heime mellom istidene

botheim. heime mellom istidene. mat. 130x230. mercury 02.qxp_botheim. heime mellom istidene. mat. 130x230. mercur

guri sørumgård bothe imhe ime mellom i st ideneDikt

SAMLAGETOSLO 2016


S A M L A G E T 2 0 1 6


Mennesket bodde så å si i telt her i verden, og vandret gjennom daler,over sletter eller på fjelltopper. Men se, nå er mennesker blitt sineredskapers redskap!

henry d. thoreau i Walden. Livet i skogene (1854)


heime


8 |


ette istie vandra oss hit med telte e alle som kom hitingenting visste dømum at døm lyfta me i laguppover i terrengetuppover i generasjonee vart født i en vintere bur i en vinterfrosten brer segjønnom slektsleddfjellet va der oss helst vilde vera oss gjekk over fenn jakta rein med pil og bågåplukka måså og bærog bar med oss heim heimen vart en gard og daln vart ei bygdda oss begynte å dyrkegras og byggoss vart buandeoss stelte i fjoset um mårgån og kveldnheldt oss inne i huset nårdet va vind og kaldtsumme reste sørover og kom ikkje attendevilde hellan bu påvarmare stelle

generasjone tinarenn utover

| 9


foreldran mine kjøfte en gardi heimbygde si

50 mål jord og 50 mål skog

gardsplassen va tong tå leireuthusan fulle tå rusta redskap

oss bygde en gardsveigen låve med silokomme og grabbet fjos med mjølkeanlegg og båse tå treoss strødde sagflis før kyne fekk kåmå inn

oss pussa upp våningshusetfløtte inn i rum med omåla furupanelher skull oss buto vaksne ogtri onge

oss ongan gjekk på ekspedisjon i skogjefann en dal med en bekkfann et berg med utsiktskogen va kjent terreng for føten våreforfedre ha lågå råk åt ossmed sine egne føtinnover i skogen ogupp på fjellet

det e en generasjon sia oss fløtte hitnå kalla oss gardn for heime

10 |


um såmårn gjekk kyne våre i skogjeder bestemte døm sjøl over dågåne sine der kunn døm møteulv gaupe moskus og bjønndøm tenkte nok korkjeat døm va heldigeell oheldige som budde her

gardn står i roi mjølkerummet står skioss har ikkje lenger dyr i fjosetdet som veks e gras

andre sine dyr går forbi i skogjeoss si hei åt dømklappa døm gje døm fôrdrøyme um dyran oss ikkje lenger har

oss kappa vedfyra i omnereparera kledelågå matkjøkeninnreiinge e lågå tå furukaffekanna står på bordetoss les lokalavisunser på pynten i glaskarme myrull frå fjellet ogen isbjønn skore ut tå selje

trefigure og skåp med utskjering kan ikkje kastastpynt og møble går i arv

| 11


på jordet ligg et tunt lag med sjogen nevø går på ski

gjerdan går som svarte rendgjønnom landskapetkvar gard har sin eige gardsveigå brøytetraktorn må stellastfor å tole vintern trøng nye filter og frostvæske

tongtransporten slepa se gjønnom bygde millom aust og vest

jønnbanelina dele jordet vårt i topeika ut ei retning å reise iog en måte å kåmå se heim att på

12 |


rummet mitt har myrke grøne veggjetretak og tregolvkvite gardinoen kikkert i glaskarmeutsikt over daln

på veggje heng ei tegningtå et rensdyret åkleet måleri tå ei trillbåre som e lågå da e va fire år

systerrumman e ved sida tåei verd tå sengerum

i bokhyllun stårperme fulle tå papirstable med Bobseybarna på golvet ei eplekasse med diktsamlingaarva ette ei gammeltante

e rydda rummet mittfjerna rusk frå barndommendemontera leikehuskasta en plakat tå fotomodelle i et polarlandskap

her ha e gjort leksonotert drømmeskrivi tusen dikt for hånd

e sit i det såmå rummetbretta te sidesonødvendoge formuleringavintervind fyk hardt mot husetblink tå ljos frå brøytebiln på veigje

her e ingen yrke e kan

| 13


heime mellom istidene

Documents