harpoen: zomer 2014 - geheimen
DESCRIPTION
Zomerharpoen 2014. Kort maar krachtig. Fijne vakantie!TRANSCRIPT
Harpoen
Colofon
Rimke de Kroonhoofdredactrice
Fleur Lycklama
Tahrim Ramdjan
Sebastan Weisshaar
To Wiersma
Ferk de Kroonvormgever
Jonne Kramer
Pleun Brink(eind)redactrice
Roos Prins
Voorwoord
Vier jaar geleden droegen Titus en Anne aan mij de fakkel van het hoofdredacteurschap van onze eigen kostbare Harpoen over. Als miniscule en huiverige tweedeklasser werd ik in het diepe gegooid. Op weg naar een bodem om op te staan, heb ik mij meer-dere malen aan deze fakkel gebrand. Mijn grootste brandwond heb ik opgelopen met de befaamde le-rarenverkiezingen, die er toe hebben geleid dat ik op een sombere dinsdagmiddag achthonderd flyers in achthonderd Harpoens heb moeten vouwen. Ondanks deze hobbels op de weg was mijn tijd bij de Harpoen onvervangbaar. Hoewel de Harpoen-redactie bekend staat om de minst productieve vergaderingen in de geschiedenis van het IG, wa-ren we met z’n allen toch iedere keer in staat om een goed gevulde Harpoen op jullie schooltafel te krijgen. Zo zie je maar weer wat een dozijn pube-rale, kibbelende leerlingen, die het uit principe nooit met elkaar eens zijn, voor elkaar kunnen krijgen.
Na zes jaar als lid van de Harpoen en vier jaar als hoofdredacteur is het voor mij tijd om het schip te verlaten en bovenal de fakel over te dra-gen aan To en Tahrim. Daarnaast zal mijn grote, kleine broer de vormgeving op zich nemen (may the Lord be with us…). Ik heb er alle vertrouwen in dat To, Tahrim, Ferk en de rest van de redactie het vuur van de fakkel in leven kunnen houden.
Hoewel ik op de hoogte ben van het feit dat vrijwel niemand van jullie ooit het voorwoord leest, hoop ik toch dat jullie de afgelopen jaren de rest van de Harpoen met plezier hebben verwerkt tijdens de onmogelijke wiskunde lessen of saaie tussenuur-tjes. Ik hoop dat ik mijn doel om zo af en toe een glimlach op jullie gezicht te toveren heb voltooid.
Vaarwel en tot nooit meer ziens,
Rimke
1 2
01 // Colofon
02 // Voorwoord
03 // Inhoudsopgave
05 // Langs de lijn met Stockey en Fuelco
06 // Geëmendeerd
07 // Snowpiercer: afwisselend, hartverwarmend en kil
08 // Lezen jullie wel eens de krant? Ik namelijk niet.
09 // Guilty Pleasures
13 // ‘Wie is het zeilbootje?’
15 // Kiezen of delen
16 // De dag dat mijn haar ontplofte en ik daar zwoel bij keek
20 // Extra karamel graag
21 // Ex-Humans of Ignatius
27 // Moderubiek
Inhoudsopgave
Hij vindt je gewoon leuk, dan gaat hij dit soort din-gen verzinnen!
“
”-RUI
3 4
Langs de lijn met Stockey en Fuleco
De zomer van 2014 is een heuse sportzomer voor de Neder-landers. Het begon al met het WK hockey dat op 31 mei van start ging, dit keer op eigen bodem in Den Haag. Aangezien het IG hockeyliefhebbers rijk is, zullen velen van jullie wel een bezoekje hebben gebracht aan dit evenement en het gezellige toernooiter-rein in en om het stadion van ADO in eigen persoon mee hebben gemaakt. Er was een hoop te zien en veel te doen, maar één ding zal je vast niet zijn ontgaan: Stockey was in volle glorie aanwezig.
Stockey is de mascotte van de Hockey World Cup van 2014. Het is een vrolijke vogel, wiens lange snavel de vorm van een, hoe toepasselijk, hockeystick heeft. Wat voor een vogel Stockey precies is, was mij niet meteen duidelijk. In eerste instantie dacht ik dat we met een kraanvogel te maken hadden, maar na wat gegoogle werd toch duidelijk dat het om een ooievaar ging. Mijn lof gaat uit naar de creativiteit van de ontwerpers van Stockey: een ooievaar is niet het eerste dier waar ik de hockeysport mee zou associëren.
Dat doet echter niet af aan het succes van de pluizige, ge-vleugelde held: Stockey schijnt zijn eigen Stockey World Tour te hebben en is tevens het gezicht van het Jeugdsportfonds. Daarbij worden talloze T-shirts en knuffels van de vrolijke ooi-evaar verkocht en zijn kinderen dol op het beest. Helemaal leuk dus, zo’n mascotte. Het geeft zo’n groot toernooi als het WK een minder formeel tintje en een gezellige uitstraling.Op 12 juni heeft de aftrap van het WK voetbal in Brazilië plaatsge-vonden. Ook Brazilië heeft kosten noch moeite gespaard om een leuke mascotte te bedenken. Bij de voetballers is de keuze gevallen op driebandgordeldier Fuleco. De keuze voor een driebandgordel-dier, een dier dat met uitsterven wordt bedreigd, is makkelijker te onderbouwen dan die voor de ooievaar. Wanneer een drieband-gordeldier zich bedreigd voelt, rolt hij zich namelijk op tot een bal. Daarbij is het ook goed voor het in leven houden van de soort dat het driebandgordeldier aandacht krijgt. Twee vliegen in één klap dus. Zal Fuleco net zo goed aan kunnen moedigen als Stockey?
Met al die vrolijke en gezellige mascottes op de wereld, wordt het voor het Ignatius misschien ook maar eens tijd voor een eigen mascotte. We doen ieder jaar toch weer mee aan het Shell-hoc-keytoernooi en het zou wel leuk zijn om zo’n juichend knuffelbeest langs de kant te hebben staan. Wellicht moeten we maar gewoon een stemming onder de leerlingen houden om te bepalen wie onze nieuwe trouwe supporter zal worden. Ik weet in ieder geval al waar ik op ga stemmen. Ik pleit voor Sjonnie de breedsnuithalfmaki.
Geëmendeerd, zo luidt het woordwaarmee zijn personage zich presenteert
onverveerd wordt hij gepretendeerdmaar zijn ziel is doorboord
Langzaam sleept hij zich voortgeen ander herkent hem nog
het is maar een personage, toch?een personage dat reeds is vermoord
De regendruppels vallen op het riet,zo’n drama is het misschien ook niet,
realiseert ‘ie zich, totaal versleten
Maar die nacht zal hij niet vergetenterwijl zijn onschuld is opgevreten want het was niet met een griet
was hij nou bezeten of niet?
21-05-2014
GeëmendeerdFleur Lycklama Tahrim Ramdjan
Wats kebeurd? Yeah baby,wats kebeurd?
“
”-LOE
5 6
Snowpiercer: afwisselend, hartverwarmend en kil
Het is een interessant gedachtenexperiment: wat zou er gebeuren als de mensheid, overvallen door een nieuwe ijstijd, gedwongen zou worden om in één enkele trein te leven? Hoe houd je de voorraad eten en water op peil? Wat voor werk ga je doen als je van school af komt? En als er oorlog uitbreekt, hoe vecht je die dan uit? In zijn nieuwste film ‘Snowpiercer’ laat de Zuid-Ko-reaanse regisseur Joon-Ho Bong zien hoe het leven in zo’n trein eruit zou kunnen zien, en zijn scenario stelt je niet bepaald gerust.
De trein heeft dezelfde structuur als de meeste grote steden: de rijke burgers wonen in ruime woningen op de beste en mooiste plekken, terwijl de mensen met minder geluk het moeten stel-len met een piepklein huis ergens in een achterstandswijk. Curtis (Chris Evans) is een man uit de lagere klasse van de bevolking, die zijn bedompte, krappe coupé moet delen met enkele honder-den anderen. Dat de gefortuneerde burgers voor in de trein niet bepaald staan te springen om het arme treinproletariaat te hulp te komen blijkt al in de openingsscène: na een opstootje tussen treinpolitie en een paar arme reizigers komt ondercommandante Mason (Tilda Swinton) het de arme sloebers nog eens fijntjes uit-leggen: zij horen achterin, de rijken horen voorin. Zo zal het blijven.
Zo’n situatie schreeuwt natuurlijk om een opstand, en die breekt dan ook snel uit. Het lukt Curtis en zijn vrienden om bliksemsnel een groot deel van de trein te veroveren, wat helaas met niet erg subtiele geweldsorgies gepaard gaat. Hoewel de trein blijft door-razen, verliest de film gaandeweg aan snelheid. Je krijgt weliswaar steeds nieuwe inkijkjes in de verschillende delen van de trein, toch merk je gaandeweg dat het acteerwerk, maar vooral het script, af en toe rammelt. Dat betekent natuurlijk niet dat er niets goeds over de acteurs te zeggen valt. Het is fijn om Chris Evans, be-kend als Captain America, eens in een wat minder blonde en glad-geschoren rol te zien. Bovendien speelt Tilda Swinton een bijna bezeten bijrol en maken veel bekende acteurs een korte act de présence. Helaas is ‘Snowpiercer’ als geheel minder geslaagd. De regisseur wilde duidelijk een actiefilm maken, waardoor hij veel interessante aspecten van het idee samenleving-als-trein niet uit-werkt. Dat is jammer, omdat de film door al dat geweld iets saais krijgt, terwijl het uitgangspunt van het verhaal dat absoluut niet is.
Roos Prins
* * *
Lezen jullie wel eens de krant? Ik namelijk niet.
Ik lees geen kranten. Wat te bewonderen valt, omdat mijn ou-ders er in mijn beleving per dag wel tien van die sneue papie-ren gevalletjes doorheen raggen. Wat eveneens te bewon-deren valt, is mijn plotselinge interesse kranten als de SE-week aanbreekt. Zeker, als de onverteerbaarste week van het jaar aanbreekt, kun je mij om drie uur ’s nachts voor alles wak-kermaken, behalve voor leren natuurlijk. Er zijn behoorlijk wat dingen die je kunt doen naast studeren, heb ik ontdekt.
Wist je bijvoorbeeld dat er laatst een arend van anderhalve me-ter de woonkamer van een Britse vrouw in is gevlogen? Moet je je voorstellen dat je als tachtiger net klaar zit voor het volgende Tell-Sell-product als er een levensgrote vogel je raam binnenkomt.
De vrouw heette Wendy Morell en had besloten om maar een dikke jas aan te doen en het beest te lijf te gaan. Het beest was weinig geintimideerd door haar dikke jas en bleef gewoon lek-ker zitten waar het zat, namelijk boven op een Chinese porse-leinkast. De vrouw had overstuur de buurman gebeld, maar de man, die waarschijnlijk nooit een vogel groter dan een duif had gezien, wist zich er ook niet echt raad mee. Uiteindelijk is Storm, zich nog steeds van geen kwaad bewust, gelokt door zijn oorspronkelijke eigenaar, met behulp van een dood kuiken.
Dit prachtverhaal inspireerde me om door te lezen. Onder het verhaal van Storm de vogel stond een verhaal over een mis-drijf van twee 14-jarigen. Die hadden namelijk samen even een pinautomaat gekraakt. ‘’We dachten dat het leuk zou zijn om te proberen, maar hadden nooit gedacht dat het zou werken.’’ Op de foto staan twee knulletjes een beetje bedremmeld met een oude handleiding van een pinautomaat in hun handen. De papa van een van de jongens is tenminste helemaal gelukkig: “Hij is een autodidact en niet alleen goed met computers”. Ik denk persoonlijk dat de opgetogen pa alvast zijn toekomst ziet in een luxer bejaardentehuis dan dat op de hoek van de straat.
Ik heb in de krant ook nog wel andere dingen gelezen over oor-logen en economische zaken en dode mensen en overvallen, en ik heb geprobeerd die op enigszins humoristische wijze in het stukje te verwerken, maar dat bleek toch lastiger dan gedacht.
Ik wacht in ieder geval op de krant van morgen en moet nu dan toch maar echt aan die verdomme SE’s gaan.
To Wiersma
7 8
Muziekrubiek: guilty pleasures
Isis Bakker (1E): “Imagine – John Lennon. Ikzelf vind het een heel mooi liedje, maar de muziek is niet echt cool of stoer, dus ik denk dat heel veel mensen het ouderwets vinden.”
Oscar Rietveld (1B): “Pompeii – Bastille. Ik luister eigenlijk al-leen rap, maar het staat toevallig in mijn afspeellijst van Spotify.”
Pleun Brink
Esther Pattipeilohy (2D): “Ali Baba en Zijn 40 Bantieten – Def Rhymz. Je ziet aan de titel al dat het een rare versie is van Ali Baba en zijn 40 bandieten, met een andere tekst. Ik zou eigenlijk niet willen dat mensen weten dat ik dit luister, want misschien gaan ze vieze dingen denken als ze de titel horen, maar het is helemaal geen vies liedje.”
Maarten Oudejans (2D): “YMCA – Village People. Een beet-je ‘excentriek’, maar meezingen en het dansje doen is geweldig.”
Nicolas Schrama (3E): “Alles van The Snowboys. Ze zijn zo beroerd dat het grappig is, vooral het nummer Toen Ik Je Zag.”
Dante Ronday (3E): “Romana – Zanger Rinus. Waar-om weet ik eigenlijk niet precies. Ik kan er wel om lachen.”
Hanna van Veeren (4): “Tee Shirt – Birdy. Het is eigenlijk veel te cheesy, maar het is van The Fault In Our Stars. Eigenlijk vind ik dat soort liefdesliedjes maar niks, maar dit is gewoon mijn guilty pleasure.”
Maarten van Dorp (4): “De 9e Symfonie – Ludwig van Beet-hoven. Klassiek is niet heel populair, maar ik gooi iedereen er-mee dood. Ik ken het hele eerste couplet uit mijn hoofd.”
Parelmoer Reijnders (5): “YMCA – Village Peop-le. Als mensen niet beginnen mee te zingen op een feestje, weet je dat ze je aandacht niet waard zijn.”
Burak Konya (5): “Ayo Technology – Milow. Naja, guilty pleasure, het is meer gewoon super perver-ted, maar tegelijkertijd mijn lievelingsnummer :)”
Jacob van Heerikhuizen (6): “Vivere – Andrea Bocelli. Voor elk SE en eindexamen fietste ik naar school met dit nummer en zong Andrea mij moed in. Het nummer is ei-genlijk verschrikkelijk in alle opzichten, maar is toch op num-mer drie te vinden in mijn meest afgespeelde nummers.”
Kenza Bolsius (6): “In De Club – Brace & Baas B. Op de ba-sisschool en in de eerste klas (en stiekem nu nog steeds) luis-terde ik veel naar Nederlandse rappers zoals Appa, Negativ, THC, LSD, Brace en Mitta en dan het liefst naar de hele foute liedjes. Ik ken de meeste ook helemaal uit mijn hoofd #oeps”
Toen mij verteld werd dat het thema van deze Harpoen ‘ge-heimen’ was, wist ik meteen wat ik met de muziekrubriek moest doen: guilty pleasures. Iedereen heeft ze namelijk en soms zijn ze zo gênant dat je ze wel moet delen. Hier volgt dan ook een lijst van Ignatianen en hun geheime muziekliefde.
Als zeehonden groot wor-den, veranderen ze in kale, lelijke moordmachines.
“
”-BOX
9 10
“Imperfection is beauty, madness is genius and it’s better
to be absolutely ridiculous than
absolutely boring.” -Marilyn Monroe
‘Wie is het zeilbootje?’Fleur Lycklama
Het thema van deze harpoen is, zoals je waarschijnlijk niet ontgaan is, geheimen. Echt goedbewaarde geheimen zijn te-genwoordig schaars, doordat de hedendaagse cultuur voor-al bestaat uit ‘sharing’ en niet zozeer uit ‘keeping’. De soci-al media dragen hier een behoorlijk steentje aan bij. Maar wat als je iets echt móet delen, maar toch geheim wilt blijven?
Op social media is alles tegenwoordig transparant en als je echt populair wilt zijn, weet iedereen ook echt alles van je. Voor dit pro-bleem is sinds kort een oplossing: de app Secret. De naam zegt het eigenlijk al, met deze app kun je je diepste geheimen delen met de rest van de wereld. Het is, net zoals bij andere social media, de be-doeling zo veel mogelijk likes binnen te slepen, in dit geval met jouw geheim. Ook is het mogelijk om commentaar te leveren op elkaars geheimen en om je te abonneren op iemand wiens geheimen ex-tra leuk zijn. Er is echter één verschil met alle andere social media: iedere gebruiker van Secret is anoniem. Gelukkig maar, anders zou de functie van de app een beetje verloren gaan. Er zijn een aan-tal symbooltjes, zoals een zeilbootje of een sterretje, en per post houdt iedere reageerder zijn eigen symbooltje. Zo zal alleen per geheim precies duidelijk kunnen worden wie wie is. De identiteit van een gebruiker is dan ook een niet onbesproken onderwerp op Secret. Van de vraag ‘wie is het raketje?’ zal niemand raar opkijken.
Secret is een nieuwe manier om informatie te delen. Je deelt je gedachten, maar zonder dat iemand ook maar door heeft wie je in het werkelijke leven bent. Is je geheim nog werkelijk een ge-heim te noemen als iedereen het kent, maar niet weet dat het van jou is? De anonimiteit heeft positieve, maar ook negatieve kanten. Een app als Secret kan jongeren bijvoorbeeld ongeloof-lijke steun bieden bij zaken als uit de kast komen, depressie en ‘wat te doen met die leuke jongen’, aangezien je ook anoniem op elkaar reageert en elkaar zo kunt helpen. Uiteraard betekent die anonimiteit ook dat cyberpesten een groter gevaar wordt, omdat het nu nog makkelijker wordt om je anders voor te doen dan je in werkelijkheid bent. Een ander nadeel van het feit dat niemand weet wie je bent is dat als je veel likes krijgt voor je geheim, het moeilijk is om met je populariteit te pronken. Meest-al krijgen de meest genante geheimen namelijk de meeste likes.
Of de app het lang vol gaat houden, is maar de vraag. Eén ding is in ie-der geval zeker: door Secret gaat het begrip ‘geheim’ een heel andere betekenis krijgen en de app heeft, door de mogelijkheid anoniem te blijven, een nieuw element ten opzichte van de andere social media.
Als je dat niet eens weet, ben je te dom voor het gymnasium en moet je uit het raam springen.
“
”-FAB
Dus dat zijn de manieren om dood te gaan aan een elek-trische schok. Succes ermee!
“
”-LAN
13 14
Kiezen // Delen
Je aller grootste geheim vertellen
tegen een zaal met honderd mensen
Een dubbelleven als high-class escort (m/v)
Intellectueel eigendom stelen
Geheime documenten lekken, die de hele wereld helpen, maar
dan wel in ballingsschap moeten gaan
Niet meer zeker weten of je ontmaagd bent
Een leraar tegenkomen in een swingersclub
Je telefoon een jaar inleveren
Een leraar grinden bij een school
Je eigen kat vermoorden
In de wereld van Game of Thrones leven
Erachter komen dat je minst
favoriete leraar
je nieuwe stiefvader/moeder wordt
of dat van je beste vriendin?
of als drugsproducent (m/v)?
of fraude plegen?
of weet hebben van die staatsgeheimen,
maar er niks mee doen?
of bij een seks-sekte waarvan hij de goeroe
blijkt te zijn?of iemand die je nagel eraf trekt zonder verdoving?
of een striptease doen voor de hele school?
of nooit meer internet?
of in die van Suits?
of je allergelukkigste kinderherinnering niet meer weten?
of je elke dag verslapen in de eindexamenweek?
To Wiersma & Roos PrinsDe dag dat mijn haar ontplofte en ik
daar zwoel bij keekJonne Kramer
In de categorie ‘geheimen’ is mijn lievelingssoort de geheime iden-titeit. Ik kan dan ook kinderlijk blij worden van superhelden en andere mysterieuze types. Hoe moeilijk het ook lijkt om altijd het gehele superheldenpak aan te houden tijdens hevige gevechten, elke superheld blijft vrijwel anoniem. Wonden en ander bewijs van het superheldenleven blijven dan ook altijd onbekend, bedekt en in ieder geval niet verdacht voor de gewone medemens. Een dubbel-leven leiden lijkt zo slecht nog niet. Voor alles heb je een tweede kans, en niemand neemt je iets kwalijk voor de dingen die je doet in je andere huid. Zoals onze oude trouwe Miley (slash Hannah Montana) lang geleden al zong “I got the best of both worlds”.
Maar hebben wij niet allemaal een geheime identiteit? Leiden we niet allemaal een dubbelleven? Meer nog dan van superhelden ge-niet ik namelijk van de manier waarop mensen zich op de soci-al media voordoen. Iedereen lijkt er op een perfecte, vrolijke en zonnige manier door het leven te gaan en dan is dat toevallig ook nog allemaal vanuit de perfecte hoek vastgelegd. Maar iedere social media’er heeft ook een geheime identiteit. Een geheim leven vol huil- en regenbuien, pyjamadagen, verkouden hoofden, onderkin-nen en badhairdays. En het leukste is nog dat we er allemaal mee weg komen. Als echte superhelden. Want net als bij een superheld zijn er weinig tot geen mensen die weten wie we écht zijn, mis-schien slechts degenen die heel dichtbij ons staan, maar pas nadat ze geruime tijd in onze vertrouwenszone hebben rondgehangen.
Hoewel ik me zelf ook precies zo gedraag op het wereldwij-de web, vraag ik me af waarom we eigenlijk de behoefte heb-ben om zo te doen. Waarschijnlijk omdat de meeste mensen die jouw berichten in hun timeline zien niet echte vrienden zijn, en elke post een eerste indruk is. En die moet goed zijn. Lastig is alleen dat je moet balanceren tussen ‘ik heb een heel leuk leven, kijk maar’ en ‘ik ben heel erg leuk en mooi en ik heb heel veel vrienden, kijk maar’. Je wilt namelijk eigenlijk dat laatste laten
15 16
Ik kan de klas ook in-delen op knapheid. Jij bent lelijk, ga maar daar zitten!
“
”-BOX
Niet onschuldig doden: als iemand jouw vrouw ver-moordt, moet je iets terug-krijgen van dezelfde waar-de: twaalf kamelen ofzo?
“
”-BOZ
Extra karamel graagPleun Brink
Met een diepe zucht en dichtvallende ogen kijk ik op de klok. De les duurt nog maar twintig minuten, maar ik wil weg. Het is bloedheet en ik verlang maar naar één ding: een ijs-koud drankje. En ik weet precies waar ik dat moet halen.
Als de bel gaat, ren ik naar de Beethovenstraat. In de verte zie ik mijn vrienden al zitten. Ik geef iedereen gauw een kus en loop naar binnen. De deur is nog niet dicht of Jordi begroet me en-thousiast. Ik bestel mijn oude vertrouwde caramel frappucci-no. Omdat ik jarig ben, tekent Jordi een ballonnetje op mijn beker en schrijft hij “HAPPY BDAY” onder mijn naam. Hij is bijna klaar met werken en komt dan ook naar buiten. Ook Zili feliciteert me.
Met mijn beker, mijn nieuwe stempelkaart en een stralende lach ga ik aan tafel zitten. Sommige mensen hebben een tussenuur, ande-ren zijn al uit, maar altijd als het even kan verzamelen we hier. Het zijn voornamelijk mensen van het Gerrit van der Veen met hier en daar wat Ignatianen. Ik ben superblij en vertel iedereen die het wel of niet wil horen dat ik jarig ben. Ik krijg zoenen, knuffels en veel fe-licitaties. Ook Jordi komt erbij zitten. Opeens begint het keihard te regenen, maar gelukkig zitten we droog. Even later komt Ilse aan-lopen met kaarten in haar hand. Ik leer klootzakken en voor ik het weet zijn we al bezig met het zesde potje. Inmiddels is het groot-ste deel van ons alweer terug naar zijn les. Zili komt naar buiten met een blad vol broodjes die we mogen proeven. Etend beginnen we aan een nieuw spel: Zweeds pesten. Ook dit heb ik nooit eerder ge-daan, maar Cass legt het me goed uit. Rond half zes moeten we gaan, maar ik weet dat ik iedereen morgen weer zie. Zelfde tijd, zelfde plek.
Het klinkt misschien stom, maar het beste moment van mijn dag is het moment dat ik neerplof bij de Starbucks. Na een lange dag van toetsen die net niet gelukt zijn en lessen waar je zoveel moet opletten dat je er bijna hoofdpijn van krijgt, is er niks beters dan een warme of koude koffie en een goed (of niet goed) gesprek met bekenden of onbekenden. Altijd als ik langsloop, zit er wel iemand die ik ken en ik leer er ook steeds meer mensen kennen. Ik verspil dan ook veel te veel uren waarin ik zou moeten leren aan de ronde buitentafels. Ik kan er niks aan doen, als ik er eenmaal zit, wil ik gewoon niet meer weg. De mensen die er werken zijn onwijs lief en de sfeer is altijd gezellig.
Ik begrijp het als je tijdens het lezen bent gaan kotsen. Ik neem je niks kwalijk. Ik kwijl misschien ook iets te veel over een in jullie ogen suffe vestiging van een Amerikaanse koffieketen. Maar het is gewoon zo leuk, het voelt bijna als een tweede thuis. Het is waarschijnlijk moeilijk voor te stellen, maar zelfs terwijl ik dit schrijf, op een regen-achtige dinsdagavond, verheug ik me al op mijn koffie van morgen.
zien, maar dat moet dan wel met zoveel bescheidenheid dat het op het eerste gaat lijken. Laatst zag ik in mijn timeline een meisje, zo iemand die ik nauwelijks ken, dat daar iets leuks op had bedacht. Ze had een fotocollage van vier selfies gemaakt, met de nodige selfie-ingrediënten als duckfaces, knipogen, en de camera in een hoek van ongeveer 45 graden ten opzichte van het gezicht. Met de hand die niet de camera bediende zat ze aan haar haar. Het on-derschrift was ‘#badhairday’. Eerst moest ik heel hard lachen, maar toen besefte ik dat dit inderdaad de perfecte manier is om mooi en bescheiden tegelijk te zijn. Het is de digitale versie van eerst een uur voor de spiegel staan om de perfecte outfit samen te stel-len, en wanneer iemand zegt dat je er zo leuk uitziet zeggen “Oh dit? Ik heb maar snel wat uit de kast getrokken joh!”. Vrij briljant.
Ik ben dan ook, in tegenstelling tot veel anderen, totaal niet te-gen deze manier van social mediëren. Ik vind het namelijk wel fijn om me altijd van mijn beste kant te laten zien en mijn ver-kouden-net-wakker-en-ook-nog-een-kater-hoofd niet te delen met die 788 vrienden die ik nauwelijks ken. Met veel fantasie is dit hetzelfde als een superheld zijn, iets wat ik nooit zal bereiken, al doet mijn Facebook-profiel waarschijnlijk anders vermoeden.
De afdelingsleider is dan God, en die zegt tegen mij, Mozes, dat er nieuwe regels moeten ko-men. Maar jullie, het volk, zijn het daar niet mee eens!
“
”-BOZ
19 20
Ex-H
uman
s of
Igna
tius
Tahr
im R
amdj
an
Soph
ie K
uijp
ers
Rec
hten
, Uni
vers
iteit
van
Amst
erda
m
Wat
is je
moo
iste
herin
nerin
g aa
n he
t IG
?‘M
ooist
e he
rinne
ring
is en
blijf
t m
ijn R
o-m
e-Ca
mpa
nië-re
is in
de vi
jfde
klas.
Zove
el leu
-ke
ding
en m
eege
maa
kt e
n m
ooie
, bijz
onde
re
plaa
tsen
bezo
cht.’
Wel
k ad
vies
kun
je m
eege
ven
aan
de IG
’ers
die
ac
hter
blijv
en?
‘Hou
d vo
l en
zorg
dat
je h
ier n
a ze
s jaa
r ech
t w
eg b
ent.
Gelo
of m
e, ze
s jaa
r is
lang
geno
eg
haha
.’
Waa
r ka
n m
en je
vol
gend
jaar
aan
tref
fen?
‘Ik ga
volge
nd ja
ar aa
n de
UvA
stud
eren
, dus
in
Amste
rdam
! Rec
hten
!’
Joha
n D
ieps
trat
enBi
olog
ie, U
nive
rsite
it va
n Am
ster
dam
Wat
is je
moo
iste
herin
nerin
g aa
n he
t IG
?‘M
ijn
moo
iste
herin
nerin
g aa
n he
t IG
is,
denk
ik,
de S
part
anen
reis
naar
Grie
kenla
nd
in de
vijfd
e, m
aar
ook
de s
choo
lstrij
d vo
nd
ik elk
jaar
een
hoo
gtep
unt.
Ik ho
op d
at d
e sc
hool
dit
nog
lang
voor
de
leerli
ngen
blijf
t or
ganis
eren
en
dat
ze, a
ls he
t ka
n, w
eer
te-
rugg
aat
naar
ee
n dr
iedaa
gse
scho
olstr
ijd.’
Wel
k ad
vies
kun
je m
eege
ven
aan
de IG
’ers
die
ac
hter
blijv
en?
‘Het
klin
kt n
u m
issch
ien ra
ar, o
f al h
elem
aal
niet m
eer, m
aar p
robe
er je
erv
an b
ewus
t te
wor
den
dat l
erar
en o
ok g
ewoo
n m
ense
n zij
n. D
at b
etek
ent d
at ze
gee
n hu
iswer
k ge
ven
om
je te
pes
ten,
ze h
ebbe
n na
meli
jk he
t bes
te
met
je v
oor, m
aar h
et b
etek
ent o
ok d
at h
et
helem
aal n
iet v
reem
d is
als ze
een
kee
r een
fo
ut m
aken
. Wau
w, ik
voe
l me
echt
een
soor
t N
ed’s
surv
ivalgi
ds, h
aha.’
Waa
r ka
n m
en je
vol
gend
jaar
aan
tref
fen?
‘Ik za
l vol
gend
jaar
te vi
nden
zijn
op h
et Sc
ience
Pa
rk v
an d
e U
vA w
aar i
k bi
olog
ie ga
stud
eren
.’
Jaren
lang
hebb
en
we
van
hen
kunn
en
genie
ten.
Ze
war
en
te
vinde
n op
he
t ba
sket
belve
ld
als
ze
een
balle
tje tr
apte
n, of
tege
n de
no
oduit
gang
aan
leune
nd e
n ro
kend
– d
oor d
e re
gen
en
de w
ind. W
e he
bben
ech
ter
de
laatst
e w
eken
be
leefd
m
et o
nze
zesd
eklas
sers
en
zulle
n va
n en
kele
beke
n-de
n afs
cheid
m
oete
n ne
-m
en. V
óórd
at h
un g
ezich
ten
verd
wijn
en i
n de
eno
rme
mas
sa v
an r
uim a
cht m
iljard
m
ense
n op
dez
e w
ereld
bol,
hebb
en
we
enke
le so
on-
to-b
e ex
-Igna
tiane
n, of
wel
Ex-H
uman
s of
Ign
atius
, no
g en
kele
vrag
en g
este
ld.
Mee
s H
ehen
kam
pBo
uwku
nde,
Tec
hnis
che
Uni
vers
iteit
Del
ft
Wat
is je
moo
iste
herin
nerin
g aa
n he
t IG
?‘N
iet w
aar
ieder
een
met
een
aan
denk
t, m
aar
ik vo
nd g
ym a
ltijd
het
hoog
tepu
nt v
an d
e w
eek.
Al h
eb i
k tijd
ens
gym
ook
mijn
gro
otste
do
mpe
r be
leefd
, een
voo
rtan
d afg
ebro
ken.
Dit
vak
wer
d, ne
t als
bij-
na a
lle v
akke
n, do
or h
eel
enth
ousia
ste e
n po
sitiev
e ler
aren
geg
even
, da
ar b
linkt
het
IG t
och
wel
in uit
. Het
hoo
gtep
unt
in de
zes
jaar
was
de
Spa
rtan
enre
is, di
e ra
ad ik
iede
reen
aan
, zoi
ets
belee
f je
nooi
t w
eer. ‘
Wel
k ad
vies
kun
je m
eege
ven
aan
de IG
’ers
die
ach
terb
lijven
?‘K
ies
voor
de
Sp
arta
nenr
eis!
En
ga
niet
panie
ken
voor
de
ein
d-ex
amen
s, di
e zij
n m
akke
lijker
da
n on
ze
scho
olex
amen
s.’
Waa
r ka
n m
en je
vol
gend
jaar
aan
tref
fen?
‘Vol
gend
jaar g
a ik Bo
uwku
nde s
tude
ren i
n Delf
t. Iede
reen
vindt
dat d
e knu
tselst
u-di
e, maa
r het
is een
stuk
leuk
er da
n wee
r jare
nlang
met
rege
ls en c
ijfert
jes w
erke
n.’
Man
uel V
anW
is-
en n
atuu
rkun
de, U
nive
rsit
eit
van
Am
ster
dam
Wat
is je
moo
iste
herin
nerin
g aa
n he
t IG
?‘Te
rugk
ijken
d op
zes j
aar I
gnat
ius is
het
erg
moe
ilijk
om d
ie vr
aag
te b
eant
woo
rden
. Niet
dat
al
mijn
her
inner
ingen
zo g
eweld
ig zij
n, m
aar e
r zijn
gew
oon
veel
moo
ie m
omen
ten
gew
eest.
D
e M
usig-
avon
den
in de
bov
enbo
uw zi
jn vo
or m
ij abs
oluu
t een
hoo
gtep
unt g
ewee
st, h
et w
as
echt
gew
eldig
om m
et e
en gr
oepj
e m
ede-
muz
ikant
en le
kker
te ku
nnen
spele
n op
zo’n
avon
d, en
ook
was
de s
feer
er ie
der j
aar w
eer e
rg go
ed. In
de b
oven
bouw
ont
moe
tte ik
mee
r ver
schil
-len
de m
ense
n, w
at w
el fijn
was
na d
rie ja
ar in
dez
elfde
klas
. Iede
reen
leek
stee
ds vo
lwas
sene
r te
wor
den e
n de l
esse
n wer
den e
en st
uk in
tere
ssan
ter. I
n de b
oven
bouw
zitte
n voo
r mij d
us d
e m
ooist
e he
rinne
ringe
n (w
aar d
e ho
ofdr
edac
trice
ook
een
grot
e bi
jdra
ge aa
n he
eft g
eleve
rd).’
Wel
k ad
vies
kun
je m
eege
ven
aan
de IG
’ers
die
ach
terb
lijven
?‘A
lhoew
el so
mm
ige va
kken
/opd
rach
ten
eers
t nut
telo
os e
n sa
ai lijk
en, k
un je
late
r inz
ien d
at e
r w
el de
gelijk
waa
rde
aan
zat, d
us b
ijt do
or d
e zu
re ap
pel h
een.
En la
at je
niet
allee
n m
aar l
eiden
do
or w
at je
op he
t mom
ent le
uk vi
ndt, m
aar p
robe
er aa
n de t
oeko
mst
te de
nken
(ik w
eet d
at he
t m
oeilij
k is v
oor ju
llie pu
berb
reint
jes). T
en slo
tte, h
akun
a mat
ata,
maa
k je n
ooit t
e dru
k, wan
t stre
ss
kan s
oms m
eer v
erpe
sten d
an ee
n slec
hte c
ijferli
jst! G
eniet
van j
e sch
oolca
rrièr
e, he
t is zo
voor
bij.’
Waa
r ka
n m
en je
vol
gend
jaar
aan
tref
fen?
‘Vol
gend
jaa
r ku
n je
me
in ied
er g
eval
vinde
n op
het
Scie
nce
Park
van
de
UvA
, w
aar
ik ho
pelijk
het
dub
bele
bach
elorp
rogr
amm
a w
is- e
n na
tuur
kund
e vo
lg, e
n an
-de
rs é
én v
an d
e tw
ee. I
k ha
d oo
it ee
n he
kel
aan
die
twee
vak
ken
en h
eb b
ij m
ijn
profi
elkeu
ze n
og b
ijna
voor
C&M
gek
ozen
. Pa
s lat
er k
wam
ik
erac
hter
hoe
int
e-re
ssan
t ik
het
(stiek
em)
vond
. Ik
zal v
olge
nd ja
ar v
ast
en z
eker
het
IG n
og e
en k
eer
be-
zoek
en e
n te
rugk
ijken
op
een
moo
ie tijd
, vee
l suc
ces
en p
lezier
IG’er
s, ik
ga e
rvan
door
!’
Jaco
b va
n H
eeri
khui
zen
Soci
olog
ie, U
nive
rsite
it va
n Am
ster
dam
Wat
is je
moo
iste
herin
nerin
g aa
n he
t IG
?‘M
ijn m
ooist
e he
rinne
ring
aan
het
IG b
e-sta
at e
igenli
jk nie
t. Ik
heb
veel
moo
ie en
m
inder
m
ooie
mom
ente
n m
eege
maa
kt.’
Wel
k ad
vies
kun
je m
eege
ven
aan
de IG
’ers
die
ac
hter
blijv
en?
‘Dat
je
voor
al jez
elf
moe
t pr
ober
en
te
zijn.
Laat
je
niet
leide
n do
or a
chte
rlijke
n. D
at j
e do
or d
e an
dere
n di
ngen
niet
doe
t di
e je
wel
zou
wille
n do
en o
f an
ders
om.’
Waa
r ka
n m
en je
vol
gend
jaar
aan
tref
fen?
‘Ik za
l vol
gend
jaar
te vi
nden
zijn
in Am
sterd
am,
stude
rend
aan
de
UvA
. Soc
iolo
gie o
f PP
LE.’
Suza
nne
Har
laar
Psyc
holo
gie,
Uni
vers
iteit
van
Amst
erda
m
Wat
is je
moo
iste
herin
nerin
g aa
n he
t IG
?‘H
oew
el di
t niet
ech
t op
het I
G w
as, d
e Ro
mer
eis!
Nou
eige
nlijk
Mall
orca
, maa
r dat
is n
iet d
oor h
et IG
ge
rege
ld, d
us d
at k
an ik
niet
mee
telle
n.’
Wel
k ad
vies
kun
je m
eege
ven
aan
de IG
’ers
die
ac
hter
blijv
en?
‘Je S
E’s z
ijn b
est w
el be
langr
ijk v
oor j
e ein
dexa
men
, he
t is
dus
slim
om
daa
r hog
e cij
fers
voo
r te
halen
. M
ij boe
ide
het n
iet zo
veel
in de
vier
de e
n vij
fde
en
ik na
m ge
noeg
en m
et ze
sjes.
Het
enig
e w
aar i
k toe
n aa
n da
cht w
as d
at ja
ar h
alen
en n
iet aa
n sla
gen.
Als i
k da
t and
ers h
ad aa
ngep
akt, w
as d
eze
tijd n
u ee
n stu
k m
inder
twijfe
lacht
ig... M
aar v
oora
l: niet
te v
eel s
tres-
sen
voor
de
ande
re to
etse
n, di
e te
llen
toch
niet
mee
vo
or je
eind
exam
en e
n da
ar is
een
zesje
wel
prim
a. Le
t ge
woo
n alt
ijd o
p in
de le
s en
leer
ext
ra h
ard
voor
de
SE-w
eek,
dan
kun
je de
ande
re w
eken
rusti
g aa
ndoe
n en
gen
ieten
van
je m
idde
lbar
esch
ooltij
d!’
Waa
r ka
n m
en je
vol
gend
jaar
aan
tref
fen?
‘Ik b
en e
r no
g nie
t he
lemaa
l ov
er u
it, m
aar
ik do
e bi
nnen
kort
de
cent
raal
voor
ps
ycho
logie
op
de
UvA
en
ik he
b als
tw
eede
keu
s sc
heiku
n-de
(M
enee
r va
n Es
sen
is va
st in
shoc
k als
hij
dit
leest,
hah
aha!)
. Maa
r als
dat
niks
wor
dt, n
eem
ik
eers
t een
tuss
enjaa
r en
ga
ik he
t jaa
r da
arop
Voe
-di
ng
& G
ezon
dheid
stu
dere
n in
Wag
ening
en.’
-Bernard M. Baruch
De moderubriekRoos Prins
Stev
ensc
hoen
en: V
ans /
/ bro
ek: R
eplay
// sh
irt: S
cotc
h&So
da //
trui:
H&M
// ru
gzak
: Kip
ling
Ano
uck
scho
enen
: Am
erica
n Ap
pare
l // p
anty
: Hem
a //
tuinb
roek
: Mon
ki //
shirt
: fore
ver 2
1 //
rem
pje:
Amer
ican
Appa
rel /
/ tas
: Her
sche
l
Ik ben slimmer dan je denkt.“”-REK
27 28
Nat
alia
& N
adin
eN
atal
ia sc
hoen
en: N
ike //
bro
ek: H
&M //
shirt
: Zar
aN
adin
e sc
hoen
en: N
ike //
bro
ek: Z
ara
// tru
i: Zar
a //
blous
e: H
&M
Koop ik zo’n tijd-schrift, blijkt het een sekseditie te zijn. Hier, een lovetest: Ben je een doetje of Don Juan in bed? Ik kruis natuurlijk dat laatste aan!
“
”-WIL
Vragen? Nee! Want ik heb het weer briljant uitgelegd!
“
”-BOX
29
zomer | 2014