ii brzeski dzień fotografii

II BRZESKI DZIEŃ FOTOGRAFII

prezentacja poplenerowa

______________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

II Brzeski dzień fotografii 2

II Brzeski Dzień Fotografii Żyjemy w XXI wieku. Wieku dźwięku i obrazu. O tym, jak wielką potęgą

jest telewizja nie trzeba nikogo przekonywać, ale nie z ruchomym obrazem mamy najczęściej do czynienia. To fotografia, a nie telewizja jest wszechobecna, wystarczy się rozejrzeć.

Od chwili powstania fotografia była spychana do kategorii użytkowej. W 1851 roku na Wielkiej Wystawie Przemysłowej Wszystkich Narodów w Londynie fotografię umieszczono w dziale „Instrumenty naukowe”, w sekcji „Maszyny”. W 1855 roku w Paryżu fotografię zepchnięto do „getta” w pawilonie przemysłowym. W 1859 roku, znów w Paryżu, dziewięć kalotypów Gustave’a Le Graya powieszono między litografiami, ale kiedy rozpoznano w nich fotografię, przeniesiono do sekcji naukowej. W latach 90 XIX wieku rozwinął się piktorializm będący odpowiedzią na degradowanie fotografii do roli użytkowej. Wtedy bardzo wyraźnie dała o sobie znać chęć oderwania się artystów fotografików od zalewu amatorskich zdjęć robionych pierwszymi tanimi i ogólnodostępnymi aparatami Kodaka.

Minęło ponad sto lat i można powiedzieć, że historia zatoczyła koło. Dzięki rozpowszechnieniu się fotografii cyfrowej i wprowadzeniu na rynek tanich aparatów, obserwujemy dziś zalew fotografii amatorskiej oraz próby zachowania granicy i odcięcia się od niej przez artystów fotografów. Mimo to nie da się zignorować wzajemnych wpływów jednych na drugich. Amatorzy oglądają zdjęcia artystów, artyści oglądają zdjęcia amatorów i niemożliwe jest zachowanie status quo choćby z jednego powodu – sztuka bez odbiorcy nie ma racji bytu. A odbiorcami dzieł fotografików są przecież ludzie, których świadomość ukształtowana jest przez tysiące, jeśli nie miliony zdjęć robionych i oglądanych na co dzień.

Mimo niewątpliwie niższej wartości artystycznej fotografii amatorskiej warto czasem spojrzeć na nią nieco innym okiem, bo jest ona dokumentem, szczerym i niemal naturalistycznym znakiem naszych czasów, który szczególną wartość objawi dopiero w dalekiej przyszłości. Na takie fotografie należy patrzeć tak, jak ogląda się zdjęcia sprzed kilkudziesięciu lat. Z sentymentem.

Rozwój i podtrzymywanie fotografii amatorskiej ma także kilka wymiarów społecznych. Nie tylko pozwala zagospodarować w pożyteczny sposób czas, ale daje szansę na rozwój fotoamatorów. Być może niedługo pośród nich pojawi się wybitny artysta? Stąd szczególnie cenne jest wsparcie, jakie otrzymała inicjatywa Brzeskich Dni Fotografii ze strony instytucji takich jak: FujiFilm Polska, Stowarzyszenie Zakotwiczeni, Starosta Powiatu Brzeskiego, Burmistrz Miasta Brzeg oraz Brzeskie Centrum Kultury, które udostępniło miejsce i sprzęt potrzebne do przeprowadzenia prelekcji.

Zdjęcia z II Brzeskiego Dnia Fotografii wystawione w Galerii Sztuki Współczesnej Brzeskiego Centrum Kultury, zostały wykonane w trakcie krótkiego pleneru przez dwunastu fotoamatorów w różnym wieku, przy pomocy zaawansowanych lustrzanek, ale także tzw. aparatów kompaktowych.

______________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________


PLENER

______________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________


WERNISAŻ

______________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________


______________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________


FOTOGRAFIE

______________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________


Urszula BANOWICZ

Fotografowanie zawsze miało i ma dla mnie jakąś terapeutyczną moc, poza tym chyba utrwalam na zdjęciach widoki/obrazy/miejsca czy rzeczy „dla potomności”, albo żeby pokazać coś innym moimi oczami.

Na wystawę poplenerową wybrałam zdjęcia kierując się tylko i wyłącznie moim własnym „widzimisię”, ale jak ktoś (nie powiem kto :)) zauważył, każde zdjęcie ma w sobie jakiś wodny pierwiastek – jaki?

To pozostawiam ocenie widzów :)

______________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________


______________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________


Ewa FONFARA

Brama zamkowa – bramy zawsze są dla mnie tajemniczym przejściem do bajkowego świata, tym bardziej jeśli jest to brama zamkowa

Drzewo – to symbol natury i siły wzrostu mimo wszystko i w każdych warunkach, szczególnie jesienią drzewa są piękne w swoich barwach Młyn – jestem spod znaku wodnika, wiec wszystkie młyny to moje domy... tak z humorem, a naprawdę.... obrazek z historii która wciąż jest.

______________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________


______________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________


Diana NIWISIEWICZ

Basen lata świetności dawno ma już za sobą i zdecydowanie nie czeka go druga młodość, ale starzeje się z godnością.

Ten rodzaj ukrytego piękna zawsze warto poszukiwać i uwieczniać – na przekór kultowi młodości i nowości.??

Zapewne jest to jedno z ostatnich ujęć komina mleczarni. Niedługo stanie tu supermarket i tak jak OSM Brzeg została rozebrana cegła po cegle, tak i jej komin niebawem rozpłynie się w niepamięci.

A może właśnie już teraz nie???

Do kolejowej wieży ciśnień dostępu bronią rozpadające się schody i powalony płot. Łatwo tu wejść, jednak znacznie trudniej stąd wyjść nie obejrzawszy dokładnie każdej ze stron wieży, nie tylko tej jesiennej strony??

Kolejową wieżę ciśnień gęsto obrasta graffiti, wokół piętrzą się stosy puszek i śmieci.

Drzewo obrasta tylko bluszcz. Nieorganicznie – organicznie. Na jedno wychodzi.

______________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________


______________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________


Anna PASTERNAK

______________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________


______________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________


Katarzyna SKALSKA

Zdjęcia powstały zupełnie spontanicznie. Główny nacisk położyłam na próbie dostrzeżenia detali, które moi współtowarzysze mijali bez zauważenia. Na fotografiach jest także dużo przyrody.

Nie zabrakło również tradycyjnych elementów, ściśle związanych z brzeską historią – przede wszystkim Zamek, na których można odnaleźć wiele śladów przeszłości.

______________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________


______________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________


Milena WÓJTOWICZ-KRĘĆ

Odbicia i cienie pozwalają na zmianę perspektywy,

na uwiecznienie na zdjęciach nie znajomego, bezpiecznego świata, ale istniejącej równolegle niedostępnej, ale fascynującej krainy.

______________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________


______________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________


Adam CEBULA

Ręcznie, czasami też niby-ręcznie kute kraty bywają bardzo urodziwe. Dachy kryte czerwoną dachówką są bardzo charakterystyczne dla krajobrazu Dolnego Śląska. To próba pokazania obu tych elementów i nastroju,

jaki ogarnia człowieka, gdy spogląda z wnętrza ocienionej bramy.

Natura tworzy najpiękniejsze, fraktalne, delikatne i zwiewne formy. Człowiek, obrabiając kamień, konstrukcje które sprawiają wrażenie trwałości. Jego dzieła są geometryczne i rytmiczne i często symetryczne: są przeciwstawieniem natury.

Zestawienie kapryśnego w nieprzewidywalnych liniach wina i prostych kolumn i łuków zawsze służy sobie nawzajem przeciwstawieniem form i dodatkowo tworzy nastrój, że Przyroda wzięła te miejsca w swoje władanie.

W dolnośląskich miasteczkach jest dużo drzew, często dziko rosnących.

Nie sposób patrzeć na piękną architekturę nie widząc gałęzi i liści. Wieże kościołów trwają, liście za chwilę opadną.

Całkiem niedawno ludzie zawsze tworzyli rzeczy piękne. Przemysłowe budynki mają szczegóły, które nadają im lekkości, zwieńczenia, gzymsy, łuki nad oknami. Jednak w jeszcze bliższych czasach ludzie zabrali się za szpecenie tego,

co choć proste i przyziemne, było pełne harmonii. Trzeba użyć zabiegu rażącego swoją techniczną nazwą „stłumienie nieostrością motywu głównego” spojrzeć na bliskie zrudziałe liście,

by zza nich wyłonił się dawny zamysł urządzenia świata.

Współczesna udawana starość uczyniona z maszynowo walcowanych prętów, z pomocą techniki spawania, z doskonałymi maszynowymi odkuwkami zanurza się w przestrzeni miasta przez które przetoczyły się wieki.

Gdzieś w tle tego nowego majaczą naprawdę stare wieże, a pomiędzy nimi szmat czasu. A tak naprawdę, fotograf zobaczył ciekawy element i za wszelką cenę starał się dopasować do niego jakieś tło.

______________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________


______________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________


Jakub GÓROWSKI

______________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________


______________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________


Aleksander KLIMEK

______________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________


Rower

Ilekroć przejeżdżałem obok niego, zawsze mnie ciekawił. Zawsze też zastanawiałem się

co właściciel chciał wyrazić umieszczając na jego ramie flagę Polski. I zawsze chciałem znaleźć taki moment, aby go ciekawie pokazać na fotografii. Nie pokusiłem się oto by zapytać właściciela, co chciał wyrazić w ten właśnie sposób. Na pewno udało Mu się przyciągnąć ciekawość osób mijających ten interesujący „obraz”.

A ja zastanawiam się, czy rower z flagą jest symbolem tego, dokąd jedzie „lokalna Polska” na zniszczonym rowerze.

A jak podróżuje się na „starym rowerze” i jak daleko można dojechać ??? Niech każdy odpowie sobie sam.

______________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________


Komin Mleczarni

Inspiracją do wykonania tego zdjęcia był fakt wyburzania brzeskiej Mleczarni. Bądź co bądź

zakładu wpisanego od kilkudziesięciu lat w krajobraz miasta. Szkoda, że pozostaną nam już tylko fotografie.

______________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________


Robert A.MASON

Jest w fotografii coś, czego nie lubię, to usilne próby autorów, aby nadać ZNACZENIE swoim dziełom. Odstręcza mnie nijakość, którą serwują nam „artyści” usiłujący przykryć bylejakość wydumanymi komentarzami i pokrętnymi opisami zdjęć.

Im bardziej zdjęcie „dziwne”, tym lepiej... nikt go nie zrozumie, więc autor może słowami nadać mu dowolne znaczenie. Fotograf niczym nie różni się od poety... Słowa, słowa, słowa... Napisać wiersz i dorzucić do niego rozmazany, kompletnie nieczytelny obraz.

Najlepiej czarno-biały, to nobilituje.

Pomysł, by na wystawie znalazły się także teksty odautorskie kusi, by zabawić się w „artystę”. W brzeskim moście mogę wskazać drogę życia, której bocznym torem, chyłkiem, podążają ludzie.

Zaś zdjęcie dziedzińca zamkowego, zrobionego w bramie od strony parku to symbol tego, że budowla ta powstała w jakimś celu. To przecież miało być nie tylko siedlisko ludzkie, ale także miejsce reprezentacyjne, wskazujące na bogactwo i władzę książąt.

Chciałoby się rzec „Patrzą na nas wieki”, mury pochylają się nad oglądającymi zdjęcie, a szpikulce bramy wyraźnie wskazują kierunek, ku któremu podążamy – niebo mroczne, gniewne i przerażające. Jest coś strasznego w tym „kotle”.

Podobne opisy jak powyżej mógłbym napisać na temat każdego ze swoich zdjęć. Tylko po co?

Nie jestem pedantem ani rzemieślnikiem, który wymuskałby i wycacał swoje dzieła.

Próżno w moich zdjęciach znaleźć techniczną doskonałość. Nigdy nie rozumiałem, dlaczego przepały są złe, jeśli informacja zawarta w światłach jest nieistotna. To, że w tym zahaczającym o biały kolor fragmencie fotografii jest jakiś kłębek chmur, nie zmieni treści kadru.

Tak, wiem, mamy do czynienia z utratą informacji, niebo nie bywa białą plamą. Ale nie bywa też czarno-białym kłębkiem. A świat nie jest monochromatyczny.

Podobnie nie rozumiem, dlaczego kadr na zdjęciu z mostem miałby być symetryczny?

Czy to cokolwiek zmieni? Zaspokojone zostanie Twoje dążenie do porządku i nic więcej. A ja nie jestem porządny. Świat chyba też nie.

Robię zdjęcia, bo chcę zachować pamięć o miejscach i przedmiotach, które fotografuję. Nic więcej i nic mniej. Dokumentuję, choć nie należy tego mylić z robieniem dokumentacji. Ja po prostu fotografuję to, co mi się podoba (lub nie).

Czasem szukam ciekawszej, niecodziennej perspektywy dla zdjęć, a czasem świadomie robię kadry nudne. Pamięć mam dobrą, ale krótką. Archiwum plików .jpg to moja pamięć. Obróbka, rzecz wtórna, zależna od humoru.

______________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________


______________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________


Marcin ŚLEBODA

______________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________


______________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________


Mirosław WANTUCH

______________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________


ii brzeski dzień fotografii

Documents