elleac-céléra.
Auboutdequatrecentsmètresenviron,elles'aventuraendehorsduchemindégagéenespérantquelebruitdescascadesl'appelle,commeill'avaitdéjàfait.L'ouïeenalerte,ellecontinuasonsprint.Pasdechutesd'eau.Seullebruitdesessemellesquifrappaientlaterre,accompagnédessonshabituelsdelanature.
Elleavançaentrelesarbres,tantôttrouvantunchemin,tantôtencréantun.Lesépinesdesbuissonsépaiss'accrochaientàsonjean,commesiellesessayaientdel'empêcherd'allerplusloin.Elleneralentitpas.Detempsentemps,unebranchebassesurgissaitsursaroute,maisellel'esquivaitdejustesseoularepoussaitdesesbras.
ElleserappelaavoirtentédesuivreDellaàtraversdesboisiden-tiquesàceux-ci,lesoirdesonpremierfeudecamp.Elleavaiteudumalàlestraverser.Cen'étaitpluslecas.Sesjambesgalopaientsanseffort.
Cettepenséel'envahitdenouveau:changement.Toutchangeait.
Ellelesentitdanssafaçondesemouvoir,lavitesseàlaquelleelleavan-
çait,ellelesentitdanslafaçondontsaboucheaspiraitdel'oxygènepoursespoumons.
Quoid'autrepourraitbienchanger?
Pasimportant,pastoutdesuite,sedit-elle.Laseulechosequicomptait,c'étaitqu'ellecomprennelemessagedufantôme.Sauverunevieétaitprioritaire.Ensuite,ellepourraitsefairedusoucipourellemême.
Ellecilla,puisdégagead'uncoupunbouquetdefeuillesbassesdesonvisage.Uncraquementbruyants'ensuivitetelleauraitpujurerquec'étaitlagrossebranchequisecassait,maisnon.Pluselles'enfonçaitdanslesbois,pluslesbuissonss'épaississaient,etplusellecouraitvite.
Etplussoncœurbattaitvite,dansunmélangedepeuretd'impatience.
Toutsoncorpstremblaitsouslamontéed'adrénaline.
Était-ellefolledeserendreauxcascades?EtsiMirandaetDellaavaientraison?Etsilesangesdelamortexaminaientsespéchésetdécidaientdelapunir?
Sonespritcherchaleserreursqu'elleavaitaccumuléesaufildesavie.Mentiràsamère.Regardersansrienfaireunefillemartyriserunautreenfantàl'école,heurterunécureuilpendantlescoursdeconduiteaulycée.Pluselleypensait,pluslalistedesespéchésluisemblaitlongue.
Cherchait-ellelesproblèmesenserendantauxchutesd'eau?Ousauvait-ellequelqu'unqu'elleaimaitdequelquechosed'horrible?
Puisellel'entendit.Ouplutôt,ellenel'entenditpas.Leseulsbruitsqueréverbéraientlesarbresétaientceuxdeseschaussuresetdesplantesrampantesquiseprenaientdanssonjean,puiss'endécrochaient.Elles'arrêta,croisalesbrassursapoitrine.Essoufflée,ellesepliaendeux.
Quandellerepritsonsouffleparà-coups,lecalmeenvahitlesbois.L'airsilencieuxplanait
lourdement,plusencorequelebrouillardquis'étaitlevédequelquesmètresetquiserpentaitdésormaisàtraverslesarbres.
Etjustealors,ellecomprit.Elleavaitdelacompagnie.
Lebruitdesbrindillesquel'onécrasaitindiquaàKyliequecettecompagnieétaitjustederrièreelle.Elleseparalysasurplace,lapeurs'enfonçantaucreuxdesonventre.Lesangesdelamortl'avaient-ilstrouvée?
Ellen'avaitpasdécidécequ'elleallaitfairequandelleentendit:
-Merdealors,c'étaittropdrôle!
Kyliereconnutlavoixchantante.Elleréprimasapaniqueetseretourna.Elleneparvenaitpasàcroirecequ'ellevoyait:Miranda,quis'accrochaitaudosdeDella,lesjambesenrouléesautourdelatailleduvampire.
–Onestarrivées!Ouvrelesyeux,nousl'avonstrouvée!
DelladétachaleschevillesdeMirandaet,d'uncoupdecoude,lafitdescendredesondos,maissansjamaisquitterKyliedesyeux.
-Tuvasbien?luidemanda-t-elle.Toncœurbathypervite!
Quelquechosenevapas?
Mêmesilapaniquebrutecoulaitencoredanssesveines,Kylieneputs'empêcherdesourire.Ellesétaientvenues.L'émotionenvahitsapoitrine,montabrusquementetfitunnœuddanssagorge.Deslarmesinattenduesemplirentsesyeux.
-Tul'aslaisséefairetoutelaroutesurtondos?s'enquit-elle,enes-pérantqu'ellesneremarqueraientpasqu'elleétaitémueauxlarmes.
-C'étaitsoitça,soitl'attendre.Elleestencorepluslentequ'unetor-tueàtroispattesquisesertd'undéambulateurcassé!
-Pasvrai,ditMiranda.
–Archivrai,rétorquaDella.
Kylietâchaderavalerlabouledanssagorge.
-Qu'ya-t-il?demandèrentlesfillesenmêmetempsréduisantànéantlesespoirsdelajeunefillequesonémotionpasseraitinaperçue.
Nonpasquecelacomptâtvraiment.Ellesl'avaientdéjàvuepleurer.
-Noussommesdésoléesdet'avoirditnon,lançaMiranda,endonnantuncoupdecoudeàDella.N'est-cepas?
-Ouais,acquiesçacelle-ci.Tuvasbien,tuessûre?Toncœurbatvraimentsupervite!Pascommeunhumain.
Kyliecilladenouveau.Ellesesentaitbizarre,eneffet,maispasbizarredanslesensnégatif.
-Jevaisbien.Enfait,mieuxquebien,maintenantquevousêteslàtouteslesdeux.Merci.
Lesmotssortirentavecémotivitéetd'autreslarmesseformèrentdanssesyeux.Dellahaussalesépaules.
-Ouais,enfin,sijemeursouquoi,jereviendraitehanter.
–Net'inquiètepas,ditMirandaàKyliedansundemi-sourire.Siellesemetàtehanter,jeconnaisunsortilègequil'enfermeraaupurgatoirepourdouzeansminimum!
DellagratifiaMirandad'unfauxairboudeur,puisellepritKylieparlecoude.
-Viens,allonstrouverlesangesdelamort.
-Est-cequejepeuxremontersurtondos?demandaMirandaensefrottantlesmains.
-Non,etsituracontesàquiconquequetuasvoyagésurmondos,jetebriselesrotules.Jen'aipasenviededevenirletaxideservice!
-Saufsic'estpourtrimballerungarçon,hein?gloussaMiranda.
-Beurk!lançaDella,etMirandaricanaencoreplusfort.
Kylieregardasesamiesets'aperçutquec'étaitlapremièrefoisdepuislongtempsqu'elleentendaitMirandarire.
-Jevousaime,lesfilles.
-Ouais,onsait,rétorquaMiranda,etellessemirentenroute.
L'ambiancelégèredisparutlentementdansl'obscuritéqueformaientlesarbres.
Ellesmarchèrentensilence.Unoiseaupépiaau-dessusdeleurtête,lesfeuillesbruissèrentdanslevent.Kyliesupposaqu'ellesallaientdanslabonnedirection,carDellanepritjamaislaparole,etelleluiavaitconfiéunpeuplustôtqu'ellepourraittrouverlescascadesrienqu'enécoutant.
Enavançant,mêmeentrébuchant,etentraversantparfoislesbroussaillesépaisses,Kylies'aperçutquesacadencevalaitcelledeDella.
Miranda,elle,semblaitpeineràtenirlerythme.
EllesparcoururentunecentainedemètresenvironetKylieconstataqueDellalascrutaitsoussescils.Avait-elle,elleaussi,remarquélanouvelleénergiedeKylie?
-Qu'ya-t-il?demandaKylie.
–Rien,réponditDella.C'estjusteque...toncœur...batencoretrèsvite...ettu...es...différente.
–Différente?relevaKylie,laissantallersonregarddeMirandaàDella.Commentça,différente?
Dellacontinuaàavancer.
-Tesseins.
Kyliebaissalesyeuxsursapoitrine.
–Tum'asdéjàvuesanssoutien-gorge.
Dellas'arrêta.
-Cen'estpasparcequetesseinsnesontpassoutenus.C'estparcequ'ilssontplusgros.
-Non.(Kylies'arrêtaetpritsesbonnetsBdanssesmainsencoupe.
Etlaplusfolledeschosesseproduisit.Quelquechosen'allaitpas.Sesseinsétaient...)Ohnon!
Ilsétaientplusgros.
–Ellearaison.
Mirandapritlessiensdanslecreuxdesesmains,commepourlesvérifier.
–Ohnon!marmonnaKylieenbaissantlesyeuxsurelle.
-Hé,situn'enveuxpas,file-moidoncunbonnetoudeux!ditDellaenriant.
Kyliesesouvintavoirpenséquetoutétaitentraindechanger.Simplement,ellenes'étaitpasattendueàcequesesseinschangent,euxaussi.
-Cen'estpastout,ajoutaMiranda.Tuasgrandi,aussi.Tuasdûavoirunepousséedecroissancedanslanuit.
-Unepousséedecroissance?
KyliesetintbiendroiteetcomparasatailleàcelledeDellaetdeMiranda.Eneffet,ellesemblaitunpeuplusgrande.Etseschaussuresluiavaientsemblétropserréesquandellelesavaitenfilées.Queluiarrivait-il?
-MatanteFayen'arrêtaitpasdemerépétertouteslessemaines:«
Tupoussescommeduchiendent.Çadoitêtreunepousséedecroissance!»
Kylievoulaitcroirequec'étaitjusteunepousséedecroissancenormale-pourleshumains-,maiselleendoutait.SonregardseportabrusquementsurDella.
–As-tugrandiavantdetetransformer?
Dellaregardasapoitrine.
–Est-cequej'ail'aird'avoirgrandi?Siseulement...
Kyliereposalesyeuxsursesseins.
–Etsiçanes'arrêtaitpas?Ets'ilscontinuaientàgrossir?
-Alorslesgarçonsferaientlaqueueàdeskilomètresàlaronde,raillaMiranda.Ettusaiscequ'ilspensentdesseins...Plusonestdefous,plusonrit!
-Tupourraistoujourschangerdenomett'appelerBarbie!lançaDella,toutsourire.MamèreatoujoursrefusédenouslaisserjoueràlaBarbieparcequ'elletrouvaitquecespoupéesdonnaientuneimagefausséeducorps.Jecroisquec'étaitparcequ'ellesavaitque,commenousétionsenpartieasiatiques,noussouffririonsprobablementdusyndrome
«pasdefesses,pasdeseins».Etellenevoulaitpasqu'unmorceaudeplastiqueàfortepoitrinenousserved'exemple.
-Tuasdesfesses,ditMiranda.
-Ouais,Dieumerci!J'aiaumoinshéritéçademamère.Elleestbienpourvue,côtécul.(Ellebaissa
lesyeuxsursapoitrine.)Malheureusement,j'aihéritédesseinsdemonpère!
Kylietâchad'apprécierlesremarquesbonenfantdesesamies,maisellesn'atténuèrentpassoninquiétude.
D'accord,elleétaitprêteàreconnaîtreque,detempsentemps,elleauraitbienvouluavoirunpeuplusdepoitrine.
D'autantplusquandellesecomparaitàSara-sameilleureamie,quinel'appelaitplus-,dontlesseinsétaientunaimantàgarçons.Etbiensûr,siKyliegagnaitquelquescentimètresentaille,ellen'enparaîtraitqueplusmince.
Maisriendetoutcelanelaréconfortait.L'idéequetoutprovenaitd'unADNinconnuetinhumainquibouillonnaitdanssoncorpsl'angoissait.Celal'angoissaitparcequ'ellenesavaitpasjusqu'oùcelairaitnicequisuivrait.
Serait-ellecontraintededevoirfairefairesesbonnetsFsurmesure,commelagrand-tantedeSara?Toutsaufça!CettefemmeétouffaitpresqueKyliequandellelaserraitdanssesbras!
Kylietenaitencoresesseinsdanssesmainslorsquelefrissondescenditdanssondosetremontalelongdesesbras.Seslèvresétaientge-léesàforcederespirerl'airglacial
Delacompagniearrivait...
Debout,devantelle,setenaitlefantôme.Saufqu'elleparaissaitallerencoreplusmalqu'avant.Elleétaitémaciée,tropmaigre.
-Tudoisfairequelquechose.Vite.Tudoisfairequelquechose.Ilsm'onttuée.Ilsm'onttuéeetilsvontbientôtlatuer,elleaussi.
LefantômesepenchaetvomitsurlestennistroppetitesdeKylieainsiquesurlesbasketsblanchesdeDella.
-Dégueulasse!criaKylieenreculantd'unbondetenpercutantMiranda.
-Quoi,dégueulasse?demandaDella,enbaissantlesyeux.
Mirandas'approchapourvoircequisepassait.
Kyliefutincapablederépondre.Ellesavaitqu'ellesneverraientpaslevomi,qu'iln'étaitpasréel,quedèsquelamortes'enirait,ildisparaî-
traitluiaussi.MaisKylieétaitunpeudustyleàvomirquandquelqu'unvomissait,et,réelounon,pourl'heure,ilfaisaitvrai.Ellefutprisedehaut-le-cœur.Elledétournalesyeuxdeseschaussures.
-Faisquelquechose,répétalefantôme.
-Ohmerde!lâchaétourdimentDella.Ilssontlà,pasvrai?(Ellesemitàtournerenrond,àparleràdescréaturesquin'étaientpaspré-
sentes.)Juré,juré,juré!Jeregrettetoutcequej'aifait!
–Moiaussi!ditMiranda,bougeantlesyeuxdegaucheàdroite.
Kylieregardafixementlefantômeet,commeellenesouhaitaitpasfaireflipperdavantagesesamies,elleparlaàl'espritmentalement:J'essaiedefairequelquechose.J'essaievraimentdefairequelquechose.Maisvousdevezmedirequic'est.J'aibesoind'autresinformation.
-Metuent,réponditlamorte.
Puissonvomietelledisparurentdansl'airglacialcommeparenchantement.
Kylie,quis'aperçutqu'elletenaitencoredanslesmainssesseinsquipoussaientcommeparmagie,laissaretombersesbrassurlecôté.Quandellejetaunderniercoupd'œilàsapoitrine,lanouvelletailledesesseinsn'avaitplusd'importance.Elledevaitserendreauxcascadespourvoirsilesangesdelamortpouvaientl'aider.
RegardantDellaetMiranda,ellelança:
-Allons-y.
-Jen'aipasprisfeu!s'étonnaDella,l'airsurpris.(ElledonnauncoupdecoudeàKylie.)Çaveutdirequejen'airienfaitdemaljusteaprèsm'êtretransformée?
-Peut-être.
Kylie,quin'avaitpaslecœuràluiexpliquerquecen'étaientpaslesangesdelamort,seremitenroute.Quelquessecondesplustard,elleentenditlebruitpresquehypnotiquedel'eauquitombaitencascade.Ellenesavaitpassic'étaitréelouunappelmystique,maisellecontinuaàavancer.
Ellesmarchèrentencorecinqminutesensilence.PuisMirandapla-
çaunemèchemulticolorederrièresonoreilleetregardaKylie.
-Crois-tuvraimentquequelqu'unquetuaimesvamourir?
-C'estcequelefantômeal'airdepenser,réponditkylie,quiessayaitdecachersafrustration.
–Etellerefusedetedirequi?
-SelonHoliday,certainsfantômesontdumalàcommuniquer.
-Çacraint!
-Ouais.
Laresponsabilitéaccablantedesauverquelqu'unemplitlapoitrinedeKylied'unedouleurintense.Siquelqu'unmouraitparcequ'elleneparvenaitpasàcomprendre,elleneselepardonneraitjamais,c'étaitcertain.
-Crois-tusérieusementquelesangesdelamortpourraientt'aider?
KylieréfléchitàlaquestiondeMiranda.
-Jen'ensuispassûre,maisoui,jepensequeoui.
-Tun'asvraimentpaspeurd'eux?s'enquitDella.
-Biensûrquesi,ditKylie,maisquandellelutlapeurdanslesyeuxdeDella,ellenuançasaréponse.Maisjenecroispasqu'ilssoientmauvais.
Mirandaajoutasongraindesel:
-Penses-tupouvoirleurdemanderde...pousserPerryàmepardonner?
-Arrête!ditDella.Perrydoitjustesesortirlatêtedesoncul.Tun'aspasbesoindesonpardon.
-Faux,ditMiranda.J'auraisétéfurieuses'ilenavaitembrasséuneautre.
-Furieux,oui,maistelaissertomberàcausedeça,c'estridicule.
C'estvrai,quoi!Cen'estpascommesituavaiscouchéavecKevin!Ilt'aembrassée...cen'estpaslafindumonde,toutdemême!
KylierepensaauxbaisersdeLucasetdeDerek.Pourelle,si,çaavaitétélafindumonde.Maisalorsqu'elleessayaitdechassercesbaisersdesatête,elleserappelalalettrequisetrouvaitdanssapoche.CelledeLucas.
Chaquechoseensontemps.D'abordsauverunevie,ensuitepenserauxgarçons.Etauxseinsquipoussentcommeparenchantement.Etaufaitqu'ellenesavaittoujourspasqueltyped'ADNbouillonnaitdanssescellulesnonhumaines.
-Situcomptesleurdemanderunservice,ditDella,demande-leurs'ilspeuventm'éviterdevoirmesparentsceweek-end.Ilssurveilleronttousmesfaitsetgestes,etessaierontdetrouverdessignesquejemedrogue.Ilsuffiraquejedérapeuneseulefoisetilsmesortirontdecettecolopourm'envoyerdansuncentrededésintoxaveclesenfantsstarsdé-
foncés.
-JeveuxjustequePerrymedonneunedeuxièmechance.Jeveuxjuste...
Mirandacontinuaitàparler,maisKyliecoupaleson.Dellasetut,commeperduedanslapenséestressantedepasserdutempsavecsesparents.
Kyliedétestaitdevoirlaissertombersesamies,maispourl'instant,ellenepouvaitpassesoucierdeleursproblèmes,pasquandlaviedel'uned'ellespouvaitêtreenjeu.
-Jenevaispasleurdemanderdeservice.Ilfautjustequejevoies'ilspeuventaiderlefantômeàmieuxcommuniqueravecmoi.Ilfautquej'arriveàcomprendrecequ'ilmeveut.
Mirandaaccéléralepas-elleavaittoujoursdumalàsuivresesamies.
-Tucroisvraimentquelefantômepourraitessayerdeteprévenirausujetdel'unedenous?
-Jenesaispas.
Lesparolesdel'espritrepassèrentdanslatêtedeKylie:«Tudoisfairequelquechose.Vite.Tudoisfairequelquechose.Ilsm'onttuée.Ilsm'onttuéeetilsvontbientôtlatuer,elleaussi.»
Kylieserenditalorscompteque,pourlapremièrefois,lefantômeavaitfaitréférenceàlapersonneavecunpronom.Elleavaitdit«elle».
L'espoird'obtenirbienvited'autresréponsesàsesquestionssemitàseformerdanssapoitrinetandisqu'ellepoursuivaitsarouteversleschuted'eau.
-Bon,cetendroitmefichevraimentlesboules!lançaDellaàlaminuteoùellestraversèrentlaclairièreetentrevirentlescascadespourlapremièrefois.
-Jesuisd'accord,acquiesçaMirandaenreculantd'unpas.Jecroisquenousnedevrionspasêtreici.Jelesens.
Kyliecontinuaàavancer,bougeantlesyeuxdegaucheàdroite,tâ-
chantdetoutabsorber.C'était...magnifique.Non,mieuxquemagnifique.C'étaitpittoresque.Onauraitditqueleslieuxavaientétéphoto-shopés,quel'onavaitpassédesheuresàajouterdesdétails.Touscesdé-
tailsminusculesserecoupaientetcréaientuneambivalence.L'essenceaffectivedecelieusemblaitaussivivantequelesarbres.QuandKylieinspiral'airparfumé,illuifallutuneminutepourdéfinircequ'elleressentait.Maisellecompritenfin.Cetendroitrespiraitlarévérence-
commeuntempleancienouunevieilleéglise.
Peut-êtreétait-celafaçondontlesoleilpassaitàtraverslesarbres,commeprojetédepuisleparadis.Peut-êtreétait-celescascadesquilan-
çaientdeminusculesgouttelettesd'eauquidansaientdansl'airetdevenaientargentéesdanslestraitsdelumière.Oulafloreverdoyantequiétincelaitdetouslesinfimespointslumineuxdelarosée.Oupeut-êtreétait-celebruit.Letorrentenvahitsesoreillesjusqu'àcequ'elleressentîtlamêmevibrationdanssonsang.Oubienencorel'airhumidequiluichatouillaitlagorgeetemplissaitsapoitrined'uneémotionchaleureuse.
Riendenégatif.L'acceptation.
-OK.Onaditqu'ont'accompagneraitici.Onl'afait.Maintenant,allons-nous-en.
Mirandareculad'unpas.
-Pasencore,ditKylie,incapablededétachersesyeuxducourantd'eauquiruisselaitàquinzemètres
au-dessusd'elle.
Puis,sansréfléchir,commeattiréedansunpiège,elleentradanslelitdelarivière.Elleavançasanss'arrêternimêmepenseràsedéchausserouàremontersonjean.
-Hé!Jenetesuispas!criaDella.Vraiment,ilfautquel'onsoitrentréespourlepetitdéjeuner.Onyva,d'accord?
-Attendez-moi.Quelquesminutes.
Kylieneseretournapas.Seschaussuresetsonjeanabsorbèrentcommeuneépongel'eauquiluiarrivaitauxtibias.Elleavançad'unpas,puisd'unautre.
-Es-tusûrededevoiryentrer?ditMiranda,lavoixempreinted'inquiétude.Allez,Kylie,allons-y,d'accord?
-Situyentres,tunepourraspeut-êtrepasenressortir!l'avertitDella.
Kylieneréponditpas,pasquandellepouvaitjureravoirvuquelqu'unouquelquechosebougerderrièrelerideaud'eauétincelante.Lasilhouettes'agitadenouveau.Ilyavaitbienquelquechose.Elleespéraitsimplementquec'étaitquelqu'unquidétenaitdesréponses.Etpasquelqu'unprêtàluimettrespontanémentlefeupourdespêchéspassés.Maisparacquitdeconscience,lorsqu'ellefitunautrepas,ellerécitauneprièrepoursefairepardonnertoutcequ'elleavaitpufairedemal.
Desgouttelettesaspergèrentsonvisagequandelleserapprochadelacascade.Ellefitundernierpas.Lejetd'eauluiéclaboussalatêteetlesépaules.
Elletraversaleschutesd'eaupourpénétrerdansuneobscuritésemblableàcelled'unecaverne,passaunemainsursafigure,attenditquesesyeuxfassentlamiseaupoint.
Sapeaufutrecouvertedechairdepoule,paslamêmequecellequeprovoquaitlaprésencedesfantômes,non,cellequiétaitliéeàlapeur.
Ellerestatotalementimmobile,etespéraqu'unpeuplusdecourageaccompagneleretourdesavision.
Lebruitdescascadesrésonnaetl'isoladumondeextérieur.Quandellecilla,l'obscuriténeluiparutbrusquementplussiaveuglante.Elles'aperçutquel'entréedeschutesétaitvraimentunegrotte.Justeaumomentoùsesyeuxcrurentdistinguerdesformes,ellevitunesilhouetteplongerderrièreuneparoirocheuse.
-Ilyaquelqu'un?(Savoixsemblaitperduedansleclapotisdel'eau.
Commepersonneneluirépondait,Kyliepoursuivit:)Jesaisqu'ilyaquelqu'un.
-Alorsj'imaginequejevaissortir!fitunevoixtonitruantederrièrelerocher.
Kyliemitquelquesminutespourlareconnaître,etellenesetrompapas,maiselleneparvenaittoujourspasàycroirequandellelevitavancerverselle.
-Quefaites-vouslà?demandaKylie.
SagrandesilhouettemasculinecontinuaàavancerverselleetKyliereculad'unpas.Elleétaitmoinseffrayéequesurprise.Etpeut-êtretoujoursstupéfaitepartoutcequ'elleressentait.L'atmosphèreglobaledevénérationétaitencoreplusforteici.
-Probablementlamêmechosequetoi,réponditBurnett.Lacuriosité.
Cen'étaitpaslaraisondesaprésence.Elleétaitvenuechercherdel'aide,maisellenepritpaslapeinedelecorriger-etnonparcequ'elleneluifaisaitpasconfiance.Ellecroisasonregard.Siellesemontraittotalementhonnêteenverselle-même,ellesavaitqu'ilcontinuaitàl'intimider,maiselles'étaitmiseàl'admirercommepresquetoutlemondeaucamp.
Ellelerespectaitaupointqu'elleregrettaitqueHolidayneveuillepasrevoirsarègle«pasdevampire»quandilétaitquestiondeshommes.
Tousdeuxformeraientunjolicouple.Soncôtéobscuràluietsoncôtélumineuxàelle.Soncôté
sérieuxàluietsoncôtétaquinàelle.
Ellesentitqu'ill'observaitetcompritqu'ilattendaituneréponse.
Maiselleavaitsespropresquestions.Ellerespiraunboncoup.
-Curieuxdequoi?demanda-t-elle.
–Detoutecettehistoiredefantômes.Lalégende.
Ilfourralesmainsdanslespochesdesonjeanetregardaautourdelui.
-C'estétrange,remarquaKylie.
-Qu'est-cequiestétrange?
Ilseretournaetpassalagrotteenrevuecommes'ilvérifiaitqu'ilsétaientensécurité.Bizarrement,Kylienes'inquiétaitpas.Lasensationdechaleuragréablequiemplissaitsapoitrineluiindiquaitdenepass'affoler.Ellenecouraitaucundangerici.
-Lefaitquelesfantômeséveillentvotrecuriosité.Jecroyais...enfin...laplupartdessurnaturelspréfèrentresterdansl'ignoranceàcesujet.
-Oui,maisHolidayfaitunetellefixationsureux.Jepensaisjuste...
Ilsetut.
-Quecomprendredesfantômesvousaideraitpeut-êtreàlacomprendre,elle?complétaKylie,certainedel'avoircerné.
Unefoisdeplus,elleeutlesentimentqueHolidaycomptaitbeaucouppourBurnett.Ilhochalatête,commesil'avouerouvertementpouvaitentachersapersonnalitédemacho.
–Personnellement,jepensequesielleenparleautant,c'estjustepourmefairepeur.
–Pourvousfairefuir,oui.
Kyliesemorditlalèvrequandelles'aperçutqu'ellel'avaitditàvoixhaute.Illaregarda.
-Oui,çaaussi.
Ilmarquaunepausequelquessecondes,puisdemanda:
–Tuneseraispasprêteàm'éclairersurlesraisonspourlesquelleselleagitcommeça,parhasard?
Audiable,soncôtémacho,avait-ilapparemmentdécidé.Bon,voilàqueKylieseretrouvaitsousl'eau,sanspagaieetavecuneimmensefuitedanssoncanoë.ParleràBurnettdupassédeHolidays'apparentaitpresqueàunetrahison.
–Je...euh...je...
Illevalamain.
-N'endispasplus.J'aicompris.(Traînantlespieds,ilregardadenouveauautourdeluiavantdesereconcentrersurelle.)Alorscommeça,tuescommeHoliday,pasvrai?Tusensettuvoislesesprits?
Ellehochalatête.
–Sens-tulesangesdelamort?
Ellevouluttairequ'elleressentaituneforteprésenced'uneoudeplusieurspersonnes,maiscomptetenudel'atmophèredigned'uneéglise,elledécidadenepasmentir.
–Jesensquelquechose.Jenesaispascommentledécrireaujuste.
C'estcomme...
-Vraiment?
-Vraiment.
Elleregardaautourd'elleetsedemandasicequ'elleéprouvait,quoiquecefût,luifourniraitlesréponsesdontelleavaitbesoin.
-Vousnesentezrien?
–Sic'étaitlecas,jeneseraispaslàencemoment.
Ilgloussa,maisKylieputjurerpercevoirunepointedenervositédanssavoix.
-Lalégendenedit-ellepasqu'ilsviennenticiaucrépuscule?
Ilpassaunemaindanssachevelurebrunequiparaissaituneteinteplusfoncéequed'habitude.SonregardsereposasurlescascadesetKylies'aperçutquesescheveuxétaientmouillés.Elletouchaalorslessiens,quipendaientsursesépaules,trempés.
Ilserapprochadequelquespasd'ungrosrocher.Desmusclesbiendessinésfaisaientbougersesépaulesetsesbrasquisemblaientpresqueaussidursquelesparoisdepierre.Unefoisdeplus,Kylieneputs'empê-
cherdeconstateràquelpointilétaitattirant.Nonpasqu'ilfîtfourmillersoncorpsd'excitationcommeDerek,maiselleappréciaitsansmallafa-
çondontilétaitbâti.Holidaydevraitvraimentcéderetneplusluirésister.
-Elleracontequ'onpeutlesvoirdansersurlesmursaucrépuscule.
Çaneveutpasdirequ'ilsnesontpaslààd'autresmoments,répondithonnêtementKylie,quiespéraitavoirraison.
Elleespéraitaussiquelaprésencequ'elleressentaitalorsétaitréelleetqu'ellepourraitluifournirdesréponses.
Burnetthochalatête,puisregardadenouveauautourdelui.
-Commentsefait-ilquecetendroitn'étaitpasaussieffrayantquandtun'étaispaslà?
Kylierit.
–Çadoitêtremapersonnalitémagnétique?
Ilsourit.
-Probablement.Holidayettoi.
SafaçondeprononcerleprénomdeHolidayserralecœurdelajeunefille.
-C'étaitunvampire,luiaussi,lâcha-t-ellesansréfléchir.Illuiafaitbeaucoupdemal.
Burnettsemblaperdul'espaced'uninstant,puislacompréhensionéclairasonregard.
–Etdonc,elleadespréjugéscontretouslesvampires?
Ileutl'airblessé.
–Jediraisplutôtqu'elleseprotège.Maispascontretouslesvampires.Ellen'apasdeproblèmesaveclesautres,àpartvous.
Ilinclinalatêtedecôtéetlaregarda.
–Tudisçacommesic'étaitunebonnechose.
-Peut-être,réponditKylie.Ildoitbienyavoiruneraisonsivousfaitesressortirsivitesonmauvaiscôté.
Ilsemblaréfléchiràcetteanalogie.
-Jecomprendscequetuveuxdire.(Sonregardsereposasurlemurd'eau.)Etsijeretournaisaucampavectoi?Histoiredem'assurerque...
–Enfait,j'espéraisrestericiquelquesminutes.Seule,ajouta-t-elleavantqu'ilneluiproposedeluitenircompagnie.
Illitunemoueboudeuse.
-Jenecroispasquetudevraisresterseuledanslesbois.Pasaprèscequ'ils'estpassél'autresoir.
-Jenesuispasseule.DellaetMirandam'attendentdel'autrecôté.
Elles'attenditàcequ'ilrépliqueparuneréflexionmacho,dustylequ'elleauraitdûemmeneravecelle
ungarçon.
Maisilditsimplement:
–OK.Trèsbien.
Ouais,trèsbien.
Ilinclinalatêtedecôté,commepourécouter.
-C'estvraimentétrange.Jenelesentendspas.Etjenelessenspasnonplus.(Sonfrontseplissa.)Maisbon,jenelesavaispasentendusjusqu'àcequetuprenneslaparole.(Sonregardseposasurlesenvirons.)Peut-êtrequecetendroitesthanté!(Ungrandsouriresedessinasursabouche.)Bon,jecroisquejevaisrentreraucamp.(Ilfitdeuxpas,puisseretourna.)Nesoispaslongue.Etveillezàresterensemble,lesfilles.
-Compris,dit-elle.
Ilopina,inclinadenouveaulatêteetl'examinaattentivement.
–Tuvasbien?Toncœur...ilbattrèsvite.
Elletraînasestennistrempéessurlapierre.
-Dellaaaffirmélamêmechose.Jecroisqueçava,réponditKyliequinetenaitpasàpartagersonexpériencerécente,inattendue,desplusnaturelles,maiscertainementpashumaine,desestoutnouveauxseins.
IllascrutaquelquesminutesetKylieeutlaplusfolledespensées:iln'avaitpasremarquéquesespulsations,maisilveillaitànepasl'embarrasser.Elleapprécia.
Ilallaitsortir,quandilseretourna.
–Mercipour...
-Derien,l'interrompit-elle.
EllenesouhaitaitpaspenseràlacolèredeHolidayquandcelle-ciapprendraitqueKylieavaitracontéunepartiedesonpasséàBurnett.EtHolidayl'apprendrait,carelleavaitbeletbienl'intentiondeluienparler.Gardercelasecretluidonneraitencoreplusl'impressiondel'avoirtrahie.Etpourl'heure,ellenevoulaitsurtoutpasaugmentersonquotadepéchés.
CinqminutesaprèsledépartdeBurnett,Kylien'avaitpasbougé.
-Écoute,j'aiunfantômequimeditquequelqu'unquej'aimevamourir.Jesuiscenséesauvercettepersonne,maillefantômemedonnebiendufilàretordre.Jecommenceàflipper.Àvraimentflipper.
Elleauraitdûsesentirbêtedeparlertouteseule.Etpourtant,non.
Siellenevoyaitpersonne,ellepercevaituneprésence
-Est-cequetupourrais...medonneruncoupdemain?
Elleattendit.Elleécouta.Avecsesoreilles.Avecsoncœur.
Aucuneréponseenretour,nidanssatête,nidanssesoreilles,nidanssoncœur.Saufsil'ontenaitcomptedelasensationdecalmequirendaitsapoitrinepluslégère,sonproblèmemoinsurgent,etmettaitlagestiondetoutcelapresqueàsaportée.
Était-celaréponse?Quetoutiraitbien?Ouétait-cecommelorsqueDerekouHolidaylatouchaient:justeunatténuementimmédiatduchaosémotionnelquivivaitetrespiraitenelle?Ledouteessayadebalayerlecalme.
Elleselaissatombersurlesolaccidentésouselle,unmélangederochersetdeterrehumide,etposasespaumesderrièreellepoursesoutenir.Penchantlatêteenarrière,ellesentitsescheveuxmouilléssebalancerlégèrementetluichatouillerledosàtraverssachemisedenuit.Toutenbasdesondos.Encoreplusbasqu'avant.S'asseyantbiendroite,ellepassalamainderrièreellepourtouchersespointes.Sescheveux,commesesseins,avaientdûpousser.Qu'est-cequetoutcelasignifiait?
Tâchantdefusionneravecl'émotionrassurantegénéréeparcetendroit,Kylieregardafixementlemurd'eau,àunmètrecinquanteàpeine,etsentitlesgouttelettesluimouillerlapeau.
Net'inquiètepas,chérie.Toutirabien.Unpieddevantl'autre.
Elleentendaitlesparolesdesagrand-mèrerésonnerdanssatête.
-Tuesvraimentlà,Nana?Ouest-cequejesuisjusteentraindemesouvenir?
Elleposalesquestionsàvoixhaute.
L'absencedefroidcaractéristiqueluiindiquaqu'elleétaitseule.Uneinfimepartied'elle-mêmevoulaitserebeller,exigeruneréponse,pasuniquementauproblèmedesonfantôme,maisàtoutessespréoccupations.Justeaumomentouelleallaitouvrirlabouche,uneoncedesa-gesselatraversa,quianéantitsafrustration.Quoiquecefût,«cela»
donnaituncaractèreexceptionnelauxcascadesetn'admettaitnilesexi-gencesnilarébellion.Enplusducalme,Kyliesentaitunepuissance.
Pasméchante,maisferme.
Pasinsensible,maisinflexible.
Suffisammentinflexiblepourmettrelefeuàunejeunefilleetlamutileràvie?Kylien'avaitpaslaréponse,etpoursasantémentale,ellen'étaitpasbiensûredevouloirlaconnaître.
Puis,serendantcomptequ'ellepoussaitprobablementlapatiencedeDellaetdeMirandaàsoncomble,elleseleva.Ellesentitalorsl'enveloppepliéedanssapoche.LalettredeLucas.Autrechosequ'elledevraitaffronterplustard.Etsiaucunedesespréoccupationsn'avaitchangé,ellesesentitplus
d'assurancepourlesaffronter.Etpeut-être,songeaKylie,serait-cel'aidemaximalequ'elleobtiendrait.
Lamatinéepassadansunbrouillardabêtissant.Était-ildûàsonmanquedesommeilouàsapousséedecroissance?Kyliel'ignorait.ElledéposasonplateaudedéjeuneràcôtédeDellaetcherchad'embléeDerekdansleréfectoire.
Songroupeselaissaitsouventemporterparsesrandonnéesmatinalesetrataitledéjeuner.Alorsquesonregardseposaitrapidementdel'autrecôtédelapièce,elleserenditcomptequ'ellemouraitd'enviedelevoir.
Etqu'ellenemouraitpasdutoutd'enviedelevoir.
Cequ'ellepouvaitêtremolle!Sielleavaitdumalàgérersessentimentsquiallaientetvenaient,ellenepouvaitquesedemandercequeDerekressentait.Ildevaitsûrementpenserqu'elleavaitdeuxcasesvides,etilauraitraison!
Sansl'ombred'undoute,lecalmeetl'assurancequ'elleavaittirésdesonescapadeauxcascadeslematincommençaientàluifairedéfaut.
CommeunautrebalayagevisueldelasallenefaisaitpasvenirDerek,elleselaissatombersurunechaiseetseconcentrasurDella,quisirotaitsonsangavecpeud'intérêt.PuisKylieremarqualaplacevideàcôtédeDella.
-OùestMiranda?demanda-t-elle.
-Saispas,marmonnaDella,quifîttournersonverredanssamain.
Kylietâchadenepasfixerlesangdanssonverre,depeurdeserappelercommec'étaitbon.Elleattrapadoncsonsandwitchaujambonetenpritunegrossebouchée.
-Çava?s'enquit-ellelabouchepleine.
-Ouais,jerumine,c'esttout.
–Parcequetuvasrentrercheztoidanstroissemaines?
-Enfait,jen'angoissaispaspourça,maismaintenantquetum'yfaispenser,jepeuxl'ajoutersurmalistedesourcesdestress.Merci!
LavoixdeDellaétaitteintéedesarcasme.
-Désolée.
Kylieregardafixementlesandwich,avecdésintérêt.
–Alors,qu'est-cequit'angoisse?
-Destrucs,quoi!larembarraDella.
-C'estbon,répliquaKylie,quin'appréciaitpassonhumeur.
D'accord,ellecomprenaitlemauvaiscomportementdesvampires,maisparfois...
-Désolée,ditDella.C'estjustequeparlerdesangesdelamortcematinm'afaitpenseràdes...trucs.
-Tufaisallusionaujouroùtut'estransforméesansterappelerlesdétails?
-Oui.
Dellaeutl'airsoulagéequeKyliesesouvienneetellelaregardacommesiellecherchaitdel'aide.
-Etsij'avaiscommisquelquechosedevraimentterrible?
«Terrible,commentça?»faillitdemanderKylie.Dellaavait-elleréellementpeurd'avoirpublesserquelqu'un?Puisellesesouvintdequielleparlait.
-Premièrement,jenecroispasquetupuissesfairequelquechosedevraimentterrible.C'estvrai,rienquelefaitquetut'eninquiètesmontrequetun'espasquelqu'undeterrible.
Dellan'eutpasl'airconvaincue.
-Maisquandonsetransforme,c'estunetellefolieque...
-Maistun'espasfolle,rétorquaKylie.Ettuesquelqu'undebien.
Dellaopinaetsemblasurlepointd'ajouterautrechose,maiselledétournalesyeux.QuelquechosedisaitàKyliequeDellaavaitplusdesoucisqu'ellevoulaitbienl'avouer.Avait-elleplusdesouvenirsqu'elleleprétendait?Quoiquecefût,Kylieauraitbienvoulul'aider.
-JemedemandecequeMirandafabrique,ditDellaquitentaitmanifestementdechangerdesujet.J'espèrequ'ellenes'estpasremiseàdé-
primeràcausedupetitgénie!
-Çaavaitl'aird'aller,toutàl'heure.
KylieregardalatabledessorcièrespourvoirsiMirandas'ytrouvait.
Ellen'yétaitpas.
Silacoloétaitcenséefavoriserlesmélangesentreespèces,etc'étaitlecas,ilsemblaityavoiràl'heuredesrepasquelquechosequiconfirmaitleproverbe«quiseressembles'assemble»,àl'exceptiondequelquescouplesinterespècesetdequelquescolocs.HelenetJonathons'asseyaientàtourderôleaveclesvampiresetlesfées.Jusqu'àtrèsrécemment,iln'avaitpasétérarequePerryrejoigneMirandaàleurtable.Etdeuxfoisparsemaine,DerekdéjeunaitavecKylie.
Aumoinsunefoisparsemaine,etdesjourstoujoursdifférents,mêmeDellaetMirandachoisissaientdenepasdéjeuneravecKylie,maisaveclesleurs.Kylieleuravaitditqu'ellesn'étaientpasobligées
des'asseoiràsescôtés.Ellecomprenaitqu'ellespuissentvouloirsejoindreàleurscongénères.MaisDellaetMirandanel'écoutaientpas.Quecefûtparloyautéouparcequ'ellesétaientmalpourelle,Kylie,aufondd'elle,l'appréciaitplusquetout.Quiavaitenviededéjeunerseul?Celaluiauraittroprappelélelycée,quandSaraétaitmaladeouséchaitlescours.
EnpensantàSara,Kyliesortitsontéléphonepourvérifiersiellen'avaitpasdemessagedesameilleureamie.Voilàpresquehuitjoursqu'elleluiavaitenvoyéplusieurstextospourluidemandercommentçaallaitetpourlaprévenirqu'ellerentreraitdanstroissemainespourleweek-end.ElleavaitététrèsblesséequeSaranel'aitjamaisrecontactée.
Celasignifiait-ilquecelle-cinevoulaitpluslavoir?
biensûr,Kylieseraitlapremièreàavouerqu'ellesn'avaientvisiblementplusgrand-choseencommun-lefaitqu'ellenesoitpashumaine,avanttout-,maisleuramitiéremontaittoutdemêmeàdixans.Celaneméritait-ilpasqu'elleconsacrequelquesheuresdesonweek-endàfaireaumoinssemblantqueKyliecomptaitencorepourelle?
LetéléphonedeKyliesonna.Pensantqueceseraitcool,pournepasdireparapsychique,quecesoitSara,elleattenditquelenuméros'af-fiche.PasceluideSara.Ellecoupasonportableetleposasurlatable.
-Nemedisrien!SoitTrey,soittonbeau-père!lançaDella.
–Deuxpoints,répliquaKylieenreprenantsonsandwich.
-Lequel?
-Papa.Monbeau-père.
MêmeaprèsavoirrencontréDanieletapprisàl'aimer,KylieoubliaitparfoisqueTomGalenn'étaitpassonvraipère.Elleenfonçasesdentsdanslepainmoelleux,maissansrienavaler.
-Ilcontinueàsefairesonassistante?
Kyliedéglutit.
-J'saispas.J'm'enfous.
-Menteuse,ditDella.
–Bon,d'accord.Disonsplutôtquejenesaispasetquej'aimeraisbiennerienenavoiràfaire.
-Voilà,maintenanttudislavérité!(EllejaugeaKylieduregardetluimitsonverredesangsoussonnez.)Tuenveux?
Kyliefronçalessourcilsetrepoussaleverre.
-Non.
-Tumensencore,observaDellaenarquantunsourcil.
-Trèsbien!lançaKylied'untonsec,lemêmequeceluideDellatoutàl'heure.J'enveux,maisjen'enveuxpas.Etnevapascroirequec'estparcequejetrouvequec'estnuld'êtreunvampire.Jepensequec'esttrèsbien.C'estjusteque...jesuisunpeudébordéeparmestentativespourdécouvrircequejesuis.
-Crois-leoupas,jecomprends.(Dellacontinuaàlascruter.)Tusais,toncœurbatdenouveauplusvitequelanormale.
-Jesais.(Kylieramenasescheveuxsursesépaules.)Etregarde,mescheveuxontpoussé,euxaussi!
Ellesoupiraquandelleserappelaqu'ellen'avaittrouvéqu'unseulsoutien-gorgequiluiallaitdésormais.
-Merde!(Dellatouchalacheveluredesonamie.)TuasdéjàparlédetoutçaàHoliday?(ElleregardaunenouvellefoislapoitrinedeKylie.)Jeneveuxpastefairepeurnirien,maisc'estplutôtbizarre...
Oh,super!Justeaumomentoùelles'étaitpresqueconvaincuequecen'étaitpasgrave,Dellaluiaffirmaittoutlecontraire.Kylielaissaéchapperungrandsoupir.
-Non,jeneluienaipasencoreparlé.J'airendez-vousavecelleà14
heures.
-Çan'apasl'airdetefaireplaisir.
-Non.
Dellaeutl'airchoquée.
-Ques'est-ilpassé?D'habitude,tunefaisquel'idolâtrer.Tuesenpétardcontreelle?
-Non,maisc'estellequiseraenpétardcontremoi.
–Pourquoi?Parcequetuesalléeauxcascades?
–Non,paspourça.C'estcequej'aifaitquandj'étaislàbasquival'énerver.
-Qu'as-tufait?Dellaeutl'airconfustoutensirotantsonsang.
-J'aiplusoumoinsracontéàBurnettqu'unautrevampireavaitbrisélecœurdeHoliday.
-Vraiment?Ques'est-ilpassé?
–Ilm'aposédesquestionssurelleet...
–Pasça.Avecl'autrevampire?
–Je...nesaispastout.
Kylieserenditcomptequ'ellen'auraitpasdûenparleràDellanonplus.
–OK.Alorsoùestlemald'avoirracontéçaàBurnett?
Kylierouladesyeux.
-Cen'étaitpasàmoideluienparler.Niàtoi.Alorsnedisrien.
-Motusetbouchecousue.(Dellavolaunefritedansl'assiettedesonamie.)Tusaispourquoituluienasparlé,non?
Elleexaminalafritequ'elletenaitduboutdesdoigts.
-Parcequejesuisstupide,réponditKylie.
-Non,parcequepourtoicommepourtoutlemonde,c'estclairquecesdeux-làontbesoindefairelabêteàdeuxdos.(Ellefourralafritedanssaboucheetgrimaça.)Avant,j'adoraislesfrites,maismaintenant...
beurk!Ellesontungoûtdefessesdecrapaud!
Kylieignoracomplètementsaremarquesurlesfritesetlesfessesdecrapaud,toutenessayantdecomprendrecequiavaitprécédé.
-Defairequoi?Labêteàdeuxdos?
-Labêteàdeuxdos.Baiser!Brûlerjusqu'auboutcesfichueshormonesqu'ilsproduisentchaquefoisqu'ilssontdanslamêmepièce.
-Labêteàdeuxdos?
Kylieavaitencoredumalàs'yfaire.
Dellapartitd'unriremoqueur.
-J'aientenduunecomiqueemployerceterme.Elledonnaittouslesnomsdifférentsquiexistentpour«fairelachose».Drôle,non?
-Peut-être,réponditKylie,maissanstropsavoir.
Sonsensdel'humouravaitprisunjourderepos,sonappétitaussi.
Elleregardafixementsonsandwich,dontilneluirestaitquequelquesbouchées.Sonmanqued'appétitétait-ilunsigne?Trouverait-elleunjour,elleaussi,quelesfritesavaientungoûtdefessesdecrapaud?
–Enparlantdesloups...enchaleur...ditDella.
Kylielevalesyeux.HolidayetBurnettentraientdansleréfectoire.
Holidayouvraitlavoie,etBurnett,derrièreelle,nelaquittaitpasdesyeux.L'espaced'uneseconde,KyliecraignaitqueBurnettaitconfiéàHolidaycequ'elleluiavaitdit.ElleimaginauneHolidayfurieuseetblesséequiluipasseraitunbonsavon,etsapoitrineseserra.Maispourquoiavait-elleparléàBurnett?Ellen'auraitjamaisdû.
PuisHolidaycroisaleregarddeKylie.Nicolèrenipeinenetein-taientlesyeuxvertsdeHoliday,justeuneinquiétuderésiduelle.ElledevaitencoresefairedusoucipourKylie,parcequ'elleétaitsortieprécipitammentdesonbureaucematin.Holidayarticulasilencieusement:«2
heures»etmontrasamontre.Kylieopina.
Holidaysouritets'enallaversl'entréeduréfectoire,oùelleprituneassiette.Burnettcontinuaitàlasuivre,sansquitterdesyeuxaucundesesmouvements,commes'ilessayaitd'apprendrechaqueparcelledesoncorpsparcœur.
–Attendsuneminute,ditKylie.Silesvampirespeuventsentirceshormones,commentçasefaitqueBurnettn'aitpasl'airdesavoirqueHolidayressentlamêmechosepourlui?C'estvrai,quandj'aiinsinuéqueHolidayéprouvaitpeut-êtreautrechosequedel'agacement,ilparaissaitsincèrementsurpris.
-Maislaplupartdutemps,nousnepouvonspassentircellesdesgensquinousattirent.Jen'aijamaissenticellesdemonpetitami.
Unsouriretristeeffleuraseslèvres,commesiunsouveniravaittraversésamémoiresurlapointedespieds.
KyliecompritqueLeecomptaitencorepourDella,maiselleeutaussilesentimentquesonamienerisquaitpasdel'avouernimêmed'enparler.
–C'estbizarre,commefonctionnement.
-Oui.C'estcommesilefaitquequelqu'unnousattiredéclenchaitlebouton«off»denotredétecteurd'hormones.Enrevanche,siquelqu'unneteplaîtpas,maisquetoi,tuluiplais,ehbienpournous,çasentcommeuneboulepuante!
Kylieruminacetteinformationdurantquelquessecondes,puisdit:
-Maisalors,commentçasefaitqueDerekpuisseledevinerquandjepenseà...(Ellenesavaitpassiellevoulaitleformulerhautetfort,maislacuriositélapoussaàcontinuer.)Affirmerais-tuquejenel'attirepas?
-Non.(Dellasefenditd'ungrandsourire.)Cen'estpasunvampire.
Ilnesentriendutout.Illitlessentiments.C'estcomplètementdifférent.
-Oh...
Kyliereposalesyeuxsursonassietteettâchadecroquerunefrite,maissonespritbouillonnait.Unefoisqu'ellel'eutavalée,elleseforçaàposerlaquestion,àvoixtrèsbasse:
-Est-cequeDereketmoi...enfin...est-cequenousrépandonsréellementdeshormonespartout?Enfin,aupointquec'estvraimentlahonte?
LesyeuxdeDellas'écarquillèrent,maiselleneréponditpas.Cequineluiressemblaitpasdutout.Elleavaitpourhabitudedenejamaismâ-
chersesmots.
–C'estsigravequeça?insistaKylie.
Dellalevaalorslesyeuxauciel.Kylieessayaitdecomprendrepourquoiquandunsoufflechaudchuchotadanssoncou:
-Qu'est-cequiestsigrave?demandaDerek.
-Rien,luiréponditKylie,etelletâchadésespérémentdenepasémettred'hormonesnidelaissertransparaîtrelesémotionsquil'avaientassailliedèsquesonregards'étaitposésurlui.Leproblème,c'estqu'elleignoraittotalementcommentlesarrêter.Oùétaitdoncleboutondesondétecteur?
Off!Off!Off!sedit-elleenappuyantmentalementsurlebouton.
Derekselaissatombersurlachaiseàcôtéd'elle.Ellenevoulaitpasleregarderdepeurquecelan'augmentesonémissiond'hormones,maissnoberquelqu'unétaitextrêmementimpoli.Dumoins,selonsamère.
-Toutvabien?demandaDerek,probablementconscientqu'ellenel'avaittoujourspasregardé.
«Nesoispasgrossière»,pouvait-ellepresqueentendrediresamère.
-Toutvabien.
Elleposalesyeuxsurlui.Etcommeellel'évitaitdepuisquelquesjours,elles'imprégnapratiquementdesonimage.Elleeneutlesoufflecoupé.Ilétaitdiablementbeau!
Tantpis,ellerejetteraitlafautesursamère!
Derektranspiraitlégèrement.Unetranspirationappétissante.Sapeaubrillaitunpeuetilsentaitlesoleil,commes'ilavaitabsorbétouteslesbonnesodeursdesarandonnée.Elleimaginaitquesapeauauraitungoûtdesoleilsalésielleycollaitleslèvres.Sescheveuxchâtainsrebi-quaientauxpointes,commeébouriffésparlevent.Ilportaituntee-shirtvertfoncé,quilemoulait.Etcejean-làétaitsonpréféré.Oudumoins,c'étaitceluiqu'ilmettaitleplussouvent.Ellelereconnaissait,carlesgenouxétaientusésetilétaitplusajustéquelesautres.Etajusté,celaluiallaittrès,trèsbien...
LerirerailleurdeDelladétournasonattentiondeDerek.Levampiresefenditd'ungrandsourireetagitaunemaindevantsonnez.Comprenantcequecelasignifiait,Kyliesesentitdevenirrougepivoine.
QuandellejetaunautreregardfurtifsurDerek,lesyeuxdecelui-ciétaientrivéssursesseins.Cequivoulaitsûrementdirequ'àcetteseconde-là,ilpolluaitl'airdetoutessortesdephéromones,tandisqu'ilessayaitdecomprendrecommentsapoitrineavaitpupousserainsidujouraulendemain.
-Je...ilfautquejetrouveMiranda!annonçaKylieenselevantd'unbondetensortantdelasalleàmangerentrombe.
-Miranda?Tueslà?criaKylieenentrantdanslebungalowcinqminutesplustard.
SonamiedéguerpitàtoutevitessedelachambredeKylie.Lapaniqueselisaitsursonvisageetdeslarmesemplissaientsesyeux.DeslarmesdanslesyeuxdeMirandaquiselanguissaitd'amour,c'étaitplusoumoinslanormecesderniersjours,maisquelquechosesemblaitdiffé-
rent.
Kylielesentitaussitôt.EtcelaavaitsûrementunrapportavecsasortieprécipitéedelachambredeKylie,dansunnuagedeculpabilité.
-Jesuisvraimentdésolée!ditMirandaenhoquetant.Vraiment,vraimentdésolée!
-Vraiment,vraimentdésoléedequoi?
Avait-elletrouvéleslettresdeLucasetlesavait-ellelues?Avait-elledélibérémentenvahisonintimité
?
-Jenel'aipasfaitexprès.
-Pasfaitexprèsquoi?insistaKylie,quisentaitsapatiencesedé-
gonflercommeunballonpercéparuneépingle.
Cescourriersétaientprivés.Zutalors!Ellen'avaitmêmepasluledeuxième!Quandelleétaitrevenuedeschutes,ellel'avaitrangédanssontiroiravecl'autre,pensantqu'elleleliraitlesoirvenu,oupeut-êtrelelendemain,oujamais.EllenesavaitpassisoncœursauraitgérercequeLucaspourraitdire,enplusdetoutcequ'elledevaitdéjàaffronter.
-Jel'aidéjàfaitdesdizainesdefoisetjen'aijamaiseudemalàl'annulerjusqu'àmaintenant.Jet'enprie,nesoispasfurieusecontremoi
!
Kylieeutbrusquementlepressentimentquecelan'avaitrienàvoiraveclalettredeLucas.
-Qu'as-tufait?
MirandadirigearapidementsonregardsurlachambredeKylie,maislorsquecettedernièreavança,ellesepostadevantelle.
-Jevaistoutarranger,jetelejure!Jevaistoutarranger,jenedor-miraipasetnemangeraipastantquejen'auraipastoutréglé!
-Régléquoi?
-S'ilteplaît,nem'enveuxpas!
KylieécartaMiranda.Puiselleentradanssachambrepourtrouvercequesonamienevoulaitpasqu'ellevoieetjuraitqu'elleallaitarranger.
Sonregardseposad'abordsurlatabledenuitoùellerangeaitsesaffaireslesplusprivées.Letiroirétaitfermé.Pasdelettreséparpilléesdessus.Unmouvementsursonlitattirasonregard.Ellebougealesyeux.
Ellecilla.
Puishurla.
Elleseruaalorshorsdesachambre.EllerentradansMirandaquil'attrapaparlesavant-bras.
–Jesuisdésolée,vraimentdésolée!
Kylieretintsonsouffle.
-Que...?(Elleinspira.)Quefaitunemouffettesurmonlit?
Kyliesentitunecaressefamilièresursacheville.Ellebaissalesyeux,s'attendantàvoirSocks.Maiscen'étaitpasSocks.
Ellehurladenouveauetfitunbondàtraverslapièce.Labêtelevasapetitetêtepointue,miaulaetluicourutaprès.
-Jesuisvraimentdésolée!criaMiranda.
Kylielevalesyeuxsursonamie,puislesreposasurlamouffettequilarejoignitrapidement.Ellemoulinaitdespattesdanslevide,àlama-nièresiattendrissantedesfélins.
-Socks?Non,ditKylie.Nemedispasque...Ohnon!Tun'aspasfaitça?
-Jevaistoutarranger.Jetelepromets!l'assuraMiranda.
Kylievenaitdesortird'uneheurededessinavecHelenetJonathon.
Faisantlescentpasdevantlebureau,elleattendaitsonrendez-vousde14heuresavecHoliday.Commentluiannoncerait-ellequ'elleavaitbalancésonhistoired'amourpasséeavecunvampire?
Aufait,savais-tuqueBurnettignoraitquetuétaissortieavecunvampire?
Non,çaneleferaitpas.
Salut!Burnettetmoidiscutions,etcommeça,enpassant,jeluiairacontéquel'undessienst'avaitbousillélecœur!
Çanonplus,çan'iraitpas.Pasdutout,même!
–Kylie?luicriaDerek.
Oh,merde!
Ellelevittraverserungroupedecampeursquiattendaientpours'inscrireauxcoursdekayaketserésignaàl'affronter.Toutefois,elles'éloignadelafouledeplusieursmètres.
-Salut.
Ils'arrêtadevantelleetl'examinaattentivement.
-Salut.
Ellereculaencoreetluifitsignedelasuivretroismètresplusloin.
Ilnelaquittaitpasdesyeuxalorsqu'ellecontinuaitàmarcheràre-culons.
-J'aifaitquelquechosedemal?
-Non,dit-elleensecouantlatête.
-Alors,tuasfuméquelquechose?Parcequetuteconduisvraimentbizarrement!
Ellecomprenaitbienpourquoiilpensaitqu'elleavaitperdulaboule.
Toutefois,poursadéfense,saréalitéàelle,depuissixsemaines,étaitcomplètementdifférentedecelleàlaquelleelleavaitcrujusqu'alors.
-Cen'estpas...(Ellejetauncoupd'œilautourd'ellepours'assurerquepersonneàl'ouïesupersoniquen'étaitdanslesparages.)Jesuisgê-
née,d'accord?
-Gênéedequoi?(LeregarddeDerekseposasursesseins.)Deça?
Ellerelevadélicatementsonmenton.Aumoinseut-illadécencederougir.
–Désolée,c'estjustequ'ils...tu...
–Ilssontplusgros,jesais.
Ilpritsacheveluredanssamain.
–Ettescheveuxontpoussé.
–Etj'aigrandi,aussi,ajouta-t-elle.
Illamesuravisuellementetsesyeuxs'écarquillèrent.
-Ques'est-ilpassé?
-Siseulementjelesavais!(Elleessayadedissimulerlafrustrationdanssavoix.Cen'étaitpassafaute.)Quandjemesuisréveillée,plusaucunvêtementnem'allait!
Ilsefenditd'ungrandsourireetbaissalesyeuxunefractiondesecondeavantdelesrelever.
-C'estbien,commeça!
–Pourquoijenesuispassurprisequetumedisesça?
LesouriredeDereks'évanouitetilrestaplantésurplaceàladévisager.Kyliesedemandas'ilfaisaitvraimentdeseffortspournepasmatersesseins,bouchebée,ous'ilavaitautrechoseentête.
-Écoute,sijen'airienfait,pourquoimefuis-tudepuisdeuxjours?
Elletraînalespieds,douloureusementconscientequeseschaussuresluifaisaientmal.
–Jetel'aidit,jesuisgênée.
-Gênée...d'avoirgrandi?
-Non,enfin,oui,çaaussi,c'estennuyeux.Maiscen'estpaspourcelaque...
–Quetum'évites.Dis-le.Parcequec'estcequetufais.
Ilsemblaitàmoitiéfurieuxou,entoutcas,àmoitiéagacé.Maiscequ'ellepercevaitréellementdanssonton,c'étaitlemanquedeconfianceenlui.Et,honnêtement,ellenepouvaitpasluienvouloir.Elleressentiraitlamêmechoses'ill'évitaitcommeellel'avaitfait.Ellesemorditlalèvre.
-Jesuisdésolée.Cen'estpascequetucrois.
–Alorsqu'est-cequec'est?Parcequelà,jesuisperdu!C'estvrai,quoi,tessentimentssemblentOKlaplupartdutempsquandjesuisavectoi,etmêmesuperparfois,puisd'unseulcouptut'enfuis!
-Et...c'estplusoumoinslaraisonpourlaquellejem'enfuis.
Lefrontdugarçonseplissa.
-Et...jenecomprendstoujourspas.
Trèsbien,elleallaitmettrelespointssurlesi.
Maisellerougit,rienqued'ypenser.
-Quandjesuisavectoi,jenepensequ'àt'embrasseretplusencore...
Etàallerplusloinquejenesuisjamaisalléeavecpersonne.
LefrontdeDerekseplissaplusencore,mais,aumoins,unepartiedupoidsqu'ilsemblaitportersursesépaulestomba.
-OK.(Ilfourralesmainsdanslespochesdesonjean.)Maintenant,peux-tum'expliquerpourquoicen'estpasbien?
-Cen'estpasvraimentça,disonsquec'estquelquechosede...privé.
Jeneveuxpasquetudevinescequisepassedansmatête.Etencoremoinstouslesvampiresetlesféesquisebaladentdanslecamp.
LesépaulesdeDereksecontractèrent,commesilepoidsétaitrevenu.
-Alorscommeça,tuesgênéeparcequelesautressaventquetum'aimes?
-Non...t'aimer,c'estunechose.Avoirenviede...fairecertaineschoses,c'enestuneautre.
-Tuveuxfaire«certaineschoses»avecmoi?(Ilfaillitsourire,puispassaunemaindanssescheveux.)Tusais,jenepensaispasquel'onpouvaitsesentircomplimentéetinsultéenmêmetemps.Maistuasréussiàmefaireressentirlesdeuxàlafois!
-Jenet'aipasinsulté.
-Si,tul'asfait,situesgênéequetoutlemondesachequetum'aimesbien!
–Jet'aiditqueçan'avaitrienàvoiravecça.
–D'accord,tuneveuxpasquel'onsachequejet'attire.
Kylieouvritlabouchepourparler,maissanssavoirquoidire.
-Non,plusoumoins.Enfin,c'estprivé,quoi.
-Privé?(Ilhésita,commes'iltâchaitdecomprendrecequ'elleracontait.)Cen'estjamaissiprivéqueça.
-Si,pourleshumains.Etj'aibeaunepasêtrehumaineàcentpourcent...Enfinregardonsleschosesenface.Pendantseizeans,j'aivécuentantqu'humaine,etdepuismoinsdedeuxmois,j'essaied'affronterlefaitque...Attends,jenesaismêmepascequejesuis!(Ellesecoualatête,sentantsafrustrations'intensifier.)Maisoui,j'aimelafaçondontleshumainss'yprennent.
-Comments'yprennent-ils?demandaDerek,commes'ilnelasuivaitpas.
Ellenepouvaitpastotalementluienvouloir,parcequ'ellen'étaitpassûredesecomprendreelle-même.
-J'aimequeleshumainsgardentleurssentimentsetleurspenséesintimespoureux.
Derekréfléchitàcequ'ellevenaitdedire.Elledevinaquesonrai-sonnementn'avaitaucunsenspourlui.
-Non,dit-il.Tutetrompes.
-Àquelsujet?
Àprésent,ellesesentaitperdue.
-Çanerelèvepasdudomaineduprivépourleshumainsnonplus.
Ilsnegardentpastoutpoureux.
-Seulements'ilsontdécidéd'enparleràquelqu'und'autre,ditKylie.
-Maisnon!RegardeHelenetJonathon,là-bas.Tuvasm'affirmerquetoi,enfintapartiehumaine,nepeutpasvoirquecesdeux-làsontattirésl'unparl'autre?EtBurnett?Tusavaisavantmoiqu'ilétaitraidedinguedeHoliday.Tupeuxledeviner.
D'accord,ilavaitraison.Maisellen'avaitpasenviequ'ill'embêteavecça.
-Jelevois,oui.Maisjenepeuxpasressentirleurssentimentsnisentirlesphéromonesqu'ils
émettentquandilsveulent...fairelabêteàdeuxdos...s'envoyerenl'air.Etsavoirqued'autrespersonnespeuvent...
sentirlesmiennes...ehbien,çame...faitlégèrementflipper,d'accord?
Dereksecoualatête.
–Es-tusûrequec'estlefaitqued'autreslesachentquitefaitflipper?Etnonpascequeturessenspourmoi?
Elleleregardafixement.
–Jenevoispasoùtuveuxenvenir.
-Jenesuispassisûrquetuleveuilles.
Ilagitaunemainentreeux.
-Quejeveuillequoi?
Puis,justealors,certaineschosesluirevinrentàl'esprit.QuandelleavaiteulamêmedisputeavecTrey.Pasencore!
-Toietmoi.Nous.Tunesouhaitespasquenousdevenionsun«
nous».Chaquefoisquej'ail'impressionquenousallonsnousrapprocher,tufinisparmerepousser.Jet'aidemandédesortiravecmoiàsixreprisesaumoins,ettunem'asjamaisdonnéderéponse.Pourquoi?
Oui,elleavaitbienfailliavoircettemêmeconversationavecTrey.
–Iln'yaquelesexequit'intéresse,pasvrai?
-Quoi?(Derekenrestabouchebée.)Non,jeneparlaispasdeça!
-Donc,tuneveuxpasqueça?demandaKylie,encoreplusenco-lère.
Illaregardafixement,commesielleavaitd'unseulcoupdeuxtêtesetunequeue.Vutoutcequis'étaitpasséenellecesdernierstemps,Kyliefaillitvérifierqu'unedeuxièmetêteneluiétaitpaspoussée,niunequeue.
-D'oùest-cequetusorsça?demanda-t-il.
D'unseulcoup,ellepritconsciencequelafoules'étaitrapprochéeetqueplusieurspersonnesavaientl'ouïed'unechauve-sourisenmaldepo-tins.Ellejetauncoupd'œilàsamontreetconstataqu'ilétaitplusde14
heures.
-Désolée,jesuisenretard.
KylieentraentrombedanslebureaudeHoliday.Elleselaissatombersurlachaisedesvisiteurs,etregardasonamieetdirectricedanslesyeux.
-Jedétestelesgarçons.J'envisagesérieusementdedevenirles-bienne.
L'expressiondeHolidayétaitmi-souriante,mi-boudeuse.
-Sic'étaitaussisimple,quatre-vingt-dixpourcentdesfemmesdanslemondeentierseraienthomos!
Holidayfitunedrôledepetitegrimace,puis,toutenbuvantunegorgéedesacanette,demanda:
-Alors...desproblèmesdemecs?
–Demecs,demouffettesetdefantômes.
Holidays'étouffaavecsonsodalight.
-Demouffettes?
Kylie,vaincueetépuiséeparsapetitedisputeavecDerek,s'enfonçadanslefauteuil.
-MirandaatransforméSocksenmouffette.Etellen'arrivepasàleretransformer.(Àpeinecesmotsfurent-ilssortisdesabouchequeKylies'aperçutqu'ellemédisait.)Maisbon,jenetedemanderien.
Holidayessayaderéprimerunsourire,maislescoinsdesaboucheserelevèrent.
-Elledevaitsûrementrépéterpourleconcoursauquelsamèrel'ainscritepoursonretourchezelle!
-Jeneveuxpasluiattirerdeproblèmes.Maissielleneparvenaitpasàleremétamorphoser?Jemeretrouveraiscoincéeavecunemouffetteenguised'animaldomestique!
Unautresouriremenaçaitd'apparaîtresurleslèvresdeHoliday.
–Jesuissûrequ'elleyarrivera.
Kyliesecoualatête,puislaissatombersesmainssursesgenoux.
-Situsavaiscommej'aimeraisquemavieredeviennecommeavant.
Commequandj'étaishumaine!Normale!Personnen'essaieraitdeliredansmespensées,dechangermessentiments,nidemedirequemamissionconsisteàsauverunevie.
Holidaysecaladanssonfauteuiletétiralesbras,commesielleétaitrestéetroplongtempsassisedanslamêmeposition.Lesmainstoujoursenl'air,elleregardalespapierséparpillésdevantelled'unairrenfrogné.
-Humain,jenesaispas,maisnormal,çaadubon,parfois,non?
Quelquechosedansl'humeurdeHolidayluifitrevoirsespriorités.
-Toutvabien?luidemandaKylie.
-Moi?Ohoui!(Ellefittombersesmainsets'assitunpeuplusdroite,commepoursedéfendre.)C'estpourtoiquejemefaisdusouci,Kylie.Tuavaisvraimentl'airénervée,cematin.
Kyliesesouvintqu'elleétaitsortiedesonbureaucommeunefurie.
–Jesuisdésolée...Parfois,c'esttrop,voilàtout.
–Jesais.Maisnousallonstrouverunesolution.
Kyliefronçalessourcils.
-Ondiraitmamère.Elledittoujours:«Dieunetedonnerapasplusquecequetupeuxgérer.»
Holidaygloussa.
-Etespéronsqu'ilnenousferapasnonplustropconfiance,d'accord?
-Ouais.(Kylievitl'inquiétudeapparaîtredenouveaudanslesyeuxdeHoliday.)Ettesproblèmes?
Ellemontralebureau,sentantquesonamieétaiténervée.
-Çaira...Justedeshistoiresdesousàréglerquandnouspasseronsàtempspleinici.Ilfaudraengagerdesprofesseurs.Poserdesradiateursdanslesbungalows.Etjemedemandebiencommentnousallonsyarriver.
-Jecroyaisquelegouvernement,enfinl'URF,finançaitlecamp?
-Dansunecertainemesure,oui,maislorsqu'ilsontacceptédemelaisserouvrirlepensionnat,ilsnousontaccordéunbudgetserré.Encemoment,onfaitmêmedeséconomiessurlesprogrammesgouverne-mentaux.(Ellereposalesyeuxsursonbureau.)Cen'estsûrementpasaussidurquejelepense.C'estjuste...Skys'occupaitdesfinances,etvoilàquejemeretrouveavecçasurlesbras.
-Burnettnesaitpasfairecegenredechose?demandaKylie,dansl'espoird'amenerhabilementlaconversationsurlui.
-Aucuneidée.Maiscommeildoitnousdonneruncoupdemainpourunmoisseulement,jenevoisaucuneraisondelemêlerànosfinances.
Enclair,elleneluifaisaitpasconfiance.Était-ceparcequec'étaitunvampireouparcequ'elleavaitaccordésaconfianceàSky,sadernièreco-directrice,etquecelle-cil'avaitlaissétomber?Holidayneparlaitpasbeaucoupd'elle,maisKyliesentaitquelatrahisondesonamiel'avaitblesséeplusqu'ellenevoulaitl'avouer.
-Ont-ilsembauchéunenouvelledirectrice?demandaKylie.
L'expressiondeHolidaysefitalorsplaintive.
-Non.Ilsm'ontpromisqued'icilafindel'été,jedevraisavoirquelqu'un.Maisçan'arriverapasassezvite.
-Est-cesidésagréabledetravailleraveclui?
KyliesentaitquelafrustrationdeHolidayvenaitdeBurnett.Cequinefitquerenforcersoninquiétude:commentprendrait-ellel'aveudeKylie?
-Noussommestropdifférents,voilàtout.
LeregarddeHolidayseposasurlapoitrinedeKylieets'yattardaunefractiondesecondedetrop.Elleavaitdoncmanquélapousséedecroissance.
Kylieoubliasonaveupourseconcentrersursespropresproblèmes.
-Peux-tul'expliquer?
-Expliquerquoi?demandaHolidayd'untoninnocent,maisquineconvainquitpasl'adolescente.
Ellepointadudoigtsesseins.Holidayfronçalessourcils.
-J'espéraisquetut'étaisjusteachetéunnouveauWonderbra.
–Bienpeurquenon!Etilyamescheveux,aussi.(Kylielesfitpasserpar-dessussonépaule.)Deplus,meschaussuressontpresquetroppetites,etjesuisquasisûred'avoirprisdeuxbonscentimètres!
-Hmm...
Holidaysemblaittoutfairepourquesonvisageresteillisible.
–Hmmquoi?
Kyliesepenchaetcollasesmainssurlebureau.
-Hmm,c'estétrange,déclaraHoliday,maisquelquechosedanslafaçondontellereposaitlesyeuxsursespapiersmontraitqu'ellen'étaitpasfrancheàcentpourcent.
-S'ilteplaît,nemefaispasçamaintenant,insistaKylie.
Holidaylevalesyeux.
–Fairequoi?
-Mecacherquelquechose.C'estàmoiqueçaarrive,j'ailedroitdesavoircequisepasse.
-Jenecacherien...(Holidaysetutetsoupira.)Jen'appellepasça«
cacher»alorsquejesuisentrainderéfléchiràdeshypothèses,dedeviner.J'ignoresic'estjustedetedonnerdesinformationsalorsquejenesuissûrederien.
-Cequin'estpasjuste,c'estdemelaisserdansl'ignorancetotale.
Parceque,crois-moi,quoiquetusoissurlepointdemedire,ceneserapasaussigravequecequej'imagine.
Holidayhochalatête.
-D'accord,maissouviens-toi:cen'estquepurespéculation.MêmeBurnettaffirmequepourlui,cen'estpasunsignesûr.
KyliesedoutaitqueBurnettavaitremarquéquesesseinsavaientgrossi.Àsadécharge,ill'avaitbiengéré;maisdelààendéduirequ'ilbavardaitdecelaaveclesautres...C'étaitfranchementgonflé.Exagérédechezexagéré.
-Vousavezdiscutédemesseins,touslesdeux?
-Pasvraiment.Enfinsi,mais...pas...Écoute,iladitqu'ilavaitconstatédeschangementsentoiquandilesttombésurtoidanslescascades.J'aiinsistépourqu'ilmepréciselesquels.
Lesimplefaitd'évoquersarencontreavecBurnettauxchutesd'eaurappelaàKyliequ'elledevraitcracherlemorceau.Maisd'abord,elledevaitsavoir.
-Quellessortesd'hypothèses?
-Certainesfemellesloups-garous...
-Loup-garou?Ohnon!Pasloup-garou...Toutmaispasça!
–Hé!(LamaindeHolidayvintseposersurlebrasdeKylie.)Tuvois,c'estpourcelaquejen'aipasvoulut'enparler.Jesavaisquetuentireraisdesconclusionshâtives.
Kyliecilla.
-Quefontcertainesfemellesloups-garous?Ellesontdessuperseinsquipoussent?
-Non...Enfin,si.(Holidayréprimaunsourire.)Quandellesatteignentuncertainniveaudematurité,quandelless'approchentdel'âgedel'accouplement,elless'étoffentassezvite.
LecœurdeKyliebattitlachamade.EllesesouvintdecequeMirandaavaitdéclarélorsqu'elleavaitvuunloup-garousechangerenloup,quecelaluiavaitsemblétrèsdouloureux.
–Çaressembletoutàfaitàcequim'arriveencemoment.Maispourquoin'est-cequedelaspéculationoudesconclusionshâtives?
Holidaysecoualatête.
-Àmoinsqu'unloup-garouaitététransformé,laplupartsemettentàsemétamorphoserenloupàl'âgedequatreoucinqans.Ilseraittrèsétonnantquecelat'arriveàtonâge.Etpuisilyalefaitquelesloups-garousconnaissentdegrossessautesd'humeurquelquesjoursavantetaprèsunepleinelune.LedocteurDaym'aconfiéqu'ellet'avaitvuependantunepleineluneetn'avaitdéceléaucundecessignes.Etjet'aiobservéelorsdeladernièrepleinelune,rienquepourvoirsi,peut-être,elleavait
manquéquelquechose.Jen'aiconstatéaucunchangementdanstoncomportement.
-Peut-êtrequejesuisjusteuneplanteàfloraisontardive,remarquaKylietoutensouhaitantquecenesoitpaslavérité.Etjen'aijamaisétédugenreàexprimermessentiments.Siçasetrouve,tunem'astoutsimplementpasvuedemauvaisehumeur.
-Ilyaaussi...tonchat,poursuivitHoliday.Touslesfélinséprouventuneaversionenverslesloups-garous.Cequin'estpaslecasdutien.
KyliesesouvintdelaréactiondesonchatenversLucas,desannéesplustôt.Elleserappelacommentils'étaitcomportélejouroùill'avaitdéposé.Maistoutàcoup,elleserappelaautrechosequidevaitêtreimportant.
-Oh,mince!Leloup...
-Quel...loup?
-L'autrenuit...quandjemesuisenfuieaprèsavoirgoûtédusang.Jesuistombéesurunloup.Ilatraînéautourdemoi.Ils'estmêmeremontréplustardcettenuit-là,mais...
-Cen'étaitpasunepleinelune,ditHoliday.Çan'auraitpaspuêtreunloup-garou.
-Jesaisquec'estpourcelaquejenecroyaispas...enfin,jepensaisquec'étaitunloupàmoitiéapprivoisé.Ils'estagenouillédevantmoietaessayéderamperversmoi,commes'ildésiraitquejeletouche,quelquechosecommeça.(Elledutsesouvenirderespirer.)D'aprèstoi,celapourrait-ilvouloirdirequelquechose?Est-ceunesortederituelquelesloupsaccomplissentavecdesloups-garousavantleurpremièretransformation?
HolidayregardafixementKylie,commesielleyréfléchissait.
-Jen'enaijamaisentenduparler.Maisje...C'estSkyquiconseillaitlesloups-garous.Moi,jenedétienspastoutlesavoiràcesujet.Maisjedemanderaiautourdemoi.Burnettdoitsavoir.
-Cen'estpasunloup-garou.
KylieregrettaitqueLucasnesoitpaslà.Pourlaguider,pourl'aideràcomprendretoutcela.Maisnon,ils'étaitenfuiavecunautreloup-garou.EtKylien'avaittoujourspaslusalettre,tellementelleétaiténervéecontrelui.
-Burnettn'estpasunloup-garou,maissonboulotàl'URFnécessiteungigantesquetravailderecherchesurtouslessurnaturels.Crois-leounon,ilestaussibrillantqu'ilestarrogant.Etj'espèrequetunet'imaginespas...enfin,quandilm'aannoncéquetesseinsavaientgrossi,iln'yavaitdanssontonquedel'inquiétudequantàlafaçondonttuappréhen-deraisceschangements.
Mêmefolled'angoisseàl'idéed'êtreunloup-garou,KylieserenditcomptequeHolidaydéfendaitBurnett.Quecelaluiplûtounon,lajeunefemmeéprouvaituneformederespectpourlevampire.NonpasquecelaexcusâtKyliedeluiavoirconfiédesinformationsprivéessurHoliday.
Maiscesdeux-lànevoyaient-ilspasqu'ilsdevraientdonnerunechanceàleurhistoired'amour?
Holidayserait-ellefurieusequeKylieaitévoquésarelationpasséeavecunautrevampire?
-Àproposdescascades...
–Jecomprends,ditHoliday.
-Tucomprendsquoi?demandaKylie,espérantquecesoitaussisimple,queBurnettaitparlédeleurconversationàHolidayetqu'ellenesoitpasénervée.
-Jecomprendsquetuysoisallée,lançaHoliday,enmettantdel'ordredanssespapiers.Jem'yrendsaumoinsunefoisparsemaine.
C'estl'endroitidéalpour...réfléchir,pouressayerd'yvoirplusclair.As-tuobtenudesréponsesausujetdufantômecematin?
Kyliesecoualatête.
-Justeunesortedelégitimité.
-Alorsilfautquetuaiesconfiance:tufaistoutcequetupeux.
Kylieserappelabrusquement.
-Tuasprétenduquetun'avaisjamaisvud'angedelamort.
-C'estvrai.
-Maistuasaffirméquetun'étaismêmepassûrequ'ilssoientréels.
-Jenepensepasquelaversiondeslégendesàlaquelletoutlemondecroitsoitréelle,précisaHoliday.
-Alorsqu'est-cequirendlescascadesaussi...exceptionnelles?
Holidayhésita,commesiellecherchaitlesmotsjustes.
-Jecroisquec'estunlieusacré.QueleGrandManitou,quidirigetout,là-hautdansleciel,l'acréépourceuxd'entrenousquidoiventaffronterlesesprits.C'estunlieuoùnouspouvonstrouverlapaix.Etparfoismêmedesréponses.
-Commeuneéglise?demandaKylie,quiserappelaitlasolennitéqu'elleavaitressentieauxcascades.
-Oui,enquelquesorte.Ilyaunpouvoirspirituelfort,là-bas.Tul'assenti,non?
HolidaymitsamainsurcelledeKylie,quilaretira.
-Oui,mais...pourquoinemel'as-tupasdit?Jet'aiinterrogéesurlescascadesettunem'asriendit.C'estvrai...j'auraispu...j'auraispum'yrendredèsledébut.J'auraispeut-êtremieuxcompriscequelefantômeessayaitdemedire,depuisletemps.
Holidayposasesmainssursonbureauetl'empathieenvahitsesyeuxverts.
-Onneparledescascadesàpersonne,Kylie.Cesontellesquidoiventt'appeler.Etjesupposequ'ellest'ontappelée,sinontun'yseraispasallée.
Kylienepouvaitnierqu'elleavaitsentileurappel.Pourtant,ellen'appréciaittoujourspasdedevoirtoutcomprendretouteseule.Oùétaitlemalàluidonnerunpetitindice,àluiprêtermain-forte?
-Jesuis,dansunecertainemesure,choquéequeBurnettysoitallé,ditHoliday.Lesseulssurnaturelsquisefontappelerauxcascadessontceuxquiontlepouvoirdeparlerauxfantômes.Lesautrestrouventquec'esttropstimulantémotionnellement-ouintimidant,devrais-jesansdoutedire.
KylieserappelalaréactiondeDellaetdeMiranda.Ouais,intimidant,c'étaitbiença.
-MêmeSkyrefusaitd'yaller.(HolidaylevalesyeuxsurKylie.)Burnettest-ilvraimentpasséderrièreleschutesd'eau?
-Ilyétaitquandjesuisarrivée.(Ellehésita.)Ilyestallépourtoi,ajoutaKylie,quiseservitdecelacommeouverture.
Siellenelefaisaitpasmaintenant,ellerisquaitdeserétracter.Etsonabusdeconfianceseraitencorepire.
-Pourmoi?
-Ilvoulaitmieuxtecomprendre.Et,àmonavis,ilcroyaitquesi...
s'ilparvenaitàcomprendretoutecettehistoiredefantômes,alors...
-Iladitça?
LesyeuxdeHolidays'écarquillèrentdesurprise.
-Ouais.(Kyliehésita,puislâchaétourdiment:)Jeluiaiexpliquéqu'unautrevampiret'avaitbrisélecœur.Quec'étaitpourcelaque...tunevoulaispassortiraveclui.
LefrontdeHolidayseridaimmédiatementetsesyeuxseplissèrent.
C'étaituneexpressioninhabituellechezelle.
-Tuluiasditquoi?
-Jesaisquejen'auraispasdû,mais...ilm'ademandé,etaudébut,jeneluiaipasdit,puis...
-Pourquoiil...Non,pourquoiluidirais-tuquoiquecesoit?
–Ilt'aimesincèrement,Holiday.
-Cequ'ilressentm'estbienégal.Jen'aipaspartagécelaavectoipourquetulerépètes.
Ellesetut,maislafrustrationtransparutdanssesyeux.
-Jesuisdésolée.Vraiment.Etjesaisquej'aieutort,mais...cequetonfiancét'afaitt'empêchevisiblementdevoirlesopportunitésavecBurnett.Tulepunispourquelquechosequ'iln'apasfait.
L'expressiondeHolidaynes'adoucitpas.Ellerespiraunboncoup.
-Kylie,cequisepasseentreBurnettetmoin'estpas...(Ellefermalaboucheetlesmusclesdesamâchoireseserrèrent.)Sinousarrêtionsim-médiatementcetteconversationetsinouslareprenionsplustard?Ilmefautdutemps.
Kyliesentitunimmensetrous'ouvrirdanssapoitrine.
–S'ilteplaît...Nem'enveuxpas!
Holidaylevalamain.
-Jenet'enveuxpas,àvraidire.Jesuisdéçue,c'esttout.
-C'estencorepire,ditKylie,etsoncœurseserradavantage.Vraiment,jesuisdésolée.
Holidaysemitdeboutetluimontralaporte.
–Ademain,luilança-t-elle.
LeslarmespicotèrentlesyeuxdeKylie.Plusquetout,elledésiraitsedéfendre,supplierHolidaydeluipardonner,l'implorerdenepaslaissersabêtiseternirlarelationqu'ellesvenaientdecréer.Mais,toutaufondd'elle,quelquechoseluidisaitqu'ilétaitpeut-êtretroptard.
Auхenvironsde21heurescesoir-là,Kylie,allongéesursonlit,fixaitduregardleplafondencompagniedelasatanéemouffettequipartageaitsonoreiller.Elleavaitdécidédenepasparticiperàlasoiréepizzasetbasketquiavaitlieuauréfectoire.Burnettavaitaménagéunterraindebasketettouslesgarçonsavaientconstituédeséquipes.Aveclepeudesommeildecesderniersjours,onauraitpucroirequ'elleseraitcomplè-
tementH.S.,maisnon.
ElleposalesyeuxsurletiroirdanslequelelleavaitrangélalettredeLucaset,l'espaced'uneseconde,sonespritpassaduproblème«Holiday
»auproblème«Lucas»,puis«Derek».Ellesereconcentraensuitesurl'éventualitéqu'ellefutunloup-garou.Quelbonheur!
Lorsquesonespritseheurtadenouveauaudangerquecouraitquelqu'unqu'elleaimait,Kyliesesouvintimmédiatementdusentimentqueluiavaientinspirélescascades,delacertitudequesiellecontinuaitàsuivrelecapfixé,aumoinsceproblème-làseraitrésolu.
Lesautressoucisneluisemblaientmalheureusementpasaussigé-
rables.
Lasonneriedutéléphonelafitgrogner.Maisaprèstout,elleneseraitpascontreunepausepourcesserdejongleravectoutessespréoccupations.Etavecunpeudechance,c'étaitsansdouteSaraquilarappelaitenfin.Certes,ellesn'étaientplusaussiproches,maisSaracomptaitencorepourelle,etKylieavaitrécemmentbeaucouppenséàelle.Maisétait-ellecapabledeparleràsonex-meilleureamie?
–Jeneveuxpastefairepeur,lança-t-elleàSocksquiavaitpeut-être
-oupas-missonarrosoiraurepos.Ilfautquej'attrapemontéléphone.
L'animalouvritunoeildefouine,laregarda,puislaissaéchapperunmiaulementpathétique.
MirandaavaitpassétoutelamatinéeàessayerderendreàSockssonidentitédubonvieuxtemps.Kylieavaitfiniparluiintimerdefaireunepause.Elleluiavaitmêmeditdenepassemontrersidureenversel-le-même,quecen'étaitqu'unaccidentdeparcours.Unénormeaccidentdeparcoursbienflippant,maisça,Kylies'étaitbiengardéedelesouli-gner.
LetéléphonecessadesonneretKylien'éprouvamêmepasl'enviedevérifierquiavaitappelé.Ellejetadenouveauuncoupd'œilàSocks.
-Ungrosaccidentbienflippant!marmonna-t-elle.
MaiscommeelleespéraitqueHolidayluipardonne,elledécidaqu'ilvalaitmieuxqu'elleappliquecequ'elleprêchait,oudumoinsqu'ellepratiquecepourquoiellepriait:lepardon.Etelleavaitprié.QuandellesesouvintqueHolidays'étaitvraimentsentietrahie,unevaguededouleurenvahitsoncœur.
Commentavait-ellepucroirequeparlerdeHolidayàBurnettétaitlachoseàfaire,etaujourd'huitrouvercetteidéeaussinulle?Direlavé-
ritéàBurnettluiavaitparulogique.Elles'étaitsentieobligéedelefaire,commesisesentraillesl'yavaientencouragée.Ellenelesécouteraitplusjamais!
Sontéléphonesonnadenouveau.Ellelerapprocha,passûredevouloirbavarder,etexaminalenuméro...Subitement,unnœudseformadanssapoitrine.
Maman.Cetteprisedeconsciencefitmouche.Kylien'auraitjamaiscruqu'eleressentiraitcela,maissamèreluimanquait.Siseulementeleétaitlà...
simplementpourêtrelà.Etpasuniquementparcequ'elesvenaientdetrouverunnouveauterraind'entente.Kylieappréciaitmêmeleurrelationd'avant.
L'adolescenteavaitjuréquesamèrenel'avaitjamaisaimée,maispluseleétaitloind'eleetpluselevoyaitleschosesdifféremment.D'accord,samères'étaitmontréeémotionnelementdistante,etd'accord,Kylieneluiressemblaitenrien.
Maisàprésent,eleavaitbienconsciencedetouteslesautrespreuvesd'amourquesamèreluiavaitdonnées.Lespancakes,touslessamedismatin.Sacartedecréditqu'eleluiprêtaitdèsqu'eleavaitbesoindequelquechose.Mêmelesbrochurespourriessurlesexeprouvaientqu'elecomptaitpoursamère-Kylieseraitnéanmoinsraviesiceles-cidisparaissaient..
Elleappuyasurlatouche«Répondre»etréprimaunevaguedenostalgie.
–Salut,maman!
Ellejuradenepaspleureret,nonsansmal,fitensortequesavoixnetremblepas.
-Chérie?(L'inquiétudeimmédiatedansletondesamèrefitgrossirlenœuddanslagorgedeKylie,etl'émotionluifitmalauxsinus.)Tuvasbien?
Commentsamèrepouvait-elledevinerquequelquechosen'allaitpas,alorsqueKylien'avaitprononcéquedeuxmots?Était-ellemédium?Non,elleétaitseulementhumaine.Cedevaitêtrel'instinctmaternel.Etellen'enavaitjamaismanqué.
-Jevaisbien.
Kyliesemorditl'intérieurdelajouepournepaspleurer.
-Ques'est-ilpassé,montrésor?
Deslarmesseformèrentdanssesyeux.
-Rien.(ElleregardaSocksserepositionnersurl'oreilleretpriapourqu'ilnesemettepasàl'arroser.Sefairearroserparsonchat-mouffette,ilnemanqueraitplusqueça!)Unedurejournée,voilàtout.
-Commentça?Tuveuxrentreràlamaison?Tun'asqu'unmotàdireetjevienstecherchercesoir.
-Non,maman.J'adoreêtreici.
Kyliesesouvenaitquesamèreneluiavaitpasencoredonnésonavalpourqu'elles'inscriveaupensionnatdeShadowFalls.Parconsé-
quent,ellenedevraitpasévoquerdepointsnégatifssurlecamppourl'instant.Elledevraitpoussersamèreàaccepter...surtoutsi...Kylieétait,enfindecompte,unloup-garou.Commentdoncexpliquercelaàunparenthumain?
-Je...j'aicommisuneerreuraujourd'huietquelqu'unquicomptevraimentpourmoim'enveutterriblement.
–Nouscommettonstousdeserreurs.Tun'asqu'àt'excuser.
-Jel'aifait.
-Etonnet'apaspardonné?Ont'enveutencore?
-Pasvraiment.Lapersonneestjustedéçue.
LapoitrinedeKyliesegonfladeregretsquandellerevitHolidayleluidire.Lajeunefillesavaitcequec'étaitd'êtredéçueetblesséeparquelqu'unàquil'onfaisaitconfiance.
C'étaitpirequedeluienvouloir.Commesonpère.D'accord,elleétaitàlafoisblesséeetfurieusecontrelui,maisladouleurluiavaitbrisélecœur.Si,parfois,êtreencolèrepouvaitfairedubien,êtreblessén'ap-portaitriendebon.Rienderien.
-Tuveuxmeracontercequis'estpassé?demandasamère,commesiellenesouhaitaitpasêtreindiscrètemaisestimaitquesondevoirmaternell'yobligeait.
Étonnamment,Kylieeutenviedeluirépondre.Ellenepouvaitpastoutluidire,etelles'engarderaitbien,maisellepouvaitluiouvrirsoncœur.
-Quelqu'unm'afaituneconfidence.Etjel'airépétée.Acemoment-là,jepensaisvraimentquecelapermettrait...derésoudreunproblème.
Mais...
-Maisnon?
-Non.Enfin,rienquejenepuissevoirpourl'instant.
-Kylie,ondiraitquetuessaiesdefairecequ'ilfaut.Ataplace,jenememontreraispasaussidureenversmoi-même.Cen'estqu'unpetitaccidentdeparcours,mafille.
Lesparoleschoisiesparsamèrefaillirentlafairerire.N'était-cepasexactementcequeKylieavaitditàMiranda?Peut-êtrequ'elleressemblaitplusàsamèrequ'ellenelepensait.Ellesentitsagorgesenouer.
-Jet'aime,maman,déclaraKyliesansréfléchir.
–Oh,bébé!répliquasamère,quisemblaitdésormaissurlepointdepleurer.Moiaussi.Jepeuxfairequelquechosepourtoi?Jepeuxvenirdistribuerdescoupsdepiedauxfesses,situveux!
Unelarmeruisselasurlajouedelajeunefille.
-Tuferaisçapourmoi?
-Illico!
Kyliegloussaetreniflaenmêmetemps.
-Tuesprêteàchangerdesujet?Àparlerdequelquechosededrôle?demandasamère,brusquementexcitée.C'estlemotifdemonappel.
-Oui.
Kylies'essuyalesyeux.Entendreunebonnenouvelleneluiferaitpasdemal.
-Tunedevinerasjamaisoùjenousaiinscritesvendredisoir,quandtuseraslà!
-Où?demandaKylieenserendantcomptequ'elleneredoutaitplusderentrerchezelle.
Ceseraitbiendepasserdutempsavecsamère,des'éloigner,avecunpeudechance,desproblèmesquipesaientsurelleici,àlacolo.
-C'esttoiquim'asfaitpenseràça.
-Penseràquoi,maman?demandaKylie,quipercevaitl'enthousiasmedesamère.
-Unechasseauxfantômes.Tutesouviens,tum'asditquelescascadesétaienthantéesaucamp?
–Unechasseauxfantômes?
Kylien'encroyaitpassesoreilles.
-Ondînedansunechambred'hôtequialaréputationd'êtrehantée,etensuiteilsnousemmènentfaireuntour.C'estsupercool,non?
Kylieselaissaretombersursonoreiller.Àprésent,elleavaitvraimentenviedepleurer.
–Ouais.Supercool...
Oupas,pensaKylie.
Unedemi-heureaprèsavoirraccroché,Kyliedécidadecompterlesmoutons,pourinviterlesommeilàvenirl'emporter.Alorsquelemoutonnumérocenttraversaitsonlitd'unbond,lajeunefillerepassadanssatêtesadisputeavecHoliday.
«Cequ'ilressentm'estbienégal.Jen'aipaspartagécelaavectoipourquetulerépètes»,avaitditHoliday.
«Jesuisdésolée.Vraiment,avaitréponduKylie.Etjesaisquej'aieutort,mais...cequetonfiancét'afaitt'empêchevisiblementdevoirlesopportunitésavecBurnett.Tulepunispourquelquechosequ'iln'apasfait.»
«Tulepunispourquelquechosequ'iln'apasfait.»
«Tulepunispourquelquechosequ'iln'apasfait.»
Puisl'espritdeKyliesefocalisaentièrementsursadisputeavecDerek.
«Iln'yaquelesexequit'intéresse,pasvrai?»luiavait-elledit.
«Quoi?Non,jeneparlaispasdeça!»avait-ilrépliqué.Kylieserappelatoutelacolèrequisourdaitenelleàcetinstant.Delacolèrere-foulée,desvestigesdecolère.Decellequ'elleavaitéprouvéeenvers...
Trey.
«Tulepunispourquelquechosequ'iln'apasfait.»
-Oh,etpuismerde!
Kylies'assitbiendroite.Avait-ellefaitcedontelleaccusaitHoliday?
Pluselleypensait,pluselleserendaitcomptequeDerekneluiavaitjamaismislapression.Pasuneseulefois.Cequ'illuiavaitdit,qu'elles'éloignaitdelui,étaittoutbêtementliéaufaitqu'ellel'esquivait.Etçan'avaitrienàvoiravecsondésirdeladéshabiller.
Puisunepartiedudialogueavecsamèreluirevint:
«Nouscommettonstousdeserreurs.Tun'asqu'àt'excuser.»
Samèreavaitraison.Cequi,s'aperçutKylie,étaituneautrechosedontellenel'auraitjamaiscrucapable.Maistantpis,elleavaitraison.
Elledevaits'excuser.
Elleseleva,ôtasachemisedenuitetremitsonjeantropcourt,sonsoutien-gorgetropserré,sestennistroppetitesetuntee-shirt,puispartitàlarecherchedeDerek.
Àl'instantoùKyliesortait,l'airchaudetmoitelafrappa.Ellesemitenrouteversleréfectoire,puiss'arrêta.Derekquittaitgénéralementlessoiréesplustôtpourappelersamère.Ilneracontaitpasàtoutlemondecequ'ilfaisait,maisils'étaitconfiéàKylie.
Lachaleurenvahitsapoitrine.Elleétaitcontentequ'illuiparleàcœurouvert.Oui,elleaimaitvraiment,vraimentDerek,etdetoutsoncœurelleespéraitqu'ilaccepteraitsesexcuses.Commeellenetenaitpasàs'épancherenprésencedepersonnesàl'ouïesupersonique,ellesedirigeaverssonbungalow.Ellesemitàcouriràunealluretranquillequi,quelquessemainesauparavant,auraitétéextraordinairementrapidepourelle.Quandelleavança,ellesentitlesarbresau-dessusd'elleetleventsoufflerdanssescheveux.Elleaperçutdesétoilesbrillantes,maislepaysagenel'intéressaitpas.Ellepréféraitseconcentrersurcequ'ellera-conteraitàDerekquandelleleverrait.
Ami-chemin,unpressentimentl'envahit.Quelqu'unl'observait.Elleralentitetécouta.Lanuitgazouillaitencore,iln'yavaitpasdesilencemortelousurnaturel,maisellelesentaittoutdemême.Jetantuncoupd'œildedroiteàgauchejusqu'àlalisièredesbois,ellevérifiasileloupétaitrevenu.Pasd'yeuxdorés,quilaregardaientd'unairinterrogateurdanslesbuissons.Elleessayadeseconvaincrequecen'étaitrien.Maiselleaccéléralepas,impatientedetrouverDerek-impatiented'avoirsasilhouetteplusmuscléeàsescôtés.
Sesbrasautourd'elle.
Satêtesursonépaule.
Et,pourquoipas,sabouchecontrelasienne.
Ohoui!PenseràDerekchassaitsespeurs.Ellepritlederniervirageetconstataquelebungalowétaitallumé.Ilyavaitquelqu'un.
Jevousenprie,faitesquecesoitlui!
Elleparcourutunecentainedemètreslorsqu'elleconstataquelaported'entréeétaitouverte.Bizarre.Dèsqu'ellegravitlesmarchesduperron,elleremarqual'odeur.Ellen'enavaitpasencoredéfinil'arômequandelleglissaetseretrouvaparterre.
Atterrissantsurlesfesses,ellecollasapaumesurlesolpourserelever.Maislasensationd'unesubstancehumideetépaissesoussamainlafithésiter.
Ellereconnutalorsl'odeurdebaiesmûres.
Dusang.
Sonregardseportasurleperron.
Beaucoupdesang.
Lerectangledelumièrequis'échappaitdupasdeporteattirasonattention,etKylielesvit.Desgouttelettesrougefoncéquiouvraientlechemindanslebungalow,commedesmiettesdepaindanslaforêt.
Soncœurs'arrêta.
Ohnon!
–Derek!hurla-t-elle,maisellen'obtintaucuneréponse.
Elleserelevad'unbondetseprécipitadanslebungalow,sanscesserdecriersonnom.
–Derek?
Soncœurbattaitlachamade.Kyliesuivitlatraînéedesangàtraversleséjour,danslecouloir.Ellemenaitàuneportefermée.Elleenattrapalapoignée.Verrouillée.Elleentenditunbruitdel'autrecôté.
–Derek?cria-t-elle.
Toujourspasderéponse.
Sansréfléchir,motivéeparunepaniqueabsolue,ellereculadequelquespasetenfonçaviolemmentlaported'uncoupd'épaule.Unepartiesortitdesesgondsetl'autresefenditenmorceaux,avantdesefracassersurlesoldelasalledebains.Kylies'effondradessus.Facecontreterre.
Ellecompritsoudainquelebruitqu'elleavaitentenduderrièrelaporteétaitceluideladouche.EllevitalorsunDerektrèsnuettrèsmouillétirerlerideausurlui.
Soncorpsétaitdur,saillantdemuscles.L'offensiveétincelaitdanssesyeuxetdanssaposture.Ilsemblaitprêtàaccueillirunintrus.
Elle,enl'occurrence.
IlfixaKylieduregard,affaléesurunmorceaudeporte.ElleregardaitDerek...nu,agrippéaurideaudedouche.
–Euh...j'aivudusangetjemesuisdit...
Ques'était-elledit?Vampireescroc,massacreuràlahache,tueurensériedanslanature?Danssapeur,ellen'avaitpaspenséaudanger.
SaseuleinquiétudeavaitétépourlasécuritédeDerek.
–Tuascassélaporte.
L'incrédulitérésonnaitdanssontonneutre.
–Jesais,répondit-elle,incapablededireautrechose,etaussidedé-
tournerlesyeuxducorpsdujeunehomme.
–Maisc'estduchênemassif!
-Jesais.
Ellesentitl'épaisboissouselle,quelquepeuchoquée,elleaussi,parcequ'elleavaitfait.Sonépauleétaitlégèrementcontusionnée.Etladouleurlaramenaàlaréalité.
–Tun'aspasdefringues.
Oh,non!Avait-ellevraimentditcela?
-Jesais.C'estcommeçaquejeprendsmadouche,d'habitude.
Ellesentitsonvisagelabrûler.
Commesonabsencedevêtementsnesemblaitpasinquiéterlegar-
çon,Kyliedécidades'enpréoccuper.Aprèstout,c'étaitellequiavaitdé-
boulécommeunouragandanssasalledebainsetquiavaitcassésaportependantqu'ilsedouchait.
Elleluitournaledos.Ungestecomplètementinutileetimproductif.
Celanel'empêchapasdelevoir.Lemiroiraccrochéau-dessusdula-vabo,faceauquelellesetrouvait,luioffraitlemêmespectacle.
Untrèsbeauspectacle...Elleavaitvudeshommesnusdansdesfilms.Enfin,presque.Etelleavaitvudesstatues.Desstatuestailléesdanslapierre,auxposesmagnifiques,quinelaissaientrienàl'imagination.Maisenchairetenos,c'étaitcarrémentmieux.
PuisKylieserenditcomptequependantqu'elleenprofitait,Derekl'observait.Danslemiroir,leursregardssecroisèrent.Lesangempour-pradenouveaulevisagedeKylie.Elledétournalesyeuxdesonrefletdanslaglaceetlesposasurseschaussures,aumomentoùDerekattra-paituneserviette.
Elledécidaalorsdesejustifierencore:
–J'ai...j'aivudusangetj'aipaniqué.
–Ouais,répondit-il.Chrism'afaitsaignerdunezenmedonnantuncoupdecoude,aubasket.
Elleregardasonvisagedanslemiroir.
-C'estgrave?
-Justelenezquisaigne.(Entenantlaservietteautourdesataille,ilattrapasonjeanetcroisadenouveauleregarddeKyliedanslaglace.)Jevaisenfilerunpantalon.Tuferaispeut-êtremieuxdebaisserlesyeux.
Elles'exécutaetrougitencore.Ellenerelevalesyeuxquelorsqu'elleentenditlafermetureÉclair.Derekserapprochad'elle,toutprès,etluitenditlamain.Ellelaprit.
–Tuvasbien?demanda-t-il.
Ellesefrottal'épaule.
–Justequelquesbleus.
Ellelevitregarderlaporte.
-JediraiàHolidayquec'estmoi.
-C'estbon.
Ilramassaunboutdeboisettentadeletordre.Commeilrestaitintact,DerekreposalesyeuxsurKylie.Puisiltouchasonbrasetremontalentementlamainjusqu'àsoncoude.
Soncontactétaitchaudethumide,unpeucommel'airdanslasalledebains.Desfrissonsgrimpèrentlelongdubrasdelajeunefilleetenvahirentsapoitrine.Sonregardseposasurleslargesépaulesde
sonamietellevoulutl'embrasser,làoùelleavaitsisouventposésatête.
-Tuesencorechaude,constata-t-il.Entempsnormal,unvampireneprendpasdeforcetantqu'ilnes'estpasmétamorphosé.
Ladéceptiongâchal'ambiance.S'ill'avaittouchée,c'étaituniquementpourvérifierlatempératuredesoncops,pasparceque...Uniquementparcequ'ils'étaitsentiobligédelefaire.
-Jecroisquec'estça,leproblème,déclara-t-elle.Jenesuispasnormale.(Ellesemorditlalèvreetdécidadeluiavouer.)Holidaym'aapprisque...quecertainesfemellesloups-garousconnaissaient...(Ellebaissalesyeuxsursapoitrine.)despousséesdecroissanceàmonâge.
-Donc,ellepensequetuesunloup-garou?
-Non,pasvraiment.Elleaditque...riend'autrenesemblaitallerdanscesens.Nousvoilàdoncderetouràlacase«départ».
-Désolé.Jesaisquetuveuxobtenirdesréponses.
Illuicaressadenouveaulebras,etcettefois,ellecompritquecen'étaitpaspourvérifiersatempérature.Lesfrissonsetsabellehumeurrevinrent.
Dansunprofondsoupir,ellecroisasesmagnifiquesyeuxverts.
-C'estpourçaquejesuisvenue.
-Pourquoi?demanda-t-il.
Dereksortitdelasalledebainsetserenditdevantlapremièreporteàdroite.Ellelesuivitets'arrêtaquandelles'aperçutquec'étaitsachambre.Ellel'observaprendreuntee-shirtdanssonarmoire.Illetintcontresonventreplat,maissansl'enfiler.Elleeutlesentimentfouqu'ilnelemettaitpasparcequ'ilsavaitqu'elleadoraitleregarder.Ils'approchad'elle.
-Pourquoies-tuvenue?
Concentre-toi.Concentre-toi.Arrêtedepenseràsoncorps.
-Pourtedirequejesuisdésolée.Dem'êtrecomportéeenbellegarcecetaprès-midi...J'étais...paumée.C'estvrai,Trey...ilm'afaitsouffrir,etquandtuasditcequetuavaisfait,j'aiaussitôtfaitlerapprochementavecTrey.Çam'avraimentblesséeetjecroisquej'aibêtementtouttransférésurtoi.
Derekl'attiracontreluietcollaseslèvresauxsiennes.Lebaiserétaitardent,passionné,etKylienevoulaitpasqu'ils'arrête.CefutDerekquis'éloigna.Elleétaitcontente,toutefois,deconstaterquesonsoufflerestaitaussiinégalquelesien.
–Laréponseestoui.
LeslèvresdeDerekétaienthumidesettoujourssiprèsdessiennesqu'ellesentitlesouffledesesparolescontresajoue.
-Je...jenesaispastropquelleestlaquestion,ditKyliequi,ivredesesbaisers,croyaitavoirmanquéunépisode.
-Ladernièrequetum'aiesposéecetaprès-midi,c'étaitsijevoulaiscoucheravectoi.Jetiensàcequeleschosessoientclaires:jetedésire.
J'aitellementenviedetoiqueparfois,jenepensequ'àça.Certainesnuits,jemeréveille.Etjesuissi...(Ilseretintetlaissaéchapperunautreprofondsoupir.)Cequej'essaiededire,c'estquesij'aitrès,trèsenviedetoi,ladernièrechosequejetenterais,c'estbiendetemettrelapressionetdetepousseràfairequelquechosequitedéplairait.
-Çanemedéplaîtpas.
Elleposaunemainsursontorse.Etçaneluidéplaisaitpasdutoutdetouchersapoitrinenue.Latentationdeluidemanderdelefaireaussi,del'entraînerverslelitetdetoutluiapprendreétaitsurpuissante.Toutefois,quelquechoselaretenaitencore.
-Enfin,presquepas.(Elleôtasamaindesapeaunue.)Jecroisqu'ilfautd'abordquejetrouvequijesuis.
Ellefixasontorse,decraintequesielleregardaitDerekdanslesyeux,elleredeviennerougecommeunepommed'amour.Malheureusement,illevalamain,penchasatêteenarrièreetlaforçaàledévisager.
-Jesaisquitues,Kylie.Tuesaffectueuse,drôleetbelle.Tuesbonneenverstoutlemonde,ettoutlemondet'adore.Ettuasbeaucoup,beaucoupdecran.Etçameplaîtbien.
-Enfin,cequejesuis,corrigea-t-elle,ensentantsesdoigtseffleurersoncou.
-Cequetuesn'aaucuneimportance.Parcequecequetuesnechangerapasquitues.(Illâchasonmenton.)Etjenedispasçapourt'attirerversmoi.Jevoudraisjuste...quetupuissestevoiràtraversmesyeux,quetupuissest'apercevoircombientuesexceptionnelle.Etjememoquebiendecequetuseras,enfindecompte.
DeslarmespicotèrentlesyeuxdeKylie.Ellepassalesferrasautourdeluietcollasajouesursontorse.Ilsentaitlepropre,lesavonetl'humidité.
-C'esttoiquiesexceptionnel,murmura-t-elle.
-Pasdutout,répondit-ilenriant.Sijel'étais,jeneseraispasentraindemedemandercommenttefairechangerd'avispourteconvaincredecoucheravecmoi,maintenant,toutdesuite!Allez,sor-tonsdecettechambreavantquejenedécidedeteplaquersurmonlit.
Elleritàsontouretleregardadanslesyeux.Ilsouritetpassaunemainsoussontee-shirt,sursondosnu.Puisilluipritlataille.
-Cedéfonçagedeporteétaitsuperexcitant!
-Etquetusoisnu,çanel'étaitpas?
Avait-ellevraimentditcela?Immédiatement,ellesouhaitaquelesoll'engloutisse.
–Pasdutout.C'étaitclairementl'histoiredelaporte.Quoique,situn'avaispasétéhabillée...(Illaissaéchapperunebonneboufféed'air.)Bon,onferaitmieuxd'arrêterdeparlerdeça.
Ils'éloignad'elle,luipritlamainetl'entraînahorsdesachambre.
Ellelelaissalaconduiredanslesalon.Iljetauncoupd'œilaudivan,puisreposalesyeuxsurelle.Ilsétaientlourds,ensommeillésetbrûlants.
-Presqueaussidangereuxquelelit...
Kyliesefenditd'ungrandsourireetDerekl'attiradehors,sousleporche.Ilenfilasontee-shirt,puiss'adossaaubungalow,làoùiln'yavaitpasdesang.Unefoisinstallé,illevalesyeuxetluifitsignedes'asseoiràcôtédelui.Elles'exécutaetserapprochavite,sonbrasreposantcontrelesien.
–Merci,dit-elle,latêtesursonépaule.
Ill'attiraunpeupluscontrelui.
-Derien.
Ilsgardèrentlesilencependantplusieursminutes.Assisetoutcontrelui,Kylieabsorbalasensationdesoncorpscontrelesien.Desquestionstournaientdanssonesprit.Maislahontel'empêchaitdelesformuler.
-Vas-y,demande,dit-il,presquecommes'illisaitdanssespensées.
Ellelevalatête.
-Demanderquoi?
-Cequitegêneetsuscitetacuriosité.Jepeuxdéchiffrertessentiments,tutesouviens?
Ellefronçalessourcils.
-Etçaaussi,jedéteste.Jeneveuxpasquetulisesenmoi.
-Maisjen'ypeuxrien!Jenesaispascommentnepastelire.
Ilgloussaetlaregarda.Exactementcommetouteslesautresfoisoùilsétaientensemble,lanuitressemblaitàuncontedefées.Lesétoilesétincelaientcommedesdiamantsdansleciel.Lesarbressemblaienttropdenses.Lalune,quiseraitpleinedansmoinsd'unesemaine,diffusaitsuffisammentdelumièrepourqueKyliepuissevoirlevisagedeDerek.
-Jecroisquetuvasavoirunbleu.
Elletouchal'arêtedesonnez.
Ilpritsamaindanslasienneetenembrassalapaume.
–Alors,qu'est-cequitegêneetsuscitetacuriosité?
-C'estjusteque...
Sielleneleluidisaitpastoutdesuite,ilimagineraitsûrementlepire.Maisbon,cequisuscitaitsacuriosité,c'étaitpeut-êtreça,justement.
–Demande-moi,etpuisc'esttout.
Illuidonnaunpetitcoupd'épaule.
Ellehésita,puislançacommeça,sansréfléchir:
-Jevoudraissavoiraveccombiendefillestuessorti.Tuaspresquedix-huitanset...(Ellesetut.Ellesavaitqu'iln'étaitpaspuceau,etpasuniquementparcequesesproposl'avaientconduiteàlepenser,mais...
simplementàsafaçond'embrasser.)
LefrontdeDerekseplissaetelledevinaqu'ilregrettaitdel'avoirincitéeàl'interroger.
-Oh...dit-il.
-Oh?répéta-t-elle.(Etlà,plusquejamais,elledésiraituneré-
ponse.)Tum'aspousséeàtedemander.Maintenant,tudoisrépondre.
Ilhésita.
-Quelques-unes.
-C'estvague.
Elledégageasesdoigtsdessiens.
Ilinspira,puisexpira.
-D'accord,quatre.
-C'estplusquequelques-unes.
-Désolé.(Ilneniaitpasqu'ilavaitmenti.)Çafaitjustebizarredeparlerdeçaavectoi.
–Oui,c'estvrai,acquiesça-t-elle.
Elleserenditcomptequeçaneluiplaisaitpasdesavoir.Queçaneluiplaisaitpasdel'imagineravecuneautre.
-Pardonne-moid'avoirdemandé.
-Paslapeine.(Ils'adossaaumurdubungalowetseremitàécouterlanuit.)Jepeuxteposerunequestion,moiaussi?
-Biensûr.
Unepalpitationdenervositéchatouillal'estomacdeKylie.Maiscommeelleluiavaitdemandéquelquechosesdetrèspersonnel,ellesevoyaitmalluidirenon.
-SiLucasétaitencoreprésent,serais-tulà,assiseàcôtédemoi?
Saquestiontouchaunpointsensible,trèssensible.
-C'estquoi,cettequestion?
-Unedifficile,apparemment.
Ilremontaungenoucontresapoitrineetregardasesorteils.
Quelquechoseluiditqu'illisaitenelle,qu'iltâchaitdecomprendresesémotions.Maiscommentpourrait-ilyparveniralorsqu'elle-mêmeavaitdumal?
-Iln'estpaslà,réponditKylie.
Illaregarda.
-D'aprèslarumeur,ilvarevenir.
Ellesentitsonsoufflesecoincerdanssagorge.
-Peuimporte,seforça-t-elleàrépondre.IlsortavecFredericka.
-Illaplaqueraitpourtoicommeça!dit-ilenclaquantdesdoigts.Iln'estniaveuglenistupide.
Ellesecoualatête.
–Ehbien,jen'aipeut-êtrepasenviedesortiravecquelqu'unquis'enfuiraitavecuneautre.
Ilarquaunsourcil.
-C'estle«peut-être»danstaréponsequim'inquièteplusquelaconfusionqueturessensencemoment.(Ilpenchasonfrontverslesien.)S'ilteplaît,nemebrisepaslecœur,Kylie.
Soncœuràellefaillitsebriser.
–C'estledernierdemesdésirs.
Ill'embrassadélicatement,puisrecula.
-Jedevraisteraccompagneràtonbungalowavantquetoutlemondenesoitderetour.
Ellehochalatêteetpritsamainpourserelever.Ilsallaientquitterleporchelorsqu'ils'arrêta.
-Oh!J'aioublié!J'aiquelquechosepourtoi.
Ilcourutàl'intérieuretrevintauboutdequelquessecondes,unmorceaudepapieràlamain.
-Qu'est-cequec'est?s'enquit-elle.
–C'estlenumérodetéléphoned'undétectiveprivé.
Commeilnepoursuivaitpas,Kyliedemanda:
-Etj'enaibesoinpour?
-Tum'asditquetuessayaisdelocalisertesvéritablesgrands-parents.Cetypeesttrèsfortpourretrouverdesgens.Siquelqu'unpeutyarriver,c'estbienlui.
Kylielevalesyeuxdupapier.
-Crois-tuvraimentqu'ilpourraitmettrelamainsureux,aprèstoutcetemps?
–Ilesthyperdoué,affirmaDerek.
Soncœurseserra.
–Etsûrementhypercher!Jen'enaipaslesmoyens.
Elleluirenditlepapier.Derekluipritlamain.
-Ilneteferarienpayer,Kylie.Appelle-le.
–Pourquoinemeferait-ilrienpayer?Tuasditqu'ilétaitdétectiveprivé.
-Parcequec'estunami.Etj'aieffectuédespetitsboulotspourlui,gratos.
-Tuastravaillépourundétective?
-Ouais.Jevoulaissavoirs'ilpouvaitm'aideràretrouvermonpère.
Cettenouvellelasurpritégalement.EllecroyaitqueDereknevoulaitplusrienavoiràfaireavecsonpère.
-Etill'atrouvé?
-Ouais,réponditDerek.Tuasloupéunesuperpizzacesoir!ajouta-t-il,histoiredeluifairecomprendrequ'ilnesouhaitaitpasenparlerdavantage.
MaisKylieneputs'empêcherdedemander:
-Ettul'asvu?
–Non,j'avaisjusteenviedesavoiroùétaitcesalaud.
Kylieperçutladouleurdesonami.
-Etcommentçasefaitquetuaiesfiniparbosserpourledétective?
–Iltrouvaittrèsutilequejesachelirelessentiments.
SouhaitantapaiserlasouffrancedanslesyeuxdeDerek,elledéposaunautrebaisersurseslèvres.Unvraidevrai.Ellel'attiracontreelle,siprèsquesesseins,quifaisaientunbonnetdeplus,seretrouvèrentcolléscontresontorse.LesmainsdeDerekdescendirentsursataille.Unepaumesefaufilasoussontee-shirtetmontalentement.Ilcaressalehautdesondos,s'arrêtajustesousl'agrafedesonsoutien-gorge,commes'ilnedésiraitpasfranchirlaligne.Unelignequ'ellevoulaitpresquequ'ilfranchisse.
Quandellesedétacha,ellerespiraitplusvite.
-Mercipourça.
Elleluimontralepapier.
-Waouh!dit-ilensouriant,etiltouchaseslèvres.Ets'ilarriveàlestrouver,qu'est-cequetume
donnes?
Elleluiassénauncoupdecoudedanslescôtes.Ilrit,puislapritparlesépaules,etilsrepartirentverssonbungalow.
À8heurespréciseslelendemainmatin,Kylie,quiavaitunecolocenmoins-Dellaétaitpartievaqueràsescérémoniesdevampire-,s'employaitàsedébarrasserdel'autre.ElleditàMirandad'allerdéjeunersanselle,qu'ellelarejoindraitplustard.Mirandaavaitfranchileseuil,maiselleeffectuaunesortederituelpendantcinqminutes.Kyliefinitparpasserlatêteparl'entrebâillementdelaporteetluidemanda:
-Quefais-tu?
-Jetel'aidéjàdit,j'essaiejustedeprotégernotrebungalow.
Kyliesesouvintquesonamieprétendaitqu'uneprésenceimportunerôdaitdanslesparages,bienqu'elle-mêmen'eûtrienressentidutout.
Hormislorsqu'elleseretrouvaitseuldanslesboisousurleschemins.
-Leprotégerdequoi,aujuste?
Mirandajetadesherbesenl'air.Ellescrépitèrentetéclatèrentenre-tombant,indiquantàKyliequecen'étaientpasdesherbescommelesautres.
-Jenesaispasvraiment...
-N'avais-tupasdéjàfaitquelquechosepourt'endébarrasser?
-Si,maisleméchantestencorelà.Ilrefusedes'enaller.
Kylienetenaitpasàleluidemander,maiselleseditqu'elledevaitlefaire.
-Est-cequeçapourraitêtreunfantôme?
Parcequesic'étaitlecas,Kylien'étaitpasd'accord.QueMirandalevoulûtounon,lesfantômes,c'étaitsonjobàelle.Certes,jusque-là,lesrituelsdelasorcièren'avaientpasempêchélesmortsdeluirendrevisite.
Toutefois,sisesherbestenaientDanielàdistance,d'unefaçonoud'uneautre,Kylienepourraitl'admettre.Elleavaitvraimentbesoindeluiparler.
-Non,çan'arienàvoiravectesesprits,réponditMiranda.
-Alorsqu'est-cequec'est?
Kylie,légèrementnerveuse,serappelalevampireimportundel'autrenuit.
-C'estvrai,quoi!Dellalesauraitsic'étaitunvampireescroc,non?
-Oui,maiscen'estpasnormal.Ilyadelamagieenjeu.Jen'arrivepasàmettreledoigtdessus,maisj'ytravaille.
ElleytravaillecommequandelletâchederendresaformedefélinaSocks?
Kyliegardacelapourelle,afindenepasblesserMiranda,maiselleneputs'empêcherdelepenser.
-TuenasparléàHoliday?s'enquit-elle.
–Pasencore.Laisse-moid'abordessayerdem'enoccuper.
Kylieopina,maisellen'étaitpastrèsconvaincue.
-Tuesprête?demandaMirandaaprèsavoirjetédenouvellesherbes.
-Non.(Kylieenlevadesescheveuxquelquesherbesminusculesquicrépitaient.)J'ai...descoupsdefilàpasser.
-D'accord,maisfaisvite.Après«Uneheurepourfaireconnaissance»,nousdevonscuisinerensemble;aujourd'hui,noussommescenséspréparerdesbrownies,ettoi,lesdécorer.Maisonnenouslaisserapaslesmangertantquetun'auraspasterminétontruc.Ormoi,j'adorelesbrownies!Etjeneveuxpasattendre!
-Jefaisauplusvite.
Kylieappréciaitbeaucouplescoursd'artculinaireauxquelselles'étaitinscritelasemaineprécédente.Quiauraitpenséqu'elles'éclateraitàdécorerdescupcakes?Dessineravecuncrayonetunpapiern'avaitjamaisétésontruc,maisglacerdesgâteaux,c'étaitvraimentgénial!Elleavaittoujoursadoréregardercesémissionssurlecâble.
Mirandaentrepritdes'enaller,puisrevintsursespas.
-Quiappelles-tu?
Lenumérodudétectiveprivéàlamain,Kyliefaillitluidirelavérité,puisseravisa:ellen'étaitpasprêteàpartagercetteinformation.
-Jet'expliqueraiplustard.
-Trey?fitMiranda.
-Jamaisdelavie!réponditKylie.
-Sara?
-Jet'expliqueraiplustard,répéta-t-elleenserenfrognant:ellesesouvintqueSaran'avaittoujourspasessayédelarappeler.
-Unadmirateursecret!poursuivitMirandacommesic'étaitunjeu.
Unsuperbeaugossequiembrassecommeundieuetdonttunenousauraispasencoreparlé?Ohlàlà!Présente-le-moivite!
Kyliegrommela.
-Jen'aipasdesuperbeaugosse.
-Ahbon?VucommetuasrougiquandtuasparlédeDereknu,jemesuisditquec'étaitlui,tonsuperbeaugosse!
-Vaprendretonpetitdéjeuner!lachassaKylie.
–Oooooooookay!fitMiranda,etelles'enalla.
Kylierefermalaporteetregardalepapierdanssamain.
Elleavaitenfinl'impressionqu'elledécouvriraitbientôtdesré-
ponses.Ellen'avaitpaseudechance.Ellen'avaitpaspuretrouverlesparentsadoptifsdeDaniel,ellenesavaitmêmepass'ilsétaientencorevivantsetellenevoyaitpasdutoutcommentcherchersesvraisparents.
MaissiDerekavaitraison...sicetypeétaitsibonqueça,peut-êtreleslo-caliserait-il.Etcommec'étaientdessurnaturels,oudumoinsl'undesdeux,etqueleurespérancedevieétaitpluslongue,alorsilyavaitdeforteschancesqu'ilsfussentencoreenvie.
Etsiellelestrouvait,elleobtiendraitsesréponses.Ellesauraitenfincequ'elleétait.ElleespéraitdufondducœurquecetypeétaitaussidouéqueDerekleprétendait.
EtilluisuffitdepenseraunomdeDerek-oupeut-êtreétait-cetoutecettehistoirede«superbeaugosse»deMiranda-pourqueKylieserejouelanuitpassée.Lascènedeladoucheetdesbaisersardents.
«Waouh!Ets'ilarriveàlestrouver,qu'est-cequetumedonnes?»
LaquestiondeDerekrepassadanssatête.Ellesavaitqu'ilplaisantait.Iln'espéraitaucunpaiementdesapartenéchangeducoupdemain.
Etpeut-êtreétait-ceenpartielaraisonpourlaquelleellesouhaitaitleré-
compenser.Oupasexactementlerécompenser.Elledésiraitjuste...
Attention,terrainglissant,sedit-elle.
Ilétaitbeaucouptroptôtpoursemettreàsongeràcegenredechose.
Penseplutôtàtadécorationdecupcakes.Ouàpassertoncoupdefil.
Kyliepritletéléphonesurlecomptoirdelacuisineets'assitdevantl'ordinateur.Ellerespiraunbon
coupetcomposalenumérodudétective.
-BritSmithAgency.
-Bonjour.(Ellenesavaitpastrèsbienparoùcommencer.)Euh...jem'appelleKylieGalen.
-LananadeDerek?demandal'homme.
Kyliesentitsonventresetortiller.C'étaittrèscool,mêmesi,officiel-lement,ellen'étaitpas«lananadeDerek».Maisbon,aprèsl'avoirvunu...Attention,terrainglissant.
-Derekm'aditquevouspourriezm'aideràretrouverquelqu'un.
-Oui,ilparaîtquetonpères'estfaitadopter.Laisse-moiprendredesnotes.
-Biensûr.
Enattendant,Kyliedécidadeconsultersese-mails.Elleagitalasourispourréveillerlamachine.
Quelquessecondesplustard,unarticleduSpringvilleTimesapparutàl'écran.Quandellesemitàlelire,elleserenditcomptequecen'étaitpasn'importelequel:c'étaitlarubriquenécrologiquedujournal.
Springville.Dellan'était-ellepasoriginairedeSpringville,Texas?Maispourquoiétait-elle...
–Prêt,ditM.Smith.Lenomdetonpère?
Kyliedétournalesyeuxdel'ordinateur.
-DanielBrighten.
-Lenomdesesparents?
-Jeneleconnaispas.
–OK.Dansquelcomtéest-ilné?
-Je...nesaispas.
–Maisc'étaitauTexas,n'est-cepas?
Kylieperditdeplusenplusespoirquecelalamènequelquepart.
-Jenesaispas.
-OK,dit-il,maiscettefoisson«OK»étaitmoinsenthousiaste.Etsitucommençaisparmedirecequetusais?
L'espritdeKylierassemblalesinformationsensapossession.
-SesparentsvivaientàDallasquandmamèrel'arencontré.J'ai...
appelétouslesBrightendelacirconscriptiondeDallas.Jusque-là,jen'aitrouvépersonnequiprétendeconnaîtremonpère.
EllepoursuivitetluiracontaqueDanielétaitmortdurantlaguerreduGolfe.Etluiparlamêmeunpeudelarencontredecelui-cietdesamère.Ilsn'iraientpasbienloinavecça,ellelesavait.
–Onn'irapasbienloin,avecça,confirmaM.Smith,commepourluiprouverqu'elleavaitraison,cequiladémotivaencoreplus.Maisjevaisvoircequejepeuxdégoter.Jetravaillesurunegrosseaffaireencemoment,etcelarisquedeprendredutempsavantquejem'ymette,maisdèsquej'aiquelquechose,jetelefaissavoir.Pendantcetemps,tucontinuesàposerdesquestions.
-Aqui?
-Àtamère,biensûr.
-Jepensequ'ellem'adittoutcequ'ellesavait,réponditKylie.
-Peut-être.Maislesparentsadorentdivulguerdesinformationssurleurshistoirespassées,cegenredetruc.
Kyliesemorditlalèvreetsedemandas'ilpouvaitavoirraison.Unechoseétaitsûre:samèren'étaitpasdesplusouvertes.
-Vousavezraison,j'imagine.
-Oui,etmêmesiellenetecacheriendélibérément,siçasetrouve,ilyadesinformationsqui,pourelle,nesontpasimportantes.Ellesaitquetucherchesàretrouversafamille,hein?
-Euh,pasvraiment.
Unsilences'ensuivit.EtellesupposaqueM.Smithsedemandaitsibosserpourunemineurepourraitluiattirerdesproblèmes.
-J'ail'intentiondeleluidire,lançaKylie.Simplement,jen'enaipasencoreeul'occasion.
Nidécidédelefaire.
-Bien.Crois-moiquandjedisquecegenredechoseserésoutaumieuxsionlesabordedefront.
-Oui,réponditKylie,etelleessayad'imaginercommentcetteconversationavecsamèresepasserait.
Commentpourrait-elleexpliquerqu'ellevoulaitrencontrerlesvraisparentsdeDaniel,etpasuniquementsesparentsadoptifs,parcequ'elleavaitbesoindesavoirquelgenredesurnaturelleelleétait?
Enraccrochant,elleserassit,déprimée.Ledétectiven'étaitpluslasolution,manifestement.Etsicelanemarchaitpas,qu'est-cequimar-cherait?Siseulementellepouvaitobtenird'autresinformationsde
Daniel!
Ellelevalesyeuxauciel.
Etsituvenaismerendreunepetitevisite,parhasard?
Aucunfroidspirituelnepénétradanslapièce.Kylieallaitseleverlorsquesonregardfutattiréparl'écranetlarubriquenécrologique.Elleconstataquelesdatesdesdécèsremontaientàhuitmois.
Uneterriblepenséel'envahit...Dellaconsultait-ellelanécrologieparceque...ellecroyaitavoirtuéquelqu'unaucoursdesatransformationetqu'ensuiteçaavaitétéletrounoircomplet?
Sesyeuxsereposèrentsurl'écran,surlevisagedesmorts.Seulesquelquesnécrologiesrépertoriaientl'originedudécèsetaucunenemen-tionnait:«Vidédesonsang.»Si,aufonddesoncœur,ellesavaitqu'elledevraitsesentirmalpourlesmorts,elleneputs'empêcherdepenseràDella:durdecroirequel'onavaitpeut-êtretuéquelqu'un,non?
Lesquelquesjourssuivantsnefurentqu'unvaguesouvenir,sansévénementmarquant.KylieavaittâchédeparleràDelladecequ'elleavaittrouvésurl'ordinateur,maiscettedernièrerefusaitladiscussion.
ElleavaitessayédeselancerdansuneconversationausujetdeDanielavecsamère,maiscelle-cil'avaitenvoyéebalader.
Sitouslesmatins,uncoupdeventglaciallaréveillaitpileàl'aube,l'esprits'enallait,sanscontactvisuelniverbal.RiendeDanielnonplus.
Manifestement,donc,toutlemonde,chezlesfantômes,avaitdécidéd'envoyerpromenerKylie.
Ellenesavaitpascequecelasignifiait.Danielnesemontraitplus.IlavaitaffirméquesontempssurTerreétaitdésormaiscompté,maisquepenserdelamortequirépétaitconstammentquequelqu'unqueKylieaimaitmourraitbientôt?
Holidayluiditdenepass'inquiéter.Quequandl'espritauraitbesoindeparler,elles'exprimerait.Elleessayamêmedeluiassurerqu'ilyavaitdeforteschancespourquel'absencedufantômesoitunebonnenouvelleplutôtqu'unemauvaise.Soitelleavaitcomprisqueleschosesn'étaientpasaussiimminentesqu'ellel'avaitcruaupremierabord,soitons'étaitoccupédelasituation.Kyliemisaitsurcettedernièreoption.
Mais,viscéralement,ellesavaitqu'ellenedevaitpastroprevoirsesespoirsàlahausse.
SiHolidayetKylies'étaientcroiséesdeuxfoisdepuisquecettedernièreluiavaitavoués'êtreconfiéeàBurnett,ladirectrices'étaitmontréeplutôtdistanteettrèsterreàterre.Kylieavaitessayédeluiprésenterdenouveaudesexcuses,maisHolidayl'enavaitempêchée,auprétextequec'étaitoublié.
Oublié,peut-être,pardonné,sûrementpas.Kylielesentitquandelleregardaladirectricedanslesyeux.Etladouleurdesavoirquesonerreuravaitmodifiéleurrelationlaissaunvidedanssapoitrine.Pouraggraverleschoses,ilsemblaityavoirencoreplusdetensionentreHolidayetBurnett.Àl'évidence,l'interventiondeKylien'avaitnonseulementserviàrien,maiselleavaitrenforcéle
désaccordquilesdivisait.
-Tuesprête?entendit-elleMirandacrierdepuisleséjour.
Sockslevasapetitetêtedumatelasetcracha.Pasdedoute,lechaton-mouffetteenavaitassezqueMirandalesuivepartoutpouressayerderéparersabêtise.Kylieneseraitpasétonnéequelabestiolefinisseparluipisserdessus.
-Non,jenemesuismêmepascoiffée!hurlaKylieenretour,etellecherchasabrosse.PourquoitunedescendspasretrouverDella,etmoi,jevousrejoinsdèsquepossible?
-Compris!criaMiranda.Maisdépêche-toi,jesuispressée!Ondiraitquejen'aipasfaitdeshoppingdepuisdesannées!Etquandtusors,contente-toidefermelaporte,neladéfoncepas,merci!
Kyliefronçalessourcilsetregrettad'avoirracontéàsesamieslascènedeladouchechezDerek.Maislagarderpourelleneluiauraitpassembléjuste,mêmesielleslataquinaientàcesujet.
-Holidaya-t-elleditquenousdevrionsêtrederetouràuneheureprécise?criadenouveauMiranda.
-Non.
Endépitdeladistancequ'elleaffichait,HolidayavaitacceptédelaisserKylie,DellaetMirandaprendrel'undesvéhiculesdel'écolepourallerfairedushoppingenville.Fautedecetteautorisation,Kylieauraitdûemprunterleschaussuresetlessoutiens-gorged'uneautre.Heureusement,lapousséedecroissancesemblaits'êtrearrêtée.Maiscelanel'empêchaitpasdesefairedusouci.Qu'est-cequetoutcelasignifiait?Etquandserait-ellesûredelasuiteàcentpourcent?Lundi,ceseraitlapleinelune.Lesloups-garousducampavaientprévuleurrassemblementpoursesoir-làetautoriseraientmêmelegroupeàlesregardersemétamorphosertouràtour.
Detempsàautre,chaquefoisqueKylielaissaitsonesprits'yaventurer,ellecraignaitdedevoir,elleaussi,fairesoncoming-outcesoir-là.
Sileschangementsqu'avaitsubissoncorpsétaientliésaufaitqu'elleétaitunloup-garou,nepourrait-ellepas,elleaussi,légèrementsetransformer?Rienqued'ypenser,soncœurbattaitlachamade.Yarriverait-elle?Serappellerait-ellequielleétait?
Kylieentenditlaportedubungalowsefermeretattrapasontélé-
phone,histoiredes'assurerqu'ellen'avaitpasmanquéd'appeldeM.
Smith,ledétective.Enregardantl'écran,elles'aperçutqu'elleavaitdesmessages.Celafitnaîtrel'espoirenelle:etsic'étaitluiquiavaitdebonnesnouvelles?
Maisnon,pasdutout.Pasdecoupdefildudétective.
Deuxautresmessagesdesonbeau-pèreetundeTrey.
Super.Elleeffaçalestroismessagessansmêmelesécouter.QuandKyliecherchasabrossedanssontiroir,sesyeuxseposèrentsurlalettredeLucas.Lacuriositéladévorait,maisuneautreémotion-
qu'elleauraitplutôtdécritecommeunsentimentdeculpabilité-lapoussaànepasl'ouvrir.
«S'ilteplaît,nemebrisepaslecœur,Kylie.»
LesparolesdeDerekrepassaientdanssatête.Ellen'avaitpasl'intentiondebriserlecœurdeDerek.Ellen'avaitpasl'intentiondesortiravecLucas.Alorspouvait-onluiexpliquerpourquoielleculpabilisaitàl'idéedelirecettelettre?
Peut-êtreparcequ'ellenecessaitderêverdelui.Oupresquedelui.
Étrangement,lesrêvess'arrêtaienttoujoursavantmêmedecommencer.
Toutefois,Kylieavaitlesentimentquec'étaitmieuxainsi.Ellepressen-taitqu'ilsressembleraientbientropaurêvequ'elleavaitdéjàfaitdelui.
Danslequelilss'embrassaient,setouchaient,etoùlesvêtementsétaientoptionnels...
Pourquoicontinuait-elleàrêverdelui?
Parcequetuéprouvesdessentimentsnonrésoluspourlui,luiréponditunevoixintérieure.
Unevoixquidevraitvraimentlafermer,souhaitaitKylie.EllenevoulaitrienressentirpourLucas.IlétaitpartiavecFredericka.Etdésormais,ellesortait...presqueavecDerek.Ilsnes'étaientmêmepasembrassésdepuislesoiroùellel'avaitvunu.Unsouvenirquines'aventu-raitjamaistroploindesatête.Toutefois,depuiscesoir-là,Derekgardaitplusoumoinssesdistancesavecelle.Kylienesavaitpassic'étaitparcequ'ilsentaitqu'elleétaitencoregênéequetoutlemondedécèlesondésirirrésistiblepourluiousic'étaitpouruneautreraison.
C'étaitpeut-êtresafaçonàluideluimontrercequecelafaisaitd'êtrefui.MaisDereknesemblaitpasdugenreàjouerauchatetàlasouris.
Peut-êtreétait-cesimplementparcequ'ellenes'étaittoujourspasengagéeverbalementàformeruncouple,àsortiraveclui.NonpasquecelaeûtunquelconquerapportavecLucasousalettre.Pasdutout.Lucasappartenaitaupassé.Mêmes'ilrevenait.IlavaitfaitsonchoixquandilétaitpartiavecFredericka.
Maisellenesemontreraitpaspourautantgrossièreenversluis'ilrevenait.Ilspourraientmême...êtreamis.Aconditionquesachériedeloup-garoulepermette.
PenseràFrederickaramenaKylieàlanuitoùelles'étaitretrouvéepriseaupiègedanssachambreaveclelion.LesFrèresdesang,ungangdevampiresescrocs,s'étaientmisàterroriseretàtuerlafaunedelaré-
serveanimalièrevoisine,dansl'espoirquel'URFaccuseraitlacoloetfer-meraitensuitesesportes.Faireentrerleliondanslecampavaitfaitpartiedeleurmachination.MaisKylienepouvaits'empêcherdesedirequequelqu'unavaitenfermélefélindanssachambre.Cequelqu'undevaitêtreFredericka.Avait-elletortdelasoupçonner?Non,sûrementpas.
Zutalors!Cevoyageaupaysdusouvenirétaitidiot.Toutcommesadécisiondenepasouvrirla
lettredeLucas.Elleattrapal'envelopped'uncoup,ladécachetaetallaitensortirlalettrequandletéléphonesonna.
Ellefittomberlalettresurlelitet,aprèsavoirvérifiélenuméro,pritl'appel.
-Salut,maman.
-Salut,mabelle.(Samèresoupira.)J'aipeurd'avoirdemauvaisesnouvelles...
-Quoi?Justealors,latempératuredelapiècechuta.Kyliesentitsonventresenouerenunnœudtrèsserré.Quelqu'unqu'elleaimaitavait-ilétéblessé,commelefantômel'enavaitavertie?)Tuvasbien,maman?demanda-t-ellealorsquelapaniquecommençaitàluiserrercœur.
-Non,çanevapas.
Latempératuredescenditencorededixdegrés.
–Quesepasse-t-il?Qu'est-cequinevapas?
-Jeviensderecevoirune-mail.MaboîteinsistepourquejemerendeàuneréunionàNewYorkdemain.C'estavecungrosclientet...jenepourraipaspasserpendantlejourdesparents.J'aivérifiés'ilyavaitunvoldenuitauretour,maisilestdéjàcomplet.
Lefroidpersista,mêmesilapaniquedeKylies'atténua.
-C'estbon.
Elleregardaautourd'ellepourvoirsilefantômes'étaitmatérialisé.
Non.EllecaressaSocks,quipassalapièceenrevue,nerveux.L'animalsavaittoujoursquandunespritétaitlà.
-J'avaisenviedetevoir.J'ail'impressionqueçafaitdesmois!
-Çanefaitpasdesmois,ditKylie.Justequinzejours.(Pourtant,aufondd'elle,lajeunefilles'aperçutquecelaluimanqueraitàelleaussi.)Jerentreàlamaisondansdeuxsemaines,pourleweek-end,detoutefaçon.
Nousauronslargementletempsdenousrattraper.
-Etnousavonsledînerdanslachambred'hôtehantéeetlachasseauxfantômes!ajoutasamère,quisemblaitauxanges.
-Oui,çaaussi,ditKylie,quiessayadenepasmontrersapeur.
Ellesbavardèrentquelquesminutesdeleurplanning.Kyliefaillitremettrelesujet«Daniel»surletapis,maisnetrouvapascommenttournerlaconversation.
Enparlant,elleremontalacouette.Lefroidpersistait,s'intensifiaitmême,maisl'espritnese
matérialisaittoujourspas.
-Aufait,devinequij'aivuàl'épicerie?demandasamère.
-Qui?
Ilfaisaitdeplusenplusfroid.
-Sara.
LecœurdeKylieseserradavantage.
-Commentelleva?
-Avraidire,ellen'apasl'aird'allerbiendutout.
-Commentça?Elles'estteintlescheveux?Ouelles'estfaitunpier-cingdanslenez?s'enquitKylie,quisavaitcequecelainspiraitàsamère.
Ellevenaitpeut-êtredetrouverunterraind'ententeavecelle,maiscelanerendaitpassamèreparfaiteetnechangeaitpaslefaitqu'ellecri-tiquaittoujourstoutlemonde.
–Non,réponditsamère.Saran'estpascegenredefille.
Samèreauraitétéétonnéeenapprenanttoutcequel'amiedeKylieavaittrafiquéaveclaboissonetlesgarçons-nonpasquecelafîtd'ellequelqu'undemauvais,ellefaisaitjuste...sonexpérience.
-Ellen'avaitpasl'airbien...c'esttout,poursuivitsamère.Elleestbeaucouptropmaigre.Jenesupportepasquevousayezbesoindefaireuntrente-quatrepourvoustrouverbelles,lesfilles.J'espèrequetunemaigrispas,aumoins!
-Pasdutout,aucontraire,jecroismêmequejegrandis!
Enfronçantlessourcils,Kylieregardasesseins,légèrementinquiètedecequesamèrediraitquandellelaverrait.
-Cequimefaitpenser...Es-tualléefairelesmagasins?demandasamère.Tadirectriceaappelépourquejeluiconfirmequetupouvaisterendreenvoitureenville.Jeluiairéponduquejet'avaisdéjàdonnélapermission.
-Enfait,nousyallonsaujourd'hui.
Lefroidspectrallafitdenouveaufrissonner.
–Bon,amuse-toibien,alors.Etpasdefolies!
Letonmaternelenvahitsavoix.
-D'accord,promitKylie.Pasplusdecentdollars.Jemesouviensdecequetum'asdit.
-Tupeuxmonterjusqu'àcentcinquante.Maispasplus.
-Maman,jen'aipasdemandéde...
-Jesais.(Samèregloussa.)Maisjetelepropose.(Ellesetutuneseconde.)Ahhh,monbébégrandit!(Ellelaissaéchapperunprofondsoupir,dufondducœur.)Oh,j'allaisoublier!J'aiannoncéàSaraquetuallaisvenir.Ellem'aditquetuluiavaisenvoyédestextospourlapréveniretqu'ellet'endevaitun.Etelletecontacterasûrementbientôt.
SaraluidevaitaumoinsquatreSMS,sansparlerdescoupsdefiletdese-mails,songeaKylie.
Ellesbavardèrentencorequelquesminutes.Surtoutdelaventedelamaison-unautresujetsurlequelKyliedevaitsemordrelalangue.
-Jeferaitoutdemêmedemonmieuxpourvenirtevoirsamedi.
Peut-êtrequejepourraiavoirunvolàlapremièreheure.Sij'atterrisà10
heures,jepourraiyarriver.Mêmesijesuisunpeuenretard.
-Maman,c'estbon,net'inquiètepas.Etilssontplutôtstrictssurlesheuresdevisiteici.(Dustyle,situentressansautorisation,turisquesdetefairedescendreparunvampire.)Donc,vraiment,net'inquiètepas,d'accord?
-Tumemanques,c'esttout,selamentasamère.
-Toiaussi.
QuandKylieraccrocha,lefroidglacialdel'espritsubsistaitencore.
Elleeutlasensationfollequelefantômeavaitécoutéleurconversation.
Maispourquoi?
–As-tuquelquechoseàdire?demandaKylie.Quelquechoseàmemontrer?murmura-t-elleavecmoinsd'enthousiasme.
Ellen'aimaitvraimentpaslesvisionsnilesrêvesbizarres,maiss'ilfallaitcelapourrésoudrelasituationetprotégerquelqu'unqu'elleaimait,elles'yferait,etàbienplus.
Aucuneréponsen'emplitl'airglacéet,quelquessecondesplustard,lefroidglacialdisparut.Kylieregardasamontresurlatabledenuitetronchonna.Elleétaitenretard.DellaetMirandaseraientsûrementencolère.
Elleattrapasabrosse,sontéléphone,puissortit.Justeavantdefermer,ellecontemplalalettredeLucassursonlit.
-Pasletempsmaintenant,marmonna-t-elle.
Maisaumomentoùelleallaitpiquerunsprint,elleentenditpresqueHolidaydire:«L'évitementn'estpasunetrèsbonneméthodepouraffrontertesproblèmes.»
Oui,oui,oui,songeaKylie.Chaquechoseensontemps.
-Hé!criaMirandadepuislacabined'essayage,troisheuresplustard.Vousêtesencorelà,vousdeux?
KylieetDella,quiregardaientdeshautssurunportantàcôté,retournèrentverslescabines.
-Oui,réponditKylie.
Depuisdeuxheures,ellesfaisaientdesfoliesdanslesmagasins,etjusque-làellespassaientunesuperjournée.LeseulpointnoiravaitétépourKyliederevoirletrottoiroùelleavaitsurprissonpèreetsatraînéed'assistante.
Mirandasortitdelacabineendéfilantdansunjean.
-Allez,soyezfranches.Est-cequ'ilmefaitdebellesfesses?
-Retourne-toi,luidemandaKylie.
-Tuasdit«debellesfesses»ou«degrossesfesses»?raillaDella,toutsourire.
-Est-cequec'estunevanneparcequejen'aipasbeaucoupdefesses?
Mirandaregardapar-dessussonépaule,commepourvérifiersonderrière.
–Ellessontsuper,lacoupaKylie.
-Hé,ditDella,étantdonnéquemoi,jesuisplatecommeuneli-mande,jemevoismal...(Ellecontemplasesseins.)Jenem'attaquepasauxpartiesducorps.Saufsiellessontpleinesdesanget...
-Chuuut!fitKylie,quis'aperçutquedeuxadolescentestraînaientdanslecoin.
Della,quin'appréciaitpasqu'onlafassetaire,fronçalessourcils.Cequinefitqu'aggraverlamineglobalementintimidantedustyle«Net'avisepasdevenirm'embêter»qu'elleaffichaittoutelajournée.Maiscetteexpressionneleurétaitpasdestinée,àMirandaetKylie.Pasdutout.Acequel'onracontait,desjeunesdelaville,ainsiquecertainscampeursducoin,s'étaientdéjàexpliquésavecdescampeursdeShadowFalls.Kylien'avaitpasvécucegenred'affrontement,vuqu'elleserendaitrarementenville,maisHolidayenavaitparlélorsdeleurdernièreréunionaucamp,etKyliesavaitqu'iln'yavaitpasdefuméesansfeu.
-Pourquoi«chut»?insistaDella.
Kyliaposalesyeuxsurlesdeuxfilles.Lefroncementdesourcilsdesonamies'accentuapoursefairehargneux.
KyliesedemandasiDellan'avaitpasdélibérémentchoisisatenueentièrementnoire,commesi
s'habillerenproblèmeambulantpermettaitdetenirlesproblèmesàdistance.Envérité,ellenesavaitpassisonlooknefaisaitpasplusdemalquedebien.MaisdiscuteravecDellaétaitinutile,etKylien'avaitdoncriendit.
L'unedesfilless'approchaetKylierécitauneprièrerapidepourquecelanegâchepasleurjournée.
-Salut!Moi,c'estAmberLogan,lançalarouquinemignonneenregardantKylie.Tuviensd'arriverenvilleoutuesdans...l'unedecescolos
?
Lafaçondontelleprononçalemot«colos»amenaKylieàcroirequecelasetermineraitmal.
-Unecolo,réponditKylieenajoutantunetouched'amabilitédanssavoix,dansl'espoirderepousserd'éventuelsproblèmes.
-Laquelles'enquitlagrandeblondequisetenaitderrièreAmberetquigratifiaDellad'unregardfroid.
Non,celanesefiniraitpasbiendutout.
-ShadowFalls,réponditavecassuranceDella,dontlesyeuxnoirsdevinrentlégèrementdorés.
Kylieespéraitsimplementquelafillenes'enétaitpasrenducompte.
-Lesboloss,murmuralablondeàAmber.
-Qu'est-cequetuasdit?demandaDella,dontlesépaulesseredressèrentquandelleavançad'unpas,surladéfensive.
Blondiesefenditd'ungrandsourire.
-Avant,onappelaitlacoloBoleCreek.Ducoup,onvoussurnommeles...boloss.Neleprendspaspourtoi,biensûr!
–Ehbiensi,justement!grondaDella.
AmberetBlondiereculèrenttouteslesdeux.KylievitMirandatendresonpetitdoigt,commesielleétaitprêteàjeterunsort.Kyliel'avertitduregard,maiscen'étaitpasellequilapréoccupait.
-Enchantée!lançaKylieauxfilles,etelleentraînaDellaparlecoudeenespérantquecelal'aideraitàentendreraison.
Ellenepouvaitpasjouerlesvampiresdursàcuireaveccesfilles.
Ellenepouvaitmêmepaslesmenacerdelestuersansprovoquerdestonnesdeproblèmes.
-Salut!ajoutaKylie,et,desamainlibre,elleleurfitsignedepartir.
AmberjetaunautreregardprudentàDella.Àl'étincelledepeurdanssesyeux,Kyliecompritquel'adolescenten'étaitpassibêtequeça.
Elleseretourna,donnauncoupdecoudeàsacopineblonde,etlesfilless'enallèrentdeleurcoté.
-Avotreplace,jepiqueraisunsprint,marmonnaDellaensedéta-chantdel'emprisedeKylie.
–J'auraispuleurdonnerlapirecrised'acnéquevousn'avezjamaisvue!ditMirandad'untonsec.
–Etmoi,j'auraispufairebienpire!grondaDella.
-Maisvousnel'avezpasfait.(Kyliepassaunemainautourdubrasdechacune,aucasoùelleschangeraientd'avis.)Vousaveztouteslesdeuxfaitpreuved'uneretenueremarquable,jesuistrèsfièredevous!
Dellalagratifiad'unimmensefroncementdesourcils.
-Çanet'arrivejamaisdepéterunplomb?C'estvrai,quoi,tun'asjamaisenvied'arracherlecœurdequelqu'unetdefrappersatêteavec?
-Parfoissi,réponditKylie,toutsourire.Jenesaispassij'aidéjàvoulumatraquerquelqu'unàmortavecsonproprecœur,mais,detempsentemps,ilm'arrivedecraquer,oui.
-Alorsquefais-tuunefoisquetuesvraimentàbout?Tulesregardesenfaisantlagueule?gloussaDella.
-Oui,ajoutaMiranda.Maistul'asvue,quandellefaitlagueule?
C'esttrèsefficace!
Ellesrirenttouteslestrois.
Uneheureplustard,aprèsavoirachetédeschaussuresetessayéd'autresjeans,lesadolescentesserendirentaurayonlingerie.Commeelleavaitdéjàdépenséprèsdecentdollars,Kyliesedirigeaverslessoldes.Elleslâchèrentleurspaquetsetfouillèrentparmilessous-vêtements.
-Est-cequevousmettezdesstrings?demandaMirandaenbrandis-santunmodèlerouge.
-Non,pasmoi,réponditKylie.J'aimelesensemblesclassiques.
–Perso,pourmoi,porterunstring,c'estcommesenettoyerlesfessesaufildentaire!lançaDella,etlestroisamieséclatèrentderire.
Unefoisleurfourireterminé,ellesjetèrentuncoupd'œilauxsoutiens-gorge.
Unevendeuses'approchad'elles.
-Voulez-vousquejeprennevosmensurationspourquevoussoyezsûredevotretaille?demanda-t-elleàKylie.
Lajeunefillelevalesyeuxsurelle,puislesreposasurlesquatremo-dèlesqu'elletenaitàlamain.
-Euh...nonmerci,jecroisqueçaira.
-Bien,maisc'esttrèsimportantdechoisirlabonnetaille.
Kylieopina.
-D'accord.
-Çaneprendraqu'uneminute,ditlajeunefemme,unpeuplusin-sistante,cettefois.
–Jesais,maisçaira,merci,ajoutaKylie.
L'expressiondelavendeusesuggéraitqu'ellefaisaituneerreur,maiselles'enalla.
-Beurk!Jamaisdelaviejenelaisseraiuneétrangèretoucheràmesseins!lançaMiranda.Ilssontpuceaux!
Ellegloussa.
-Amonavis,cettevieillebiquevoulaitjustevoirtesnichons,raillaDella,enmontrantlesdentsdansledosdelavendeuse.
Kylieluidonnauncoupdecoudeetréprimaunrire.
-Ellefaisaitsonboulot,c'esttout.
-N'importequoi!Ellemataittesseinscommesic'étaientdesbonbons!Moiaussi,j'aiunsoutifàlamain,etpourtantellenem'apasproposédeprendremesmensurations!
-Àmonavis,ildoityavoiruneraison,raillaMiranda.
-Espècedegarce!lançaDellaavecunsourire.
LesoulagementenvahitKylielorsqu'ellevitcesourire.Ladernièrechosequ'ellesouhaitaitencemoment,c'étaitqueDellaetMirandasemettentàsecrierdessus.
-Jevaisessayercelui-ci,dit-elleenexaminantunsoutien-gorge.Tupeuxmelestenir?
ElletenditàMirandasessacsquicontenaientdeuxjeansetdeuxpairesdechaussures.
-Tiens,prendsaussicelui-ci!lançaDellaenluidonnantunsoutien-gorge.
–Jen'aimepaslalingerienoire,ditKylie.
-Oui,maisjesuissûrequeDerekadore,lui!
Dellasefenditd'unlargesourireetagitalessourcils.
Kylierouladesyeux.Maisellearrachalesoutien-gorgedesmainsdeDellaetsedirigeaverslacabine.Derrièreelle,elleentenditsesamiesglousser.
L'essayagedesdifférentsmodèlesluifitpenserauconteBouclesd'or
:l'unétaitunpeutropgrand,l'autre,tropendentelle,etletroisième,lenoir,unpeutrop...sexy.
Maintenant,ilfallaitdéciderlesquelselleachèterait.Kyliejetauncoupd'œilàlapiledesoutiens-gorge.Ellevenaitderemonterlabretelledel'unsursonépaulelorsqu'elleentendit:
-Jepréfèrelenoir.
Lavoixmasculinegravequisurgitdanssondosfitbondirsoncœurdanssagorge.Sesyeuxseposèrentaussitôtsurlemiroir.
Avantdevoirsonvisage,elleremarqualesang.
Ilsetenaitjustederrièreelle.Degrosseséclaboussurestachaientsachemise.Mêmesescheveuxauburnétaientsouillés.
Sesyeuxétincelaientd'unrougevif.Illagratifiad'unsouriremauvaisetsescaninesallongéessaillirentdesabouche.Ellecompritbrusquement:lesFrèresdesang.
Kylieouvritlabouchepourhurler,maisniairnibruitn'ensortit.
Lapaniquelapritàlagorgeetempêchatoutoxygèneettoutecommunicationverbaledepasser.Elleseretournad'uncoup,sanstropsavoirsic'étaitpoursebattreoupours'enfuir.
Iln'étaitpaslà.Sonregardsereposasurlemiroir,commesiseulsonrefletavaitétévrai.Iln'yétaitpasnonplus.
Sonregardseposaensuitesurlaportedelacabineouverte.Elleclaqualaporte.Elleaspiraunpeud'oxygènedanssespoumons.Elleessayadehurlerencore,maiss'arrêtaquandlaportes'ouvritbrutalementetvintsecognercontrelemur.
Touslesmusclesdesoncorpssecontractèrent.Bats-toi!L'ordreré-
sonnadanssatête.PuisDellasurgitdederrièrelaporte,àmoitiésortiedesesgonds.
–Ilyavaitquelqu'un?demanda-t-elle.
Sesyeuxbrillaientd'unambrevif.Sescaninessemblaientaiguiséesetmenaçantessoussalèvresupérieureretroussée.
Toujoursincapabledeparler,Kylieopina.DellafutprojetéeenavantquandMirandalapercutapar-derrière.
-Ques'est-ilpassé?(Mirandaregardapar-dessusl'épauledeDella.)Pourquoias-tudécollécommeça?
DeslarmespiquèrentlesyeuxdeKylie.Illuiarrivaitdepleurerquandelleavaitpeur,etelleavaiteupeur.Ellesesentaitmêmemorti-fiée,àvraidire.Maiscen'étaientpasdeslarmesdepeur.C'étaientdeslarmesdecolère.Non,defureur.Defureurdes'êtresentieviolée.
«Jepréfèrelenoir.»Sesparolesrésonnaientdanssesoreilles.Pendantcombiendetempscetenfoirél'avait-ilobservéeentraind'essayerdessoutiens-gorge?
-Ilyaquelqu'un?demandaMiranda.Unfantôme?Unnon-fantôme?
–Unvampire,luiexpliquaDellad'untonsecavantdereposerlesyeuxsurKylie.Tuvasbien?
Kylieopinadenouveau.
-Ilestparti?
-Pourl'instant,oui.(Dellaattrapaleporte-monnaieetlessoutiens-gorgedeKylie,etlesdonnaàMiranda.)Valespayerpendantqu'elleserhabille.
Mirandadétala.DellaregardadenouveauKylie.
-Tuvasbien,c'estsûr?
-Jecroisquejesuisassezfurieusepourarrachersoncœuretlebattreavec.(Ellesemorditlalèvrepournepaspleurer.)Depuiscombiendetempsjouait-illesvoyeurs?
-Quelquessecondes.(Dellablêmit.)Cen'étaitpasChan,n'est-cepas
?Jen'aipasreconnusonodeur,maisjen'aipratiquementpusentirquedusang.
-Non.
Kylieenfilasontee-shirt.Danssatêteapparutl'imagedusangquigouttaitdescheveuxdugarçon.
–Alors?Tul'asvu?demandaDella.
Kyliecroisasonregard.
–C'étaitle...lesaletypeavecquinousnoussommesbattusdanslaréserveanimalière.Celuiquim'aattrapée.
Dellalevalenezenl'air.
-Ohmerde!
-Est-cequ'ilrevient?
–Ilyaquelqu'un,entoutcas.
ElleempoignaKylieparlebrasetlafitsortirprécipitamment.
Quandellesémergèrentdelacabine,Mirandaprenaitlespaquetsàlacaisse.Dellaluifitsignedelessuivreetcelle-cis'exécutasansposerdequestion.Àl'évidence,Mirandalutlapaniquedansleursyeux.
-Quesepasse-t-il?demanda-t-elle.
-Nousdevonsrentreraucamp,expliquaDella.
-Ilestencorelà?
-Partons,réponditDellad'untonsec.
Àlaminuteoùellessortirent,uneberlinenoiresegaradansuncris-sementdepneusdevantlemagasin.Dellagrogna,puispoussaKylieetMirandaderrièreelle.
LavitresebaissaetBurnettlesregardafixement.Sesyeuxétaientd'uneteintedoréeardente.
-Montez!
-Etnotrevoiture?s'enquitKylie,mêmesiellenesavaitpascommentellearrivaitencoreàpenser,nicommentelleconduiraitsansprendrederisquesalorsquelapaniquecontinuaitàrebondirdanssonventre.
-Montez!répétaBurnett.
Sontonneleurlaissaitpaslechoix:ellesobéirent.
-Quesepasse-t-il?demandaDellaàBurnettunefoisqu'ellesfurententasséessurlabanquettearrière.
Burnettneréponditpas.Ilseconcentraitsursaconduite.LaberlinedémarraavantqueKylieneserendecomptequequelqu'unétaitassisàcôtédeluiàl'avant.C'étaitunebrune,del'âgedeBurnett.Elleneluiétaitpasétrangère,etKyliesesouvintl'avoirvueaveclesgensdel'URF
lanuitdelabagarreauparcanimalier.
–Jette-leurlesblouses!luiordonnaBurnett.
Lafemmelançaàchacunedesfillesunsachetenplastiquequicontenaitcequiressemblaitàunebloused'hôpital.
-C'estpourquoifaire?leurdemandaKylie.
-Déshabillez-vous,leurditBurnett.Rangeztousvosvêtementsdanslesac.Chaussures,chaussettes,sous-vêtements.Tout.Puisenfilezlesblouses.
-Onfait...quoi?s'étonnaKylie.
-Tum'astrèsbienentendu,larabroua-t-il.
-Maispourquoi?firentKylieetDellaenmêmetemps.
-Faites-le,leurintimalafemme.
DellaetMirandacommencèrentàsedévêtir,maisKylielesarrêtad'ungestedelamain.
-Non.Nousnenousdéshabilleronspastantquevousnenousaurezpasexpliquépourquoi.Etmieuxvautquecesoitunesacréebonneraison,parcequejenememetspastoutenueàlademande.Demandezdoncàmonex!
Labruneseretournasursonsiègeetlafusilladuregard.Sessourcilss'agitèrentcommesielleessayaitdelireenKylie.Dommage,çanemarchaitpas.
Maisellen'abandonnapasimmédiatement.Ellecontinuaàlasonder.Sesyeuxambres'éclaircirentlégèrementetKyliepensaquec'étaitunloup-garou.Unloup-garouencolère.
-Fais-le,insistalafemme.
-Non.
Étonnamment,Kylien'étaitpasintimidée.Elleluirenditsonregardnoir.Elleagitamêmelessourcilsetessayadelirelaconfigurationdesoncerveau.Celanemarchapasnonplus,maisleloup-garou
n'ensutrien.
-Faitescequ'ildit,sinonjeleferaiàvotreplace!ordonna-t-elle.
Burnettattrapalafemmeparl'épaule.
-Selynn,laisse-moim'enoccuper.(SonregardseposasurlerétroviseuretKyliecroisalerefletdorédesonregard.)Kylie,jet'enprie...
-Non!
Kylieignoraitd'oùvenaitcetoutnouveaubonsens,maisc'étaitagréable.Celaluiprocuraituneinfimesensationdecontrôle.Elledevaitabsolumentsesentirmaîtressed'ellemêmeafindecombattrecesentimentdepersécution.
-Vousvousrendezcomptedecequevousnousdemandez?(KylietenaitlamaindeDellaetMiranda.)Quenousenlevionsnosvêtementsdansunevoiture,avecunhommeassisàl'avant,etunrétroviseur?Etvousnecomptezpasnousexpliquerpourquoi?
Burnettarrachalerétroviseur.
-Deuxfillessesontfaitassassinerenville,lança-t-il.
-Merde!s'écriaDella.
–Ohnon!fitMiranda.
LaseulechosequisortitdelabouchedeKylie,cefutunhalètement.
Burnettpoursuivit:
-J'aibesoindevosvêtementspourprouverquevoustroisn'avezrienàvoiraveclesmeurtres.LeFBIetl'URFlesréclameront,alors,s'ilvousplaît,faitescequejevousdis.
Kylielâchalesmainsdesesamiesetsedéshabilla.Quelquesminutesplustard,touteslestroisportaientdesblousesvertes,commecellesdeschirurgiens.Toutlemondesetutdurantl'opération.
MirandarécupéralestroissacsetlesremitàSelynn.
-Tenez.
–Pensez-vousvraimentquel'oncroiraquenousavonsquelquechoseàvoiravectoutça?demandaKylie,quiserappelatoutlesangsurlatêteduvampireescrocetsursontee-shirt.
-Non,ditDella.Ilsvontcroirequec'estmoi.(Elleeutl'airblessé.)C'étaitunvampire,n'est-cepas?
-Oui,réponditBurnett.Maisjesaisquecen'estpastoi.Jeprendsjustedesprécautionsjusqu'àcequenousdécouvrionsquil'afait.
–Noussavonsdéjàquic'est,ditDella.Kyliel'avu.
-Vuqui?
SelynnetBurnettseretournèrentenmêmetemps.
-C'étaitlevampireescroc,expliquaKylie.Celuiquim'aattaquéedansleparcanimalier.
burnettfaillitquitterlaroute.Ils'arrêtapoursegarer.
IlseretournadenouveausursonsiègeetcroisaleregarddeKylie.
-Tun'espasblessée,n'est-cepas?
Sesyeuxseposèrentdenouveausursoncou,commesi...
-Non,jenesuispasblessée.
UneenvieimpérieusedepleureretdepleurertoutdesuiteenvahitalorslapoitrinedeKylie.
–A-t-ilditquelquechose?s'enquitBurnett.
«Jepréfèrelenoir.»
-Non,répondit-elle.
LeregarddeBurnetts'intensifia.
–Cen'estpaslemomentdementir.
Kyliedéglutit.
-Iln'arienditquipuissevousêtreutile.
-Etsivousnouslaissiezenjugerparnous-mêmes?lançaMmeLoup-Garou-la-Dure-à-Cuire.
Kyliefronçalessourcils.
-Ilaaffirméqu'ilpréféraitlesoutien-gorgenoir.Jemetrouvaisdansunecabined'essayage.
Lesentimentdes'êtrefaitviolerl'envahitdenouveauetlacolèremontaenelle.
L'expressiondeBurnettchangea,d'exigeanteàcompatissante,enunefractiondeseconde.
–Es-tusûrequetoutvabien?Iln'apas...
-Jevaisbien,réussit-elleàdire,maisellesentitleslarmesemplirsesyeuxetsedétournaduvisagesoucieuxdeBurnett.
-Ilestvenuetrepartisivitequequandj'aiperçusaprésence,ilavaitdéjàdisparu,expliquaDella.
Lesouvenirdesonrefletdanslemiroirenvahitl'espritdeKylie.
-Ilavaitdusang...partoutsurlui.Sachemise.Sescheveux.
MirandaglissasamaindanscelledeKylieetlaserraaffectueusement.
L'airdésapprobateurdeBurnetts'accentua.Ilseretournaetdémarra.IlregardaSelynn,assiseàcôtédelui.
-Appelle-les.Dis-leurquec'estuncoderouge.
-Tuessûrquetuveuxtenterlecoup?demandaSelynn.
-C'estquoi,uncoderouge?s'enquitDella,justeavantqueKylieneposelaquestion.
Burnettréponditd'untonhésitant.
-Pourl'instant,leseulàêtreaucourantdecela,c'estl'URF.Lecoderougesignifiequenousferonspasserleurmortpourunaccidentdevoiture.
-Vouslelaisserezs'entirercommeça?demandaKylie.
-Non,réponditBurnett.Maisonnepeutpasnonpluslaissercegenredechosefiltrer.Silamoindrerumeursemetàcirculer,celarendralessupérieursnerveuxetilsfermerontl'école.
Selynnlevalamaincommepourfairetairetoutlemonde.Puiselleparladansletéléphone:
-C'estuncoderouge.(Ellemarquaunepause.)Jesais.(ElleposalesyeuxsurBurnett.)Iladonnél'ordre.Jenesuisquelamessagère.
BurnettfronçalessourcilsetKylieeutl'impressionquequoiqu'ildécidât,illefaisaitpourShadowFalls,voirepourHoliday.Maiselleneputs'empêcherdepenserauxcitadins:ceshumainsnesauraientjamaisqu'unassassinétaitvenulesvoiretavaitemportédeuxd'entreeux.
QuandlestroisamiesentrèrentdanslebureaudeHolidayunede-mi-heureplustard,celle-cibonditpratiquementdesachaiseetcourutverselles.
-Merci,monDieu!s'écria-t-elleenlesserranttoutesdansunemêmeétreinte.
Dellafutlapremièreàsedétacher.
-Nousallonsbien,dit-elle.
Parlepourtoi,songeaKylie.Elleauraitvolontiersprolongél'acco-ladedequelquessecondes.Ellenes'étaitpassentieaussiprochedeHolidaydepuissarévélationàBurnett.
-Regardez!lançaDellaendésignantletéléviseurfixéaumur.
Kylieyjetauncoupd'œiletsonsoufflesecoupa.L'écranmontraitunevoitureaccidentée,puisla
photodesdeuxfilles.Cen'estpaspossible.Ellesesentitbrusquementnauséeuse.
Holidays'emparadelatélécommandeetmontaleson.
«Deuxjeunesfillesonttrouvélamortdansunaccidentdelaroute.
Apparemment...»poursuivaitlejournaliste.
-Nouslesavonsrencontréesenville,lâchaKylie,lapoitrinelourde.
Nousleuravonsparlé.(Pouruneraisonidiote,cettebrèverencontrerendaitleurmortencorepluspersonnelle.)Larousses'appelaitAmber.Jeneconnaispaslenomdelablonde.
-Ellesn'étaientpastrèssympas,observaDellad'untonbrusque.
Maisellesneméritaientpasdemourir.
-Non.
Mirandamitsamainsurseslèvresetsecontentadefixerl'écran.
Kylieauraitbienacquiescéverbalement,maiselleenétaitincapable.
Elleserappelaitparfaitementlesangsurlachemiseduvampireescroc,etl'émotionbloquasonlarynx.C'étaitleursangqu'elleavaitvu.Quandleslarmespicotèrentlesyeuxdekylie,elleeutl'impressiond'êtreunepleurnicheuse,maiselleremarquaqueDellaetMirandaavaient,ellesaussi,lesyeuxmouillés.
–Je...(Kylieseforçaàparler.)Jemesensresponsable.
Holidayéteignitl'écranaveclatélécommande.
—C'estquelquechosed'horrible,maisleseulresponsable,c'estl'escrocquiafaitça.(Puisellelesregardafixementtouràtour,commesielleavaitbesoindelesmémorisertoutesvisuellement.)Quandj'aiapprisquel'onavaitretrouvédeuxfilles...j'aicru...
LesyeuxdeHolidays'embuèrent.Ettoutlemondesemitàpleurer.
Justeàcemoment-là,Burnettentradanslebureau.Sonregardallad'uneadolescenteàl'autre.Kyliepouvaitpresquel'entendregrognerin-térieurement.
-Je...jerepasserai.
Manifestement,mêmeunvampirecommeBurnett,hyperbaraquéetentraînéparl'URF,n'étaitpascapabled'affronterquatrefemmesenpleurs.
Unquartd'heureplustard,ilpassalatêtedanslapièce,etquandilvitqu'ellesnepleuraientplus,ilentra,avec,àsesbasques,Selynn.Ellesetenaitsiprèsdeluiquesesépauleseffleuraientsonavant-bras.Burnettsedécalaetexpliquaqu'ilavaitbesoindelesinterrogerséparément.
IlouvritlaporteetdemandaàKylieetàMirandad'attendreàl'extérieurdubureau.
PuisSelynnregardaHoliday.
—Vousaussi,vousdevriezpartir.
LavoixdelafemmeétaittellementcondescendantequeKyliedéci-dasur-le-champqu'ellenel'aimaitpas.Pasdutout.
Holidaylagratifiad'unregardqueKylieneputquetrouverfarou-chementprotecteur.
-Désolée,maisjenereçoisd'ordredepersonneausujetdemescampeurs.
-Ellepeutrester,lescoupaBurnett.
Selynnmitunemainsurl'avant-brasdujeunehomme.
–Jenepensepasquecesoittrèsjudicieux.
-Lesfillessesentirontplusàl'aisesielleestprésente.
Ils'éloignad'elle,maisKylieconstataqueHolidayavaitremarquélafamiliaritéaveclaquellelafemmeletraitait.
Lajalousieenvahitlesyeuxdeladirectrice.Maisellen'yrestapasplusd'uneseconde.Unbattementdecils,etl'émotiondisparut.Selynnjetauncoupd'œilàHoliday,commesielleattendaitsaréaction.CelapoussaKylieàimaginerqueSelynnn'étaitpasnonplusindifférenteàBurnett.Or,ellevoyaitbienquecen'étaitpasréciproque.Maispeut-êtreBurnettsavait-ilcachersessentiments.Celapouvait-ilenpartieexpliquerpourquoiHolidayévitaitdetropserapprocherdelui,sielleétaitaucourantqu'ilenfréquentaitdéjàuneautre?Kylieressentituneméfianceinstantanéeenverslevampire.
BurnettfitsigneàMirandaetàKyliedesortir.Celle-ci,quisemé-
fiaitdeluiparamitiépourHoliday,refusadebougertantqueladirectriceneconfirmaitpasl'ordre.
-Quiestlechef,d'aprèselles?demandaSelynn,agacéeparladé-
monstrationd'autoritédeKylie.
–Etsinouscommencions?proposaBurnett.
KylieetMirandapassèrentdansl'entrée.
-Ilvérifiesinousmentons.Voilàpourquoiilveutnousparlersépa-rément,murmuraMiranda.
-Àmonavis,ilnenouscroitpascoupables,ledéfenditKylie,mêmesiellen'étaitpassûredepouvoirendireautantdeSelynn.
PuisKylies'interrogeadenouveausurl'histoireentreBurnettetledétestableloup-garou.
-Çacraint!(L'émotioninjectadelamauvaisehumeurdansletondeMiranda)Quandjepensequenousavonsrencontrélesfillesquisesontfaittuer...
-Jesais,acquiesçaKylie,mais,entoutefranchise,ellepréféraitnepasypenser.
Elleéprouvaitencorecesentimentaccablantquetoutétaitsafaute.
Elleselaissatombersurunedesdeuxchaisesdebureauquimeublaientlapetiteentréeetregardasesmains.Était-cecela,lamauvaisenouvelledontluiavaientparlélesfantômes?Non,l'espritavaitétéclair:ils'agi-raitd'unêtrecheràKylie.Cettepenséedéclenchauneautrevaguedechagrindanssonventre.Ellen'avaitpasaimécesfilles,maisquelqu'unlesaimait.Ellesavaientdesparents,desamis...Enfermantlesyeux,Kylietâchadesereconnecteraucalmequ'elleavaittrouvéauxcascades.
Combiendetempspourrait-elleseraccrocheràcesentiment,alorsquelescatastrophess'enchaînaient?
-Nousaurionspuêtreàleurplace,observaMirandaentirantsurunfildesablousevertclair.
-Jesais.
Kyliejoignitsesmains.
Quelquesminutesplustard,SelynnetDellasortirent.Kylieseleva,maisSelynnfitsigneàMirandadelasuivre.Puisellesetournaverslesdeuxcolocataires.
-Nouspréféronsquevousnevousparliezpas.Etdetoutefaçon,Burnettpeutvousentendre.
Ellesouritd'unairsuffisantavantd'emboîterlepasàMirandadanslebureau.
Dellagrognadansledosduloup-garou.
-Salope,articula-t-ellesilencieusement.
Puis,quandleloup-garoufutdansuneautrepièce,Dellaredithautetfort:
-Salope!
Ellejetauncoupd'œilàlaporteetajouta:
–Jememoquebienquevousm'entendiez,Burnett!C'estunesa-lope.Vouslesavez.Jelesais.EtHolidaylesait.
Despasrésonnèrentsurleseuildel'entrée.Kyliejetauncoupd'œilendirectiondelaportejusteaumomentoùelles'ouvrait.Derekentraentrombe.
-Dieumerci!
Ils'arrêtaetregardaKyliefixement,commes'ilremarquaitseulementlabloused'hôpital.Perryétaitjustederrièrelui,l'airtoutaussiinquiet.
Perrybalayalapièceduregard.
-OùestMiranda?
Lapeuretuneautreémotionintenseenvahirentsesyeuxcouleurcuivre.
Kylien'eutpasl'opportunitéderépondre,parcequeDerekl'étreignittrèsfort.Ellelelaissalaserrerdanssesbras,posamêmelatêtesursontorseetsoupira,tantc'étaitbond'êtretoutcontrelui.
-Qu'est-cequeçapeuttefaire?ditsilencieusementDella.Tunel'aimespas,tutesouviens?
-Ellevabien?demandaPerry,dontlavoixétaitungrondementconfusd'émotions.
Kylienepritpaslapeinederegarder,maiselleimaginaitquesesyeuxchangeaientdecouleurquandilparlait.Elleavaitremarquéqu'ilssemodifiaientenfonctiondesessentiments.
-Nememordspas!
Dellaperditsontonsarcastique.Avait-ellepeurdePerryoupercevait-ellel'émotiondanslavoixdugarçon?Kyliel'ignorait.
-Tuvasbien?murmuraDerekàsonoreille.
-Oui.
Ohquenon!KyliesereculapourleregarderdanslesyeuxetelleyvitlamêmeinquiétudequedansceuxdePerry.UneboufféedecalmepassadeDerekàelle.Cettefois,ellenelarefusapas.Elleenavaitvraimentbesoin.
LaportedubureaudeHolidays'ouvritsurMiranda.
Perrycroisasonregard,puistournalestalonsetsortitdubâtiment.
Mirandaleregardas'éloigner.
-Quevoulait-il?demanda-t-elle.
-S'assurerquetuallaisbien,réponditDerek.(EtilpassaunemainautourdelatailledeKylie.)Jel'aivujusteaprèsavoirappriscequis'estpasséetjeleluiaidit.Ilsefaisaitdusoucipourtoi.
-Maispasassezpourm'adresserlaparole,hein?(L'expressiondeMirandaétaitàmoitiétristeetàmoitiéfurieuse.EllecroisadenouveauleregarddeKylie.)Atoi.(Elleluimontralaportedubureau.)Faisgaffe,leloup-garoumord.
KylieserrabienfortlamaindeDerek,puisentradanslapiècepouraffronterBurnettetleloup-garou.Levampirenel'intimidaitpluscommelapremièrefoisqu'ill'avaitinterrogée,maisl'anxiétélarendaittoutdemêmenerveuse.
BurnettdemandaàKyliederaconterplusieursfoiscequis'étaitpassé.Puisilluiposadesquestionsprécises:
-Tuasdéclaréquelevampireescrocétaitensang.Celaressemblait-ilàdusangfrais?Combiendetempss'est-ilécouléentrelemomentoùvousavezvulesfillesetceluioùilestapparu?
PuisBurnettlaréinterrogea,maisdefaçonlégèrementdifférente.Aunmoment,elleauraitpucroirequ'ilvoulaitlasurprendreentraindementir,maisellecompritqu'iltenaitsimplementàs'assurerqu'ellen'omettaitrienetqu'ilespéraitqu'unequestionlégèrementdifférenterappelleraitaKylieundétailinsignifiantquis'avéreraitutile.Leproblème,c'étaitqueKylienevoulaitpassesouvenir.Ellebrûlaitd'envied'oublier,d'effaceràtoutjamaiscetépisodedesamémoire.Etsérieusement,quepouvait-elleluidired'autrequipuissel'aider?
–Pourrais-tumedécrirelesang?demandaBurnett,assisàcalifour-chonsurunechaisedevantelle.
Celaluirappelasonpremierinterrogatoire.Saufque,cettefois,elleétaitinstalléesurlecanapé,avecHolidayàsescôtés.
–Jel'aidéjàfait.
Ellesentaitsapatiences'effilochercommeunélastiquetendu.
–Fais-leencoreunefois.
Sontonappelaitàl'obéissanceetfinitparfairecraquerKylie:
-Voussavezquiafaitcela!Voussavezquiétaientsesvictimes!
Toutcelaest-ilvraimentnécessaire?
Elleserralesdentsetseretintdepleurer.
-Nousdécidonsdecequiestnécessaire,répliquaSelynn,hautaine,ensepostantderrièreBurnett.
Kyliedardaunregardnoirsurleloup-garou,sansessayerdedissimulersonmépris.Letondelajeunefemmel'ennuyaitplusencorequeleténordeBurnett.Aumoins,chezlui,ellepercevaituneréelleinquiétude.
AvecSelynn,toutn'étaitqu'unequestiondepouvoir.Cettefemmeadoraitenuser.
-Vousnouscroyezcoupables,n'est-cepas?demandaKylieàSelynn.
-Jepenseque...
-Stop.(Burnettregardalajeunefemmed'unairdésapprobateuravantdereposerlesyeuxsurl'adolescente.)Kylie,jesaisquevousn'yêtespourrien.Etquecen'estpasfacile.Toutefois,lestracesdesangnousindiqueronts'ilatuéjustepourleplaisirouparcequ'ilavaitfaim.
Sonexplicationluisoulevalecœur.
-Etqu'est-cequecelachange?Cesfillessontmortes,quellesqu'aientétésesraisonsdelesassassiner!
-Tuluiasposéassezdequestions,ditHolidayenmettantunemainsurlepoignetdeKylie.
Elleluioffritainsiunréconfortmoraltoutenfaisantaffluerlecalmeenelle.
L'énergiepaisibleralentitlespulsationsdeKylieetatténualadouleurdanssapoitrine.Maiscelaneferaitpastoutdisparaître.L'adolescentenecroyaitpasenuntelpouvoir.
BurnettregardaHoliday,puisKylie.
-Celanechangerapascequis'estpassé.Maispourl'heure,nousavonsbesoind'unmaximumd'informationssurcesaletypepourpouvoirl'attraper.Pourl'arrêteravantqu'ilnerecommence.
LesparolesdeBurnetttitillèrentsaconscience.Deuxfillesétaientmortes.Violemmentassassinées.Était-cetropdemanderàKyliedesubiruninterrogatoirequelquesminutesdeplus?Non.Ellerespiraprofondé-
mentets'assitplusdroite.
Holidayseraidit.
-Pourunvampire,vousentendeztrèsmal!Jeviensdedirequ'elleenavaitassez.
-C'estbon,ditKylieenserrantaffectueusementlapaumedeladirectrice.Sicelapeutaideràcoincercetype,pasdeproblème.
Maisellenelâchapaslamaindesonamie.
Dixminutesplustard,lorsqueBurnettestima,apparemmentluiavoirsoutirélamoindreinformationsurl'incident,ilselevaetlaregarda.
-Merci,Kylie.Jesaisqueçan'apasétéfacile.
Elleopinaet,aprèsavoirinspiréetexpiréplusieursfois,Elledécidaquec'étaitàsontourdeposerdesquestions.
-Àvotreavis,a-t-ilvoulufairecroirequenousavionstuécesfilles?
Commequandilsontessayédefaireaccuserlecampd'avoirmassacrélesanimaux?
Burnettsecoualatête.
-Non.Riennenouspousseàtirercegenredeconclusion.
-Croyez-vous...croyez-vousqu'ilnousaitsuiviesenville?
Ilréfléchitquelquessecondes.
–Non.Jepensequ'ilesttombésurvousparhasard.
HolidayserralamaindeKylie.
-Jetel'aidit,cen'estpastafaute.
-Non,insistaBurnett.Tun'yespourrien,Kylie.
-Alorspourquoiai-jel'impressionqueçaprendunetournureplutôt...personnelle?s'enquitKylie.C'estvrai,iln'arrêtepasdesemontrer.
Auparc,puisvendredidernier.Jenel'aipasvu,maisjesupposequec'étaitlui.Etaprèsça,j'ai...eulasensationquequelqu'unmesuivait.
-Quandas-turessenticela?demandaBurnett.
-Hiermatin,envenantaubureauavantlepetitdéjeuner.Audébut,j'aicruquec'étaitleloup,mais...
–Leloup?s'écrièrentBurnettetSelynnenchœur.
SiBurnettparutpréoccupé,SelynnagitaimmédiatementlessourcilsetessayadenouveaudelireenKylie.Celle-cidutfairesonmaximumpournepassecacherlefront.Voirepournepasluiadresserundoigtd'honneur.
-Quandça?demandaBurnett.
-Ilyadeuxjours,réponditHoliday.Cen'étaitpasunloup-garou.
D'aprèsKylie,ilavaitl'airàmoitiéapprivoisé.Pasmenaçant.
-Était-ceunmétamorphe?s'enquitBurnett.
-Je...nepensepas.Entoutcas,cen'étaitpasPerry.(Kyliehésita,puisserappelalevéritablesujetdecetteconversation.)Maisleloupn'aaucuneimportance.Deuxfillessontmorteset...j'ail'impressionque,d'unecertainefaçon,c'estmafaute.Jecroisquec'étaitmoiquil'inté-
ressais,paselles.
Burnettselaissaretombersurlachaiseenfaced'elle.
-Jepeuxcomprendrecequeturessens.Maiss'ilvoulaittefairedumal,ilauraitpupasseràl'acte,l'autresoir,danslesbois.Jenecroispasquecesoitdirigécontretoi.Contrelecamp...peut-être.
–Alorspourquoirevient-ilsanscessemevoir?Celan'ariend'unecoïncidence.
Burnettfronçalessourcils.
-Cen'enestpasune.Tutemetstoi-mêmedansdessituationsquiluiprocurentlameilleureopportunitéàmoindrerisque.Etlapremièrefois,iln'étaitpasvenutechercher.Tuétaisalléeauparcanimalieroùsetrouvaientlesfrèresdesang.Ets'ilétaitlàl'autrenuit-maisnousn'ensommespassûrs-,alorsiladûtevoirlorsquetut'esenfuiedanslesboisetsautersurl'occasion.Etaujourd'hui...ilétaitprobablement...
enchasse,quandilàsentilaprésencedesurnaturelsenville.Unefoisdeplus,tuétaisseuledanslacabined'essayage.Ilenaprofité.
Ets'estbienrincél'œil,songeaKylie.
-Maisvousavezditvous-mêmeques'ilavaitvoulumetuerl'autrenuit,ilauraitpulefaire,oriln'amêmepasessayé.Alorsqu'attendait-ildoncdemoi?
Burnetthésita.
-Jecroisqu'ildésiraitenvoyerunmessageaucamp.Nousfairesavoirquelegangétaittoujourslà.Jesuiscertainquel'arrestationdeplusieursdeleursmembresaentaméleurego.S'ilsseretiraientmaintenantdelapartie,ilsdonneraientl'impressiondemanquerdecourage.S'ilsrestentdanslesparages,aumoinsilssauventlaface.Jesuissûrqu'ilacomprisquetetuerauraitcausébeaucouptropdeproblèmesaugang.
KylieessayadecomprendreexactementlesparolesdeBurnett.
-Maisilaassassinécesfilles!Êtes-vousentraindedirequecelan'acauséaucunproblème?Çanetientpasdebout!
BurnettregardaHoliday,commes'ilcherchaitdel'aide.HolidayserralamaindeKylieenguisederéconfort.
-Quandunsurnaturelentueunautre,ilestplusfaciledes'occuperdecedélit.Nouspossédonsnotrepropresystèmejudiciaire.
–Etquandilsassassinentunhumain,quesepasse-t-il?
Surtoutqu'ilnerépondepas«rien»,songeaKylie.
MonDieu,jeVousenprie,qu'ilnerépondepas«rien».
Elleavaitbeauêtreenpartiesurnaturelle,uneautrepartied'ellerestaithumaine.
-Celafaitpartieduboulotdel'URF,expliquaBurnett.Maiscommevouspouvezledeviner,obtenirjusticepeuts'avérerdélicat.
Kyliesentitsesépaulessenouer.
-Êtes-vousentraindemedirequ'ilvacarréments'ensortir?
-Non,réponditBurnettd'untonplusgrave.Jetelepromets,Kylie.
Jeferaitoutcequejepourraipourm'assurerquecetypepaiera.
CommentBurnettavait-ill'intentiondeleluifairepayeraujuste,celan'étaitpasclair.MaisKylien'étaitpassûredevouloirlesavoir.
Pourtant,àsonton,elleserenditcomptequecen'étaitpasunepromesseenl'air.Etdecelaelleluiétaitreconnaissante.
Cettenuit-là,lesdirecteursducamporganisèrentuneréunionavectouslescampeursauréfectoireoùilsservirentpizzasetconseilsavisés.
Burnettleurdemandadesemontrerextrêmementvigilants.
-Restezsurlesaxesprincipauxetnevousaventurezpasseulsdanslesbois,recommanda-t-il.Selonladensitédesarbresoulesensduvent,l'odeurd'unintruspourraitpasserinaperçue.
DellagratifiaKylied'ungrandsourire,puisseretournaversBurnett.
-Vousdevriezpeut-êtreannulerleweek-endcheznosparents?
Burnettlaregarda.
–C'estdansplusdequinzejours.J'espèreavoirrésoluceproblèmed'icilà.
-Hé,onnepeutpasm'envouloird'avoiressayé,marmonnaDella.
-J'airendez-vousavecleHautConseillasemaineprochaine,annonçaBurnett.J'espèrequ'ilm'aidera
àgérerlasituationici.
KylieserapprochadeDella.
-C'estquoi,leHautConseil?
-Unpeul'équivalentduSénat.Ilestconstituéd'unebandedevieuxdesdifférentesespèces.(Dellasourit.)J'aiapprisçapasplustardquecetaprès-midi.Chrisenaparléaucoursdenotreréuniondevampires.
-UnSénat?Jamaisjen'auraiscruquetouteslesespècess'entendaientsibien!
-Ellesnes'entendentpas.Maislesdémocratesetlesrépublicainsnonplus,etçanelesempêchepasdeseréunir!
-J'imagine,ditKylie,quanduneautrequestionsurgitdanssatête.
Quelgenred'aidenousproposeront-ils?
-Çadépend.ChrisprétendqueleHautConseildoitvoterrienquepourexaminerl'affaire.
-Voter?Deuxfillesassassinées?Commentpourraient-ilsdirenon?
Dellahaussalesépaules.
-N'oubliepasquelafaçondepenserdugouvernementnecorres-pondpasforcémentàcelledetouslesvieux.
–Tuinsinuesquecertainssontdesescrocs?
Dellaopina.
-SelonChris,laplupartdesanciensrespectentlegouvernementmaisneveulentpasqu'illescontrôle.Ilssuiventdonccertainesrègles,maispastoutes.
Kyliesecoualatête.Elleavaitdéjàassezdemalàcomprendrelapolitiquedeshumains,alorsappréhendercelle-ciétait-ilvraimentàsaportée?
-S'ilsacceptentcetteaffaire,quesepassera-t-il?
-Soitilsautorisentleconseildesespècesincriminéesàappliquerlapunitionetàs'occuperdetout,soitilsconfientletypeàl'URF.Etlà,jen'osepasimaginercequiluiarrivera.
–Moinonplus,avouaKylie.
Dellajetauncoupd'œilverslaporte.Sonhumeuravaitmanifestementchangé.
–Jevaisrentreraubungalow.J'aidestrucsàfaire.
-Quelgenredetrucs?s'enquitKylie,quiserappelalarubriquené-
crologiquequ'elleavaittrouvée.
–Destrucs,réponditsèchementDella.
Kyliesepenchaverselle.
–Tuseraisincapabledefairecegenredechose.
Dellalafoudroyaduregard.
-Àplus.
–Tuveuxquejet'accompagne?demandaKylie.
EllesesouvintbrusquementdelarecommandationdeBurnettderesterensemblechaquefoisquepossible.
-Tutefichesdemoi?Sionnousattaquait,c'estmoiquinousproté-
geraistouteslesdeux.
–Hé!Jenesuisplusaussiimpotente!rétorquaKylie.
MaintenantqueKyliesavaitcequelesdeuxvictimesavaientdûen-durer,lanouvelleforcequ'ellevenaitdesedécouvrirnelamettaitplusdanstoussesétats.
-Cen'estpasparcequetuasdéfoncéuneporteetquetuastracéquandons'estpromenéesdanslesboisquecenesontpasdesbêtises,toutça!(Dellasefenditd'ungrandsourire,histoiredemontreràKyliequ'ellelataquinait.)Çaira.Aplus!
-Hé,ditHolidayens'arrêtantàcôtédeKylie,Dellavabien?
-Jel'espère.
Kylies'aperçutquedepuisqu'ellesétaientrevenuesdeleurpéripleenville,ladistancequis'étaitinstalléeentreHolidayetelleàcausedesarévélationàBurnettavaitdisparu.Avaient-ellescomblécefossé?EtKyliepouvait-ellel'empêcherderéapparaître?
–Tuvasbien?demandaHoliday.
-J'aiconnumieux,réponditKylie,honnêtement.Jen'arrêtepasdepenseràcesfilles.
-Etsinousallionsnousbaladerauxcascadesdimanche?suggéraHoliday.
-Super!
L'idéedeserendrelà-basencompagniedequelqu'unquipouvaitressentirlamêmechosequ'elleluiplaisaitbien.
Aumêmemoment,Burnettjetauncoupd'œildansleurdirection,etKylievitqueHolidays'enétait
renducompte,elleaussi.Elleeutenviederentrersousterre,tantelleredoutaitquecelle-cisesouviennequ'elleétaitfurieusecontreKylie.
–Jedevraisteprésentermesexcuses,ditHoliday,quilisaitdenouveaulessentimentsdesonamie.J'ai...dramatisétoutecettehistoireavecBurnett.
Surprise,Kylielaregarda.
-Non!C'estmoiquiaieutortdeluienparler.
-Peut-être,maistuasboncœur.Quandonsesouciedesautres,parfois,ondépasselesbornes.Jesuisbienplacéepourlesavoir.Jesuisunecélèbredépasseusedebornes!(Lavoixdelajeunefemmesetendit.)Toutàl'heure,lorsqueBurnettestvenum'annoncerqu'ilsavaienttuédeuxados,j'aicru...Enfin,bref,disonsquenotreprisedetêteétaitvraimentstupide.
HolidaypritKyliedanssesbrasetl'étreignitcommeunesœur.
-Merci.(L'adolescenteréprimal'émotionquimontaitdanssagorge.)Maistuvasmefairepleurer...
HolidayregardaendirectiondeBurnett.
-Hé,situpleures,tuvasencorelefairefuir!Sij'avaissuquequelqueslarmessuffiraientpourlefairepartir,j'auraispleurédurantcesseptdernièressemaines!
Kyliesefenditd'unlargesourireet,quandellelevalesyeuxsurBurnett,ellevitSelynnsedirigerversluietluidirequelquechose.
-Qu'est-cequ'elleficheencorelà?
-Jenesaispas,réponditHolidayàvoixbasse.Jesuissûrequ'elleveutquelquechose.EtjepariequeçacommenceparunB,quec'estgrand,ténébreuxetcanon.
BurnettécoutaSelynnets'enallaavecelle.
-Etpeut-êtrequ'ellevientjustedel'obtenir,déclaraHoliday,dontletonmontraitqu'ellesesentaitrejetée.
Kyliehésitauninstantàluiposerlaquestion,maiscelle-cisortittouteseule:
-Est-cequ'ils...enfin,tusais?
-Salissentlesdraps?
-Oui.
Danssatête,Kylieajoutacetteexpressionàlalistedecellesqu'avaitDellapourdire«s'envoyerenl'air».
-Cetaprès-midi,ilestvenumevoiretm'adit:«Jesaisquel'onpourraitcroirequ'entreSelynnet
moi...maisnon.Oudumoins,plusmaintenant.»
-Donc,ilssontsortisensembleetilsontrompu?
-Ilprétendqu'ilsontcasséilyadeuxmois.Queçan'ajamaisétésé-
rieuxentreeux.
Kyliearqualessourcils.
-Etdepuiscombiendetempstuleconnais?
–Deuxmois.
-Hum...fitKylie.
-Humquoi?
-Rien,justehum,mentitKylie.Alorsqueluias-tudit?
-QuejenecomprenaispaspourquoiilsecroyaitobligédemeparlerdeSelynn.
-Iladevinéquetumentais?
-Ouaip.(Holidaygloussa.ElleetKylierestèrentplantéesuneminuteàregarderlafoule.)D'autresnouvellesdufantôme?
–Rienderien.J'aipeurd'avoirtoutfichuenl'air.
-Jenepensepas.Elleessaieprobablementdetrouvercommenttedirecequ'elleveutquetusaches.
-Jel'espère,rétorquaKylie.
Descrisdefureurretentirentauboutdelapièce.
-Dequoim'as-tutraité?fitunevoixtonitruante.KylieetHolidaylevèrentlesyeux.Deuxloups-garous,nezànez,semblaientprêtsàserouerdecoups.
-Auboulot!lançaHoliday,quis'empressad'allermettreuntermeàlabagarre.
Kylielaregardapartir,puiscalmerlacolèredesdeuxgarçonstrèsnerveux.Aprèsquelquesminutes,elleremarquaMirandaquitraînaitavecsescopinessorcières.Kyliesavaitquecelaneladérangeraitpassiellesejoignaitàelles,maiselleseravisa.HelenetJonathonjouaientauxéchecsdansuncoin.EllepourraitallerregarderHelen,brillantejoueuse,mettredenouveauuneracléeàjonathon,maiscesdeux-làavaientl'aird'apprécierderesterseuls.
Unautrebalayagevisueldelapièce,etKylielocalisaDerek.Adosséàunmur,lesbrascroisés,ill'observait.Unsourires'ébauchalentementsurseslèvres.QuelquechosedanscesourireindiquaàKyliequ'ilneseraitpascontreunpeudecompagnie.
Ellepassarapidementlasalleenrevuepourvoircombiendepersonnespourraientsentirseshormonesouliresessentiments.Ilyenavaitpartout.Quefaire?
Ellejetadenouveauuncoupd'œilàDerek,sesouvintcommeçaavaitétébonquandill'avaitserréedanssesbrascesquelquesminutesdanslebureauetsedit...tantpis!Ellesedirigeaverslui.
-Tuveuxallermangerunepizzaauclairdelune?luimurmuraDerekàl'oreillequandellelerejoignit.
Siprochedelui,ellepouvaitsentirsonodeurdepropre.Unevisiondujeunehomme,nu,couvertdejustequelquesgouttesd'eau,envahitsonesprit.Ellelachassad'unbattementdecils.
-C'estcommedanserauclairdelune?C'estcenséêtresexy?
Ellesouritetsemorditlalangue.Pourquoifallait-ilquelorsqu'ellesetrouvaitàmoinsd'unmètredelui,ellenepenseplus...qu'àlui?
Ilarboraungrandsourire.
-C'estpossible.Aveclabonnepersonne.Etlabonnepizza.(Ilrit.)Hé,j'aifaim!
Ilsprirentdeuxpartsdepizzaetdeuxboissons,puissortirentduré-
fectoire.
-Jeconnaisl'endroitidéal,déclara-t-il,alorsqu'ilslaissaientlebrouhahadesbavardagesderrièreeux.
Lanuitétaitchaudeetdouce.Derekdésignalesdeuxgrandsfauteuilsàbasculeblancsdevantlebureau.Kylielesuivit.Elleallaits'asseoirlorsquesontéléphonesonnadanssapoche.
Posantsonverreparterre,ellepritsonassietteenéquilibredansunemainetsortitsonportablepourvérifierlenuméro.Ellefronçalessourcilsquandellereconnutceluidesonpèreetappuyasurlatouche«
off».
-Quic'était?demandaDerekenavançantledeuxièmerocking-chair,desortequ'ilsseretrouvèrentfaceàface.
-Monpère.Enfin,monbeau-père,secorrigea-t-elle.
-Tuneluiparlestoujourspas?
Ils'assitetavalaunbonmorceaudepizzaaupepperoni.
-Non.
Kylierangealeportabledanssapocheetselaissatomberdanslefauteuil.Leursgenouxsetouchaient;c'étaitagréable.
–Pourquoi?demandaDerekentredeuxbouchées.
Kylieleregardafixement.
-Pourquoiaurais-jeenviedeluiparler?
Elleplaçasonassietteenéquilibresursesgenoux.Derekfinitdemâcheretdéglutit.
-Parcequetul'aimes.Parcequejusqu'àcequelemariagedetesparentscapote,c'étaitunsuperpapa.(Illevaledoigt.)C'esttoiquimel'asdit.
–Oui,maispaspourquetut'enservescontremoi.
Ellepritsapartdepizzaetregardafixementlefromagefondu.Elleeneutl'eauàlaboucheetsonestomacgargouilla.Heureusement,elleavaitenfinfaim.L'espaced'uninstant,elleavaitcruquelesangavaitanéantisonenvied'alimentsnormaux.
-Jenem'enserspascontretoi(Ilsirotasaboisson.)Je...j'essaiejustedet'aider.Parcequequandtuasvuquec'étaitsonnuméro,tuaséprouvédelatristesseetdelasolitude.Jel'aisentitoutaufonddemoi.
Peut-êtrequesituluiparlais,tuneseraisplusobligéederessentircela.
-Ilatrompémamère.
ElleréprimalelégeragacementqueDerekluiinspiraitetavalaunpetitmorceaudepizza.Lasauceépicéeetlefromagefondantfirentfairedesbondsàsespapilles.
-Justement,ditlegarçonenprenantunenouvellebouchée.C'esttamèrequ'ilatrompée.Pastoi.
Kyliefronçalessourcils.
-Pourquoitoutlemonden'arrêtepasdemerépéterquesoninfidéli-tén'arienàvoiravecmoi?Elleabriséleurmariage!Rienn'estpluspareilpourmoi,depuis.
Dereklascrutapar-dessuslereborddesonverreetfitbougersonrocking-chair.
-Peut-êtrequesituluiparlais,unepartiedevotrerelationresteraitintacte.Etvosrapportsredeviendraientcommeavant.
Kylielaissatombersapizzadanssonassiette,lafrustrationchassantsonpremiersigned'appétitdepuisdesjours.
–Tusais,pouruntypequirefused'adresserlaparoleàsonpère,çatevabiendedireça!C'estvrai,tuasengagéundétectivepourleretrouverettuneveuxtoujourspaslecontacter.
LamâchoiredeDerekseserra.
-Etdonc?
Elleplissalesyeuxetleregardafixement.
–Etdonc?Lâche-moi,d'accord?
Derektraînalespiedssurlesolduperron,bloquasonfauteuiletregardaKylieintensément.
-Tuveuxquejetelâche?J'aidéjàpeurdet'adresserlaparoleenpublic.Çanetesuffitpas?
Lafrustrationenvahitsavoix,maisladouleurdansleregarddujeunehommefitentendreraisonàKylie.
Pourquoifaut-ilquejemecomporteengarce?
-Jesuisdésolée,dit-elle.Jen'auraispasdûterembarrer.Etçanemedérangepasquetumeparlesdevanttoutlemonde.C'estjustequejesuis...tellementlunatique!
EllesesouvintdecequeHolidayluiavaitdéclaréàproposdessautesd'humeurchezlesloups-garousavantlapleinelune.Était-cepourcelaqu'ellesecomportaitainsi?Ellelevalesyeuxsurlecielbleufoncéetseconcentrasurcequiressemblaitpresqueàunepleinelune.Lundi,ellesaurait...
QuandellereposalesyeuxsurDerek,celui-ciavaitcontinuéàmanger.Maisiln'avaitpasl'airheureux.Ilnelaregardaitmêmepas.LespenséesdeKylieallèrentdecequipourraitseproduirecefameuxlundiàlacolèrequivenaitdegronderentreeux.
-Hé!dit-ellepourattirersonattention.
Quandillaregarda,sonmécontentementétaitencoreplusvisiblesursonvisage.
-Jesuisvraimentdésolée,ajouta-t-elle.
Illaissatomberlerestedepizzadanssonassiette.
-Tunedevraispas,marmonna-t-il.(Ils'essuyalabouched'unreversdelamain,puisilfermalesyeuxuneseconde.)Tuasraison.Jen'aimeraispasquetuessaiesdemedired'appelermonpère.C'estjusteque...
–Quequoi?
-Jeressenstoutcequeturessens,etparfois,çadevientunpeutropextrême.
-Danslesensnégatif?
-Pasvraiment,répondit-il,etilsedétourna.
-Alors,onn'estpasfâchés?Tuexcusesmoncomportementdegarce?demanda-t-elled'unevoixdouceetimplorante.
-Jenecroispasquetupuissesprétendreautitredegarce,dit-ilensouriant.Maisoui,jetepardonned'êtrebougon.
Ildéposasonassiettesurlesoletseleva.Enappuyantsesdeuxmainssurlesbrasdurocking-chairdeKylie,ilsepenchaetl'embrassa.
Cebaisern'avaitabsolumentriendesensuel,maisladouceuraveclaquelleseslèvreseffleurèrentlessiennesfitgonflerd'émotionlecœurdelajeunefille.Uneémotionaussigluantequelapizzaaufromagequ'elleavaitlaisséedecôté.
-Miam!(Ilseretira,toutsourire.)Jenesaispassic'esttoiousic'estlapizza,maisjeviensdegoûterquelquechosededélicieux!
Kylieluitouchalajoue.
-Tum'aimeraistoujourssij'étaisunloup-garou?
-Atonavis?
LeslèvresdeDereksereposèrentsurlessiennes.Cettefois,ilglissasalanguedanssaboucheetfitbattresoncœurencoreplusvitequesonpoulsdéjàanormalementrapide.
Maislorsqu'ils'écarta,ilnesouriaitplus.Iln'avaitpasl'airheureux.
-Qu'ya-t-il?l'interrogeaKylie.
-Rien.
Ilserassitdanssonrocking-chair.Elleregardasonexpressionàtraversleclairdelune.
-Jedétestequandonfaitça.
–Quandonfaitquoi?
-Lorsqu'ondit«rien»alorsquec'estévidentqu'ilyquelquechose.
Illaissaéchapperunsoupir.
-D'accord,situveuxsavoir,jeviensdepenserqu'ilsepeutquejenesoispassupercontentquetusoisunloup-garou.
-Parcequej'auraisdespoilspartout?
-Non.(Ils'assombrit.)Parceque...Lucasenestun.
Plustard,aprèsqueDerekl'eutraccompagnéedanssonbungalowdansunsilencegêné,Kyliedécidadesecouchertôt.Ellen'étaitaulitquedepuisquelquesheureslorsqu'ellesesurpritàrêver.Ellecompritqu'ils'agissaitd'unrêvedèsqu'ellepritconscienced'unesensationdeflottement.Elleroulasurlecôtéettentadeseréveiller,maisensuiteellevit...
Ellelevit.Unefoisdeplus.Lucas.
Illaregardaitetsouriait.Sesyeuxbleuvifsemblaientendormis.
Ellecompritqu'ellenesetrouvaitplusau-dessusdelui,maisàsescôtés.
Ilportaitunjeanetunechemisebleuclairouverte.LeregarddeKylieseposasursapoitrine,puisplushaut.Toutenhaut,loindesachemiseouverte.LescheveuxbrunsdeLucasétaientébouriffés,commes'ilsortaitdulit,etlesmèchesfoncéesparaissaientunpeupluslongues.Ellesétaientmêmelégèrementondulées.
-Tuesvenue,constata-t-il.
–Venueoù?demanda-t-elle,plutôtgênée.
Ilneluiréponditpas,maislança:
-Allonsnousbalader.
Illuitenditlamain,commes'ilvoulaitqu'ellelaprenne.
Ellehésita.L'idéedeletoucherlatentait,maisellesesouvintqu'elleétaitfurieusecontrelui,sansserappelerlaraisonexacte.
-Jenemordspas.Ilsouritdenouveau.
Cen'estqu'unrêve,sedit-elle,etelleglissasamaindanslasienne,oubliantlacolèreinfimequ'elleressentait.Sapaumeétaitsichaudecontrelasiennequ'elleluidonnadesvertiges.
-Tum'asmanqué,dit-il.
Ellenesavaitpasquoirépondre,alorsellesetut.Oudumoinsn'allait-ellepasluiavouerqueluiaussi,illuiavaitmanqué.Maisc'étaitlecas,etellelesavait.
-Oùallons-nous?demanda-t-ellequandilsemitenroute.
Ils'arrêta.
-Oùaimerais-tualler?
Brusquement,Kylieserenditcomptequ'ilssetrouvaientdanslesbois.Degrandsarbresavecdesfleurstrèsodorantesétaientcommesuspendusau-dessusdeleurstêtes.
-Paris?Lecentrecommercial?(Ilregardaautourdeluicommes'ilvenaitderemarquerlepaysage.)Oupréférerais-tulelac?Commedansledernierrêve?(Savoixdevintplusgrave,plusrauque.)Onyva?
LesangmontaauvisagedeKylie.
Commentest-ilaucourant?
Puisellesesouvintquecen'étaitqu'unrêve.Çanevoulaitriendire.
Si?Pourtant,celui-ciluisemblaitencoreplusétrange.Différent.
Lucasentrecroisasesdoigtsaveclessiens.
-Nouspourrionsallern'importeoù,tantquejesuisavectoi.
Sesirisparurents'assombrir,etsespaupières,s'alourdir.
Ellereconnutcesentiment.Désir.Faim.Passion.Ellel'avaitvudanssesyeuxlejouroùilss'étaientembrassésàlacrique,prèsdesempreintesdedinosaure.Maiscen'étaitpaslapremièrefoisqu'ellereconnaissaitcetteexpression.Ellel'avaitvuedanssonrêve.Quandilsnageaient.Quandillatouchait.
-Nouspouvonsmêmefairen'importequoi...parceque...(ilserapprochad'elle)parcequecen'est
qu'unrêve.Cen'estpasréel.Commelepremier.Maisc'esttonchoix.C'esttoiquiesauxcommandes.
Ilpenchaunpeulatêteetellesentitsonvisage,légèrementpiquant,contrelesien.PuisleslèvresdeLucaseffleurèrentsesjouesjusqu'àcequ'iltrouvesabouche.Ellelelaissal'embrasser.Audébut,elleneréagitpas.Dumoinsjusqu'àcequesalangueseglisseentreseslèvres.
Incapabledepenseràautrechose,ellecapitulaetluirenditsonbaiser.C'étaitintense.Merveilleux.Cen'étaitqu'unrêve.Sesmains,danssondos,sedéplacèrentsursonventre.Sesseinssegonflèrentquandillescaressa.
Puis...elleserappelaDerek.Lefort,legentil,lemagnifiqueDerek.
PuiselleserappelaaussiFredericka.Oui,c'étaitlaraisondesacolèrecontreLucas.
Ellesereculad'uncoupsec.Ellerespiraitfort.Luiaussi.
Elles'éloignaendérivant.
–Neparspas,Kylie!cria-t-il.Reviens,jet'enprie!
Kyliefutbrusquementréveillée.Elles'assitdanssonlit.
Soncœurbattaitlachamade,commesiellevenaitdecourirunma-rathon.Sespaumesétaientmoites.Soncorpslapicotait.Departout.
Socks,toujourssoussaformedemouffette,miaulaaupieddulit.
-Étrangerêve,ditKylieavoixhaute.
PuiselleserappelalalettredeLucas.Sapremière.«Rêvedemoi»,l'avait-ilsignée.Était-ceunecoïncidence?
Deséventualitéstoutesplusfolleslesunesquelesautresseformèrentpeuàpeudanssatête.Etsicen'étaientpasquedesrêves,maisautrechose?Cegenredepouvoirexistait-il?
Pluselleypensait,pluselleycroyait,etplusellesemitencolère.
Commentosait-ilentrerdanssesrêveset...l'embrasser?Latoucher?
Frederickaneluisuffisait-ellepas?Leloup-garousedoutait-ilqueLucaslafuyaitpourvenirrendrevisiteàKyliedanssessonges?
Tantdequestionsetpasderéponses.Ellecompritqu'ilyavaitunseulendroitoùellepourraitlestrouver.
Elleallumalalumière,ouvritsontiroird'uncoupetpritl'enveloppe.
Ellel'avaitdéjàouverteetensortitlalettre.
SalutKylie,
Uneautrelettredemapart.Pourcequej'ensais,jesuisladernièrepersonneaumondedonttuaiesenvied'avoirdesnouvelles.Maisçanem'empêchepasdel'écrire.Nidepenseràtoi.Etjepensetoutletempsàtoi-jemedemandesituasdécouvertcequetues,ainsiquetesnombreuxtalents.J'aiparléàBumett,etquandjeluidemandedetesnouvelles,ilsecontentedemerépondrequetuvasbien.Jecroisqu'ilsavaitquejevoulaisdesdétails,maisiln'étaitpasprêtàmelesdonner,jenesaispaspourquoi.CequimepousseàmedemandercequetufaisetqueBumettrefusedepartager.Jepréfèrenepastropypenser,parcequejevaiscommenceràm'inquiéter.
Onpourraitdirequejesuistrèspossessif.Jenedispasquec'estbien,maisjet'aiconnuelepremier,non?
Tesouviens-tudenotrepremièrerencontre?Tuétaisdanslacourdetamaison,allongéeparterre,entraindecontemplerleciel.Quandjemesuisapproché,tunem'asmêmepasditbonjour.Tum'asregardéavectesgrandsyeuxcurieuxettum'asdemandésij'avaisvul'éléphant.Audébut,jet'aiprisepourunefolle,puis-tum'asmontrélesnuages.
Kyliecessasalecture,alorsqueleminusculesouvenirsemettaitàflotterdanssatête.Oui...ellesesouvenait.Respirantungrandcoup,ellerepritsalecture.
Jemesouvienst'avoirditquejenevoyaispasl'éléphantdanslesnuages.Maissi,jelevoyais.J'ignorepourquoij'aimenti,sûrementparcequetumerendaisnerveux.Jevoyaisbienquetun'étaispashumaine,maisjenepouvaispasdevinercequetuétais,etc'étaitétrange.Pasdanslesensnégatif,non.Tuétaiscommeunpuzzlequejevoulaisassembler.
Ah...Celafaitdixans,etvoilàquejesuisencoreentraind'essayerdetedéchiffrer!Unepartiedemoisedemandesic'estparcequetuesunefille-
lesfillessonttoujoursunmystère-ousituesvraimentunpuzzleaussicompliqué.
Enfin,brefj'espèrequeceseraunebonnenouvellepourtoi,maisilsepeutquejerevienneaucamp.J'enaiparléàBurnettetilm'aditqu'ildevaitconvaincrecertainespersonnes,etquesiellesétaientd'accord,jereviendrais.J'espèrequejepourrait'endireplus,àcemoment-là.
J'espèretevoirbientôt,mais,enattendant...rêvedemoi.
Tonadmirateuretamipourtoujours,
LucasKyliefittomberlalettreetregardafixementcestroismots.
«Rêvedemoi.»
Quevoulait-ildireaujusteparlà?
Celasignifiait-ilquelquechose?Sûrement...Kylieplialalettreetlarangeadanssontiroir.Sesémotionsétaientenvrac.
Soudain,elletrouvaunsecondendroitoùchercherdesréponses.Làoùelleserendaittoujours.
Holiday.
Kylieexaminaleschiffresrougesquibrillaientsursonréveil.Troptôt.Iln'étaitpasencore...5heures.
Maisqu'arrivail-ilaufroidquisurvenaithabituellementàl'aube?
Elleregardaparlafenêtreetaperçutunevagueébauchedeleverdesoleil.Sanssavoirpourquoi,sonespritsedétournadesfantômespourseconcentrersurlesdeuxfillesmorteslaveille.Ellesneverraientplusjamaislesoleilselever.Nevivraientplusaucunenouvellejournée.Nerê-
veraientplusjamais.Kylieserrasacouettedesdeuxmainsetréprimacetteémotion.
Sarespirationvenaitdereveniràlanormalequandlefroidsefaufiladanssachambre,telunmauvaisprésage.
-OK,fitKylieencherchantlapatiencedontellesemblaitprivéeencemoment.Etsinousdiscutions?Quepeux-tumedirequejenesachepas?Donne-moiquelquechose.Pourquejepuisseaidercellequiabesoind'aide,quiquecesoit.
-Tupeuxlasauver.
Lesparolesdufantômeemplirentl'airglacialetsonespritapparut.
Seslongscheveuxbrunsflottaientsursesépaules.Cettefois,ellenesemblaitnimaigrenimalade.Etelleavaitquelquechose,unpetitquelquechosedevaguementfamilier.Kyliesedemandacequecelasignifiait.
-Tupeuxlasauver.Tunelesaispas,maistupeuxlefaire,repritlamorte.
-Commentvais-jelasauver?demandaKylie,quiespéraitquecelapourraitl'éclairersurl'identitédelapersonne.(Illuifallaitquelquechose,n'importequoipourl'aideràcomprendredequiils'agissait.)Quidois-jesauver?
-Elleestterrorisée.Elleabesoindetoi.
–Qui?(Kylieserralesdents.)Dis-moiqui,etjeteprometsquejeferaitoutcequejepourraipourl'aider.Comprends-tuquejenepeuxpassauvercettepersonnesijenesaispas...
L'espritdisparut.
-Etmerde!
Kylieselaissaretombersurlelit.Elleinspiraetexpira,ettâchadenepaspenseràlafrustrationqueluiinsufflaitlefantôme.ÀlafrustrationqueprovoquaientLucasetleprétendurêve.Auxfillesquiavaientperdulavielaveille.
Aumilieudetoutescesrestrictionsautourdespenséespermises,Kylietrouvaunsujetautorisé:aujourd'hui,c'étaitlejourdesparents.Cequigénéraunetoutenouvellevaguedefrustrationenelle.
Samèreneviendraitpas.Sonpère...sonbeau-pèreétaitentraindesedéhancheravecunenanaquiavaitpratiquementsonâge,etKylieseraitsûrementlaseulepensionnairedontlesparentsneseraientpaslà.
Celanelarendait-ilpasexceptionnelle?
-Daniel?(Elleprononçalenomdesonpèreàvoixhaute.)Pourrais-tupasseruneminute?(Pourmesoutenirmoralement.Voirepourré-
pondreàquelquesquestionssurtesparents.S'ilteplaît!)Aucuneréponse.Ellecomptajusqu'àdix.Récitauneprière.Etpatientaencoreuneminuteavantdeperdrepatience.
Elletapadespoingssurlematelas.C'étaituntrucdegamineidiot,maisdanssonétatd'esprit,c'étaitaussiagréable.Siagréablequ'ellecontinuaquelquetemps.
SockslaissaéchapperuncrieffrayéetKyliesentitqu'ilsautaitdulit.
Elleauraitétédésoléepourluisiellen'avaitpasétéd'humeuraussimassacrante.Etelleserappelaalorsl'éventuellesignificationdecessautesd'humeur.Elle,KylieGalen,risquaitbiendesemétamorphoserenloupdansdeuxjours.Laviepourrait-elleallerencoreplusmal?
Aprèsavoirinfligéunebonnerosséeàsonmatelas,Kylies'habilla,s'excusaauprèsdeSockspours'êtremontréeaussibêteetsortitdesonbungalowàlarecherchedeHoliday.
Lesmatinéesétaientdeplusenpluschaudesetbrumeuses.BienvenueenjuilletauTexas!songeaKylieenserendantaubureaupourinterrogerladirectrice.Lafrustrationquibourdonnaitdanssonventrel'incitaitàcourir,maissielleétaitimpatientedetrouverdesréponsesausujetdesesrêves,ellenel'étaitpastantdeposerdesquestions.Holiday,avecsonradaràémotions,sauraitsûrementdéchiffrerdequelgenrederêvesKylieparlait.
Toutefois,sonbesoind'obtenirdesexplicationspesaitmanifestementpluslourdqueceluid'éviterlahonte,parcequ'ellecontinuasaroute.
AlaminuteoùKyliegravitlesmarchesdubureau,elleentenditleséclatsdevoixfurieusesquiensortaient.
Elles'arrêtaprèsdesrocking-chairsblancsoùelleavaitpartagéunepizzaavecDereklaveilleausoiretécouta.Paspourespionner,justepours'assurerqueHolidayallaitbien.
-Qu'est-cequ'ilyademalàacceptermonargent?ditunevoixmasculinetonitruante,qu'ellereconnutimmédiatementcommecelledeBurnett.
-Riendutout,réponditHoliday.Jen'aipasditquejen'envoudraispas.Simplementdemelaisserquelquessemainesavantdemedécider.
-Quelquessemainespouressayerdetrouverunautreinvestisseur,oui!Dis-moiquecen'estpascequetufais!
-Bon.Si,c'estcequejesuisentraindefaire,mais...
-Medétestes-tu,ainsiquelesvampires,aupointquetuseraisprêteàprendrelerisquedefairefermerShadowFalls?
Kylietressaillitlorsqu'elles'aperçutque,parsimplesollicitudepourHoliday,elles'étaitmiseàespionner.Nesouhaitantpasviolerdavantagel'intimitédesonamie,elles'éloignaduporchedequelquesmètresafindenepluslesentendre.
–JenevaispaslaisserShadowFallsfermersesportes!
LavoixdeHolidayrésonnaittoujoursauxoreillesdel'adolescente.
Engrimaçant,ellereculaencoredeplusieursmètres.
-Maistuneniespasquetumedétestes,pasvrai?insistaBurnett.
-«Détester»estunmottrèspuissant,répliquaHoliday.
Lajeunefilleregardalebureaudepuissonposted'observation,fronçalessourcilsets'éloignadequelquesmètressupplémentaires.
–Mince,alors!ditBurnett,d'unevoixforteetclaire,queKyliepercevaitencore,commesi...ilsetenaitàcôtéd'elle.
-Mauvais...marmonnaKylieens'apercevantqu'ellen'auraitpasdûpouvoirentendreBurnettetHoliday.
Ilssetrouvaientàl'intérieur,etelle,àl'extérieur.Et,quiplusest,àunebonnequinzainedemètres,mesura-t-elle,dubureau.
Oh,merde!Encoredeschangements!Kylieattrapasesseinspours'assurerqu'ilsn'avaientpasprisunbonnetdeplus.Heureusement,cen'étaitpaslecas.
-Jeveuxjusteaider,poursuivitBurnett.
Kyliecontinuaàreculer,encoreetencore,suffisammentpourneplusentendrelaconversation.
-Alorsaide-moienessayantdecomprendre,ripostaHoliday.
-Quesuis-jedonccensécomprendre?Quetuferaisn'importequoipourtedébarrasserdemoi?Quec'estpourcelaquetuagiscommeça?
-Jene...
LavoixdeHolidaytremblota.
-Parcequetuaspeurquesijamaistuacceptaismonargent,tudevraiscoucheravecmoi.Est-cequejet'attireaupointqu'ilt'esttrèsdifficiled'êtreenmacompagnie?Mincealors!Couchonsensemble,etcommeça,tun'ypenserasplus!Peut-êtrequ'ensuitetusupporterasmaprésence!
-Cequetupeuxêtrearrogant!rétorquaHolidayd'untonsec.Coucheravectoi,c'estladernièrechosequejedésire.
–Ahhh,enfin!Là,jesaisquetumens!Jeteplais.
-La,la,la...semitàchanterKylieensebouchantlesoreilles.
Ellenevoulaitpasentendrecela.Surtoutpas.Mêmepasunpeu.
Ellesedétournaetrepritlesentierquiconduisaitàsonbungalow.
Quelquessecondesplustard,elleentendituneporteclaquer.Ellesentituncourantd'air.Ellebattitdespaupières,puis,lorsquesesyeuxserouvrirent,Burnettsetrouvaitdevantelleetpassaitunemaindanssescheveux.
-Cettefemmeestlarouquinelaplusdifficileetlaplustêtuequej'aiejamaiseuledéplaisirderencontrer!
Ils'enfuitàtoutesjambes,nelaissantqu'unetraînéeflouedanssonsillage.
-Ettuesentraindetomberamoureuxd'elle,murmuraKylie.
Elleignoraitcommentellelesavait,maisellelesavait.Enmêmetemps,elles'aperçutqu'ellel'avait
sentiauxcascades,également.L'émotionsincèrequ'elleavaitperçuedanslavoixdeBurnettetvuedanssesyeuxl'avaitl'encouragéeàluiavouerlavéritésurlepassédeHoliday.
Maiscelan'invalidaitpaslefaitquecen'étaitpasàelledelaluidire.
Toutefois...
Kyliereposalesyeuxsurlebureauetserappelasesinterrogationssursonrêve,ainsiquesestoutesnouvellescapacitésauditives.Était-ceundondeloup-garou?EllesesouvintavoirdemandéàLucass'ilpouvaitpercevoirlesbattementsdesoncœur,etcelui-ciluiavaitréponduquel'ouïedesloups-garousn'étaitpasvraimentfaitepourcela,maisplutôtpourécoutersesennemisapprocher.Quelgenred'ouïeKylievenait-elledesedécouvrir?Celled'unvampireoucelled'unloup-garou?
Tournantlatêtesurlecôté,elletenditl'oreille.Rien.Biensûr,elledistinguaitlesbruitshabituels,maisriennesemblaittropfortnisortirdel'ordinaire.Dellaavaitdéclaréqu'ellepouvaitentendrelesanimauxàlaréserveanimalière.Kylie,non.Alorspourquoiavait-ellepupercevoirladisputeentreHolidayetBurnett?Qu'est-cequecelasignifiait?
Enregardantfixementlecielimprégnédesteintespâlesdudébutdelamatinée,elleessayad'acceptertoutesceschosesquichangeaientenelle.Leproblème,c'étaitquepourcomprendrecomplètement,elledevaitsavoircequ'ellepouvaitbienêtre!Lapoitrineremplied'émotionselleretournaaubureauenpriantpourqueHolidaydétiennelesréponses.
-Holiday,c'estmoi!criaKylieenentrantdanslebureauprincipaldixminutesplustard.
–Dansmonbureau,réponditlajeunefemme.
QuandKylies'arrêtadevantlaporte,ladirectricepassaitlesmainssursesjoues.Ellepleurait.Ouavaitpleuré.L'angoisseetlechagrinenvahirentlapoitrinedeKylie
-Tuvasbien?
-Cen'estrien.(Elleagitaunemainenl'air.)Burnettetmoi...nous...
nousavonseudesmots.
-Jesais,ditKyliequidécidaquelameilleureapprocheconsistaitàavouerlavérité.J'aientendu.
Holidayfitunemouedésapprobatrice,etKyliesedemandasic'étaitparcequ'ellepensaitqu'elleavaitempiétésursavieprivéeouàcausedelafrustrationpersistantequeBurnettluiinspirait.
-Jenevoulaispasécouterauxportes,reprit-ellerapidement.Quandjesuismontéesurleperronetquejevousaientendusvousdisputer,jetenaisàm'assurerquetuallaisbien.Alorsjemesuiséloignée...maisj'entendaisencore...Puisjemesuisencoreplusreculée.Etj'entendaisencore.
UnelégèrepaniqueimprégnalavoixdeKylie.Lamouedesonamies'accentua.
-Faisions-noustantdebruitquecela?
-Non,etc'estbiençaquiestsibizarre.Jen'auraispasdûvousentendre.Jen'arrêtaispasdem'éloigneret...
LesyeuxdeHolidays'ouvrirentengrand.
-Ettupouvaistoutdemêmenousentendre?Tuessûrequecen'estpasnousquiétionstropbruyants?
-Certaine.Jemetrouvaisàl'entréeduchemin.
–Waouh!s'exclamaHoliday.
–Oui,waouh!répétaKylie.
Elleselaissatombersurunechaise.Sonregardseposaalorssurlesfactureséparpilléessurlebureau.L'émotionetlafrustrationdeHolidayimprégnaientencorelapièce.Kylielaregarda.
-Avons-nousdesérieuxproblèmesfinanciers?
Holidaycontemplalestasdefactures.
–Ilsemblerait.Maisçafinirapars'arranger.
-Vas-tuaccepterl'argentdeBurnett?
LesyeuxdeHolidayseplissèrentd'inquiétude.
-Oui,avantqueShadowFallsn'enpâtisse.Maisçan'aaucuneimportance,pourl'instant.Cequicompte,c'esttoi.Est-cequetoutcela...
netedérangepas?(Ellescrutalajeunefille.)Jeparledetonouïesensible.
-Ai-jelechoix?(Kyliechassasamauvaisehumeur.)Sijeterépondaisqueçam'embêtait,est-cequeças'arrêteraitpourautant?
Holidayluiadressaunsourirecompatissant.
-Jedevinenonsansmalcombienceladoitêtredurpourtoi.C'estvrai,j'aicomprispeuàpeuquecertaineschosespouvaientarriveretqu'ilpouvaitdoncyavoirdessurprises,maisjesuissûrequepourtoi,çadoitêtreunsacréchoc.Cesdernièressemainesontétéunevéritablerévélationpourtoi,non?
-Justeunpeu!réponditKylied'untonsarcastique,etelleenfonçalespaumesdesesmainsdanssesorbites.
Quandellelevalesyeux,Holidayladévisageait.
–Jeveuxsimplementdécouvrircequejesuis.Sijelesavais,alors...
jecroisquejepourraisl'accepter.J'enaimarredemedire:«Jesuisçi,jesuisça...»(Ellejoignitlesmains.)J'aiététellement...lunatiquecesjours-ci.Unevraiegarce!J'aiprisunbonnetdesoutien-gorge,unepoin-ture,etdujouraulendemain,j'aigagnédeuxcentimètresetdemi.Etvoilàqu'àprésentj'entendsdeschosesquejenedevraispas.D'aprèstoi,celasignifie-t-ilquejesuisunloup-garou?
Holidaymâchouillasalèvreinférieurecommesielleréfléchissait.
-L'ouïesurdéveloppéeestl'undeleursdons,maisc'estaussilecasdesvampires.Jecroiscependantquelesunsetlesautresontdestypesd'ouïedifférents.
Kylierestaitsuspendueàseslèvres;elleespéraitqu'Holidayluiannonceraitquelquechosequ'elleignorait.Maiscela,elleleconnaissaitdéjàenpartie.
-Commejetel'aiexpliqué,poursuivitHoliday,quandtumélangesleshumainsetlessurnaturels,oudiversesespèces,parfoislaprogéniturenaîtavecdesaptitudesdifférentes,maisellehéritetoujoursdel'ADNetdesdonsprincipauxduparentdominant.Etelletombedansuneseuleconfigurationd'espèce.Jesuissûrequelatiennefinirabientôtparapparaître.Vulavitesseàlaquelleseproduisenttousceschangements,ellepeutémergeràtoutmoment,aprésent.
Kylies'efforçaitdecomprendre.
-Maistuasaussiaffirméquesij'étaisunvampireouunloup-garou,j'auraisdéjàvécucertainestransitionsdebase.
-Jel'aidit,oui,admitHoliday,maisj'aiaussipréciséquejen'avaisjamaisvudecascommelerien.
-Jenesuisqu'unmonstre.
-Non,tuesexceptionnelle.
-Jeneveuxpasêtreexceptionnelle,soupiraKylie.Lesféesont-ellesuneouïesurdéveloppée?
ElleregardaHoliday.Unsourires'ébauchasurleslèvresdecelles-ci.
-Généralementnon.(EllecontinuaàscruterKylie,commesiellelisaitsadéception.)Tuaimeraisêtreunefée?
–Oui.Enfin,sij'ailechoix,jepréféreraisça,ouêtreunesorcière.
Quelquechosequi...tuvois...nememodifiepasetnechangepasnonpluslatempératuredemoncorps.
KyliesongeaàDellaetàcequecelle-ciressentiraitsielleconnaissaitlefonddesapensée.
-Suis-jehorribledevouloirça?demandaKylie.J'adoreDellaetjenetienspasàlablesser,maisje...J'aimeraismieuxêtreuneféeouunesorcière.C'estvrai,laplupartdeleursdonsnesontpassicompliqués,nisiinvivables!
Holidaygloussa.
-Oublierais-tulesfantômes?Onvoitsurtoutcelachezlesféesouleselfes.Etcrois-moi,laplupartdessurnaturelsmourraientplutôtquedevouloiravoiraffaireauxesprits.
-Exact.(Kyliecilla.)J'avaisplusoumoinsoublié.Ehoui,çamegonfleroyalement!Audébut,çameterrorisait,maismaintenantquej'aieuletempsdem'yfaire...(Ellemarquaunepauseetserappelalapetitevisitedufantômelematinetlecauchemardel'autrejour.)D'accord,parfois,çamefaitencoretrèspeuretçamefrustre.Maisaumoins,maintenant,j'ysuispresquehabituée.
Holidayposasescoudessurlebureau.
-Quoiquetusois,quelsquesoientlesdonsquetufinirasparpossé-
der,tuapprendrasqu'avecletemps,ceschangementsserontmoinsflippants.Quoiqu'ilarrivelundi,jesais...
-Lundi?Parcequec'estlapleinelune?Tucroisquejesuisunloup-garou,maintenant?
Holidaylevalamain.
-Jenesaispas.Cequejesais,enrevanche,c'estquetuesunejeunefillegénialeetque,quellequesoitl'issuedelasituation,tuirasbien.
Kyliesecaladanssonsiège,regardafixementHolidayetmarmonna
:
-Jedétesteça.Vraiment,jedétesteça.
Puisellesesouvintdelaraisonpourlaquelleelleétaitvenue.Elleserassitbiendroiteetrespiraunboncoup.Ellesemorditlalèvreinfé-
rieure,tâchantdeserappelercommentelleavaitprévud'interrogerHolidayàcesujet.N'avait-ellepastrouvéunmoyenmoinsgênantd'abordersesrêves?
-Autrechose...
Holidayattenditpatiemmentlasuite.
-Rêves...?
Kylieneparvintàdirequecemot-là.
-Oui?(Holidayparutinquiète.)L'espritt'enfaitfaired'autres?
-Non.
-Desterreursnocturnes?s'enquitHoliday.
-Non.
Étrangement,Kylien'enavaitpaseudepuislongtemps.
-As-tudenouveaudescrisesdesomnambulisme?demandaHoliday.
D'accord,çaseraitencoreplusbizarresiellenesemettaitpasàparler.
-Jefaisdesrêvesétranges.Jesaisquejerêvedanslerêve.Etlesgensdontjerêvesontaucourant,euxaussi.Etj'aipresquel'impressionqu'il...entrepareffractiondansmesrêves.
-«Il»?fitHoliday.
-Lucas.(Kyliesesentitrougir.)Est-ilpossiblequequelqu'un,Lucasparexemple,puisseyentrer?Me...rendrevisite?Çaal'airsiréel.Et...
sic'estlecas,jeveuxqu'ilarrête.C'estvrai,danssesdeuxlettres,ilaparléderêves.Etsic'estvrai,ilfautqueçacesse.
LesyeuxdeHolidays'ouvrirentengrand,maisellesetut.
-Qu'ya-t-il?demandaKylie.
-Je...bafouillaHoliday,commesielleessayaitdedécidercequ'elleallaitdire.
-Nememenspasetnemecacheriennonplus,mêmesitunefaisquedessuppositions.Dis-moicequi,d'aprèstoi,estlavérité.(Kyliemitsamainsurlasienne.)S'ilteplaît.
Holidayplissalefrontd'inquiétude.
–OK,maisçanevasûrementpasteplaire.
Super.Cen'étaitpascequ'ellevoulaitentendre.
-Ilyarrivevraiment,n'est-cepas?Ilentredansmesrêves?
LecœurdeKylies'emplitderessentiment.Holidaysecoualentementlatête:
-Jenecroispas...enfin,cenesontquedesconjectures,maiscen'estsûrementpaslui.
-Si,c'estlui,jel'aivu.(Kyliemitlamaindevantsonvisage,àdeuxcentimètresdesonnez.)Ilsetrouvaitàcettedistanceenviron.
Etplusprès.Elleserappelasonbaiser.
-Non,jenevoulaispasdirequecen'étaitpasluidanslerêve.Justequecen'estpasluiquientrededans.
KylietâchadecomprendrecequeHolidayétaitentraindeluiexpliquer.Celle-cipoursuivit:
–Cedonttuparles,c'estcequenousappelonsdel'effractionderêve.
Etjen'aijamaisentenduparlerd'unloup-garouquipossèdecedon.
-Ehbien,maintenant,si.(LacolèredeKylies'intensifiaquandellesesouvintdurêvedanslequelilsnageaient.)Etleproblème,c'estqu'ilfaitdeschoses...qu'ilnedevraitpas.
Holidaycontinua:
-Toutefois,c'estundontrèscommunchezceuxd'entrenousquipartagentledondecommunicationaveclesfantômes.
KylieregardafixementHoliday;ellenevoulaitpaslacroire.
–Insinuerais-tuque...c'est...moi...quifaiscela?
Holidaysepencha,commesielles'excusait.
-Oui,c'estexactementcequejesuisentraindedire,Kylie.
Lajeunefillefaillits'étranglerenavalantungrandsouffled'air.
-Donc,ceuxdontjerêve,euh...peuvent-ils...sesouvenirdesrêves?
Soncœurs'arrêtaquandelleserappelalepremier,celuidanslequelilsnageaientetoùelleluiavaitpratiquementmontrésesseins.D'accord,oùelleluiavaitcarrémentmontrésesseins.
-Certainespersonnes,oui,réponditHoliday.D'autres,non.
Merci,monDieu!
Unechoseétaitsûre,elleoptaitpourle«d'autres,non».
Holidaypoursuivit:
–Toutefois,lessurnaturelss'ensouviendraient.
OK,jeretirele«merci».
Maintenant,Kylieavaitenviedemourir.PuisellerevitLucasquiluidisait:«C'esttoiquiesauxcommandes.»
–Alors...quoiqu'ilsepassedanscesrêves...est-cequej'ensuis,jeveuxdire,responsable?Suis-jeàl'originedecequisepassedanslerêve?
Àenjugerparsonexpression.HolidayvenaitcomprendrelegenredechosesauxquellesKylievoulaitéchapper.
-Nosémotionsguidentsouventnoseffractionsderêves,toutcommeelleslesdirigent.
–«Nos»?demandaKylie.Toiaussi...tufaiscela?
Hé!Peinepartagée,peinedivisée,non?
Holidaytenditlamaindroite,pouceetindexpincés.
-Jesuislégèrementdouéedanscedomaine,maisoui,jeconnaisça,moiaussi.(Elleattenditquelquessecondesavantdepoursuivre.)Enfindecompte,c'esttoiquigères-àconditionquetucontrôlestesémotions.
VoilàquilaissaitKyliedansl'ignorance.Combiendefoisavait-elleavouénerienmaîtriserdutoutcôtégarçons?Alorssesrêves...
Holidaypoursuivit:
-L'effracteurétablitplusoumoinslascènedetonsonge.Tuproposesuntexteàceluioucelledontturêveset,selonlaforcedetesdonsetlapersonnedontturêves,ilouellepeutrefuserlescénarioouessayerdelemodifier.
Kyliecommençaitàavoirtrèsmalàlatête.Lestress,sansaucundoute.
-Maisçasembletellementréel!
-Çal'est,maisçanel'estpas.(Holidayluipritlamain.LanervositédeKyliesedissipa.)Imaginequetuvasaucinéma.Situvasvoirunfilmavecquelqu'un,vouspartageztouslesdeuxcetteexpérience.Vousvivezcesémotions,maisçanes'estpaspassépourdevrai.
Holidayrelâchasamain,puissecaladanssachaise.
–Jesuisimpressionnéeparcenouveaudon,Kylie.Vraiment!Siquelqu'unestdouéeneffractionderêve,onestimequec'estundontrèspuissant.Tupeuxapprendrebeaucoupdecela,etmêmeenseignerauxautresvial'utilisationdeseffractionsderêves.Etnoussommestrèspeunombreuxàavoirlachancedeleposséder.
-Quelbol!raillaKyliesanslemoindreenthousiasme.J'imaginequeçanefaitpaspartiedecesdonsreprisouéchangés?ajouta-t-elle,submergée.
-Nireprisniéchangé.J'aibienpeurqueletempsderefusertesdonssoitdéjàrévolu!Quandtuasacceptédecommuniqueraveclesfantômes,tuasacceptéuntout.(Holidaysourit.)Maiscrois-moi,avecletemps,tuaurasdavantagelesentimentdetoutmaîtriser.Sérieusement,Kylie,c'estundonexceptionnel!
Lajeunefillecroisalesbrassursapoitrineplantureuseets'efforçadetoutdigérer.Lesparolesdesonamierepassaientdanssatête:
«Jen'aijamaisentenduparlerd'unloup-garouquipossèdecedon.
»
-Donc,celasignifiequejenemetransformeraipasenloup-garoulundiprochain?
Holidaygardalesilence,maisKyliereconnutcetteexpressionsursonvisage.CellequisignifiaitqueHolidaysedemandaitsielledevaitannoncerquelquechoseet,lecaséchéant,commentfairepouramortirlechoc.
-Vas-y,crachelemorceau,luiintimaKylie.
Aupointoùelleenétait,ellepouvaittoutentendre.Holidayfronçalessourcils.
-Tusaistrèsbienmelire,déclara-t-elle.Tropbien,ajouta-t-ellecommesicelapouvaitvouloirdirequelquechose,également.
MaisKylieétaittropconcentréesurleproblèmeduloup-garoupoursepréoccuperdesautreschosesauxquellesHolidayfaisaitallusion.
–Qu'es-tuentraindemedire,maintenant?
Holidaysecoualatête.
-J'allaist'enparlerplustard.Maisd'abord,jetiensàêtrefrancheavectoi:cenesontquedesconjectures.
Ellemarquaunepause.
-D'accord...
D'unsignedelamain,Kylieluifitsignedepoursuivre.
-Aprèsnotrediscussionhier,celleoùtuasévoquéleloup...SelynnetBurnettm'ontapprisque...qu'ilexistaitunevieillelégendesurlesvraisloupsquiseraientattiréspardesloups-garouscensésêtreleschefsdelameute.
–Doncjesuisunloup-garouimportant?
Zutalors!Ellenevoulaitmêmepasenêtreunnormal!
-J'aiditquecen'étaientquedessuppositionsdenotrepart.Parcequefranchement,Kylie,touslesautrestrucs,lefaitquetunetesoisjamaistransformée,quetesautresdonsnesoientpascommunsauxloups,celanetientpasdebout;surtoutquandonsaitquelaplupartdeshiérar-chiesdansungroupedeloups-garoussontderacepure.Pasdesanghumain.Donc,tuvois,jenepréfèrepasquetutemettesàcroirequecelaveuilledirequoiquecesoit.Parceque,honnêtement,jen'ensuispassûre.
-Oualors,çapourraitsignifierquelquechosed'énorme...répliquaKylie.
Était-elledestinéeàpassersaviesanssavoirquioucequ'elleétaitréellement?
AvantqueKylienequittelebureaudeHoliday,celle-ciluiproposadel'aideràaccueillirlesvisiteurs,àoffrirdel'eaufraîcheetducafé,etàveilleràcequelapaixrègnedansleréfectoirependantlajournéedesparents.ElleavaitlesentimentqueHolidayn'avaitpasdutoutbesoindesonaide,maisqu'ellecraignaitplutôtquelajeunefillerentredanssonbungalow,s'écroulesursonlitetsombredansunedépressionprofonde.
Vuqu'ellepouvaitlirelesémotionsdeKylie,c'étaituneforteéventualité.
Prêteàjouerlerôled'hôtesse,Kylievitlaporteduréfectoires'ouvriretplusieursparentsentrerprécipitamment,àlarecherchedeleurenfant.
Kylieseditqueleplan«antidépression»deHolidayavaitunrevers
:voirdesparentsimpatientsserrerleursenfantsdansleursbrasneluiremonteraitpasvraimentlemoral.Lesouvenirducoupdefildesamère,bouleverséeparcequ'elledevraitmanquerlavisite,l'aidaàchasserunepartiedesamélancolie.Maisellerepensaalorsàsonbeau-pèreetauxraisonspourlesquellesilneviendraitpas.Tropoccupéavecsonassistante...
Kylietournalestalonsetallaremplirdesverresd'eauglacée.
Dixminutesplustard,levacarmes'intensifiadansleréfectoireàmesurequed'autresparentsarrivaient.Kyliepassalasalleenrevueetseremitàpenseràsamère.Maissonespritnes'attardapastroplongtempssurelle.Elleavaitdespréoccupationsplusimportantes.Dustyle,sefaireàl'idéequ'ellefaisaitirruptiondanslesrêvesdeLucasetluidonnaituntextequidisait:
«Déshabillons-nous,allonsnageretcouchonsensemble.»
Maisilnes'enétaitpasfranchementplaint.
Etlecomble,c'était,selonHoliday,queLucassesouviendraitdesesrêves,luiaussi.Donc,quandilrentreraitaucamp-s'ilrentrait-,Kyliedevraitl'affronter.
Pasquestion.Ellepréféraitnepasypenser.
Elleattrapaunautreplateauetalignadesverresqu'ellerempliraitd'eau.
–VousêtesKylie,n'est-cepas?
Unevoixdouces'élevaàcôtéd'elle.
Kylielevalesyeux.Elledevaitavoirunecinquantained'années.
Brune,ellearboraitunecoupeclassiquedefemmemûre,etsesyeuxvertsdouxlascrutaient,souriants.
-Oui,jesuisKylie.
Elleseforçaàluirendresonsourireets'enfélicita.Ellenemitquequelquessecondesàreconnaîtrelafemme,àlacouleurdesesyeux.
-Bonjour,madameLakes.
KylieseretournapourvoirsielletrouvaitDerek,ensedisantquesamèredevaitsûrementlechercher.
–Jenel'aipasvu,maisjesuissûreque...
-Oh,ilestlà-bas!
Elleluidésignaladirectionopposée.Kyliefuttenterdejeteruncoupd'oeil,maisquelquechosel'enempêcha.Ellereconnutcetteémotionsur-le-champ.Lesentimentdeculpabilité.Àcausedesesrêves.
«S'ilteplaît,nemebrisepaslecœur.»
LesparolesdeDerekrésonnèrentdanssatête,etellecompritquecelaluibriseraitsoncœuràellesielleapprenaitque,danssesrêves,ilsebaignaitàpoilavecuneautre.
Enfixantlesgobeletsenplastiquealignéscommedesdominossurleplateau,elleespéraitqueDerekn'étaitpasassezprèspourliresessentiments.
LafemmemitunemainsurlebrasdeKylieetsepencha:
-Jeluiaiditquejecherchaisunverred'eau.
–Oh!Tenez.
Kylielaservit.
-Merci,machérie,lançaMmeLakes,enluiadressantunclind'œil.
Enfait,jevoulaisjustetedirebonjouretque...(Elles'approchadenouveau.)Ilneparlequedetoi.
LaculpabilitéredoubladanslapoitrinedeKylie,mais,cettefois,elleneputs'empêcherderegarderDerekpardessusl'épauledelafemme.
Illuifitunegrimace,commes'ilavaitpeurdecequesamèrepouvaitraconter.
-Jecroisquemonfilsalebéguinpourtoi,déclaraMmeLakes.
Kyliesereconcentrasurelle,maisellenesavaitquoirépondre.
-Je...
Lafemmesourit.
-Jesuistellementcontentequ'ilaittrouvédegentilsamisici.(Ellecontemplasonverre.)Bon,j'yvaisetj'arrêtedet'embarrasser.Mercipourl'eau!
Enlaregardantpartir,Kyliemurmura:
–Moiaussi,j'ailebéguinpourlui.
Etc'étaitvrai.CommentnepasaimerDerek?
Ellel'aimaitpoursafaçondeprendreleschosestranquillement,ellel'aimaitparcequ'ilétaitsympaavectoutlemondeetqu'ilnesecroyaitpasmeilleurquelesautres.Ellel'aimaitpourbiend'autresraisons,aussi.
Lavisiondelui,nusousladouche,envahitsonesprit.Ohoui!ElleavaitvraimentlebéguinpourDerek.
Alorspourquoin'avait-ellepasfaitirruptiondanssesrêves?Pourquoin'était-cepasDerekqueson
subconscientallaitvoirpourconcrétisersesfantasmes?Sentantsonvisageseréchaufferrienqueparcequ'ellepensaitàcelaenpublic,elleregardalesverresd'eauglacée.
-Salut,mabichette!
Touteidéedefantasmepritimmédiatementlafuite.«Salut,mabichette!Salut,mabichette!»Quandelleréalisaquisetenaitderrièreelle,elleseparalysasurplace.Mêmesiellen'avaitpasreconnulavoix,uneseulepersonnel'appelait«mabichette».
Elleseretournaetlevalesyeuxsursonpère...beau-père.
-Quefais-tulà?lâcha-t-ellespontanément,ettantpissiellevoulaittomberparterre,serecroquevillerenbouleetéclaterensanglots.
-D'aprèstoi,qu'est-cequejefais?Jesuisvenuvoirmafille!
Ilsouritetlaregardacommequandelleavaitfaitquelquechosedemignonourapportéunbonbulletin.
Etvoilà,elleavaitenviedepleurer.C'étaitévident,àsentircommesagorgeétaitserrée.
-Tunem'aspasavertiedetavenue.(Était-ceuneraisonsuffisantepourqu'ils'enaille?)Tuauraisdûmeprévenir.
L'expressiondupèreaimantsursonvisagepassarapidementàcelleduparentmécontent.
-Jetel'auraisditsituavaisprismesappels,répliqua-t-ild'untonmaussade.
Untonqu'iln'employaitpassouventparcequesamèreavaittoujoursjouélerôledela«méchante».
-J'aiétéoccupée,réponditKylie.
-Noussavonstouslesdeuxquejet'ailaisséàpeuprèsseptmessagesvocaux,deuxtextosetquelquese-mails.Etjenecroispasquetuaiesétéassezoccupéepournepasrépondreàunseuld'entreeux.J'aimêmeappelétadirectrice.
LeslarmesdontKylienevoulaitpassemirentàseformerdanssesyeuxtandisquelacolèreenvahissaitsapoitrine.Maiselleaccueillitcelle-ciavecplaisir,parcequ'ellepoussaitladouleurverslasortie.Elleleregardadanslesyeux.Iln'avaitpasledroitd'êtrefurieuxcontreelle.Pasledroitdeluidirequ'elleavaitmalagi,alorsqueseserreursàluiavaientcomplètementpourrisavie.Pourricelledesamère,également.
-Tuveuxvraimentqu'ondiscutedesconvenances?demanda-t-elle.
Cefuttoutàsonhonneur,maislevisagedesonpèrepassad'ennuyéàhonteuxenunéclair.
-J'imaginequetamèret'aparlé...Ellen'auraitpasdûteraconternosproblèmes.
-Quoi?Tutefichesdemoi?Tuvassérieusementrejeterlafautesurmaman?
Ilcilla.
-Je...jecroisqu'ellen'auraitpasdû...
-Stop!
Kylieagrippasesmainspourlesempêcherdetrembler...oudeluidonneruncoupdepoingdanslenez-ellenesavaitpascequiavaitleplusdechancedeseproduire.
–Mamannem'ariendit.(Deslarmesruisselèrentsursonvisage.)Mamann'arieneuàmedire.Tumel'asdit.
-Non,attends,jemesuistrompée.Tunem'asriendit.Tum'asmontré.
-Qu'est-cequeturacontes,Kylie?
Ilsepenchaetbaissalavoix,commepourluisignifierqu'elledevraitenfaireautant.
Maiselleétaittropfurieuse,tropblesséepoursesoucierquel'onpuisseentendreleurdispute.Ill'avaitabandonnée.Illesavaitabandonnées,samèreetelle,pouruneespècedebimbo.Lavisiondeluietdesatraînéed'assistantequisetripotaientdevantleB&Bducentre-villeenvahitsonesprit.
-Alorspourcommencer,tuasdraguéHolidayquandtuesvenumevoir,expliqua-t-elle.Déjà,c'étaitlahonte.Maisjet'aiaperçuenvillelemêmejour.Tun'étaispasvenuseul.Puisjevousaivus,tonassistanteettoi,enpleincentredeFallen.Tuveuxsavoirpourquoijem'ensouvienssibien,papa?
Ilouvritlabouche,commepourdirequelquechose,maisrienn'ensortit.
Alorsellepoursuivit:
-Parcequetalangueétaitfourréedanssagorgetandisquesamainétait,elle,fourréedanstonpantalon.(Kyliecillaetsentitd'autreslarmesinondersesjoues.)Charmant!ajouta-t-elle,bouillantderage.Quellevisioncharmantequecelledesonpèrequisefaittripoterenpublic!
Immédiatement,elleserenditcomptequ'unsilencemortels'étaitabattusurlasalleentière.Mince!Avait-ellehurléçadevanttoutelacoloetlesparents?
Ellejetauncoupd'oeilsurlafoule,quilesfixait,sonpèreetelle.Etàl'expressionsurtouslesvisages,oui,elleavaitbiencrié.
Là,pourlecoup,elleregrettaitvraimentdenepasavoirbaissélavoix,surlesconseilsdesonpère.Enseretournant,etsansregardernisonpèrenilafoule,ellesortitdelasalleàmangerenespérantpouvoirpartiravantdesemettreàpleurerpourdebon.
Elleauraitvolontierscouru,maisladémonstrationdesestalentssurnaturelsdesprinteuseauraitprovoquéencoreplusderemous.
Kyliesedirigeadonclentementverslasortieetfeignitdenepassentirleslarmesinondersesjoues.
Ellefîtcommesisoncœurnesebrisaitpas.
Ellefitcommesiellenesavaitpasqu'unecentainedepairesd'yeuxlaregardaientpartir.
Maisfairesemblantnepouvaitpaslamenerbienloin.
Ce...c'étaitbeaucouptropréel.Etcelaluifaisaittropmal.
Onfrappaàsachambremoinsdetroisminutesaprèsqu'ellesefutglisséedanssonliteteutremontélacouettesursonvisagepourcontinueràpleurerenpaix.
-Fichezlecamp!criaKylie.
Laportes'ouvrit.Elleôtalacouetted'uncoup,s'attendantàtrouverHoliday.Maisnon,c'étaitDerek.Unetonned'inquiétudepourelleétincelaitdanssesyeux.
Levoirneservitqu'àfaireredoublersespleurs.EllepleuraitàcausedesonpèreetparcequesesrêvesdeLucaslafaisaientculpabiliser.Derekseprécipitaverselleetlapritdanssesbras.S'ilavaitdétectéuntantsoitpeudesagêne,iln'enmontraitrien.Ilsecontentadel'étreindre.Etpourcelaaussi,ellel'aimait.
Elleenfouitsatêtedanslecreuxdesonépauleetcontinuaàsangloterdanssesbras.Ellesemoquaitbiendetachersachemisedelarmesetdemorve.C'étaitsibondeseblottircontreluiet,s'ilnedisait
rien,lafa-
çondontillatenaitdanssesbrasmontraitqu'ilsefichaitéperdumentdesachemise,luiaussi.Tantmieux,parcequelorsqu'elleauraitfinidepleurer,elleseraitvraimentdégoûtante.
-Hé?
Uneautrevoixretentitdepuisl'embrasuredelaporte.Kylies'écartadeDerek,etvitDellaetMirandadebout,côteàcôte.
-Jepourraisletransformerencrapaud,situveux,déclaraMiranda,enagitantsonpetitdoigt.Ouenmouffette.Jesuisplutôtdouéepourça!
Socks,quidormaitaupieddulit,levalatête,miaulabruyammentcommepourmontrerqu'ilétaitd'accord,puisfilasecachersouslelit.
Dellagronda.
-Jepourraisletraînerenhautd'unarbreetlelaissertomberplusieursfoissurlatêtejusqu'àcequ'ilrevienneàlaraison.
Kyliepleuradeplusbelle,puis,sanssavoirpourquoi,ellesemitàrire.Elles'essuyalesyeuxetregardalestroisplusbellespersonnesdanssonmondeàcetinstant.
–J'aivraimentsortiçadevanttouslesparents?
-Ouais!Jecroisquemonpèreaeuuneattaque,réponditDella,toutsourire.Maisc'esttombépileaubonmoment.Ilétaitencoreentraindemebassineraveclesdrogues!
–Mamères'estcarrémentévanouie,lataquinaDerek.
Etilséclatèrenttousderire.Kylies'écrouladenouveaucontreDerek.Quandelleseredressa,elles'essuyalevisageetlevalesyeux.
Etcefutalorsquecelaseproduisit.CefutalorsquelemondedeKylies'ouvrit,commeilnes'étaitencorejamaisouvert.
Ellebattitdespaupières.Audébut,ellecrutsimplementqu'ellevoyaitmal.Maisnon.Onnepouvaitpasseméprendre.Ellevoyaitàl'in-térieurdeleursfronts!EllevoyaiteneuxcommeelleavaitvuenDanieldanslavision.Elle,KylieGalen,pouvaitenfinlirelesconfigurationsdessurnaturels!
-J'yarrive,lesgars!Çayest,j'yarrive!(Kyliefitdesbondssursonlit.)Yes,yes,yes!J'yarrive!
-Afairequoi?ditunevoixfamilièresurlepasdesaporte.
Cettefois,ilnel'appelapas«mabichette»,maisellereconnutsonpère.IlsetenaitauxcôtésdeHoliday,quiregardaitKylieetimploraitsonpardonduregard.Àl'évidence,sonpèreavaitexigéqu'elleleconduisîtdanssonbungalow.
–Pourrais-jedireunmotàmafilleentêteàtête?
Ilentradanslachambre.
-Seulementsiellelesouhaite,réponditDerek,surladéfensiveetl'airplusâgéqu'iln'était.
Kylieposalamainsurlebrasdujeunehomme.
-C'estbon.
Dereks'éloignadulit,maissanscesseruneseuleminutedefoudroyerduregardlepèredesonamie.Quantàcelui-ci,ilfallaitbienluiaccorderqu'ilacceptaitlacolèredugarçonsansbroncher,commes'ilsavaitqu'illaméritait.DellagrognaetMirandaagitalepetitdoigt.
Kylieespéraitqu'ellesesouviendraitdelesserrertousbienfortdanssesbrasplustard.
-Venez,toutlemonde,ditHolidayenleurfaisantsignedesortir.
Ilsquittèrenttouslachambre.PuisHolidaytenditlebrasetsonregardinquietcroisaceluideKyliejusteavantqu'ellefermelaporte.
Kylieremontasesgenouxcontresapoitrineetpassalesbrasautourdesestibias.Soncœuravaitdûtombersursonventre,carellesentaitqu'ilmartelaitlecreuxdesonestomac.Ellefixalehautdesesgenoux,etpassonpère,parcequeleregarderétaittropdouloureux.Deplus,sielleledévisageait,ellerisquaitdeseremettreàpleureretellen'ytenaitpas.
Ils'assitàcôted'ellesurlelitjumeau.Ducoindel'œil,ellelevitcroiserlesmainssursesgenoux.Ellel'entenditrespirer.Elles'entenditrespirerelleaussi.
Ellefermalesyeux.
Tôtoutard,ilfaudraitbienquel'undesdeuxprennelaparole.Maispourunefois,Kyliedécidadenepasêtrelaplusmûredesdeux.Delelaisserbosseràsaplace.
-J'aitoutfoutuenl'air,admit-ilenfin.Jamaisjen'auraiscruquejepourraistoutbousilleràcepoint.
Kylierouvritlesyeuxetseforçaàleregarder.Lapremièrechosequ'elleremarquafutqu'ilressemblaitdenouveauàsonpère.Ilneportaitpluscejeanmoulant.Sescheveuxétaientcoiffésnormalement,etnonplusenpics.Ilarboraitencorequelquesmèches,maisçapassait.
-Jenet'enveuxpasd'êtrefurieusecontremoi,maisjet'aimedufondducœur,mabichette.
Ilposalamainsursongenou,etcelaenvoyademinusculespiqûresdanslecœurdeKylie.Deslarmesemplirentsesyeux.Ellenefaisaitpasconfianceàsavoixpourdirequelquechose.Etdetoutefaçon,ellenesavaitpasquoidire.
-Jen'aijamaisvoulutefairedumal,poursuivit-il.Jen'aijamaissouhaitéquetutetrouvesenvillecejour-là.
Ilsecoualatête,fermalesyeux,etquandillesrouvrit,elleydécelaquelquechosequ'ellen'avaitjamaisvu.Sonpèrepleurait.Devraieslarmes.Ladouleurredoubladanssapoitrine.
-Jenesaispascequim'apris,Kylie.J'aiperdularaison.J'aieuquaranteans,etpuistagrand-mèreesttombéemaladeetelleestmorte.
(Ilinspira.)Vieillirétaitmaseuleobsession.PuisAmy,lafilleàmonbureau,s'estmiseàmedragueretm'afaittoutoublierpourunpetitmoment.(Ileutlesoufflecoupé.)Mêmequelespersonneslesplusimportantesaumondepourmoisonttamèreettoi.
Kyliesavaitquec'étaitàsontourdeparler,maisellenesavaittoujourspasquoidire.Ellenepouvaitpasdirequ'elleluipardonnait,parcequecen'étaitpaslecas.Puis,soudain,elleeutuneidée.
-Tacopinet'aplaqué?
Était-celaseuleraisondesaprésence?
-Oui.(Sonpèreeutl'airgênéetKyliefutétonnéequ'iln'aitpasessayédelenier.)Maiscen'estpaspourça...j'avaisdéjàcomprisquej'avaistoutgâchéavantquenousrompions.
Ellerevitsamèreluidirecombiensonpèreavaitméritéquequelqu'unl'aimeautantqu'ill'avaitaiméetoutescesannées.Elleressentitalorsqu'uneinfimepartied'ellecapitulait.Ellenepouvaitpasresterencolèrecontreluiàjamais.Ellenepouvaitsimplementpas.Peut-êtreétait-elleprêteàluipardonner.
Illuitouchalatête,commeill'avaitfaittoutesavie.
-Jet'aime,Kylie.Tuesmafille.
Non,jenesuispastafille.
Elleserappelaqu'ilavaitfaitpromettreàsamèredenepasluiparlerdesonvraipère,etsacolèreseréveilla.
Elletapotasesjouespoursécherseslarmes.Puiselleluioffritlaseulechosequ'ellepouvait:
-J'aimaletjesuisfurieusecontretoi.Quandjenesouffriraiplusautant,jenet'envoudraipeut-êtreplus.Maisc'esttroptôt.
Ilhochalatête.Elleregardaunelarmeglisserdesescils.Ill'essuya.
Puisilsepenchapourdéposerundouxbaisersursonfront.
-Jet'aime,mabichette.Nel'oubliejamais.
Enleregardants'enaller,Kyliecompritquecen'étaitpasparcequel'onnepouvaitpaspardonneràquelqu'unqu'onnel'aimaitplus.Elleselevadesonlitd'unbondetpritsonpèredanssesbras.Illuirenditsonétreinte.Illaserrafort.C'étaitsibonqu'ellepleurasursonépaule.Degrosseslarmes.Degrosseslarmesdedinosaure,commedisaitsonpèrequandelleétaitpetite.
Ellesavaitquedansunesecondeelledevraitlelâcheretqu'elleneluidiraittoujourspasqu'ilétaitpardonné,parcequ'ilnel'étaitpas.Etsiellen'étaitpasencoreprêteàleluiavouer,elleespéraitqu'ilcomprenaitqu'ellel'aimaitencore,elleaussi.
Quelquesminutesaprèsledépartdesonpère,KylieétaittoujoursallongéesursonlitlorsqueHolidayfrappaàlaporte.
-Tuvasbien?
Ellepassalatêteparl'entrebâillement.
-J'ytravaille,réponditKylie.
Ellenepleuraitplus.Quelquechosedansl'étreintedesonpèreavaitréussiàapaisersadouleur.
-Unpeudecompagnie,çatedirait,outupréfèresresterseule?
-Unpeudecompagnie,çamedirait.(ElleessayaderegarderderrièreHoliday.)Toutlemondeestencorelà?
Ladirectriceentradanslapièce.
-Justemoi.Jeleuraidemandéderepartirauprèsdeleursparents.
-Bien,fitKylie,puiselleserappelalascènequ'elleavaitfaiteauré-
fectoire.Jesuisdésoléepourtout.J'aipétéuncâble.
-Arrête,ditHolidayenselaissanttombersurlelitàcôtéd'elle.
Nousavionsbesoind'unpeud'animation!C'estvrai,s'ilnesepasseriendefoutouslesquartsd'heure,çanevapas!
Ellegloussa.
Kyliesourit,puissesouvint,l'excitationvibrantdanssapoitrine.
-J'ysuisarrivée.Je...(EllehaussalessourcilsetregardaHoliday.)Jesaislefaire,maintenant.Jepeuxvoirtaconfiguration!Tuasdesligneshorizontaleset...puisdesformestriangulairessurlagauche.
-C'estsuper!(Holidayl'étreignit.)J'enétaissûre!Félicitations!
-Maiscelasignifie-t-ilquemoiaussi,jem'ouvre?Quelesgenspeuventdésormaismelireetquejenepasseraipluspourunesalepré-
tentieuse?Etest-ceque...Ohlàlà!(L'espoirgranditenelle.)Est-cequetupeuxvoircequejesuis?Regardeetdis-moi!
HolidayseconcentrasurlefrontdeKylie.Sonexpressionluidonnalaréponseavantmêmequ'elle
neprennelaparole.
-Désolée.Tuestoujoursaussihautaine!(Holidaysefenditd'ungrandsourire.)Maiscelapeutarriveràtoutmoment,maintenant.S'ouvrirdemandeplusd'entraînement.Tucontinuestesexercicesdevisualisation?
-Pasaussisouventquejeledevrais,avouaKylie.Maisjevaiscommenceràm'améliorer,promis!
-As-tuencoreeucetteouïesupersonique?
–Non,pourquoi?Çasignifiequelquechose?
Holidayluicachait-ellequelquechose?Pensait-elledenouveauqu'elleétaitunloup-garou?
-Non,j'étaiscurieuse,voilàtout.(ElleplaçaunemèchedeKyliederrièresonoreille.)Es-tusûrequetuvasbien?Cesjours-cin'ontpasétéfacilespourtoi!
-Àquiledis-tu!(Kylieseremitàsongerauxfillesquis'étaientfaitassassiner.ElleregardaHoliday.)Etsi...etsilesfillesducentre-ville-
leursfantômes,quoi-venaientmedemanderdelesaider,quedevrais-jefaire?
Holidayluiattrapalamain.
-Celaneseproduirapas.
–Commentpeux-tuenêtreaussisûre?Sileursespritssontencorelàet...
–Çaneseproduirapas,répétaHolidayavecplusdeconvictioncettefois.
Kyliecompritalors.
–Ellessontvenuestevoir!
Elleacquiesça.
-Jelesaideàpasserdel'autrecôté.
PuisHolidayétreignitKyliepourlaréconforter.Seseffetsapaisantsfirentdesmerveilles.
-Maintenant,reparlonsdetoi.Est-cequetutesensbien?
-Pastotalement,admitKylie,puiselleluiavouaunevéritéqu'elleméritaitd'entendre.Tuavaisraison.Jemesensunpeumieuxaprèsavoirvumonpère.Maisjenel'aipasnonpluslibérédesesresponsabilités.Jesuistoujoursfurieusecontrelui,mais...jesaisqu'ilm'aime.Etjel'aime,ettôtoutardjesuissûrequenousretrouveronsunerelationpresquenormale.
Holidays'adossaàl'oreillerdeKylie.
-«Normal»,c'estsurfait,detoutefaçon.
-Jecommenceàmedemandersiunjourjereconnaîtraiscequiestnormal!
Kylieportalepouceàsaboucheetmordillalecoindesonongle.
-Ehbien,situlereconnaissais,çaneteplairaitprobablementpas!
lataquinaHoliday.
-Jevoudraisjusteessayerd'élucidertoutcemystèreaveclefantôme.Siquelqu'unavraimentbesoindemoioupas.Cesespritssedoutent-ilsdecequ'ilsnousimposent?
-Jenecroispas.(HolidaytouchadenouveaulebrasdeKylie.)Maissincèrement,toutirabien.
Pendantquelquesminutes,seullesilenceemplitlapièce.KylieregardaHolidaysereposersursonlit.
–Jepeuxtedemanderquelquechose?
Holidayarquaunsourcil.
–ÇaneconcernepasBurnett,n'est-cepas?
-Non.Maislesgarçons.
–D'accord,vas-y.
Holidays'assitbiendroite.
-Est-ce...normal,situaimesunmec,d'êtreattiréeparunautre?
-L'éternelproblèmeLucas/Derek,hein?
-Oui.(Kylieserenfrogna.)Maisjepréféreraisnepasdonnerdenoms.
-OK,pasdenoms.Deuxgarçons.(Elletenditundoigt.)Premièrement,nousnepouvonspastoujoursmaîtrisernosattirancesenverslesautres.PrendsmatanteStella,parexemple.Elleestmariéeàmononcledepuiscinquanteans.MaiselleestraidedinguedeTomSelleck.Ellepossèdetoussesfilmsetémissionstélé,etpassedesheureschaquesemaineàleregardersepavanersursonécranplatcinquante-deuxpouces.(HolidaygratifiaKylied'unregarddouxquandellecompritquesondiscourssurTomSellecknemarchaitpas.)Jecroisquejetel'aidéjàdit.Tuestropjeunepourtesoucierdecegenredechose.
-Tuastort,rétorquaKylie.Pourquoijenem'enpréoccuperaispas?
Cen'estpasparcequ'onestjeunequesemontrerloyalenversquelqu'unnecomptepas.Etçafaittoutdemêmesouffrirsicettepersonnen'estpassincèreenverstoi.Çam'afaithypermalquandTreyacouchéavecuneautre.ÇaafaithypermalàPerryquandMirandaenaembrasséunautre,alorsqu'ilsnesortaientpasencoreensemble.D'accord,j'avouequ'ànotreâge,lerésultatn'estpeut-êtrepasaussicatastrophiqueque...
lorsquemonpèreatrompémamère.Maistoutdemême,çafaitmal.
Donc,oui,ilfautbienquejem'enpréoccupe,parcequejeneveuxblesserpersonne.
-Waouh!(Holidayfronçalessourcilsetserassitbiendroite.)Vusouscetangle,tuastellementraison,etmoi,tellementtort.Jesuisdéso-lée.
Kylielaregardaintensément.
-J'appréciequetulereconnaisses.Lesadultesnelefontpassysté-
matiquement
–Çanetedérangepassij'essaiedenouveaudeteconseiller?demandaHoliday.
Kyliehochalatête.
Holidaymarquaunebrèvepausedanssespensées.
-Sij'essaiededeviner,celaconcernerait-illerêvequetuasfaitdeLucas?
-Tupeuxtoujoursessayer.Maisjeneleconfirmeraipasetjenelenieraipasnonplus.
Holidaysourit.
-Kylie,tun'espasalléecherchervolontairementlerêve.Tunesavaismêmepasquetupouvaislefaire!Tun'asdoncabsolumentrienàtereprocher.Etlefaitquetutesentesattiréeparplusd'ungarçon,c'esttoutàfaitnormal.Ilyatroismecs,encemoment,auxquelsilmesuffitdesongerpouravoirdesfrissonspartout!
KylieréfléchitsérieusementàcequeHolidayvenaitdeluidire.
-Maisas-tuéprouvéçalorsquetupensaisquequelqu'und'autrecomptaitvraimentpourtoi?
–Oui.Mêmelorsquej'étaisfiancée,jesavaistoutdemêmeapprécierunbeaugosse.(Ellemarquaunepause.)Êtreengagéeouloyaleenversquelqu'unnesignifiepasquetuneserasplusjamaisattiréeparpersonned'autre.Justequetunerépondraspasphysiquementàcetteattirance.
(Ellesefenditd'ungrandsourire.)MatanteStellan'arrêtaitpasdedireàmononclequ'ilferaitmieuxdeprierpourqueTomSellecknesepointepaschezeuxetneluidemandepasdes'enfuiraveclui.Maislavérité,c'estqu'elleauraitenvoyébaladerTomillico!Elleadoresonmari.
Holidayfitlagrimace.
–Maisnemedemandepaspourquoi!Ilestchauve,bedonnant,etilronfle.(Ellegloussa.)Celadit,jepariequ'elleavachementfantasmésurTom!
Kylierit,puistoutesdeuxserallongèrentsurlelit.
Lematelasdeuxplacesleuroffraitjusteassezd'espacepours'étirersansqueleursépaulessetouchent.Durantquelquesinstants,ellesnedirentrien.KylieregardafixementleplafondetfinitpardemanderautrechoseàHoliday:
-Burnettfait-ilpartiedecestypesquitefontfrissonnerdepartout?
-PasdequestionssurBurnett,tutesouviens?
–OK.Maissij'étaisplusvieille,ilmeferaitfrissonner.
Holidayrit.
–Toietlamoitiédelaplanète!Selynncomprise.
L'humourdanssavoixs'étaitévanoui.
Lesilencerégnadenouveau.Peut-êtreétait-celefaitdepenseràSelynnetBurnettquisuscitalaquestionsuivantedeKylie.
-Lucasm'aditdansseslettresqu'ilessayaitd'obtenirl'autorisationdereveniraucamp.Es-tuaucourant?
Holidayhésita.
-Ilseraderetourdemainoumardi.
-AvecFredericka?
-Oui,acquiesçaHoliday.
-Super,marmonnaKylie.
Donc,siellesetransformaitbienenloup-garou.Fredericka,quiseraitelleaussisoussaformedeloup,lapoursuivraitsûrementetladéchi-quetterait.
Décidément,toutallaitdemieuxenmieux!
Cetaprès-midi,Kyliedécidadesécherlepique-niqueprévupourledîneraupointd'eau.Premièrement,ellen'avaitpasdemaillotàsataille,etdeuxièmement,elletenaitabsolumentàpasserquelquescoupsdefilpourlocaliserdesBrightenquisauraientquelquechosesursonvraipère.Ettroisièmement,ehbienelleespéraitquelefantômereviendraitluirendrevisite.Quandilétaitvenulavoirpendantqu'ellediscutaitavecsamère,quelquechoseluiavaitsemblébizarre.
Kyliesavaitqu'ellenedevaitpasfaireunefixationpouressayerdedevinerquiétaitlapersonneendangerquel'espritévoquait.Maisaufondd'elle,l'obsessiongrandissait.Etsilefantômeparlaitdesamère?
Etsicelle-ciétaitendanger?
Craignantquecesoitvrai,ellel'avaitappelée.Deuxfois.Maissontéléphoneportablesemblaitfermé.Sûrementparcequ'elleétaitenpleinvol.Kylies'assitàsonbureau,ensedisantquetoutallaitbien,etsortitsalistedenumérosdetéléphone.Sonportablesonna.Espérantentendresamère,ellepritl'appelsansvérifierlenuméro.
-Maman?fit-elle.
-Pasmaman,Sara.
–Oh,salut!lançaKylie,enessayantdetrouver,parmilamultituded'émotionsqu'elleressentait,celle
qu'elledevraitlaissercontrôlerlaconversation.
Elleressentaitdeladouleur,parcequeSara,sameilleureamiedepuisdesannées,n'avaitréponduàaucundesescoupsdefilenunmoisetnel'avaitpasnonplusrappelée.Elleressentaitdel'inquiétudedesavoirqueSaravivait...quelquechosededifficile.Etpuisdelamélancolie,parcequ'elleavaitconsciencequesonamitiéavecSaraneseraitplusjamaispareille.
Commeunsilencegênés'installait,Kylieenprofita:
-Mamèrem'aracontéqu'ellet'avaitvueàl'épiceriel'autrejour.
-Ouais.Elleal'airenpleineforme!J'aimebiensonnouveaulook,sanouvellecoiffure.Ilparaîtquetul'asconvaincuedesefairerelooker.
–Alorscommeça,ellel'afait?Ellenemel'apasdit.
-Oh!J'espèrequejen'aipasgâchélasurprise!
-Nan,c'estbienquetum'aiesprévenue.Est-cequ'elleestbelle?Oua-t-ellel'airbête?
-Belle.Ellefait...plusjeune,j'imagine.Tusais,commesielleallaitsemettreàsortiravecdeshommes.
-Sortiravecdeshommes?
Kyliesavaitquec'étaituneéventualité,ellel'avaitmêmesuggéréeàsamère,maisàprésent,cetteidéeluifaisaitmalauventre.
-C'estelle-mêmequil'aditoutufaisseulementdessuppositions?
–Non,ellenel'apasdit.Elleavaitjustel'air...d'unefemmequiveutattirerlesregards.Unjeanplusmoulant,undécolletéplongeant.J'aifaillinepaslareconnaître!
Sarainsinuait-ellequesamères'habillaitcommeuneprostituée?
Cen'étaitpascegenrederelookingqueKylieluiavaitconseillé.Quandelleserenditcomptedunouveaublancquis'étaitinstallédanslaconversation,elledécidaderomprelesilence:
-Mamèrem'aditquetuétais...(Ellefaillitmentiretdire«belle»,maisàladernièreminute,elleseravisa.)plusmince.Tusuisencoreunnouveaurégime?
SaraétaitlapremièreàadopterchaquenouveaurégimeapprouvéparHollywood:pauvreenglucides,sanslipides,quedesfruitslemardi,quedurizcompletlemercredi...Plusilsétaientfous,etmieuxc'était.
Maisellen'ensuivaitjamaisaucunbienlongtemps.
-Pasvraiment,ditSara.Àmonavis,c'estàcausedelapilule.Ilpa-raîtqu'ellefaitgrossir,maisapparemment,avecmoi,c'esttoutlecontraire.
Saraprenaitlapilule?Kylieserenditdenouveaucomptecombienleschosesavaientchangéentreelles.L'ancienneSaraluiauraitsûrementconfiéuntrucaussiénorme.
Maisbon,Kylien'avaitpasnonplusétéd'humeurpartageusecestemps-ci.Biensûr,essayerd'expliqueràunnormalquel'onestunsurnaturelencorenonidentifiéétaitunpeu,enfinbeaucoupplusdifficilequedediscuterdecontraception!
-Tamèreestd'accordpourquetulaprennes?demandaKyliequisavaitquelamèredesonamie,dustylefanatiquereligieuse,prêchaitconstammentcontrelesexeavantlemariage.
-Tuplaisantesouquoi?Ellemourraitsiellel'apprenait!Jesuisal-léeàlacliniqueetj'aiimitésasignature.
KylieavaitentenduparlerdesfillesquifaisaientçapourcontournerlaloiduTexasselonlaquellelaprescriptiondelapilulenécessitaitl'autorisationd'unparent.
Uneautrelonguepauses'ensuivit.
-Alors,avecquitusorsencemoment?s'enquitKylie.
-Deuxtypesdifférents,réponditSarad'untondélibérémentvague.
Kylieneputs'empêcherdesedemandersiellecouchaitaussiaveclesdeux.Autrefois,elleluiauraitposélaquestion.
-Aufait,repritSara,turevienstoujoursdansquinzejours?Lacolodelamort,c'estbientôtfini?C'estterminé,d'êtreuneboloss?
L'agacementsubmergeaKylie.Àl'évidence,TreyavaitracontécettehistoiredebolossàSara,carKylienesesouvenaitpasluienavoirparlé.
-Enfait,jerentreseulementpourleweek-end.Etjemeplaisvraimentici.
Kylien'évoquapaslepensionnat,parcequ'ellen'enavaitpasenvie.
Maisellerécitauneprièresilencieusepourquesamèreacceptequ'elleyaille.L'idéederetournerdanssonancienneécolesanscettebonnevieilleSaraluiétaitinsupportable.
-Vraiment,tut'yplais?Audébut,tudétestais!LacolodesIdiots,cen'estpascommeçacommetul'appelais?
Saraeutl'airchoqué.
C'étaitavantquejemerendecomptequej'étaisunmonstre,moiaussi.Enfin,pastoutàfait,maispascomplètementhumaine,nonplus.
-J'imaginequecertaineschoseschangent.
Kyliefaisaitallusionàsarelationavecsonanciennemeilleureamie,ainsiqu'àcequ'elleressentait
pourlecamp.
-Ouais,j'imagine.(Saramarquauneautrepause.)Bon,envoie-moiuntextoquandtuserasenvilleetj'espèrequ'onpourrasevoir.
Kylien'entendraitmêmepasun«Biensûrqu'onseverra!»delapartdeSara.Celafaisaitmal.Repoussantcesentiment,ellerépondit:
–D'accord,jeleferai.
Maisellen'enétaispassure.VoirSaraluiprocureraitunesensationpeut-êtreunpeutropbizarrepourqu'elles'enpréoccupetoutdesuite.
-Bon,mamèrem'appellepourquejel'aideàfairelavaisselle,lançaSara.
Kylien'entendaitrienenbruitdefond.Maiselleétaittoutaussiimpatientederaccrocher.Çaavaitétédur.Trèsdur.
-OK,salut,ditKylie.
Quetaviesoitbelle.Raviedet'avoirconnue.
Dèsqu'elleraccrocha,letéléphonesonnadenouveau.Cettefois,elleregardalenumérodel'appelant.
Derek?Ilnel'appelaitjamais.
-Quesepasse-t-il?demanda-t-elleavecunepointed'inquiétude.
Unfroidspectralenvahitlapiècependantqu'elleattendaitqueDerekparle.Prisedevertiges,Kylieduts'agripperaubureau.Ellesavaitquecelasignifiaitqu'unevisionallaitbientôtapparaître.Ouétaitentraind'apparaître,comprit-ellequandelleavisalecercueilquisetrouvaitàlaplacedelatabledelacuisine.Lafemmeallongéededansétaitlefantôme.Quelquespersonness'affairaienttoutautour,leslarmesauxyeux.
-Kylie?
LavoixdeDereksefitentendreauboutdufil.
-Oui.
Elleregardafixementlecercueiletlesgens,etsedemandacequ'elleétaitcenséeapprendredecettevision.C'étaitpourcelaqu'ellesseproduisaient,non?Lefantômeessayaitdeluidirequelquechose.Maisquoi
?
«Jesuismortedetrouille,maman.»
Aufond,Kylievitlapetitefilleprendrelamaindesamère.
«C'estjustemamie.»
Lecouplesedirigeaverslecercueil.
–Kylie?Tueslà?
LavoixdeDerekparaissaitbouleversée.Kylieserappelal'inquié-
tudequeluiinspiraitsonappel.Celaluiressemblaitsipeu.
–Oui,jesuislà.Toutvabien?luidemanda-t-elle.
SaconcentrationsurDerekfitdisparaîtrelavision;commeunevieillephoto,elleperditsacouleuretpassaennoiretblanc,commesilascènes'étaitdérouléeilyavaittrèslongtemps.Puislavisions'affaiblit,jusqu'àdevenirpresquetransparente.
-Neparspas.
-Partiroù?demandaDerek.
-Pastoi,dit-elle.
Troptard.Ilnerestaitplusqu'unvaguecontourdelascène.Lafemmequitenaitlamaindelapetitefilleseretourna.Kylienefitqu'en-trapercevoirsonvisage,maisquelquechoseenelleluiétaitfamilier.
Ensecouantlatête,ellesesouvintqueDerekétaittoujoursauboutdufiletdemanda:
-Toutvabien?
-Non,répondit-il,çanevapas.
–Qu'est-cequinevapas?
-Tun'espaslà.
Ellerouladesyeux.
-Jecroyaisquetuétaissérieux.
-Jesuissérieux.J'aiattenducetaprès-midiavecimpatiencedepuiscematin,enpensantquetuseraislà.Maisje...
-S'ilteplaît,insista-t-il.(Ilbaissalavoix.)Jenet'aijamaisvueenmaillotdebain.
-Ettunemeverrastoujourspas.Monhautdebikininemevaplus,tutesouviens?
-Nemelerappellepas,dit-il,taquin.
–Tuesterrible,leréprimanda-t-elle.
Maisellen'étaitpassérieuse.Elleaimaitluiplaire.
-Enfileunshortetuntee-shirt,etdescends.
Kyliesemorditlalèvre.Elleregardal'écrandel'ordinateur,quiaffichaitlalistedesBrightenàDallasqu'ellen'avaitpasencoreappelés.DellaetMirandal'avaientaidée,maisjusque-là,celan'avaitriendonné.
–S'ilteplaît,insista-t-il.
LasupplicationrésonnaitdanssavoixetKyliesesurpritàcapituler.EnplusdetoutsimplementsouhaiterfaireplaisiràDerek,elleserappelaqu'ellepouvaitliretouslescerveaux,etvoirtoutlemondeensembleseraitplutôtsympa.Ellepourraitcompareruneconfigurationàuneautre.
-Tuaseuunejournéedifficile,observaDerek.Tuméritesdet'éclaterausoleil.
J'aieuquelquesmoisdifficiles.
-J'arrivedansdeuxminutes.
–Vraiment?dit-il,presquesurprisqu'elleaitcédé.
Nesavait-ilpascombienilcomptaitpourelle?
-Vraiment,répéta-t-elle,ensouriant.
Cesourirelaréchauffaintérieurement.LesouvenirdeDerekladé-
fendant,mêmefaceàsonpère,luirevint.Etellecompritalorsquelaprochainefoisqu'illuidemanderaitdesortiraveclui,elleaccepterait.
Illuifallutunquartd'heurepourchoisirunshortetuntee-shirt.
Ellevoulaitêtrebelle.Superbelle.Peut-êtrequeDereketellepourraients'enfuirensembleencachetteet...avecunpeudechance,illuidemanderaitdesortiraveclui.Hé!Ellepourraitmêmefairelepremierpas!
Quandelles'aperçutdutempsquis'étaitécoulé,ellepassalaporteàtouteallure.Laroutelapluscourtepourlepointd'eaupassaitparlesbois.Sarapiditédedéplacementlachoqua,ainsiquelacoordinationentresesyeuxetsespiedsgrâceàlaquelleelleévitaitlemoindreobstacle.
Silavitesseetl'agilitén'avaientjamaisétésapriorité,ellesesurpritàretirerunecertainefiertédesesnouveauxtalents.Siseulementellesavaitdequellesespècesilsprovenaient!
Ellesetrouvaitàmi-chemindupointd'eaulorsqu'ellelaperçut.Lasensationd'êtresuivie.Leduvetsursanuquesehérissa.C'estalorsqu'ellesesouvintdelamiseengardedeBurnett:restersurlessentiers,endehorsdesbois.
L'ouïeenéveil,espérantentendreautrechosequesespiedsquimartelaientlaterre,ellesesentit
mieuxquandlesbruitshabituelsdesboisemplirentsesoreilles.Quellequefûtlaprésencequiapprochait,ellen'étaitpasassezmenaçantepourquelesoiseauxetlesinsectescessentdechanter.
MaisKylien'enauraitpasmispourautantsatêteàcouper.Lasensations'intensifia...Ilyavaitquelqu'un.Quedevait-ellefaire?
Lalogiqueluidisaitdecontinuer:rebroussercheminneferaitquel'éloignerdavantagedesautresetdeleuraidepotentielleencasdeproblème.Ellepensaalorsauxfillesquis'étaientfaitassassinerenvilleet,étonnamment,ellesesurpritàcourirencoreplusvite.
Laclairièresurgitmoinsd'uneminuteplustard.Lesoleilvifl'éblouitetelleentenditlesautrescampeursrireets'éclabousserdansl'eau.Commeriennel'attaqua,commenulleprésencemalveillanten'apparutenchemiseensanglantéepouressayerdelaramenerdeforcedanslesbois,Kyliesedemandasicettesensationd'êtreobservéen'étaitpaslefruitdesonimagination.Pourrait-elleêtreparanoàcepoint?
Elles'arrêtadanslaclairière,horsd'haleine,àcôtéd'unarbreoùelletentadereprendresonsouffle.ElleyétaitpresqueparvenuequandellevitDerekarriver.Ilneportaitqu'unmaillotdebain.Sontorseétaitnuetmouillé,commel'autrenuitsousladouche.Sonmaillot,classique,unpeutrорgrandpourluietportéassezbassouslataille,étaittrempéetmoulaitsasilhouette.KylieserappelantcommentDerekétaitsansmaillot,elleeutdenouveaulesoufflecoupé.
-Salut,dit-il.
QuandlesyeuxdeKylieseposèrentsursabouche,ellecompritqu'ilvoulaitl'embrasser.Ilregardatoutautouretconstataqu'ilsavaientunpublic.Alors,aulieudel'embrasser,illuipritlamain.
-Viens,l'eauestsuperbonne!
Kyliepassal'heuresuivanteàbarboter,àjouerauvolley,àexaminerlesconfigurationsdetouslescerveaux...etoubliacomplètementlesproblèmesquipesaientsursesépaules.LeseulpointnoirétaitdevoirPerrydévorerdesyeuxMiranda.Elleétaitvraimentmagnifiqueenmaillotdebain,etKylien'étaitpaslaseuleàleremarquer.Touslesgarçonslarelu-quaientàladérobée-mêmeDerek-etPerryleurjetaitdesregardsme-naçants.Sesyeuxdevenaientd'unnoirdejaisetévoquaientàKylieunesortedeserpent.
Malgrécela,entrel'eauetlesrires,Kylienes'étaitjamaisautantamuséedepuis...ellen'auraitsuledire.
Puistoutcelas'arrêtadansunsursautlorsqueHolidaysurgitdesboisencourant,paniquée,etsedirigeadroitverslelac.
Elleétaitdeplusenplustendueàmesurequ'elleapprochait.Quesepassait-il?LeregarddeladirectricetrouvaKylieet,brusquement,celle-cicompritquecelalaconcernait.
Kyliecommençaàsortirdel'eau,maissesorteilss'enfonçaientdanslabouealorsqu'elleserapprochaitdurivage.Toutessessourcesdestressdumoments'alignèrentcommedesdominosdanssatête,etellesedemandaàlaquelleétaitreliécenouveauproblème.
SelynnsurgitderrièreHoliday,etsesyeuxaussiseposèrentdirectementsurKylie.Çan'auguraitriendebon.
Kyliecroisaleregarddeladirectriceauborddel'eauetignoradéli-bérémentSelynn.
–Qu'est-cequinevapas?
–Nousavonsunproblème.
LeregarddeHolidaydéviasurl'eauetellefitunsigneàquelqu'und'autre.KylieseretournaetvitDereklesrejoindreàlanage.
-Quesepasse-t-il?demandadenouveauKyliequicontinuaitàignorerSelynnquis'étaitavancée.
-Tuviensavecnous,crachaleloup-garou,resserrantsamainsurlepoignetdelajeunefille.Ettoutdesuite!
Kylieserenfrognaetsedétachadel'emprisedeSelynn.
-Jen'irainulleparttantquevousnem'aurezpasexpliquécequisepasse.(SesyeuxsereposèrentsurHolidayquiregardaitDerekregagnerlaterreferme.)Quelqu'unveutbienmedirecequinevapas?
Holidaylaregardadenouveau.Larided'angoissequiluibarraitlefrontindiquaàKyliequec'était
grave.
-C'esttamère.
-Mamère?
Kyliecrutquesoncœurcessaitdebattre.Desbribesdesaconversationavecsamèreenvahirentsonesprit.Puisl'avertissementdufantômerésonnacommeunemauvaisechansondanssatête:
«Tudoisl'arrêter.Sinonquelqu'unquetuaimesvamourir.»
Oh,monDieu,non!
-Qu'est-ilarrivéàmamère?
Lesparolesrestèrentbloquéesauborddeseslèvres.Ellesesouvintquesamèreavaitprissonvolderetouraujourd'hui.Soncœurseserraquandelleimaginalecrashdesonavion.Non...samèreétait-elle...?
-Elleestvenuetevoir,expliquaHoliday.Enretard,nousignoronspourquoi,maislenouveausystèmedesécuritéauportailn'apasfonctionné.Etelleestentréesansquepersonnes'enrendecompte.
-Elleestlà?
AutantKyliedésiraitdel'air,autantellesouhaitaitplusquetoutqu'onluidisequesamèreétaitsaineetsauve.
Quesonavionnes'étaitpasécrasé.Qu'unmonstrenel'avaitpaskidnappéeetn'étaitpasentraindelatorturer,commelesrêvessemblaientlelaisserentendre.
-Oui,elleestlà,réponditSelynndesontonhautain.Contrelapolitiquedel'école.Lesheuresdevisitesontpasséesdepuislongtemps.
Leregarddelajeunefilleseposasurelle.Queracontaitdoncleloup-garou?Samèreallait-ellebienoupas?EllereposalesyeuxsurHoliday.
–Ques'est-ilpassé?Ellevabien?
-Elleest...bouleversée.(LefrontdeHolidayseplissadavantage.)Elleessayaitdetrouvertonbungalowetafaitdemi-tour.Elle...elleavudeschosesqu'ellen'auraitpasduvoir...
-Quoi?(Kyliesesouvintdesastupéfactionlapremièrefoisqu'elleavaitvuPerrysetransformerenlicorne.)Qu'a-t-ellevu?
–Elledoitsefaireeffacer,lançaSelynnd'untonsec.Etvite.
-Effacer?
–Qu'est-cequecela...estcensévouloirdire?
Leloup-garouattrapalajeunefilleparlebrasetl'entraînaendirectiondesbois.Kylierésista.
-Quesignifie«effacer»?demanda-t-elledenouveau,àdeslieuesdecomprendreetplusencored'appréciertoutcequecelaprésageait.
Ellesedégagead'uncoupsecdel'emprisedeSelynn,puisserapprochad'elled'unpas,siprèsqu'ellepouvaitcompterlescilsdelafemme.
-Vousavezintérêtànepasposerunseuldoigtsurmamère!grognaKylied'unevoixquiluisemblasurnaturelle,
Elleétaitplusgrave.Plusrauque.
–Kylie,écoute-moi.
LamaindeHolidayseposadanssondosetdiffusaunflotdecalmedanssesépaulestendues.Kylieauraitpuécouter,accepterlecalmetransmisparHolidaysiSelynnn'avaitpasétélà.
-Nousn'avonspasdetempspourça,lançaSelynnd'untonsec.
ElleattrapaKylieparlesdeuxbras,sesdoigtss'enfonçantdanssesbicepsassezfortpourprovoquerunbleu.
CommeKylieessayaitdenouveaudeselibérer,Selynnresserrasonétreinte.
-Elleesthumaine,repritSelynn.Nousdevonsnousoccuperd'elle.
Toutdesuite.
–Vousoccuperd'elle?
LafureuretlapeurpourlasécuritédesamèremenacèrentdesubmergerKylie.
–Espèced'idiote,oùestmamère?
LavoixdeKylieétaitencoreplusgrave.
-Arrêtezimmédiatement,Selynn!criaHoliday.Vouslaboulever-sez.Ellenecomprendpascequisepasse!
-Oui,arrêtez!ordonnaDerek.
KyliesentitdenouveaulamaindeHolidaysursonépaule.Laféetentaitdel'emplird'uneémotioncenséeapporterlapaix,réfrénersafureur,maismanifestement,Kylieempêchaitlefluxd'entrerenelle.
-Tamèreseportebien,luiassuraHoliday,dontlavoixsemblaitré-
sonnerd'ailleurs.Elleestdanslebungalowd'Helenencemoment.Elle...
UnefoisqueKyliesutoùsamèresetrouvait,elleessayadenouveaudeselibérerdel'emprisedeSelynn.Maisleloup-garouresserrasonétreinte,enfonçantsesonglesdanslebrasdeKylie.Celle-ciperçutladouleur,maiscommesielleétaitinfligéeàquelqu'und'autre.
-Lâchez-moi!sifflaKylieauvisagedeSelynn.
Commelafemmenelarelâchaitpas,Kylie,agissantsuruninstinctqu'ellenereconnaissaitmêmepas,l'attrapaparsachemiseetlabalançahorsdesonchemin.
Autourd'elle,onentenditplusieurshalètements.L'und'euxdevaitsûrementprovenird'elle-mêmequandellevitSelynnvolerdansl'airtelleunepoupéedechiffonavantd'atterrirdansl'eaudansungrandplouf.Leloup-garouenressortitcouvertdeboueetfoufurieux.Ilrugitetregagnalerivageàlanage.Unefoissurlaterreferme,ilsoutintleregarddeKylie,jetalatêteenarrière,grognaetattaqua.
Holidays'interposadevantKylieettenditlamain.
-Unpasdeplusetj'invoquelacolèredesangesdelamort.Etsivouscroyezquejeplaisante,vousnemeconnaissezpas.
MaisSelynnnes'arrêtapas.Ellecontinuaitàavancer.
AlorsDereketDellalaplaquèrentausol.
Kylienes'attardapaspourentendreouvoircequisepassait.Elledétalaàtraverslesbois,lesangbouillonnantdanssesveines,tandisqu'ellecouraitdetoutessesforcespourrejoindresamère.
Alorsqu'elleavançaitàunevitesseinhumaine,ellesentituncourantd'airlacroiseràtoutevitesseetremarquaunvaguemouvement.Lesilencebrusquedesboisluiindiquaquec'étaitunvampire.Maiselles'enmoquait.
Ellenevoulaitqu'unechose:retrouversamèreavantquequelqu'unnes'enprenneàelle.Sil'ontouchaitàunseuldesescheveux...
Elleentenditleshurlementsdesamèrejusteavantdesortirdesbois,prèsducheminquimenaitchezHelen.LapaniqueagrippalapoitrinedeKyliecommeunanimalsauvagequicherchaitàsesauver.Ellesefaufilaàtraverslesderniersarbres,filasurlesentieretparvintdevantlebungalowd'Helen.
Burnett,uneHolidayébourifféeparleventàsescôtés,bloquaitlaporte.EtKyliesavaitqueBurnettyavaitamenéladirectrice.
-Laissez-moisortir!
Lehurlementdesamèreenvahitsesoreilles.
Laricheodeurdebaiesqu'elleconnaissaitdésormais,celledusang,emplitsesnarines.ElleregardafixementBurnett.
-Dégagez!
-Kylie.(Holidays'interposadevantBurnett.)Écoute-moi,tuveux?
Tamèrevabien.Elleestbouleverséeetnousallonsdevoirlacalmer.
-Elleestblessée,ditKyliequis'efforçaitdereprendresonsouffle.
ElleréprimasonenviedebousculerBurnettetd'entrerdeforce.
-Ellen'estpasblessée,insistaBurnett.
-Jesenslesang,poursuivitKyliequifulminaitderage.
-Cen'estpaslesien,réponditBurnett,dontlesyeuxdevinrentorangefoncé.
-Jetelejure,ditHolidayquiessayadetoucherKylie,maiscelle-cireculad'unbond.Tamèren'arien,Kylie,jetel'assure.Calme-toi,jet'enprie.Nousallonsarrangercela,maisj'aibesoindetonaide.
-Fais-leurconfiance,Kylie,ditunevoixenmêmetempsqu'unfroidfamilierenvahissaitsonespace.
KyliesetournaetvitDanieldeboutàsescôtés.
–Fais-leurconfiance,répéta-t-il.
LeslarmesemplirentlesyeuxdelajeunefilletandisqueDaniellaprenaitdanssesbrasglacés.
-Toutvabien.
SonsoufflegeléchatouillalesoreillesdeKylie,tandisqu'unechaleurrassurantegagnaitsapoitrine.
Unesensationdepaixextraordinaireaffluadanssoncorps,dumêmegenrequecellequ'elleavaitressentieauxcascades.Decellesquidisaientquecertaineschosesn'allaientpasaussimalqu'ellelepensait.
Decellesquidisaientqu'elledevraitycroire.
EllelevalatêtepourregarderDaniel,maisilétaitparti.Submergée,Kyliesentitsesjambeslalâcherettombaàgenouxsurleperron.
Holidays'accroupitàcôtéd'elle.
–Elleirabien,Kylie,jetelepromets.
Kylieladévisagea.
–Que...qu'est-cequemamèreavu?Perry...?
-Non.(HolidaydégagealescheveuxdeKyliedesonvisage.)J'aiautoriséHelenàdonnerunepinte
desangàJonathon.Illuiprenaitsonsang,etcontrairementaurèglement,il...(Ellemarquaunepause,puispoursuivitd'untonferme:)...ilbuvaitàmêmeletubequandtamèreestentrée.Jesuissûrequeçaadûluifaireunvraichoc.Elleapaniqué.
Kylielaissatombersonvisageentresesmains.
-Ohnon!
Commentluiexpliquerait-elledonccela?
-Jonathonaétésurpris,luiaussi,poursuivitHoliday.Ill'aattrapée,l'apousséedanslasalledebainsd'Helen,acoincélacommodecontrelaporteetaenvoyéHelenmechercher.J'aifaitvenirBurnetticileplusvitepossible.
–Jeneluiaipasfaitdemal!lançaJonathonensortantsurleperron.J'auraissûrementdûm'yprendreautrement,maisjetelejure,jeneluiaifaitaucunmal.Jesuisdésolédetoutcela.
KylieregardaJonathon.Sachemisearboraitdestâchesdesang.Celuid'Helen,songea-t-elle,pasceluidesamère.Dereklesuivaitsurlesmarches.
-Voilàcequenousallonsfaire,déclaraBurnett,ças'appelle«effacer».
-Non,ditKylie,quiserappelaimmédiatementsesémotionsetsadisputeavecSelynn.
-Çan'ariendegrave,fitHoliday.«Effacer»signifiequel'onenlèvelesouvenirdesatête.Celaneluiferaaucunmal.Maispluselleseracalme,pluscelaserafacileetpluscelaauradechancesdemarcher.Etpourl'heure,ellen'estpascalme.Jepensequesituvasluiparler,tupourraslarassurer.
-Luiparler?Elleavuquelqu'unboiredusangàmêmeuneintravei-neuse!Quesuis-jecenséeluidirepourlacalmer?demandaKylie.«
Oh!Ça?Net'inquiètepas,maman,cenesontquedesvampires!»
HolidayregardaKyliedroitdanslesyeux.
-Elles'inquiètepourtoiplusqu'ellen'apeur,l'assuraHoliday.Fais-luisavoirquetuvasbien,puisDerekentreraet...
-Derek?(Kylieseretournad'uncoup.)PourquoiDerek?
Unsemblantdeculpabilitévoilasesyeux.
-Nousvenonsdedécouvrirqu'ilaledond'effacement,expliquaHoliday.
Derekacquiesçaet,durantunefractiondeseconde,Kyliesedemandapourquoiilneluienavaitpasparlé.Ellecroyaitqu'ilspartageaienttout.Puissespenséessereportèrentsursamère.
-Maiss'ilvientd'apprivoisercedon...queva-t-ilsepassers'ilseplante?
–Ilneseplanterapas,affirmaBurnett.Ill'aexercétrèssouvent.
KyliereposalesyeuxsurDerek.Elleignoraitcequesignifiaitl'effacementd'unsouvenir,maisl'idéelaterrorisait.
-Vousn'avezpersonnequiaitplusd'expérience?
Derek,etc'étaittoutàsonhonneur,nesemblapasblesséparsare-quête.
-Ilestsuruneautreaffaireencemoment,expliquaBurnett.Etplusvitenousnousoccuperonsdecela,mieuxcesera.Sinousattendonstroplongtemps,ildevrapeut-êtreenleverd'autresdonnéesdesonesprit.Etdonceffacerdesheuresavantquecelanesesoitproduit.Àl'évidence,moinsnousdevronssupprimerd'heuresdemémoire,mieuxcesera.
-Est-cedangereux?
KylieguettalaréponsedeHoliday.Celle-cisecoualatête.
-Sic'estfaitasseztôt,lesplusgroseffetssecondairesserontunemigraineetuneconfusionàcaused'unepertederepères.
KyliereposalesyeuxsurDerek.
-Promets-moiquetunevaspasteplanter.
-Promis,dit-il.
Percevait-elleundoutedanssavoix?
-Quedois-tufaire?demanda-t-elle.
-Justelatoucher,répondit-il.
Kylieopina.EllesesouvintqueDanielluiavaitassuréqu'elledevraitleurfaireconfiance,etelleseleva.
-D'accord,alors.
Puiselleentenditsamèreseremettreàhurler.ElleregardaBurnett.
-Yaintérêtàcequetoutsepassebien.
–Maman!criaKylieàsamèrecinqminutesplustard,derrièrelagrossecommodequeJonathonavaitpousséedevantlaportedelasalledebains.
–Kylie?braillasamère;Oh,bébé!Tuvasbien?dismoiquetun'espasblessée!Dis-moiquecesfous...
-Jevaisbien.Jevienstechercher,d'accord?
-Dépêche-toi,machérie,luiintimasamère.(L'enrouementdesavoixindiquaàKyliequ'ellepleuraitethurlaitdepuisbeaucouptroplongtemps.)Ilfautquel'onsorted'ici.Ilyadesgensdangereux!
-C'estbon,maman.
–Vite,bébé!Viteavantqu'ilsnereviennent!
Burnettluiindiquaparungestequ'ilavaitl'intentiondedéplacerlacommode,puisdepartir.Derekopina.AlorsBurnett,d'unemain,bougealemeublelourdet,enunéclair,disparut.
LamèredeKylieouvritlaported'uncoupsecets'échappa,serrantsafilledansuneétreinteprotectrice.
-Ilfautquel'onsorted'ici!(ElleremarquaDereketpoussaKyliederrièreelle.)Nevousapprochezpas!
LejeunehommeregardaKylie,commes'ilnesavaitpascomments'yprendre.
-C'estbon,maman.(Lecœurdel'adolescentesebrisaquandellevitlevisagedesamèreinondédelarmes.)C'estDerek,c'estquelqu'undebien.
-Jeneluifaispasconfiance.Nousnepouvonsnousfieràpersonneici.Jeveuxjustequenouspartions.Toutdesuite!
AttrapantlebrasdeKylieellesedirigeaverslaporte,enveillantbienàresterentreDereketelle,commepourlaprotéger.
Nesachantpasquoifaire,Kylies'arrêta.Ellenepouvaitpaslaissersamèresortir.Sicelle-cipaniquaitenlaprésencedeDerek,alorselleperdraitsûrementlatêteenvoyantJonathonetBurnett.
-Maman,Derekestquelqu'undebien.Ilnousaideraàpartir,mentit-elle.N'est-cepas,Derek?
Kylieleregarda.
-Oui...madameGalen.Jevaisvousaider,Kylieetvous,àvousenenfuir.
LamèredeKyliecontemplalegarçon,puissafille.Lapaniqueétincelaitdanssesyeux,maisellen'eutpasdemouvementderecullorsqu'ilavançad'unpas.
-Laissez-moim'approcherdelaporte,dit-il.
Ilserapprocha,puistenditlamainettouchasonbras.Kylienesavaitpascequisepassaitquandoneffaçaitlamémoired'unepersonne,maisdèsquelesyeuxdesamèreserévulsèrentetqu'elles'écroulacommeunemasse,ellehurla.
Entremblant,ettoujoursencriant,Kylies'affalaprèsdesamèrepours'assurerqu'ellerespiraitencore.
-C'estbon.(DerekselaissatomberàcôtédeKylieetluitouchalecoude.)Elleestjusteinconsciente.
Jetelepromets,Kylie,dit-ilcommes'illisaitsespeurs.
Burnettsurgitetsoulevalamèredelajeunefilledanssesbras.
-Jevaislamettredanslavoiture.Tuviensavecmoi,ordonna-t-ilàKylie.Nousauronsbesoindetoiquandelleseréveillera.
Sonregardsoutintintensémentceluidelajeunefille.
-Toutirabien.Suis-moi,c'estpresqueterminé,maintenant.
-Maman,tuvasbien?
Kylietapotaitsurlavitredelavoituredesamèrepasmoinsdecinqminutesplustard.
Commeelleneseréveillapasimmédiatement,Kylieseretintpournepasouvrirlaportièred'uncoupsecetvérifiersiellen'avaitpasbesoinderéanimationcardiaque.MaislalistedeBurnettdeschosesànepasfairerésonnaittoujoursdanssatête.
«Nepaniquepas,sinonellerisquedefairelamêmechose,etcelalarendraencoreplusnerveuse.»
«Netenoiepasdansdesexplicationsàn'enplusfinir.Laisse-latirersespropresconclusionssurcequ'ils'estpassé.»
«Nepleurepassansraison.»
Enmêmetemps,ilavaitdésignéleslarmesdeKylie.C'étaitcettedernièrerèglequeKylieauraitbiencontestéesiellen'avaitpasétéaussiinquièteausujetdesamère.
Elletapotadenouveausurlavitre.
-Maman?
Elles'efforçadegarderunevoixcalme.
Kylieconsidéraitqu'elleméritaitunebonnecrisedelarmesquidu-reraitdeuxsemainesauminimum.Letraumatismeémotionnelqu'elleavaitvécupendantcettedernièredemi-heurecompteraitparmilespiresdesavie.Mêmelabagarreauparcanimalierneluiavaitpasfaitaussimalauventre.
Ellejetauncoupd'oeilsursesbras,pensantytrouverdesbleusetdestracesd'onglesauxendroitsoùSelynnl'avaitattrapée.Sapeauétaitlisseetsansmarque.Bizarre.Venait-elled'acquérirunnouveaudon,celuideguérisonrapide?
Lesyeuxdesamères'ouvrirentsubitementetKyliesereconcentrasurlasituationprésente.Samères'assitetregardaautourd'elle,visiblementsurprise.LapremièrepenséedeKyliefutquel'effacementn'avaitpasfonctionné.
Puissamèretournalatêteetsonregardconfuscroisalesien.
Kyliecollaunsouriresurseslèvres,enespérantluifairecroirequetoutétaitpourlemieuxdanslemeilleurdesmondespossibles.
-Quandes-tuarrivée,maman?
Lefrontdesamèreseplissa.Ellelevalepoignetpourconsultersamontre,puisouvritlaportière.Elleposalespiedssurletrottoir,maisnedescenditpasdesavoiture.
-Je...(Ellecilla.)Jemesuisprécipitéeicidepuisl'aéroport.
Ellepassaunemaindanssescheveuxbruns,désormaisparsemésdemèchesrousses.
-Tuasdût'endormiraprèstonarrivée.
Kyliesemorditlalèvrequandelles'aperçutqu'ellen'avaitpasrespectél'unedesrèglesdeBurnett.
-Oui.
Samèrecollaunemainsursatempe,signequelamigrainedontHolidayavaitparléfaisaitsonchemin.
-J'aiveillétoutelanuitàl'aéroportenespérantquejeseraissurlisted'attente.
-Tudoisêtrenaze!lançaKylie.
-Oui,ohlàlà!(Samèreconsultadenouveausamontreetsortitdelavoiture.)Jemesouviensàpeinedemonarrivéeici.J'aidûmegareretm'endormir!Cequiestunebonneleçonpournousdeux:nejamaisconduirequandonestcrevé!(ElleserraKyliedanssesbras.)Quelbonheurdetevoir!
Tantpis,maisKyliemouraitd'envied'enfreindreuneautrerègle.
Leslarmesemplirentsesyeuxetelleétreignitsamèretrèsfort.Ceslarmesn'étaientpasuniquementliéesàcestrentedernièresminutes,maisàsesseizedernièresannéesetàlararetédescâlinsmaternels.Etcetinstantluifaisaitaussirepenseràl'étreintequ'elleavaitpartagéeavecsonpère...beau-père,avantqu'ilnepartequelquesheuresplustôt.
Quandsamères'écarta,elleregardaKylie.
-Tuvasbien?
-Oui.(Lajeunefillebattitdescils.)C'estjuste...quetunemefaispassouventdecâlins.
-J'imaginequ'ilfaudrayremédier,d'accord?ditsamère,ensetou-chantdenouveaulatempe.
–Oui,acquiesçaKylie,etnoussommesbienparties.
Etc'étaitvrai.Ellelesentait.
Samèreconsultasamontreunefoisdeplus.
-J'aidûdormiruneheure.
-C'estquetuenavaissûrementbesoin,ditKylie,etellerepartitendirectionduportail.
-Oui,jevoulaisappelerpourprévenirtadirectricequej'arriveraisunpeuenretard.Jemesouviensqu'ilsavaientfaittoutuncinémasurlesheuresdevisite.Maisdevinequoi,mabatterieestmorte!Ellem'alâ-
chée.
-Heureusementquejesuispasséeparlà,quej'aivutavoitureetquej'aiavertiHolidayquetuétaislà!Et,oui!ilssonttrèsstrictssurlesheuresdevisite.
Jevousenprie,monDieu,faitesquejenerevivepascela.
-Cequiestidiot,jetrouve!rétorquasamère.Ondiraitqu'ilsessaientdecacherquelquechose...
-Pasdutout!mentitKylieentresesdents,àcontrecœur.Ilsnecachentriendutout.
Seulementdestrucsdustyle:desjeunesquiboiventdusang,quisemétamorphosentenn'importequelgenredecréatureimaginable,oudesfillesquitransformentaccidentellementdeschatonsenmouffettes.LanormepourShadowFalls,quoi!
-Maisilssontstricts,c'estvrai,ajoutaKylie.Ilsprétendentquec'estpournotresécurité.Deplus,tusais,c'estcequetum'astoujoursdit:lerèglement,c'estlerèglement.
-Jesais,etj'essaieraidelerespecteràpartirdemaintenant.
Merci,monDieu!
-Tuveuxqu'onailles'asseoirauréfectoire?proposaKylie.
-Pourquoipasdanstonbungalow?
-Biensûr.
PuisKyliesesouvintdeSocks,sapetitemouffette.-Euh...j'aioubliéque...DellaetMirandaontinvitédescopines.Leréfectoire,çadevraitêtremieux.
-C'esttrèsbien.Commeça,jepourraiavalerquelquescomprimésd'aspirine.J'aitellementmalaucrânequej'ail'impressionquejevaisfaireuneruptured'anévrisme!
UnfroidglacialseréinstallaautourdeKylie.L'espaced'uninstant,ellecrutquelefantômeétaitderetour.
Elledévisageasamère.
-Nedispasça.
-Pasquoi?
-Cesbêtisesd'anévrisme!
C'étaitprécisémentl'unedesnombreusescraintesdeKylieliéesautripotagedecerveauetàl'effacementdessouvenirs,etcelacontinuaitàl'angoisser.
Samèresourit.
–C'estjusteducinéma!Jevaisbien.
-Tantmieux,réponditKylie.
Quandelleregardasamère,ellesesouvintqu'elleavaiteutrèspeurdeneplusjamaislarevoir.Unenouvellevagued'émotionenvahitsapoitrine.Kyliefaillittendrelamainpourluivolerunautrecâlin.Ellen'enfitrien.Pasuniquementparcequecelaauraitrisquéd'éveillerlessoupçonsdesamère,maisparcequecelle-ciavaitsûrementépuisésonquotadetendressepourlemois.
Étonnamment,unedemi-heureplustard,toutesdeuxn'avaientpasépuisétouslessujetsdeconversation.Biensûr,ellesavaientparléunbonquartd'heuredurelookingdesamère,qui,sommetoute,plaisaitàKylie.D'accord,l'idéequecelle-cipuissesortiravecdeshommeslalaissaittoutdemêmeperplexe,maiselledécidaqu'àchaquejoursuffisaitsapeine...
Puissamèreremarquasa«pousséedecroissance».
-Dis-moiquec'estunWonderbraquitefaitdesigrosseins!
–J'aibienpeurquenon!réponditKylie.Jegrandis.
Cetteconversationpoussasamèreàl'interrogersursaviréeshopping.MaisKylienevoulaitpasenparler,nideriend'autrequis'étaitproduitdurantsarécenteescapadeenville.
Elleluiracontadoncquesonpèreétaitvenuluirendrevisite.Ellesdiscutèrentdeluipendantcinqbonnesminute.Kylieneluidonnaaucundétailsurlascènegênantequ'elleavaitprovoquée.Elleneluiavouamêmepasqu'elleavaitvusonpèreenville.
Elleavaitégalementdécidédenepasannonceràsamèrequecelui-ciavaitrompuavecsacopine.Ellenevoulaitpasraviverdedouleur.
-Jesuiscontentequevousayezparlé,vousdeux,ditsamère.
Quellesquesoientleserreursqu'ilaitcommisesrécemment,c'estunbonpère.
–C'estvrai,acquiesçaKylie.
Puisellepassacinqautresminutesàluiconfierqu'elleadoraitlecampetlecoursdedécorationdegâteaux,toutcelapourqu'elleacceptedel'inscrireaupensionnatàl'automne.Ellen'avaitpaspourautantl'intentiondeleluidemandertoutdesuite.Quesamèreengardâtdessouvenirsounon,sajournéeavaitdéjàétésuffisammentpourrie.
-Sérieusement,tuaimesvraimentdécorerdespâtisseries?Moiaussi.Tutesouviens,lorsquej'aisuivicecoursquandtuétaisplusjeuneetquejet'aiconfectionnélegâteaudeCendrillon?
-Oui,réponditKylie.Jel'avaisadoré!
Encoreungrosbobard.Elleavaitquatorzeansets'étaitsentietrèsgênéequandsamèreluiavaitserviungâteaudeprincesseàl'issued'unerencontredefoot.Maisqu'était-cequ'unautrepieuxmensongeenplusdetousceuxqu'elleavaitdéjàditsaujourd'hui?
Mensongesmisàpart,latoutenouvelleorientationqueprenaitleurrelationétaitplutôtagréable.SiagréablequeKyliedécidadetentersachanceetdedemanderd'autresinformationssursonvraipère.
Elleattrapasonsodaetfittournerlacanettedanssamain.
–Maman,peux-tum'endireplusausujetdeDaniel?
Lesyeuxdesamères'écarquillèrent.
-Biensûr.Maisjepenset'avoirquasimenttoutracontéladernièrefoisquetum'asinterrogée.
-Tunem'aspresqueriendit.Parexemple...d'oùsesparentssont-ilsoriginaires?
-Jemesouviensqu'ilm'avaitconfiéqu'ilsvenaientd'Irlande.
-Ilssontirlandais?demandaKylie,sanstropsavoirsicelal'aideraitoupas.Quandsont-ilsarrivésici?
-Jel'ignore.
-DanielestnéauxÉtats-Unis?
-Jesupposequeoui.Iln'avaitpasd'accent.
-Maistun'enespassûre,pasvrai?
Kyliecommençaàperdreespoir.S'ils'étaitfaitadopterenIrlande,retrouversatraceseraitquasimentimpossible.
–Jepensequejeseraisaucourants'ilétaitnéailleurs.
Kyliehochalatête.
-Tum'avaisditquesesparentsétaientdeDallas,c'estça?
-PrèsdeDallas.Quelquepartparlà.
-Où?
Kylieneparvenaitpasàcroirequ'elleavaitpassécesdeuxdernièressemainesàenchaînerlescoupsdefilàDallas,pourapprendremaintenantqu'ilsn'yavaientmêmepasvécu.
-Jenemesouvienspas.(Samèrelascrutait.)Tun'envisagespasd'essayerdelesretrouver,toutdemême?
OK,ilfallaitsedécider.Lajeunefilleavaitdéclaréaudétectivequ'ellefiniraitparparlerdesaquêteàsamère.L'heuredevéritéavaitpeut-êtresonné.
–Çat'embêteraitsic'étaitlecas?demandaKylie,quinetenaitpasàajouterdustressàsajournée.
Samèrefronçalessourcils.
-Je...je...nousignoronss'ilssontencoreenvie.
–C'estpossible,réponditKylie.
Ellenepouvaitpasluidirequesiellesouhaitaittantlesretrouver,c'étaitsurtoutpourqu'ilspuissentlaconduireauxvraisparentsdeDaniel.Bientôt,samèrerisqueraitdel'apprendre,maischaquechoseensontemps.Deplus,ellenevoyaitpascommentellepourraitexpliquerqu'ellesavaitqueDanielavaitétéadoptésansdevoirparlerdetoutecettehistoiredefantôme,etc'étaituneconversationqu'ellenevoulaitpasavoiravecelle.
–Sérieusement,çat'embêteraitsij'essayaisdelestrouver?
Samèrelaissaéchapperunprofondsoupir.
-Non,Kylie.J'imaginequej'aijustepeurqu'ilssoienttrèsencolèrecontremoisitulefaisais.J'aiculpabilisétantdefoisdeneleuravoirrienditàtonsujet!
Quelquechosedanslavoixdesamèreattiral'attentiondeKylie.
Ellecompritbrusquementquesisamères'envoulaitdes'êtretue,c'estqu'elledevaitsavoiroùilsétaient.
-Sais-tuoùilssont,maman?Sais-tucommentjepourraislesretrouver?
Samèrebaissalesyeux.
-Je...
-S'ilteplaît,maman,insistaKylie.S'ilteplaît.Situsaisquelquechose,dis-le-moi.
Samèresemblaitpréoccupéeparsonsoda,commesilacondensa-tionquiruisselaitsurlacanettelafascinait.
-Jen'aipaspumerésoudreàjetersanécrologie,dit-elleenfin.Jel'aicolléederrièrelaphotodetoibébé,accrochéeàlamaison.Ilyaleurnometlavilleoùilshabitaient.
L'espoirseformadenouveaudanslapoitrinedeKylie.
–Quandturentreras,peux-tulascanneretmel'envoyerpare-mail,s'ilteplaît?
Samèrehochalatête.
-S'ilssontencorevivants,ilsvontmedétester.
-Jenecroispas,maman.Ilsserontsimplementravisdefairemaconnaissance.
SamèretouchalajouedeKylie.
-Jesuisdésolée,bébé.J'aifaitcequej'estimaislemieuxàl'époque,maisàprésent...ilsembleraitquejen'aiepasprislesmeilleuresdéci-sions.
-Tuasfaitcеqu'ilfallait,ditKylie.
Etsansréfléchir,ellefitunnouveaucâlinàsamèrepastrèscâline.
Uneheureplustard,Kylieregardalavoituredesamèredescendrelaroutejusqu'àcequ'ellenesoitplusqu'uneminusculetachebleuequifinitpardisparaître.BurnettetHolidayl'attendaientàlaportequandellerevint.
-Jepensequeçaira,leurdit-elle,supposantquec'étaitlaraisondeleurprésence.
PuisellecompritqueBurnettavaitprobablementécoutéleurconversationtoutdulong.Etqu'ilsn'étaientpasuniquementlàpoursamère.
-Est-cequej'auraidesproblèmespourm'êtrebattueavecSelynn?
demanda-t-elle.
Cetteidéeluiavaittraversél'espritpendantqu'ellediscutaitavecsamère.QuecelaplûtàKylieounon,Selynnfaisaitpartiedel'URF.
Holidaysecoualatête.
-Non,Selynnaméritécequ'elleaeu.Elleatrèsmalgérélasituation.Terriblementmal.
Ellejetauncoupd'œilàBurnett,commesielles'adressaitautantàluiqu'àKylie.
-Siquelqu'unraconteuneseulechosesurcequis'estpasséaupointd'eau,jeserailapremièreàluirentrerdanslelard.
AlorsqueKylieallaitluidemandercequ'elleentendaitparlà,Burnetthaussalesépaules.
–Jecroisquepersonnenedirarien,l'assura-t-il.l'humourdansantdanssesyeux.Jen'aijamaiscompriscetteexpression.Comment«rentrerdanslelarddequelqu'un»peut-ilsetraduirepar«fairevivreunenferàquelqu'un»?
-Jen'enaiaucuneidée.
HolidayreposalesyeuxsurKylie.LeregarddeBurnettsuivitceluideladirectrice,puistousdeuxseremirentàsefixer,malàl'aise.Kylieseredemandacequipouvaitbiensetramer.
–Sicen'estpasSelynn,alorsquoi?demanda-t-elle.
Burnettfourralesmainsdanslespochesdesonjean.
–Nousvoulionsjustenousassurerquetuallaisbien.
Kylieallaitluirépondre,quandelleserenditcomptequetouslesdeuxladévisageaientdenouveau.
-S'iln'yaqueça,alorspourquoimematez-vous,laboucheouverte,commesij'allaisbientôtavoirunequeue?
–Parcequetupensesquetuvasenavoirune?
L'inquiétudeenvahitsavoix.
Oh,merde!Ilestsérieux!
Kyliepassaunemainsursesfessespours'assurerqu'ilneluiétaitrienpoussédutout.Rassuréesurcepoint,ellelesregardaenfronçantlessourcils.
-Qu'est-cequevousmecachez,alors?
-Tuasfaitpreuvedenouveauxtalentsaujourd'hui,constataBurnett.
-Parcequejecoursvite?
-EttuasaffrontéSelynn,ajoutaHoliday.Unloup-garou,siprèsdelapleinelune,est...difficileàattaquer.
-Donc,tupensesdenouveauquej'ensuisun,maintenant?
HolidayjetaunregardàBurnett,ettousdeuxreposèrentlesyeuxsurKylie.
–Nousn'ensommestoujourspassûrs.
BurnettseremitàscruterKylie.
-Qu'ya-t-il?demanda-t-elle.
-C'estlaconfigurationdetoncerveau,expliquaHoliday,commeunaveu.
–Quoi?(Kyliesetouchalefront.)Mesuis-jeouverte?Pouvez-vousdirecequejesuis?
-Non.C'estjustequetaconfiguration...bouge.
–Ellebouge?Tuveuxdirequ'ellechange?
BurnettetHolidayhochèrentlatête.
-Qu'est-cequeçasignifie?
Enunéclair,l'expressiondeHolidaypassadelacuriositéàlacompassion.
-C'estjuste...
–Dessuppositions,jesais!Alorsvas-y!
Ellefitsigneàladirectricedesedépêcher.
-Laseuleconfigurationquibougeetquichangeestcelled'unmétamorphe,expliquaHoliday.
-Donc,maintenant,tucroisquejesuisunemétamorphe?ditKyliequiessayaitdesefaireàcetteidée:semuerenliongéantet...
-Ellenesemodifiepascommeunmétamorphe,corrigeaBurnett.
Celled'unmétamorphenesemodifiequelorsqu'ilchangedeforme.
Kyliebaissalesyeuxsursapoitrineetplusbas,presquecommepours'assurerqu'ellenes'étaitpasmétamorphoséeetquesesseinsn'avaientpasprisunbonnetdeplus.Enfin,elletapotadenouveausesfesses,priantpourqu'unequeuen'aittoujourspaspoussé.
-Jenesuispasentraindemetransformer,déclara-t-elle.
-Nouslesavons,réponditBurnett.
Puis,commesiellesentaitqueKylieavaiteusonquotadecoupsdurspourlajournée,Holidays'approchaetpassaunbrasautourd'elle.
-Viens.Etsinousallionsfaireuntourauxcascades?
Kylieopina.Elleenvisageaitderetourneràsonbungalowpourpleurerunboncoup,maisuneviréeauxchutesd'eaulatentaitdavantage.
-Jevousaccompagne,proposaBurnett.
-Jepensequel'onvayallerseules,rétorquaHoliday.
-Jenecroispasquevousdevriezvousenfoncerseulesaussiloindanslesbois,répliqua-t-il.Nousnesavonstoujourspaspourquoilasé-
curitéduportailn'apasfonctionné.
-Jenecroispasquenoussoyonsfranchementvulnérables,ripostaHolidayendésignantKyliedelatête.
-Jemesentiraismieuxsijevenaisavecvous,insistaBurnett.(Ilfronçalessourcils.)Vousnevousrendrezmêmepascomptedemapré-
sence.Jeresterailoin.
Holidayrouladesyeux,commepourdire«N'importequoi!»,puisellefitsigneàKyliedetournerlestalons,etellessedirigèrentverslesentierquimenaitauxcascades.
-Acinquantekilomètres,ceseraitsuper!murmuraHoliday.
-Quandtesouviendras-tuquejet'entends?lançaBurnett,àunequinzainedemètresenviron.
-Quandas-tupenséquej'avaisoublié?répliqua-t-elleàvoixbasse.
Lelundimatin,lefroidglacialdufantômeréveillaKylie.Elleouvritlesyeux,maisl'espritnes'étaitpasencorematérialisé.
-Tusaisbienquevenirmeréveillernemeserviraàrien,n'est-cepas?Ilfautquetumedonnesquelquechose,quetutrouveslemoyendememontrerquijedoisaider.
Aucuneréponse.Kylieremontalacouettesursonmentonetsecontentad'observersonsoufflequiformaitdepetitsnuagesdebuéeau-dessusdesonnez.LavisiteauxcascadesavecHolidayavaitétéàlafoisgénialeetextrêmementdécourageante.Holidayetellen'avaientmêmepasdiscuté.Assises,ellesavaientcontemplélemurd'eauquitombaitenrideaudevantelles.L'ambiancequeKylieyavaitdécouvertelafoispré-
cédentesemblaitencoreplusintensecettefois.Ça,c'étaitlecôtégénial.
Lecôtéextrêmementdécourageant?Lemessagequ'elleavaitretirédesavisiten'étaitpasuniquementquetoutiraitbien.Pasdutout.Maisplutôt:resteconcentréeetgardelafoi.
Etsielleavaitcruquellepourraitsedisputeraveclaformeprésenteauxcascades,elleauraitlevélesyeuxsurleplafonddepierreetauraitbeuglé:
«Vraiment?C'esttoutcequetucomptesmedonner?»
Honnêtement?Commentpouvait-elleresterconcentréealorsqu'ellenesavaitpassurquoiseconcentrer?Difficiledesefocalisersurdesfantômesquandilsrefusaientmêmed'apparaître!
Latempératurebaissaencoredequelquesdegrés.
-Oui,jeparledetoi!ditKylieàl'espritàvoixhaute.
Garderlafoiétaitpresqueaussiimpossible.Celarevenaitàcroirequ'ilnesepasseraitriendemal.Deuxfillesquis'étaientfaittuerparunvampireescroc,n'était-cepascequel'onpouvaitqualifierdegrave?Etquipouvaitpenserqu'effacerlamémoiredesamèrefûtunebonnechose
?Açailfallaitajouterlaconfigurationchangeantedesoncerveauquifaisaitquetoutlemondelaregardaitcommesielleétaitunmonstre-
sansoubliersondésirincontrôlabledefaireirruptiondanslesrêvesdesautres.Enrésumé,safoin'auraitpasétécontreunbonpaquetdesté-
roïdespoursereconstruireintégralement!
Kylieeutunhoquetdefrustrationlorsquelefroiddel'esprits'évanouitpeuàpeu.
Super!Unejournéedeplusàmeréveilleràl'aubesansrienmedonneràmemettresousladent!
Elleroulasurlecôté,martelasonoreillerdecoupsdepoingetsentitsonhumeurs'assombriràlaseconde.
Oh,ilnes'agissaitpasnonplusdeladéprimedulundi!Pasdutout,c'étaitplusquecela.Cesoir,c'étaitlapleinelune.Quisavaitcequisepasserait?Maisseréveillerd'humeuraussimassacranteétaitunautresignequ'elleétaitpeut-êtreunloup-garou.
Nonpasqu'unetransformationenloupfûtl'uniquedéclencheurdesamauvaisehumeur.Aprèss'êtreenfindécidéeàaccepterdesortiravecDerek,ellen'avaitpaseul'occasiondelevoirseulepourluidonnersaré-
ponse.Ilyavaitaussiuncertainloup-garouquirevenaitaucampaujourd'huioudemain.Enfin,deuxloups-garous.Ellen'étaitpasparticu-lièrementpresséederevoirFredericka.EtaffronterLucasaprèslefiascodurêve?Ohoui,ceseraitvraimentdrôle!Oupas.
Kylielaissaéchapperungrognement,martelaencoresonoreillerdecoupsdepoingetremontalacouettesursonvisage.
Cinqminutesaprèss'êtreréveilléeetdeuxminutesaprèsavoirconstatéquesamèreneluiavaittoujourspasenvoyélescandelanécrologiedeDaniel,Kylieréussitàs'enprendreàDellaetàMiranda.Alorsellepritunedécision:elles'octroieraitunjourderepos.Unejournéeen-tièrecoupéedumonde.Ycomprisdetouslessurnaturels.
Aujourd'hui,elleresteraitentêteàtêteavecsamouffette.
Elleattrapaunebouteilledesodadanslefrigo,ramassaSocks,demandaàsescolocatairesd'informerHolidayqu'elleprenaitunjourdevacancesetretournadanssachambredontelleclaqualaporte,justeparcequ'elleenavaitenvie.
A9heures,Holidayvintfrapper.
-Jevoulaissimplementm'assurerquetoutallaitbien.
-J'aimeraisjusteêtreseule,réponditKylie,quientenditlaportes'ouvrirmaisquinebougeapas,allongéesurleventredanssonlitdepuisuneheure.
-Mauvaispoil?
LaquestiondeHolidayavaittropdesignificationstacitesauxquelleslajeunefillepréféraitnepaspenser.
-Oui,vraimentdesalehumeur,acquiesçaKylieenroulantsurlecôté.
–Bon,repritHolidayensemordantlalèvre.N'oubliepas,jesuislàsituasbesoindemoi.
–Jesais,ditKylie.
A10heures,onfrappadenouveau.Cettefois,àlaportedesonbungalow.
-Allez-vous-en!hurlakylie.
Uneminuteplustard,Derekentradanssachambresansyavoirétéinvité.Celal'énervaencoreplus.Puiselleserappelaautrechosequil'avaitembêtéeetdontelleneluiavaitpasencoreparlé.
-Pourquoitunem'asrienditsurcettehistoired'effacement?lâchat-elle.
Illafittombersursonlit.
-Burnettm'aplusoumoinsdemandédeneriendireàpersonne.
-Etjesuis«personne»?s'enquit-elle.
Kylies'assitetremontalesgenouxcontresapoitrine.
Qu'ils'agissedesonton,desaquestionoudesonhumeurconta-gieuse,ellel'ignorait,maisellereconnaissaitl'agacementchezn'importequi.EtDerekétaitagacé.
-Peut-êtrequesitut'étaismontréeplusaccessible,aulieudecraindrequel'onpuissedécouvrirquetum'aimesbien,nousaurionspupasserplusdetempsàdiscuter...
-Jet'aiprésentémesexcusespourça,non?(Elleserrasestibias.)Maisçaneveutpasdirequetum'aiespardonné!ajouta-t-elleavecunbrindesarcasme.
Ilsecoualatête.
-Bon,trèsbien,alorsjen'aiprobablementpasledroitd'êtrefurieuxàcausedeça.
Soninflexionsurlemot«ça»l'incitaàposersonautrequestion.
–Maisilyabienuneraisonàtacolère,non?
Ilfronçalessourcils.
-Jenedevraispas.
Ilpassaunemaindanssescheveuxetlaregarda.L'intensedouleuraffectivequeKyliedéceladanssesyeuxchassasamauvaisehumeuretellesemitàs'inquiéterpourlui.
–Qu'est-cequinedevraitpasterendrefurieux?
Ilselevaetfitlescentpasdanslapièce.
-Tunem'asjamaismenti.Etj'aibienvuquetuéprouvaisencoredessentimentspourlui.Tuculpabilisais,etj'aicomprisquetupensaisprobablementàlui.Jelesavais,parcequejel'aisenti.Etpourtant,commeunidiot,j'aicontinuéàtecouriraprès,mêmequandtuasrefusédesortiravecmoi.
Ellesecoualatête.
-Turacontesn'importequoi.
Ils'arrêtaetlaissaéchapperungrandsouffle.Puissonregardmagnifique,chaleureuxettoujourspleindedouleur,croisalesien.
-Jenepeuxqu'êtrefurieuxcontremoi.
-Furieuxdequoi?demanda-t-elledenouveau,samauvaisehumeurtentantunretourenforce.
-Cequejen'oublieraijamais,c'estquetunemel'aspasdit.
-Qu'est-cequejenet'aipasdit?
Elleétaitperdueetpourtant...pasvraiment.Elledevinaitqu'ilfaisaitallusionàLucas.Maispeuimportait,carLucasetelle,c'étaitdel'histoireancienne.Elleavaitprissadécision.
D'accord,ilyavaitlesrêves.Etellesentitlesentimentdeculpabilités'insinuerdenouveauenelle.Ilagitaunemaindanslevide.
-Tuvois,voilàcequeturessenslamoitiédutempsquandjesuisavectoi.Delaculpabilité.(Ilsecoualatête.)Dis-moiquecen'estpasvrai.Quetun'aspasreçudelettresdeluiduranttoutcetemps.
SaquestionrebonditdanslatêtedeKylie.
-Je...jeneluiaijamaisrépondu.
ElletenaitàassureràDerekqu'ellen'avaitrienfaitdemal.Maislavéritélasubmergeaetrefusades'enaller.SiDerekavaitreçudeslettresd'unefillequil'avaitembrassé,Kylieauraitétéjalouse.Ellen'auraitpasappréciédutout.Etencoremoinss'ilavaitfaitdesrêvessensuelsàproposd'elle.
-Derek,dit-elled'untondoux,jetelejure,jen'aijamaiseul'intentionde...
-Demefairedumal,finit-ilàsaplace.Jetecrois.Jesaisquetun'aspasfaitcelapourmeblesser.Tun'esnicruelleniméchante.Tun'espassournoisedutout.Tuesjuste...perdue.
Elleseleva,sedirigeaverslui,voulutluiprendrelamain,maisilrecula.Saréactionlameurtrit.Croisantsonregard,elleessayadetrouverlemoyendeluiexpliquer.
-Tuasraison,jesuispauméeàproposdetasdechoses.Maispasencequiconcernemessentimentspourtoi.Tucomptespourmoi.Énormé-
ment.Lorsquejesuisavectoijemesensensécurité,etquandtum'embrasses,jeressenstout.Toutestsibeau...Jeveuxjusteressentirça,d'accord?Jeveuxsortiravectoi.
-Situl'avaisvraimentsouhaité,tuauraisréagiplustôt.
-Jelevoulais,j'étaissimplement...paumée.Commetul'asdit.
-AcausedeLucas?
-Non.(Elleluidonnalaréponsequ'ellesedonnait.)Parcequej'essaieencoredetrouvercequeje
suis.
-Maisjet'aiexpliquéquecen'étaitpasimportant.
-Pourmoi,çal'est,réponditKylie,mais,aufondd'elle,ellesavaitqu'ildisaitlavérité.
Ignorercequ'elleétaitn'étaitqu'unepartiedelaraisonpourlaquelleellen'avaitpasvoulusortiravecluiplustôt.L'autrepartie,c'étaitLucas.
MaiscelanechangeaitpassessentimentspourDerek.C'étaitcommepourStella,latantedeHoliday.KylieavaitbeauêtreattiréeparLucas,ellenepasseraitjamaisàl'acte.ElleessayaunefoisdeplusdeprendrelamaindeDerek,maisilnelalaissapasfaire.
-Tudoistedécider,Kylie,parcequejenepeuxpassupporterderesterdansl'incertitude.J'aitropvécucelaavecmonpère,etc'esttrèsdur.
-J'aidéjàprismadécision.C'esttoi.J'allaisteledirehieret...toutestarrivé.
Ilserapprochad'elleetlecœurdeKyliesoupiradesoulagement.
Ellesepenchapourrecevoirunbaiser.Ellevoulaittellementqu'ill'embrasse,ellevoulaitluifairecomprendrecombienilcomptaitpourelle.
Illuitouchalajoue.
-Tantquetunesaispascequeturessenspourlui,alorstunepeuxpassavoircequeturessenspourmoi.
-C'estfaux.
Elleessayadel'embrasser,maisill'arrêta,d'undoigtsurseslèvres.
-Non,plusmaintenant.Tantquetun'aspaspristadécision,noussommessimplementamis.Simplementamis.
Ladouleuretlechagrinretentirentdanslavoixdugarçonet,d'unbond,vinrentatterrirdanslecœurdeKylie.
Ellenevoulaitpasêtresimplementsonamie.Elledésiraitplus.
-S'ilteplaît,nefaispasça,Derek.Jen'aijamaisvoulu...
Ilremitsondoigtsurseslèvres.
-Jesaisquetun'asjamaisvoulumeblesser,Kylie.Maisçafaitmal.
Je...ressenstout.C'estcequirendleschosessidifficiles.(Ilreculad'unpas.)Jeferaismieuxd'yaller.
Ladouleurmontaenelle.Deslarmesemplirentsesyeux.Elleallaitleperdre.Elleenétaitsûre.
Unefoisàlaportedesachambre,Derekseretourna.
–Entantqu'ami,écoute-moi.Frederickaestderetour.Elleveuttefairedumal.Etjenecroispasqu'ellesecontenterademeparlerdeslettres.Faisattention.Surtoutaprèscesoir.Lesloups-garoussonttrèsagressifsavantdesetransformer.
Kyliesentitsapropreagressivitémonterenelle,etelleessuyaleslarmesquiruisselaientsursonvisage.Jusqu'àcequ'illeluiexplique,ellen'avaitpascessédesedemandercommentilétaitaucourantpourleslettresqueLucasluiavaitenvoyées.Etmaintenantqu'ellesavait,celaneluiplaisaitpasdutout.
FrederickaavaitparlédescourriersàDerek.Etcefaisant,elleavaitfaitdumalnonseulementàKylie,maisaussiàDerek.
Kylieserralepoing.
-Net'inquiètepas,jenesuispasaussiimpuissantequ'avant.
-Impuissante,non,fit-il.Maiscôtéméchanceté,elletebathautlamain.Ilnevautmieuxpasquetutefrottesàelle.
Uneheureplustard,lecœurtoujoursbrisé,Kylieconsultasese-mailsetconstataquesamèreluiavaitenfinenvoyélescandelanécrologiedeDaniel.Lesnerfsdéjààfleurdepeauavantcettelecture,Kylielaissatombersatêteentresesmainsetéclataensanglots.EllepleurapourDereketpourDaniel.
Elleserappelalerêve/visionqu'elleavaitfaitsurlamortdesonpère.Ilavaitquittéunvillagedéchiréparlaguerreetétaitrevenupoursauverunefemmedesinsurgés.Iln'avaitpasdonnésavieuniquementpoursonpays,maisaussipouruneinconnue.
-Jet'aime,Daniel.
Siseulementilvenaitluirendrevisite...
Ellelutlenomdesesparentsetqueceux-civivaientdansunlieudénomméGladlock,auTexas.UnerecherchesurInternetluiindiquaquec'étaitunepetitevillesituéeàcentvingtkilomètresenvirondeDallas.Lecœurtoujoursbrisé,ellecherchaunnumérodetéléphoneaunomdeKentB.Brighten.L'ordinateurn'avaitpasterminésarecherchequelaportedesonbungalows'ouvritd'uncoup.
Kylielevalesyeux,s'attendantàvoirMirandaouDella.Raté.Frederickapassaitluifaireunpetitcoucou.Etellen'avaitpasrespectélesbonnesmanières:frapperavantd'entrer.
–Çaalors,Fantômette!
LetonsarcastiquedeFrederickapritKylieàrebrousse-poil.
«Côtéméchanceté,elletebathautlamain.Ilnevautmieuxpastutefrottesàelle.»
LesparolesdeDerekrésonnaientencoredanssatête.
D'accord,ilavaitraison.Ellen'avaitpasintérêtàsefrotteràFredericka,maisellesedemandaitsielleavaitlechoix,étantdonnéqueleloup-garounesetenaitqu'àunmètred'elle.Kylienevoyaitaucuneéchappatoire.Troptardpourcourirsecachersouslelit.
Elleseleva,fixalesyeuxnoirsdelafilleetespéraqueleloup-garounedécèleraitpassonmanqued'assurance.
Laveille,faceàSelynn,Kylien'avaitpasressentidepeur.Àaucunmoment.Elleavaitagiinstinctivement,pourprotégersamère.Àpré-
sent,iln'étaitplusquestionpourKyliequedeseprotégerelle-même,etsoninstinctdetueusesemblaitavoirprisdesmini-vacances.
-Çaalors,jenet'aipasentenduefrapper!
Dansl'espoirdedonnerlechange,Kylietâchaitd'imiterletoncas-santetlapostureoffensivedeFredericka.
UnsemblantdesouriredansasurleslèvresdeFredericka,commesisoncoupdebluffétaittombéàl'eau.
-Jemesuisditqueceseraitmieuxsiondiscutaitdetoutça.
Frederickapassalebungalowenrevue,commesielleexaminaitlemobilier.Maisiln'yavaitpasgrand-choseàvoir,niriendedifférentdesautresbungalows.Lecanapémarronrembourréétaitassortiàunfauteuilor,luiaussirembourré,aveclequelilétaitpresquecoordonné.LamèredeKylieluiavaitoffertquelquescoussinsquiapportaientdestouchesdecouleuràlapièce.Lesextrémitésducanapéarboraientdesmarquesd'usure,etMirandaavaitdisposéquelquescristauxpar-ciparlà.
DerrièreFredericka,KylieremarquaSocks,quis'étaitfigésurplace,paniquédevoiruneétrangèredanslebungalow.Lamouffettesefitviolencepourallersetapirsousuncoussinrougeetor.Kylieneluientintpasrigueur.
-Dequoiveux-tuparler?Decettefoisoùjet'aiexpliquéquec'étaitimpolid'entrerchezlesgenssansfrapper?
SaremarqueironiquerisquaitbiendefaireexploserFredericka,maisKyliesentitquec'étaituntest,etmontrerdelapeurluiparaissaitplusdangereuxqueprovoquerleloup-garou.
Frederickalaissaéchapperungrognementsourd,etsesyeuxbrillèrent.QuandelledévisageaKyliedelatêteauxpieds,celle-cidutfaireappelàtoutsoncouragepournepasallerrejoindreSockssouslecoussin.
LessourcilsdeFrederickaremuèrent.Kylie,quin'avaitjamaisétéplusfièredesonnouveautalent,agitalessiensenretour.Laconfigurationduloup-garouressemblaitbienàcelledesautres,qu'elleavaitvusàlarivièrelaveille,maislesbordsassombrisneprésageaientriendebon.
Celaavait-ilunesignification?Ilétaitvraimenttempsqu'elles'inscriveauxcoursdelecturedesconfigurationscérébrales!
-Alorscommeça,ilparaîtquetupourraisfairepartiedesnôtres?
lançaFredericka,dontlesyeuxseplissèrent.
L'idéedepartagerunelignéeaveccettebruterendaitKyliemalade.
Sonregardsereposasurlecoussinquitremblaitsurlecanapé.EllesesouvintdecequeHolidayavaitdéclaré,qu'ellenepouvaitpasêtreunloup-garou,carlesfélinsavaientdel'aversionpoureux.KylieespéraitqueHolidayavaitraisonsurcepoint.Mêmeboiredusanglerestedesavieluiparaissaitunemeilleureoptionqu'êtreunloup-garou.
Kyliemaintintsaposturedéfensive.
-Àtaplace,jenecroiraispastoutcequej'entends.
-Etàtaplace,jen'oublieraispasquesitutetransformais,nousaurionsdeschancesdenousretrouver.Etlessoirsdepleinelune,engéné-
ral,lesémotionsnesemaîtrisentpastoujoursetprovoquentbeaucoupdevictimes.
-Alorsjesuissûrequetuferaisattentionàtoi,rétorquaKyliequi,àprésent,bluffaitvraiment.
LessourcilsdeFrederickasefroncèrent.
-Surtoutlorsqu'unefemellesentqu'uneautrefaitdesavancesàsonmâle.
–Parcequetuasencoredumalàretenirtonhomme?
Kylieréprimasapeur.
L'ordanslesyeuxdeFrederickaétinceladavantage.
-Quelleestcetteodeur?
Frederickalevalenez.
Kylien'osapasjeteruncoupd'œilaucoussinquicachaitSocks.
-Aucuneidée,maissiellet'incommode,laporteestjustederrièretoi.
–Çasentunpeu...jenesaispas,lelion,peut-être?
Frederickaarquasonsourcilgauche.Kylienecillapas.
–Jemedoutaisbienquec'étaittoi!
–Moiquiquoi?
LesouriredeFrederickasetransformaenunrictusmoqueur.Puisellereculadequelquespasetsevautradanslecanapéensoupirantd'aise,commesielleavaitl'intentiond'yresterquelquetemps.
Lebruitducanapésoussonpoidsfutrapidementsuivid'undemi-sifflementetd'undemi-miaulement.Lecoussintomba,etunequeuenoireetblancheseredressad'uncoup.Frederickaseretournajusteàtempspourprendrelejetenpleineface.
Asixmètresdelà,Kylies'étaitbouchélenezàcausedelapuanteur,maiselleneputs'empêcherdesourire.
Leloup-garouhurlaetplongeasurl'animal.SiSockss'étaithabituéàsoncôtémouffette,iln'avaitmanifestementpasoubliésesréflexesdefélin.Ildécolladucanapéenmode«chateffrayé».Sonbondissementprojetaàterrelalampequireposaitsurlatablecontiguë.
S'essuyantlesyeuxavecsespaumes,Fredericka,toutenbraillant,seprécipitaàlapoursuitedeSocks.L'animal,désormaisperchésurlefauteuilrembourré,réagitenconséquenceetrebonditdemuren
murpourtenterdesauversapeau.
L'idéedecequeleloup-garoupouvaitfaireàsonchatavaitlancéKylieàsestrousses.Deschaisesenboiss'écrasèrentparterre,lefouràmicro-ondesvolaàtraverslapièce,lebureauetl'ordinateurfaillirenttomber,etquelquesassiettesquitramaientsurlebarsefracassèrentàcôtédeschaises.Toustroissecoururentaprèsàtouteallureendécrivantuncercle:unchatontransforméenmouffette,unloup-garouetunesurnaturellenonidentifiablesepourchassaientdanslesalon,chacunpour-suivantsesobjectifsrespectifs.
Socks:vivre.
Fredericka:tuer.
Kylie:protéger.
Malheureusement,Socksnefaisaitpaslepoidsfaceauloup-garouencolère,etenquelquessecondes,Frederickaeutcoincél'animalprèsdufrigo.Unhurlementemplitlebungalow.Unepousséed'adrénalineparcourutKyliequandFrederickafonçasurlapauvrebête.
Justeavantqueleloup-garounedonneuncoupdepatteàSocks,Kylies'accrochaàsesavant-bras.EllesoulevaFrederickaenl'air,latraî-
naverslaported'entréeetlajetadehors.
Elleatterritàdeuxmètresduporchedansunfracasterrible.Sesyeux,àprésentorvifethorrifiés,fixèrentKylie.Leloup-garouseremitàquatrepattes,genouxployés,s'agitad'avantenarrière,commes'ils'échauffait,prêtàbondir.
Kylienebronchapas.
Elleinspira.Expira.
Elleattendaitlasuite.
-Connasse!grondaFrederickaenjetantsatêteenarrière.
-Faisdumalàmonchat,ettuverrasquejepeuxêtre-plusqueça!
LavoixdeKylieétaitaussianimalequecelleduloup-garou.Puis,brusquementeffrayée,pasàcausedeFrederickamaisdecequ'ellepourraitfairesilafillel'attaquaitdenouveau,Kyliereculaetclaqualaported'entrée.L'impactfittremblertoutlebungalow.
Acetinstantprécis,uneprésencefroideenvahitlapièce.
Delacompagnie.Super.
Lebungalowempestaitlamouffette,unloup-garouhyperénervél'attendaitdehors,etvoilàquel'espritpassaitluifairecoucou.
Cinqminutesplustard,Kylie,dosauréfrigérateur,respiraitparlaboucheafinquel'odeurâcreneluidonnepasdehaut-le-cœur,etessayaitdesecalmer,toutcommesamouffette,terrorisée.PeuaprèsqueKyliefutrentrée,Socksétaitgrimpésursajambeetavaitenfouisonpetitmuseaupointusoussonaisselle.Kyliesedemandasicelan'étaitpassafaçonàluitantd'échapperàl'odeurambiantequedesecacher.
Lefantômefaisaitlescentpasdansleséjourminuscule,commes'ilréfléchissait.Kylieleregardadécriredescercles,avantderemarquersatenue.
-Pourquoiportez-vousunebloused'hôpital?s'enquit-elle,maisl'espritneréponditpas.
Quandlamortedisparut,lesoulagementenvahitlajeunefille.Ellefermalesyeuxettâchadesesouvenirducalmequ'elleavaittrouvéauxcascadesetqueluiavaitinspirétoutecettesituation«Quelqu'unquetuaimesvabientôtmourir.»
Puislaportedubungalows'ouvritd'uncoup.PensantqueçapourraitdenouveauêtreFredericka,Kyliesetendit,puissedétenditquandellevitMirandaetHoliday.
-Tuvasbien?demandaladirectrice.
Kylieopina,etSocks,quipercevaitunenouvelleagitation,seblottitencoreplussousl'aisselledesamaîtresse.MirandaetHolidaysebouchèrentlenezet,yeuxécarquillés,passèrentenrevuelebungalowsacca-gé.
-Ques'est-ilpassé?s'exclamaHoliday.
«Frederickaestpassée»,faillitrépondreKylie,maiselleseretint.
Ellen'avaitjamaiscaftéetnecomptaitpascommencer.
-Socksaeupeur.
Cen'étaitpastoutàfaitunmensonge.Holiday,lamaintoujourscolléesurlenez,regardaKylieenplissantlesyeux.
–JesaisqueFrederickaétaitlà.
Savoixressortaitétoufféederrièresapaume.
–Elletel'adit?fitKylie.
–Ellen'apaseuàlefaire,ajoutaMiranda.Nousl'avonssentiequandelleestpasserdevantlebureau.
-Ques'est-ilpasse?
Holidayavaitrépétésaquestionderrièresesdoigts.Lasorcièreapprochad'unpas.
-Elleétaitfollefurieuse,expliqua-t-elle,del'humourdanslavoix.
Plusfollequefurieuse.Socksluiapisséauvisage?
Elleritetfronçalenezàcausedel'infection,puisagitalesmainscommepourexécuteruntourdemagie.
LorsqueKylieinspiradenouveau,ellenesentitpluslapuanteur.
-Merci,dit-elleàMiranda,étonnéequesacolocataireaitfaitdisparaîtrelerelentsanscommettredegaffe.
-Derien!réponditcelle-ci,plutôtfière.Supprimerlesodeurs,c'estdugâteau!Acquisenmêmetempsquel'apprentissagedelapropreté!
Holidaybaissasamain.
–Miranda,puis-jeavoiruneminuteseuleavecKylie?
Mirandarouladesyeux.
-Pourquoitoutlemondemechassetoujours?
Ellepartitdanssachambred'unpasfurieux,maisadressaunsourireàKylieavantdefermerlaporte.HolidaycroisaleregarddeKylie.
-Alors,ques'est-ilpassé?
Frederickaestjustevenuemevoirpourmerappelerqu'elleavaitdéjàessayédemetuerenmettantunliondansmachambre,etqu'unefois,ceneseraitpeut-êtrepassuffisant.
CommeKylienerépondaitpas,ladirectriceladévisageaavecmé-
fiance.
-Monboulot,ici,c'estdemontreràtoutlemondequenouspouvonstousnousentendresansincident.(Ellesoupira.)J'aiacceptéqu'ellerevienneparceque...jesaisqu'ellen'anullepartailleursoùaller.J'aipeurqu'ellesefasseentraînerdansungang.Maissiellecherchelesen-nuis,Kylie,jeluiindiquerailaporte.
KyliesavaitqueHolidaypensaitcequ'elledisait,etelleappréciaitinfinimentsaloyauté.Silatentationdeluiavouerlavéritébouillonnaitenelle,elledécidadefairepreuvedeloyautéàsontour.Ellesavaitqu'ilétaitimportantpourHolidaydesoustrairechaquecampeuraucôtéobscurdumondesurnaturel.MêmeFredericka.
Elleignoraitsicelavalaitlecoupdesauverleloup-garouousic'étaitmêmepossible.Maisellenetenaitpasàêtreal'originedesonrenvoi.Deplus,ellenevoulaitpasqueHolidaysoitobligéederésoudresesproblèmes.ElleavaituneimagementaledelafaçondontelleavaitréussiàficherFrederickaàlaporte.Peut-être,justepeut-être,était-ellecapabledeprendresoind'elle.
Grattantbienfortsonchatontoujoursterroriséderrièrel'oreille,Kyliesevoulutrassurante:
-Cen'estpasgrave.Socksn'aimepasFredericka,etFrederickan'aimepasSocks.Iln'yapaseudeblessé.Pourtant...fitunepetitevoixenKylie,maisellel'ignora.)Jesuissûrequenousfinironspararrangercela.
QuandKylielevalesyeux,elleremarquaDellaàcôtédeladirectricesurlepasdelaporte,quiarticulaitsilencieusement:«Menteuse.»
HolidayregardaDella,puisdenouveauKylie.
-Tuenessûre?
Kylieacquiesça.Çaressemblaitmoinsàunmensonge.
HolidayétreignitKylie,puiss'enalla.
Mirandasortitdesachambre,etKylieposaSocksparterrepourremettredel'ordre.MirandaetDellaenfirentautant.
-Vousn'êtespasobligéesdem'aider!lançaKylie.
–Arrête!ditMiranda,etellescontinuèrentàredresserleschaises.
Dellareposalefouràmicro-ondessurlecomptoir,lerebrancha,etquandlalumières'alluma,lança:
–Commeneuf!
Unefoislechaoseffacé,elless'assirenttoutesàlatabledelacuisine.
-Bien,ditMiranda.Donne-nouslesdétails,sansoublierlescrous-tillants!Etparlà,j'entendsquandmissLoup-Garoutes'estfaitfairepipiàlafigure.Quelquechosemeditqueceseramapartiepréférée!Zutalors!Jepariequetuesmêmesupercontentequej'aietransforméSocksenmouffette,pasvrai?
Kyliesecaladanssachaiseetleurracontatoutel'histoire,ycomprisqueFrederickaavaitparlédeslettresdeLucasàDereketqu'elleavaitàmoitiéreconnuavoirmisleliondanslachambredeKylie.
-Maispourquoitun'asrienditàHoliday?demandaMiranda.
CommeKylieneréagitpastoutdesuite,Dellas'interposa:
-Parcequ'elleestbientropgentille.
-Cen'estpasça,réponditKylie.(Ellesemorditlalèvre.)Bon,d'accord,enpartie,oui.Maisc'estpourHolidayquejem'inquiète,paspourFredericka.Deplus,jeveuxm'enoccupertouteseule.
-Bon,ça,jelerespecte,ditDellaencroisantlesbrassursapoitrine.
Etilyaceproverbequidit:«Gardezvosamisprèsdevous,maisgardezvosennemisencoreplusprès.»
Mirandafronçalessourcils.
-Frederickaestencoreplusméchantequ'unserpentàsonnette.Tuessûrequetuserasàlahauteur?
-Entoutcas,moi,jesuistoujourspartantepourbotterunpetitculdeloup-garou!proposaDella.
L'émotionenvahitlagorgedeKylieetelleeutdumalàdéglutir.
-Lucasestarrivé,luiaussi?demandaKyliequirevitladouleurdanslesyeuxdeDerek.
-Pasencore,réponditDella.J'aientenduFrederickadirequ'ildé-
barqueraitdemain.
Kyliebattitdespaupières,espérantcontenirsessanglots.Puisellesesouvintdesesrêvesetqu'ilseraitdifficiled'affronterLucas.
Mirandasepencha.
-TucroisqueDerekdésiraitsérieusementrompre?
-Iln'apascasséavecelle,lacorrigeaDellad'untondur.Ilsnesortaientpasensemble.
Maisçaauraitpuêtrelecas,songeaKylie,etdeuxlarmess'échappèrentalors.Elleseleva.
-Merci,lesfilles.Maisje...jeveuxjuste...
-Tuestoujoursmallunée?demandaDella.
-Oui,réponditKylie.
Sonregardseposasurlenumérodetéléphonedesesgrands-parents.Elleétaitmêmetropdésespéréepours'enoccuperpourl'instant.
Demain.Elleserenditdanssachambre,s'enfermaets'allongeasursonlit.
EllevenaitdefermerlesyeuxquandelleentenditMirandasoupirer.
Unsoupirqu'ellen'auraitpasdûpercevoirderrièresaporteclose.
–Tucroisquec'estunloup-garou?demandaMiranda.
Kylieattrapaunoreilleretsecouvritlatête,maislaréponsedeDellafiltratoutdemêmeàtraverslamousseetatteignitsesoreillessupersoniques.
-Peut-être,réponditDella.Maisjeneluientiendraipasrigueurpourautant.C'estleloup-garouleplusgentilquiaitjamaisexisté!
-Moinonplus,ditMiranda.Touslesloups-garousnesontpasmauvais.Maisbon,jen'enaijamaisfréquentéaucunnonplus!
Super,songeaKylie.Sesamiessemblaientpersuadéesqu'elleétaitcondamnéeàunevieoùelleenchaîneraitlesméchanteshumeursethur-leraitàlalune.Elletâchades'imaginercequeceseraitdesetransformerenloup.PuiselleserappelaqueFrederickal'attendraitenretenantsonsouffledeloup,pouravoirl'occasiondeluirendrelamonnaiedesapièce
-àconditionqu'ellesetransforme!
PuisellerevitDerekluiannoncerqu'ilnevoulaitpasqu'ellesoitunloup-garouparcequ'ellepartageraitcelaavecLucas.Était-celaraisondesonéloignement?Pourquoifallait-ilquelaviesoitsidifficile?
Kylierestadanssachambredurantlesheuressuivantes.Sentantunetempêteémotionnellefairefureurenelle,elleessayadepenseràtoutcequipourraitenatténuerl'effet.Ellefitunpetitsomme,dormitmêmeàpoingsfermés,maisseréveillalorsquelatempératuretombadanslapièce.Ellecherchalefantômedesyeux,maisl'espritnesematé-
rialisapas.SesouvenantdesonapparitionaprèsledépartdeFredericka,Kyliedemanda:
-Tuasquelquechoseàdire?
Sademandevibradanslefroidpaisibledelapièce.Kylienes'étaitpasattendueàobteniruneréponse,maisposerlaquestion,c'étaitsonjob.Elleregardafixementleplafondetsursautalorsquequelquechoses'écrasaparterre.Elleseretournaetconstataquesonportableétaittombédesatabledenuit.Quandelleleramassa,elleentenditquelqu'unenligne.
-Allô?
EllereconnutlavoixdeSara.
-Salut,ditKylie.
-Quoideneuf?demandaSara.
Kylieseblottitsouslacouettepourseprotégerdufroid.
-Rien.Tum'asappelée?
-Non,c'esttoi.
-Oh.(Kyliejetauncoupd'œilàsonportable.)Montéléphoneesttombédelatabledenuitetiladûcomposertonnumérotoutseul.
-Ah.
L'embarrasrésonnaencoreplusfortdanslavoixdeSara.
-T'esoù?demandaKylie,histoirededissiperlesilencegêné,etparcequeraccrocherauraitététropgrossier.
Aprèstout,ellenepouvaitpasdirecequiluipassaitparlatête,dustyle:«Hé,tusaisquoi?Jeviensdeflanqueràlaportedemonbungalowunloup-garouquiaessayédetuermonchatquiestdevenuunemouffette,etcesoir,jepourraisbienmetransformerenloup-garou.»
Justealors,elleserenditcomptequ'elletenaitSarapourresponsabledeladistancequis'étaitinstauréedansleurrelation,prétendantquesonamieavaitchangé.Hum...quiavaitdoncsubileplusgrandchangement?
-AucentrecommercialavecTina,réponditSara,d'unevoixétrangementtendue.
-Tina?répétaKylie,quiespéraitmontrerdel'intérêtpourlaviedesonamie.
-TinaDalton,ellevientd'emménager.
-Elleestsympa?
Était-ellelanouvellemeilleurecopinedeSara?Saragloussa.
-Pasvraiment,maissonfranginestcanon!
-Hum!lataquinaKylie.Heureusementquejen'aipasdefrère,sinonjecroiraisquetoutescesannées,c'étaitjusteluiquit'intéressait!
Sararit,etKylieaussi.Lagênedisparutquelquepeu.
–C'estbizarrequetuaiesappelé,repritSara.Jepensaisjustementàtoi.Tutesouviensquandnousavionstreizeans,quetuasfaitcesaltoarrièreetquetunousasfaittombertouteslesdeuxdutrampoline?Nosmèresnousontemmenéesauxurgencesparcequ'ellescroyaientquetuavaislebrascassé,etmoi,j'avaisunœufsurlatête.
-Oui,qu'est-cequit'afaitpenseràça?
-Va,savoir...réponditSaraaveclamêmevoixtendue.
Kylies'allongeasurlecoussin.
-Tutrouvaislemédecinmignon.
-Ill'était,acquiesçaSara.(Elleavaitl'airdenouveaunormal.)Debeauxgossesaucamp?
-Oui.
Kyliepritunebonneinspiration,etquandellerelâchacetteboufféed'air,celle-cisortitsouslaformed'unbrouillard.Étrange.Elleavaitcrul'espritparti,maisnon,ilserapprochait.
–Tuessortiavecl'und'eux?demandaSara.
LecœurdeKylieseserra.
–Plusoumoins,mais...ona...rompu.
Ilarompu,plutôt.
UnfrissonparcourutledosdeKyliequicherchadenouveaulefantômedesyeux.Ilnes'étaittoujourspasmatérialisé,maissonfroidglacialavaitenvahilapièce.
-Tropnul!lançaSara,tandisqu'enbruitdefondKylieentenditquelqu'uncrierlenomdesonamie.Nequittepasuneseconde.
Silencetotal,commesisonamieavaitrecouvertlemicro.MaislesoreillesdeKyliereconnurentsonsouffle.Saraavait-ellesimplementbougélamainouétait-ceunenouvelleperformancedesonouïesupersonique?Kyliel'ignorait.Ellenevoyaittoujourspascommenttoutecettehistoiredesuperouïefonctionnait.Elleallaitetvenait.Commesaforce.
-Non,jenemeserspasdemamutuelle.(LavoixdeSaraenvahitlaligne.)Jepaieenespèces.Biensûrquemamèreestaucourant!Écou-tez,lemédecinvamerecevoirounon?
Kylieserenfrognaquandellecompritquesonamieluiavaitracontédesbobards.Ellen'étaitpasaucentrecommercial.Lesraisonsdesonmensongelataraudèrent.
Était-elleàcourtdepilule?Oucroyait-ellequ'elleétaitdenouveauenceinte?Resserrantsonétreintesurletéléphone,Kylieserappelaalorscombienellesétaientdifférentestouteslesdeux.Commec'étaittristequ'ellesnepuissentrienpartager-nilesloups-garousnilesexe.
-Kylie,ditSara,ilfautquej'yaille.
-OK,salut.
Kyliereposasonportablesursatabledenuit.Quandellelevalesyeux,lefantômeétaitassisaupieddesonlit,affichantunetristesseincroyable.Kyliesemitàparler,maisl'espritdisparut.
-Super,marmonna-t-elle.Communiqueraveclesesprits,c'estpresqueaussidurquecommuniqueravecdevieillescopines!
A23h30,KylieserenditaufeudecampencompagniedeDellaetdeMiranda.Soncœursegonfladepeuràl'idéedecequisepasseraitcesoir,maisellerefusaitdelelaisserparaître.Biensûr,Dellasavaittrèsbiencequ'elleressentait,carellenecessaitdescruterKylie,rempliedecompassion.
Àlaminuteoùtouteslestroistraversèrentlaclairière,KylieremarquaDerekaumilieud'ungroupedequatreautresFae.Illuijetauncoupd'oeil.Lapleineluneoffraitsuffisammentdelumièrepourqu'ellepuissedistinguerunetendreinquiétudedanssesyeux.
Pasdedoute,ilpouvaitliresapeur.Elles'arrêtaetmarmonnaàDellaetMirandadecontinueretdelalaisserparleràDerek.Sesdeuxcolocatairess'enallèrent.
KylieattenditqueDerekvienneluiproposersoncontactréconfortant,justepourfairedisparaîtrelafrayeurdanssoncœur.Elleaccepteraitvolontiersunpeudesoncalme,sansparlerdesontoucher.Sonregardcroisalesien,maisaulieudelarejoindre,Derekreposalesyeuxsursoncerclede
copains.Ellecompritalorscommentceseraitentreeuxdé-
sormais.
Al'évidence,êtrejusteamissignifiaitplusdebaisersnidecontacts.
LepremierinstinctdeKyliefutdelesupplierdecessercesidioties.
Sondeuxième,denerienfaire.Lacolèreétoufaitunepartiedesapeur.
MêmesiellesavaitqueDerekavaitenpartieraison-audébut,ilétaitvraiquelaconfusiondesessentimentspourLucasl'avaitempêchéedesortiraveclui-,neluifaisait-ilpassuffisammentconfiancepoursedouterqu'elleneletromperaitjamais?Sonmanqued'assurancelarendaitvraimentfurieuse.Vraiment.
Certes,sonagressivitéirrépressibledeloup-garouétaitpeut-êtreàl'originedecettefureur,maispourelle,çanechangeaitrien.Etunefoisdeplus,êtrefurieuse,c'étaitmieuxqu'êtreblessée,mieuxencorequ'avoirpeur.AlorselleseraccrochaàlacolèreetespéraqueDereklalirait.Elleserapprochamêmedavantage,pourmieuxluiendonnerl'occasion.
Ellecompritquecelaavaitmarchélorsqu'ilseretournaetquesesyeuxvertscroisèrentlessiens.Ellenecillapas,n'essayapasdesedé-
tourner,voulants'assurerqu'ilavaitlutoutesacolère.Unfroncementdesourcils,etiltournalestalons,souhaitantprobablements'éloignerdequiconquesavaitliresessentiments.Siellefuttentéedelesuivreetdel'enveloppersoustoutessesémotions,ellen'enfitrien.
Va-t'en.
Sapoitrineseserraalorsqueladouleurétouffaitlacolère.
Souviens-toi,cen'estpasmoiquit'aiplaqué.
Respirantunboncoup,elleregardaautourd'elleetremarquauneautreâmeesseuléequisemblaitpresqueaussimalheureusequ'elle.Perry,toutseul,adosséàunarbre,regardaitMirandapapoterallègrementavecungroupedegarçons-dontl'unétaitKevin.Sachantquepeinepartagéeestdivisée,KylieallarejoindrePerry.
Celui-cigrognaquandelles'approchadelui.
–Quoi?Tuvasencoremedirecombienellem'aime?
-Pasdutout,réponditKylie.Jeviensd'arriveràlaconclusionquetoutcequiconcernelesexeopposédevraitêtreproscritetconsidérécommeillégal.
Perrylascrutaavecsesyeuxnoisette.
-Del'eaudanslegaz?
–Ouais.
Ilsoupira.
-Ondevraitpeut-êtresortirensembleetdonnerunebonneleçonàcertains!
-Danstesrêves.
-Mêmepas.(Ilserembrunit.)Laseulefillequiapparaîtdansmesrêvescesjours-ciesttropoccupéeàflirteravectoutlemondepourneserait-cequemedirebonjour.
KylieregardaPerry,bouchebée.
-Tuesgonflé!
D'oùsortait-ilqueMirandadevraitluiadresserlaparolealorsquec'étaitluiquil'avaitplaquée?CommeDerek.
Avantqu'ellenepuisseluidonnersonavis,Luis,leloup-garouenchef,demandal'attentiongénérale.LacolèredeKylieenversPerryetDerekdisparutpourlaisserplaceàlapeur.
Soncœurbattaitlachamade.Ellesentitlesrayonsdelalunesurellecommesic'étaitlesoleil.Sapeaulapiquaitmême,etelledutfairetoutsonpossiblepournepasfixerl'immenseorbitedanslecieletluihurlerd'arrêter.
–Cen'estpasaussiflippantquetulecrois,ditPerry.
Kyliecroisasonregard.
-Toutlemondesaitcequim'arrive?
-Plusoumoins.(Sesyeux,maintenantbleuvif,l'examinèrent.)Cen'estpasgrave.
Ilsserapprochèrentdulieudelacérémonie.EllelevalesyeuxsurPerryetluifutreconnaissantedel'inquiétudesincèrequ'iléprouvaitpourelle.
–Jenepensaispasquelesmétamorphesetlesloups-garousseressemblaient.
-Nousnesommespaspareils,rétorqua-t-il.Maisnousnoustrans-formons,nousaussi,etj'aipassébeaucoupdetempsàenparleraveclesautres.Ilsrépètenttouslamêmechose:«Paslapeined'enfairetoutunplat.C'estcommeunecrampemusculaire.»
Ellesemorditl'intérieurdelajoueetrevitLucasluiservirlamêmedescription.Malheureusement,ellen'avaitjamaisaimélescrampesmusculaires.Unmillierdequestionssemirentàs'agiterdanssatête.
Pourquoin'avait-ellepastrouvéplusderéponses?Ellesentitsoncœurs'arrêter,redémarrer,puisvoletercommeunpapillonprisaupiègeRavalantsapeur,KyliecherchaFrederickadanslafoule.
-Est-cequejevaissavoirquijesuis?demanda-t-elleàPerry.
Sespoumonsétaienttroptenduspourrespirer,mêmesiellenevoyaitpasFredericka.
-Biensûrqueoui.
LeregarddePerryseposaderrièrel'épauledeKylie.Celle-ciredoutaitqu'ilvoieFrederickaderrièreelle.
-Tuvasbien?chuchotalavoixréconfortantedeHolidayàsonoreille.
KylieseretournajusteaumomentoùladirectricefaisaitsigneàPerrydepoursuivresonchemin.
Kyliesepenchaet,lavoixentrecoupée,avoualavérité:
–Jesuismortedetrouille.Jenesuispasprêtepourcela.
Unnouveaubesoindepleurerluipiqualesyeux.
-Çaira.Jenecroismêmepasque...(Holidaynefinitpassaphrase.
Maisellemitunemainsurl'épauledeKylieet,enmajeurepartie,sapaniquedisparut.)Viens,jeresteraiàtescôtés.
Ellesrejoignirentlafouleetformèrentunautrecercle,unpeucommelorsdelacérémoniedesvampires.Luissetenaitaumilieu,uncrânedanssesmains.Pasd'unhomme,maisplutôtd'unloup.Illesouleva.Lecrânesemblaitcapterleclairdeluneetétinceler.Luissemitàraconterl'histoiredupremierloup-garou,puisàparlerdesmultiplesdonsdesonespèce.MaisKylieneparvenaitpasàécouter.Rienn'allait.Sonregardseposabrusquementsurlalune,etelleputjurervoirl'hommedanslecercleargentéluifaireunclind'œil.
Puiselleconstataquedenombreuxcampeursdisparaissaient.Lesloups-garous.Ellejetauncoupd'œilàHoliday,desinterrogationspleinlesyeux.
-Laplupartpréfèrentnepassemétamorphoserenpublic,expliqua-t-elle.
Kylieneleurenvoulaitpas.Ellenonplusnelesouhaitaitpas.Sesvêtementstomberaient-ils?Verrait-onlespoilspoussersursapeau?
Saseulepenséefutdecourir,maisLuissetut,etlebruitquisortitdesabouchefutuncrideterreurabsolue.Enbruitdefond,Kylieperçutcequiressemblaitàdeshurlements,tandisquelesautres,àleurtour,setransformaient.L'airsebloquadenouveaudanssagorge.Sespiedsétaientclouésausol.Ellenevoulaitpasentendrecela,nevoulaitpaslevoir,maiscommeunaccidentsurleborddelaroute,elleneréussissaitpasàdétournerlesyeux.
Luistomba,ledosvoûté,etlesbruits-mi-grognements,mi-gémissements-seprolongèrent.Kylieregardasoncorpssetordrecommeaucuncorpshumainnepouvaitsecontorsionner.Ilarqualecousiloinquel'onauraitditqu'ilallaitsebriser.Samâchoiregrandit,sesjouess'allongèrent,etàlaplaceduvisagedujeunehomme,unmuseaudeloupapparut.Puisdespoils.
LecœurdeKylietressauta.Ellesemitàavoirlachairdepoule.Sonestomacsenoua.
Ohnon!Illuiarrivaitquelquechose!
Kylieeutl'impressionquedel'eaupétillantecoulaitdanssesveines.
EllevitLuis,àprésentintégralementloup,détalerdanslesbois.
Puistoutlemondesetournaverselle
L'observa.
Attendit.
ElleregardaHoliday.
-J'aibesoin...d'êtreseule.
Elles'enalla,sanscourir.Ellenevoulaitpasattirerdavantagel'attentionsurelle,maisellemarchavite,decraintequedesbruitsdeterreurnesemettentàsortirdesagorgeàtoutmoment.
Elleparvintdanslesboisavantquelebesoindecourirnelasubmerge.Elleavançaitàunevitesseincroyable,esquivaitdesarbres,sautaitpar-dessusdessouchesetpassaitsousdesbranches.Combiendetempscourut-elle?Ellel'ignorait.Maisàboutdesouffleetd'énergie,ellefinitpars'effondrer,les
musclestétanisés.
Toujourshorsd'haleine,elleregardafixementsesmains.Elletouchasonvisagepours'assurerqu'ellen'avaitpascommencéàsetransformer.
Rien.Pasdechangement.Ellefermalesyeuxettâchadefairedisparaîtrecettesensationdechairdepoule.
Alors,ellel'entendit.Ungrognementbas,lourddemenaces.
Elleouvritlesyeuxetvitleloupavancerverselle.Blancavecquelquestachesgrises,sesyeuxétincelantd'unorvif.Seslèvresseretroussèrent,exposantdesdentsacérées.Cen'étaitpasunloupordinaire.
C'étaitunloup-garou.
Kylieessayadeseredresser,maissesmusclestremblantsrefusèrentd'obéir.Leloupsemblaremarquersafaiblesse,saposturedevintplusagressive.Lespoilsrêchesdesondossehérissèrent,etlorsquelajeunefilleleregardadanslesyeux,ellecomprit:c'étaitFredericka.Legrognementduloup-garous'intensifia,puisellechargea.
Kylietrouvalaforcedeseleverd'unbond,prêteàcourir,quandunautreloup,encoreplusgros,s'invitaentredeuxarbres.Frederickas'arrê-
ta.Kyliepensad'abordquelesdeuxbêtesallaientl'attaquer.Maislesecondloup,grisfoncé,auxyeuxquibrillaientd'unorplusclair,surgitcommel'éclairetgrognacontreceluiquiapprochait.
Kylieentenditlesgrognementsdesadversairesetlesvittouslesdeuxconverger.Elleentenditunclaquementdedents,puis,estimantqu'elleavaitlàl'occasiondes'enfuir,ellefilaàtraversbois.Ellecourut,pasaussivitequeprécédemment,carellen'avaitplusd'énergie,maiselleseforçaàavanceretnes'arrêtapasavantd'arriveràsonbungalow.
Elles'effondrasurlesmarchesduporcheettentaderetrouversonsouffle.Quandelleregardaverslesbois,ellevitunepaired'yeuxorclairquilafixaient.Lorsqu'elleputenfinabsorberdel'oxygène,ellecompritalors.Elleignoraitcommentellelesavait,maiscelaluivintavecunetelleclartéqu'ellenelemitpasendoute.
Lucasestderetour.
Lelendemainmatin,Kylieeutdroitàsonréveilquotidienparunebaissedetempératuredanssachambre.Ellegrommela,seretournaetfoudroyaleréveilduregard;ellenevoulaitpascroirequec'étaitl'aube.
Maissi.4h59.L'espritétaitpileàl'heure.
C'étaitinjuste.Etpasuniquementparcequ'ellenesouhaitaitpasencoreaffronterLucas.Nevenait-ellepasdeposersatêtesurl'oreiller?
Ellen'avaitjamaisvutroisheurespasseraussivite-ilétait2heureslorsqu'elles'étaitécrouléesur
sonlit.
QuandKylies'étaitruéedanssonbungalowaprèsavoirvuLucas,elleétaittombéesurHolidayquil'attendaitpours'assurerquetoutallaitbien.DellaetMirandapatientaientavecelle,attabléesdanslacuisine,l'airsombre.Sesdeuxcolocatairesavaientparuchoquéesquandelleétaitarrivée.Pasdedoute,ellespensaientsérieusementqu'elles'étaittransforméeenloup-garou.MaisHolidayn'avaitpaseul'airaussisurpris.
Aprèsyavoirréfléchi,Kylienepouvaits'empêcherdesemontrerméfiante.Holidayluicachait-ellequelquechose?ElleadoraitHoliday,maissafoidanscesidiotiesdedécouvertedesoi,dansl'idéequel'ondoivetrouversespropresréponsestouteseule,toutcelacommençaitàluitapersurlesnerfs.
Lefroidquiemplissaitlapiècelaramenaauprésent.
-Tudoislasauver.
Enparlantdetapersurlesnerfs...
Kyliegrommela.Lefantômeétaitpostéaupieddesonlit.L'odeurdesangsucréel'agressaavantqu'elleconstatequelamorteavaitrevêtusarobeensanglantée.L'espritcroisasonregardets'agrippaleventre,commesurlepointdevomir.
-Situveuxvomir,lançaKylie,çatedérangeraitdet'éloigner?
Lebruitfroidetinsensibledesaproprevoixlafrappacommeunegifleenpleinefigure.
-Jesuisdésolée,murmura-t-elle.Je...jeveuxjustecomprendre,etc'estfrustrantdenepasyarriver.
Lefantômeposaunemainsurlespiedsdelajeunefille.Lefroidglacialserépanditàtraverslacouette.
-Tuaslapossibilitédel'arrêter.S'ilteplaît,arrête-le.
-Arrêterquoi?Çaadéjàcommencé?demandaKylie,lapoitrineserrée.
Quelqu'unqu'elleaimaitsouffrait-ildéjà?KidnappéettorturéparlesFrèresdesang?Oupireencore?
-Zutalors,réponds-moi!criaKylie.Ouaumoins,donne-moiunevisionpourquejepuissecomprendre.Mêmesiçamefichelatrouille,fais-le!
Lavisiondesfunéraillesnevoulaittoujoursriendire.
Lefantômedisparut,ainsiquelafroideurdesoncontact.MaisKyliesentitensuitedespicotementsdechaleurserépandredepuissestendonsjusqu'àsesorteilsetdesvoûtesplantairesàseschevilles.Ellecollaunemainsursespieds.Ellen'avaitjamaisressenticelaauparavantenpré-
sencedeDaniel.Était-cecensésignifierquelquechose?
Lafrustrationmontaenelle,maislebruitdel'eauquitombaitencascadeenvahitsatête.Étaient-celesangesdelamortquivoulaientluidirequetoutiraitbien?
LetéléphonedeKyliebipa.Elleavaitdesmessages.Trois:undudé-
tective,undeSaraetundesamère.
Sesouvenantdelapeurqu'ilpuissesepasserquelquechose,etsemoquantbiendel'heure,Kyliecomposalenumérodesamère.
Plustard,à8heurescematin-là,Kyliedéposasonplateaudepetitdéjeunersurlatableets'assitàcôtédeDellaetMiranda.Délibérément,ellesegardabienderegarderautourd'elledepeurdelevoir.Oudelesvoir.Ellen'étaitpasplusimpatientederencontrerDerekqueLucas.LesoinqueDerekavaitmisàl'esquiverlaveilleausoirluifaisaitencoremal.Oh!Ellesavaitbienqu'ellel'avaitfuidurantcesquelquessemainespassées,maisleschosesétaientdifférentes.Ellenel'avaitpasévitéparcequ'ellenevoulaitpasêtreaveclui,maisparcequ'elledésiraittropêtreaveclui.
Encontemplantsesœufsbaveux,àpeuprèsaussiappétissantsqu'unanimalécrasé,Kylieserappelalaconversationavecsamère.Franchement,ellenesavaitpassicelle-ciavaitcruàsonspeech:«J'aifaituncauchemaretjen'avaispasvul'heure.»Maisquandelleluiavaitavouéqu'elleaussiavaitfaitdesmauvaisrêves,Kylien'avaitpus'empêcherdesedemandersic'étaitàcausedel'effacement.Samèreavait-ellerêvédecequ'elleavaitvuàShadowFalls?
D'unseulcoup,Kyliesentitleduvetdesanuquesehérisser.Sansmêmeregarderderrièreelle,ellecompritquequelqu'unnelaquittaitpasdesyeux.Incapablederésister,ellejetauncoupd'œilderrièresonépaule.Elleauraitdûs'endouter.
Fredericka.
Kylieseretourna.Sonregardseposaàl'autreboutdelapièce,etellesesurpritàfixerDerek.Lesyeuxdujeunehommeexprimaientdel'inquiétude,del'affection,maispassuffisammentpourqu'ildécidedelarejoindre.Nepouvait-ilpassentircombienKylieavaitbesoindelui?
Ellesedétourna,maisfutpriseaupiègededeuxyeuxbleus.Demagnifiquesyeuxbleusquilaramenèrentenenfance,quandelleessayaitdetrouverdeséléphantscachésparmilesnuages.
Lucasjetaunregardàlaporte,puishochalatête,commes'illuidemandaitdevenirleretrouverdehors.
Kylies'armadecourage.
Elles'emparadesafourchetteetempiladelanourrituredanssabouche,commesielleavaittropfaimpours'enaller.Ehoui,ellepréfé-
raitencoreavalerdesanimauxécrasésfroids,desoeufsbrouillésbaveux,plutôtquesortirdiscuteravecLucas.Enclair,ellen'étaitpasprêteàl'affronter,niluinisesrêves.EtpuissortirdeceréfectoirepourretrouverLucasferaitsansaucundoutedumalàDerek.Ellenevoulaitpasleblesser.Peuimportaitqu'ilsemoquebien,lui,delafairesouffrir.
Aprèslecoursdedessin,Kylierentrapasserdeuxcoupsdefildanssonbungalow.Assiseaubureau,elleattrapalasourisdel'ordinateurpourmettrelamainsurlenumérodesesgrands-parents.Elles'étaitdemandéquiappelerenpremier:ledétectiveousesgrands-parents.Elleavaitchoisicesderniers.Maisrienàfaire,ellenevoyaitpascequ'elleallaitleurdire.Comments'yprenait-onpourannonceràdespersonnesquel'onétaitleurpetite-filleperduedevuedepuislongtemps,maispascomplètement,caronsavait,enl'occurrence,queleurdéfuntfilsavaitétéadopté?
Ohoui,ceseraitsimple!
Lorsquel'ordinateurseréveilla,l'écranaffichaunelisted'accidentsdelaroutesurvenusàSpringville.ChezDella.LapoitrinedeKylies'alourditquandelles'aperçutquesonamienesavaittoujourspascequ'elleavaitpufabriqueraucoursdesatransformation.
Ellejetauncoupd'oeilàlaportedelachambreferméedeDella.Ellerentraitsouventfairelasiesteaubungalowaprèsledéjeuner.
Ouvrantuneautrefenêtre,KyliecherchalescoordonnéesdeKentB.
BrightenàGladlock,auTexas.Sanssavoircequ'elleallaitdire,ellecomposalenuméroavantdeperdrecourage.
Aprèstroissonneries,unrépondeurs'enclencha«Bonjour,vousêtesbienchezKentetBeckyBrighten.Nousnesommespaslàpourlemoment,maisvouspouveznouslaisser...»Lavoixcontinua.
Ilsétaientencoreenvie.
LecœurdeKyliefitunbonddanssapoitrine.Unbipsurlaligne.
Sedécider.Laisserunmessage?Nepasenlaisser?Elleraccrocha.
Dixinspirationsettrentesecondesplustard,elleappelaledétective.
Encoreunrépondeur.Cettefois,ellelaissaunmessage,l'informantqu'elleavaittrouvélenumérodesparentsadoptifsdeDaniel.
Tâchantdesefaireàl'éventualitéderencontrerlesBrightenenchairetenos,Kylieserenditcomptequ'ellevoulaitaussifaireleurconnaissancepourdesraisonsautresqueretrouversimplementlesparentsbiologiquesdeDaniel.Ceseraitbiend'ensavoirplussursonpère.
Ellefermalafenêtresurl'écranetuneautreapparut.Ils'agissaitdedeuxarticlesdejournauxsurdeuxaccidentsdelaroutedifférents,dontchacunavaitfaitdesvictimes.
Kyliesemitàlire.L'undesarticlesportaitsurunhommed'unepetitecinquantained'années,etl'autre...LecœurdeKylieseserra.Unefemmeetsonbébédesixmois.
CommentDellapouvait-ellecroirequ'elleavaitfaitunechosepareille?
Uncoupsurlaporteretentitdanslebungalowetlapaniqueenvahitsapoitrine.Était-ceLucas?Ou
encoreFredericka?Kyliepassadenouveaulapièceenrevue,espérantqueSocksallaitsecacher.Onfrappaplusfort.
-Kylie?
LavoixgravedeBurnettrésonna.
Sachantqu'ilpouvaitl'entendre,Kylierépondit:
–Entrez.
Ilsedirigeaverslatabledelacuisine.Elles'inquiétaimmédiatementdelaraisondesaprésence.Iln'étaitsûrementpasrevenupouressayerdeluisoutirerd'autresinformationssurHoliday.Sic'étaitlecas,ilseraitdéçu.
Illuidésignaunechaised'unsignedetête.
-Jepeuxm'asseoir?
-Oui.(Puis,incapabledes'enempêcher,ellelâcha:)Sic'estausujetdeHoliday,je...
Illevalamain.
-Cen'estpasausujetde...Holiday.(Ilserenfrogna.)Bienquejedoiveadmettrequejen'arrivetoujourspasàlacomprendre.
-Peut-êtrequesiSelynnn'étaitpaslà...
Kyliesetutquandelles'aperçutqu'ellerecommençait.
-Selynnesticisurordredel'URF,jenepouvaisdoncpaslarenvoyer.Maisdèsaujourd'hui,elles'enva.
SiKylien'avaitpasvuleloup-garoudepuisl'incidentdulac,elleavaitentendudirequ'ellesetrouvaitencoreàShadowFalls.Quelqu'unavaitdéclaréqu'elleétaitlààcausedel'incidentaveclevampireescroc.
Siellepartait,celasignifiait-ilqu'ilsavaientattrapé...
–Ils'estpasséquelquechose?Vousl'avezarrêté?
Ellepensaauxdeuxfillesquiavaientétéassassinées,etcettevisionlaissadesmarquesdouloureusesdanssoncœur.Burnettsecalasursachaise.
-C'estcequejesuisvenutedire.Jeviensd'apprendrequeleconseildesvampiresaarrêtélecoupable.Ilsvont...gérerlasituation.
-Commentça,«gérer»?
-Ilsvontlagérer.
–Yaura-t-ilunprocès...ouautrechosedecegenre?
Kyliedevrait-elletémoigner?
Burnettlaregardadroitdanslesyeuxcommes'ilsesouvenaitdelapromessefaite,quecetypeneresteraitpasimpuni.
-Pasunvraiprocès.Leconseildesvampiresdécideraengros,desadestinée,mais...ilsm'ontassuréqu'ilsneprenaientpasl'assassinatdesnormauxàlalégère.
Kyliepréféraitnepaspenseràsondestin.Celarisqueraitd'atténuerlesoulagementdesavoirqu'ellenedevraitplusjamaisaffrontercevampireescroc.Maisjusqu'àquelpointpouvait-elleêtresoulagée?Cetincidentavait-ilunrapportaveclamiseengardedufantôme?Quelqu'unqu'elleaimaitétait-ilencoreendanger?
Elleregardafixementsesmains,pouressayerdedigérerl'informationetdemettredel'ordredanssesquestions.Lorsqu'ellelevalesyeux,ellevitceuxdeBurnettrivéssurl'écrandel'ordinateur.
–Qu'est-cequec'est?demanda-t-ild'unevoixsinistre.
Commeellenetenaitpasàcequ'ilsoupçonneDellad'uncrimeaussihorrible,ellepritlasourisetfermalafenêtre.
-Rien.
Troptard.Elleserappelaqu'ilpouvaitdevinerquandellementait.
SonregardsereposasurceluideKylie.
-Kylie,nefaispasça.
-Quoi?demanda-t-elle,sanstropsavoircequ'ilpensait.
-Dis-moiquetunecherchespasderenseignementssurdesaccidentsdevoitureetdesincidents«coderouge».
Coderouge.Kyliesesouvintquec'étaitainsiquel'URFqualifiaitunaccidentdelaroutemontédetoutespiècespourdissimulerunemortimputableàunsurnaturel.Ellereposalesyeuxsurl'écranvide.
-Alors...l'undecesaccidentsétaituncoderouge?
Peut-êtrepourcouvrirunmeurtrecommisparunvampire?CommeDellaavaitcraintquecelasesoitproduitaucoursdesatransformation?
Burnetttournalatêteetlascruta.Illutenelle:
-Sicen'estpastoiquicherchesdesrenseignements,alorsquiest-ce
?
Oh,mince!Quedire?Ellenepouvaitpasmentir,illedevinerait.
-Della?demanda-t-il.
-Non.
Kyliementitdenouveau,sansréfléchir.Ilfermalesyeux.
-Jevousenprie,ditKylie,sansmêmesavoirpourquoiellelesup-pliait.
Sesyeuxfoncéss'ouvrirentetillaregarda.
-Ellen'auraitpaspufaireça,reprit-elle.C'estquelqu'undebien.
BurnettjetaunregardendirectiondelachambredeDella.Ilposaunemainsurl'épauledeKylieetlaserraaffectueusement,puispartitsansrienajouter.
Deuxsecondesaprèssondépart,Dellasortitdelachambre.DeslarmesdeculpabilitébrillaientdanslesyeuxdeKylie.
-C'estbon,ditDella,maiselleavaitl'airterrorisée.J'allaisluienparlerdetoutefaçon.
Elletournalestalons,commepourtrouverBurnett.
-Tun'auraispaspufaireça!lançaKylie.
Dellaregardaderrièresonépaule.Deslarmesilluminaientsesyeux.
-J'espèrequetuasraison.
Kylie,rongéederemords,restaassiseunedemi-heuresansbouger.
Siellen'avaitpasétéentraindelirelesarticlesquandBurnettétaitarrivé,celaneseseraitpasproduit.Alorsellecompritqu'ellenepouvaitpascontinueràsetournerlespouces.Elledevaitagir.
Ellesortitdubungalow,courutdetoutessesforcesjusqu'aubureauoùelleespéraittombersurBurnettetDella.
Commetoutlemondesetrouvaitencoursouenréunion,lesentierétaitdésert.Kylien'étaitpasalléebienloinlorsqu'ellelasentit-cettesensationd'êtreobservée-,maisDellaoccupaitbientropsoncœuretsonespritpourqu'ellepenseàautrechose.
Kylieétaitparvenueàl'entréeducheminquandelleremarqualavoituredeBurnett,etDellaàl'intérieur,quisortaitduparking.
-Non.
-C'estbon,ditHolidayderrièreelle.
Kylieseretourna,etparcequel'inquiétudequ'elleressentaitétaitaussigravéesurlevisagedeladirectrice,ellecompritquecelle-ciavaitétéinforméedesévénements.
-C'estmafaute.
Laculpabilitéenvahitsespoumons;elleavaitdumalàrespirer.
Holidaylaconduisitdanslebureauoùellelaserradanssesbras.
-C'estbon,répéta-t-elleentransmettantunevaguedecalmeàlajeunefille.
-Oùl'emmène-t-il?
Kylieravalaunebouled'émotion.
-Danslesbureauxdel'URFpourpasserdestests.ADNetmarquesdemorsures.
-Donc,l'undesaccidentsétaituncoderouge?demandaKylie.
-Lesdeux,avouaHoliday.Kylieeutl'impressionquesoncœurserepliaitsurlui-même.
-Toutvabien?demandaunevoixmasculinesurlepasdelaporte.
Lucassetenaitsurleseuil,del'inquiétudepleinlesyeux.
-Toutvabien.
Holidayluifitsignedesortir.Ilnebougeapas.
-Tuvasbien?demanda-t-ilàKylie,commes'ilavaitbesoindel'entendredesabouche.
Ellen'avaitpasencoreparléàLucasdepuissonretour,etpouruneraisonquelconque,sonlarynxrefusaitdefonctionner.Hocherlatêtefuttoutcequ'elleréussitàfaire.Ils'éloigna,laissantuneinquiétudesincèredanssonsillage.
HolidayentraînaKylieverslecanapé,oùelless'assirent.
-Çaira,net'inquiètepas.
Elleposaunemaindansledosdelajeunefilleetluitransmitunechaleurréconfortante.
Maisl'imagedeDella,leregardapeuré,envahitl'espritdeKylie.
Dellaetlapeurnefaisaientpasbonménage.Dellaétaitforte,audacieuseetbientropgentillepourfairedumalàquiconque.
-Ellen'yestpourrien,confiaKylieàHoliday.C'estridiculedeluiinfligercestests.
-Dellaytenait.Elleabesoindesavoir.
-Maisellen'yestpourrien!répétaKyliequis'aperçutqueHolidayn'avaitpasditqu'elleétaitd'accordavecelle.
-C'estcequenousespérons,Kylie.Maissiellel'afait,ilyadescir-constancesatténuantes.Elleétaitenpleinemétamorphose.L'URFfermeralesyeux,j'ensuissûre.
LesparolesdeHolidayfirenttressaillirKylieintérieurement.Ellenesavaitpascequil'embêtaitleplus-quesonamiepuissecroireDellacapabledecela,ouquedenouveauxvampirespuissenttuerdeshumainsinnocentssansêtretenuspourresponsables.
HolidayappelaKylietroisheuresplustardpourluiannoncerleretourdeDella.Elleluidonnal'autorisationainsiqu'àMirandadeprendrelerestedel'après-midipourl'attendre.
Lesfilless'assirentàlatabledelacuisineetprirentleurmalenpatience.KyliefittournerunCocalightentresesmains.Mirandanebougeamêmepas.
-Ellen'apasfaitça...necessaitderépéterKylie.Commentpeuvent-ilscroirequecesoitpossible?
Mirandagrommela,commesilalitaniedesonamielafatiguait.
-Nousnevivonspasdanslemêmemondequeceluidanslequeltuvivaisjusqu'àprésent.Ici,ilsepassedestasdechoses.Etpascool,enplus.Desadolescentesmeurent.Deschatssefonttransformerenmouffettes.Desloups-garousentrentdanstonbungalowpouressayerdetetuer.Etquandunvampireconnaîtsapremièremétamorphose,ilpeut...
fairedestrucsqu'ilneferaitpass'ilavaittoutesatête.
-Tulacroiscoupable!l'accusaKylie.
-Jenesaispas.Maissic'étaitlecas,ceneseraitpassafauteetjenecesseraispasdel'aimer.Ettoinonplus,Kylie,tunedevraispas!Elleferaitn'importequoipourtoi.Situluitournaisledos,çalatuerait!
DeslarmesemplirentlesyeuxdeKylieàl'idéemêmequeDellapuisseavoircommisquelquechosedesiterrible.Maisaufondd'elle,ellesavait,mêmesic'étaitvrai,qu'elleneluitourneraitpasledos.
Dixminutesplustard,Della,lesyeuxrouges,entradanslebungalowetselaissatombersurunechaise.
-Lesmarquesdemorsuresn'étaientpaslesmiennes.Lestracesdedoigtsnonplus.
Unsourires'étalasurlevisagedeKylieetdanssoncœur.
-Jetel'avaisdit!
DeslarmescoulèrentdesyeuxfoncésdeDellaetruisselèrentsursesjouespâles.
–Ilscroientquec'estChanquil'afait.
MirandalaissaallersonregarddeDellaàKylie.
-QuiestChan?
–Moncousin,luiexpliquaDella,quisemoquaitbiendegarderlesecret,désormais.Ilm'aaidéeàmetransformer.Iln'étaitpasobligé,maisill'afait.
-Oh!fitMiranda.
-Maintenant,ilsveulentquejedécouvres'ill'afait,poursuivitDella.
Quejetrouveclandestinementlapreuvedesaculpabilité.(Ellehoqueta.)Maislui,ilétaitlàpourmoiquandtoutlemondemetournaitledos,etvoilàquejedois...
-Refuse,suggéraKylie.
-Onneditpasnonàl'URF,réponditDellaquirespiraunboncoup.
Deplus...ilsm'ontmontrélesphotos.(Lechagrinenvahitsesyeuxsombres.)Ilyavaitunbébé.C'étaithorrible.SiChanestvraimentresponsable,ilfautl'arrêteravantqu'ilnerecommenceavecquelqu'un
d'autre.Jenecroispasquejepourraismeregarderenfacesijelaissaiscegenredechoseseproduire.
Cettenuit-là,Kylieassistaàuneréunionobligatoireparcequel'onavaitdenouveautouchéausystèmedesécurité.SelonBurnett,l'alarmeavaitétécoupée-ilignoraitsic'étaitparquelqu'undel'intérieuroudel'extérieur,maisilétaitbiendéterminéàledécouvrir.
Kyliesedemandasicesentimentd'êtreobservéecoïncidaitavecladésactivationdusystèmedesécurité.Parcequemaintenantquel'alarmeétaitsoussurveillance,elleneressentaitrien,àpartlasensationd'êtreplusensécurité.
Aprèslaréunion,elleétaitrentréeaubungalowtouteseuleetmontaitlapremièremarchelorsqu'unbruitlafitsursauter.
N'avait-ellepasdéclaréqu'ellesesentaitplusensécurité?Soncœurbattitlachamadeetelleseretourna.EllepensaimmédiatementàFredericka.
-Pendantcombiendetempscrois-tupouvoirm'éviter?demandaLucasensautantsurleperron.
Kylieserapprochalégèrementdel'ampouleau-dessusdelaporteoùdesinsectesbourdonnaient,etregardasamontre.
-Visiblementpasplusdedouzeheures,répondit-elleenconstatantqu'ilétait21heuresexactement.
Toutàl'heure,quandellel'avaitcroiséaubureau,ellesefaisaittropdesoucipourDellapoursepréoccuperdeLucasetdeseshistoiresderêve.Maispascesoir.Ellesortitdelalumière,enespérantqu'ilneverraitpaslagênecolorersesjoues.
-Alorscommeça,tureconnaisquetumefuyais?
L'humourimprégnaitsavoixgrave.Unhumourqu'ellen'appréciapas.Ellecroisasonregardavantdedétournerlesyeux.
-Jelenieraisbien,maistunemecroiraispas.
Évitertoutcequimemetmalàl'aise,c'estmaspécialité.
Immédiatement,elleserappelaavoiravouéàHolidayquebraversonpèreluiavaitvraimentfaitdubien.Était-cetropd'espérerqu'uneconfrontationavecLucasproduiraitlemêmeeffet?
Unautrecoupd'œilàlaportedubungalow,etellecompritqu'ellen'avaitpaslechoix.Elledevaitl'affronteretenfinirunebonnefoispourtoutes.
-Donc,situasl'intentiondelenier,puis-jeespérerquetum'enexpliqueraslaraison?
Kylielevadenouveaulesyeux,etsiellevoulaitplusquetoutcroirequ'iln'étaitpasaucourantdesesrêves,elleenfutincapable.Àl'évidence,elleétaitbienplusdouéepourl'évitementquepourledéni.
-Parceque,répondit-elle.
-Parcequequoi?
Ilserapprocha,etsonodeur,richeetboisée,imprégnal'air.
-J'aiplusieursraisons.
-D'accord.
Ilattrapaleboutd'unemècheblondequ'ilfrottaentresesdoigts.
–Donne-les-moi.
Kyliereculad'unpas.
-Telesdonner?Ettepriverduplaisirdelestrouvertoutseul?
Elleavaitvouluquesesparolesleblessent,maiselleavaitdûratersoncoupparcequ'ilricana.
Ellefronçalessourcils.Sabellehumeurs'évanouit.
-OK,d'abord,jediraisquetucommencesàterendrecomptedecertainsdetesdons.L'effractionderêve,parexemple?
Kylierougit,mais,cettefois,ellenedétournapaslesyeux.
-Maintenantquejelecomprends,çaneseraplusunproblème.
Ellepriapourquecesoitvrai.HolidayavaitaffirméqueKylielemaîtriseraitdeplusenplus.Elleentendaitsûrementparlàqu'ellearriveraitàlecanaliserdéfinitivement.Siseulementellepouvaitavoirraison!
Lucaslascruta.
-C'estdommage.
Sontonétaitredevenuséducteur.
Kylieregardadenouveauverslaporte.Elleavaitditcequ'elleavaitàdire.Quandelletouchalapoignée,illuipritlebras.Soncontactn'étaitpasbrutal,paslemoinsdumonde.Ilétaittendreetluidonnaàréfléchir.
Elleavaitpasséunejournéepourrieetsesouvenaitencorequ'ilavaiteul'airsincèrementinquietpourelledanslebureau.
-Accorde-moiquelquesminutes.
Ellecontinuaàfixerlaporte,parfaitementconscientequ'ilgardaitlamainsursonbras.Tellementconscientequesoncontactluiprocuradesfrissonsd'euphorie.
–Alorsquellessontlesautresraisons?s'enquit-il.Commeelleneré-
pondaitpas,ilpoursuivit:)Pourquoies-tusiencolèrecontremoi,Kylie?Etneleniepas,jenesuispeut-êtrepascapabledeliretesémotions...commecertains...maisjelevoisdanstesyeux.
Kylieneluidemandapasàquiilfaisaitallusion.IlavaitdûentendreparlerdeDerek.Tantmieux,songea-t-elle.Maistoutcelaappartenaitaupassé.Derekyavaitmisunterme.
Sonétreinteseresserralégèrementsursonbras.
-Dis-moicequit'énerve,afinquenouspuissionsallerau-delàdetoutça.
Elleavaitunseulmotsurleboutdelalangue:Fredericka.Maisreconnaîtrequeleurromancel'agaçaitrevenaitàadmettrequ'ellel'aimaitbien,commeunpetitcopain.Ellerefusaitdel'avoueràLucas.Etàelleaussi.Etcen'étaitmêmepaslavérité.Elleétaitpaumée,voilàtout.
-Jesuisfatiguée.
Elleserisquaàleregarder.Sesyeuxbleusétaientplusclairsàlalueurdoréeduporche.Ilavaitencoresamainsursonbrasetsemitàcaressersapeauavecsonpouce.
-Tuasbienreçumeslettres?
-Oui.
-Cesontlesrêvesquetuasfaitsquit'onténervéeou...parcequejen'aipas...
–Jesais.C'étaitmoi,pastoi.
Elleretirasonbras.
Ilarqualessourcils,commes'ilréfléchissait.
-Cen'étaitpasquetoi,avoua-t-il,commesicelaluicoûtaitcherdel'avouer.Paslepremierrêve.Je...
Commeilhésitait,ellepritlerelais.
-Alorscommeça,c'étaittoi?Tuesentrédansmonrêve?
-Non,jenepossèdepascedon.Maisquandtuesvenuedanslemien,lapremièrefois,jerêvaisdéjàdetoi.(Ilhaussalesépaules,commepourenfairetomberunpeudeculpabilité.)Audébut,jen'avaispascomprisquetuétaisvraimentlà.Pastantquecen'étaitpasdevenuaussivivantetréel.Etplustard,jen'airienditparcequej'avaisdevinéquetun'avaispasréalisécequis'étaitpassé.Àconditionquecesoitcelaquit'énerve.J'auraisprobablementdûymettreunterme,mais...c'étaitunrêve.Etjenevoulaispasl'arrêter...
Mêmesielledevaitluireconnaîtrelemérited'êtrehonnête,ellen'enétaitpasmoinsénervée.Ilauraitdûl'arrêter.Ou,dumoins,leluidirepourqu'ellenereviennepasladeuxièmefois.Maisbon,ellenesavaitpascommentelleauraitréagis'illeluiavaitavouéàcemoment-là.Ils'étaitpassébeaucoupd'événements,cesdernièressemaines.Elleavaitacceptécertaineschosesentre-tempsqu'ellen'auraitalorssûrementpasacceptées.
-Ledeuxièmerêve,enrevanche,toiseuleenétaisàl'origine.
Sessourcilss'arquèrentcommesicettepenséeluifaisaitplaisir.
Priseaudépourvuparl'étincellebleuedanssesyeux,Kylieluilançalapremièrechosequiluivintàl'esprit:
-JepariequetanteStellarêvaitaussideTomSelleck.
Lucasdevintconfus.
–Quoi?TomSelleck?
LagêneenvahitlapoitrinedeKylie.Avait-ellevraimentditcela?
-Cequej'essaiedetefairecomprendre,c'estquejenecroispasqueçasereproduira.Alorsoublions,OK?
-Pourquoiçanerecommenceraitpas?(Sonregards'alourditetilrapprochasonvisagedequelquescentimètresdusien.)Ilestévidentqueturessenslamêmechosepourmoique...
-QuetoipourFredericka?
Elleauraitbienvoulurattrapersaquestionenpleinvolavantqu'ellen'arriveauxoreillesdugarçon.
LefrontdeLucasseplissaetilsepenchaenarrièresursestalons.
-C'estdoncçaquit'énerve!
Elleneleniapas.Pasparcequ'ellenelesouhaitaitpas,maisparcequ'ellesevoyaitmalretirercequ'ellevenaitdedire.
-Écoute,Frederickaetmoi...
-Çan'aaucuneimportance.
-Pourmoi,si.Jenel'aijamaistouchéependantnotreabsence.Pasuneseulefois.
-Peuimporte,parceque...cequevousêtesl'unpourl'autre,oucequevousfaites,çavousregarde.Parcequetoietmoi...noussommesjusteamis.
-Nouspourrionsdevenirplus,répliqua-t-il.Nouslesommesdéjà,j'ail'impression.
-Non.
Kylielefixadroitdanslesyeux,dansl'espoirdeluifairecomprendrequ'elleétaitsincère.
Ilplaçaunemèchederrièrel'oreilledelajeunefilleetsonpouceeffleurasajoue.
-Ladernièrefois,quandnousétionssousleporche,tum'asinvitéàentrer,etjepensequecen'étaitpaspourquenousrestionsamis.
Elleserevitl'implorer,désirant...bienplusquesaseulecompagnie.
Maisc'étaitavant-avantquesessentimentspourDereks'intensifient.
EllepritlamaindeLucasetl'éloignadesonvisage.
-Maistuasrefusé.Ettuavaisraison.
-Tulecroissincèrement?
Ilrepliatendrementsesdoigtssursamain.
Oui,ellelecroyait,parcequ'ils'étaitenfuiavecFredericka.
-Ellem'asuivi,Kylie.Jeneluiaipasdemandédevenir.Jel'auraisbienrenvoyéechezelle,maisilsetrouvequej'avaisbesoind'elle.
Kylietâchadesedégager,maissonétreinteseresserra.
-Quandjedisaisquej'avaisbesoind'elle,cen'étaitpas...cequetucrois.Jesuispartipouraiderquelqu'un.(Ilmarquaunepause.)Jenetel'aipasprécisédansleslettres,parcequesiHolidayl'avait
appris,elleauraitfaituneattaque.J'aiunedemi-sœur.Elleaétéenrôléedansungang.Jedevaisl'enfairesortir,Kylie.Elleaappelépourmedemandersijepouvaisluidonneruncoupdemainilyaquelquesmois,maisjenel'aipasfaitparcequej'auraisdûaffrontermonpère.Sicelas'estpassé,c'étaitmafaute,etjedevaisluidonnercecoupdemain.PuisFrederickam'aaidé.
Kyliepenchalatêteenarrière.
–Ellet'aaidé?Elleaessayédemetuer!
Ilsecoualatête.
-Ellenet'auraitpastuéelanuitdernière.
C'étaitdonclui.Ellel'avaitbiencompris,maisl'entendreleluiconfirmerrendaitleschosesplusréelles.
-Ellevoulaitjustetefairepeur,poursuivit-il.Ellenet'aimepas,parcequ'ellesaitcequej'éprouvepourtoi.
-Tuasdûtebattrecontreellepourqu'ellenem'attaquepas.
-Çaneveutriendire.C'estcequenousfaisonsquandnoussommestransformés.
–Maishiersoir,cen'étaitpaslapremièrefoisqu'ellem'attaquait.
Elleavaitmisunliondansmachambreavanttondépart.
Ils'assombrit.
-Elleavaitfaitquoi?
-Elleavaitmisunliondansmachambre.Delaréserveanimalière.
SiDerekn'avaitpasétélà,jeseraissûrementmorte.
L'incrédulitéenvahitlevisagedeLucas.
-Ellen'auraitjamaisfaitunechosepareille!
Kylieretirasamaind'uncoupsec.Elleneparvenaitpasàcroirequ'ildéfendaitFredericka.Maispourquoiétait-ceincroyable?Ilavaitreconnucoucheravecelle.Puisils'étaitenfuiavecelle.
Ilpassaunemaindanssescheveux.
-Ellen'estpascommeça,Kylie.jesaisqu'elleestdure,mais...tunelaconnaispascommemoi.
-Tuasraison.Jenelaconnaispascommetoi.Etcommevousaveztantdechosesencommuntouslesdeux,pourquoinevas-tupaslavoirtoutdesuitepour...resteravecelle?
-Cen'estpasavecellequejeveuxêtre.(Sesparolesétaientlaco-niques.)Maisavectoi.Depuis...la
premièreminuteoùjet'aivue.
Kyliefermalesyeuxetsecoualatête.Toutcelaallaitbeaucouptropvite.Elles'étaitenfinfaiteàsondépart,etvoilàqu'ilrevenaitbouleversersavie.
-Dis-moiquetunel'aspasressenti,murmura-t-il.Dis-moiquetun'aspasressentinotrelienlapremièrefoisquenousnoussommesrencontrés.
Ellel'avaitressenti,maiselleavaitcinqans.Ellecroisadenouveausonregard.
-Jenesaispasquoipenser,Lucas.Tuesentraindemedirequ'iln'yarienentreFrederickaettoi,mais,manifestement,ellead'autresidéesentête.Tudevraispeut-êtremettreleschosesaupointavecelleavantd'envisagerdecommencerquelquechoseavecmoi.
Soncœurseserraquandelles'aperçutqu'engros,Derekluiavaitdéclarélamêmechose.
-Àt'entendre,ondiraitquejen'aipasdéjàessayédelefaire.
Ellehaussalesépaules.
-Mavieesthypercompliquéeencemoment.Situavaisétélàcesdernièressemaines,tulesaurais.Donc,pourl'instant,nouspouvonsêtreamis.Riendeplus.
Kylieentenditdesvoixsurlesentier.Quandellelevalesyeux,Derekpassadevantelleavecdescopains.Ilneregardamêmepasdanssadirection.Ellepensaitquec'étaitparcequ'illesavaitdéjàvus.Etavaitimaginélepire.
Laculpabilitél'envahit,maisellerepoussacetteémotion,espérantqueDerekn'aitpasétéassezprèspourlaressentir,Ellen'avaitrienfaitdemal.Retenantsonsouffle,elleobservalegroupedegarçonss'éloigner,puisdisparaîtredesavue.
Quandelleseretourna,Lucaslascrutait.
-C'estlui,laraison?C'estsérieux,vousdeux?
-Çan'aaucuneimportance.Toietmoi,noussommesseulementamis,Lucas.Seulementamis.
Elleouvritlaporte.Justeaprèsl'avoirrefermée,ellel'entenditdire:
-Passijepeuxtefairechangerd'avis,KylieGalen!
Lelendemainmatin,Dellaassistaitàunritueletneseprésenteraitpasaupetitdéjeuner.Mirandaannonçaqu'ellelezapperait,elleaussi.
Kylieavaitlesentimentquelasorcièremanigançaitquelquechose.Elleessayaitprobablementd'inverserlesortjetésurSocks.Kylieavaitfaillil'interroger,maiselleavaitluttécontrelesommeildurantlaplusgrossepartiedelanuit,depeurdesombrerdansunrêveavecLucas,etellen'avaitpaslaforced'entamerunelongueconversationsurd'éventuellesinversionsdesort.
Quandelleentra,seule,dansleréfectoire,Kyliesentittouslesregardssurelleetcompritqu'ilsagitaientleurssourcilscommedesfouspourdécouvrirlaconfigurationdesoncerveau.Aprèss'êtreserviedepâ-
tisseriesfourréesetdefruits,ellehésitaetcherchauneplaceaufonddelasalle.Aujourd'hui,toutlemondeavaitchoisidedéjeuneraveclessiens.CommeKylien'appartenaitàaucuneespèce,oudumoinsignoraitàquelgenreelleappartenait,ellesedirigeaversunetablelibre.
Ellesedemandaitpourquoiilétaitsidifficilededéjeunertouteseule.Elledevraitavoirplusd'amour-propreetnepaslaisserquelquechosed'aussibêtelamettremalàl'aise.Maisreconnaîtrequec'étaitidiotnechangeaitpascequ'elleressentait.Elleregardafixementsapâtisserietoutenessayantdenepasavoirl'airaussipathétiqueextérieurementqu'intérieurement.
Enentendantdesriresfamiliers,Kylielevalesyeuxetvitlatabledesfées,hilares.Ellessemblaienttoutesheureusesauseindeleurpetitcercled'amies,tranquilles.Toutes,saufDerek.Sesyeuxétaientemplisdedouleur.Maisqu'était-ellecenséefaire?Ellen'étaitpasresponsable.
Lui,si.Etelleavaitlesentimentbiennetquesielleallaitlevoir,ils'éloi-gnerait.Celaluiferaittropmal.
Ellemorditdanssapâtisserie.C'étaitsapréférée,àlaframboiseetaufromagefrais,maiselleygoûtaàpeine.Elleavalauneautrebouchéeinsipideeteutl'impressionquetoutlemondeladévisageaitdanslasalle.
Onneparlaitplusquedesanouvelleconfigurationcérébralechangeante.
Toutàcoup,unplateauatterritsurlatableàcôtéd'elle.Pensantquec'étaitDella,rentréeplustôtdesacérémoniematinale,ellesoupiraun«
merci»,puisseretourna,toutsourire.
PasdeDella.
Lucassourit.
-Mercipourquoi?
-Rien,répondit-elle,etellefaillitluidemanderdes'enaller.
Oh,etpuiszut!Neluiavait-ellepasditqu'ilsétaientamis?Ellenevoyaitdoncpaspourquoiilnepourraitpass'asseoiràtableavecelle.Enfin,àpartuncertainloup-garouquivoudraitlatuerpourcettemêmeraison.
L'humourétinceladanslesyeuxbleusdeLucas.
-Tuasdelaconfiture.
Ilpassaundoigtsursalèvre.Puisilfourraledoigtdanssabouche.
–C'estpourcelaquel'onainventélesserviettes,dit-elleenenattra-pantuneetenessuyantsoigneusementseslèvresquilapicotaient.
Ilgloussa.
PersuadéequeDerekdevaitlaregarder,Kylieposalesyeuxsursatable.Ilétaitparti.Cequisignifiaitqu'illesavaitvusetqu'ils'étaitenfui.
Super.Elleculpabilisauneseconde,puiss'énerva.Ellenesetrouveraitpasdanscettesituations'ilétaitvenus'asseoiràcôtéd'elle.
Respirantprofondément,elleattrapasonverredelaitetenbutunelonguegorgée.Puisellejetauncoupd'œilàLucasquilaregardait.
-Tuestrèsbelle,lança-t-il.
Ellerouladesyeuxetreposasonverre.
-Justeamis,insista-t-elle.
-OK.Maisçanet'empêchepasd'êtremagnifique.(Sonsourires'élargit.)Mêmeavecunemoustache.(Illuitendituneservietteengloussant.Puisilretrouvasonsérieux.)Burnettm'aparlédecequiétaitarrivéàDellaEst-cequeçaira?
-Jecrois.
Ellen'entrapasdanslesdétailsetn'évoquapasChannonplus.ElleignoraitcequeBurnettavaitracontéprécisèment,etmêmesiDellaétaitcenséeparlerdesincidents«coderouge»àquelqu'un.
-J'aiappriscequis'étaitpasséenville,puisavectamère,ajouta-t-il.Ondiraitqueçaaétéplutôtpourri,enmonabsence!
-Oui,plutôtpourri.
Ilpritunebouchéedesapâtisseriesanss'enmettrepartout,biensûr.
-J'aiaussientenduparlerdeceque...(L'humourbrilladanssesyeux.)tamouffetteavaitfaitàFredericka.Jesuissûrqu'ellel'avaitméri-té!
-Oui.
Était-cesafaçonàluidemontrerplusdeloyautéenversKyliequ'enversFredericka?Nonpasqu'ildûtchoisirentreellesdeux.KylieetLucasétaientjusteamis.Etsiseulementellecessaitdeserappelercommeçaavaitétéagréabledel'embrasser,ellecroyaitsincèrementqu'ilspourraientledevenir.
-Tesdernièressemainesn'ontpaseul'airsuper,nonplus.Tademi-sœur,çaira?
Ilopina.
-Jepensequeoui.Elleestchezdesamis.JedemanderaiàHolidaydel'inscrireici,àl'école.Tut'inscristoujours,hein?
Kyliedétachaunmorceaudegâteau.
–Jel'espère.Mamèrem'aassuréqu'elleyréfléchissait.
Imaginercequ'elledeviendraitsijamaissamèrerefusaitluinoual'estomac.Saplaceétaitici,aveclesautres.Ellepassalestablesenrevue,quiaccueillaientlesdifférentesfamillesdesurnaturels.Avecunpeudechance,elledécouvriraitbientôtàlaquelleelleappartenait.
«Nousnevivonspasdanslemêmemondequeceluidanslequeltuvivais.»
KylieentenditlesparolesdeMirandadelanuitprécédenterésonnerdanssatête.Non,cen'étaitpaslemêmemonde.Celui-ciétaitobscuretparfoistrèsdangereux,maisc'étaitdésormaislesien.
-Commentpuis-jearrêterça?demandaKylieàHoliday.
Epuiséeparsesnuitsblanches,elleselaissatombersurunechaiseenfacedubureaudeladirectrice.
–Jeneveuxplusdecesrêvesdébiles.
Holidaysecaladanssonsiègeetfitlamoue.
-Cedonesttropexceptionnelpourlequalifierde«débile».Ettunepeuxpasl'arrêter,justelemaîtriseravecunpeud'entraînement.
-D'accord,alorscommentpuis-jecontrôlercettesaleté?
Holidaygloussa.
-Tunet'esjamaissentieentrerdanslemondedesrêves?
-Tuveuxdire,voler?
-Oui,voler.
–Si,parfois,maisjenemeréveillepastantquejenesuispasdéjàdedans.
-Alors,voilàcequetuvasfaire:avantd'allertecoucher...
Holidayluiénuméraunesériedetechniquespours'entraîneràseréveillerd'unrêve.Celanegarantissaitpasqu'ellepuisselesmaîtriser,maisHolidayestimaitquec'étaitunpremierpas.
Ellesdiscutaientdufantômelorsqueleportabledeladirectricesonna.Ellejetauncoupd'oeilaunumérodel'appelant.Sesyeuxs'illuminèrent.
-Je...jedoisprendrecetappel.Tum'excusescinqminutes?
Kyliecommençaitàselever,maisHolidaybonditdesachaiseenpremieretsedirigeaverslaporte.
-Bonjour,monsieurEastman.
Ellerefermalaportederrièreelledansungrand«clac»,etKylieserassit,puisfermalesyeux.
-Oui,jesuisvraimentraviequevousexaminiezmaproposition.
LesparolesdeHolidayenvahirentlesoreillesdeKylie.Ellerouvritlesyeuxd'uncoup.Non,pasencorecetteouïesupersonique!
-VousnepouvezpassavoircommeShadowFallsabesoindequelqu'uncommevous.
Kylie,quinevoulaitpasespionner,collasesmainssursesoreilles.
-Oui,centmilledevraientfairel'affaire.
Kylieserenfrognaalorsquelavoixcontinuaitàsefaufilerentresespaumes.Puisellecompritcequecelasignifiait:HolidayavaittrouvéunautreinvestisseurpourShadowFalls,etdecefaitBurnettpartirait.
Uneétrangedouleurenvahitsapoitrine,lesentimentquetoutcelan'allaitpas.Maisellen'ypouvaitriendutout.
Auboutdequelquesminutes,elleentenditHolidaylanceràM.
Eastmanqu'ellelerecontacteraittrèsviteetluienverraitlespapiersàsigner.Quandelleraccrocha,Kyliesemitàréfléchir:devait-elleluiavouerqu'elleavaitentendusaconversationtéléphonique?
Delonguesminutess'écoulèrentetKylietiralaconclusionqu'ellen'avaitpasbesoindeleluidire.CommeHolidaynerevenaitpasdanslebureau,lajeunefilleallalatrouver
Danslapiècedufond,Holidayregardaitleterraindebasketparlafenêtre.LorsqueKylielarejoignit,elleremarquaqueBurnettfaisaitdespaniersavecungroupedegarçons.LeregarddeKylieseposabrusquementsurDerek,maisellesedoutaitbienquecen'étaitpasluiquiintri-guaitsonamie.Pasdedoute,ladirectriceéprouvaitdesregrets,d'immensesregrets,même,denepasavoiracceptél'offredeBurnett.
Justealors,Derekseretourna.Sesyeuxseposèrentsurlafenêtre,etKyliecompritqu'ill'avaitsentie.Ilnesouritpas,n'agitapaslamain.Ilretournaàsapartieetl'ignora.AlorsKyliepritunedécision.Trop,c'étaittrop.Dereketelledevaientparler.
Lelendemainmatin,Kylieseréveillarevigorée.Quandlefroidvintlafrapperàl'aube,elleavaitdormicinqheuresd'affilée.LesconseilsdeHolidaypourseréveilleravantquelesrêvesnecommencentavaientfonctionné.Elles'étaitréveilléedeuxfoisaveclasensationdevoler.Unefois,elleavaitmêmevuLucas,maiselleavaitpuseretireravantqu'ilnelavoie.Elleétaitsûrequ'ilnes'étaitmêmepasdoutédesaprésence.Oudumoins,ellel'espérait.
Remontantlacouettesursonmenton,elleregardaautourd'elle.Aucunfantômen'apparut,maislefroidrefusaitdes'enaller,etKyliecompritquel'espritaussi.Lorsquesontéléphonetombadelatabledenuit-
unefoisdeplus-,ellesesouvintqu'ils'étaitproduitlamêmechosel'autrejour.
–C'esttoiquifaisça?demanda-t-elleàl'esprit.Tuveuxmedirequelquechose?
Aucuneréponse.Elleattrapasonportableetsedemandasielleretrouveraitquelqu'unauboutdufil,maisellefutsoulagéedeconstaterqu'iln'yavaitpersonne.Puis,voyantsonavertisseurdemessagecligno-ter,ellesesouvintqu'ellen'avaitpaseffacésesanciensmessages.
Elleavaitdonnéaudétectivelesdernièresinformationsqu'elleavaittrouvéessursesgrands-parents.Ill'avaitassuréequ'ilessaieraitdecontacterlesBrighten.Maiscelan'avaitpasempêchéKyliedelesappelerdesoncôté.Elleavaitpasséunedouzainedecoupsdefill'après-mididelaveille,mais,chaquefois,elleétaittombéesurleurrépondeur.
Elleallaiteffacerlesmessagesquandelles'aperçutqu'elleenavaitundeSaraqu'ellen'avaitpasencoreécouté.Serappelantlesémotionsmitigéesqu'elleavaitressentieslorsdeleurdernièreconversation,ellereposaletéléphoneets'autorisaàremettrel'écoutedumessageàplustard.Deplus,elledevaitmettresonlaïusaupointpourfaireentendreraisonàDerek.Elleespéraitquesonplanfonctionnerait.
Kylie,àlarecherchedeChris,patientadansleréfectoireavantlepetitdéjeuner.
PourvuqueDereknesoitpasaveclui!pria-t-elle.
QuandelleremarquaChris,quiarrivaitencompagniedeJonathon,ellesedétendit.Commeilserapprochait,elleluifitsigne.Celui-ciditquelquechoseàJonathon,puisvintlarejoindre.Ellevitlacuriositéétincelerdanssesyeux.
Cen'étaitunsecretpourpersonne:Chris,l'undesvampiresenchef,seprenaitpourunsuperbeaugosse.EtKylielereconnaissait:avecsescheveuxblondsetsesyeuxclairs,sonlookdesurfeurcalifornienjouaitensafaveur.Etilétaitplutôtbienfait,enplus.Maiss'ilcroyaitqu'ellecraquaitpourlui,ilseraitdéçu.
–Oui?dit-ilensouriant.
Ellen'avaitpasbeaucoupréfléchiàlafaçond'aborderleschoses,alorsellelâchaspontanément:
-J'aibesoind'unservice.
Chrisétaitchargédel'animation«Uneheurepourfaireconnaissance»,aucoursdelaquelleonmélangeaitlesnomsdetouslescampeursdansunpotavantd'entirerunausortetdepasseruneheureaveccettepersonne.
-Quelgenre?
Sonregardseposabrusquementsursesseins.Ellefaillitleremettreàsaplace,maiscommeelleavaitbesoindelui,ellerenonça.
-Ilparaîtquesil'onveuts'assurerdetireruncertainnom,tupeuxarrangerleschoses.
-Oh.(Ileutl'airdéçu,cequiluiprouvaqu'ilavaitbiencruqu'ellel'avaitfaitvenirpourd'autresraisons.Maisilrecouvrarapidementsesesprits.)As-tuaussientendudire,qu'ilfallaitpayerunprixpourcela?
-Unepinte,c'estça?
-Ouais.
–Bien.JevaisprévenirHolidayquejedonnemonsang.
Ellecommençaàtournerlestalons,maisilluipritlebras.
-Tuasoubliédemepréciserquic'était.(Ilfronçalessourcils.)Laisse-moideviner:Lucas?
Kylieserembrunit.
–Derek.
CommeDerekn'étaitpaslàquandontiralesnoms,Kyliepartitlechercher.IldiscutaitavecSteveetLuisdansleréfectoire.Ilserenfrognalorsqu'elleseplantadevantlui.Durdur.Forçantunsourire,ellesepenchaetmurmura:
-Devinequoi?
Elleagitalemorceaudepapiersoussonnez.Derekditaurevoirauxgarçonsetluifitsignedelesuivre.Ilspassèrentdevantlafouleau-dehors.Kyliesedemandas'ilavaitprévudeserendreàleurendroitàeux,aurocher,maisils'arrêta.Sesyeuxvertslascrutèrent.
-Tuasbidouilléça?
–Bidouilléquoi?
Ellefeignitl'innocence.
Illuiretournalebras.Ellesavaitqu'ilcherchaitunpansement,ouunemarquedepiqûre,maissoncontactenvoyademinusculesdéchargesdouloureusesenelle,commeunepunition.
–Tuasachetémonnomavecdusang?
Illâchasonbras.
Ellecarralesépaules.
–Etalors?Tul'asbienfaitpourmoi.Deuxfois.
Unetelleémotionenvahitsesyeuxqu'elleeneutlesoufflecoupé.
-Ilfautqu'onparle,Derek.C'est...(Elleagitaunemainentreeux.)C'estnul.
Ilpassaunemaindanssescheveuxchâtains.
-Cequiestnul,c'estquejet'aime,alorsquetoi,tuenaimesunautre.
-Trèsbien!(Kyliesentitlacolèrelagagneretperditespoir.)Est-cequej'aimeLucas?Oui.Maispascommejet'aime,toi.
Ilsecoualatête.
-Tunepeuxpasmementir,Kylie.Jepeuxliredesémotions,etlorsquetuesaveclui,il...t'attire.
-OK.Jesuisprêteàavouerqu'ilmeplaît.Maisçaneveutriendire.
-Tuparles!
Ilfitminedes'enaller.Kylieluiattrapalebras.
–Tuesexactementpareil.
-Quoi?
Sesyeuxétincelaientdecolèreetdedouleur.
–Jet'aivumaterMirandaquandnousnagions.
–Jen'aipas...
-Si!
–C'estridicule.
Ilrecommençaàs'enaller.Kyliefaillitlelaisserpartirmaisellesesouvintqu'elledevaitunepinteetellevoulaitenavoirpoursonsang.
Ellelerattrapa.
-MêmePerrys'enestrenducompte,parcequ'iltalancéunregardnoir.
Ilcontinuaitsarouteetelleaussi.
-Est-cequej'aipétéunplombàcausedeça?Non,carjesaisquemêmesitul'astrouvéejolieenmaillotdebain,çanevoulaitpasdirequetunem'aimaispas.
Derekseretournaverselle.
-Cen'estpaslamêmechose.
-Commentça?Sijepouvaisliretesémotions,commetoi,lesmiennes,j'auraislududésirsexuel,clairement.
-Ouais...maisjesuisunmec.
LabouchedeKylies'ouvritengrand.
-Donc,seulslesgarçonspeuventêtreattirésparquelqu'un?
Arrête!Dansquelsièclevis-tu?
LesyeuxdeDerekseplissèrent.
-Cen'estpascequejevoulaisdire.
-Alorsquoi?
-Je...(Ilserralamâchoire.)Jenesaispas,maisc'esttoutdemêmedifférent!
-Non,Derek!Tunecomprendspas.Tudéprimesparcequetuesjalouxetquetun'asaucuneraisondel'être.
-C'estplusqueça.Tuviensd'avouerquetul'aimaisbien.Cen'estpasuniquement...
–Oui,jel'aimebien.Nousnousconnaissonsdepuislongtemps.Etpeut-êtrequeçanouslied'unecertainefaçon.Et,oui,ilestbeaugosse.
Mais...jeveuxêtreavectoi.
Ellecrutqu'elleavaitmarquéunpoint,maisildétournalesyeux.
-Jenepeuxpas,Kylie.Saufsitumeprouvesqu'ilnecomptepaspourtoi.Sinon,jenepeuxpasfaireça.
Ils'enalladenouveau.
–Derek!cria-t-elle.
Ilseretourna.
-Quoi?
Sapoitrines'alourdit.
-Tum'asmenti.
-Aproposdequoi?
Lafrustrationcoloraitsavoix.
-Tuasditquenousserionsamis.Cen'estpascommeçaqu'ontraiteuneamie.
Illevalesyeuxaucielavantdecroisersonregard.
-Tuasraison.Jesuisdésolé.J'imaginequejenepeuxpasêtretonami.
Ils'enalla.
Cettefois,ellelelaissapartir.
Kylieeutbiendumalàsurvivreàcettejournée.EllevoulaitdemanderàHolidayl'autorisationdesécherlescours,maiselles'étaitdéjàtropsouventfaitexcuser.Elleassistadoncauxcoursdedessin,partitenrandonnéeetseperditdansladécorationdegâteaux.
Chaquefoisqu'ellesemettaitàpenseràDerek,ellefaisaitclaquermentalementunélastiqueautourdesatête.Elleétaittellementconcentréesurladécorationdesesgâteauxquelamoitiéducourss'écoulaavantqu'elleneserendecomptedel'absencedeMiranda.
Dèsquececoursfutterminé,elleséchalamusiqueetallatrouverDellaquiserendaitaulacpourdescoursdekayak.Celle-cis'étaitmontréeplutôtdiscrètecesjours-ci,etnes'étaitpasencoreremisedelavisitedel'URFetdestestsqu'elleavaitdûpasser.Etelleredoutaitdedevoir,ensecret,aiderl'URFàarrêtersoncousinpourmeurtre.Biensûr,penseràcelaévitaitàKyliedepenserauweek-endchezsesparents.C'étaitaumoinsunediversion!
-TuasvuMiranda?demandaKylie.
-Non.Quelquechosenevapas?
-Ellen'étaitpasaucoursdedécorationdegâteaux.J'allaisvérifiersielleétaitaubungalow.
-Tuveuxquejet'accompagne?
-Non,ditKyliequisesouvintquesonamieadoraitlekayak.Sijenelatrouvepas,jeviendraitechercher.Jesuiscertainequecen'estrien.
Malheureusement,justeavantd'arriverchezelles,Kyliefutsûrequ'elles'étaittrompée.Sonpremierindice?Lecriperçantquiprovenaitdubungalow.
Piquantunsprint,elleparvintàlaported'entréeavantdeserendrecomptequecen'étaitpasMirandaquicriait.Maiscelanelaralentitpas.
Ilyavaitquelqu'undanssonbungalow,quihurlaitcommeunputois.EtMirandaavaitdisparu.
Ouvrantàlavolée,Kylieseprécipitaàl'intérieur.
-Miranda?
-Parici!criacelle-cidepuissachambre,àpeineaudibleàcausedesbeuglements.
Kyliepoussalaporte.Ellecroyaitavoirtoutvu.Commeelleétaitloindelavérité!
Kyliecontempla,bouchebée,laroussequihurlait,enferméedanslagrandecagepourpreaumilieudelachambredeMiranda.Puissonregardseposasursonamie,allongéeaumilieudesonlit,entraindesefairelesonglesdespiedscommeundimanchematintranquille.
–Laisse-moisortir,pauvreandouille!
Lafillesecouaitlacage.
Mirandafinitd'appliquerdurosefuchsiasursonpetitorteil,puislevalesyeux.
-Qu'ya-t-il?
EllegratifiaKylied'unsourireextralarge.
-Connasse!hurlalafilleàMiranda,puisellejetaunregardnoiràKylie.Dis-luidemelaissersortir!
-Jepensequejedevraistedemandercequisepasse,ditKylieàMirandaavantdereposerlesyeuxsurlafille.
Unrapidereniflementluiindiquaqu'iln'yavaitpaseudesang.
Pasencore,entoutcas.
–Libèremoi!grognalaprisonnière.
KyliereposalesyeuxsurMirandaetarquaunsourcil.
-Regardercequej'aicapturé!lançalasorcièreengloussant.Tutesouviensquejet'affirmaisquequelqu'unseplanquaitderrièrenotrebungalow?J'aitenduunpiège.Etvoilà,j'aiattrapéTabithaEvans!
-Tulaconnais?demandaKylie.
-Ouais,c'estl'unedessorcièrescontrelesquellesjeseraiencompé-
titiondansdeuxsemaines.
Tabithasecoualesbarreauxsifortquelacagesebalança.
-Jesuislasorcièrequivatejeterunsortsitunelalaissespassortir!
-Net'inquiètepas,ditMiranda.Sespouvoirsnefonctionnentpastantqu'elleestprisonnièredemacagespéciale.Etj'aiinstalléunsilencieuxàunecentainedemètres,commeça,personnenepeutl'entendrebrailler.
-Quefait-elleici?s'enquitKylie,quisetracassaitpoursacaptive.
-Elleessaiedesapermaconfiancepourquejemeretiredelacourse.
-Etsij'avaissuquetuétaisaussinulle,jen'auraispasperdumontemps!hurlalafille.
OK,Tabithaméritaitbiend'êtremiseencage.
-Crois-tuquec'estellequiadébranchélesystèmed'alarme?demandaKylie.
Ellejetauncoupd'œilàlafilleencage.Tabithasiffla:
–C'esttoiquiespathétique!
Mirandalaregardaavecaplomb.
-Ettoi,tuesencage!
Lafilleseremitàhurler.Mirandarayonnadefierté.
Pasdedoute,avoirattrapéTabithaflattaitl'egodeMiranda.KyliedétestaitfaireredescendresonamiesurTerre,mais...
-Aussimignonnesoit-elleencage,tusaisquetunepeuxpaslagarderprisonnière.
-Jen'enaipasl'intention.Jeluiaipromisquedèsqu'elletransfor-meraitSocksenchaton,ellepourraitpartir.
-Etjeterépètequejen'ypeuxrien!C'étaittonfoirage,paslemien!
-Arrête!répliquaMiranda.Depuisdessemaines,jeplantepresquetoutcequej'essaiedefaire.
Ellebalançasesjambesendehorsdulitetserapprochadelacage.
–Changelamouffetteenchaton,ettupourrast'enaller.
-Etpourlamillionièmefois,jen'ysuispourrien!
MirandareposalesyeuxsurKylie.
-Tuveuxquejetefasselesongles?
-Écoute,lançaTabithad'untonsec,sicen'estpastoi,alorsc'étaitpeut-êtrecevieux.
-J'aidebeauxrouges,poursuivitMiranda,ignorantTabitha.
Ignorer,Kylienesavaitpasfaire.
-Quelvieux?
-Necroispasunmotdecequ'elleraconte,lançaMiranda.
-Jenesaispasquic'est,maisc'estunvampire.Etilad'autrespouvoirs,parcequ'ilétaitlà,jel'aivuquiutilisaitlemêmesortquemoi.Unvieuxbienflippant.
-Arrêtetesmythes!répliquaMiranda.
-Maisc'estlavérité!protestaTabitha.
Mirandarouladesyeux.Puiselleagitalepetitdoigt.
-Attends!lançaKylie,maistroptard,lacageetTabithadisparurent.
-Attendrequoi?
-Oùest-elleallée?
–Tuasdéclaréquejenepouvaispaslaretenir.
Kylieserenfrogna.
–Etsielledisaitlavéritéàproposduvieux?
-Arrête,elleracontedesbobards!Dellaauraitsentiunvampire.
Tabithaestfolle.
KyliedutreconnaîtrequeMirandaavaitraison.Dellapouvaitsentirunvampireàdeskilomètres.
Mirandaselaissatombersurlelit.
-Tuarrivesàcroirequej'aiattrapéTabithaEvansJesuistropforte!
Socksseglissafurtivementdanslapièce.Saqueuenoireetblanchepelucheuseétaittoutedroite,commes'ilétaitprêtàfairepipi,aucasoù.
Kyliereposalesyeuxsursonamie.Mirandaavaitbeauêtredouéepourtendredespièges,ellen'avaitpasréussiàtrouverlesortquiretrans-formeraitSocksenchaton.
PuiselleserappelasaconversationavecDerek.Elleattrapamentalementl'élastiquepournepluspenseràlui,maiscefichuélastiquen'étaitpaslà.Ellenesentaitplusqu'ungrostrouvidedanssapoitrine,àlaplacedesoncœur.
-Jevaism'allonger.
Avantdeserendredanssachambre,elles'arrêtadevantlefrigo.
Elleouvritlecongélateurd'uncoupsecetpritl'undesnombreuxlitresdeglacequeMirandaavaitachetéspoursoignersoncœurbrisé.
Ellesortitunecuillèredutiroiretsedemandas'ilyavaitsuffisammentdeglaceaumondepourlaréconforter.
Elleendoutait.
Lasemainesuivantepassadanslebrouillardd'unimmensechagrin.
Kyliedonnasapintedesangetenavalaaumoinsdixdecrèmeglacée.
Derekcontinuaàl'éviter.Lucascontinuaàsemanifester.Maisellenepouvaitmêmepassemettreencolèrecontrelui.Ilneluifaisaitjamaisaucuneavance.Ilsecomportaitenami.Avecsoncœurenvoiedeguérison,ellen'auraitpasétécontreunnouveaucopain.
Biensûr,ilsnediscutèrentpasdeFrederickanidesrêves.Etheureusement,elleavaitréussiàtenirceux-cienéchec.Enrevanche,Lucasl'avaitinterrogéeausujetdeDereketelleluiavaitexpliquéquec'étaitunsujetdouloureux.LaseulechosequeLucasavaitdéclarée,c'étaitqueDerekétaitunidiot.Pouruneraisonquelconque,KylieappréciaqueLucasl'exprime.
ElleappréciaaussiqueFrederickaresteendehorsdesonchemin.
Ellen'enétaitpassûre,maisellecroyaitqueLucasn'yétaitpasétrangernonplus.
Lamortesemanifestaittouslesmatins;parfoiselleparlait,maiselleneproposaitrienàKyliequipuissel'aideràcomprendrequiétaitendanger.DèsqueKylieseremettaitàpenseràl'avertissementdufantôme,Holidayl'emmenaitauxcascades.Elless'yétaientrenduestroisfois.Kyliecontinuaitàrepartiraveclemêmemessage:resteconcentréeetgardelafoi.
Holidayn'évoquaitpasBurnett.Lajeunefillesedemandasielleluiavaitannoncéqu'elleavaittrouvéunautreinvestisseurousielleréflé-
chissaitàsonoffre.EllelasurpritàsixreprisesaumoinsentrainderegarderBurnettetlesautresjoueraubasket.Kylieétaitmêmerestéeàsescôtésdeuxoutroisfois,rienquepourpouvoirobserverDerek.Maisilsavaittrèsbienqu'elleleregardait.Iljetaitsystématiquementuncoupd'oeilàlafenêtre.Leursregardssecroisaient.Kylieseditqu'illuimanquaitbeaucoup,etquantàlui,ilavaitl'airembêté.
-Tuveuxenparler?luiavaitdemandéHolidayladernièrefoisquecelas'étaitproduit.
Kylieavaitacceptédeseconfieràelle,maisuniquementdevantunebonneglace.ElleavaitépuisétoutlestockdeMirandaetétaitencoreenmanque.
AlorsKylieetHolidayprirentleuraprès-midietretournèrentausalondethéoùellesavalèrentsansretenuedescuilleréescrémeusesdepurbonheur.
-Pourquoiest-ce-que«crèmeglacée»rimeavec«cœurbrisé»?
demandaKylie.
-Parcequesituenmangessuffisamment,ellecongèletoncœuretanesthésietadouleurpourunmoment,réponditHoliday,ettouteslesdeuxéclatèrentderire.
Danieln'avaitpasrenduvisiteàKyliedepuislejouroùlamèredelajeunefilleavaitfaitirruptionaucampetavaitdûsefaireeffacer.Maissonbeau-pèrel'appeladeuxfois.Kyliepritsondeuxièmeappel.Ilsparlèrentdesontravail,delapluieetdubeautemps,puisilévoqual'éventualitéquelajeune
filles'inscriveaupensionnatdeShadowFalls.Ilnesemontraniaffirmatifninégatif,etdéclaraqueceladépendaitdesamère.
QuandKylieraccrocha,elleréalisaquesamèreetsonpèredevaientdiscuter,puisqu'ilétaitaucourantdupensionnat.Kylienesavaitpastropcequecelaluiinspirait.Samèreétait-elleprêteàluipardonner?
Ellefaillitl'appelerpourleluidemander,maisavecleweek-enddesparentsdansmoinsd'unesemaine,elleseditqu'elleattendraitpourlefairedevivevoix.
MirandaneparlaitpratiquementplusdePerry.Maiscelan'empê-
chaitpaslegarçondelaregarder.Dèsqu'ilsetrouvaitàunetrentainedemètres,ilnelaquittaitpasdesyeux.KyliesavaitqueMirandalevoyaitmaisavaitdécidédel'ignorer.Pastropdifficile,étantdonnésonstressliéauconcours,auquelsamèrel'avaitinscritepourleweek-end.
Auboutdedeuxsemaines,lechatonsemblasemoquercomplètementd'êtredevenuunemouffette.Ilavaitcomprislepouvoirdesaqueueetlasoulevaitenguisedemenaceàlamoindreprovocation.IlavaitmêmepousséDelladanssesretranchements.Heureusement,iln'avaitplusarrosépersonne.
Dellaredoutaitderentrerchezelle.Etàprésent,elleappréhendaitd'effectuerlepetitboulotquil'attendaitàl'URF.Tâcherdedécouvrirclandestinementsisoncousinétaitresponsabledesmeurtresneseraitpasfacilepourlajeunefille.UneDellaronchonneetuneMirandastressée,etvoilàquelesdeuxétaienttoujoursentraindesechamailler.Kyliesedemandaitsouventcequ'elleferaitsisesamiessetuaientpourdebon.Maisellelesaimaitbientropfortpourleslaisserfaire.
LedétectiveprivéavaitfiniparapprendrequeKentetBettyBrightenavaientprisdelonguesvacancesenIrlande.LaquêtedeKyliepourdécouvrircequ'elleétaitseretrouvaitdonctemporairementsurpause.
Génial!
Leseulpointpositif,cesjours-ci,c'étaitqueKylieneressentaitpluscetteétrangesensationd'êtreobservée.EllesedemandasilacoupableétaitTabitha.Maisquandellerepensaitàelle,Kyliesesouvenaitaussiquelafilleavaitdéclaréqu'unvieuxvampirerôdaitdanslecoin.Elleignoraitpourquoi,maiscelalatracassait.Passuffisamment,toutefois,pourenparleràHoliday,parcequ'ellepourraitattirerdesproblèmesàMiranda.Etaprèsl'incidentdeBurnettavecDella,attirerdesproblèmesàsesamisétaitladernièrechosequeKyliesouhaitait.
Mardimatin,unfroidglaciallaréveilla.Soitlefantômeessayaitdeluienvoyerunmessage,soitiln'yavaitpasqu'unseulespritquitramaitdanslecoin.Super.Ilneluimanquaitplusqueça,unautremort!
-Queveux-tu?
Kylietremblaitsoussacouette.
Sontéléphonesemitàcroasser.Soitlasonnerieavaitétéchangée,soitMirandaavaitréussiàletransformerengrenouille.Kylieattrapasonportable.Ilcessadeproduirel'horriblesonetbascula
directementsursamessagerie.
D'abord,ildélivralemessagequesonpèreluiavaitlaissé,puisceluidudétective,quelquesjoursplustôt.Ensuite,celuiqueKylien'avaitpasécouté.DeTrey,sonpetitcopaindupassé.Commentavait-ellepumanquercetappel?Illuidemandaitdelerappeler,c'étaittrèsimportant.
-Maisoui,biensûr!marmonna-t-elle.Quoi,tuasdécouvertquemesseinsavaientgrossiettuveuxlesvoir?
Ellecoupaletéléphone,maispasavantd'avoirsupprimésonmessage.Àpeinel'avait-ellereposésurlatabledenuitqu'ilseremitàcroasser.Ellel'attrapa,regardal'icônedelasonneriepours'assurerqu'ilétaitenmodesilencieux.Oui.Alorscommentpouvait-ilfairecebruit?Elleappuyadenouveausurlatouche«off».Lecroassementcontinua.
-C'esttoiquifaisça?demanda-t-elleàl'esprit.Sioui,arrête.Parcequecen'estpasdrôle.Etçanem'éclairepasdutoutsurcequejedoissavoir.
Letéléphonesetut.Lefantômeapparutaupieddesonlit.
-Tudoisfairequelquechose.Etvite.Elleestentraindemourir.
Commeavant,l'espritneluioffritpaslemoindreindicesurl'identitédelamystérieuse«elle».
Kylies'habillaetdécidaderendrevisiteàHoliday.Elledoutaitqu'entendrecelle-ciluiressasserquetoutiraitbienatténuelapeurqu'elleressentait,maiselledevaittenterlecoup.
Ellen'étaitmêmepasarrivéesousleporchedubureauquedesvoixrésonnèrentàsesoreilles.
-Dis-moiquecen'estpasdangereux?insistaHoliday,l'airfurieux.
-Jenepeuxpastelepromettre,réponditBurnett.Cetravailesttoujoursdangereux.
-Alorsnon.Ilnepeutpasyaller.
-Jenesuispasvenutedemanderl'autorisation,repritBurnett,l'airtoutaussiennuyé.Ilaeulapermissiondesamère.Ilpartirademainversmidi.
Kyliesemitàrepartirdansladirectionopposée.Elleauraitpuseboucherlesoreilles,maiscelan'avaitjamaismarché.Ellecontinuadoncàavancer,enespérantquelesvoixdisparaîtraient.
-Cen'estpasbien,ditHoliday.D'abord,tuimpliquesLucas,etmaintenantDerek.Jedoisréagir.
-Cesontdeuxjeunesgensexceptionnels.
-Justement,cesontdesjeunes,Burnett.
-J'avaisseizeansquandjesuispartitravaillerpourl'URF.Lucasenadix-huit,etDereklesauradansquelquesmois.Etc'estuneffaceur,Holiday.Sais-tucombienilssont?
-Jem'enmoque.Celuiquicompte,c'estDerek.
-Ilneserapartiquepourunmois,voiremoins.Ilrentreraàtempspourledébutdel'annéescolaire.
-Asupposerqu'ilnesefassepastuerenessayantdefaireleboulotdugouvernement,lerembarraHolidayd'untonsec.
–Jesuisdésolé,ditBurnett,avecduregretdanslavoix.
Kylieentendituneporteclaquer.Burnettétaitparti,maisellenebougeapas.Ellerestaplantéesurlechemin,digérantcequ'ellevenaitd'entendre.Dereks'enallait.Ilpartaittravaillerpourl'URF.Ilnereviendraitquedansunmois.
«Àsupposerqu'ilnesefassepastuerenessayantdefaireleboulotdugouvernement.»LesparolesdeHolidayrepassèrentdanslatêtedeKylie.Soncœurseglaça.Elleredescenditlechemin,endirectiondubungalowdeDerek.
KyliearrivaenvuedubungalowdeDerekunedemi-heureplustard.EllerepéraChrisenjoggingquiensortait,ets'arrêta.Elleseraitbienpartiesecacherdanslesbois,maisChrisétaitunvampire,ill'avaitprobablementdéjàentendue.Ellesemitdoncàcourirdoucementetes-péraqu'ilnes'arrêteraitpaspourluiposerdesquestions.
Quandilssecroisèrent,elleagitalamain.Ilsouritetcontinuasonchemin.Elledescenditlesentier,
passadevantlebungalow,jusqu'àcequ'ellecroiequ'iln'étaitplusàportéedevoix.Puiselleseretournad'uncoup,filadanslebungalowetentradirectementdanslachambredeDerek.
Encoreaulit,ildormait.Sontorsemuscléétaitnu.LedraparrivaittoutjusteàsatailleetKylieignoraits'ilportaitquelquechoseendessous.Elleavaitentendudirequelaplupartdesgarçonssepassaientdepyjama.
-Derek?
Ilfittomberunemainsursonvisage.
Ellesedirigeaverslelitetluitouchal'épaule.
-Derek?
Sesyeuxs'ouvrirentd'uncoupetilselevasansattendre.Illaregardafixement,maisn'avaitpasl'airréveillé.
-Tueshabillée,donccen'estpasunrêve.
Iltressaillit,commes'ilvenaitdes'apercevoirqu'ilavaitditcelaàvoixhaute,puisilselaissaretombersurlelitetfixaleplafond.
-Cen'estpasunrêve.(Elles'assitàcôtédelui.)Jesuisaucourantdecequetuasl'intentiondefaireetjeneveuxpasquetut'enailles.S'ilteplaît,reste.
Illaregarda,lespaupièreslourdes,maiselleconstataqu'ilétaitbienréveillé.
-Commentl'as-tuappris?
–Tucomptaispartirsansmêmemedireaurevoir?
Deslarmesemplirentsesyeux.
Ils'assitetremontaledrapautourdesataille.
-J'allaislefaire.
Ellechassal'émotiond'unbattementdecils.
-C'estàcausedemoi,n'est-cepas?
-Non,pascomplètement.
Illuitouchalebras,etlesvanness'ouvrirent.
Kylielaissalibrecoursàsesémotions.
-Jet'enprie,neparspas,dit-elle,enlarmes.
-Illefaut.Jedoisreprendreledessus.(Ilcilla.)Tuavaisraison.Enfin,enpartie.Jecontinueàcroirequetuasdesproblèmesàrésoudre,concernantLucas.Mais...tunet'étaispastrompée:jesuisjaloux.Monaptitudeàlirelessentimentsestdeplusenplusforte.Etj'ignorepourquoi,maisavectoi,c'estcommesijeressentaistoutcequeturessens...
enplusintense.Jenesaispassic'estparcequetucomptestantpourmoi.Maisquandturessensquelquechosequejen'aimepas,del'attirancepourunautre,delacolère,voiredeladéceptionàcausedequelqu'un...je...jedeviensfouintérieurement.C'estcommesil'onmefaisaitunepiqûred'adrénalineémotionnelle.(Ilpassaunemainsursonvisage.)Jedoisapprendreàfaireavecou...
-Ouquoi?demanda-t-elle.
Ilneréponditpas,maisKyliesavaitcequ'ilvoulaitdire.Ildevraitapprendreàgérerlesémotionsqu'elledéclenchaitenlui,ous'éloigner.
Maisn'était-cepascequ'ilétaitentraindefaire?S'éloigner?
-TudoisaffronterLucaset...(Ilmarquaunepause.)Quantàmoi,jevaisaffrontermonpère.Etquandjereviendrai,dansunmois,jeverraioùensontleschoses.Siçasetrouve,entre-temps,tuserastombéeamoureusedeLucas.Etsic'estlecas,jedevraifaireavec.
-Ceseraitsifacileàaccepter?
-Non,maisjenecroispasavoirlechoix.
-Maissi,tuaslechoix.Reste.Donne-nousunechance.Nousessaieronsdelasaisir.
Ilsecoualatête.
-Jenepeuxpas,Kylie.Jenepeuxpas.
Elleleregarda,etaussidurfût-ildel'accepter,elleyparvintenfin.
Dereks'enallait.Ilavaitfaitsonchoix.Etcen'étaitpaselle.
Latêtehaute,convaincued'avoirfaittoutcequ'ellepouvait,Kylietournalestalonsetsortit.Illuiavaitpeut-êtrebrisélecœur,maisilnegâcheraitpassonhumeur.Ellel'oublierait.Elleyarriverait.
Unesemaineplustard,Kylies'installasurunecouvertureprèsdelarivière,oùsamèreetelles'étaientassisesetavaientparlédeDaniel.Elledésiraitjusteêtreseulepourréfléchir,pouressayerdetrouvercommentelleallaitconvaincresamèredel'inscrireaupensionnatdeShadowFalls.Etpeut-êtrequeDanielpasseraitlavoirici.
Elles'allongeasurlacouvertureetfixaduregardlecielbleu,puiselleentenditquelqu'unapprocher.
-Tuvoisdeséléphants?ditunevoixfamilière.
EllesouritàLucas.
–Non,maisjeviensdevoirunegirafe.
Ilcontemplalecielàsontour.
-Où?
-Là-bas.(Ellefitungesteverslagauche.)Soncoun'estplusattachéàsoncorps,maistupeuxtoujourslavoir,situplisseslesyeux.
Ilselaissatomberàcôtéd'elle.Ellepensaitqu'ilcontemplaitlesnuages,maisquandellejetauncoupd'oeilsurlui,ellelesurpritentraindelaregarder.Ilsourit.
–Tueschaquejourplusjolie,KylieGalen!
Ellerouladesyeux.
-Necommencepas.
–OK.Jepeuxdirequetuvasmemanquer?
Elles'assitbiendroite.
-Tuvascheztagrand-mère?
-Oui,àHouston.
Ellescrutaleboutdesatennisetdécidadeposerlaquestion:
-Lucas,travailles-tupourl'URF?
Lesyeuxdujeunehommes'écarquillèrent.
-Quitel'adit?
-J'aientenduBurnettetHolidayenparler,parhasard.
-Aprèsavoirintégrélegangquidétenaitmasœur,j'aiconvaincuBurnettdem'aideràfairetomberdevraissalestypes.Doncoui,j'aiplusoumoinsbossépourlui.Etjel'aiprévenuques'ilavaitbesoindemoipourquoiquecesoit,jeseraisdisponible.
–N'est-cepasdangereux?
Illascruta.
-TumeposeslaquestionparégardpourmoioupourDerek?
-Lesdeux.
ElleavaitacceptéledépartdeDerek.Ellen'avaitpastotalementsurmontélechagrin,maiselleyparviendrait.
-Cen'estpassidangereuxqueçasitusuisleprotocole,toutsepassebienengénéral.
IldégageaunelonguemèchedelajouedeKylie.
–Tusaisquejedésireêtreplusquetonami,hein?
Elleseremitàcontemplersatennis.
-Jen'attendspasderéponsedetapart.Jevoulaisjustequetulesachesavantqu'unautreviennetedraguer.(Ilserapprocha.)Jesuispatient,Kylie.Jet'aiattendueonzeans.Jepeuxpatienterjusqu'àcequetusoisprête.
Ilcollaunbaisersursajoue.Celan'avaitrienàvoiravecceuxqu'ilsavaientdéjàéchangés-surtoutdanssesrêves.Maissaproximité,sonodeurboisée,lasensationdeseslèvressursapeauluidonnèrentletrac,untracfou.
Quandellereposalesyeuxsurlui,ilétaitparti.
Etmanifestement,lebonsensdeKylieaussi.Parcequ'ellen'avaitpaslamoindreidéedecequ'elleauraitfait:lerembarrerpourl'avoirembrassée...ouluirendresonbaiser.
Etpeut-êtrevalait-ilmieuxqu'ellenerépondepasàsaproprequestion.
Vendredimatin,Kylie,MirandaetDellaremontèrentlecheminpourretrouverleursparents,entirantchacuneunevalise.Ellesavan-
çaientlentement,commedesprisonnièrescondamnéesquiserendentàl'échafaud.
-Jedevraifairepipisurunbâtonnetdecontrôleanti-dopagetouteslesheures!marmonnaDella.
Mirandasoupira.
-Jevaismeplanteràmonconcoursetmamèremeproposeraàl'adoption!
-Jevaisparticiperàunechasseauxfantômes,ajoutaKylie.(Sesamiesladévisagèrent.)Nemeposezpasdequestion.
Holidaylesretrouvaauboutduchemin,canalisantsonnaturelplutôtenjoué.
–Souriez,lesfilles.Cen'estquepourquelquesjours.
Lestroisamiesseretournèrentetseregardèrentdenouveau.Kylielâchasavalise,etétreignitMirandaetDella.
-J'espèrequevousmetéléphonerezaumoinsdeuxfoisparjour.
-Deuxfoisparjour,acquiesçaDella.J'espèrequeçanevousdé-
rangepassijevousappelleenfaisantpipisurunebandelette,parcequejeneferairiend'autre!
-Maisnetirepaslachasse,ditMiranda.Jedétestequandonfaitçaautéléphone!
Cinqminutesplustard,auréfectoire,KylieserraHolidaybienfortdanssesbras.
-PrendssoindeSocks,luidemanda-t-elle.
-J'ail'intentiondel'emmenerchezmoi,réponditHoliday.
LorsqueKylieetsamèresortirentduréfectoire,Perryvintluidonnerunpetitcoupdecoude.Pourlegarçon,c'étaitl'équivalentd'uneétreinte.Kylielegratifiad'unsourireaffectueux.
-Ilsembleraitquetutesoisfaitdebonsamisici,observalamèredeKylie.
-Oui,maman,ilssontvraimentàpart.
Kyliefaillits'enfuirencourantquandLucasseplantadevantelle.
-Bonjour,madameGalen.Lucas.Jevoulaisjustedireaurevoiràvotrefille.
LecœurdeKyliebattitlachamade:elleavaitpeurquesamèrelereconnaisse.
-Enchantée,Lucas,répondit-elle,etelles'éloignapourleurlaisserunpeud'intimité.
Ilsourit.
-Prendssoindetoi.
-Promis.
Ils'approcha.
–Rêvedemoi,murmura-t-il.
Ellerouladesyeux,maisilsefenditd'ungrandsourireets'enalla.
Kylierejoignitsamère.
-Ilestplutôtmignon!observacettedernière,surletonqu'elleutilisaitavantdedistribuerdesbrochuressurlesexe.
Ellessortirentduréfectoireetsedirigèrentverslavoiture.
-Oui,acquiesçaKylie.
Pourlaénièmefois,elleespéraitqueleweek-endsepasseraitbien.
Pasdesurprises,pasdelongssilencesgênantsentreelles.
Quandlavoituredémarra,lefroidquienvahitlevéhiculefutpluspuissantquen'importequelleclimatisation.
-Waouh!Lavoiturenes'estjamaisrafraîchieaussivite,observasamère.
Quandelledéboîta,Kyliejetauncoupd'oeilsurlabanquettearrièreetremarqualefantômedanssarobeensanglantée.Toutàcoup,lamortefutprojetéeenavantetvomitpartoutpar-dessusl'épauledeKylie.
L'odeurétaitinsupportable.
Lajeunefilletâchaderéprimerdeshaut-le-cœur.
-Alors,ditsamère,totalementinconscientedecequisepassait,oùaimerais-tuallerdéjeuner?Jemeursdefaim!
Kylienesavaitpasquiavaitdéclaréquequandonrentraitchezsoi,cen'étaitplusjamaispareil.Entoutcas,c'étaitenpartiejuste.Onrentraitchezsoiettoutétaittrèsbizarre.Étonnamment,samèren'yétaitpourrien.Letrajetderetourdetroisheuresavaitmêmeétéplutôtagréable,misàpartlevomidefantôme.Leproblème,c'étaitlamaison.
Elleétaitglaciale,pasuniquementparcequel'espritavaitdécidédelasuivre,maisàcausedesonpère.Oudel'absencedepère.Iln'yavaitrien,pasunechosequipouvaitrappeleràKyliequ'ilavaitvéculà.Mêmelesclichésdeleurspetitesescapadespère/filleavaientdisparu,remplacéspardesphotosdeKylie,seule.
Ellenepouvaitpaslereprocheràsamère,maispourlapremièrefoisdepuisquetoutcelaétaitarrivé,Kylieredoutaitlaréactiondesamèresielles'inscrivaitaupensionnat.Etpeut-êtrecomprenait-ellemêmequ'ellesouhaitâtmettrelamaisonenvente.
–C'estbond'êtrederetour,non?
Samèrel'étreignit.Deretour?Bof.Maislecâlinétaitchouette,enrevanche.
SichouettequeKyliesesentaitmoinsmalàl'aisechezelle.
Lorsqu'elleentradanssachambre,elleneputs'empêcherderire.
Sursatabledenuit,ilyavaittoutuntasdebrochuressurlasexualitéparuesensonabsence.
Samèreavaitprévudesactivitéspourtoutleweek-end,issuesdesaliste«Noschosesàfaireensemble»:«Préparernosbiscuitspréférés.
Mangeràlanouvellepizzeria.Êtreàlamaisonhantéeà18heures.»
Kylieyajoutaunechosecapitale:«Convaincremamandem'inscrireaupensionnat.»Mêmesielleémettaitdesréservesàl'idéedequittersamère,Kylieétaitunesurnaturelleetellenesesentaitpasdanssonélémentici.
A18heurescesoir-là,aprèsavoirpréparédesbiscuitsetsavourédutempsentêteàtêteavecsamère,Kyliepoussasesfesses-pas-dans-leur-
élémentdanslavoiture,directionlachasseauxfantômes.Et,sérieusement,elleespéraitquelepropriétairedelachambred'hôtesemoqueraitbienqu'elleamèneunevisiteuse,parcequelefantômedeKylieétaitassissurlabanquettearrière-toujoursensangettoujoursentraindevomir-etpasplusexpansifqu'àShadowFalls.
Toutefois,lamortedisparutjusteavantqu'ellesn'arriventàdestina-tion.
Unefoisqu'ilssefurenttousrassemblésdansl'entrée,laproprié-
taire,unefausseroussegrandeetforte,d'unepetitesoixantained'an-nées,leurfitsignedeprendreplace,endemi-cercle.
-Bienvenuedanslachambred'hôteAnderson.JesuisCélesteBell.
Certainsd'entrevoussesouviendrontpeut-êtredemoipourm'avoirvueàlatélévision.
Lesautresinvitéshochèrentlatête.Céleste,quiprétendaitcommuniqueraveclesesprits,étaitintervenueàplusieursreprisesdansuneémissionsurlecâbleentantqu'expertedesapparitions.Elleportaitunelonguerobeblanche,commesis'habillerenfantômerendaitl'expérienceplusintense.
-LademeurefutconstruiteàlafinduXIIIesiècle,parJoshuaAnderson,maisundramesurvintavantmêmequ'iln'emménage:sajeunefiancéefuttuéedansunaccidentdecalèchelejourdeleurmariage.Joshuamitfinàsesjoursdanslasuiteprincipale.Lamaisonfutdoncven-dueetrouvriten
tantquebar.Denouvellestragédiess'ensuivirentbienvite.Maintenant,avantdecommencer,parlonsdurèglement.
Ilétaitsimple.Resterensemble.Pasdebavardagesuperflu.Célesteinsistaégalementpourqueleshôteséteignentleurstéléphones,parcequecegenred'énergiepouvaitfairefuirlesfantômes.
Bizarre,songeaKylie.Sonexpérienceluimontraitquelesmortsadoraienttripotersonportable!
LajeunefillevoulutexaminerlaconfigurationcérébraledeCéleste,maiscettedernièren'étaitévidemmentpasunesurnaturelle.Lesdixpar-ticipants,àl'exceptiondeKylieetdesamère,étaienttousdesseniors.
Enavançantlentementengroupe,dontlamoitiéàl'aidededéambulateurs,ilssuivirentlafemmeaupremierétagedelamaison.Danschaquepièce,Célestes'arrêtaitpourraconterunenouvelleanecdotedefantômes,quiprovenaitgénéralementdel'époqueoùlademeureétaitunpub.
Jusque-là,lamaisonnesemblaitpaspeupléed'esprits.
SiCélesteavaitététrèsmauvaisepourcommuniqueraveclesfantômes,c'étaitunebonneconteuse,ettoutlemondetrépignaitlittéralementenécoutantseshistoiresquifaisaientfroiddansledos.
-Maintenant,nousallonsdîner.Etjevousrévéleraicequis'estpasséaudébutduXIXesiècle.Allezdoncvousasseoir.(Elleleurdésignalatabledelasalleàmanger,oùdesassiettesétaientdéjàrempliesdespaghettis.)Jenesaispaspourquoi,murmura-t-elle,maiscettepièceesttoujoursunpeuplusfraîchequelerestedelamaison!
Acetinstantprécis,latempératureperditaumoinsquatredegrés.
LefantômedeKyliesematérialisaàcôtéd'elle.Leshôtesseserrèrenttouslesunscontrelesautres,alorsquedelabuées'échappaitdeleurslèvres.L'expressiondeCélesteaurait,àelleseule,largementrentabilisélachasseauxfantômes,siKylien'avaitpaslulaterreurabsoluesurlevisagedesamère.
-C'estbon,maman,murmura-t-elle.
-Merdealors!Cequeçapeutficherlesboules!
Samèrenedisaitjamais«merde»ni«ficherlesboules».
-Çadoitêtreuneblague,mentitKylie.
-Lemomentestvenuquetufassesquelquechose!hurlalefantôme.
Montre-moicequejedoisfaire!réponditKyliementalement.
Àcetinstant,touslesportablesdanslapiècesemirentàsonner.Enfin,tousàl'exceptiondeceluideKylie.Lesiencroassacommeunegrenouilledevenuefolle.Etcommeleshôteslesavaienttouscoupés,celaprovoquadesérieuxhalètementsdesurprise.
Pasautant,toutefois,quelorsquelelustrevints'écrasersurlatableetfitvalserlesassiettesde
spaghettisàtraverslapièce.
Céleste,lastarducâble,laprétendueexpertedescommunicationaveclesfantômes,s'évanouit.Kylienesavaitpasquedespersonnesquis'aidaientd'undéambulateurpouvaientmarcheraussivite.Maispasencoreassezvitepoursamère.Kyliecrutunesecondequecelle-ciallaitrenverserdeuxoutroisvieuxsursonpassageens'enfuyantlapremièredelasalleàmanger.
Kylies'agenouillaàcôtédeCéleste.Alorsqueledernierdesinvitéssefrayaituncheminverslasortie,elleenentenditunautredire:
-QuiestTreyCanon?
Ellelevalesyeuxsurlevieilhomme.
-Saispas,réponditunedame.Maisilm'aappelée,moiaussi.
Kylieattrapasontéléphoneet,eneffet,elleavaitunmessagedeTrey.
Pourquoilefantômeenverrait-ilcemessageàtoutlemondedanslasalle?
Kylielevalesyeuxsurlamortequisetenaitenpleinmilieudelapièce,desspaghettistapissantsarobemaculéedesang-cequicalmeraitassurémenttoutessesenviesdepâtespendantunlongmoment.
-C'estTrey?JesuiscenséeaiderTrey?Maistuasdit...«elle»abesoind'aide!
Lefantômedisparutpeuàpeu.
-Etnet'avisepasdepartir!criaKylied'unevoixgrinçante.
-Jesuisvraimentdésolée,mabelle,jepensaisquetuétaisjustederrièremoi!criasamèredepuisl'autrepièce.(Quelquessecondesplustard,ellerevintencourantetselaissatomberàcôtédesafille.)Ohnon!
Est-cequ'elleestmorte?
Célesterouvritlesyeuxethurla.
Vingtminutesplustard,pendantquelamèredeKylies'entretenaitavecl'ambulancierquiallaitemmenerl'hôtesseetuninvitéquiseplaignaitdedouleursàlapoitrine,Kyliepritletéléphonedesamèreeteffa-
çalemessagedeTrey.Ladernièrechosequ'elledésirait,c'étaitqu'ellesemetteàavoirdessoupçons.Elleespéraitqu'ellen'avaitpasentendulenomdeTreydanstoutecetteeffervescence.
Kylieécoutasonmessage.Toutcequ'ildisait,c'étaitdelerappeler.
Ellelefit.Ettombasursamessagerie.Génial!
Lorsqu'elleseréveillalelendemainmain,à9heures,Kyliefitdeuxdécouvertessurprenantes.
Premièrement,lefantômenel'avaitpasréveilléeàl'aube.Celasignifiait-ilquelquechose?Depositif?Denégatif?
Deuxièmement,etcefuthorrible,ellen'étaitpasseul.Pasdutout.À
côtéd'ellegisaituncorps,complètementenfouisouslacouette.Mortouvif,ellel'ignorait.
Réprimantunhurlement,elleletoucha.Ouplutôtluidonnaunpetitcoup.Iln'étaitpasfroid.Ilproduisitmêmeuneespècede«oumph».
LatêtedesamèresortitbrusquementdesouslacouetteQuandellevitl'expressiondeKylie,elleserelevabrutalement.
–Qu'ya-t-il?
Kylieclignadesyeux.
-Quefais-tudansmonlit?
-Oh!(Samèrepassaunemaindanssanouvellecoiffurequiluiallaitvraimenttrèsbien.)Jesuisvenuevoircommenttuallais.J'imaginequej'aidû...m'endormir.
Kyliegloussa.
-Tuétaismortedetrouille,oui!
Samèrelevalesyeuxauciel-elleauraitfaithonteaSara,laspécia-listedesroulementsd'yeux.
-Noooon!(Elles'effondraetéclataderire.)OK,d'accord.C'étaitflippant.J'étaischoquéequetupuissesdormir.
-Cen'étaitqu'unfantôme!lançaKylie,toutsourire.
-Ondiraitquetuenvoistoutletemps!(Elleluitouchalajoue.)Jesuistellementcontentequetusoisrentrée!Tuvoiscommeons'amuse,ici?Pasbesoindet'inscrireaupensionnat!
Kylieeutlesoufflecoupé.
-Maisj'ytiensvraiment,maman.
L'étincelledanslesyeuxdesamèreperditdesonéclat.
-Neparlonspasdecelamaintenant.Unemerveilleusejournéenousattend.
Endépitdecetteconversationanti-pensionnatetdel'incapacitédeKylieàjoindreTrey,lajeunefillerestad'humeuroptimiste.Lefantômeavaitmanifestementdécidédeluilaisserunpeuderépit.Oubienelleavaitdécrétéqu'elleavaitprovoquésuffisammentdeproblèmesaveclascènedelaveille.
Uncoupdefilàlachambred'hôtelesinformaqueCélesteetlevieilhommequis'étaitplaintdedouleursàlapoitrineétaienttouslesdeuxsortisdel'hôpital.
Ellesdécidèrentd'allerdéjeunerd'unepizzaets'apprêtaientàpartirlorsqueletéléphonedeKyliesonna.Quandellevitquec'étaitMiranda,elledemandaàsamèredelalaisserquelquesminutes.Celle-ciallaconsultersese-mails.
-Salut,ditMiranda.Jenousaiorganiséuneconversationàtrois.
Disbonjour,Della.
-Unménageàtroisverbal,ajoutaDella.
-Beurk!fitMiranda.
-Vousenvoulez,du«beurk»?lançaDella.Jeviensdepissersurmamainenessayantdefairepipisurcefoutubâtonnetpendantquejediscutaisavecvous!
Kylierit.
-Vousmemanquez,lesfilles.
Lebruitd'unechassed'eauenvahitlaligne.
-Oh,double«beurk»!s'exclamaMiranda.Jet'aiditdenepasfaireçaquandjesuisautéléphone!
Kylieselaissatombersurlecanapé.
-Miranda,tuasparticipéàtonconcours?
-C'està16heures.
Sonamiesemblaitdésespérée.
–Tut'ensortirastrèsbien,larassuraKylie.
-Biensûr,ajoutaDella.Ettoi,Kylie,tachasseauxfantômes?
Celle-cis'assuraquesamèrenesetrouvaitpasdanslesparages.
-Vousn'allezpasycroire!
Elleleurracontacequis'étaitpassé.Ellesrirenttoutesunboncoup,puislaconversationdérivasurleurtrèsforteenviederetourneràShadowFalls.LorsqueKylies'aperçutqu'ellediscutaitdepuisprèsdedixminutes,ellesdécidèrentdesereparlerdansl'après-midietsedirentaurevoir.
-Jesuisprête,maman!
Onsonnaàlaporte.Kyliefilaouvrirtandisquesamèreluihurlaitqu'elleéteignaitl'ordinateur.Toutl'embarrasdelaveilleluisautaalorsauvisage.Vraimentdrôle:sonmalaiseenrevenantchezelle
avaitétédûàl'absencedesonpèreet,maintenant,ilétaitdûàsaprésence.
-Salut,mabichette!
LaquestionquitaraudaitKylieétaitlasuivante:samèresavait-ellequesonpèreallaitvenir?
-Es-tuprêtepour...
Lestennisdesamèrefreinèrentbrutalementàl'entrée.LestracesdedérapagesurlesoldemarbreetlechocvisiblesurlevisagedelajeunefemmeapportèrentàKylielaréponseàsaquestion.
Ellenesavaitpas.Etcequiétaitencoreplusévident,c'estqu'ellen'étaitpascontente.
Leregarddesonpèreseposasursamère.
-Salut,chérie.
Lesouriredesonpères'évanouit.
SanervositétroublaKylie.D'accord,ilméritaitdestresser.Mais,toutdemême,c'étaitfranchementbizarrepourKyliedeluiouvrirlaportealorsquecettemaisonavaitétésonchez-lui.Sonchâteau.Apré-
sent,ilnesavaitpluss'ilétaitlebienvenu.Etàenjugerparl'expressiondesonex-femme,ilnel'étaitpas.
-Jem'étaisditquej'auraispuvousinviteràdéjeuner,lesfilles!lan-
ça-t-il.
Samèrereculad'unpas.
-J'auraisdûmedouterquetuvoudraislavoir.(Elledésignalaportedelamain.)Allez-y,vousdeux.
-Pourquoituneviendraispas,toiaussi?insista-t-il.
-Jenecroispas.
-Kylieytient.(Leregarddesonpèreseposasurelle.)N'est-cepas,bichette?Commeaubonvieuxtemps,touslestrois!
Samèrefronçalessourcils.EtKylieaussi.Lanervositédesonpèrepritdel'ampleur.Etlatensiondanslapièceaussi.
Samèrerelevalementon.
-Etpourquoipasàquatre?Tatraînéepeutvenir,elleaussi!
–Oh...Cen'estpaslebonmoment,n'est-cepas?
LavoixdeTreysurgitderrièrelepèredeKylie.
Samèremontal'escalierquatreàquatre.
Treyparutembarrassé.Sonpèreeutl'airstupéfait.PuisilregardaKylied'unairrenfrogné.
–Tuneluiaspasexpliquéquec'étaitterminé?
Avait-ellebienentendu?
-Pardon?
-Tuneluiaspasditquec'étaitterminéavecAmy?
-Jedevraispeut-êtrem'enaller?proposaTrey.
-Oui,réponditlepèredeKylie.
Lajeunefilleeutdesvertiges.ElleregardaTreypartir.Elleentenditsamèrepleurer.Elleregardafixementsonpère-sonbeau-père.Qu'ilaitvouluseservird'ellepourrécupérersamèretouchaunpointsensibleenelle.Qu'ilaitcomptésurellepourlamettreaucourantdel'étatdeseshistoiresd'amouratomisacarrémentcepointsensible.
Ellemontrasonpèredudoigt.
-Net'avisepasdeteservirdemoipourrécupérermaman!
-Jecroyais...
-Alors,arrêtedecroire!
Kylieclaqualaporte.Lamaisontremblaetlapetitefenêtreenverreduchâssissefracassa.Elleremarqual'expressiondesurprisedesonpèreparlavitrebriséeavantqu'ilneparte.
Elleinspira.Expira.
Puisellemontaàl'étagepourvoircommentallaitsamère.
Kyliemituneheureàconvaincresamèredesortirmangerunepizza.ElleavaitessayédejoindreTreyafindecomprendrecequiétaitsiimportantpourquelefantômeaitenvoyésonmessageàtoutlemondedanslasalle,maisellen'eutpasplusdechance.
Ellesdéjeunaient,sansavoirtoutefoisretrouvéleurhumeurjoviale,quandletéléphonedeKyliecroassabrusquement.
-Oh,chérie!ditsamère.Changecettesonnerie!(Ellecroisalesbraspourseréchaufferetappelaleserveur.)Pourriez-vousbaisserlaclimatisation,s'ilvousplaît?
Kyliepritsontéléphone.Iln'yavaitpasd'appel,maisunvieuxmessagevocalrepassait.
«Salut,Kylie,c'estSara.Jesuisdésoléed'avoirdûraccrochercommeça.Je...jedevaisfairequelquechosed'important.Écoute,jetiensvraimentàtevoirquandturentreras.Pourrais-tum'appeler,s'ilteplaît?»
-Quiétait-ce?demandasamère,puisellebaissalavoix.Tonpère?
-Non,unmessagedeSara.
Kylieregardafixementsapizzaeteutunétrangepressentiment.
-Maman,çatedérangesijepasselavoiraprèsdéjeuner?
-Bonjour,Kylie,ditMmeJettonuneheureplustard.Saraseraraviedetevoir!
Kyliescrutal'expressiondelamèredeSara.Sesyeuxétaientrouges,etsonvisage,pâle.L'atmosphèrelugubreamplifiairréversiblementlesouciqu'ellesefaisaitpoursonanciennemeilleureamie.
–Elleestdanssachambre,ajoutaMmeJetton.
Kyliefaillitluidemandercequin'allaitpas,maislefrissonquiparcourutsacolonnevertébralel'enempêcha.Lecourttrajetduséjouràlachambrefitressurgirdesdizainesdesouvenirs.Etpouruneraisonétrange,ceux-ciluimirentleslarmesauxyeux.
«Tudoislasauver,tudoislasauver.»
LesparolesdufantômevibraientdanslatêtedeKylie.Elledéglutitetseditqu'elleexagérait,quetoutallaitbien.
LaportedelachambredeSaraétaitentrouverte,etquandKylielavit,ellehaleta.
Elleavait...très,trèsmauvaisemine.ElleétaitsipâlequeKylieregardasapoitrinepours'assurerqu'ellerespirait.
Saraouvritlesyeux.
-Ellet'adit,non?
Kylieseservitdesesdeuxmainspouressuyerleslarmessursesjoues.
-M'aditquoi?
-Cequelemédecin...Siellenet'ariendit,alorspourquoipleures-tu
?
–Parcequejesuiscontentedetevoir.
Elletâchadesourire.
-Tuastoujoursétéunetrèsmauvaisementeuse.Sararemontalescouvertures.)Maman,peux-tucouperlaclim'?criaSara.Jegèle,ici!
–Chérie,jel'aidéjàfait,réponditsamèredepuisleséjour.J'aiappelél'électricien.Laclimatisationnemarcheplus,encoreunefois.
Unalbumphototombadelatabledenuit.Kylieleramassa.Ellenefutpassurprisequandellevitlapersonnesurlecliché.PuiselleregardaaupieddulitdeSara:lemêmeesprit.Ellen'avaitplusnispaghettisnilarobemaculéedesang,maissonexpressionétaittoujoursaussiaffreuse.
-Quiest-ce?
Kyliepassaledoigtsurlaphoto.Sarasepenchapourvoir.Apparemment,toutmouvementlafaisaitsouffrir.
-Magrand-mère.Elleestmortequandj'avaisquatreans.Dumêmegenredecancer.C'estflippant,non?
Cancer.CemotcoupadenouveaulesouffledeKylie.quifitdesonmieuxpourqueseslèvresnetremblentpus.Elleregardal'esprit.
-Jenepeuxrienfaire.
-Si,tupeux!s'exclama-t-il.
-Commentça,rienfaire?demandaSara.
Ellefixal'albumduregard,commesiKylieavaitcasséquelquechose.
-Rien.
Kylies'assitàcôtédeSara.Lessouvenirsqu'ellesavaientpartagéssurcelit,lessecrets,lesfousrirespourdesbêtisesenvahirentsonesprit.
Elleravalalesémotionsquimenaçaientdelasubmerger.
-Tutesouviensquandons'allongeaitetqu'ons'entraînaitàembrasserdesmiroirsavantlasoiréedansanteensixième?
Sarasourit.
-Oui.
Elles'adossaàl'oreilleretfermalesyeux.Seslongscheveuxchâ-
tainssemblaientplusclairsemésetn'avaientplusleurbrillancehabituelle.Lesilences'amplifia.S'attrista.
KyliecaressalebrasdeSara.
-Qu'aditlemédecin?
Sararouvritlesyeux.
-L'oncologueaditqu'ilessaieraitdemefairepasserdestestsexpé-
rimentaux,mais...ilpensequec'esttroptard.(Deslarmesbrillèrentdanslesyeuxdel'adolescente.)Mamaninsistepourquejelefasse,mais...(Elledéglutit.)Jeneveuxpasmourir.(Seslèvrestremblèrent.)J'entendsencoremamanrépéterdesdizainesdefoisquesijamaiselleavaituncancer,ellepréféreraitmourirplutôtquesubircequ'ilsavaientfaitvivreàsapropremère.Elleaditqu'ilsl'avaientcharcutée.Jerefusedeconnaîtrelamêmechose.Maseuleopérationaétéassezdifficile.
Kyliesesouvintdesrêvesdecouteauxquil'attaquaient.Elleregardaleventredesonamie.
-Quandt'es-tufaitopérer?
-Lasemainedernière.Jen'avaisplusmesrègles.Lagynécoasentiuneboulequandellem'aexaminée.Deuxjoursplustard,j'étaisàl'hôpital.
–Pourquoinem'as-tupasappelée?
Sarasemorditlalèvre.
-Jel'aifait.Jenet'aipasditquejepensaisavoiruncancer,mais...
LaculpabilitéemplitlapoitrinedeKylie.Lefantôme,lagrand-mèredeSara,avaitessayédeluifaireécoutersonmessage.Lemêmequetoutàl'heure.
–Ilsn'ontpaspul'enlever?
Sarasecoualatête.
-Ilyenatrop.Ilestpartout.
LadouleurredoubladanslecœurdeKylie.ElleserappelalemessagedeTreyquetoutlemondeavaitreçudanslachambred'hôte.Pourquoilefantômel'avait-ilenvoyé?
-Trey?
Sararegardasesmains.
-Jesuisdésolée.Jetejurequejenevoulaispasqueçaseproduise.
J'avaistropbu.Ilavaittropbu.
–Quoi?
Saralevalesyeux.
-Merde.Ilnet'ariendit,n'est-cepas?
Ilnefallutqu'unesecondeàKyliepourdigérerlesparolesdeSara-
etmoinsencorepourcomprendrequecen'étaitpasimportant.
-Jeluiaidemandédet'enparlerparcequeçam'étaitinsupportable.
Ilapromisqu'illeferait.
-Ilaessayé.Jen'aipasprissescoupsdefil.Maisjem'enfiche,Sara.
(Elleserraaffectueusementsamain.)Treyetmoi...c'estvraimentfini.
C'esttoiquicomptes.
UneautrelarmecoulasurlajouepâledeSara.
-Tunedispasçauniquementparcequejesuisentraindemourir,hein?
Saraessayaitdeplaisanter.Kylieneritpas.
-Non.
Saradégageasamain.
–Tueschaude.
-Tupeuxlefaire.(Lavoixdufantômesurgitjustederrièrel'oreilledeKylie.)Grâceàtoncontact.
Kylieregardal'esprit.
–Tuveuxdire...commeHelen?
-Quoi?demandaSara.
Kyliecontinuaàsonderlefantôme.
-Fais-le,dit-il.S'ilteplaît.Guéris-la.Avantqu'ilnesoittroptard.
-Jenesaispascomment,murmuraKylie.
-J'hallucineoutuparlestouteseule?s'exclamaSara.C'estvrai,jeprendsdesdroguesplutôtfortesencemoment!
KyliereposalesyeuxsurSara.
-Non.
Ellesentitlefroiddufantômeserapprocherlégèrement.
-Non,jen'hallucinepas?Ounon,tuneparlespastouteseule?
-Lesdeux.
Kylietâchaderéfléchir.Pouvait-ellevraimentlefaire?Elleregardalaphotodelagrand-mèredeSara.
-Comments'appelait-elle?
-FannyMildredBogart.(Sararit.)Heureusementquemamannem'apasdonnélemêmenom!
Àl'évidence,Sarasouffraitquandelleriaitparcequ'ellegémitetselaissaretombersurl'oreiller.Lorsqu'ellerouvritlesyeux,elleregardafixementlaphoto.
-Tuveuxquejetedisequelquechosedefou?
-Quoi?demandaKylie,maisellepensaitdéjàsavoircequeSaraallaitdire.
-Parfois,j'ail'impressionqu'elleestlà.
-Elleestlà.
KylierepritlamaindeSaraetessayadetrouvercommentluiexpliquerleschoses.Saragloussa.
–Alorsmaintenant,tucroisauxfantômes,hein?
-Ouais.(Kylieinspira.)Tuseraisétonnéesitusavaistoutceenquoijecrois!
-Dugenre?
–Dugenre,auxmiracles.
KylieregardaFanny.
-Jeneseraispascontreunmiracle.(Sarasouritetessayaderetirersapaume.)Pourquoitamainest-ellesichaude?
-Commentest-cequejefaisça?demandaKylieàl'esprit,entenantlamaindesonamie.
-Faisquoi?s'enquitSara,dontlavoixétaitaussifatiguéequelesyeux.
-Jenesaispas,jesaissimplementquetuaslepouvoir.
-Çanem'aidepasbeaucoup!réponditKylie.
-Tuparlesencoretouteseule,observaSara,quiavaitrenoncéàessayerderetirersamain.
-Jesais.
Puisellesesouvintqu'Helen,laféequiavaitledondeguérir,luiavaittouchélatêtequandellecherchaitdestumeurs.Etelleavaitpré-
tenduquec'étaitcommecelaqu'elleavaitguérilecancerdesasœur.
LâchantlamaindeSara,Kylies'approchadelatêtedelit.Elledégageasafrangedufrontdesonamie.Puisavecl'autremain,elletouchalestempesdeSara.
-Quefais-tu?demandacelle-cienregardantKylieavecunedrôled'expression.
-J'essaiedet'aideràtedétendre,réponditKylie,quisavaitquec'étaitnul.
-OK...Cettecolot'arenduehyperbizarre!observaSara,etellesemitàgigoterpourécarterlesmainsdesonamie.
-Dis-luiquec'étaitcequetamèrefaisaitquandtunetesentaispasbien,ditFanny.
Bonneidée.
–Mamèremefaisaitça,etçamesoulageaitvraiment.
Sarafittombersesmains.
-OK,maissituessaiesdem'embrasser,j'appellemamanenhurlant.
Saragloussa.
-Quoi?Jenesuispastongenre?ditKylieenricanant,avantdeseconcentrersursonprocessusdeguérison.
Ilétaitplusde21heureslorsqueKylies'enalladechezSara.Auboutd'uneheure,elles'étaitesquivéeauxtoilettesd'oùelleavaittélé-
phonéàsamère.Elleavaitpleuréenévoquantlecancerdesonamie.Samèreluiavaitditqu'ellepasseraituncoupdefilàMmeJettonlelendemainetqu'ellepouvaitresterchezSaraautantdetempsqu'ellelevoudrait,maisqu'ellelaprévienneavantdesemettreenroute.
KylieattenditqueSaras'endormepourpartir.Elleavaitoubliéd'appelersamère,maiscommeellehabitaitàcôté,ellenesefaisaitpasdesouci.
Sonquartierétaitsombre-pasdelampadairesdanslesruesnilu-mièresdanslesmaisons.Unecoupuredecourant?songea-t-elleenré-
primantunesensationdemalaise.
Etc'estalorsquecelaseproduisit.
Quelquechosed'énormeheurtalepare-brisedesavoiture.
LecœurdeKylies'arrêtaquandellevitlecorpssursonpare-brise.
Elleécrasalapédaledefrein.Elleavaitsûrementblesséquelqu'un!
Puiselleremarqualevisagequilaregardaitfixementàtraverslavitre.L'escroc,levampirequiavaittuélesdeuxfillesàFallen.Commentétait-cepossible?Nes'était-onpas«occupé»delui?
Elleaccéléraetdonnauncoupdevolantpourlefairetomberdelavoiture.Celanesuffitpas.S'accrochantauvéhiculecommeunearaignée,ils'approcha,souritetassénauncoupdepoingdanslavitre.Destessonsdeverrevolèrentdanstouslessens.Kyliehurlaetappuyaplusfortsurl'accélérateur.Levampirel'attrapa.Sonpoingserefermasursoncouetilserra.Ellenepouvaitplusrespirer.Nibouger.Desfeuxd'artificeexplosèrentdevantsesyeux.SadernièrepenséefutpourSara.Elleespéraitqu'ellel'avaitguérie.Ilfallaitquel'unedesdeuxvive.
QuandKylieseréveilla,elleétaitassisesurunechaiseenbois,lourdeetfroide.Elleavaitmalàlatêteetàlagorge.Ellevoulutsefrotterlatempe,maissesmainsrefusèrentdebouger.Elleentendituntinte-ment,commedumétalsurdumétal.Deschaînes?
Elleouvritlesyeuxdeforcemaisnevitrien.Uneobscuritétotalel'entourait.
Traînantlespieds,elleperçutdenouveauunbruitdechaînes.
Conscientedelaprésencedesbraceletsdemétalfroidsurseschevillesetsespoignets,ellerationalisa:sesbrasetsesjambesétaientattachésparunesortedechaîneenmétal.Elleessayadeleverlesjambespourmettresathéorieàl'épreuve.
Oui,c'étaientbiendeschaînes.
Elledétestaitavoirraison.Lesouvenirduvampireescrocenvahitsatête.Unhurlementemplitsagorge.
Kylieclignadesyeuxetespéravoirautrechosequel'obscurité.Elleinspira.L'odeurdecrasseetdebétonchatouillasonnez.
Uninfimesouffled'airfrôlasesoreilles.
–Ilyaquelqu'un?
Aucuneréponse.
-Jesaisqu'ilyaquelqu'un,répéta-t-elle.
Pourtestersaforce,elletirasurleschaînes.Elleputàpeinelesbouger.
-Alorscommeça,lesrumeurssurtaforcen'étaientquedesrumeurs
!
Unevoixmasculinerâpeuserésonnadanslenoir.
-Libérez-moi!
Encorepluspaniquée,Kyliesedébattitcontreleschaînesquilaretenaientprisonnière,envain.
-Tunedevraispast'agitercommeça,Kylie.Tuvasdépensertonénergieinutilement.Gardetaforcepourréfléchir.Pourfairedeschoixavisés.
Seforçantàsecalmer,Kylieécouta.
Lavoixrésonnaitdanslapièce.Ellenelareconnaissaitpas.Elleserappelalevampireescrocquis'étaitécrasésursonpare-brise,etlapaniquesaisitsagorgesècheetirritée.Elleessayadesesouvenirdesavoix.Ellel'entendaittrèsbiendanssatête,maiscen'étaitpaslamême.
Si?
-Quelgenredechoix?demanda-t-elle.
-Nousavonsbeaucoupdechosesànousdire.
Cen'étaitsûrementpaslevampire,etsûrementpasunevoixqu'elleconnaissait.Elleétait...rouillée...presque...vieille.Auxéchosdanslasalle,Kylieendéduisitqu'ellesetrouvaitdansuntunnel.
-Oùsuis-je?Quiêtes-vous?
Elleluiauraitbiendemandécequ'ilvoulait,maiselleavaittroppeurdelesavoir.Quandvousvousretrouviezenchaînéedansunepiècesinistre,cen'étaitsûrementpaspourvousproposerduthéetdesscones.
Leseulbruitqu'elleentendaitétaitceluidesaproprerespirationetlesoufflepluscourtdel'hommeàlavoixrouillée.Sonespritsefocalisabrusquementsurlesvisionsdefantôme,etellesedemandasiellelesavaitmalinterprétées.Kylieseferait-elletorturer?
Respirantunboncoup,elletirasurleschaînes.Elleneparvinttoujourspasàselibérer.Oùétaitpasséesaforce?
-Dequoidevons-nousparler?s'enquit-elle.
Lalumièretremblotaavecuneintensitéaveuglante.Kylieclignadenouveaudesyeux,etquandellerelevasespaupièrespourladeuxièmefois,ellelevit.Ilportaitunerobeétrange,commecelled'unmoine.Sapeauétaitridée,tannée.
Kyliefronçalessourcilsetlutsaconfigurationcérébrale.Commeellelecraignait,c'étaitunvampire.
Unvieuxvampirebizarre,commeTabitha,l'ennemiedeMiranda,l'avaitdécrit.Aufondd'elle,Kylieavaitessayédenepasl'ignorer.Elleespéraitqueceneseraitpas,enl'occurrence,l'erreurquilaperdrait.
-Vousmesurveilliez.
-Tuasdesinstinctstrèssubtils!(Ils'approcha,siprèsquec'enétaiteffrayant.Sesyeuxétaientfroidsetgris.D'ungrismortel.)Fais-tuexprèsdegardertonespritfermé?
Kyliesedemandacequ'elledevraitluidireousielledevaitmêmeluiparler.Maiss'ilcroyaitqu'ellel'empêchaitvolontairementdelalire,ilrisqueraitdesemettreencolère.Etelledevaitsesouvenirdenepasmentir.
-Jenesaispasm'ouvrir.
Lebruitdumétalquiraclaitlebétonrésonna.Kylieregardauneportequel'ontiraitderrièrelevieillard.Soncœurcessadebattre,etelleeutmalàlagorgequandellerevitlamaindunouveauvenuquibloquaitsarespiration.
-Jet'aidemandéd'attendre,leréprimandalevieux.
-Maispapy,jesuissimplementimpatientdevoirmanouvellefiancée!
Levampireescrocserapprocha.
Fiancée?Kylie,dégoûtéeparcetteidée,tirasurseschaînes.
-Va-t'enimmédiatement!grondalegrand-père.
Savoixavaitbeauêtrerouilléeetusée,sontonappelaitàl'obéissance.Uneobéissanceeffrayante.
L'escrocs'arrêtaàunecinquantainedecentimètresdeKylie.Sescheveuxauburnn'étaientpastrempésdesang,cettefois,maisellelevoyaitencoredanssatête.Àlaminuteoùellesondasesyeuxgrisetfroids,elledevinaqu'ils'agissaitdumêmevampirequeceluiquis'étaitglissédanssacabined'essayage-etquis'étaitécrasésursonpare-brise.
-Elleestsijolie!Nelaretienspastroplongtempsloindemoi.
Ildétala.Lebruitdelaporteenferquiclaquaitrésonnadanstoutelapièce.
Kylieregardalevieilhommed'unœilnoir.
-Ilaassassinédeuxjeunesfilles.
-Oui.(Ilbaissalatête,commes'ilavaithonte.)Monpetit-filsacommisdenombreuseserreurs.Maisavecletemps,ils'assagira.
-Leconseildesvampiresétaitcensé...(KylieserappelacequeDellaavaitdéclaréàleurpropos,qu'ilsétaienttousâgés...etalorsellecomprit.)Vousfaitespartieduconseil.Vousleuravezmenti.
Illevalesyeux.
-Jen'aipasmenti.J'aiditquejem'enoccuperais.Tufaispartiedemonplan.
-Ilm'akidnappée.
Lahontepousserait-ellelevieillardàlalibérer?
-Surmesordres.Raté.
Ils'approcha.Unesensationdepuissancel'accompagnait.
-Jadis,quandnosjeuneshommespassaientàl'acte,uneseulechosearrivaitàlesdompter:unefemmesuffisammentforte,suffisammentjoliepourleurdonneruneraisondes'assagir.
-Onnepeutpaslesauver.
Sespulsationss'accélérèrentalorsquelevieillardserapprochait.
-Ilestsauvage,àprésent,maistulefascines.As-tulamoindreidéedunombred'heuresqu'ilapasséesdanslesbois,prèsdetoncamp,àrisquerdesefaireprendre,pouravoirsimplementlachancedet'apercevoir
?
Kyliefrissonnadedégoût;c'étaitdoncluiquil'avaitespionnéetoutescesfois!
-J'étaiscurieuxdesavoirquiavaitvolélecœurdemonpetit-filsetjel'aisuivi.Unefoisquejet'aivue,j'aipucomprendrecequil'avaitmotivé.Tuesfascinante,eneffet.
Ilsebaissa,sonvisageàquelquescentimètresdusien.Sonsoufflevinteffleurersajoue,etpartagerlemêmeespacelamitmalàl'aise.
-Qu'es-tu,KylieGalen?Lesais-tuseulement?As-tudusangdevampire?
-C'estunassassin,etjepréféreraismourirplutôtquedelelaisserposerunseuldoigtsurmoi.
-Lamortesttoujoursuneoption.Bienquejenelarecommandepas.
Lapaniqueessayades'agripperdenouveauàlapoitrinedeKylie.
-Jet'aivueboirelesang.(Lecontactglacialsursonbrasluidonnalachairdepoule.)Maistuesencorechaude.J'aivuleloupétrangesesoumettredevanttoi,maistunet'espastransforméelejourdelapleinelune.Normalement,jerechercheraisunvampirecommepartenaire,maistu...Monpetit-filsaraison.Tuesexceptionnelle!
Kylietiradenouveausurseschaînes.
-Laissez-moipartir.
-Turecherchesunefamille,KylieGalen.Nousdevrionst'enoffrirune.Tuporterasmesarrière-petits-enfants,etavecmesgènesetlestiens,ilsserontencorepluspuissants.Ettuapprendrasàmonpetit-filsàdevenirunhomme.
-Mêmepasenrêve!ricanaKylie.
-Noussauronstepersuader.
-Jenesuispasdugenreàmelaisserfacilementconvaincre.Etsivotrepetit-filsn'estpasunhomme,c'estpeut-êtreparcequ'iln'aeupersonneàquis'identifier.
Lesyeuxduvieillardseplissèrent.
-Jetoléreraibiendeschoses,maisj'exigequetumerespectes.
-Lerespectsemérite.
C'étaitledictonpréférédesamère,etilneluiavaitjamaisparuaussivraiqu'encetinstant.Levieillardsecoualatête.
–Dansnotremonde,lerespectestgagnéparceluiquialeplusdepouvoir.Pourl'heure,machèreenfant,c'estmoiquiledétiens,intégralement.
Soudain,ildisparut.Sevolatilisa.Kylienelevitmêmepassetransformerenmasseindistincte.Qu'était-il?ElleserappelaTabitha,lasorcièrequeMirandaavaitsurpriseentraindefureterautourdubungalow,quiaffirmaitqu'ilétaitplusqu'unvampire,etKyliecraignaitquecelle-ciaitraison.
Ildétenaitpeut-êtrelepouvoir,songea-t-elle,maisellenelerespectaittoujourspas.Etjamaisdelavieellenedonneraitnaissanceàsonar-rière-petit-fils.
Elletiradenouveausurseschaînes,cherchantlaforceaveclaquelleellepourraitselibérer.Maislaforcenevintpas.Elleenvisageadehurler,maisquelquechoseenelleluiditqueceseraitlàungaspillaged'énergie.
Elleavaitbesoinderéfléchir.Elleavaitbesoindeseservirdesoncerveaupoursesortirdelà.
ElleappelaDaniel.Ilétaitauxabonnésabsents.Lesangesdelamortouceuxquisetrouvaientauxcascadesviendraient-ilsàsares-cousse?
Ellefermalesyeuxetdemandadel'aide.Supplia,même.L'idéequel'escrocpuisselatoucherlarebutaittellementquesupplierneluifaisaitpaspeur.
Toutaufonddesatête,unevoixmurmura:
-Tuaslepouvoirentoi.
–Arrête,onsecroiraitdansunvieuxStarWars!
Commeseullesilenceluirépondait,ellepoursuivit:
-Cen'estpaslemomentdeselancerdansladécouvertedesoi!
Elletiradenouveausurseschaînes,pensantquelepouvoirqu'elledétenaitétaitdeselibérer.Ellesedébattitjusqu'àcequ'ellesentequesespoignetsetseschevillesluifaisaientmal.
Ilveutquejedonnenaissanceàsesarrière-petits-enfants?Jeneseraispascontreunpetitcoupdemain!
Tâchantdenepasoublierderespirer,elleréfléchitauxpouvoirsdontparlaientlesangesdelamort.Ellecommuniquaitaveclesfantômes,ellecouraitviteet,detempsentemps,elletrouvaituneforceinconnuepourbalancerdesloups-garoussurdelonguesdistances.Etellepossédaituneouïeexceptionnelleintermittente.Ilyavaitaussil'éventualitéqu'ellesacheguérir-ellel'espérait,pourSara-,etellepouvaitentrerdanslesrêvespareffraction.
Jepratiquel'effractionderêve!N'était-cepasaussipratiquequ'untéléphoneportable?SielleparvenaitàjoindreLucas,celui-cipourraitjoindreBurnett.Etcedernierviendraitlasortirdelà.Ilmettraittoutel'équipedel'URFauxtroussesdecevieuxschnock.
Ellecomptalesmoutons.Cent,deuxcents.Lemoindrebruit-etparfoislemanquedebruit-latenaitéveillée.Sesyeuxsefatiguèrent.
Ellefinitelle-mêmeparsefatiguer.Enfin,lasensationdeflottementvinttitillersoninconscient.Puisellevola,passaentrelesnuages.Alorsellelevit.
-Tuesvenu.
Lucass'assitsurunlitgigantesque.Ilarboraitunsouriresexyetpasdechemise.Maiscen'étaitpaslemomentderemarquercegenrededé-
tail.
–L'escrocm'aattrapée.PréviensBurnett.
Kylieparlarapidement,depeurdeseréveiller.
-Quoi?
-Tum'asentendue.
-Oùes-tu?
-J'saispas.Untunnel.Ilyabeaucoupdebéton.Desportesdefer,aussi.
Illaregarda,paniqué.
-Ilfautquejesacheoùtutetrouves.
-J'étaisinconscientequandilsm'ontamenéeici.
-«Ils»?
-Legrand-pèredel'escroc.Ilfaitpartieduconseildesvampires.
Lucaspassasesmainsdanssescheveux.
-Écoute,Kylie.L'effractionderêvetepermetdevoler.Tuvasdoncrentrerdanstoncorpsenvolant,maislentement.Regardeenbas,lesgrandsbâtiments.Puisreviensmedireoùtutetrouves.Ilfautquejesacheoùtues,sinonjenepourraipast'aider.
-Etsijen'yarrivaispas?Etsijemeréveillaisetquejenepouvaispasteledire?
Lapaniqueluidonnal'impressiond'êtrelourde,etcelaseressentitdanssavoix.EllenevoulaitpasquitterLucas.Mêmesiellesavaitquec'étaitunrêve,elles'ysentaitplusensécurité.
-Tupeuxyarriver,Kylie!Vas-y!(Illachassad'ungeste.)Vas-y!
EllefitcequeLucasluidemandait.Ellesemitàvolerdansl'autresens.Tropvite.Elleseconcentrajusqu'àcequ'elletrouvecommentré-
duiresavitesse.Puiselleregardaenbas.Elleidentifiauneligned'horizon.CelledeHouston.Elledescenditencore,puisvitunbâtimentimmense,leToyotaCenter.Ellesesouvintquesonpèrel'avaitemmenéeenvilledanslestunnelsdeHouston.
Traversantletunnelenvolant,sansquelesmursl'arrêtent,Kylieneralentitpasjusqu'àcequ'ellesevoie.Soncœurbattittrèsfortcontresescôtes.Sevoireffondréesurunechaise,enchaînéecommedansunescènedefilmd'horreur,l'angoissaauplushautpoint.Elleentenditunbruit.Laporteenfers'ouvrittoutdoucement.Ellesesentitretomberdanssoncorps.
-Non!
Ilfallaitqu'elleretrouveLucas.Qu'elleluidonnedesinstructionspourvenirlachercher.
Luttantcontrelaforced'attractionpourregagnersoncorps,Kylievirevoltasurelle-mêmeetretournad'oùellevenait.Lavitessel'empê-
chaitderespirer.
Quelqu'uncriasonnom.PasLucas.Maislevieuxvampire.Lesnuagesétaientépais.Lucasnesetrouvait-ilpasjustederrièrelacouchedebrouillard?Ellesentitqu'onlatiraitenarrièred'uncoup.Elleallaitseréveiller.
-Lucas,jesuisdanslestunnelsdeHouston.SousleToyotaCenter.
M'entends-tu?
–Quefais-tu?grommelalavoixgraveetrouillée.
Kylieouvritbrusquementlesyeux.Levieuxvampirelaregardaitfixement.Ellesesouvintqu'ellenepouvaitpasmentir.
-Jerêvais.
-Quelgenrederêve?J'aisentil'énergie.
-Unrêveinquiétant.Je...j'avaisdesterreursnocturnesquandj'étaisplusjeune.
Pasdemensonge,pourlecoup.
Ilsemblaitrésignéàlacroiremaisdemeuraitsuspicieux.Avait-ildesraisonsdel'être?Lucasl'avait-ilentendue?
-J'aidevieuxamisquiaimeraientterencontrer.Pourtonbien,j'es-pèrequetutecomporterasaumieux.
-Dequis'agit-il?Etpourquoiveulent-ilsmevoir?
-Jepense,KylieGalen,quetuesencoreplusexceptionnellequetunelecrois.
–Enquoilesuis-je?
Ilneréponditpas.
-Situpeuxmepromettrequetun'essaieraspasdet'échapper,jebriseraiteschaînes.
L'idéequ'onluienlèveleslourdsbraceletsdemétalluioffraitunevisiondeparadis.Cesmots-làétaientsurleboutdesalangue,maisc'eûtétéunmensonge.
-Noussavonstouslesdeuxques'ilexistaituneéchappatoire,jesau-teraisdessus.Votreboulotconsisteàvousassurerqu'iln'yenaitpas.
Ilrit.
-J'apprécietonhonnêteté.
-Suffisammentpourm'enlevermeschaînes?
-Pasàcepoint.
Ellecroisasonregardgrisusé.
-Jenevoisaucunmoyendem'échapperdecettepièce.Àmoinsquevousnecroyiezquej'ailepouvoirdevousdoublerquandlaporteseraouverte.Etcommejenepeuxpasbriserceschaînes,êtes-vousentraindedirequevospouvoirssontplusfaiblesquecemétal?
Illascruta.
-Tuestrèsintelligente,monenfant.Dois-jecraindrequetusoisaussiruséequefutée?
-Sijel'étaisàcepoint,est-cequejeseraisici?
-Faisonsuncompromis.
Ilfermalesyeux,etlesbraceletsenmétaldisparurentautourdesbrasdeKylie,ainsiqu'unautre,àl'unedeseschevilles.Sachevilledroiteétaitdésormaisseuleattachéeàunechaînelongueetlourde.
Choquéeparsescapacités,elleleregardafixement.
–Qu'êtes-vous?
Ilsourit.
-Tuvois,jegagnedéjàtonrespect.
–Vousconfondezcuriositéetrespect,répliquaKylie.
Sesyeuxseplissèrent,maisunpetitsouriresefaufiladerrièresaco-lère.
–Qu'êtes-vous?demanda-t-elledenouveau.
Ilpliasesvieuxbrassursontorse.
-Qu'est-cequinevapas,chérie?Lespointscommunstefont-ilspeur?
Surquoi,ilsevolatilisadanslefroid.
-Qu'est-cequecelaestcensésignifier?cria-t-elle,etelleselevapourvoirjusqu'oùellepourraitalleraveclachaîneattachéeàsacheville.
Pasassezloin.
Kylietâchadeserendormir,deretrouverLucas,envain.Ellenepouvaitqu'espérerquesonmessagesoitbienpassé,qu'ilaitdéjàappeléBurnettetqu'ilssoientenroutepourlarejoindre.Combiendetempsleurfaudrait-il?
Ets'ilsnevenaientpas?Etsisonmessagenepassaitjamais?Elleessayadesedétacher,maisellen'avaitplusdeforce.Oùétaitpasséesaforce?Pourquoifaisait-ellecesalléesetvenues?
Kyliesemitàfairelescentpas,toutentraînantlachaîne.Ellenepouvaitpasatteindrelaporteépaisse,maismêmesielleyétaitarrivée,celan'auraitserviàrien.Quandlevampireavaitdisparu,lapoignéeaussi.L'ouvrireûtétéimpossible.MaisKylieessayatoutdemêmedetrouverunmoyendesortir,avecousansl'aidedeBurnett.Ellejetauncoupd'œilàlaporteetàsapoignéemanquante.Quiétait-ildonc?Etqu'avait-ilvouludirepartoutescesbêtisesde«pointscommuns»?
Lachaînecliquetadenouveausurlesolenbéton.Kyliesesouvintqu'ellen'avaitpasappelésamèreavantdepartirdechezSaraetellees-péraitdufondducœurqu'ellenesefaisaitpasdesouci.Seretournantencore,ellefitlescentpasendirectiondumur,cettefois,etfutsurprised'entendredesvoix.Levieilhommeétait-ilrevenuavecsesamis?Ellecessadebougeretécouta.
Cen'étaitpaslavoixduvieux,maiscelledel'escrocOh,super!
Avait-ill'intentiondeluirendredenouveauvisite?Soncorpssetenditetellecherchaquelquechosequipuissefaireofficed'arme.Avantdeparcourirlasalleduregard,elleentenditl'escrocplusclairement.
–Quiêtes-vousetquefaites-vousicientraindefouiner?D'oùvenaientcesvoix?
Ellehésitaetserapprochadumur.Toutàcoup,ungrandbruitré-
sonna,commesil'onavaitprojetéquelquechosedelourdàtraverslapièce.Ouquelqu'un...
Soncœurs'arrêta.Elles'approchadumur,pouressayerdepercevoirsilesvoixvenaientdederrière.Unautrecliquetis,etelleenfutpresquecertaine.
-Vousavezintérêtàmeledire!sifflal'escroc.
LapeurenvahitKylie.Aquiparlait-il?Était-ce...quelqu'unquiétaitvenulachercher?SespenséesetsoncœurallèrentversLucas.
-Détache-moietbats-toicommeunhomme!fitlavoixdeLucas,tonitruante.
LapoitrinedeKyliesegonfladeregrets.Elleétaitalléeluidemanderdel'aideet...
-Pourquoi?Tunetebattraisquecommelechienquetues!
Ungrandbruits'ensuivit,etKyliecompritqueLucasavaitreçuuncoup.
Sesmusclessetendirent.Ellesentitl'énergielatraverser.
Elleattrapalachaîned'uneseulemainetl'arrachad'uncoupaubé-
ton.Puis,setournantverslemur,ellefonçadessus,sonépauleenavant.
Justeunesecondeavantdeletoucher,elleseditquecelapourraitfairemal.
Étrangement,elleneressentitrien.Desblocsdebétontombèrentautourd'elle.Elledégagealesmorceauxdesonvisage,puis,s'apercevantqu'ellesetenaitàl'autreboutdelapièce,elleregardafixementàtraverslenuagedepoussière.Lucasétaitallongésurleflanc,toujoursenchaînéàunechaise,unpeucommeellel'avaitétéquelquesinstantsplustôt.
Ellevitsafigure,ensang,etsesyeuxétaientferméscommes'ilétaitinconscient.
Oumort.
Elleinspira,defureurabsolue,etcherchalevampireduregard.
Quandellelevit,lechocsursonvisagenelasurpritpas.Ellefonçaverslui,maisjusteavantd'avoirpuluimettrelamaindessus,ildisparut.
-Alorscommeça,tun'espassiinoffensive!
Lavoixduvieuxvampireretentitautourd'elle,bienqu'ellenepûtpaslevoir.Lemurdebétonderrièreellesereforma.
-Qu'êtes-vous?siffla-t-elle,sachantqu'aucunvampireordinairenepouvaitreconstruireunmur.
–Net'ai-jepasposélamêmequestion?demanda-t-il.
ElleseprécipitaversLucas.Unemainsursapoitrineluiindiquaqu'ilétaitencorevivant.Elleôtaseschaînesd'uncoupetselaissatomberàsescôtés,àgenoux.Legraviersurlesoldebétonluipiqualapeau.
Sesouvenantqu'elleavaitpeut-êtrelepouvoirdeguérir,elledépla-
çasesmainssurluiet,commepourSara,ellecollasespaumessursatête.
–Parle-moi,Lucas,s'ilteplaît.(Ellelerevitentraindelasauverdesgrossesbrutesetdechercherdeséléphantsdansleciel,etcesouvenirluimitleslarmesauxyeux.)Jet'enprie,guéris!
Elleessayalapenséepositive,songeantàsespaumesquicommuniquaientdelachaleuràsoncorps.Ellenesavaitpassic'étaitainsiquecelamarchait,maispourLucasetSara,ellepriapourquecesoitlecas.
Soncœurs'emplitd'espoirquandlegonflementdisparutduvisagedeLucas.
-Maintenant,parle-moi,murmura-t-elle,etellesepenchatoutdoucement.
Lesyeuxdugarçons'ouvrirentd'uncoup.Lapaniquel'envahitetilessayadeluidonneruncoupdepoing.Kylietâchadel'attraperenpleinvol,maisquelquesoitlepouvoirqu'elleavait,celui-ciavaitdisparu.Elleréussitàéviterlecoupenpleinefigure,maisils'écrasacontresonépaule.Ladouleurfutfulgurante.Lechoclaprojetaàl'autreboutdelapièce.
-Bonsang!(Ilserelevad'unbond.)Jesuisdésolé.(Ill'aidaàseredresseretlaberçatendrementcontresapoitrine.)Tuvasbien?
Kylieacquiesça.Heureusement,iln'étaitpasunvampireetnepouvaitpassavoirqu'ellementait.Sonépaulel'élançaitcommeunemauvaiseragededents.
-Couché!parvint-elleàdire.
Ils'exécuta,maissesjambessedérobèrentsousluietildutlarattraper.
-Jesuisdésolé.
Ellefixasesyeuxbleus.
-C'estbon.(Iln'avaitpasvoululuifairemal.)Jecroisqu'iln'yariendecassé.
-Tuaspujoindre...
Ellesetut,sesouvenantquelevieuxvampiredevaitprobablementécouter.
«Burnett?»
Elleavaitarticulélenomsilencieusementetlevadesyeuxinterrogateurssurlui.
Lucashochalatête,etellepriapourqu'ilaitlucorrectementsurseslèvresetquecelasignifieque
Burnettetl'URFallaientarriver.
Sonépaulel'élançait.Sesjambestremblaient.Elles'adossaaumuretselaissaglisserenpositionassisejusqu'ausolenbéton.Lucass'installaàcôtéd'elle.Ellefrissonna;ildevaitlesentir,carillapritdanssesbras.Soncorpsdiffusaitdelachaleur.Ellesecollaàluipourl'absorber.
-Tuessichaud,observa-t-elle.
–Ilétaittempsquetut'enrendescompte!lataquina-t-il.
Elleauraitvolontierssourisielleavaitencoreeudel'énergie.Endé-
pitdeladouleur,ellesesentaitensécurité.
-C'estuntrucdeloup-garou,dit-il.Notretempératurecorporelleseréchauffe.
-Quelleheureest-il?
-Minuitpassé,répondit-il.
Elleseditquesamèredevaitpaniquer.Puis,tropépuiséepourré-
fléchir,ellefermalesyeuxetseblottitencorepluscontreletorsedeLucasenveillantbienànepasbougersonépaule.Illadéplaçasursesgenoux.Sachaleurl'entourait.Ellelesentitpasserunemaindanssachevelure.
-Tuasquelquechosedanslescheveux.
-Sûrementdubéton,quandj'ai...traversélemur.
-Quelmur?demanda-t-il.
Ellesesouvintqu'ilétaitinconscient,àcemoment-là.Savait-ilmêmequ'ellel'avaitguéri?
-Celui-là.(Elleledésignad'unsignedetête.)Maisill'areconstruit.
-Jecroisquejet'aifrappéeplusfortquejenelepensais!
Ellen'avaitpaslaforcedelecontredire.
-Sifatiguée...
-Repose-toi.(Illarapprochaencoredelui.)Bientôt...murmura-t-il.
Insinuait-ilqueceseraitbientôtterminé?Commeellel'espérait!
-Kylie,c'estl'heure.
LesparolesdeLucaslaréveillèrentunpeuplustard,Ellesentitqu'ilselevaitd'unbondenlaportantdanssesbras,etellefutimmédiatementsurlequi-vive.Desbruitsprovenaientdel'autrecôtédumur,
et,enunpetitbond,ilavaitgagnélefonddelapièce,loinduvacarme.Avantqu'ellenepuisseinsisterpourqu'illarepose,lemurdedevants'écroula,etBurnett,accompagnédesmembresdel'URF,sefrayauncheminsouslebétonquitombaitencascade.
Burnettseprécipita.
-Ellevabien?
-Çava,dit-elle,gênéequeLucaslaportecommeuneenfant.Repose-moi.
-Sonépaule,expliquacelui-ci.Jecroisqu'elleestcassée.Mafaute.
C'étaitun...accident.
-Jevaisbien.
Elleentrepritdelabougerpourluimontrerqu'elledisaitlavérité,maisellegrimaça.
-Ilssontici!hurlaquelqu'un,enbasducouloir.
Lucas,Burnettetlesautrestraversèrentlesdécombresquiavaientautrefoisfaitofficedemurs.Kylierestaseuledanslenuagedepoussièrequeleurdépartprécipitéavaitproduit.Lebruitd'hommesquisebattaientauloinatteignitsesoreilles.Sesentantinutile,elledécidadelessuivre,espérantquesaforcereviendrait,maisellen'avaitpasfaitunpasqu'ellesentitlecourantd'airlacroiseràtouteallure.
Lejeunevampireescrocauxyeuxfouss'arrêtaàcôtéd'elle,etavantqueKylienepuissefaireautrechosequehurler,illatenaitdanssesbras.
Oubliantsonépaule,ellesedébattit.Ladouleurexplosadanssonbras,maisellecontinuaàsebattre.Or,l'étreinteduvampireétaitpuissante,etl'adolescente,àboutdeforces.
–Non!
LegrondementgravedelavoixdeLucasemplitsesoreilles.
-Repose-la!exigea-t-il.
-Elleestàmoi!sifflalevampire.
-Ilfaudrametuerd'abord!rugitLucas,etsesyeuxs'assombrirentpourseteinterd'orangefoncé.
-Avecgrandplaisir,rugitlevampireenretour,dontlesyeuxgrisétincelaientàprésentderouge.
Saisissantsachance,Kylieenfonçasapaumedanslagorgedel'escroc.Elletombaenarrière,etàpeineavait-elletouchélesolqu'ellevitLucasattaquer.Lebruitdepoingsquibroyaientdesosemplitlapièce.
Horrifiée,elleregardasonami,projetéàl'autreboutdelasalle.Ellesentitsapropreforcerevenir,
maisavantqu'ellenesesoitrelevée,Lucasétaitderetourettenaitlevampireparlagorge.LesonquiensortaitnelaissapaslemoindredouteàKylie:Lucasbouchaitsesvoiesrespira-toires.
-Lâche-le!(Lavoixduvieillardemplitlapièceetalourditl'atmosphère.)Lâche-le,sinonellemeurt.
SiKylienevitpersonne,ellesentitunemainserefermersursagorge.Ellegriffalaforceinvisiblequil'étranglaitetessayadefaireentrerdel'airdanssespoumons.Envain.
EllevitleregarddeLucasseposerbrusquementsurelle.Desétincellessombressemirentàobscurcirsavision,etjusteavantquetoutnedeviennenoir,ellevitLucasrelâcherlevampire,quidisparutensuite.
Pasdevent,pasd'air.Manifestement,lamagieduvieilhommel'avaitemporté.
Tentanttoujoursd'inspirer,elles'écroula,àgenoux.Lucasl'aidaàserelever.
Burnettapparutbrusquementàleurscôtés.
-Ilestrevenulachercher,expliquaLucas.
-Nousdevonsl'emmener,annonçaBurnett,etilpritKyliedanssesbras.
–Jelesaccompagne,décidaLucasenmontrantlesautresmembresdel'URF.
-Non!ditKylie.
Maisellenesetrouvaitdéjàplusdanslapièce.
Leventcinglaitsafiguresifortqu'elleneparvenaitpasàrespirer.
BurnettlaredressaetenfouitlevisagedeKyliedanssapoitrine,unepoitrineloind'êtreaussichaudeourassurantequecellecontrelaquelleellevenaitjustedes'assoupir...
QuandBurnetts'arrêtadevantunimmeubleàunétage.Kylielevalatête.
–Oùsommes-nous?
Ellesetouchalecou.
-Uneclinique,répondit-il,etildéplaçasamainpourvérifiersoncou.
-Jevaisbien,reposez-moi.
-Pasencore.Tuvaspeut-êtrebien,maisHolidaymetueraitsijenedemandaispasàunmédecindet'examiner.
EllerepensaàLucas.
-VousauriezdûempêcherLucasdecouriraprèslesvampiresescrocs...
-Jen'auraispaspu.Lesloups-garoussontbeaucouptroptêtus.
MaisLucasestassezgrandpourprendresoindelui.
–Ils'estfaitcapturer.
-Justepourvenirtechercher.
Cetteprisedeconscienceluitorditleventre.
-Ilauraitpusefairetuer.
-Non.
Leslumièress'allumèrentdansl'immeubleetBurnettentra.
Kylielutlapancartesurlaportequandillaportaàl'intérieur:PROTÉGEZVOSANIMAUXDOMESTIQUESDESVERSDUCŒUR.
-Attendez,vousm'amenezchezunvétérinaire?
Ellepassaenrevuelepetitbureauauxmursornésdephotosd'animauxetremarqual'odeur.
–Unvétoetmédecinsurnaturel,dit-il.
Unhommesortitd'uneporteaufond.
-Parici,lança-t-il.
BurnettlaprésentaaudocteurWhitmanquandilluifitpasserlaportedanssesbras.Ungroschatrouquinlessuivit.DèsqueBurnettdé-
posaKyliesurunetabled'examen,lematousautaàcôtéd'elle.
-Jevaisbien,dit-elleàBurnettetaumédecin.
–Sonépaule,expliquaBurnett.Etsoncou.
Lorsquelemédecintouchal'épauledelajeunefille,elletressaillit.
-Cen'estqu'unbleu.(EllereposalesyeuxsurBurnett.)Jedoisretournerchezmamère.Elledoitdéjàêtreaupostedepolice.
Burnettdécrochaletéléphoneetserenditàl'autreboutdelasalle.
LedocteurWhitmanbougeal'épauledeKylieetl'examina.Kyliegrimaçaunpeu,maissonépaulen'étaitpascassée.Lessourcilsdumédecins'agitèrentquandilfixasonfront.
-Qu'êtes-vous?
-Sijelesavais!dit-elle,etelleregardalaconfigurationdesoncerveau.
IlétaitenpartieFae.LechatpassasurKyliepourallersefrotteraumédecin.Elleavaitlesentimentqu'ilcommuniquaitaveclesanimaux,luiaussi-commeDerek.Cettepenséeluirappelacombienilluimanquait,maisellelachassa.
-Bon,lajeunefillearaison.Sonépaulen'estpascassé,déclaraledocteurWhitmanquandBurnettvintlesrejoindre.
-Jevousl'avaisdit,lâchaKylie.Maintenant,pourriez-vousmedé-
poserchezmamère,s'ilvousplaît?
–Merci,ditBurnettaudocteurWhitman,etilluifitsignedesortirdelapièce.
Unefoisqu'ilsfurentseuls,BurnettseretournaversKylie.
-Jevaisteraccompagner.Maisd'abord,jedoissavoircequis'estpassécesoir.
Kylieluiracontatoutcedontellesesouvenaitàpartirdumomentoùlevampireescrocavaitatterrisursavoiture,jusqu'aumomentoùBurnettavaitsurgiàtraverslesmursdebéton.Ellel'informaquel'escrocquiavaittuélesfillesàFallenétaitlepetit-filsdel'undesmembresduconseildesvampires,etquec'étaienteuxquiavaientespionnélecamppendanttoutl'été.
Lerécitdelajeunefillefitétincelerdefureurlesyeuxduvampire.
-Pourquoisouhaite-t-ilquej'épousesonpetit-fils?demanda-t-ellequandelleeutterminé.
Burnetthaussalesépaules.
-Danslepassé,c'étaientnosgrands-parentsquichoisissaientnospartenaires.
-Mêmesilepartenairen'étaitpasd'accord?
-J'aibienpeurqueoui.(L'expressiondeBurnetts'emplitderemords.)Tuavaisraison,Kylie.C'étaittoiquil'intéressais.J'auraisdût'écouter.Jenereferaipaslamêmeerreur.
Ellehochalatête,devinantquecedevaitêtredurpourluidereconnaîtrequ'ils'étaittrompé.
-Levieuxestbizarre.Laconfigurationdesoncerveauindiquequec'estunvampire,maisilestplusquecela.
-Jeconnaisl'hommedonttuparles.Jel'airencontréaucoursdemesvisitesauconseil.C'estunvampire,maistuasraison,ilestétrange.
-C'estplusqu'unvampire,ditKylie.Ilareconstruitlemuraprèsquejel'aidétruit.
-Peut-êtrea-t-ilobtenudel'aidedequelqu'unquiad'autrespouvoirs...
–Jepensequec'estplusquecela.
-Probablement,répliqua-t-il,maisKyliedevinaqu'iln'étaitpasd'accord.OK,jeteraccompagne.Etjevaisfairesurveillertamaisonpourquetusoisensécurité.
Illarepritdanssesbras.
-Attendez.
Cettefois,ellesutcommentenfouirsatêtedanssapoitrine.
Quelquessecondesplustard,Burnettlareposadevantchezelle.
-Quevais-jeluidire?demanda-t-elle.
-Aucuneidée.Lesparents,çan'ajamaisétémontruc.Maissoiscréative!
-Vousnem'aidezpasbeaucoup.(Ellesemorditlalèvre.)Oh,mince!Mavoiture!
-Nousl'avonstrouvéeentecherchant.Quelqu'unferaremplacerlavitre,ettularécupérerasavantl'aube.
–Merci.
Ilopina.
-Jesuiscontentquetuaillesbien,Kylie.Nousreparleronsdetoutcelademainsoir,quandtuserasderetouraucamp.EtappelleHolidaydèsquetupeux.Ellenedormirapastantqu'ellenet'aurapasparlé.
Kyliel'étreignit.Visiblement,cettedémonstrationd'affectionlesurprit.
-Merci,dit-elle.
-Avecplaisir,répondit-il.
Al'évidence,laconversationlegênaitautantquel'étreinte.
Ellepassal'obscuritéenrevue.Lesilenceneluifaisaitpaspeur,parcequ'ellesavaitqueBurnettenétaitàl'origine.
-J'aimisdeuxhommesenfactiondevantlamaison,expliqua-t-il,commes'ilavaitmalinterprétésonexpression.
-Jevouscrois.
Elleleregardapartir.Puiselleserenditàlaporte.Quandelles'aperçutqu'ellen'avaitpaslesclés,elletrouvacellesquesamèrecachaitàl'intérieurdelafaussecrottedechienderrièrelesazalées.
Apeineeut-elleouvertquesamèreluisautadessusetlapritdanssesbras.
-Oh,monDieu!J'allaisprévenirlapolice!Oùétais-tupassée,jeunefille?
Samèrel'étreignitsifortqu'elleluifitmalàl'épaule.
Elles'écartaetessayadedissimulerladouleurdanssavoix:
-J'aioubliéd'appeler.J'étaistellementbouleverséeàcausedeSaraquej'avaisjustebesoinderéfléchir.
Deslarmesenvahirentlesyeuxdesamère.
-Oh,bébé!Jesuisvraimentdésolée.Ilyaeuunecoupuredecourant,jemesuisendormiesurlecanapéent'attendant,etjemesuisré-
veilléeilyaunquartd'heure.Quandjemesuisrenducomptequetun'étaispasrentrée,j'aiappeléchezSara.Samèrem'aditquetuétaispartie,maisellenesavaitpasàquelleheure.
Heureusement,lamèredeSaraétaitdéjàcouchéelorsqueKylieétaitpartie.
-Jevaisbien.
–Jen'aipasentendutavoiture.
Réfléchis,etvite!
-Jel'aigaréedanslarue.
ElleespéraitqueBurnettavaitraisonetquelevéhiculeseraitderetouràl'aube.Kyliefeignitdebâiller.
-Tusais,maman,jeneseraispascontrepiquerunpetitsomme.
EllevoulaitallerappelerHolidaydanssachambre.Maiselledevraitseservirdutéléphonedelamaison,carsonportablesetrouvaitdanslavoiture.
-D'accord,maisnousparleronsdeSarademain.
Ouais,songeaKylie.
EllesdevaientaussiévoquersarentréeàShadowFallsàl'automne.
Maiselledécidadepenseràcelaplustard,aussi.ElleseruadanssachambreoùellecomposalenumérodeHoliday.
-As-tueudesnouvellesdeLucas?demanda-t-ellequandladirectricerépondit.
-Oui.Ilvabien.Mais...auxdernièresnouvelles,lesresponsablesdetonenlèvementn'ontpasétécapturés.Burnetttefaitsurveiller,net'inquiètepas.
-Jesais.
-Tuvasbien?Siseulementjepouvaistetoucherpourtecalmer!
-Oui,mentit-elle.
-Situfermeslesyeuxetimagineslescascades,celatepermettradechasserlapanique.
-D'accord,réponditKylie,etcettefois,elledisaitlavérité.
Ledimanchematin,letéléphoneréveillaKylievers10heures.Elles'assit,attrapalecombinéetregardaautourd'elle,dansl'espoirdetrouverlefantôme.Aprèsavoirpasséplusd'unmoisàlevoirdèsl'aube,illuimanquaitunpeu!
Endécrochant,ellesesouvintdesaconversationavecHolidaylanuitpassée.Celaavaitmarché:imaginerleschutesd'eauavaitatténuésapanique.
-Allô?répondit-elle.
-Tuvasbien?
LesvoixdeMirandaetDellaexplosèrentenmêmetempsauboutdufil:
-Oui.(Kyliereposasatêtesurl'oreiller.)Commentl'avez-voussu?
-Commetun'aspasdécrochédetoutelasoirée,j'aiappeléHoliday,expliquaDella.Vas-y,raconte!
Kylieleurdonnalaversioncourteetleurpromittouslesdétailsglauquespourplustard.Puisellelesinterrogeasurleurweek-end.
Mirandaseplaignit,maisfinitparleuravouerqu'elleétaitarrivéedeuxièmeauconcours.
-EtcettegarcedeTabitha,quatrième!annonça-t-elletoutefière.
–Ettoi,Della,commentvas-tu?demandaKylie.
-Çavousditquoi,ça?
Lebruitd'unechassed'eauenvahitlaligne.
-Dégueulasse!lançaMiranda.
-Jecroisquemesparentssontchoquésquejen'aiepasencoreététestéepositiveàleurstests!
Ellesbavardèrentquelquesminutes,puissedirentaurevoir.Sesouvenantdelavoiture,Kylieselevanonsansmaletregardaparlafenêtre.
Burnettavaittenuparole.Lavoiture,flambantneuve,étaitgaréedanslaruedevantlamaison.
Siseulementtoutlerestedanssaviepouvaits'arrangeraussifacilement...
-Tuesréveillée,constatasamèrequandKyliesortitdelachambrequelquesminutesplustard.(Une
servietteétaitenrouléeautourdesatêteetelleportaitunpeignoir,commesiellesortaitdeladouche.)Uneminute,jevaisnouspréparerlepetitdéjeuner.
Unedemi-heureplustard,Kyliemangeaitdespancakesetdesœufsavecsamère.Ellesdiscutèrentd'untasdechoses,maissurtoutdeSara.
LamèredeKylieluiracontaquecelledeSaraavaitappelépours'assurerqu'elleétaitbienrentrée.
Puiselleramassasonassiette,qu'ellealladéposerdansl'évier.
-LamèredeSaram'aapprisqu'ellesesentaitbienaujourd'hui.Elleestcenséevoirlemédecindemainpourparlerdesesoptions.Naturelle-ment,j'espèrequeçavamarcher.
Kylieselevapourl'aideràdébarrasser.
–Ellen'apasbesoind'options,murmuraunevoixderrièreKylie.Tuasréussi.
Latempératuredanslapiècebaissadesixdegrés.
–Jetejure,laclimatisationdébloquedepuisunmois!
Samèrefrissonnaetallavérifierlethermostat.
KyliesedemandasilaclimatisationétaitvraimentHSousiDanielétaitàl'originedufroid.
Elleseretournaetvitlamorte.Elleparaissaitjeuneetenpleinesanté.
Magnifique!Kylieseditque,àtrenteans,Saraseraitsacopieconforme.
-Merci.Jesavaisquetuyarriverais.
-Tun'aspasbesoindemeremercier,c'estmonamie.
-Tuasditquelquechose?
Samèresetenaitsurlepasdelaportedelacuisine.
Lefantômesouritetdisparut.
-Ouais,réponditKylie.J'aiditqu'ilfallaitquel'onparledel'école.
Ellepritsamèredanssesbras.Sonépauleneluifaisaitpresqueplusmal.Quandellesedétacha,elledébitasondiscoursàtouteallureavantdeperdrecourage:
-Jesaisquec'estdurpourtoi.Jesaisquetum'aimes.Maisj'enaibesoin.Maintenant.
Samèreluitouchalevisage.Puisdeslarmesemplirentsesyeux.
Elleprituneprofondeinspiration.
-Bébé,jesuisdésolée,maisjenepeuxpastelaisserpartir.
LecœurdeKylieseserra.
Lapièceredevintfroide.Danielapparut.Ilsouriait.
-Rappelle-lui...commença-t-il,maisavantqu'ilnepuissefinirsaphrase,ildisparut.
Kyliecompritcequ'ilavaitvouludire.
-Maman,dit-elle,tutesouvienslorsquetum'asaffirméquequandtuavaisrencontréDaniel,tusavaisqu'ilétaitfaitpourtoi?
Samèreeutl'airchoquéqueKyliemêlesonpèreaudébat.
-Oui,mais...
-Cetteécole,c'estmonDaniel,maman.Jesaisqu'elleestfaitepourmoi.Jelesaisaufonddemoncœur.S'ilteplaît,nemel'enlèvepas.Nemel'enlèvepas,commeont'aenlevéDaniel.
–Jenepeuxmêmepast'accompagneràl'intérieur?demandasamèreaprèss'êtregaréesurleparkingdeShadowFallsplustardcetaprès-midi-là.
-Cen'estpaslejourdesvisites,réponditKylie,etelleregardaàpeinelenouvelespritqu'ellesavaientprisenstopquandellesétaientpasséesdevantlecimetièredeFallen.
Brune,elleportaitunerobed'intérieurrosepelucheuseetsemblaitavoirunepetitetrentained'années.Elleétaitaussicomplètementpaumée,etnecessaitdefixerKylieetdeluidemanderoùelleétait.Kylieavaitessayédeluiparlermentalement,maislafemmen'entendaitpas.
Deplus,lamèredeKylieavaitgâchétoutletrajetenracontantquelaclimatisationdelavoituredevaitêtrefichue,elleaussi.
Kylieserrasamèredanssesbras.
-Merci,luidit-elle.
Lamortdansl'âme,samèreavaitacceptédesignerlespapiersd'inscriptionaupensionnatdeShadowFallscetautomne.
Dansunsoupir,ellesereculaetposalamainsurlajouedeKylie.
–Maisçanemeréjouitpaspourautant.
-Jesais.
-N'oubliepaslesconditions.
Kylien'avaitpasl'intentiondesedisputer,maislesmotsluiéchappèrent:
-Jenecomprendspas.Turefusesdeluipardonner,tuneveuxmêmepaslevoir,maistumedemandesdel'appelerdeuxfoisparsemaine!
-C'esttonpère.
–C'estDaniel,monpère.
Samèregrimaça.
-Oui,maisTomt'aimecommesafille.
-Jesais,etjecomptebienluipardonner,mais...celafaittoutdemêmemal.Etlorsqu'ilaessayédeseservirdemoipourterécupérer,ehbien...
–Jesais.Ilaeutort.Iln'estpasparfait.Moinonplus.
-Jesuisdésoléed'avoirprovoquéundramequandilestvenu.
Kylielafixadanslesyeux.
-Tul'aimesencore?
-Jenesaispas.Unefoisqueçacesseradefaireaussimal,j'auraipeut-êtrelaréponse.
Elless'étreignirentdenouveauet,quelquesminutesplustard,Kylieregardasamères'éloigner.L'esprit,quiavaitdécidédenepluslâcherlajeunefille,setenaitàprésentàcôtéd'elle.Ilouvritsarobed'intérieuretcontemplaungrostroubéantdanssonventre.PourquoiKylienepouvait-ellepassefairepoursuivreparunfantômemortpaisiblementdanssonsommeil?
-Quem'est-ilarrivé?demanda-t-il.
-Jenesaispas.
Kylieregardal'espritdisparaître.Maiselleavaitlesentimentqu'ilreviendrait.Etilcomptaitsurellepourl'aideràtrouverdesréponses,cequi,ensoi,lafrustraitinfiniment.Commentpourrait-ellerésoudrelesproblèmesdelamortealorsqu'elleneparvenaitpasàdémêlerlessiens?
Elleconsultasontéléphonepourvérifiersiledétectivel'avaitrappeléesuiteaucoupdefilqu'elleluiavaitpasséaprèsavoirrécupérésonportabledanssavoiture.Ilavaitenvoyéuntextoluiannonçantqu'ilavaitdesnouvelles,maissansfairelamoindreallusionàleurnature.
LorsqueKyliearrivaauportail,lesentimentd'êtreenfinchezelleemballasoncœur.Elleétaitvraimentàsaplaceici.HolidayetBurnettl'attendaient.
Holiday,attendrissante,laserradanssesbras.Burnettpritsavaliseetluifitsignedelesuivre.
Quandilspassèrentdevantleréfectoire,Kylieconstataqued'autrescampeursétaienteuxaussirevenusplustôt.
Holidayl'avaitappeléepourluidemanderderentreruneheureenavancepourdiscuter.Toustroisallèrentdanslebureau,etKyliefutstupéfaitedetrouverLucasderrièrelaporte.
Sesyeuxbleuscroisèrentlessiens.
-Tonépaule,çava?
Kylieeutlesentimentqu'ilvoulaitlatoucher,maisilattendaitqu'ellefasselepremierpas.Bienquetentéedeleprendredanssesbras,ellenetrouvaitpascelatotalementlégitime.Laveilleausoir,c'étaittoutàfaitnormal,maisàprésent,elleendoutait.
-Justeunepetiteplaie.Merci.
-Sijamaistuluirefaisdumal,accidentellementounon,jedevraitepoursuivreavecunefourche!lançaHoliday.
Aladuretédanssesyeux,Kyliecompritqueladirectriceneplaisantaitqu'àmoitié.
-Cen'étaitpassafaute.
KylieserapprochadeLucas,etc'étaitmanifestementlesignequ'ilattendait.Iltenditsamainetluitouchalepoignet.Unsimpleeffleurement,maisquidiffusaunedoucechaleurenelle.
-Si,rétorquaLucas.(Ilcroisasonregard.Laculpabilitérésonnaitdanssavoix.)Ilfautquej'apprenne
àréfléchirdavantageavantdedonneruncoupdepoing.
IlregardaBurnett,etKylieeutlesentimentqueHolidayn'étaitpaslaseuleàavoirpasséunsavonàLucas.
Lentement,lamaindugarçonseglissadanslasienneetillaserraaffectueusement.L'ambivalencerebonditdansleventredeKylie.Ellenesavaitpassielleétaitprêteàenvisagerlesconséquencesdecegeste,maisellen'avaitpasnonplusl'intentiondelerepousser.Ilavaitrisquésaviepoursauverlasienne.Sesouvenantqu'elledevraitseconcentrersurautrechosequeLucas,elleregardaBurnett.
-Unechancedelesretrouver?
-Non.
Sesyeuxétincelaientdecolère.
-Maisnouslestrouverons,direntBurnettetLucasenmêmetemps.
-Lesautresmembresduconseildesvampiresontétéinformésdesévénements.J'imaginequ'ilyauradesconséquences.
Auboutdequelquesminutes,Lucasfutpriédes'enaller,puisBurnettetHolidayentraînèrentKyliedanslebureaudeladirectrice.BurnettfitraconteràKylietroisouquatrefoiscequis'étaitpassé.Sic'étaitàpeuprèsaussifacilequed'avalerdespierres,Kylieneseplaignittoutefoispasdel'exercice.LesyeuxdeHolidayseremplirentd'orgueilquandlajeunefilleleurconfiaqu'elleavaitguériLucasetpeut-êtreSara.
Enfin,laquestionquicouvaitdepuisunmomentfitirruption:
-Cequejenecomprendspas,c'estpourquoijen'aipaspumeservirdecetteforcepourmesauver.
Holidayhoquetacommesiellevenaitbrusquementdecomprendre.
-Tuesuneprotectrice!J'auraisdûledevineraprèsl'incidentavecSelynn!Quandnousétionsaulac,tun'asprisdelaforcequelorsquetuascruquetamèreétaitendanger.CelaexpliqueaussipourquoiDaniel,tonvraipère,n'apasétéenmesuredes'enfuirlejourdesamort.
-Est-ceque...celateditcequejesuis?Cequ'ilétait?
-J'aibienpeurquenon,mais...(LeregarddeHolidayseposasurBurnettquisemblaitaussisurprisetstupéfait.)Êtreuneprotectrice,c'esttrèsrare,etcelan'estaccordéqu'auxplusdoués.
-Extrêmementdoués,repritBurnett,l'airlégèrementintimidé.Jen'enairencontréqu'unautredansmavie.
Uneprotectrice?Kylieignoraitcequecelasignifiait.
-Jepossèdedoncd'autresdonsenplusdeceuxquej'aiactuellement
?
-Probablement.(Holidaysourit.)Jesavaisquetuétaisexceptionnelle,Kylie.Jel'aidevinéàlaminuteoùjet'aivue!
–Parmicesdons,jenepourraispasavoirceluiquiconsisteàtrouvercequejesuis?
Lafrustrationcoloraitsavoix.
Aprèsuneminuteàrépéterlamêmerengaine-celafiniraitbienpararriver,ilfallaitqu'ellesoitpatiente,quecesoitsaquête...bla...bla...
bla...-,Burnettseremitàluiposerdesquestions:
-Marioa-t-ilditquiétaientlescopainsqu'ilvoulaitteprésenter?
-Mario?ditKylie.
-MarioEsparza,c'estlenomduvieuxvampire.
Ellefermalesyeux,ignorantsicelaluifaisaitplaisirdeconnaîtresonidentité.
-Non.(Ellefrissonna,imaginantlegenred'amisqu'ildevaitavoir.)D'aprèsvous,àquoisongeait-ilquandilévoquaitnosprétenduspointscommuns?Pense-t-ilquejesuiscommelui?Pourrait-ilêtreunprotecteurou...
-Jenesaispascequ'ilvoulaitdire,réponditBurnett.Maisjenecroispasqu'ilsoitunprotecteur.
-Tun'espascommelui,Kylie,insistaHoliday.Iln'estpasnéàmi-nuit.
–Alorsilestmauvais?demandaKylie.
BurnettregardaHoliday,commes'ilnesavaitpasquoirépondre.
D'unhochementdetête,celle-ciluidonnasonfeuvert.
-Oui,ilestmauvais.C'estlabêtenoiredel'URFdepuisdesannées.
Nousavonsessayédel'évincerduconseil,maisnousn'avonsjamaistrouvéassezdepreuves.
Kylierespiraprofondément.
–Croyez-vousqu'ilviendradenouveaumechercher?
Unefoisdeplus,Burnettjetauncoupd'oeilàHolidayavantdepoursuivre.
-J'aimeraispouvoirtedirequejepensequec'estterminé.Maisiln'aimepasperdre.Toutefois,jetegarantispersonnellementqu'ilnega-gnerapascettebataille.Jel'arrêterai,quelqu'ensoitleprix.
HolidayserraaffectueusementlamaindeKylie.
-Finissons-en,dit-elleàBurnett.Laplupartdescampeursnousattendentauréfectoire.
Iln'eutpasl'airheureux.
-D'accord,maisj'auraipeut-êtredesquestionsàteposerplustard.
Kylieopina.Toustroisselevèrent.Burnettsortitlepremier.
-Burnett?ditHoliday,lavoixpleined'incertitude.
Ilseretournaet,l'espaced'uninstant,sonexpressionfutcelled'unchiotquirecherchaitl'affectionetl'acceptation.
KylieregardaHolidaysortirunpapierdutiroirdesonbureau.
-Tudevraispeut-êtreleprendre.Lis-leattentivementavantdesigner.
–Qu'est-cequec'est?demanda-t-il.
Holidayhésita.
-Delapaperasse.JecroyaisquetuvoulaisinvestirdansShadowFalls.
Iljetauncoupd'œilaupapier,puisàlajeunefemme.
–Alorscommeça,tun'aspasputrouverd'investisseur?
Ellearqualesourcildroit.
-Jesupposequel'écolen'estpasconsidéréecommelemeilleurdesplacements!
KyliedutréprimerunsourireenreconnaissantlaméthodedeHolidaypouréviterunmensongedanslebutdecacherunevérité.EllenetenaitpasàcequeBurnettsachequ'elleavaitreçuuneautreproposition,etKyliesavaitégalementpourquoi.Admettrequ'ellel'avaitchoisiparmilesautresrevenaitàavouerqu'ellenevoulaitpasleperdre.
-J'insisteraipouravoirdavantagemonmotàdiresurlagestiondeschosesici,l'avertitBurnett.
-Etjesuissûrequejetebattraisurpresquetout!répliquaHoliday.
Unlégersourireeffleuraseslèvres.
-Exact.
Holidayacquiesça.
–Tutrouveraslalistedelaplupartdemesconditions.
BurnettallasignerlepapiersurlebureaudeHoliday.
-Tunecroispasqu'ilauraitfallulelired'abord?demanda-t-elle.
-Disonssimplementquej'aihâtedemebattrecontretoi.
Illuiremitlepapieretsortit,laissantunedoucetensionàsaplace.
Kylieattenditd'êtresûrequeBurnettnepuisseplusl'entendreavecsonouïesupersonique.
–Jesaisquetuavaisunautreinvestisseurenlice.
Holidayrouladesyeux.
–Ettusaisaussiquetun'enparleraspas,d'accord?
Kyliesefenditd'ungrandsourire.
-Tunevoulaispasleperdre,Holiday.
-Ilmeplaîtdeplusenplus,avoua-t-elle.Maisçaneveutpasdire...
–Biensûr!s'exclamaKylieenriant.
Holidayfronçalessourcils.
-JepariequeDellaetMirandat'attendent!
Kyliel'étreignitavantdepartir.Quandellesortitdubureau,elleregardaendirectionduréfectoireet,soudain,ellenefutplusaussicertained'êtreprêteàaffrontertoutlemonde.Ils'étaitpassétantdechoses,etellen'avaitmêmepaseuletempsdes'yhabituer.Àcetinstant,ellesentitunemainseglisserdanslasienne.
Ellesursautaetvouluts'endébarrasser,maiselles'immobilisaenreconnaissantlachaleurdelapaume.
-Salut,ditLucas,etillatiradoucement.Allonsnouspromener.
Ellelelaissalaconduirederrièrelebungalowquiabritaitlebureau.
Àlaminuteoùilspénétrèrentdanslecointranquillesouslesarbres,ils'arrêtaetseretournaverselle.
–Jesuisvraimentdésolédet'avoirfaitdumal,dit-il.
Ilresserrasonétreintesursamain.Kyliesecoualatête.
-Tunel'aspasfaitexprès.
-Maisquandmême!(Ill'attiraverslui.)Burnettaaffirméque...tum'avaisguéri.
-Oui,reconnut-elle,ensentantlachaleurdesapoitrine,mêmesiellen'étaitpastoutcontrelui.
ElleinspiraetserenditcomptequeLucassentaitlebois.L'odeurdesarbresetdelaterrehumideluicollaitàlapeau.
-Siçasetrouve,tum'assauvélavie.
-Oui,maisàlabase,situt'esfaitblesser,c'estàcausedemoi.
-Peuimporte.(Illagratifiad'unsourireespiègle.)Tuconnaislavieillelégendevampiriquequiaffirmequesiquelqu'untesauvelavie,tudoisresteravecluipourtoujours?
Ellelevalesyeuxsurlui.
-Tun'espasunvampire.
Ilsebaissa.
Seslèvresétaientsiprèsdessiennesqu'elleauraitpresquepuygoû-
ter.
-Etpourlapremièrefoisdemavie,jeleregrette.(Ilinspira.)Maiscommejen'ensuispasun,jepensequelemoinsquejepuissefaire,c'estt'embrasserpourteremercier.
-Lemoinsquetupuissesfaire,dit-elle,etseslèvrestouchèrentlessiennes.
Cebaisernefutpasfranchementsexycommelebaiserqu'ilsavaientéchangéauxcascadesoudanslesrêves,maisiln'enétaitpasmoinsexceptionnel.EtKylieavaitdumalàvouloirymettrefin.Maiselleparvintàreculer.C'étaitjuste...troprapide.Maisplustard,peut-être...oui,peut-être.
-Nous...devrionsrejoindrelesautres.
-Oui.
Ilsmarchèrentensilence,etLucasneluilâchapaslamainjusqu'àcequ'ilsentrentdansleréfectoire.
Kyliefutpresquesubmergéepartoussesamisquivoulaients'assurerqu'elleallaitbien.Elleignoraitquiavaitracontécequiluiétaitarrivé,maisilétaitévidentquetoutlemondeétaitaucourant.
Della,Miranda,Perry,HelenetJonathonserassemblèrentautourd'elle.Lucasrestaenretrait,commes'illuilaissaitsaplace.Maisilcroi-saitsonregardtouteslesdeuxminutes.Unefois,elleluifitmêmesigned'approcher,maisilsecoualatête,commes'ilsavaitqu'ellen'étaitpassûredevouloirl'inviter.Oupeut-êtreétait-ceparcequ'ilétaitunloup-garouetquesonespècenesemêlaitpasauxautres.Quoiqu'ilensoit,Kylieavaitl'étrangeintuitionqu'illaprotégeait.Elleserappelaitqu'ill'avaitdéfenduecontrelesgrossesbrutesquandelleavaitsixans,etunefoisdepluselleressentitcelienquilesunissait.Aprésent,Kylieavaitjustebesoindedécouvrirlasignificationexactedecetattachement.
Uneheureplustard,lesmeilleursamisdeKylieracontaientencoreleurweek-endchezeuxautourd'unepizza.
-Oh!ditMiranda,desavoixhabituellementénergique.Jecroisquej'aicompriscequej'aifaitfoireravecSocks!Jevaisfairerevenirtonchatcommeavantenmoinsdedeux!
-Alors,Miranda,tonconcourss'estbienpassé?
Perry,l'airnerveux,avaitspontanémentlâchélaquestion.C'étaitlapremièrefoisqu'illuiadressaitlaparoledepuissonaffrontementavecKevin.Kyliesavaitquec'étaitsafaçondeluiannoncerqu'ilvoulaitrepartirdezéroavecelle,etellel'auraitvolontiersserrédanssesbrassiellen'avaitpaseupeurqueMirandanelafassedisparaîtreavecsonpetitdoigtprimé.
-Trèsbien,répondit-elle,sansqueKylieréussisseàdéchiffrersonexpression.
-Pourquoivousnevousfaitespasdebisoupourvousréconcilier,vousdeux?s'enquitDella.Etensuite,vouspourrezallervousroulerunepelleailleurs,entêteàtête!
MirandaregardaDellaenfronçantlessourcils,cequiannonçaitàcoupsûrunedispute.LesyeuxdePerrys'assombrirentquandilfixaDella,etilpartit,l'airlégèrementexclu.Kyliesecaladanssonsiègeetsedemandasicelachangeraitunjour.
Mais...certaineschosesavaientdéjàchangé,non?Ellesesurpritàchercherunautrevisage.Mêmesiellefaisaitdesonmieuxpournepassel'avouer,Derekluimanquait.Plusquecela,ellesedemandaits'ilallaitbien.ElledécidadequestionnerBurnett,maissontéléphonebipa.Elleavaitunmessage.
Ellejetauncoupd'œilaunuméroquis'affichait.C'étaitledétective.
PuisKylieconstataqu'elleavaitreçuunautreappeldeSara.Sonmessagedisait:
«Qu'as-tufait???Nemenspas.Jesaisquec'esttoi.»
LecœurdeKyliefituneembardée.Super!Qu'allait-elleraconteràsonamie?
Sontéléphonebipadenouveau.Quandellelutlemessagedudétective,ellehaleta.
«Grands-parentsderetour.Parléhier.Veulenttevoir.Toutdesuite.»
L'espoirs'agitadanssoncœur.Celaluidonnerait-illaréponsesurcequ'elleétait?
-Kylie?
Mirandahurlaitsonnomdepuislaporte.Kylieseretourna.
–Ouais?
-Holidayveutquetupasseslavoir.Ilyaquelqu'unpourtoi.
-Quiest-ce?demandaKylie,paniquéeàl'idéequecesoiteux.
Etait-ellevraimentprête?PrêteàrencontrerlesparentsadoptifsdeDaniel?Sesgrands-parents?
-Jenesaispas,maisuncouplebizarrefrappaitauportaililyaquelquesminutes.
Etjustealors,Kylieentenditlebruitdel'eauquitombaitencascade.
Quelquechoseattiraitsonattention,etelleregardaendirectiondumurenrondins,oùunmélanged'ombresetdelumièrestourbillonnaitendé-
crivantdesmotifsdoux,presquehypnotiques.Lesangesdelamortquidansaient.
Kyliejetauncoupd'œilàDellaetàMiranda.Aucuneneréagissait.
Apparemment,elleétaitlaseuleàassisterauspectaclequisedéroulaitàl'autreboutdelapièce.
Puiselleentendit:
-Vadécouvrirtonpassé,ainsitupourrasdécouvrirtadestinée.
–Toutvabien?demandaDella,l'airinquiet.
Kylierespiraunboncoup.
-Oui.Toutvabien.
Etelleespéraitqu'elleavaitraison.
Àsuivre...