Het  Nieuwe  Pensioenverhaal  in  Hollywood  (13)  

Door  Peter  de  Kuster  

Passie  Pensioneert  Nooit:  Cinema  Paradiso    

Veel  mensen  falen  om  de  noodzaak  te  zien  van  het  hebben  van  anderen  in  hun  leven.  Nauwe  relaties  met  vrienden,  familie,  partners,  mensen  met  wie  je  samenwerkt  vormen  een  emotionele  bescherming.  Sommigen  houden  niet  van  het  idee  dat  wij  als  mensen  ontworpen  zijn  als  onderling  afhankelijke  wezens.  Wij  hebben  anderen  in  ons  leven  nodig  om  gezond  en  geengageerd  te  blijven.    

 

Wanneer  mensen  het  werk  waar  zij  van  genieten  verlaten  met  mensen  waar  zij  van  houden  om  mee  te  werken,  moeten  zij  erover  nadenken  hoe  zij  dat  sociale  netwerk  vervangen  in  hun  leven.  Succesvol  ouder  worden  vergt  dat  wij  sociale  

netwerken  creeren  waar  wij  naar  uitkijken  om  in  deel  te  nemen.  Zowel  lang  leven  als  geluk  zijn  verbonden  aan  de  kwaliteit  van  jouw  relaties.  

Er  zijn  een  aantal  verklaringen  die  helpen  verhelderen  waarom  educatie  een  belangrijke  positieve  rol  speelt  wanneer  mensen  ouder  worden.  

Ten  eerste  zorgt  educatie  voor  onze  toegang  tot  mogelijkheden.  Simpel  gezegd,  hoe  meer  educatie,  hoe  groter  de  kans  dat  je  het  geld  verdient  dat  je  nodig  hebt  om  te  doen  wat  je  wilt  en  gaan  waar  jij  wilt.  Betekent  dit  dat  je  rijk  moet  zijn  om  productief  te  zijn  in  latere  jaren?  Absoluut  niet.  

 

Het  betekent  simpelweg  dat  je  kansen  hoger  zijn  om  de  dingen  te  doen  die  jij  wilt  op  latere  leeftijd.  Je  zult  productief  zijn  op  de  manieren  die  jij  wilt  en  in  het  tempo  waar  jij  naar  verlangt.  Ik  geloof  dat  er  echter  een  veel  belangrijker  reden  dan  economische  kansen  is  om  een  leven  lang  te  blijven  leren.  

Persoonlijke  groei.  Flow.  Geluk.  Zolang  we  nieuwsgierig  zijn,  groeien  wij.  Ik  heb  weinig  hoop  voor  ouderen  die  het  allemaal  al  gezien  en  gedaan  hebben.  Diegenen  die  nieuwsgierigheid  door  hun  brein  voelen  gieren  hebben  gegarandeerd  een  opwindend  bestaan.  Nieuwsgierigheid  geeft  voeding  aan  

optimisme  en  hoop.  Mensen  die  een  leven  lang  leren  hebben  de  attitude  die  hun  kwaliteit  van  leven  zal  laten  stijgen  terwijl  zij  leren.    

Een  Leven  Lang  Leren  in  werk  en  nieuwe  gebieden  van  educatie  zal  een  nieuw  trend  zijn  dankzij  de  babyboomers.      

Recent  gepensioneerde  mensen  realiseren  zich  dat  zij  20  productieve  jaren  nog  voor  zich  hebben  en  ze  aan  een  hele  nieuwe  droom  job  kunnen  beginnen.  En  wanneer  zij  besluiten  dat  zij  hier  niet  van  houden,  okay,  gaan  ze  door  naar  iets  anders.  Zij  hebben  hun  pensioeninkomen  om  op  terug  te  vallen,  zodat  het  leven  een  avontuurlijke  ontdekkingsreis  voor  hen  is  geworden.  

 

Het  is  belangrijk  om  hier  op  te  merken  dat  een  job  in  enige  vorm  de  meest  belangrijke  bron  voor  cognitieve  stimulerende  uitdagingen  kan  zijn.    

We  worden  wat  we  doen.  Mentale  flexibiliteit  is  net  zo  belangrijk  om  succesvol  ouder  te  worden  als  intellectuele  nieuwsgierigheid.  Actief  zijn  in  uitdagend  werk  kan  die  flexibiliteit  verhogen.    

Nieuwsgierigheid  garandeert  een  impuls  in  je  brein  en  een  reden  om  onze  lichamen  gezond  te  houden.  De  rol  van  mentale  alertheid  kan  niet  onderschat  worden  en  evenzo  de  voordelen  van  een  verlangen  om  te  groeien.  Wanneer  

een  persoon  het  punt  bereikt  waar  zij  niet  langer  willen  groeien  of  leren,  is  het  tijd  om  de  grafsteen  te  bestellen.  Dit  hoeft  geen  formele  educatie  te  zijn,  het  kan  zelfstudie  of  leren  door  ervaring  zijn,  reizen,  WOW  projecten  doen  enzovoort.  Het  belangrijkste  is  om  de  nieuwsgierigheid  te  hebben  en  het  verlangen  om  te  groeien.    

Leeftijd  is  een  weg  die  omhoog  gaat.  Die  individuen  die  neutraal  zijn  op  dat  gebied  zullen  snel  merken  dat  zij  achteruitgaan.  Rigoreuze  mentale  functie  helpt  ons  zowel  productief  te  zijn  op  latere  leeftijd  en  ons  verlangen  en  behoefte  te  versterken  om  actief  te  zijn  -­‐  factoren  die  op  hun  beurt  ons  fysieke  welzijn  verhogen.    

 

Is  het  een  goed  idee  om  fitness  te  doen  als  80  jarige?  Blijkbaar  wel.  Onderzoekers  hebben  90  jarigen  fitter  zien  worden  dan  zij  30  jaar  daarvoor  waren.  Er  zijn  concrete  voordelen  die  men  bij  mensen  kan  zien  wanneer  zij  hun  fysieke  fitheid  verbeteren  -­‐  op  elke  leeftijd.  Zij  worden  actiever,  zij  hebben  meer  energie,  en  misschien,  het  belangrijkste,  zij  winnen  aan  zelfvertrouwen  en  optimisme  in  het  leven.    

Waarom  tot  90  leven  wanneer  we  de  laatste  30  van  die  jaren  door  het  leven  gaan  met  lage  energie  en  afnemend  enthousiasme?  Gebruik  jouw  brein,  engageer  jouw  lichaam  en  geniet  van  het  leven.  

'Wat  wil  je  later  worden  wanneer  je  groot  bent'?  Ik  begon  die  vraag  een  paar  jaar  geleden  te  stellen.  Niet  aan  kinderen,  maar  aan  ondernemers  en  professionals  tussen  de  30  en  50  jaar.  De  antwoorden  verbaasden  mij  niet  alleen,  ook  het  enthousiasme  waarmee  zij  antwoord  gaven  op  de  vraag.  Ik  ontmoette  een  advocaat  die  een  reisgids  wilde  zijn;  een  marketing  manager  die  in  de  reclame  wilde;  een  corporate  communicatie  professional  die  een  dierenarts  assistent  wilde  zijn;  een  accountmanager  die  een  radio  persoonlijkheid  wilde  zijn;  een  professionele  belegger  die  schrijver  wilde  zijn;  een  elektricien  die  een  detective  wilde  zijn,  een  musicus  die  leraar  wilde  zijn  en  een  leraar  die  musicus  wilde  zijn  en  zo  kwamen  de  verhalen  langs.  Het  leek  alsof  bijna  iedereen  die  ik  sprak  een  verlangen  herbergde  om  iets  te  doen  of  uit  te  proberen  om  te  zien  hoe  dat  was.  Iedereen  wilde  een  Proefrit  in  hun  Droom  Job  maken.  In  hun  fantasie.  

 

Ik  werd  het  meest  geintrigeerd  hoe  geanimeerd  deze  discussies  werden.  Een  lach  brak  vaak  door  en  hun  ogen  schenen  als  die  van  een  kind  die  een  nieuw  

speelterrein  exploreert.  Mensen  leken  oprecht  gefascineerd  door  de  mogelijkheid  om  het  beroepsmatige  speelterrein  te  exploreren  die  vaak  binnen  in  hen  leeft;  de  antwoorden  waren  zeer  levendig.  Terwijl  sommigen  enthousiast  spraken,  spraken  anderen  met  een  berustende  toon,  alsof  zij  het  idee  hadden  opgegeven  om  ooit  iets  voor  geld  te  doen  dat  werkelijk  lol  is.  

Wanneer  ik  mensen  vroeg  waarom  zij  het  pad  kozen  dat  ze  deden  wezen  velen  onvermijdelijk  naar  een  set  van  waarden  die  ik  beschrijf  als  'klim  de  ladder  op  waar  het  meeste  geld  mee  te  verdienen  is'.  Zij  hadden  toen  ze  jong  waren  nagedacht  over  diepgevoelde  verlangens,  maar  deze  gepassioneerde  verlangens  om  een  bepaalde  loopbaan  of  nieuwsgierigheid  te  volgen  werden  mentaal  afgewezen  omdat  ze  materieel  niet  veel  beloofden.    

 

Deze  personen  gaven  toe  dat  ze  afkeuring  in  hun  omgeving  voelden  en  soms  van  familie  of  vrienden  luid  en  duidelijk  afkeuring  hoorden  wanneer  zij  heel  af  en  toe  spraken  over  hun  beroepsmatige  dromen.  

Materiele  beloningen  waren  het  alles  voor  de  beslissing  over  de  loopbaan  van  de  meeste  mensen.  Wat  velen  later  ontdekten  was  dat  door  niet  hun  passie  te  volgen,  zij  de  verkeerde    ladder  beklommen.      

Wanneer  het  pad  gekozen  was  op  basis  van  materiele  beloningen  zeiden  velen  dat  ze  tegen  de  tijd  dat  ze  realiseerden  dat  ze  een  roeping  voor  een  job  hadden  omgeruild,  ze  zo  ver  op  de  doodlopende  straat  van  beloning  waren  dat  terugkeren  of  het  pad  verlaten  te  materieel  pijnlijk  zou  zijn  om  het  te  overwegen.  

 

Anderen,  zoals  de  electricien  die  detective  wilde  zijn  of  de  leraar  die  musicus  wilde  zijn,  voelden  dat  op  het  moment  dat  zij  hun  loopbaan  kozen,  zij  onzeker  waren,  verward,  of  met  tijddruk  te  maken  hadden.  Wanneer  zij  een  job  begonnen,  gingen  ze  trouwen  en  hadden  een  gezin,  gevolgd  door  een  hypotheek  en  een  wereld  van  verplichtingen  en  de  periode  van  dagdromen  was  voorbij.  Zij  hadden  nu  werkbedje  gedekt  en  moesten  er  nu  in  slapen.  Hun  verplichtingen  vroegen  om  geld  en  om  midden  op  het  pad  te  veranderen  zou  te  veel  stress  veroorzaken.  Dus  het  leven  dat  had  kunnen  zijn  werd  uit  hun  gedachten  verbannen  in  de  hoop  dat  men  gelukkiger  zou  worden  met  het  leven  dat  men  had.    

Vele  van  deze  mensen  vertelden  mij  dat  zij  van  plan  waren  om  te  doen  wat  zij  werkelijk  wilden  wanneer  zij  pensioneerden.  Wanneer  zij  het  zich  konden  veroorloven.    

Het  ontdekken  van  betekenis  in  werk  is  een  hoogst  persoonlijk  proces.  Sommigen  houden  van  het  maken  van  dingen  en  anderen  van  het  maken  van  mensen.  Weer  anderen  door  mensen  te  verbinden  met  plekken,  produkten  of  ervaringen.  Sommigen  worden  tevreden  wanneer  zij  risico's  minimaliseren  en  anderen  door  het  accentureren  van  risico  en  in  staat  stellen  van  risico.    

De  vraag  die  wij  allemaal  moeten  vragen  over  onze  passie  en  roeping  is:  'wat  is  het  dat  ik  doe  met  mijn  handen  en  mijn  hoofd  dat  mijn  hart  het  meeste  plezier  geeft?'.    

 

Wanneer  we  het  antwoord  of  antwoorden  op  deze  vraag  vinden  hebben  we  op  zijn  minst  het  pad  ontdekt  waar  we  op  zouden  moeten  zitten.  

Een  algemene  filosofische  misvatting  ligt  net  onder  de  oppervlakte  van  de  individuele  loopbaankeuzes:  je  moet  houden  van  je  werk  opgeven  in  verschillende  mate  om  materiele  beloningen  te  krijgen.    

Deze  subtiele  mythe  onthult  zich  door  het  feit  dat  mensen    

1.  kiezen  om  in  loopbanen  te  blijven  waar  zij  niet  van  genieten  omdat  de  beloning  hen  de  materiele  status  bied  waar  zij  naar  verlangen;  

2.  stellen  de  dingen  die  zij  werkelijk  willen  doen  uit  tot  de  pensioendatum  in  de  verre  toekomst.  

Dit  onbewuste  geloof  word  verdiept  door  misleidingen  als  'Ik  moet  blijven  doen  waar  ik  niet  van  geniet  om  genoeg  geld  te  vergaren  om  in  staat  te  zijn  te  doen  waar  ik  van  geniet'.    In  feite  is  geld  de  belangrijkste  motivatie  voor  veel  mensen  die  sparen  voor  pensioneren.  Zij  zien  pensioneren  als  de  tijd  wanneer  zij  kunnen  doen  wat  zij  willen.    

 

Deze  filosofie  vertelt  dat  materiele  beloning  is  waar  zij  op  hun  levenskompas    op  koersen.  Wanneer  het  volgen  van  ons  hart  de  richting  was  waarop  wij  zouden  moeten  koersen  toen  we  jong  waren,  zouden  we  dan  andere  keuzes  hebben  gemaakt.  En  waarom  kunnen  we  dat  niet  alsnog  doen.?    We  kunnen  veilig  stellen  dat  velen  van  ons  dat  zouden  hebben  gedaan.  De  onderliggende  deceptie  is  dat  vele  mensen  onwillekeurig  zijn  gaan  gekoven  dat  'Wanneer  ik  iets  doe  wat  ik  werkelijk  wil  zal  ik  materiele  offers  moeten  brengen.'    

We  moeten  allemaal  goed  naar  deze  veronderstelling  kijken  voordat  wij  ons  neerleggen  bij  een  routinematige  loopbaan  die  blijft  knagen.