573 Mekke’de doğmuştur.

Ebu Hüreyre radıyallahu anh anlatıyor: "Rasûlullah aleyhissalâtu vesselâm buyurdular ki:"Cebrail aleyhisselâm yanıma gelerek elimden tuttu ve bana ümmetimin gireceği cennet kapısını gösterdi."Hz. Ebu Bekr atılıp:"Ey Allah'ın Rasulü! Ben o sırada seninle olmayı ne kadar isterdim, ta ki ona ben de bakayım!" dedi.Aleyhissalatu vesselam:"Ey Ebu Bekr, ümmetimden cennete ilk girecek kimse olman sana yetmez mi!" karşılığında bulundular."Ebu Davud, Sünnet 9, (4652).

*Hz.Ebu Bekir (R.A), Rasulullah Efendimizin en yakın dostuydu. Ondan hic ayrılmazdı. Onların bu beraberliği,

Mekke’den Medine’ye Hicrette de devam etti. Ona mağara arkadaşı oldu. Mağarada üç gün kaldıktan sonra, ikisi

de birer deveye binerek yolculuk ettiler. Medine’ye varıncaya kadar Rasulullah Efendimiz’in bütün hizmetini O gördü. Medine’deki mescid yapılırken birlikte

çalıştılar. Hiçbir hizmet ve fedakarlıktan geri kalmadı.

Cennet’e gidecek bir kaç hayvanın arasında

Sevr Mağarasının kapısına ağ yapan örümcek ve önüne

yuva kuran güvercin de var.

***Ebu Bekr’in imanı, bütün müminlerin imanları ile tartılsa, Ebu Bekr’in imanı ağır gelirdi.

Yine Ebu Hüreyre radıyallahu anh anlatıyor: "Rasûlullah aleyhissalâtu vesselâm buyurdular ki:"Nezdimizde bir eli (ihsanı) bulunan hiç kimse yoktur ki, o ihsan sebebiyle biz ona (misliyle veya daha fazlasıyla) karşılıkta bulunmayalım. Ancak Ebu Bekr bundan hariç. Çünkü, onun nezdimizde yardım varsa da, onun karşılığını Kıyamet günü ona Allah verecektir. Bana Ebu Bekr'in malı kadar kimsenin malı faydalı olmadı. Benim müslüman olmasını teklif ettiğim herkesten bir zorluk gördüm, Ebu Bekr hariç. Zira o teklifim karşısında hiç tereddüd etmeden kabul etti. Eğer kendime bir dost (halil) ittihaz etseydim, mutlaka Ebu Bekr'i dost edinirdim. Haberiniz olsun, arkadaşınız Allah Teâla'nın dostu (halilullah'tır).” Tirmizi, Menakıb, (3662).  

#1779Hz. Ebu Bekir, vefat edeceği zaman, kendisinden sonra halifelik vazifesini yüklenecek olana verilmek üzere vasiyet ettiği bir testi bıraktı. Hz. Ömer halife olunca testiyi ona verdiler. Halife testiyi kırdırttı. İçinden küçük küçük

paracıklar ve bir mektup çıktı.Mektupta şunlar yazıyordu;“Bu paralar, bana verilen maaştan arta kalanlardır. Ben Medine’nin en fakirini kendime ölçü kabul etmiştim (ona göre yaşadım). Artan miktarı bu testiye koydum. Bunlar hazinenin malıdır.”Hz. Ömer mektubu okuyunca ağlamaya başladı. Hem ağlıyor, hem de şöyle diyordu:“Kendinden sonrakilere çok ağır bir yük bıraktın Ya Ebu Bekir!”