hoofdstuk 9 rijk van lucifer in egypte -...

Heilige Boek der Gevallen Engelen 316

HOOFDSTUK 9

Rijk van Lucifer in Egypte


HET RIJK VAN LUCIFER IN EGYPTE De mensheid kreeg na de zondvloed, Egypte en dal van de Indus om in verder te leven. Deze twee gebieden werden gecontroleerd door de AN.UNNA.KI (gevallen engelen) en werd EN.KI (Aartsengel Lucifer) aanbid onder verschillende namen en werd in dit gebied de schepper van de wereld genoemd. Vanaf die tijd heeft EN.KI de waarheid verdoezeld met zijn verhaal.

(Egypte, Tweestromenland) (dal van de Indus)


SHEPPINGSMYTHE VAN PATH OVER MEPHIS In de Scheppingsmythe van Memphis staat Ptah (ANU), de 'Vader van de Goden uit wie alle Leven voortkwam', centraal.

Net als de priesters van de tempels van Heliopolis en Hermapolis Magna, beweerden de priesters van de tempel van Memphis dat hun tempel de plaats van de oerberg markeerde. Ptah (ANU) belichaamt in deze versie van de schepping de oerberg. Deze oerberg zou het eerste continent zijn geweest van de aarde. Het was het eerste continent voor de verschuivingen van de plateaus. Op deze berg zou Path (ANU) de aarde hebben gemaakt. Ter herdenking van deze daad werd Mephis één van de belangrijkste plaatsen.

(Memphis, de oude stad)


Ptah (ANU) had zichzelf voortgebracht en schiep daarna het heelal, hij is de opperbouwmeester van het heelal. Hij bedacht alles in zijn hart, want de Egyptenaren geloofden dat het hart de plek was waar je geest of intellect huisde. Toen sprak Ptah (ANU) hardop zijn gedachten uit en terwijl hij sprak ontstonden de dingen. Hij schiep als eerste andere Goden (Engelen) en daarna steden met kapellen waarin de Goden konden wonen. Hij creëerde beelden van hout (zie Maya mythologie Popol Vuh), klein en steen om als lichaam te dienen voor de geesten of ka (goddelijke kracht) van de godheden. Ook maakte hij offers die altijd aan de Goden moesten worden gebracht. Ptah (ANU) schiep alles, inclusief mensen (van planeet Lyra) en dieren, door hun naam te noemen. Nadat hij alle dingen had geschapen, vervolmaakte hij ze. Denk hierbij eens aan het Joods-christelijke beeld van het Scheppende Woord van God. Volgens de priesters van Memphis was Ptah (ANU) verantwoordelijk voor de hele schepping. Ze hebben hem daarom verschillende titels en namen gegeven om dit te benadrukken. Via de namen Ptah-Noen en Ptah-Naunet werd hij met de mannelijke en vrouwelijke aspecten van de wateren van chaos gecombineerd. Deze namen linken Ptah (ANU) ook aan de Scheppingsmythe van Hermopolis Magna.

(Hermopolis Magna)


PTAH (ANU) Ptah (ANU) was de grootste van de goden van Memphis. Hij is de verpersoonlijking van de opgaande zon, of liever een phase daarvan, d.w.z. hij stelt de zonneschijf voor, op het tijdstip, dat deze boven de horizon rijst, of onmiddellijk, nadat hij gerezen is. Deze rol zou RA (Aartsengel Lucifer, alias EN.KI) overnemen toen hij had besloten als zonnegod verder te leven na de ondergang van Atlantis. Men zegt, dat de naam van Path "opener" betekent en wel omdat men dacht, dat Ptah (ANU) de dag opende; deze afleiding van de naam wordt echter bestreden. In de Piramidetekst van Teta vinden wij over hem gesproken als eigenaar van een werkplaats en de passage schijnt aan te duiden, dat Ptah nieuwe booten vervaardigde, waarin de zielen van de doden in de Duat moesten leven. Het was eveneens Ptah (ANU), die, in vereniging met Khnemu, de bevelen van Thoth (hogepriester vogelras), aangaande de schepping van het heelal, ten uitvoer bracht. Aan Khnemu werd de opdracht gegeven de dieren te vormen, terwijl Ptah (ANU) de hemel en de aarde zou vervaardigen. De grote metalen plaat, van welke men veronderstelde, dat zij de vloer van de hemel vormde en de zoldering daarvan, werden door Ptah vervaardigd en hij maakte eveneens de stukken, welke dezen schraagde. Hij was de opperbouwmeester van het heelal. Wij vinden hem steeds in verbinding met andere goden, d.w.z. hij neemt de kenmerkende eigenschappen van andere goden, voor bepaalde doeleinde aan. Als bouwmeester van het heelal bv., deelt hij de natuur van Thoth en als de god, die het metaal van de vloer van de hemel bewerkt, lijkt hij op Shu. Ptah (ANU) wordt gewoonlijk als een gebaard man afgebeeld, met een kaal hoofd, terwijl hij kleren draagt, welke hem nauwsluitend, als een lijkwade, om het lichaam passen. Van achter zijn hals hangt een Menat, het symbool van geluk en met de gewone waardigheidstekenen van het koningschap en die van een godheid houdt hij het symbool van duurzaamheid vast. De voornaamste plaats van verering van Ptah (ANU) was Memphis; hier bevonden zich eveneens de tempels van Sekhmet, Bast, Osiris, Seker, Hathor, I-em-hetep, benevens


die van Ra. Sekhmet was de gezellin van Ptah en zij waren de ouders van Nefer-tem. PATH EN DE ACHT WIJZEN Soms vinden wij Ptah (ANU) in gezelschap van zekere wezens, “de acht Wijzen” van de godin Meh-urt genaamd, die hun moeder was. Wij vernemen, dat zij uit het water ontstaan waren, uit de pupil van het oog van Ra (EN.KI alias Lucifer, de eerste aartsengel) , dat zij de gestalte van acht haviken aannamen, omhoog vlogen en tezamen met Thoth het toezicht op de letters hielde (het verloren woord en de letters van de schepping). Ptah (ANU) de bouwmeester en werkman, die de tekeningen van Thoth en zijn helper uitvoerde, in al hun attributen, evenals zijn tegenhangster Sekhmet.

DE GROEP VAN ACHT Centraal in deze Mythe staan acht goden, bekend als de ogdoade (Grieks voor 'groep van acht') of in het Egyptisch als chmoen. Ze worden beschreven als "De Vaders en Moeders van vóór de Goden" en "Voorouders van de Zon". Deze groep Goden (Aartsengelen) was verdeeld in 4 paren. Ieder paar stond voor een element dat nodig was voor de schepping. Noen en Naoenet: oerwateren Amon en Amaoenet: lucht of verborgen (levens)kracht Kek en Keket: duisternis Heh en Hehet: vormloosheid, eindeloosheid, eeuwigheid en soms geïnterpreteerd als stroomkracht De vier Godinnen (hun naam eindigt op 'et', wat staat voor vrouwelijk) hadden een slangenkop en de vier mannelijke Goden hadden de kop van een kikker. De priesters van Hermopolis beweerden dat, aangezien de Ogdoaden de zon hadden geschapen, hun theologie ouder was dan die van Heliopolis. Er zouden zelfs stukjes van het kosmische ei in de tempel van Hermopolis hebben gelegen, die staat op de plaats waar volgens


deze Scheppingsmythe de oerheuvel ontstond. Hermopolis heet ook wel “Chemnoe” ('achtste stad'), een verwijzing naar de Scheppingsmythe en de Ogdoaden. In het Boek der Doden van de priester Khensmose (circa 1000 voor Christus), staat het scheppingsverhaal van Hermopolis afgebeeld. De zon rijst op de eerste dag van de schepping in drie stappen boven de oerberg uit, terwijl de godinnen van het noorden en het zuiden water schenken die de oerberg omgeeft. Deze Scheppingsmythe is de oudste op onze aarde, want ze verwijst naar het eerste oereiland of “supercontinent” Laurazië. Het eerste Laurazië ontstond zo'n 400 miljoen jaar geleden tijdens de Caledonische orogenese, en hield op te bestaan toen het rond 280 Ma samen met Gondwana het supercontinent Pangaea vormde. Dit paleocontinent wordt ook wel "Old Red Sandstone continent" genoemd, en om verwarring te vermijden met het latere Laurazië ook wel Proto-Laurazië. Het middelpunt van dit eerste continent was Hermopolis waar de oerberg stond.

(het eerste supercontinent)


Op het eerste Eiland of oerberg stond een “Violette Vlam” en acht figuren die de “Ogdoaden” voorstellen, die later de beschermheren werden van de violette meesters. De priesters van de tempel van Memphis geloofden dat hun Scheppersgod Ptah (ANU) verantwoordelijk was voor de hele schepping. In de Scheppingsmythe van Memphis, of liever; de Memphitische Theologie, wordt Ptah (ANU) gecombineerd met zowel de mannelijke als vrouwelijke aspecten van de wateren van chaos tot Ptah-Noen en Ptah-Naunet. Via deze namen werd zijn macht in de volledige schepping benadrukt. De acht goden, die de scheppers van het heelal zouden zijn geweest. DE STAD VAN DE ACHT WIJZEN Ogdoade van Hermopolis De Ogdoade van Hermopolis (Hermopolis Magna) is een groep van acht oergoden uit de Egyptische Oudheid. Deze goden vertegenwoordigden de aspecten van de oorspronkelijke kosmos. Je zou het kunnen vergelijken als ANU met de zeven aartsengelen. De meeste overgeleverde teksten over de ogdoade komen tot ons vanuit de Ptolemaeïsche periode. De archaïsche naam van Hermopolis was echter Khemnu (letterlijk Achtstad).


Hermopolis, Khemnu , de Achtstad)

Deze naam komt men tegen vanaf de 5e Dynastie van Egypte en gaat ongetwijfeld nog veel verder terug. Dit geeft een idee van de ouderdom van deze mythe. Volgens de Hermopolitische visie bestonden de acht oergodheden in vier paren van twee (elk met een mannelijke en een vrouwelijke vertegenwoordiger). Ieder paar was geassocieerd met een specifiek aspect of element van vóór de schepping. Zij bevatten het potentieel voor het ontstaan van het universum. Daarom werden deze oergoden ook de vaders en moeders van de zonnegod genoemd. Varianten van de vier oergodenparen De volgende vier paren kunnen worden onderscheiden: Oerwateren (Nun en Naunet), Lucht of verborgen kracht (Amon en Amaunet), Duisternis (Kek en Keket) en Eindeloosheid (Heh en Hehet)


In de Pyramide Teksten wordt verwezen naar de Acht Goden met Tem: Nau en Naunet Amen en Ament Tem met Ruru en Ruruti (leeuw en leeuwingod) Shu en Tefnut Volgens aanduidingen in de tempel van Kargah: Nun en Naunet, Hehu en Hehut, Kekui en Kekuit en Gerh en Gerhet De priesters van Hermopolis huldigden de volgende dogma's: 1.Thoth was de geest en de intelligentie en het redeneervermogen van de zelfgeschapen op zichzelf staande god. Hij was de geest en ziel van de Oeroceaan. Hij was licht en leven en schonk leven aan de mens. 2.Vier goden en vier godinnen stonden Thoth bij in zijn heerschappij van Noenoe. Dat waren Nun en Nunet, Huh en Huhet, Kuk en Kuket, en Amen en Ament. 3.Deze goden schiepen de heuvel van Hermopolis waarop de Zonnegod stond. 4.Deze goden schiepen de Zon en hielpen haar om haar plaats in Heliopolis in te nemen. 5.Deze acht goden waren de oudste goden van Egypte, het waren de vaders en moeders van de Zon. Met deze stellingen stonden zij diametraal tegenover de leer van de priesters van Heliopolis. De theologie van Thoth was van een hoog spiritueel niveau. De grondslag ervan wordt goed


beschreven in de openingswoorden van het Evangelie volgens Johannes. Er was grote overeenkomst van de acht scheppingsgoden van de Egyptenaren met de scheppingsgoden in de Sumerische mythologie. De acht van de Sumerische mythologie de oudste Moedergodin Mami de 4 hoofdgoden An of Anu god van de hemelruimte, het heelal. Ki (godin) godin van de aarde. Enlil (Aartsengel Michaël) god van lucht en stormen. Enki (Ea, Aartsengel Lucifer) god van water en aarde.

luchtgoden (atmosferische goden) Nanna de godin van de maan. Shamash de god van de zon. Ishtar godin van de hemel en godin van oorlog en liefde.

De acht in de Maya Mythologie En over toeval spreken we niet, in de Maya mythologie zijn ze gekend onder deze acht: Camazotz - 'Dodelijke Vleermuis', mensenofferpriester van de doodsgoden (Popol Vuh). Gucumatz - 'Gevederde Slang' (Azteeks: Quetzalcoatl), voorouderlijke scheppergod (Popol Vuh). Hun-Batz, Hun-Chowen- 'Een-Brulaap', 'Een-Verfraaier', goden van de kunsten, de muziek, en de kalendertelling (Popol Vuh). Huracan - Hemelse scheppergod (Popol Vuh).


(I)xbalanque [CH] - 'Kostbare Jaguarzon', oorlogsgod, een van de heldentweelingen (Popol Vuh). Vucub-Caquix - 'Zeven-Caquix' (Zeven-Ara?), vogeldemon, valse zon-maan (Popol Vuh) Xmucane - Xpiyacoc - Grootmoeder en grootvader in vaderlijke lijn van de heldentweeling, waarzeggers, betrokken bij de mensscheppingen (Popol Vuh). Zipacna, Cabracán - Demonen van het aardoppervlak en van aardbevingen, zonen van Vucub-Caquix (Popol Vuh).

Dit wil niet noodzakelijk zeggen dat de een de visie van de ander overnam, maar er zou een veel oudere gemeenschappelijke en uiterst antieke bron aan de basis van beide visies kunnen gelegen hebben. De hoofdcultuurplaats van de acht oergoden lag in de oudheid in Hermopolis, een beetje ten westen van Thebe in een kleine tempel nabij Medinet Habu. DE ZOON VAN PTAH – ATOEM (EN.KI – LUCIFER)

Atoem of Atum (EN.KI, Aartsengel Lucifer) is in de Egyptische mythologie de zelfgeschapen voorwereldlijke scheppergod en de voorvader van alle andere goden (gevallen engelen) en de farao's. Hij wordt 'de ene' genoemd (die zich vestigde op de Benben). Daarnaast speelt hij in het Nieuwe Rijk nog een rol in de zonnecultus maar het is vooral een zeer oude, mogelijk predynastieke god. Atoem betekent in het Oud-Egyptisch het zijn, het al of het niets. Atoem (EN.KI, Aartsengel Lucifer) was de grote belangrijke god van Heliopolis, zijn cultus was erg oud en in de tijd van het Oude Rijk was hij de scheppende kracht. Hij was de belangrijkste van de acht vaakst genoemde goden van de

Piramideteksten. Hierdoor hebben we een schat aan informatie


over deze god in de mythologie en zijn karakter. Zijn belangrijkste karaktertrek is de scheppende god maar ook de zelfscheppende. Hij kwam uit de wateren van Noen of Nun en creëerde de goden uit zijn gedachte. Om te scheppen moest deze 'ene' zichzelf splitsen. Volgens een bepaalde mythe, door te niezen, ontstonden Shu (droge verplaatsbare lucht) en Tefnut (vocht). Maar Atoem (EN.KI) had ook andere aspecten: de Al-omvattende heer; alles wat bestond kwam van het vlees van Atoem. En ieder individu kwam van de Ka van de god. Zoals we hebben gezien als EN.KI de mens schept. De koning zou in de piramideteksten met Atoem verenigen (aspect dat later met Osiris werd geassocieerd). Schepper; volgens de heliopolitaanse Enneade, was Atoem gemaakt in de chaos van Noen, en creëerde zichzelf. Hij is de schepper en de vernietiger; in het Boek van de doden zegt men dat hij aan het einde van de wereld alles zal vernietigen. Atoem (EN.KI, Aartsengel Lucifer) keert terug op het einde der tijden als de laatste “Grand Monarch” (lees meer deel 2).

Vader van de goden en de koning: Als een scheppergod was hij vader van een reeks goden (gevallen engelen). De koning werd geassocieerd met Horus en dus was Atoem ook vader van de koning. Tevens werd hij "De Vader die Atoem baarde, de moeder die Atoem baarde" genoemd, waardoor hij in de Scheppingsmythe van Heliopolis de eerste Scheppersgod werd.


(Atoem (EN.KI), zoon van Path) "De Goden kwamen tot leven door Ptah (ANU), Atoem (Lucifer) kreeg vorm in zijn hart en op zijn tong. Want de allergrootste is Ptah, die alle goden en hun ka het leven gaf met zijn hart en zijn tong, waarin Horus de vorm kreeg van Ptah, waarin Thoth de vorm kreeg van Ptah. Ptah is in de mond van alle Goden, alle mensen, al het vee en alles wat kruipt. De Enneaden van Ptah zijn tanden en lippen; ze zijn het zaad en de handen van Atoem. Alle Goden werden geboren en zijn Enneaden waren compleet. Elk woord van de God kwam tot stand via wat zijn hart dacht en zijn tong opriep. En Ptah (ANU) is Tatenen, die de Goden baarde en waaruit alles ontspringt. Hij is de machtigste der Goden, tevreden met zijn schepping."


Atoem (EN.KI, Aartsengel Lucifer) werd over het algemeen in menselijke vorm weergegeven, als een man met een dubbele kroon die op een troon zit. Daarnaast werd de god soms afgebeeld met het hoofd van een ram (zoals het satans teken). De staf die Atoem (EN.KI) bij zich draagt geeft aan dat hij als zeer oud moet worden gezien. Zijn dierlijke vormen zijn de slang (serpent), mongoes, leeuw, stier, salamander en baviaan. Soms is de god bewapend met een boog. In verband met zijn regenererend vermogen wordt hij ook soms als een scarabee afgebeeld. AFSTAMMELINGEN VAN EN.KI (Aartsengel Lucifer)

Na de ondergang van Atlantis besloot de EN.KI (Aartsengel Lucifer) een nieuwe generatie van gevallen engelen voort te brengen, waar hij centraal staat als scheppende god. Daarnaast zou hij verder leven onder verschillende namen.


DE ROL VAN AMON “Atoem” (EN.KI, Aartsengel Lucifer) nam later de naam “Amon”, aan en werd gaandeweg steeds belangrijker in de verering van deze acht Egyptische oergoden. Hij ontwikkelde zich tot de zonnegod “Amon-Ra” (de zonnegod EN.KI) die zijn lichaam had afgestaan voor de ondergang van Atlantis.

(EN.KI oog , van vogelras tot reptieleras) Later zwoer de farao “Achnaton” alle goden af behalve die ene god “Amon-Ra” (lichtwezen illuminati). Voor het eerst in de geschiedenis van Egypte kon je spreken van het monotheïsme. Dit zorgde voor grote opstanden van priesters en van het volk. In Griekse en Romeinse tijden was de Amon-cultus nog bijzonder machtig -Amon werd aan Zeus of Jupiter gelijkgesteld, hoewel de culten van Osiris, Isis en Serapis grotere aandacht opeisten. Aan de Amon-cultus kwam een einde toen onder Theodosius I het christendom tot staatsgodsdienst verheven werd.

VAN AMON NAAR AMON-RA (EN.KI) - DE ZONNEGOD

Later veranderde Amon-Ra kortweg zijn naam in Ra of Re (EN.KI Aartsengel Lucifer) was de zonnegod van de Egyptische mythologie. Zijn naam had hij natuurlijk niet gestolen, hij was het eerste licht wezens. Hij was één van de meest vereerde en belangrijkste god van de Egyptische mythologie. De god werd veel


geassocieerd met andere goden. In het begin van de Egyptische mythologie is hij samengesmolten met de valk waardoor hij Re-Horakthy werd. Als de ochtend-zon werd hij geassocieerd met Chepri en als de avondzon met Atoem. Ra (EN.KI – Lucifer) bleef belangrijk gedurende de gehele geschiedenis van het faraonisch Egypte. De god was meestal het middenpunt in religeuze teksten en in scheppingsmythen. Ra (EN.KI – Lucifer), de grote zonnegod, schijnt reeds op een vroeg tijdstip een vooraanstaande positie in het Egyptische pantheon ingenomen te hebben. De latere Egyptenaren schijnen gedacht te hebben, dat de naam in zekeren zin met schepping verbonden was. De aanbidding van de zon was zeer oud in Egypte en het is daarom waarschijnlijk, dat een aantal zonne-erediensten met dien van Ra (EN.KI – Lucifer) versmolten. Het is zeker, dat dit het geval was met de dienst van de havikgod Heru, of Horus. Deze beide goden worden gewoonlijk met het lichaam van een man en de kop van een havik afgebeeld, toch soms hebben zij ook de werkelijke gestalte van dien vogel. Vanaf de oudste tijde schijnt de havik met de zon geïdentificeerd te zijn. Zijn vliegkunst en de hoogte, welke hij bij het vliegen bereiken kan, waren waarschijnlijk de reden, dat men hem in verbinding bracht met het grote licht van de dag. In verschillende lande zijn vogels, met hemelhoge vlucht, het symbool van de zon (het lichtwezen Lucifer). Zo is de adelaar bij verscheidene Noord-Amerikanen Indianen het zinnebeeld van de zon. De gieren stelde in het oude Peru de dagelijkse loop van de zon voor en misschien vervulde de adelaar deze functie in de Mexicaanse godsdienst. Niet altijd echter zijn het vogels met hoge vlucht, zoals de Zon. Zo schijnt in Mexico en Midden-Amerika de quetzal-vogel hiervoor gediend te hebben en in dezelfde lande werd de kolibrie soms met de zon verbonden. Nu is het vreemd, dat, evenals wij de vogel en de slang bij de Mexicaanse god Quetzalcoatl (EN.KI Lucifer) gecombineerd vinden, wij deze zelfde dieren ook bij Ra die deze als zijn symbool als zonneschijf draagt, welke door de slang Khut omstrengeld wordt. In de mythe van Ra en Isis zegt Ra: "Ik ben Khepera in de morgen, Ra in de middag en Tem in de avond";


Dit toont ons, dat voor de Egyptenaren de dag verdeeld werd in drie delen en dat ieder van dezen onder de bescherming stond van een bijzondere gedaante van de zonnegod. Tem werd in een van zijn gestalten als een slang vereerd, een zeer gewone vorm voor een zonnegod, want in vele lande is de draak, of slang, het symbool voor de zonneschijf van EN.KI (Aartsengel Lucifer). EN.KI heeft een aantal rollen, die hem worden aangemeten. Deze rollen zijn ontstaan in de loop van de geschiedenis. (EN.KI) Heerser van de hemel, Een mythe vertelt ons dat toen Ra (EN.KI) te oud werd om de aarde te regeren hij door Noen op Noet (de hemelkoe) ging zitten en zo de heerser van de hemel werd. Dit zijn weer oude verwijzingen naar het verhaal van Zeus (Jupiter alias EN.KI) en Kronos (Saturnus). Daar vaart hij rond in zijn bark (boot of voertuig) met naast hem Maät, andere goden en soms ook de farao. (EN.KI) Heerser van de aarde. Een mythe vertelt dat de god Ra (EN.KI) ooit een farao was voor de tijd van de predynastieke farao's. Vele farao's zongen hymnen waarin de Ra het land zou laten verwarmen en de gewassen zou groeien (Akhenaten). Ra (EN.KI) in de onderwereld. Zoals de god begon te reizen in hemel met zijn bark (boot of voertuig), zo deed hij dat ook in onderwereld. Daar werd hij voortgetrokken door een aantal jakhalzen en ureauscobra's. Iedere nacht kwam hij Apophis tegen die hem aanviel, maar telkens werd verslagen zonder ooit te worden gedood, het bloed van Aphopis kleurt de hemel elke ochtend rood als bewijs dat hij weer eens was verslagen. Deze was ook belangrijk voor zijn voortbestaan en zulke demonen kon hij ook tegenkomen in het dodenrijk. In de onderwereld werd de god gelijk gesteld met Osiris en aanbeden.


Ra (EN.KI) als scheppergod. Vele scheppingsverhalen werden in de loop van de Egyptische geschiedenis bedacht zoals in Heliopolis waar de god Ra (eerst Atoem) de wereld schiep. Ra werd ook wel de 'vader en moeder' van alle levende dingen genoemd. Het was EN.KI (Aartsengel Lucifer) gelukt om na zijn ultieme reïncarnatie als god vereerd te worden over de wereld en aanbid te worden als de zonnegod. Voor deze reden werden de oude schepping verhalen veranderd en werden deze aan Ra (EN.KI) toegewezen.

Ra (EN.KI) als koning en vader van de koning. In de Egyptische mythologie werden de schepping van koningschap en die van de wereld gelijkgesteld. Atoem-re werd gezegd dat hij vader van de koningen was en dat de koningen van de 5e dynastie letterlijke zonen van de god Ra (Lucifer) waren, ze moesten regeren volgens de orde of Maät. Verschijningsvormen Ra werd vereerd in de hele geschiedenis van Egypte. Het is natuurlijk niet vreemd dat de EN.KI (Aartsengel Lucifer) verschillende verschijningsvormen heeft. De god kon worden vereerd als een zonneschijf met een cobra en met of zonder gestrekte vleugels. Maar meestal werd Ra (EN.KI) vereerd in de vorm van een god in een mensenlichaam en een valkenkop, ram en scarabee. In verschillende dieren kon hij worden uitgebeeld: Ram, scarabee, phoenix, slang, hemelstier, kat, leeuw en samengestelde dieren.

HET AFSTAAN VAN HET OOG VAN RA (EN.KI) Vele klaagden dat RA (EN.KI, aartsengel Lucifer) oud was, dat zijn beenderen als zilver, zijn lichaam zoals goud, en zijn haar zoals lapis-lazuli waren. Toen Ra dit hoorde gaf hij de opdracht tot zijn bodyguard om alle goden bijeen te roepen die met hem in de ongerepte wereldoceaan waren geweest, en hen persoonlijk te bieden om op de Grote Algemene Vergadering te assembleren. Toen Ra de Grote Tempel inging, maakten de goden obeisance


aan hem, en namen omhoog hun standpunten betreffende elke kant van hem in, en deelden hem mee dat zij op zijn woorden wachtten. Ra berichte hun van het feit dat de mannen en de vrouwen die tot zijn Oog had geleid tegen hem fluisterden. Hij vroeg hen toen om de kwestie te overwegen en een actieplan voor hem te bedenken, want hij onwillig was om de rebellen zonder hoorzitting te doden. In antwoord adviseerden de goden Ra om zijn Oog vooruit te verzenden om zijn vijanden te vernietigen, voor was er geen oog op aarde die zich tegen het kon verzetten, vooral toen hij de vorm van de godin Hathor aannam. Ra keurde hun raad goed en verzond vooruit zijn Oog in de vorm van Hathor om hen te vernietigen, en, hoewel de rebellen aan de bergen in vrees waren gevlucht, het Oog achtervolgde hen en overviel hen en vernietigde hen. Het alziende oog van RA-EN.KI zou vanaf dan altijd op de wereld te zien zijn. Hathor verheugde zich in haar werk van vernietiging, en bij haar terugkeer werd geprijsd door Ra, voor wat zij had gedaan. De slachting van mensen begon bij suten-Henen (Herakleopolis), Osiris werd ook bekroond bij suten-Henen, en in deze stad leefde de grote vogel Bennu, of Phoenix, en de „Maalmachine van Beenderen“ was.

OOG VAN RA – EN.KI Het oog van Ra (Aartsengel Lucifer) - het alziende oog - is een veel gezien symbool in films en boeken over het oude Egypte.


Het oog van Ra (EN.KI, Aartsengel Lucifer) is opgebouwd uit verschillende onderdelen. Tezamen beslaan zij één heqat. De afzonderlijke onderdelen van het oog staan voor ruiken, zien, denken, horen, proeven en voelen. De verdeling is als volgt: • 1/64 heqat voelen • 1/32 heqat proeven • 1/16 heqat horen • 1/8 heqat denken • 1/4 heqat zien • 1/2 heqat ruiken

Er wordt wel gezegd dat het symbool achter op een $1-biljet, de piramide met daarboven een oog, het oog van Ra voorstelt.


Zeer waarschijnlijk is dit een verwijzing naar de Illuminati. Het oog is wel overduidelijk gebruikt op de voorkant van het album 'The Eye in the Sky' van The Alan Parsons Project. De originele naam van het oog van Horus is het “Oog van Ra”. HET HEENGAAN VAN RA EN DE KOMST VAN SHU Na deze dingen verklaarde Ra (EN.KI, aartsengel Lucifer) aan Nut dat hij bedoeld deze wereld te verlaten van zijn oude lichaam (hij zou verder reïncarneren). Shu de nieuwe zonnegod kwam in de plaats van Ra, en de hemel werden waarin Ra leefde. De mensheid zou leven en zou zich in het licht van de nieuwe zon verheugen. Ra (EN.KI, aartsengel Lucifer) zou reïncarneren in een andere God.

SJOE Sjoe, Shu of Sju, is een god (gevallen engel) uit het Egyptische scheppingsverhaal, één van de eerste goden (gevallen engel) geschapen door de Schepper (EN.KI, Lucifer). Hij was de gevallen engel van de droge lucht, terwijl zijn zuster Tefnut het natte element voorstelde. Samen waren zij de ouders van Geb en Noet en de grootouders van Osiris, Isis, Seth en Nephthys. Sjoe behoort tot de Enneade van Heliopolis, maar had een speciale


verering in Leontopolis, in de delta. Sjoe wordt uitgebeeld met een menselijk gedaante waarop een veer staat. Hij staat vaak tussen Geb en Noet. De laatste ondersteunt hij zoals Atlas de hemel ondersteunt. TEFNUT Tefnut was in de Egyptische mythologie de godin (gevallen engel) van de vochtigheid. Volgens de Heliopolitaanse theologie was Tefnoet of Tefnut de dochter van Atoem (EN.KI, Aartsengel Lucifer) en zusterechtgenote van Sjoe, maar ze is een beetje mysterieuze godheid. Ze creëerde het heldere water voor de overleden koning uit haar vagina maar haar identiteit lag ergens anders. Haar eerste voortkomen in de teksten van het Oude Egypte is in de piramideteksten, waar ze de atmosfeer van de lagere wereld voorstelde terwijl Sjoe de opperste wereld voorstelt. Volgens een ander verhaal zou Sjoe en Tefnoet zijn ontstaan als twee leeuwen. Tefnoet werd toen dus de Oog van Re (Ra, Atoem alias EN.KI Lucifer). Tefnoet werd meestal afgebeeld in menselijk afbeelding vaak met een leeuwinnenkop. In volledige menselijke vorm droeg ze een zonneschijf en een ureaus op haar hoofd, als symbool van de verlichtende (illuminati). De godin kon ook worden afgebeeld als een slang die om een scepter kronkelde, en soms als een slang met een leeuwinnenkop.

NOET - MOEDER VAN OSIRIS Noet, Nut of Noeït was in de Egyptische mythologie de hemelgodin. Zij was getrouwd met haar broer Geb, de aardgod, en had 5 kinderen: Osiris, Isis, Seth , Nephthys en Horus de Oude. Ze behoorde met al deze tot de Enneade van Heliopolis. Noet werd uitgebeeld als een vrouw die zich over de aarde buigt, maar ze kon ook worden afgebeeld als een koe.


(Noet)

Ze stond symbool voor de ruimte waar de zonnegod (EN.KI, Aartsengel Lucifer) doorheen reisde. Overdag voer hij over haar buik en elke avond slikte Noet de zon dan in waardoor het duister werd. De zon verbleef dan 's nachts in haar en werd de volgende dag uit haar schoot geboren. De afbeelding van Noet komt veel voor op monumenten en dan vooral in de Vallei der Koningen. Los van het concept van godinnen die specifieke andere godheden voort brachten ("baarden") is er ook de idee van een "Moeder van de goden die alle goden voort bracht". Zo draagt de godin Noet, die volgens de Piramide Teksten de zon voortbracht en volgens de Coffin Teksten ook de maan vaak het epitheton "zij die de goden baarde". Dit verwijst naar de hemellichamen welke de hemelgodin dagelijks "draagt" en weer "verzwelgt" (een idee dat leidt tot de voorstelling van Nut als een "hemelse zeug").

GEB – VADER VAN OSIRIS

Geb is in de Egyptische Mythologie de god (gevallen engel) van de aarde. Volgens het scheppingsverhaal was hij de zoon van de luchtgod Sjoe en de watergodin Tefnut.


(Geb)

Zijn zuster Noet de hemelgodin lag in zijn armen zolang het donker was en zo kregen zij kinderen Osiris, Isis, Seth en Nephthys. Hij behoorde tot de Enneade van Heliopolis. Hij was ook een vruchtbaarheidsgod en wordt meestal groen afgebeeld en in een menselijk lichaam met een fallus. Soms droeg hij de rode kroon, maar meestal had hij een gans op zijn hoofd. Vaak zie je hem liggend onder zijn zuster Noet. Aardbevingen worden ook aan hem toegeschreven als het 'gelach van Geb'. Geb (gevallen engel) ving de dode zielen van slechte mensen, zodat ze het hiernamaals niet in konden. Met Noet was hij de vader van Osiris, Isis, Horus, Seth en Nephthys. Met Renenutet was hij de vader van Nehebkau. DE GEBOORTE VAN OSIRIS EN 365 DAGEN “Rhea” (de Egyptische Nut (Noet), de godin van den hemel) was de vrouw van “Helios” (Ra, EN.KI, Aartengel Lucifer), de zonnegod. Zij werd echter door Geb geliefd en beantwoordde zijn genegenheid. Toen Ra (EN.KI, Aartengel Lucifer), de ontrouw van zijn vrouw ontdekte, was hij vreselijk vertoornd en sprak een vervloeking tegen haar uit, terwijl hij zeide, dat haar kind in geen enkele maand, of jaar zou geboren worden. Nu kon de vloek van Ra, de almachtige, niet afgewend worden, want Ra (EN.KI, Aartengel Lucifer), was de opperste van alle goden (gevallen engelen). In haar nood riep Nut de hulp in van den god Thoth (de Griekse Hermes), die haar eveneens beminde. Thoth wist, dat de vervloeking van Ra vervuld moest worden, maar hij vond door een zeer slim plan op en een uitweg voor de moeilijkheid. Hij


ging tot Silene, de godin der maan, wier licht met dat van de zon wedijverde en daagde haar tot een spel uit. De inzet was aan beide zijden hoog, maar Silene zette een deel van haar licht in, het 17e deel van elk van haar verlichtingen en verloor. Zo komt het, dat haar licht somtijds vermindert en afneemt, zodat zij niet langer de mededingster van de zon is. Uit het licht, dat hij van de maangodin Thoth had gewonnen, maakte Thoth vijf dagen en voegde dezen bij het jaar, dat in die tijd uit 360 dagen bestond en wel op zodanige wijze, dat zij noch tot het voorafgaande, noch tot het volgende jaar, noch tot enige maand behoorden. Op deze vijf dagen werd Nut van haar vijf kinderen verlost. Osiris werd op den eersten dag geboren, Horus op den tweeden, Set op den derden, Isis op den vierden en Nephtys op den vijfden.

Bij de geboorte van Osiris hoorde men een stem, welke door de geheel wereld klonk en zegt: "De beheerser der geheele aarde is geboren!"

(Osiris)


Een overlevering, welke van de vorige in gering opzicht verschilt, vertelt, dat een zeker man, “Pamyles” genaamd, bezig was met waterdrager voor de tempel van Ra te Thebe en een stem hoorde, welke hem beval de geboorte van de : "goede en grote koning Osiris" Alom bekend te maken en dat hij dit onmiddellijk deed. Hierom werd de opvoeding van den jeugdige Osiris aan Pamyles toevertrouwd. Aldus zou het feest der Pamilia zijn ontstaan. Na verloop van tijd werden de profetieën aangaande Osiris vervuld en hij werd een groot, wijze koning. Het Egyptische land bloeide onder zijn bestuur, zoals het nooit tevoren had gedaan. Evenals verscheidene andere halfgoden stelde hij zich tot taak, zijn volk te beschaven. Hij gaf het volk een wetboek, onderwees het in den landbouw en leerde het de ritus der goden te vereren. En toen hij erin geslaagd was orde en wetten in Egypte te grondvesten, ging hij naar ver verwijderde landen, om zijn beschavingswerk voort te zetten. Zo vriendelijk en goed was zijn methode om kennis aan de gemoederen van de barbaren bij te brengen, dat zij de grond, waarop hij liep, aanbaden. OSIRIS DE OUDSTE ZOON Osiris was de oudste zoon van de aardgod (gevallen engel) Geb en de (hemelgodin) Nut, en had één broer, Seth, en twee zussen, Isis en Hephthys. Osiris is al de derde generatie van kinderen van de AN.UNNA.KI (gevallen engelen). Op de schoot van moeder Nut werd Osiris op slag verliefd op Isis, waarna ze later ook trouwden. Na de god Shu en zijn zoon Geb werd Osiris koning. Isis en hij regeerden in wijsheid, het gewas groeide voorspoedig en het klimaat was mild. Aan deze periode kwam een eind, toen Seth, de jongere broer, Osiris vermoorde om aan de macht te komen. Het leven van Seth had altijd in het teken gestaan van chaos en geweld. Zelfs zij uiterlijk spreekt chaos: meestal wordt hij afgebeeld als mythisch dier met de lange,


omlaag gebogen snuit van een miereneter en merkwaardige opstaande oren. ISIS

(gevallen engel Isis) Isis, ook derde graad bloedlijn van de gevallen engelen, stamde wellicht uit Libye en wordt gewoonlijk voorgesteld als een vrouw, gekroond met het symbool van haar naam, terwijl zij in haar hand een scepter van papyrus houdt. Boven haar kroon steken een paar horens uit, welke een discus ophouden en deze wordt op zijn beurt door haar hiëroglief, welke een zetel of troon voorstelt, bedekt. Soms stelt men haar ook met schitterende en veelkleurige vleugels voor, waarmede zij zich in beweging zet, om het lijk van Osiris te bezielen. Hoewel Isis ongetwijfeld verscheidene gedaanten bezit en men haar als de grote korenmoeder van Egypte kan beschouwen, is het zeer waarschijnlijk, dat zij in één van haar phases de wind van de hemel voorstelt.


(Isis) Isis is een van die godheden, welke door toevallige, of andere omstandigheden, bestemd waren tot grootheid te geraken. Zij bereikte van een Libysche geest, welke op een of andere manier met de groei van het graan verbonden was, gedurende haar regering van meer dan vier duizend jaar zulk een hoogte, dat alle mogelijke eigenschappen aan haar werden toegewezen. Isis is wellicht tevens de personificatie van den morgenwind, waaruit de zon geboren wordt. In de meeste landen steekt op het ogenblik, dat de zon opkomt, een wind op en van dezen kan men zeggen, dat hij de zon aankondigt. In haar mythe vinden wij eveneens, dat, toen zij het huis, waarin zij door Set gevangen was gezet, verliet (het zomerverblijf van den wind, welke gedurende die tijd Egypte geheel en al verlaat), zij door zeven schorpioenen werd voorafgegaan, de hevig stekende rukwinden van de winter.


SET Set broer van Osiris en Isis. De afleiding van de naam geeft aanleiding tot vele moeilijkheden. Zijn hiëroglief wordt uitgelegd als de voorstelling van een dier, of een steen, waarschijnlijk een symbool van het steenachtige of verlaten landschap aan beide zijden van den Nijl.

(Set)

Wat het dier betreft, dat hem zou voorstellen, dit is tot nog toe op geen enkele wijze geïdentificeerd, doch verschillende uitleggers zien hierin een afbeelding van een kameel, of een okapi. In elk geval moet het een bewoner van de woestijn zijn geweest, welke de mens vijandig is. Evenals Horus de god van het Noorden, zo was Set die van het Zuiden. Men dacht, dat hij, wanneer de dagen begonnen te korten en de nachten te lengen, het licht van den zonnegod stal. Hij was eveneens behulpzaam bij de maandelijkse afname van de maan. Stormen, aardbevingen, eclipsen en alle andere natuurverschijnselen, welke duisternis veroorzaakten, werden aan zijn invloed toegeschreven en vanuit een ethisch gezichtspunt was hij de god van zonde en kwaad. In zijn strijd


tegen de zonnegod nam Set de gedaante van de monsterslang “Apep” aan en werd door een leger kleinere slangen en reptielen van allerlei soort vergezeld.

(Apep de monsterslang)

In later tijd vinden wij hem met “Typhon” geïdentificeerd. Alle dieren van de woestijn en die, welke in de wateren huisde, werden als kinderen van Set beschouwd, zo ook dieren, zelfs mensen, met rood haar. Zulke dieren werden zelfs dikwijls geofferd, om Set gunstig te stemmen. In de maand Pachons werden een antilope en een zwart zwijn aan hem geofferd, om hem af te schrikken, de volle maan aan te vallen en op het grote feest van Heru-Behudeti werden die vogels en vissen, van welke men geloofde, dat zij tot zijn gevolg behoorde, met de voeten vertrapt, onder het aanheffen van de kreet, dat Ra (EN.KI, aartsengel Lucifer) over zijn vijanden getriomfeerd had. Ook bezat hij een koninkrijk in de Noordelijke luchtstreken en de grote Beer (constellatie) was zijn bijzondere verblijfplaats.


(constellatie Grote Beer) Evenals in sommige andere lande beschouwde men het Noorden als de plaats van de duisternis, de koude en de dood. Zo vinden wij, dat men bij de Mexicanen en Maya het Noorden als de verblijfplaats van de god van de dood beschouwde en dat onder de latere bevolking de hiëroglief voor het Noorden een been is, voor het hoofd van de god van de dood geplaatst. Van de godin “Reret”, met het hoofd en het lichaam van een hippopotamus, geloofde men, dat zij de boze invloed van Set in bedwang hield. Er bestaat een afbeelding van haar, waarop zij de duisternis aan een ketting gebonden vasthoudt en men beschouwde haar als een vorm van Isis. Waarschijnlijk begon ongeveer tegen de tijd van de 22e dynastie de verering van Set te verminderen en in dezen tijd kreeg hij de gedaante van een duivelse godheid. Men heeft de theorie verkondigd, dat de Hyksos, die het land binnendrongen, hem met enige van hun eigen Goden identificeerde en dit feit was voldoende, om hem bij de Egyptenaren in diskrediet te brengen.


DE OORLOG TUSSEN EN.KI SLAGENVOLK EN DE VOGELMENSEN Toen “Ra” (EN.KI, aartsengel Lucifer) een nieuwe hemel voor zich had gemaakt en voor een voortzetting van het leven op de aarde, en het welzijn van mensen geschikt, herinnerde hij dat in één keer toen het regeren ter wereld hij door een serpent was gebeten, en had bijna zijn leven door de beet verloren. Vrezend dat dezelfde ramp zijn opvolger (Keizer van zijn Rex Mundi) zou kunnen overkomen, bepaalde hij om maatregelen te treffen om de macht van alle schadelijke reptielen te vernietigen die bij de aarde bleven stilstaan. Met dit voorwerp in mening vertelde hij Thoth om Keb, de aardegod, aan zijn aanwezigheid bijeen te roepen, en deze god die is aangekomen, Ra (EN.KI, aartsengel Lucifer) vertelde hem dat de oorlog tegen de serpenten moet worden gemaakt die in zijn heerschappijen bleven stilstaan. Hij beval hem verder om naar de god Nu te gaan, en hem te vertellen om een horloge over alle reptielen te plaatsen die in de aarde en in water waren. Hoewel deze serpenten wisten dat Ra (EN.KI, aartsengel Lucifer) zich van de aarde terugtrok, moesten zij nooit vergeten dat zijn stralen op hen zouden vallen. In zijn plaats moest hun vader Keb horloge over hen houden, en hij was ooit hun vader daarvoor.

ISIS DIE DE GOD RA VERGIFTIGD De Zonnegod Ra (EN.KI, aartsengel Lucifer) had vele namen, maar er was één naam die de sleutel vormde voor zijn enorme macht. Deze ene naam was geheim. Diegene die de naam zou kennen, zou een positie naast Ra (EN.KI, aartsengel Lucifer) aan het hoofd van het Egyptische pantheon kunnen opeisen en onbegrensde macht krijgen (over Ra). Een bekende spreuk uit het oud Egyptische tijdperk zegt dat "Isis slimmer was dan miljoen Goden en alles in de hemel en op de aarde wist",


Behalve Ra's (EN.KI, aartsengel Lucifer) geheime naam kende niemand deze.

(Tetragrammaton de verborgen 72 namen van EN.KI)

Isis was vastbesloten om de geheime naam van Ra te ontdekken en ze smeedde een plan. Vanwege zijn hoge leeftijd dommelde Ra vaak in, waardoor hij begon te kwijlen. Isis ving een beetje van zijn speeksel op om te gebruiken als basis voor haar magie. Ze mengde het speeksel met aarde of leem en creëerde een demon in de vorm van een slang; een symbool voor Ra's eigen kracht. Goden konden alleen geschaad worden door iets dat van henzelf afkomstig was, dus bracht Isis de slang tot leven. Ze wist dat de Zonnegod elke dag een wandeling maakte buiten zijn paleis. Ze bestudeerde zijn vaste route en liet de slang achter op een kruispunt waar hij langs zou komen. De nietsvermoedende Ra (EN.KI, aartsengel Lucifer) liep zijn vaste route en kwam langs de slang die hem beet, precies zoals Isis had gepland. Het slangengif kwam in Ra's lichaam en hij werd overvallen door een afschuwelijke koorts. De Zonnegod wist niet hoe hij zichzelf kon genezen van de gevolgen van de beet en schreeuwde het uit van pijn en doodsangst. De andere goden kwamen naar hem


toegesneld, maar konden hem niet helpen. Het zag er slecht uit voor Ra toen Isis arriveerde. Ze vroeg hem wat er aan de hand was en luisterde hoe hij moeizaam zijn symptomen beschreef. Ze bood hem een ruil aan. Als hij haar zijn geheime naam zou vertellen, zou zij hem genezen. Isis droeg de titel 'Groot in de Magie', maar ze stond ook bekend om haar indrukwekkende medische vaardigheden. Ra (EN.KI, aartsengel Lucifer) was daarom geneigd toe te geven, maar de wetenschap dat hij dan in een kwetsbare positie zou belanden hield hem tegen. Hij probeerde Isis voor de gek te houden door een lange lijst van zijn namen te noemen, zoals 'Vormer van de Bergen' en 'Maker van de Stier voor de Koe om Seksueel Genot te Scheppen'. Isis liet zich echter niet voor de gek te houden en liet het gif dieper doordringen. Ra's symptomen werden steeds erger. Hij zweette, rilde en werd zelfs blind. Uiteindelijk had hij geen enkele keuze meer en ging hij in zijn wanhoop akkoord met Isis' voorstel. Hij gaf zijn geheime naam, maar wetend dat Isis het aan haar zoon Horus zou vertellen, liet hij haar een belofte doen. Ze moest hem beloven dat ze het verder aan niemand anders zou vertellen en Horus zou laten zweren om de naam geheim te houden. Nu ze had wat ze wou hebben, genas ze de Zonnegod EN.KI met een spreuk en een geneesmiddel gemaakt van wijn en bier gemengd met "kruiden van de schorpioen". Isis kreeg een nieuwe titel, namelijk 'Meesteres van de Goden die Ra bij zijn Naam kent'. Ze hoefde haar kennis nooit te gebruiken, maar was tevreden met de wetenschap dat ze de macht had. Vanaf die tijd speeld zijn een belangrijke rol in de mystieke leer. OSIRIS STRIJD TEGEN SETH Osiris (gevallen engel, derde generatie) had echter één verbitterde vijand, n.l. zijn broer Set (gevallen engel, derde generatie), de Griekse Typhon. Gedurende de afwezigheid van Osiris, bestuurde zijn vrouw Isis het land zo goed, dat de plannen van den goddelozen Set om aan dat bestuur aandeel te krijgen,


niet konden slagen. Tegen de terugkeer echter van de koning vormde Set het plan zich geheel en al van zijn broer te bevrijden. Om zijn doel te bereiken verbond hij zich met Aso, de koningin van Aethiopil (Nubische koningin) en 72 andere samenzweerders. Nadat hij in net geheim het lichaam van de koning had gemeten, liet hij een prachtige kist maken, rijkelijk versierd, welke juist het lichaam van Osiris kon bevatten. Toen deze voltooid was, nodigde hij zijn gezellen en zijn broer op een groot feest. Osiris was weliswaar herhaalde malen door de koningin tegen zijn broer gewaarschuwd, maar daar hij zelf geen kwaad uitoefende, vreesde de koning dit ook niet in anderen en aldus nam hij de uitnodiging voor het feestmaal aan. Toen dit afgelopen was, liet Set de prachtige kist in de feestzaal brengen en zei, als in scherts, dat deze aan hem zou behoren, die daarin zou passen. De ene gast na den ander legde zich in de kist neer, doch geen enkele paste er in, totdat de beurt aan Osiris kwam. Geheel en al van verraad onbewust, legde de koning zich in de grote kist. In een ogenblik hadden de samenzweerders het deksel dichtgenageld en goten er kokend lood over heen, uit vrees, dat er enige opening in zou zijn. Daarop lieten zij de kist in de Nijl drijven, bij de monding van Tanis. Deze dingen vonden plaats volgens sommigen, in het 28e levensjaar van Osiris; volgens anderen in zij 28e regeringsjaar. De kist spoelde aan bij Byblos aan de Libanese kust, bij een jonge, snelgroeiende boom, waarvan de stam zich om de kist sloot. Toen dit nieuws de oren van Isis bereikte, werd zij door droefheid getroffen, sneed een lok van haar af en trok rouwgewaad aan. Daar zij zeer goed wist, dat de doden niet kunnen rusten, voordat hun lichamen onder de gebruikelijke plechtigheden zijn begraven, ging zij op reis, om het lijk van haar echtgenoot te zoeken. Gedurende langen tijd leverde haar reis geen enkel resultaat op, hoewel zij iedereen man en iedere vrouw, die zij ontmoette, vroeg, of zij niet de rijkelijke versierde kist hadden gezien. Ten slotte kwam het bij haar op enige kinderen, die bij den Nijl speelden, te ondervragen en toevallig waren zij in staat te vertellen, dat de kist door Set en zijn gezellen naar de monding van de Nijl bij Tanis was gebracht.


(de oevers van Tanis)

Vanaf deze tijd hield men het in Egypte er voor, dat kinderen een bijzondere gave van voorspellen hebben. Toen Isis hoorde over een wonderboom, reisde ze zelf naar Byblos. Door zich als een voedster te vermommen kon ze zich de boom toe eigenen. DE TAPARINDEBOOM of TAMARINDE Langzamerhand werd de koningin door de werkzaamheid van de AN.UNNA.KI (gevallen engelen), werd ze nauwkeurig ingelicht en kwam zij te weten, dat de kist op de kust van Byblos was aangespoeld en door de golven tegen een tamarindetak was aangedreven; deze was op verwonderlijke wijze tot een prachtige boom opgeschoten en sloot de kist van Osiris in zijn stam in. De koning van dat land, “Melcarthus” genaamd, had zich over de hoogte en schoonheid van den boom verwonderd, had dezen omgehakt en daarvan een zuil laten maken, om daarmede de zoldering van zijn paleis te stutten. In deze zuil nu was de kist, welke het lijk van Osiris bevatte, verborgen. Isis haastte zich daarop in allerijl naar Byblos en zette zich daar bij een bron. Tot niemand, die haar naderde, wilde zij een woord spreken, behalve tot de meisjes van den koning; deze sprak zij liefderijk toe, en maakte geur voor haar door haar door haar adem welriekende dan


het door enige bloemengeur zou geworden zijn. Toen de meisjes naar het paleis waren teruggekeerd, ondervroeg de koningin haar, hoe het kwam, dat haar zo'n heerlijken geur van zich gaf en hierop vertelde zij haar ontmoeting met de schone vreemdelinge. Koningin Astarte, of Athenais, verzocht haar daarop naar het paleis te komen, verwelkomde haar hartelijk en stelde haar tot voedster aan van een der prinsen. ISIS SMART Isis voedde de knaap, door hem haar vinger te geven, om daarop te zuigen. iedereen nacht, als allen zich ter ruste hadden begeven, placht zij grote blokken hout in het vuur te leggen en het kind daartussen te duwen; daarop veranderde zij zichzelf in een zwaluw en was gewoon jammervolle klaagliederen over haar gestorven echtgenoot te laten horen. Geruchten over deze zonderlinge handelwijze werden door de dienstmaagden van de koningin aan haar meesteres aangebracht en deze besloot zelf te onderzoeken, of deze geruchten waar waren, of niet. Daarom verborg zij zich in de grote hal en toen de nacht was aangebroken, sloot Isis de deuren, legde blokken op het vuur en drukte het kind tussen het brandende hout. De koningin sprong, onder luid geschreeuw, op haar toe en rukte den knaap uit de vlammen. De godin berispte haar heftig en verklaarde, dat haar zoon van de onsterfelijkheid had beroofd. Hierop vertelde Isis aan de dodelijk verschrikte Athenais, wie zij was en tevens haar gehele geschiedenis en vroeg de zuil. Toen aan haar verzoek was voldaan, hakte ze den boom open, nam de kist met het lijk van Osiris er uit en weeklaagde zo luid, dat een van de prinsen van schrik stierf. Daarop nam zij de kist met zich over zee naar Egypte en werd op deze reis door de oudsten zoon van Melcarthus vergezeld. De latere dood van het kind wordt op verschillende wijze door overleveringen, welke met elkaar in tegenspraak zijn, verhaald. De boom, welke het lichaam van de god had bevat, werd nog langen tijd in Byblos bewaard en vereerd. Toen zij in Egypte was aangekomen, opende Isis de kist en beweende het stoffelijk overschot van haar echtgenoot lang en smartelijk. Daarop echter dacht zij aan haar zoon Harpocrates, of


Horus het kind, die zij in Buto had achtergelaten; zij liet de kist op een geheime plaats achter en ging op reis, om hem te zoeken Seth vond Osiris en sneed hem in 14 stukken die hij over Egypte verdeelde. Isis en Nephthys (vrouw van Seth) hoorden ervan en vonden de lichaamsdelen terug, behalve de penis, die door een vis was opgegeten. Isis wikkelde hem in linnen om hem te conserveren. Overal waar Isis een gedeelte van het lichaam vond, begroef zij het en bouwde een heiligdom, om aan de plaats een gedenkteken te geven. Hierdoor komt het, dat er zooveel graven van Osiris in Egypte zijn. Het zijn allemaal onderdelen van Osiris lichaam onderdelen.

KOMST VAN HORUS ZOON VAN ISIS & OSIRIS Inmiddels tijdens de dood van Osiris was Isis al zwanger van “Horus”, de havik, het kind dat was voorbestemd om het rijk van Osiris te erven.

(Isis & Horus)


Isis zocht heimelijk haar toevlucht in de papyrusmoerassen. Seth nam de gedaante van een giftige slang aan en wist Horus te bijten. Toen Isis terug kwam zag ze haar stervend kind, en wist ze dat Seth hier achter zat. Isis smeekte de grote goden AN.UNNA.KI (gevallen engelen) om te helpen en Thoth kwam te voorschijn en genas Horus. De jonge Horus werd 'Harpa-khered' en als volwassene 'Har-wer' genoemd. Na een conflict tussen Horus en Seth, waarbij Ra Seth steunde omdat hij de slang Aphophis versloeg toen hij de rivier van de onderwereld bevoer, bleef de zaak 80 jaar onbeslist. Vervolgens werd, door een handige list van Isis, Horus uitgeroepen tot koning. Na een reeks van strijd tussen de AN.UNNA.KI (gevallen engelen), waarin Seth de ogen verwijderde van Horus, het oog genas en werd een symbool van de geneeskunde, kon Horus uiteindelijk zijn plaats als rechtmatige koning innemen. Horus kreeg een plaats in de hemel waar hij zich kon vermaken als god van onweer en storm. De Osiris verering steeds populairder, en mummificatie raakte steeds meer in zwang. De god Horus werd als valk afgebeeld, maar er was een andere god, in gelijke gestalte, die voor hem in het Egyptische land werd vereerd. Dit was n.1. de god Heru of Horus "Hij, die daar boven is". Deze god bezat verschillende gedaanten, het was EN.KI (Ra – Aartsengel Lucifer). Horus de Jongere stelt de eerste stralen van de opkomende zon voor en hij had niet minder dan zeven vormen, waaronder hij werd voorgesteld

ISIS EN DE ZEVEN SCHORPIOENEN Terwijl Isis druk bezig is met het weven van de linnen mummiewindsels voor het lichaam van haar man Osiris, wordt ze gestoord door Thot. De God van de wijsheid en het schrift waarschuwt Isis voor haar broer Seth, die verantwoordelijk is voor de dood van Osiris. Isis zou er goed aan doen om haar zoontje te verbergen voor zijn oom, want Seth zal hem als een bedreiging voor de troon beschouwen. Isis volgt de wijze raad van Thot op en vertrekt nog diezelfde avond met een escorte van zeven schorpioenen. Om te voorkomen dat Seth te weten zou kunnen komen dat ze weg waren en in welke richting ze reisden,


vroeg Isis de schorpioenen om voorzichtig te zijn en verbood ze hen tijdens hun reis met vreemdelingen te praten. Ze reisden door de Nijldelta en arriveerden op een plaats die de 'Stad van de Twee Zusters' werd genoemd. Eenmaal gearriveerd zocht Isis een plaats om te overnachten, maar de voordeur werd voor haar neus dichtgegooid door de vrouw des huizes. Ze werd niet verwelkomd door de plaatselijke welgestelde familie. De schorpioenen werden woedend en zwoeren wraak te zullen nemen.

Zes van de zeven schorpioenen voegden hun persoonlijke voorraad gif toe aan de stekel van de zevende. Deze schorpioen kroop onopgemerkt onder de deur van de rijke vrouw door en stak haar jonge zoon bijna dood. Als de rijke vrouw haar gewonde zoon vindt, rent ze wanhopig de stad in terwijl ze schreeuwt om hulp, maar niemand reageert en niemand schiet haar te hulp. Isis had inmiddels onderdak gevonden bij een boerenmeisje. Ze kon het niet verdragen dat het jonge en onschuldige kind stervende is en greep in. Ze hield hem vast en sprak een toverformule uit waarbij ze de naam van elk van de schorpioenen noemt. Op die manier kreeg ze controle over hen en het gif en redde ze het leven van het jongetje. Deze gebeurtenis veranderde het leven van de moeder van de jongen volledig. Als dank schonk ze Isis en het boerenmeisje al haar aardse bezittingen.


DE WRAAK VAN HORUS In deze tijd had Horus (afstammeling van de gevallen engelen, vierde generatie) de mannelijke leeftijd bereikt en Osiris, uit de Duat, waar hij als koning over de doden heerste, teruggekeerd, moedigde hem aan, het kwaad, zijn ouders aangedaan, te wreken. Horus bond daarom de strijd met Set aan, en de overwinning viel nu eens de een, dan weer de ander ten deel.

(gevecht tussen Horus en Seth)

Eén ogenblik werd Set door zijn tegenstander gevangen genomen en aan Isis ter bewaking gegeven, doch deze gaf hem de vrijheid, tot grote verbazing en verontwaardiging van haar zoon. Horus was zelfs zo boos, dat hij zijn moeder de kroon van het hoofd rukte. Thoth intussen gaf haar een helm, in den vorm van een runderkop. Een andere lezing vertelt, dat Horus het hoofd van zijn moeder afsneed, doch dat Thoth, de tovenaar, het er weer opzette, doch thans in den vorm van dat van een koe. Volgens het verhaal gaat de strijd tussen Horus nog steeds voort en heeft geen van beiden een overwinning behaald. Als Horus zijn vijand eindelijk geheel zal overwonnen hebben, zal Osiris naar de aarde terugkeren en nog eens als koning over Egypte heersen.


GEVLEUGELDE SCHIJF VAN RA – EN.KI

In het 363e jaar van de heerschappij van Ra-Horakhti op aarde, gebeurde het, dat de god met een machtig leger in Nubië was. Set, de Boze, was tegen hem opgestaan, want Ra (EN.KI, Aartsengel Lucifer) was in jaren vooruitgegaan en Set was de lastigste en meest verraderlijke van alle wezens. Hij was het ook, die zijn tweelingbroer Osiris, de grote en goede koning, gedood had en hierom verlangde Horus, de broer van Osiris, vurig hem van het leven te beroven. Met zijn strijdwagens, ruiters en voetknechten landde Ra (EN.KI, Aartsengel Lucifer) aan den oever van de grote rivier en kwam te Edfu, waar Horus van Edfu zich met hem verenigde. "O Ra", aldus sprak Horus, "groot zijn uwe vijanden en op listige wijze spannen zij tegen u samen". "Mijn zoon", antwoordde Ra, "wapen u en trek tegen mijn vijanden op en vernietig hen spoedig". Hierop trachtte Horus de hulp van god Thoth te verkrijgen, de bedrevener in alle toverkunsten en met diens hulp veranderde hij zichzelf in een grote zonneschijf, met schitterende vleugels, naar beide zijden uitgespreid. Hij vloog daarna recht op de zon aan en


van de hemel zag hij zo woest op zijn en Ra's vijanden neer, dat zij noch behoorlijk konden zien, noch horen. Ieder man beschouwde zijn buurman als een vreemde en een geschreeuw werd aangeheven, dat de vijand hen overvallen had. Zij keerden de wapens tegen elkander, het grootste gedeelte werd verslagen en enkele overlevenden verstrooiden zich. Horus dwaalde een tijd over het slagveld, in de hoop Set te vinden, doch zijn aartsvijand bevond zich daar niet; hij verborg zich in het Noordelijke land. Daarop keerde Horus naar Ra (EN.KI, Aartsengel Lucifer) terug en deze omarmde hem hartelijk. Horus nam nu Ra en de godin Astarte met zich mede en toonde hun het slagveld, met lijken overdekt. Ra (EN.KI, Aartsengel Lucifer), de koning der goden, zijde daarna tot zijn gevolg: "Komt, laat ons naar den Nijl gaan, want onze vijanden zijn verslagen". Set had echter nog een groot gevolg; hij beval nu aan enige van zijn metgezellen, zich in krokodillen en nijlpaarden te veranderen, om de opvarenden van de heilige bark te kunnen verzwelgen en tevens onkwetsbaar te zijn door hun dikke huid. Horus echter had zijn smeden verzameld en elk van deze vervaardigde een ijzeren lans en een ketting en sprak over deze enige van zijn altijd machtige toverspreuken uit. Tevens zei hij de formules op van het "Boek, dat in staat is, de Nijlpaarden te doden". Toen de vreselijke dieren een aanval deden, was de god tegen hen gewapend; verscheidene dieren werden door de betoverde wapens doorboord en stierven, terwijl de overblijvende vluchtten. Zij, die naar het Zuiden vluchtten, werden door Horus achtervolgd en ten slotte ingehaald. Er volgde thans een nieuwe hevige strijd en hierin werden de aanhangers van Set opnieuw overwonnen. Overeenkomstig het verlangen van Ra werd een heiligdom opgericht, om als gedenkteken van deze overwinning te dienen en zijn beeld werd hierin geplaatst. Er moest echter nog een andere ontmoeting plaats hebben, voordat de volgelingen van Set geheel en al vernietigd werden.


SLACHTING VAN HET MONSTER Horus en Ra (EN.KI, Aartsengel Lucifer), zeilden hierop Noordwaarts, naar de zee, om Set en diens bondgenoten op te sporen en zij hoopten alle krokodillen en nijlpaarden te vernietigen, daar hun vijanden zich in hun gestalte hadden gehuld. De dieren echter hielden zich onder water verborgen en vier dagen verliepen er, voordat Horus hen in het gezicht kreeg. Terstond viel hij hen aan en richtte met zijn wapens grote verwoesting onder hen aan, tot grote vreugde van Ra en Thoth, die den strijd vanuit de boot gadesloegen. Honderd twee en veertig werden er bij deze gelegenheid gevangen genomen. Nog altijd ging Horus voort met de vervolging van zijn vijanden, steeds in de gedaante van een brandende, gevleugelde schijf, tot aan zonsondergang, vergezeld door de godinnen Nekhbet en Uazet in de gestalte van twee slangen. Nog eens haalde hij de bondgenoten van Set in, ditmaal op de Westerse wateren van Mert. Bij deze gelegenheid, evenals bij de andere, was Horus overwinnaar en ongeveer 400 gevangenen werden naar de boot van Ra (EN.KI, Aartsengel Lucifer), gebracht en daarna gedood. Toch nu werd Set zeer vertoornd en besloot in eigen persoon met Horus den strijd aan te binden. Verschrikkelijk waren inderdaad zijn geschreeuw, toen hij hoorde, welke verliezen zijn leger geleden had. Horus en zijn gezellen trokken daarna Set tegemoet en lang en verschrikkelijk was daarop de strijd. Ten slotte nam Horus iemand gevangen, terwijl hij in de mening verkeerde, dat het Set was. Het ongelukkige wezen werd voor Ra (EN.KI, Aartsengel Lucifer), gesleept en deze gaf hem over aan hen, die hem gevangen genomen hadden, met het verzoek met hem naar goedvinden te handelen. Horus doodde daarna den gevangene, sneed zijn hoofd af, sleurde hem door het stof en sneed zijn lijk in stukken, zoals Set met Osiris had gedaan. Het was echter slechts een van Sets metgezellen, die op zo ellendige wijze was omgekomen. Het duivelse wezen zelf bevond zich nog in vrijheid en zwoer zijn vijanden wraak. In de gedaante van een slang verborg hij zich onder de aarde en de wetenschap, dat hij ongedeerd was, gaf zijn volgelingen moed. Nog eens echter werden zij door Horus verslagen en deze doodde een groot aantal


van hen. De goden bleven gedurende zes dagen op het kanaal en wachtten af, of hun vijand zou verschijnen, toch niemand vertoonde zich. Daarop verspreidde Horus zijn volgelingen, om de overblijfselen van Sets leger te vernietigen. De twee laatste gevechten werden bij Thal (Zalu) en te Shaos in Nubië geleverd. Te Thal˚ nam Horus de gestalte van een vreselijke leeuw aan en sloeg honderd twee en veertig vijanden neer. In de chaos vertoonde hij zich nog eens in de gedaante van een grote lichtgevende schijf, met schitterende vleugels en met de godinnen Nekhbet en Nazet aan iedere zijde, in de gestalte van gekroonde slangen. Ook bij deze gelegenheid kwam Horus als overwinnaar uit den strijd. Deze mythe eindigt op verschillende manieren. In één verhaal lezen wij, dat de gevangene, die Horus liet onthoofden, niemand anders dan Set was; deze werd echter weer levend en nam de gedaante van een slang aan. In dit verhaal wordt Horus van Edf˚ vergezeld door Horus het kind, de zoon van Isis en Osiris. HET ZWARTE ZWIJN Ra (EN.KI, Aartsengel Lucifer), Set en Horus worden in een Egyptische mythe, welke de zonen maansverduistering tracht te verklaren, behandeld. Wij lezen daar, dat Set en Horus verbitterde vijanden waren; Set durfde den strijd echter niet openlijk te beginnen, want hij vreesde Horus. Daarom verzon hij listig heimelijke plannen, om daardoor de val van Horus te bewerkstelligen en dit verhaal leert ons, hoe de zaak afliep. Op zekeren dag verzocht Horus Ra toestemming de toekomst uit zijn ogen te lezen. Volgaarne voldeed Ra aan dit verzoek, omdat hij Horus, die door alle goden en mensen bemind werd, liefhad. Terwijl zij met elkaar spraken, ging hun een zwart zwijn, een reusachtig, afschuwelijk dier, voorbij, met een woest uiterlijk en met ogen, welke list en wreedheid verrieden. Hoewel noch Ra, noch Horus zich hiervan bewust waren, was het zwarte zwijn Set in eigen persoon, daar deze de macht had, zich in ieder willekeurig dier te veranderen.


"Wat een vreselijk monster", riep Ra (EN.KI, Aartsengel Lucifer), uit, toen hij het dier zag. Horus richtte thans eveneens zijn blik naar het zwarte zwijn, waarin hij zijn vijand nog niet herkende. Dit was Sets geluk. Hij zond een lichtstraal, juist in het oog van de god. Horus werd door de hevige pijn bijna van zijn verstand beroofd. "Set heeft mij dit kwaad aangedaan", riep hij uit; "dit mag niet ongestraft blijven". Set was echter verdwenen en men kon hem nergens ontdekken. Daarom sprak Ra de vloek uit over het zwijn, om het kwaad, dat Horus overkomen was. Toen de jonge god zijn gezicht herkregen had, gaf Ra hem de stad PÈ, en hierover was hij zeer verblijd en bij zijn glimlach verdwenen de duistere wolken en het gehele land verheugde zich. Een Griekse lezing der mythe vertelt, dat het zwarte zwijn het oog van Horus uitrukte en het verslond, toch dat hij door Ra (Helios) genoodzaakt werd, het te herstellen. De ogen van Horus zijn natuurlijk de zon en de maan; een van deze wordt door het zwarte zwijn (een verduistering) verslonden, of vernietigd. De teruggave van het licht aan de aarde wordt door de vreugde van Horus, die met de stad PÈ begiftigd wordt, voorgesteld. Nephthys was de tegenhangster van Set. Zij was de dochter van Geb (of Seb) en Nut, de zuster en vrouw van Set, en de moeder van Anubis, toch het is niet duidelijk, of zij dat was door Osiris, of Set. Het woord Nebt-het betekent: "de vrouw des huizes", of "lucht". Hoewel Nephthys met Set verenigd wordt, schijnt zij haar zuster Isis mede trouw te blijven, daar zij deze in het verzamelen van de verstrooide ledematen van Osiris bijstaat.

DE VIER ZONEN VAN HORUS De vier zonen van Horus speelden een belangrijke rol in de dodencultus van het Oude Egypte. Voor het overleven van de ziel moest in het Oude Egypte het lichaam intact kunnen blijven. Daarom moesten ze het lichaam kunnen laten conserveren. De mummificatie hield in dat bepaalde organen uit het lichaam van de overledene moesten worden gehaald. Hierdoor zou het rottingsproces veel trager gaan. Herodotus beschrijft hoe de zijkant van de buik opengesneden werd en de ingewanden eruit


gehaald. Niet alle ingewanden werden bewaard, maar volgens de traditie werden er vier gestopt in een canope. Deze vier werden telkens beschermd door een zoon van Horus en een godin.

(de vier zonen van Horus) Doeamoetef had een jakhalskop en waakte samen met Neith over het oosten en de maag van de overledene. Hapi met de bavianenkop waakte samen met Nephtys over de longen en het zuiden. Amset was afgebeeld als een mens en hij bewaakte met Isis het noorden en de lever. Kebehsenoef had een valkenkop en waakte met Selket over het westen en de darmen.

DE VERNIETIGING VAN DE MENS De Zonnegod Ra (EN.KI, Aartsengel Lucifer), was koning van zowel de goddelijke (AN.UNNA.KI) als de sterfelijke wereld. Hij ziet eruit als een oude man met botten van zilver, vlees van goud en haar van lapis lazuli. De aarde floreerde onder zijn warme stralen, maar toch begonnen de mensen zijn gezag te ondermijnen. De goddelijke koning vernam dat de mensheid van plan was om in opstand te komen. In zijn ontsteltenis was zijn eerste reactie om het ras volledig te vernietigen, maar hij besloot om raad te vragen. Hij droeg zijn volgelingen op om de Goden


Sjoe, Tefnoet, Geb, Noet en Noen naar het hof te brengen. Evenals een Godin die zijn 'Oog' werd genoemd. Deze Godin is Hathor (leeuwmensen) in haar vreedzame gedaante.

(Hathor)

De Goden (AN.UNNA.KI, gevallen engelen) moesten allemaal in het geheim komen, zodat de mensen er niet achter konden komen dat hun plannen bekend waren bij de koning. De Goden deden wat Ra (EN.KI) hen vroeg en kwamen in het paleis aan, waar ze bogen voor hun koning. De Zonnegod vroeg hun mening over de gang van zaken. Alle aanwezigen waren het er unaniem mee eens dat hij zijn “Oog” moest sturen om de mensen te vermoorden. Ra (EN.KI) nam een besloot en stuurde de Godin erop uit. Hathor gehoorzaamde hem graag en veranderde in haar wilde gedaante. Als Sekhmet keerde ze zicht tegen het Egyptische volk.

(Hathor als Sekhmet)


De verraderlijke mensen vluchtten de woestijn in, in een poging om te ontsnappen aan de bloeddorstige Godin, maar ze spoorde hen op en genoot van de slachting. Een papyrus meldt: "Als het Oog van Re aan je verschijnt, verslindt ze je, straft ze je." Na een bloedbad van een dag voelde Ra (EN.KI) mededogen en hij vond dat hij de mensheid genoeg had gestraft. De mensheid zou nu wel onthouden wie de baas was.

(Sekhmet) Maar Sekhmet, het Oog van Ra (EN.KI, Aartsengel Lucifer), is bloeddorstig en onbeheersbaar. Ze zou niet stoppen voor het menselijk ras volledig was uitgeroeid. Nu haar kracht ontketend was, moest Ra een manier vinden om het weer aan banden te leggen. Hij zond snelle boodschappers naar Aswan dat in het zuiden van Egypte lag. Ze moesten "zo snel als de schaduw" grote hoeveelheden rode oker, fijne aarde gemengd met ijzeroxide of hematiet, halen en naar zijn tempel in Heliopolis brengen. De hogepriester (Leviët) kreeg de opdracht het hemetiet


te malen en de dienstmeisjes moesten voldoende gerst malen om zevenduizend kruiken met bier te vullen. Dit bier moest worden gemengd met de rode oker, zodat het zou lijken op bloed. Men ging onmiddellijk aan het werk en de hele nacht lang draaide het om de vraag of de mensheid nog wel gered kon worden. De volgende morgen kwam Ra vroeg op en gaf het bevel om de velden waar Sekhmet haar moordlust verder zou bevredigen vol te laten lopen met het rode bier tot een hoogte van "drie palmen". Toen de Godin wakker werd en de velden met rode vloeistof zag, was ze verrukt. Gulzig begon ze onmiddellijk de vloeistof, die zij aanzag voor mensenbloed, op te slokken. Ze raakte vreselijk dronken en vergat het Egyptische volk, en het aan haar gegeven bevel om ze uit te roeien, volledig. Ze keerde terug naar het paleis van haar vader om haar roes uit te slapen. Ra (EN.KI) had zijn volk gered en de woeste Godin veranderde weer terug in de vreedzame Hathor. Een alternatieve versie vertelt dat Ra de mensheid strafte omdat zij zich niet meer aan hun religieuze plichten hielden en de voorgeschreven offers niet brachten. De Goden (AN.UNNA.KI) besloten toen om de Leeuwengodin Sekhmet naar de aarde te sturen om de mensheid te straffen. Toen ze echter zagen dat Sekhmet mensen naar willekeur afslachtte en genoot van de smaak van hun bloed, beseften ze dat op deze manier de mensheid volledig uitgeroeid zou kunnen worden. Door middel van dezelfde list, ditmaal met een drank die khakadi wordt genoemd, wisten ze de mensheid te redden. En zo leerde de mens dat er met de Goden niet te spotten viel. Hathor-Sekhmet wordt ook wel 'Vrouwe van de Dronkenschap' genoemd. Een overblijfsel van de list waarmee Ra de mensheid redt van haar moordlust. Maar de ervaring was Ra (EN.KI Aartsengel Lucifer) te veel en hij had genoeg van de ondankbare tak om over de aarde te heersen. Hij deed afstand van de troon en liet de verantwoordelijkheden over aan de God van de wijsheid en het schrift.


(Thot)

Thot leerde de mensheid lezen en schrijven, terwijl Ra (EN.KI) met behulp van zijn zoon Sjoe en kleindochter Noet opsteeg naar de hemel voor een periode van vrede en rust voor Aarde. Het was het jaar 6000 v.Chr. De Arks des Verbond die als symbool staat van EN.KI (Aartsengel Lucifer) kracht en manifestatie op aarde werd verder vereerd in Egypte door de Priester (gevallen engelen) van EN.KI. Deze priesters werden later bekend als de Leviëten uit de stam van Israël.

hoofdstuk 9 rijk van lucifer in egypte -...

Documents