hazırlayan: hasan eskil±lar dernegi 1994ten bugune.pdfkonyaspor’un küme düşeceği nisan ayı...

Konyalılar Derneği 1994’ten Bu Güne

1

Hazırlayan: Hasan Eskil

KONYALILAR DERNEĞİ

1994’TEN BU GÜNE

Ozan Yayıncılık Ltd.

İstanbul 2014


2

Bu kitabın Türkçe yayın hakları yazarına aittir.

Tanıtım için yapılacak alıntılar dışında tüm alıntılar,

Kültür Bakanlığı

Telif Hakları Sözleşmesi gereği yayınevinin iznini

gerektirir.

Konyalılar Derneği 1994’ten Bu Güne / Hazırlayan: Hasan

Eskil

Yayın Yönetmeni: Mustafa Demir

Editör: Abdullah Demir

Kapak tasarımı: Ozan yayıncılık

Fotograflar: Dost Fotografçılık. Abdullah Balon’a teşekkür

ederiz.

Baskı ve Cilt: Ozan Matbaacılık

Davutpaşa Caddesi Güven Sanayi Sitesi B blok Kat: 2 No:

352

Topkapı - İSTANBUL

Kütüphane Bilgi Kartı (CIP):

Konyalılar Derneği 1994’ten Bu Güne / Hazırlayan: Hasan

Eskil

Türk edebiyatı, Çağdaş yazarlar, Deneme

Ozan Yayıncılık, Aralık 2014, Türkiye, İstanbul 200 sayfa

ISBN: 978-605-4723-68-3

Sertifika no: 11329


3

Dağıtım:

İstanbul: 2A, Alfa, Alkım, Artı, Bilgi, Cağaloğlu, D&R,

Derya Dağıtım

Final, Paraf, Remzi, Say, Totem, Yelpaze

Ankara: Işık Eğitim, İmge, Kıta, Ekinoks, Arkadaş

İzmir: Erdoğanlar, Gema

İnternet satış:

www. kitapyurdu. com, www. yenisayfa. com, www.

kitapnet. com,

www. iskenderiye. com, www. selsus. com, www. dharma.

com. tr,

www. ideefixe. com

BU KİTABIN OFSET HAZIRLIĞI

Ozan Yayıncılık Ltd. tarafından Yapılmıştır.

Babıali Kitaplığı, Ozan Yayıncılık Ltd markasıdır.

Alemdar Caddesi Güzel Sanatlar Sk. No: 13 Cağaloğlu

İstanbul

Tel: 212.511 93 95 - 520 43 90 Faks: 212.527 98 47

Email: [email protected] Web:

www.ozanyayincilik.com

http://www.kitapyurdu.com/

http://www.yenisayfa.com/

http://www.kitapnet.com/

http://www.kitapnet.com/

http://www.iskenderiye.com/

http://www.selsus.com/

http://www.dharma.com.tr/

http://www.dharma.com.tr/

http://www.ideefixe.com/

mailto:[email protected]

http://www.ozanyayincilik.com/


4

TEŞEKKÜR

Bu kitabı hazırlarken katkıda bulunan arkadaşları yeri

geldiğinde birer birer andım. Kendilerine teşekkür ediyo-

rum. Diğer taraftan, Konyalılar Derneği’nin kuruluşundan

itibaren Yönetim Kurulu’nda görev yapan Kudret Fikirli

ile Süleyman Temel’e geçmişe dönük doküman ve bilgi

desteği verdikleri; Halil Kasapoğlu’na ise Dernekteki

dosya içeriğini benimle birlikte bir-bir gözden geçirdiği

için ayrıca teşekkür etmek istiyorum…


5

ÖNSÖZ

Yirmi yıllık dernek faaliyetlerini kitaplaştırma fikri vakıf

başkanımız rahmetli Oktay Özaydın ile yaptığımız

istişarelerde ortaya çıktı.

Derneğin kuruluşunun yirminci yılında neler yapabiliriz

diye istişare ederken öncelikle yapılan faaliyetleri tarihe

not düşmek adına kitaplaştıralım fikrinde mutabık

kalmıştık ama Oktay Ağabey bizi yalnız bırakınca, birçok

şeyde kayıt altında olmayınca, bilgileri güncel hale

getirmede ciddi manada zorlandık.

Derneğin kuruluşundan bugüne, sürekli bu işin içinde olan

üç kişi vardı. Rahmetli Oktay Özaydın, Süleyman Temel

ve ben. Geçmişte uzun süre başkanlık yaptığı için, onun

dönemi ve ondan önceki dönemlerle ilgili (ondan önceki

iki dernek başkanımız Rüştü Özal ve Bayram Camcı

rahmetli olduğu için) daha sağlıklı bilgiyi ondan

alabilecektik. Maalesef onun ömrü vefa etmedi.

Hasan Ağabey’e bu şartlarda görevini tevdi ettik. O da

görevi aldıktan sonra günlerce dernek merkezinde

araştırma yaptı; bütün defter ve dosyaları gözden geçirdi.

Bu arada, önceki yıllarda görev yapmış olan dernek

yöneticilerinden, derneğin kuruluş çalışmaları ve

kuruluşunu takip eden yıllarda yürütülen faaliyetler

hakkında bilgi talep etti; yazılı sorular gönderdi.

Hatırlayabildiğim kadarıyla, uzun bir anketi andıran bu

soruları yanıtladım, derneğin kuruluş safhasını ve sonrasını

aktarmaya çalıştım. Dosyalarımda biriktirdiğim geçmişe

ait dokümanları, gazete kupürlerini ve fotoğrafları verdim.

Geçmişte yöneticilik yapmış olan hemşerilerimizin hepsi

değil ama başta Süleyman olmak üzere, bazı arkadaşlar da

bu sorulara karşılık verdi. Hasan Ağabey benden önce


6

başkanlık yaptığı için kendi dönemine ait bilgileri de

harmanlayarak derneğin tarihini kaleme aldı.

Bir yaz mevsimini bu işe ayırdı. Güya tatil yaptı. Ama

bana göre tatil yapmadı. İğneyle kuyu kazarak bu kitabı

ortaya çıkarmaya çalıştı. Bizler binlerce teşekkürle onun

hakkını ödeyebilir miyiz bilmiyorum?

Teşekkür demişken; öncelikle derneğin kuruluşunda emeği

geçenlere yürekten teşekkür ediyorum. Yaşayanlara

sağlıklı uzun bir ömür, ahrete irtikal edenlere rahmet

diliyorum.

Yirmi yıllık süre içinde; gerek yönetici, gerekse Konyalı

olmanın sorumluluğu ile hareket ederek omuz omuza

veren, kader birliği eden, bizlere destek ve katkı veren

herkese ayrı ayrı teşekkür ediyorum.

Ayrıca;

Kuruluştan bugüne binlerce öğrencimize burs desteği

verdik; bu konuda katkı yapan bütün dostlara,

Handan Birim Kültür Merkezinin arsasının temini

aşamasında ve inşaat safhasında maddi manevi katkısı olan

bütün dost ve hemşerilerimize,

Dernekle ilgili bilgilerin toplanmasında katkı veren

dostlarımıza binlerce

teşekkür ediyorum.

Kitapta bazı bilgiler eksik olabilir. Bu da arşivimizin

yeterli olmamasından dolayıdır. Bu konuda unuttuğumuz

ve atladığımız bir hemşerimiz var ise, ondan da helallik

diliyor; kasıttan değil bilgi eksikliğinden olduğunun

bilinmesini istiyoruz.

Son olarak; tarihe düşülen bu notları kitaplaştıran, onun

akıcı ve sıcak üslubu ile daha bir güzelleşip mana kazanan

bu kitabın ortaya çıkmasını sağlayan, yazdığı kitabı


7

çocuğu gibi gören Hasan Ağabey’imize bir kez daha

teşekkür ediyorum.

Kudret Fikirli

Dernek Başkanı


8

BAŞLARKEN

Türkiye’de pek çok kentte yaşayan Konyalılar özellikle

İstanbul, İzmir ve Antalya’da geniş popülasyonlar

oluşturmaktadır. Hemşerilerimiz buralarda kurdukları

derneklerin çatısı altında bir araya gelerek hem

geleneklerini yaşatıyor, hem de çeşitli sosyal faaliyetlerde

bulunuyorlar. Örneğin; İzmir’de, Alanya’da, hatta

İstanbul’un burnunun dibindeki Gebze’de Konyalı

dernekleri bu alanlarda hizmet vermektedir.

Konyalıların ülke içindeki dağılımı ve oralardaki yaşam

tarzları, çok daha kapsamlı bir çalışma gerektirir. İşin aslı;

Konyalılar sadece ülkemizin sınırları içinde çeşitli

bölgelerde yaşamakla kalmamış; tarihte Balkan

ülkelerinde, Rumeli ellerinde, hatta Doğu Akdeniz’in

büyük adalarında iz bırakmışlardır. Bu izleri aydınlatmak

sosyolog, antropolog ve tarihçilerin çalışma alanına

girmektedir; bizim uzmanı olduğumuz konular değildir.

Ancak, yurt dışı gezilerimizde ve tarihin sayfalarını

karıştırırken rastladığımız bu izlere birkaç satırla değinmek

istiyoruz.

80’li yıllarda, Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti’nin Lefkoşa

kent merkezi dışındaki coğrafyasını keşfe çıktığımızda bir

köyde mola vermiş; o tarihlerde bize göre yaşlı

sayılabilecek olan Hasan Amca ve Muazzez Teyze’yle

tanışmıştık. Konuklarına çeşitli ikramlarda bulundular. Bu

arada bizim için ilginç olacağını düşündüklerinden

herhalde, Konya’da hiç görmediğimiz, kaktüs

yemişlerinden tattırmak istediler.

Hasan Amca eldivenle dikenli yemişleri topladıktan sonra

Muazzez Teyze’ye, “Galburu getirir misin?” diye seslendi.

“Galbur” sözcüğü, çocukluk yıllarımı çağrıştırdı.

Konya’nın 25 km. doğusundaki köyümde büyük ve


9

küçükbaş hayvanlara saman verirken kullandığımız

yuvarlak kasnaklı, küçük gözenekli, eleğin daha büyüğü

bir araçtı. Muazzez Teyze, “Galbura dikenler sıvaşıp

galıyor, istersen arpa gözerini getireyim” deyince,

dayanamadım, ağzımdan, “Siz Konyalı mısınız yoksa?”

sözleri dökülüverdi.

Lefkoşa’nın 10 km ilerisindeki o köyde aldığım yanıt,

“Elbette Gonyalıyız, aslımız Garamanlı” oldu.

Lefkoşalı Hasan Amca, aslını Karaman’a dayandırırken,

gerçekte Karaman ve çevresini, Konya’yı da işaret

ediyordu.

Osmanlı, Padişah Fatih Sultan Mehmet’ten başlayarak,

Avrupa’da fethettiği topraklara ve Doğu Akdeniz

adalarına, Karamanoğulları Beyliği’nin Türkmen

boylarından insanları göç ettirmiştir. Bunda,

Karamanoğullarının kendisine kafa tutan son Türkmen

Beyliği olmasının rolü bulunmakla birlikte, bu Türkmenler

Rumeli, Balkanlar ve Kıbrıs’ta, oraların hakim

etnisitesinin kırılmasında dolgu malzemesi olarak

kullanılmışlardır.

Bu politika sonucunda fethedilen yeni topraklarda Türk

kültürü kök salmış, hayat bulmuştur. XVII. Yüzyıl’da

fethedilen Girit’e ise, bu kez Balkanlarda yaşayan Türkler

göç ettirilmiştir.

XV. yüzyıl sonuna doğru Fatih Sultan Mehmet’le

başlatılan ve XVI. yüzyıl sonlarına kadar fetihlerle devam

eden bu göç, üç yüz yıl sonra tersine dönmüştür.

Balkanlara ve Rumeli’ye giden insanlar Anayurduna göç

etmek zorunda kalmıştır. Anadolu’dan batıya ve adalara

yapılan göçlerin neden olduğu acılar tarihin küllenmiş

sayfalarında kaybolup gitmiş ama XIX. yüzyılda başlayıp,

XX. yüzyılın ilk çeyreğine kadar süren tersine göçlerde


10

yaşanan inanılmaz acılarla katliamlar tarih sayfalarına

geçmiş ve insanların belleklerine kazınmıştır.

Başka bir anlatımla, bir zamanlar Anadolu Selçuklularına

başkentlik yapan Konya’nın halkı göçler yaşamış, gittiği

yerlere gelenek ve kültürünü taşımış; oralarda Türklerin

varlığını tarihe kaydetmiştir. Osmanlının gerilemesi ve

serhat kalelerinin düşmesiyle buralardan tersine göçler

başlamış ve inanılmaz acılar çekilmiştir. Bu tersine göçten

ve katliamlardan kurtulanlar sadece Kıbrıs Türkleridir.

Onu da, 1974’te Ada’ya yaptığı tarihi çıkarmayla Türk

ordusunun ENOSİS’i önlemesine borçluyuz.

80’li yıllarda Kıbrıs’ta karşılaştığımız, “Garamanlı”

olduklarını söyleyen Hasan Amca’yla Muazzez Teyze

nasıl içimizde ılık duyguların depreşmesine sebep

oldularsa, Girit’le ilgili bir araştırma yaparken Hanya’da

bir Mevlevihane’yle karşılaştığımızda da aynı gururla

harmanlanmış başka bir sevinci yaşadık.

Balkanlar’da, hatta Girit’in kendisinde pek çok Bektaşi

Tekkesi kurulmuştur ama Akdeniz’in ortasında çalkalanan

bir kayığı andıran ve XVII. yüzyılda otuz yıla yakın bir

uğraşla fethedilebilen Girit’in en batısındaki Hanya

kentinde, Mevlevilerin kültür merkezi açmaları ve buradan

Akdeniz’e ışık saçmaları sevincimizi, kalp çarpıntımızı

arttıran bir heyecana dönüştürmüştür.

XIII yüzyılda Sultan Veled zamanında Konya’da hayat

bulan Mevlevi dergâhının Girit’e kadar dal budak

salmasından söz ediyoruz sonuçta…

Hatta dünya haritasına dikkatle bakarsanız başka

“Konya”lar da bulabilirsiniz. Hani biz de bir söz vardır;

birisine hareketlerinde ileri gittiğinde, “Hanya’yı da

Gonya’yı da görürsün” deriz ya, işte o Gonya Girit’te,

Hanya’nın güneydoğusunda Resmo yakınlarındadır.

Haritada hem de basbayağı Gonya adıyla yerini almıştır.


11

Sözün özü, Girit’te hem Gonya diye bir yer, hem de bir

kültür merkezi olan Mevlevihane vardır: Hanya

Mevlevihanesi. Burada insanın aklına, “Gonya’yla

Konya’nın ne alakası var?” diye bir soru gelebilir. Bu haklı

bir sorudur da… Ne var ki, biz Konyalılarda, fonetik

farklılığına karşın, Gonya ile Konya aynı manayı ifade

eder. Çünkü bir Konyalıya “Gonya” derseniz ana-ata

yurdu “Konya”yı anlayacaktır.

Bu fonetik farklılığı Konya’da ilginç sözcükler yaratmıştır.

Örneğin; Konyalı tren istasyonuna “gar” demez, “kar” der.

Konya’da havadan “kar” yağmaz, “gar” yağar…

Şimdilerde tahsil-terbiye arttı, yavaş yavaş bu şive

özellikleri kayboluyor; hatta “Kar yağıyor” yerine, “Gar

yağıyor” denmesi garipseniyor ama hakiki Konyalı sıcak

ve güneşli havalarda duvarların “gölge”sinde değil,

“kölge”sinde yürür. Bir insan duvarların kölgesinde

yürüyorsa Konyalılığının ilk ipucunu vermiştir.

Yaşadığımız fonetik farklılığının kaynağı Elifba’dır.

Çünkü Konya sözcüğü “Gaf” harfiyle başlar ve gaf’tan

sona gelen sesli harf sembolü “Vav,” bizim Konya’yı

Gonya yapıverir. Oysa “Kef”le başlasaydı, incelip Könya

ya da Künya olacaktı; ancak bu isim Konya’yı, adının aslı

olan, İKONIUM’dan iyice uzaklaştıracaktı. Sonunda

atalarımız Konya’yı doğru harfle başlatıp aslından

koparmamış ama biz Konyalıları da Gonyalı yapıvermiş.

Herkesin “kalbur”u da bizde “galbur” olmuş. “Kef”le

başlayan gölge sözcüğü de dilimize “kölge” diye

yerleşmiş. (Bendeniz Mülkiye yaşamım boyunca

“Gonyalı” diye çağrıldım ve bundan hiç yüksünmedim.)

Bu açıklamaları, Konyalıların yerleşim alanının ve

kültürünün tek bir kente indirgenemeyeceği gibi, ülke

sınırlarıyla bile kısıtlanamayacağını vurgulamak için

yaptık. Konya tarihte hem başkentlik yapmış, hem de


12

kültürünü çok geniş bir coğrafyaya yaymış; oralarda

yaşatmıştır. Böyle olunca da Konyalının hâkim ve

tokgözlü bir kültürü vardır.

Örneğin; büyük kentlerin hazine arazilerinde gecekondu

yeri kapanların arasında Konyalı bulamazsınız. Konyalı

asil ve adildir; kamu malına ve başkalarının haklarına el

uzatmaz. En azından, çağımızda yaşanan yamyamlıktan

önce, XX. yüzyıl sonlarına kadar bu böyleydi. Şimdilerde

pek çok şey değişiyor; lakin Konyalının kul hakkı

gözetmesi ve geleneklerine sahip çıkması ilkesi

bozulmadan devam etmektedir.

Bu kitap; dünyanın pek çok yerinde Konyalıların yaşadığı

ve yaşadıkları yerlerde dernekler kurdukları gerçeğinden

hareketle, sadece İstanbul’da faaliyet gösteren Konyalılar

Derneği’nin kuruluşundan bugüne kadar yaşadığı evrelere

ışık tutmak amacıyla hazırlanmıştır.

Kitabımızın hazırlanması kararını alan Konyalılar Derneği

yönetim kurulu üyelerine, kitap için yazı gönderen

hemşerilerimize ve okuyanlara selam olsun.

Hasan Eskil


13

KONYA’DA

Benim yarim bezden kilim

Dokur Konya`da Konya`da

Bülbül olmuş dertli dilim

Şakır Konya`da Konya`da

Kardeşim kendinden geçmiş

Nur çeşmesinden su içmiş

Hasret kitabını açmış

Okur Konya`da Konya`da

Gurbet ekmek ben katığım

Nişansız düşmüş tetiğim

Yazılmış nüfus kütüğüm

Şükür Konya`da Konya`da

Mevlana`nın sezmediği

Mantıkların çözmediği

Kitapların yazmadığı

Fikir Konya`da Konya`da

Ayrılıktan yemiş tekme

Yakma gurbet onu yakma

Burda gezdiğine bakma

Bekir Konya`da Konya`da

Bekir Sıtkı Erdoğan

Merhum Karamanlı büyük şair Bekir Sıtkı Erdoğan Şiiri…

Mekânı Cennet olsun.


14

DERNEK FİKRİNİN DOĞUŞU

Konyalılar Derneği’nin kuruluş öyküsü 1993’te

Konyaspor’un küme düşmesi ile başlar. Konyaspor’un

küme düşeceği Nisan ayı ortalarında kesinleşmiş gibidir.

Kulüp mali krize girmiş, teknik direktör bulmakta ve

futbolcu transferinde zor bir yıl yaşamıştır. O ara kulüp,

bir arkadaşının tavsiyesiyle Konya’da ve İstanbul’da mali

müşavirlik yapan, yıllardır Konyaspor aşkıyla yanıp

tutuşan Kudret Fikirli’yi yönetime alır. Konyalı olan

Kudret Fikirli, Konya’yı ve Konyalıyı seven, bir o kadar

da futbola düşkün bir insandır. Bu vasıflarının yanında,

geniş bir çevresi vardır ve aktif bir görev adamıdır.

Sözün özü, o yıl küme düşen Konyaspor’un yöneticileri

doğru bir karar vermişler; Kulübün sıkıntısını tamamen

gideremese de, İstanbul’da kaynak temininde yardımcı

olacak adamın seçiminde tam isabet kaydetmişlerdir.

Kudret Fikirli, kolları sıvar ve İstanbul’da yardım arayışına

girer. İlk adım olarak da Konyaspor’un İstanbul temsilcisi

olan Mustafa Dinç’le temasa geçer.

O yıllarda Konya İli ve İlçeleri Sosyal Yardımlaşma ve

Dayanışma Derneği isimli bir dernek vardır ve Mustafa

Dinç de bu derneğin yönetim kurulundadır. Bu derneğe

üye olan bir kişi daha vardır: Süleyman Temel! Avukat

olan Süleyman Temel, çok çalışkan ve kendini dernek

çalışmalarına adamış genç bir insandır o ara.

Kudret Fikirli, Mustafa Dinç vasıtasıyla Süleyman

Temel’le tanışacak ve üç Konyalı kafa kafaya vererek,

İstanbul’da Konyaspor için neler yapabileceklerinin

arayışına gireceklerdir.

Çok çarpıcı bir de slogan bulurlar:

“KONYALILAR EL ELE KONYASPOR 1. LİGE!”


15

Sonunda Konyaspor’a yardım amacıyla bir gece

düzenlemeye ve konuyu Konya İli ve İlçeleri Sosyal

Yardımlaşma ve Dayanışma Derneği’nin yönetim

kuruluna taşımaya karar verirler. Toplantıya Kudret Fikirli

de katılır. Kudret Fikirli, yönetim kurulunda Konyaspor’un

mali açıdan zor durumda olduğunu söyler ve Kulübe

yardım edilebilmesi için, gelirinin Kulübe bırakılacağı bir

gece düzenlenmesi önerisini getirir.

Konya İli ve İlçeleri Sosyal Yardımlaşma ve Dayanışma

Derneği o sıralar mali sıkıntı içindedir.

Dernek başkanı bu öneriye, “Biz zaten borçla ayakta

duruyoruz, böyle bir teşebbüs başarılı sonuç vermezse

yıkılırız,” diyerek şiddetle karşı çıkacak ve öneri yönetim

kurulunda reddedilecektir.

Bunun üzerine, Kudret Fikirli Konya ilçe dernek

başkanlarına başvuracak ve Konyaspor’a yardım etmek

için ille de bir şeyler yapmanın peşini bırakmayacaktır.

Konyalıların deyişiyle, “Gapı-gapı dolaşmaya” başlar.

Ereğli Dernek Başkanı Akif Bekdemir, Ilgın Dernek

Başkanı Kadir Kocadayı, Taşkent Dernek Başkanı Kâmil

Aksoy ve Bozkır Dernek Başkanı Kayhan Selek konuyla

yakından ilgilenirler.

Kudret Fikirli’ye bu çalışmalarında Süleyman Temel ve

Mustafa Dinç yakından destek olur.

Burada bir parantez açma ihtiyacı duymaktayız: Çok

çalışkan ve vefakâr bir insan olan Süleyman Temel, o

günlerde katıldığı Konyaspor’a yardım ve Konyalıları bir

araya getirme çalışmalarından daha sonra da kopmayacak,

Kudret Fikirli’yle birlikte ileriki yıllarda başlatılacak

dernek ve vakıf çalışmalarının içinde de yer alarak, Konya

ve Konyalılar için çalışmayı sürdürecektir.

Konu dernek ve vakıf çalışmalarından açılınca, yeni bir

parantez daha açıp, ömrünün en verimli çağında aramızdan


16

ayrılan sevgili Oktay Özaydın’ı anmadan geçemeyeceğiz.

Ölümüyle bizi sınırsız acılara gark eyleyen, beyefendi,

üretkenlikte ve dostlukta sınır tanımayan Sevgili Oktay da

Konyalılara hizmet etmekte zerre kadar tereddüt etmeyen

bir insandı. 2014 yılında aramızdan ayrıldığı 18 Mart

gününe kadar dernek ve vakıf çalışmalarının hep içinde

bulundu, bu çalışmalarda önderlik yaptı… Rahmetli

arkadaşımız sadece sosyal konularda değil, siyasette de

gerçek bir önderdi .

Oktay Özaydın’la Süleyman Temel’in Konya ve

Konyalılar uğruna harcadıkları emek ve gayretleri dile

getirmemek kadir bilmezlik olurdu.

Açtığımız parantezleri kapatıp tekrar konumuza dönersek:

ilçe derneklerinin ilgisi Kudret Fikirli’yi cesaretlendirir

ama bu ilgiyi daha da artırmak gerektiğinin farkındadır.

Konyaspor’a ne kadar fazla kaynak temin edilirse o kadar

“hora geçecektir” çünkü.

Öte yandan bu ilgiden cesaret alacak ve bu kez derneklere

üye olmayan Konyalıları etkilemenin, onları etkinliklerine

çekmenin çarelerini arayacaktır. Ona göre o sıralar

İstanbul’daki Konyalılar, dernekle ilgisini kesmiş ve kendi

kabuğuna çekilmiştir.

Yanında sadece Mustafa Dinç değil Süleyman Temel de

vardır artık...

KURULUŞA DOĞRU

Müteşebbis üçlü, kısa zamanda Konyalılara ulaşmanın

yolunu bulur ve İstanbul’daki Konyalılar üzerinde etkisi

olduğunu gördükleri Denizcilik İşletmelerinde Genel

Müdür Yardımcısı Bayram Camcı’nın kapısını çalarlar.

Bayram Camcı, onları can kulağıyla dinler ve ilk

görüşmede desteğini açıklar.


17

Bayram Camcı’nın katılımından sonra çalışmaları

umduklarının da ötesinde bir ivme kazanır. Onun

“riyasetinde,” ilçe dernek başkanlarının da destekleriyle

Çakıl Gazinosu’nu kapatırlar! Gazinoya BİN(!) kişilik

katılım sözü verilir. Sözleşmeyi Kudret Fikirli’nin yerine

Mustafa Dinç imzalar.

Konyaspor’a mali destek sağlamak amacıyla Ekim 1993’te

tertiplenen bu geceye yedi yüze yakın insan katılır. Kudret

Fikirli gecede şu konuşmayı yapar:

“Muhterem Konyalılar, Konyasporlular ve Konyalı

dostları…

İstanbul’daki Konyalı derneklerinin de katkıları ile

düzenlemiş olduğumuz “İstanbul’da Konyalılar el ele

Konyaspor 1.Lige” gecemize hoş geldiniz, bize güç

verdiniz.

Bu gecenin İstanbul’daki Konyalıların bir çatı altında

toplanmasına ve gurbetteki Konya birliğinin sağlanmasına

vesile olmasını dilerken, bu organizasyonun

gerçekleşmesinde bizlere destek veren, birliğimizin

oluşmasına katkıda bulunan,

Konya ili ve İlçeleri Sosyal Yardımlaşma Derneğine,

Karaman İli Yardımlaşma derneğine,

Bozkır Çevresi ve Köyleri Yardımlaşma Derneğine,

Ereğli Sosyal Yardımlaşma Derneğine,

Taşkentliler Yardımlaşma Derneğine,

Ayrancı Sosyal Yardımlaşma Derneğine

tertip Komitesinde görev almak suretiyle, gecesini

gündüzüne katarak bu geceyi gerçekleştiren

Konyaspor’un İstanbul temsilcisi sayın Mustafa Dinç’e,

Konya İli ve İlçeleri sosyal Yardımlaşma Derneği

tensilcisi Sayın Nebi Zenginli’ye,

Bozkur Çevresi ve Köyleri Derneği temsilcisi Sayın

Lokman Ciğerci’ye,


18

Ereğli Sosyal Yardımlaşma Derneği temsilcisi Sayın Sefer

Camcı’ya,

Taşkentliler Yardımlaşma Derneği temsilcisi Sayın

Teoman Yiğit’e,

Ayrancılılar Derneği temsilcisi Sayın Kazım

Gündoğdu’ya,

Sayın Oktay Özaydın’a, Sayın Mustafa Yakar’a, Sayın

Süleyman Temel’e ve Sayın İbrahim Alkan’a,

Ayrıca kendi şahsi çabaları ile basında ilan çıkartmak

suretiyle, İstanbul basınında da Konyalının sesinin

duyulmasına katkıda bulunan Sayın Bayram Camcı’ya ve

Remzi Yılmaz’a,

Belediye çalışmalarını bir kenara bırakarak, İstanbul’a

gelip dükkân-dükkân gezmek suretiyle bize destek veren

Bozkır Belediye Başkanı Sayın Mehmet İçler’e

Huzurlarınızda, şahsım ve yönetim kurulumuz adına

şükranlarımızı sunuyoruz.

İstanbul’da Konya birliğinin oluşmasında 2 Ekim 1993

tarihini milat olarak kabul ediyor ve bundan sonraki

toplantıların daha büyük salonlarda ve daha görkemli

gerçekleşmesini diliyor ve bekliyoruz.

Çünkü Konyalı farkında olmasa da İstanbul’da bir güçtür.

Dinamik olduğu, organize hareket ettiği takdirde hem

İstanbul hem de Türkiye Konyalının gür sesini

dinleyecektir. Bu duygu ve düşünceler içerisinde hepinize

tekrar hoş geldiniz ve afiyet olsun diyoruz.

Konyaspor Kulubü Başkanı sayın Yard. Doç. Sait

Gönen’e,

Konyalı olmak ayrıcalıktır diyen Konya İli ve İlçeleri Sos.

Yard. Derneği Başk. ve Sarıyer Belediye Başkanı sayın

İhsan Yalçın’a,


19

Her zaman Konyalının emrinde ve Konyaspor’un

yanındayım diyen Bakırköy Belediye Başk. sayın Ali Talip

Özdemir’e,

Bozkır Belediye Başkanı sayın Mehmet İçler’e,

hoş geldiniz diyor ve tertip komitesi adına saygılar

sunuyoruz.

Geceye ilgi ve sağlanan kaynak, Konyaspor’u içine

düştüğü mali krizden çıkaramayacak olsa da beklenenin

üzerindedir.

Kudret Fikirli’yi bir de bugün dinleyelim:

“1993 yılında Konyaspor yönetimine seçildiğimi

öğreniyorum. İstanbul’dan Konya ya bir ekonomik katkı

yapalım diye Konyaspor gecesi yapma gayretine giriyorum

ama etrafta tanıdığım çok Konyalı yok. O dönemde faal

olan Konya ve İlçe Dernekleri Sosyal Yardımlaşma ve

Dayanışma Derneği başkanı İhsan Yalçın’dan gerekli

desteği göremeyince Mustafa Dinç, Süleyman Temel gibi

arkadaşlarımızla ciddi bir gayretin içerisine giriyoruz. Ve o

zamanki Çakıl Gazinosu’nu kapatarak Konyaspor gecesini

yapıyoruz.

Beklenen kaynağın sağlanması kadar, bu gecede oluşan

samimi hava, kendi kabuğuna çekilmiş veya küsmüş olan

Konyalıları heyecanlandırıyor ve böyle bir oluşum onlarda

da bir şevk uyandırıyor.”

Çakıl Gazinosu’nda tertiplenen bu gece, Konyaspor’a

yardım amacıyla yola çıkanlara yeni ve çapı daha da geniş

girişimlerde bulunmaları için cesaret verecektir.

Girişimciler arasında artık, Kudret Fikirli, Mustafa Dinç ve

Süleyman Temel’in yanında, Bayram Camcı, Akif

Bekdemir, İsmet Gökbudak, Kamil Aksoy gibi isimler de

vardır.


20

Bayram Camcı; yaşı, bürokratik konumu ve geniş çevresi

sonucu bu grubun “defacto” liderliğini üstlenecek; art arda

yapacağı danışma konseyi ve komisyon toplantılarıyla yeni

bir dönemin kapılarını aralayacaktır.

Liderliğe yükselen ve olaylara bu derece ivme katan

Bayram camcı kimdir?

Bayram Camcı

(Derneğin 2. Başkanı, 1995–2000)

1932 yılında Ereğli’de dünyaya gelen, 07.09.2001

tarihinde vefat eden Bayram Camcı; ortaokul ve lise

eğitimini Konya Lisesi’nde tamamladıktan sonra

üniversite eğitimi için İstanbul’a gelmiş ve İTÜ Makine

Mühendisliği Fakültesi’nden yüksek makine mühendisi

olarak mezun olmuştur. 1964 yılında T. Denizcilik

İşletmeleri/Haliç Tersanesi’nde mühendis olarak işe

başlamış; yıllar içinde aynı işletmenin çeşitli tersanelerinde

mühendis, başmühendis ve müdür olarak çalışmış, 1978

yılında satın alma komisyonu başkanlığı, 1980 yılında


21

Genel Müdür yardımcılığı görevine atanmıştır. Emekli

olduğu 18.01.1995 tarihine kadar bu görevde kalmıştır.

Resmi görevi yanında dernek çalışmalarına da ilgi

gösteren Camcı, 1988 yılında Ereğli İlçesi Derneği’nin

kurucu başkanı olmuştur. Bununla yetinmeyerek, daha

aktif görevdeyken “Konya Liseliler” adı altında yemekli

toplantılar düzenlemeye başlamış ve İstanbul’daki

Konyalılar arasında adını duyurmayı başarmıştır.

Bu toplantılar çok beğeni toplayınca, Konya il merkeziyle

ilçelerinden olan tüm hemşerilerini bu toplantılara davet

etmeye başlamış, böylece İstanbul’daki Konyalılar

arasında bilinen ve sayılan bir kişi haline gelmiştir.

Özgeçmişinden de görüleceği üzere Bayram Camcı; tam

bu işlerin adamıdır: dernekçilikte ve insanları bir araya

getiren geniş çerçeveli organizasyonlar tertip etmekte usta

bir kişidir.

Çakıl Gazinosu’ndaki geceden sonra, yukarıda isimleri

sayılan ilçe dernek başkanları Akif Bekdemir, İsmet

Gökbudak, Kamil Aksoy ve Süleyman Temel’in de

kadroya katıldığı gerçekten sağlam bir müteşebbis

(girişimci, girişken) heyet ortaya çıkmıştır.

Müteşebbis Heyeti, Bayram Camcı’nın liderliğinde çeşitli

arayış toplantıları yapar ve sonunda Konya İli ve İlçeleri

Sosyal Yardımlaşma ve Dayanışma Derneği’nin

yönetimine girerek bu derneğin etkinliğinin artırılmasına

karar verirler. Bunun için de olağanüstü kongre yapılarak

yeniden yapılanmaya gidilmesi ve yeni bir yönetim

oluşturulması gerekmektedir. Bu arada anılan derneğin

başkanı değişmiş ve hepsinin yakından tanıdığı Nebi

Zenginli dernek başkanlığına seçilmiştir.

Çeşitli görüşmelerden sonra, Nebi Zenginli’yle derneğin

yönetim kurulunun yeni üyelerin katılımıyla genişletilmesi


22

konusunda bir uzlaşmaya varılır; karma bir yönetim kurulu

listesi üzerinde anlaşılır.

Bunun üzerine Konya İli ve İlçeleri Sosyal Yardımlaşma

ve Dayanışma Derneği olağanüstü kongre kararı alır.

Kongre, Merter’deki Güneş Otel’de yapılacaktır.

Şimdi de, o günlerde, Konya İli ve İlçeleri Yardımlaşma

ve Dayanışma Derneği Başkanı olan Nebi Zenginli’yi

dinleyelim:

Nebi Zenginli

Nebi Zenginli 1988’de kuruluşuyla başlayıp, feshedildiği

1996 yılına kadar, Konya ve İlçeleri Sosyal Yardımlaşma

ve Dayanışma Derneği’nde dernekçilik yapmış ve bu

kanalla da Konyalılara hizmet etmiş bir insandır.

Kendisinin Konyalılar Derneği’yle ilgili bilgisine

başvurdum. Bir önceki derneğin kuruluşu ve sekiz yıl

süren yaşam süreci ile ilgili oldukça ayrıntılı bir yazı

gönderdi. Bizim konumuz Konyalılar Derneği olduğu için,

Nebi kardeşimizin Konya İli ve İlçeleri Sosyal

Yardımlaşma ve Dayanışma Derneğini anlatan yazısının

tamamına kitabımızda yer veremiyoruz. Ancak, geçmişe

dönük anıları, bu çalışmamızda Konyalılar Derneği’nin

kuruluşunun ilk evresine ışık tutmaktadır. Biz de bundan

yeri geldikçe yararlandık. Gördüğümüz odur ki, Nebi

kardeşimiz dernekçilikte büyük mücadeleler vermiş,

sürekli mali kriz yaşayan Konya İli ve İlçeleri Sosyal

Yardımlaşma ve Dayanışma Derneği’ni ayakta tutabilmek

için maddi ve manevi taşınması zor yüklerin altına

girmiştir...

Nebi Zenginli o günlerle ilgili olarak şunları söylüyor:

“… Mahmut Tezcan dernek başkanlığını bıraktı. Ben

dernek başkanlığına seçildim. Derneğin borçlarını

ödedikten sonra, dernek merkezini Merter’de Zenginli


23

Blokları’nın 6 No.lu dairesine taşıdık. Aktif bir çalışma

döneminden sonra, Bayram Camcı, Akif Bekdemir, İsmet

Gökbudak, Kamil Aksoy, Kudret Fikirli, Mustafa Dinç,

Süleyman Temel gibi şahıslar ikna edilerek yeni bir

yapılanmaya gidilmesini, derneğin dışında kalan önemli

isimlerin derneğe ve yönetime katılmasını sağlamayı

planladık. 06.03.1994 tarihinde Güneş Otel’de olağanüstü

bir Genel Kurul yapılmasına karar verildi. Bu olağanüstü

genel kurulun amacı birlik beraberliği tesis etmekti.

… Sonunda genel kurulda, talihsizlikler yaşandı. O

kongrede Oktay Ağabey yoktu. Genel Kurul vasıtası ile

birleşme planı gerçekleştirilemedi.

…Bunun üzerine Bayram Camcı ve ekibi Dernekten

koptu. Kudret Fikirli ve Süleyman Temel’i de yanlarına

alarak yeni bir dernek kurma çalışmasına başladılar ve

Rüştü Özal’ı kendilerine başkan yaparak, Konyalıların

büyük bir bölümünü bu çatı altında toplamayı düşündüler.”

KONYALILAR DERNEĞİ’NİN KURULUŞU

Nebi Zenginli’nin yukarıdaki sözleri gelinen yeni aşamayı

gözler önüne sermektedir. Bayram Camcı’yla ekibi, Konya

İli ve İlçeleri Sosyal Yardımlaşma ve Dayanışma

Derneği’nin çatısı altında birleşme fikrinden vazgeçmiş ve

yeni bir dernek fikrine doğru yelken açmıştır. Kendilerine

de bir ağabey bulmuşlardır: İstanbul’daki Konyalıların

saygı duyduğu bir lider, lider olmanında ötesinde bir

ağabeydir bu: Rüştü Özal!


24

Rüştü Özal

(Derneğin ilk başkanı, 1994-1995)

1915’te Konya’da dünyaya gelen, İTÜ İnşaat

Fakültesi'nden 1939 yılında mezun olan Rüştü Özal; 1950-

54 yılları arasında Konya Belediye Başkanlığı, 1954-57

yıllarında Demokrat Parti Milletvekilliği, Kurucu Meclis

Bakanlar Kurulu Üyeliği (7 Şubat 1961 - 15 Ekim 1961),

1961-64 yılları arasında CHP Milletvekilliği ve İmar -

İskan Bakanlığı, 1971-76 yılları arasında da Enerji

Bakanlığı Müşavirliği yapmıştır.

Ayrıca çeşitli dönemlerde İMO başkanlığı ve TMMOB

genel sekreterliği görevlerinde bulunmuş, TMMOB’nin

Yüksek Onur Kurulu Üyeliğine seçilmiştir.

TMMOB’nin ölümünden sonra yayımladığı bildiride Özal,

Mühendis ve Mimarların onur anıtı olarak

nitelendirilmektedir. Sözü edilen bildiride, “O'nu

kaybetmedik. Bizim gerçek Özal'ımız Mehmet Rüştü

Özal'dır” ifadesi yer almıştır. Bu ifadeyi, “Çünkü O

insanlığın, onurun, erdemin, adam gibi adamlığın,

yürekliliğin, hoşgörünün, bilginin, birikimin, sevginin,

saygının, güzelliğin, iyiliğin, çağcıllığın, dostluğun,

http://tr.wikipedia.org/wiki/7_%C5%9Eubat

http://tr.wikipedia.org/wiki/1961

http://tr.wikipedia.org/wiki/15_Ekim

http://tr.wikipedia.org/wiki/1961


25

vefanın, ağabeyliğin, efendiliğin, her değerin evrensel bir

duruşuydu. Biz O’nu kaybetmedik, O sadece aramazdan

ayrıldı. Biz onun bize kazandırdığı değerlerle sonsuza dek

yaşayacağız ve O değerleri sonsuza dek yaşatacağız”

tümceleri yer almıştır.

Sözün özü; Mehmet Rüştü Özal yaşamı başarılarla dolu bir

Konyalıdır ve tüm Konyalıların saygısını kazanmıştır.

Müteşebbis heyeti, bu aşamada sevilip sayılan ayrı bir ismi

keşfedecektir: Diş Hekimi Oktay Özaydın:


26

Oktay Özaydın

(Derneğin 3. Başkanı, 2000-2007)

1945 yılında Konya’da doğan, 18 Mart 2014 günü

kaybettiğimiz Oktay Özaydın’ın kısa yaşamı başarılarla

doludur. İlkokulu Konya’da okumuş, orta öğrenimini

Konya Maarif Koleji’nde görmüştür. 1964 yılında

üniversite tahsili için geldiği İstanbul’da yüksek

öğrenimini tamamlamış ve 70’li yıllarda dişçilik yapmaya

başlamıştır. Sevecenliği, çalışkanlığı, dürüstlüğü ve

liderlik vasıflarıyla geniş bir çevre edinen Özaydın, genç

yaşta siyasete atılmış, etrafında toplanan ve onun için

cansiperane mücadele eden, çok azı hemşerisi olan

arkadaşlarının desteğiyle 1986-1987 döneminde DYP

Kadıköy İlçe Başkanlığı’na seçilmiştir.

Yeni bir dernek kurmanın arayışına girildiği 1993 yılına

geldiğimizde Oktay Özaydın; henüz kırk sekiz yaşındadır

ve iki yıl önce 1991 yılında yapılan genel seçimlerde

DYP’nin İstanbul 1.Bölge 2. sıra milletvekili adayı olarak

girdiği siyasi mücadeleyi, Yıldırım Aktuna’nın genel

merkezce 1. sıraya konulması sonucu, hepi topu 400

civarında bir oy farkıyla, kıl payı kaybetmiştir. Çevresinde


27

o derece sevilmektedir ki bir arkadaşının ifadesiyle, “1991

seçimlerinde tercihli oy kullanılmış olsaydı Oktay 1.

sıradaki adayın önüne geçebilecek kudretteydi.”

Beklenmedik bir zamanda kaybettiğimiz sevgili Oktay

örgütçülükte, sosyal ilişkilerinde ve kendisini sevdirmede

bu denli başarılı bir insandı. İleride dernek ve vakıf

çalışmalarındaki üstün başarılarını hep birlikte göreceğiz.

Çakıl Gazinosu’nda düzenlenen gece Konyalılar

Derneği’ne giden yolun temel taşıdır ve bu taşı temele

koyan da Kudret Fikirli’dir. Kudret Fikirli elbette bunu tek

başına yapmamıştır. Yukarıda birebir verdiğimiz

konuşmasından da görüldüğü üzere, İstanbul’daki ilçe

dernek başkanlarından ve sözü geçen Konyalılardan büyük

destek almıştır. Kudret Fikirliyi düzenlenen gecede ön

plana çıkaran üç önemli husus göze çarpmaktadır.

Bunlardan birincisi, Konyaspor için böyle bir gecenin

tertiplenmesi fikrinin öncüsü olması. İkincisi, yapacağı

organizasyon için geniş bir çevreden destek

sağlayabilmesi. Üçüncüsü ise, adı geçen gazinoyla yaptığı

sözleşmede “1.000 kişilik” katılım sözünün altına imza

atması… Bu çok cüretkâr bir karardır. Kudret Fikirli bu

imzasıyla önemli bir taahhüt altına girmiş ve kurulacak

derneğin yolunu açmıştır.

Gazinoyla imzalanan sözleşmeyi aşağıda dikkatlerinize

sunuyoruz. Sözleşme Mustafa Dinç tarafından Kudret

Fikirli adına imzalanmıştır. Konyasporlu ikili omuz

omuzadır ama imza Kudret Fikirli adına atılmıştır.


28


29

Şimdi Kudret Fikirli’yi tanıyalım:

Kudret Fikirli

(Derneğin 5. Başkanı, 2013-…)

19 Ekim 1951’de Çumra’nın Güvercinlik Köyü’nde doğan

Kudret Fikirli; Konya İmam Hatip’te dört yıllık ortaokul

eğitimini, Konya Ticaret Lisesi’nde lise eğitimini

tamamladı. 1974 yılında Adana İktisadi ve Ticari İlimler

Akademisi’ne kaydını yaptırdı. Üniversite yıllarında bir

arkadaşıyla Konya’da mali müşavirlik muhasebe bürosu

açtı.

Daha ortaokul yıllarından itibaren Ülkücü ideolojiye gönül

veren Fikirli, 1975 yılında MHP Konya İl Gençlik

Kollarının kuruluşunda aktif rol aldı. Konya İli Gençlik

Kolu başkanı oldu. 1980 yılı Nisan ayına kadar bu görevini

sürdürdü.

1986 yılında İstanbul’a taşındı. Burada ticaret lisesi ve

akademiden tanıdığı bir okul arkadaşıyla Mali Müşavirlik

bürosu açtı.

1989 yılında çıkan meslek yasasına şartları uyduğu için

Yeminli Mali Müşavir oldu.

İstanbul Konyalılar Vakfı’nda mütevelli heyet üyesi ve

muhasip üye olarak yöneticilik yapmasının yanı sıra Hoca


30

Ahmet Yesevi Vakfı’nda Başkan Yardımcılığı, Prof. Dr.

Fuat Sezgin İslam Bilim Tarihi Araştırmaları Vakfı’nda

Denetleme Kurulu Başkanlığı ve Konyalılar Derneği

Başkanlığı görevlerini yürütmektedir.

Dernek ve vakıf işlerinde çok etkin olan ve bu çalışmaları

dolayısıyla geniş bir çevre edinen Fikirli; on yıldan fazla

Konyaspor’da başkan yardımcılığı ve İstanbul temsilciliği,

iki yıl Fenerbahçe’de, bir yıl da Sarıyerspor Kulübü’nde

yöneticilik yaptı.

Sonuç olarak, bir değil dört amiral gemisinin öncülük

ettiği müteşebbis heyeti Konya Birliği adı altında

dernekleşmeye karar verecek, ancak İstanbul Valiliği

“Birlik” ismi altında dernek kurulmasına izin

vermeyecektir.

Valiliğin olumsuz kararı üzerine yeni derneğin isminin

“Konyalılar Derneği” olmasına karar verilir ve derneğin

kuruluşuna geçilir. Dernek tüzüğü hazırlanır ve

kurucuların imzasıyla Valiliğe başvurulur.

DERNEĞİN KURUCULARININ KİMLİKLERİ

ŞÖYLEDİR:

Adı ve Soyadı Doğum Yeri-Yılı Mesleği

Bayram Camcı Ereğli-1932 Mühendis

M. Oktay Özaydın Konya-1945 Diş Hekimi

Kayhan Selek Bozkır-1935 Avukat

Yılmaz Yavru Doğanbey-1940 Avukat

Kudret Fikirli Güvercinlik-1951 Y.M.M

Kamil Aksoy Taşkent-1949 Mühendis

Sefer Camcı Ereğli-1948 M. Müşavir

Kadir Kocadayı Ilgın-1942 Siv.Sav.Müd.

İsmet Sarıbudak Ereğli-1942 Sanayici

Süleyman Temel Pınarcık-1962 Avukat

M. Rüştü Özal Konya-1915 Emekli


31

Ali Talip Özdemir Ereğli-1953 Bakırköy Bel. Başk.

M. Mustafa Nalçacı Konya-1929 Serbest

Murtaza Çelikel K.Karaş-1931 Serbest

M. Adil Karaağaç Konya-1940 İşadamı

Mustafa Öncel Doğanbey-1929 Eczacı

M. Suphi Aydıner Taşkent-1936 Sanayici

Osman Kamil Sağ İzmir-1936 Öğr. Üyesi

Harun Sorkun Kayacık-1943 Sanayici

İ. Süha Ünüvar Söke-1949 İnş. Müh.

Adem Taşçı Karahisar-1955 Serbest

Ali Naki Demir Sobran-1940 Müftü

Mustafa Karagül Ermenek-1946 Memur

Mustafa Yakar Avdan-1944 İnşaatçı

Cafer Ağaçbacak Taşkent-1948 Konfeksiyon

Hüseyin Dikici Zengen-1954 Müşavir

A. Rekin Coşkun Ilgın-1939 İktisatçı

Mustafa Özşenol Ereğli-1963 Harita Müh.

M. Vedat Vefa Konya-1936 Ticaret

Hikmet Bülbül Ereğli-1947 Mak. Yük. Müh.

Mehmet Demir Zekerya-1961 Doktor

Gürol Ataman Beyşehir-1935 Serbest

İ.Yalçın Ataçoğlu Açık-1933 Serbest

Sami Doğramacı Ereğli-1956 M. Müşavir

Rıza Durakbaşı Konya-1938 Mimar

Sıtkı Er Ereğli-1947 Serbest

Recep Aydilek Bafariyat-1943 Subay

Ethem Eryaman Akçapınar-1932 Ticaret

M. Şükrü Sümer Konya-1936 Emekli

Sayim Durukan Ereğli-1943 Konfeksiyon

Erhan Kolat Konya-1954 Ticaret

İbrahim Alkan Çumra-1952 Memur

Mehmet Küçük Sazlı-1943 Ticaret

Nadir Özşahin Gözlü-1943 M. Müşavir


32

Teoman Yiğit Taşkent-1952 Ticaret

Erol Yaşar Konya-1960 Serbest

S. Nazmi Özturna Taşkent-1952 Öğr. Üyesi

Kerim Yarar Taşkent-1931 Ticaret

R.İrfan Kalkanİstanbul-1953 Turizm

Nuri Yüceer Harmanpınar-1964 Serbest

Mehmet Yetiş Kınık-1950 Serbest

İ.Hakkı Doğan Meyre-1939 Avukat

M. Remzi Caner Taşkent-1958 Tekstil

A.Sadi Koçak Taşkent-1958 Ticaret

Adem Erkip Taşkent-1954 Serbest

Salim Koçak Taşkent-1949 Serbest

M. Mazlum Akay Taşkent-1953 Tüccar

Serap Yaşar Soma-1965 Mühendis

Ali İhsan Kulluk İstanbul-1953 Serbest

Zehra Çakır Taşkent-1953 Gazeteci

Suat Yıldırım Karaman-1961Avukat

Nevzat Taşpınar Taşpınar-1932 Ticaret

Abdulhalim Uğurlu Taşkent-1926 Yazar

Hüseyin Özkan Konya-1933 Y.Mühendis

Cemal Berksoy Ereğli-1929 Doktor

H.Yaşat Manav Mut-1937 Mimar

Nazif Sözbir Karaağaç-1933 Serbest

Hasan Yeşilkaya Konya-1939 Serbest

Aydın Akbulut Ereğli-1959 Avukat

Mustafa Ardıç Karkın-1946 Serbest

Servet Cömert Ardanuç-1940 Emekli

71 Kişi.


33

DERNEK TÜZÜĞÜ

KURULUŞ AMACI

Derneğin kuruluş amacı şu şekilde açıklanmıştır:

İstanbul ve civarında bulunan Konyalılar arasında birlik ve

beraberlik temin etmek çağdaş, uygar, Atatürk ilke ve

inkılaplarına bağlı olarak Konya ili çevresi ve ilçeleri

maddi ve manevi varlıklarını korumak, il, çevre ve

ilçelerinin kalkınması, eğitim ve kültürel varlıklarının

korunması ve geliştirilmesi, tarım, sanayi ve ekonomik

kalkınmasının sağlanması ile tüm Konyalılar arasında

bağlılığı ve dayanışmayı güçlendirmektir.

BU AMACI GERÇEKLEŞTİRMEK İÇİN

YAPACAĞI FAALİYETLER:

Konya çevresi, ilçeleri, kasaba ve köylerinin;

Kültürel varlıklarını ortaya çıkararak korumak,

geliştirmek, gelecek nesillere ulaşmasını sağlamak için

gerekli çalışmalar yapmak.

Okul, camii, yol, köprü, çeşme gibi toplumun

faydalanmasına yönelik imar faaliyetlerinde bulunmak,

bunların bakım ve onarımlarını yapmak; yolların,

sokakların, parkların yapımına yardımcı olmak,

ağaçlandırma ve benzeri faaliyetleri organize etmek ve

desteklemek.

Okullarda eğitim ve öğretimi çağdaş seviyeye ulaştırmak

için laboratuar araç ve gereçleri temin etmek, ihtiyaç

duyulan yörelerde yeni okullar açılmasını sağlamak.

Okullarda başarılı olup da ihtiyaç sebebiyle devam

edemeyecek öğrencilere burs ve yardım temin etmek. Yurt

içinde ve yurt dışında tahsil görmelerine bilimsel ve teknik

araştırmalar yapmaya teşvik etmek ve yardımcı olmak.

Spor faaliyetlerinin gelişmesi aracılığıyla gençlere yönelik

her türlü spor çalışmalarını organize ederek, futbol, güreş,


34

basketbol, voleybol, atıcılık, dağcılık vb. spor kollarında

faaliyet göstermek, spor tesisleri inşa etmek, ilçe ve köyler

arası spor müsabakaları düzenlemek.

Her türlü doğal afetlerden zarar gören hemşerilerimizin

zararlarının giderilmesi, yaralarının sarılması amacıyla

doğal afet fonları oluşturmak ve bu tür afetlerden

korunmak için eğitim semineri düzenlemek.

Hastane, sağlık ocağı ve benzeri yerlerin açılmasını temin

etmek, bu gibi yerlere malzeme ve eleman teminine

yardımcı olmak, ilçe ve köylerde sağlık taramaları

yaptırmak.

Konyalılar arasında birlik ve beraberliği sağlamak

amacıyla sıhhi, temiz ve ucuz ev sahibi olmalarına çözüm

aramak, bu amaçla sandıklar oluşturmak, kooperatif

kurulmasına öncülük etmek, vakıf kuruluşlarına yardımcı

olmak.

Konya turizmine katkıda bulunmak amacıyla düzenli,

rahat ve ucuz bir ulaşımın temini için uçak, otobüs, tren ve

diğer nakil vasıtaları ile organizeler düzenlemek,

kampingler, dinlenme evleri gibi sosyal tesisler kurmak ve

işletmek.

Konya, çevresi, ilçeleri, kasaba ve köylerinde her türlü

ticari ve sanayi, zirai ve küçük el sanatları dallarında

beceri kazandırma kursları organize ederek,

hemşerilerimizin iş ve meslek sahibi olmalarını sağlamak.

Konyalılar arasında tanışma toplantıları, yemekli

toplantılar, balo, eğlence, piknikler, yurtiçi ve yurt dışı

seyahatler düzenleyerek, dayanışmayı sağlamak ve gelir

getirici organizasyonlar hazırlamak.

Konya ve çevresinin kültürel varlıklarını tanıtmak

amacıyla kitaplar dergiler ve broşürler bastırmak,

dağıtmak, yaymak, radyo ve televizyon istasyonları

kurmak ve yazılı görüntü iletişim araçları tesis etmek ve


35

işletmek. Yurdun her yerinde bilimsel araştırmalar,

kongreler, sempozyumlar ve seminerler gibi faaliyetler

düzenlemek.

Dernek, yukarıdaki amaçları gerçekleştirmek maksadıyla

her türlü menkul, gayri menkul, demirbaş eşya, tesis, yeteri

kadar taşıt aracı satın alabilir, kiralayabilir. Vasiyet ve

bağış yoluyla malik olabilir. Bu amaçla ipotek, rehin,

sükna, irtifak, intifa v.b her türlü hukuki tasarrufta

bulunabilir.

Dernek, Dernekler Kanunu’na uygun olarak, her türlü

faaliyette bulunabilir, amaçlarını gerçekleştirmek üzere,

muhtelif il ve ilçelerde şubeler ve lokaller açabilir.

Dernek organlarındaki bütün görevler parasızdır. Ancak

gerektiğinde müstahdem, teknik eleman, öğretmen, müdür

gibi ücretli ve maaşlı personel çalıştırabilir. Yönetim

kurulu çalışmalarıyla ilgili komiteler kurabilir.

P-Dernek, tüzük ve amaçlarına uygun olarak faaliyette

bulunan yurt içindeki diğer dernek, vakıf ve kuruluşlarla

yardımlaşma ve işbirliğinde bulunur.

ÜYELİK ÇEŞİTLERİ

A- ASİL ÜYE: Tüzük hükümlerine uygun şekilde derneğe

üye olarak girmiş adı ve soyadları, noterden tasdikli üye

kayıt defterine kaydedilmiş üyelerdir.

B- ŞEREF ÜYE: Memlekete ve Konya iline ve ilçelerine

maddi ve manevi büyük hizmet ve yardımları dokunanlara

haysiyet divanının teklifi ve yönetim kurulu kararıyla veya

genel kurulda oy kullanma hakkına sahip olan üyelerden

10 kişinin teklifi ve genel kurulun kabulü ile şeref üyeliği

tercih edilmiş olan üyelerdir.

C- FAHRİ ÜYE: Yönetim kurulu kararı ile fahri üye

olarak kabul edilmiş olan üyelerdir. Fahri üyelerden üç

yılını doldurmuş olanlara, mevcut asil üye sayısının yüzde


36

5 nispetini geçmemek üzere yönetim kurulu takdiri ile üye

olmak hakkı verilir ve bu husus giriş belgesini doldurmak

üzere fahri üyeye bildirilir.

DERNEĞİN FAALİYETE GEÇMESİ

Kadıköy Kaymakamlığı’ndan 25.11.1994 tarihinde alınan

izin yazısıyla ilk yönetim kurulu seçilir ve dernek faaliyete

geçer.

İLK YÖNETİM KURULU

Derneğin ilk yönetim kurulunun ilk toplantısında aldığı

kararlar BEYOĞLU 31. NOTERİ tarafından 10 KASIM

1994 günü tasdik edilen KARAR DEFTERİ’nin 1.

sayfasında yazılıdır. Tarihsiz olan bu kararlara ve kararı

imzalayanlara bir göz atalım.

Dernek Yönetim Kurulu bugün aşağıdaki ismi yazılı

üyelerin katılımı ile toplanmış olup aşağıdaki kararları

almıştır.

Karar No. 1:

Yönetim Kurulu şu şekilde görev taksimatı yapmıştır:

Başkan: Rüştü Özal

Başkan Yrd.: Bayram Camcı

Başkan Yrd.: Oktay Özaydın

Başkan Yrd.: Kâmil Aksoy

Sekreter: Kudret Fikirli

Sayman: Süleyman Temel

Mustafa Öncel

Adil Karaağaç

Suphi Aydıner

Kayhan Selek

Yılmaz Yavru

İsmet Sarıbudak


37

Kadir Kocadayı

Harun Sorkun

Hasan Yeşilkaya

Karar No. 2: Derneğimizin merkezinin bulunduğu

Kadıköy Kaymakamlığı’ndan 25.11.1994 tarihinde alınan

izin çerçevesinde, Derneğimiz için gerekli makbuz,

kıymetli evrak vesair belgeler için ilgili yerlere gerekli

başvuruları yapmaya, dernek adına ilgili makamlara ilgili

evrakı teslim etmeye, gerekli imzaları atmaya vesair tüm

işlemleri icra etmeye yönetim kurulu üyelerimizden

Süleyman Temel ve Kadir Kocadayı birlikte veya

münferiden hareketle yetkili kılınmışlardır.

Derneğin adı Konya Birliği konulamaz ama yönetim

kurulunda, Kâmil Aksoy, Kayhan Selek, İsmet Sarıbudak,

Kadir Kocadayı gibi ilçe dernek başkanlarının görev

almaları sağlanır. Böylece Konyalılar Derneği’nin çatısı

altında bir anlamda birlik sağlanmış olur.

Dernek kurulmuş ve artık çalışmaya başlamıştır. Şimdi

ikinci toplantıyı görelim:

Derneğin 2. toplantısı 11.12.1994 tarihinde on bir üyenin

katılımıyla yapılmış ve şu karar alınmıştır.

Dernek adına makbuz karşılığı tahsilat yapmaya Başkan

Yardımcısı Bayram Camcı, Süleyman Temel ve Sekreter

Kudret Fikirli’nin ayrı ayrı yetkili kılındığı bu karar,

toplantıya katılan on bir üyenin oybirliği ile alınmıştır.

Birinci ve ikinci toplantı kararlarının göze çarpan özelliği,

kararların altına Başkan Rüştü Özal’ın isminin yazılmasına

karşın, her iki kararda da imzasının bulunmamasıdır.

Bundan, dernek kurulurken Rüştü Özal’dan birleştirici

ağabey olarak yararlanıldığı, ancak Sayın Özal’ın sağlığı

elvermediği için toplantılara katılamadığı anlaşılmaktadır.


38

27.12.1994 tarih ve 5 No.lu yönetim kurulu kararıyla

yukarıda “kurucu” olarak zikredilen 71 kişi dernek

üyeliğine alınmış ve Üye Kayıt Defteri’ne

kaydedilmişlerdir.

DERNEĞİN MERKEZİ

İstanbul Valiliği’nden gerekli izinler alınarak derneğin

resmi kuruluşu tamamlanır ancak, ne çalışacak bir yeri ne

de maddi kaynağı vardır. Süleyman Temel’in belirttiğine

göre dernek, uzunca bir süre, müteahhitlik yapan Mustafa

Yakar'a ait inşaat şirketinin, bugünkü Kadıköy Hilton

Oteli’nin yerinde bulunan bir binadaki ofisinde faaliyete

başlar. Bir anlamda Mustafa Yakar, zor gününde Bayram

Camcı ve ekibine kapılarını açmıştır.

Aşağıda “3) Derneğin düzenlediği Yemekli Toplantılar ve

Geceler:” bölümünde de açıklayacağımız üzere, 8 Ocak

1995 tarihinde Ataköy Mavi Marmara Turistik et

lokantasında yapılan yemekli toplantıda azımsanmayacak

bir gelir elde edilecek ve kuruculardan bazıları biraz da

borçlanmak suretiyle bu parayla derneğe bir çalışma ofisi

alınmasını teklif edecek, hatta bu konuda ısrarcı

olacaklardır. Ancak Başkan Bayram Camcı, Kudret

Fikirli’nin de söylediği gibi, “bürokrat ihtiyatı” ile bu

öneriye karşı çıkacak ve lokal için kiralama yolu

seçilecektir.

15.09.1995 günü, derneğe bir lokal yeri kiralanması kararı

alınır ve uygun bir yer bulunması konusunda Başkan

Yardımcısı Oktay Özaydın’la Sayman Kadir Kocadayı’ya

yetki verilir.

02.11.1995 günü yapılan toplantıda ise; Kadıköy, Kuşdili

Caddesi 32/2 numarada bulunan Kızılay Derneği’ne ait

gayrimenkulün kiralanabilmesi için Oktay Özaydın’ın

ihaleye katılması kararlaştırılır ve adı geçene bu konuda


39

yetki verilir. Böylece dernek, kiralık da olsa kendisine ait

bir lokale kavuşmuştur.

27.11.1995 gün ve 23 sayılı toplantı kararıyla derneğe

alınacak yerleşme araçlarının temini konusunda, Kadir

Kocadayı, Nadir Özşahin, Hasan Yeşilkaya, Oktay

Özaydın, Yılmaz Yavru, Süleyman Temel, Bayram Camcı,

İsmet Sarıbudak ayrı ayrı görevlendirilmişlerdir.

Dernek lokali, 07.01.1996 günü kalabalık bir davetli

grubunun katılımıyla hizmete girecektir. İlçe derneklerine

üye olsun olmasın, İstanbul’daki Konyalılar, “il

derneğinin” bir lokale sahip olmasını ilgi ve sevinçle

karşılamışlardır.

Dernek Kadıköy’de merkezi bir konumda olan bu lokalde,

Yeşilköy’e taşındığı 2011 yılına kadar faaliyet

göstermiştir.

BAŞKAN ve YÖNETİM DEĞİŞİKLİĞİ

Rüştü Özal’ın başkan olarak gözüktüğü dönem altı ay

sürmüş; aslında bu süre içinde Sayın Özal rahatsızlığı

nedeniyle toplantılara iştirak edememiştir. 28.05.1995

günü yapılan genel kurulda Bayram Camcı başkan

seçilmiş ve yeni yönetim kurulu şu kişilerden oluşmuştur.

Başkan : Bayram Camcı


Başkan Yrd.: Kayhan Selek


Genel Sekreter : Kudret Fikirli

Sayman: Kadir Kocadayı

İsmet Sarıbudak

Yılmaz Yavru

Süleyman Temel

Hasan Yeşilkaya

M. Vedat Vefa


40

Mustafa Karagül

Suat Sezer

Nadir Özşahin

Mustafa Yakar

Bayram Camcı başkanlığındaki yeni yönetimin ilk icraatı

da Konyalıları bir araya getirme ve onları kaynaştırma

yolunda çabaları olmuştur. 15.09.1995 tarihinde alınan bir

kararla da İstanbul’daki dernek ve vakıfların bir eşgüdüm

içinde çalışması amacıyla Türkiye Denizcilik

İşletmeleri’nin Kadıköy Eski İskele üstündeki lokalinde,

sözü edilen dernek ve vakıfların yöneticileri bir toplantıya

çağrılmıştır.

Daha sonraki yıllarda, bu ilk toplantıyı diğerleri takip

edecek, Konya ilçe ve köy dernekleri yöneticileriyle

toplantı yapmak gelenek haline gelecek, bugüne kadar

sürecektir.

Hatta, İzmir ve Antalya’daki Konyalı dernekleriyle temasa

geçilerek onlarla eşgüdüm içinde çalışma ve bir çatı

altında faaliyet gösterme olanakları aranacaktır.

İleriki yıllarda da özellikle İzmir’de faaliyet gösteren

dernekle bir çatı altında birleşme girişimleri devam edecek

ama işin içinde siyasi bir amaç sezinlendiği için, bu

düşünce hayata geçirilemeyecektir.

BİRLEŞME

Kasım 1994 tarihinden itibaren Konyalıların İstanbul’da

iki

derneği vardır: Biri 1988’de kurulan Konya İli ve İlçeleri

Sosyal Yardımlaşma ve Dayanışma Derneği, diğeri ise

1994’te kurulan Konyalılar Derneği.

Bu iki dernekli durum daha ilk günden Konyalıları rahatsız

eder ve güçlerini tek dernek çatısı altında birleştirmek

isterler. Bunun için de toplantılar düzenlemeye başlarlar.


41

Mayıs 1995 ayında bu amaçla Konyalılar Derneği’nden


Derneği’ne yapılan bir çağrıya, anılan derneğin verdiği

yanıtı görelim:

İstanbul’da Konyalılar Derneği Başkanlığına;

20.05.1995 Cumartesi günü diş hekimi M. Oktay

Özaydın’ın muayenehanesinde yapılacak olan toplantıya

katılacağımızı bildiririz.

Konyalılar Dayanışma Derneği

Başkan Yardımcısı

Muzaffer Gültekin

Bu toplantılar bir yıl içinde meyvesini verir ve 1996 Ocak

ayında Konyalılar Derneği Yönetim Kurulu aşağıdaki

kararı alır:

Karar Tarihi 10.01.1996, sayısı 26:


Derneği ile bütünleşmek gayesiyle 10 Mart 1996 tarihinde

olağanüstü kongreye gidilmesine karar verilmiştir. Bu

kongrede gerekli tüzük tadilatı da sağlanacaktır.

Kararın altında 28.05.1995 günü yapılan genel kurulda

seçilen yönetim kurulunun imzası vardır. Tekrar etme

pahasına o yönetim kurulunu bir daha görelim:

Başkan: Bayram Camcı


Başkan Yrd.: Kayhan Selek


Genel Sekreter: Kudret Fikirli

Sayman: Kadir Kocadayı

İsmet Sarıbudak

Yılmaz Yavru

Süleyman Temel


42

Hasan Yeşilkaya

M. Vedat Vefa

Mustafa Karagül

Suat Sezer

Nadir Özşahin

Mustafa Yakar

Öte yandan, Konya İli ve İlçeleri Sosyal Yardımlaşma ve

Dayanışma Derneği yönetim kurulu da iki derneğin

Konyalılar Derneği’nin çatısı altında birleşmesine ve

derneğin feshi için genel kurula gidilmesine karar

verecektir.

Güçlerin birleştirilmesi için yapılan girişimler nihayet

olumlu bir yola girmiş gibi gözükmektedir.

Dört yıl önce, 1994’te, Konya İli ve İlçeleri Sosyal

Yardımlaşma ve Dayanışma Derneği’nin çatısı altında bir

araya gelinmesi çalışmaları başarısızlıkla sonuçlanmış ve

bu başarısızlık Konyalılar Derneği’nin kurulmasıyla

sonuçlanmıştı. 1996 yılına gelindiğinde ise, Konyalıların

kurduğu iki dernek vardır ve aynı amaç uğruna ayrı ayrı

çalışmaktadır.

Şimdi, her iki dernekte faaliyet gösteren ve o gün işin

içinde olan kişileri dinleyelim:

Kudret Fikirli:

“Mevcut iki derneğin birleştirilmesi ihtiyacı, güçlerin

parçalanmasının iki tarafa da her anlamda zarar verdiği

kanaati ile doğdu. O zaman bizim içinde bulunduğumuz

derneğin başkanı Bayram Camcı, diğer derneğin başkanı

ise Mehmet Özsandıkçı idi. O dernek tabela derneği haline

gelmişti. Ama yine de birçok değerli hemşerimiz o

dernekte üye veya yönetici idi. Güçlerin birleştirilmesi

adına iki derneğin birleşmesi gerekiyordu.”


43

İsa Bolay:

“1990 da İstanbul’a geldim. Firma da Konya kökenli

olunca doğal olarak İstanbul’daki Konyalılarla bir diyalog

başladı. Bir süre sonra Konya İli ve İlçeleri Sosyal

Yardımlaşma ve Dayanışma Derneği’ne üye olduk. İlk

kongrede de yönetime girdik. Bu arada öğrendik ki

İstanbul’da bir dernek daha var. Başkanı rahmetli Bayram

Camcı. Bizim başkan da Mehmet Özsandıkçı. Konyalılar

normalde bir araya gelemezler, bir de iki dernek var.

Aktiviteler yapıyoruz ayrı ayrı, olmuyor. İnsanlar da arada

kalıyorlar. Bizim merkez Mecidiyeköy’de, öbür dernek

Kadıköy’de.

Uzatmayayım, bir süreç başlattık. Bu iki derneği

birleştirelim, Konyalılar da iki dernek arasında kalmasınlar

dedik. İki taraftan da birer ekip oluşturuldu ve müzakereler

başladı. Bizim ekip ben, Mustafa Dinç, Ali Nalçacı; öbür

ekip Kudret Fikirli, Süleyman Temel ve Oktay Özaydın.

Ben Oktay Ağabey’i bu müzakerelerin ilk toplantısında

tanıdım. Tanışma faslı bitti çaylar içiliyor, Oktay Ağabey

“Arkadaşlar İsa Maarif Kolejliymiş, en ufak itirazında

döverim ben bunu” dedi. Sonra bana dönüp, “Öyle değil

mi?” diye sordu. Ben de tüm ciddiyetimle, “Aynen öyle

ağabey” dedim. Tabii Kolej disiplinini, ağabey-kardeş

geleneğini bilmeyen diğer arkadaşlar bizi hayretle

izlediler. Onların şaşkın bakışları arasında kalktık,

kucaklaştık.

O birleşme toplantıları epeyce sürdü. Detaylarda anlaştık.

Yasal zorunluluklar nedeniyle bizim derneği feshedip, aynı

kongrede öbür derneğe iltihak edeceğiz, tamam da başkan

kim olacak? Bizim ekiple ve üyelerle görüştük, ortak karar

şu oldu; Oktay Özaydın başkan olursa birleşmeye evet,

Bayram Camcı olursa hayır.


44

Öbür dernekten olduğu halde Oktay Ağabey’in

beyefendiliği, olgunluğu o kadar etkilemişti ki bizim ekibi.

Fakat Oktay Ağabey’e kabul ettiremedik. Dernekler

birleşti, Bayram Ağabey başkan oldu. Yönetim kuruluna

girdik ama toplantılara falan gitmedik.

Daha sonraları OKTAY Ağabey başkan oldu ve biz

kendisine açık çek verdik. “Ağabey bizden ne gibi bir

yardım, hizmet istersen emrindeyiz” dedik. Gerçekten de

ne zaman çağırsa gittik.”

Nebi Zenginli:

“…Mehmet Özsandıkcı gıyabında dernek başkanlığına

seçilmiştir. Talihsiz bir dönemde başkan olmuştur. Nebi

Zenginli, Muzaffer Gültekin, İsa Bolay, Mustafa Dinç,

Nevzat Gündoğdu, Necip Kunt, Teoman Yiğit, Tuncay

Bilge, Akkan Suren, Ali Fuat Nalçacı, Cemile Saday,

Yurdagül Özsavaşcı yönetime seçilmişlerdir. Dernek

merkezi Mecidiyeköy’e taşınmıştır. Bu aşamadan sonraki

süreç İstanbul’da Konyalılar Birliğinin oluşturulması

çabası ile geçmiştir. Hiç bir zaman ne ben, ne de diğer

arkadaşlarımız kariyerist ve grupçu bir tavır takınmadık,

biz- onlar diye bir ayrım yapmadık, olumsuz bir tavır

içinde olmadık. Konyalılar adına yapılan her etkinliği

destekledik, birliğin dayanışmanın güçlenmesi için büyük

özveri gösterdik.

Bu çalışmaların başını çeken rahmetli Bayram Camcı ile

birlikte çalıştığımız dönemlerde de ayrı ayrı çalıştığımız

dönemlerde de hiçbir zaman saygı sınırları aşılmamıştır.

Bayram Camcı hepimizin her zaman saygı gösterdiği bir

abisi olmuştur. Bayram Camcı kendi tarzında dernekçilikte

bir ömür tüketmiş, Konya’ya, Konyalılara hizmet etmiş bir

kişidir. Bize çok güzel şeyler öğretmiştir. Örneğin; ne

olursa olsun birbirimizi sevmeyi, dayanışmayı, kendi


45

içimizde özgürce yarışmayı, ilkeli ve kararlı olmayı o

öğretmiştir. Dernekçiliği, Dernek yolu ile hizmet etmeyi,

büyük bir aşkla seven ender bir ağabeyimiz olmuştur.

Oktay Ağabey de ilkeli ve kararlı bir başkan olmuş,

hepimizin takdirini kazanmıştır. Zaman zaman kol kırılmış

yen içinde kalmıştır. Bunu bir Konyalı olarak bizden

sonraki nesillere de taşıyabilirsek önemli bir misyonu

yerine getirmiş oluruz. Kudret Fikirli de bizim

arkadaşımız, ağabeyimiz, Konya sevgisiyle dolu bir

hemşerimizdir. Ona Konyalılar Derneği Başkanlığı’nda

başarılar diliyorum. Aynı sıkıntıları birlikte yaşadığımız,

aynı jenerasyondan bir hemşerimiz olduğu için başarılı

olacağına inanıyorum.

Dernekçilik hayatından neler feda ettiğimiz hiç önemli

değildir. Bu fedakârlıklar sonucunda derneğimizin neler

kazandığı bizim için çok daha önemlidir. Derneğimiz

yaşadığı sürece amaçlarımız ideallerimiz gerçekleşecektir.

Konyalı olmanın ayrıcalığını, Rüştü Özal, Bayram

Ağabey, Oktay Ağabey, Mahmut Tezcan, Kazım Şenalp

gibi hemşerilerimiz dün yaşadılar. Bugün biz onlarla gurur

duyuyoruz. Yarın çocuklarımız bununla gurur

duyacaklardır.

… İsa Bolay arkadaşımızın anılarındaki o iki dernekli,

derneklerin birleştirilmeye çalışıldığı dönemde Oktay

Ağabey’e birçok kez gittim, ikili görüşmeler yaptım.

Birleşme fikrinin oluşmasını onunla paylaşarak hazırladık.

Derneklerin birleştirilmesi ön hazırlıklarını yaptık. Bu

dönemde İsmet Sarıbudak, Akif Bekdemir de derneklerin

birleşmesine fikrî olarak katkıda bulundu.

1988 yılında kurulan Konya İli ve İlçeleri Sosyal

Yardımlaşma ve Dayanışma Derneği’nden İsa Bolay,

Mustafa Dinç, Ali Nalçacı, Tuncay Bilge görüşme ekibi

olarak seçildi. Karşı taraf olan ve 1994 yılında kurulan


46

Konyalılar Derneği adına Mehmet Oktay Özaydın, Kudret

Fikirli ile Süleyman Temel birleşme çalışmalarını

yürütmek için seçilmişlerdir. Bu çalışmalara katılan her iki

derneğin temsilcileri de Konya İli ve İlçeleri Sosyal

Yardımlaşma ve Dayanışma Derneği ile geçmişte yakın

temasları olmuş kişilerdi ve saygı duyduğumuz,

güvendiğimiz hemşerilerimizdi. Oktay Ağabey, Konyalılar

Derneği adına hareket eden ekibin başındaydı ve siyasette

deneyimli, müzakere yapmakta usta, iyi yetişmiş, çalışkan

ve ileriyi gören lider vasıflı bir kişiydi. Müzakereleri kendi

inisiyatifine almayı başardı ve iki derneğin Konyalılar

Birliği Derneği’nde birleşmesini sağladı. Bu başarı Oktay

Ağabey’in liderliğiyle sağlanmıştır. Bu kongrede sekiz kişi

Konya ve İlçeleri Sosyal Yardımlaşma Derneği’nden,

sekiz kişi de Konyalılar Birliği Derneği’nden olmak üzere

16 kişiden oluşan dernek yönetimi ve bir kişi Konyalılar

Birliği Derneği’nden başkan seçilmek suretiyle, yönetim

17 kişiden oluşmuştur.

…Son söz olarak şunu söyleyebilirim. Konyalılar Sosyal

Yardımlaşma Dayanışma Derneği 1988 yılında

kurulmuştur. Kuruluş bildirgesini ben hazırladım ve

dernekler masasına verdim. Dernek Konyalılar Birliği’nin

kurulması ile yine ortak karar ile 1996 yılında resmen

kapatılmıştır, Kapatılış bildirgesini de dernekler masasına

ben verdim. Dolayısıyla Kuruluşunu da ben yapmış oldum,

kapanışını da ben yapmış oldum.”

Mustafa Dinç:

“Her iki dernek de ayrı ayrı faaliyetler yapıyordu. Bu da

Konya’ya zarar veriyordu. Konyalı hangi tarafın

etkinliğine gideceğine karar veremiyordu. Sonunda

birleşmeye karar verildi. Heyetler oluştu, görüşmelere

başlandı. Hatırladığım kadarı ile bizim ekipte ben Tuncay


47

BİLGE, İsa BOLAY; karşı tarafta Rahmetli Oktay

Özaydın, Kudret Fikirli Süleyman Temel vardı. Biz Oktay

Özaydın’ı başkan olarak gösterdik. Ama rahmetli Oktay

ağabey “Bayram Camcı varken ben başkan olmam” dedi.

Sonunda Bayram CAMCI ile kongreye gitmeye ve

birleşmeye karar verdik. Bizim derneği feshettik. Her iki

gruptan eşit üyeler ile kongreyi yaptık. Bir sonraki

kongrede iki eşit liste çıktı. Nebi Zenginli ve Bayram

CAMCI listelerinden Bayram Camcı galip çıktı.

Tüm bu olanlara rağmen aramızda hiçbir kırgınlık,

küskünlük olmamış herkes birbiri ile hiç irtibatı

kesmemiştir.”

İki tarafta da birleşme kararı alınmasından sonra, Konya İli

ve İlçeleri Sosyal Yardımlaşma ve Dayanışma Derneği

genel kurulu olağanüstü olarak toplanır ve fesih kararı alır;

Konyalılar Derneği genel kurulu da olağanüstü toplantıya

çağrılır.

OLAĞANÜSTÜ GENEL KURUL

Dernek yönetim kurulunun, Konya İli ve İlçeleri Sosyal

Yardımlaşma Derneği ile bütünleşmek gayesiyle 10 Mart

1996 tarihinde olağanüstü kongreye gidilmesini amaçlayan

1996/26 sayılı kararına yukarıda değinmiştik. Kararda

gerekli tüzük tadilatı da öngörülmektedir.

10 Mart 1996’da öngörülen genel kurul gerçekleştirilecek,

tüzük tadilatı yapılarak Konyalılar Derneği’nin adı

“Konyalılar Birliği Derneği” olarak değiştirilecek ve iki

derneğin yönetim kurulundan alınan üyelerle karma bir

yönetim kurulu seçilecektir.

Seçilen yönetim kurulunda Konya İli ve İlçeleri Sosyal

Yardımlaşma Derneği yönetim kurulundan; Muzaffer

Gültekin, İsa Bolay, Akif Bekdemir, Mehmet Demir,

Tuncay Bilge, Yurdagül Özsavaşçı Konyalılar Birliği


48

Derneği’nin yönetim kuruluna girecekler ve yeni yönetim

kurulu şu üyelerden oluşacaktır:

Bayram Camcı : Başkan

Oktay Özaydın : Başkan Yardımcısı

Kayhan Selek : Başkan Yardımcısı

Kamil Aksoy : Başkan Yardımcısı

Kudret Fikirli : Sekreter

Kadir Kocadayı : Sayman

Mustafa Karagül

Nadir Özşahin

İsmet Sarıbudak

Suat Sözer

Süleyman Temel

M. Vedat Vefa

Mustafa Yakar

Yılmaz Yavru

Hasan Yeşilkaya

Muzaffer Gültekin

İsa Bolay

Akif Bekdemir

Mehmet Demir

Tuncay Bilge

Yurdagül Özsavaşçı

Genel kurul kararı:

Konyalılar derneği birleşme olgusunun bu liste dışında

hiçbir konu ve kişi üzerinde tartışma yapılmaması şartı ile

karara bağlanmıştır.

Kuruluşta ve Birleşmede Öncülük Yapan İsimler

Derneğin kuruluşunda ve iki derneğin birleştirilmesinde

fikir üreten ve çaba gösteren yukarıdaki isimlerin içinde şu

dört kişi ön plana çıkmaktadır. Bayram Camcı, Oktay


49

Özaydın, Kudret Fikirli ve Süleyman Temel. Daha

sonraları da bu isimler derneğin yönetim kurulunda sürekli

görev yapmışlar; Bayram Camcı vefatından bir yıl önce

başkanlıktan ayrılmış. Oktay Özaydın ise 2007 yılında

kurulan İstanbul Konyalılar Vakfı’nın başkanı iken, 18

Mart 2014’te vefat etmiştir. Bu dört kişiyi Konyalılara

hizmet yönünde verdikleri çabadan dolayı kutlamamak, bu

dünyadan göçenlere Allah’tan rahmet dilememek

kadirbilmezlik olur.

KONYALILAR BİRLİĞİ DERNEĞİ’NİN

ÖRGÜTLENME KARARI

Karar Tarih ve No.su: 28.03.1996/29:

Bu kararda çok önemli bir çalışma yöntemi benimsenmiş

ve Teşkilatlanma, Eğitim ve Kültür, Gençlik, Kadın,

Yayın, Sosyal Etkinlikler komisyonları oluşturulmuştur.

Sözü edilen altı komisyonun başkan ve üyeleri ise

şöyledir:

Yayın Komisyonu: Oktay Özaydın, Nebi Zenginli,

Mustafa Dinç, Sadık Gökçe, Zehra Çakır, Hasan Hüseyin

Emiroğlu.

Teşkilatlanma Komisyonu: Muzaffer Gültekin, Süleyman

Temel, Tuncay Bilge, Yurdagül Özsavaşçı, Nebi Zenginli.

Eğitim ve Kültür: Oktay Özaydın, Suat Sözer, İsmet

Sarıbudak, İsa Bolay, Ali Nalçacı, Necip Kunt.

Sosyal Etkinlikler: Kâmil Aksoy, Kudret Fikirli, Süleyman

Temel, İsa Bolay, Nebi Zenginli.

Gençlik Komisyonu: Kudret Fikirli, Teoman Yiğit, Yılmaz

Yavru, Mustafa Dinç, Adnan Demirtaş, Savaş Karaağaçlı.

Kadın Komisyonu: Kayhan Selek, Yurdagül Özsavaşçı,

Kadir Kocadayı, Mustafa Dinç, Saniye Ceylan

Feshedilen Konya İli ve İlçeleri Sosyal Yardımlaşma ve

Dayanışma Derneği üyeleri de çalışma komisyonlarında


50

yer almaktadır. Bu hal, birleşmede iki derneğin kardeşçe

bir hava içinde hareket ettiklerini göstermektedir. Ancak,

İsa Bolay’ın bundan önceki bahislerde yer alan sözlerinde

de ifadesini bulduğu gibi, Bayram Camcı’nın

başkanlığından memnun olmayanlar da vardır.

Bayram Camcı Yönetimine Muhalefet:

Yukarıdaki kararın anlamı dernek üzerindeki tartışmaların

sona erdirilmesi amacını taşıdığı açıktır. Gel gör ki,

gidişattan memnun olmayan kimseler de vardır. Şimdi

sırayla bunları dinleyelim:

Nebi Zenginli:

“Derneklerin birleştirilmesi olayı, Oktay Ağabey başta

olmak üzere, müzakere grubunun özverili çalışmasının

sonucu başarılı bir şekilde tamamlanmıştı. Ancak asıl bu

dernek için iktidar kavgası olacağı kesindi. İlerisi için

iddialı olacağım tahmin edildiğinden bana yönetimde bir

görev verilmedi. Konya İli ve İlçeleri Sosyal Yardımlaşma

ve Dayanışma Derneği’nden gelen, iddialı olmayacaklarını

düşündükleri sekiz arkadaşımıza pasif görevler verildi.

Oktay Ağabey o dönemde biraz geri planda kalarak

tarafsız bir politika izledi. Bunun sebebini tahlil etmek

biraz zor. Bayram Ağabey dernekçilikte her ne kadar çok

eski ve aktif ise de, ben de 1988’den bu yana aktif

dernekçilik yapıyordum ve İstanbul’da yaşayan birçok

kişiyi Konya etkinliklerine ben çağırmış, tanışmalarına

vesile olmuş, insanlarda güven oluşturmuştum. Bu

avantajımı kullanarak derneğe 100’den fazla üye kaydı

yaptırmayı başardım.

Bu konuda benimle yarışamayacağını anlayan

yönetimdekiler, yokluğumda yaptıkları bir yönetim kurulu

toplantısında, derneğe üye olan her kişinin, bağış


51

niteliğinde olmak üzere belli tutarda üye giriş aidatı ve

yine belli tutarda yıllık aidat ödemesi gerektiğine, aksi

takdirde üyeliklerinin kabul edilmeyeceğine dair bir

yönetim kurulu kararı almışlar. Bana bunu tebliğ ettiler.

Bu karar demokratik olmadığı gibi adil de değildi. Oktay

Ağabey’e, Süleyman Temel’e, Kudret Fikirli’ye bunun

sebebini hiçbir zaman sormadım. Ama bu kararı alanları

adil bulmadığımı söyledim. Bayram Camcı ile bunu

tartıştık. ‘Bir yarıştır, kazanmak için yaptık’ dedi.”

Nebi Zanginli’nin, Konyalılar Birliği Derneği’nin aldığı

üye aidatlarıyla ilgili bir kararı eleştirmesi ve bu karardan

üzüntü duyması insana oldukça ilginç geliyor. Sevgili

Nebi, belki de Bayram Camcı’nın, “Bir yarıştır, kazanmak

için yaptık” biçimindeki herhangi bir sıcak yaklaşım ve

açıklama içermeyen yanıtına kırılmıştır.

İsa Bolay:

İsa Bolay’ın yukarıdaki şu sözleri yeni yönetime

muhalefeti sergilemektedir:

“O birleşme toplantıları epeyce sürdü. Detaylarda anlaştık.

Yasal zorunluluklar nedeniyle bizim derneği feshedip, aynı

kongrede öbür derneğe iltihak edeceğiz, tamam da başkan

kim olacak? Bizim ekiple ve üyelerle görüştük, ortak karar

şu oldu; Oktay Özaydın başkan olursa birleşmeye evet,

Bayram Camcı olursa hayır.

Öbür dernekten olduğu halde Oktay Ağabey’in

beyefendiliği, olgunluğu o kadar etkilemişti ki bizim ekibi.

Fakat Oktay Ağabey’e kabul ettiremedik. Dernekler

birleşti, Bayram Ağabey başkan oldu, biz de bir daha

toplantıya falan gitmedik.

Daha sonraları OKTAY Ağabey başkan oldu ve biz

kendisine açık çek verdik, “Ağabey bizden ne gibi bir


52

yardım, hizmet istersen emrindeyiz” dedik. Gerçekten de

ne zaman çağırsa gittik.”

Nebi Zenginli’nin ve İsa Bolay’ın muhalefetine yol açan

Bayram Camcı’nın sert kişiliğini onu tanıyan diğer çalışma

arkadaşları da teyit etmişlerdir. Anlaşılan sert bir bürokrat

olan Rahmetli Camcı bu özelliğini dernek çalışmalarında

da sürdürmüş, üstün başarıları yanında, kırgınlıklara da yol

açmış.

Görüleceği üzere, Konyalı derneklerinin eşgüdüm içinde

çalışmaları, hatta daha da ileri giderek aynı çatı altında

birleşmeleri amacıyla gösterilen gayretler 1996 yılında

meyvesini vermiş, Konyalıların kurduğu iki ayrı dernek,

Konyalılar Birliği Derneği çatısı altında birleşmiştir.

(24.04.2005’te yapılan Tüzük değişikliğiyle derneğin

unvanı KONYALILAR DERNEĞİ olarak

değiştirilecektir.)

Nebi Zenginli yukarıdaki muhalefetini ve dernek yönetim

kuruluna girme girişimini daha sonraki genel kurullarda da

sergileyecek, amacına ulaşamamakla birlikte, yönetime

karşı sergilediği muhalefetle genel kurullara demokratik

esintiler getirecektir. Örneğin; 1997’de yapılan genel

kurulda kendi ekibiyle yönetimi ele alma teşebbüsünde

bulunmuştur.

Şimdi Nebi Zenginli’yi dinleyelim:

“Olağan genel kurul yaklaşmıştı. Biz yeni bir yönetim

oluşmasını istiyorduk. Yönetime hâkim olan grup bizim

varlığımızdan rahatsızlık duyuyordu. Genel kurul

çalışmaları başladığında Mustafa Dinç ile birlikte birçok

arkadaşın önerisini Oktay Ağabey’e ilettik, bazı

rahatsızlıklarımızı dile getirdik, bize görev verilmediğini,

arkadaşlarımızı üye yapmadıklarını anlattık. Oktay Ağabey

haklı olduğumuzu söyledi. Bunun üzerine ona başkan


53

adayımız olmasını önerdik. Fakat Oktay Ağabey, Bayram

Ağabey ile yola çıktığını, onun ekibini asla terk

etmeyeceğini, Bayram Ağabey’in onayı olmadan asla

başkan adayı olmayacağını, yönetimde bulunup

bulunmayacağını da bilmediğini söyledi.

Bu görüşmeden sonra biz eski dernekten gelen arkadaşlarla

çok güzel bir çalışma yaptık. Listemizi hazırladık, üyelerle

görüşmelerimizi tamamladık. Mehmet Özsandıkçı’nın yer

almadığı listede, benim başkan adaylığımda, Kadıköy

Deniz İşletmeleri Müdürlüğü Lokali’nde yapılan kongreye

katıldık ve listemizi sunarak yönetime aday olduk.

Bu Genel Kurulu Bayram Camcı, Oktay Ağabey’in azmi,

çalışmaları ve siyasi deneyimi ve hemşerilerimiz

üzerindeki etkinliği sayesinde kazandı. Oktay Ağabey

büyük bir gayret göstererek kendileri için kaybedilmesi,

bizim için kazanılması olasılığı olan genel kurulu Bayram

Camcı lehine değiştiren iradeyi ve başarıyı göstermiştir.

Oktay Ağabey; seçim salonunu hâkimiyeti altına almayı

başaran kişi olduğunu o kongrede göstermiş, tuttuğunu

koparan kişiliğini ortaya koyarak, kararlı bir lider

olduğunu orada kanıtlanmıştır.

Konuşmalarındaki kesinliği ve sıcaklığı ile salonu kendi

lehine kilitlemiş, Bayram Camcı’nın sonu kırıcı olan

konuşması ile bizim lehimize dönen havayı dağıtmış,

yerinde müdahaleleri ile hiç oturmadan, kongre boyunca

bir deli fişek gibi davranarak seçimleri kazanmıştır.”

Nebi Zenginli istediğini gerçekleştirememiştir ama

yukarıda da ifade ettiğimiz gibi genel kurullarda

demokrasi kurallarını yaşama geçirmiştir.

Bu bahsi, iki derneği tek çatı altında birleştirilmesi

konusunda gayret sarf edenleri ve sonunda başarıya imza

atanları saygıyla ve sevgiyle anarak sonlandırmak

istiyoruz.


54

BAYRAM CAMCI VEDA EDİYOR

Bayram Camcı yönetimi 1995 yılından 2000 yılına kadar

altı yıl sürmüştür. 2000 yılına gelindiğinde Bayram Camcı

artık dernekten ayrılmak istediğini beyan eder. Derneğin

“Bayram Ağabey’i” yorulduğunu söylemektedir ama

aslında, herkesin bu nedenle ilgi odağı olmak

istemediğinden, açıklayamadığı bir rahatsızlığı vardır.

Dernek Başkanı olarak da Oktay Özaydın’ı işaret eder.

Şimdi, 16 Nisan 2000 Pazar gününe dönelim ve Bayram

Camcı’nın genel kurulda yaptığı veda konuşmasına göz

atalım:

Sayın Başkan; değerli üyeler, misafirler genel kurulumuza

hoş geldiniz. Tüm çalışmalarımızın Konya’ya, Konya

insanlarına, ülkemize ve tüm insanlara huzur ve mutluluk

getirmesini, kongremizin ve neticesinin tüm üyelere hayırlı

sonuçlar vermesini diliyoruz. Bu dönemle ilgili

faaliyetlerimize geçmeden önce Konya, Konyalılar ile

Konyalıların cemiyetçilik duygusu ve dünden bugüne

İstanbul’daki Konya derneklerinin hizmetlerinden kısa

kısa bilgi sunmaya yararlı gördük.

KONYANIN KONUMU:

İç Anadolu’nun doğusundan Akdeniz’e ulaşmak için Toros

Dağları’nı Gülek Boğazı’ndan geçmek gerekiyor. Güneyde

Toros Dağları ile kucaklaşan, ilkbaharda yemyeşil ovalara

sahip güzel Konya’mız tarih boyunca Asya’yı Avrupa’ya

bağlayan ve Anadolu’dan geçen ana ticaret yolu üzerinde,

yiyecek-içecek yönünden zengin, can ve mal güvenliği

olan, iyi bir alışveriş ve ikmal merkezi durumunadır. Bu

sebeple Torosları geçip Akdeniz’e inmek ve Bağdat’a

gitmek isteyen kervanlar ve askeri birlikler için güvenli bir

konaklama ve ikmal merkezi şehri olarak günümüze kadar


55

varlığını sürdürmüştür. Çok geniş ve tarıma fevkalade

elverişli bir araziye sahip olan Konya; kara ve demiryolu

ağıyla ulaşım yönünden tüm Türkiye’mizle irtibatlıdır.

Anadolu’nun en eski yerleşim yerlerinden biri olan

Konya’nın bu özellikleri coğrafi konumu ve ekonomik

potansiyeli itibariyle M.Ö.7000 yıllarından, Anadolu

Selçuklu devleti devrine kadar pek çok krallıkların

kurulduğu ve yaşadığı güzel bir belde olduğu

görülmektedir.

EKONOMİ VE SANAYİİ:

Konya ve çevresinde ekonomi de sanayi de tarım ve

hayvancılığa bağlı kalmaktadır. Bu sebeple önemli bir

yerleşim alanı üzerinde kurulu olmasına rağmen imalat

sanayii yönünden, tarımsal ve hayvansal kaynak

potansiyeline yönelik bir yapı arz etmektedir. O halde kısa

ve uzun vadeli dönemlerde yöre için tarım, hayvancılık,

ormancılık, madencilik, imalat sanayii ve hizmet

sektöründe yatırımlara ivedilikle başlaması ve başlatılması

lazımdır.

Sanayinin dev adımlarla ilerlediği Konya; bir holdingler

şehridir. Bu gerçeği herkes kabul etmek zorundadır.

Değişik alanlarda önemli yatırımlar gerçekleştirilen

Konya; bir KOBİ merkezidir. Muhafazakâr bir yapıya

sahip olan Konyalının meramını ve isteklerini

anlatamaması yanı sıra, Ankara’nın da geçmişte olduğu

gibi bugün de Konya’ya önem vermeyişi sebeplerinden

dolayı, gerek kara yolu, gerekse hava taşımacılığı

yönünden nasibini alamamıştır. Bu sebeple Konya’ya

gelen yabancı yatırımcılar geliş gidişleri yönünden kötü

izlenimlerle ayrılmaktadır. Bu olay Konya turizmini de

etkilemektedir. Her şeye rağmen sanayi ve ticarette olduğu

gibi şehircilik yönünden bir Avrupa şehri niteliğini taşıyan


56

gecekondusuz Konya’yı gidip yerinde görmek gerekir.

Böylece dışarıdakilerin anlattığı Konya ile görülen şehrin

çok farklı olduğu daha iyi anlaşılacaktır. O halde

Konya’mızı bu güzel hale getiren mevcut kuruluşlara güç

vermeyi ve teşvik etmeyi düşünmeliyiz. Konya bir tarım

ambarıdır. Uyuyan bir dev büyüklüğünde olan sanayii de

tarımda olduğu gibi ön sıralara gelmek için bir işaret ve

elinden tutulmayı beklemektedir. O halde Konya’dan

ayrılıp daha büyük şehirlere yerleşen değerli ve güçlü

yatırımcı hemşerilerimizin Konya sanayii için fikir, proje

ve mali yönden desteklerine ihtiyaç vardır. Bu değerli iş

adamlarımız sadece Konya’yı düşünmekle yetinmemeli,

oraya yatırım yaparak paralarını da göndermelidir

KONYA İNSANI:

Köklü ve önemli büyük bir ilim ve irfan ocağı haline

gelmiş bulunan ve bir devre mührünü vurarak başkentlik

yapan ve Anadolu’muzun en eski medeniyet

merkezlerinden birisi ve gözdesi olan Konya’mızda

okuryazar oranı oldukça yüksektir. Bu yörede doğup

büyüyen insanlar bilgili, kültürlü, sevgi dolu olduğu gibi,

birbirini seven, saygı duyan, milletinin bütünlüğünü,

birlikteliğini her şeyin üstünde tutarak vatanına milletine

bağlılığı esas almış, bölünmenin karşısında olmuş ve

olmaktadır. Böylece bu güzel coğrafyayı vatana

dönüştürmede büyük katkıları olmuştur. Mütevazı ve sakin

görünüşlü sevgi dolu ve yardım sever niteliklere

sahiptirler.

CEMİYETCİLİK DUYGUSU:

Cemiyet ve cemiyetçilik konularında herkesin iyiliğini

isteyen, hep kendinden birilerine bir şeyler vermekten

mutlu olan bir yapıya sahiptirler. Her ne sebeple olursa


57

olsun Konya’dan ayrılıp büyükşehirlere yerleşen bu sevgi

dolu, sıcakkanlı insanlarımız; ülkenin büyük vilayetlerinde

hatta Avrupa’nın birçok kentinde sanat ve ekonomik

etkinliklerde söz sahibi olmalarına rağmen, sosyal

yaşamlarında gerekli etkinliği yakın zamanlara kadar

gösterememişlerdir. Halbuki demokrasilerde siyasal

partiler ve devlet kuruluşlarının yanı sıra, sivil toplumların

yeri meslek örgütleri ve hemşeri derneklerinin varlığı ve

işlevleri de çok önemlidir.

İnsanın insan ile kaynaşması, birlikte düşünce, dayanışma

içine girmesi önemli bir olgudur. Değişik dönemlerde pek

çok büyüğümüz cemiyetleşme çalışmalarında

bulunmuşlar; hatta dönem-dönem iyi hizmetler vermişler

ve bizlere yol göstermişlerdir.

İstanbul’da 1945 yılında Konya Lisesi Mezunları Cemiyeti

adında bir dernek kuruldu ve 1946 yılında İstanbul

Aksaray’da bir apartman satın alındı ve Konya erkek

talebe yurdu olarak hizmete sunuldu. Ayrıca Laleli’de

Koska’da yurt binaları kiralandı ve takriben 180 civarında

öğrenciye yatak, yemek hizmeti verildi. 1966 yılında adını

Konya Yüksek Öğrenim Yaptırma Derneği şeklinde

değiştirmiş ve kamu yararına çalışan dernek kabul

edilmiştir. 1969 yılında Feriköy’de kendi yaptırdığı 400

kişilik dernek binasını erkek öğrenciler için ve

Aksaray’daki binasını da kız öğrenciler için hizmete

açmışlardır.

Derneğin kurulduğu 1945 yılından, derneklerin kapatılıp

yurtlarının kredi ve yurtlar genel müdürlüğüne devredildiği

1981 yılına kadar dernek organlarında görev alan üyeler ve

dernek başkanları, Konya ve çevresinden İstanbul’a

üniversite için gelen binlerce öğrenciye konaklama, yemek

ve eğitim yardımında bulunarak çok büyük hizmetler

vermişlerdir. Huzurlarınızda dernek organlarında görev


58

alanlara ve bilhassa Y. Müh. Kazım Şenalp ağabeyimize

hizmetlerinden dolayı şükranlarımızı arz ederim. Dernek

kapandı ama İstanbul’daki Konyalılar boş durmadı ve

1981 den sonra ilçeler bazında, Konya liseliler ve Konya

Maarif Kolejliler adı altında toplantılar tertip edilerek bu

boşluğu giderme gayreti sergilendi ve İstanbul’da Konya

ile ilgili köy, kasaba, ilçe ve il dernekleri kuruldu.

Derneğimizi Ekim 1994 yılında Konyalılar Birliği Derneği

adı altında kurduk ve böylece geçmişte değerli

büyüklerimizin verdikleri emekler ve birikimleri göz

önüne alan yönetim kurulumuz, İstanbul’daki Konyalıları

bir çatı altında toplama hedefine ulaşmayı başardı. Bu

başarıda bize destek veren siz genel kurul üyelerine

teşekkür ediyoruz.

Değerli hemşerilerimiz; derneğimiz çatısı altında bulunan

bu güzel umut Konyalıları örgütlenmenin tüm çağdaş

yöntemlerini kullanarak Türkiye genelinde örgütlü bir

toplum haline getirmeyi amaçlamaktadır. Biz

kuruluşumuzdan bugüne birlik, beraberlik ve sosyal

dayanışma ile derneğimizi kesiksiz ve sürekli bir faaliyet

içinde saygın bir yere sahip bir duruma getirdik. Bunu

devam ettirmek siz genel kurul üyelerinin ve her

Konyalının görevi olduğu kanaatini taşıyoruz. O halde

sevginin, saygının, birlik ve beraberlik içinde olmanın

vereceği haz ile geliniz derneğinize sahip çıkınız.

Gücümüzü tüm Konyalılar arasında yayıp duyurmayı

kutsal bir görev sayınız.

KURULUŞ AMACIMIZ:

Biz hepimiz güç ve girişim birliği yaparak; birbirine

kaynaştırıp, dayanışmaya yöneltmek, öz değerlerimize

sahip çıkmalarını sağlamak, değişik kuşaklar arasında bağ

kurulmasına yardımcı olmak, haklarımızın korunması için


59

meşru bir alan yaratmak, çağdaş ve uygar olma yolunda

milli ve manevi değerlerimizi koruyup sahip çıkmak,

Konyalılara haksız yere yakıştırılmış yanlış izlenimleri

düzeltmek, eğitim ve öğretim için katkıda bulunmak gibi

düşüncelerin ışığında İstanbul’daki Konyalıları bir birlik

çatışması altında toplandık. Bunu Konya’yı ve Konyalıyı

seven ve bizlere güven duyan siz değerli Konyalıların

desteği ile yaptık.

TESİSLEŞME:

Kadıköy’ün merkezi denebilecek güzel bir yerinde dernek

merkezi ve lokalimiz var. Derneğimizin lokali tüm

hemşerilerimizin ve dostlarının yapacakları küçük çaptaki

toplantılarına hizmet verecek şekildedir.

EĞİTİM VE SOSYAL YARDIM:

Gerek Konya liselerinden mezun olan ve gerek

İstanbul’daki hemşerilerimizin çocuklarından üniversiteyi

kazanmış ama maddi sıkıntılar sebebi ile zor durumda

kalmış öğrencilerimize kuruluşumuzdan beri aylık eğitim

yardımı, kitap yardımı, harç yardımı gibi konularda maddi

yardımlar yapıyoruz. İstanbul’daki Konya dernekleri son

10 yıl içinde Kredi ve Yurtlar Genel Müdürlüğü’nün

verdiği miktar üzerinden en az 3000-4000 öğrenciye

eğitim yardımı yapmış durumdadır. Derneklerimize bu

konuda maddi katkıda bulunan değerli üye ve

hemşerilerimize teşekkür ediyoruz. 17 Ağustos 1999 günü

ülkemizi yasa boğan deprem sebebiyle bu sene eğitim

yardımları bizlere kısıtlı gelmiş ve derneğimizin bu yıl

yaptığı eğitim yardımında aksamalar görülmüştür.

SOSYAL VE KÜLTÜREL ETKİNLİKLER:

Sosyal kültürel etkinliklerle Konya’yı, dernek

çalışmalarını duyurmak ve güç kazanabilmek için Konya


60

ve bölgemizin sosyal ve kültürel aktivitelerini kapsayan

konuları güncel hale getirerek, panel, sempozyum ve

konferans şeklinde belli periyotlarla kamuya sunmayı

planlamış bulunmaktayız. Nitekim İstanbul Karamanlılar

Vakfı ile birlikte hareket ederek, her ayın son salı günü

Aksaray Grand Anka Otel’de toplantılar yapıyoruz.

Güncel bir konu tespit edip bu konunun uzmanı

hemşerimizi konuşmacı olarak getiriyoruz. Bu tip

toplantılara devam edilecektir.

Yine Konya ve Konyalıyı tanıtmak ve Konyalıya haksız

yere yakıştırılmış yanlış izlenimleri düzeltmek amacı ile

yönetim kurulu üyelerimizden Oktay Özaydın, Kudret

Fikirli, Himmet Güzel ve Başkan Bayram Camcı

Konya’ya giderek Vali, Anakent Belediye Başkanı, Selçuk

Belediye Başkanı, Sanayi Odası Başkanı, Ticaret Odası

Başkanı, KOMBASSAN Holding başkanı, Endüstri

Holding Yönetim Kurulu Başkanı ile ayrı ayrı görüşerek,

öneri, fikir teatisinde bulunduk ve yapabilecekleri katkıları

istedik. İyi niyetli yaklaştılar ve biraz zaman istediler. Biz

Konya’da bu konular ile ilgili bir basın toplantısı yaparak,

düşünce ve fikirlerimizi Konyalılara basın yoluyla

açıkladık. İstanbul’a dönüşümüzde konuyu bir program ve

proje şeklinde kısmen hazırlattık ve bir Konya ziyareti

daha yapılmasını programa aldık. Sosyal aktivitelere

yönelik olarak KOMBASSAN Konyaspor, Konya Endüstri

Spor Kulüplerinin İstanbul’daki maçlarının gün, saat ve

sahalarını tüm derneklerimize duyurarak bu maçlarda

oyuncuları teşvik edecek taraftar gitmesine yardımcı

olmak için çaba gösterdik.

DEĞERLİ ÜYELER:

İstanbul’da yaşayan Konyalılar ve çevresi insanlarının

hiçbir ayırım gözetmeksizin, birlik ve beraberliğinin


61

sağlayacağı her kesimi içine alacağı, Konyalının temsil

edileceği ve demokratik kuralların işleyeceği büyük bir

kuruluşun özlemini çektiği hepinizin malumlarıdır. Bizler,

yönetim kurulu üyeleri bu konu üzerinde titizlikle durarak

birlik ve beraberlik içinde kurulmuş olan derneğimizi bu

güne şerefle getirdik. Bu gelişte hepinizin emeği katkıları

ve payları büyüktür. Bu gibi konularda Konyalı olmak bir

ayrıcalıktır. Bunu bilin ve iyi değerlendirin.

Derneğimizin yönetim kurulu üyeleri, bizler, genel kurulun

siz saygın üyelerinin kararları çerçevesinde kuruluşundan

bugüne hiç bir politik çıkar gözetmeksizin, tüzüğüne

uygun, hukuka saygılı olarak Konya çevresi ve ülke

yararlarına hizmet etme gayreti sergilenmiştir.

NETİCE:

Değerli kongre üyeleri, derneğimiz yönetim kurulu

üyelerini her dönem sizler seçtiniz. Bizler ise sizlere ve

Konya’mıza tüzük hükümleri çerçevesinde hizmet

vermeye çalıştık. Her yıl geleneksel gecemizi organize

ettik. Yine her yıl iftar yemekleri tertip ettik. Sizlerle hep

irtibatlı olduk. Sıkıntılarınızı ve sevinçlerinizi paylaştık.

Sohbetler ettik. Diğer dernek ve odalar, basın ile her

zaman sıcak temas kurduk. Konya ve çevresi ile ilgili

olarak kamuda, basında çıkan her konu ile ilgilendik.

Yararlı olabileceğine inandığımız konularda sizleri

toplayıp bir araya getirdik. Görüşlerinizi aldıktan sonra

ilgililere görüşlerinizi ilettik.

Değerli kongre üyeleri; bizim çoğumuz kuruluşundan beri

dernek yönetiminde görevliyiz. Bize büyük güven

besliyorsunuz ve yardım ediyorsunuz. Biz sizlere teşekkür

ediyoruz. Dernek yönetiminde ve hizmet yarışında siz

değerli üyelerin güveni, yardımı ve desteği şarttır. Biz

büyük hayaller peşinde koşan, yapamayacağımız şeyleri


62

yapar gibi görünen insanlardan değiliz ve kuruluş

amacımız çerçevesinde bu güne kadar ne vaat etmiş isek

yerine getirdik. Biz bölgemiz ile ilgili varsayılan

düğümleri çözdük. Olsun denen olguyu olur hale getirdik.

Bundan sonrası sizlerin ilgi ve katkısı ile daha da

güçlenecektir. Netice olarak, “Konyalılar, nerede, hangi

şartlarla olursanız olunuz, birbirinize sıcak bakınız” diyor,

kongremizin bizlere yakışır sağlıklı bir şekilde

sonuçlanmasını diliyor ve hepinize saygılarımızı

sunuyoruz.

Yönetim kurulu adına

Başkan Bayram Camcı

Bayram Camcı, Konya Lisesi mezunlarını toplayarak

başladığı cemiyetçilik çalışmalarını Konyalılar Birliği

Derneği’ni kurarak ve bu derneğe altı yıl başkanlık

yaparak tamamlamıştır. Yukarıdaki konuşması onun bilgi,

tecrübe birikimini; memleket ve insan sevgisini açıkça

ortaya koyuyor. Bayram Camcı, Denizcilik İşletmelerinde

aktif bir bürokrat iken, Konyalıları bir araya getirmeye,

onların arasında dostluk köprüsü kurmaya ve bu köprüden

Konya’ya, Konyalıya katar katar hizmet aktarmaya

çalışmıştır. Genç sayılabilecek bir yaşta sağlığı bozulmuş,

bu yüzden de dernekteki görevinden ayrılmak durumunda

kalmıştır.

ELDEN KAÇAN BİR FIRSAT:

FERİKÖY YURDU

Bayram Camcı’nın yukarıdaki 2000 yılı genel kurul

raporunda sözünü ettiği, Feriköy Öğrenci Yurdu için

burada bir bahis açma ihtiyacı duymaktayız. Konya

Yüksek Öğrenim Yaptırma Derneği’nin topladığı

bağışlarla ve Konya İl Özel İdaresi’nin de desteğiyle, 1966


63

- 1969 yılları arasında Feriköy’de yaptırdığı 600 kişilik

erkek öğrenci yurdu, 1981 yılına kadar Konya ve

çevresinden gelen öğrencilere barınma imkânı sağlamış;

bu yönüyle de büyük bir hayır kurumuna dönüşmüştür. Ne

yazık ki, 12 Eylül idaresi tarafından siyasi partiler ve

dernekler kapatılırken, 1981’de Konya Yüksek Öğrenim

Yaptırma Derneği de kapatılacak ve Feriköy’deki yurt

Devletin Yurtlar Müdürlüğü’ne devredilecektir.

12 Eylül yöneticileri bu kararı kaldırıldığında ise, Feriköy

Yurdu bir cemaatin eline geçecektir.

Bir dernek tarafından gerçekleştirilebilecek müthiş bir

yatırım olan Feriköy Öğrenci Yurdu’nun inşaatı ile ilgili

kısa bir özet verme ihtiyacı duymaktayız.

(Kaynak: Konya Yüksek Öğrenim Yaptırma Derneği,

DERNEK ÇALIŞMALARI 1945-1973. Basım 1974).

7 Mayıs 1966 Cumartesi günü saat 15.00 de İstanbul Valisi

Kurmay Albay Sayın Vefa Poyraz tarafından, seçkin

davetliler ve çeşitli fakültelere mensup öğrencilerin

huzurunda kurbanlar kesilmek suretiyle yurdun temeli

atılmıştır.

Yurdun yapılmasında canla başla çalışan Konya Yüksek

Öğrenim Yaptırma Derneği’nin Yönetim Kurulu aşağıdaki

kişilerden meydana gelmiştir.

Başka: Kâzım Şenalp (Tarım Bakanlığı Baş Müfettişi).

Başkan Yardımcısı: Kemal Turgut (Cilt Hastalıkları

Mütehassısı).

Genel Sekreter: Faik Kulluk (Tüccar).

Muhasip-Veznedar: Ahmet Katırcı (Tüccar).

Üye: İbrahim Taşcıoğlu (Tüccar).

Üye: Lütfi Kulluk (Tüccar).

Üye: Murteza Çelikel (İ.E.T.T. Neşriyat Müdürü).


64

Üye: Ebazer Berksoy (Atatürk Erkek Lisesi Müdürü).

Öğrenci Üye: Mustafa Duransoy

(Fizik-Matematik Fakültesi Öğrencisi)

Öğrenci Üye : Sani Kart (Hukuk Fakültesi Öğrencisi).

Öğrence Üye : Babür Şeber (Hukuk Fakültesi Öğrencisi).

Öğrence Üye : Tankut Çetin (Eczacılık Fakültesi

Öğrencisi).

Binanın Proje Mimarı : Yüksek Mimar Feyyaz Tüzüner.

Statik Hesapları Yapan: Yüksek Mühendis Rifat Çınar.

İnşaat Kontrol Mühendisi:Yüksek Mühendis Ahmet Şevki

Eken.

Müteahhit : Yüksek Mühendis Coşkun Erel.

Mesul Mühendis:Erol Erel’dir.

Bina 3 Haziran 1969 günü hizmete açılır. Açılıştan iki gün

önce, 1 Haziran 1969 tarihli genel kurulda binanın girişine

aşağıdaki teşekkür plaketinin konulmasına karar verilir:

“Mülkiyeti Konya Özel İdaresi, intifaı Konya Yüksek

Öğrenim Yaptırma Derneği’ne ait olan arsaya yapılan bu

bina, Dernek Başkanı Kâzım Şenalp ve Yönetim Kurulu

Üyelerinin gayretli, feragatli çalışmaları sayesinde, dernek

tarafından temin edilen yardımlar ve Mevlâna Takvimi

hâsılatı ile yapılmış, gençlerimizin hizmetine armağan

edilmiştir.”

Yine, açılıştan iki gün önceki genel kurulda yönetim

kuruluna aşağıdaki isimler seçilmiş ve yönetim kurulu ilk

toplantısında görev taksimi yapmıştır.)

Başkan : Kâzım Şenalp.

Başkan Yard. : Ahmet Katırcı.

Genel Sekreter : Faik Kulluk.

Muhasip Üye : M. Mukadder Nalçacı.

Üye : Dr. Nazif Bağrıaçık.

Üye : Rüştü Argıt.

Üye : Ergun Gönenç.


65

Üye : Dr. Kemal Turgut.

Üye : Diş Tabibi Mustafa Özaydın.

Üye : Öğrenci M. Ali Yavuz

Üye : Öğrenci Aptülkadir Bulduk.

Binanın tamamlanmasından ve yurt olarak kullanılmaya

başlamasından neredeyse yirmi yıl sonra Nebi Zenginli’ye

kulak verelim. Yıl 1988. Konya İli ve İlçeleri Sosyal

Yardım ve Dayanışma Derneği’nin kuruluş çalışmaları

yapılmaktadır.

“…Toplantı salonunda 12 kişi vardı ben ve Mahmut

Tezcan salona girdik, Bayram Ağabey bizden sonra girdi.

Toplam 19 kişi olduk. Herkes Bayram Ağabey’in ne

diyeceğini bekliyordu. Bayram Ağabey Konya Lisesi

Mezunları toplantılarından bahsetti. Eski Konyalılar

Derneği ve vakfından bahsetti, Feriköy’deki Yurdun geri

kazanılması için çalışmalar yapılması gerektiğinden

bahsetti.”

Bayram Camcı, Konyalı hemşerilerinin kurduğu bir

derneğin yöneticileri ile katıldığı ilk toplantıda, gündemde

olmamasına rağmen, Feriköy Öğrenci Yurdu’ndan söz

açmış ve yurdun geri kazanılması konusunu dile

getirmiştir. Çünkü Bayram Bey o yurt için emek sarf eden

insanlardan birisidir ve Konya Yüksek Öğrenim Yaptırma

Derneği’nin denetçileri arasındadır. Anladığımız kadarıyla,

“Adamcağızın içi yanmaktadır.”

Bu konu Konyalıların içinde kanayan bir yaradır. Yukarıda

sözü edilen toplantıdan on iki yıl sonra Konyalılar

Derneği’nde aşağıdaki karar alınmıştır.

Karar No: 13.01.2000/77

Feriköy’deki Konyalılar Yurdu ile temasa geçilerek,

öğrencilerimizden yurtta kalmak isteyenlerin yurtta

kalmasının sağlanmasına karar verildi.


66

Şimdi de bu kararın sonucunu öğrenmek için, o yıllarda

Dernek Yönetim Kurulu’nda olan Hukukçu Süleyman

Temel’i dinleyelim:

Feriköy ile ilgili bilgi aldık, girişimlerde bulunduk. Yurdu

ziyaret ettik. Ancak daha kapıdan adımımızı atar atmaz

sadece bir grubun kontrolünde olduğunu, koyu bir taassup

ile yoğrulduğunu, başkaca kişi ve görüşlere kapalı

olduklarını, yapılan görüşmelerin satır aralarından ve

yurdun genel havasından tespit ettik. Bu bağlamda sadece

bir cemaatin kontrolünde olduğunu ve hatta başka

cemaatlere dahi kapalı olduğunu anlamış olmamızdan

dolayı bu fikirden sonradan vazgeçildi. Dolayısı ile o

yurttan da faydalanılamadı. Zaten faydalanmak ibaresi

dahi yanlış. Zira yurdun yönetsel içerik ve felsefesi bize ve

toplumun büyük çoğunluğuna tam anlamda aykırı idi.

Yurt, 12 Eylül darbecilerinin basiretsiz kararları sonucu,

bu ve bunun gibi yurt ve mekânlar, vakıf evleri ve saire, ya

bir cemaatin eline geçmiştir ya da menfaat odaklarının.

Dolayısı ile dışarıdan öğrenci alınmamaktadır ya da birileri

tarafından çıkar amaçlı olarak kullanılmaktadır. Çekilen

onca çile ve gösterilen gayretin sonucu hüsran olmuştur.

İşte böyle ve nokta.(!)

OKTAY ÖZAYDIN BAŞKANLIK GÖREVİNDE

2000 yılı genel kurulunda, Bayram Camcı görev almak

istemeyince; M. Oktay Özaydın, Hasan Eskil, İsmail

Öncel, Sefer Camcı, Kudret Fikirli, Süleyman Temel,

Mustafa Nalçacı, Mustafa Birim, Mehmet Küçük, Suat

Yıldırım, Himmet Güzel, Mustafa Dinç, Bahri Özdinç,

Ahmet Güler, İsmail Binicioğlu yönetim kuruluna

seçilmişler; yeni yönetim kurulu da Oktay Özaydın’ı

başkanlığa seçmiştir.


67

Oktay Özaydın; ilk iş olarak dernek üyelerine aşağıdaki

mektubu göndermiş ve onlardan destek istemiştir:

Derneğimizin olağanüstü genel kurulu 23.04.2000

tarihinde gerçekleştirildi. Kongremize katılan üyelerimizin

oylarıyla önümüzdeki bir yıl için göreve geldik. Sizleri

mahcup etmeyecek bir gayretle, sizlerin de desteğiyle

çalışmak istiyoruz. Bu kongremizin bir özelliği vardı:

İstanbul’da Konyalıların kırk yıldır yaptıkları tüm

dernekleşme çalışmalarının içinde olan ve çoğunda

önderlik eden derneğimizin kurucusu ve altı yıldır

başkanlığını yapan Bayram Camcı, bu kongre öncesi yeni

dönemde görev alamayacağını açıkladı ve kongremizde

görev almadı. Kendisine şimdiye kadar yaptığı

çalışmalardan dolayı teşekkür ederiz. Bundan sonra da

deneyimlerinden faydalanacağımızdan eminiz.

Her kurumda yeni gelen yönetimler evvelki dönemlerden

daha çok çalışmak ve çıtayı daha yükseltmek

mecburiyetindedir. Biz, hepimiz bu inançla görev aldık ve

başarmak istiyoruz. Başarının ise ancak bir ekip

çalışmasıyla geleceğine inanıyoruz. Bu amaçla siz değerli

üyelerimizin her konuda desteğine ihtiyacımız var. Değerli

fikirlerinizi, önerilerinizi her zaman bizlere

ulaştırabilirsiniz. Şundan emin olun ki hepsi

değerlendirilecektir.

Yönetim kurulumuz ilk olarak üye sayımızı arttırmayı

hedef aldı. Lütfen çevrenizdeki tüm Konyalıları

derneğimize üye yapınız. Üye aidat borçlarınız varsa lütfen

ödeyiniz. Bu küçük meblağlar belki fazla bir maddi değer

taşımayabilir. Yalnız, bu ödemeler sizleri dernek

çalışmalarını izlemeye ve denetlemeye yönlendirir. Biz

bunu arzu ediyoruz. Lütfen bizleri izleyiniz ve

denetleyiniz. Bu duygular içinde hepinize aşağıda


68

tanıttığım kurallarımızla birlikte hizmet edeceğimizi

belirtir, saygılar sunarız.

Başkan Oktay Özaydın

Başkan Oktay Özaydın ve ekibi bir yıl sonraki genel

kurulda da göreve gelecek ve Oktay Özaydın Başkan

olarak o genel kuruldan sonra da üyelere birer mektup

gönderecektir:

Derneğimizin 4. Kongresi 29.04.2001 tarihinde yapıldı.

Siz değerli üyelerimizin oylarıyla iki yıllık bir süreyle

tekrar göreve seçildik. Kongremizde bizlere göstermiş

olduğunuz güven ve sergilediğiniz birlik ve beraberlik,

yeni görev dönemimizde bizlere moral ve destek

verecektir. Daha iyi işler yapmak Konya’mıza ve

Konyalıya daha çok hizmet etmek, sizlerin derneğimize

ilgi göstermesine, bizlerin de daha fazla gayret

göstermesine bağlıdır. Ülkemizin içinde bulunduğu zor

ekonomik şartlarda bir kaç kişinin gayretiyle büyük

başarılar gerçekleşememektedir. İlgi ve gayreti tabana

yayabildiğimiz oranda başarı kendiliğinden gelecektir.

Sizlerin bu ilgi ve desteği bizden esirgemeyeceğinizi umut

ediyoruz.

Bu duygularla tekrar şevkle başarı için göreve başladık.

Yapacağımız hizmetlerin Konya’mıza hayırlı olmasını

diler saygılarımızı sunarız.

Başkan Oktay Özaydın,

Genel Sekreter Kudret Fikirli

Oktay Özaydın ve ekibi göreve hızlı başlamıştır. İl ve

ilçelerden gelen Konyalıları İstanbul’da bir araya getirme

çalışmaları, Bayram Camcı’nın başkanlığından sonra da

bütün hızıyla devam edecek; bu amaçla yemekler,

piknikler, iftarlar, konferanslar, geceler düzenlenecektir.


69

Bu çalışmaları kitabımızın “DERNEĞİN

ETKİNLİKLERİ” bölümünde ayrıntılarıyla inceleyeceğiz.

Şimdi kuruluşundan bugüne kadar geçen 20 yıllık

dönemde derneğin amaçları uğruna hizmet veren yönetim

kurullarını ve başkanları görelim.

DERNEK BAŞKANLARI ve YÖNETİM KURULLARI

Yukarıda ayrıntılarıyla anlattığımız derneğin kuruluş ve

birleşme yıllarından sonra, 1997’den itibaren yönetim

kurullarında görev ve sorumluluk alan hemşerilerimizi

anmak ve kuruluşundan bu yana görev yapan yönetim

kurullarıyla birlikte, onlara da hizmetleri için teşekkür

etmek, kadir bilirlik olacaktır.

Genel Kurul Tarihi: 04.05.1997

Yönetim Kuruluna seçilen üyeler ve aralarındaki iş

bölümü:

Karar No: 07.05.1997/44

Başkan: Bayram Camcı



Başkan Yrd.: Kadir Kocadayı

Genel Sekreter : Kudret Fikirli


Hasan Yeşilkaya

İsmet Sarıbudak

Yılmaz Yavru

Vedat Vefa

M. Akif Bekdemir

Mehmet Küçük

Mehmet Yetiş

Mustafa Özşenol


70

Nadir Özşahin

Mustafa R.Caner

Mustafa Nalçacı

M. Ali Manav

Saadettin Demiray

Suat Yıldırım

Cafer Ağaçbacak


Yönetim Kuruluna seçilen üyeler ve aralarındaki

işbölümü:

Karar No: 29.04.1999/68

Başkan : Bayram Camcı


Başkan Yrd.: Nadir Özşahin

Başkan Yrd.: Nebi Zenginli

Genel Sekreter: Kudret Fikirli


Mustafa Dinç

Bahri Özdinç

Kadir Kocadayı

Mehmet Küçük

Yurdagül Özsavaşçı

H. Himmet Güzel

İsmet Sarıbudak

Mustafa Darıcı

Suat Yıldırım

Genel Kurul Tarihi: 23.Nisan 2000


işbölümü:


71

Karar No: 25.03.2000/80

Başkan: Oktay Özaydın

Başkan Yrd.: Hasan Eskil

Başkan Yrd.: Sefer Camcı

Başkan Yrd.: İsmail Öncel



Mehmet Küçük

Suat Yıldırım

Himmet Güzel

Mustafa Dinç

Bahri Özdinç

Ahmet Güler

Mustafa Birim

İsmail Binicioğlu

Mustafa Nalçacı



işbölümü:

Karar No: 03.05.2001/92



Başkan Yrd.: Sefer Camcı

Başkan Yrd.: Mustafa Birim



Kayhan Kuzucu

Mehmet küçük

İsmail Öncel

Suat Yıldırım


72

Adil Öngel

Hikmet Deniz

Bahri Özdinç

Kâzım Gündoğdu

İsmail Binicioğlu

Kayhan Kuzucu’nun istifasıyla boşalan yönetim kurulu

üyeliğine yedek üyeler arasında 1. sırada olan Ahmet

Polat, toplantılara bir yıl gelmeyen Mehmet Küçük’ün

yerine de yedek üyeler arasında 2. sırada olan Osman Argıt

bir yazıyla yönetim kuruluna davet edilecektir.



bölümü:

Karar No: 28.04.2003/114



Başkan Yrd.: Adil Öngel

Başkan Yrd.: Hikmet Deniz



Osman Argıt

İsmail Öncel

Sonay Gürgen

Bahri Özdinç

Bahri Soysal

Mehmet Ergen

Nuri Kirişçi

Adem Köroğlu

Vefa Önal



73


bölümü:

Karar No: 02.05.2005/138


Başkan Yrd.: Nadir Özşahin

Başkan Yrd.: Kudret Fikirli



Sekreter: Hasan Eskil


Gökhan Yeşilkaya

Halil Kasapoğlu

M.Sonay Gürgen

Mehmet Ergen

Nuri Kirişçi

O.Murat Argıt

Nazım Doğan

Bahri Özdinç



bölümü:

Karar No: 25.04.2007/166

Başkan : Hasan Eskil

Başkan Yrd.: Sonay Gürgen

Balkan Yrd.: Mehmet Ergen

Başkan Yrd.: Halil Kasapoğlu

Başkan Yrd.: Mustafa Özşenol

Genel Sekreter:Benan Baykal

Sayman: Nuri Kirişçi

Ertan Yılmaz


74

Neşet Pamir

Abdullah Balon

Necat Aşçıgil

Nazım Doğan

Suat Yıldırım

Oktar Yaylalı

Neşe Tokuşoğlu



bölümü:

Karar No: 22.04.2009/190

Başkan: Hasan Eskil


Başkan Yrd.: Halil Kasapoğlu


Genel Sekreter:Oktar Yaylalı

Sayman: Necat Aşçıgil

Hüseyin Birim

İsmail Öncel

Abdullah Balon

Nuri Kirişçi

Kutsiye Benan Baykal

Ali Güven

Nuri Yüceer

Tevfik Eskimumcu

Kadir Sütçü



bölümü:


75

Karar No: 27.04.2011/217

Başkan: Hasan Eskil


Başkan Yrd.: Mustafa Nalçacı


Genel Sekreter : Benan Baykal

Sayman: Halil Kasapoğlu

İsmail Öncel

Hüseyin Birim

Ali Güven

Nuri Yüceer

A. Uğur Koçak

Nadir Özşahin

Abdullah Balon

Necat Aşçıgil

Ahmet Polat



bölümü:

Karar No: 28.04.2013/234

Başkan: Kudret Fikirli


Başkan Yrd.: M. Sait Gönen

Başkan Yrd.: M. Sonay Gürgen

Başkan Yrd.: İbrahim Tuza

Genel Sekreter: A. Uğur Koçak

Sayman: Ali Güven

Bahri Özdinç

Ahmet Tergan

Necat Aşçıgil

Rüştü Argıt


76

Rakım Gürbüz

Eyüp Cigal

Fikret Soydabircan

Abdullah Balon

DERNEĞİN ETKİNLİKLERİ

Bu bölümde derneğin etkinliklerini mercek altına alacağız

ve önceliği iletişime, yazılı bir medya aracına vereceğiz.

A) BÜLTEN ÇIKARMA

Yukarıda değinilen 26.12.1994 tarih ve 4 sayılı karar, iki

maddeden oluşmaktadır. Kararın Mavi Marmara Et

Lokantası’nda yemek tertip edilmesini düzenleyen 1.

maddesinden sonraki 2. maddesi şöyledir:

Dernek üyelerimize faaliyetlerimizi duyurmak için bir

haber bülteninin çıkartılıp P.T.T. ile gönderilmesine karar

verilmiştir.

Bu karar uyarınca, İstanbulda yaşayan Konyalıların hem

kendi aralarında haberleşmelerini, hem de Konya Merkez

ve İlçelerindeki gelişmelerden haberdar olmalarını

sağlamak için Oktay Özaydın başkanlığında oluşturulan

bir ekibe bülten çıkarma görevi verilir. Bülten sekiz, dokuz

sayı çıkarılır ve İstanbulda yaşayan binden fazla adrese

ulaştırılır. Ancak çok emek isteyen bu iş ekibi yorar ve bir

süre sonra bülten işi durdurulur.

Bu konuda Süleyman Temel’in görüşlerine kulak verelim:

“Bülten çıkarma işi her zaman zahmetli ve masraflı

olmuştur. Düzenli reklam geliri ve/veya sponsor olması

gerektiği gibi, ayrıca profesyonel editör veya bu iş için

zaman ayırabilecek az çok işi anlayan kişiler gerektiği

aşikârdı. Bu koşullar genelde tam oluşmadığından bu

bülten çıkmadı.”


77

Süleyman Temel’in “Bülten çıkmadı” sözünü, “Devam

ettirilemedi” biçiminde anlamak gerçeklere daha uygun

olacaktır.

1996 yılına gelindiğinde bülten işi yeniden gündeme

getirilecek ve 06.06.1996 günü yapılan toplantıda 33 sayılı

karar ile bu iş canlandırılmaya çalışılacaktır.

Karar Madde 1:

Dernek bülteninin üç ayda bir yayımlanmasına ve ikinci

bültenin Eylül 1996’da çıkarılmasına karar verilmiştir.

Daha önce yaşanan sorunlardan ders alınır ve bu kez bir

tanıtım firmasıyla anlaşılır. Ancak, bilgi toplama işi gene

derneğin üstünde kalır ve işin en zor tarafı da bu

olduğundan iş yürütülemez. Bülten işi bir daha

indirilmemek üzere rafa kaldırılır.

B) ÖĞRENCİ BURSLARI ve ÖĞRENCİ

ETKİNLİKLERİ

Dernekte öğrenci bursları 1997 yılı başında başlatılmıştır.

Bir başka deyişle dernek kuruluşundan üç yıl sonra burs

verme kararı almıştır. Şimdi bursların başlatılmasıyla ilgili

ilk karara bir göz atalım:

Karar No: 14.01.1997/40:

1997 öğrenim yılı için, seçilen 56 öğrenciye ayda

3.000.000 (üçer milyon) eğitim yardımı yapılmasına karar

verilmiştir.

Elli altı öğrenciyle başlatılan yüksek öğrenim öğrenci

bursları kesintisiz ve her yıl artarak devam etmiş, 2014

yılında 214 öğrenciye ulaşmıştır.

Burs verilmesinde benimsenen ilkelere gelince, öğrencide;

Öğrencinin ailesinin Konya’da ya da ilçelerinde ikamet

etmesi,


78

İstanbul’da bir üniversitede lisans öğrenimine başlaması ya

da devam etmesi,

Üniversite öğrenimini başarıyla sürdürmesi,

Parasal desteğe ihtiyaç duyması,

Atatürk’ün kurduğu Türkiye Cumhuriyeti’nin ilkelerine

ters düşen düşünce ve eylemler içinde bulunmaması,

Ahlaklı, vatanına ve ulusuna bağlı bir fert olması şartları

aranmaktadır.

Burs için başvuran öğrencilerin ailesinin Konya ya da

ilçelerinde oturması, İstanbul’da bir üniversitede kaydının

bulunması koşuluyla başvuruları kabul edilmekte; burs

talebini ve aile durumunu anlatan bir dilekçe ekinde

belgeleri alınmaktadır. Bu belgelerde orta öğrenimdeki

performansı ve ailesinin maddi durumuna ilişken

açıklamalar bulunmaktadır.

Burs başvuru döneminde mülakat komiteleri

oluşturulmakta ve öğrencilerle bire bir görüşmeler

yapılmaktadır. Mülakat komitelerinde tarafsızlığına ve

adaletli hareket edeceğine inanılan dernek yönetim kurulu

üyeleri görevlendirilmektedir. Mülakatlarda, yönetim

kurulunun yukarıda sözü edilen koşulları dikkate

alınmakta, öğrencilerin siyasi eğilimi, etnik kökeni ve

inanç özellikleri değerlendirme dışında tutulmaktadır.

Bir örnek vermek gerekirse, 2011-2012, 2012-2013

öğrenim dönemlerinde, Konya ve ilçelerinden yüksek

tahsil için İstanbul'a gelip de burs için müracaat eden altı

yüz civarında öğrenciyle mülakat yapılmıştır.

Burs tutarları ve burs verilecek öğrenci sayısı, sağlanan

fon imkânına göre saptanmaktadır. Öğrenim dönemi

başlamadan birkaç ay önce hayırsever Konyalı

hemşerilerimizle ve hayır kurumlarıyla temas edilmekte,

burs fonuna mümkün olduğu kadar fazla katılım sağlamak

için uğraş verilmektedir.


79

Yukarıda da değinildiği üzere, 1996-1997 öğrenim

döneminde burs vermeye 56 öğrenciyle başlanmış ve bu

sayı 2013-2014 öğrenim döneminde 214 kişiye ulaşmıştır.

Bu 214 öğrencinin fakültelere göre dağılımı şöyledir:

TIP ÖĞRENCİLERİ : %19

MAKİNE MÜHENDİSLİĞİ : %5

BİLGİSAYAR : %2

İNŞAAT MÜHENDİSLİĞİ : %5

ELEKTRİK ELEKTRONİK : %7

DİĞER MÜHENDİSLİK : %5

MİMARLIK : %2

HUKUK : %12

İKTİSAT : %9

ECZACILIK-HEMŞİRELİK : %3

İLAHİYAT : %3

ÖĞRETMENLİK, EĞİTİM : %5

SİYASET : %5

İŞLETME : %2

DİŞ HEKİMLİĞİ : %3

DİĞER : %13

Burs tutarı da sağlanan imkâna göre artırılmıştır. Örneğin;

2013-2014’de 150.00 TL olan burs tutarı 2014-2015

öğrenim yılında 175.00 TL’sına çıkarılmıştır.

Çoğu zaman dışarıdan kaynak sağlanamadığı için dernek

yönetimi kendi imkânlarıyla öğrenci bursu vermiş ve bu

durum yıllar boyu sürmüştür. Halen de yönetim kurulunun

burs fonuna desteği % 60’lara ulaşmaktadır.

2012-2013 öğrenim döneminden itibaren İstanbul

Konyalılar Vakfı da burs vermeye başlamıştır. Birkaç yıl

içinde Vakfın imkânları da devreye girdiğinde, Konyalılar

Derneği ile İstanbul Konyalılar Vakfı’ndan burs alacak

öğrenci sayısının ikiye, hatta üçe katlanması

beklenmektedir.


80

Derneğin yirmi yıllık tarihi içinde burs veren

hayırseverleri birer birer saymamız, kitabımızın

sayfalarına sığmayacağından mümkün gözükmüyor.

Ayrıca, hayırseverlerden bazılarının adının açıklanmasını

istemeyeceği, bazı isimlerin gözden kaçmasının

kırgınlıklara sebebiyet verebileceği dikkate alındığında, bu

doğru da değildir. Onun için biz, derneğin yirmi yıllık

tarihi içinde maddi ihtiyacı olan öğrencilere İstanbul’da

hayata tutunma imkânı veren tüm hayırseverlere

şükranlarımızı sunmakla yetineceğiz. .

Bu arada, 2004’lerden başlayarak on yıl boyunca

öğrencilerle mülakat yapmış biri olarak birkaç

gözlemimizi ve anımızı aktarmak istiyoruz.

“İnşaat işleri yapan bir okuldaşım bir gün Derneğe beni

ziyarete gelmişti. Sevgili Fahri’yle konuşurken, mülakat

için bir kız öğrenci geldi. Okuldaşıma salondaki

masalardan birini gösterdim ve orada beklemesini

söyledim. Mülakat on dakika ya sürer, ya sürmezdi.

Arkadaşım masaya geçti, eline bir dergi alıp, sayfalarını

karıştırmaya başladı. Ben de öğrenciyi karşıma oturttum,

mülakata başladım. Adı Aliye’ydi, Yüksek Hemşirelik’te

okuyordu, Ereğli’nin bir köyündendi. Belgelerinden

babasının Aliye daha küçükken öldüğü anlaşılıyordu. Dört

kardeştiler. Annesinin işi yoktu. Yazın pancar çapasına

gidiyor, kışın köyde iş de bulamıyordu. Bunları anlatırken

gözleri dolu-dolu oldu. Peki, ne yiyip ne içiyorlardı? İşte

bu soru Aliye’nin göz pınarlarından yaşların coşmasına

sebep oldu. Aliye yanıt veremiyor, başını öne eğmiş

ağlıyordu. Üstündeki rengi solmuş bluzuna gözyaşları

yağmur gibi iniyordu. Kızcağız, “Annem, kardeşlerim,

hepimiz açız” demeyi onuruna yediremiyor, sadece

ağlıyordu. Benim de gözlerimden yaşlar dökülmeye

başladı. Toplantı düzeninde sıralanmış masalardan birinde


81

oturan arkadaşımla göz göze geldik. O da ağlıyordu.

Aliye’ye, “Sana burs verip veremeyeceğimizi bir hafta

içinde bildireceğiz” dedim. Dilekçesinin üstüne “Giyim

yardımı da yapılmalı” notunu koydum ve gönderdim.

Aliye gitti, okuldaşım Fahri Demirağ gözyaşları içinde,

“Ağabey işin çok zor vallahi” diyerek yanıma geldi. Bir

hayli Aliye’yi ve Aliye gibi olanları konuştuk. Bir hafta

sonra Aliye’ye, “Sana burs vereceğiz” diye telefonu

ettiğimde hüngür hüngür ağlayarak teşekkür etti. Aliye

Yüksek Hemşirelik Okulu’nu bitirdiğinde teşekküre geldi.

Bu sefer ağlamıyordu. “Sayenizde okulumu bitirdim,

tayinimi bekliyorum” dedi. Verdiğimiz para ayda topu-

topu 100.00 Liraydı…

***

Mahmut, Konya’nın Kulu ilçesindendi. Aslında, o yıl

kimlere burs verileceği yönetim kurulunda karara

bağlanmış, burslar kapanmış, aradan da bir gün geçmişti.

Yarım gün dernekte çalışarak, hem okuyan hem de ailesine

yardım eden öğrenci kızımız, derneğe geldiğimde, “Hasan

Bey, dün siz çıktıktan sonra burs için bir öğrenci geldi, ben

başvuru zamanının geçtiğini söylediğimde, telefon

numarasını bırakıp gitti” dedi. Yapacak bir şey yoktu.

Burslar karara bağlanmıştı. Bizim öğrenci sıkıla sıkıla,

“Çağırsaydık da bir dinleseydiniz” dedi. Ben aldırmadım.

Aldırmadım ama o da karşımda, boynu bükük sokak

lambası misali duruyordu. “Peki çağır gelsin” dedim. İki

saat sonra Mahmut karşımdaydı.

Mahmut’lar, şimdi aklımdan çıkmış, galiba dokuz

kardeştiler. Aslında Mardinliydiler. Babası çocuklarını da

alıp Kulu’ya gelmiş… Adamın babalığı biyolojik. Yani

anneleriyle nikâhlı değiller. Zamanında bir hoca getirip

dua ettirmiş ve bu dua üzerine dokuz çocuk yapmış…

Yasal hiçbir sorumluluğu yok. Kulu zengin bir ilçe.


82

Tarımda çalışıyor, inşaatta çalışıyor; kör topal geçinip

gidiyorlarmış. Adamın biraz biti kanlanınca, gözü sağa

sola bakmaya başlamış ve bir kadınla daha evlenmiş. Bu

seferki nikâhlı…

Mahmutlar kalıyorlar mı babasız! Mahmut çalışmaya

başlıyor ama aklı da okumakta… Geliyor İstanbul’a.

Devlete burs başvurusunda bulunmuş ama henüz yanıt

alamamış. Konyalıların bir derneği olduğunu da yeni

duymuş. Duymuş ama geç kaldığının farkında. Mahmut da

karşımda boynu bükük duruyor öylece. Mahmut’u

gönderiyor ve Kulu Kaymakamlığı’nı arıyorum. Öğlen

tatili, kaymakam yok ve telefonu bir polis memuru açıyor.

Mahmut’un adını, soyadını söylüyorum; daha ben tanıyor

musunuz, demeden polis aynı hikâyeyi anlatmaya başlıyor.

Meğer adam def olup gittikten sonra dönüp çocuklarının

yüzüne bile bakmamış. Mahmut’un annesi haftada bir

kaymakamlığın merdivenlerini siliyormuş.

Kaymakamlığın ve temizliğe gittiği evlerin verdiği birkaç

kuruş, on kişilik ailenin dişinin kovuğunu

dolduramayacağı için polisler kendi aralarında para

toplayıp anneye veriyorlarmış. Bunları anlatan polisin sesi

titriyor ama ben bu sefer kendimi tutuyorum. Karşımdaki

polis, “Mahmut’un İstanbul’da okuyan bir de kız kardeşi

var, adı Nihal” diyor. Donup kalıyorum. Burs kararı

verilmişti ve ihtiyaç sahibi öğrenci ise bir kişiyken ikiye

çıkmıştı... Teşekkür edip telefonu kapatıyorum. Ne

yapacağım ben şimdi? Bizim öğrenciye, “Çağır Mahmut’u,

kız kardeşini de alsın gelsin” diyorum. Ertesi gün Nihal’le

Mahmut karşımda. Nihal başı örtülü bir kızcağız. Öyle

mahcup ki insanın yüzüne bakamıyor. Bizim öğrenciye,

“İkisinin de başvurularını al, belgelerini tamamlasınlar”

diyorum. Çocuklar gider gitmez iki kişi için burs arayışına

çıkıyorum.


83

***

Yılını tam hatırlamıyorum. Cihanbeyli’den bir genç

geliyor. Mülakata başlamadan belgelerini gözden

geçiriyorum. Öğrenci başvurularında anne ve babası

aylıklı çalışanlardan maaş bordrosu istiyoruz. Karşımdaki

delikanlı da babasının “muhtar aylığı” aldığını belirten

Cihanbeyli Kaymakamlığı’nın yazısı koymuş dosyasına.

Altında Kaymakamlık mührü ve imza. Resmi belge yani.

Muhtar maaşı çok düşük tabii. “Bu ne?” diyorum.

“Babamın aldığı maaşı gösteren Cihanbeyli

Kaymakamı’nın resmi yazısı.” yanıtını alıyorum. “Babam

muhtar da…” diye ilave ediyor. “Babanın başka işi yok

mu?” sorumu, “Maaş bordrosu demişsiniz ya!” diye

karşılıyor. Köyünü konuşuyoruz. Ne yetiştirdiklerini, vs.

Şeker pancarı lafının kuyruğunu yakalıyorum. Ziraat

Odasına soracağım, ikazıyla bir önceki yıl 400 ton pancar

ürünü aldıklarını itiraf ettiriyorum. “Konuşma burada

bitmiştir” diyorum. Dosyasını alıyor, “Hem maaş bordrosu

istiyorlar, hem de getirdiğim kaymakamlık yazısını gale

almıyorlar” diye söylenerek, çıkıp gidiyor. Belki de beni

kaymakama şikâyet etmiştir…”

***

Bu faslı daha da uzatmak mümkün ama ben bir anımı daha

aktarıp, konuyu burada kapatacağım.

Bir gün iki kız öğrenci burs için başvuruyor. Bizim

istediğimiz öğrenci belgelerini getiriyorlar. İnceliyorum.

İkisinin de babası imam ve Çumra’nın iki köyünde görev

yapıyorlar. Ayda 1.700.00 Lira maaş alıyorlar ve lojmanda

kalıyorlar. Kızları odaya çağırtıyorum. Başları örtülü iki

öğrenci karşıma geliyor. Onlara babalarının maaşlarının

bizim ölçülerimize göre çok yüksek olduğunu, burs

imkânımızın da geniş olmadığını söylüyorum… sözlerimi;


84

“Şu ana kadar yedi yüz lira geliri olan ailelere ancak

yükselebildik” diyorum.

Haktan hukuktan bahsediyorlar. “Size burs verecek

olursak öbür tarafta sizden çok daha düşük gelirli iki

ailenin çocuğunun hakkını yemiş olmayacak mıyız?”

diyorum ama tatmin olmuyor ve taleplerinden

vazgeçmiyorlar. İki saat sonra rahmetli Oktay arıyor ve o

öğrenciler için Büyükşehir Belediyesi’nden aradıklarını

söylüyor. Oktay’a şiddetle itiraz ediyorum; derneğin

imkânlarının henüz ayda 1.700.00 Lira geliri olan,

lojmanda oturan, köyde yaşadığı için masrafı şehir kadar

fazla olmayan insanların çocuklarına burs verecek

seviyede olmadığını söylüyorum. Aslında Oktay da biliyor

bunu ve üstelemiyor.

Ertesi yılın Haziran ayında kayınpederim Didim’den

telefon edip, “Sen başörtülü kızlara burs vermiyormuşsun”

diyor! Nereden nereye? Ve de insanlar nasıl da acımasız

yakıştırmalar yapıyorlar. Oysa inancı nedeniyle başını

örten ve ihtiyacı olan hiçbir kız öğrenciyi kapımızdan geri

çevirmiyorduk.”

Sevgili Osman Argıt’ın öğrenci burslarıyla ilgili bir anısını

aşağıda dikkatinize sunuyorum:

“2002 yılında Caferağa spor salonundaki konser sonrası

etrafımızda bir tane bursiyer talebe kalmamış; salonu

sekreter, sen, ben, Erol ve birkaç öğrenci toplamıştık.

Konser arasında bir kaç öğrenci ile sohbet edip “cara”

içmek üzereyken, erkek öğrencilerden biri bana Marlboro

sigara ikram etti. Pahalı bir sigara idi, şaşırmıştım.

Talebeliğimizde biz Maltepe içerken, çocuğun pahalı

sigara içmesine hayret ettim. Salondan ayrılırken ise

bursiyer öğrencilerden birinin, “Hocam sizi bırakayım

gideceğiniz yere” demesi ve baktığımda 1990 model bir

BMV kullanıyor olması beni çıldırttı. Biz kimlere burs


85

veriyoruz dedirtti. Belki araba emanetti ama o bile

acayipti. Benzin parası, Caferağa otopark parası vs. acayip

geldi...

İlk toplantıda “Bizler üçer beşer burs bulacağız diye

uğraşıp, kimlere burs veriyoruz” diyerek, burs alan

öğrencilerin maddi durumları hakkında son derece ciddi

olarak yönetim kurulunu uyardığımı hatırlıyorum. Ciddi ve

kritik bir eleştiri getirmiştim. Bu eleştirilerim, zaten

yönetim kurulunda, “şişkinlik yapmış” olan öğrencilerin

toplantılara katılımının azlığı da dikkate alınarak bir karara

varıldı. (Şişkinlik yapmak, şımarıklık yapmak.)”

Bundan böyle yönetim kurulu üyeleri yeni gelen

öğrencilerle mülakat yapacak ve öğrenciler titizlikle

incelenecekti.

Hatta toplantıya gelmeyen öğrencilerin burslarının

kesilmesi bile konuşulmuştu.

Bu olaydan önceleri kayıt kabul gibi toplantılar oluyor,

sonra ilk burs dağıtımında yine etli ekmek yiyorduk diye

hatırlıyorum.

Sevgili Osman’ın yönetim kurulundaki ikazı hepimizi

sandalyelerimizde dik durdurmuştu. Bu ikazdan sonra

öğrencilerden isteyeceğimiz belgeleri gözden geçirdik, bire

bir mülakatlara başladık, şüphelendiğimiz durumlarda

çocuğun ailesinin oturduğu yerdeki mülki idare

amirliklerini arayıp soruşturduk ama yine de gözümüzü

boyayan öğrenciler olmuştur.

BİR TEŞEKKÜR

Bu bahse son vermeden önce, burs mülakatları sırasında,

gerekli zaman planlamasını yaparak buna göre öğrenci

temasını yürüten, belgeleri hazırlayan, düzgün

dosyalamasıyla işimizin saat gibi işlemesini sağlayan, asli

vazifesi olmayan bu işleri yürütürken yüzünden


86

gülümseme eksik olmayan PLAŞ PLASTİK’in yönetici

asistanı Tülay Şaşmaz’a izninizle teşekkür etmek

istiyorum.

Öğrencilerle İlgili Etkinlikler:

Karar No: 13.02.1997/41

Burs verilen öğrencilerin Tarihi yerleri görmeleri için

Çanakkale’ye götürülmesine karar verilmiştir.

Öğrenciler 09.10.1997 günü dernek merkezinde Atatürk

ilke ve inkılapları ile ilgili bir brifinge katılmışlar, çeşitli

zamanlarda tiyatro, konser ve sinema gibi kültürel

etkinliklere götürülmüşlerdir.

Bu bağlamda yürütülen bir çalışmayla ilgili olarak Osman

Argıt’a kulak verelim:

“2003 yılı sonbaharında Konyalılar derneğine burs

müracaatı yapan (burs almış ya da almamış olsun)

öğrencilerden bir Konyalı Talebe Birliği kuruluşu

gerçekleştirdik. Amacımız öğrencilerin dernek

etkinliklerine katılımını artırmaktı. İnternet sitesinde

yazışabilecekleri bir blog oluşturduk. Bu talebe birliği için

Mustafa Birim ve ben, iki haftada bir, bilet alıp öğrencileri

sinemaya, tiyatroya, konsere, maça gönderdik. Rahmetli

Oktay ağabeyim bir filme onlarla birlikte gitmişti,

hatırlamıyorum kızı Merve de var mıydı yanında...”

Osman Argıt 2001 yılında aramıza katıldığında çok gençti.

Amerika’da yüksek lisansını tamamlamış ve Türkiye’ye

yeni dönmüştü. Aldığı her görevi hakkıyla ve büyük bir

titizlikle yerine getiren bir kardeşimizdi. Megakente gelen

ya da İstanbul’da yaşayan Konyalı öğrencileri tanıştırma

ve onları sosyokültürel etkinliklerde bir araya getirme

önerisi yönetim kurulunda kabul görmüş; Mustafa Birim,

Osman’a en büyük desteği vermişti. Osman inanılmaz bir


87

inançla projenin takipçisi oldu, Mustafa da ona maddi

manevi her türlü desteği verdi.

Osman Argıt’ın o dönem gerçekleştirdiği öğrenci

toplantılarından sonra hazırlanan raporlarda öne çıkan

öğrenci istekleri hepimizi ilgilendirir diye düşünüyoruz.

“İsteklerin en başında kütüphane yer almıştır. Dernek

üyelerinin ve yöneticilerinin dernek binasına kitaplar

getirerek bir kütüphane oluşturulması istenmiştir. Yönetim

kurulunun bazı dergilere abone olarak gündemin takibinin

kolaylaştırılması vurgulanmıştır.

Ayrıca öğrencilerin eski dönemlere ait kitaplarının

getirilerek yeni öğrencilere dağıtılması gibi yardımlaşmayı

artırıcı önlemler ve çözümler üretilmiştir.

İkinci önemli konu ise dernek binasına internet bağlantılı

iki ya da üç bilgisayarın konması olmuştur.

Bilindiği üzere birçok 4. sınıf öğrencimiz vardır. Bu

öğrencilere staj konusunda yönetim kurulu ve çevresinin

yardımcı olması istenmiştir.

Ayrıca uzun vadede bir dergi çıkartılması gündemdedir.

Öğrencilerin en büyük sorunu olan hayat pahalılığı,

toplantılarda da yer bulmuştur. Öğrenciler kendilerine belli

ucuzluklar yapacak Konyalı mağaza sahiplerinin

adreslerini istemektedir. Bu yüzden de bir Konyalılar

Derneği öğrencisi kimliği çıkartılması teklifi vardır.

Öğrencilerin sosyal yaşama hazırlanmalarını ve kültürel

olaylara katılmalarını sağlamak amacıyla Sevgili

Osman’ın yaptığı öğrenci birliği tasarımını, öğrenci

toplantıları sonrasında kaleme alınan raporları, özellikle

dernek yöneticilerimizin ileride öğrencilere yönelik

politikalarında faydalı olacağı inancıyla kitabımızın

sonuna EK olarak koyduk.

Burada bir parantez açma ihtiyacı duymaktayız. Kısa bir

süre içinde meyveleri alınmaya başlanan bu güzel çalışma,


88

öğrencilerin WEB Sitesindeki haberleşme portalını politik

amaçları doğrultusunda kullanmaya kalkmaları ve bu

nedenle yaşanan sıkıntılar nedeniyle iki yıla varmadan

durdurulmuştur.

Yeniden öğrenci etkinlikleri konusuna dönersek; her

Ramazan öğrencilerle birlikte en az bir iftar yapılmıştır.

Bu arada pek çok fakir öğrencinin barınma, giysi ve

ayakkabı ihtiyacı karşılanmaya çalışılmıştır.

İstanbul Yeşilyurt’taki kültür merkezi açıldıktan sonra,

yılda en az iki kez öğrencilerle bir araya gelme şansı

yakalanmış; bu birlikteliklerde bir yandan yemek yenirken

bir yandan sohbet edilmiş ve uzman konuşmacıların

verdiği konferanslar dinlenmiştir. Kültür Merkezi

açıldıktan sonra öğrenci ilişkilerinde önemli bir rahatlama

yaşanmıştır.

Bu bahsi kapatmadan önce, derneğin burs verdiği iki

öğrencinin iş hayatına atıldıktan sonra öğrenci bursu

vermeye başladığını belirtmek isteriz. Dernek yönetimi

bundan büyük mutluluk duymakta ve ileride çok sayıda

öğrencinin burs fonuna katkıda bulunacağına

inanmaktadır.

C) HEMŞERİ BİRLİKTELİKLERİ:

Konyalılar Derneği’nin hemşerileriyle birlikte olmak ve

onları bir araya getirmek için gerçekleştirdiği etkinlikleri

altı grupta toplamak mümkün:

İlçe ve köy derneklerinin düzenlediği yemek, iftar, arabaşı

geceleri, piknikler ve kültürel faaliyetlere katılmak;

hemşeri derneklerini çalışmalarında desteklemek.

Yemekli toplantılar, iftarlar; geceler, piknikler,

sosyokültürel etkinlikler düzenlemek.

Yemekli toplantıların ayrıntılarına yakından göz

attığımızda:


89

Herhangi bir restoranda, belli bir fiks mönü üzerinde

anlaşarak ya da alakart yemek yendiği,

Konya’dan aşçı ve malzemeler getirilerek, Konya Düğün

Yemeği hazırlattırıldığı, “pilav döküldüğü” görülmektedir.

Bu iki etkinliğin her birinin organizasyon ve maliyeti farklı

biçimlerde tezahür etmiş; yemeklerin maliyeti katılanlara

yansıtılmıştır.

Konferanslar organize etmek.

İlçe ve köy dernekleriyle danışma toplantıları tertip etmek.

Konya şenlikleri düzenlemek ya da bu tür etkinliklere

katılmak.

Konya Kültür Merkeziyle ilgili toplantılarda Konyalıları

bir araya getirmek.

Şimdi bu organizasyonları yakından görelim:

1) İlçe ve Köy derneklerinin etkinliklerine iştirak

Dernek daha ilk günden Tüzüğüne uygun olarak

İstanbul’daki Konyalılarla bir araya gelip, onlarla

kaynaşmak amacının peşine düşmüş; ayrıca aktif bir rol

alarak hemşerilerini bir araya getirmeye çalışmıştır.

Yukarıda değindiğimiz üzere, bu çabalarının meyvesi daha

kuruluşunun ikinci yılında almış, Konya ve İlçeleri Sosyal

Yardımlaşma ve Dayanışma Derneğiyle 1996 yılında tek

çatı altında birleşmiştir. Birleşme ferasetini gösteren her

iki derneğin yöneticilerini bir kez daha yürekten kutlarız.

Hatta hemşeri derneklerini bir araya getirme çabaları

zaman zaman İstanbul dışına; İzmir ve Antalya’ya kadar

taşınmış ama bir sonuç alınamamıştır.

Şimdi hemşerilerle bir araya gelme ve kaynaşma

gayretlerini yakından görelim ve onların etkinliklerine

katılma kararlarına bir göz atalım.

Karar No: 03.03.1999/66


90

Kadınhanlılar Derneği ile Karamanlılar Vakfı’na

düzenledikleri geceler için katkı mahiyetinde bağışlar

yapılmasına karar verildi.

Karar No: 19.02.2004/125

06.03 tarihinde Karamanlılar Vakfı’nın düzenleyeceği

arabaşı gecesine derneği temsilen başkanın ve genel

sekreterin katılmalarına karar verildi.

Karar No: 25.10.2003/123

Taşkentliler Derneğinin düzenlediği toplantıya dernek

adına iştirak edilmesine ve 28 Aralık 2003 günü Konya

dernek başkanları ile dernek merkezinde toplantı


Karar No: 22.06.2000/82

İlçe derneklerinin belli bir takvim içinde ziyaret edilmesine

ve Bozkır, Karaman derneklerinin pikniklerine

katılınmasına karar verildi.

Yukarıda hemşerilerimizin düzenledikleri yemek, piknik

ve toplantılara katılmak için alınan kararları gördük.

Ancak bu tür etkinlikler her zaman yönetim kuruluna

gelmemiştir. Alınan bir davete icabet etmek için çoğu kez

herhangi bir karar beklenmemiştir. Dernek yönetim kurulu

üyeleri, hemşeri etkinliklerine katılmayı her zaman görev

saymış; Bayram Camcı, Oktay Özaydın, benim

başkanlığım ve Kudret Fikirli’nin başkanlık dönemlerinde

hemşeri derneklerinden gelen toplantı ve piknik

davetlerinin tamamına icabet edilmeye çalışılmıştır.

Özellikle rahmetli kardeşimiz Oktay Özaydın gerek

Konyalılar Derneği başkanlığı, gerekse ileride kuruluşu

anlatılacak olan İstanbul Konyalılar Vakfı Başkanlığı

sırasında ilçe ve köy derneklerinin en ücra yerlerdeki


91

davetlerine bile katılmıştır. Şimdiki dernek başkanı Kudret

Fikirli’nin de bu konularda çok hassas olduğunu ifade

etmeyi görev addetmekteyiz.

Dahası var; hemşerilerle birlikte olabilmek için, davetler

İstanbul dışından geldiği durumlarda bile mesafeler

dikkate alınmamış, davete icabet edilmiştir. İzmir

Konyalılar Derneği’nin Konya’da düzenlediği toplantı

bunun en güzel örneğidir.

Zaman zaman Konya’ya seyahatler düzenlenerek derneğin

çalışmaları hakkında bilgi verilmiş, dernek çalışmalarına

Konya’daki bürokrat ve iş adamlarının desteği aranmıştır.

2) Konferanslar

Konferanslar, Konyalılar Birliği Derneği, sonra da

Konyalılar Derneği yöneticilerinin benimsediği en önemli

etkinliklerden birisidir. Zamanın önde gelen fikir


92

insanlarına ya da başarılı yöneticilerine verdirdiği

konferanslara hemşerilerini davet edip, hem onlarla birlikte

yemek yemek, hem de güncel konuları bir uzmanın

huzurunda tartışmaya açmak, derneğin belli başlı

amaçlarından birisini oluşturmuştur.

Karar No: 10.10.1999/74

Yönetim kurulumuz Konya-Karaman illeri, ilçeleri, kasaba

ve kentlerinin İstanbul’da bulunan dernek ve vakıfları ile

birlikte her ay özel ve güncel bir konuda uzman konuşmacı

seçip üyelere panel şeklinde konuşmacı tarafından bilgi

verilmesinin devamına … oy birliğiyle karar verildi.

Bu kararla konferanslar aylık etkinlik haline getirilmekte

ve bugüne kadar sürdürülecek bir sosyal proje olarak ele

alınmaktadır.

1) 6 Mayıs 1995 günü düzenlenecek bir konferans için

İstanbul’daki Konyalılara gönderilen Dernek davetiyesine

bir göz atalım:

Derneğimizin etkinlik ve amaçlarının süreklilik kazanıp

kurumsallaşması için hemşerilerimiz ile iyi ilişkiler

kurarak sürdürmeye kararlı olan yönetim kurulumuz, ilk

kültürel etkinliğini aşağıda belirtilen konuda düzenlemiştir.

Konularında uzman ve ülkemizin değerli şahsiyetlerinin

iştirak edeceği, “Demokrasilerde sivil toplum örgütlerinin

yeri ve hemşeri derneklerinin işlevi” konulu toplantımıza

şeref vermenizi saygılarımızla arz ederiz.

Genel Sekreter Başkan Yardımcısı

KUDRET FİKİRLİ BAYRAM CAMCI

KONUŞMACILAR:

Dr. TÜRKAN SAYLAN

Dr. TOKTAMIŞ ATEŞ

DOC.DR. NİLÜFER NARLI


93

ALİ TALİP ÖZDEMİR

YER: THE MARMARA OTELI

OPERA SALONU

TARİH: 6 MAYIS 1995

CUMARTESİ

TELEFONLARIMIZ: 0216 349 49 11-0216 418 21 81

Özel Not: 6 Mayıs 1995’te düzenlenen konferansa

katılanların isimleri, bu satırların kaleme alındığı bugüne,

2 Eylül 2014’e kadar toplumsal algıdaki değişimi gözler

önüne sermektedir. Konusunda uzman ve ülkemizin

yetiştirdiği en değerli şahsiyetlerden biri olan Türkan

Saylan yirmi sene içinde “Tu kaka” yapılmıştır.

Konferanslar düzenleyerek çoğu kez eşli yemeklerle bir

araya gelme etkinliği daha sonraki yıllarda da devam

ettirilmiştir. Muhtelif tarihlerde tertiplenen bu etkinliklere

acaba kimler davet edilmiştir? Şimdi bunları görelim:

Dernek Yönetim Kurulu Üyesi, Yeminli Mali Müşavir

Kudret Fikirli, 30 Eylül 1998’de yürürlüğe girecek vergi

reform kanunları,

Anadolu Hayat Genel Müdürü Hasan Eskil, güncel bir

konu olan hayat sigortaları,

Yargıtay Başkanı Sami Selçuk, (iki kez) güncel olayların

1982 Anayasası karşısında yorumu,

Konya Ticaret Odası Başkanı Sayın Hüseyin Üzülmez,

Konya’nın ekonomik durumu ve gelişme potansiyeli,

PANKO BİRLİK ve Konya Şeker’in Yönetim Kurulu

Başkanı Recep Konuk, (iki kez) Konya Şekerin çalışmaları

ve Konya'nın ekonomik etkinliklerinin gelişen Türkiye

ekonomisi içinde değerlendirilmesi,

KOP Bölge Kalkınma İdaresi Başkanı Prof. Dr. Mehmet

Babaoğlu Mavi Tünel projesi ve Konya ovasının

sulanması,


94

Konya Sanayi Odası Başkanı Tahir Büyükhelvacıgil, (iki

kez) Konya sanayiinde son yıllarda gerçekleştirilen

hamleler ve yapılan entegrasyon çalışmaları,

İMKB Başkanı Hüseyin Erkan sermaye piyasaları,

Konya Büyükşehir Belediye Başkanı Tahir Akyürek,

Konya’nın tarihi hüviyetini ön plana çıkararak çağdaş bir

kent görünüm ve imkanlarına kavuşturulması gayesiyle

hazırlanan projelerle uygulamaları,

Prof. Dr. Nazif Bağrıaçık ve Prf. Dr. M. Sait Gönen

diyabet ve korunma yolları,

Akademisyen Fatoş Karahasan markalaşma ve Konya’nın

markasını yaratması,

Selçuk Ecza Deposu A.Ş.’nin CEO’su Sonay Gürgen

büyük şirketlerin yönetim ilkeleri,

Pınar Akkaya bursiyer öğrencilerimize kariyer planlaması,

Konya Valisi Muammer Erol, Mevlana Kalkınma Ajansı

Genel Sekreteri Dr. Ahmet Akman, KOP İdaresi Başkanı

Prof. Dr. Mehmet Babaoğlu, Kırsal Tarım Kalkınma

Projesi Koordinatörü Huriye Özdemir Konya ile ilgili

teşvikler konularında konferanslar vermişler;

Selçuk Ecza’nın sahibi Ahmet Keleşoğlu elli iki yıllık,

sanayici Mehmet Ali Atıker de yirmi yıllık başarı

öykülerini anlatmışlar,

Konya Valisi Ziyaettin Akbulut, Belediye Başkanı Halil

Ürün, Sanayi Odası Başkanı Mehmet İnan, Ticaret Odası

Başkanı Hüseyin Üzülmez, KOMBASSAN’ın Başkanı

Haşim Bayram, Şahinler Holding Yönetim Kurulu Başkanı

Kemal Şahin, Devlet Bakanı Teoman Rıza Güneri bir

panelde bir araya gelerek Konya’nın ekonomik, sosyal ve

eğitsel sorunlarını ve vaat ettiği gelişme potansiyelini

tartışmışlardır.


95

Ayrıca, Kültür Merkezi’nin konferans salonunda, geniş bir

katılımla Sevgili Oktay kardeşimizin ruhuna Yasin

okutuldu, dualar edildi, yaşamından hatıralar paylaşıldı.

3) Derneğin düzenlediği Yemekli Toplantılar ve Geceler:

Hemşeri birlikteliğinin sağlanması için başvurulan

yollardan biri de yemekli toplantı ve geceler

düzenlemektir.

Derneğin kuruluşunun ikinci ayında, Rüştü Özal’ın

başkanlığı döneminde, Bayram Camcı’nın başkan vekili

olarak başkanlık yaptığı yönetim kurulunda alınan

26.12.1994 tarihli karar bize bu konuda ışık tutmaktadır.

Karar No: 26.12.1994/4

İstanbul’da bulunan Konyalıları bir araya getirip

kaynaştırmak ve tanıştırmak amacı ile 8 Ocak 1995

tarihinde Ataköy Mavi Marmara Turistik et lokantasında

yemekli bir toplantı yapılmasına; karar verilmiştir.

Bu karar bize göre fevkalade cüretkâr bir atılımdır. Çünkü

karar tarihiyle tertiplenmesi düşünülen yemek tarihi

arasında sadece on üç gün vardır. Bu kadar kısa sürede bir

araya getirilen Konyalıların sayısı ne kadardı acaba? Bu

konuda o günlerde yönetimde bulunan Kudret Fikirli ile

Süleyman Temel’in görüşlerine başvurmak gerekir.

Kudret Fikirli’ye göre bu yemekli toplantıya tam 1.650

kişi katılmıştır. Bu başarıda kurucuların gayretleri kadar,

ilçe derneklerinin de katkısı büyüktür. Bir yandan davetiye

satın alır, bir yandan da davetiye satışına yardımcı olurlar.

Süleyman Temel bu konuda şunları söylemektedir:

“Çok önceden planlama yapılan bu toplantı için birçok kişi

büyük bir coşku ve şevk ile çalıştı. Oluşumun yeni olması,

insanların cemiyetçilik ile ilgili olarak 1980 sonrası hemen

hemen hiç bir araya gelememiş olmaları, tertip komitesinin


96

yoğun ve fedakâr çalışması sonucu, bir iki ufak tatsızlık

dışında gayet renkli ve coşkulu, eğlenceli ve başarılı bir

toplantı oldu.”

Bu toplantının başarıya ulaşması için sadece davetiye

satışında coşkulu bir organizasyon oluşturulmakla

yetinilmemiş, toplantının başarıya ulaşması için günün en

etkili medyası da kullanılmıştır. Şimdi bunu görelim:

a) Önce Valilikten duyuru izinleri alınmıştır,

Valilik Makamına

Faaliyetine müsaade edilerek 34-70/134 kod numarası

verilen derneğimizce İstanbul’da bulunan Konyalılarla

tanışma ve kaynaşma maksadı ile 8 ocak 1995 tarihinde

Ataköy Mavi Marmara Turistik Tesislerinde bir yemekli

toplantı tertip edilmiştir. Bu maksatla şehrin muhtelif

yerlerinde 6 m. uzunluğunda bez afiş asılması

düşünülmektedir.

Afişlerde:

“KONYALILAR GÜNÜ

8 Ocak 1995 Pazar günü 19.00-24.00 arası Ataköy Mavi

Marmara Turistik Tesisleri. Bilgi: 02163454575-6”

ibaresi bulunacaktır.

Ayrıca otobüslerde 30x50 ebadında aynı mealde bir de ilan

verilmek istenmektedir. Durumu bilgilerinize sunar, gereği

hususunu emirlerinize arz ederiz. 20.12.1994

Şehir İşletmeleri vapurlarında ve bu vapurların uğradığı

iskelelerle İETT otobüslerinde duyurular yapılmıştır.

Bu amaçla TDİ Genel Müdürlüğüne yapılan başvuruya bir

göz atalım.

TÜRKİYE DENİZCİLİK İŞLETMELERİ GENEL

MÜDÜRLÜĞÜ


97

BASIN VE HALKLA İLİŞKİLER MÜDÜRLÜĞÜNE;

Derneğimiz kuruluş yıl dönümü münasebeti ile 8 Ocak

1995 tarihinde Ataköy Mavi Marmara Turistik

Tesislerinde yemekli bir gece tertip etmiş bulunmaktayız.

İstanbul’da bulunan Konyalıları bir araya toplamak,

tanıştırıp kaynaştırmak, birlik ve beraberliği sağlamak

başlıca amacımızdır. Tamamen kamu yararına matuf

çalışmalar yapan derneğimiz bu gece için afişler bastırmış

ve bu afişler vasıtasıyla bu gecemizi İstanbul’daki

Konyalılara duyurmayı amaçlamıştır. Bu cümleden olarak

bu afişlerimizin ücretsiz olarak işletmenize ait olan iskele

ve yolcu gemilerine de asmak istenmektedir.

Durumu bilgilerinize sunar gereğine emirlerinizi arz

ederiz.

Mak.Yük.Müh.

BAYRAM CAMCI

Dernek Yön. Kur. Bşk. Y.

Evet, 26.12.1994 tarihinde kararı alınıp da, on iki gün

sonra, 8 Ocak 1995’de gerçekleştirilen yemekli

toplantıdaki başarıda Konyalılar Derneği ve ilçe

derneklerinin elbirliğiyle çalışması kadar o sıralar TDİ’de

Genel Müdür Yardımcılığı görevinde bulunan Bayram

Camcı’nın katkılarına işaret etmemek kadirşinaslıkla

bağdaşmayacaktır.

Bu başarıyı hazırlayan herkese selam olsun. Çünkü

Konyalılar Derneği, ileride uzun uzun sözünü edeceğimiz

çalışmalarında bu toplantıdan sonra performansını üst

seviyelere çıkarıp, olgunlaşma dönemine girmiştir.

8 Ocak 1995 Tarihinde yapılan toplantının meyvesi;

Dernek üyeliğinde olağanüstü artış:

8 Ocak 1995 tarihinde 1.650 kişinin bir araya geldiği

yemekli toplantıdan sonra ve o toplantının verdiği


98

coşkuyla derneğe neredeyse toplu müracaatlar olmuş ve

yaklaşık üç ay içinde derneğe 293 yeni üye kaydedilmiştir.

24 Nisan 1995 tarihine gelindiğinde, dört ay içinde

derneğin üye sayısı, 71 kurucu üyeyle birlikte 364 kişiye

ulaşmıştır.

Bu gelişme karşısında insan, İstanbul’daki Konyalılar aktif

bir dernek açlığı çekiyormuş da dernek kurulunca topluca

hücuma geçmişler gibi bir duyguya kapılıyor.

Aradan geçen yirmi sene içinde bugün üye sayısının 825

kişi olduğu göz önüne alınırsa, o günün yöneticileri

gerçekten övgüyü hak ediyorlar.

Karar No: 11.04.1996/30

Madde 2) Kasım ayında Lunapark’ta Konyalılar gecesi

düzenlenmesine ve davetiyelerin üyelere ücretsiz

dağıtılmasına karar verilmiştir.

Karar: 23.04.1998/55

26.04.1998 günü Mavi Marmara Et Lokantasında

yapılacak Konyalılar gecesi çalışmalarının hızlandırılması

ve üyelerin katılımının teminine karar verildi.

O günlerde dernek yönetim kurulunda görev alan Kudret

Fikirli ve Süleyman Temel, restoranla anlaşılarak

saptanacak “fiks mönülü” yemekli toplantıların çok

başarılı geçtiğini ifade etmektedirler. Konyalılar bir araya

gelmeye hasret kalmış gibidir. Yemekli toplantılar büyük

ilgi görmektedir.


99

Konuyla ilgili gazete haberlerini aşağıda sunmaktayız.


100


101

Karar No: 7.09.2000/84

23 Ekim 2000 günü akşamı Swissotel’de Konyalılar gecesi

düzenlenmesi kararlaştırılmıştır.

Yemek bedelini geceye katılanlar ödeyecek, protokolün

yemek bedelini ve sanatçının ücretini yönetim kurulu

üyeleri karşılayacaktır.

Bu gecenin sponsorluğunu Genel Müdürlüğüm sırasında

Anadolu Hayat Sigorta A.Ş. üstlenecek ve sanatçının

ücretini karşılayacaktır. Ancak, Anadolu Hayat Sigorta’nın

katkısı yeterli gelmediğinden, davetlilerin yemek

masraflarını karşılayabilmek için yönetim kurulu üyeleri

ellerini ceplerine atacaklardır. Fatura da biraz yüksektir!..


102

Bu organizasyon, lüks otelde ve dönemin markası olan bir

hanım sanatçıyla yapılan son eğlence olacaktır.

4) Konya Düğün Yemeği

Karar No: 11.04.2002 102

Her yıl düzenlediğimiz geleneksel “KONYA DÜĞÜN

YEMEĞİ”nin bu yıl 05.05.2002’de Ataköy Turistik

Tesisleri restoranında yapılmasına, katılımcıların yemek

bedellerinin kendileri tarafından ödenmesine karar verildi.

Karar No: 28.04.2003 114

“Geleneksel Konya Yemeği”mizin 25 Mayıs 2003 günü

Florya Belediye Tesislerinde icra edilmesine,

katılımcıların yemek ücretlerini kendilerinin

karşılamalarına karar verildi.

Yukarıdaki iki davette de “Konya yemeği” denilirken

Konya mutfağı eğil, düğün yemeği kast edilmektedir. Bir

başka ifadeyle, “pilav dökmek”ten söz edilmektedir.

Konyalı olmayan okurlarımız için açıklama ihtiyacı

duyuyoruz. Konya’da düğünlerde sırasıyla:

Yoğurt çorbası

Etli pilav

Ekşili bamya çorbası

İrmik helvası

Etli pilav ve zerde

Hoşaf

ikram edilir.

Son zamanlarda “Kolalı” içecekler hoşafın yerini almıştır.

Yemekler büyük yuvarlak sinilerde yenir. Sininin

çevresine 12–15 tabure dizilir. İnsanlar bu taburelere

sıkışarak otururlar ve aynı çorba tasına, aynı yemek

tabağına kaşık sallarlar. Aynı kaptan yemek yiyemeyen


103

davetlilerin istemesi durumunda, kendilerine kâse ve

tabaklar verilir.

Düğünün zenginliği kurulan sofraya göre hesap edilir.

Küçük bir düğün 15-20 sofradan (siniden) başlar ve düğün

sahibinin zenginliğine, sosyal statüsüne göre artarak gider.

Bizim çocukluğumuzda köylerde caminin minaresinden,

“Ahali, yarın Kocaoğlanların Farat’ın düğünü var. Eli

kaşık tutan pilava buyursun” diye tellal bağırtılırdı. O

zamanlar köylerde elektrik yoktu. Onun için hoparlör

sistemiyle anons yerine birisi minareye çıkar, köylüye

seslenirdi. “Eli kaşık tutan” deyimi ise, “Başkasının

yardımı olmadan yemek yiyebilen” anlamına gelirdi.

Pazar günü yenecek düğün yemeğinin eti, düğünün

büyüklüğüne göre kazan ya da kazanlarda bir gün önceden

pişirilir; o gün etin suyuna tirit dökülürdü. Yani, evlerden

sahanlar içinde getirilen lokmalar halinde parçalanmış

tandır ekmeklerinin üstüne etin suyu gezdirilir, onun

üstüne de salata soğanı şeklinde doğranmış soğan ve

sumak konulurdu. Et suyuna tirit pek de güzel olurdu.

Çocukluk işte, annelerimizin verdiği kulplu sahanları ya da

lengerleri düğün evine koşarak götürüp getirirdik. Sumakla

ekşi bir tad alan tiridi bütün ev halkı, özellikle de dişleri

dökülmüş olan ninelerimizle dedelerimiz, neredeyse

çiğnemeden, büyük bir iştahla yutarlardı.

Pilavla irmik helvası geceden pişirilir ve dinlendirilir.

Ekşili bamya çorbasıyla düğün çorbası yemekten önce

hazır hale getirilir, bamya çorbası ağız yakacak şekilde

sıcak servis edilirdi.

Bamya çorbası herhalde Konya’ya özgü bir çorba türü…

Bu çorbanın bamyaları küçük parmak ucu büyüklüğünde

olur. Bildiğim kadarıyla bamyalar Amasya civarında

yetiştirilir ve iplere dizilerek kurutulur. İyice kurumuş

bamyalar önce bir bezin arasında ovalanır ve tüylerinin


104

dökülmesi sağlanır. Sonra bamyalar ipiyle kaynar suya

atılır ve ipleri sıyrılıp çıkarılır. İncecik doğranmış yağlı

kuzu eti, soğan ve salça ile biraz çevrilir ve daha sonra da

pişirilir. Ben burada yemek tarifi yapmayacağım ama bol

limonlu olduğunu da biliyorum. Konyalı olmayan

okurlarımın Konya’ya gittiklerinde, Konya yemekleri

yapan lokantalarda bamya çorbası içmelerini tavsiye

ederim.

Düğün yemeği hazırlamak çok zahmetli bir iştir. Konya’da

düğün yemeği konusunda profesyonelleşmiş yemek

pişiriciler vardır. Bunlara sadece kaç kişilik yemek

verileceği söylenir, onlar ona göre yemekleri hazırlayıp,

sinisi, taburesi, tası, tabağı ve hizmet edecek personeliyle

düğün yemeği yenecek mekâna getirirler.

Düğün yemeğini İstanbul’da hazırlamak, öyle böyle değil,

bayağı zor bir iştir. Yemek pişirilen kazanı ve leğeniyle,

etini, bamyasını, düğün çorbasının yoğurdunu, aşçıyla

birlikte Konya’dan getireceksin ve bir gün önceden eti

pişirip, gece boyunca irmik helvasını ve pilavı hazırlayıp

yemekten önce dinlendireceksin. Zahmeti kadar maliyeti

de yüksek bir ikramdır. Katılım da Konya’daki kadar

olmaz. Olmaz çünkü Konya’daki insanlar, Ramazan

dışında hemen hemen her hafta düğün pilavı (yemeği)

yerler. Damakları alışmıştır. İstanbul’da ise özellikle

İstanbul’da doğup büyümüş yeni kuşak Konyalılar, bir

başka deyişle Konyalı çocukları, düğün yemeğini pek

bilmez. Hatta bazılarına düğün pilavı yağlı ve ağır gelir.

Bu konuda Pof. Dr. eski Selçuklu Belediye Başkanı Adem

Esen’i dinleyelim:

“…Ataköy’deki tatil köyünde yine Oktay Beyin

gayretleriyle bir program daha yapıldı. Bu programda biz

yine Konya çeyizleri ile katıldık. Programda Konya pilavı

ikram edilmişti. Bu pilav mükellef bir nitelikte olduğu


105

halde maalesef İstanbul’daki Konyalı hemşerilerimiz

pilava fazla rağbet etmediler, pilav arttı. Halbuki o

nitelikteki bir pilav Konya’da olsa bir pirinç tanesi bile

artmazdı. Ben, Konya Düğün Pilavını çok yiyen birisi

değilim. Ama işim gereği, Konya’da bazı Pazar günleri

otuza yakın düğünü gezdiğim olurdu. Bu sebeple pilavın

kalitesini, ustasından tanıma imkanım oldu. Taş yerinde

ağırdır, derler. Demek ki, damak zevkinde alışkanlıklar ve

iklim etkili oluyor. Tabii ki İstanbul’da cazip olan da

Konya’da cazip olmayabilir.”

Adem Bey’in gözlemi çok doğru. Yukarıda da

değindiğimiz gibi, İstanbul’da doğup büyüyen ikinci,

üçüncü nesil Konyalılar düğün yemeğine fazla rağbet

etmezler. Çocuklukta oluşan damak zevklerine pek uymaz

çünkü. Onun için de ya düğün yemeği ikram edilen

davetlere pek katılmaz ya da yemek yerken biraz ağırdan

alırlar.

Oysa anneleri babaları, Konya düğünlerinde büyük

sinilerin etrafındaki taburelerde diz dize oturur çorba

tasının dibini bulur, irmik helvasının tabağında tane

bırakmaz, etli pilavı “denizaltı” yaptırır; yani üzerine

konan kuşbaşı etin altında pilav kaybolur ve denizaltı

imalatı iştahlı olanların oturduğu sinilerde üç hatta dört kez

tekrarlattırılır.

Gene yukarıda değindiğimiz gibi, Konya dışında düğün

yemeği hazırlamak çok zordur. Eti, yağı, çorbalık bamyası

ve yoğurdu, irmiği; kabı-kacağı, aşçısıyla birlikte

Konya’dan bir gün önce getirilir. (Nitekim yukarıdaki

düğün yemeklerinin aşçısı hemşerimiz Yusuf Genç

tarafından gönderilmiştir. Hatta etin tadı, bamyanın

rayihası Konya’ya uygun olsun diye, bunların temini ve

derneğe ulaştırılması işini de Yusuf Genç hemşerimiz

organize etmiştir.)


106

Yeniden düğün yemeğine dönersek; pilavın üstüne

konulacak eti bir gün, pilavı ve irmik helvasını saatler

öncesinden pişirmek ve dinlendirmek gerekir. Yemekleri

hazırlamak ciddi mutfak teşkilatı gerektirir. Evlerdekine

benzer ocaklar bu iş için yetersiz kalır. Bu yüzden de

Konya dışında, Konya düğün yemeği hazırlamak zor,

zahmetli ve maliyetlidir. Bir de yeni nesiller pek rağbet

etmeyince pilav, “leğen”inde kalır.

Yukarıda Konya düğün yemeklerinin hazırlandığı

davetlerden söz edilmektedir. Bu davetlere Konya’nın

“havasını koklayıp, suyunu içmiş” Konyalılar oldukça

fazla ilgi göstermişlerdir. Florya’daki Büyükşehir

Belediyesi tesislerinde düzenlenen yemek organizasyonu

gündüz gözüyle yapılmış; herkes birbirini görüp hasret

gidermiştir. Ne var ki, İstanbul’da doğup büyüyen yeni

nesil Konyalılar gelmeyince de Adem Hoca’nın Ataköy

yemeği için söylediği olay olmuş, pilav leğenlerde

kalmıştır.

Girişte Konyalı kadınların göz nuru döktüğü çeyizler

sergilenmiş ve büyük bir ilgi görmüştür.

5) Konya Mutfağı

Konya mutfağına gelince… İstanbul’da “Konya

yemekleri” hazırlamak hemen hemen imkânsızdır. Çünkü

Konya mutfağı çok zengindir. Hangi yemeği, kimlere,

nasıl yaptıracaksın? Erbabına hazırlatmazsan davetliler

burun da kıvırabilirler.

İstanbul’da bu iş zordur ama Konya’da “Konya mutfağı”

sunan restoranlar, memleketine giden İstanbullu

hemşerilerimizin uğramadan edemedikleri yerlerdir. Çoluk

çocuk etliekmek’le kebab’a yumulurlar.

Konya mutfağının dünyanın en zengin mutfaklarından biri

olduğu sözümüzü tekrarlamak istiyoruz. Ninelerimizin,


107

annelerimizin iki ateş arasında pişirdiği kaymaklı

sacarasını hangi ülkenin mutfağında bulabilirsiniz? Ya da

küflü tuluk peyniriyle kaşar peyniri harmanlanarak elde

edilen “iç”ten yapılmış çarşı böreğini? Hele hele de yarım

“kuşane” kaymakla pişirilmiş höşmerimi… Üstüne bir

petek de Karakaya balı konmuş ve o bal höşmerimin

hararetinden(!) hafiften ermişse! “Patlıcan orta”ya ne

dersiniz? Pirzola kısmından aldığın yarım kuzu

kaburgasını patlıcanın üstüne yatır, ver fırına, sonra da koy

ortaya. Nineler, “Dedenin ellerini bağlayın!” diye

haykırırlar. “Çocuklara bir şey bırakmayacak bu adam!”

Öylesine kapışılır, sofraya gelen yemekler.

(Özür dileyerek konuyu biraz dağıtacağım. Bunları

yazarken rahmetli dedem gözümün önüne geldi. Sömestr

tatilinde yatılı okuldan köye gittiğimde, “Hasan nenene

söyle de bu akşama sacarası yapsın” derdi. “Dede ben

sacarasını yiyemiyorum” dediğimde de, “Ak oğlum ha bi

söyleyiver, sen yemezsen ben yerim” diye gözlerimin içine

bakardı. O sıralar sıskalık derecesinde zayıftım da dedemin

isteğine bu yüzden mırın kırın ederdim, herhalde.

Sonralarda iştahıma gem vuramadım ve ilerideki

bahislerde de değineceğim üzere, Kör Ahmet’in deyimiyle,

“enime böyüdüm.” Dedem ise 86 yaşında öldüğünde kilo

fazlası olmayan bir adamdı. Allah rahmet eylesin. Ondan

İstiklal Harbi hatırlarını ve Atatürk’le silah arkadaşlarını

dinlerdik. Babamın dayısından da Sarıkamış harekâtını,

savaş sırasında ve sonrasında yaşanan acıları. Onun da

ruhu şad olsun. Lafın özü; bizim çocukluğumuzun

akşamlarını masallar, türküler ve anılar süslerdi…)

Konya mutfağı, başka yörelerin mutfakları gibi, her yerde

kurulabilecek ızgara düzeneğine dayanmamaktadır. Bu

sebeple de Konya dışında hazırlanması çok zordur. Gene

de tadı damağına yerleşmiş hemşerilerimizin Konya


108

mutfağına duydukları hasret, bu tür organizasyonları

gerçekleştirmeyi gerektirir. İstanbul Konyalılar Vakfı

Handan Birim Kültür Merkezi’nde hemşirelerimizin

toplanıp yaprak ve lahana sarmaları, tatil günü pişirilecek

sarmalar ve irmik helvasının kokusu kimseyi rahatsız

etmeyeceğinden, bunların “oracıkta” halledilmesi…

Mutlaka höşmerim pişirmeyi ve kıvrım baklavası açmayı

bilen hemşirelerimiz vardır. Bamya çorbasını tüm Konyalı

hanımlar bilir. Yeşilyurt’taki etliekmekçinin fırınına

vermek suretiyle patlıcan orta halledilebilir.

Benimki biraz “ham hayal” mi acaba? Ey İstanbul

Konyalılar Vakfı yöneticileri ve elbette ey Konyalılar

Derneği yöneticileri; tartışmaya açtığımız Konya mutfağı,

düğün yemeği, yani “pilav dökmek” değil. Bu satırların

yazarı Mülkiye yılları boyunca “Gonyalı” diye çağrılan bir

adamdır. Sesimi duyun lütfen. Yaşlı halimizle bizi Konya

yollarına düşürmeyin ve Akyokuş’a tırmandırmayın.

“Oradan Konya’yı kuşbakışı da seyredebilir ve tam hasret

giderirsiniz” derseniz o başka tabii…

Gene yeri gelmişken bir anımı aktarmak istiyorum.

1982 yılında eşimle Londra’dayız. Bir İngiliz Hanım’la

aynı evi paylaşıyoruz. Hanımın adı Kay. Kathlene de biz

kısaltıp öyle söylüyoruz. Zemin katta bir oturma odası ve

mutfak var, onları müşterek kullanıyoruz. Yukarıda iki

yatak odası ve bir banyo. Banyo da müşterek. Gündüz ben

işe gidiyorum, akşam biraz gecikerek evime geliyorum ve

eşimle birlikte sofraya oturuyoruz. Ev sahibi hanım benden

önce işten geliyor, genellikle ben gelmeden akşam

yemeğini yiyor ve uyku ilacını alıp, yatmaya gidiyor.

Gecenin bir saatinde sevdiği bir program var, saatini

kuruyor ve o program başlamadan uyanıyor, aşağı geliyor.

Bütçemiz sınırlı olduğu için akşam yemeklerimiz fazla

zengin değil. Hele Konya’da misafire on dört, on beş çeşit


109

yemek çıkarıldığını düşünürsek, çok da fakir… Bir

patlıcanı ikiye bölerek yapılan karnıyarık ya da bir avuç

etten yapılan tas kebabı falan. Yanında da bulgur ya da

pirinç pilavı… Kıbrıslı Türklerin dükkânlarını keşfetmişiz.

Oradan az buçuk alışveriş yapıyor, nefsimizi yatıştırıyoruz.

Mesela bulgurla yaprak, Kıbrıs Türklerinin

dükkânlarından… Bazen akşam yemeğini ev sahibemizle

aynı zamanda yiyoruz. Onun yemeği kızartılmış iki ince

dilim ekmeğe sigara kâğıdı inceliğinde sürülmüş tereyağı

ve marmelat; yanında da bir fincan kahve. Kadın bu kadar

az yemesine ve ileri yaşına rağmen fizik olarak bizden

daha sağlam. Tabii biz onun sağlığını görecek durumda

falan değiliz. O garip karşımızda kuru ekmeğe talim

ettikçe lokmalar boğazımızda düğümleniyor.

Bu arada belirtmeliyim ki, Emine de Konyalı ve mutfakta

annesinden ne görüyse onu yapıyor…

Bir gün ev sahibemize, “Akşam yemeğini bizimle yer

misiniz?” diye bir teklifte bulunuyoruz. Karşılığında bir

beklentimiz olmadığını öğrenince bunu hemen kabul

ediyor.

Ertesi akşam yemek yapılırken mutfakta hazır ve nazır...

Emine bu kez iki patlıcanı ortadan yarmış karnıyarık

pişiriyor. Bir tarafta da bulgur pilavı demleniyor. Ev

sahibemiz önce karnıyarığı soruyor. Patlıcan yemeği

olduğunu öğrenince, “Ovvv, patlıcan nasıl yenir ki?”

diyor. Bir kere merak ederek almış, çiy yemeyi denemiş,

beğenmemiş. Su da bekletmiş olmamış. Haşlamış bir şeye

benzetememiş. “Hele bekle” diyoruz. Pek gönlü yatmıyor

ama nezaketinden bir şey de diyemiyor.

Sonra bulgur pilavını soruyor: “Bu ne?” diye. Gel de bir

İngiliz’e bulgurun ne olduğunu anlat. Ben önce büyük

kazanlarda buğdayı kaynatıyorum, sonra haşlanan buğdayı

güneşte geniş sergilerde kurutuyorum. Kuruduktan sonra


110

değirmende kırdırıyorum. Kepeğini rüzgârda

savuruyorum. Sonra kalburda eliyorum. Düğüsü bir yana

ayrılıyor, iri taneleri bir yana… İşte bulgur bu… Yani, 26

kısım tekmili birden uzun metrajlı bir film,

anlayacağınız…

Ev sahibemizin buna da pek aklı yatmıyor ama

kibarlığından sesini yine çıkaramıyor. Emine’ye, “Bu

kadın şimdiden davetimizi kabul ettiğine pişman oldu”

diyorum.

Lafı uzatmayayım, sofraya oturuyoruz. Bizim Lady

neredeyse parmaklarını yiyecek. Emine’den habire tarif

alıyor. “Emine’ye bir de höşmerim pişirsen acaba bu kadın

kördüğüm olur mu ki?” diyorum, bakışlarımızla

birbirimize gülücükler aktarıyoruz.

Konuyu bir etliekmek öyküsüyle bağlamak istiyorum.

Bir gün karı-koca canımız etliekmek çekti. Londra gibi bir

yerde etliekmeği nerden bulacaksın? Hemen bir akıl

yürüttük. Pakistanlıların pişirdiği “pitta bread”ler var. Yani

pide ekmeği. Alırsın pitta bread’leri. Koyarsın ocağın

üstündeki grill’e. Doğalgazın alevini fayrap edersin. Pide

kabarınca ortadan ikiye “şaklarsın.” Öte tarafta

hazırladığın içi ikiye şaklanmış pitta bread’in üstüne

yayarsın. Sür grill’in alevinin altına. Kuzu etinden

çekilmiş kıymalar cızırdamaya, soğanlar kavrulmaya

başlar. Önce mutfağı sonra bütün evi mübarek etliekmeğin

kokusu sarar. Daha biz birinci partiyi yerken ve

yaşadığımız nostaljik atmosfer içinde birbirimizi “hımmm,

hımmm” ederek kutlarken, ev sahibemiz yukarıdan inip

geliyor.

“Something smelling very nice. What’s it? (Çok güzel bir

şey kokuyor. Nedir bu?” diyor.)

“Come please (Gel)” diyoruz.

Etliekemeği gösteriyor.


111

“What is this (Bu nedir)?”

“It’s meat on bread (etliekmek)” diyoruz.

Bir lokma alıyor.

“O my God! (Aman Allah’ım!)” diyor.

Aman Allah’ım, ya!

O sigara kâğıdı inceliğindeki tereyağı ve marmelatla

yaşayan kadın yumuluyor Konya’mızın etliekmeğine.

“I’ve never tasted such a delicious thing before!

(Hayatımda böyle lezzetli bir şey tatmadım!” diyerek.

Oysa biraz önce, iki dilim ekmekten oluşan akşam

yemeğini yemiş ve yatmaya gitmişti!

Hanımın yirmi, yirmi beş yaşlarında bir kızı var anasından

ayrı yaşayan. Hanımefendi bazen annesini ziyaret ediyor

ve bize yüz vermiyor. Biz Ortadoğuluyuz, o da Büyük

Britanyalı ya…

“Pazar günü kızımı çağırsam onun için de meat on bread

(etliekmek) yapar mısınız?”

Yaparız be, ne olacak? Zaten henüz özlem giderememişiz.

Bir de o bahaneyle yeriz!

Pazar günü hanımefendileri kibirlerine bürünüp geldiler.

Yumuldular etliekmeğe. “Oh, delicious!” diyor da başka

bir şey demiyor. Lezzetli tabii Ellen Hanım. Biz kibri

böyle kırarız!

Ertesi gün yaprak sarmasını da yiyince, ev sahibemiz, “Bir

daha beni sofranıza çağırmayın” dedi. “Hayatımda

tatmadığım tatları tadıyorum. Yarın siz gittiğinizde yeni

gelecek kiracının sofrasında olacak gözüm. Ama etliekmek

yaptığınızda çağırmasanız da gelirim.”

Buyur tabii hanımefendi, biz Konyalıyız, soframız herkese

açık!

Eşim dedi ki, “Bamya bulabilsek de, bir de şöyle ekşili bir

bamya çorbası yapsak… Kay Hanım kesin Londralılıktan

Konyalılığa terfi eder!”


112

Evet, böyle bir şey Konya mutfağı!

6) İftar Yemekleri

İftar yemekleri de hemşeri birliktelikleri konusunda

derneğin kuruluşundan itibaren düzenlediği vazgeçilmez

etkinliklerinden olmuştur. Hemşerilerle bir arada iftar

yapma kararı 27.11.1995 tarihinde alınmıştır. 23 sayılı bu

karara göre 04.02.1996 günü İstanbul’daki Konyalılar

iftara davet edilecek, daha sonraki yıllarda da her Ramazan

iftar kararları alınacaktır.

Karar No: 26.12.2002/109

18.01.2003’te katılanların yemek bedelini kendileri

ödemeleri ve derneğe bir külfet getirilmemesi koşuluyla

Kalyon Otel’de en fazla 60-70 kişilik sohbet toplantısı


Kalyon Otel’de yapılan iftar yemeği ve sohbet toplantısı,

daha sonraki yıllarda da tekrarlanan ve salonun

kapasitesinin de sınırlı olması nedeniyle 100 kişiyi

aşmayan organizasyonlardır. Katılımın yüksek

olmamasına karşın, çok canlı geçen, insanların birbirleriyle

kaynaştığı birlikteliklerdir.

7) Balolar

27.11.1995 tarihli toplantıda 13.04.1996 günü The

Marmara Oteli’nde bir balo düzenlenmesine karar

verilecek, bu baloyu ikincisi ve üçüncüsü takip edecektir.

Ancak 2000’li yıllara geldiğimizde Türkiye’de esen farklı

rüzgârlar, balo fikrini bir daha gündeme gelmemek üzere

tarihin derinliklerine gömecektir.

8) Klasik Batı Müziği Konseri

Karar No: 09.05.1996/32


113

Kültürel faaliyetler çerçevesinde Tuluyhan Uğurlu ile

görüşüldüğü, piyano resitalinin 24.05.1996 Cuma günü

saat 21.00’de Kadıköy Evlendirme Dairesi’nde

yapılmasına, izin işlemlerine başlanmasına, davetiye

basılmasına, davetiyelerin bedelsiz dağıtılmasına karar

verildi.

Süleyman Temel bu konuda şunları söylüyor:

“Bu konser, resital çok muhteşem oldu. Yoğun bir katılım

oldu. Ben şahsen kendimi çok mutlu hissettim. Sanki bir

batı Avrupa şehrinde konserde gibi hissettim. Bu gün

ülkemizin geldiği noktaya bakıp da o günlere

hayıflanmamak elde değil. Tuluyhan muhteşem bir piyano

resitali ve klasik müzik konseri verdi.”

Evet, Sevgili Süleyman’ın da söylediği gibi, bugün gelinen

noktaya bakıp, o günlere hayıflanmamak elde değil.

9) Piknikler

Dernek üyelerinin ve Konyalıların birbirini tanıması,

birbirleriyle yakınlaşması amacıyla;

27.11.1995 tarihli toplantıda 09.06.1996 günü Mehmet

Akif Ersoy Parkı’nda piknik yapılması kararı verilecek.

05.07.1998 günü bu kez Belgrat Ormanlarında bir piknik

daha düzenlenecek. Ancak ilçe derneklerinin aksine, her

iki pikniğe de katılım düşük düzeyde kaldığı için, piknik

organizasyonundan vazgeçilecektir.

10) Geziler

Bu gezilerle hem İstanbul’un tarihten gelen kültür

mirasının tanınması, hem de İstanbul’daki hemşeriler

arasındaki ilişkilerin sıkılaştırılması amaçlanmıştır. Uğur

Koçak’ın bu konudaki katkısına teşekkür ederek,

gönderdiği yazıyı aşağıda sunuyoruz.


114

“Tarih: Mart 2011, telefonum çalıyor ve telefonun diğer

ucunda kendisini Konyalılar Derneği Başkanı Hasan Eskil

diye tanıtan bir beyefendi. Tanışma faslından sonra beni

Konyalılar Derneği yönetim kuruluna almak istediklerini

ve katkı sunup sunamayacağımı soruyor. Müthiş

etkileniyorum. Beni nereden tanıdıklarını kimin tavsiye

ettiğini soruyorum ve sevgili arkadaşım Adil Öngel’in

tavsiyesi ile bu teklifin geldiğini öğreniyorum.

Sevgili Hasan Eskil beyin teklifini hemen kabul ederek,

beni düşündükleri için teşekkürlerimi sunup, elimden

gelen maddi ve manevi desteği vereceğimi söylüyorum.

1954 senesinden beri İstanbul da yaşadığım ve Konya’da

hiç okul ve iş hayatım olmadığı için Konya da tanıdığım

çok azdı. Zaman zaman eşim N. Elçin Koçak’ın, Konya

Maarif Koleji’nden mezun olmasından dolayı Kolej’in

İstanbul’daki gecelerine katılırdık. 2004 yılında bir gün

Büyük Kulüp’te Konyalılar Derneği’nin yemeğine

katılmıştım. O gün yemeğe katılmış bir birinden kıymetli

ve elit Konyalıları ve Konya Maarif Koleji mezunlarını

görüp tanışınca, o günün mutluluğunu günlerce yaşamış ve

sonrasında sevgili Adil Öngel’in tavsiyesi ile eşim ile

birlikte derneğe üye olmuştum.

Konyalılar Derneği üyesi ve şu an yönetici olmanın

hazzını ve sorumluluğunu, Sevgili Başkan Hasan Eskil

Bey’in derneğimizin 20. yılı için hazırladığı bu kitabın

basım öncesi nüshasını okuyunca daha iyi anladım.

Yönetimden kimler gelmiş kimler geçmiş, kimler ne

mücadeleler vermiş de bu birliktelik, bu dernek, bu vakıf

ve bu vakıf binamız meydana getirilmiş. Allah hepsinden

razı olsun.”

Kitabımıza katkı sunabilmek için derneğimizin

düzenlediği İstanbul’daki Mimar Sinan Eserleri gezisini

dile getirmek istiyorum.


115

Tarih 24.11.2013 aylar önce programladığımız Mimar

Sinan ve İstanbul’daki eserleri gezisini yapıyoruz. Geziye

çok kişinin katılmasını beklerken 24 kişi oluyoruz. Biraz

buruk da olsa gezimizi yapacağız. Rahmetli başkanımız

Oktay Özaydın, Sevgili başkanımız Kudret Fikirli, Halil

Kasapoğlu, Bahri Özdinç, Eyüp Çigal, Abdullah Balon,

Metin İkizler, İsa Ulusoy ve ben eşlerimizle katılıyoruz.

Kadıköy’den gelen misafirlerle, Yeşilköy dernek

binamızdan önünde buluşuyoruz. Minibüsümüze binerek

yola koyulurken, Yeşilköy simitçisinden aldığımız

simitleri herkese dağıtarak gezimize başlıyoruz.

Mimar Sinan Camileri Turu’na katılanlar, Süleymaniye

camii önündeler


116

Mimar Sinan’ın mütevazı ve bakımsız Türbesi

Kılıç Ali Paşa Camii, Rüstem Paşa Camii, Süleymaniye

Camii, Şehzadebaşı Camii ve Mihrimah Sultan Camiini

geziyoruz.

Süleymaniye camisini gezerken caminin arka tarafında bir

sokağın başında Mimar Sinan’ın türbesini ziyaret

ettiğimizde, Rahmetli Oktay beyin şu sözlerini

hatırlıyorum. Bu kadar büyük eserlere imza atmış bir

mimara reva görülen türbeyi göstererek, Türk milletinin

vefasızlığını konu etmişti.

Çok emek verdiği Yeşilköy’deki dernek binamızın

girişine, dernek ve vakıf başkanlarımızın çabaları ile

Başkan Oktay Özaydın köşesi yaparak bir nebze olsun

vefamızı göstermiş olduk.

Yukarıda yer verdiğimiz gezi dışında kadınlar için İstanbul

çevresini tanıtan geziler düzenlemiş; bu organizasyonlarda

çevreyi tanıma amacımızın yanısıra hemşirelerimizin de

birbirini tanıması amaçlanmıştır.


117

11) 14.05.2001 günü yapılan genel kurulun bilgisine

sunulan özel bir etkinlik, “hemşeriler günü”:

Kadıköy belediyesi, KASDAV Caddebostan gönüllüleri ve

Kadıköy’deki hemşeri derneklerinin birlikte düzenlediği

“Hemşeri Festivali,” Selamiçeşme Özgürlük Parkı’nda

20.05.2001 günü saat 10.00-19.00 arası yapılacaktır.

Derneğimiz de bu festivale katılacaktır. Derneğimize

ayrılan alanda dünden bugüne Konya çeyizleri sergisi,

seramik ve ahşap Konya hatıra eşyaları, Bozkır tahin,

pekmez ve bal ürünleri satışı ve Konya'dan gelen

malzemelerle ustaların yapacağı sac böreği sizlere

sunulacaktır. Hepinizi bekliyoruz.

Festival sırasında dağıtılan el ilanı:

Sevgili Kadıköylüler,

Bildiğiniz gibi Konya, orta Anadolu da asırlarca pek çok

uygarlığın merkezi olmuştur. Bugün Konya’da başta

Selçuklular olmak üzere Hititler ve Romalılar dönemine

ait sayısız tarihi eser bulunmaktadır. Amerikalı araştırmacı

yazar Mary Ann Lee'nin de belirttiği gibi, Konya’nın

başkent olduğu Selçuklular zamanında, Anadolu bir

Rönesans dönemi yaşamıştır. Edebiyat, mimari, tıp gibi

alanlarda özgün eserler verilmiş; dinsel inanışlardaki

hoşgörü o günün dünyasında hayal bile edilemeyen

boyutlara ulaşmıştır.

Hazreti Mevlana’nın, Yunus Emre’nin dergâhlarında

işlenen insan sevgisi ve ilahi coşku ile Hacı Bektaşi Veli

ve diğer Anadolu filozoflarının insana saygıyı ve sevgiyi

ön plana çıkaran fikirleri, Anadolu’yu bir ipek kozası gibi

sarmış ve bugünkü kültürümüzün temelini oluşmuştur.

Bugün de ülkemizin IV. büyük üniversitesi Konya’dan

Anadolu ya aydınlatma görevini sürdürmektedir.


118

Osmanlılar döneminde Konya dışarıya sürekli göç vermiş;

Akdeniz ve Ege adalarıyla Balkanlara gönderilen Türkmen

boyları oralarda asırlarca Türk ve İslam kültürünü

yaşatmışlardır.

Cumhuriyet döneminde ise Konya bir taraftan ülkenin tahıl

ambarı görevini üstlenirken bir taraftan da sanayide önemli

atılımlar yapmıştır. Bugün yöreden yurt dışına gıda

malzemeleri başta olmak üzere tarım aletleri, otomotiv

sanayii ürünleri ihraç edilmektedir. Kim bilir belki sizler

de Paris’ten ya da İtalya’dan, Konya da imal edilen

ayakkabılardan almışsınızdır.

Konyalılar derneği olarak yukarıda çok dar bir özetini

sunmaya çalıştığımız kentimizi ve yöresel değerlerimizi

tanıtmak, başlıca amaçlarımızdan birini oluşturmaktadır.

Bu bağlamda sizlere düğünlerimizin çeyizlerini sunmakla

kıvanç duyuyoruz. Sergide Konyalı hanımların el emeği

göz nuruyla ortaya çıkan peşkirleri, yaygıları, çevreleri,

çemberleri ve benzerini görme olanağını bulacaksınız.

Gönül isterdi ki çok zengin olan mutfağımızı da İstanbul’a

taşıyalım ama bugünkü etkinlikler buna olanak vermiyor;

sizlere sadece Sac Böreği ikram edebiliyoruz. Bamya

Çorbası’nı, Kaymaklı Höşmerim ile Sacarası’nı, Kıvrım

Baklava’sını, Fırın Kebabı’nı tatmanız için Konya sizi

bekliyor. O arada Mevlana’yı da ziyaret edebilirsiniz.

Fakir çocukları okutmayı da dernek olarak başlıca

görevlerimizden birisi saymaktayız. Bu cümleden

hareketle, 2000-2001 ders yılında 76 yüksek okul

öğrencisine burs sağladık, bazı çok fakir öğrencilerin de

barınma ve giyim ihtiyaçlarını karşılamaya çalıştık.

Konya dışında yaşayan hemşerilerimizi bir araya getiren,

onların tanışmasını sağlayan etkinlikler yapıyoruz.

Hemşeriler olarak bir araya geldiğimizde damağımız


119

gerilerde kalan sıla yemeklerini yeniden tadarken, mahalli

sanatçılarımızın sazıyla sözüyle kulağımızın pası siliniyor.

Sevgili ziyaretçimiz Kadıköylü olmuş Konyalıysanız ve

yukarıda özetini sunduğumuz çalışmalarda görev almak

istiyorsanız, derneğimize üye olunuz. Bunun için makul

ölçülerde aidat ödeyecek ama kültürümüzü tanıtmanın,

fakir öğrencileri okutmanın ve hemşerilerinizi tanımanın

ve yeni dostluklar edinmenin mutluluğunu yaşayacaksınız.

Saygılarımızla,

KONYALILAR DERNEĞİ YÖNETİM KURULU

20 Mayıs 2001 yapılan bu etkinlikte yemek olarak Sac

Böreği sunulacak ancak festival alanını dolduran,

ızgaracılığın ağır bastığı güney mutfağının yanında sönük

kalacaktır. Kaldı ki, içinde küflü peynirin harmanlandığı

Sac Böreği’ni Konyalılar bilip aramakta, Konyalı

olmayanlar için Sac Böreği gözleme sınıfına

sokulduğundan, festivalde oklava tıkırdatılan diğer

stantlarla aynı kefeye konulacaktır. Gözleme herkes için

gözlemedir, ızgara da öyle ve her yerde arayıp soranları

vardır. Selçuklu başkenti ve Mevlana’nın evi olan Konya

özel bir şehirdir, mutfağı da özeldir. O mutfağın içinden

sadece Sac Böreği’ni seçip almak Konya mutfağını temsil

etmiyor. Konya mutfağını festival ortamına taşımak ise

daha önce de irdelendiği gibi fevkalade zordur.

12) Boğaz Gezileri

Karar No: 23.08.2001/94

22 Eylül 2001 tarihinde hemşerilerimiz arasında

dayanışmayı güçlendirmek amacıyla Okyanus adlı gemide

yemek düzenlenmesine, Adil Öngel’e organizasyonu tertip

için yetki verilmesine, katılımcıların yemek bedellerini


120

bizzat kendilerinin ödeyeceğinin katılımcılara

duyurulmasına karar verildi.

Karar No: 29.08.2002/105

14 Eylül Cumartesi akşamı Okyanus adlı tekne ile ücretleri

herkesçe ödenmek üzere boğaz gezisi düzenlenmesine

karar verildi.

Aynı tekneyle, hemşeriler arasındaki dayanışmayı

güçlendirmek amacıyla iki kez Boğaz gezisi düzenlenmiş;

yemek bedeli katılımcılar tarafından ödenmiştir.

2000’li yılların başı Türkiye’de ekonomik krizin tavan

yaptığı bir dönemdir. Bu nedenle de Dernek yemek

maliyetlerini karşılayacak kaynak bulmakta zorlanacak ve

bu tür toplantıların yemek bedelleri katılımcılara

yansıtılacaktır. Her iki tekne gezisine de yönetim kurulu

üyeleri ve yakınları katılmıştır.

13) Konya Şenliği

Karar No: 03.01.2002/98

20 Ocak 2002 tarihinde saat 14.00-18.00 arasında

Caferağa Kapalı Spor Salonu’nda KONYA ŞENLİĞİ

düzenlenmesine, katılımın ücretsiz olmasına, bu şenlik için

Konya’dan İl Kültür Müdürlüğü’nün katkısıyla Bozkır

folklor ekibi, Sille baranası ile Kör Ahmet lakaplı Ahmet

Özdemir’in davet edilmesine, Kültür Bakanlığı’ndan

ücretsiz olarak Halk Müziği’nin usta sesi Musa Eroğlu’nun

katılımının sağlanmasına karar verildi.

Bu konuda da Pof. Dr. eski Selçuklu Belediye Başkanı

Adem Esen’i dinleyelim:

“Rahmetli Oktay Özaydın Bey’le İstanbul da yapacakları

Konyalılar Günü’yle ilgili program vesilesiyle tanıştık.

Kadıköy Caferağa Salonunda Konyalılar toplantısı yapıldı.

Ben o zaman Selçuklu Belediye Başkanı idim. Biz de


121

belediye olarak meslek eğitim kurslarından Konya

çeyizleri sergisi tertip ederek, bu programa katıldık. Konya

çeyizleri sergimize özellikle bayan hemşerilerimiz büyük

ilgi gösterdi.”

O günle ilgili benim de dile getireceğim anılarım var.

İzninizle söze gireceğim ve huzurunuza Konyalı mahalli

bir sanatçıyı getireceğim:

Kör Ahmet

“Konya Şenliği’nin düzenlendiği günlerde Konyalılar

Derneği Başkan yardımcısıyım. Şenliğin başarılı geçmesi

konusunda hepimiz elbirliği yapmışız. Bana da Bozkır

ekibine ev sahipliği ve şenlik sırasında sahnede

takdimcilik yapma görevi verilmiş. Bozkır ekibi

enstrümanlarıyla saat 11.00’e doğru derneğe geldi.

Sazlarını kılıflarından çıkarttırdım, “Vurun Konya

havalarını” dedim. Dernekte benden başka kimse yok,

onun için rahatım. Çaldılar, “çığırdılar” kulağımın pası

döküldü.

Ekibi otomobilime bindirip Caferağa kapalı basketbol

salonuna götürdüm. Orada bir restorana gittik. Restoranın

sahibine, “Yesinler, içsinler hesabı ben ödeyeceğim”

dedim, otomobilimin yanına döndüm. Kaldırımın

kenarında bir taksi durdu, içinden Kör Ahmet’le

tanımadığım bir adam indi. Kör Ahmet kaldırıma ayak

basar basmaz adamın koluna girdi.

Kör Ahmet’i tanımayanlar için söyleyeyim, gerçek

anlamda âmâ olan Konyalı bir saz ve söz ustasıdır o. Zayıf,

ufacık tefecik bir adamdır ama bir kültür hazinesidir.

Konya şivesini en iyi kullanan adamdır. Şehrimizin türkü

ve öykülerini de en iyi bilenlerden biridir.

Kör Ahmet’i sanatçı olarak şenliğe davet etmişiz. Hoş

geldiniz, demek için yanlarına yaklaştım. Kör Ahmet’in


122

sağ elini kavradım. “Hoş geldiniz, ben Konyalılar Derneği

başkan yardımcısıyım” dedim; arkasından da,

“Karakayalıyım” diye ilave ettim.

Muhatabımdan gelen yanıt, “Belli inine (enine)

böyümüssün” oldu. Adam daha bismillah demeden,

“Karakaya’nın suböreğini, sacarasını, höşmerimini ve

benim bu yüzden şişmanladığımı söyleyivermişti. İkimiz

de karşılıklı kahkahayı patlattık.

Karşımda kıvrak zekâlı, hazırcevap bir halk adamı vardı.

İyi de şişman olduğumu nereden anlamıştı? O şakasını

anında yapmıştı ama şişmanlığımı elimin kalıbından

anladığını ben neden sonra çözebilmiştim. O gün Kör

Ahmet’in, yukarıdaki özelliklerine ilaveten ne kadar

şakacı, nüktedan, tuluatçı bir insan olduğunu da

öğrenecektim.

Birlikte salona girdik. salon beklediğimiz dolulukta

değildi. Oysa herkese ulaşabilmek için çok koşturmuş,

gazetelere ilan vermiş, radyolarla duyurmuştuk. Bozkır

ekibi de yemekten döndükten sonra, Dernek Başkanı

Oktay Özaydın, hoş geldiniz dedi ve şenlik başladı.

Çalgılar, çığırgılar, alkışlar…

Derken, sıra Kör Ahmet’e geldi. Anons işiyle ben

görevlendirilmiştim. Kör Ahmet’i anons edeceğim de nasıl

olacak bu iş? Kör Ahmet huzurlarınızda, dersem adam

bozulabilir, Ahmet Özdemir dersem konuklar

anlamayacak… En iyisi kendisine sormaktı. Öyle de

yaptım. “Sizi nasıl takdim edeceğim Amet Bey?” diye

sordum. Yanıt inanılmazdı. O ufak tefek adamın ağzından

anında, küpler dolusu hazine gibi sözler döküldü. “Valla

garam oğlun gibi ever, kızın gibi gelin et.” (Garam, Konya

diyaleğinde, “Canım, aslanım” gibi sevgi ifade eden bir

sözcüktür.) Şaşırdım, kaldım. Kör Ahmet beni bir kez daha

avlamıştı.


123

Sahneye çıkıp mikrofonu aldım. “Şimdi size bir mahalli

sanatçımızı takdim edeceğim” dedim. Kendisini nasıl

takdim edeceğimi sorduğumda bana, “Valla garam oğlun

gibi ever, kızın gibi gelin et” dedi, “Huzurlarınızda Kör

Ahmet!” dedim.

Salonda kahkahalar koptu ve Kör Ahmet elinde uduyla

kulisten sahneye adım attı. Gidip kendisini mikrofonun

yanına getirdim. Daha önce istediği sandalyenin

arkalığından tutturdum. Sandalyeye bağdaş kurdu, udunu

kucağına aldı ve başladı çalıp söylemeye. O arada

seyircilerden atılan laflara cevap veriyor. Salon nasıl

eğleniyor anlatamam.

TRT’den Türk halk müziği sanatçısı Musa Eroğlu da

şenliğe katılacak sanatçılar arasında, fakat söz verdiği

saatte programa gelmedi. Hepimizi bir telaştır aldı.

Program herkese duyurulmuştu. Gelmeyecek olursa ne

yapacağız? Mustafa Birim otomobile atlayıp Eskişehir’den

gelecek treni karşılamaya gitti. Kartal mı olur, Pendik mi

olur, kendisini trenden indirip son sür’at Kadıköy’e

getirecek. Musa Eroğlu gelmeden Kör Ahmet programı

bitirirse herkes dağılacak. Ben Kör Ahmet’in yanına

gittim, kulağına yavaşça durumu anlatıp, “Programınızı

biraz uzatabilir misiniz?” dedim.

Yanıtı, “Valla gardaşım Konyalılar benimle biraz daha

idare edecekler” oldu.

“O nasıl söz Ahmet Bey?” dedim. “Gayet güzel

çalıyorsunuz, herkes de halinden memnun.”

Bunları konuşurken bir yandan da udunu çalıyor,

türküsünü söylüyordu.

“Sana bir hikâye anlatayım” dedi. “Mahallede çok güzel

bir kız varmış. Bunu topal bir oğlana istemişler.

Arkadaşları, ‘Ne kadar güzel bir kızsın, o topal oğlana

varma’ demişler. Kızcağız çaresiz annesinin babasının


124

sözünden çıkamamış ve arkadaşlarının beğenmediği

çocukla evlenmiş.

Bir hafta sonra yeni evliler kız evine el öpmeye gelmişler.

Kızın arkadaşları da hemen kızı bir kenara çekip, ‘Bizi

dinlemedin, bari kocandan memnun musun?’ diye sorgu

suale çekmişler. Kız, ‘Allah’ıma şükür gardaşım, anamın

evinde bu da yoktu’ demiş. Anladın mı?”

Bunu anlattı ve çalıp söylemeye devam etti. Ben

kahkahalara boğuldum, sahneden kulise kendimi zor attım.

Kör Ahmet beni bir daha avlamıştı.

Kör Ahmet, Musa Eroğlu sahneye çıkıncaya kadar çaldı.

Davetliler o kadar mutluydular ki, Musa Eroğlu’nun

gecikmesinin farkına bile varmadılar.

Yapılan onca radyo ve gazete tanıtım çalışmasına, telefonu

olan üyelerin dernekçe birer birer aranıp davet

edilmelerine rağmen katılım beklentinin altında kalmıştı.

Bu yüzden biraz da buruk başlatmıştık şenliği. O gün

Mustafa Birim’in tren istasyonlarında Musa Eroğlu’nun

peşine düşmesini unutmak mümkün değil...

Konya havaları çalıp söyleyen Kör Ahmet’ten sonra bir de

Londra’nın alışveriş merkezi olan Oxford Street’te

“Konyalı türküsü”nü çalan görme özürlü keman üstadı var.

Onu da anlatmadan geçemeyeceğim.

Kör Kemancı

Sene 1982. Bir gün Oxford Street’te eşimle büyük bir

mağazada alışveriş yapmış, çıkış kapısına doğru

yürüyorduk. Bir yerlerden kulağımıza Konyalı türküsü

çalındı! Ses acaba mağazanın müzik yayınından mı geliyor

diye kulak kabarttık. Hayır. Mağazada zaman zaman genel

anonslarla ürün tanıtımı yapılıyor ya da bir görevli bir

yerlere sevk ediliyordu. İkimiz birden neredeyse kapıya

koştuk. Evet, oradaydı: Gözleri görmeyen bir kemancı

mağazanın dışında, kaldırımın üstüne kemanının kutusunu


125

açmış bizim türkümüzü çalıyordu. Londra’nın göbeğinde,

hem de Konyalı türküsü! Bir genç kenarda durmuş,

kemandan dökülen nağmeleri dinliyor, gelen geçen de

yerdeki keman kutusuna para atıyordu. Biz de hemen para

attık ve kemancının yanına geçip içimiz coşarak ama

sessizce dinlemeye başladık. Gözlerimiz nemlenmişti.

Yanımızdaki gençle göz göze geldim, o da aynı duygular

içindeydi… Gurbet ellerde bizden birileri, görme engelli

olmasına aldırmadan türkümüzü çalıyor ve insanların

beğenisini kazanmış, para topluyordu!

Türkünün sonuna geldiğinde kemancıya, “Ellerinize sağlık

ne güzel çaldınız” dedim. Yanımızdaki delikanlı da benzer

sözlerle takdirlerini bildirdi. İkimiz birden kemancıdan bir

yanıt vermesini bekledik ama beklediğimiz yanıt bir türlü

gelmedi.

“Gurbet ellerde memleket havasını estirdiniz” diyerek

sanatçıya bir kez daha teşekkür ettim.

Benim ısrarlarım sonunda kara gözlüklerini yüzüme

çeviren kemancı dile gelip, “What?” dedi.

Birden şaşırdım, bizim Konyalımızı çalan kemancı bizi

anlamıyor ve “Ne?” diye soruyordu!

Ben de mecburen İngilizceye dönüp, “Siz Türk değil

misiniz?” diye sordum.

Kemancı bu sözlerime sinirlendi ve sert bir sesle, “Hayır,

ben Yunanım!” dedi.

“Ama Türkçe bir parça çalıyorsunuz!”

“O Türk müziği değil, Yunan müziği!”

Konuşmayı uzatmanın bir anlamı yoktu. Oradan

uzaklaşırken Emine’ye, “Adam belki de haklı” dedim, “İki

ulus pek çok alanda asırlarca ortak bir kültür oluşturmuş.

Konyalı türküsünü Anadolu’da yaşamış olan Rumlar,

Yunanistan’a taşımıştır. Türkü, bu durumda bize de ait

olabilir, onlara da…”


126

Emine de benim yorumuma katıldı ve “dolma”ya

Yunanlıların “dolmades” demesinden başlayıp bir sürü

örnekle de ortak kültür savımı pekiştirdi.

Bir saat sonra karşı kaldırımdan geri dönerken bu kez Zeki

Müren’in “Manolyam” şarkısının nağmelerinin Londra

sokaklarında yankılandığına tanık olduk. Baktık, Yunanlı

kemancı bu kez Zeki Müren’e altın plak ödülü kazandıran

o güzelim şarkının içinde yitip gitmişti!

“Bu da mı Yunan müziği?” diye söylendiğimi duyunca

Emine, “Adam belki de Türk’tür” diyerek konuya yeni bir

yorum getirdi. “Türk’üm, dese orada keman çalmasına izin

vermeyeceklerdir. Onun için de milliyetini gizliyordur.”

Hangisi doğruydu bilmiyorum ama yıllar sonra Londra’ya

yeniden gittiğimde o kemancı gene aynı yerde bir başka

“bestekârımızın” güzel bir eserinin nağmelerini Oxford

Street’in üzerinde dalgalandırıyordu.

14) Konusu Kültür Merkezi Olan yemekler

Karar No: 19.02.2004/125

Büyük Kulüp’te 07.03.2004 günü hemşerilerimiz arasında

yemekli bir toplantı düzenlenmesine, katılımcıların yemek

bedellerini kendilerinin ödemelerine,

karar verildi

Karar No: 19.03.2004/126

Büyük Kulüp’teki yemekte yapılan görüşmeler neticesinde

oluşan fikir çerçevesinde proje konusunda mimar tespiti ve

irtibat kurulması konusunda başkana yetki verilmesine

karar verildi.

Yukarıdaki her iki karar da Konya Kültür Merkezi

inşaatıyla ilgilidir. İleride ayrıntılarıyla görüleceği üzere,

kültür merkezi inşa ettirmek amacıyla İstanbul Büyükşehir

Belediyesi’nden Yeşilyurt’ta bir arsanın üst kullanım hakkı

ihaleyle 30 yıllığına kiralanmıştır. Yemekli toplantı,


127

özellikle ilçe dernek başkanlarını bu konuda

bilgilendirmek ve onların görüşlerini almak üzere

yapılmıştır. Söz konusu yemekli toplantıda yapılan bilgi

alışverişi çerçevesinde ikinci toplantı kararı alınmıştır.

15) Hemşeri birliktelikleri ve 24.04.2011 tarihinde yapılan

genel kurul:

Kadir Kocadayı; “İlçe derneklerine üye olan

hemşerilerimizin, ben ilçe derneğine üyeyim, diye

neredeyse Konyalılar Derneği’ne sırtını döndüğünü, oysa

Konyalıların tamamının bu derneğe destek vererek

Konyalılar Derneği çatısı altında birliktelik sağlanması

gerektiğini” dile getirdi.

Muzaffer Güvenç; İlçe derneklerinin yönetim kurullarıyla

yeni binada toplantı yapılmasını istedi. Böyle bir

toplantının Konya dernekleri arasında iletişimi

hızlandıracağını ve bina için ihtiyaç duyulan paranın

toplanmasında kolaylık sağlayacağını belirtti.

Mehmet Yılmaz; “Bir araya gelmekte biraz geç kalındı.

Biz ilçe dernekleri daha sık bir araya gelebiliyoruz.

Konyalılar derneği bu birliktelikte bize yardımcı olmalıdır.

Beraber Konyalılar Birliği Federasyonu’nu oluşturalım”

dedi.

İstanbul Konyalılar Vakfı Başkanı Oktay Özaydın; Konya

Kültür Merkezi’nin inşaatıyla ilgili bilgi verdi. “Bankadan

kredi kullanarak inşaatı bitirme aşamasına geldiklerini”

söyledi. “Bina bittiğinde ilçe dernekleriyle ve Konyalı

hemşerilerimizle sık sık bir araya gelinebileceğini; bunun

da fazlasıyla dile getirilen dernekler arası iletişimi ve

işbirliğini geliştirebileceğini” ifade etti. Vakıf olarak

hemşerilerimizden fazla bir maddi destek alınamadığını

sözlerine ekledi.


128

Hasan Eskil; “Kadıköy’deki dernek binasının Konyalılar

Derneği’ni temsilden uzak, son derece eski ve büyük

toplantılara müsait olmayan bir mekân olduğunu, bu

yüzden dernekte insana şevk veren çalışmalar

yapılamadığını” ifade etti. “Yeni binamıza taşındığımızda

derneğin yeni yönetimi çok modern bir ortamda, bu

ortamın vereceği şevkle çalışacağına ve dile getirilen

şikâyetlerin kısa sürede sona ereceğine inandığını” söyledi.

KONYA’NIN TANITIMI

Karar No: 11.04.2002/102

TRT kurumu tarafından düzenlenen ve derneğimizce

organizasyonu istenen 03.05.2002 tarihinde yayımlanacak

“Gün Ortasında” programı için konuşmacı olarak Konya

Sanayi Odası Başkanı Ahmet Şekeroğlu’nun, Konya

kültürünün tanıtımı için Doç. Dr. Hasan Özönder ve Doç.

Dr. Faruk Gülünç’ün davet edilmesine, programda Neyzen

Sadrettin Özçimi ile 3 kişilik sema ekibinin Mevlana

kültürüne yönelik gösteri yapılmasının teminine, yol ve

konaklama giderlerinin dernekçe karşılanmasına karar

verildi.

Bu programda yönetim kurulu üyelerinin eşlerinin

hazırladığı Konya yemekleri konuşmacılara sunulmuş ve

Konya mutfağının tanıtımı da yapılmıştır.

Bundan sonra da çeşitli zamanlarda başkanlıkları sırasında

Oktay Özaydın’la Hasan Eskil TRT’de ve başka TV

kanallarında Konya’yı tanıtan pek çok programa

katılmışlardır.

ÇAĞDAŞ BİR İLETİŞİM ARACI; WEB SİTESİ

http://konyader.com/

Mayıs 2003’te yönetim kurulunun en genç üyesi Osman

Argıt, derneğin bir WEB sitesinin olması gereğini yönetim



129

kuruluna getirir ve yönetim kurulunun onayını alır. Osman

Argıt aldığı görevi bir hayır işi olarak görecek ve WEB

Sitesinin kuruluşunu Derneğe hiçbir külfet getirmeden on

ay içinde tamamlayarak; Mart 2004’te Büyük Kulüp’te,

İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanı Ali Müfit Gürtuna,

Kadıköy Belediye Başkanı Selami Öztürk, Konyalılar

Derneği yönetim kurulu üyeleri ile ilçe dernek

başkanlarının hazır bulunduğu bir toplantıda

‘http://konyader.com/’u kamuoyuna tanıtacaktır.

Osman Argıt’ın bu toplantıda yaptığı konuşmayı ilginç ve

aydınlatıcı bulduğumuz için aşağıya aldık.

Saygıdeğer Belediye Başkanlarım, bizlere kıymet veren

değerli Hemşerilerim ve Konyalı Dostlarım,

Yıllardır Konyalıları birbirine bağlayacak bir dergi

çıkartmak için kaynak aradık durduk, ancak devir teknoloji

devri, amacımız önce Konya ile Konyalıları sanal mekanda

buluşturmaktı. Mekân var buyurun.

Eskiden bizim eve Yeni Konya Gazetesi posta ile gelirdi,

günlük olarak ama 5 gün sonra, Konya haberlerini,

düğünü, ölümü öğrenirdik oradan.

Bundan böyle tüm Konya bilgilerinizi www.konyader.com

adresinde bulacaksınız.

Niçin önemli:

Haberleşme kolay ve ekonomik.

Genç nesil teknolojiyi seviyor. -Sanki yaşlılar sevmiyor

mu?-

Geçen hafta Konya’daydım. Bir teyze yanındaki torununa

“Hay gızım, Fatoş diyzenin telefonunu bir gayıt it, didim

itmedin, ha bi kaydidiver” deyip, cep telefonunu torununa

uzattı.

YANİ BİZ TOPLUM OLARAK TEKNOLOJİYİ

SEVİYORUZ.

http://www.konyader.com/


130

Geleceğe kültürümüzü en hızlı ve kolayca, milyonlarca

sayfa yazı ile tasıma ve yaşatma gücü.

Konyalılık bilincini geliştirme yolu.

Sitede Konya haberlerini günlük bulacaksınız.

Konya hava durumu ya da Konyaspor, sanat haberlerini,

makaleler bulacaksınız.

Sizlerin bizlere gönderdiğiniz haber ve duyuruların

duyulmasını, görülmesini sağlayacaksınız.

Reklamlarınızla geniş kitleye ulaşacaksınız.

Hatta içindeki blogda birbirinizle yazışacak,

tartışabileceksiniz.

Katılımınız sinerji oluşturacaktır ve bizleri, yani

Konyalıları İstanbul’da, bölgemizde güçlü bir grup

yapacak, faaliyetlerimiz sivil toplum gücü oluşturacak, bu

ancak yayınla mümkün olacaktır, etkisi ise katılım ile.

ARTIK BİR YAYINIMIZ VAR, EKSİK OLAN

KATILIM

Sizlerden beklediğim, beklediğimiz AFERİN İYİ OLMUŞ

DEĞİL.

Şu eksik size gönderiyorum, şu haberde eksik var, yanlış

var, düzeltiyorum; bunu yayınladığınız için teşekkür

ediyoruz, filan gilin oldu, filancanın oğlu filancaların

gızıyla evlendi, Falancanın kızı Milli Takım’a seçildi.

Şu kişi şu göreve gelmiş, şu kişi seçime giriyormuş.

Hele ki seçimle iş başına gelenler, seçildikten sonra zaten

haber olur, seçilmeden önce destek ister, yardım ister,

haber ister.

Bu arada İnternet adresimiz olunca;

Talebe birliğimizi de kurduk. Artık kolayca birbirlerini

bulacakları mekanları oldu…

Burslu ya da burssuz arkadaşları topladık ve

faaliyetlerimize başladık;

Kültürel faaliyetler konser, tiyatro, sinema,


131

Sosyal faaliyetler-geziler-sohbet toplantıları,

Spor-futbol-satranç-tavla turnuvaları.

Bu faaliyetlerimizin başkanlığına İstanbul Hukuk Fakültesi

2. Sınıf öğrencilerimizden burslu öğrencimiz Mehmet Ali

Kaymakçı kardeşimizi arkadaşlarının oyu ile

görevlendirdik. Kız öğrencilerimizle irtibatı, Cevriye

Berkcan kardeşimiz yürütecek.

Kıymetli dostlar;

Bizim sayfamız profesyonel WEB tasarımcıları tarafından

bir sayfa gibi değil, bir portalmış gibi (yani geniş bilgi

aktarım ağı-Bilgi Limanı) olarak değerlendiriliyor. Bu

sayede herkes birbirine anında yazı yazabiliyor.

…Her gün tıklayarak katkılarınızı bekler, sabrınız için

teşekkür ederim

Osman Argıt’ın hazırladığı site zamanına göre örnek

olarak gösterilecek sitelerden biridir. Ne var ki bu tür

siteler, sürekli yenilenme, güncellenme, haber ve yazılarla

beslenme ister. Birkaç yıl sonra sitenin yönetiminde ve

geliştirilmesinde programcıdan kaynaklanan bir takım

aksaklıklar yaşanır. 2007 yılında Yönetim Kurulu’na giren

Necat Aşcıgil, toplantı haberleriyle duyuruları bir

arkadaşının yardımıyla siteye yazmaya başlar. Sitenin

görsel olarak daha güzelleştirilmesi ve kapasitesinin

artırılması amacıyla da 2010 yılında Işık Üniversitesi’nde

öğretim üyesi olan Mustafa Taner Eskil ücretini kendisi

üstlenmek suretiyle Sri Lankalı bir doktora öğrencisini

görevlendirir. Sitenin dizaynında karikatürist Akdağ

Saydut’dan da yardım alınır. Bu dönemdeki haber ve

yazıların siteye girmesi işini Dernek Başkanı Hasan Eskil

üslenir, Necat Aşcıgil de ona yardımcı olmaya çalışır. Sri

Lankalı öğrenci memleketine dönünce site, rahmetli Oktay

Özaydın’ın Beşiktaşlı bir arkadaşının yardımlarıyla

bulunan bir bilgisayar firması tarafından 2012’de yeniden


132

tasarlanarak bugünkü haline getirilir ve Necat Aşçıgil

siteye konacak yazılarla resimlerin bulunması, bunların

siteye konulması konularında aktif bir rol üstlenir. Bu

arada sitenin son tasarımını herhangi bir ücret talep

etmeksizin yapan Fevzi Atalay da bir teşekkürü hak

ediyor.

Site her zaman ziyarete açıktır ve asıl önemlisi

Konyalıların, Konya dostlarının yazılarını beklemektedir.

http://konyader.com/’un Kültür Sayfası’nda yayımlanan,

Konya’daki çocukluk günlerimin bayramlarına duyduğum

hasreti anlatan bir yazımı izninizle aşağıya alıyorum.

BAYRAM ÖZLEMİ

Bugün bayram.

Biliyorum, Karakaya’da bayramın hazırlıkları iki gün

önceden tamamlandı. Konya’daki şekercilerden kâğıtlı

şekerler, taze lokumlar alındı. Bir dükkândan diğerine

tüccarlar dolaşıldı. Ev halkına, özellikle çocuklara yeni

ayakkabılar, çoraplar, giysiler seçildi. Oğlan çocuklarına

mantar tabancası şarttı, eski günlerde. Bugünlerde herhalde

yasaklandı. Çatapat da alınmıyor galiba. Bayram sabahını

mantar tabancalarının patlamaları ve çatapat sesleri haber

verirdi o tarihlerde.

Dün, yani bayrama bir gün kala, toprağın koynuna giren

yakınlar ziyaret edildi. Bu ziyaretler sessizce ve huşu

içinde yapıldı. Hakk'a yürüyenler de böylece bayram

esintisinden nasiplerini aldılar. Dua edilirken sadece

dudaklar kıpırdadı. Ruhlar sessizdir. Ziyaretçiler de onlara

uydu. Dirilerin ve Hakk'ın rahmetine erenlerin ruhları

kimselere görünmeden, gönül dünyasında huşu içinde

kucaklaştılar... Ağlayanlar yanaklarından aşağı yuvarlanan

yaşları silemediler bile. Öylesine sessiz, öylesine bu

dünyadan kopmuş...



133

Gene biliyorum, Hakk’a yürüyenlere zorlukla veda edildi;

eve dönüşte insanların gönülleri buruk bir hüzün içindeydi

ama gidenleri toprak ana geri vermedi. Onlar, O’nun

evlatları artık…

Bugün bayram.

Sabah erkenden pencerede bekleyen annelerle, bayram

namazından dönen babaların elleri öpülüp hayır duaları

alınacak. Sonra, bayram sofralarının çevresine bağdaş

kurulacak. Aile bireyleri, çoluk çocuk şen şamata yemek

yiyecekler.

Erkenci şafak kuşu “ceddelek” misali çocuklar, insanlar

daha sofradayken şivlilik istemeye gelecekler. Torbalarına

kavurga, çerez konacak. Bir kısmı şekerleri torbalarına

koymadan midelerine indirecekler. Belki de Alibabaların

Yaşar'ın torunu, benim dedesiyle yaptığım gibi bir

arkadaşıyla ortak olacak; şekerleri biri, kavurgayla

çerezleri diğeri toplayacak. Sair zamanlarda büyükler,

çocukları sevmeyi pek akıl edemezken, sevgi ılık bir

rüzgâr olup Karakaya'nın toprak evlerinin arasında esecek

ve şivlilikle birlikte minik gönüllere dolacak.

Şivlilikçi çocukların baskını, sofradan bir an önce kalkmak

gerektiğinin işaretidir. Ceddelek kuşu misali gençler de

hemen hemen bayram ziyaretine gelmek üzeredirler çünkü.

Ama biliyorum, daha biz sofradayken baskın yapan büyük

halamın Yılmaz gelmeyecek. Çünkü o 1967 yılında, henüz

on dokuz yaşındayken bizi bırakıp öbür dünyaya göçtü.

Öner’im de 2002’de, o da henüz otuz iki yaşındayken

Yılmaz Ağabeyi’nin peşine düştü. Bu dünyada

görüşmemişlerdi ama eminim orada buluşmuşlardır.

Zümrüt Apartmanı faciasında çocuklarıyla ölen Ümran

Halası da yanlarındadır. Onların da bayramı kutlu olsun.


134

Bayram sofralarından sonra büyüklerin, kimsesizlerin

ziyaretine gidilecek. Onların şivliliği de bu ziyaretler

olacak; gönülleri hoş tutulacak, birlikte diller tatlanacak.

Benim bu koca kentte ne işim var? Şivlilik gezme çağım

yarım asırdan ziyade bir zaman önce bitti, kabul ediyorum

ama şivlilik dağıtma sırası bende değil mi? Neden

şivlilikleri alıp da kaçan bir adam konumuna düştüm?

Bu bayramda da Emine'yle şivlilik telaşına düşmedik.

Kapımızı çocuklar çalmayacak ki... Ve biz, çocukların

torbasına çerez, şeker koyarken, gözlerine sevgiyle

bakamayacağız. Sevindiremeyeceğiz çocukları...

Bu bayramda köyümde olsaydım, amcamın Mukaddes’in

telefonda söylediği gibi, ailenin büyüğü olacaktım ve

herkes beni ziyarete gelecekti. Onlara Konya

şekercilerinden aldığımız lokumu ve badem şekerlerini

ikram edecektik. Çocukluktan çıktığım yıllardan bu yana,

ziyaretine gittiğim insanların çocukları, torunları bana

iade-i ziyarette bulunacaklardı.

Şimdi... Çikolatamız, badem şekerimiz hazır ama bu koca

kentte bayram ziyaretinin zevkiyle tatil zevki çoktan yer

değiştirdiği için, kapımı çalan olmayacak. Bunu bildiğim

halde, pencere önünde boş yere bekleyeceğim; gözlerim

yol yorgunu olacak.

Güneşin de yorulduğu ve dinlenmek için karşı dağların

arkasına çekilmeye hazırlandığı saatlerde, balkonumun

karşısındaki çınar ağacının kuru dallarına serçeler dolacak.

Cıvıltıları gün sonunun yaklaştığını ama yaşamın ve

bayramın devam ettiğini haber verecekler. Bugün bayram

ya, şivlilik isteyecekler benden. Yuvalarına götürmek

için... Yavruları onların yolunu bekleyecekler karınları

aç... Yem torbasını alıp aşağı ineceğim biraz sonra. Ve

bahçenin sararmış çimlerinin üstüne serpeceğim yemleri.

Çınar ağacının az ötesindeki banka oturup, onların


135

dallardan aşağı inip, zıplaya zıplaya doymaz bir telaşla

yemleri toplamalarını seyredeceğim. Sonra uçup

yuvalarına gitmelerini... Onların yerini sığırcıklar alacak

bir süre sonra.

Kuşlar, günün yorgun saatlerinde benden şivlilik bekleyen

çocuklardır. Karakaya’nın çocuklarının yerini onlar

alacaklar. Ve ben, geçmişin özleminin gönlümde açtığı

yarayı kuşlarla tedavi ederken, mutluluktan onlar gibi

havalarda uçacağım.

KONYASPOR

Konyaspor’un maçlarında bir araya gelinmesi de hemşeri

birlikteliklerinin bir çeşidi olarak karşımıza çıkmaktadır.

İlçe dernekleriyle işbirliği yapılarak ve burs verilen

öğrencileri de organizasyona dahil etmek suretiyle,

Konyaspor’un İstanbul’daki maçlarına topluca

gidilmektedir. Bu arada 28.04.2003/114 sayılı kararı

dikkatinize sunmak istiyoruz:

Konyaspor şampiyon olduğu takdirde yönetici, futbolcu ve

hemşerilerimizle Boğaz’da tekne turu düzenlenmesine…

Bu konuda Kudret Fikirli’yi dinleyelim:

“O sezon Konyaspor kayyumdan gelip yeni yönetim ile

süper lige yeniden çıkmıştı. Konyaspor’un Sakaryaspor ile

Sakarya’da maçı vardı. O maçtan sonra takım oyuncuları

teknik kadro ve yönetim kurulu üyeleri İstanbul’a geldi ve

İstanbul’daki hemşerilerimizin de katılımı ile boğazda bir

tekne turu ile şampiyonluğu kutladık.”

Bu gezinin masraflarını yönetim kurulundan bazı üyeler

kendi cebinden karşılayacak, Osman Argıt elini biraz daha

derine atacaktır!

İşte dernekçilik böyle bir şey. Mensubu olduğun

cemiyetin, doğup büyüdüğün, ekmeğini yiyip, suyunu

içtiğin kentin acısına, sevincine ortak olacaksın, onun


136

kültürüyle yaşayacak, adet ve göreneklerini yaşatacak ve

hemşerilerinle “hemhal” olacaksın.

SIRA DIŞI BİR ETKİNLİK: TÜRKMENLERE YARDIM

Irak Türkmeneli’nde yaşayan ve IŞİD’in zulmünden kaçıp

yurtlarını terk ederek dağlarda yaşamını sürdürmek

zorunda kalan Türkmenlere; İstanbul Konyalılar Vakfı,

Konyalılar Derneği, ilçe dernek ve vakıfları ile KONSİAD

birlikte yardım kampanyası başlatmış; İstanbul’da yaşayan

ve İstanbul dışındaki tüm Konyalılar kampanyaya büyük

ilgi göstermiş; toplanan insani yardım malzemesi 21

TIR’la Irak’a sevk edilmiştir.

Bu yardımdan sonra TÜRKKIZILAYI Başkanı Ahmet

Lütfi Akar, İstanbul Konyalılar Vakfı Başkanı Mustafa

Birim ile Dernek Başkanı Kudret Fikirli'ye

aşağıdaki teşekkür mektuplarını göndermiştir.

KIZILAY'IN TEŞEKKÜR MEKTUPLARI


137

KONYA KÜLTÜR MERKEZİ İNŞAATINA GİDEN

YOL

Derneğin Kadıköy’deki lokali, gelişen ihtiyaçları

karşılamıyordu. Küçük bir dairede sıkışıp kalınmıştı.

Genel kurullarda, öğrenci birlikteliklerinde, hatta yönetim

kurulu toplantılarında bile yetersiz kalıyordu. Bir de çok

eskimişti. Köhne bir hali vardı. Bu haliyle Konyalılar

Derneği’nin prestij kaybına sebep oluyordu ve içinde

çalışanların ruhunu karartıyordu. Başkanlığım sırasında

altı sene her gün derneğe gittiğim için bunu en iyi

bilenlerden biriydim.

Bu konuda İçmimar Adil Öngel arkadaşımıza kulak

verelim:


138

Eski bina bize hiç yakışmıyordu. Bir arsa alalım kültür

merkezi yaptıralım diye düşündük. Eşlerimizle

gidebileceğimiz, erkekler kahvesi olmayan bir bina...

Adil kardeşimiz, eşlerimizle toplanabileceğimiz bir

binadan söz ediyor. Gerçekten de Dernek Lokali eşlerimizi

de ağırlayabileceğimiz bir yer olmaktan çok uzaktı.

1999 yılında Konyalı Ali Müfit Gürtuna, İstanbul

Büyükşehir Belediye Başkanlığı’na seçilmiştir. Bu olay

Konyalılar için gurur kaynağı olur. Konyalılar Derneği

yöneticileri, Büyükşehir Belediye Başkanı seçilen

Gürtuna’yı vakit geçirmeden tebrik etmeye giderler.

Başlarında Dernek Başkanı Oktay Özaydın vardır. Ali

Müfit Gürtuna bu ziyareti büyük bir memnuniyetle

karşılar, gelen heyetle yakından ilgilenir.

Bu ilgi, siyasetin içinde pişmiş olan Oktay Özaydın’ı çok

sevindirecek ve hemşerisi olan genç başkanı vakit

buldukça ziyaret edecektir. Tabii burada vakit ayırma

konumunda olan “megakentin” sorunlarıyla boğuşan Ali

Müfit Gürtuna’dır. Yoksa Oktay Özaydın “iki eli kanda

olsa” bile Konyalı için kanat takıp uçan adamdır.

Bu ziyaretler ve karşılıklı görüşmeler sırasında Konyalılar

Derneği’nin mekân ihtiyacı gündeme gelir. Büyükşehir

Belediye Başkanı, bu konuda araştırma ve görevlendirme

yapacağını, doğrudan bir işlemin mümkün olmadığını,

uygun yer olduğu takdirde derneğin araştırarak tespit

yapması, akabinde de ihaleye katılması gerektiğini

söyleyerek bir nevi manevi destek vermiştir. Bu şekilde

mutabakat kurulur ama başkanın izah ettiği gibi bir bina ya

da arsa bulunabildiği takdirde dernek mutlaka ihaleye

girecek ve her ne alıyorsa bedelini ödeyecektir.

Bu arada, Ali Müfit Gürtüna’nın Başkanlığı üzerinden dört

yıl, başkana müracaat ve talep tarihinden de bir yıla yakın

http://tr.wikipedia.org/wiki/1999_T%C3%BCrkiye_yerel_se%C3%A7imleri


139

bir süre geçer, ancak dernek için uygun bir yer bulunamaz.

Umutlar gün be gün azalır.

Bu aşamada Süleyman Temel’i dinleyelim:

Derneğimizin kurumsallaşıp geniş kitlelere ulaşmasıyla

sosyal faaliyetlerin artması ve ihtiyaçların gün geçtikçe

çoğalması, başka bir zarureti ortaya çıkarmaya başladı.

Rahmetli Başkanımız Bayram Camcı’nın 2000 yılı

başlarında dillendirdiği derneğimizin kendine ait bir tesisi

olması düşüncesi, ilk başta çok zor ve ütopya gibi

algılandığından, Başkanımız Bayram Camcı’nın dahi geri

adım atmasından sonra, 2002 yılının sonlarına doğru

derneğimiz içinden bazı üyelerimizin bu konuda tekrar

cesaretlenmesi ve bu konudaki kararlılıkları herkese ilham

ve cesaret vermiş; bu cesaretle derneğimiz için kalıcı,

gelecek nesillere aktarabileceğimiz bir kültür merkezi ve

hatta kültür merkeziyle birlikte öğrenci yurdu açabilmek

için başta Rahmetli Başkanımız Oktay Özaydın olmak

üzere hummalı bir faaliyete başlandı. Belediye’nin bu tür

vakıf ve derneklere ihale yoluyla üst hakkı verdiği

arazilerinin olduğu bilgisi çerçevesinde, İstanbul

Büyükşehir Belediye Başkanı’nın Konyalı olmasının bir

şans olabileceği düşüncesi doğmuşsa da, muhtelif defalar

Oktay Özaydın’ın şahsi ve arkadaşlarıyla yaptığı

girişimlerden bir sonuç alınamadı.

Dönemin Boğaziçi İmar Müdürü olan Mevlüt Karataş’ın

ve Konya’mızın İstanbul’daki büyüklerinden Hasan

Yeşilkaya’nın katkılarıyla Yeşilköy Gazi Evrenos

Caddesi’nde bir arsanın yakın gelecekte kültür ve sosyal

merkez statüsüyle ihaleye çıkarılacağı, bu yerin konumu

itibariyle İstanbul’un nezih addedilen bölgelerinden

birisinde bulunduğu bilgisini aldık. Bu haber yönetim

kurulumuzda büyük bir heyecan yarattı ve buraya


140

yapılacak inşaatın Derneğimizin ve Konyalının prestijine

son derece uygun olacağı düşüncesiyle, ihale için gerekli

evraklar hazırlanarak, var gücümüzle başta Rahmetli

Başkanımız Oktay Özaydın olmak üzere büyük bir coşku

ve istekle çalışmalara koyulduk.”

Süleyman Temel’in de belirttiği gibi dernek yönetim

kurulu büyük bir coşku içindedir ve hemen toplanıp

aşağıdaki kararı alır:

Karar No: 17.07.2003/117

İstanbul Büyükşehir Belediye Encümeninin 29.05.2003

tarih ve 610 sayılı kararı ile üst hakkının kiralanmasına

karar verilen Bakırköy ilçesi Şevketiye Mahallesi 33 Pafta,

336 Ada, 4 Parsel sayılı 796,59 m2 alanlı taşınmazın 30

yıllık intifa hakkının ihalesine derneğimiz adına şartname

temini ile ihaleye iştirak edilmesine karar verildi.

Şimdi kararın altında imzası olan yönetim kurulu üyelerini

tanıyalım:







Osman Argıt

İsmail Öncel

Sonay Gürgen

Bahri Özdinç

Bahri Soysal

Mehmet Ergen

Nuri Kirişçi

Adem Köroğlu

Vefa Önal


141

Böylece Konya Kültür Merkezi’ne kadar gidecek uzun ve

meşakkatli bir yolun ilk kaldırım taşları döşenecek;

hepimiz, asıl önemlisi Oktay Özaydın için çileli bir

mücadele dönemi başlayacaktır.

Şartname temin edilir, yetki belgeleri hazırlanır ve ihale

günü beklenmeye başlanır. Nihayet o gün gelir. Yönetim

kurulundan Kudret Fikirli, Adil Öngel, Hikmet Deniz,

İsmail Öncel, Nuri Kirişçi Büyükşehir Belediyesi’nin

kapısında nöbete girerler. İhale için kapıda nöbete giren

tanımadıkları başka insanlar da vardır. Heyecandan

yürekleri göğüs kafeslerinden fırlayıp dışarı çıkacak gibi

çarpar. Ya ihaleyi kazanamazlarsa? Yıllarca İstanbul’daki

Konyalılar tat ağzıyla kendi mekânlarında bir araya

gelememişlerdir ve ilk defa karşılarına böyle bir fırsat

çıkmıştır…

Heyecanlı bekleyiş uzun sürmez ve gün akşam olmadan

ihale komisyonundan müjdeli haber gelir. Konyalılar

Derneği; Yeşilyurt, Gazi Evrenos Caddesi No: 22’deki 800

metrekarelik arsanın 30 yıllığına üst kullanım ihalesini

kazanmıştır.

ARSANIN TEMİNİ

İntifa Hakkı Sözleşmesi

İhale kazanıldıktan sonra; bir taraftan İstanbul Büyükşehir

Belediye Başkanı adına hareket eden Genel Sekreter

Yardımcısı Şaban Erden ile diğer taraftan Konyalılar

Derneği adına hareket eden Dernek Başkan Yardımcısı

Hikmet Deniz arasında bu arsanın üst hakkının 30

yıllığına, üzerine beş yıl içerisinde kültür merkezi yapmak

şartıyla, Konyalılar Derneği’ne devrine ilişkin sözleşme

imzalanacak ve büyük bir rüyanın gerçekleşmesi için ilk

adım atılacaktır.


142

İşin Konusu

Sözleşmede işin konusu şöyle tanımlanmıştır:

Belediyenin mülkiyetinde bunan Bakırköy İlçesi,

Şevketiye Mahallesi 33 pafta, 336 ada, 4 parsel sayılı

796,59 m2’lik arsa vasıflı taşınmazın Dernek adına 30 yıl

süre ile intifa hakkı tesis edilmesi ile Dernekçe söz konusu

arsa üzerine imar planı amacında kültür tesisi yapılarak

işletilmesi ve intifa süresi sonunda yapılmış bina ve

tesislerin belediyeye terk ve teberru edilmesini kapsar.

İhale Kararı

Büyükşehir Belediye Encümeni’nin 27.07.2003 tarhinde

aldığı karar uyarınca ihale edilmiştir.

Arsanın Teslim Alınması

Derneğe 16 Ekim 2003 tarihinde BÜYÜKŞEHİR

BELEDİYE BAŞKANLIĞI, Emlak İstimlak Daire

Başkanlığı, Mesken ve Gecekondu İşleri Müdürlüğü’nden

aşağıdaki yazı gelmiştir.

30.09.2003 tarih ve 8400 sayıda kayıtlı yazınız.

Bakırköy İlçesi, Şevketiye Mahallesi 33 pafta, 336 ada, 4

parsel sayılı arsanın intifa hakkı sözleşmesinin tapuya

tescili ilgili yazınızla talep edilmektedir.

İntifa hakkı tarafınıza ihale edilen söz konusu parsele ait

intifa sözleşmesinin 13. Maddesi gereğince yer teslimi ve

tutanak düzenlenmesi ile veya tarafınızca parselin her türlü

hukuki vecibeleri ile aldığınızın teyid edilmesi halinde

Tapu tescilinin yapılacağı hususunu bilgilerinize rica

ederim.

HÜSEYİN KAYA

Mesken ve Gecekondu İşl. Müdürü


143

Müjdeli haberi önce İstanbul’daki ilçe dernekleri duyup

sevinecek ve derneklerin sevinci İstanbul’daki Konyalılar

arasında dalga-dalga yayılacaktır. Sonunda Konya

derneklerinin ve İstanbul’daki Konyalıların bir araya

gelebilecekleri bir mekâna kavuşma şansı yakalanmıştır.

Konyalıları sevindiren müjdeli haberin kahramanı 18 Mart

2014 günü erken bir yaşta kaybettiğimiz sevgili Oktay

Özaydın’dır elbette… Konyalılar ona çok şey borçludur.

Bu vesile ile kendisini bir kez daha rahmet ve minnetle

anıyoruz.

İlk yıl için 8.240.000.00 TL kira bedeline ilaveten noter,

intifa hakkının tapuya tescili, imar durumu ve inşaat

ruhsatı alınması masrafları, okyanusun dev dalgaları misali

yönetim kurulunun karşısına çıkar, daha ilk adımda

sarsılırlar ama yılmayıp yollarına devam ederler. Kira için

Hikmet Deniz’den borç alırlar; diğer masraflar için de

kapısını çaldıkları Bilim İlaç’ın kurucusu Adil Karaağaç,

Selçuk Ecza Deposu’nun kurucusu Ahmet Keleşoğlu,

yönetim kurulundan Mustafa Birim, İsmail Öncel ve

Osman Argıt bağış yapacaklardır.

Böylece İstanbul Büyükşehir Belediyesi’nden arsanın

tapusu alınır. İşte 15.03.2004 tarihli tapu:


144


145

Parasal sorunlar halledilir, tapu da alınır ama arsa 3.

kişilerce işgal edilmiştir ve otopark olarak

kullanılmaktadır. İşgalciler arsayı boşaltmaya yanaşmazlar

ve kendileriyle görüşmeye gidenlere tehditler savururlar.

Olabilecekler göze alınarak tehditlere boyun eğilmeyecek

ve başlatılan mücadele bir yıl sürecektir. Anlaşmazlık

mahkemede çözülür.

Bu konuda hepimizin hassasiyetini dile getiren Adil

Öngel’i dinleyelim:

Ali Müfit Bey döneminin Boğaziçi İmar Müdürü olan

Mevlüt Karataş bize sadece bir yer gösterdi. Bazıları Ali

Müfit Bey’in bize yer verdiğini söyleyebilir. Hayır, Ali

Müfit Bey bize yer vermedi ve göstermedi. Dernek bu

konuda sürekli araştırma ve teyakkuzda idi. Hemşerimiz

Hasan Yeşilkaya’dan da yardım istedik; ama yerin ihaleye

çıkması ve prosedür konusunda esas yardımcı olan o sırada

Boğaziçi İmar Müdürü görevinde bulunan hemşerimiz

Mevlüt Karataş idi. İhale açıldı, ilanlar yapıldı ve biz

ihaleye başkalarıyla, üç dernek ve vakıf ile birlikte girdik

ve kazandık; arsayı işgalden kurtarmak için mafyayla

boğuştuk.

Adil Öngel doğruları söylüyor.

TANITIM ve FİKİR ALIŞVERİŞİ

Tapu alınmıştır. Sıra inşa edilecek kültür merkezinin

tanıtımına gelir, bununla ilgili toplantılar düzenlenir, ilçe

derneklerine ve İstanbul’da tanınan Konyalılara brifingler

verilir. Bu konuda alınan karar şöyledir:

Karar No: 19.04.2004/127


146

Mayıs ayı içerisinde üyelerimizle derneğin kurucuları ve

dernekçe tanınan Konyalı hemşerilerimizin dernek

merkezine ya da başka bir yere davet edilerek,

derneğimizin intifa hakkını aldığı arsa hakkında bilgi

verilmesine ve görüşlerinin alınmasına karar verildi.

Bu konuda Kadıköy’deki dernek merkezinde yapılan

toplantıda derneğin kurucularıyla İstanbul’da yaşayan

Konyalılardan öne çıkmış kişilere arsa ve kiralanma

şartları hakkında bilgi verilerek, arsanın nasıl

değerlendirileceği konusunda bilgi alışverişinde

bulunulacaktır. Bu tür toplantılar ilçe ve köy dernek

başkanlarıyla da yapılacaktır.

2007 Genel kuruluna sunulan Yönetim Kurulu Faaliyet

raporunda aynen şöyle deniliyor:

Ankara ve Konya’ya yaptığımız seyahatlerle Konyalı

parlamenterlere, meslek teşekküllerinin yöneticilerine ve

Konya’nın ileri gelen bürokratları ile eşrafına kültür

merkezi projemiz hakkında bilgi sunuldu.

Bu toplantıların amacı, bir yandan inşası düşünülen Konya

Kültür Merkezi’ne insanları ısındırmak, aidiyet duygusu

yaratarak, ileride binanın kullanılmasını sağlamak, bir

yandan da insanların düşüncelerini dinlemek ve onlardan

yararlanmaktır. Elbette nakit ihtiyacı duyulduğunda maddi

destek alabilmek de amaçlar arasındadır.

MİMARLAR

Binanın projesi kime ya da kimlere hazırlatılacaktır? Bu

konuda Selçuk Üniversitesi Rektörüyle görüşülerek destek

arayışına girilir; bu görüşmeden sonuç alınamayınca

Başkan Oktay Özaydın’ın Konya Maarif Koleji’nden sınıf

arkadaşı olan Y. Mimar Halis Aydıntaşbaş ve gene aynı

okuldan Başkan Yardımcısı Hasan Eskil’in sınıf arkadaşı

olan Y. Mimar Oktar Yaylalı ile temasa geçilmesine karar


147

verilir. Sözü edilen mimarlar yakın arkadaşlarının önerisini

geri çevirmezler.

Karar No: 29.11.2004/133

Derneğe tahsis edilen arsa ile ilgili Konyalı

mimarlarımızdan Oktar Yaylalı ve Halis Aydıntaşbaş’a

görev ve yetki verilmesine, kendileriyle her türlü temas ve

toplantı yapılması için Oktay Özaydın ve Adil Öngel’e

yetki verilmesine karar verildi.

Halis Aydıntaşbaş ve Oktar Yaylalı çok az bir ücretle işi

yapmayı kabul etmişlerdir. Yönetim Kurulu üyesi ve

başkan yardımcısı olan iç mimar Adil Öngel de mimari

ekibe katılacak ve mesaisi karşılığında hiçbir ücret talep

etmeyecektir. Adil’in katılımı sadece projenin

hazırlanmasında değil, uygulanması aşamasında da büyük

katkı sağlayacaktır.

Prof. Dr. Kutay Özaydın herhangi bir ücret talep etmeden

zemin etüdlerini yapmayı, İnşaat mühendisi Tevfik

Eskimumcu da statik projeyi hazırlamayı kabul edecek; o

da herhangi bir ücret istemeyecektir.

Kültür Merkezine giden yolu açan ve taşlarını döşeyen bu

Konyalı arkadaşlarımız ayrı bir teşekkürü hak ediyorlar.

İSTANBUL KONYALILAR VAKFI

FİKRİNİN DOĞUŞU

Konya Kültür Merkezi inşaatı düşünüldüğü ilk günden

itibaren, inşaatın kurulacak bir vakıf kanalıyla yürütülmesi

ve işletilmesi gündeme gelmiş, dernek yönetim kurulunda

bu konuda tam bir mutabakat oluşmuştur. Bu düşüncenin

temelinde, vakfın inşaat için mali kaynak oluşturabileceği

ve ortaya çıkacak eserin devamının ancak bir vakıf

tarafından sağlanabileceği gerçekleri yatmaktadır.


148

24.04.2005 tarihli genel kurul

Genel kurul tutanağının 10. maddesi arsanın üzerine

yapılacak binanın inşaatı ve dernekçe nasıl kullanılacağı,

kurulacak olan vakıfla sözleşme yapılması konularında

dernek yönetim kuruluna yetki verilmektedir.

10) Belirtilen arsa ile ilgili olarak ve yapılacak kültür

merkezi inşaatı ile ilgili yapım, dernekçe kullanımı ve

kurulacak olan Konya Vakfı ile ilişkilerin düzenlenmesi,

sözleşme yapılması, kira vs. akitler yapılması konusunda

yönetim kuruluna yetki verilmesi hususu genel kurulun

onay ve takdirine sunuldu. Yukarıdaki konularda yönetim

kurulunun yetkili olması hususu genel kurulca oybirliğiyle

kabul edildi.

BİNA PROJELERİNİN HAZIRLANMASI ve RUHSAT

ALINMASI

Kitabımızın bundan sonraki bölümlerinde kültür merkezi

inşaatı ile ilgili çalışmalar, inşaat işinin ve binanın

işletiminin kurulacak İstanbul Konyalılar Vakfı’na

devredilmesi, derneğin kültür merkezinden yararlanma

esasları ayrıntılarıyla irdelenecektir.

Yönetim Kurulu Karar No: 08.09.2005/144

… Yeşilköy’deki arsamız üzerinde inşa edeceğimiz Konya

Kültür Merkezi inşaatı ile ilgili olarak, ilgili belediyelerden

kat kesit, çap, imar durumu, istikamet rölevesi, röperli

kroki almaya, ruhsat çıkarmaya ve bu ruhsatla ilgili her

türlü işlemleri takip ve neticelendirmeye, belgeleri

imzalamaya, iskân izni almaya ve bununla ilgili belgeleri

imzalamaya, bu hususlardan dolayı Bakırköy Belediyesi,

İstanbul Büyükşehir Belediyesi, Tapu daireleri, tapu

kadastro müdürlükleri, İSKİ, TEK, TEDAŞ, FEN İŞLERİ,

İGDAŞ ve alakalı tüm resmi dairelerde iş takibinde


149

bulunmaya, yapılacak binayla ilgili olarak temel altı ve

temel üstü ruhsatlarını almaya, bu ruhsatları imzaya, her

nevi beyan, taahhüt ve muvafakatlarda bulunmaya, otopark

taahhütnameleri tanzim ve imzaya, yatırılması gereken her

türlü vergi, harç ve rüsumları yatırmaya, teminatları dahi

yatırmaya ve geri almaya, sosyal sigortalarda tüm işlemleri

takip ve sonuçlandırmaya, yapı denetim şirketleriyle

bilumum sözleşmeleri imzalamaya, dilerse sözleşmeleri

feshetmeye, neticelendirmeye, adımıza verilecek olan

ruhsatları almaya, belgeleri tanzim ve imzaya, bütün bu

işlemlerle ilgili olarak dilediği kişiye vekâlet vermeye,

keza dilediği kişilerle sözleşme tanzim etmeye, ilgili

yerlere ve kişilere taahhütler vermeye dernek başkanı

Mehmet Oktay Özaydın’a yetki verilmesine karar verildi.

Yukarıdaki karar sevgili dostumuz, başkanımız rahmetli

Oktay Özaydın’ın nasıl bir iş yükü altına girdiğinin açık

bir delilidir.

Artık kültür merkezinin projeleri hazırlanmış ve

belediyede işleme konulması, ayrıca inşaata başlanma

aşamasına gelinmiştir. Şimdi Konyalılar Derneği yönetim

kurulunun konuyla ilgili kararlarını yakından görelim.

Karar No: 14.01.2006/149

Yönetim Kurulunun 08.09.2005 tarih ve 144/2 sayılı kararı

gereğince Konya Kültür merkezine ilişkin projelerin

hazırlanarak Bakırköy Belediyesi’ne teslim edildiğine bilgi

edinildi.

Karar No: 26.06.2006/154

Kültür Merkezi inşaatının projelerinin Bakırköy

Belediyesi’ndeki işlemleri gereği ödenmesi gereken


150

mimari, makine, elektrik proje tescil harçlarının

ödenmesine karar verildi.

24.07.2006/155

Arsamız üzerinde inşa edeceğimiz Konya Kültür Merkezi

inşaatımız için, dernek adına inşaatı yapacak şirketlerle

görüşmeler yapmaya, dilediği şirketlerle dilediği bedelle

sözleşme imzalamaya Dernek Başkanı Mehmet Oktay

Özaydın ve Başkan Yrd. Kudret Fikirli’nin birlikte yetkili

kılınmasına karar verilmiştir.

Bu karar doğrultusunda binanın inşaat işini SELİN

İNŞAAT VE TİCARET A.Ş. üstlenir ve şirketten YAPI

MÜTEAHHİDİ TAAHHÜTNAMESİ alınır.


151


152

KONYA KÜLTÜR MERKEZİNİN

İNŞAAT EVRESİ

Dernek tarafından 20.09.2006 tarihinde İstanbul

Büyükşehir Belediye Başkanlığı’na yazılan yazıda, Kültür

Merkezi inşaatına başlandığı bildirilmektedir.

Emlak ve İstimlak Daire Başkanlığına

Belediyenizin mülkiyetinde bulunan ve 30 yıllık intifa

hakkı derneğimize verilen Bakırköy İlçesi, Şevketiye Mah.

33 pafta, 336 ada, 4 parsel sayılı 796,59 m2’lik arsa

üzerine inşa edeceğimiz Konya Kültür Merkezi projemizin

yapı ruhsatı Bakırköy Belediyesi’nden alınmış olup inşaata

başladığımızı bilgilerinize arz ederiz.

(İMZA: Oktay Özaydın, Hasan Eskil)

Bu yazıdan da anlaşılacağı üzere, Eylül 2006’da arsada

hafriyata ve 31 Mart 2007’de yapılacak temel atma

töreninin hazırlıklarına başlanmıştır.

22.04.2007 tarihinde yapılan dernek genel kuruluna

sunulan 2005-2007 Yönetim Kurulu Faaliyet Raporuna

göz atalım:

… Her kongrede sizlere hitap ederken bu dernek artık

büyük atılımlar yapmalı İstanbul'da kalıcı bir eser yapıp

yaşatmalıdır diye söze başladık ve arkasından yapmak

istediklerimizi, “Hep alacağız, başlayacağız, yapacağız”

şeklinde sürdürdük. Bugün ise, “Aldık başladık yapıyoruz”

demenin rahatlığı içinde huzurlarınızdayız. 2003 yılı

temmuz ayında İstanbul Büyükşehir Belediyesi’nden üst

kullanım hakkını 30 yıllığına kiraladığımız Yeşilköy’deki

arsamız üzerine inşa etmeyi planladığımız Konya Kültür

Merkezi projemizin en önemli sorunu olan projelerin

yapılması ve inşaat ruhsatının alınması safhasıydı. Büyük

çabalar sonucu işin bu safhasını eylül ayında aştık.


153

Ruhsatını aldığımız toplam inşaat alanı 3260 m2’dir.

Bunun 1800 m2’si yer altında üç kat otopark, kalanı da yer

üstünde dört kat kültür merkezi şeklinde olacaktır. Zorlu

çalışmalar sonucu geldiğimiz bu noktadan sonra kendimize

31 mart 2007’yi temel atma günü olarak seçtik. Allah’a

şükür çok saygın konuklarımız ve siz değerli

hemşerilerimizin katılımıyla temel atmayı gerçekleştirdik.

Bugün inşaatımız belirlenen program çerçevesinde devam

ediyor.

Raporun altındaki imza Başkan Oktay Özaydın’a aittir.

Rapordan anlaşılan, Eylül 2006’da başlatılan hafriyat işleri

tamamlanmış ve 31 Mart 2007’de kültür merkezinin temeli

atılmıştır.

Temel atma törenine; Konya Milletvekilleri, Konya Valisi,

Konya Büyükşehir ve Selçuklu Belediye Başkanları,

Konya Sanayi Odası Başkanı, İstanbul Bürükşehir

Belediye Başkanı ile eski İstanbul Büyükşehir Başkanı Ali

Müfit Gürtuna, Bakırköy Belediye Başkanı ile eski

Bakırköy Belediye Başkanı Ali Talip Özdemir, İstanbul

Büyükşehir Belediyesi inşaat dairesi bürokratları, derneğin

kurucuları, derneğin eski yönetim kurulu üyeleri, ilçe ve

köy dernekleri başkan ve üyeleri, basın mensupları,

gazeteciler davet edilmiştir.

Yapılan davete olumlu yanıt vererek törene; Konya

Milletvekili Ahmet Işık, Bakırköy Kaymakamı Hasan

Bağcı, eski İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanı Ali

Müfit Gürtuna, Konya Büyükşehir Belediye Başkanı Tahir

Akyürek, Selçuklu Belediye Başkanı Adem Esen,

Bakırköy Belediye Başkanı Ateş Ünal Erzen, Konya

Sanayi Odası Başkanı Tahir Büyükhelvacıgil, MÜSİAD

Başkanı Ömer Bolat, Konyaspor’un Başkanı Ahmet Şan

ve ilçe ve köy dernek başkanlarıyla pek çok hemşerimiz

katılmıştır. KON TV bir kameraman ve program


154

yapımcısıyla hazır bulunmuş; geniş katılımlı, çok görkemli

bir temel atma töreni gerçekleştirilmiştir.

Tören, Dernek Başkanı Oktay Özaydın’ın konuşmasıyla

açılmış, Başkan Özaydın konuşmasında;

- Törene katılanlara teşekkür etmiş,

Binanın tamamlanmasıyla,

- İstanbul’da Konya’nın kadim tarihi ve kültürünün

tanıtılması için toplantı ve konferans salonları olan,

kütüphaneli, bilgisayar donanımlı bir kültür merkezine

kavuşulacağını belirtmiş,

-İstanbul’da yaşayan Konyalıların bir araya gelebilecekleri

modern bir buluşma mekânına sahip olunacağını dile

getirmiş,

ayrıca;

-İnşa edilecek binanın sağlayacağı parasal kaynakla kültür

merkezinin bir hayır kurumuna dönüşeceğini, daha çok

üniversite öğrencisinin burs ihtiyacının karşılanacağını ve

yüksek lisans öğrencilerine destek verileceğini

vurgulamıştır.

Oktay Başkan uzun uzun alkışlanır. Başkanın

konuşmasından sonra temel atma törenine geçilecek,

dualarla kurban ve kurdele kesilecektir.

Temel atma İstanbul’daki Konyalılar için bir milattır.

Konyalılar artık kopuk yaşamaktan kurtulacaklar, Kültür

Merkezi herkesi bir araya getiren bir köprü olacaktır.

Konyalıların kadim bir rüyası gerçekleşme aşamasına

girmiştir. Bu yüzden de törene katılan herkes heyecan

içindedir. İnsanlar gözlerinde mutluluk ışıltılarıyla

birbirlerini kutlar ve temel atma töreninin resimlerini ve

yapılan konuşmaları, bir daha silinmemek üzere

belleklerine yerleştirirler.


155

İSTANBUL KONYALILAR VAKFI’NIN

KURULMASI

22.04.2007 tarihinde yapılan Dernek Genel Kurulu’na

sunulan raporu okumaya devam edelim:

Değerli hemşerilerimizle kültür merkezi projemiz

konuşulmaya başlanıldığı günden beri bu projeyi hayata

geçirebilirsek bunu bir vakıf kurarak, vakıf kanalıyla

yapalım fikrini sizlere iletmiş ve sizlerin de bu konuda

olurunu almıştık. Bugün itibariyle vakıf çalışmalarımızın

tüm işlemleri tamamlandı. Vakıf senedimiz Ankara’da

Vakıflar Genel Müdürlüğü’nce onandı ve vakfın tescilinde

bir mahsur olmadığına dair yazı mahkemeye sunuldu.

Vakıf senedinde belirtilen Argıt ailesi tarafından vakfa

bağışlanan Ankara Çankaya’da bulunan ve her biri için

mahkemece tayin edilen bilirkişilerce 225.000.00 YTL

değer tespiti yapılan üç apartman dairesi için tapuya

konulacak şerh yazıları mahkemeye ulaştı. Nakit sermaye

olarak Mustafa Birim ve aile fertlerince bağışlanan

500.000 ABD Dolarının blokaj işlemleri de tamamlandı.

Vakfımız, 1.385.000.00 YTL mal varlığıyla 3.5.2007 günü

inşallah mahkemece tescil edilecek. Önümüzdeki günler

bu işlem bitince vakıfla aramızda bir sözleşme yapılarak,

inşaat işleri vakfa devredilecektir. Böylece İstanbul’daki

Konyalılara kalıcı bir eser kazandırmanın temelini attık.

Hedefimiz bu projeyi 2008 yılı eylül ayına kadar

tamamlamak. Tahminimiz bu inşaatın 1,2 Milyon ABD

Dolarına tamamlanacağı şeklinde. Bugüne kadar bu

projeye 200 milyara yakın bir harcama yapıldı ve bu

kaynağı dernek yönetim kurulu kendi çabalarıyla karşıladı.

Bundan sonra masrafların çoğu vakıf kaynaklarınca

karşılanacak ama gene de hemşerilerimizin desteğine

ihtiyaç duyulacak. Unutmayınız, Konyalıların bu projeye

ilgisi ve sahip olma arzusu oranında bu proje hayata


156

geçecektir. Arsanın kiralanması safhasından bugün

geldiğimiz noktaya kadar Sn. Ali Müfit Gürtuna ve o

dönemin Konyalı bürokratlarına, Sn. Mevlüt Karataş, Sn.

Ramazan Arıtürk, Sn. Halil İbrahim Okutan, Sn. Faruk

Anılsın’a, projelerin yapılmasında emeği geçen

mimarlarımız Sn. Oktar Yaylalı, Sn. Halis Aydıntaşbaş,

Sn. Adil Öngel ve Prof. Dr. Kutay Özaydın’a, ruhsat

safhasında Bakırköy Belediyesi’ndeki işlemlerimizi takip

eden Avukat Süleyman Temel arkadaşlarımıza ve emeği

geçen herkese huzurlarınızda teşekkür ederim. Tabii en

büyük teşekkürü de iki aileye edeceğim. Vakıf kurulması

konuşulmaya başlandığında, ilk gün kendiliklerinden bağış

yapmaya talip olan Mustafa Birim ve Hüseyin Birim

kardeşlere ve diğer aile fertlerine yaptıkları 500.000 $

tutarındaki bağış için, gene Ankara’da 675.000 TL

değerinde üç apartman dairesi bağışlayan Ömer Rıza Argıt

ve Osman Murat Argıt kardeşlere ve diğer aile fertlerine

huzurlarınızda teşekkür eder, şükranlarımızı sunarız

Aynı raporun devamı olan bu satırların altında Konyalılar

Derneği Yönetim Kurulu adına gene Başkan Oktay

Özaydın’ın imzası vardır.

Asıl biz, İstanbul’daki bütün Konyalılar, biz sana teşekkür

ederiz sevgili kardeşimiz.

Yukarıda da değindiğimiz gibi, Konya Kültür Merkezi

inşaatı düşünüldüğü ilk günden itibaren, inşaatın kurulacak

bir vakıf kanalıyla yürütülmesi ve binanın bu vakıfça

işletilmesi gündeme gelmiş, dernek yönetim kurulunda bu

konuda tam bir mutabakat oluşmuştur.

DERNEĞİN YÖNETİM KURULUNUN DEĞİŞMESİ

Vakıf yönetiminde görev alan Oktay Özaydın, Mustafa

Birim, Osman Argıt, Kudret Fikirli, Süleyman Temel, Adil

Öngel ve Bahri Özdinç dernek yönetiminde kalmalarının


157

doğru olmayacağı, hem vakıf hem dernek yöneticisi

olmanın yeni gelecek kişilerin önünün de kesilmesi

anlamını taşıyacağı kaygısıyla dernek yönetimine yeniden

girmek istemezler ve Nisan 2007’de toplanan genel

kurulda, derneğin yönetim kurulu aşağıdaki üyelerden

oluşmak üzere değiştirilir. (Yönetim kurulu listesi ilk

toplantıda yapılan görev bölümünü de yansıtmaktadır.)

Başkan : Hasan Eskil


Balkan Yrd.: Mehmet Ergen

Başkan Yrd.: Halil Kaspoğlu

Başkan Yrd.: Mustafa Özşenol

Genel sekreter:Kutsiye Benan Baykal

Sayman: Nuri Kirişçi

Nazım Doğan

Suat Yıldırım

Abdullah Balon

Oktar Yaylalı

Neşe Tokuşoğlu

Necat Aşçıgil

Ertan Yılmaz

Neşet Pamir

Böylece yukarıdaki arkadaşlarımla birlikte yönetime

seçilmiş ve onların tensipleriyle başkanlık görevine

getirilmiş oldum. İzninizle kendimle ilgili de kısa bir bilgi

vermek istiyorum:


158

Hasan Eskil

(Deneğin 4. Başkanı 2007-

2013)

1943 Yılında Konya’nın

Karakaya Köyü’nde doğdu. İlkokulu köyde bitirdi. 1956

yılında Konya Maarif Koleji’nin sınavlarını kazandı,

1963’te mezun oldu. Aynı yıl girdiği üniversite

sınavlarında Siyasal Bilgiler Fakültesi’ni (Mülkiye)

kazandı; bu fakültenin İktisat ve Maliye şubesinde yüksek

öğrenim gördü. 1967’de mezun oldu. Aynı yıl İş

Bankası’nın müfettişlik sınavlarına girdi. 1968 Ocak

Ayı’nda bu Banka’nın Teftiş Kurulu’nda göreve başladı.

1979 yılında Organizasyon Müdürlüğü’nde müdür

yardımcısı olarak sabit göreve atandı. 1982’de Londra

Şubesi’nin kurulması ve faaliyete geçirilmesi çalışmalarını

yürüttü, 1983’te grup müdürlüğüne yükseltildi ve 1986

yılında Organizasyon Müdürü, 1988’de Bilgi İşlem

Müdürü oldu. 1990 Yılında Anadolu Hayat Sigorta’yı

kurdu ve Genel Müdürlüğü’ne atandı. 2001’de emekli

oldu. Emekliliğinde bir süre Türkiye Sigorta ve Reasürans

Şirketleri Birliği’nde görev yaptı; 2003’te istifa ederek

ayrıldı. Edebiyatla uğraşmakta; yayımlanmış sekiz kitabı

bulunmaktadır. Halen iki yeni kitap üzerinde

çalışmaktadır.


159

Konumuza dönersek, başkanlık görevim 2013 yılına kadar

altı yıl sürdü. Bu süre içinde öğrenci burslarını, iftarları,

geleneksel Konya toplantılarını ve konferansları devam

ettirdik.

Hemşeri derneklerinin etkinliklerine katıldık ama

mesaimizin büyük bir bölümünü Konya Kültür

Merkezi’nin inşaatına hasrettik. İki kurumun aynı amaç

doğrultusunda birlikte hareket edebilmesi için de yönetim

kurulu toplantılarımızı İstanbul Konyalılar Vakfı ile

birlikte yaptık.

Bu politika Dernekle Vakfın inşaat süresince güç birliği

yapmalarının yolunu açacak ve iki kurumun arasında

iletişim kopukluğu yaşanmamasını sağlayacaktır.

Bu kitabın yazarı olarak burada bir parantez açma gereği

duymaktayız.

Yönetim kurullarının birlikte toplanması ve eşgüdüm

içinde çalışması; inşaatın bütün evrelerinde dernek olarak

bilgi sahibi olmamızı ve kritik kararların alınmasında

tartışmalara katılmamızı; sorunların çözümünde de

Vakıftaki arkadaşlarla birlikte hareket etmemizi sağladı.

Tüm bunlara rağmen, hazırladığımız kitabın Vakfın

kararlarını ve çalışmalarını da kapsayacağı gibi bir

düşünce içinde olmadık. Bu nedenle de, kitabımızda

sadece Derneğin faaliyetlerine odaklandık.

Bir başka deyişle, bizim dışımızda bir tüzel kişilik olan

Vakfın kararları ve icraatı kitabımızda yer almayacaktır.

KÜLTÜR MEKEZİ İNŞAATI İLE İLGİLİ ANILARIM:

Oktay Özaydın, Mustafa Birim, Osman Argıt, Kudret

Fikirli, Süleyman Temel, Adil Öngel ve Bahri Özdinç’inn

derneğin yönetim kurulundan ayrılıp vakfa geçmeleri

kaçınılmaz görünüyordu. O ara Oktay, derneğin

başkanlığını bana bırakmayı düşündüğünü söyledi. Ben


160

yavaştan alınca da, “Dernek beraber çalışabileceğimiz ve

güveneceğimiz ellerde olmalı, yoksa inşaat işi sekteye

uğrayabilir, lafı uzatma” dedi.

O yıl yapılan genel kurulda yeniden yönetime seçildim,

yönetim kurulu da beni başkan seçti. Bu hususu diğer

arkadaşlarım biliyordu ama Mustafa Özşenol’a

söylememişiz galiba, o beni “heveskâr” bulup kendimi

neredeyse başkanlığa aday göstermeme şaşırmış, “Yani siz

de başkanlığa ne kadar hevesliymişsiniz” diye beni bir

parça kınamıştı.

Vakıf kuruluncaya kadar inşaat için gerekli ruhsat

çalışmaları, inşaat başladıktan sonra karşılaştığımız ruhsat

iptalleri, yeniden ruhsat peşine koşulması, bunlar için

kaynak aranması, çekilen parasal sıkıntılar, bu sıkıntıların

çözümü için yapılacak ziyaretlerin planlanması, ziyaretlere

gidilmesi, sonuçlarının değerlendirilmesi, yeni ziyaretler

düşünülmesi, “Kim? Kim? Kimden para bulabiliriz?”

sorusunun beynimizi kurt gibi kemirmesi…

Vakıf kurulduktan sonra nakit kaynak sağlanması ve

sıkıntıya düşüldüğünde sağa sola başvurulması işlerini

artık vakıf üstlendi ama Vakıf ve Dernek yönetim kurulları

birlikte toplandığımız için sorunları birlikte yaşıyor,

çözümlerini birlikte arıyorduk. Sık sık Konya’ya yapılan

seyahatler... Bu seyahatlerin pek çoğundan

arkadaşlarımızın elleri boş dönmesi… Birlikte

hüzünlenmemiz… PANKOBİRLİK ve KONYA

ŞEKER’in Yönetim Kurulu Başkanı Recep Konuk’un o

günlerde elimizi rahatlatmasının verdiği sevinç… “Aaaa, o

hemşerimizi yüzlerce villa yapıyor, mutlaka derdimize

deva olur” diye gittiğimiz lüks inşaat alanında kapısını

çaldığımız hemşerimizin Oktay’a, “Randevu istediğinizde

parayı hazırlamıştım” diyerek 1.000.00 (Yazıyla Bin)!

Dolar vermesi. Ayağımızın altından döşemenin kaydığını


161

hissetmemiz ve yerin dibine girmemiz… Benim de şahsen

tanıdığım Konya’daki bir oda başkanının ilk ziyaretimizde

50.000.00 Dolar sözü vermesi, daha sonraki ziyaretimizde,

“yan yattı çamura battı” misali ağzında yönetim kurulu

laflarını eveleyip gevelemesi… İkinci ziyaretimizde de

aynı tavırlar. “Ben bir daha gitmem” dediğim ve

gitmediğim halde, sevgili Oktay’ın Vakıf Başkanlığı

sırasında da işin peşinden koşması ve her seferinde eli boş

dönmesi… Konya Sanayi Odası Başkanı Tahir

Büyükhelvacıgil’in ise, kapısını ilk çaldığımız gün oturup

bizimle bağış yapabileceklerin listesini yapması;

Vakıf’taki arkadaşlarımız işi devir aldığında ise, onların

ziyaretleri sırasında bağış yapabilecek Sanayi Odası

üyelerine telefonlar etmesi, bu sayede az da olsa parasal

kaynak sağlanması, mesela asansör işini halletmesi…

Bunun müşterek toplantımızda yarattığı sevinç…

Gebze’deki fabrikasına Vakıf ve Dernek başkanları olarak

Oktay’la birlikte iki kez gittiğimiz, bizi her seferinde

ağzımıza bir parmak bal çalıp geri gönderen fabrikatör

hemşerimiz… Oktay’ın duyduğu üzüntü ve onu teselli

edebilecek iki kelime bulamamam…

Oktay’ın neden “Sana ihtiyacım var” dediğini bu olayları

yaşadıkça anladım. Yaşadıklarımız benim edebiyat

hevesimi sıfırlamıştı ama canım kadar sevdiğim bir

arkadaşıma sıkıntılı günlerinde destek olmanın huzurunu

yaşıyordum.

Zaman zaman sızlandığımda, “Zaten kitapların satmıyordu

ki!” diye lafı ağzıma tıkıyor, sonra da gevrek gevrek

gülüyordu; yattığı yer nur olsun.

Bina inşaatı tamamlanıncaya kadar vakfın ve derneğin

yönetim kurulları birlikte toplandı. O toplantılarda vakfın

sorunları hep öne geçti, dernek ikinci planda kaldı. O

kadar büyük tartışmalar oluyordu ki, derneğin işleri


162

yaşanan dağ gibi sorunların yanında “bit” kadar kalıyordu.

Oysa meslek hayatımda ikinci planda kalmaya asla

tahammül edememiştim. Oktay’ın ve diğer arkadaşlarımın

hatırı, bir taraftan da yaptığımız hayırlı işin verdiği haz

sonucu, yıllarca bu durumu sineye çektim.

İzninizle bir arkadaşım araya girecek ve o günlerdeki

benim halimi anlatacak.

NECAT AŞÇIGİL; DERNEKLE İLGİLİ BİR ANIM:

2007 yılında Derneğin Yönetim Kurulu’na girdim.

İstanbul Konyalılar Vakfı yeni kurulmuştu. Daha önce

Dernek Yönetim Kurulu’nda görev alan arkadaşların bir

kısmı ya Vakfın Yönetimi’nde veya Mütevelli Heyeti’nde

görev almışlardı. Derneğin Başkanı Hasan Eskil’di. Hasan

ağabey Konya Maarif Koleji’nden dört sınıf büyüğümdü.

Başlangıçta Vakfın en büyük amacı Belediyeden ihaleyle

alınan arsa üzerine Kültür Merkezi inşa edilmesiydi.

Binanın inşası büyük bir mali külfet getirdiği için bin bir

zorlukla bulunabilen bütün kaynaklar inşaata

harcanıyordu. Dernek sekreteri yarı zamanlı çalışan bir

üniversite öğrencisi idi. Derneğimizin merkezi Kadıköy

Salıpazarı’nda eski bir binanın bakımsız bir dairesindeydi.

Derneğin bulunduğu daire Kızılay’ın mülküydü. Kirası

yüksek olmasına rağmen Kızılay’ın mülkü diye itiraz da

edemiyorduk. Vakıf ve Dernek yöneticileri masrafları

kendi aralarında toplamaya çalışıyorlardı.

Benim evim Moda’da, Dernek binasına yürüyüş

mesafesinde. Hasan Ağabey emekli olmuştu, ben de 2009

senesinde emekli olduktan sonra öğretim yılı başında

öğrencilerin burs mülakatlarında Derneğe Hasan Ağabey’e

yardıma giderdim. Hasan Ağabey tam zamanlı ve bila

bedel Dernekte çalışıyordu. Bir gün kapıyı çaldım,

temizlik yaptığı için üzerinde önlükle kapıyı açtı, ‘Dernek


163

Başkanını arıyorum’ dedim. ‘İçeri girin, bir dakika

bekleyin’ dedi. Ben salonda beklerken kendisi de içerdeki

odada önlüğünü çıkarmış olarak geldi, ‘Buyurun, ben

Dernek Başkanıyım’ dedi. Bu o anda gelişen kendi

aramızda yaptığımız bir şakaydı ama öğrenci müracaatları

sırasında da aynı olay pek çok defa gerçekleşmiştir,

muhakkak.

2011 Haziran ayında Vakıf binası henüz yerleşmeye

müsait olmadığı için Derneği Mustafa Birim’in

Beşiktaş’taki işyerine taşımaya karar verdik. Hasan

Ağabeyle kitapları ve evrakları mukavva kutulara

doldurduk, eşyaların bir bölümünü eskicilere verdik.

Eşyalar ve mobilyalar da bina gibi eskiydi. Vakıf

binasında kullanamazdık. Hiç olmazsa kiradan

kurtulmuştuk.

Derneğin ve Vakfın bugünlere gelmesinde pek çok kişinin

emeği olmuştur. Ben Dernek yönetiminde çalışırken bu

işlerle uğraşanların kimseden takdir beklememesi

gerektiğini anladım. Bir gün Konyalı bir ağabeyimiz ve eşi

evimize ziyarete geldi. Ben de daha çok Konyalının

Dernek ve Vakıf işlerine katkı vermesi gerektiğini

düşünerek yapılanları anlatmak istedim. Oda, bir Genel

Kurul’a geldiğini ve sadece kuru pasta ve çay ikram

edildiğini, bunun yakışık almadığını söyledi. Tabii

cevaplamaya çalıştım. Hiçbir katkı yapmadığı halde böyle

düşünen çok insan olduğunu tahmin ediyorum. Karadeniz

veya Doğu Anadolu illeri derneklerindeki dayanışma ne

yazık ki Konyalılar Derneği’nde yok. Bizde bu işler bir

avuç insanın özverisi ile yürüyor. İyi niyetle bu işlerde

çalışanların ufak tefek ayrılıkları bırakıp, her zaman

dayanışma içinde olması gerekli diye de düşünüyorum.

Artık aramızda naz niyaz edeceğimiz bir Oktay Özaydın

da yok.


164

Necat Aşcıgil

Ekim 2014

NECAT’A TEŞEKKÜR

Necat’ın ifade ettiği gibi, dernekte özellikle benim

başkanlığım sırasında had safhada para sıkıntısı çekmiştik.

Maddi ve manevi tüm varlığımızı Kültür Merkezi’nin

hizmetine sunmuştuk. İnşaat için aramızda sürekli para

topluyorduk ve derneği çevirecek para kalmıyordu. Dernek

yönetim kurulu toplantılarında yediğimiz yemeğin ederini

üç kuruş yükseltiyor, bununla dernek lokalinin kirasını,

elektrik, su ve doğalgaz giderlerini karşılamaya

çalışıyorduk. O günlerde yönetim kurulunda bir üye beni,

kapı-kapı dolaşıp “hayır toplayan” deşiriciye, bir nevi

dilenciye benzetmişti. Dostumuz dalgasını geçiyordu ama

dernekte yarım gün çalışan öğrencinin ücretini çoğu kez

Oktay’la ben cebimizden karşılıyorduk. Gün geldi, yarım

gün gelen insan da kalmadı. Necat’ın sözünü ettiği olay

işte o günlerin hatırasıdır. Artık derneğin her şeyi

olmuştum. Yani; derneğin başkanı, muhasebecisi,

sekreteri, odacısı ve öğrenci işleri müdürüydüm. Bundan

da hiç yüksünmedim. Arkadaşımın yükü zaten çok ağırdı,

bir kambur da ben yaratmak istemedim.

Asıl Necat’ın alçakgönüllülüğü nedeniyle derinlemesine

anlatmadığı bir konu var:

Kiradan ve sair işletme masraflarından bir an önce

kurtulmak için dernek binasını boşaltmak istiyorduk. Sağ

olsun Mustafa Birim arkadaşımız, şirketinin Beşiktaş’taki

binasında derneğe ofis olarak donanımlı bir kat tahsis etti.

Yeşilyurt’taki Kültür Merkezi tamamlanıncaya kadar

alelacele oraya taşınmak durumunda kaldık. Necat’la

beyaz ameliyat eldivenlerini giyerek, günlerce, on sekiz

yılda kir pas içinde kalmış olan eşyayı, dosyaları, kutuları,


165

her şeyi elden geçirdik. O beyaz eldivenler iki dakikada

simsiyah oluyordu. Sevgili Necat’a o günlerden birikmiş

teşekkür borcumu bu vesileyle yerine getiriyorum. Bir şey

daha: Her gün öğleyin saat 13.00’de kapı çalınıyor ve

Rahmetli Oktay elinde yemek paketleriyle geliyordu.

İşçileri besleyen patron gibiydi. Sonra da tavla oynuyorduk

ve sıkıysa velinimetin olan patronu yen bakalım!

Evet, anının etkisinden çıkarsak; ne zamanki bina bitti,

Oktay’a başkanlıktan ayrılacağımı söyledim. Sevgili

Oktay’la biraz bozuştuk ama kararımda ısrarcı oldum ve

kabul ettirdim.

Bir hususu daha vurgulamalıyım: Oktay, onca meşgalesine

ve zaman zaman yaşadığı strese rağmen, benim dernek

işlerime de yardım etmişti. Burs verilecek öğrenci1erin

mülakatında, Konya toplantıları düzenlenirken yanımda

hep o vardı. Bu arada Mustafa Birim’in hakkını da teslim

etmeliyim. Bana öğrenci mülakatları için iki sene işyerinde

dayalı döşeli bir ofis verdi. Necat Aşçıgil, Osman Argıt’la

Halil Kasapoğlu da mülakatlarda iş yükümü hafiflettiler.

Sözü açılmışken, 20 yıllık süreç içinde, 1500’ün üzerinde

öğrencinin derneğin burslarıyla yüksek öğrenimini

tamamlayıp hayata atıldığını ifade etmek, dernek

yöneticilerinin yaptığı işin büyüklüğünü vurgulamak

açısından yararlı olacaktır.

Son sözden sonra söz alınır mı demeyin ve hoş görün.

Birkaç cümle: Kadıköy’den Yeşilyurt’a gidip gelirken

Sevgili Oktay beni hep evimden aldı ve dönüşte evime en

yakın mesafede bıraktı. Birkaç kere, hayır dememe

rağmen, evime kadar da bıraktı. Akşamın yoğun trafiğinde

çok zorlandığı için Kadıköy Belediyesi’nin yanında,

“Burada dur lütfen” diyordum. O nasıl bir insandı öyle!..

Yeşilyurt’a gideceğimiz günler -ki her Çarşamba giderdik-

sabah en geç dokuzda gelip beni alırdı. Ben bazen


166

hazırlanmayı ağırdan alırdım. Bir keresinde eşim, “Hadi

hazırlan, Oktay şimdi ‘ceddelek’ gibi gelir” demişti. Evet

bozkırda, şafak vakti öten ceddelek kuşuydu o. İşi

olduğunda sabah namazından sonra uyumayan adamdı.

Erkenden işe başlar, Bakırköy Belediyesi, Büyükşehir

Belediyesi koşturur dururdu.

BİR AKSİLİK: İNŞAATIN İKİ YILA YAKIN

DURDURULMASI ve EN SIKINTILI DÖNEMİMİZ

2009 Yılı Dernek Genel Kurulu

Genel kurula sunulan 2007-2009 yıllarına ait Yönetim

Kurulu Faaliyet Raporu bu dönemde yürütülen çalışmaları,

çekilen sıkıntıları ve ileriye dönük hevesleri gözler önüne

sermektedir.

İki yıllık dönem içinde çalışmalarımızı yoğunlaştırdığımız

en önemli konuyu Yeşilköy’de Gazi Evronos

Caddesi’ndeki arsamız üzerinde inşaatına başlanan Konya

Kültür Merkezi oluşturmuştur. Sn. Ali Müfit Gürtuna'nın

İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanlığı sırasında ihale

yoluyla 30 yıllığına üst kullanım hakkını kiraladığımız 800

m2 genişliğindeki arsayla ilgili bu hakkımız, inşaat

yapmaları karşılığında İstanbul Konyalılar Vakfı’na

devredilmiştir. Konuya atfedilen önem nedeniyle son iki

yıl içinde derneğimiz ve anılan vakıf yönetim kurulları

birlikte toplanmış; inşaatla ilgili konular birlikte müzakere

edilerek çözüm yolları aranmıştır.

Yeri gelmişken kültür merkezi inşaatıyla ilgili kısa bir

bilgi sunmak istiyorum: İnşaata 31 Mart 2007 tarihinde

başlanmış; ancak vakfın dışında gelişen bir olay sonucu

arsamızın bulunduğu bölgenin imar planları iptal edilmiş

ve bu yüzden inşaat neredeyse bir yıl durmuştur. Birkaç ay

önce imar sorunu tamamen çözülerek inşaata kaldığı

yerden devam edilmiştir. İnşaat tamamlandığında kültür


167

merkezinde derneğimizin modern bir ofisi olacak;

Konya’mızın tarihini ve kültürel varlıklarını tanıtıp

gerektiğinde eğitimler vereceğimiz mekânlara

kavuşacağız.

Hemşerilerimizle modern ve teknik donanımlı salonlarda

bir araya gelebileceğimizden İstanbul’daki Konyalılar

arasında dayanışmayı hızla arttıracağız. Kültür merkezine

taşındığımızda fakir üniversite öğrencilerine eğitim

yardımı sağlanması konusunda daha geniş imkânlara sahip

olunacak, öğrenci sayısı daha da artırılacaktır. Kültür

merkezinin ilçe derneklerine toplantı ortamı sağlayacağı ve

Konyalı iş adamlarına modern ofis hizmeti vereceği

düşünüldüğünde, fayda alanının bir hayli geniş olacağı,

görülmektedir.

Bu genel kurul raporunun altında yönetim kurulu adına

Başkan olarak benim imzam var ama yaşanan aksiliklerle

boğuşan hep sevgili Oktay olmuştur.

Yukarıda sözü elden 2009 yılı Genel Kurulu’nda inşaatın

durması olayı, aslında iki yıla yakın sürmüştür. Konu şöyle

gelişmiştir:

2007 yılı Mart ayında inşaatın temeli atılmış ve yılsonuna

kadar inşaat ikinci bodrum kata kadar gelmiştir.

O ara, inşaatımızın bulunduğu paftada arsası olan bir

vatandaş arsası için imar durumu ister ancak, Bakırköy

Belediyesi imar vermez. Bunun üzerine arsa sahibi idare

mahkemesine başvurur ve mahkeme de inşaatımızın

bulunduğu paftadaki tüm imar durumlarını iptal eder ve

inşaatların durdurulmasına karar verir.

Bizim bunlardan hiç haberimiz yoktur ve bir gün

inşaatımız Bakırköy Belediyesi tarafından durdurulur.

Paftanın imar planlarının Bakırköy ve Büyükşehir

belediyelerince hazırlanması neredeyse bir yıl sürecektir.

Dernek hazırlanan yeni imar durumlarına göre bir daha


168

ruhsat almak zorunda kalacak, ruhsat işlemleri için bir yıla

yakın uğraşacaktır. 2009 yılı genel kurulunda sözü edilen

bu gecikmedir. Derneğin ikinci kez ödeyeceği ruhsat ve

harç bedelleri de nakdi açıdan büyük bir sıkıntı

yaratacaktır.

2009 Yılı Dernek Genel Kurulu Sonrası Yaşananlar

Yukarıda değinilen yeniden ruhsat alınması

koşturmalarından sonra inşaat başlayacak ancak, bu sefer

de sözü edilen paftadaki plan notlarında bir kelimelik bir

hata yapıldığı için inşaat yeniden durdurulacaktır. Bu

ikinci gecikme de eklenince, inşaata iki seneye yakın bir

süre çivi bile çakılamayacaktır.

Sevgili Oktay’ın o günlerde çektiği sıkıntıyı bugün gibi

hatırlıyorum. Bir yandan inşaat durdurulmuş, bir yandan

da yeni ruhsatlar için dünyanın nakit ihtiyacı ortaya

çıkmıştı. Oktay sapsarı bir yüzle dolaşıyordu. Yeniden

imar izni almak için her iki belediyeye koşturuyor,

İstanbul içinde ve Konya’da para bulmak için çırpınıyordu.

Çoğu kez Vakıf’tan Mustafa Birim, Kudret Fikirli ve Adil

Öngel onu yalnız bırakmıyorlardı ama sorumluluk

duygusu onu perişan ediyordu.

Derneğin dışında gelişen bu iki olumsuz olaydan doğan

sorunlar büyük sıkıntılardan sonra çözülebilmiştir.

İnşaatın iki yıla yakın durması sonucu, dernek yönetim

kurulunun 24.07.2006/155 sayılı inşaatın başlatılması

kararı kadük hale gelmiş ve benzer bir karar 2008 yılında

bir daha alınmıştır.

Karar No: 15.12.2008/186

Arsamız üzerine inşa edilecek Konya Kültür Merkezi

inşaatımız için Dernek adına inşaat yapacak şirketlerle

görüşmeler yapmaya, dilediği şirketle, dilediği bedel

üzerinden sözleşme imzalamaya ve ruhsat aşamasında


169

şantiye şefi bulmaya ve kendisiyle sözleşme yapmaya

Dernek Başkanı Hasan Eskil ve Başkan Yardımcısı Halil

Kasapoğlu’nun birlikte yetkili kılınmasına karar

verilmiştir.

Kültür Merkezi inşaatının projelerinin Bakırköy

Belediyesi’ndeki işlemleri gereği ödenmesi gereken

mimari, makine, elektrik, proje tescil harçlarının

ödenmesine karar verildi.

BİNANIN TAMAMLANMASI ve İŞLETİME

ALINMASI

Belediyelerde ruhsat işleri tamamlandıktan sonra inşaat

yoluna girecek ve üç yıl içinde tamamlanacaktır.

Aşağıdaki karar binanın işletime alınabilmesi için resmi ve

özel kurumlarda tamamlanması gereken prosedürleri

kapsamaktadır.

Karar No: 28.10.2011/220

Yeşilköy’deki taşınmazımızın iskân işlemleri için

Bakırköy Belediyesi, İstanbul Büyükşehir Belediyesi,

İtfaiye, İSKİ, BEDAŞ ve tüm kamu kuruluşları ve özel

kurumlar ile görüşme yapmaya Mehmet Oktay Özaydın,

Halil Kasapoğlu ve Yusuf Sertkaya’ya münferit imza

yetkisi verilmesine karar verildi.

2013 Yılı Dernek Genel Kurulu

…Konuya atfedilen önem nedeniyle, (Kültür Merkezi)

inşaatının başladığı Mart 2007'den itibaren derneğimiz ve

anılan Vakıf yönetim kurulları birlikte çalışmış; inşaatla

ilgili konular birlikte müzakere edilerek çözüm yolları

aranmıştır.

Vakfın mütevelli heyetinin desteğini arkasına alan Vakıf

Yönetimi ve Dernek Yönetimimiz sergiledikleri


170

olağanüstü gayretle kültür merkezimizin inşaatını 5 yılda

bitirmiştir. Arkadaşlarımız inşaat için her türlü imkânı

seferber etmiş, tabirimizi hoş görün, bıçak kemiğe

dayandığında bankadan altına bizim de kişisel imzamızın

olduğu 500.000.00 TL tutarında kredi kullanılmıştır. Bu

arada inşaat için maddi manevi katkılarını esirgemeyen

derneğimiz üyelerini ve Konyalı hemşerilerimizi de

yardımlarından dolayı şükranla anıyoruz.

Kültür merkezimiz 28 Nisan 2012 günü Dışişleri Bakanı

Sayın Ahmet Davutoğlu, Konya Milletvekilleri Sayın

Atilla Kart ve Sayın Faruk Bal'ın katılımıyla açılmıştır.

Açılış Konyalı hemşerilerimizin de yoğun ilgisine mazhar

olmuş ve görkemli bir tören gerçekleştirilmiştir.

Derneğimiz, Kadıköy'deki merkezinden yeni binamıza

taşınmıştır.

Yeni yerinde Konyalılar Derneği nihayet çağdaş ve

modern bir çalışma ortamına kavuşmuştur. Çalışma ofisi

ve toplantı salonları yanında, Konya'mızın tarihi ve

kültürel varlıklarını tanıtacağımız, eğitim ve seminerler

düzenleyeceğimiz mekânlara kavuşmuş bulunuyoruz.

Kültür merkezimizde ilçe dernek başkanlarıyla toplantılar

yapılmış, il ve ilçe derneklerinin sosyokültürel

faaliyetlerini bir çatı altında yürütmeleri ve genel kurul

toplantılarını kültür merkezimizde yapmaları konusunda

fikir birliği sağlanmıştır.

Konya'da faaliyet gösteren kuruluş ve iş adamlarına

yaptığımız çağrı karşılık bulmaya başlamış, Sayın Recep

Konuk, Konya Şeker’in İstanbul'daki bir iş toplantısını

kültür merkezimizde yapmıştır. Bu tür toplantıların pahalı

otel lobileri yerine binamızda yapılması en büyük

dileğimiz olup, bu konudaki çalışmalarımız

sürdürülmektedir.


171

Kültür merkezimize Selçuklu çinilerinden tablolar

armağan eden Selçuklu Belediye Başkanı Sayın İbrahim

Uğur Altay, merkezimize davet edilmiş ve binamızın

tanıtımından sonra kendisine teşekkür plaketi sunulmuştur.

Derneğin Yeni Yerine Taşınması ve Burada Yürüttüğü

Etkinlikler:

a) Taşınma:

Yukarıdaki genel kurul raporunda bir cümleyle sözü edilen

taşınma olayında, Dernek Yönetim Kurulu, üst kullanım

hakkına sahip olduğu arsasına yapılan binaya taşınma

kararını verdiğinde bayram edecektir. Çünkü eski lokali

iyice köhnemiş ve öğrencilerle yapılacak toplantılar için

bile yetersiz hale gelmiştir.

Karar No: 06.06.2011/218

Kadıköy, Kuşdili Caddesi, 32/2 adresindeki dernek

merkezinin İstanbul Konyalılar Vakfı’nın Bakırköy, Gazi

Evrenos Caddesi 22, Yeşilköy adresindeki Konya Kültür

Merkezi’ne taşınmasına karar verilmiştir.

Bu karardan sonra Dernek Yeşilköy’e taşınacak ve yeni

adresi, Gazi Evrenos Caddesi No: 22

Yeşilköy/İSTANBUL olacaktır.

b) Etkinlikler:

Karar No: 25.05.2012/225

2 Haziran günü İstanbul Konyalılar Vakfı, Handan Birim

Kültür Merkezi’nde KOP Bölge Projesi Başkanı Prof. Dr.

Mehmet Babaoğlu’nun katılacağı bir toplantı yapılmasına

ve bu toplantıya İstanbul’da yaşayan Konyalıların davet

edilmesine karar verildi.

Selçuklu Belediyesi eski başkanı Prof. Dr. Adem Esen’e

bir daha kulak verelim:


172

İstanbul’daki Konyalıların bir araya gelebilecekleri ve

faaliyette bulunacakları güzel bir bina ortaya çıktıktan

sonra burada çeşitli sosyal ve kültürel programlar

düzenlenmesine ağırlık verildi. Oktay Bey, benim istişare

kurulunda olmamı arzu etti. Hatta taltif ederek yüksek

istişare kurul başkanı diyerek arkadaşlarımıza takdim etti.

Bu çerçevede Konya Valisi, KOP Başkanı ve Kalkınma

Ajansı Genel Sekreteri’ni Konya’daki yatırımları

anlatmaya davet ettik. Bu program bütün Konya ve çevresi

(Karaman, Aksaray ve Niğde) illerinin dernek

yöneticilerini bir araya getirmek, bölgedeki altyapı

niteliğindeki, özellikle ulaştırma, sulama, ulaşım gibi

büyük kamu yatırımlarını tanıtmak, İstanbul’daki iş

adamlarını bu konuda bilgilendirme amacıyla

düzenlenmişti.

Karar No: 22.10.2012/229

Geleneksel Konya Toplantıları’nın devamı olarak Kasım

ayı konuşmacısı olarak Recep Konuk’un davet edilmesine,

söz konusu toplantının yapılacak organizasyon ve davetiye

işleri için Vakıf ile birlikte hareket edilmesine karar

verildi.

Karar No: 03.12.2012/230

İstanbul’da bulunan Konyalı derneklerinin başkanlarının

12 Aralık 2012 Çarşamba günü dernek merkezine davet

edilerek Vakıf binamızda düşünülen etkinlikler hakkında

görüş alışverişinde bulunulmasına karar verildi.

Aralık ayı içerisinde vakıfla birlikte bursiyer

öğrencilerimizle tanışma toplantısı yapılmasına karar

verildi.


173

Geleneksel Konya Toplantıları için ilk konuşmacı olarak

Konya Büyükşehir Belediye Başkanı Tahir Akyürek’in

davet edilmesine karar verildi.

Karar No: 30.01.2013/231

12 Aralık 2012 günü ilçe dernek başkanlarıyla yapılan

toplantıda dile getirilen görüşler dikkate alınarak aşağıdaki

kararlar alınmıştır.

Şeb-i aruz törenlerinin Dernek ve Vakıf önderliğinde

İstanbul’da yapılması konusu görüşüldü ve özellikle şeb-i

aruz törenlerinin Konya’da yapılması görüşünde birleşildi.

Mevlana, Nasreddin Hoca, Mesnevi konularında tanıtım

toplantıları yapılmasına, bu konularda ödüllü yarışmalar

düzenlenmesine, kültürel etkinlikler gerçekleştirilmesine

karar verildi.

İlçeleri de aramıza alarak kermesler düzenlenmesine karar

verildi.

KUDRET FİKİRLİ DÖNEMİ

Benim ısrarlı ayrılma isteklerimden sonra Kudret Fikirli

Dernek Başkanlığına seçilmiştir. Sevgili Kudret,

1993’lerde Konyalılar Derneği fikrinin doğmasına sebep

olan adamdır. Daha sonra da derneğin kurucuları arasında

yer almış, 1994’ten İstanbul Konyalılar Vakfı’nın

kurulduğu 2007 yılına kadar derneğin yönetim

kurullarında kesintisiz görev yapmıştır. 2013 yılına

gelindiğinde Vakfın yönetim kurulundadır ancak, dernek

başkanlığı görevini de üstlenmiştir.

Yeni yönetimin icraatını ve aldığı kararları aşağıda

sunuyoruz.

İLK İCRAAT: DANIŞMA KURULU

Danışma kuruluna seçilen isimler şöyledir:


174

Abdullah Başci Mustafa Büyükdede

Prof. Dr. Adem Esen Mustafa Göksu

Ahmet Erdoğan Mustafa Toksöz

Ahmet Doğan Arıkan Mustafa Ardiç

Ahmet Polat Mustafa Özşenol

Ahmet Sert Mustafa Böyet

Akif Bekdemir Muzaffer Koşan

Ali Talip Özdemir M. Kemal Karaağaç

Ali Müfit Gürtuna Naci Faydasiçok

Ali Osman Tekkanat Nadir Özşahin

Ali İçöz Nebi Zenginli

Benan Baykal Orhan Bardakçi

Ender Günay Özgür Barlas

Faruk Ceyhan Sait Gönen

Fatih Faydasiçok Suat Sakarya

Hasan Eskil Velit Günay

Hasan Ocakli Vefa Önal

Hüseyin Birim Yilmaz Yavru

Hüsnü Çinar Metin Duruk

İsmail Öncel Mevlüt Büyükhelvacigil

İbrahim Baz Hüseyin Tosunoğlu

Kadir Kocadayi Tahir Büyükhelvacigil

Kamil Aksoy Mustafa Birim

Kayhan Selek Süleyman Temel

Kerim Tikir Osman Argit

Mehmet Eker Adil Öngel

Mehmet Yilmaz Bahri Özdinç

Murteza Çelikel Hikmet Deniz

Murat Başol Ahmet Uğur Koçak

Mustafa Nalçaci Ali Güven

Eyüp Cigal

Karar No: 03.06.2013/236


175

Asil ve yedek yönetim kurlu üyelerimizden oluşmak üzere

aşağıdaki komisyonların kurulmasına karar verildi:

Burs Komisyonu

Kaynak Temini Komisyonu

İlçe, Köy Dernekleri ve Vakıflarıyla İlişki Komisyonu

Üye Kayıtlarını Geliştirme ve Güncelleme Komisyonu

Konya İli ve İlçeleriyle İlişkileri Geliştirme Komisyonu

Basın Yayın ve Bilişim Komisyonu

Kültürel ve Sosyal Faaliyetler Komisyonu

Gençlik Komisyonu (23.09.2013/241)

Karar No: 07.10.2013/242

1994 yılında kurulan derneğimizin 2014 yılında 20.

Kuruluş Yıldönümü için kutlamalar yapılacaktır. Bunun

için projeler geliştirilmesine, Konya Yemekleri Festivali

yapılması için düşünceler alındı. 2014 yılında kapsamlı bir

etkinlik yapılması için çalışmaların başlamasına karar

verildi.

Karar No: 29.10.2013/243

Kasım ayı Konya toplantısına konuşmacı olarak sayın

Prof. Dr. M. Sait gönen ve Prof. Dr. Nazif Bağrıaçık’ın

katılmalarına karar verilmiştir.

Karar No: 02.12.2013/244

KOP ve MEVKA projeleri ile ilgili değerlendirme

yapması için Aralık ayı Konya toplantısına Konya

valisinin davet edilmesine karar verildi.

Karar No: 03.02.2014/246

22 Şubat 2014 tarihindeki geleneksel Konyalılar

toplantısına Konya Valisi Sayın Muammer Erol Bey’in,

Mevlana Kalkınma Ajansı Genel Sekreteri Ahmet Akman


176

Bey’in, KOP İdaresi Başkanı Mehmet Babaoğlu Bey’in,

Kırsal Tarım Kalkınma Projesi Koordinatörü Huriye

Özdemir Hanım’ın sunum yapmaları ve katılımcıları

bilgilendirmek üzerine davet edilmelerine karar verildi.

Yukarıdaki kararlardan da görüleceği üzere, yeni binada

dernek rahatlamış ve üst üste toplantılar düzenlemeye

başlamıştır.

BİTİRİRKEN

Kitabımızda Konyalılar Derneği’nin kuruluşundan

başlayarak bugüne kadar aldığı kararlara ve yürüttüğü

çalışmalara tarafsız bir şekilde ayna tutmaya, bir başka

deyişle bunları gün yüzüne çıkarmaya çalıştık. 1993’te

küme düşen Konyaspor’u tekrar 1. Lig’e çıkarabilmek için

başlatılan gayretler, 1994 yılında Derneğin kurulmasıyla

sonuçlanmış; müşterek bir amaç daha büyük bir müşterek

amacın doğumunu hazırlamıştır.

Konyalılar Derneği’nde, kuruluşundan bugüne kadar geçen

yirmi yılda, pek çok Konyalının emeği geçmiş, insanlar

Konya ve İstanbul’daki hemşerileri için herhangi bir

maddi çıkar beklemeden koşuşturup durmuşlar.

Bu insanlardan ulaşabildiklerimizle yazıştık, bazılarıyla

yüz yüze görüştük, kişisel dosyalarında sakladıkları

belgeleri aldık, dernek kayıt ve dokümanlarına

dayandırdığımız kitabımızı onların desteğiyle

zenginleştirdik. Desteklerini esirgemeyen hemşerilerimizin

yardımlarına yeri geldikçe kitabımızda isimlerini de anarak

yer verdik. Kendilerine bir kez daha teşekkür ediyoruz.

Kitabımızda tamamen Konyalılar Derneğine odaklandık.

Oysa bir de İstanbul Konyalılar Vakfı ve bu vakıfta çalışan

arkadaşlarımız var. Kültür Merkezimizin arsasını Dernek

temin etti ve temelini attı. Binanın inşaat işi ve işletilmesi

vakfa bırakıldı. Bu alanda Dernekçe yürütülen işleri


177

kitabımıza aldık; vakıftaki arkadaşlarınızın verdiği

hizmetlere ise hiç değinmedik. Doğrusu da buydu ama

Kültür Merkezimiz, Vakıfta görevli arkadaşlarımızın emek

ve çırpınmalarıyla ortaya çıkıp, tamamlandı. İzninizle bu

arkadaşlarımızı ismen belirtmek istiyoruz: Rahmetli Oktay

Özaydın, Mustafa Birim, Osman Argıt, Kudret Fikirli

Süleyman Temel, İçmimar Adil Öngel, Hikmet Deniz,

Bahri Özdinç. İsimlerini bile anmamak doğrusu kadir

bilmezlik olurdu.

Kitabımızın yazılması altı ay sürdü. Dernekle iletişimi

kopmuş olan insanlara ulaşmamız bir hayli zor oldu.

Ulaşabildiklerimizden de yazı ve belge istedik. Bu

bağlamda, geçmişte derneğe emeği geçen bazı

hemşerilerimizi gözden kaçırmışsak bizi affetmelerini

diliyoruz.

Konyalılar Derneği Yönetim Kurulu’na Rahmetli Oktay

Özaydın’ın isteğiyle 2000 yılında girmiştim. 2007 yılında

Dernek Başkanlığı’nı üstlendim. Altı yıl bu şerefli görevde

kaldım. Gerek dernekte aktif olarak çalıştığım günlerde,

gerek bu kitabı hazırlarken dernekçiliğin ne kadar zor ve

fedakârlık isteyen bir iş olduğunu gördüm. Hiçbir maddi

karşılık beklemeden, sılaya, hemşerilere ve insanlığa

hizmettir dernekçilik… Bitmek ve tükenmek bilmeyen bir

vefa duygusudur…

Bu satırları yazdığım sırada gözümün önüne hemen

kardeşimiz Oktay Özaydın geliyor. O bütün bu vasıfları

kişiliğinde tecessüm ettiren bir insandı! Oktay’a bir kez

daha teşekkür ediyor, Allah’tan rahmet diliyorum.

Artık sona geldik. Bu aşamada Derneğin kuruluş

çalışmalarının başladığı 1993 yılından itibaren işlerin

içinde olan Süleyman Temel’den söz edeceğiz. Süleyman

Temel 1994 yılından 2007 yılına kadar Dernek yönetim

kurulunda görev yaptı. İstanbul Konyalılar Vakfı’nı


178

kurulması sırasında, alınan müşterek karar çerçevesinde,

Dernekten ayrılıp Vakfın kurucuları ve mütevelli heyeti

arasında yer aldı. Her iki kurumda da verilen bütün

görevleri, gösterişten uzak, sessiz sedasız yerine getirdi ve

hukuksal anlamda hayati işlerin altına imza attı. Deyim

yerindeyse Konyalıların hizmetkârı oldu. Onun için

kitabımıza Süleyman Temel kardeşimizin sözleriyle son

noktayı koyacağız.

“Ben kuruluşunda büyük emekleri olan ve kuruluşundan

beri içinde bulunduğum bu camia ve sizler gibi çok değerli

şahsiyetlerle tanıştığım için çok ama çok mutluyum. Ben

her zaman dernek ve vakıf ekseninde kendimi bulduğumu

ifade etmek istiyorum. Dernek ve Vakfı, ortak değerlerin

manen ve madden en çok paylaşıldığı bir ortam olarak

gördüm, hala aynı şekilde görüyorum. Bu işte en çok

emeği ve hakkı olan ve bence binamıza heykeli dikilmesi

gereken rahmetli Oktay Ağabey’dir. Umarım ona haksızlık

etmeyiz ve kemiklerini sızlatmayız.

Selam ve Saygılarımla, 05/09/2014”

Kendi anılarımızı da koyarak, tanıkları olan “canlı bir tarih

kitabı” oluşturmaya çalıştık. Değişik bir tarih anlatımı

oldu, hoşgörün.

İstanbul, 30 Kasım 2014

SON


179

EKLER


180


181


182


183


184


185


186


187

EKLER 2/FOTOĞAFLAR

Canımız, kardeşimiz, başkanımız Oktay Özaydın.

(KALBİMİZDE)…


188

25 Mart 2014 Salı akşamı Kültür Merkezimizde, Rahmetli Oktay Özaydın kardeşimizin vefatının yedinci gününde anma toplantısına katılanlar.


189

1994 yılı Kasım ayında seçilen ilk dernek yönetim kurulu

üyelerinden Adil Karaağaç ve Mustafa Öncel (sağ başta

oturanlar) derneğin bir toplantısında..


190

25 11.1994 tarihinde Kadıköy Kaymakamlığının izin

yazısıyla kurulan Konyalılar Birliği Derneği’nin kuruluş

çalışmalarını yürüten dernek kurucuları toplu halde.


191

08.01.1995’te Mavi Marmara Et Lokantasında yapılan

Konyalılar Gecesinde, Derneğin Kurucu Yönetim Kurulu

üyeleri .

Kamil Aksoy

Oktay Özaydın

Yılmaz Yavru

Adil Karaağaç

Rüştü Özal

Bayram Camcı

Suphi Aydıner

Kudret Fikirli

Süleyman Temel

Kadir Kocadayı

Kayhan Selek


192

08.01.1995’te Mavi Marmara Et Lokantasında yapılan

Konyalılar gecesinde, Derneğimizin Kurucu Başkanı

M.Rüştü Özal konuşma yaparken.


193

Bayram Camcı , Mavi Marmara Et Lokantasında

08.01.1995’te yapılan Konyalılar Gecesinde.


194

08 Ocak 1995 günü Mavi Marmara Et Lokantasında

yapılan Konyalılar gecesine katılan protokol.

Soldan Sağa ,

Fevzi Halıcı, Ali Talip Özdemir, Mehmet Öz Sandıkçı,

MHP Konya Mv.Musa Erarıcı, Konya Belediye Başkanı

Halil Ürün, Künye Mv. Servet Turgut


195

27 Nisan 1995’te The Marmara Otelin’de Prof.Dr.Türkan

Saylan ve Doç.Dr.Nilüfer Narlı’nın konferansında

misafirler.


196

Derneğin 28.05.1995 tarihli Genel Kurulunda Divan

Heyeti


197

Derneğin 28.05.1995 tarihli Genel Kurulun’da seçilen

Yönetim Kurulu Başkan Bayram Camcı ile birlikte


198

10.03 1996, Konya ve İlçeleri Sosyal Yardım Ve

Dayanışma Derneği İle Konyalılar Derneği’nin Birleşme

Genel Kurulu sonrası.


199

1996 Kasım ayında Lunapark Gazinosu’nda yapılan

Konyalılar gecesinde Konyalı başarılı işadamlarına plaket

verilirken. Soldan sağa:

1.Ahmet Sert

2.Haşim Bayram

3.Kemal Şahin


200

Kasım 1996’da 1 Lunapark Gazinosunda yapılan gecede

plaket alan başarılı Konyalı iş adamları yöneticilerimizle

birlikte


201

Dernek Yönetim Kurulu Üyesi, Yeminli Mali

Müşavir Kudret Fikirli, 30 Eylül 1998’de yürürlüğe

giren vergi reformu kanunları hakkında o yıl

yapılan geleneksel Konya toplantısında bilgi

verirken.


202

Tarihten bir yaprak: Dernek yöneticileri olarak Bayram

Camcı’ların, İsmet Sarıbudak’ların Kayhan Selek’lerin,

Yılmaz Yavru’ların katıldığı yönetim kurulu yemeği.

(90’lı yılların sonları olsa gerek.)


203

Tarihten bir yaprak. 2000’li yıllların başında Moda

İskelesi’ndeki restoranda. Dernek yönetim kurulu üyeleri

Süleyman Temel ve Kudret Fikirli eşleriyle yönetim

kurulu yemeğinde.


204

23 Ekim 2000 akşamı Swissotel’de yapılan Konyalılar

gecesinde Dernek Yönetim Kurulu. Gecenin sponsoru

Anadolu Hayat.


205

2003 yılında Konyaspor şampiyon olduğunda, Nisan

ayında Konya Spor Yöneticileri ve futbolcuları ile yapılan

tekne turu


206

Mart 2004, Dernek Yönetim Kurulu üyelerinden

Süleyman Temel ve Kudret Fikirli eşleriyle birlikte Büyük

Kulüp’te Osman Argıt’ın KONYADER WEB Sitesinin

tanıtım toplantısı yemeğinde.


207

31.03.2007 günü Kültür Merkezimizin Temel Atma

Töreninde Konya Büyükşehir Belediye Başkanı Tahir

Akyürek konuşuyor.


208

31.03.2007 günü Kültür Merkezimizin temel atma

töreninden Dernek Başkanımız Oktay Özaydın konuşuyor.


209

31.03. 2007 günü yapılan Kültür Merkezimizin Temel

Atma Töreninde Dernek Başkanımız Oktay Özaydın bir

konuğumuz ile.


210

31.03. 2007 günü yapılan Kültür Merkezimizin Temel

Atma Töreninde İstanbul Büyükşehir eski Belediye

Başkanı Ali Müfit Gürtuna.


211

31 Mart 2007 günü Kültür Merkezimiz temel atma törenini

teşrif eden Konya Millet Vekili Ahmet Işık ve Dernek

Başkanımız Oktay Özaydın.


212

31 Mart 2007’de Kültür Merkezimizin temel atma

töreninde Dernek Başkanımız Oktay Özaydın , Yöneticiler

ve davetliler


213

31 Mart 2007’de Kültür Merkezimizin temel atma törenine

katılan Dernek Yöneticileri ve davetliler.


214

28 nisan 2012 günü Kültür Merkezimizin Açılışı:

2.Kurdele Kesimi.


215

28 nisan 2012 günü Kültür Merkezimizin Açılışı:

1.Kurdele Kesimi.


216

01.11.2011 tarihinde Kültür Merkezinde dernek ve vakıf

yönetim kurullarının ilk toplantısı.


217

28 nisan 2012 günü, Kültür Merkezimizin açılış töreninde

Başbakanımız (o tarihlerde Dış İçleri Bakanımız )

Sn.Ahmet DAVUTOĞLU ile beraber.


218

28 nisan 2012 tarihinde Kültür Merkezimizin açılış

töreninden bir görüntü


219

2012 Yılında Kültür Merkezimiz açıldıktan sonra Dernek

ve Vakıf yönetim kurulu üyeleri ile Vakfın mütevelli

heyetinden birkaç arkadaş, eşlerimize binayı tanıtmak için

yaptığımız bir toplantıda hep birlikte.


220

Geleneksel Konya Toplantısı, Ekim 2012: Selçuk Ecza

Deposu’nun Yönetim Kurulu Başkanı Ahmet Keleşoğlu

konuşmasını yaparken, Dernek Başkanı Hasan Eskil ve

Vakıf Başkanı Oktay Özaydın kendisini dinlerken.


221

Ekim 2012; SELÇUK ECZA DEPOSU Yönetim Kurulu

Başkanı Ahmet Keleşoğlu konferans vermek üzere geldiği

Kültür Merkezimizde Şirketin CEO’su Sonay Gürgen ile

birlikte adının verildiği toplantı salonunun önünde.


222

Geleneksel Konya toplantıları 2012 Kasım Ayı

konuşmacısı, PANKO BİRLİK, ANADOLU BİRLİK

HOLDİNG VE KONYA ŞEKER Yönetim Kurulu Başkanı

Recep Konuk katılımcılarla birlikte.


223

Geleneksel Konya toplantıları 2012 Kasım Ayı

konuşmacısı, PANKO BİRLİK, ANADOLU BİRLİK

HOLDİNG VE KONYA ŞEKER Yönetim Kurulu Başkanı

Recep Konuk, Dernek Başkanı Hasan Eskil ve Vakıf

Başkanı Oktay Özaydın ile


224

Geleneksel Konya toplantılarında 2012 Kasım ayı

konuşmacısı Recep Konuk’un konferansında katılımcılar.


225

27.02.2013 günü yapılan Geleneksel Konya Toplantısına

konuşmacı olarak katılan Konya Sanayi Odası Başkanı

Tahir Büyükhelvacıgil konuşmasını yaparken.


226

27.02.2013 günü yapılan Geleneksel Konya toplantısına

konuşmacı olarak katılan KSO Başkanı Tahir

Büyükhelvacıgil’e Vakıf Başkanımız Oktay Özaydın

plaketini verirken.


227

KSO Başkanı Tahir Büyükhelvacıgil 27.02.2013 günü

Konya Sanayii ile ilgili olarak verdiği konferans

sonrasında dinleyicilerle.


228

17.04.2013 tarihinde yapılan Geleneksel Konya

Toplantısına konuşmacı olarak katılan Konyalı sanayici

Mehmet Ali Atıker, Dernek Başkanı Hasan Eskil ve Vakıf

Başkanı Oktay Özaydın’la.


229

24.11.2013, İstanbul’da Mimar Sinan eserlerini tanıma

gezisinden bir enstantane.


230

22.02.2014 GÜNÜ, KOP VE MEVKA PROJE

TEŞVİKLERİNİN TANITIMININ YAPILDIĞI

GELENEKSEL KONYA TOPLANTISI.

Konya Valisi Muammer Erol kürsüde.


231




KOP İdaresi Başkanı Prof.Dr. Mehmet Babaoğlu

konuşurken.


232




Mevlana Kalkınma Ajans Genel Sekreteri Doç. Ahmet

Akman konuşmasını yaparken.


233




Kırsal Tarım Kalkınma Projesi Koordinatörü Huriye

Özdemir sunumunu yaparken.


234

09.03.2014 günü Kültür Merkezimizde kariyer planlaması

konusunda konferans veren Pınar Akkaya’yı dinlemeye

gelen zevat ve öğrenciler.


235

31.05.2014, Kültür Merkezimizde SELÇUK ECZA’nın

CEO’su Sonay Gürgen’in konferansına katılan zevat ve

burs alan öğrencilerimiz konferans öncesi bir arada.


236

31.05.2014 günü, Dernek Başkanı Kudret Fikirli, Bir

önceki Başkan Hasan Eskil ve Vakıf Başkanı Oktay

Özaydın, Sonay Gürgen’in konferansına katılan

öğrencilerle söyleşirken.

hazırlayan: hasan eskil±lar dernegi 1994ten bugune.pdfkonyaspor’un küme düşeceği nisan ayı...

Documents