erlendis quartet

wydawnictwo

CULTURAANIMI

ERLENDIS QUARTET Różne oblicza muzyki kameralnej

BACHMOZART

PADEREWSKI

Opracowania na kwartet gitarowy

Warszawa 2020 wydawnictwo

CULTURAANIMI

ERLENDIS QUARTET Różne oblicza muzyki kameralnej

BACHMOZART

PADEREWSKI

Opracowania na kwartet gitarowy

noty biograficzne Wojciech Gurgul

tłumaczeniaJudyta Herejczak

redakcja materiału nutowegoAnna Krupa

projekt okładkiAnna Syndoman

redakcja technicznaPiotr Paprocki

przygotowanie do druku, druk i oprawaFundacja Cultura Animi

Zrealizowano w ramach programu stypendialnego Ministra Kultury i Dziedzictwa NarodowegoKULTURA W SIECI

© Copyright by Erlendis Quartet; Warszawa 2020

Wszelkie prawa zastrzeżone. Żadna część tej publikacji nie może być publikowana ani reprodukowana w ja-kiejkolwiek formie lub za pomocą jakichkolwiek środków elektronicznych, mechanicznych, fotokopii, bez uprzedniej pisemnej zgody wydawcy.

All rights reserved. No part of this publication may be published or reproduced in any form or by any me-ans, electronic, mechanical, photocopying, without the prior written permission of the publisher.

ISMN 979-801555-09-0

Wydanie 1, Warszawa 2020Wydawnictwo Cultura Animi imprint Fundacja Cultura Animi

wydawnictwo

CULTURAANIMI

SPIS TREŚCI

Johann Sebastian BACH

Nota biograficzna ................................................................................................................... 5

Preludium cis-moll, BWV 849 (opracowanie na kwartet gitarowy) ............................... 7

Fuga cis-moll, BWV 849 (opracowanie na kwartet gitarowy) ....................................... 15

Wolfgang Amadeus MOZART

Nota biograficzna ................................................................................................................. 23

Divertimento D-dur, KV 136 (opracowanie na kwartet gitarowy)

Allegro .......................................................................................................................... 25

Andante ........................................................................................................................ 39

Presto ............................................................................................................................ 47

Ignacy Jan PADEREWSKI

Nota biograficzna ................................................................................................................. 55

Nokturn B-dur op. 16 nr 4 (opracowanie na kwartet gitarowy) ................................... 57

Johann Sebastian Bach – niemiecki kompo-zytor, organista, geniusz muzyczny – urodził się 21 marca 1685 roku w Eisenach, zmarł 28 lipca 1750 w Lipsku. Pochodził z rodziny o bogatych trady-cjach muzycznych, sam również posiadając liczne potomstwo wychował trzech słynnych twórców – Carla Philippa Emanuela, Wilhelma Friedeman-na oraz Johanna Christiana. Życie Bacha obracało się wokół posad, które piastował w swoim życiu; był m.in. członkiem kapeli księcia Jana Ernsta w Weimarze, organistą w kościele św. Bonifacego w Arnstadt i św. Błażeja w Mühlhausen, organistą i muzykiem nadwornym księcia Wilhelma Ernsta w Weimarze, kapelmistrzem na dworze księcia Le-opolda w Köthen czy wreszcie kantorem w kościele św. Tomasza w Lipsku. Jego życie przeplatają rów-nież dość częste konflikty z przełożonymi (pod ko-niec 1717 roku Bach spędził ponad miesiąc uwię-ziony przez księcia Wilhelma Ernsta w areszcie w odwecie za przenosiny do Köthen!) oraz podró-że w pogoni za muzycznymi inspiracjami (piesza wędrówka z Arnstadt do Lubeki w 1705 roku, aby posłuchać gry na organach Dietricha Buxtehude-go). Katalog twórczości Bacha, Bach-Werke-Ve-rzeichnis, obejmuje ponad 1100 pozycji, a nie są to na pewno wszystkie dzieła, bowiem duża część się nie zachowała – m.in. w okresie lipskim Bach miał obowiązek pisać co tydzień kantatę religijną, co daje liczbę kilkuset kantat (a zachowało się jedynie trochę ponad 200). Bach jest niedoścignionym mi-strzem polifonii, czego dał szczególny wyraz w nie-ukończonym Die Kunst der Fuge BWV 1080. Prócz tego stworzył ponad 200 dzieł organowych i drugie tyle klawesynowych, serie utworów orkiestrowych (m.in. Koncerty brandenburskie BWV 1046-1051), dzieła wokalno-instrumentalne – msze, pasje i inne o tematyce religijnej i świeckiej, a wszystkie zajmu-ją najwyższą pozycję w całej historii muzyki i stale oddziałują na kolejne generacje twórców.

Dwutomowe Das wohltemperierte Klavier (BWV 846–893), zawierające każdorazowo 24 pre-ludia i fugi we wszystkich tonacjach durowych i mo-lowych, to jedno z najbardziej znanych dzieł Bacha. Pierwszy z tomów skompletowany został w roku 1722, drugi – 1742. Preludium i fuga cis-moll BWV 849 to czwarta para z pierwszego tomu Das wohl-temperierte Klavier. Preludium cis-moll oparte jest na delikatnym rytmie siciliany. Fuga cis-moll nale-ży zaś do najpiękniejszych, ale i najbardziej gęstych fakturalnie fug w całym DWK – jest bowiem jed-ną z dwóch fug 5-głosowych z obydwu tomów. Jest to fuga podwójna, w której bardzo zwięzły temat pierwszy oparty jest na charakterystycznym skoku kwarty zmniejszonej i figurze krzyża, a temat drugi przypomina inny, doskonale znany gitarzystom te-mat, pochodzący z fugi lutniowej BWV 1000.

Stwierdzenie, że ilu gitarzystów, tyle wersji Bacha byłoby i tak sporym niedoszacowaniem ilo-ści istniejących opracowań – w taki na poły żar-tobliwy sposób można określić popularność dzieł lipskiego kantora. Sonaty i partity skrzypcowe, suity wiolonczelowe, suity lutniowe, a ostatnimi czasy nawet klawiszowe suity francuskie są stałym punktem recitali solowych gitarzystów z całego świata. Również takiej ilości płyt monograficznych nie doczekał się chyba żaden kompozytor piszący oryginalnie na gitarę. W kontekście twórczości Ba-cha prym wiodą opracowania solowe, jednak coraz częściej na warsztat brane są także transkrypcje na różne składy kameralne. Sięgnąć można po suity francuskie w wersji na dwie gitary autorstwa duetu Presti-Lagoya, fragmenty Kantaty chłopskiej na trzy gitary w opracowaniu Siegfrieda Behrenda, różno-rakie opracowania mniejszych utworów w wersjach na instrument melodyczny z gitarą – i oczywiście opracowania na kwartet gitarowy, jak te prezento-wane w niniejszym zbiorze.

Johann SebastianBACH

1685–1750

Erlendis Quartet / Różne oblicza muzyki kameralnej 6

Johann Sebastian Bach – a German com-poser, organist, musical mastermind – born on 21 March, 1685 in Eisenach, died on 28 July, 1750 in Lipsk. He came from a family which had rich mu-sical traditions. Bach himself, having numerous off-spring, raised three famous authors: Carl Philipp Emanuel, Wilhelm Friedemann and Johanna Chris-tian. Bach’s life revolved around his positions which he held in his life: he was i.a. a member of prince Johan Ernst band in Weimar, an organist in st. Bon-iface Church in Arnstadt, an organist in st. Blaise Church in Mühlhausen, an organist and court musi-cian at prince Wilhelm Ernst in Weimar, a conduc-tor at the Duke’s Leopold court in Köthen, or finally a cantor in st. Thomas Church in Lipsk. His life is also alternated by quite frequent conflicts with his principales (by the end of 1717 Bach has spent over a month imprisoned by prince Wilhelm Ernst in retaliation for moving to Köthen!) and journeys in search of musical inspirations (he hiked from Arn-stadt to Lubeka in 1705 in order to listen how Die-trich Buxtehude plays the organs). The catalogue of Bach’s mastepieces - Bach-Werke-Verzeichnis, covers over 1100 positions and we can be sure that these are not all works due to the fact that many of them did not remain to our times, i.a. throuhgout the Lipsk period Bach was obliged to write one sacred cantata per week what gives a number of several hundred cantatas (and only more than 200 survived untill now). Bach is an unapproachable master of po-lyphony what especially can be seen in his unique, unfinished piece Die Kunst der Fuge BWV 1080. Apart from that he has created over 200 organ and harpsichord compositions, series of concert pices (i.a. Brandenburg Concertos BWV 1046-1051), vo-cal-instrumental mastepieces, masses, passions and other, both religious and secular subject mattered ones, and all of them place the highest position in the whole history of music and constantly affect next generations of musicians.

Two volume Das wohltemperierte Klavier (BWV 846–893) containing each time 24 preludes and fugues in all major and minor tonations is one of the most recognisable work written by Bach. The first volume was completed in 1722, the second – 1742. Prelude and Fugue cis-minor BWV 849 is a fourth pair out of the first volume Das wohltemper-ierte Klavier. Prelude cis-minor is based on a delicate

siciliana rhytm. Fugue cis-minor belongs to the most beautiful but also the most dense in its musical tex-ture among all DKW – it is one of the two 5-voiced fugues out of both volumes. It is a duble fugue, in which a very concise first theme is based on a char-acteristic ‚jump’ of a reduced quart and a cross fig-ure, and the second one reminds guitarists of anoth-er, perfectly known theme derived from a lute fugue BWV 1000.

A statement which says that how many guitar-ists - so many performances of Bach’s music would be a sizable underestimation of the number of exist-ing developments. In this jocular way we could de-termine the popularity of music that was written by the cantor from Lipsk. Sonatas and violin partitas, cello suites, lute suites and lately even French key-board suites are always in the repertoire of recitals performed by solo guitar players from all over the world. Also none of known guitar composers did not await to see such a big number of monographic records. In context of Bach’s creativeness, solo tran-scriptions are in the lead, however, studies for differ-ent chamber groups become more and more popu-lar too. We can reach for French suites in a version for two guitars by a duet Presti-Lagoya, fragments of Peasant Cantata for three guitars developed by Sieg-fried Behrend, omnifarious studies of minor works in versions for a melodic instrument with a guitar – and of course transcriptions for a guitar quartet like these presented in the following set.


J.S.Bach

BWV849

PreludeinC-sharpminor

4

6=C

J.S.Bach-PreludeinC-sharpminorBWV849

J.S.Bach

BWV849

PreludeinC-sharpminor

4

6=C

J.S.Bach-PreludeinC-sharpminorBWV849

JOHANN SEBASTIAN BACHPreludium cis-moll, BWV 849

transkrypcja na kwartet gitarowyERLENDIS QUARTET



11

9

6

2 J.S.Bach-PreludeinC-sharpminorBWV849


9 Preludium cis-moll, BWV 849 / Johann Sebastian Bach

17

15

13

J.S.Bach-PreludeinC-sharpminorBWV849 3



23

21

19



29

27

25





35

33

31



39

37




J.S.Bach

BWV849

FugueinC-sharpminor

10

J.S.Bach-FugueinC-sharpminorBWV849

J.S.Bach

BWV849

FugueinC-sharpminor

10

J.S.Bach-FugueinC-sharpminorBWV849

JOHANN SEBASTIAN BACHFuga cis-moll, BWV 849




34

26

18

2 J.S.Bach-FugueinC-sharpminorBWV849


48

43

39

J.S.Bach-FugueinC-sharpminorBWV849 3

17 Fuga cis-moll, BWV 849 / Johann Sebastian Bach



63

58

53



77

72

68





91

86

82



110

103

97

Coda

Coda

Coda

Coda



Jeden z najwybitniejszych kompozytorów w historii muzyki, zaliczany do trójki Klasyków Wiedeńskich – Wolfgang Amadeus Mozart – uro-dził się 27 stycznia 1756 roku w Salzburgu. Choć cały świat zna go pod imionami Wolfgang Amadeus, to na chrzcie otrzymał imiona Joannes Chrysosto-mus Wolfgangus Theophilus, a w praktyce używał tylko dwóch ostatnich, zazwyczaj z francuską wersją imienia Teofil – Amadé. Również sprawa narodowo-ści Mozarta nie jest do końca prosta – choć współ-cześnie nazywany jest kompozytorem austriackim, urodził się w niezależnym księstwie arcybiskupim Salzburga, a sam w listach do ojca nazywał się Niem-cem. To właśnie ojciec – znany kompozytor i skrzy-pek Leopold Mozart – już we wczesnych latach dziecięcych Wolfganga odkrył i rozwijał jego talent. Młody Mozart, wraz z siostrą Nannerl, od najmłod-szych lat odbywał podróże koncertowe po Europie, dzięki czemu poznawał wszelkie nowinki w dziedzi-nie kompozycji. W latach 1769–1781 pełnił funkcję koncertmistrza kapeli księcia arcybiskupa Salzbur-ga, następnie przeniósł się do Wiednia, w którym mieszkał kolejne 10 lat, do przedwczesnej śmierci 5 grudnia 1791 roku. Muzyczny geniusz Mozarta po-zwalał mu zajmować się wszystkimi formami mu-zycznymi – od solowych utworów instrumentalnych po wielkie dzieła wokalno-instrumentalne – i każdą z nich doprowadzić do perfekcji. Łączna liczba jego kompozycji przekracza 600 pozycji.

Divertimento D-dur KV 136 (KV 125a wg nowszej wersji katalogu dzieł Mozarta) jest jednym z trzech utworów na smyczki (obok Divertiment B-dur i F-dur) powstałych w 1772 roku. Składa się kolejno z Allegro, Andante oraz Presto. Swą budo-wą przypomina bardziej układ symfonii pozbawio-nej menueta przeznaczonej jedynie na instrumenty smyczkowe niż wieloczęściową formę divertimen-ta. Utrzymane jest w stylu włoskich koncertów na

smyczki, które być może Mozart miał okazję słyszeć podczas swoich dwóch podróży do Włoch na prze-strzeni lat 1769–1771 (to w trakcie tych wyjazdów Mozart zapisał ze słuchu Miserere Gregorio Allegrie-go). Wg niemieckiego muzykologa Alfreda Einste-ina wszystkie trzy Divertimenta powstały poniekąd „na zapas”, przed trzecią podróżą Mozarta do Włoch planowaną na przełomie 1772 i 1773 roku. Mozart komponował bowiem w tym czasie operę Lucio Silla i nie chciał, by inne, okazjonalne zamówienia prze-szkadzały mu w pracy.

Mówiąc o transkrypcjach dzieł Mozarta na gi-tarę rozpocząć należy od cyklów wariacji na tematy z jego oper. Tematy z tych powstałych w latach 20-tych XIX wieku kompozycji w formie wariacji autor-stwa m.in. Jana Nepomucena Bobrowicza, Josepha Kreutzera czy Fernando Sora są prawdopodobnie pierwszymi gitarowymi opracowaniami fragmen-tów utworów salzburskiego mistrza. Od tego czasu wyjątki z dzieł scenicznych Mozarta, a następnie transkrypcje dzieł instrumentalnych, są stałym ele-mentem różnych wydawnictw, w tym polskich – np. solowe opracowania fragmentów z Don Juana zna-lazły się w wydanej ok. 1920 roku w Warszawie No-wej praktycznej szkole na gitarę Zofii Zdziennickiej. W kolejnych dziesięcioleciach XX wieku kompozy-cje Mozarta opracowywane były przez dalsze poko-lenia gitarzystów na przeróżne składy wykonawcze (np. Emilio Pujol – na trio gitarowe, Theodore Nor-man – na duet gitarowy czy Rudolf Buttmann – na głos z towarzyszeniem gitary, by wymienić tylko te opublikowane u czołowych wydawców, jak Max Eschig, Edition Peters oraz Breitkopf & Härtel), zaś wiek XXI przyniósł szczególną popularność adapta-cji na kwartet gitarowy, czego przykładem jest ni-niejsze wydanie.

Wolfgang AmadeusMOZART1756–1791


One of the most ingenious composers of all times, included in the three Viennese Classics – Wolfgang Amadeus Mozart – was born on 27 Jan-uary in 1756 in Salzburg. Although the whole world knows him under the names Wolfgang Amadeus, he was babtised as Joannes Chrysostomus Wolfgangus Theophilus and used only his last two names with a French version of the name Theophilus – Amade. Also the case of Mozart’s nationality is not that easy – though nowadays he is called to be an Austrian composer, he was born in Archbishopric of Salz-burg, an ecclesiastic principality in the Holy Roman Empire, and in letters to his father he called himself a German. Leopold Mozart (father), a well known composer and violinist was the one who saw and developed Wolfgang’s great talent in his early child-hood. Young Mozart, together with his elder sister Nannerl traveled around Europe from the young age thanks to what he learned every novelty in the field of composition. In years 1769–1791 he was em-ployed as a court musician by the ruler of Salzburg, Prince Archbishop Hieronymus Colloredo and after this period he moved to Vienna, where he lived for the next 10 years until his untimely death on 5 De-cember, 1791. Mozart’s musical genious let him cre-ate all musical forms, from solo instrumental pieces to great vocal-instrumental works – and lead each of them to perfection. The total number of his compo-sitions exceeds 600 positions.

Divertimento D-dur KV 136 (KV 125a according to the latest version of the catalogue with Mozart’s works) is one out of three violin pieces (together with Divertimento B-major and F-ma-jor) upgrowth in 1772. It combines itself of Allegro, Andante and Presto. With its form it reminds more a symphony without a menuet, dedicated only to stringed instruments rather than a multi-part form of a divertimento. It is kept in an Italian style of string concerts, to whom Mozart maybe had the oc-casion to listen during his journeys to Italy over the years 1769–1771 (it was during these journeys when Mozart wrote Gregorio Allegrie’s Miserere only by ear)! According to a German musicologist Alfred Einstein, each of three Divertimento’s was created on the off-chance, before Mozart’s third journey to Italy planned at the turn of 1772–1773. That time Mozart was composing the opera Lucio Silla and did not want any additional orders to disturb his main work.

Speaking about guitar transcriptions of Mo-zart’s compositions, we should begin from a cycle of variations pertinent to his operas. The themes from the pieces in a form of a variation written by i. a. Jan Nepomucen Bobrowicz, Joseph Kreutzer or Fernan-do Sor in the 20’s of the 19th century, are probably the first eleboration on the fragments of the mas-ter from Salzburg. Since then, the exceptions out of Mozart’s stage works, and thereafter transcriptions of the instrumental works are a permanent fixture of different publishing houses – including those from Poland, for instance solo studies of Don Juan fragments found their place in New practical guitar school by Zofia Zdziennicka, published circa 1920 in Warsaw. In the next decades of the 20th century Mo-zart’s compositions were developed by another gen-erations of guitar artists for various bands (e.g. Emil-io Pujol – for a guitar trio, Theodore Norman – for a guitar duet or Rudolf Buttmann – for vocal with the guitar accompaniament, to mention only those released by foremost publishers, such as Max Eschig, Edition Peters and Breitkopf & Härtel), whereas the 21st century brought a particular popularity for the adaptation to a guitar quartet, an example of which is this very edition.


W.A.Mozart

Allegro

DivertimentoinDMajorKV136

4

W.A.Mozart-DivertimentoDMajorKV136-Allegro

W.A.Mozart

Allegro


4

W.A.Mozart-DivertimentoDMajorKV136-Allegro

WOLFGANG AMADEUS MOZARTDivertimento D-dur, KV 136Allegro




12

9

6

2 W.A.Mozart-DivertimentoDMajorKV136-Allegro


27 Divertimento D-dur, KV 136 / Allegro / Wolfgang Amadeus Mozart

19

17

15

W.A.Mozart-DivertimentoDMajorKV136-Allegro 3



28

25

21



35

33

30





44

41

38



52

49

47

pizz.

pizz.





58

56

54



67

63

60

ordinario

ordinario





74

71

69



81

79

76





87

85

83



96

94

91





101

99



W.A.Mozart

Andante


5

W.A.Mozart-DivertimentoDMajorKV136-Andante

W.A.Mozart

Andante


5

W.A.Mozart-DivertimentoDMajorKV136-Andante

WOLFGANG AMADEUS MOZARTDivertimento D-dur, KV 136Andante




16

13

9

2 W.A.Mozart-DivertimentoDMajorKV136-Andante


25

22

19

33

cresc.

cresc.

cresc.

cresc.

W.A.Mozart-DivertimentoDMajorKV136-Andante 3

41 Divertimento D-dur, KV 136 / Andante / Wolfgang Amadeus Mozart



34

30

27

33

33

simile

simile



46

42

38





59

55

51

33



67

64

61

3333




W.A.Mozart

Presto


9

W.A.Mozart-DivertimentoDMajorKV136-Presto

WOLFGANG AMADEUS MOZARTDivertimento D-dur, KV 136Presto


W.A.Mozart

Presto


9

W.A.Mozart-DivertimentoDMajorKV136-Presto



27

20

15

2 W.A.Mozart-DivertimentoDMajorKV136-Presto


46

41

35

W.A.Mozart-DivertimentoDMajorKV136-Presto 3

49 Divertimento D-dur, KV 136 / Presto / Wolfgang Amadeus Mozart



61

54

50



90

79

70





111

104

98



132

126

119





140

136


Wirtuoz fortepianu, kompozytor, polityk, fi-lantrop i mąż stanu – Ignacy Jan Paderewski – uro-dził się 6 listopada 1860 roku w majątku Kuryłówka na Podolu. Wykształcenie muzyczne odebrał w la-tach 1872–1878 w Instytucie Muzycznym w War-szawie (m.in. klasa fortepianu Juliusza Janothy), w którym w kolejnych latach sam wykładał jako na-uczyciel fortepianu. W tym czasie występował jako pianista i akompaniator, koncertując w różnych pol-skich miastach. Dwukrotnie przebywał na studiach w Berlinie (1882, 1884), podczas których doskona-lił swoje umiejętności kompozytorskie pod okiem Friedricha Kiela oraz Heinricha Urbana. Okres po-między berlińskimi studiami spędził odwiedzając m.in. Zakopane; w tym czasie poznał słynną aktorkę Heleną Modrzejewską. Dzięki tej znajomości mógł wyjechać na studia do Wiednia, gdzie na przełomie 1884 i 1885 roku rozwijał warsztat pianistyczny pod okiem Teodora Leszetyckiego. Od 1887 roku rozpo-częła się wielka kariera Paderewskiego jako pianisty: koncerty w Wiedniu, Paryżu, Londynie, następnie pierwsze (z dziewiętnastu!) tournée w Stanach Zjed-noczonych w latach 1891–1892. Był najsłynniejszym pianistą swoich czasów, a dzięki szerokim konek-sjom, które zawarł w trakcie podróży artystycznych, odegrał znaczącą rolę w odzyskaniu przez Polskę niepodległości; piastował następnie stanowisko pre-miera i ministra spraw zagranicznych II Rzeczypo-spolitej. Kariera wirtuoza przyniosła Paderewskie-mu znaczny majątek, którego dużą część przeznaczał na działalność charytatywną. Po wybuchu II wojny światowej działał w Radzie Narodowej, organizował także pomoc dla rodaków w okupowanej ojczyźnie. Zmarł 29 czerwca 1941 roku w Nowym Jorku. Jako kompozytor pozostawił dorobek twórczy: 24 opusy oraz kilkanaście utworów nieopusowanych. Więk-szość to utwory fortepianowe, prócz tego pieśni, kompozycje orkiestrowe, utwory na skrzypce i for-tepian oraz jedna opera, Manru.

Nokturn op. 16 nr 4 pochodzi ze zbioru siedmiu miniatur wydanych pod wspólnym tytu-łem Miscellanea. Série de morceaux pour piano. Utwory te powstały na przestrzeni lat 1885–1896, a sam Nokturn najprawdopodobniej ok. 1890–1892. Obok Nokturnu B-dur znajdziemy tam dwie Le-gendy, Melodię, Menueta, Un moment musical oraz Thème varié. Nokturn dedykowany jest Rachel Bibesco Bassaraba, księżnej de Brancovan, jednej z wielu muz Paderewskiego. Romantyczna miniatu-ra w pełni odzwierciedla przekonania artystyczne twórcy, który świadomie nawiązywał do tradycji chopinowskiej, a z muzyki współczesnej czerpał inspiracje głównie z twórczości Debussy’ego.

Twórczość Paderewskiego rzadko staje się przedmiotem transkrypcji na składy wykonawcze z udziałem gitary. Choć pierwsze z opracowań po-wstało jeszcze za życia kompozytora (w 1918 roku amerykańska gitarzystka Vahdah Olcott-Bickford wydała najsłynniejszy utwór Paderewskiego, Me-nuet G-dur op. 14 nr 1, w wersji na gitarę solo), to ponad sto lat później lista transkrypcji z udziałem gitary liczy jedynie ok. kilkunastu pozycji, a więk-szość autorów opracowań wzięło na warsztat wspo-mniany Menuet. Wśród powstałych opracowań przeważają te przeznaczone na gitarę solo, pojawia-ją się także wersje np. na dwie gitary, na skrzypce i gitarę czy też orkiestrę mandolinową. Opracowa-nie Nokturnu op. 16 nr 4, a także zawarta w ko-lejnym zeszycie transkrypcja trzech części Albumu tatrzańskie op. 12 są prawdopodobnie pierwszymi w historii w układzie na cztery gitary.

Ignacy Jan PADEREWSKI

1860–1941


A virtuoso of piano, a composer, a politician, a filantrope and a statesman – Ignacy Jan Paderewski – was born on November 6, 1860 i the property Kuryłówka in Podole. He got his musical education in the years 1872-1878 in the Musical Institute in Warsaw (i. a. Julius Janotha piano class), in which he lectured piano lessons after years. In that time he performed as a pianist and accompanist, giving con-certs in different polish cities. He studied in Berlin two times: in the year 1882 and 1884. During those studies he honed his composing skills under the custody of Friedrich Kiel and Heinrich Urban. The spent his time visiting i.a. Zakopane between the pe-riod of studying in Berlin. In that time he met a fa-mous polish actress Helena Modrzejewska. Thanks to this acquaintance he could go studying to Vienna, where at the turn of 1884 and 1885 he mastered his piano technique at Teodor Leszetycki. Paderewski’s great carrier as a pianist and virtuoso started in 1887: concerts in Vienna, Paris, London and his first (among nineteen!) United States tour in 1891–1892. He was the most famous piano palyer of his times and thanks to his wide connections formed during his artistic journeys, he played an important role in regaining independance by Poland. He was the new nation’s Prime Minister and foreign minister of the II Commonwealth (Poland). His wordsmith carrier brought him a siseable wealth, which large part Pa-derewski donated for charities. After the outbreak of the Second World War Paderewski was active in the National Council and he also organised help for his compatriots in occupied homeland. He died on June 29, 1941 in New York. As a composer he has left a small artistic achievement: 24 Opus pieces and sev-eral not opused ones. Most of them are piano works, additionally songs, orchestral compositions, some pieces for piano and violin and one opera ‘Manru’.

‘Nocturne’ op. 16, no 4 comes from the collec-tion of seven miniatures published under a mutu-al title Miscellanea. Série de morceaux pour piano. These works were written throughout years 1885-1896, and the ‘Nocturne’ itself probably in years 1890-1892. Alongside ‘Nocturne B-major’ we will find two ‘Legends’, a ‘Melody’, a ‘Menuet’, ‘Un mo-ment musicale’ and ‘Theme varie’. The nocturne is dedicated to Rachel Bibesco Bassaraba, duchess de Brancovan, one of many Paderewski’s muses. The romantic miniature fully reflects the ideas of the au-

thor, who consciously refered to Chopin’s tradition, whereas when we speak about the modern music he was inspired mainly by Debussy.

Paderewski’s creativity is rarely being an object of transcription for guitar players. Although the first study was wrote during Paderewski’s life (in 1918 an American guitarist Vahdah Olcott-Bickford pub-lished his most recognisable work ‘Menuet G-major’ op. 14 no. 1 in a version for a guitar solo), a hun-dred years later the list of transcriptions with guitars counts only circa several positions and most authors of the study focused on the mentioned menuet. Among existing studies, the ones who dominate are dedicated to solo guitars. We can also find versions for two guitars, a guitar and a violin or a version for a mandolin orchestra. ‘Nocturne’ op. 16 no 4 and also the transcription included in the second volume - ‘Album tatrzańskie’ op. 12 ‘, are probably the first in the history that have been written for four guitars.


I.J.Paderewski

NocturneB-flatMajorop.16no.4

7

rit.

grazioso

rit.

grazioso

rit.

grazioso

rit.

grazioso

Andantinoconmoto

I.J.Paderewski-NocturneB-flatMajorop.16no.4

I.J.Paderewski

NocturneB-flatMajorop.16no.4

7

rit.

grazioso

rit.

grazioso

rit.

grazioso

rit.

grazioso

Andantinoconmoto

I.J.Paderewski-NocturneB-flatMajorop.16no.4

IGNACY JAN PADEREWSKINokturn B-dur op. 16 nr 4




22

17

12

moltocantando

conforza

atemporall.

moltocantando

conforza

atempo

moltocantando

atemporall.

conforza

moltocantando

atemporall.

2 I.J.Paderewski-NocturneB-flatMajorop.16no.4


36

32

27

moltocresc.

atemporit.

atemporit.

moltocresc.

atempo

rit.

rit.

atempo

moltocresc.

atempo

rit.

atempo

rit.

atempo

moltocresc.

rit.

atemporit.

I.J.Paderewski-NocturneB-flatMajorop.16no.4 3

59 Nokturn B-dur op. 16 nr 4 / Ignacy Jan Paderewski



48

44

40

rall.molto

moltocresc.edaccel.

rall.molto

moltocresc.edaccel.

rall.molto

moltocresc.edaccel.

rall.molto

moltocresc.edaccel.



60

56

52

rit.

rit.

rit.

rit.

TempoI

I.J.Paderewski-NocturneB-flatMajorop.16no.4 5

61 Nokturn B-dur op. 16 nr 4 / Ignacy Jan Paderewski



69

66

63

piulento

piulento

piulento

piulento

TempoI


9 798015 550900

ISMN 979-801555-09-0-0

wydawnictwo

CULTURAANIMI

erlendis quartet

Documents