het is inmiddels half tien als het anker wordt...2019/09/01 · het is inmiddels half tien als het...
TRANSCRIPT
Het is kwart over acht (AM) als ik het bed na een
goede nachtrust verlaat, de medicatie inneem en
mij richting de badkamer begeef. Als ik met mijn
ochtendbezigheid begin en wat manlijke
geluiden produceer, kunnen de mensen die aan
misofonie lijden maar beter uit mijn buurt
blijven. Want voor hen moet het kletterende
geluid als ik in de toiletpot staat te plodderen,
een ware hel zijn.
Staande voor de spiegel scheer ik mijn bekkie
glad en spring daarna onder de douche.
Na me aangekleed te hebben begeef ik mij naar
de keuken om te helpen bij het dekken van de
ontbijttafel.
Om negen uur zijn alle kaai-kikvorsen op en
kunnen wij gezamenlijk aan het ontbijt
beginnen.
Het is inmiddels half tien als het anker wordt
gelicht en wij de restanten van Bommenede die
zo’n tien tot vijftien meter onder de boeg van het
schip liggen, verlaten.
Het is half elf als wij voor anker gaan bij het geo-
coördinaat: 51°42'35.0"N 3°59'58.0"E, tussen de
duikstekken ‘Drieschor ’t gemaal’ en het ‘Frans
Kok Rif’.
Bij een vrij stevige westelijke bries ga ik na de
buddycheck om tien minuten voor elf met een
commandosprong van het schip. Op een
duikdiepte van tien meter zet ik met Rosita onze
duik in westelijke richting voort.
Het onderwaterzicht is slecht. Dit is en wordt
veroorzaakt door de aanhoudende westelijke
wind , die een stroming opgang heeft gebracht
die behoorlijk wat sediment opwerveld.
Het maakt niet alleen fotograferen onmogelijk,
maar wij moeten ook voortdurend oppassen dat
wij elkaar niet kwijtraken.
Bij het geo-coördinaat: 51°42'41.1"N 3°59'47.1"E,
een tiental meters van het steiger bij de duikstek
‘Frans Kok Rif’, maken wij onze keermanoeuvre.
Tijdens de retourduik heb ik met veel moeite, in
de luwte van zijn hol een Noordzeekreeft
(Homarus gammarus) kunnen digitaliseren.
Noordzeekreeft (Homarus gammarus)
Het is twaalf uur als wij ploeterend op onze rug
naar het schip terugzwemmen. Door de wind
staat er een behoorlijke stroming die Herman
doet besluiten ons met de zodiac binnen te
halen. Slepend aan een touw achter de zodiac
brengt hij ons naar de trap bij het schip. Zo dat
scheel minstens een paar honderd calorieën.
De maximale duikdiepte bedroeg elf meter en
mijn persoonlijk ademgasverbruik was
zeventienhonderd bar-liter.
Het is middelerwijl half één (PM) als wij voor de
laatste keer gezamenlijk lunchen aan boord van
de Panda.
Omdat de kaai-kikvorsen best van afwisseling houden, werd er
door Jolien en Jos een warme en stevige maaltijdsoep,
voorafgaande aan de uitgebreide lunch, geserveerd.
Het is half twee als het anker wordt gelicht om te
vertrekken richting Den Osse voor onze laatste
duik van dit prachtige Kaaiman-Panda-
Weekend. Bij het geo-coördinaat: 51°44'41.4"N
3°53'03.2"E, gaat de Panda voor anker. Met een
plons begint het anker zijn vrije val en trekt de
ankerketting ratelend door het ankerkettinggat
voor de laatste keer achter zich aan.
Het is drie uur als Rosita en ik na de buddycheck
het schip de laatste keer met een
commandosprong verlaten en aan onze duik in
westelijke richting beginnen.
Het onderwaterzicht is bij dit coördinaat beter
als van de morgen. Wij genieten beide voor de
laatste keer van de onderwaterflora en –fauna
van het Grevelingenmeer.
Doorschijnende zakpijpen en diverse sponzen
op een ondergrond van Japanse oesterschelpen
Knotszakpijp (Styela clava)
Weduweroos Sponzen op een ondergrond
(Sagartiogeton undatus) van Japanse oesterschelpen
Onderwaterlandschap Noordzeekreeft
(Homarus gammarus)
Amerikaanse ribkwal (Mnemiopsis leidyi)
Bij het geo-coördinaat 51°44'36.5"N 3°52'50.8"E
maken wij onze keermanoeuvre om terug te keren
naar het schip. Na een duiktijd van zestig
minuten beklim ik voor de laatste keer de ladder
naar het dek van de panda. De maximale
duikdiepte bedroeg acht meter en mijn
persoonlijk ademgasverbruik was vijftienhonderd
bar-liter.
Na het douchen en aankleden pak ik mijn
equipment in de daarvoor bestemde koffers,
manden en ton. Na een heerlijke mok thee sjouw
ik mijn bagage naar het dek.
Daar wordt nog even snel een groepsfoto gemaakt
door matroos Jolien.
Bij het debarkeren breng ik snel mijn equipment
naar de auto , maak nog een foto van de
Pandabemanning en dan is het tijd om echt
afscheid te nemen van elkaar.
Van L naar R: Herman, Jolien en Jos
Moe maar voldaan stappen Rosita en ik in de
auto. Met een aantal claxon signalen en
gezwaai zetten wij koers naar huis.