Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska
Kierunek: Budownictwo
1
UNIWERSYTET ZIELONOGÓRSKI
WYDZIAŁ INŻYNIERII LĄDOWEJ I ŚRODOWISKA
PAKIET INFORMACYJNY
KIERUNEK BUDOWNICTWO
STUDIA II STOPNIA
SPECJALNOŚĆ:
KONSTRUKCJE BUDOWLANE I INŻYNIERSKIE
ROK AKADEMICKI 2012/2013
EUROPEJSKI SYSTEM TRANSFERU PUNKTÓW
Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska
Kierunek: Budownictwo
2
SSS PPP III SSS ZZZ AAA WWW AAA RRR TTT OOO ŚŚŚ CCC III
1. CZĘŚĆ II.A. INFORMACJE O STUDIACH ............................................................................. 4 1.1. Ogólna charakterystyka studiów........................................................................................ 5 1.2. Opis zakładanych efektów kształcenia .............................................................................. 6 1.3. Program studiów ................................................................................................................ 8 2. CZĘŚC II.B. KATALOG PRZEDMIOTÓW ........................................................................... 12 MATEMATYKA ............................................................................................................................ 13 wymagania wstępne .................................................................................................................... 13 Zakres tematyczny przedmiotu ................................................................................................... 13 Metody kształcenia: ..................................................................................................................... 14 ZARZĄDZANIE PRZEDSIĘWZIĘCIAMI BUDOWLANYMI ......................................................... 15 Wymagania wstępne: .................................................................................................................. 15 Zakres tematyczny przedmiotu: .................................................................................................. 15 Metody kształcenia: ..................................................................................................................... 15 TEORIA SPRĘŻYSTPOŚCI I PLASTYCZNOŚCI ....................................................................... 17 Wymagania wstępne: .................................................................................................................. 17 Zakres tematyczny przedmiotu: .................................................................................................. 18 Metody kształcenia: ..................................................................................................................... 18 METODY KOMPUTEROWE ....................................................................................................... 20 Wymagania wstępne: .................................................................................................................. 21 Zakres tematyczny przedmiotu: .................................................................................................. 21 Metody kształcenia: ..................................................................................................................... 21 ZŁOŻONE KONSTRUKCJE METALOWE .................................................................................. 23 Wymagania wstępne: .................................................................................................................. 23 Zakres tematyczny przedmiotu: .................................................................................................. 24 Metody kształcenia: ..................................................................................................................... 24 ZŁOŻONE KONSTRUKCJE BETONOWE I ................................................................................ 27 Wymagania wstępne: .................................................................................................................. 27 Zakres tematyczny przedmiotu: .................................................................................................. 28 Metody kształcenia: ..................................................................................................................... 28 WZMACNIANIE PODŁOŻA I FUNDAMENTÓW ......................................................................... 30 Wymagania wstępne: .................................................................................................................. 30 Zakres tematyczny przedmiotu: .................................................................................................. 31 Metody kształcenia: ..................................................................................................................... 31 ZAAWANSOWANE KOMPUTEROWE WSPOMAGANIE PROJEKTOWANIA .......................... 33 Wymagania wstępne: .................................................................................................................. 33 Zakres tematyczny przedmiotu: .................................................................................................. 34 Metody kształcenia: ..................................................................................................................... 34 ZŁOŻONE KONSTRUKCJE METALOWE II ............................................................................... 36 Wymagania wstępne: .................................................................................................................. 36 Zakres tematyczny przedmiotu: .................................................................................................. 37 Metody kształcenia: ..................................................................................................................... 37 ZŁOŻONE KONSTRUKCJE BETONOWE II ............................................................................... 40 Wymagania wstępne: .................................................................................................................. 40 Zakres tematyczny przedmiotu: .................................................................................................. 41 Metody kształcenia: ..................................................................................................................... 41 NIEZAWODNOŚĆ I STANY GRANICZNE KONSTRUKCJI ....................................................... 43 Wymagania wstępne: .................................................................................................................. 43 Zakres tematyczny przedmiotu: .................................................................................................. 44 Metody kształcenia: ..................................................................................................................... 44 STATECZNOŚĆ KONSTRUKCJI ............................................................................................... 47 Wymagania wstępne: .................................................................................................................. 47 Zakres tematyczny przedmiotu: .................................................................................................. 48
Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska
Kierunek: Budownictwo
3
Metody kształcenia: ..................................................................................................................... 48 BADANIA KONSTRUKCJI .......................................................................................................... 51 DYNAMIKA KONSTRUKCJI ....................................................................................................... 54 Wymagania wstępne: .................................................................................................................. 54 Zakres tematyczny przedmiotu: .................................................................................................. 55 Metody kształcenia: ..................................................................................................................... 55 KONSTRUKCJE WSPORCZE POD MASZYNY ........................................................................ 57 Wymagania wstępne: .................................................................................................................. 57 Zakres tematyczny przedmiotu: .................................................................................................. 58 Metody kształcenia: ..................................................................................................................... 58 FUNDAMENTY SPECJALNE ..................................................................................................... 59 Wymagania wstępne: .................................................................................................................. 60 Zakres tematyczny przedmiotu: .................................................................................................. 60 Metody kształcenia: ..................................................................................................................... 60 METALOWE KONSTRUKCJE CIENKOŚCIENNE ..................................................................... 62 Wymagania wstępne: .................................................................................................................. 62 Zakres tematyczny przedmiotu: .................................................................................................. 63 Metody kształcenia: ..................................................................................................................... 63 DŹWIGARY POWIERZCHNIOWE .............................................................................................. 65 Wymagania wstępne: .................................................................................................................. 65 Zakres tematyczny przedmiotu: .................................................................................................. 66 Metody kształcenia: ..................................................................................................................... 66 FIZYKA BUDOWLI II ................................................................................................................... 68 Wymagania wstępne: .................................................................................................................. 68 Zakres tematyczny przedmiotu: .................................................................................................. 68 Metody kształcenia: ..................................................................................................................... 69 OPTYMALIZACJA KONSTRUKCJI ............................................................................................ 69 Wymagania wstępne: .................................................................................................................. 70 Zakres tematyczny przedmiotu: .................................................................................................. 70 Metody kształcenia: ..................................................................................................................... 71 BUDOWNICTWO PRZEMYSŁOWE ........................................................................................... 73 Wymagania wstępne: .................................................................................................................. 73 Zakres tematyczny przedmiotu: .................................................................................................. 73 Metody kształcenia: ..................................................................................................................... 74 KONSTRUKCJE CIĘGNOWE .................................................................................................... 76 Wymagania wstępne: .................................................................................................................. 76 Zakres tematyczny przedmiotu: .................................................................................................. 77 Metody kształcenia: ..................................................................................................................... 77 POMIARY GEODEZYJNE W PRAKTYCE INŻYNIERSKIEJ ..................................................... 78 Wymagania wstępne: .................................................................................................................. 79 Zakres tematyczny przedmiotu: .................................................................................................. 79 Metody kształcenia: ..................................................................................................................... 79 TECHNOLOGIA ROBÓT REMONTOWYCH I MODERNIZACYJNYCH .................................... 81 Wymagania wstępne: .................................................................................................................. 81 Zakres tematyczny przedmiotu: .................................................................................................. 81 Metody kształcenia: ..................................................................................................................... 81 RENOWACJA BUDYNKÓW ....................................................................................................... 84 Wymagania wstępne: .................................................................................................................. 84 Zakres tematyczny przedmiotu: .................................................................................................. 85
Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska
Kierunek: Budownictwo
4
1. CZĘŚĆ II.A. INFORMACJE O STUDIACH
Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska
Kierunek: Budownictwo
5
1.1. Ogólna charakterystyka studiów
1. Nazwa kierunku studiów: Budownictwo. 2. Poziom kształcenia: - drugi stopień kształcenia. 3. Profil kształcenia: - ogólno akademicki. 4. Forma studiów: -
– stacjonarne (1,5 roku), – niestacjonarne (1,5 roku).
5. Tytuł zawodowy uzyskiwany przez absolwenta: -magister inżynier. 6. Przyporządkowanie kierunku studiów do obszaru kształcenia: -
nauki techniczne. 7. Wskazanie dziedzin (nauki lub sztuki) i dyscyplin (naukowych lub artystycznych), do
których odnoszą się efekty kształcenia dla kierunku: budownictwo, inżynieria sanitarna, architektura i urbanistyka, geologia, geodezja.
8. Wskazanie związku z misją uczelni i jej strategią rozwoju:- prowadzenie badań i kształcenie studentów.
9. Ogólne cele kształcenia oraz możliwości zatrudnienia i kontynuacji kształcenia przez absolwentów studiów: Specjalność Konstrukcje budowlane i inżynierskie Absolwent tej specjalności uzyskuje wiedzę w zakresie projektowania i wykonawstwa konstrukcji metalowych, betonowych oraz żelbetowych i drewnianych, będących ustrojami nośnymi budynków mieszkalnych, obiektów przemysłowych, sportowych i innych obiektów inżynierskich, takich jak: kominy, zbiorniki, estakady itp. Absolwenci tej specjalności posiadają niezbędną wiedzę z zakresu: teorii konstrukcji, komputerowego wspomagania projektowania, technologii napraw i wzmocnień obiektów budowlanych oraz organizacji i zarządzania procesami budowlanymi. Absolwenci są przygotowani do pracy w biurach projektowych i wykonawstwie budowlanym. Mogą też pełnić funkcje kierownicze w przedsiębiorstwach zajmujących się produkcją budowlaną. Poza szeroką wiedzą ogólnobudowlaną posiadają znajomość mechaniki budowli w zakresie konstrukcji prętowych, płytowych, powłokowych i nowoczesnych technik komputerowego wspomagania projektowania tych konstrukcji. Daje to podstawy do twórczej pracy w zespołach projektujących i nadzorujących wykonawstwo obiektów budowlanych i konstrukcji inżynierskich. Absolwent jest przygotowany do: rozwiązywania złożonych problemów projektowych, organizacyjnych i technologicznych; opracowywania i realizacji programów badawczych; podejmowania przedsięwzięć o zasięgu międzynarodowym; uczestniczenia w promocji wyrobów budowlanych; kontynuacji edukacji i uczestniczenia w badaniach w dziedzinach związanych bezpośrednio z budownictwem i produkcją budowlaną; ustawicznego podnoszenia swych kwalifikacji i uzupełniania wiedzy oraz kierowania dużymi zespołami ludzkimi. Absolwent jest przygotowany do pracy w: biurach konstrukcyjno-projektowych; instytutach naukowo-badawczych i ośrodkach badawczo-rozwojowych oraz instytucjach zajmujących się poradnictwem i upowszechnianiem wiedzy z zakresu szeroko rozumianego budownictwa. Absolwent jest przygotowany do podjęcia studiów trzeciego stopnia (doktoranckich)
10. Wymagania wstępne: Ma skończony I stopień kształcenia z tytułem inżyniera lub magistra tego samego lub pokrewnego kierunku.
11. Zasady rekrutacji, Kandydaci na studia przyjmowani są według kolejności na liście rankingowej sporządzonej na podstawie punktacji: za przeliczony wynik ukończenia studiów wpisany do dyplomu, za zgodność albo pokrewieństwo kierunku ukończonych studiów z wybranym kierunkiem studiów drugiego stopnia. Kierunek ukończonych studiów z wybranym kierunkiem studiów drugiego stopnia jest: zgodny, gdy jest to ten sam kierunek ukończonych studiów pierwszego stopnia (z tytułem inżyniera),
Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska
Kierunek: Budownictwo
6
pokrewny, gdy jest to kierunek: architektura i urbanistyka, inżynieria środowiska, mechanika i budowa maszyn, makrokierunki oraz kierunki na których realizowane jest co najmniej 60% ECTS przedmiotów kierunkowych podanych w obowiązujących standardach kształcenia. W przypadku, gdy kierunek ukończonych studiów: jest zgodny z kierunkiem studiów drugiego stopnia, wówczas liczba punktów jest równa przeliczonemu wynikowi ukończenia studiów plus dwa, jest pokrewny kierunkowi studiów drugiego stopnia, wówczas liczba punktów jest równa przeliczonemu wynikowi ukończenia studiów plus jeden, nie jest ani zgodny ani pokrewny kierunkowi studiów drugiego stopnia, wówczas liczba punktów jest równa przeliczonemu wynikowi ukończenia studiów. Jako kryterium dodatkowe brana jest pod uwagę liczba punktów za przeliczoną ocenę z egzaminu dyplomowego. Wynik ukończenia studiów, oceny i średnie S ustalone według skali ocen stosowanej na innych uczelniach, przeliczane są na wynik, oceny i średnie N w skali ocen stosowanej na Uniwersytecie Zielonogórskim zgodnie z wzorem: N = 3 ( S-m) / (M - m) + 2, gdzie M - jest maksymalną, m - minimalną (niedostateczną) oceną według skali stosowanej na innej uczelni. Osoby przyjęte na studia drugiego stopnia, mogą być zobowiązane do uzupełnienia różnic programowych dotyczących wiedzy ogólnej z zakresu studiów pierwszego stopnia w terminach ustalonych przez dziekana..
12. Różnice w stosunku do innych programów o podobnie zdefiniowanych celach i efektach kształcenia prowadzonych na uczelni:
-
1.2. Opis zakładanych efektów kształcenia Kierunek studiów budownictwo należy do obszaru kształcenia w zakresie nauk
technicznych i jest powiązany z takimi kierunkami studiów jak architektura,
urbanistyka, inżynieria sanitarna.
Objaśnienie oznaczeń:
K (przed podkreślnikiem) - kierunkowe efekty kształcenia
T - obszar kształcenia w zakresie nauk technicznych 1 - studia pierwszego stopnia 2 — studia drugiego stopnia A - profil ogólno akademicki P — profil praktyczny
W — kategoria wiedzy U — kategoria umiejętności K - kategoria kompetencji społecznych 01, 02, 03 i kolejne - numer efektu kształcenia
Inz - efekty kształcenia prowadzącego do uzyskania kompetencji inżynierskich Symbol Efekty kształcenia dla kierunku studiów
budownictwo.
Po ukończeniu studiów drugiego stopnia na
kierunku studiów budownictwo absolwent o
specjalności Konstrukcje Budowlane i
Inżynierskie:
Odniesienie
do efektów
kształcenia
w obszarze
kształcenia
w zakresie
nauk
technicznych
Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska
Kierunek: Budownictwo
7
WIEDZA
K_W01 Ma rozszerzoną i pogłębioną wiedzę z zakresu
matematyki i mechaniki ciała stałego przydatną do
formułowania i rozwiązywania złożonych zadań z
zakresu analizy konstrukcji dotyczących:
rozumienia zachowania się tarcz i płyt w stanie
sprężystym i sprężysto-plastycznym,
rozumienia i analizy plastycznego stanu
granicznego;
formułowania problemu brzegowego
odpowiadającego typowym zagadnieniom
konstrukcji płyt i tarcz oraz konstrukcji na podłożu
sprężystym,
modelowania Metodą Elementów Skończonych
(MES),
analizy problemów własnych,
optymalizacji.
T2A W01
T2A W03
K_W02 Ma pogłębioną i uporządkowaną wiedzę w zakresie
złożonych konstrukcji budowlanych w tym stalowych,
betonowych i specjalnych.
T2A_W02
T2A_W03
T2A_W07
K_W03 Zna metody, techniki, narzędzia i materiały stosowane
przy rozwiązywaniu złożonych zadań inżynierskich
z zakresu konstrukcji budowlanych i budownictwa.
T2A W07
K_W04 Ma wiedzę o cyklu życia urządzeń, obiektów i systemów
budowlanych i konstrukcji.
T2A W06
K_W05 Ma wiedzę niezbędną do rozumienia społecznych,
ekonomicznych, prawnych i innych pozatechnicznych
uwarunkowań działalności inżynierskiej oraz ich
uwzględniania w praktyce inżynierskiej.
T2A_W08
K_W06 Ma wiedzę dotyczącą zarządzania, w tym zarządzania
jakością, i prowadzenia działalności gospodarczej.
T2A_W09
K_W07 Zna zasady tworzenia i rozwoju form indywidualnej
przedsiębiorczości, wykorzystującej nabytą wiedzę.
T2A_W11
K_W08 Ma wiedzę o trendach rozwojowych i najistotniejszych
nowych osiągnięciach w zakresie konstrukcji
budowlanych i inżynierskich.
T2A_W05
UMIEJĘTNOŚCI
K_U01 Potrafi pozyskiwać informacje z literatury, baz danych i
innych źródeł; potrafi integrować uzyskane informacje,
dokonywać ich interpretacji i krytycznej oceny, a także
wyciągać wnioski oraz formułować i wyczerpująco
uzasadniać opinie.
T2A_U01
K_U02 Potrafi pracować indywidualnie i w zespole; potrafi ocenić
czasochłonność zadania; potrafi kierować małym
T2A_U02
T2A_U03
Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska
Kierunek: Budownictwo
8
zespołem w sposób zapewniający realizację zadania w
założonym terminie.
K_U03 Potrafi opracować szczegółową dokumentację zadania
projektowego łub badawczego; potrafi przygotować
opracowanie zawierające omówienie tych wyników.
T2A_U04
K_U04 Potrafi wykorzystać poznane metody i modele
matematyczne - w razie potrzeby odpowiednio je
modyfikując - do analizy i projektowania złożonych
konstrukcji inżynierskich.
T2A U08
T2A U15
T2A_U17
K_U05 Potrafi ocenić i porównać rozwiązania projektowe ze
względu na zadane kryteria użytkowe i ekonomiczne.
T2A U14
K_U06 Potrafi przy formułowaniu i rozwiązywaniu zadań
związanych z projektowaniem elementów konstrukcji
integrować wiedzę pochodzącą z różnych źródeł.
T2A_U18
K_U07 Potrafi ocenić przydatność i możliwość wykorzystania
nowych osiągnięć w zakresie materiałów, elementów,
metod projektowania i wytwarzania do projektowania i
wytwarzania konstrukcji zawierających rozwiązania o
charakterze innowacyjnym. Potrafi zaproponować
ulepszenia istniejących rozwiązań projektowych.
T2AU12
T2A U15
T2A_U16
K_U08 Potrafi samodzielnie formułować zagadnienia z zakresu
fizyki budowli, w tym zagadnień termiki i transportu
energii.
T2A_U18
K_U09 Potrafi planować i przeprowadzać badania materiałów
oraz interpretować uzyskane wyniki.
Potrafi dokonać identyfikacji parametrów modeli.
T2A_U08
T2A_U17
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
K_K01 Potrafi myśleć i działać w sposób kreatywny i
przedsiębiorczy.
T2A_K06
K_K02 Rozumie potrzebę formułowania i przekazywania
społeczeństwu - m.in. poprzez środki masowego
przekazu -informacji i opinii dotyczących osiągnięć
budownictwa, podejmuje starania, aby przekazać takie
informacje i opinie w sposób powszechnie zrozumiały,
przedstawiając różne punkty widzenia
T2A_K07
K_K03 Prawidłowo identyfikuje i rozstrzyga dylematy
związane z wykonywaniem zawodu
T1A_K04
K_K04 Potrafi współdziałać i pracować w grupie, przyjmując w
niej różne role.
T2A_K03
1.3. Program studiów 1) Forma studiów :
stacjonarne i niestacjonarne. 2) Liczba semestrów i liczbę punktów ECTS koniecznych dla uzyskania kwalifikacji odpowiadających poziomowi studiów:
Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska
Kierunek: Budownictwo
9
stacjonarne – 3 semestry i 90 punktów ECTS, niestacjonarne 3 semestry i 90 punktów ECTS. 3) Moduły kształcenia — zajęcia lub grupy zajęć — wraz z przypisaniem do
każdego modułu zakładanych efektów kształcenia oraz liczby punktów ECTS:
efekty kształcenia wg kart przedmiotu.
BL
OK
Nr
NAZWA PRZEDMIOTU
GODZIN RAZEM (min.)
LP. Zakład Spr. ECTS
A 1 1 Matematyka IMiE 45 45
3 ECTS
B 1 2 Teoria sprężystości i plastyczności ZMB 45 45
4 ECTS
B 2 3 Metody komputerowe ZMB 45 45
3 ECTS
B 3 4 Złożone konstrukcje metalowe I ZKB 75 75
7 ECTS
B 4 5 Złożone konstrukcje betonowe I ZKB 75 75
7 ECTS
B 5 6 Zarządzanie przedsięwzięciami budowlanymi TiOB 30 30
2 ECTS
C 1 7 Zaawansowane komputerowe wspomaganie projektowania
ZKB 30 30
2 ECTS
C 2 8 Złożone konstrukcje metalowe II ZKB 60 60
6 ECTS
C 3 9 Złożone konstrukcje betonowe II ZKB 60 60
6 ECTS
C 4 10 Niezawodność i stany graniczne konstrukcji ZKB 30 30
4 ECTS
C 5 11 Stateczność konstrukcji ZKB 30 30
2 ECTS
C 6 12 Badania konstrukcji ZKB 30 30
2 ECTS
C 7 15 Dynamika konstrukcji ZMB 30 30
3 ECTS
C 8 14 Konstrukcje wsporcze pod maszyny ZMB 30 30
2 ECTS
C 9 15 Fundamenty specjalne ZGiG 30 30
2 ECTS
C 10 16 Metalowe konstrukcje cienkościenne ZMB ZKB
30 30
2 ECTS
C 11 17 Dźwigary powierzchniowe ZMB 45 45
3 ECTS
C 12 18 Fizyka budowli II ZMB 30 30 3
Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska
Kierunek: Budownictwo
10
ECTS
C 13.1 20 Optymalizacja konstrukcji ZMB 15 15
1 ECTS
C 13.2 21 Budownictwo przemysłowe ZKB 0 0
0 ECTS
C 13.3 22 Konstrukcje cięgnowe ZMB 0 0
0 ECTS
C 14.1 23 Pomiary geodezyjne w praktyce inżynierskiej ZGiG 15 15
1 ECTS
C 14.2 24 Technologia robót remontowych i modernizacyjnych ZTiOB 0 0
0 ECTS
C 14.3 25 Renowacja budynków ZBO 0 0
0 ECTS
C 14.4 26 Wzmocnienia podłoża i fundamentów ZGiG 0 0
0 ECTS
C 15 27 Seminarium dyplomowe ZKB 30 30
5 ECTS
D 1 28 Laboratorium specjalistyczne ZKB 90 90
10 ECTS
E 1 29 Praca dyplomowa ZKB 0 ECTS 10
RAZEM LICZBA GODZIN
900 90 90
4) Sposoby weryfikacji zakładanych efektów kształcenia osiąganych przez studenta - wg. kart przedmiotu.
5) Plan studiów odrębny dla studiów prowadzonych w formie stacjonarnej i niestacjonarnej, w tym charakterystyki przedmiotów sporządzonych zgodnie z wzorcowym sylabusem: plany wg osobnych kart,
charakterystyka wg kart przedmiotu. 6) Łączna liczbę punktów ECTS, którą student musi uzyskać na zajęciach
wymagających bezpośredniego udziału nauczycieli akademickich i studentów: 70 punktów ECTS. 7) Łączną liczbę punktów ECTS, którą student musi uzyskać w ramach zajęć
z zakresu nauk podstawowych, do których odnoszą się efekty kształcenia dla określonego kierunku, poziomu i profilu kształcenia:
matematyka 3 punkty ECTS.
7) Łączną liczbę punktów ECTS, którą student musi uzyskać w ramach zajęć
o charakterze praktycznym, w tym zajęć laboratoryjnych i projektowych: 75 punktów ECTS.
9) Minimalną liczbę punktów ECTS, którą student musi uzyskać, realizując
moduły kształcenia oferowane na zajęciach ogólno uczelnianych lub na innym kierunku studiów:
0 punktów ECTS.
10) Minimalną liczbę punktów ECTS, którą student musi uzyskać na zajęciach
Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska
Kierunek: Budownictwo
11
z wychowania fizycznego: 0 punktów ECTS. 11) Wymiar, zasady i forma odbywania praktyk:
program nie przewiduje praktyk
12) Wybór modułów kształcenia, do których przypisuje się punkty ECTS w wymiarze nie mniejszym niż 30% liczby punktów ECTS: minimalna liczba punktów ECTS: 27,
moduł kształcenia/przedmiot ECTS
moduł C13 1,
Moduł C14 1,
seminarium dyplomowe 5,
laboratorium specjalistyczne 10,
praca dyplomowa ` 10.
Łącznie: (1+1+5+10+10) 27
Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska
Kierunek: Budownictwo
12
2. CZĘŚC II.B. KATALOG PRZEDMIOTÓW
DLA KIERUNKU BUDOWNICTWO
STUDIA II STOPNIA
SPECJALNOŚĆ:
KONSTRUKCJE BUDOWLANE I INŻYNIERSKIE
Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska
Kierunek: Budownictwo
13
MATEMATYKA Kod przedmiotu: 11.1-WILŚ- BUD- MAT- KA01
Typ przedmiotu: obowiązkowy
JĘZYK NAUCZANIA: POLSKI
Odpowiedzia lny za przedmiot : Wydział Matematyki, Informatyki i Ekonometrii, dr Tomasz Małolepszy
Prowadzący : dr Tomasz Małolepszy
Forma zajęć
Lic
zb
a g
od
zin
w s
em
es
trz
e
Lic
zb
a g
od
zin
w t
yg
od
niu
Se
me
str
Forma zal iczenia
Punkty ECTS
Studia s tacjonarne
3
W ykład 15 1 I
zaliczenie z oceną
Ćwiczenia 30 2 zaliczenie z oceną
Studia niestacjonarne
W ykład 10 1 I
zaliczenie z oceną
Ćwiczenia 10 1 zaliczenie z oceną
CEL PRZEDMIOTU
Zapoznanie studenta z elementami teorii równań różniczkowych cząstkowych (jednego z podstawowych narzędzi służących do modelowania matematycznego zjawisk otaczającej nas rzeczywistości) oraz wprowadzenie do rachunku wariacyjnego.
WYMAGANIA WSTĘPNE
Opanowanie treści kształcenia w zakresie matematyki na poziomie studiów pierwszego stopnia
ZAKRES TEMATYCZNY PRZEDMIOTU
WYKŁAD
Równania różniczkowe cząstkowe - klasyfikacja równań ze względu na stopień nieliniowości, podstawowe metody rozwiązywania równań różniczkowych cząstkowych rzędu I (metoda charakterystyk, metoda Lagrange’a), postać kanoniczna semiliniowych równań różniczkowych cząstkowych rzędu II, najważniejsze typy zagadnień początkowo-brzegowych dla równań hiperbolicznych, parabolicznych oraz eliptycznych, szeregi Fouriera, metoda rozdzielania zmiennych jako metod rozwiązywania zagadnień początkowo-brzegowych dla równań hiperbolicznych. Podstawy rachunku wariacyjnego.
Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska
Kierunek: Budownictwo
14
ĆWICZENIA
Rozwiązywanie zadań dotyczących treści przekazywanych na kolejnych wykładach ze szczególnym uwzględnieniem praktycznych zastosowań poznanych pojęć.
METODY KSZTAŁCENIA:
Tradycyjny wykład; ćwiczenia audytoryjne, w ramach których studenci rozwiązują
zadania.
EFEKTY KSZTAŁCENIA:
Umiejętności w zakresie rozwiązywania quasilinowych równań różniczkowych rzędu I, sprowadzanie semiliniowych równań rzędu II do postaci kanonicznej, rozwiązywanie zagadnień początkowo-brzegowych dla równań hiperbolicznych za pomocą metody rozdzielania zmiennych; podstawy posługiwania się rachunkiem wariacyjnym.
WERYFIKACJA EFEKTÓW KSZTAŁCENIA I WARUNKI ZALICZENIA:
1. Ćwiczenia: dwa lub trzy kolokwia, złożone z zadań o zróżnicowanym stopniu trudności. O ocenie końcowej będzie decydowała suma punktów zdobyta podczas tych kolokwiów.
2. Wykład: ocena z zaliczenia.
Na stopień z przedmiotu (modułu) składa się ocena z ćwiczeń (50%) oraz ocena z wykładu (50%).
OBCIĄŻENIE PRACĄ STUDENTA:
Wykład - 15 godzin,
Ćwiczenia i przygotowanie do zajęć - 40 godzin,
Praca samodzielna - 15 godzin
Konsultacje - 10 godzin
Razem za cały przedmiot: 80 godzin (3 ECTS).
LITERATURA PODSTAWOWA:
1. Lawrence C. Evans, Równania różniczkowe cząstkowe, PWN, Warszawa 2004. 2. E. Kącki, L. Siewierski, Wybrane działy matematyki wyższej z ćwiczeniami,
WSInf 2002. 3. Praca zbiorowa, Wybrane działy matematyki stosowanej, PWN, Warszawa 1973.
LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: 1. Włodzimierz Stankiewicz, Jacek Wojtowicz, Zadania z matematyki dla
wyższych uczelni technicznych, część II, PWN, Warszawa 1995.
2. Roman Leitner, Janusz Zacharski, Zarys matematyki wyższej dla studentów, cz. III, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa 1995, wydanie siódme poprawione.
Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska
Kierunek: Budownictwo
15
ZARZĄDZANIE PRZEDSIĘWZIĘCIAMI BUDOWLANYMI Kod przedmiotu: 04.0-WILŚ- BUD- ZPB- KB05
Typ przedmiotu: obowiązkowy
Język nauczania: polski
Odpowiedzia lny za przedmiot :
dr hab. inż. Jacek Przybylski, prof. UZ
Zakład Technologii i Organizacji Budownictwa
Prowadzący: dr hab. inż. Jacek Przybylski, prof. UZ; mgr inż. Artur Frątczak
Forma zajęć
Lic
zb
a g
od
zin
w s
em
es
trz
e
Lic
zb
a g
od
zin
w t
yg
od
niu
Se
me
str
Forma zal iczenia
Punkty ECTS
Studia s tacjonarne
2
W ykład 15 1 III
Egzamin
Pro jekt 15 1 zaliczenie na ocenę
Studia niestacjonarne
W ykład 10 1 III
Egzamin
Pro jekt 10 1 zaliczenie na ocenę
CEL PRZEDMIOTU:
Poznanie podstawowych zasad i metod zarządzania przedsięwzięciami budowlanymi
WYMAGANIA WSTĘPNE:
Znajomość podstawowych zasad marketingu budowlanego, teorii podejmowania decyzji, ekonomiki budownictwa
ZAKRES TEMATYCZNY PRZEDMIOTU:
Model struktury procesu (przedsięwzięcia) inwestycyjno-budowlanego. Potencjał służb inwestycyjnych. Infrastruktura techniczna inwestycji. Przedmiot inwestycji budowlanej. Sposób realizacji procesu inwestycyjno-budowlanego. Organizacja procesu inwestycyjno-budowlanego. Efektywność ekonomiczna zainwestowanych środków. Zarządzanie procesem inwestycyjno-budowlanym jako jego optymalny przebieg. Wybór sposobu inwestowania, kontrahentów, korygowanie terminów realizacji, korygowanie zakresu robót, pełnienie nadzoru inwestycyjnego monitorującego przebieg realizacji przedsięwzięcia budowlanego.
METODY KSZTAŁCENIA:
wykład konwencjonalny, ćwiczenia projektowe
Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska
Kierunek: Budownictwo
16
EFEKTY KSZTAŁCENIA:
WIEDZA
Student posiada wiedzę w zakresie: monitorowania i sterowania zgodnie z założeniami projektowymi przedsięwzięciem budowlanym. K_W06
UMIEJĘTNOŚCI:
Student potrafi zorganizować i zarządzać podstawowymi procesami budowlanymi. K_U02
KOMPETENCJE SPOŁECZNE: Student zdaje sobie sprawę z korzyści wynikających z kolektywnego działania. -
WERYFIKACJA EFEKTÓW KSZTAŁCENIA I WARUNKI ZALICZENIA:
Wykład – warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnej oceny z kolokwium. Projekt – warunkiem uzyskania pozytywnej oceny z ćwiczeń projektowych.
Ocena końcowa z przedmiotu: 50% z wykładu + 50% zcwiczeń
OBCIĄŻENIE PRACĄ STUDENTA:
Kontakt z prowadzącym 15w + 15c +5 konsultacje 35 h.
Praca własna studenta 25 h,
Łącznie 60 h
ECTS na przedmiot 60/30 2ECTS
LITERATURA PODSTAWOWA:
1. Cieszyński K.: Zarządzanie w budownictwie. Wydawnictwo FEMB, Warszawa 2006. 2. Czupiał J.: Wprowadzenie do zarządzania firmą w gospodarce rynkowej.
Wydawnictwo AE we Wrocławiu, Wrocław 2004. 3. Czekała M.: Analiza fundamentalna i techniczna. Wydawnictwo AE we Wrocławiu,
Wrocław 1997.
LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA:
1. Chauvet A.: Metody zarządzania. Wydawnictwo Poltext, Warszawa 1997.
2. Waters D.: Zarządzanie operacyjne. Wydawnictwo PWN, Warszawa 2001
Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska
Kierunek: Budownictwo
17
TEORIA SPRĘŻYSTPOŚCI I PLASTYCZNOŚCI Kod przedmiotu: 06.4-WILŚ- BUD- TSP- KB01
Typ przedmiotu: obowiązkowy
Język nauczania: polski
Odpowiedzia lny za przedmiot : Zakład Mechaniki Budowli
Prof. dr hab. inż. Romuald Świtka
Prowadzący: Prof. dr hab. inż. Romuald Świtka
dr inż. Krzysztof Kula
Forma zajęć
Lic
zb
a g
od
zin
w s
em
es
trz
e
Lic
zb
a g
od
zin
w t
yg
od
niu
Se
me
str
Forma zal iczenia
Punkty ECTS
Studia s tacjonarne
4
W ykład 30 2
I
Egzamin
Ćwiczenia
Laborator ium
Seminar ium
Warsztaty
Pro jekt 15 1 Zaliczenie na ocenę
Studia niestacjonarne
W ykład 10 1
I
Egzamin
Ćwiczenia
Laborator ium
Seminar ium
Warsztaty
Pro jekt 10 1 Zaliczenie na ocenę
CEL PRZEDMIOTU:
Zapoznanie studenta podstawowymi założeniami i zależnościami stosowanymi w teorii sprężystości i plastyczności.
WYMAGANIA WSTĘPNE:
Znajomość analizy matematycznej i rachunku macierzowego, mechaniki budowli - statyki, podstaw mechaniki komputerowej.
Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska
Kierunek: Budownictwo
18
ZAKRES TEMATYCZNY PRZEDMIOTU:
Wykład Wektory i tensory. Analiza na polach tensorowych. Opis ruchu Lagrange’a i Eulera. Tensory odkształcenia Greena i Almansiego. Interpretacja fizyczna współrzędnych tensora odkształcenia. Odkształcenia główne. Równania zgodności odkształceń. Zasada naprężenia Eulera-Cauchy’ego. Tensor naprężenia Eulera-Cauchy’ego. Naprężenia główne, największe naprężenia styczne. Tensory naprężenia Pioli-Kirchhoffa. Zasady zachowania: masy, pędu, momentu pędu, energii. Równania konstytutywne: związek Duhamela-Neumanna, ciało izotropowe, stałe Lamé’go, techniczne stałe materiałowe. Synteza równań teorii sprężystości. Warunki brzegowe. Równania Lamé’go. Równania Beltrami-Michella. Równanie pracy wirtualnej. Twierdzenia o minimum energii potencjalnej komplementarnej i jednoznaczność rozwiązań. Metoda Ritza. Równania teorii sprężystości we współrzędnych walcowych. Zadanie Boussinesqa i jego aplikacje. Skręcanie swobodne prętów litych. Płaskie zadanie teorii sprężystości: płaski stan naprężenia i płaski stan odkształcenia. Materiał sprężysto-plastyczny i jego modele. Plastyczność idealna i plastyczność ze wzmocnieniem. Warunek uplastycznienia. Kryteria obciążania i odciążania, postulat Druckera. Stowarzyszone prawo płynięcia. Teoria małych odkształceń sprężysto-plastycznych i teoria plastycznego płynięcia.
Projekt Wyznaczanie pola wektorowego przemieszczeń i pola tensorowego odkształceń dla ośrodka ciągłego przy zadanym przekształceniu. Opis przemieszczeń i odkształceń we współrzędnych materialnych i przestrzennych. Zapis warunków brzegowych dla zadania przestrzennego i zadania płaskiego. Wybór i odpowiednie przekształcanie równań teorii sprężystości w celu znalezienia rozwiązania zadania brzegowego.
METODY KSZTAŁCENIA:
Wykład - wykład konwencjonalny,
Projekt - praca indywidualna nad projektem i w grupie.
EFEKTY KSZTAŁCENIA:
Wiedza
Student ma podstawową wiedzę w zakresie teorii sprężystości i plastyczności.
Student ma rozszerzoną i pogłębioną wiedzę z zakresu matematyki i mechaniki ciała stałego przydatną do formułowania i rozwiązywania złożonych zadań z zakresu analizy konstrukcji (K_W01)
Umiejętności
Rozumienie teoretycznych podstaw mechaniki ciała stałego w zakresie sprężystym i sprężysto-plastycznym. Umiejętność stosowania podstawowych równań teorii sprężystości i formułowania warunków brzegowych. Student jest przygotowany do stosowania metod numerycznych i komputerowych.
Student potrafi wykorzystać poznane metody i modele matematyczne - w razie potrzeby odpowiednio je modyfikując - do analizy i projektowania złożonych konstrukcji inżynierskich. (K_U04)
Kompetencje społeczne
Student potrafi myśleć i działać w sposób przedsiębiorczy, umie wyszukiwać informacje potrzebne do rozwiązania postawionych problemów w literaturze i Internecie(K_K01).
WERYFIKACJA EFEKTÓW KSZTAŁCENIA I WARUNKI ZALICZENIA:
Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska
Kierunek: Budownictwo
19
Wykład Zaliczenie (egzamin na studiach dziennych) na podstawie kolokwium z progami punktowymi:
50% - 60% pozytywnych odpowiedzi – dst,
61% - 70% dst plus,
71% - 80% db,
81% - 90% db+,
91% - 100% bdb.
Projekt Warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen ze wszystkich ćwiczeń projektowych oraz z pisemnego sprawdzianu z kryteriami oceny.
Zaliczenie przedmiotu:
Ocena jest średnią z ocen : O = (W+P)/2
OBCIĄŻENIE PRACĄ STUDENTA:
Studia stacjonarne
Kontakt z prowadzącym 30w+15p+10kons, razem 55 h.
Przygotowanie do zaliczenia (egzaminu) 40 h,
Projekty – praca własna 35 h,
Łącznie 120 h,
ECTS na przedmiot 120/30 4 ECTS.
Studia niestacjonarne
Kontakt z prowadzącym 10w+10p+15kons, razem 35 h.
Przygotowanie do zaliczenia (egzaminu) 50 h,
Projekty – praca własna 35 h,
Łącznie 120 h,
ECTS na przedmiot 120/30 4 ECTS.
LITERATURA PODSTAWOWA:
1. Nowacki W.: Teoria sprężystości, PWN, Warszawa 1970
2. Fung Y. C.: Podstawy mechaniki ciała stałego, PWN, Warszawa 1969
3. Mase G. E.: Continuum Mechanics, McGraw-Hill Book Comp., 1970
4. Skrzypek J.: Plastyczność i pełzanie, PWN, Warszawa 1986
5. Brunarski L., Kwieciński M.: Wstęp do teorii sprężystości i plastyczności, Wyd. PW, Warszawa 1976
6. Brunarski L., Górecki B., Runkiewicz L.: Zbiór zadań z teorii sprężystości i plastyczności, Wyd. PW, Warszawa 1976
LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA:
1. Praca zbiorowa: Wprowadzenie w teorię plastyczności, PAN, Warszawa 1962
2. Krzyś W., Życzkowski M.: Sprężystość i plastyczność, PWN, Warszawa 1962
3. Sawicki A.: Mechanika kontinuum, Wyd. IBW PAN, Gdańsk 1994
4. Ostrowska-Maciejewska J.: Mechanika ciał odkształcalnych, PWN, Warszawa 1994
Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska
Kierunek: Budownictwo
20
METODY KOMPUTEROWE Kod przedmiotu: 11.9-WILŚ- BUD- MKOM- DB02
Typ przedmiotu: obowiązkowy
W ymagania wstępne:
podstawy metod obliczeniowych, statyki, stateczności i dynamiki konstrukcji; teorii sprężystości i plastyczności, metody elementów skończonych
Język nauczania: polski
Odpowiedzia lny za przedmiot : dr hab. inż. Mieczysław Kuczma, prof. UZ Zakład Mechaniki Budowli
Prowadzący:
dr hab. inż. Mieczysław Kuczma, prof. UZ dr inż. Krzysztof Kula, dr inż. Krystyna Urbańska, dr inż. Tomasz Socha, mgr inż. Arkadiusz Denisiewicz
Forma zajęć
Lic
zb
a g
od
zin
w s
em
es
trz
e
Lic
zb
a g
od
zin
w t
yg
od
niu
Se
me
str
Forma zal iczenia
Punkty ECTS
Studia s tacjonarne
4
W ykład 15 1
I
zaliczenie na ocenę
Ćwiczenia
Laborator ium 30 2 zaliczenie na ocenę
Seminar ium
Warsztaty
Pro jekt
Studia niestacjonarne
W ykład 10 1
I
zaliczenie na ocenę
Ćwiczenia
Laborator ium 20 2 zaliczenie na ocenę
Seminar ium
Warsztaty
Pro jekt
CEL PRZEDMIOTU:
Celem przedmiotu jest poznanie zaawansowanych metod komputerowych opartych na metodzie elementów skończonych, które znajdują zastosowanie w rozwiązywaniu zagadnień występujących w budownictwie.
Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska
Kierunek: Budownictwo
21
WYMAGANIA WSTĘPNE:
Matematyka. Metody obliczeniowe. Wytrzymałość materiałów. Mechanika budowli.
ZAKRES TEMATYCZNY PRZEDMIOTU:
Wykład Ekstremum funkcjonału energii i równanie pracy wirtualnej dla problemów mechaniki. Własności aproksymacyjne metody elementów skończonych (MES) dla sformułowań słabych zagadnień brzegowych mechaniki – błąd aproksymacji, zagadnienie zbieżności i metody adaptacyjne MES. Analiza numeryczna płyt i powłok metodą elementów skończonych – dostosowane i niedostosowane elementy skończone. Numeryczne metody bezpośrednie i iteracyjne dla zagadnień własnych wyboczenia i dynamiki konstrukcji. Geometrycznie i fizycznie nieliniowe zagadnienia mechaniki. Linearyzacja problemów nieliniowych. Metoda Newtona-Raphsona i jej zastosowania do zagadnień geometrycznie nieliniowych oraz zagadnień sprężysto-plastycznych. Metoda różnic skończonych. Numeryczne metody całkowania równań ruchu. Stabilność warunkowa i bezwarunkowa metod całkowania w czasie.
Laboratorium Ćwiczenia projektowe: 1. Analiza płyty metodą elementów skończonych.
2. Analiza tarczy w zakresie sprężysto-plastycznym metodą elementów skończonych.
METODY KSZTAŁCENIA:
Wykład - wykład konwencjonalny,
Laboratorium - ćwiczenia w laboratorium komputerowym, praca indywidualna nad ćwiczeniami projektowymi i w grupie.
EFEKTY KSZTAŁCENIA:
Wiedza
Student nabywa podstawową wiedzę w zakresie rozumienia i stosowania zasad aproksymacji i modelowania MES dla układów o dowolnej geometrii; rozumienia i stosowania algorytmów MES dla zaawansowanych zagadnień mechaniki konstrukcji. Ma świadomość ograniczeń stosowanych metod i oprogramowania komputerowego. (K_W01)
Umiejętności
Student nabywa podstawowe umiejętności stosowania metod komputerowych wykorzystywanych w praktyce inżynierskiej oraz obsługi zaawansowanych programów komputerowych do obliczeń inżynierskich MES (Abaqus). (K_U07)
Kompetencje społeczne
Potrafi myśleć i działać w sposób twórczy i przedsiębiorczy. (K_K05)
WERYFIKACJA EFEKTÓW KSZTAŁCENIA I WARUNKI ZALICZENIA:
Wykład Zaliczenie na podstawie kolokwium z progami punktowymi:
50% - 60% pozytywnych odpowiedzi – dst,
61% - 70% dst plus,
71% - 80% db,
81% - 90% db+,
91% - 100% bdb.
Laboratorium Warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen ze wszystkich ćwiczeń projektowych (2 projekty) oraz z pisemnych sprawdzianów potwierdzających wiedzę i samodzielność wykonanych ćwiczeń według kryterium progów punktowych.
Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska
Kierunek: Budownictwo
22
Zaliczenie przedmiotu: Ocena jest średnią z ocen : O = (W+L)/2
OBCIĄŻENIE PRACĄ STUDENTA:
Kontakt z prowadzącym 15W+30L+10K, razem 55 h
Przygotowanie do zaliczenia wykładu 15 h
Przygotowanie do laboratorium 10 h
Projekty – praca własna 2proj x 20h 40 h
Łącznie 55+15+10+40 120 h
ECTS na przedmiot 120/30=4 4 ECTS.
LITERATURA PODSTAWOWA:
1. Szmelter J., Metody komputerowe w mechanice. PWN, Warszawa 1980.
2. Zienkiewicz O.C., Metoda elementów skończonych. Arkady, Warszawa 1972.
3. Ciesielski R. et al., Mechanika budowli: ujęcie komputerowe, t. 2. Arkady, Warszawa 1992.
4. Borkowski A. et al., Mechanika budowli: ujęcie komputerowe, t. 3. Arkady, Warszawa 1995.
5. Rakowski G., Kacprzyk Z., Metoda elementów skończonych w mechanice konstrukcji. Wyd. Politechniki Warszawskiej. Warszawa 2005.
6. Łodygowski T., Kąkol W., Metoda elementów skończonych. Politechnika Poznańska. Poznań 1994.
7. Rajche J., Pryputniewicz S., Bryś G., Projektowanie wspomagane komputerem. Cz. II: Metoda elementów skończonych. Wyd. WSInż., Zielona Góra 1991.
8. Piecha J.R., Programowanie w języku Fortran 90 i 95. Wyd. Politechniki Warszawskiej, Warszawa 2000.
9. Dahlquist G., Bjoerck A., Numerical Methods in Scientific Computing. vol. I, SIAM, Philadelphia 2008.
10. Sobieski W., Edi 3.1 - zintegrowane środowisko programistyczne dla programujących w języku Fortran. Olsztyn 2008. (darmowy program do ściągnięcia pod zakładką
Projekty na stronie http://www.uwm.edu.pl/edu/sobieski/ )
LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA:
1. Findeisen W., Szymanowski J., Wierzbicki A., Teoria i metody obliczeniowe optymalizacji. PWN, Warszawa 1980.
2. Kleiber M. (red.), Komputerowe metody mechaniki ciał stałych. PWN, Warszawa 1995.
3. Kuczma M., Podstawy mechaniki konstrukcji z pamięcią kształtu. Modelowanie i numeryka. Uniwersytet Zielonogórski, Zielona Góra 2010.
4. Oden J.T., Carey G. F., Finite Elements: Special Problems in Solid Mechanics. The Texas Finite Element Series, vol. V. Prentice-Hall Inc., Englewood Cliffs, New Jersey 1984.
5. Piechna J.R., Programowanie w języku Fortran 90 i 95. Politechnika Warszawska, Warszawa 2000.
6. Stein E. (eds.), Adaptive Finite Elements in Linear and Nonlinear Solid and Structural Mechanics. Springer, Wien 2005.
7. Wriggers P., Nichtlineare Finite-Element-Methoden. Springer, Berlin 2001.
UWAGI:
Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska
Kierunek: Budownictwo
23
ZŁOŻONE KONSTRUKCJE METALOWE Kod przedmiotu: 06.4-WILŚ- BUD- ZKM1- KB03
Typ przedmiotu: Obowiązkowy
Język nauczania: Polski
Odpowiedzia lny za przedmiot : Zakład Konstrukcji Budowlanych
dr. hab. inż. Jakub Marcinowski, prof. UZ
Prowadzący:
prof. dr hab. inż. Antoni Matysiak, dr hab. inż. Jakub Marcinowski, prof. UZ dr inż. Gerard Bryś, dr inż. Joanna Kaliszuk,
dr inż. Elżbieta Grochowska
Forma zajęć
Lic
zb
a g
od
zin
w s
em
es
trz
e
Lic
zb
a g
od
zin
w t
yg
od
niu
Se
me
str
Forma zal iczenia
Punkty ECTS
Studia s tacjonarne
7
W ykład 30 2
I
Egzamin
Ćwiczenia
Laborator ium 15 1 zaliczenie z oceną
Seminar ium
Warsztaty
Pro jekt 30 2 zaliczenie z oceną
Studia niestacjonarne
W ykład 20 2
I
Egzamin
Ćwiczenia
Laborator ium 10 1 zaliczenie z oceną
Seminar ium
Warsztaty
Pro jekt 10 1 zaliczenie z oceną
CEL PRZEDMIOTU:
Celem przedmiotu jest poznanie złożonych konstrukcji metalowych.
WYMAGANIA WSTĘPNE:
Kursy I stopnia kształcenia.
Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska
Kierunek: Budownictwo
24
ZAKRES TEMATYCZNY PRZEDMIOTU:
Wykład Estakady suwnicowe: obciążenie od suwnic, belki suwnicowe pod suwnice natorowe, belki do suwnic podwieszonych, wzmocnione belki walcowane, belki blachownicowe, tężniki poziome, słupy estakad suwnicowych, odboje, obliczenia zmęczeniowe, rozwiązania konstrukcyjne słupów i tężników estakad suwnicowych. Obliczenia kratowych słupów estakady suwnicowej. Zbiorniki: zbiorniki walcowe na ciecze, obciążenia, warunki wytrzymałościowe, problemy stateczności, konstrukcja, montaż, fundamenty, konstrukcja dachu, zbiorniki innych kształtów, zbiorniki wieżowe, prętowe konstrukcje wsporcze, powłokowe konstrukcje wsporcze, zbiorniki na materiały ropopochodne (z dachem pływającym), zbiorniki na materiały sypkie (silosy), obciążenia parciem materiałów sypkich, typowe rozwiązania konstrukcyjne, przyczyny awarii. Laboratorium Modelowanie obciążeń hydrostatycznych oraz obciążeń parciem od materiałów sypkich. Projekt W ramach zajęć projektowych studenci wykonają indywidualne projekt estakady suwnicowej
METODY KSZTAŁCENIA:
Wykład - wykład konwencjonalny,
Laboratorium - metoda projektu,
Projekt - praca indywidualna nad projektem i w grupie.
EFEKTY KSZTAŁCENIA:
Wiedza
Student nabywa wiedzę o estakadach suwnicowych, zbiornikach na ciecze oraz zbiornikach na materiały sypkie. (K_W02).
Umiejętności
Student potrafi dobrać i zaprojektować elementy konstrukcji estakady suwnicowej oraz dobrać i zaprojektować konstrukcję stalowego zbiornika (K_U03, K_U04)
Kompetencje społeczne
Potrafi współdziałać i pracować w grupie, przyjmując w niej różne role. (K_K04).
WERYFIKACJA EFEKTÓW KSZTAŁCENIA I WARUNKI ZALICZENIA:
Wykład Egzamin na podstawie testu z progami punktowymi:
50% - 60% pozytywnych odpowiedzi – dst,
61% - 70% dst plus,
71% - 80% db,
81% - 90% db+,
91% - 100% bdb.
Laboratorium Warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen z dwóch sprawdzianów z progami punktowymi j. w.
Projekt Warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen z projektu
indywidualnego z kryteriami oceny j. w.
Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska
Kierunek: Budownictwo
25
Zaliczenie przedmiotu: Ocena jest średnią z ocen : O = (W+L+P)/3
OBCIĄŻENIE PRACĄ STUDENTA:
Kontakt z prowadzącym 30w+15ćwicz+30p +3kons , razem 78 h.
Przygotowanie do egzaminu 12 h
Przygotowanie do laboratorium 15 h,
Projekt – praca własna 30 h.
Łącznie 78+12+15+30 135 h
ECTS na przedmiot 135/25 = 5.4 6 ECTS.
LITERATURA PODSTAWOWA:
1. Łubiński M., Filipowicz A., Żółtowski W.: Konstrukcje metalowe. Część I. Podstawy projektowania, Wydawnictwo Arkady, 2005.
2. Łubiński M., Żółtowski W.: Konstrukcje metalowe. Część II. Obiekty budowlane, Wydawnictwo Arkady, 2004.
3. Boretti Z., Bogucki W., Gajowniczek S., Hryniewiecka W.: Przykłady obliczeń konstrukcji stalowych, Wyd. III, Arkady, Warszawa 1975.
4. Bródka J.: Stalowe konstrukcje hal i budynków wysokich, t.1 i 2, Wyd. Politechniki Łódzkiej, Łódź 1994.
5. Bródka J., Goczek J.: Podstawy konstrukcji metalowych, t. 1, Wyd. Politechniki Łódzkiej, Łódź 1993.
6. Bródka J., Ledzion-Trojanowska Z.: Przykłady obliczania konstrukcji stalowych, Wyd. Politechniki Łódzkiej, Łódź 1992.
7. Ziółko J., Zbiorniki metalowe na ciecze i gazy, Arkady, Warszawa 1986. 8. Bryś G., Matysiak A.: Budownictwo stalowe. Belki. Słupy. Kratownice, Wydawnictwo
Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Zielonej Górze, Zielona Góra, 1995.
9. Matysiak A., Budownictwo stalowe. Belki podsuwnicowe. Estakady., PWN, Warszawa-Poznan, 1994.
10. Kłoś Cz., Mitzel A., Suwalski J., Zbiorniki na ciecze. Obliczenia i konstrukcja. Arkady, Warszawa 1961.
11. Żmuda J.: Podstawy projektowania konstrukcji metalowych, Wydawnictwo TiT, Opole, 1992.
12. Krzyśpiak T.: Konstrukcje stalowe hal, Arkady, Warszawa 1980.
13. Niewiadomski J., Głąbik J., Kazek M., Zamorowski J.: Obliczanie konstrukcji stalowych wg PN-90/B-03200, Wydawnictwo naukowe PWN, Warszawa, 2002
14. Bogucki W., Żyburtowicz M.: Tablice do projektowania konstrukcji stalowych, Arkady, Warszawa 1996.
15. Praca zbiorowa pod kierunkiem M. Giżejowskiego, J. Ziółko: Budownictwo ogólne, tom 5, Stalowe konstrukcje budynków, Projektowanie według eurokodów z przykładami obliczeń. Arkady, Warszawa 2010.
16. PN-90/B-03200. Konstrukcje stalowe. Obliczenia statyczne i projektowanie.
17. PN-ISO 5261?Ak. Rysunek techniczny dla konstrukcji metalowych (arkusz krajowy, 1994)
18. PN-98/B-03215. Konstrukcje stalowe. Połączenia z fundamentami. Projektowanie i wykonanie.
19. PN-86/B-02005. Obciążenia budowli. Obciążenia suwnicami pomostowymi, wciągarkami i wciągnikami.
20. PN-97/B-06200. Konstrukcje stalowe budowlane. Wymagania i badania techniczne przy odbiorze.
21. PN-EN 1990:2004. Eurokod: Podstawy projektowania konstrukcji.
Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska
Kierunek: Budownictwo
26
22. PN-EN 1991-1-1:2004. Eurokod 1: Oddziaływania na konstrukcje – Część 1-1: Oddziaływania ogólne – Ciężar objętościowy, ciężar własny, obciążenia użytkowe w budynkach.
23. PN-EN 1991-1-3:2005. Eurokod 1: Oddziaływania na konstrukcje – Część 1-3: Oddziaływania ogólne – Obciążenie śniegiem.
24. PN-EN 1991-1-4:2008. Eurokod 1: Oddziaływania na konstrukcje – Część 1-4: Oddziaływania ogólne – Oddziaływania wiatru.
25. PN-EN 1991-3:2098. Eurokod 1: Oddziaływania na konstrukcje – Część 3: Oddziaływania wywołane dźwignicami i maszynami.
26. PN-EN 1993-1-1:2006. Eurokod 3: Projektowanie konstrukcji stalowych – Część 1-1: Reguły ogólne i reguły dla budynków.
27. PN-EN 1993-1-5:2008. Eurokod 3: Projektowanie konstrukcji stalowych – Część 1-5: Blachownice.
28. PN-EN 1993-1-8:2006. Eurokod 3: Projektowanie konstrukcji stalowych – Część 1-8: Projektowanie węzłów.
29. PN-EN 1993-1-9:2007. Eurokod 3: Projektowanie konstrukcji stalowych – Część 1-9: Zmęczenie.
30. PN-EN 1993-6:2009. Eurokod 3: Projektowanie konstrukcji stalowych – Część 6: Konstrukcje wsporcze dźwignic.
LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA:
1. Biegus A.: Stalowe budynki halowe, Wydawnictwo Arkady, 2004. 2. Biegus A.: Nośność graniczna konstrukcji prętowych, Wyd. Naukowe PWN,
Warszawa – Wrocław 1997. 3. Bródka J.: Stalowe konstrukcje hal i budynków wysokich, t.1 i 2, Wyd. Politechniki
Łódzkiej, Łódź 1994. 4. Krzyśpiak T.: Konstrukcje stalowe hal, Arkady, Warszawa 1980. 5. Mromliński R.: Konstrukcje aluminiowe, Arkady, Warszawa 1992. 6. Ziółko J.: Utrzymanie i modernizacja konstrukcji stalowych, Arkady, Warszawa
1991.
7. Ziółko J., Włodarczyk W., Mendera Z., Włodarczyk S.: Stalowe konstrukcje specjalne, Arkady, Warszawa 1995.
8. Poradnik projektanta konstrukcji metalowych (praca zbiorowa), Arkady, Warszawa 1980.
UWAGI:
Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska
Kierunek: Budownictwo
27
ZŁOŻONE KONSTRUKCJE BETONOWE I Kod przedmiotu: 06.4-WILŚ- BUD- ZKB1- KB04
Typ przedmiotu: Obowiązkowy
Język nauczania: Polski
Odpowiedzia lny za przedmiot : Zakład Konstrukcji Budowlanych
dr inż. Jacek Korentz
Prowadzący:
dr hab.inż. Józef Wranik, em. prof. UZ
dr inż. Jacek Korentz
mgr. inż. Paweł Błażejewski
mgr inż. Robert Chyliński
mgr inż. Marek Pawłowski
Forma zajęć
Lic
zb
a g
od
zin
w s
em
es
trz
e
Lic
zb
a g
od
zin
w t
yg
od
niu
Se
me
str
Forma zal iczenia
Punkty ECTS
Studia s tacjonarne
7
W ykład 30 2
I
Egzamin
Ćwiczenia
Laborator ium 15 1 zaliczenie z oceną
Seminar ium
Warsztaty
Pro jekt 30 2 zaliczenie z oceną
Studia niestacjonarne
W ykład 20 2
I
Egzamin
Ćwiczenia
Laborator ium 10 1 zaliczenie z oceną
Seminar ium
Warsztaty
Pro jekt 10 1 zaliczenie z oceną
CEL PRZEDMIOTU:
Celem przedmiotu jest poznanie złożonych konstrukcji z betonu.
WYMAGANIA WSTĘPNE:
Konstrukcje betonowe-podstawy, Konstrukcje betonowe - elementy, Konstrukcje betonowe - obiekty
Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska
Kierunek: Budownictwo
28
ZAKRES TEMATYCZNY PRZEDMIOTU:
Wykład Ustroje płytowo-słupowe. Systematyka ustrojów płytowo-słupowych. Obliczanie płyt lokalnie podpartych. Rozwiązywanie ustrojów płytowo-słupowych. Uproszczone metody obliczania: metoda ram zastępczych, metoda rozdziału momentów, metoda współczynnikowa, analizy numeryczne MES. Obliczanie ugięć i nośność żelbetowych ustrojów płytowo-słupowych. Przebicie płyt w strefie podporowej. Kształtowanie i konstruowanie ustrojów słupowo-płytowych. Zbiorniki prostopadłościenne. Zbiorniki na materiały płynne, bunkry, silosy o komorach o przekroju poziomym prostokątnym. Ogólna charakterystyka pracy zbiorników. Obciążenia: parcie gruntu, parcie cieczy, parcie materiału zasypowego. Obliczanie zbiorników. Wymiarowanie zbiorników. Konstruowanie zbiorników, kształtowanie zbrojenia. Zbiorniki o przekroju kołowym. Zbiorniki na materiały płynne. Zbiorniki na materiały sypkie (silosy). Ogólna charakterystyka, zasady obliczania. Obliczanie zbiorników według teorii błonowej, wpływ zaburzeń brzegowych. Szczelność zbiorników. Wpływ temperatury. Konstruowanie i wymiarowanie elementów zbiorników: przekrycie, ścinany, dno. Kształtowanie zbrojenia. Konstrukcje sprężone. Zasady projektowania elementów strunobetonowych i kablobetonowych. Dobór przekroju, dobór siły i mimośrodu siły sprężającej. Stany graniczne nośności. Stany graniczne użytkowalności. Projektowanie strefy zakotwienia.
Projekt. Projekt stropu słupowo-płytowego.
Laboratorium komputerowe
Analizy numeryczne MES konstrukcji złożonych. Analiza numeryczne projektowanego budynku: siły wewnętrzne, naprężenia, odkształcenia i przemieszczenia.
METODY KSZTAŁCENIA:
Wykład - wykład konwencjonalny,
Laboratorium - analizy numeryczne projektowanej konstrukcji budynku
Projekt - praca indywidualna nad projektem i w grupie.
EFEKTY KSZTAŁCENIA:
Wiedza
Student nabywa wiedzę o konstrukcjach słupowo-płytowych, zbiornikach powłokowych i prostopadłościennych, a także konstrukcjach sprężonych. (K_W02).
Umiejętności
Student potrafi zaprojektować budynek o konstrukcji słupowo-płytowej, zbiorniki i elementy sprężone (K_U03, K_U04)
Kompetencje społeczne
Potrafi współdziałać i pracować w grupie, przyjmując w niej różne role. (K_K04).
WERYFIKACJA EFEKTÓW KSZTAŁCENIA I WARUNKI ZALICZENIA:
Wykład Egzamin na podstawie testu z progami punktowymi:
50% - 60% pozytywnych odpowiedzi – dst,
Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska
Kierunek: Budownictwo
29
61% - 70% dst plus,
71% - 80% db,
81% - 90% db+,
91% - 100% bdb.
Laboratorium Warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen z dwóch sprawdzianów z progami punktowymi j. w.
Projekt Warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen z projektu
indywidualnego z kryteriami oceny j. w. Zaliczenie przedmiotu: Ocena jest średnią z ocen : O = (W+L+P)/3
OBCIĄŻENIE PRACĄ STUDENTA:
Kontakt z prowadzącym 30w+15ćwicz+30p +3kons , razem 78 h.
Przygotowanie do egzaminu 12 h
Przygotowanie do laboratorium 20 h,
Projekt – praca własna 30 h.
Łącznie 78+12+22+30 140h
ECTS na przedmiot 140/25 = 5.6 6 ECTS.
LITERATURA PODSTAWOWA:
1. PN-EN 1992-1-1:2008, Eurokod 2 - Projektowanie konstrukcji z betonu. Część 1-1: Reguły ogólne i reguły dla budynków
2. PN-EN 1992-3:2006 (U), Eurokod 2 - Projektowanie konstrukcji betonowych. Część 3: Silosy i zbiorniki
3. PN-B-03264: 2002, Konstrukcje betonowe, żelbetowe i sprężone. Obliczenia statyczne i projektowanie,
4. PN-88/B-01041, Rysunek konstrukcyjny budowlany. Konstrukcje betonowe, żelbetowe i sprężone,
5. Starosolski W., Konstrukcje żelbetowe wg PN-B-03464:2002, t.1,2,3, PWN, Warszawa, 2007
6. Łapko A, Jansen B.C, Podstawy projektowania i algorytmy obliczeń konstrukcji żelbetowych, Arkady, Warszawa,2005,
7. Ajudkiewcz A., Mames J., Konstrukcje z betonu sprężonego, Kraków, Polski Cement sp.z o.o., 2004
8. Mielnik A., Budowlane konstrukcje przemysłowe, Warszawa, PWN, 1975
LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA:
1. Praca zbiorowa, Konstrukcje betonowe, żelbetowe i sprężone. Komentarz Naukowy do normy PN-B-03264:2002, ITB, Warszawa, 2005
2. Praca zbiorowa, Budownictwo betonowe, t.XII - Budowle przemysłowe, Arkady, Warszawa, 1971
3. Praca zbiorowa, Konstrukcje betonowe, żelbetowe i sprężone. Komentarz Naukowy do normy PN-B-03264:2002, ITB, Warszawa, 2005
UWAGI:
Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska
Kierunek: Budownictwo
30
WZMACNIANIE PODŁOŻA I FUNDAMENTÓW Kod przedmiotu: 06.4-WILŚ- BUD- WZPF- KC14
Typ przedmiotu: obieralny
Język nauczania: polski
Odpowiedzia lny za przedmiot : dr inż. Waldemar Szajna,
Zakład Geotechniki i Geodezji
Prowadzący: dr inż. Waldemar Szajna
Forma zajęć
Lic
zb
a g
od
zin
w s
em
es
trz
e
Lic
zb
a g
od
zin
w t
yg
od
niu
Se
me
str
Forma zal iczenia
Punkty ECTS
Studia s tacjonarne
1
W ykład
II
Ćwiczenia
Laborator ium 15 1 zaliczenie na ocenę
Seminar ium
Warsztaty
Pro jekt
Studia niestacjonarne
W ykład
II
Ćwiczenia
Laborator ium 10 1 zaliczenie na ocenę
Seminar ium
Warsztaty
Pro jekt
CEL PRZEDMIOTU:
Zapoznanie z metodami wzmacniania podłoża gruntowego i wzmacniania fundamentów budynków.
WYMAGANIA WSTĘPNE:
Wytrzymałość materiałów, Mechanika gruntów, Fundamentowanie, Podstawy konstrukcji żelbetowych.
Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska
Kierunek: Budownictwo
31
ZAKRES TEMATYCZNY PRZEDMIOTU:
Opracowanie harmonogramu prac. Opracowanie wyników badań podłoża gruntowego oraz diagnozowanie zachowania gruntów słabych i silnie odkształcalnych. Wybór koncepcji wzmocnienia podłoża i fundamentów. Projekt wzmocnienia podłoża i fundamentów budynku – zadanie zespołowe.
METODY KSZTAŁCENIA:
Projekt - praca indywidualna nad fragmentem projektu i praca w grupie.
EFEKTY KSZTAŁCENIA:
Wiedza
Student potrafi scharakteryzować współczesne metody wzmacniania gruntu i fundamentów (K_W08).
Umiejętności
Potrafi pozyskiwać informacje z literatury i innych źródeł wiedzy (K_U01). Wie jak zinterpretować wyniki badań podłoża i wyznaczyć wartości parametrów mechanicznych. Potrafi opracowywać koncepcję wzmocnienia posadowienia budowli oraz wybrać metodę wzmocnienia podłoża, a także wykonać stosowne obliczenia projektowe (K_U07, K_U09).
Kompetencje społeczne
Umie pracować w zespole, zdobywa doświadczenie w kierowaniu zespołem projektowym (K_K04).
WERYFIKACJA EFEKTÓW KSZTAŁCENIA I WARUNKI ZALICZENIA:
Warunkiem zaliczenia jest terminowe oddanie wcześniej konsultowanego i zatwierdzanego projektu oraz pisemnego sprawdzianu z zakresu projektu.
Kryteria oceny sprawdzianu pisemnego:
91-100% poprawnych odpowiedzi ocena 5,0
81-90 % poprawnych odpowiedzi ocena 4,5
71-80 % poprawnych odpowiedzi ocena 4,0
61-70 % poprawnych odpowiedzi ocena 3,5
51-60 % poprawnych odpowiedzi ocena 3,0
0-50 % poprawnych odpowiedzi ocena 2,0
OBCIĄŻENIE PRACĄ STUDENTA:
Zajęcia zorganizowane 15 h
Projekt – praca własna 15 h
Razem 15 + 15 = 30 h
ECTS na przedmiot 30 / 30 = 1 ECTS
LITERATURA PODSTAWOWA:
1. Masłowski E., Spiżewska D.: Wzmacnianie konstrukcji budowlanych, Arkady, Warszawa 2000.
2. Pisarczyk St.: Geoinżynieria. Metody modyfikacji podłoża gruntowego, Oficyna Wyd. Polit. Warszawskiej, Warszawa 2005.
3. Runkiewicz L. et al.: Błędy i uszkodzenia budowlane oraz ich usuwanie, Wyd. Informacji Zawodowej WEKA, Warszawa 2001.
LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA:
Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska
Kierunek: Budownictwo
32
1. Das B.M.: Principles of foundation engineering, PWS Engineering, Boston 1984.
2. Das B.M.: Principles of geotechnical engineering, PWS-KENT Publ. Comp. Boston 1985.
3. Jarominiak A.: Lekkie konstrukcje oporowe, WKiŁ, Warszawa 1982.
4. Sawicki A., Leśniewska D.: Grunt zbrojony. Teoria i zastosowanie, PWN, Warszawa 1993.
5. PN-EN 1997 Eurokod 7. Projektowanie geotechniczne, PKN, Warszawa.
UWAGI:
[ Kliknij i wpisz inne istotne informacje, które nie znalazły się wyżej! ]
Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska
Kierunek: Budownictwo
33
ZAAWANSOWANE KOMPUTEROWE WSPOMAGANIE PROJEKTOWANIA
Kod przedmiotu: 11.9-WILŚ- BUD 2- ZKWP- C1
Typ przedmiotu: Obowiązkowy
Język nauczania: polski
Odpowiedzia lny za przedmiot : Zakład Konstrukcji Budowlanych
dr hab. inż. Jakub Marcinowski, prof. UZ
Prowadzący: mgr inż. Paweł Błażejewski
Forma zajęć
Lic
zb
a g
od
zin
w s
em
es
trz
e
Lic
zb
a g
od
zin
w t
yg
od
niu
Se
me
str
Forma zal iczenia
Punkty ECTS
Studia s tacjonarne
2
W ykład
II
Ćwiczenia
Laborator ium 30 2 zaliczenie z oceną
Seminar ium
Warsztaty
Pro jekt
Studia niestacjonarne
W ykład
II
Ćwiczenia
Laborator ium 20 2 zaliczenie z oceną
Seminar ium
Warsztaty
Pro jekt
CEL PRZEDMIOTU:
Celem przedmiotu jest rozszerzenie wiedzy dotyczącej zasad modelowania numerycznego konstrukcji budowlanych przy użyciu dostępnego oprogramowania komputerowego.
WYMAGANIA WSTĘPNE:
Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska
Kierunek: Budownictwo
34
Mechanika budowli. Wytrzymałość materiałów. Metody obliczeniowe. Podstawy z komputerowego wspomagania projektowania.
ZAKRES TEMATYCZNY PRZEDMIOTU:
Modelowanie numeryczne złożonych konstrukcji przestrzennych przy użyciu powłokowych elementów skończonych. Definiowanie geometrii poszczególnych układów, definiowanie materiału oraz przekrojów. Zadawanie warunków brzegowych oraz przykładanie obciążenia w postaci oddziaływania równomiernie rozłożonego oraz ciśnienia. Przeprowadzenie analizy statycznej konstrukcji, wyznaczenie częstości drgań własnych zadeklarowanego układu oraz wyznaczenie wartości ciśnienia przy którym dojdzie o zwichrzenia zamodelowanego elementu. Interpretacja otrzymanych wyników w postaci map naprężeń na elementach skończonych oraz przemieszczeń.
METODY KSZTAŁCENIA:
Laboratorium - ćwiczenia laboratoryjne
EFEKTY KSZTAŁCENIA:
WIEDZA
Student ma gruntowną wiedzę w zakresie modelowania konstrukcji przy użyciu MES (metody elementów skończonych). Zna metody i techniki obliczania naprężeń oraz przemieszczeń zamodelowanego układu statycznego. Zna metody wykonywania podstawowych analiz dynamicznych i wyboczeniowych. Wie jakie są różnice pomiędzy poszczególnymi analizami. Ma podstawową wiedzę o możliwych do wykorzystania podczas modelowania konstrukcji elementach skończonych. Wykazuje znajomość metod uwzględnienia różnego rodzaju warunków brzegowych oraz wie jak zadeklarować obciążenie w postaci siły skupionej, obciążenia równomiernie rozłożonego oraz ciśnienia (K_W12).
UMIEJĘTNOŚCI
Student potrafi zamodelować układy przestrzenne przy wykorzystaniu elementów powłokowych. Umie zdefiniować warunki brzegowe i przyłożyć do zdefiniowanej konstrukcji obciążenie. Umie obliczyć naprężenia i przemieszczenia w zamodelowanym zadaniu. Umie wyznaczyć częstości drgań własnych układów oraz wyświetlić odpowiadające im formy drgań. Potrafi wyznaczyć najmniejszą wartość obciążenia przy którym dojdzie do utraty stateczności. Umie wyświetlić wyniki analiz statycznych w postaci warstwicowych map naprężeń na elementach skończonych. Umie posłużyć się dostępnym oprogramowaniem komputerowym w celu wykonania analizy statycznej i wyboczeniowej konstrukcji metodą elementów skończonych (K_U04, K_U07).
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
Student jest świadomy zastosowanych technik modelowania numerycznego. Zdaje sobie sprawę z korzyści płynących z używania oprogramowania, ale również jest świadomy występujących ograniczeń. Jest chętny i otwarty na poznawanie nowych bardziej zaawansowanych narzędzi (K_K01, K_K05).
WERYFIKACJA EFEKTÓW KSZTAŁCENIA I WARUNKI ZALICZENIA:
Laboratorium Warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen ze wszystkich sprawozdań z ćwiczeń laboratoryjnych, przewidzianych do realizacji w ramach programu laboratorium oraz z pisemnego sprawdzianu.
OBCIĄŻENIE PRACĄ STUDENTA:
Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska
Kierunek: Budownictwo
35
Kontakt z prowadzącym 30lab+3kons , razem 33 h.
Przygotowanie do laboratorium 6 h,
Projekty – praca własna 2proj x 7h 14 h,
Praca własna 7 h,
Łącznie 33+6+14+7 60 h,
ECTS na przedmiot 60/30 2 ECTS.
LITERATURA PODSTAWOWA:
1. Robot Millenium, Instrukcja Obsługi
2. Cosmos/M – Instrukcja obsługi
3. RM-Win – Instrukcja obsługi
LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA:
1. SofiStik – Instrukcja obsługi
UWAGI:
Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska
Kierunek: Budownictwo
36
ZŁOŻONE KONSTRUKCJE METALOWE II Kod przedmiotu: 06.4-WILŚ- BUD- ZKM2- KC02
Typ przedmiotu: Obowiązkowy
Język nauczania: Polski
Odpowiedzia lny za przedmiot : Zakład Konstrukcji Budowlanych
dr. hab. inż. Jakub Marcinowski, prof. UZ
Prowadzący:
prof. dr hab. inż. Antoni Matysiak, dr hab. inż. Jakub Marcinowski, prof. UZ dr inż. Gerard Bryś, dr inż. Joanna Kaliszuk,
dr inż. Elżbieta Grochowska
Forma zajęć
Lic
zb
a g
od
zin
w s
em
es
trz
e
Lic
zb
a g
od
zin
w t
yg
od
niu
Se
me
str
Forma zal iczenia
Punkty ECTS
Studia s tacjonarne
6
W ykład 30 2
II
Egzamin
Ćwiczenia
Laborator ium 15 1 zaliczenie z oceną
Seminar ium
Warsztaty
Pro jekt 15 1 zaliczenie z oceną
Studia niestacjonarne
W ykład 10 1
II
Egzamin
Ćwiczenia
Laborator ium 10 1 zaliczenie z oceną
Seminar ium
Warsztaty
Pro jekt 10 1 zaliczenie z oceną
CEL PRZEDMIOTU:
Celem przedmiotu jest poznanie złożonych konstrukcji metalowych.
WYMAGANIA WSTĘPNE:
Kursy I stopnia kształcenia. Złożone konstrukcje metalowe I.
Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska
Kierunek: Budownictwo
37
ZAKRES TEMATYCZNY PRZEDMIOTU:
Wykład Kominy stalowe: podstawowe informacje technologiczne, obciążenia, obciążenie wiatrem, dynamiczne oddziaływanie wiatru, urządzenia redukujące dynamiczne oddziaływanie wiatru, absorbery drgań, kominy wolnostojące, kominy jedno- i wieloprzewodowe, odciągi, kontrola naciągu, konstrukcje wsporcze w postaci kratownic przestrzennych, wyznaczenie sił w konstrukcji wsporczej, wymiarowanie blach płaszcza komina, stateczność lokalna, połączenie z fundamentem. Przekrycia strukturalne: struktury płaskie i zakrzywione, układy ortogonalne i diagonalne, pręty, węzły, struktury o prętach rurowych, rozwiązania systemowe, wyznaczanie sił wewnętrznych, wymiarowanie, oparcie na podporach, montaż. Maszty, wieże: obciążenia, obciążenie wiatrem, obciążenie sadzią, maszty z odciągami, uproszczony schemat obliczeniowy, trzon kratowy, Szkieletowe budynki wysokie: układy grawitacyjne, systemy stężeń, słupy w budynkach szkieletowych, długości wyboczeniowe, efekty drugiego rzędu, stropy, fundamenty. Laboratorium komputerowe: Obliczenia przestrzennych struktur prętowych, masztów z trzonem kratowym i szkieletowych konstrukcji budynków. Projekt W ramach zajęć projektowych studenci wykonają indywidualne projekty komina stalowego.
METODY KSZTAŁCENIA:
Wykład - wykład konwencjonalny,
Laboratorium - metoda projektu,
Projekt - praca indywidualna nad projektem i w grupie.
EFEKTY KSZTAŁCENIA:
Wiedza
Student nabywa wiedzę o konstrukcjach powłokowych, przekryciach strukturalnych i budynkach wysokich. (K_W02).
Umiejętności
Student potrafi dobrać i zaprojektować stalowy komin oraz dobrać i zaprojektować konstrukcję wysokie (K_U03, K_U04)
Kompetencje społeczne
Potrafi współdziałać i pracować w grupie, przyjmując w niej różne role. (K_K04).
WERYFIKACJA EFEKTÓW KSZTAŁCENIA I WARUNKI ZALICZENIA:
Wykład Egzamin na podstawie testu z progami punktowymi:
50% - 60% pozytywnych odpowiedzi – dst,
61% - 70% dst plus,
71% - 80% db,
81% - 90% db+,
91% - 100% bdb.
Laboratorium Warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen z dwóch sprawdzianów z progami punktowymi j. w.
Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska
Kierunek: Budownictwo
38
Projekt Warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen z projektu
indywidualnego z kryteriami oceny j. w. Zaliczenie przedmiotu: Ocena jest średnią z ocen : O = (W+L+P)/3
OBCIĄŻENIE PRACĄ STUDENTA:
Kontakt z prowadzącym 30w+15ćwicz+15p +3kons , razem 63 h.
Przygotowanie do egzaminu 12 h
Przygotowanie do laboratorium 22 h,
Projekt – praca własna 30 h.
Łącznie 63+12+22+30 127 h
ECTS na przedmiot 127/25 = 5.08 6 ECTS.
LITERATURA PODSTAWOWA:
1. Łubiński M., Filipowicz A., Żółtowski W.: Konstrukcje metalowe. Część I. Podstawy projektowania, Wydawnictwo Arkady, 2005.
2. Łubiński M., Żółtowski W.: Konstrukcje metalowe. Część II. Obiekty budowlane, Wydawnictwo Arkady, 2004.
3. Boretti Z., Bogucki W.: Gajowniczek S., Hryniewiecka W.: Przykłady obliczeń konstrukcji stalowych, Wyd. III, Arkady, Warszawa 1975.
4. Bródka J.: Stalowe konstrukcje hal i budynków wysokich, t.1 i 2, Wyd. Politechniki Łódzkiej, Łódź 1994.
5. Bródka J., Goczek J.: Podstawy konstrukcji metalowych, t. 1, Wyd. Politechniki Łódzkiej, Łódź 1993.
6. Bródka J., Ledzion-Trojanowska Z.: Przykłady obliczania konstrukcji stalowych, Wyd. Politechniki Łódzkiej, Łódź 1992.
7. Matysiak A.: Budownictwo stalowe. Belki podsuwnicowe. Estakady., PWN, Warszawa-Poznan, 1994.
8. Kłoś Cz., Mitzel A., Suwalski J.: Zbiorniki na ciecze. Obliczenia i konstrukcja. Arkady, Warszawa 1961.
9. Żmuda J.: Podstawy projektowania konstrukcji metalowych, Wydawnictwo TiT, Opole, 1992.
10. Krzyśpiak T.: Konstrukcje stalowe hal, Arkady, Warszawa 1980.
11. Niewiadomski J., Głąbik J., Kazek M., Zamorowski J.: Obliczanie konstrukcji stalowych wg PN-90/B-03200, Wydawnictwo naukowe PWN, Warszawa, 2002
12. Bogucki W.: Żyburtowicz M.: Tablice do projektowania konstrukcji stalowych, Arkady, Warszawa 1996.
13. Rykaluk K.: Konstrukcje stalowe. Kominy, wieże, maszty, Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej, Wrocław 2007.
14. Kozłowski A.: Konstrukcje stalowe. Przykłady obliczeń według PN – EN 1993-1. Część pierwsza: Wybrane elementy i połączenia, Oficyna Wydawnicza Politechnik Rzeszowskiej, Rzeszów 2009
15. Kozłowski A.: Przykłady obliczeń według PN-EN 1993-1. Cz. 2. Stropy i pomosty, Oficyna Wydawnicza Politechnik Rzeszowskiej, Rzeszów 2011
16. Praca zbiorowa pod kierunkiem M. Giżejowskiego, J. Ziółko: Budownictwo ogólne, tom 5, Stalowe konstrukcje budynków, Projektowanie według eurokodów z przykładami obliczeń. Arkady, Warszawa 2010.
17. PN-90/B-03200. Konstrukcje stalowe. Obliczenia statyczne i projektowanie.
18. PN-ISO 5261?Ak. Rysunek techniczny dla konstrukcji metalowych (arkusz krajowy, 1994)
Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska
Kierunek: Budownictwo
39
19. PN-98/B-03215. Konstrukcje stalowe. Połączenia z fundamentami. Projektowanie i wykonanie.
20. PN-86/B-02005. Obciążenia budowli. Obciążenia suwnicami pomostowymi, wciągarkami i wciągnikami.
21. PN-97/B-06200. Konstrukcje stalowe budowlane. Wymagania i badania techniczne przy odbiorze.
22. PN-EN 1990:2004. Eurokod: Podstawy projektowania konstrukcji.
23. PN-EN 1991-1-1:2004. Eurokod 1: Oddziaływania na konstrukcje – Część 1-1: Oddziaływania ogólne – Ciężar objętościowy, ciężar własny, obciążenia użytkowe w budynkach.
24. PN-EN 1991-1-3:2005. Eurokod 1: Oddziaływania na konstrukcje – Część 1-3: Oddziaływania ogólne – Obciążenie śniegiem.
25. PN-EN 1991-1-4:2008. Eurokod 1: Oddziaływania na konstrukcje – Część 1-4: Oddziaływania ogólne – Oddziaływania wiatru.
26. PN-EN 1993-1-1:2006. Eurokod 3: Projektowanie konstrukcji stalowych – Część 1-1: Reguły ogólne i reguły dla budynków.
27. PN-EN 1993-1-5:2008. Eurokod 3: Projektowanie konstrukcji stalowych – Część 1-5: Blachownice.
28. PN-EN 1993-1-8:2006. Eurokod 3: Projektowanie konstrukcji stalowych – Część 1-8: Projektowanie węzłów.
29. PN-EN 1993-1-9:2007. Eurokod 3: Projektowanie konstrukcji stalowych – Część 1-9: Zmęczenie.
30. PN–EN 1993-3-2:2008 Projektowanie konstrukcji stalowych. Część 3-2: Wieże, maszty i kominy – Kominy.
31. PN–EN 13084–1:2007 Kominy wolno stojące – Część 1: Wymagania ogólne.
32. PN–EN 13084–6:2005 Kominy wolno stojące – Część 6: Wykładziny stalowe – Projektowanie i wykonanie.
33. PN–EN 13084–7:2006 Kominy wolno stojące – Część 7: Wymagania dotyczące cylindrycznych wyrobów stalowych przeznaczonych na jednopowłokowe kominy stalowe oraz stalowe wykładziny.
34. PN–EN 1993–1–6:2009 Projektowanie konstrukcji stalowych - Część 1 – 6: Wytrzymałość i stateczność konstrukcji powłokowych.
LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA:
1. Biegus A.: Nośność graniczna konstrukcji prętowych, Wyd. Naukowe PWN, Warszawa – Wrocław 1997.
2. Bródka J.: Stalowe konstrukcje hal i budynków wysokich, t.1 i 2, Wyd. Politechniki Łódzkiej, Łódź 1994.
3. Krzyśpiak T.: Konstrukcje stalowe hal, Arkady, Warszawa 1980. 4. Mromliński R.: Konstrukcje aluminiowe, Arkady, Warszawa 1992. 5. Ziółko J.: Utrzymanie i modernizacja konstrukcji stalowych, Arkady, Warszawa
1991.
6. Ziółko J., Włodarczyk W., Mendera Z., Włodarczyk S.: Stalowe konstrukcje specjalne, Arkady, Warszawa 1995.
7. Poradnik projektanta konstrukcji metalowych (praca zbiorowa), Arkady, Warszawa 1980.
UWAGI:
…”.
Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska
Kierunek: Budownictwo
40
ZŁOŻONE KONSTRUKCJE BETONOWE II Kod przedmiotu: 06.4-WILŚ- BUD- ZKB2- KC03
Typ przedmiotu: Obowiązkowy
Język nauczania: Polski
Odpowiedzia lny za przedmiot : Zakład Konstrukcji Budowlanych
dr inż. Jacek Korentz
Prowadzący:
dr hab.inż. Józef Wranik, em. prof. UZ
dr inż. Jacek Korentz
mgr. inż. Paweł Błażejewski
mgr inż. Robert Chyliński
mgr inż. Marek Pawłowski
Forma zajęć
Lic
zb
a g
od
zin
w s
em
es
trz
e
Lic
zb
a g
od
zin
w t
yg
od
niu
Se
me
str
Forma zal iczenia
Punkty ECTS
Studia s tacjonarne
6
W ykład 30 2
II
Egzamin
Ćwiczenia
Laborator ium 15 1 zaliczenie z oceną
Seminar ium
Warsztaty
Pro jek t 15 1 zaliczenie z oceną
Studia niestacjonarne
W ykład 10 1
II
Egzamin
Ćwiczenia
Laborator ium 10 1 zaliczenie z oceną
Seminar ium
Warsztaty
Pro jekt 10 1 zaliczenie z oceną
CEL PRZEDMIOTU:
Celem przedmiotu jest poznanie metod nieliniowej analizy konstrukcji.
WYMAGANIA WSTĘPNE:
Konstrukcje betonowe-podstawy, Konstrukcje betonowe - elementy, Konstrukcje betonowe - obiekty. Złożone Konstrukcje Betonowe I
Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska
Kierunek: Budownictwo
41
ZAKRES TEMATYCZNY PRZEDMIOTU:
Wykład Metody analizy konstrukcji z betonu. Analiza liniowo sprężysta. Analiza nieliniowa. Metoda równowagi granicznej. Metoda linii załomów. Metoda kratownicowa (analogia prętowa). Przykłady stosowania metod analizy. Złożone modele fizyczne betonu i stali zbrojeniowej. Beton w jednoosiowym i złożonym stanie naprężeń. Wpływ zbrojenia podłużnego i poprzecznego na wytrzymałość i odkształcalność betonu. Modele stali uwzględniające wyboczenie niesprężyste prętów zbrojeniowych. Modele betonu i stali dla obciążeń cyklicznych. Redystrybucja sił wewnętrznych. Powstawanie i przebieg zjawiska redystrybucji. Efekt sklepieniowy, efekt membranowy. Czynniki wpływające na redystrybucję momentów. Redystrybucja zupełna, redystrybucja częściowa. Analiza liniowa, analiza nieliniowa. Sposoby obliczania uwzględniające odkształcalność konstrukcji: metoda obrotów jednostkowych, metoda obrotów granicznych. Przykłady obliczeń (belki statycznie niewyznaczalne, belki ciągłe). Metoda równowagi granicznej. Podstawowe założenia. Statyczny i kinematyczny sposób określania nośności ustrojów żelbetowych. Twierdzenia podstawowe. Nośność w przegubach i załomach plastycznych. Obliczanie belek i ram. Obliczanie płyt metodą linii załomów. Metoda kratownicowa. Podstawy metody: trajektorie naprężeń głównych, obszary B i D. Podstawy modelowania: nieciągłość geometryczna, nieciągłość statyczna, modele prętowe. Nośność obliczeniowa modelu kratownicowego: pręty ściskane, pręty rozciągane. Przykłady zastosowania modeli kratownicowych do wymiarowania elementów i konstrukcji: krótkie wsporniki, belki ściany, tarcze, płyt. Obliczanie konstrukcji w stanie deformacji pokrytycznych. Obciążenia wyjątkowe: eksplozja, wstrząsy sejsmiczne. Ciągliwość przekroju, ciągliwość konstrukcji, miary ciągliwości. Rozpraszanie energii, tłumienie drgań. Modele fizyczne betonu i stali, odkształcenia graniczne. Analiza pracy belek, słupów i ram w stanie deformacji pokrytycznych.
Projekt. Projekt elementu sprężonego, projekt tarczy z otworem.
Laboratorium komputerowe
Analizy numeryczne MES konstrukcji złożonych. Analiza numeryczne projektowanego budynku: siły wewnętrzne, naprężenia, odkształcenia i przemieszczenia.
METODY KSZTAŁCENIA:
Wykład - wykład konwencjonalny,
Laboratorium - metoda projektu,
Projekt - praca indywidualna nad projektem i w grupie.
EFEKTY KSZTAŁCENIA:
Wiedza
Student nabywa wiedzę z nietypowych metod analizy konstrukcji. (K_W02).
Umiejętności
Student potrafi wymiarować elementy konstrukcyjne konstrukcji złożonych wykorzystując różne metody analizy (K_U03, K_U04)
Kompetencje społeczne
Potrafi współdziałać i pracować w grupie, przyjmując w niej różne role. (K_K04).
Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska
Kierunek: Budownictwo
42
WERYFIKACJA EFEKTÓW KSZTAŁCENIA I WARUNKI ZALICZENIA:
Wykład Egzamin na podstawie testu z progami punktowymi:
50% - 60% pozytywnych odpowiedzi – dst,
61% - 70% dst plus,
71% - 80% db,
81% - 90% db+,
91% - 100% bdb.
Laboratorium Warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen z dwóch sprawdzianów z progami punktowymi j. w.
Projekt Warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen z projektu
indywidualnego z kryteriami oceny j. w. Zaliczenie przedmiotu: Ocena jest średnią z ocen : O = (W+L+P)/3
OBCIĄŻENIE PRACĄ STUDENTA:
Kontakt z prowadzącym 30w+15ćwicz+15p +5kons , razem 65 h.
Przygotowanie do egzaminu 15 h
Przygotowanie do laboratorium 20 h,
Projekt – praca własna 30 h.
Łącznie 65+15+20+30 130 h
ECTS na przedmiot 130/25 = 5.2 6 ECTS.
LITERATURA PODSTAWOWA:
1. PN-EN 1992-1-1:2008, Eurokod 2 - Projektowanie konstrukcji z betonu. Część 1-1: Reguły ogólne i reguły dla budynków
2. PN-B-03264: 2002, Konstrukcje betonowe, żelbetowe i sprężone. Obliczenia statyczne i projektowanie,
3. Tichy M., Rakosnik J., Obliczanie ramowych konstrukcji żelbetowych z uwzględnieniem odkształceń plastycznych, Arkady, Warszawa, 1971
4. Knauff M., i inni, Podstawy projektowania konstrukcji żelbetowych i sprężonych według Eurokodu 2, DWE Wrocław, 2006,
5.
LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA:
1. Praca zbiorowa, Konstrukcje betonowe, żelbetowe i sprężone. Komentarz Naukowy do normy PN-B-03264:2002, ITB, Warszawa, 2005
2. Praca zbiorowa, Konstrukcje betonowe, żelbetowe i sprężone. Komentarz Naukowy do normy PN-B-03264:2002, ITB, Warszawa, 2005
UWAGI:
Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska
Kierunek: Budownictwo
43
NIEZAWODNOŚĆ I STANY GRANICZNE KONSTRUKCJI Kod przedmiotu: 06.4-WILŚ- BUD- NGK- KC04
Typ przedmiotu: obowiązkowy
Język nauczania: polski
Odpowiedzia lny za przedmiot : Zakład Konstrukcji Budowlanych
dr inż. Joanna Kaliszuk
Prowadzący:
dr inż. Joanna Kaliszuk
Forma zajęć
Lic
zb
a g
od
zin
w s
em
es
trz
e
Lic
zb
a g
od
zin
w t
yg
od
niu
Se
me
str
Forma zal iczenia
Punkty ECTS
Studia s tacjonarne
4
W ykład 15 1
II
egzamin
Ćwiczenia
Laborator ium
Seminar ium
Warsztaty
Pro jekt 15 1 zaliczenie z oceną
Studia niestacjonarne
W ykład 10 1
II
egzamin
Ćwiczenia
Laborator ium
Seminar ium
Warsztaty
Pro jekt 10 1 zaliczenie z oceną
CEL PRZEDMIOTU:
Celem przedmiotu jest poznanie podstaw teorii niezawodności konstrukcji, metod określania stanów granicznych konstrukcji i jej elementów w ujęciu mechaniki budowli i w ujęciu normowym.
WYMAGANIA WSTĘPNE:
Matematyka (podstawy rachunku prawdopodobieństwa i statystyki matematycznej). Wytrzymałość materiałów. Mechanika budowli.
Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska
Kierunek: Budownictwo
44
ZAKRES TEMATYCZNY PRZEDMIOTU:
Wykład Powtórzenie podstaw rachunku prawdopodobieństwa i statystyki matematycznej. Półprobabilistyczne i probabilistyczne metody oceny niezawodności konstrukcji (metody poziomu 1., 2., i 3.). Rodzaje niepewności w analizie konstrukcji. Losowe parametry elementów konstrukcji (parametry geometryczne i materiałowe). Losowa nośność elementów konstrukcji. Wprowadzenie do probabilistycznej teorii obciążeń: dyskretne i kontynualne modele obciążeń, obciążenia żywiołowe, kombinacje obciążeń. Nośność graniczna prostych konstrukcji prętowych. Modele niezawodnościowe konstrukcji: systemy szeregowe, równoległe i mieszane. Podstawowe wymagania niezawodności konstrukcji w projektowaniu, realizacji i eksploatacji: niezawodność, bezpieczeństwo, jakość, niepewność, stany graniczne nośności, stany graniczne użytkowania. Projekt Wyznaczanie podstawowych statystyk dla zbiorów danych doświadczalnych odnoszących się do właściwości geometrycznych i wytrzymałościowych elementów konstrukcji. Obliczanie wartości charakterystycznych cech geometrycznych i wytrzymałościowych. Wyznaczanie losowej nośności granicznej elementów rozciąganych i ściskanych o zadanych parametrach rozkładów prawdopodobieństwa losowych zmiennych podstawowych. Obliczanie wskaźnika niezawodności oraz prawdopodobieństwa niezawodności rozciąganego (ściskanego) elementu konstrukcji o znanych parametrach losowej nośności granicznej i znanych parametrach losowego obciążenia. Ocena bezpieczeństwa belek i ram: przypadki statycznie wyznaczalne oraz proste przypadki statycznie niewyznaczalne.
METODY KSZTAŁCENIA:
Wykład - wykład konwencjonalny,
Projekt - praca indywidualna nad projektem i w grupie.
EFEKTY KSZTAŁCENIA:
Wiedza
Student nabywa podstawową wiedzę z zakresu metod oceny niezawodności konstrukcji. Zapoznaje się z rodzajami niepewności towarzyszącymi procesowi projektowania i realizacji obiektów budowlanych. Wie jak określić podstawowe parametry losowych cech geometrycznych i wytrzymałościowych elementów konstrukcji. Zapoznaje się z losowymi modelami obciążeń konstrukcji oraz losowymi modelami niezawodnościowymi systemów konstrukcji. Zdobywa wiedzę o podstawowych wymaganiach niezawodności konstrukcji podczas jej projektowania, realizowania i eksploatowania. Zna takie pojęcia jak: niezawodność, bezpieczeństwo, jakość, niepewność, stany graniczne nośności, stany graniczne użytkowalności. (K_W01, K_W04).
Umiejętności
Student potrafi wyznaczać podstawowe statystyki dla zbioru wyników badań doświadczalnych przeprowadzonych w celu określenia właściwości geometrycznych elementu i konstrukcji oraz właściwości wytrzymałościowych materiału konstrukcji. Potrafi obliczyć wartości charakterystyczne badanych właściwości jako kwantyle zadanego rzędu. Student potrafi wyznaczyć nośność graniczną elementów i prostych konstrukcji prętowych takich jak statycznie wyznaczalne i niewyznaczalne belki oraz ramy. Potrafi oszacować bezpieczeństwo elementów i konstrukcji za pomocą indeksu niezawodności Cornella oraz wskaźnika niezawodności Hasofera-Linda. Student umie, dla prostych przypadków ustrojów prętowych, określić przekroje krytyczne, potrafi wskazać minimalne krytyczne zbiory oraz kinematycznie dopuszczalne mechanizmy zniszczenia, a także potrafi określić typ systemu
Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska
Kierunek: Budownictwo
45
niezawodnościowego analizowanej konstrukcji oraz wyznaczyć jej bezpieczeństwo. (K_U04)
Kompetencje społeczne
Student rozwija swoje umiejętności samodzielnego dokonywania odpowiednich wyborów oraz rozwiązywania problemów inżynierskich podczas projektowania konstrukcji. Ma przy tym świadomość społecznych i ekonomicznych skutków podejmowania niewłaściwych decyzji i błędnego przeprowadzania analiz. Student potrafi samodzielnie dotrzeć do właściwych informacji zawartych w literaturze, normach budowlanych, czy też w internecie oraz odpowiednio je wykorzystać przy rozwiązywaniu zadań. Student ma świadomość tego, że sukces realizacji przedsięwzięcia budowlanego zależy od dobrej współpracy wyspecjalizowanych zespołów oraz odpowiednio opracowanego i przestrzeganego systemu kontroli jakości wykonywanych zadań odnoszących się do wszystkich etapów tworzenia obiektu. (K_K04)
WERYFIKACJA EFEKTÓW KSZTAŁCENIA I WARUNKI ZALICZENIA:
Wykład Zaliczenie na podstawie testu z progami punktowymi:
50% - 60% pozytywnych odpowiedzi – dst,
61% - 70% dst plus,
71% - 80% db,
81% - 90% db+,
91% - 100% bdb.
Projekt Warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen ze wszystkich ćwiczeń projektowych (2 projekty).
Zaliczenie przedmiotu: Ocena jest średnią z ocen : O = (W+P)/2
OBCIĄŻENIE PRACĄ STUDENTA:
Kontakt z prowadzącym 15w+15p +3kons , razem 33 h.
Przygotowanie do egzaminu 12 h
Projekt – praca własna 2proj 7 h 14 h.
Łącznie 33+12+14 59 h
ECTS na przedmiot 59/30 = 1,97 2 ECTS.
LITERATURA PODSTAWOWA:
1. Murzewski J.: Niezawodność konstrukcji inżynierskich, Arkady,Warszawa,1989. 2. Murzewski J.: Podstawy projektowania i niezawodność konstrukcji, Politechnika
Krakowska, Kraków 2001. 3. Biegus A.: Podstawy probabilistycznej analizy bezpieczeństwa konstrukcji, Wrocław
1996. 4. Woliński S., Wróbel K.: Niezawodność konstrukcji budowlanych, Skrypt, Politechnika
Rzeszowska, Rzeszów 2000. 5. Nowak A., Collins K.: Reliability of Structures, McGraw-Hill, 2000. 6. Pluciński E., Plucińska A.: Rachunek prawdopodobieństwa. Statystyka
matematyczna. Procesy stochastyczne, WNT, Warszawa 2000. 7. PN-EN 1990: Eurokod – Podstawy projektowania konstrukcji.
Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska
Kierunek: Budownictwo
46
8. Normy europejskie (EC1, EC2, EC3) dotyczące obciążeń i projektowania konstrukcji budowlanych.
9. International Standard ISO 2394: General principles on reliability for structures. 10. PN-74/N-01051 Rachunek prawdopodobieństwa i statystyka matematyczna. Nazwy,
określenia, symbole.
LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA:
1. Melchers R.: Structural reliability analysis and prediction, John Wiley&Sons, Toronto, 1987.
2. Barańska A.: Elementy probabilistyki I statystyki matematycznej w inżynierii środowiska, AGH, Kraków 2008.
3. Węglarczyk S.: Metody statystyczne, Skrypt, Politechnika Krakowska, Kraków 1999.
UWAGI:
Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska
Kierunek: Budownictwo
47
STATECZNOŚĆ KONSTRUKCJI Kod przedmiotu: 06.4-WILŚ- BUD- STK- KC05
Typ przedmiotu: obowiązkowy
Język nauczania: Polski
Odpowiedzia lny za przedmiot : dr hab. inż. Jakub Marcinowski, prof. UZ
Prowadzący:
dr hab. inż. Jakub Marcinowski, prof. UZ,
dr inż. Elżbieta Grochowska,
dr inż. Joanna Kaliszuk
Forma zajęć
Lic
zb
a g
od
zin
w s
em
es
trz
e
Lic
zb
a g
od
zin
w t
yg
od
niu
Se
me
str
Forma zal iczenia
Punkty ECTS
Studia s tacjonarne
2
W ykład 15 1
II
Zaliczenie na ocenę
Ćwiczenia
Laborator ium
Seminar ium
Warsztaty
Pro jekt 15 1 Zaliczenie na ocenę
Studia niestacjonarne
W ykład 10 1
II
Zaliczenie na ocenę
Ćwiczenia
Laborator ium
Seminar ium
Warsztaty
Pro jekt 10 1 Zaliczenie na ocenę
CEL PRZEDMIOTU:
Celem przedmiotu jest pogłębienie wiedzy z zakresu stateczności konstrukcji, a szczególności pełne zrozumienie metod kontroli stanów granicznych wyboczenia sprawdzanych podczas projektowania konstrukcji budowlanych.
WYMAGANIA WSTĘPNE:
Wytrzymałość materiałów, mechanika budowli.
Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska
Kierunek: Budownictwo
48
ZAKRES TEMATYCZNY PRZEDMIOTU:
Wykład Pojęcie zjawiska utraty stateczności. Podstawowe kryteria stateczności. Metoda statyczna, metoda energetyczna oraz metoda dynamiczna wyznaczania obciążenia krytycznego. Punkty krytyczne: stateczny punkt bifurkacji, niestateczny punkt bifurkacji, punkt graniczny. Wpływ imperfekcji obciążeniowych i geometrycznych na stateczność. Stateczność giętna, stateczność skrętna, stateczność giętnoskrętna elementów prętowych. Zwichrzenie elementów zginanych. Stateczność płyt ściskanych i stateczność płyt ścinanych. Stateczność powłok. Stateczność początkowa a stateczność nieliniowa. Uwzględnienie nieliniowości geometrycznych oraz nieliniowości fizycznych. Problemy niekonserwatywne. Stateczność a teoria II-go rzędu. Stateczność konstrukcji w ujęciu przepisów normowych: konstrukcje metalowe, konstrukcje drewniane, konstrukcje żelbetowe. Zastosowanie komercyjnych programów do wyznaczanie obciążeń krytycznych. Projekt Analityczne rozwiązanie problemu stateczności układu dyskretnego o jednym stopniu swobody. Zastosowanie energetycznego kryterium Timoszenki do wyznaczania obciążenia krytycznego prętów ściskanych (rozwiązanie analityczne ze wspomaganiem MathCAD-em). Zastosowanie energetycznego kryterium Timoszenki do wyznaczania naprężenia krytycznego płyt ściskanych. Weryfikacja rozwiązania z wykorzystaniem programów komercyjnych (Robot, Cosmos/M).
METODY KSZTAŁCENIA:
Wykład - wykład konwencjonalny, Projekt - praca indywidualna nad projektem na podstawie wyjaśnień prowadzącego.
EFEKTY KSZTAŁCENIA:
Wiedza
Pełna wiedza na temat zjawiska utraty stateczności konstrukcji i konsekwencji z jego zaistnienia. Świadomość dodatkowych zagrożeń wynikających z obecności imperfekcji geometrycznych i obciążeniowych. (K_W04)
Umiejętności
Umiejętność praktycznego zastosowania twierdzeń o stateczności konstrukcji ze szczególnym wyeksponowaniem energetycznego kryterium Timoszenki. Umiejętności wyznaczania obciążeń krytycznych w konstrukcjach prętowych, płytowych i powłokowych, świadomego korzystania z zapisów normowych dotyczących stateczności konstrukcji metalowych, żelbetowych i drewnianych. Umiejętność wykorzystania przykładowych programów do przekształceń symbolicznych. (K_U010)
Kompetencje społeczne
Student potrafi myśleć i działać logicznie w sposób samodzielny, potrafi pracować w grupie, umie wyszukiwać informacje potrzebne do rozwiązania realizowanych zadań w normach budowlanych, literaturze, a także w internecie. (K_K04)
WERYFIKACJA EFEKTÓW KSZTAŁCENIA I WARUNKI ZALICZENIA:
Wykład Zaliczenie na podstawie kolokwium z progami punktowymi:
50% - 60% pozytywnych odpowiedzi dst,
61% - 70% dst plus,
71% - 80% db,
Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska
Kierunek: Budownictwo
49
81% - 90% db+,
91% - 100% bdb.
Projekt Warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen ze wszystkich ćwiczeń projektowych (3 projekty).
Zaliczenie przedmiotu: Ocena jest średnią ważoną z ocen: O = 0.4W+0.6P
OBCIĄŻENIE PRACĄ STUDENTA:
Kontakt z prowadzącym 15w+15p +1kons , razem 31 h.
Przygotowanie do kolokwium 11 h
Projekty – praca własna 3proj x 6h 18 h.
Łącznie 31+11+18 .60 h
ECTS na przedmiot 60/30 2 ECTS.
LITERATURA PODSTAWOWA:
1. Timoszenko S. K., Gere J. M., Teoria stateczności sprężystej. Wydawnictwo Arkady, 1963.
2. Ziegler H., Principles of structural stability, Blaisdell Publishing Company, Waltham, 1968.
3. Gerard G., Introduction to structural stability theory, McGraw-Hill Book Company, Inc. New York 1962.
4. Thompson J. M. T., Hunt G. W., A general theory of elastic stability, John Wiley&Sons, London, 1973.
5. Naleszkiewicz J., Zagadnienia stateczności sprężystej, PWN Warszawa, 1958.
6. Bleich F., Buckling strength of metal structures, McGraw-Hill Book Company, Inc. New York, 1952.
7. Galambos, T. V., Guide to Stability Design Criteria for Metal Structures, John Wiley, New York, 1988.
8. Brush, D. O. and Almroth, B. O., Buckling of Bars, Plates and Shell, McGraw Hill-Kogakusha, Tokyo, 1975.
9. Britvec S. J., The stability of elastic systems, Pergamon Press Inc., New York, 1973.
10. Brezina W., Stateczność prętów konstrukcji metalowych, Arkady, Warszawa, 1996.
11. Dym C. L., Stability theory and its applications to structural mechanics, Norrdhoff International Publishing, Leyden, 1974.
12. Huseyin K., Multiple parameter stability theory and its applications, Oxford University Press, New York, 1986.
13. Huseyin, K., Nonlinear Theory of Elastic Stability, Noordhoff Int., Leyden, 1975.
14. Pignataro M., Rizzi N., Luongo A., Stability, bifurcation and postcritical behaviour of elastic structures, Elsevier, Amsterdam, 1991.
15. Simitses G. J., An introduction to the elastic stability of structures, Prentice-Hall Inc., Englewood Cliffs, 1976.
16. Weiss S., Giżejowski M., Stateczność konstrukcji metalowych. Układy prętowe. Arkady, Warszawa, 1991.
17. PN-90/B-03200. Konstrukcje stalowe. Obliczenia statyczne i projektowanie.
LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA:
1. Wolmir A. S., Ustojcziwost dieformurijemych sistiem (po rosyjsku), Nauka, Moskwa, 1992.
2. Ałfutow N. A., Osnowy razsczeta na ustojcziwost uprugich sistiem (po rosyjsku), Maszinostrojenije, Moskawa 1978.
3. Esslinger M., Geier B., Postbuckling behavior of structures, Springer Verlag, Wien, 1975.
Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska
Kierunek: Budownictwo
50
4. Marcinowski J., Nieliniowa stateczność powłok sprężystych, Wydawnictwa Politechniki Wrocławskiej, Wrocław, 2000.
5. Simitses, G., Dynamic Stability of Suddenly Loaded Structures, Springer-Verlag, New York, 1990.
6. Waszczyszyn, Z., Cichoń, C., Radwańska, M., Stability of Structures by Finite Element Methods, Elsevier, Amsterdam, 1994.
7. Thompson J. M. T., Hunt G. W., Instabilties and catastrophes in Science and Engineering, John Wiley&Sons, Chichester, 1982.
8. Romanów F., Stricker L., Teisseyre J., Stateczność konstrukcji przekładkowych, Wydawnictwa Politechniki Wrocławskiej, Wrocław, 1972.
UWAGI:
Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska
Kierunek: Budownictwo
51
BADANIA KONSTRUKCJI Kod przedmiotu: 06.4-WILŚ- BUD- BAKO- KC06
Typ przedmiotu: obowiązkowy
Język nauczania: polski
Odpowiedzia lny za przedmiot : Zakład Konstrukcji Budowlanych
Mgr inż. Włodzimierz Dyszak
Prowadzący: Mgr inż. Włodzimierz Dyszak
Forma zajęć
Lic
zb
a g
od
zin
w s
em
es
trz
e
Lic
zb
a g
od
zin
w t
yg
od
niu
Se
me
str
Forma zal iczenia
Punkty ECTS
Studia s tacjonarne
2
W ykład
II
Ćwiczenia
Laborator ium 30 2 zaliczenie z oceną
Seminar ium
Warsztaty
Pro jekt
Studia niestacjonarne
W ykład
II
Ćwiczenia
Laborator ium 10 1 zaliczenie z oceną
Seminar ium
Warsztaty
Pro jekt
CEL PRZEDMIOTU:
Celem przedmiotu jest poznanie zasad modelowania i badań konstrukcji budowlanych w laboratorium i na obiektach.
WYMAGANIA WSTĘPNE:
Materiały budowlane. Wytrzymałość materiałów. Mechanika budowli. Budownictwo ogólne.
Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska
Kierunek: Budownictwo
52
ZAKRES TEMATYCZNY PRZEDMIOTU:
Laboratorium
Planowanie eksperymentu. Podstawy teorii eksperymentu. Wybrane metody badawcze.
Podstawy modelowania eksperymentu. Analiza wymiarowa. Skalowanie eksperymentu. Dobór materiałów.
Elastooptyka. Podstawy. Metodyka badań. Analiza wyników. Badanie tarczy w świetle przechodzącym.
Współczesne bezdotykowe metody badania odkształceń. Dalmierze precyzyjne. Zasada działania. Metodyka badań.
Badania dynamiczne. Aparatura. Metodyka pomiarów. Analiza otrzymanych wyników. Badania rezonansu belki. Badania częstości drgań własnych liny.
Badania zmęczeniowe. Zmęczenie materiału. Aparatura. Metodyka badań. Przykładowe badanie rozciąganego pręta.
Przykłady wykonania eksperymentu. Element belkowy, płytowy, tarczowy. Obciążenia statyczne i dynamiczne.
Planowanie i wykonywanie badań i ekspertyz konstrukcji stalowych i żelbetowych.
METODY KSZTAŁCENIA:
Laboratorium – ćwiczenia laboratoryjne i referaty studentów.
EFEKTY KSZTAŁCENIA:
Wiedza – Zna metody, techniki narzędzia i materiały stosowane przy rozwiązywaniu złożonych zadań inżynierskich z zakresu konstrukcji budowlanych i budownictwa (K_W03), Umiejętności – potrafi opracować szczegółową dokumentację zadania projektowego lub badawczego; potrafi przygotować opracowanie zawierające omówienie tych wyników (K_U03), Kompetencje społeczne – prawidłowo identyfikuje i rozstrzyga dylematy związane z wykonywaniem zawodu (K_K03).
WERYFIKACJA EFEKTÓW KSZTAŁCENIA I WARUNKI ZALICZENIA:
Laboratorium – wykonanie sprawozdań z ćwiczeń laboratoryjnych, opracowanie referatów dotyczących badań i ekspertyz z budownictwa betonowego i metalowego. Zaliczenie przedmiotu – średnia z wykonania sprawozdań i opracowania referatów.
OBCIĄŻENIE PRACĄ STUDENTA:
Kontakt z prowadzącym: 30 lab + 2 kons = 32 h Sprawozdania: = 8 h Referaty: 2 x 10 = 20 h ŁĄCZNIE: 60 h ECTS na przedmiot 60/30 2 ECTS
LITERATURA PODSTAWOWA:
1. Hosdorf H.: Statyka modelowa. Arkady, Warszawa, 1975.
Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska
Kierunek: Budownictwo
53
2. Praca zbiorowa. :O celach i metodach pomiarów odkształceń i naprężeń w materiałach i konstrukcjach budowlanych. Ossolineum, 1973.
3. Instrukcja obsługi maszyny wytrzymałościowej Intron. 4. Instrukcja obsługi dalmierza precyzyjnego „Aramis”..
LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: 1. Polański Z.: Planowanie doświadczeń w technice. PWN, Warszawa, 1984 2. Gosowski B., Kubica E.: Badania laboratoryjne z konstrukcji metalowych. Oficyna
Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej. Wrocław, 2001. 3. Praca zbiorowa. Badania materiałów budowlanych i konstrukcji inżynierskich.
Dolnośląskie Wydawnictwo Edukacyjne, Wrocław, 2004. 4. Mitzel A, Stachurski W., Suwalski J.: Awarie konstrukcji betonowych i murowych.
Arkady, Warszawa 1982r.
Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska
Kierunek: Budownictwo
54
DYNAMIKA KONSTRUKCJI Kod przedmiotu: 06.4-WILŚ- BUD- DYKO- KC07
Typ przedmiotu: obowiązkowy
Język nauczania: polski
Odpowiedzia lny za przedmiot : Zakład Mechaniki Budowli
dr inż. Tomasz Socha
Prowadzący: dr inż. Tomasz Socha
Forma zajęć
Lic
zb
a g
od
zin
w s
em
es
trz
e
Lic
zb
a g
od
zin
w t
yg
od
niu
Se
me
str
Forma zal iczenia
Punkty ECTS
Studia s tacjonarne
3
W ykład 15 1
I
Zaliczenie na ocenę
Ćwiczenia
Laborator ium
Seminar ium
Warsztaty
Pro jekt 15 1 Zaliczenie na ocenę
Studia niestacjonarne
W ykład 10 1
I
Egzamin
Ćwiczenia
Laborator ium
Seminar ium
Warsztaty
Pro jekt 10 1 Zaliczenie na ocenę
CEL PRZEDMIOTU:
Zaprezentowanie podstawowych problemów dynamiki konstrukcji i metod ich rozwiązywania. Wykształcenie umiejętności obliczania częstotliwości i postaci drgań własnych i amplitudy drgań wymuszonych dla układów z dyskretnym rozkładem masy. Zapoznanie z dostępnym w tej dziedzinie oprogramowaniem komputerowym.
WYMAGANIA WSTĘPNE:
Znajomość analizy matematycznej i rachunku macierzowego, mechaniki budowli - statyki, podstaw mechaniki komputerowej.
Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska
Kierunek: Budownictwo
55
ZAKRES TEMATYCZNY PRZEDMIOTU:
Wykład
Dynamiczne stopnie swobody. Układ o jednym stopniu swobody: drgania własne, rezonans, drgania wymuszone, tłumienie. Układy o n stopniach swobody: metoda granulacji mas, macierz sztywności, macierz tłumienia, drgania własne, wektory własne, drgania wymuszone harmoniczne. Układy ciągłe. Metoda elementów skończonych: równania ruchu elementu prętowego, globalne równanie ruchu.
Projekt
Zajęcia projektowe obejmują:
Projekt 1: Wyznaczenie częstości drgań własnych i sił wewnętrznych z uwzględnieniem wpływów dynamicznych w belce o jednym stopniu swobody dynamicznej.
Projekt 2: Wyznaczenie częstości, postaci drgań własnych i sił wewnętrznych z uwzględnieniem wpływów dynamicznych w ramie o kilku stopniach swobody dynamicznej.
METODY KSZTAŁCENIA:
Wykład - wykład konwencjonalny,
Projekt - praca indywidualna nad projektem i w grupie.
EFEKTY KSZTAŁCENIA:
Wiedza
Student ma podstawową wiedzę w zakresie drgań i dynamiki budowli, zna metody i techniki obliczania częstotliwości i postaci drgań własnych i amplitudy drgań wymuszonych dla układów z dyskretnym rozkładem masy. Wykazuje znajomość podstawowych metod uwzględnienia tłumienia w takich układach. Ma podstawową wiedzę o analizie drgań metodą elementów skończonych przy użyciu dostępnego oprogramowania komputerowego.
Student ma rozszerzoną i pogłębioną wiedzę z zakresu matematyki i mechaniki ciała stałego przydatną do formułowania i rozwiązywania złożonych zadań z zakresu analizy konstrukcji dotyczących: modelowania Metodą Elementów Skończonych (MES), analizy problemów własnych, dynamiki konstrukcji. (K_W0)
Umiejętności
Student potrafi obliczać częstotliwości i postaci drgań własnych i amplitudy drgań wymuszonych dla belek i ram z dyskretnym rozkładem masy o kilku stopniach swobody dynamicznej. Umie posłużyć się dostępnym oprogramowaniem komputerowym w celu analizy drgań konstrukcji metodą elementów skończonych.
Student potrafi wykorzystać poznane metody i modele matematyczne - w razie potrzeby odpowiednio je modyfikując - do analizy i projektowania złożonych konstrukcji inżynierskich. (K_U04)
Kompetencje społeczne
Student ma świadomość ograniczeń stosowanego oprogramowania komputerowego.
Student potrafi myśleć i działać w sposób kreatywny i przedsiębiorczy. (K_K01).
WERYFIKACJA EFEKTÓW KSZTAŁCENIA I WARUNKI ZALICZENIA:
Wykład Zaliczenie (egzamin na studiach zaocznych) na podstawie testu z progami punktowymi:
50% - 60% pozytywnych odpowiedzi – dst,
Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska
Kierunek: Budownictwo
56
61% - 70% dst plus,
71% - 80% db,
81% - 90% db+,
91% - 100% bdb.
Projekt Warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen ze wszystkich ćwiczeń projektowych (2 projekty) oraz z pisemnego sprawdzianu z kryteriami oceny.
Zaliczenie przedmiotu:
Ocena jest średnią z ocen : O = (W+P)/2
OBCIĄŻENIE PRACĄ STUDENTA:
Studia stacjonarne
Kontakt z prowadzącym 15w+15p+5kons, razem 35 h.
Przygotowanie do zaliczenia (egzaminu) 15 h,
Projekty – praca własna – 2 proj x 20 h 40 h,
Łącznie 35+15+40 90 h,
ECTS na przedmiot 90/30 3 ECTS.
Studia niestacjonarne
Kontakt z prowadzącym 10w+10p+5kons, razem 25 h.
Przygotowanie do zaliczenia (egzaminu) 25 h,
Projekty – praca własna – 2 proj x 20 h 40 h,
Łącznie 25+25+40 90 h,
ECTS na przedmiot 90/30 3 ECTS.
LITERATURA PODSTAWOWA:
1. Ciesielski R. i inni: Mechanika budowli – ujęcie komputerowe, tom 2, Arkady,
2. Warszawa 1992
3. Nowacki W.: Mechanika budowli, PWN, Warszawa 1974
4. Rakowski G., Kacprzyk, Z.:Metoda elementów skończonych w mechanice konstrukcji, Oficyna Wydawn. Polit. Warsz., Warszawa 1993
5. Kucharski T.: Drgania mechaniczne, rozwiązywanie zagadnień z MATHCAD-em, WNT, Warszawa 2004
LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA:
1. Wilmański, K.: Dynamika budowli – notatki do wykładów, skrypt na stronie www.mech-wilmanski.de.
UWAGI:
Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska
Kierunek: Budownictwo
57
KONSTRUKCJE WSPORCZE POD MASZYNY Kod przedmiotu: 06.4-WILŚ- BUD- KWSM- KC08
Typ przedmiotu: obowiązkowy
Język nauczania: polski
Odpowiedzia lny za przedmiot :
prof. hab. inż. Romuald Świtka
Zakład Mechaniki Budowli
Prowadzący:
prof. hab. inż. Romuald Świtka
Forma zajęć
Lic
zb
a g
od
zin
w s
em
es
trz
e
Lic
zb
a g
od
zin
w t
yg
od
niu
Se
me
str
Forma zal iczenia
Punkty ECTS
Studia s tacjonarne
2
W ykład 15 1
II
zaliczenie z oceną
Ćwiczenia
Laborator ium
Seminar ium
Warsztaty
Pro jekt 15 1 zaliczenie z oceną
Studia niestacjonarne
W ykład 10 1
II
zaliczenie z oceną
Ćwiczenia
Laborator ium
Seminar ium
Warsztaty
Pro jekt 10 1 zaliczenie z oceną
CEL PRZEDMIOTU:
Celem przedmiotu jest poznanie zasad pracy, obliczania i projektowania fundamentów pod maszyny.
WYMAGANIA WSTĘPNE:
Znajomość podstaw mechaniki ogólnej, wytrzymałości materiałów i mechaniki budowli. Znajomość teorii układów równań różniczkowych zwyczajnych. Znajomość podstaw MES.
Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska
Kierunek: Budownictwo
58
ZAKRES TEMATYCZNY PRZEDMIOTU:
Wykład
Przegląd niektórych typów fundamentów pod maszyny. Przegląd typów maszyn i sił wzbudzających – klasyfikacja maszyn. Tensor momentów bezwładności i momentów statycznych masy fundamentu blokowego. Macierz bezwładności. Podłoże sprężyste i podłoże inercjalne. Drgania przestrzenne fundamentu blokowego. Wzbudzenia harmoniczne, rezonanse, uwzględnienie tłumienia. Metody redukcji drgań. Wibroizolacja. Teoria zderzenia dwóch mas. Uderzenie w układzie o jednym stopniu swobody. Siła nagle przyłożona do układu z tłumieniem. Impuls siły w układzie z tłumieniem. Fundamenty pod młoty. Fundamenty ramowe. Równanie drgań w wersji MES z uwzględnieniem mas skupionych. Drgania własne i wymuszone harmonicznie fundamentów ramowych.
Projekt Projekt fundamentu blokowego pod maszynę.
METODY KSZTAŁCENIA:
Wykład - wykład konwencjonalny,
Projekt - praca indywidualna nad projektem i w grupie.
EFEKTY KSZTAŁCENIA:
Wiedza
Słuchacz nabywa wiedzę w zakresie zasad doboru kształtu i masy fundamentu. (K_W04).
Umiejętności
Słuchacz nabywa podstawowe umiejętności obliczania oraz projektowania kształtu i własności fundamentu. (K_U09)
Kompetencje społeczne
Ma świadomość odpowiedzialności za pracę własną oraz gotowość podporządkowania się zasadom pracy w zespole (K_K04).
WERYFIKACJA EFEKTÓW KSZTAŁCENIA I WARUNKI ZALICZENIA:
Wykład Zaliczenie na podstawie kolokwium z progami punktowymi:
50% - 60% pozytywnych odpowiedzi – dst,
61% - 70% dst plus,
71% - 80% db,
81% - 90% db+,
91% - 100% bdb.
Projekt Warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnej oceny z ćwiczenia
projektowego i z pisemnego sprawdzianu według kryterium progów punktowych.
Zaliczenie przedmiotu: Ocena jest średnią z ocen : O = (W+P)/2
Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska
Kierunek: Budownictwo
59
OBCIĄŻENIE PRACĄ STUDENTA:
Kontakt z prowadzącym 15W+15P+10K 40 h
Przygotowanie do kolokwium zaliczeniowego 15 h
Projekt – praca własna 15 h
Łącznie 40+15+15 70 h
ECTS na przedmiot 70/30 = 2,33 2 ECTS.
LITERATURA PODSTAWOWA:
1. Kisiel I.: Dynamika fundamentów pod maszyny. PWN, Warszawa 1957.
2. Lewandowski R.: Dynamika konstrukcji budowlanych. Wyd. PP, Poznań 2006.
3. Chmielewski T., Zembaty Z.: Podstawy dynamiki budowli. Arkady 1998.
LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA:
1. Langer J.: Dynamika budowli. Wyd. PWr, Wrocław 1980.
UWAGI:
FUNDAMENTY SPECJALNE Kod przedmiotu: 06.4-WILŚ- BUD- FSP- KC09
Typ przedmiotu: obowiązkowy
Język nauczania: polski
Odpowiedzia lny za przedmiot : dr inż. Waldemar Szajna,
Zakład Geotechniki i Geodezji
Prowadzący: dr inż. Waldemar Szajna
Forma zajęć
Lic
zb
a g
od
zin
w s
em
es
trz
e
Lic
zb
a g
od
zin
w t
yg
od
niu
Se
me
str
Forma zal iczenia
Punkty ECTS
Studia s tacjonarne
2
W ykład 15 1
II
zaliczenie na ocenę
Ćwiczenia
Laborator ium
Seminar ium
Warsztaty
Pro jekt 15 1 zaliczenie na ocenę
Studia niestacjonarne
W ykład 10 1 II zaliczenie na ocenę
Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska
Kierunek: Budownictwo
60
Ćwiczenia
Laborator ium
Seminar ium
Warsztaty
Pro jekt 10 1 zaliczenie na ocenę
CEL PRZEDMIOTU:
Omówienie problematyki związanej ze specjalnym posadowieniem budowli. Projektowanie odkształcalnych fundamentów bezpośrednich.
WYMAGANIA WSTĘPNE:
Wytrzymałość materiałów, Geologia, Mechanika gruntów, Fundamentowanie, Metoda elementów skończonych.
ZAKRES TEMATYCZNY PRZEDMIOTU:
Wykład Zachowanie gruntów normalnie skonsolidowanych i prekonsolidowanych obciążonych z drenażem i bez drenażu; Anizotropia wytrzymałości; Modele obliczeniowe podłoża gruntowego; Wyznaczanie parametrów podłoża na potrzeby projektowania fundamentów specjalnych; Projektowanie odkształcalnych ław i płyt fundamentowych na podłożu odkształcalnym; Analiza pali obciążonych siłą poziomą; Fundamenty siłowni wiatrowych; Fundamenty na ścianach szczelinowych; Kotwy gruntowe i kotwione konstrukcje oporowe wykopów; Konstrukcje oporowe z gruntu zbrojonego.
Projekt Projekt odkształcalnej ławy szeregowej stanowiącej fundament konstrukcji szkieletowej.
METODY KSZTAŁCENIA:
Wykład - wykład konwencjonalny,
Projekt - praca indywidualna nad projektem i praca w grupie.
EFEKTY KSZTAŁCENIA:
Wiedza
Student zna zachowania gruntu w poszczególnych sytuacjach obliczeniowych i potrafi wybrać model obliczeniowy odwzorowujący te zachowania. Potrafi przedyskutować zalety i wady poszczególnych modeli gruntu i modeli podłoża. Potrafi zaproponować właściwy sposób fundamentowania niestandardowych obiektów takich jak siłownie wiatrowe i parkingi podziemne. Zna zasady wykonywania konstrukcji oporowych głębokich wykopów i wysokich nasypów. Potrafi scharakteryzować nowoczesne technologie zbrojenia gruntu. (K_W01, K_W03).
Umiejętności
Umie zaplanować stosowne badania eksperymentalne i zidentyfikować parametry geotechniczne modelu podłoża. Potrafi projektować odkształcalne fundamenty bezpośrednie spoczywające na podłożu sprężystym wykorzystując metody numeryczne. (K_U04, K_U09).
Kompetencje społeczne
Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska
Kierunek: Budownictwo
61
Student ma świadomość odpowiedzialności za pracę własną, rozumie potrzebę pracy zespołowej i konieczność współpracy geologów, geotechników, projektantów i wykonawców (K_K04).
WERYFIKACJA EFEKTÓW KSZTAŁCENIA I WARUNKI ZALICZENIA:
Wykład Sprawdzian pisemny z progami punktowymi.
Projekt Warunkiem zaliczenia jest terminowe oddanie wcześniej konsultowanego i
zatwierdzanego projektu oraz pisemnego sprawdzianu z zakresu projektu. Kryteria oceny sprawdzianów pisemnych:
91-100% poprawnych odpowiedzi ocena 5,0
81-90 % poprawnych odpowiedzi ocena 4,5
71-80 % poprawnych odpowiedzi ocena 4,0
61-70 % poprawnych odpowiedzi ocena 3,5
51-60 % poprawnych odpowiedzi ocena 3,0
0-50 % poprawnych odpowiedzi ocena 2,0
OBCIĄŻENIE PRACĄ STUDENTA:
Zajęcia zorganizowane 15W + 15P = 30 h
Wykład – praca własna 10 h
Projekt – praca własna 20 h
Razem 30 + 10 + 20 = 60 h
ECTS na przedmiot 60 / 30 = 2 ECTS
LITERATURA PODSTAWOWA:
1. Biernatowski K.: Fundamentowanie, PWN, Warszawa 1984.
2. Brząkała W. (red.): Fundamentowanie. Przewodnik do projektowania. Tom 2. Wyd. Politechniki Wrocławskiej, Wrocław 1989.
3. Dembicki E. et al.: Fundamentowanie. Projektowanie i wykonawstwo, t.2, Arkady, Warszawa 1988.
4. Jarominiak A. et al.: Pale i fundamenty palowe. Arkady, Warszawa 1976.
5. Rossiński B. et al.: Fundamenty. Projektowanie i wykonawstwo, Arkady, Warszawa 1976.
6. Stilger-Szydło E.: Posadowienie budowli infrastruktury transportu lądowego. Teoria – projektowanie – realizacja, DWE, Wrocław 2005
LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA:
1. Bowles J.E.: Foundation analysis and design, McGraw-Hill, New York 1988.
1. Das B.M.: Principles of foundation engineering, PWS Eng., Boston 1984.
2. Rybak Cz., Puła O., Sarniak W.: Fundamentowanie. Projektowanie posadowień, Doln. Wyd. Edu., Wrocław 2001.
3. Wysokiński L., Kotlicki W., Godlewski T.: Projektowanie geotechniczne według Eurokodu 7. Poradnik, ITB Warszawa 2011.
4. PN-EN 1997: 2008 Eurokod 7. Projektowanie geotechniczne. PKN, Warszawa.
5. PN-81/B-03020. Grunty budowlane. Posadowienia bezpośrednie budowli. Obliczenia statyczne i projektowanie.
6. PN-83/B-02482. Fundamenty budowlane. Nośność pali i fundamentów palowych.
Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska
Kierunek: Budownictwo
62
UWAGI:
[ Kliknij i wpisz inne istotne informacje, które nie znalazły się wyżej! ]
METALOWE KONSTRUKCJE CIENKOŚCIENNE Kod przedmiotu: 06.4-WILŚ- BUD- MKC- KC10
Typ przedmiotu: obowiązkowy
Język nauczania: polski
Odpowiedzia lny za przedmiot : Zakład Konstrukcji Budowlanych
prof. dr hab. inż. Petr Alyavdin
Prowadzący: prof. dr hab. inż. Petr Alyavdin,
dr inż. Elżbieta Grochowska
Forma zajęć
Lic
zb
a g
od
zin
w s
em
es
trz
e
Lic
zb
a g
od
zin
w t
yg
od
niu
Se
me
str
Forma zal iczenia
Punkty ECTS
Studia s tacjonarne
2
W ykład 15 1
II
zaliczenie z oceną
Ćwiczenia
Laborator ium
Seminar ium
Warsztaty
Pro jekt 15 1 zaliczenie z oceną
Studia niestacjonarne
W ykład 20 1
II
zaliczenie z oceną
Ćwiczenia
Laborator ium
Seminar ium
Warsztaty
Pro jekt 10 1 zaliczenie z oceną
CEL PRZEDMIOTU:
Celem przedmiotu jest poznanie zasad konstruowania i wymiarowania elementów konstrukcji metalowych cienkościennych.
WYMAGANIA WSTĘPNE:
Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska
Kierunek: Budownictwo
63
Materiały budowlane. Wytrzymałość materiałów. Mechanika budowli. Podstawy wymiarowania konstrukcji metalowych.
ZAKRES TEMATYCZNY PRZEDMIOTU:
Wykład
Podstawy projektowania konstrukcji cienkościennych. Skręcanie swobodne i skrępowane. Opis geometrii pręta cienkościennego. Charakterystyki wycinkowe. Bimoment. Hipotezy teorii Własowa. Środek ścinania pręta cienkościennego. Odkształcenia, naprężenia i siły przekrojowe w pręcie cienkościennym. Zginanie ze skręcaniem, ściskaniem oraz ścinaniem. Stateczność pręta cienkościennego. Stateczność globalna i lokalna konstrukcji cienkościennych. Zwichrzenie. Nośność nadkrytyczna. Podstawy wymiarowania konstrukcji cienkościennych metalowych wg norm. Iteracyjna procedura obliczenia przekroju poprzecznego pręta, współpracującego na zginanie i ściskanie. Nośność przekroju na ściskanie i zginanie.
Projekt Projekt zimnogiętych płatwi dachowych o przekroju zetowym.
METODY KSZTAŁCENIA:
Wykład - wykład konwencjonalny,
Projekt - praca indywidualna nad projektem i w grupie.
EFEKTY KSZTAŁCENIA:
Wiedza
Student ma podstawową wiedzę w zakresie mechaniki prętów cienkościennych, zna metody i techniki obliczania charakterystyk wycinkowych, sił wewnętrznych, odkształceń i naprężeń dla cienkościennych belek i ram. Ma podstawową wiedzę o analizie stateczności globalnej i lokalnej układów cienkościennych przy użyciu dostępnego oprogramowania komputerowego (K_W02).
Umiejętności
Student potrafi sformułować zadanie wyznaczenia sił wewnętrznych, odkształceń i naprężeń, zna przepisy normowe, potrafi zaprojektować prostą konstrukcję cienkościenną wg Eurokodów. Umie posłużyć się dostępnym oprogramowaniem komputerowym (K_U03).
Kompetencje społeczne
Potrafi myśleć i działać w sposób kreatywny i przedsiębiorczy (K_K01).
WERYFIKACJA EFEKTÓW KSZTAŁCENIA I WARUNKI ZALICZENIA:
Wykład Zaliczenie na podstawie testu z progami punktowymi:
50% - 60% pozytywnych odpowiedzi dst,
61% - 70% dst plus,
71% - 80% db,
81% - 90% db+,
91% - 100% bdb.
Projekt Warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnej oceny z ćwiczenia projektowego (1 projekt) oraz z pisemnego sprawdzianu z kryteriami oceny.
Zaliczenie przedmiotu: Ocena jest średnią z ocen: O = (W+P)/2
Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska
Kierunek: Budownictwo
64
OBCIĄŻENIE PRACĄ STUDENTA:
Kontakt z prowadzącym 15w+15p +3kons, razem 33 h.
Przygotowanie do zaliczenia wykładu 13 h
Projekty – praca własna 1proj x 14h 14 h.
Łącznie 33+13+14 60 h
ECTS na przedmiot 60/30 2 ECTS.
LITERATURA PODSTAWOWA:
1. Bródka J., Broniewicz M., Giżejowski M.: Kształtowniki gięte. PWT, Warszawa, 2007.
2. Budownictwo ogólne. Tom 5. Stalowe konstrukcje budynków. Projektowanie według eurokodów z przykładami obliczeń. Praca zbiorowa. Arkady, Warszawa, 2010.
3. Bródka J., Broniewicz M.: Projektowanie konstrukcji stalowych zgodnie z Eurocodem 3-1-1 wraz z przykładami obliczeń. Wyd. Politechniki Białostockiej, Białystok, 2001.
4. Piechnik S.: Pręty cienkościenne - otwarte. Wyd. Politechniki Krakowskiej, Kraków 2000.
5. Obrębski J.: Cienkościenne sprężyste pręty proste. Wydawnictwo: Ofic. Wyd. Politechniki Warszawskiej, Warszawa 1999 .
6. J. Bródka, M. Brodniewicz, M. Giżejowski.: Kształtowniki gięte. PWT, Warszawa 2007.
7. PN-EN 1993-1-3:2008. Eurokod 3: Projektowanie konstrukcji stalowych – Część 1-3: Reguły ogólne – Reguły uzupełniające dla konstrukcji z kształtowników i blach profilowanych na zimno.
8. PN-EN 1993-1-5:2008. Eurokod 3: Projektowanie konstrukcji stalowych – Część 1-5: Blachownice.
9. PN-EN 1990:2004. Eurokod: Podstawy projektowania konstrukcji.
10. PN-EN 1991-1-1:2004. Eurokod 1: Oddziaływania na konstrukcje – Część 1-1: Oddziaływania ogólne – Ciężar objętościowy, ciężar własny, obciążenia użytkowe w budynkach.
LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA:
1. Worked Examples According to EN 1993-1-3 Eurocode 3, Part 1.3. 2. Jankowiak W.: Konstrukcje metalowe. PWN, Warszawa-Poznań 1983. 3. Weiss S.: Wymiarowanie prętowych konstrukcji metalowych według teorii ustrojów
cienkościennych. Wydawnictwo Czasopism Technicznych NOT. Warszawa 1962. 4. Mania Radosław J. Wyboczenie dynamiczne cienkościennych słupów z materiałów
lepkoplastycznych. Politechnika Łódzka, Zeszyty Naukowe Nr 1059, Łódź, 2010. - 140 s.
UWAGI:
Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska
Kierunek: Budownictwo
65
DŹWIGARY POWIERZCHNIOWE Kod przedmiotu: 06.4-WILŚ- BUD- DZPO- KC11
Typ przedmiotu: obowiązkowy
Język nauczania: polski
Odpowiedzia lny za przedmiot : Zakład Mechaniki Budowli
Prof. dr hab. inż. Romuald Świtka
Prowadzący: Prof. dr hab. inż. Romuald Świtka
dr inż. Krzysztof Kula
Forma zajęć
Lic
zb
a g
od
zin
w s
em
es
trz
e
Lic
zb
a g
od
zin
w t
yg
od
niu
Se
me
str
Forma zal iczenia
Punkty ECTS
Studia s tacjonarne
3
W ykład 30 2
I
Zaliczenie na ocenę
Ćwiczenia
Laborator ium
Seminar ium
Warsztaty
Pro jekt 15 1 Zaliczenie na ocenę
Studia niestacjonarne
W ykład 20 2
I
Zaliczenie na ocenę
Ćwiczenia
Laborator ium
Seminar ium
Warsztaty
Pro jekt 10 1 Zaliczenie na ocenę
CEL PRZEDMIOTU:
Zapoznanie studenta mechaniką dźwiagarów powierzchniowych na przykładzie tarcz i płyt.
WYMAGANIA WSTĘPNE:
Znajomość analizy matematycznej i rachunku macierzowego, mechaniki budowli - statyki, podstaw mechaniki komputerowej. Znajomość podstaw teorii równań różniczkowych zwyczajnych i cząstkowych oraz rozwinięć w szeregi Fouriera.
Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska
Kierunek: Budownictwo
66
ZAKRES TEMATYCZNY PRZEDMIOTU:
Wykład Tarcze. Równania przemieszczeniowe i naprężeniowe płaskiego stanu naprężenia. Zagadnienie brzegowe. Funkcja Airy’ego. Warunki brzegowe wyrażone przez funkcję Airy’ego. Tarcze we współrzędnych biegunowych. Analiza stanu sprężysto-plastycznego. Płyty. Klasyczna teoria płyt cienkich: założenia ( hipoteza Kirchhoffa-Love’a ), równanie zginania płyty, warunki brzegowe. Rozwiązanie Naviera i rozwiązanie Levy’ego. Płyty koliste i pierścieniowe we współrzędnych biegunowych. Drgania poprzeczne płyt. Nośność graniczna płyt. Udokładnione teorie płyt: teoria Reissnera, hipoteza kinematyczna Hencky’ego-Bolle’a. Powłoki. Siły wewnętrzne w powłoce. Stan błonowy w powłoce obrotowej. Rozwiązanie dla kopuły kulistej. Stan błonowy i stan zgięciowy w powłoce walcowej. Niektóre rozwiązania zamknięte. Metoda nakładania zaburzeń brzegowych..
Projekt Płyta prostokątna – rozwiązanie Naviera i rozwiązanie numeryczne Płyta pierścieniowa we współrzędnych biegunowych – rozwiązanie analityczne.
METODY KSZTAŁCENIA:
Wykład - wykład konwencjonalny,
Projekt - praca indywidualna nad projektem i w grupie.
EFEKTY KSZTAŁCENIA:
Wiedza
Znajomość równań przemieszczeniowych i naprężeniowych płaskiego stanu naprężenia. Klasyczna teoria płyt cienkich. Nośność graniczna płyt.
Student ma rozszerzoną i pogłębioną wiedzę z zakresu matematyki i mechaniki ciała stałego przydatną do formułowania i rozwiązywania złożonych zadań z zakresu analizy konstrukcji (K_W01)
Umiejętności
Rozumienie teoretycznych podstaw zachowania się tarcz i płyt w stanie sprężystym i sprężysto-plastycznym. Rozumienie teoretycznych podstaw analizy plastycznego stanu granicznego. Umiejętność formułowania problemu brzegowego w typowych zadaniach dotyczących tarcz, płyt i powłok.
Student potrafi wykorzystać poznane metody i modele matematyczne - w razie potrzeby odpowiednio je modyfikując - do analizy i projektowania złożonych konstrukcji inżynierskich. (K_U04)
Kompetencje społeczne
Student potrafi myśleć i działać w sposób przedsiębiorczy, umie wyszukiwać informacje potrzebne do rozwiązania postawionych problemów w literaturze i Internecie(K_K01).
WERYFIKACJA EFEKTÓW KSZTAŁCENIA I WARUNKI ZALICZENIA:
Wykład Zaliczenie na podstawie kolokwium z progami punktowymi:
50% - 60% pozytywnych odpowiedzi – dst,
61% - 70% dst plus,
71% - 80% db,
Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska
Kierunek: Budownictwo
67
81% - 90% db+,
91% - 100% bdb.
Projekt Warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen ze wszystkich ćwiczeń projektowych oraz z pisemnego sprawdzianu z kryteriami oceny.
Zaliczenie przedmiotu:
Ocena jest średnią z ocen : O = (W+P)/2
OBCIĄŻENIE PRACĄ STUDENTA:
Studia stacjonarne
Kontakt z prowadzącym 30w+15p+10kons, razem 55 h.
Przygotowanie do zaliczenia (egzaminu) 25 h,
Projekty – praca własna 10 h,
Łącznie 90 h,
ECTS na przedmiot 90/30 3 ECTS.
Studia niestacjonarne
Kontakt z prowadzącym 10w+10p+15kons, razem 35 h.
Przygotowanie do zaliczenia (egzaminu) 30 h,
Projekty – praca własna 25 h,
Łącznie 120 h,
ECTS na przedmiot 90/30 3 ECTS.
LITERATURA PODSTAWOWA:
1. Nowacki W.: Dźwigary powierzchniowe, PWN, Warszawa 1979
2. Kączkowski Zb.: Płyty – obliczenia statyczne, Arkady, Warszawa 2000
LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA:
1. Woźniak Cz. (red.): Mechanika sprężystych płyt i powłok, w: Mechanika Techniczna , tom VIII, PWN, Warszawa 2001
2. Girkmann K.: Dźwigary powierzchniowe, Arkady, Warszawa 1956
3. Timoshenko S., Woinowsky-Krieger S.: Teoria płyt i powłok, Arkady, Warszawa 1962Praca zbiorowa: Wprowadzenie w teorię plastyczności, PAN, Warszawa 1962
UWAGI:
Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska
Kierunek: Budownictwo
68
FIZYKA BUDOWLI II Kod przedmiotu: 13.2-WILŚ- BUD- FIZB- KC12
Typ przedmiotu: obowiązkowy
Język nauczania: polski
Odpowiedzia lny za przedmiot : Zakład Budownictwa Ogólnego
dr inż.. Abdrahman Alsabry
Prowadzący: dr inż. Abdrahman Alsabry
Forma zajęć
Lic
zb
a g
od
zin
w s
em
es
trz
e
Lic
zb
a g
od
zin
w t
yg
od
niu
Se
me
str
Forma zal iczenia
Punkty ECTS
Studia s tacjonarne
3
W ykład 15 1 III
zaliczenie na ocenę
Pro jekt 15 1 zaliczenie na ocenę
Studia niestacjonarne
W ykład 10 1 III
zaliczenie na ocenę
Pro jekt 10 1 zaliczenie na ocenę
CEL PRZEDMIOTU:
Wykształcenie u studentów umiejętności opisu stanu i analizy procesów składających się na komfort użytkowania budynków, w tym na mikroklimat, z uwzględnieniem ochrony przed oddziaływaniami zewnętrznymi (poza mechanicznymi).
WYMAGANIA WSTĘPNE:
Fizyka budowli I.
ZAKRES TEMATYCZNY PRZEDMIOTU:
Wykład Zagadnienia cieplno-wilgotnościowe przegród budowlanych takie jak: stan wilgotnościowy przegród budowlanych – formy występowania wilgoci w materiałach budowlanych, mechanizmy i modele ruchu wilgoci w materiałach budowlanych, wysychanie przegród z wilgoci początkowej. Podstawy fizyki materiałów budowlanych takie jak: struktura wewnętrzna materiałów budowlanych (adsorpcja pary wodnej, kondensacja pary wodnej i zamarzanie wody), przemiany fazowe wilgoci w materiałach budowlanych (wilgotność materiału, mechanizmy przenoszenia wilgoci, energetyczne podstawy przenoszenia ciepła i wilgoci oraz równania przepływu wilgoci), przenoszenie wilgoci w materiałach porowatych.
Projekt: Projektowanie przegród i elementów budowlanych z uwagi na ich stan cieplno-wilgotnościowy z użyciem programu komputerowego.
Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska
Kierunek: Budownictwo
69
METODY KSZTAŁCENIA:
Wykład - wykład konwencjonalny
Projekt - praca nad projektem indywidualna i w grupie
EFEKTY KSZTAŁCENIA:
WIEDZA
Student ma podstawową wiedzę w zakresie fizyki budowli, zna metody i techniki obliczania wymiany masy i ciepła w elementach i przegrodach budowlanych pod wpływem czynników atmosferycznych takich jak: temperatura, wilgotność względna, ciśnienie oraz opady deszczowe(T2A_W06,T2A_W07). Wykazuje znajomość podstawowych mechanizmów ruchu wilgoci i form zawilgocenia w materiałach kapilarno porowatych. Ma podstawą wiedzę w zakresie norm i programów komputerowych z tym związanych(T2A_W07).
UMIEJĘTNOŚCI
Student potrafi projektować przegrody i elementy budowlane za względu na ich stan cieplno-wilgotnościowy z uwzględnieniem czynników atmosferycznych. Umie posłużyć się normami i programami komputerowymi w celu analizy wyników obliczeń (T2A_U01, T2A_U04, T2A_U08, T2A_U14, T2A_U15, T2A_U16, T2A_U17, T2A_U18).
KOMPETENCJA SPOŁECZNE
Student potrafi myśleć i działać w sposób przedsiębiorczy, umie wyszukiwać informacje potrzebne do rozwiązania realizowanych zadań w literaturze, normach i Internecie (T2A_K04, T2A_K06).
WERYFIKACJA EFEKTÓW KSZTAŁCENIA I WARUNKI ZALICZENIA:
Wykład - warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnej oceny z kolokwium.
Projekt - warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnej oceny z wykonania projektu.
OBCIĄŻENIE PRACĄ STUDENTA:
Wykład - 15 godz.
Projekt - 15 godz.
LITERATURA PODSTAWOWA:
1. Klemm, P. i inni: Budownictwo ogólne, tom 2: Fizyka budowli, Arkady, Warszawa 2005
2. Płoński, W., Pogorzelski, J. A.: Fizyka budowli, Arkady, Warszawa 1979
3. Pogorzelski, J. A.: Fizyka cieplna budowli, PWN, Warszawa 1976
LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA:
1. Wilmański, K.: Fizyka budowli – notatki do wykładów, skrypt na stronie www.mech-wilmanski.de
2. Miesięcznik: „Izolacja” 3. Miesięcznik: „Materiały budowlane” 4. Miesięcznik: „Energia i budynek”
OPTYMALIZACJA KONSTRUKCJI Kod przedmiotu: 06.4-WILŚ- BUD- OPKO- KC13
Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska
Kierunek: Budownictwo
70
Typ przedmiotu: obieralny
W ymagania wstępne: znajomość metod komputerowych; wytrzymałości materiałów, mechaniki budowli; teorii sprężystości i plastyczności; metody elementów skończonych
Język nauczania: polski
Odpowiedzia lny za przedmiot : dr hab. inż. Mieczysław Kuczma, prof. UZ Zakład Mechaniki Budowli
Prowadzący: dr hab. inż. Mieczysław Kuczma, prof. UZ prof. dr hab. inż. Romuald Świtka
Forma zajęć
Lic
zb
a g
od
zin
w s
em
es
trz
e
Lic
zb
a g
od
zin
w t
yg
od
niu
Se
me
str
Forma zal iczenia
Punkty ECTS
Studia s tacjonarne
1
W ykład 15 1
II
zaliczenie na ocenę
Ćwiczenia
Laborator ium
Seminar ium
Warsztaty
Pro jekt
Studia niestacjonarne
W ykład 10 1
II
zaliczenie na ocenę
Ćwiczenia
Laborator ium
Seminar ium
Warsztaty
Pro jekt
CEL PRZEDMIOTU:
Celem przedmiotu jest poznanie podstaw metod optymalizacji konstrukcji budowlanych co do ich kształtu, sztywności i wytrzymałości.
WYMAGANIA WSTĘPNE:
Matematyka. Metody komputerowe. Wytrzymałość materiałów. Mechanika budowli.
ZAKRES TEMATYCZNY PRZEDMIOTU:
Wykład
Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska
Kierunek: Budownictwo
71
Podstawy metodologii projektowania technicznego. Miary niezawodności i bezpieczeństwa konstrukcji. Kryteria optymalności konstrukcji. Optymalne kształtowanie łuków i słupów równej wytrzymałości. Optymalizacja wielokryterialna. Optymalne projektowanie belek. Optymalne projektowanie belek i ram według teorii nośności granicznej. Zadanie programowania kwadratowego. Ekstremum funkcji na zbiorze wypukłym i warunki konieczne ekstremum. Warunki Karusha-Kuhna-Tuckera (KKT) dla zagadnień sprężysto-plastycznych. Metoda mnożników Lagrange’a.
METODY KSZTAŁCENIA:
Wykład - wykład konwencjonalny.
EFEKTY KSZTAŁCENIA:
Wiedza Student nabywa podstawową wiedzę w zakresie rozumienia i stosowania metod i algorytmów optymalizacji matematycznej do zaawansowanych problemów kształtowania konstrukcji, co do ich kształtu i wykorzystania nośności. (K_W01)
Umiejętności Student nabywa podstawowe umiejętności wyznaczania optymalnych rozwiązań dla łuków, słupów i belek w zakresie sprężystym, oraz kratownic, belek i ram według teorii nośności granicznej. (K_U09)
Kompetencje społeczne
Potrafi myśleć i działać w sposób twórczy i przedsiębiorczy. (K_K05)
WERYFIKACJA EFEKTÓW KSZTAŁCENIA I WARUNKI ZALICZENIA:
Wykład Zaliczenie na podstawie kolokwium z progami punktowymi:
50% - 60% pozytywnych odpowiedzi – dst,
61% - 70% dst plus,
71% - 80% db,
81% - 90% db+,
91% - 100% bdb.
Zaliczenie przedmiotu: Ocena końcowa jest średnią za kolokwium i ćwiczenie projektowe.
OBCIĄŻENIE PRACĄ STUDENTA:
Kontakt z prowadzącym 15W+15K, razem 30 h
Przygotowanie do zaliczenia wykładu i opracowania ćwiczenia 30 h
Łącznie 30+30 60 h
ECTS na przedmiot 60/30=2 2 ECTS.
LITERATURA PODSTAWOWA:
1. Brandt A.M.(red.), Kryteria i Metody Optymalizacji Konstrukcji. PWN, Warszawa 1977.
2. Brandt A.M. (red.), Podstawy Optymalizacji Elementów Budowlanych. PWN, Warszawa 1978.
3. Majid K.I., Optymalne projektowanie konstrukcji. PWN, Warszawa 1981.
4. Ostwald M., Podstawy optymalizacji konstrukcji. Wyd. PP, Poznań 2005.
5. Szymczak C., Elementy teorii projektowania. PWN, Warszawa 1998.
Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska
Kierunek: Budownictwo
72
6. Wasiutyński Z., Pisma, tom II: O zagadnieniach optymalizacji konstrukcyj i o rozwijaniu tych zagadnień. PWN, Warszawa 1978.
LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA:
1. Borkowski A., Statyczna analiza układów prętowych w zakresach sprężystym i plastycznym. IPPT PAN, Warszawa – Poznań 1985.
2. Findeisen W., Szymanowski J., Wierzbicki A., Teoria i metody obliczeniowe optymalizacji. PWN, Warszawa 1980.
3. Stadnicki J.: Teoria i praktyka rozwiązywania zadań optymalizacji. WNT, Warszawa 2006.
UWAGI:
Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska
Kierunek: Budownictwo
73
BUDOWNICTWO PRZEMYSŁOWE Kod przedmiotu: 06.4-WILŚ- BUD- BPRZ- KC13
Typ przedmiotu: Obieralny
Język nauczania: Polski
Odpowiedzia lny za przedmiot : Zakład Konstrukcji Budowlanych
dr. inż. Gerard Bryś
Prowadzący: dr inż. Gerard Bryś
Forma zajęć
Lic
zb
a g
od
zin
w s
em
es
trz
e
Lic
zb
a g
od
zin
w t
yg
od
niu
Se
me
str
Forma zal iczenia
Punkty ECTS
Studia s tacjonarne
1
W ykład 15 1
II
zaliczenie z oceną
Ćwiczenia
Laborator ium
Seminar ium
Warsztaty
Pro jekt
Studia niestacjonarne
W ykład 10 1
II
zaliczenie z oceną
Ćwiczenia
Laborator ium
Seminar ium
Warsztaty
Pro jekt
CEL PRZEDMIOTU:
Celem przedmiotu jest poznanie elementów budownictwa przemysłowego.
WYMAGANIA WSTĘPNE:
Materiały budowlane. Wytrzymałość materiałów. Mechanika budowli. Budownictwo ogólne. Złożone konstrukcje metalowe I, Złożone konstrukcje betonowe I
ZAKRES TEMATYCZNY PRZEDMIOTU:
Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska
Kierunek: Budownictwo
74
Wykład: Zasady kształtowania obiektów przemysłowych. Plany generalne. Technologia produkcji. Przepływy zasobów i energii.
Wybrane gałęzie budownictwa przemysłowego. Obiekty przemysłu ciężkiego. Obiekty przemysłu materiałów budowlanych. Elektrownie.
Kominy murowane i żelbetowe. Technologia. Zasady projektowania. Wymagania konstrukcyjne.
Chłodnie przemysłowe. Rodzaje. Technologia. Zasady obliczania i projektowania.
Obiekty transportu materiałów i surowców. Galerie, taśmociągi, rurociągi. Technologia. Rozwiązania konstrukcyjne. Przykłady rozwiązania.
Przykłady zrealizowanych obiektów przemysłowych.
METODY KSZTAŁCENIA:
Wykład - wykład konwersatoryjny,
EFEKTY KSZTAŁCENIA:
Wiedza
Student nabywa wiedzę o obiektach budownictwa przemysłowego (K_W02).
Umiejętności
-
Kompetencje społeczne
Potrafi współdziałać i pracować w grupie, przyjmując w niej różne role. (K_K04).
WERYFIKACJA EFEKTÓW KSZTAŁCENIA I WARUNKI ZALICZENIA:
Wykład Zaliczenie na podstawie testu z progami punktowymi:
50% - 60% pozytywnych odpowiedzi – dst,
61% - 70% dst plus,
71% - 80% db,
81% - 90% db+,
91% - 100% bdb.
Zaliczenie przedmiotu: Ocena jest oceną z wykładu
OBCIĄŻENIE PRACĄ STUDENTA:
Kontakt z prowadzącym 15w+3kons , razem 18 h.
Przygotowanie do zaliczenia 12 h
Łącznie 18+12 30 h
ECTS na przedmiot 30/30 = 1.0 1 ECTS.
LITERATURA PODSTAWOWA:
1. PN-B- 03004. Kominy murowane i żelbetowe. Obliczenia statyczne i projektowanie. 2. Praca zbiorowa pod redakcją. I. Kisiela: Budownictwo betonowe. Tom XII..
Budownictwo Przemysłowe. Cz.1. Arkady. Warszawa, 1971.
Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska
Kierunek: Budownictwo
75
3. Praca zbiorowa pod redakcją. I. Kisiela: Budownictwo betonowe. Tom XII.. Budownictwo Przemysłowe. Cz.2. Arkady. Warszawa, 1971.
4. Ledwoń J., Golczyk M.: Chłodnie kominowe i wentylatorowe. Arkady. Warszawa, 1967.
LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA:
1. Krall A.: Elementy Budownictwa Przemysłowego. Arkady. Warszawa, 1973.
UWAGI:
…”.
Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska
Kierunek: Budownictwo
76
KONSTRUKCJE CIĘGNOWE Kod przedmiotu: 06.4-WILŚ- BUD- KOCI- KC13
Typ przedmiotu: obieralny
Język nauczania: polski
Odpowiedzia lny za przedmiot :
prof. hab. inż. Romuald Świtka
Zakład Mechaniki Budowli
Prowadzący: prof. hab. inż. Romuald Świtka
dr hab. inż. Mieczysław Kuczma, prof. UZ
Forma zajęć
Lic
zb
a g
od
zin
w s
em
es
trz
e
Lic
zb
a g
od
zin
w t
yg
od
niu
Se
me
str
Forma zal iczenia
Punkty ECTS
Studia s tacjonarne
1
W ykład 15 1
II
zaliczenie na ocenę
Ćwiczenia
Laborator ium
Seminar ium
Warsztaty
Pro jekt
Studia niestacjonarne
W ykład 10 1
II
zaliczenie na ocenę
Ćwiczenia
Laborator ium
Seminar ium
Warsztaty
Pro jekt
CEL PRZEDMIOTU:
Celem przedmiotu jest poznanie zasad pracy, obliczania i wykonywania konstrukcji cięgnowych.
WYMAGANIA WSTĘPNE:
Znajomość wytrzymałości materiałów i mechaniki budowli.
Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska
Kierunek: Budownictwo
77
ZAKRES TEMATYCZNY PRZEDMIOTU:
Wykład Lina jako materiał konstrukcyjny. Analiza efektów nieliniowych w prostym układzie dwucięgnowym. Efekt związany ze wstępnym napięciem. Równanie krzywej łańcuchowej i jej aproksymacja za pomocą krzywej sznurowej. Długość liny zwisającej. Wydłużenie liny. Związki przyrostowe dla cięgna. Związek konstytutywny dla cięgna ze zwisem. Rozwiązania przybliżone dla prostych zadań: analiza przemieszczeń i sił w odciągach masztu, dźwigar Jawerta, sieć trakcyjna, dach wiszący rozpięty na słupach. Cięgnowy element skończony: macierz sztywności sprężystej i macierz sztywności geometrycznej. Elementy prętowe z uwzględnieniem ścinania i wyboczenia. Pogląd na obliczanie za pomocą MES złożonego układu prętowo-cięgnowego w zakresie nieliniowym. Zasady konstruowania i obliczania wstępnie napiętych siatek cięgnowych. Zachowanie cięgna zwisającego przy obciążeniu śledzącym wiatrem. Drgania cięgna.
METODY KSZTAŁCENIA:
Wykład - wykład konwencjonalny.
EFEKTY KSZTAŁCENIA:
Wiedza
Słuchacz nabywa wiedzę w zakresie rozumienia zasad działania i obliczania konstrukcji wykonanych z cięgien. (K_W04).
Umiejętności
Słuchacz nabywa podstawowe umiejętności obliczania i projektowania prostych konstrukcji cięgnowych. (K_U09)
Kompetencje społeczne
Ma świadomość odpowiedzialności za pracę własną oraz gotowość podporządkowania się zasadom pracy w zespole (K_K04).
WERYFIKACJA EFEKTÓW KSZTAŁCENIA I WARUNKI ZALICZENIA:
Wykład Zaliczenie na podstawie kolokwium z progami punktowymi:
50% - 60% pozytywnych odpowiedzi – dst,
61% - 70% dst plus,
71% - 80% db,
81% - 90% db+,
91% - 100% bdb.
Zaliczenie przedmiotu: pozytywna ocena kolokwium z wykładu.
OBCIĄŻENIE PRACĄ STUDENTA:
Kontakt z prowadzącym 15W+5K 20 h
Przygotowanie do kolokwium zaliczeniowego 15 h
Łącznie 20+15 35 h
ECTS na przedmiot 35/30 = 1,17 1 ECTS.
Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska
Kierunek: Budownictwo
78
LITERATURA PODSTAWOWA:
1. Woźniak Cz. (red.): Mechanika sprężystych płyt i powłok. [W:] Mechanika Techniczna , tom VIII, PWN, Warszawa 2001 [1] Hajduk J., Osiecki J.: Ustroje cięgnowe – teoria i obliczanie. WN-T, Warszawa 1970.
2. Pałkowski S.: Konstrukcje cięgnowe. WN-T, Warszawa 1994.
3. Pałkowski S.: Statik der Seilkonstruktionen – Theorie und Zahlenbeispiele. Springer-Verlag 1990.
LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA:
1. Kaczurin W. K.: Teoria konstrukcji wiszących. Arkady, Warszawa 1965
2. Jendo S., Stachowicz A.: Przekrycia wiszące – obliczenia statyczne kształtowanie. Arkady, Warszawa 1974
UWAGI:
POMIARY GEODEZYJNE W PRAKTYCE INŻYNIERSKIEJ Kod przedmiotu: 07.6-WILŚ- BUD- POGE- KC14
Typ przedmiotu: obowiązkowy
Język nauczania: polski
Odpowiedzia lny za przedmiot : Zakład Geotechniki i Geodezji
dr inż. Sławomir Gibowski
Prowadzący: dr inż. Sławomir Gibowski dr inż. Maria Mrówczyńska
Forma zajęć
Lic
zb
a g
od
zin
w s
em
es
trz
e
Lic
zb
a g
od
zin
w t
yg
od
niu
Se
me
str
Forma zal iczenia
Punkty ECTS
Studia s tacjonarne
1
W ykład
II
Ćwiczenia
Laborator ium 15 1 zaliczenie na ocenę
Seminar ium
Warsztaty
Pro jekt
Studia niestacjonarne
W ykład II
Ćwiczenia
Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska
Kierunek: Budownictwo
79
Laborator ium 10 1 zaliczenie na ocenę
Seminar ium
Warsztaty
Pro jekt
CEL PRZEDMIOTU:
Rozwiązywanie zadań praktycznych z zakresu geodezji inżynieryjno – przemysłowej.
WYMAGANIA WSTĘPNE:
Podstawy matematyki, analizy matematycznej i statystyki, podstawy geodezji i kartografii.
ZAKRES TEMATYCZNY PRZEDMIOTU:
Laboratorium Geodezyjna osnowa realizacyjna. Projektowanie poziomej sieci realizacyjnej: konstrukcje geometryczne sieci realizacyjnych, dokładność pomiaru i projekt wykonawczy sieci realizacyjnej. Założenie w terenie poziomej sieci realizacyjnej. Wznawianie punktów osnowy realizacyjnej oraz jej rozbudowa. Tyczenie obiektów. Zasady tyczenia obiektów. Dokładność metod tyczenia: metoda biegunowa, metoda wcięcia kątowego w przód, metoda przecięć kierunków. Ocena dokładności tyczenia. Pomiary geodezyjne w procesie realizacji budowli z prefabrykatów żelbetowych. Dokładność położenia elementów budowlanych względem projektowanej siatki konstrukcyjnej budynku. Pomiary kontrolne cech geometrycznych elementów prefabrykowanych. Pomiary geodezyjne w procesie montażu budowli: geodezyjne osnowy budowlano – montażowe, metody tyczenia wskaźników konstrukcyjnych, prace geodezyjne podczas wykonywania robót ziemnych i fundamentów, montaż części nadziemnych budynku. Powykonawcze pomiary inwentaryzacyjno – kontrolne. Geodezyjne pomiary inwentaryzacyjne w zakładach przemysłowych. Geodezyjne osnowy i metody pomiarów inwentaryzacyjnych. Dokumentacja inwentaryzacyjna. Pomiary inwentaryzacyjne sieci przewodów podziemnych i nadziemnych. Inwentaryzacja hal przemysłowych i budowli powłokowych. Obsługa geodezyjna przemysłowego budownictwa wieżowego. Prace przygotowawcze, ziemne i fundamentowe. Obsługa geodezyjna wznoszenia części cokołowej i podstawy budowli. Obsługa geodezyjna wznoszenia części wysokościowych budowli wieżowych. Pomiary kontrolne w budownictwie wieżowym.
METODY KSZTAŁCENIA:
Laboratorium - ćwiczenia laboratoryjne, ćwiczenia terenowe, ćwiczenia obliczeniowe
EFEKTY KSZTAŁCENIA:
Wiedza Student posiada wiedzę dotyczącą geodezyjnej osnowy realizacyjnej oraz sposobów jej wyznaczenia w terenie. Student zna metody pomiarów stosowanych podczas realizacji budowli z prefabrykatów oraz przy wznoszeniu budowli wieżowych. Student zna geodezyjne metody pomiarów inwentaryzacyjnych w zakładach przemysłowych.
Umiejętności Student potrafi zaprojektować oraz zrealizować w terenie prostą osnowę realizacyjną. Student potrafi wykonać pomiary kontrolne cech geometrycznych elementów prefabrykowanych. Student potrafi sporządzić geodezyjną dokumentację
Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska
Kierunek: Budownictwo
80
inwentaryzacyjną zakładu przemysłowego. Student potrafi wykonać pomiary mające na celu sprawdzenie pionowości obiektów wieżowych. (K_U02)
Kompetencje społeczne Student potrafi współdziałać w grupie w celu wykonania w terenie czynności pomiarowych. Student potrafi określić priorytety służące do realizacji zadań związanych z geodezyjną obsługą wznoszenia obiektów budowlanych. (K_K04)
WERYFIKACJA EFEKTÓW KSZTAŁCENIA I WARUNKI ZALICZENIA:
Laboratorium Warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnej oceny z kolokwiów pisemnych przeprowadzonych raz w semestrze oraz pozytywnych ocen ze wszystkich ćwiczeń laboratoryjnych, przewidzianych do realizacji w ramach programu laboratorium. Progi punktowe przedstawiają się następująco: 50% - 60% maksymalnej do uzyskania liczby punktów – dostateczny, 61% - 70% – dostateczny plus, 71% - 80% – dobry, 81% - 90% – dobry plus, 91% - 100% – bardzo dobry.
OBCIĄŻENIE PRACĄ STUDENTA – STUDIA STACJONARNE:
Kontakt z prowadzącym 15lab+2kons razem 17 h
Przygotowanie do laboratorium + sprawozdania 13 h
Łącznie 17+13 30 h
ECTS na przedmiot 30/30 1 ECTS
LITERATURA PODSTAWOWA:
1. Praca zbiorowa, Geodezja inżynieryjna t. I i II, PPWK, Warszawa 1979-1980
2. Przewłocki S., Geodezja inżynieryjno–drogowa, Wydawnictwo Naukowe PWN SA, Warszawa 2000,
LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA:
1. Gil J., Pomiary geodezyjne w praktyce inżynierskiej, Oficyna Wydawnicza Uniwersytetu Zielonogórskiego, Zielona Góra 2005,
2. Przewłocki S., Geodezja dla kierunków niegeodezyjnych, Wydawnictwo Naukowe PWN SA, Warszawa 2002,
UWAGI:
Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska
Kierunek: Budownictwo
81
TECHNOLOGIA ROBÓT REMONTOWYCH I MODERNIZACYJNYCH
Kod przedmiotu: 06.4-WILŚ- BUD- TRMO- KC14
Typ przedmiotu: obieralny
Język nauczania: polski
Odpowiedzia lny za przedmiot :
dr inż. Paweł Urbański
Zakład Technologii i Organizacji Budownictwa
Prowadzący: dr inż. Paweł Urbański; mgr inż. Artur Frątczak
Forma zajęć
Lic
zb
a g
od
zin
w s
em
es
trz
e
Lic
zb
a g
od
zin
w t
yg
od
niu
Se
me
str
Forma zal iczenia
Punkty ECTS
Studia s tacjonarne
1 W ykład 15 1 II zaliczenie
Studia niestacjonarne
W ykład 10 1 II Zaliczenie na ocenę
CEL PRZEDMIOTU:
Student powinien umieć zdiagnozować stan techniczny budynku i zaproponować sposób jego poprawy
WYMAGANIA WSTĘPNE:
Podstawy technologii robót budowlanych, znajomość budownictwa ogólnego
ZAKRES TEMATYCZNY PRZEDMIOTU:
Kryteria trwałości elementów i obiektów. Diagnostyka i przyczyny powstawania uszkodzeń. Zużycie techniczne, funkcjonalne i środowiskowe – zasady ustalania. Rodzaje uszkodzeń obiektów i przyczyny ich powstawania. Książki obiektów i zasady ich prowadzenia. Planowanie i przygotowanie prac remontowych. Organizacja i realizacja napraw. Podstawowe pojęcia z zakresu prac remontowych. Objawy uszkodzeń (zarysowania, pęknięcia, przemieszczenia itp.) Przyczyny i rodzaje uszkodzeń obiektów budowlanych. Uszkodzenia (oraz ich usuwanie) wywołane pracą podłoża budowlanego. Technologia wzmacniania gruntów. Technologia napraw i wzmocnień konstrukcji fundamentowych Technologia naprawy i wykonania w istniejących budynkach nowych
METODY KSZTAŁCENIA:
Wykład konwencjonalny
EFEKTY KSZTAŁCENIA:
Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska
Kierunek: Budownictwo
82
WIEDZA:
Student posiada podstawowe wiadomości zakresie: diagnostyki stanu technicznego budynków, wykonywania okresowych przeglądów stanu technicznego budynków, określania miejsc i przyczyn uszkodzeń obiektów budowlanych oraz umiejętności doboru i rozwiązywania problemów w zakresie uszkodzeń elementów konstrukcyjnych i wykończeniowych budynku, obliczanie wzmocnień i napraw uszkodzonych elementów konstrukcyjnych i zabezpieczających, projektowanie robót rozbiórkowych i wyburzeniowych oraz ich organizacji.K_W04
UMIEJĘTNOŚCI:
Student potrafi zidentyfikować stan techniczny budynków, potrafi wykonać przegląd techniczny, zaproponować sposoby naprawy uszkodzonych elementów budynku w podstawowym zakresie.K_U07
KOMPETENCJE SPOŁECZNE:
-
WERYFIKACJA EFEKTÓW KSZTAŁCENIA I WARUNKI ZALICZENIA:
Zaliczenie na ocenę na podstawie kolokwium
OBCIĄŻENIE PRACĄ STUDENTA:
Kontakt z prowadzącym 15w +3 konsultacje 18 h.
Praca własna studenta 10 h,
Łącznie 28 h
ECTS na przedmiot 28/30 1ECTS
LITERATURA PODSTAWOWA:
1. Małyszko L., Orłowicz R., Konstrukcje murowe. Zarysowania i naprawy Wydawnictwo Uniwersytetu Warmińsko - Mazurskiego w Olsztynie, Olsztyn 2000
2. Praca zbiorowa pod kierunkiem Leonarda Runkiewicza, Błędy i uszkodzenia budowlane oraz ich usuwanie, Wydawnictwo Informacji Zawodowej WEKA.
3. Masłowski E., Spiżewska D., Wzmacnianie konstrukcji budowlanych, Arkady, Warszawa 2002
4. Praca zbiorowa pod redakcją J. Ważnego i J. Karysia, Ochrona budynków przed korozją biologiczną, Arkady, Warszawa 2001
5. Linczowski Cz., Naprawy, remonty i modernizacje budynków, Wydawnictwo Politechniki Świętokrzyskiej, Kielce 1997
6. Łempicki J., Ekspertyzy konstrukcji budowlanych. Arkady, Warszawa 1972 7. Borusiewicz W., Konserwacja zabytków budownictwa murowanego, Arkady,
Warszawa 1985 8. Runkiewicz L., Raport o awariach i katastrofach konstrukcji budowlanych. ITB,
Warszawa 1994 9. Kobiak J., Błędy w konstrukcjach w żelbetowych, Arkady, Warszawa 1971 10. Thierry J., Zalewski S., Remonty budynków i wzmacnianie konstrukcji. Arkady,
Warszawa 1982. [ Kliknij i wpisz pozycję bibliograficzną literatury podstawowej! ]
LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA:
1. Michalak H., Pyrak S., Domy jednorodzinne. Konstruowanie i obliczanie Arkady, Warszawa 2000
2. Romanowski J., Nadproża : projektowanie i obliczenia, WACETOB Sp. z o.o., Warszawa 2001
Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska
Kierunek: Budownictwo
83
3. Rossiński B., Błędy w rozwiązaniach geotechnicznych. Wydawnictwa geologiczne, Warszawa 1978
4. Mitzel A., Stachurski W., Suwalski J., Awarie konstrukcji betonowych i murowanych, Arkady, Warszawa 1982
5. Polskie i Europejskie Normy dotyczące obciążeń oraz obliczania konstrukcji
UWAGI:
-
Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska
Kierunek: Budownictwo
84
RENOWACJA BUDYNKÓW Kod przedmiotu: 06.4-WILŚ- BUD- REBU- KC14
Typ przedmiotu: obieralny
Język nauczania: polski
Odpowiedzia lny za przedmiot : Zakład Budownictwa Ogólnego
dr hab. inż. Wojciech Eckert, prof. UZ
Prowadzący: dr hab. inż. Wojciech Eckert, prof. UZ
Forma zajęć
Lic
zb
a g
od
zin
w s
em
es
trz
e
Lic
zb
a g
od
zin
w t
yg
od
niu
Se
me
str
Forma zal iczenia
Punkty ECTS
Studia s tacjonarne
1
W ykład 15 1
II
zaliczenie na ocenę
Ćwiczenia
Laborator ium
Seminar ium
Warsztaty
Pro jekt
Studia niestacjonarne
W ykład 10 1
II
zaliczenie na ocenę
Ćwiczenia
Laborator ium
Seminar ium
Warsztaty
Pro jekt
CEL PRZEDMIOTU:
Po zakończeniu kursu student ma uporządkowaną wiedzę na temat przestrzenno-strukturalnych właściwości budowli murowanych w okresie historycznym, doktryn konserwatorskich, stylów architektonicznych, historii architektury europejskiej i polskiej.
WYMAGANIA WSTĘPNE:
Historia architektury. Budownictwo ogólne. Materiały budowlane.
Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska
Kierunek: Budownictwo
85
ZAKRES TEMATYCZNY PRZEDMIOTU:
Przestrzenno-strukturalne właściwości budowli murowanych w okresie historycznym.
Doktryny i teorie ochrony zabytków. Tendencje i kierunki w projektowaniu konserwatorskim.
Ważniejsze wydarzenia i osiągnięcia techniczne w budownictwie w okresie nowożytnym. Ważniejsze wydarzenia i daty w dziejach budownictwa murowanego na ziemiach polskich.
METODY KSZTAŁCENIA:
Wykład konwencjonalny, problemowy, z tekstem programowym
EFEKTY KSZTAŁCENIA:
Wiedza
Student ma uporządkowaną wiedzę na temat przestrzenno-strukturalnych właściwości budowli murowanych w okresie historycznym, doktryn konserwatorskich, stylów architektonicznych, historii architektury europejskiej i polskiej. (K_W03, K_W05)
Umiejętności
Student potrafi wykonać projekt renowacji budynku oraz adaptacji na współczesne cele użytkowe w zakresie rozwiązań funkcjonalnych, konstrukcyjnych, materiałowych, technologicznych. (K_U01).
Kompetencje społeczne
Student myśli i działa w sposób umożliwiający adaptację i modernizację budynków i obszarów zabudowanych dla nowych funkcji. Potrafi współpracować z odpowiednimi służbami i instytucjami. (K_K02)
WERYFIKACJA EFEKTÓW KSZTAŁCENIA I WARUNKI ZALICZENIA:
Wykład Zaliczenie na podstawie testu z progami punktowymi:
50% - 60% pozytywnych odpowiedzi – dst,
61% - 70% dst plus,
71% - 80% db,
81% - 90% db+,
91% - 100% bdb.
Zaliczenie przedmiotu: Ocena jest oceną z wykładu
OBCIĄŻENIE PRACĄ STUDENTA:
Kontakt z prowadzącym 15w + 15 kons , razem 30 h
ECTS na przedmiot 30/30 1 ECTS
LITERATURA PODSTAWOWA:
1. Borusiewicz W.: Konserwacja zabytków budownictwa murowanego. Arkady, Warszawa 1985.
2. Kadłuczka A.: Konserwacja zabytków i architektoniczne projektowanie konserwatorskie Wydawnictwo Politechniki Krakowskiej, Kraków 1999.
3. Małachowicz E.: Konserwacja i rewaloryzacja architektury w zespołach i krajobrazie. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej, Wrocław 1994
Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska
Kierunek: Budownictwo
86
4. Materiały konferencyjne VII Forum Konserwatorów „Konserwacja Architektury ceglanej i kamiennego detalu architektonicznego” Toruń 2004.
LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA:
1. Borusiewicz W.: Budownictwo murowane w Polsce. PWN, Warszawa 1985
2. Zin W. praca zbiorowa: Zabytki urbanistyki i architektury w Polsce . Odbudowa i konserwacja. Arkady, Warszawa 1986.
3. Inżynieryjne Problemy Odnowy Staromiejskich Zespołów Zabytkowych, Konferencja Naukowo-Techniczna, Kraków, Politechnika Krakowska.
4. Czasopismo Renowacje
UWAGI: