grupa zajednickih wc-a

Tema: Grupa zajedničkih WC – a

1. Uvod

Uslovi sanitarnih uređaja kolektiva zavise od propisa koji kaže da skup ili skupovi objekata moraju biti pod opštim i jednostavnim nadzorom, a upravljanje njima može biti ručno ili automatsko.

Namjena grupe zajedničkih WC – a je u javnim WC – ovima, a to je u velikim prodajnim kućama, restoranima, autobusnim stanicama, željezničkim stanicama, aerodromima, gradski WC i dr.

Dakle '' grupa zajedničkih WC – a'' ima široku javnu primjenu i neophodna je za normalno odvijanje života u svim javnim prostorima.

Dizdarević Sabahudin Kovačević Nijaz dipl.ing.maš.

1


2. Grupa zajedničkih WC – a

Da se koliko – toliko ublaži nehat korisnika, bilo je predviđeno grupisanje čučavaca na jedan kolektor postavljen osjetno vodoravno, dakle uvijek pun vode, sa sifonima na krajevima. Veliki rezervoar automatskog ispiranja služio bi za čišćenje školjki. Propis o sanitarnim uređajima koji zahtjeva da se uz svaki objekt, i što je moguće bliže postavi sifon, ne dozvoljava više ovakav raspored.

S druge strane, automatika je imala tu nezgodu što je vršila ispiranje ne obazirući se na vrijeme djelovanja, pa je to činila čak i u zauzetim kabinama, što je, očigledno, stvaralo nezgodu onima koji su bili unutra.

Stoga se sada postavljaju zajednički W.C, grupisani na jednu odvodnu cijev, od kojih svaka ima zaseban uređaj. Šolja je obično model čučavca, a u zadnje vrijeme često se koristi kombinacija zajedničkih pisoara i čučavaca odnosno klozetskih šolja, rad rezervoara kod čučavca vrši se katkada preko ručice postavljene pored vrata u sistemu povratne šipke, a ponekad zatvaranjem samih vrata.

2.1. Ugradnja zajedničkog čučavca

Pri montaži čučavca donja daska se zasjeca prema obliku čučavca i ubetonira u pod. Preko tako ubetonirane daske namjesti se gumeni zaptivač pa se zatim čučavac dobro nasadi na odvodnu kanalizacionu cijev. Spoj se zatim zalije asfaltom ili se postavi olovni prsten. Postolje čučavca se pričvršćuje pomoću četiri vijka. Cijev za ispitanje se vezuje sa čučavcem pomoću gumenog grlića.

Ispiranje školjki može preporučiti, kad se ispiranjem upravlja pomoću vrata kako smo mi to gore rekli, jedan uređaj od dvije male mlaznice (riblji rep) smeštene unutar kabine, u uglove desno i lijevo od ulaznih vrata i nasađene na ispirač oko 0,60 m iznad poda, sa jednom cijevi od 20 mm (sl. 1.). Model školjke koji zamjenjuju mlaznice pokazan je na slici 2.

Slika 1. Model čučavca sa mlaznicom Slika 2. Model čučavca bez mlaznice


2


Školjke čučavaca prave se od portland – cementa ili, što je bolje, od keramike. Ako se treba osloniti na pregradu popločanu građevinskim gipsom, tada treba napraviti potporni zidić od opeke ozidane u cementnom malteru, ako ne to, onda treba zaliti pločice da cement ne dođe u dodir sa gipsom, u stvari, bubrenje gipsa pravi u školjki pukotine.

2.2. Ugradnja zajedničkih pisoara

To su ili obične šolje (sl. 3), ili šolje sa sifonom (sl. 4) ili stojeći pisoari sa pregradama (sl. 5). Pisoari se prave od keramike, a oni sa pregradama i od pločica. Model šolje sa dejstvom sifona koji radi sa slavinom za ispiranje ili sa rezervoarom za ispiranje i ispirnom cijevi od 28/30, zahtjeva protok od 1 l/sec sa minimalnim pritiskom od 0,75 kg/cm2 za vrijeme rada. Neki od modela (»Standard«) raspolažu čak i mlazom – podstrekačem. Oni tada rade kao šolje W.C. sa sifonom i osetljivi su na prolazak hartije, šibica, pikavaca koji se često bacaju u pisoare.

Slika 3. Model običnog pojedinačnog pisoara

Slika 4. Model sa dejstovm sifona

Jedan znatan vodeni čep u šolji sprečava svaku vezu sa odvodnom cijevi i čini objekte bezmirisnim. Ako se montiranje vrši sa rezevoarom za ispiranje, zapremina vode mora biti 5 litara po šolji.

Običan model ispira dejstvom slavine za potiskivanje ili obične slavine ostavljene otvorenom. Montira se i sa automatskim rezervoarom. Slika 6, prikazuje unutarnji mehanizam jednog od ovih rezervoara. U njemu je sifon od bronze, slavina – plovak od 12 mm isto tako sa obilaznim vodom za regulisanje napajanja.


3


Slika 5. Stojeći pisoarSlika 6. Mehanizam automatskog

rezervoara

Način rada mehanizma automatskog rezervoara: Na početku punjenja plovak A nalazi se na dnu rezervoara, a slavina B je zatvorena. Napajanje se vrši preko obilaznog voda C koji se može regulisati čak i za proticanje kap po kap. Kada nivo vode skoro dostigne vrh sifona, slavina B počinje da se otvara pod dejstvom plovka A i daje maksimalno proticanje, savijena cijev D izlijeva se u vertikalu i sifon je aktiviran: ispiranje je pušteno i ciklus se nastavlja sa željenom učestanošću.

Kod napajanja grupe pisoara polazi se od tabele, ilustrovane slikom 7. Visina H mora biti 1,25 m iznad ulazne navlake za pisoare, uslijed čega će dno rezervoara biti oko 2,25 m iznad poda.


4


Slika 7. Raspored grupe pisoara Stojeće pisoare sa pregradama teže je montirati i oko njih ima više posla. Bili oni od pločica ili keramički, svi se postavljaju na pripremljen i uređen pod. Slika 8, prikazuje dva načina za odvođenje: na samom spratu ili u plafonu donjeg sprata. Ne treba skoro ni reći da ovo rešenje ima više prednosti, samo ako je izvodljivo. Prečnik izlaza, iz pisoara treba da odgovara propisima i njega, kao i prečnik sifona treba uvijek šire izračunavati. Uzeće se 50, pa čak i 60 mm, za sifone i 60 do 80 mm za skupljače. Neophodno je nastojati da se svi obavezno drže tih prečnika. Mnoge instalacije su izvedene sa 40, 35 pa čak i sa 30 mm; one prouzrokuju neprijatnosti. Treba još dodati da je korisno da ispiranja budu snažna i česta.

Slika 8. Serijska montaža stojećih pregradnih pisoara

Skupljači od 50 mm i vertikale od 135 mm bili su potpuno zapušeni za manje od 12 godina zbog ne poštovanja ove imperativne.

2.3. Ugradnja zajedničke klozetske šolje

Pri postavljanju klozetske šolje mora da se obrati pažnja na odvodno grlo šolje kako bi se odvodna cijev mogla pravilno da udalji od zida prostorije. O ovome se mora voditi računa budući da različiti tipovi klozetskih šolja zahtijevaju i različita odstojanja. Zbog toga je veoma važno prije postavljanja ogranka znati tip šolje (slika 9).

Šolja se pričvršćuje na pod pošto se prethodno obilježi mjesto za bušenje i potom postave plastični čepovi. Poslije ove pripreme šolja se pričvršćuje za pod mesinganim ili niklovanim zavrtnjima. Da bi veza i zaptivanje bili bolji između šolje i poda stavlja se guma.


5


Slika 9. Postupak montaže klozetske šolje

Olovna ispiračka cijev spaja se sa šoljom gumenom navrtkom ili matanim cijevima, kojih ima više vrsta. Ispiračka cijev može biti postavljena u zid i van zida, a oba načina ugradnje imaju dobra i loša svojstva.


6


3. Zaključak

Za ublažavanje nehata korisnika, bilo je predviđeno grupisanje čučavaca na jedan kolektor postavljen osjetno vodoravno, dakle uvijek pun vode, sa si-fonima na krajevima.

Veliki rezervoar automatskog ispiranja služio bi za čišćenje školjki. Propis o sanitarnim uređajima koji zahtjeva da se uz svaki objekt, i što je moguće bliže postavi sifon, ne dozvoljava više ovakav raspored.

Stoga se sada postavljaju zajednički W.C, grupisani na jednu odvodnu cijev, od kojih svaka ima zaseban uređaj.

Šolja je obično model čučavca, a u zadnje vrijeme često se koristi kombinacija zajedničkih pisoara i čučavaca odnosno klozetskih šolja, rad rezervoara kod čučavca vrši se katkada preko ručice postavljene pored vrata u sistemu povratne šipke, a ponekad zatvaranjem samih vrata.


7


Literatura

1. ''Praktični priključak za vodoistalaterstvo gasne i sanitarne instalacije'' Anri Šarlan, Beograd, 1966.

2. www.google.com


8

grupa zajednickih wc-a

Documents