impuls 1, 2015
TRANSCRIPT
nummer 1 februari 2015
Pilot OdionLine Hoe zijn de ervaringen?
Voor iedereen bij Odion
Carla van Dorst 'Heerlijk om weer dichtbijde cliënten te staan’
Help, een zieke! Flexpoolopvang nusimpeler geregeld
Deel voor cliënten
3
In deze
2
3
4
6
7
8
10
10
11
12
13
14
15
16
18
20
21
22
24
Praktische werkinstructiesLeidraden van de Inspectie vertaal ik
naar praktische werkinstructies voor
het handboek. Ook zorg ik ervoor dat
dit handboek up-to-date blijft. Volgend
jaar komt daar een nieuw programma
voor. Dan kun je makkelijk zien wat de
laatste veranderingen zijn.
Beelden van kwaliteitMet collega Nellie Borst van SIG neem
ik de planning van de audits door voor
Beelden van Kwaliteit; een fantastische
methode die de kwaliteit van de relatie
tussen cliënt en begeleider weergeeft
zonder lijstjes en cijfertjes. Heerlijk om
mee bezig te zijn.
OndersteuningsplanSteeds vaker controleer ik de kwaliteit-
seisen uit het OSP met begeleiders in
plaats van de teamleider, zoals hier op
Londenhaven. Zij zijn tenslotte de prak-
tijkmensen. Is de indicatiestelling onder-
tekend? Is de risicoduiding op orde? Dat
soort zaken bespreek ik met ze.
Terug naar de apotheekOp deze locatie controleerde ik bij
een interne audit de voorraad ‘indien-
nodig-medicatie’. Die was te hoog, dus
gaf ik het advies om het teveel terug
te sturen en de leverafspraak met de
apotheek bij te stellen. Over een half
jaar check ik of de situatie is verbeterd.
GehoordKlachten van cliënten bespreek ik met
teamleiders of clustermanagers, zoals
hier met Marjan Ooms. Ik los ze niet
op, maar zorg ervoor dat ze worden
opgepakt. Vaak komt een klacht voort
uit een instabiele situatie en blijkt het
een vraag om gehoord te worden.
Odion vindt kwaliteit van zorg belangrijk. Dea bewaakt die kwaliteit.
Het fotodagboek van Dea Bobeldijk
Bij Odion ‘doet’ iedereen aan kwaliteit. Als kwaliteitsfunctionaris
zorgt Dea er echter voor dat procedures en werkinstructies worden
bewaakt en dat iedereen zich eraan houdt.
Iedereen een passend thuis
Het fotodagboek van Dea Bobeldijk
OdionLine: wat is de meerwaarde?
Daarom: Joske Rouzsky
Paarse krokodil: flexpooler regelen nu simpeler
Gluren bij de buren
Ilse Ruff en de OR
De column van Petra
Carla van Dorst terug op de werkvloer
Geheel vrijwillig: Marjan Smit
Richtlijn social media
In dienst, uit dienst
Even bellen over…. De Odi-omdag
Tien vragen aan Cilia Boon
Hans en Martine zitten op trommelen
Waar kun je leren computeren?
Het leven van Eveline
Martin helpt in de kantine bij Odion
Moet je horen!
Impuls is een uitgave van de stichting Odion. Odion biedt ondersteuning aan mensen met een handicap. Impuls wordt
verspreid onder medewerkers, cliënten, vrijwilligers en andere belang stellenden en verschijnt drie maal per jaar.
Stichting OdionPostbus 138
1440 AC PurmerendT: 0299 - 412 812
Redactie en coördinatie Vitamedia Hoorn
Irma van der Lubbe en Marian Vleerlaag
RedactieadresNieuwstraat 231621 EA Hoorn
T: 0229 - 280 230E: [email protected]
VormgevingGrafish, Tom van Hoogstraten
FotografieEvelien Berger, Elly Kroese, Yvon Koster, Rob Bosma
Trudy Conijn, Bart Tol, Saskia Kerkhoff, Yvette Boonstra
Redactieraad Elly Kroese, Rinske Rill, Rob Marinus, Petra Ruiter, Ingrid van
Melsfort, Karin Watzeels, Evelyn Breet, Willemien Verheij, Marjan Ooms, Sandy Nibbering
Cliëntredactie Sebastiaan Eschweiler, Reinier Tervoort, Els van Vloten, Brian
Ondunk, Dave van den Berg, Gudy van Hogen
DrukKoopmans Drukkerij, Hoorn
Oplage1.350 exemplaren.
Niets uit deze uitgave mag worden overgenomen zonder schriftelijke
toestemming van Odion, Vitamedia en Grafish.
Colofon
Fotografie: Saskia Kerkhoff
Iedereen een passend thuis
Odion is een huis met vele kamers. In de eerste plaats zijn er
de locaties, elk met hun eigen kleur en inrichting. Het huis
heeft ook verschillende bewoners, ieder met zijn of haar eigen
hoogstpersoonlijke identiteit. Het huis van Odion is in zoverre
wat apart, dat daarin niet alleen ondersteuning wordt geboden
aan mensen met een verstandelijke beperking, maar ook aan
mensen met een lichamelijke of zintuiglijke beperking. En wat
ons ook wel een beetje apart maakt zijn de vele vormen van
dienstverlening die wij bieden; binnen en vanuit het huis. Wij
hechten aan het huis waarin wij wonen. ‘Wonen in een huis dat
je thuis is’ was jaren geleden een van onze motto’s en dat geldt
nog steeds; zowel voor de individuele bewoner als voor Odion
als organisatie. Ook de komende jaren willen wij een gastvrij
onderkomen bieden aan mensen met een beperking die bij ons
willen wonen. Voor mensen met een psychische beperking zijn
er instellingen die op dat gebied meer competent zijn. Soms
zijn er mensen met een psychische beperking die zich bij ons
het beste thuis voelen. Bijvoorbeeld omdat onze wijze van
begeleiding het beste aansluit op hun ontwikkelingsniveau in
relatie tot hun psychische beperking. In veel gevallen heb-
ben deze mensen meer nodig dan ambulante begeleiding; zij
zouden meer baat hebben bij een setting waarin 24-uursonder-
steuning kan worden geboden. Maar een van de ongerijmd-
heden in de veranderingen die dit jaar zijn ingegaan, is dat
wij met z’n allen mensen niet mogen laten wonen op de plek
waarvan iedereen vindt dat hij of zij zich het beste ‘thuis’ kan
voelen. Ik vind dat ongerijmd. Ongerijmd, omdat we in dit land
juist willen denken in goede huizen in plaats van in hokjes. De
overheid draagt dat op alle manieren uit. Het optrekken van
nieuwe schotten past daar niet bij.
Henk Steen
impuls | 1 2015
Deel voor cliënten
Aan het woord
OdionLine: wat is de meerwaarde voor cliënt, netwerk en Odion?Op het moment dat deze Impuls verschijnt, nadert de pilot OdionLine zijn afronding.
Projectleider Evelyn Breet en begeleider Wendy Veldhuis, betrokken bij de pilot,
vertellen over hun ervaringen.
Kan internettoepassing ABCtv (www.abctv.nl) de zelfred-
zaamheid en kwaliteit van leven van de cliënt vergroten? En
kan diezelfde toepassing helpen om de zorg rond de cliënt
en diens netwerk te organiseren? Met deze vragen werd in
het voorjaar van 2014 gestart met de pilot OdionLine. Eerder
vergeleek de werkgroep Cliënt & ICT verschillende toepas-
singen met elkaar. Dat resulteerde in het voorstel om ABCtv
te gaan uitproberen. ‘Deze toepassing werkt met drie menu’s
die aansluiten bij vaardigheden van de cliënt’, legt Evelyn uit.
‘Een A-cliënt hoeft inhoudelijk of motorisch niets te kunnen,
een B-cliënt kan enkele handelingen uitvoeren zoals een
button op een scherm aanraken en een C-cliënt heeft begrip
van een scherm achter een scherm. De toepassing is te ge-
bruiken op allerlei apparatuur: tablet, pc, tv, smartphone,
net wat bij de cliënt past.’
Alles-in-eenOm de meerwaarde van ABCtv te bepalen en te onderzoe-
ken welke voorwaarden nodig zijn om er goed mee aan
de slag te kunnen, zette Odion een pilot op. Aan diverse
locaties, cliënten en begeleiders werd gevraagd of zij wilden
meewerken. Zo ook aan Wendy. ‘Ze wisten wel aan
wie ze het vroegen’, grinnikt ze. ‘Ik ben namelijk nogal
van de gadgets en technische snufjes. Bovendien heb-
ben we op woonvoorziening de Lijnbaan relatief veel
cliënten die al met computers bezig zijn. Er deden er
uiteindelijk vier mee aan de pilot.’ Zelf is Wendy en-
thousiast over ABCtv. ‘Allerlei praktische toepassingen
komen daar samen’, legt ze uit. ‘Wat heel handig blijkt,
is het instellen van zogenaamde alerts. De cliënt krijgt
dan via het systeem een melding dat hij bijvoorbeeld
zijn medicatie moet nemen of zijn tanden moet poet-
sen. Dat kan via een geluidssignaal, al dan niet gecom-
bineerd met een plaatje.’ Ook het gemeenschappelijk
beheren van afspraken is een uitkomst, vindt Wendy:
‘Wanneer ze een afspraak hebben, bellen cliënten ons
vaak om te vragen of ze al weg moeten. Nu zetten
wij - of anderen uit het netwerk - de afspraak in het
systeem en krijgen ze een van tevoren een berichtje.
De cliënt kan dat bericht accepteren of weigeren.’
Kast in elkaarWendy gaat nog even verder in het opsommen van
handige toepassingen, zoals het beeldbellen. ‘Een
cliënt die even verderop woont, was laatst ziek’, schetst
ze. ‘Toen was het heel handig om hem even te kunnen
zien. Hij kan wel zeggen dat het goed met hem gaat,
maar is dat ook zo?’ Ze legt uit dat je beeldbellen ook
op vaste tijden kunt instellen. ‘Handig voor cliënten
die zelf niet goed de telefoon kunnen bedienen; het
scherm en de camera floepen gewoon aan. Dat is een
voordeel ten opzichte van reguliere programma’s zoals
Skype. Ook is het via ABCtv makkelijk om snel prak-
tische taken af te stemmen met het netwerk van de
cliënt. Bijvoorbeeld wanneer een kast in elkaar moet
worden gezet of geld moet worden gepind.’ ‘Wat ech-
ter nog ontbreekt, is dat de cliënt uiteindelijk ook weet
wie wat gaat doen’, reageert Evelyn. ‘Nu moet hij alsnog van
de anderen horen dat zijn vader zaterdag die kast in elkaar
komt zetten. Het zou handig zijn als hij zelf ook berichten
kan plaatsen en lezen. We hebben dit bij de leverancier neer-
gelegd en dit is inmiddels aangepast. Net als de indeling van
de gangschermen en de versimpeling van het programma
waar we om vroegen.’
Wondere wereldNaast dergelijke praktische functies, kent ABCtv ook toepas-
singen die kunnen bijdragen aan de kwaliteit van leven van
de cliënt. ‘Bij een cliënt die gek is van Formule 1 heb ik een
link naar de uitslagen in zijn systeem gezet’, vertelt Wendy.
‘En een link naar de agenda van de Pathé bioscoop, waarmee
hij trailers van films kan bekijken. Nu kan hij zelf kiezen en
reserveren; voorheen vroeg hij dat altijd aan ons. Via een
andere link kan hij weer het zeehondje volgen dat hij bij
Ecomare heeft geadopteerd.’ ‘Dat is een grote winst voor
de cliënten, merk ik; dat de wondere wereld van internet
en apparatuur ook voor hen bereikbaar en te benutten is’,
concludeert Evelyn.
Verrassende ervaringenDe pilot heeft een jaar geduurd en wordt eind februari
afgerond. ‘Maar dat betekent niet dat we vanaf de start met
het programma hebben kunnen werken’, vertelt Evelyn. ‘Op
een aantal locaties hadden cliënten al wel de apparatuur in
bruikleen, maar duurde het lang voordat het internet goed
op orde was. De ICT-afdeling heeft daar veel werk aan ge-
had.’ Toch leverde deze situatie ook positieve ervaringen op.
‘Cliënten met een ernstige verstandelijk beperking bleken
buiten OdionLine om al met hun tablet aan de gang te zijn
gegaan en hadden soms verrassend snel door hoe die werk-
te’, aldus Evelyn. Dat neemt niet weg dat een afgeschermde
en vereenvoudigde internetomgeving voor veel cliënten van
Odion prettig en wenselijk zou zijn. Mocht ABCtv na de pilot
4 5
Odion heeft ABCtv uitgeprobeerd op een paar locaties. Nu gaan ze de ervaring bespreken.
Odion breed worden uitgerold, dan moet aan een aantal
voorwaarden worden voldaan om het succesvol te maken.
‘Allereerst moeten de internetomgeving en de apparatuur
goed op orde zijn’, stelt Evelyn. ‘Anders raak je ontmoedigd
om aan iets nieuws te beginnen. Niet iedereen is immers zo
creatief als Wendy die er lol in heeft om alles uit te zoeken
en doorgaat tot het werkt.’ Wendy zelf lijkt het een goed
idee dat binnen de locaties één persoon zou komen die het
voortouw neemt en collega’s enthousiast maakt, zoals zij dat
op de Lijnbaan heeft gedaan.
RelevantNu is het natuurlijk mooi dat een cliënt zijn zeehondje kan
zien. Maar de vraag is in hoeverre Odion moet investeren
in een internettoepassing waarop cliënten en hun netwerk
ook individueel, dus los van Odion, een abonnement kunnen
nemen. ‘De tijd waarin Odion de familie alle zorg uit handen
kon nemen, is voorbij’, stelt Evelyn. ‘We zorgen niet meer
vóór, maar we zorgen dát. De rol van het netwerk wordt
daardoor steeds belangrijker en voor Odion is het belangrijk
om op een efficiënte manier met dat netwerk te communi-
ceren. We hebben ABCTtv als specifieke, aangepaste inter-
netomgeving uitgeprobeerd om te ontdekken waar de meer-
waarde ligt en waar we mogelijk een reguliere omgeving
kunnen gebruiken. Zodat we goede keuzes kunnen maken
in voorbereiding op de toekomst.’ Eind maart presenteert
Evelyn haar advies aan de Raad van Bestuur.
Wordt vervolgd.
impuls | 1 2015
Evelyn Breet (links) en Wendy Veldhuis
Deel voor cliënten
Daarom
6
Joske Rouzsky: ‘Ik wist niet hoe snel ik terug moest naar de zorg’
Rechtstreeks een flexpooler ‘bestellen’ zonder teamleider
De Paarse Krokodil slaat toe op de locaties
‘Ik heb me altijd nuttiger gevoeld tussen mensen dan tussen stapels papier,
dus de zorg leek me op mijn lijf geschreven. Na een opleiding en diverse
stages begon ik bij een dagactiviteitencentrum voor mensen met een
beperking. Ik werkte met verschillende doelgroepen en groeide door tot
subhoofd. Maar toen ik van vrienden in het bedrijfsleven hoorde wat zij
verdienden, vroeg ik me toch af of ik de goede keuze had gemaakt. Ik liet
me omscholen tot directiesecretaresse en ging aan de slag. Ik hield het
precies een jaar uit en wist niet hoe snel ik weer terug moest naar de zorg.
Ik werkte in die tijd fulltime, was getrouwd en had twee kinderen. Ik
had behoefte aan kinderopvang, maar die bleek er in Uitgeest – waar ik
woonde – niet te zijn. Om een lang verhaal kort te maken: ik startte er
zelf een en was er bijna tien jaar lang directeur. Het was boeiend werk
en alle skills die ik tot nu toe had opgedaan, kwamen daar van pas. Maar
door de vele hervormingen en de toegenomen verzakelijking vond ik
het na tien jaar mooi geweest. Na een beroepskeuze-advies solliciteerde
ik toch weer in gehandicaptenzorg. Dat werd Odion en ik groeide door
tot teamleider Begeleid Zelfstandig Wonen Waterland. Een geweldige
baan, ik vond het mooi om zorg op maat te bieden in alle aspecten van
het leven.
Helaas moest Odion door het voorsorteren op de Wmo BZW als afdeling
opheffen. Samen met twee andere teamleiders kwam ik vrij om elders
ingezet te worden. Dat ik uiteindelijk op Klaverland werd geplaatst, was
voor mij een grote verrassing. Ik had tijd nodig om om te schakelen en
die heb ik gelukkig ook gekregen. Klaverland werd grondig verbouwd,
de cliënten werden op drie andere locaties ondergebracht. In de tijd dat
het gebouw leeg stond, heb ik me met behulp van collega-teamleiders
Hannie en Fabiola de locatie eigen kunnen maken. Ik heb gemerkt dat
Joske was teamleider BZW. Nu leidt ze Klaverland.
Help, een zieke! Geen directe collega’s die
kunnen waarnemen? Dan snel opvang regelen
vanuit de flexpool. Dat lijkt simpel, maar dat
was het voorheen niet. Voor clusterondersteu-
ner Tiny Bilstra typisch een gevalletje Paarse
Krokodil!
Zelf werd ze ook geregeld gebeld door gestreste begeleiders:
of zij alsjeblieft een aanvraag voor een flexpooler in de com-
puter kon zetten. ‘Terwijl ik vanaf het CB natuurlijk helemaal
niet kan beoordelen of zo’n aanvraag terecht is’, schetst Tiny.
’Maar ik begreep die begeleiders wel. Het zal je maar gebeu-
ren dat je collega die de slaapdienst draait ’s ochtends opbelt
dat ze geveld is door de griep of om andere gegronde reden
moet afzeggen. Als je teamleider dan niet in de buurt is, had
je voorheen een probleem. De autorisatie voor het roos-
terprogramma waarin de flexpoolaanvraag moest worden
doorgegeven was namelijk zó geregeld, dat alleen leidingge-
venden hem konden invoeren. Op zich wel logisch, want het
inhuren van een flexpoolmedewerker kost geld en teamlei-
ders zijn budgetverantwoordelijk. Maar wat gebeurde er als
de teamleider toevallig niet in de buurt was? Dan moesten
medewerkers op zoek naar andere leidinggevenden om te
vragen of die alsjeblieft hun aanvraag wilden inplannen. Die
deden dat natuurlijk gewoon, want ze gingen ervan uit dat
de nood hoog was en dat ze niet voor niets werden gebeld.
Al met al zorgde dit voor de begeleiders voor veel frustratie.
En het was natuurlijk enorm zonde van alle tijd, want het kon
wel even duren voordat je iemand ‘te pakken’ had.’
Eén belletjeNu is Tiny behalve clusterondersteuner Waterland Oost/
Zaanstreek Zuid ook vice voorzitter van de OR. Toen ze dit
probleem een keer tijdens een OV-vergadering aankaartte,
opperde manager P&O Ans Sintenie om het op intranet in
te dienen voor de Paarse Krokodil. ‘Dat heb ik gedaan en
het is ook vrij snel opgepakt’, constateert Tiny tevreden.
‘Nu kan een medewerker rechtstreeks bellen naar de flex-
pool en daar wordt de dienst ingepland. Veel handiger,
probleem opgelost!’ Maar hoe zit het dan met die bud-
getverantwoordelijkheid? ‘Kijk, je mag ervan uitgaan dat
een medewerker eerst even om zich heen kijkt voordat
hij de flexpool belt’, stelt Tiny. ‘Is dat niet het geval, dan
moet de medewerker in kwestie daarop worden aange-
sproken. Maar dat zal een uitzondering zijn.’ De nieuwe
procedure werkt inmiddels; heeft Tiny nog reacties
gekregen op haar initiatief? ‘Nee, eigenlijk niet’, bedenkt
ze hardop. ‘Maar ik word ook niet meer gebeld voor het
uitzetten van een dienst…..dus het
werkt kennelijk!’
Voor Odionmedewerkers is het makkelijker geworden om iemand van de flexpool te regelen. Dat is fijn.
we een team van harde werkers hebben
die tien keer zoveel van medische zaken
afweten als ik. Ik cursus me momenteel
suf om alles een beetje te kunnen vol-
gen. Maar juist omdat ik nog niet alles
weet, stel ik soms vragen die het team als
heel verfrissend ervaart. Inmiddels zijn de
cliënten terug en proberen we de nog wat
kale boel samen gezellig te maken. Ik heb
er alle vertrouwen in dat dat we het hier
goed gaan hebben met z’n allen.’
Joske Rouzsky
Leeftijd
59 jaar
Functie
Teamleider
Locatie
Klaverland
In dienst sinds
1 december 2001
7
Ja, hij staat daar . . . .
Deel voor cliënten
Gluren bij de buren
Rianne is begeleider en Carl werkt met computers. Ze gingen bij elkaar kijken. Daar hebben ze veel van geleerd.
8 9
Waarom hebben jullie ‘ja’ gezegd toen je voor deze rubriek werd gevraagd?
Carl: ‘Toen ik een paar jaar geleden vanuit een commerciële
organisatie overstapte naar Odion, vond ik het een mooie
gedachte dat ik met ICT-diensten mensen met een beperking
zou helpen. Maar als je een tijdje op onze afdeling werkt,
raak je dat idee toch een beetje kwijt. Daarom leek het mij
fijn om weer eens op een locatie te gaan kijken om te zien
waarom we dit allemaal ook alweer doen.’
Rianne: ‘Het leek me interessant om eens een heel andere
kant van Odion te zien, ik ken alleen het woongebeuren. Ik
hou wel van techniek en computers en was benieuwd of ik
op deze manier meer inzicht in de ICT rond Odion zou krij-
gen en misschien wat praktische dingen zou leren.’
Hadden jullie je van tevoren een voorstelling ge-maakt van hoe het zou zijn?
Carl: ‘Toen ik net bij Odion werkte, ben ik op verschillende
locaties geweest. Dus ik had wel een idee van hoe het daar
toe zou gaan en het was ongeveer ook wel zoals ik gedacht
had.’
Rianne: ‘Ik verwachtte heel veel computers en snoeren! En
dat klopte, het kantoor van de ICT-mannen én vrouw is nou
niet bepaald een prikkelvrije ruimte.’
Wat heb je gedaan op je ‘gluurlocatie’?
Carl: ‘Rianne gaf me eerst een inleiding en daarna heb ik
de overdracht bijgewoond. Verder heb ik in de algemene
ruimte aardappelen zitten schillen voor het avondeten, maar
ik ben daar niet zo handig in, dus het schoot niet erg op. Het
waren ook best veel aardappels, voor acht mensen! Terwijl
Rianne met het eten bezig was, heb ik met een paar cliën-
ten gepraat. Dat was voor mij wel een unieke ervaring. Ook
mocht ik bij een paar cliënten in hun woning kijken. Helaas
heb ik Rianne daar niet aan het werk kunnen zien, maar ik
kan me nu wel een beetje een beeld vormen van de een-op-
een zorg die zij biedt. Dat is toch wel heel anders dan op een
groep.’
Rianne: ‘Carl gaf me een rondleiding en we zijn samen bij
de serverruimte wezen kijken; een hok vol computers met
heel veel snoeren en veel gezoem. Ik heb me nooit gerea-
liseerd dat er aan ons computernetwerk zo’n hele ruimte
hangt waar het allemaal gebeurt. Daarna ben ik bij Carls
bureau aangeschoven en heeft hij me laten zien wat hij zoal
doet. Zo weet ik nu dat hij iedere dag een opstartrondje
maakt om te zien of alles wel goed loopt. Verder heb ik veel
technische dingen gehoord, waarvan ik de helft niet snapte!’
Wat is je het meeste opgevallen bij de ander?
Carl: ‘Ik had verwacht dat de begeleiders veel meer met
verzorgen bezig zouden zijn. Dat komt misschien omdat mijn
moeder in een verzorgingshuis zit en ik daar geregeld kom.
Ik vond het mooi om te zien hoe de cliënten met hulp van
Odion eigenlijk een redelijk normaal en relaxt leven kunnen
leiden. Wel zag ik dat het voor de begeleiders flink aanpoten
is: met een of twee mensen op een groep van zestien cliën-
ten is het hard werken.’
Rianne: ‘Wat mij opviel is dat Carl van die leuke collega’s
heeft! Dat moest ik tenminste zeggen van Jonne, haha. Maar
serieus: ik merkte dat iets wat voor mij bijzaak is, voor Carl
een hoofdzaak is. Als er bij mij iets niet lukt met de computer,
bel ik gewoon en verwacht ik dat het wordt opgelost. Nu zie
ik wat daar allemaal bij komt kijken; er zit een hele techniek
achter. Ook heb ik meer inzicht gekregen in waarom som-
mige dingen zo zijn als ze zijn. Een collega van me klaagde
laatst bijvoorbeeld dat de site van Albert Heijn zo sloom
was. Nu snap ik dat de computers van de locaties naar het CB
worden gelinkt, dat zorgt voor vertraging. Bovendien heb
ik gehoord dat wij niet van die snelle internetverbindingen
hebben, omdat het heel duur is om dat voor alle locaties aan
te leggen en onze prioriteit qua kosten natuurlijk bij de zorg
voor de cliënt ligt. Dat is een kwestie van keuzes maken. Nu
begrijp ik dat en kan ik dat ook aan mijn collega uitleggen.’
Zou het werk van je collega iets voor jou zijn?
Carl: ‘Daar heb ik het met Rianne over gehad; ik denk dat ik
het wel zou kunnen – ik ben best een zorgzaam type en ging
blij bij Loirestraat vandaan. Maar dan wel voor een bepaalde
tijd, bijvoorbeeld voor een paar jaar. Dan zou ik weer een
nieuwe uitdaging nodig hebben.’
Rianne: ‘Ik hou van techniek en zou er meer over willen le-
ren, maar wat Carl doet is wel erg moeilijk; dat gaat me te ver.’
Wat heeft deze ruilbeurt je opgeleverd?
Carl: ‘Ik heb weer eens van dichtbij gezien wat we voor een
cliënt betekenen en wat onze meerwaarde is. Voor mij heeft
dat de binding met Odion versterkt.’
Rianne: ‘Ik realiseer me dat we allemaal een puzzelstukje
zijn in het geheel. Nu heb ik bij ICT gekeken, maar er zijn
binnen Odion natuurlijk nog meer afdelingen die het moge-
lijk maken dat wij die zorg aan de cliënt kunnen bieden. Ik
zie normaal gesproken alleen mijn eigen werk, nu zie ik dat
er heel veel achter zit. Dat geeft je weer een andere blik op
je eigen werkzaamheden.’
Geef je op!
Wil jij voor Impuls ook een keer van dienst wisselen
met een collega van een andere locatie? Geef je
dan op via [email protected].
Hoe is het om eens mee te lopen met een collega
die zich binnen Odion met een compleet andere
tak van sport bezighoudt dan jij? Rianne Smal,
begeleider bij Loirestraat en systeemnetwerkbe-
heerder Carl van der Spruyt gingen de uitdaging
aan en kijken terug op een leerzame ervaring.
impuls | 1 2015
Rianne Smal (links) en Carl van der Spruyt
Deel voor cliënten
De overstap
Ik zie dat hij een beetje bloost. We laten
het even voor wat het is en laten de
stilte haar werk doen. Teveel praten op
momenten dat iemand geraakt wordt,
leidt alleen maar af.
Na een poosje vraag ik of hij het moei-
lijk vindt om een compliment van me te
krijgen.
Onafgebroken voortpoetsend zegt hij:
‘Nee hoor, ik weet dat je het meent.’
Ilse Ruff
Een cliënt op onze woonlocatie zit niet
bepaald te wachten om een bezoek aan
de kapper. Aan mij de schone taak om
ervoor te zorgen dat hij toch af en toe
zijn haar laat knippen. Na twee weken
touwtrekken zie ik: ‘Aha, hij is geweest!’
Het staat hem goed, fris en verzorgd.
En ik bedenk me dat ik hem dat ook
maar eens moet vertellen. Een keer een
positief verhaal in plaats van iedere keer
dat aandringen.
Ik besluit het compliment te geven
tijdens het tandenpoetsen. Hij heeft
namelijk een kunstgebit, dus gesprek-
ken kunnen gewoon doorgaan: heel
handig. Ik zeg hem via de spiegel dat ik
vind dat zijn nieuwe kapsel hem goed
staat. Hij kijkt niet op en blijft naar zijn
poetsende handen en schuimende gebit
kijken. ‘Er zijn wel meer mensen hoor
met dit haar’, is zijn antwoord. ‘Dat
weet ik’, reageer ik, ‘maar toch vind ik
het jou heel mooi staan.’
In deze tijd van bezuinigingen dient
Odion een proactieve organisatie te
zijn en daarvoor heb je onder meer
een sterke OR nodig. Het lijkt me fijn
om daar een bijdrage aan te leveren,
vandaar dat ik me verkiesbaar had
gesteld voor de tussentijdse verkiezin-
gen. Samen met collega Els Mooij ben ik
gekozen uit zes kandidaten, dat is best
kicken. In de tien jaar dat ik bij Odion
zit, heb ik op verschillende functies en
locaties gewerkt, dus ik ken inmiddels
redelijk wat mensen binnen de organi-
satie. Ik hoop dat zij allemaal hebben
gedacht: ‘Die Ilse, die kan dat wel.’ Vóór
de verkiezingen kende ik Els niet, maar
nu inmiddels wel. Ik ben blij dat zij ook
nieuw is, zodat ik niet de enige ben die
nog van alles moet leren. Samen zijn we
officieel begonnen op 5 januari jl., maar
al voor die datum kregen we allemaal
stukken toegestuurd om ons te kunnen
voorbereiden. Het was veel leeswerk,
maar wel erg interessant en daardoor
ben ik nog gemotiveerder geraakt voor
deze taak. Het lijkt me erg interessant
om via de OR dichter op de beleidsvoe-
ring te zitten en daar ook invloed op
te kunnen uitoefenen. Ik weet dat de
OR met verschillende subcommissies
werkt, maar ik heb nog geen idee in
welke daarvan ik zitting ga nemen. Het
probleem is namelijk dat ik alles leuk en
interessant vind. Dat wordt nog lastig
kiezen straks!
Om in te lijsten Petra Ruiter werkt als basisbegeleider bij de Brederodestraat en Henegouwen in Volendam. Via deze column maakt ze je deelgenoot van de grote en kleine dingen die ze bij haar werkzaamheden tegenkomt.
Op de werkvloer
Carla van Dorst: van clusterondersteuner naar begeleider
Door verschillende omstandigheden was Carla van Dorst de passie voor haar werk kwijtgeraakt. Toen
ze na een burn-out terugkeerde in haar functie van clusterondersteuner wonen, merkte ze: dit past
me niet meer. De vacature van begeleider op dagbestedingslocatie De Boerderij beschouwt ze als een
cadeautje. ‘Dit had ik veel eerder moeten doen.’
Ze was 23 en na een paar jaar bij de
marine oriënteerde Carla zich op ander
werk. ‘Een vriendin van me werkte
met mensen met een beperking en
dacht dat de zorg ook wel wat voor mij
zou zijn’, herinnert Carla zich. ‘Ik heb
een paar keer met haar meegelopen
bij Noorderhaven in Den Helder en ik
vond het inderdaad mooi en dankbaar
werk.’ Carla verhuisde van Den Helder
naar Amsterdam en reageerde daar
op een vacature voor het toenmalige
KDC Pinokkio van Odion. ‘De baan was
inmiddels vergeven, maar ik kreeg een
brief waarin ik werd gevraagd of ik
eventueel interesse had in een baan
bij de Snuiverhoek – tegenwoordig
Jacobushof’, vertelt Carla. ‘Ik was erg
enthousiast en mocht beginnen. Maar
ik was hier natuurlijk niet voor opgeleid.
Samen met collega Ton van Westrop
ben ik toen de opleiding gaan doen.’
180 graden omHet was het begin van een 25-jarige
loopbaan bij Odion. Via de functie van
co-begeleider Rooswijk en coördinator
kwam Carla te werken als clusteronder-
steuner wonen Zaanstreek Zuid. ‘Ergens
in dat proces ben ik de passie voor het
werk kwijtgeraakt’, constateert ze
achteraf. ‘Toen ik ook privé een flinke
knauw kreeg, leidde dat tot een burn-
out en ben ik een jaar uit de roulatie ge-
weest. Tijdens het re-integreren merkte
ik dat ik inmiddels 180 graden gekeerd
was in mijn gevoel. Daardoor kon ik dit
werk gewoon niet meer opbrengen.’
Carla werd plaatsingskandidaat en
oriënteerde zich op ander werk, zowel
binnen als buiten de organisatie. ‘Maar
ik sta heel erg achter de missie en visie
van Odion, daarom ligt mijn hart hier en
wilde ik liever niet weg’, aldus Carla.
GebarentaalToen bleek dat er per 1 februari 2015
een begeleidersfunctie op De Boerderij,
zou vrijkomen, was dat voor Carla een
geschenk uit de hemel. ‘Omdat ik voor
veel collega’s een soort begrip was
binnen het wonen, wilde ik het liefst
naar een werkgebied waar ze me wat
minder goed kenden, zodat ik als een
gelijkwaardige collega zou worden ge-
zien’, legt ze uit. ‘De Boerderij voldoet
daar helemaal aan, ik ben hier gewoon
deel van het team. In september 2014
ben ik gestart, zodat ik me kan inwer-
ken en gebarentaal kan leren – dat is
natuurlijk nodig als je werkt met men-
sen met een auditieve beperking. In het
begin voelde ik me hier zelf degene
met de beperking, omdat ik niet met
de cliënten kon communiceren! Maar
inmiddels kan ik met ze in gesprek
gaan, ik maak vorderingen. Ik heb het
hier ontzettend naar me zin. Het is een
enorme uitdaging, alles is nieuw. Het
voelt als een jas en ik ga weer met veel
plezier naar mijn werk. Heerlijk ook om
weer dichtbij de cliënten te staan. Dat
heb ik echt gemist.’
Ilse is nieuw bij de OR van Odion. Ze heeft veel zin in deze taak.
Petra geeft een complimentje.Carla deed een stapje terug. Ze is nu weer begeleider. Daar is ze erg blij mee.
11
Functie
Begeleider bij Londenhaven
Functie bij de OR
Nieuw algemeen lid
Ik en de OR
impuls | 1 2015
Deel voor cliënten
Geheel vrijwillig
Tot twee jaar geleden werkte ex-Odioncollega Marjan
Smit als begeleider bij dagbestedingslocatie Gamma.
Daar leerde ze cliënt René kennen en er was meteen
een klik. Inmiddels heeft René een bijzonder plekje
in het gezin van Marjan. ‘Hij hoort er gewoon bij.’
Als hij geniet, geniet ik ook’
Marjan was begeleider bij Gamma. Daar werkte René.
Nu zijn ze vrienden.
13
impuls | 1 2015
Bij Gamma kwamen Marjan en René erachter dat ze vrijwel
even oud waren en in Krommenie zowat bij elkaar om de hoek
woonden. Dat was handig toen René op een dag zijn OV-chip-
kaart bleek te hebben verloren. Het zou circa drie weken duren
voordat hij een nieuwe had. ‘Toen bood ik aan dat ik hem wel
even naar de Lijnbaan zou brengen’, vertelt Marjan. ‘Dat werd
een bijzonder ritje. René zit in het autistisch spectrum en moet
wennen aan nieuwe dingen om hem heen. Zoals de file, waarin
hij voor het eerst in zijn leven terecht kwam.’
Mee-etenTegen het eind van die drie weken reden
de twee weer samen naar Krommenie, toen
Marjan bedacht dat ze voldoende bloemkool
in huis had voor een extra gast. Marjan: ‘Dus
toen zei ik: ‘Je rijdt nu toch mee, dan kun je
net zo goed blijven eten’. Mijn partner Hans
stond wel even te kijken, maar als ik niet
had verwacht dat hij het goed vond, had ik
dat natuurlijk nooit gedaan.’ Het bleef niet
bij die ene keer, René werd een regelmatige
gast aan tafel. ‘In eerste instantie keek hij
vooral rond; hij zag en benoemde alles, tot
de spinnenwebben aan toe’, grinnikt Marjan.
‘Verder moest hij erg wennen aan het feit dat
bij ons sommige dingen anders gaan dan op
de Lijnbaan. Wij bewaren bijvoorbeeld rest-
jes eten voor de volgende dag, dáár worden
die weggegooid. Dat vond hij maar lastig te
begrijpen.’
Op de bankMarjan stopte bij Gamma en ging bij Prin-
senstichting werken, René ging naar dag-
bestedingslocatie Het Watermerk. Maar de
vriendschap bleef. ‘Bij Gamma is dat overigens
nooit een probleem geweest’, blikt Marjan
terug. ‘René is niet iemand die zoiets aan de
grote klok hangt. En op het werk was hij voor
mij gelijk aan alle andere cliënten.’ René voelt
zich inmiddels volledig thuis bij Marjan en
haar gezin. ‘Hij ploft hier gewoon op de bank
met de afstandsbediening, net als Justin, de
zoon van Hans die nog bij ons woont’, vertelt
ze. ‘Die is ook helemaal aan hem gewend.
Meestal is René erbij op verjaardagen en
feestdagen, behalve als we te veel drukte
verwachten. Herrie is niet zijn ding.’
RummicuppenDe begeleiding van René merkt dat hij
nieuwsgieriger is geworden naar de ‘normale’
dingen in het leven sinds hij regelmatig bij
Marjan en haar gezin vertoeft. De vraag is
natuurlijk waarom zij hem zo heeft toege-
laten. ‘Tja, waarom niet?’, reageert Marjan.
‘Behalve zijn tante heeft René geen familie
en ik heb van thuis meegekregen dat de deur
altijd open staat en iedereen kan mee-eten.
Bovendien vind ik het leuk om hem te zien
genieten. Dat zit vaak in kleine dingen, zoals
zijn grijns als hij wint met rummicuppen. Het
is gewoon een lekker joch.’
Iets over je werk op social media plaatsen
Waar moet je rekening mee houden?
Waarom gaat Odion op Facebook?Een facebookpagina kan een rol spelen in de communicatie
met cliënten, ouders/verwanten en medewerkers. Daarnaast
kunnen andere geïnteresseerden via de facebookpagina
informatie over Odion verkrijgen. Facebook zorgt bovendien
voor naamsbekendheid, ook niet onbelangrijk in deze tijd. Er
zijn al locaties die om die reden een eigen facebookpagina
hebben, zoals Eetcafé De Andere Oever. De facebookpagina
van Odion zal vanuit Odion beheerd worden. Ook wordt hij
goed in de gaten gehouden om alert te kunnen reageren op
berichten.
Weten alle collega’s dat Odion een richtlijn voor socialmediagebruik heeft?Dat denk ik niet, hoewel hij gewoon in Het Handboek staat.
We hebben hem jaren geleden opgesteld. Destijds is er wel
aandacht aan besteed, maar daarna nauwelijks meer. We
gaan hem dit jaar weer updaten en opnieuw onder de aan-
dacht brengen, want er is in het socialmedialandschap veel
veranderd. De richtlijnen in de werkinstructie zullen echter
grotendeels hetzelfde blijven.
Waarom heeft Odion zo’n richtlijn?Om collega’s bewust te maken van hun verantwoordelijk-
heid op dit gebied en met elkaar af te spreken wat je wel
en niet doet op socialmediagebied als het werkgerelateerd
is. Je moet je realiseren als je bijvoorbeeld iets op Facebook
plaatst, dat iedereen dit kan lezen en delen. Natuurlijk moet
je als medewerker zelf weten wat je bijvoorbeeld met je
eigen facebookpagina of twitteraccount doet, maar als het
werkgerelateerd is, is het belangrijk dat we daar bepaalde
afspraken over gemaakt hebben.
Waar moet je dan bijvoorbeeld bij stilstaan?Dat social media openbaar is. En dat je je bewust bent van
de kleine scheidslijn tussen werk en privé op social media.
Cliënten en collega’s kunnen je volgen zo een kijkje krijgen
in je privésituatie. Daarom moet je goed nadenken of je een
facebookverzoek van een cliënt wilt accepteren. Ik denk dat
je een cliënt prima kan uitleggen dat jullie relatie een werk-
relatie is en dat Facebook met je privéleven te maken heeft.
En dat je daarom er voor kiest het vriendschapsverzoek niet
te accepteren. Maar daar is iedereen natuurlijk vrij in.
Zijn er nog meer belangrijke zaken waar je aan moet denken?Er bestaat zoiets als portretrecht. Dat betekent dat je niet
zomaar foto’s van collega’s of cliënten op social media mag
zetten. Daar moet je officieel altijd even toestemming voor
vragen. Als je twijfelt en je wilt per se iets plaatsen met een
foto erbij, zorg er dan voor dat de cliënt in kwestie onher-
kenbaar in beeld is en fotografeer hem of haar bijvoorbeeld
vanaf de rug. Ook in Odion’s Handboek staat van alles over
het portretrecht.
Er zijn dingen waar je als Odionmedewerker rekening moet houden, als je iets over je werk op social media zet.
Zit je op Facebook? Dan kun je in de loop van 2015 de Odion-
pagina liken, want die zit eraan te komen. Een mooie aan-
leiding om de Richtlijn Verantwoord Gebruik Social Media
weer eens onder de aandacht te brengen, vindt clustermana-
ger Marcel van Barlingen, lid van de werkgroep Social Media.
12
Odionners en Facebook In Nederland zijn 8,9 miljoen mensen van 15 jaar
of ouder actief op Facebook (Nationaal Social Media Onderzoek 2014).
In 2013 was 65% van de Odioncollega’s actief op Facebook (intern onderzoek). Naar schatting is dat nu 70-75%.
Deel voor cliënten
Uit dienstIn dienst
In dienstAugustusPaola MartensBasismedewerker, Count Basiestraat
SeptemberKarin de JongBasismedewerker, Karavaanstraat
Gina DongelmansHuishoudelijk medewerker, Bredero-destraat
Keyleigh GlasBasismedewerker, flexpool
Rens FritzBasismedewerker, flexpool
Suzan RoksBasismedewerker, Boelenspark
Niels BregBasismedewerker, flexpool
Marcella KuiperBusbegeleider, De Boomgaard
OktoberLoyce SchagenGastvrouw, flexpool
Monique NolanHuishoudelijk medewerker, Lisdod-destraat
Maarten SteenbeekBasismedewerker, flexpool
Kim BiesterveldPersoonlijk begeleider, zaterdagopvang De Boomgaard
NovemberFloor BeishuizenBasismedewerker, flexpool
Marieke ZwolsmanBasismedewerker, De Zonnehoek
Audrey VasseurMedewerker dataverwerking, gebou-wenbeheer
DecemberNounous BikeneBasismedewerker, flexpool
Melanie KeijzerHelpende, De Boomgaard
Esther DekkerHelpende, De Boomgaard
Rosanna Borst-BiermanBasismedewerker, Vlijthoeve/Buitenrust
Uit dienstSeptemberDoris BoonBasismedewerker, Vlijthoeve/Buitenrust
Bianka SpreeuwBasismedewerker, flexpool
Hanna OssenbaarBasismedewerker, Karavaanstraat
Louise ZeemanBasismedewerker, flexpool
Kate van ZutphenBasismedewerker, flexpool
Britt KlaassenBasismedewerker, flexpool
Sanne VetBasismedewerker, flexpool
Stacey PurvisBasismedewerker, Boelenspark
Wilma VosHuishoudelijk medewerker, Kaba-jastraat
Daniëlle WoestenburgPersoonlijk begeleider, speciale begelei-ding zaterdag Dynamica
OktoberTessa van EijkBusbegeleider, De Noordster
Seli BootHuishoudelijk medewerker, flexpool
Milka TackPersoonlijk begeleider, Logeerhuis
NovemberWilma SchoofsPersoonlijk begeleider, Karveelstraat
Sylvia Luttik-NoomPersoonlijk begeleider, ambulante ondersteuning
Lieke van EijkBasismedewerker, flexpool
Maarten AdmiraalBasismedewerker, Cronenburcht
DecemberJacqueline BastiaanFinancieel medewerker, administratie
Heike JacobsenPersoonlijk begeleider, Veldvliegerweg
OverledenLiesbeth EveraarsBasismedewerker, flexpool1 november 2014
Jubilea25 jaar
1 februari 2015Margreet de Boer-KwakmanZorgondersteuning
Els Stolp De Boerderij
1 maart 2015Ina CordesKaravaanstraat
20 maart 2015Henny Jurriaans-Van SchaikBrederodestraat
12,5 jaar
22 oktober 2014Margret Koper-Van der KrogtKaaikhof
1 november 2014Polly Rozemeijer-HeinoM.L. Kingweg
Ellen KeizerDe Snuiter
Niels MollenbergLondenhaven BW
Yvonne BrouwerDe Wieken
Saskia LobbezooBZW Zaanstreek
Nel Molenaar-TuijpHelena Smitsstraat
1 januari 2015Eveline BergerDe Boerderij
Marga DrosteBZW Zaanstreek
13 januari 2015Amanda MeijerLogeerhuis
15 januari 2015Albertine VosHet Klaverland
1 februari 2015Yvonne Prins-De WolfKaravaanstraat
Monique ZonneveldAdministratie
Simon LontHet Klaverland
Jacqueline Deijlen-Van DiepenHet Klaverland
5 februari 2015Ineke WillemsBZW Zaanstreek
12 februari 2015Katinka FritzAdministratie
Anneke de Wolf-GeerlingsEetcafé Edam/Volendam
11 maart 2015Alex van EsApplicatiebeheer
23 maart 2015Joke van WestenSkepehoeck
1 april 2015Yvonne VisserWaterland West
Suzanne Keijts-RozemeijerM.L. Kingweg
Kansen zien in tijden van bezuinigingen: dat
vraagt om een andere manier van denken. Wat
heb jij van 27 t/m 29 oktober jl. opgestoken
tijdens de Odi-omdagen in de Rijpereilanden en
wat doe je daar concreet mee in jouw werk?
Elizabeth van Oostrum, persoonlijk begeleider Londenhaven:‘Het was best confronterend om te merken hoe vaak je zelf eigenlijk
reageert met ‘ja maar….’ in plaats van ‘ja en….’, wat veel constructiever
is. Binnen ons team houden we elkaar daar nu scherp op, bijvoorbeeld
tijdens de overdracht. Daardoor komen we samen tot andere oplossin-
gen. Bijvoorbeeld door het netwerk van de cliënt meer in te schakelen
en door wijkgericht te werken – die workshop vond ik heel interessant.
Ik kon er vertellen hoe we daar bij Londenhaven vanaf het begin al mee
zijn gestart, maar het was ook goed om van collega’s op andere locaties
te horen wat zij doen. Dus ik vond de Odi-omdag heel nuttig. Het maakt
dat je positiever in alle veranderingen blijft staan.’
Linda Grootjen, persoonlijk begeleider Lijnbaan:‘Ik moet eerlijk zeggen dat die Odi-omdag eerst niet zo bij me leefde.
Maar het was echt onwijs leuk, vooral de theatershow was grandioos.
Ook het kaartspel was heel leerzaam. Je zag hoe bepaalde vragen direct
een weerstand in de groep opriepen en het was bijzonder om te ont-
dekken hoe je via omdenken inzag dat verandering niet alleen maar
negatief hoeft te zijn. Inmiddels hebben we het spel voor onze locatie
besteld. Aan de hand daarvan willen we voortaan in de teamvergadering
casussen bespreken, om alert te blijven en niet in ons oude denkpatroon
terug te vallen. Odion verdient van mij een compliment voor deze dag.
De aankomende veranderingen waren erg onduidelijk en ik wist vooraf
niet goed wat te verwachten. Het oude vertrouwde is vaak veilig. Het is
fijn dat ik nu het onbekende met vertrouwen tegemoet ga en dat ik de
positieve kant kan inzien.’
Linda Karsten, persoonlijk begeleider Boomgaard:‘Zelf ben ik naar de workshop geweest waarin werd uitgelegd wat er al-
lemaal precies gaat veranderen. Vooral het filmpje vond ik heel verhelde-
rend. Ik werk met kinderen en krijg regelmatig vragen van ouders.
Die kan ik nu beter beantwoorden. Ook het omdenkspel vond ik heel
nuttig. Daardoor ben ik me er meer van bewust dat je op verschillende
manieren naar een probleem kunt kijken en dat er vaak meer oplossin-
gen zijn dan je denkt. In ons team spreken we elkaar nu ook op een losse
manier aan op het ja-maar-denken en dat werkt goed. Alles bij elkaar
vond ik het een heel zinvolle dag, waarin volgens mij ook veel onrust is
weggenomen.’
Even bellen met …
Soms zie je dingen positiever als je anders denkt. Ook veranderingen in de zorg.
Miranda OomsBasismedewerker, Vlijthoeve/Buitenrust
JanuariBea EskesBasismedewerker, flexpool
Dennis LukkenBasismedewerker, flexpool
Pim van der JagtGedragsdeskundige
Hester PelkBasismedewerker, flexpool
Fabiola Hillebrand-PlompTeamleider Klaverland
Linda van der MeerGedragsdeskundige
Monique SpaanPersoonlijk begeleider, De Boomgaard
Myrella van der VeenBasismedewerker, De Boomgaard
impuls | 1 2015
Deel voor cliënten
Samen muziek maken Leuk en gezellig!
Martin Helpt in de keuken bij Odion
Eveline Heeft een nieuwe woning
Ons leven bij Odion
Deel voor cliënten
Wat was je eerste (bij)baantje? Op zaterdagochtend achter de toonbank in een bakkerswinkel en ’s middags de bakkerij schoonmaken.
Wat houdt je huidige functie in? Ik regel zaken, organiseer, bewaak grenzen, zet lijnen uit et cetera. Kortom: ik schep voorwaarden waardoor
medewerkers hun werk goed kunnen uitvoeren. Dat met als doel dat cliënten een goede dagbesteding hebben.
Wat is je grootste blunder geweest in je werk? Ik zou cliënten wel even helpen op hun vraag om het blikje croissantdeeg open te maken met als resultaat
een klomp deeg waar ergens een blikje in verdwenen was én de slappe lach. Toen ik nog in de schuldhulpver-
lening werkte, ben ik in de schuldregeling een schuld vergeten mee te nemen.
Wat vind je het leukst aan je werk? Ik vind het leuk om zaken te organiseren. Om samen met je team te werken aan een goed product, of dat
nu wonen of dagbesteding betreft. En het allerleukste is dat ik een bijdrage kan leveren aan het leven van
de cliënten.
Wat zou je doen als je dit werk niet deed? Dan zou ik in een boekwinkel willen werken.
Wat denk je dat collega’s van je vinden? Dat moet je aan henzelf vragen.
Vertel eens iets verrassends over jezelf. Ik ben vroeger majorette bij de drumband geweest. Hoewel dat na mijn afscheid aan de Lijnbaan niet hele-
maal meer een verrassing is; cliënten en medewerkers zongen toen in drumbandpakjes van de Zonnehoek
een lied voor me. Mijn hart gaat sneller slaan als ik een drumband hoor. En twee jaar terug heb ik voor het
eerst het wereldmuziekconcours in Kerkrade bezocht. Geweldig!!
In de vorige Impuls vroeg Monique Haagsman zich af hoe je de overstap van teamleider wonen naar teamleider dagbesteding hebt ervaren? Ik wilde een nieuwe uitdaging en die heb ik gekregen. Het is wel heel erg wennen. Wonen en dagbesteding
kunnen niet zonder elkaar, maar hebben hun eigen dynamiek. Je maakt kennis met nieuwe medewerkers en
collega’s. Nu na negen maanden gaan zaken op hun plaats vallen en dat is heel fijn. Aan het einde van dit
jaar kan ik gaan zeggen dat ik als teamleider ervaring heb in wonen én dagbesteding!
Met wie binnen Odion zou je wel eens een dagje willen ruilen en waarom? Met Monique Zonneveld en Ingrid Lenz om nog meer kennis van de financiën te krijgen.
Aan wie binnen Odion zou je deze vragen ook eens willen stellen en waarom? Aan Gerard Noom van schoonmaakbedrijf Confidence die samen met Mostafa alle locaties van Odion schoon
houdt of Ahmet, die als klusjesman ook overal komt. Zij zijn min of meer onzichtbaar maar o, zo belangrijk.
Leeftijd
55 jaar
Functie
Teamleider dagbesteding van
Het Watermerk, De Snuiter en Guisveld
In dienst bij Odion sinds
1 januari 2003
Cilia BoonTien vragen aan
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
16
impuls | 1 2015
Deel voor cliënten
Zó doe ik dat!
Hans
Martine
doen wij
Met de muziek mee!
Wie is Martine?
Leeftijd
67 jaar
Woonplaats
Skepehoeck, Zaandam
Hobby’s
Trommelen en mondorgel spelen
Wie is Hans?
Leeftijd
69 jaar
Woonplaats
Skepehoeck, Zaandam
Hobby’s
Trommelen, keyboard spelen,
zingen en werken op de kinder-
boerderij
Hans en Martine zitten op een muziekcorps. Daar maken ze muziek met z’n allen.
19
Hans en Martine zijn gek op muziek. De leiding
van De Skepehoeck wist dat. Daarom vroegen ze
hen of ze wilden meedoen met Van Slag.
Dat is een muziekcorps met cliënten van Odion.
Het wordt geleid door Patricia Dam en Gerard
de Jong. Die begonnen ermee in februari 2014.
Vroeger konden Hans en Martine niet goed trom-
melen. Maar nu wel. ‘Het is niet moeilijk, dat valt
hartstikke mee’, vindt Martine. ‘Eerst oefenden
we op emmers’, vertelt Hans. ‘Daar hebben we
het op geleerd. Maar nu hebben we echte trom-
mels.’ Bij Van Slag kun je verschillende instru-
menten bespelen. ‘De grote trom, een trommel
die voor je buik hangt en conga’s’, somt Hans op.
‘Maar in sommige liedjes speel ik ook lyra.’ ‘En ik
mondorgel’, zegt Martine.
Het muziekcorps bestaat nu uit negen mensen.
‘Iedere dinsdagavond oefenen we in De Zonne-
hoek van Odion in Krommenie, van kwart voor
zeven tot kwart voor acht’, vertelt Hans. ‘Het is
altijd erg gezellig. Martine en ik gaan er samen
heen met de taxi.’ ‘Het kost vijf euro per keer’,
vult Martine aan. De repetitie begint met de spie-
ren opwarmen. Daarna gaan ze oefeningen doen
voor het ritme. ‘Oefenen is leuk’, vindt
Martine. ‘Dat moet ook, want dan word je
goed. Maar het allerleukste is optreden.
Daarvoor hebben we mooie pakken gekregen
van een muziekcorps uit Julianadorp. We heb-
ben ook twee jongens die erbij dansen. We
maken er een hele show van.’
impuls | 1 2015
Op donderdagochtend werk ik op kantoor bij
Ranzijn Tuinen. Ik maak daar de digitale nieuws-
brief voor alle filialen. Die leveren tekst en beeld
aan en ik zet alles in elkaar.
Dit is mijn levenHallo, ik ben Eveline.
Ik ben 32 jaar en heb spasmen.
Sinds 7 december woon ik met mijn kat Pebbles
in De Bogaert in Castricum.
Dat is een nieuwe locatie van Odion.
Op mijn nieuwe woonlocatie heb ik zelf de regie
en moet ik alles zelf regelen. De medewerkers be-
handelen me als gelijkwaardig, dat heb ik gemist
op mijn vorige woonplek. Ze werken hard, maar
met veel plezier.
De Digimaatjes van Stichting MEE. Een Digi-
maatje is een student/vrijwilliger die zes keer
anderhalf uur bij jou aan huis komt. Samen gaan
jullie aan de slag met jouw vragen over compu-
ters en internet. De vrijwilligers hebben hiervoor
een speciale training gevolgd. Een Digimaatje is
gratis. Je moet wel zelf een computer of tablet
hebben en een goede internetverbinding.
Meer informatie? www.meenwh.nl/digimaatjes.
Dit is mijn buurvrouw Esther. Zij heeft ook een
lichamelijke beperking, net als alle bewoners van
De Bogaert. Hier drinken we samen koffie in de
algemene ruimte.
Iedere maandag doe ik reprowerk op het
Trainingscentrum Arbeid van Esdégé Reigersdaal
in Heerhugowaard. Ik ontwerp onder andere
posters op de computer.
21
Eveline is net verhuisd. Haar nieuwe huis bevalt goed.
Wil je handiger worden met computers? Impuls geeft twee manieren waarop dat kan.
Wat leer je bij het internetcafé?
Dat bepaal je zelf. Je kunt er terecht met al je vra-
gen. Bijvoorbeeld hoe je met je tablet op internet
komt. Of hoe je een app moet downloaden. De
vrijwilligers van het internetcafé leggen het je
rustig uit.
Voor wie is het?
We zijn ermee begonnen voor ouderen. Vorig
jaar zijn er een aantal computerbijeenkomsten
geweest, speciaal voor mensen met een ver-
standelijke beperking. Voor het internetcafé is
iedereen welkom! Als er voldoende mensen met
een verstandelijke beperking komen, kunnen we
misschien een aparte groep starten.
Waar wordt het gehouden?
Op twee plaatsen.
1) Wijkplein Where, Triton 73 in Purmerend.
Iedere woensdag van 14.00 tot 16.00 uur.
2) Gebouw Heel Europa, Genuahaven 52 in
Weidevenne/Purmerend.
Iedere dinsdag van 14.00 tot 16.00 uur.
Hoe kom je daar?
Je moet zelf je vervoer regelen.
Hoe is de begeleiding geregeld?
Het internetcafé wordt gegeven door ouderen
van vrijwilligersorganisatie Het Gilde. En door
jonge mensen die er gewoon plezier in hebben.
Zij hebben geen speciale ervaring met mensen
met een beperking. Maar ze vinden het wel leuk
om ook jou te helpen.
Moet je je van tevoren opgeven?
Ja, bij Trudy Conijn van Odion. Je kunt haar bellen
op 06 12359021 of mailen via [email protected].
Moet je je eigen spullen meenemen?
Het is wel handig om je eigen laptop, tablet of
smartphone mee te nemen. Dan kunnen we je
uitleg geven op je eigen apparaat. Maar het hoeft
niet: we hebben een laptop en een iPad die je
mag gebruiken.
Hoeveel kost het?
€ 1,75 per keer.
Is het gezellig bij het internetcafé?
Op Wijkplein Where wel. Daar is het altijd gezel-
lig druk. We zitten met z’n allen om een grote
tafel. In Weidevenne zijn we net verhuisd naar
een nieuw gebouw. We hopen dat het daar net
zo gezellig gaat worden!
In de hobbyhoek geven we informatie
over dingen die je in je vrije tijd kunt
doen. Dit keer is dat computeren.
Hoe leer je dat? We vroegen het aan
Frank Andriessen van Clup Welzijn in
Purmerend. Zij hebben iedere week een
internetcafé.
18
impuls | 1 2015
Een andere mogelijkheid
De Hobbyhoek: COMPUTEREN
Ik en Odion
Martin is een van de cliënten die bij het leerwerkbedrijf dagbeste-
ding heeft. ‘Vroeger zat ik bij de houtgroep op De Noordster’,
vertelt hij. ‘Maar dit is veel leuker voor mij. Ik heb gezellige collega’s
en ik ontmoet hier veel mensen. Natuurlijk de medewerkers van het
Centraal Bureau, maar ook de mensen van de groothandel.
En soms hebben we een stageloopster. Ik werk hier iedere dag en ik
kom op de fiets. Het is maar een kwartiertje fietsen van mijn huis.’
Martin heeft afwisselend werk, vindt hij zelf. ‘Ik maak bijvoorbeeld
het koffieapparaat schoon en doe de boodschappen’, legt hij uit.
‘Ook haal ik het oude papier op van de kantoren. En als om 12.00 uur
de medewerkers naar beneden komen, sta ik achter de kassa. Maar
het allerleukste vind ik het inpakken van de salades en de broodjes.
Als die klaar zijn, zet ik ze netjes in de vitrine.’
Martin is blij met zijn werk, maar hij zou ook graag zelf de soep,
salades en broodjes willen klaarmaken. Martin: ‘Mijn begeleider
Rilana Blom gaat me dat leren. Als ik dat kan, vind ik mijn werk
nog leuker. Dan wil ik hier nooit meer weg!’
Laat Martin maar inpakken!
In de kelder van het Centraal Bureau van Odion zit een
kantine. Iedere dag komen de medewerkers daar lunchen.
Ze kunnen zelf eten meenemen, maar ze kunnen er ook
soep, salades en broodjes kopen. Dat eten wordt vers klaar-
gemaakt door leerwerkbedrijf Odion, dat in de kantine zit.
Wie is Martin? Leeftijd
46 jaar
Woonplaats
Kabajastraat, Purmerend
(locatie van Odion)
Hobby's
Boodschappen doen,
fietsen, tv kijken
2223
impuls | 1 2015
Martin helpt in de kantine van het Centraal Bureau van Odion.
Moet je horen!Informatie van Odion voor jou
Wil jij in Impuls?Stuur dan een mail naar:
Schrijf daarin wat jij graag in Impuls wilt vertel-
len of laten zien.
Vergeet niet je naam, adres, telefoonnummer
en leeftijd erbij te zetten.
De cliëntenredactie beoordeelt je aanvraag.
Als zij het een leuk idee vindt, neemt de schrijf-
ster van Impuls contact met je op.
Wie weet tot ziens in Impuls!
Luisteren naar ImpulsKun je niet (goed) lezen?
Maar wil je wel weten wat er in Impuls staat?
Dan kun je een cd bestellen.
Daarop wordt het cliëntendeel van Impuls
voorgelezen.
Stuur een mailtje met je adres naar:
Dan krijg je de cd thuis.
Inloopcafé Woon je in Zaandam of omgeving?
En heb je zin om ergens gezellig een bakkie koffie of thee te drinken?
Dat kan bij buurthuis De Bovenkruier in Zaandam.
Op dinsdagmiddag kun je er ook een warme lunch eten. Die kost € 3,50.
Hij wordt klaargemaakt door een vrijwilliger en een cliënt van Odion.
Het inloopcafé is open van maandag t/m vrijdag van 09.30 tot 16.00 uur.
Adres: Drielse Wetering 49, 1509 KP Zaandam.
In het pand zit ook een kringloopwinkel.