DZIKIE ZWIERZĘTA W MIEŚCIE

Poznań otoczony jest kompleksami leśnymi ,a więc pojawienie się dzikiego zwierzęcia w pobliżu naszych posesji nie jest czymś wyjątkowym. Natomiast wciąż jeszcze bardzo wiele zła, mimo licznych apeli, czynią osoby starające się dokarmiać zwierzęta wyrządzając im w ten sposób prawdziwie „niedźwiedzią przysługę”. Zwierzęta zamiast unikać człowieka przyzwyczajają się do niego i w celu zdobycia pokarmu szukają z nim kontaktu. Na styku tych dwóch światów dochodzi do konfliktu. Opieka nad zwierzętami należy do zadań własnych gminy stąd większość z tych problemów monitoruje straż miejska (gminna).

Rocznie mieszkańcy zgłaszają dyżurnym straży miejskiej ponad 2 tys. interwencji w sprawach dotyczących zwierząt dzikich i egzotycznych. W zdecydowanej większości zgłoszenia te dotyczą zagrożeń stwarzanych przez dziki ale na terenie Poznania pojawiają się także sarny, jelenie, jenoty, kuny i wiele innych.

Jeszcze do niedawna rola strażników przy takich interwencjach sprowadzała się do wezwania leśniczego a w uzasadnionych przypadkach łowczego z właściwego terytorialnie Koła Polskiego Związku Łowieckiego. Natomiast gdy zachodziła konieczność uśpienia zwierzyny na miejsce wzywany był powiatowy inspektor weterynarii. Przedstawiciele wymienionych instytucji podejmowali decyzje co do dalszych kroków - w jaki sposób pozbyć się dzików i innych zwierząt łownych. Czy wyłapywać je i przewozić do naturalnego środowiska czy stosować odstraszacze zapachowe, a może wystarczy zimą zwierzynę intensywne dokarmiać w ich naturalnym środowisku?

Niewątpliwą wadą opisanych procedur jest konieczność angażowania kilku różnych służb, których przedstawiciele chcąc rozwiązać problem musieli współpracować. Niekiedy właśnie to koordynacja działań różnych służb przysparza najwięcej problemów a to powodowało stosunkowo niską skuteczność podejmowanych działań.

POGOTOWIE DLA ZWIERZĄT

W drodze konkursu wyłoniona została firma, której zadaniem jest kompleksowe rozwiązywanie problemów stwarzanych przez zwierzęta dzikie łowne. Realizacja zadań obejmuje diagnozę problemu, udzielanie zwierzętom niezbędnej pomocy weterynaryjnej i stosowanie niezbędnych środków dla pozbycia się niechcianych zwierząt, od stosowania środków odstraszających po odławianie i transportowania w inne rejony kraju włącznie. Pracownicy pogotowia ściśle współpracują ze strażą miejską w zakresie przekazywania i weryfikowania informacji od mieszkańców o pojawiających się zwierzętach. Bezpośredni nadzór nad działaniami Pogotowia sprawuje Wydział Zarządzania Kryzysowego i Bezpieczeństwa UMP.

Warto pamiętać,że :

dokarmiając zwierzęta żyjące dziko wyrządzamy im krzywdę;

będąc w pobliżu zabłąkanego zwierzęcia nie krzyczymy i nie próbujemy go pogłaskać. Takie postępowanie może spłoszyć zwierzynę i doprowadzić do obrony poprzez atak;

najczęściej zabłąkana zwierzyna po zmroku wraca sama do środowiska leśnego; - jeżeli wyprowadzając psa na spacer napotkasz dziką zwierzynę koniecznie należy przywołać psa i zapiąć mu smycz;

jeżeli zwierzyna łowna stwarza zagrożenie dla ludzi zgłoś to do straży miejskiej - informacje zweryfikujemy i przekażemy do Wydziału Zarządzania Kryzysowego i Bezpieczeństwa UMP.

Dzik jest dziki, dzik jest zły, dzik ma bardzo ostre kły. Kto spotyka w lesie dzika ten na drzewo szybko zmyka – śpiewał przed laty pan Kleks. A co ma zrobić ten, który nie spotka go w lesie, a na przykład na osiedlu mieszkaniowym?

Co zatem robić, aby było bezpiecznie? Jak się zachować? Co robi miasto w tym kierunku? Lubią łatwe kąski Jak się okazuje przyczyną tego, że zwierzęta te pojawiają się w mieście

jest fakt, że jest im tutaj po prostu łatwiej. W naturalnych warunkach dziki muszą się natrudzić, aby zdobyć pokarm.

Żołędzie, kasztany, podziemne części roślin, larwy owadów, a nawet padlina to codziennie pożywienie dzików żyjących w lesie . Natomiast w mieście znajdowanie jedzenia przychodzi im bez trudu i stresu. W momencie, gdy ludzie wysypują pożywienie na trawniki i pozostawiają śmieci niezabezpieczone dostarczają tym zwierzętom gotową karmę. Ponadto nie płoszone, a także w wielu przypadkach podkarmiane przez mieszkańców chętnie pozostają w mieście i niszczą darń rozkopując ją w poszukiwaniu larw owadów.

Akcja podnoszenia świadomości i wiedzy wśród mieszkańców, szczególnie tych obszarów miasta bezpośrednio graniczących z lasami, jest prowadzona od kilku lat i będzie kontynuowana . Zaznaczyć należy, że granice miasta obejmują coraz to nowe obszary, a także te, na których „prawowitymi” mieszkańcami są również i dziki, więc ich obecność nie powinna być czymś nadzwyczajnym. Dziki unikają kontaktu z ludźmi, jeżeli jednak do niego dojdzie, należy wiedzieć jak się

Zaniepokojone lub przestraszone mogą być niebezpieczne. To, że pojawiają się w mieście nie znaczy że są oswojone. W sytuacji gdy poczują się niepewnie mogą zareagować agresywnie i zaatakować . Gdy zobaczymy dzikie zwierzęta w mieście nie wolno do nich podchodzić, głaskać, karmić czy straszyć.

Warto również właściwie i skutecznie zabezpieczać rejony śmietników, stawiać solidne ogrodzenia na posesjach i ogrodach działkowych.

Można również stosować preparaty odstraszające dzikie zwierzęta, a w przypadku konieczności podjęcia działań doraźnych zabezpieczających przed dzikami.

Dodatkowo zawsze można, a nawet powinno się to zgłosić odpowiednim służbom. Zarówno policja, jak i straż miejska są wyczulone na zgłoszenia dotyczące zagrożenia ze strony dzikich zwierząt. Również Miejskie Centrum Zarządzania Kryzysowego przyjmuje informacje o zagrożeniu i przekazuje je do właściwych służb.

TRAWNIK VS DZIKI 1:0 DLA LEŚNYCH PRZYBYSZY !!!

GOŁĘBIE OGRODZENIE

Nie tylko na sygnalizatorze przy skrzyżowaniu ulic Słowiańskiej i Murawa można zawsze zobaczyć dziesiątki gołębi. - Swoje miejsce znalazły też na ogrodzeniu boiska przy ul. Dąbrowskiego . Dziesiątki ptaków siedzą tu jeden obok drugiego. Choć w okolicy sygnalizatorów jest więcej, to tylko na jednym panuje ogromny „tłok”. Ptaki siedzą tu jeden obok drugiego.

Jak się jednak okazuje, takich miejsc w Poznaniu jest więcej. - Głębie wybrały sobie swoje miejsce nie tylko na sygnalizacji przy ul. Słowiańskiej, ale i na wysokim ogrodzeniu na Dąbrowskiego .Boisko do gry w kosza jest na stałe obsadzone głębiami. W porównaniu do Słowiańskiej odchody nie spadają na przejeżdżające samochody i rowerzystów. Ptaki zajmują wąski drążek na płocie, a te, które się na nim nie zmieściły siadają na pobliskim drzewie.

Wyjaśnienie dlaczego ptaki wybierają dane miejsce do siedzenia łatwe nie jest. Najczęstszą przyczyną jest jedzenie. - Łatwiej wskazać, dlaczego gołębie pojawiają się w tej okolicy. Po prostu znajduje się tutaj dużo otwartych koszy na śmieci, a dodatkowo często gołębie są dokarmiane przez ludzi. Wyniki badań wskazały, że im wyższa zabudowa i więcej źródeł pokarmu oraz szkół w okolicy (to również wiąże się z dokarmianiem ptaków), tym więcej gołębi na tym terenie. Stwierdzono, że mniej jest ich na terenach oddalonych od centrum Poznania oraz tam, gdzie występuje duże zagęszczenie ulic.

LISY

Wiele lisów nadal żyje w mieście. Powodów do obaw, na szczęście jednak nie ma. Wiosną i jesienią z samolotu zrzucana jest szczepionka przeciwko wściekliźnie. Stopień uodpornienia zwierząt jest duży.

Lisy pojawiają się na osiedlach, bo miasto zaczyna rozrastać się na tereny zamieszkiwane wcześniej przez te zwierzęta.

Nie należy lisów dotykać, czy łapać, ale zagrożenie jest małe. Przychodzą do miasta w poszukiwaniu pożywienia. To nie znaczy, że są chore na wściekliznę.

Trzeba po prostu zachować zdrowy rozsądek. Apeluje się do mieszkańców, żeby nie dokarmiali lisów, bo inaczej będą ciągle przychodzić. Nie należy też podchodzić do nich, czy próbować głaskać, bo to jednak dzikie zwierzęta i mogą ugryźć .

Dotychczas mieszkały w lasach, ale coraz częściej można je spotkać w parkach czy na peryferiach miast.

Coraz częściej pracownicy Lasów Państwowych dostają zgłoszenia o pojawiających się w miastach lisach. Wszystko przez to, że wiele osób je dokarmia. Lis to takie zwierzę, które łatwo się dostosowuje do panujących warunków; jeśli w mieście ma łatwy dostęp do pożywienia, to chętnie z niego korzysta i wtedy żeruje na śmietnikach, zjada myszy, szczury.

Szczur wędrowny (Rattus norvegicus) – gatunek gryzonia z rodziny myszowatych (Muridae).

W wielu miastach populacja tych gryzoni może przewyższać liczbę mieszkańców danego miasta. Najchętniej zamieszkuje piwnice, kanalizację, wysypiska śmieci, magazyny i składy. Chętnie przebywa w okolicy wody, dobrze pływa. Jest wszystkożerny, z dużym udziałem pokarmu zwierzęcego. Aktywny całą dobę, najbardziej w nocy. Zaobserwowano wielokrotnie, iż szczur potrafi odbić się od podłoża na wysokość twarzy dorosłego człowieka. Potrafi też w ciągu doby przebyć do kilkunastu kilometrów w poszukiwaniu pożywienia. Bywa roznosicielem wielu chorób, z których największy problem stanowi wścieklizna.

KONIEC

Dziękuje za obejrzenie mojej prezentacji.

Oskar Minge 3a