Eduardo PondalEduardo Pondal

BiografíaBiografía Obra LiterariaObra Literaria TextosTextos FontesFontes

BiografíaBiografía• Eduardo Pondal naceu en Ponteceso (1835) na comarca de

Bergantiños, no seo dunha familia fidalga. A paisaxe da comarca de Bergantiños será o marco espacial do seu mundo mítico.Vive longas tempadas na Coruña e comparte amizade cos galeguistas Murguía e Carré. Asiste ás tertulias da Cova Céltica, grupo formado por intelectuais interesados por Galicia e a súa cultura e defensores da orixe celta do noso pobo. Alí é considerado un "bardo“.

Casa museo de Pondal en Ponteceso.

Obra LiterariaObra Literaria En 1886 publica Queixumes dos pinos, tiña 91 poemas e acabaría

sendo a súa obras máis coñecida.Ao longo da súa vida traballou nun longo poema épico, Os Eoas, que canta o descubrimento de América por Colón, e que permanece inédito ata 1992.

Poesía cívico-patriótica Poesía cívico-patriótica Como Rosalía, Pondal pretendía a exaltación de Galicia. Pondal converterase no poeta do celtismo e recreará unha mitoloxía celta, na que cobra especial protagonismo Breogán.

A idealización dun hipotético pasado celta é unha constante na obra de Pondal.

• Pondal vese a si mesmo como un bardo que guía ao pobo sometido e pretende facelo coñecedor do seu heroico pasado celta a fin de que procura a súa redención e a liberación colectiva.

Opóñense dous períodos positivos e un negativo:

Pasado (+) Presente(-) Futuro (+) Idade de Ouro:época Escravitude: perda dos Esperanza e triunfo

gloriosa dos devanceiros sinais de identidade

celtas. (a lingua).

• Poesía líricaPoesía lírica

Os temas principais son a natureza e a muller.

A natureza aparece en estado puro, é atemporal, sen presenza humana.

A muller é vista desde unha dobre perspectiva: unhas veces, ao xeito romántico, aparece como unha muller idealizada. Outros, desde unha pespectiva popular, como presa do home e obxecto para a paixón.

Na natureza pondaliana, o

dolmen constitúe o único

vestixio da presenza humana.

A lingua de PondalA lingua de Pondal

• Pondal pretendeu ademais converter o galego nunha lingua literaria culta, e para iso seleccionaba coidadosamente o seu léxico, baseándose na sonoridade das palabras e incorporando abundantes cultismos, gregos fundamentalmente.

Esculturas

conmemorativas

TextosTextos

Falade gallego Os PinosFalade gallego Os Pinos

Miniñas da Cruña, d' amabre despejo, de falas graciosas e pasos ligeiros, deixá de Castilla os duros acentos: falade, miniñas, falade gallego.

Cand’ é que vos ouzo, a patria esquecendo, falar esas duras palabras de ferro, non sei o que sufro, non sei o que peno: falade, miniñas, falade gallego.

Mas cando falades nos patrios acentos, envoltos no voso angélico alento, parece que escuito un canto do ceo: falade, miniñas, falade gallego.

.

¿Qué din os rumorosos,na costa verdecente,ó raio trasparentedo prácido lüar...?¿Que din as altas copasd’escuro arume harpadoco seu ben compasado,monótono fungar...?

“Do teu verdor cingidoe de benignos astros,confín dos verdes castrose valeroso clan,non des a esquecementoda injuria o rudo encono;desperta do teu sono,fogar de Breogán.

Os boos e generososa nosa voz entenden,e con arroubo atendeno noso rouco son;mas sós os ignorantese férridos e duros,imbéciles e escuros,non os entenden, non.

Os tempos son chegadosdos bardos das edades,qu’as vosas vaguedadescumprido fin terán;pois donde quer, gigante,a nosa voz pregoaa redenzón da boanazón de Breogán.

---http://www.youtube.com/watch?v=SMXyg4ePTKw

---http://www.youtube.com/watch?v=LYd2O_hXGzY

FontesFontes

• Libro de texto Libro de texto

• Videos: YoutubeVideos: Youtube

• Fotos: GoogleFotos: Google