WCZESNE WSPOMAGANIE ROZWOJU DZIECKA
mgr Marzena Mańdziuk
Tematy prac
Przedstaw definicję, epidemiologię, etiologię, diagnostykę, postępowanie,
fizjoterapeutyczne dla jednostek chorobowych:
1. Choroba Perthesa.
2. Zwichnięcie stawu biodrowego.
3. Przepuklina oponowo-rdzeniowa.
4. Mózgowe porażenie dziecięce.
Tematy prac
5. Choroby układu oddechowego u dzieci:
Mukowiscydoza
Zapalenie płuc
Zapalenie oskrzeli
Odma opłucnowa
Astma oskrzelowa
Tematy prac
6. Postępujący rdzeniowy dziecięcy zanik mięśni.
7. Dystrofie mięśniowe.
8. Wady kończyn dolnych u dzieci (kolana koślawe, szpotawe, stopa płaska, końska, końsko-szpotawa)
9. Kręcz karku.
10. Nowoczesne gorsetowanie i rodzaje wyciągów stosowanych u dzieci z zaawansowanymi skoliozami.
Tematy prac
10. Wykorzystanie w rehabilitacji dzieci metody ruchu rozwijającego Weroniki Sherbourne.
11. Metoda Halwick i jej wykorzystanie w rehabilitacji dzieci.
12. „Kamienie milowe” w rozwoju niemowlęcia oraz sygnały alarmowe świadczące o zaburzeniach rozwoju psychomotorycznego.
13. Metoda Vojty – rehabilitacja wykorzystująca zasady odruchowej lokomocji
Odruch
automatyczna, wrodzona reakcja na bodziec zewnętrzny lub wewnętrzny, zachodząca przy udziale OUN
Odruchy prawidłowe
KOLEJNOŚĆ POJAWIANIA SIĘ ODRUCHÓW OD MOMENTU POCZĘCIA * odruch wycofania * odruchy prymitywne * odruchy przejściowe * odruchy posturalne
Odruch wycofania
pojawia się w 5. tygodniu życia płodu. Umożliwia wycofanie całego ciała pod wpływem dotyku w okolicach ust. Daje możliwość zmiany położenia ciała. Jest najwcześniejszym przejawem odruchu paraliżu ze strachu. W 9. tygodniu zostaje zastąpiony odruchem Moro.
ODRUCHY PRYMITYWNE od 9 tygodnia po poczęciu i do 1. roku po urodzeniu:
* ODRUCH MORO * ODRUCH CHWYTANIA DŁONI * ASYMETRYCZNY TONICZNY ODRUCH SZYI (ATOS) * ODRUCH POSZUKIWANIA PIERSI * ODRUCH GALANTA * TONICZNY ODRUCH BŁĘDNIKOWY (TOB)
Odruch MORO
Od 9 tyg. ż. płod. do 3-4 miesięcy
instynktowna reakcja na zagrożenie, mająca na celu przywoływać pomoc i alarmować
Dziecko wygina plecy w łuk, odchyla główkę do tyłu, energicznie prostuje nóżki i ręce, i rozkłada dłonie-robiąc gwałtowny wdech
Drugą fazą odruchu Moro jest szybkie przyciągnięcie przedramion do tułowia, objęcie się rękoma i zaciśnięcie piąstek- co ułatwia wydech
Co wywołuje odruch Moro ? ostre światło w pokoju
stymulacja błędnika poprzez zmianę pozycji głowy (bodziec przedsionkowy)
zmiana temperatury
gwałtowny dotyk drugiej osoby (bodziec dotykowy)
nagły ruch lub zmiana światła w polu widzenia (bodziec wzrokowy)
głośne klaśnięcie w dłonie
ból
hałas
zmiana położenia ciała.
Postępowanie z dzieckiem z przetrwałym odruchem Moro
dziecko należy układać na brzuchu i
mobilizować do chwytania zabawek;
ostrożnie przyzwyczajać do hałasów;
różne sposoby uprzedzać dziecko o mającym za chwile wystąpić bodźcu wywołującym u dziecka odruch Moro np. „zaraz zapalę światło"
Odruch chwytny
Jeśli dotkniesz opuszkiem palca wnętrze dłoni swojego dziecka, jego piąstka zaciśnie Twój palec
Uścisk dziecka jest na tyle silny, że można nawet unieść w ten sposób noworodka do góry!
podobną reakcję można wywołać na stopie
Odruch chwytny
Rączki malca przestają reagować tym odruchem około 3. miesiąca życia, stópki nieco później-odruch może utrzymać się nawet do 6 miesięcy.
Skutki przetrwałego odruchu chwytnego
negatywny wpływ na koordynację motoryki małej, mowy i wydawania dźwięków - motoryka mała jest związana z rozwojem mowy
osłabiona zręczność manualna
trudności w mowie, w skutek słabej kontroli mięśni odpowiedzialnych za artykulację i trwającego powiązania miedzy ręką a ustami.
dziecko rusza ustami lub językiem podczas rysowania
Postępowanie przy przetrwałym odruchu chwytnym
rozluźniać ramiona i wyprowadzać je w kierunku linii środkowej ciała z rotacją zewnętrzną dłoni;
mobilizować dziecko do dotykania ręką swojego ciała (głaskanie drugiej ręki, brzucha, twarzy);
mobilizować dziecko na ile jest to możliwe do samoobsługi;
c. d.
często poklepywać, głaskać powierzchnie grzbietowe ręki;
do zabawy używać często zabawek większych niż dłoń dziecka (małe zabawki mogą wzmagać odruch chwytny);
mobilizować dziecko do zabawy swoimi rączkami, np. kosi - kosi, itp.
ATOS
Noga i rączka z tej
strony, w którą patrzy
dziecko rozprostują się
jak za pociągnięciem
niewidzialnej nitki, zaś druga nóżka i rączka zegną się w stawach
Od urodzenia do 6 m. ż.
Skutki przetrwałego ATOS-a
problemy z płynnym, naprzemiennym pełzaniem na brzuchu a potem z przyjęciem pozycji czworaczej i raczkowaniem
Problemy z równowagą
kłopoty z lateralizacją tzn. dziecko będzie, jako dominujących używać prawej ręki i lewego oka, czy prawej nogi i lewej ręki
Odruch szukania
pozwala dziecku odszukać brodawkę piersi podczas karmienia
Od urodzenia do 3-4 m. ż.
Skutki przetrwałego odruchu ssania
uwrażliwienie na dotyk okolic ust
niedojrzałe reakcje na dotyk w rejonie warg
częste ślinienie się w wieku szkolnym
trudności z prawidłową artykulacją i nadmierne wysklepienie łuku podniebienia
zaburzenia mowy
nieprawidłowy (niedojrzały) schemat połykania
słaba zręczność manualna
TOB
wywoływany jest przez zmianę położenia głowy w przestrzeni
TOB w zgięciu-12 tydzień życia płodowego, integruje między 3-4 m.ż.
TOB w wyproście- pojawia się podczas porodu, a integruje stopniowo od 7 tygodnia do końca 3 r. ż.
Skutki przetrwałego TOB
problemy z pełzaniem i raczkowaniem
nieprawidłowa postawa
chodzenie na palcach
zachowania agresywne, panika
hipotonia -obniżone napięcie mięśniowe
hipertonia - zwiększone napięcie mięśniowe (TOB w wyproście)
zaburzenia równowagi
Odruch przejściowy - STOS
Wywołuje się go poprzez odginanie głowy do tyłu u leżącego dziecka na brzuchu- odruchowo prostują się ręce i zginają nogi
Od urodzenia do 10 m. ż.
Przetrwały STOS
nieprawidłowa postawa
tendencja do garbienia się podczas siedzenia w ławce
pochylona sylwetka podczas chodzenia, tzw. małpi chód
zaburzona koordynacja ręce –oczy
syndrom niezdarnego dziecka
c. d.
bałaganienie podczas jedzenia
trudności z widzeniem dwuocznym
trudności z akomodacją oka (np. przy przepisywaniu z tablicy)
wolne przepisywanie
trudności z nauką pływania bądź niezsynchronizowane ruchy w czasie pływania z głową nad wodą
ODRUCHY POSTURALNE
pojawiają się od 4 m.ż i powinny być aktywne do końca życia, zastępują odruchy prymitywne
ODRUCH AMFIBII
niezależne ruchy rąk i nóg, niezależnie od położenia głowy
Umożliwia pełzanie i raczkowanie.
Brak tego odruchu powoduje:
trudności w pełzaniu i raczkowaniu;
zbyt wysoki tonus mięśni (trudności w ćwiczeniach gimnastycznych).
ODRUCH CZĘŚCIOWEGO ODWRACANIA SIĘ
umożliwia obracanie się dziecka z brzucha na plecy (6 m.ż.) oraz odwrotnie (8-10 m.ż.)
Później wspomaga zmienianie pozycji oraz nadaje płynność ruchom w czasie biegania, skakania, jazdy na na nartach.
Appearance - Zabarwienie skóry
Puls - Czynność serca
Grimace - Odruchy
Activity - Napięcie mięśniowe
Respiration - Czynność oddychania
Ocena funkcji noworodka – Skala Apgar
Skala ocen
7 -10: Dobry stan
4 – 6: Średni stan (tlen)
0 – 3: Ciężki stan – konieczne wspomaganie akcji oddechowej
WCZESNE WSPOMAGANIE ROZWOJU DZIECKA
Narodziny dziecka - syna lub córki są najczęściej wielką radością, pragnieniem
i ekscytacją. Rodzice tworzą sobie obraz własnego dziecka jeszcze przed jego narodzinami. Mają nawet wobec niego mniej lub bardziej realistyczne marzenia.
I wszyscy rodzice pragną, spodziewają się, że ich dziecko będzie zdrowe i sprawne.
WCZESNE WSPOMAGANIE ROZWOJU DZIECKA
Niestety nie zawsze tak się dzieje. Czasami rozwój dziecka przebiega nieprawidłowo. Albo od samego początku /od urodzenia/ przebiega niepomyślnie, albo istnieje zagrożenie, że jeśli nie zostaną podjęte odpowiednie działania
– rozwój dziecka będzie opóźniony.
WCZESNE WSPOMAGANIE ROZWOJU DZIECKA
I
Wprowadzenie
UZASADNIENIE POTRZEBY WCZESNEGO WSPOMAGANIA ROZWOJU DZIECKA I JEGO RODZINY
WCZESNE WSPOMAGANIE ROZWOJU DZIECKA
Za jak najwcześniejszym zdiagnozowaniem zagrożeń i zaburzeń oraz podjęciem rehabilitacji, terapii
i wspomagania rozwoju dzieci przemawiają następujące przesłanki …
WCZESNE WSPOMAGANIE ROZWOJU DZIECKA
PRZESŁANKI:
Wyjątkowo duża plastyczność centralnego układu nerwowego we wczesnym okresie rozwoju oraz związana z tym możliwość korekcji zaburzonych funkcji i kompensacji deficytów.
WCZESNE WSPOMAGANIE ROZWOJU DZIECKA
W ciągu pierwszych czterech lat życia wytwarza się połowa wszystkich połączeń pomiędzy komórkami mózgowymi, które umożliwiają późniejszą naukę
WCZESNE WSPOMAGANIE ROZWOJU DZIECKA
Możliwość zahamowania rozwoju zaburzeń o postępującym przebiegu, a czasami nawet całkowitego zatrzymania niekorzystnych zmian.
Większa podatność małych dzieci na postępowanie rewalidacyjne i w efekcie szybsze postępy usprawniania.
WCZESNE WSPOMAGANIE ROZWOJU DZIECKA
Łatwiejsze generalizowanie przez dzieci wypracowanych umiejętności i nawyków.
Narastanie wielu zaburzeń wraz z wiekiem i utrudnienie terapii oraz edukacji dzieci starszych.
WCZESNE WSPOMAGANIE ROZWOJU DZIECKA
Rodzice małych dzieci mają więcej nadziei, sił, zapału i wiary, dlatego są bardziej zaangażowani we współpracę ze specjalistami i we własny udział w terapii dziecka.
WCZESNE WSPOMAGANIE ROZWOJU DZIECKA
KORZYŚCI
wczesnego wspomagania rozwoju dziecka
dla dziecka jego rodziny społeczeństwa
WCZESNE WSPOMAGANIE ROZWOJU DZIECKA
uświadamia społeczeństwu obecność dziecka ze specjalnymi potrzebami i konieczność zorganizowania pomocy
poszerza możliwości dziecka i powoduje, że łatwiej radzi sobie w szkole.
WCZESNE WSPOMAGANIE ROZWOJU DZIECKA
II
WYBRANE DANE EPIDEMIOLOGICZNE I STATYSTYCZNE
WCZESNE WSPOMAGANIE ROZWOJU DZIECKA
W jakim stopniu idea wwr dziecka realizowana jest w Polsce ?
Trudno jest ustalić wielkość populacji dzieci z niepełnosprawnością w wieku
od 0 – 6 lat.
WCZESNE WSPOMAGANIE ROZWOJU DZIECKA
W Polsce niestety nie ma precyzyjnych
i aktualnych danych na ten temat.
Rejestry tych dzieci wg kategorii niepełnosprawności są częściowo prowadzone przez stowarzyszenia zajmujące się organizowaniem pomocy dla tych dzieci. Pomoc taką otrzymują głównie dzieci z dużych miast.
WCZESNE WSPOMAGANIE ROZWOJU DZIECKA
W krajach Europy Zachodniej oraz w Stanach Zjednoczonych wczesne wspomaganie rozwoju odnosi się do dzieci w wieku do 3 lat oraz ich rodzin.
W Polsce do 2005 roku dominował medyczny model wszelkich działań specjalistycznych.
WCZESNE WSPOMAGANIE ROZWOJU DZIECKA
Medyczny model brał pod uwagę jedynie rozwój somatyczny niemowlęcia, ignorując potrzeby emocjonalne
i społeczne – nadmiernie koncentrując się na deficytach dziecka
WCZESNE WSPOMAGANIE ROZWOJU DZIECKA
Umiera 70% dzieci urodzonych przed 25 tygodniem ciąży – te które przeżywają narażone są na uszkodzenia wynikające częściowo z niezbędnej, ale agresywnej, podtrzymującej życie terapii.
WCZESNE WSPOMAGANIE ROZWOJU DZIECKA
Z doświadczeń badawczych Kliniki Patologii i Intensywnej Terapii Noworodka oraz Zakładu Epidemiologii Instytutu Matki i Dziecka w Warszawie wynika, że częstość występowania poważniejszych zaburzeń rozwojowych u nowonarodzonych dzieci występuje nie więcej niż 4-5% przypadków.
WCZESNE WSPOMAGANIE ROZWOJU DZIECKA
Poważniejsze zaburzenia rozwojowe łączące się z niepełnosprawnością związane są z:
1. Częstotliwością występowania skrajnego wcześniactwa (poród między 22 a 32 tygodniem trwania ciąży) – ok. 1,2% - 1,5% dzieci.
WCZESNE WSPOMAGANIE ROZWOJU DZIECKA
w tym
Upośledzenie intelektualne 14%
MPDz 7,5 – 12%
Zaburzenia widzenia 8%
Uszkodzenie narządu słuchu
3 - 4%
Poważniejsze zaburzenia rozwojowe łączące się z niepełnosprawnością związane są z:
2. Częstotliwością występowania wad wrodzonych
– ok. 2%. Genetycznie uwarunkowanych i trwałych np.
Zespół Downa, achondroplazja – karłowatość i zaburzenia proporcji ciała, występuje z częstością 1/25 000.
WCZESNE WSPOMAGANIE ROZWOJU DZIECKA
3. Częstotliwością występowania innych zaburzeń, np. chorób jednogenowych
w tym chorób metabolicznych, nowotworów u dzieci
4. Niepełnosprawnością powstającą
w pierwszych latach życia z powodu urazów oraz na skutek ciężkich powikłań chorobowych, zwłaszcza OUN
(m.in. zapalenia mózgu).
WCZESNE WSPOMAGANIE ROZWOJU DZIECKA
Na podstawie danych GUS z 2001 roku dzieci niepełnosprawne stanowiły 3,4% w przedziale wiekowym 0-7 lat, co oznaczało liczbę 115 tys. dzieci, w tym 52 tys. dzieci zamieszkałych na wsi.
WCZESNE WSPOMAGANIE ROZWOJU DZIECKA
WHO – stwierdza, że istnieją dowody, iż w krajach o wysokim standardzie życia i wysokiej jakości opieki zdrowotnej, społecznej, edukacyjnej liczby te są znacznie niższe.
WCZESNE WSPOMAGANIE ROZWOJU DZIECKA
Przybywa osób przekonanych, że medyczne podejście do problemu niepełnosprawności powinno być zastąpione „edukacyjnym” rozumianym
w aspekcie potrzeb i możliwości edukacyjnych dziecka/ucznia
WCZESNE WSPOMAGANIE ROZWOJU DZIECKA
III
DEFINICJE GŁÓWNYCH POJĘĆ UŻYWANYCH
WE WCZESNYM WSPOMAGANIU ROZWOJU DZIECKA
WCZESNE WSPOMAGANIE ROZWOJU DZIECKA
1. Niepełnosprawność w nowym ujęciu nie jest rozumiana tylko jako skutek choroby czy urazu. Jest ona przede wszystkim rezultatem barier, na jakie napotyka w społeczeństwie osoba z niepełnosprawnością.
Niepełnosprawność (WHO)
ograniczenie bądź niemożność (wynikające z niesprawności) prowadzenia aktywnego życia w sposób lub zakresie uznawanym za typowe dla człowieka
WCZESNE WSPOMAGANIE ROZWOJU DZIECKA
2. Termin dziecko niepełnosprawne oznacza dziecko, u którego lekarz stwierdził nieprawidłowy rozwój, wady wrodzone lub inne upośledzenia, posiadające orzeczenia w rozumieniu przepisów ustawy o rehabilitacji lub/i orzeczenie poradni psychologiczno-pedagogicznej.
WCZESNE WSPOMAGANIE ROZWOJU DZIECKA
3. Dziecko zagrożone niepełnosprawnością:
dziecko z grupy wysokiego ryzyka ciążowo-porodowego, u którego lekarz stwierdził zagrożenie nieprawidłowym rozwojem, niepełnosprawnością
lub upośledzeniem czynności fizycznych.
WCZESNE WSPOMAGANIE ROZWOJU DZIECKA
Dziecko zagrożone niepełnosprawnością:
posiadające również opinię o potrzebie wczesnego wspomagania rozwoju dziecka lub orzeczenie wydane przez poradnię psychologiczno-pedagogiczną.
WCZESNE WSPOMAGANIE ROZWOJU DZIECKA
4. Wczesna interwencja
to zintegrowany system oddziaływań profilaktycznych, diagnostycznych, leczniczo-rehabilitacyjnych i terapeutycznych. Podmiotem oddziaływań jest małe dziecko o zaburzonym rozwoju psychoruchowym oraz jego rodzina.
WCZESNE WSPOMAGANIE ROZWOJU DZIECKA
Wczesne wspomaganie rozwoju dziecka jest forma pomocy dla małego dziecka niepełnosprawnego. Nie zastępuje żadnej z form funkcjonujących dotychczas np. pomocy psychologiczno-pedagogicznej czy wychowania przedzkolnego
5. Wczesne wspomaganie rozwoju dziecka
są to wielospecjalistyczne, kompleksowe
i intensywne działania mające na celu stymulowanie funkcji odpowiedzialnych za rozwój psychomotoryczny i komunikację dziecka, od chwili wykrycia niepełnosprawności do czasu podjęcia przez dziecko nauki w szkole, a także pomoc i wsparcie udzielane rodzicom i rodzinie w nabywaniu przez nich umiejętności postępowania z dzieckiem w zakresie określanym przez indywidualny program wczesnego wspomagania
WCZESNE WSPOMAGANIE ROZWOJU DZIECKA
Program pracy z dzieckiem powinien być uzgodniony z rodzicami na każdym etapie wwr. Wskazane jest tez tworzenie grup wsparcia dla rodzin, prowadzenie warsztatów, itp.
WCZESNE WSPOMAGANIE ROZWOJU DZIECKA
6. Przez pracę w zespole rozumie się wspólne ustalanie diagnoz, programów, udział w ich realizacji oraz ewaluacji.
Upoważnienie z ustawy
o systemie oświaty Ustawa z
dnia
7 września
1991 r.
o systemie
oświaty
(Dz.U. z 2004 r.
Nr 256, poz.2572
z późn. zm.)
art. 71b
ust.:
2a, 2b,
3, 3a
dot. miejsca organizowania zespołów wczesnego wspomagania rozwoju dziecka (przedszkola i szkoły podstawowe, w tym specjalne oraz ośrodki – sosw, osw, a także publiczne poradnie psychologiczno-pedagogiczne, w tym poradnie specjalistyczne);
dot. celu pobudzanie psychoruchowe i społeczne rozwoju dziecka, od chwili wykrycia niepełnosprawności do podjęcia nauki w szkole prowadzone bezpośrednio z dzieckiem i jego rodziną:
dot. porozumienia pomiędzy dyrektorami wymienionych jednostek organizacyjnych i dyrektorami właściwymi ze względu na miejsce zamieszkania dziecka a organami prowadzącymi w sprawie organizowania wczesnego wspomagania rozwoju dziecka;
dot. wydawania opinii o potrzebie wczesnego wspomagania rozwoju dziecka przez zespoły orzekające działające w publicznych poradniach psychologiczno-pedagogicznych, w tym w poradniach specjalistycznych, a także przez zespoły opiniujące działające w niepublicznych poradniach psychologiczno-pedagogicznych, w tym w poradniach specjalistycznych,
art.71b
ust. 7
pkt 1
Minister właściwy do spraw oświaty i wychowania określi, w drodze rozporządzenia, w porozumieniu z ministrami właściwym do spraw zdrowia oraz zabezpieczenia społecznego warunki organizowania wczesnego wspomagania rozwoju dzieci …, w tym kwalifikacje wymagane od osób prowadzących wczesne wspomaganie, uwzględniając w szczególności przygotowanie do pracy z małymi dziećmi o zaburzonym rozwoju psychoruchowym, a także formy współpracy z rodziną
Ustawa z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty
(Dz.U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572 z późn. zm.)
art. 71b ust.: 2a, 2b,3, 3a
dot. miejsca organizowania zespołów wczesnego wspomagania rozwoju dziecka (przedszkola i szkoły podstawowe, w tym specjalne oraz ośrodki –
sosw, osw, a także publiczne poradnie psychologiczno-pedagogiczne, w tym poradnie specjalistyczne);
dot. celu pobudzanie psychoruchowe i społeczne rozwoju dziecka, od chwili wykrycia niepełnosprawności do podjęcia nauki w szkole prowadzone bezpośrednio z dzieckiem i jego rodziną;
Ustawa z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty
(Dz.U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572 z późn. zm.)
dot. porozumienia pomiędzy dyrektorami wymienionych jednostek organizacyjnych i dyrektorami właściwymi ze względu na miejsce zamieszkania dziecka a organami prowadzącymi w sprawie organizowania wczesnego wspomagania rozwoju dziecka;
dot. wydawania opinii o potrzebie wczesnego wspomagania rozwoju dziecka przez zespoły orzekające działające w publicznych poradniach psychologiczno-pedagogicznych, w tym w poradniach specjalistycznych, a także przez zespoły opiniujące działające w niepublicznych poradniach psychologiczno-pedagogicznych, w tym w poradniach specjalistycznych,
Ustawa z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty
(Dz.U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572 z późn. zm.)
art. 71b ust. 7 pkt 1
Minister właściwy do spraw oświaty i wychowania określi, w drodze rozporządzenia, w porozumieniu z ministrami właściwymi do spraw zdrowia oraz zabezpieczenia społecznego, warunki organizowania wczesnego wspomagania rozwoju dzieci ... , w tym kwalifikacje wymagane od osób prowadzących wczesne wspomaganie, uwzględniając w szczególności przygotowanie do pracy z małymi dziećmi o zaburzonym rozwoju psychoruchowym, a także formy współpracy z rodziną.
Najistotniejsze rozwiązania ... o Zespole Wczesnego
Wspomagania Rozwoju
Skład Zespołu WWRD
osoby posiadające przygotowanie do pracy z małymi dziećmi o zaburzonym rozwoju psychoruchowym: - pedagog posiadający kwalifikacje odpowiednie do rodzaju niepełnosprawności dziecka (w szczególności: oligofrenopedagog, surdopedagog, tyflopedagog), - psycholog, - logopeda, - inny specjalista w zależności od potrzeb dziecka i jego rodziny;
Zadania Zespołu
ustalenie (na podstawie opinii) kierunku działań wobec dziecka i wsparcia jego rodziny,
nawiązanie współpracy z ZOZ lub ośrodkiem pomocy społecznej (zapewnienie dziecku rehabilitacji, terapii lub innych form pomocy, stosownie do jego potrzeb),
opracowanie i realizowanie z dzieckiem i jego rodziną indywidualnego programu wczesnego wspomagania, z uwzględnieniem działań wspierających rodzinę,
analizowanie skuteczności pomocy udzielanej dziecku i jego rodzinie,
prowadzenie szczegółowej dokumentacji działań WWRD
Koordynator pracy Zespołu
dyrektor odpowiednio przedszkola, szkoły, ośrodka lub poradni,
albo upoważniony przez niego nauczyciel
Najistotniejsze rozwiązania ... ciąg dalszy
Wymiar zajęć wczesnego wspomagania wynosi od 4 do 8 godzin w miesiącu, w zależności od możliwości psychofizycznych i potrzeb dziecka.
Zajęcia prowadzone są indywidualnie z dzieckiem i jego rodziną.
Dzieci, które ukończyły 3 rok życia mogą uczestniczyć w zajęciach prowadzonych
w grupach 2-3-osobowych, z udziałem rodzin.
Najistotniejsze rozwiązania zawarte w rozporządzeniu
o WWRD wczesne wspomaganie rozwoju organizowane jest dla dzieci
niepełnosprawnych posiadających opinię o potrzebie tego wspomagania, wydaną przez poradnię psychologiczno-pedagogiczną;
wczesne wspomaganie rozwoju może być organizowane w przedszkolu, szkole podstawowej, w tym specjalnej, w ośrodkach: specjalnym ośrodku szkolno-wychowawczym, w specjalnym ośrodku wychowawczym, w poradni psychologiczno-pedagogicznej, w tym specjalistycznej, a także w domu rodzinnym dziecka (w szczególności z dzieckiem, które nie ukończyło 3 roku życia)- miejsce prowadzenia WWRD wskazuje dyrektor, w porozumieniu z rodzicami (prawnymi opiekunami) dziecka;
dyrektor odpowiednio przedszkola, szkoły, ośrodka lub poradni powołuje zespół wczesnego wspomagania rozwoju dziecka prowadzącego pracę bezpośrednio z dzieckiem i jego rodziną;
Najistotniejsze rozwiązania ... ciąg dalszy
Współpraca Zespołu z rodziną dziecka polega na:
udzielaniu pomocy w zakresie kształtowania postaw i zachowań pożądanych w kontaktach z dzieckiem: wzmacnianie więzi emocjonalnej pomiędzy rodzicami i dzieckiem, rozpoznawanie zachowań dziecka i utrwalanie właściwych reakcji na te zachowania,
udzielaniu instruktażu i porad oraz prowadzeniu konsultacji w zakresie pracy z dzieckiem,
pomocy w przystosowaniu warunków w środowisku domowym do potrzeb dziecka oraz w pozyskaniu i wykorzystaniu w pracy z dzieckiem odpowiednich środków dydaktycznych i niezbędnego sprzętu.
Finansowanie wczesnego wspomagania rozwoju
dziecka
Rozporządzenie MEN z dnia 21 grudnia 2006 r. w sprawie
sposobu podziału części oświatowej subwencji ogólnej dla jednostek samorządu terytorialnego w roku 2007 (Dz. U.
Nr 246, poz. 1799)
Finansowy standard A podziału części oświatowe j– 3198,53 zł (roczna wysokość kwoty na 1 ucznia)
x
Waga P36 - 0,840 – zwiększająca finansowy standard A
x
D1 – wskaźnik korygujący, inny dla każdej jednostki samorządu terytorialnego
POMOC IDYWIDULNA
w Specjalistycznej Poradni Wczesnej
Diagnozy i Rehabilitacji
Zapewniamy wielospecjalistyczną
i kompleksową diagnozę: lekarską, psychologiczną, pedagogiczną, logopedyczną, ocenę stanu ruchowego dziecka oraz w zakresie rozwoju mowy.
Wieloprofilowy program usprawniania
w sferze intelektualnej, ruchowej, społecznej i emocjonalnej dziecka.
Odpowiednią dla dziecka terapię.
POMOC IDYWIDULNA
w Specjalistycznej Poradni Wczesnej Diagnozy i Rehabilitacji
Monitorowanie dynamiki rozwoju dziecka poprzez
ponawianie diagnozy oraz dostosowanie programów terapeutycznych do zmieniających się potrzeb rozwojowych i zdrowotnych.
Wsparcie psychiczne rodziny.
Wiedzę na temat przyczyn problemów dziecka
i szczegółowe wskazówki co do sposobów usprawniania
w warunkach domowych.
ZAJĘCIA GRUPOWE w Specjalistycznej Poradni Wczesnej
Diagnozy i Rehabilitacji
Grupa rodziców i dzieci w wieku
przedszkolnym
„Nauczmy się rozumieć siebie i bawić się razem”.
Grupa edukacyjno-wspierająca dla rodziców dzieci w wieku od 0 do 3 roku życia
„Mam dziecko niepełnosprawne”.
PROCEDURA WYDAWANIA ORZECZEŃ
ORAZ OPINII O POTRZEBIE WCZESNEGO WSPOMAGANIA ROZWOJU
DZIECKA
Na podstawie rozporządzenia MEN z dnia 18 września 2008 roku (Dz. U. Nr 173,poz.1072)
PROCEDURA WYDAWANIA ORZECZEŃ ORAZ OPINII O POTRZEBIE
WCZESNEGO WSPOMAGANIA ROZWOJU DZIECKA
1. Wniosek rodziców (prawnych opiekunów) dziecka, zwanych dalej „wnioskodawcami” o wydanie orzeczenia albo opinii.
2. W razie potrzeby wydania dziecku jednocześnie orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego i orzeczenia o potrzebie indywidualnego przygotowania przedszkolnego albo orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego i orzeczenia o potrzebie indywidualnego nauczania, wnioskodawca składa odrębne wnioski.
3. Wniosek o wydanie orzeczenia lub opinii składa się do zespołu orzekającego, wydającego orzeczenia dla uczniów szkół mających siedzibę na terenie działania poradni.
PROCEDURA WYDAWANIA ORZECZEŃ ORAZ OPINII O POTRZEBIE
WCZESNEGO WSPOMAGANIA ROZWOJU DZIECKA
4. Jeżeli wniosek został złożony do zespołu niewłaściwego do jego rozpatrzenia, dyrektor Zespołu Poradni nr 3 niezwłocznie przekazuje wniosek do poradni, w której działa zespół właściwy do rozpatrzenia wniosku, zawiadamiając o tym wnioskodawcę.
5. Jeżeli z treści wniosku o wydanie orzeczenia lub opinii wynika, że nie dotyczy on wydania orzeczenia albo opinii, dyrektor poradni zwraca wniosek wnioskodawcy wraz z wyjaśnieniem przyczyny zwrotu wniosku oraz informacją o możliwym sposobie załatwienia sprawy.
PROCEDURA WYDAWANIA ORZECZEŃ ORAZ OPINII O POTRZEBIE
WCZESNEGO WSPOMAGANIA ROZWOJU DZIECKA
6. Wnioskodawca dołącza do wniosku dokumentację uzasadniającą wniosek, a w szczególności wydane przez specjalistów opinie, zaświadczenia oraz wyniki obserwacji i badań psychologicznych, pedagogicznych i lekarskich.
7. Jeżeli do wydania orzeczenia albo opinii jest niezbędna informacja o stanie zdrowia dziecka, wnioskodawca dołącza do wniosku wydane przez lekarza zaświadczenie o stanie zdrowia dziecka.
8. Jeżeli wniosek dotyczy wydania orzeczenia o potrzebie indywidualnego przygotowania przedszkolnego albo orzeczenia o potrzebie indywidualnego nauczania, wnioskodawca dołącza do wniosku zaświadczenie o stanie zdrowia dziecka, w którym lekarz określa:
PROCEDURA WYDAWANIA ORZECZEŃ ORAZ OPINII O POTRZEBIE
WCZESNEGO WSPOMAGANIA ROZWOJU DZIECKA
a) okres - nie krótszy jednak niż 30 dni - w którym stan zdrowia dziecka uniemożliwia lub znacznie utrudnia uczęszczanie do przedszkola lub szkoły;
b) rozpoznanie choroby lub innej przyczyny powodującej, że stan zdrowia dziecka uniemożliwia lub znacznie utrudnia uczęszczanie do przedszkola lub szkoły;
c) zakres, w jakim dziecko, któremu stan zdrowia znacznie utrudnia uczęszczanie do przedszkola, może brać udział w zajęciach, w których realizowana jest podstawa programowa wychowania przedszkolnego, organizowanych z grupą wychowawczą lub indywidualnie w odrębnym pomieszczeniu w przedszkolu;
PROCEDURA WYDAWANIA ORZECZEŃ ORAZ OPINII O POTRZEBIE
WCZESNEGO WSPOMAGANIA ROZWOJU DZIECKA
d) zakres, w jakim uczeń, któremu stan zdrowia znacznie utrudnia uczęszczanie do szkoły, może brać udział w obowiązkowych zajęciach edukacyjnych, organizowanych z oddziałem w szkole lub indywidualnie w odrębnym pomieszczeniu w szkole;
e) przypadku ucznia szkoły prowadzącej kształcenie w zawodzie, wnioskodawca dołącza do wniosku o wydanie orzeczenia o potrzebie indywidualnego nauczania zaświadczenie określające możliwość dalszej realizacji praktycznej nauki zawodu, wydane przez lekarza medycyny pracy.
PROCEDURA WYDAWANIA ORZECZEŃ ORAZ OPINII O POTRZEBIE
WCZESNEGO WSPOMAGANIA ROZWOJU DZIECKA
9. W celu uzyskania informacji o problemach dydaktycznych i wychowawczych ucznia, zespół orzekający może zasięgnąć opinii nauczycieli szkoły, do której uczeń uczęszcza, lub wychowawców placówki, w której uczeń przebywa, informując o tym wnioskodawcę.
10. Przewodniczący zespołu orzekającego zawiadamia wnioskodawcę o terminie posiedzenia zespołu. Wnioskodawca może wziąć udział w posiedzeniu zespołu i przedstawić swoje stanowisko.
ZAKOŃCZENIE
Nie ma jednej, niezawodnej recepty na wspieranie dziecka z problemami rozwojowymi.
Każde dziecko rozwija się w innym rytmie, ma swoje uzdolnienia i specyficzne trudności.
ZAKOŃCZENIE
Dlatego wszystkie działania naprawcze powinny być dostosowane do indywidualnych potrzeb i możliwości zdrowotnych dziecka.
Wspomaganie rozwoju dziecka należy rozpoczynać możliwie jak najszybciej.
Najważniejszą rolę w tym procesie powinni odgrywać rodzice.
Dziękuję za uwagę.