istruzione della pontificia commissione ......liturgici propri degli ordini religiosi (n. 34), del...

24
N. 0287 Venerdì 13.05.2011 ISTRUZIONE DELLA PONTIFICIA COMMISSIONE ECCLESIA DEI SULL’APPLICAZIONE DELLA LETTERA APOSTOLICA MOTU PROPRIO DATA SUMMORUM PONTIFICUM DI S.S. BENEDETTO PP. XVI La Pontificia Commissione Ecclesia Dei rende nota l’Istruzione sull’applicazione della Lettera Apostolica Motu Proprio data Summorum Pontificum di S.S. Benedetto XVI. Con il Motu Proprio Summorum Pontificum, emanato il 7 luglio 2007 ed entrato in vigore il 14 settembre di quello stesso anno (AAS 99 [2007] 777-781), il Santo Padre ha promulgato una legge universale per la Chiesa con l’intento di regolamentazione dell’uso della Liturgia Romana in vigore nell’anno 1962, illustrando autorevolmente le ragioni della sua decisione nella Lettera ai Vescovi che accompagnava la pubblicazione del Motu Proprio sull’uso della Liturgia Romana anteriore alla Riforma effettuata nel 1970 (AAS 99 [2007] 795-799). Nella suddetta Lettera il Santo Padre ha chiesto ai Confratelli nell’Episcopato di far pervenire alla Santa Sede un rapporto a tre anni dall’entrata in vigore del Motu Proprio (cfr cpv. 11). Tenendo conto delle osservazioni dei Pastori della Chiesa di tutto il mondo, e avendo raccolto domande di chiarificazione e richieste di indicazioni specifiche, viene ora pubblicata la seguente Istruzione dall’incipit latino: Universae Ecclesiae. L’Istruzione è stata approvata dallo stesso Pontefice nell’Udienza concessa al Cardinale Presidente l’8 aprile 2011, e porta la data del 30 aprile 2011, memoria liturgica di San Pio V, Papa. Nel testo dell’Istruzione, dopo alcune osservazioni introduttive e di tipo storico (Parte I, nn. 1-8), si esplicitano innanzitutto i compiti della Pontificia Commissione Ecclesia Dei (Parte II, nn. 9-11), stabilendo in seguito, in ottemperanza al Motu Proprio pontificio, alcune specifiche norme e disposizioni (Parte III, nn. 12-35), prima di tutto quelle relative alla competenza propria del Vescovo diocesano (nn. 13-14). Si illustrano poi i diritti e i doveri dei fedeli che compongono un coetus fidelium interessato (nn. 15-19), nonché del sacerdote ritenuto idoneo a celebrare la forma extraordinaria del Rito Romano (sacerdos idoneus, nn. 20-23). Si regolano alcune questioni pertinenti alla disciplina liturgica ed ecclesiastica (nn. 24-28), specificando in particolare le norme relative alla celebrazione della Cresima e dell’Ordine sacro (nn. 29-31), all’uso del Breviarium Romanum (n. 32), dei libri liturgici propri degli Ordini religiosi (n. 34), del Pontificale Romanum e del Rituale Romanum (n. 35), che erano in vigore nell’anno 1962, nonché alla celebrazione del Triduo sacro (n. 33).

Upload: others

Post on 15-Jan-2020

11 views

Category:

Documents


0 download

TRANSCRIPT

N. 0287

Venerdì 13.05.2011

ISTRUZIONE DELLA PONTIFICIA COMMISSIONE ECCLESIA DEI SULL’APPLICAZIONEDELLA LETTERA APOSTOLICA MOTU PROPRIO DATA SUMMORUM PONTIFICUM DI S.S.BENEDETTO PP. XVI

La Pontificia Commissione Ecclesia Dei rende nota l’Istruzione sull’applicazione della Lettera Apostolica MotuProprio data Summorum Pontificum di S.S. Benedetto XVI.

Con il Motu Proprio Summorum Pontificum, emanato il 7 luglio 2007 ed entrato in vigore il 14 settembre di quellostesso anno (AAS 99 [2007] 777-781), il Santo Padre ha promulgato una legge universale per la Chiesa conl’intento di regolamentazione dell’uso della Liturgia Romana in vigore nell’anno 1962, illustrando autorevolmentele ragioni della sua decisione nella Lettera ai Vescovi che accompagnava la pubblicazione del Motu Propriosull’uso della Liturgia Romana anteriore alla Riforma effettuata nel 1970 (AAS 99 [2007] 795-799).

Nella suddetta Lettera il Santo Padre ha chiesto ai Confratelli nell’Episcopato di far pervenire alla Santa Sede unrapporto a tre anni dall’entrata in vigore del Motu Proprio (cfr cpv. 11). Tenendo conto delle osservazioni deiPastori della Chiesa di tutto il mondo, e avendo raccolto domande di chiarificazione e richieste di indicazionispecifiche, viene ora pubblicata la seguente Istruzione dall’incipit latino: Universae Ecclesiae. L’Istruzione èstata approvata dallo stesso Pontefice nell’Udienza concessa al Cardinale Presidente l’8 aprile 2011, e porta ladata del 30 aprile 2011, memoria liturgica di San Pio V, Papa.

Nel testo dell’Istruzione, dopo alcune osservazioni introduttive e di tipo storico (Parte I, nn. 1-8), si esplicitanoinnanzitutto i compiti della Pontificia Commissione Ecclesia Dei (Parte II, nn. 9-11), stabilendo in seguito, inottemperanza al Motu Proprio pontificio, alcune specifiche norme e disposizioni (Parte III, nn. 12-35), prima ditutto quelle relative alla competenza propria del Vescovo diocesano (nn. 13-14). Si illustrano poi i diritti e i doveridei fedeli che compongono un coetus fidelium interessato (nn. 15-19), nonché del sacerdote ritenuto idoneo acelebrare la forma extraordinaria del Rito Romano (sacerdos idoneus, nn. 20-23). Si regolano alcune questionipertinenti alla disciplina liturgica ed ecclesiastica (nn. 24-28), specificando in particolare le norme relative allacelebrazione della Cresima e dell’Ordine sacro (nn. 29-31), all’uso del Breviarium Romanum (n. 32), dei libriliturgici propri degli Ordini religiosi (n. 34), del Pontificale Romanum e del Rituale Romanum (n. 35), che erano invigore nell’anno 1962, nonché alla celebrazione del Triduo sacro (n. 33).

Èviva speranza della Pontificia Commissione Ecclesia Dei che l’osservanza delle norme e disposizionidell’Istruzione, che regolano l’Usus Antiquior del Rito Romano e sono affidate alla carità pastorale e allaprudente vigilanza dei Pastori della Chiesa, contribuirà, quale stimolo e guida, alla riconciliazione e all’unità,come auspicate dal Santo Padre (cfr Lettera ai Vescovi del 7 luglio 2007, cpvv. 7-8).

[00712-01.01] [Testo originale: Italiano]

 

● TESTO DELL’ISTRUZIONE IN LINGUA LATINA PONTIFICIA COMMISSIO ECCLESIA DEI INSTRUCTIOAd exsequendas Litteras Apostolicas Summorum Pontificuma S. S. BENEDICTO PP. XVI Motu Proprio datasI.Prooemium

1. Universae Ecclesiae Litterae Apostolicae Summorum Pontificum Benedicti PP. XVI, die 7 iulii a. D. 2007 motuproprio datae atque inde a die 14 septembris a. D. 2007 vigentes, Romanae Liturgiae divitias reddideruntpropiores.

2. Hisce Litteris Motu Proprio datis Summus Pontifex Benedictus XVI legem universalem Ecclesiae tulit utregulis nostris temporibus aptioribus quoad usum Romanae Liturgiae anno 1962 vigentem provideret.

3. Sedula Summorum Pontificum sollicitudine hac in Sacrae Liturgiae cura necnon et in recognoscendis liturgicislibris memorata, Sanctitas Sua antiquum principium in mentem revocavit, ab immemorabilibus receptum et infuturum servandum: "unaquaeque Ecclesia particularis concordare debet cum universali Ecclesia non solumquoad fidei doctrinam et signa sacramentalia, sed etiam quoad usus universaliter acceptos ab apostolica etcontinua traditione, qui servandi sunt non solum ut errores vitentur, verum etiam ad fidei integritatem tradendam,quia Ecclesiae lex orandi eius legi credendi respondet"1.

4. Insuper, Apostolicus Dominus et Romanos Pontifices commemorat, qui hac in cura maximopere meriti sunt,praesertim S. Gregorium Magnum et S. Pium V. Summus Pontifex etiam recolit inter liturgicos libros, MissaleRomanum semper eminuisse, prolabentibusque saeculis incrementa novisse, usque ad beatum PapamIoannem XXIII. Deinde, cum instauratio liturgica post Concilium Vaticanum II ageretur, Paulus VI anno 1970novum Missale usui Ecclesiae Ritus Latini destinatum adprobavit, quod postea in plures linguas translatum fuitcuiusque editio tertia anno 2000 a Ioanne Paulo II est promulgata.

5. Nonnulli vero Christifideles, spiritu rituum liturgicorum Concilio Vaticano II anteriorum imbuti, desideriumpraecipuum patefecerant antiquam servandi traditionem. Quam ob rem Ioannes Paulus II, speciali Indulto aSacra Congregatione pro Sacramentis et Cultu Divino anno 1984 concesso, "Quattuor abhinc annos",facultatem dedit utendi Missali Romano a beato Papa Ioanne XXIII promulgato, attentis tamen quibusdamconditionibus. Praeterea ipse Ioannes Paulus II Litteris Apostolicis Ecclesia Dei motu proprio anno 1988 datis,Episcopos ad magnanimem liberalitatem huius facultatis concedendae, ad bonum omnium christifidelium idpostulantium, adhortatus est. Similiter et Papa Benedictus XVI promulgando Litteras Apostolicas SummorumPontificum nuncupatas egit, de quibus vero quaedam principia essentialia ad Usum spectantia AntiquioremRitus Romani quam maxime heic recolere praestat.

6. Textus Missalis Romani a Paulo VI promulgati, et textus ad ultimam usque editionem Ioannis XXIIIpertinentes, duae expressiones Liturgiae Romanae exstant, quae respective ordinaria et extraordinarianuncupantur: agitur nempe de duobus unius Ritus Romani usibus, qui ad invicem iuxta ponuntur. Nam utraqueforma est expressio unicae Ecclesiae legis orandi. Propter venerabilem et antiquum usum forma extraordinariadebito honore est servanda.

7. Litteras Apostolicas Summorum Pontificum motu proprio datas comitatur Epistola ab ipso Summo Pontificeeodem die subsignata (7. VII. 2007), in qua fuse de opportunitate necnon et de necessitate ipsarum Litterarumagitur: leges recentiores erant nempe ferendae, deficientibus regulis quae usum Liturgiae Romanae anno 1962

2

vigentem plane ordinarent. Insuper recentiore legislatione opus erat quia, edito novo Missali, non est visum curregulae edendae essent quoad usum Liturgiae anni 1962. Increscentibus magis magisque in dies fidelibusexpostulantibus celebrationem formae extraordinariae, leges autem erant ferendae. Inter cetera monetBenedictus XVI: "Inter duas Missalis Romani editiones nulla est contradictio. In historia liturgiae incrementum etprogressus inveniuntur, nulla tamen ruptura. Id quod maioribus nostris sacrum erat, nobis manet sacrum etgrande, et non licet ut repente omnino vetitum sit, neque ut plane noxium judicetur"2.

8. Litterae Apostolicae Summorum Pontificum eminenter exprimunt Magisterium Romani Pontificis eiusquemunus regendi atque Sacram Liturgiam ordinandi3, ipsiusque sollicitudinem utpote Christi Vicarii et EcclesiaeUniversae Pastoris4. Ipsae Litterae intendunt:

a) Liturgiam Romanam in Antiquiori Usu, prout pretiosum thesaurum servandum, omnibus largire fidelibus;

b) Usum eiusdem Liturgiae iis re vera certum facere, qui id petunt, considerando ipsum Usum LiturgiaeRomanae anno 1962 vigentem esse facultatem ad bonum fidelium datam, ac proinde in favorem fideliumbenigne esse interpretandam, quibus praecipue destinatur;

c) Reconciliationi in sinu Ecclesiae favere.

II.Munera Pontificiae Commissionis Ecclesia Dei

9. Summus Pontifex Pontificiae Commissioni Ecclesia Dei potestatem ordinariam vicariam dignatus est impertirein omnibus rebus intra eius competentiae fines, praesertim circa sedulam observantiam et vigilantiam inexsequendas dispositiones in Litteris Apostolicis Summorum Pontificum contentas (cf. art. 12).

10. § 1. Praeter facultates olim a Ioanne Paulo II concessas necnon a Benedicto XVI confirmatas (cf. LitteraeApostolicae Summorum Pontificum, art.11 et art.12), Pontificia Commissio huiusmodi potestatem exercet etiamin decernendo de recursibus ei legitime commissis, prout hierarchicus Superior, adversus actum administrativumsingularem a quolibet Ordinario emissum, qui Litteris Apostolicis videatur contrarius.

§2. Decreta quae Pontificia Commissio de recursibus emanat, apud Supremum Tribunal Signaturae Apostolicaeoppugnari possunt ad normam iuris.

11. Pontificiae Commissionis Ecclesia Dei, praevia adprobatione Congregationis pro Cultu Divino et DisciplinaSacramentorum, est curare de edendis libris liturgicis ad formam extraordinariam Ritus Romani pertinentibus.

III.Normae Praecipuae

12. Pontifícia haec Commissio, vigore auctoritatis sibi commissae et facultatum quibus gaudet, peractainquisitione apud Episcopos totius orbis, rectam interpretationem et fidelem exsecutionem LitterarumApostolicarum Summorum Pontificum pro certo habere volens, hanc Instructionem edit, ad normam canonis 34Codicis Iuris Canonici.

De Episcoporum Dioecesanorum Competentia

13. Episcoporum Dioecesanorum, iuxta Codicem Iuris Canonici, est vigilare circa rem liturgicam, ut bonumcommune servetur et ut omnia digne, pacifice et aequo animo in eorum Dioecesibus fiant5, iuxta mentemRomani Pontificis in Litteris Apostolicis Summorum Pontificum palam expressam6. Si quae controversia oriaturvel dubium fundatum quoad celebrationem formae extraordinariae, iudicium Pontificiae Commissioni EcclesiaDei reservatur.

14. Episcopo Dioecesano munus incumbit necessaria suppeditandi subsidia ut fidelis erga formamextraordinariam Ritus Romani habeatur observantia, ad normam Litterarum Apostolicarum Summorum

3

Pontificum.

De coetu fidelium (cf. Litterae Apostolicae Summorum Pontificum, art. 5 § 1)

15. Coetus fidelium dicitur "stabiliter exsistens" ad sensum art. 5 § 1 Litterarum Apostolicarum SummorumPontificum, quando ab aliquibus personis cuiusdam paroeciae constituitur, etsi post publicationem LitterarumApostolicarum coniunctis, ratione venerationis Liturgiae in Antiquiore Usu, poscentibus ut in ecclesia paroecialivel in aliquo oratorio vel sacello Antiquior Usus celebretur: hic coetus constitui potest a personis ex pluribusparoeciis aut dioecesibus convenientibus et qui una concurrunt ad ecclesiam paroecialem aut oratorium adfinem, de quo supra, assequendum.

16. Si quidam sacerdos obiter in quandam ecclesiam paroecialem vel oratorium cum aliquibus personisincidens, Sacrum in forma extraordinaria facere velit, ad normam artt. 2 et 4 Litterarum Apostolicarum, parochusaut rector ecclesiae, vel sacerdos qui de ea curam gerit, ad celebrandum admittat, attento tamen ordinecelebrationum liturgicarum ipsius ecclesiae.

17. § 1. Ut de singulis casibus iudicium feratur, parochus aut rector, aut sacerdos qui ecclesiae curam habet,prudenti mente agat, pastorali zelo, caritate et urbanitate suffultus.

§2. Si coetus paucis constet fidelibus, ad Ordinarium loci adeundum est ut designet ecclesiam in quam adhuiusmodi celebrationes fideles se conferre possint, ita ut actuosa participatio facilior et Sanctae Missaecelebratio dignior reddi valeant.

18. In sanctuariis et in peregrinationum locis possibilitas celebrandi secundum extraordinariam formam coetibusperegrinorum id petentibus praebeatur (cf. Litterae Apostolicae Summorum Pontificum, art. 5 § 3), si sacerdosadest idoneus.

19. Christifideles celebrationem secundum formam extraordinariam postulantes, auxilium ne ferant nequenomen dent consociationibus, quae validitatem vel legitimitatem Sanctae Missae Sacrificii et Sacramentorumsecundum formam ordinariam impugnent, vel Romano Pontifici, Universae Ecclesiae Pastori quoquo modo sintinfensae.

De Sacerdotibus idoneis (cf. Litterae Apostolicae Summorum Pontificum, art. 5 § 4)

20. Quoad ea quae necessaria sunt ut sacerdos quidam idoneus habeatur ad celebrandum secundum formamextraordinariam, statuitur:

a) Quivis sacerdos, ad normam Iuris Canonici7, non impeditus, idoneus censetur ad celebrandam SanctamMissam secundum formam extraordinariam;

b) ad usum Latini sermonis quod attinet, necesse est ut sacerdos celebraturus scientia polleat ad verba recteproferenda eorumque intelligendam significationem;

c) quoad peritiam vero ritus exsequendi, idonei habentur sacerdotes qui ad Sacrum faciendum secundumextraordinariam formam sponte adeunt et qui antea hoc fecerant.

21. Ordinarii enixe rogantur ut clericis instituendis occasionem praebeant accommodatam artem celebrandi informa extraordinaria acquirendi, quod potissimum pro Seminariis valet, in quibus providebitur ut sacrorumalumni convenienter instituantur, Latinum discendo sermonem8 et, adiunctis id postulantibus, ipsam RitusRomani formam extraordinariam.

22. In Dioecesibus ubi desint sacerdotes idonei, fas est Episcopis dioecesanis iuvamen a sacerdotibus

4

Institutorum a Pontificia Commissione Ecclesia Dei erectorum exposcere, sive ut celebrent, sive ut ipsam artemcelebrandi doceant.

23. Facultas celebrandi Missam sine populo seu uno tantum ministro participante, secundum formamextraordinariam Ritus Romani concessa est cuivis presbytero, tum saeculari, cum religioso (cf. LitteraeApostolicae Summorum Pontificum, art. 2). Ergo, in huiusmodi celebrationibus, sacerdotes, ad normamLitterarum Apostolicarum, nulla speciali licentia Ordinariorum vel superiorum indigent.

De disciplina liturgica et ecclesiastica

24. Libri liturgici formae extraordinariae adhibeantur ut prostant. Omnes qui secundum extraordinariam formamRitus Romani celebrare exoptant, tenentur rubricas relativas scire easque in celebrationibus recte exsequi.

25. In antiquo Missali recentiores sancti et aliquae ex novis praefationibus inseri possunt immo debent9,secundum quod quam primum statutum erit.

26. Ad ea quae constabilita sunt in Litteris Apostolicis Summorum Pontificum, ad articulum 6, dicendum est quodlectiones Sanctae Missae, quae in Missali anni 1962 continentur, proferri possunt aut solum Latine, aut Latine,vernacula sequente versione, aut in Missis lectis etiam solum vernacule.

27. Quoad regulas disciplinares ad celebrationem formae extraordinariae pertinentes, applicetur disciplinaecclesiastica Codicis Iuris Canonici anno 1983 promulgati.

28. Praeterea, cum sane de lege speciali agitur, quoad materiam propriam, Litterae Apostolicae SummorumPontificum derogant omnibus legibus liturgicis, sacrorum rituum propriis, exinde ab anno 1962 promulgatis, etcum rubricis librorum liturgicorum anni 1962 non congruentibus.

De Confirmatione et de Ordine

29. Facultas adhibendi formulam antiquam ad Confirmationem impertiendam, confirmata est a LitterisApostolicis Summorum Pontificum (cf. art. 9, § 2), proinde non necessario adhibenda est pro formaextraordinaria formula recentior, quae in Ordine Confirmationis Pauli PP. VI invenitur.

30. Quoad primam Tonsuram, Ordines Minores et Subdiaconatum, Litterae Apostolicae Summorum Pontificumnullam obmutationem in disciplina Codicis Iuris Canonici anno 1983 introduxerunt: hac de causa, pro InstitutisVitae Consecratae et Societatibus Vitae Apostolicae Pontificiae Commissioni Ecclesia Dei subditis, sodalis votisperpetuis professus aut societati clericali vitae apostolicae definitive incorporatus, per receptum diaconatumincardinatur tamquam clericus eidem instituto aut societati, ad normam canonis 266 § 2 Codicis Iuris Canonici.

31. Dumtaxat Institutis Vitae Consecratae et Societatibus Vitae Apostolicae Pontificiae Commissioni EcclesiaDei subditis, et his ubi servatur usus librorum liturgicorum formae extraordinariae, licet Pontificali Romano anni1962 uti ad Ordines maiores et minores conferendos.

De Breviario Romano

32. Omnibus clericis conceditur facultas recitandi Breviarium Romanum anni 1962, de quo art. 9, § 3 LitterarumApostolicarum Summorum Pontificum, et quidem integre et Latino sermone.

De Triduo Sacro

33. Coetus fidelium, anteriori traditioni liturgicae adhaerens, iure gaudet, si sacerdos idoneus adest, celebrandiet ipsum Sacrum Triduum iuxta extraordinariam formam. Deficiente autem ecclesia vel oratorio ad huiusmodicelebrationes exsequendas exclusive deputatis, parochus aut Ordinarius, communi de consilio cum idoneosacerdote, favorabiliores praebeant occasiones pro bono animarum assequendo, haud exclusa possibilitatereiterandi Sacri Tridui celebrationes in ipsa ecclesia.

De Ritibus Religiosorum Ordinum

5

34. Sodalibus Ordinum Religiosorum licet uti propriis libris liturgicis anno 1962 vigentibus.

De Pontificali Romano et de Rituali Romano

35. Salvo quod sub n. 31 huius Instructionis praescriptum est, ad mentem n. 28 ipsius Instructionis licetPontificale Romanum, Rituale Romanum et Caeremoniale Episcoporum anno 1962 vigentia adhibere.

Summus Pontifex Benedictus PP. XVI, in Audientia die 8 aprilis a. d. MMXI subscripto Cardinali PraesidiPontificiae Commissionis "Ecclesia Dei" concessa, hanc Instructionem ratam habuit et publici iuris fieri iussit.

Datum Romae, ex Aedibus Pontificiae Commissionis Ecclesia Dei, die 30 aprilis a. D. MMXI, in memoria S. PiiV.

Gulielmus Cardinalis LevadaPraeses

Vido Pozzo A Secretis

______________

1 BENEDICTUS XVI, Litterae Apostolicae Summorum Pontificum Motu Proprio datae, I, AAS 99 (2007) 777; cf.Institutio Generalis Missalis Romani, tertia editio 2002, n. 397.2 BENEDICTUS XVI, Epistola ad Episcopos adproducendas Litteras Apostolicas Motu Proprio datas, de Usu Liturgiae Romanae Instaurationi anni 1970praecedentis, AAS 99 (2007) 798.3 Cf. CIC, can. 838 § 1 et § 2.4 Cf. CIC, can. 331.5 Cf. CIC, cann. 223, § 2;838 § 1 et § 4.6 Cf. BENEDICTUS XVI, Epistola ad Episcopos ad producendas Litteras Apostolicas MotuProprio datas, de Usu Liturgiae Romanae Instaurationi anni 1970 praecedentis, AAS 99 (2007) 799.7 Cf. CIC,can. 900, § 2.8 Cf. CIC, can. 249; cf. Conc. Vat. II, Const. Sacrosanctum Concilium, n. 36; Decl. Optatam totiusn. 13.9 Cf. BENEDICTUS XVI, Epistola ad Episcopos ad producendas Litteras Apostolicas Motu Proprio datas,de Usu Liturgiae Romanae Instaurationi anni 1970 praecedentis, AAS 99 (2007) 797.[00711-07.01] [Testooriginale: Latino] ● TRADUZIONE IN LINGUA ITALIANA PONTIFICIA COMMISSIONE ECCLESIA DEIISTRUZIONEsull’applicazione della Lettera ApostolicaMotu Proprio data Summorum Pontificum diS.S. BENEDETTO PP. XVII.Introduzione1. La Lettera Apostolica, Summorum Pontificum Motu Proprio data, del Sommo Pontefice BenedettoXVI del 7 luglio 2007, entrata in vigore il 14 settembre 2007, ha reso più accessibile alla Chiesa universale laricchezza della Liturgia Romana.2. Con tale Motu Proprio il Sommo Pontefice Benedetto XVI ha promulgato unalegge universale per la Chiesa con l’intento di dare una nuova normativa all’uso della Liturgia Romana in vigorenel 1962.3. Il Santo Padre, dopo aver richiamato la sollecitudine dei Sommi Pontefici nella cura per la SacraLiturgia e nella ricognizione dei libri liturgici, riafferma il principio tradizionale, riconosciuto da tempoimmemorabile e necessario da mantenere per l’avvenire, secondo il quale "ogni Chiesa particolare deveconcordare con la Chiesa universale, non solo quanto alla dottrina della fede e ai segni sacramentali, ma anchequanto agli usi universalmente accettati dalla ininterrotta tradizione apostolica, che devono essere osservati nonsolo per evitare errori, ma anche per trasmettere l’integrità della fede, perché la legge della preghiera dellaChiesa corrisponde alla sua legge di fede"1.4. Il Sommo Pontefice ricorda inoltre i Pontefici Romani che, inmodo particolare, si sono impegnati in questo compito, specificamente San Gregorio Magno e San Pio V. IlPapa sottolinea altresì che, tra i sacri libri liturgici, particolare risalto nella storia ha avuto il Missale Romanum,che ha ricevuto nuovi aggiornamenti lungo il corso dei tempi fino al Beato Papa Giovanni XXIII.Successivamente, in seguito alla riforma liturgica posteriore al Concilio Vaticano II, Papa Paolo VI nel 1970approvò per la Chiesa di rito latino un nuovo Messale, poi tradotto in diverse lingue. Papa Giovanni Paolo IInell’anno 2000 ne promulgò una terza edizione.5. Diversi fedeli, formati allo spirito delle forme liturgicheprecedenti al Concilio Vaticano II, hanno espresso il vivo desiderio di conservare la tradizione antica. Per questomotivo, Papa Giovanni Paolo II con lo speciale Indulto Quattuor abhinc annos, emanato nel 1984 dalla SacraCongregazione per il Culto Divino, concesse a determinate condizioni la facoltà di riprendere l’uso del Messale

6

Romano promulgato dal Beato Papa Giovanni XXIII. Inoltre, Papa Giovanni Paolo II, con il Motu ProprioEcclesia Dei del 1988, esortò i Vescovi perché fossero generosi nel concedere tale facoltà in favore di tutti ifedeli che lo richiedevano. Nella medesima linea si pone Papa Benedetto XVI con il Motu Proprio SummorumPontificum, nel quale vengono indicati alcuni criteri essenziali per l’Usus Antiquior del Rito Romano, che qui èopportuno ricordare.6. I testi del Messale Romano di Papa Paolo VI e di quello risalente all’ultima edizione diPapa Giovanni XXIII, sono due forme della Liturgia Romana, definite rispettivamente ordinaria e extraordinaria:si tratta di due usi dell’unico Rito Romano, che si pongono l’uno accanto all’altro. L’una e l’altra forma sonoespressione della stessa lex orandi della Chiesa. Per il suo uso venerabile e antico, la forma extraordinaria deveessere conservata con il debito onore.7. Il Motu Proprio Summorum Pontificum è accompagnato da una Letteradel Santo Padre ai Vescovi, con la stessa data del Motu Proprio (7 luglio 2007). Con essa vengono offerteulteriori delucidazioni sull’opportunità e sulla necessità del Motu Proprio stesso; si trattava, cioè, di colmare unalacuna, dando una nuova normativa all’uso della Liturgia Romana in vigore nel 1962. Tale normativa siimponeva particolarmente per il fatto che, al momento dell’introduzione del nuovo Messale, non era sembratonecessario emanare disposizioni che regolassero l’uso della Liturgia vigente nel 1962. In ragione dell’aumento diquanti richiedono di poter usare la forma extraordinaria, si è reso necessario dare alcune norme in materia.Tral’altro Papa Benedetto XVI afferma: "Non c’è nessuna contraddizione tra l’una e l’altra edizione del MessaleRomano. Nella storia della liturgia c’è crescita e progresso, ma nessuna rottura. Ciò che per le generazionianteriori era sacro, anche per noi resta sacro e grande, e non può essere improvvisamente del tutto proibito o,addirittura, giudicato dannoso"2.8. Il Motu Proprio Summorum Pontificum costituisce una rilevante espressionedel Magistero del Romano Pontefice e del munus a Lui proprio di regolare e ordinare la Sacra Liturgia dellaChiesa3 e manifesta la Sua sollecitudine di Vicario di Cristo e Pastore della Chiesa Universale4.Esso si proponel’obiettivo di:a) offrire a tutti i fedeli la Liturgia Romana nell’Usus Antiquior, considerata tesoro prezioso daconservare;b) garantire e assicurare realmente a quanti lo domandano, l’uso della forma extraordinaria, nelpresupposto che l’uso della Liturgia Romana in vigore nel 1962 sia una facoltà elargita per il bene dei fedeli epertanto vada interpretata in un senso favorevole ai fedeli che ne sono i principali destinatari;c) favorire lariconciliazione in seno alla Chiesa.II.Compiti della Pontificia Commissione Ecclesia Dei 9. Il Sommo Pontefice ha conferito alla PontificiaCommissione Ecclesia Dei potestà ordinaria vicaria per la materia di sua competenza, in modo particolarevigilando sull’osservanza e sull’applicazione delle disposizioni del Motu Proprio Summorum Pontificum (cf. art.12).10. § 1. La Pontificia Commissione esercita tale potestà, oltre che attraverso le facoltà precedentementeconcesse dal Papa Giovanni Paolo II e confermate da Papa Benedetto XVI (cf. Motu Proprio SummorumPontificum, artt. 11-12), anche attraverso il potere di decidere dei ricorsi ad essa legittimamente inoltrati, qualeSuperiore gerarchico, avverso un eventuale provvedimento amministrativo singolare dell’Ordinario che sembricontrario al Motu Proprio.§2. I decreti con i quali la Pontificia Commissione decide i ricorsi, potranno essereimpugnati ad normam iuris presso il Supremo Tribunale della Segnatura Apostolica.11. Spetta alla PontificiaCommissione Ecclesia Dei, previa approvazione da parte della Congregazione per il Culto Divino e la Disciplinadei Sacramenti, il compito di curare l’eventuale edizione dei testi liturgici relativi alla forma extraordinaria del RitoRomano.III.Norme specifiche12. Questa Pontificia Commissione, in forza dell’autorità che le è stata attribuita e delle facoltàdi cui gode, a seguito dell’indagine compiuta presso i Vescovi di tutto il mondo, con l’animo di garantire lacorretta interpretazione e la retta applicazione del Motu Proprio Summorum Pontificum, emana la seguenteIstruzione, a norma del can. 34 del Codice di Diritto Canonico.La competenza dei Vescovi diocesani13. IVescovi diocesani, secondo il Codice di Diritto Canonico, devono vigilare in materia liturgica per garantire il benecomune e perché tutto si svolga degnamente, in pace e serenità nella loro Diocesi5, sempre in accordo con lamens del Romano Pontefice chiaramente espressa dal Motu Proprio Summorum Pontificum6. In caso dicontroversia o di dubbio fondato circa la celebrazione nella forma extraordinaria, giudicherà la PontificiaCommissione Ecclesia Dei.14. È compito del Vescovo diocesano adottare le misure necessarie per garantire ilrispetto della forma extraordinaria del Rito Romano, a norma del Motu Proprio Summorum Pontificum.Il coetusfidelium (cf. Motu Proprio Summorum Pontificum, art. 5 § 1)15. Un coetus fidelium potrà dirsi stabiliter exsistensai sensi dell’art. 5 § 1 del Motu Proprio Summorum Pontificum, quando è costituito da alcune persone di unadeterminata parrocchia che, anche dopo la pubblicazione del Motu Proprio, si siano unite in ragione della lorovenerazione per la Liturgia nell’Usus Antiquior, le quali chiedono che questa sia celebrata nella chiesaparrocchiale o in un oratorio o cappella; tale coetus può essere anche costituito da persone che provengano dadiverse parrocchie o Diocesi e che a tal fine si riuniscano in una determinata chiesa parrocchiale o in un oratorioo cappella.16. Nel caso di un sacerdote che si presenti occasionalmente in una chiesa parrocchiale o in unoratorio con alcune persone ed intenda celebrare nella forma extraordinaria, come previsto dagli artt. 2 e 4 delMotu Proprio Summorum Pontificum, il parroco o il rettore di chiesa o il sacerdote responsabile di una chiesa,

7

ammettano tale celebrazione, seppur nel rispetto delle esigenze di programmazione degli orari delle celebrazioniliturgiche della chiesa stessa.17. § 1. Per decidere in singoli casi, il parroco o il rettore, o il sacerdoteresponsabile di una chiesa, si regolerà secondo la sua prudenza, lasciandosi guidare da zelo pastorale e da unospirito di generosa accoglienza.§2. Nei casi di gruppi numericamente meno consistenti, ci si rivolgeràall’Ordinario del luogo per individuare una chiesa in cui questi fedeli possano riunirsi per ivi assistere a talicelebrazioni, in modo tale da assicurare una più facile partecipazione e una più degna celebrazione della SantaMessa.18. Anche nei santuari e luoghi di pellegrinaggio si offra la possibilità di celebrare nella formaextraordinaria ai gruppi di pellegrini che lo richiedano (cf. Motu Proprio Summorum Pontificum, art. 5 § 3), se c’èun sacerdote idoneo.19. I fedeli che chiedono la celebrazione della forma extraordinaria non devono in alcunmodo sostenere o appartenere a gruppi che si manifestano contrari alla validità o legittimità della Santa Messa odei Sacramenti celebrati nella forma ordinaria e/o al Romano Pontefice come Pastore Supremo della Chiesauniversale.Il sacerdos idoneus (cf. Motu Proprio Summorum Pontificum, art. 5 § 4)20. In merito alla questione diquali siano i requisiti necessari, affinché un sacerdote sia ritenuto "idoneo" a celebrare nella formaextraordinaria, si enuncia quanto segue:a) Ogni sacerdote che non sia impedito a norma del Diritto Canonico èda ritenersi idoneo alla celebrazione della Santa Messa nella forma extraordinaria7.b) Per quanto riguarda l’usodella lingua latina, è necessaria una sua conoscenza basilare, che permetta di pronunciare le parole in modocorretto e di capirne il significato.c) Per quanto riguarda la conoscenza dello svolgimento del Rito, si presumonoidonei i sacerdoti che si presentano spontaneamente a celebrare nella forma extraordinaria, e l’hanno usatoprecedentemente.21. Si chiede agli Ordinari di offrire al clero la possibilità di acquisire una preparazioneadeguata alle celebrazioni nella forma extraordinaria. Ciò vale anche per i Seminari, dove si dovrà provvederealla formazione conveniente dei futuri sacerdoti con lo studio del latino8 e, se le esigenze pastorali losuggeriscono, offrire la possibilità di apprendere la forma extraordinaria del Rito.22. Nelle Diocesi dove non cisiano sacerdoti idonei, i Vescovi diocesani possono chiedere la collaborazione dei sacerdoti degli Istituti erettidalla Pontificia Commissione Ecclesia Dei, sia in ordine alla celebrazione, sia in ordine all’eventualeapprendimento della stessa.23. La facoltà di celebrare la Messa sine populo (o con la partecipazione del soloministro) nella forma extraordinaria del Rito Romano è data dal Motu Proprio ad ogni sacerdote sia secolare siareligioso (cf. Motu Proprio Summorum Pontificum, art. 2). Pertanto in tali celebrazioni, i sacerdoti a norma delMotu Proprio Summorum Pontificum, non necessitano di alcun permesso speciale dei loro Ordinari osuperiori.La disciplina liturgica ed ecclesiastica24. I libri liturgici della forma extraordinaria vanno usati comesono. Tutti quelli che desiderano celebrare secondo la forma extraordinaria del Rito Romano devono conoscerele apposite rubriche e sono tenuti ad eseguirle correttamente nelle celebrazioni.25. Nel Messale del 1962potranno e dovranno essere inseriti nuovi santi e alcuni dei nuovi prefazi9, secondo la normativa che verràindicata in seguito.26. Come prevede il Motu Proprio Summorum Pontificum all’art. 6, si precisa che le letturedella Santa Messa del Messale del 1962 possono essere proclamate o esclusivamente in lingua latina, o inlingua latina seguita dalla traduzione in lingua vernacola, ovvero, nelle Messe lette, anche solo in linguavernacola.27. Per quanto riguarda le norme disciplinari connesse alla celebrazione, si applica la disciplinaecclesiastica, contenuta nel vigente Codice di Diritto Canonico.28. Inoltre, in forza del suo carattere di leggespeciale, nell’ambito suo proprio, il Motu Proprio Summorum Pontificum, deroga a quei provvedimenti legislativi,inerenti ai sacri Riti, emanati dal 1962 in poi ed incompatibili con le rubriche dei libri liturgici in vigore nel1962.Cresima e Ordine sacro29. La concessione di usare la formula antica per il rito della Cresima è stataconfermata dal Motu Proprio Summorum Pontificum (cf. art. 9 § 2). Pertanto non è necessario utilizzare per laforma extraordinaria la formula rinnovata del Rito della Confermazione promulgato da Papa Paolo VI.30. Conriguardo alla tonsura, agli ordini minori e al suddiaconato, il Motu Proprio Summorum Pontificum non introducenessun cambiamento nella disciplina del Codice di Diritto Canonico del 1983; di conseguenza, negli Istituti diVita Consacrata e nelle Società di Vita Apostolica che dipendono dalla Pontificia Commissione Ecclesia Dei, ilprofesso con voti perpetui oppure chi è stato incorporato definitivamente in una società clericale di vitaapostolica, con l’ordinazione diaconale viene incardinato come chierico nell’istituto o nella società, a norma delcanone 266 § 2 del Codice di Diritto Canonico.31. Soltanto negli Istituti di Vita Consacrata e nelle Società di VitaApostolica che dipendono dalla Pontificia Commissione Ecclesia Dei e in quelli dove si mantiene l’uso dei libriliturgici della forma extraordinaria, è permesso l’uso del Pontificale Romanum del 1962 per il conferimento degliordini minori e maggiori.Breviarium Romanum32. Viene data ai chierici la facoltà di usare il BreviariumRomanum in vigore nel 1962, di cui all’art. 9 § 3 del Motu Proprio Summorum Pontificum. Esso va recitatointegralmente e in lingua latina.Il Triduo sacro33. Il coetus fidelium, che aderisce alla precedente tradizioneliturgica, se c’è un sacerdote idoneo, può anche celebrare il Triduo Sacro nella forma extraordinaria. Nei casi incui non ci sia una chiesa o oratorio previsti esclusivamente per queste celebrazioni, il parroco o l’Ordinario,d’intesa con il sacerdote idoneo, dispongano le modalità più favorevoli per il bene delle anime, non esclusa lapossibilità di ripetere le celebrazioni del Triduo Sacro nella stessa chiesa.I Riti degli Ordini Religiosi34. È

8

permesso l’uso dei libri liturgici propri degli Ordini religiosi in vigore nel 1962.Pontificale Romanum e RitualeRomanum 35. È permesso l’uso del Pontificale Romanum e del Rituale Romanum, così come del CaeremonialeEpiscoporum in vigore nel 1962, a norma del n. 28 di questa Istruzione e fermo restando quanto disposto nel n.31 della medesima.Il Sommo Pontefice Benedetto XVI, nell’ Udienza concessa il giorno 8 aprile 2011 alsottoscritto Cardinale Presidente della Pontificia Commissione Ecclesia Dei, ha approvato la presente Istruzionee ne ha ordinato la pubblicazione.Dato a Roma, dalla Sede della Pontificia Commissione Ecclesia Dei, il 30aprile 2011, nella memoria di san Pio V.William Cardinale LevadaPresidente Mons. Guido PozzoSegretario _______________1 BENEDETTO XVI, Lettera Apostolica Summorum Pontificum Motu Proprio data,AAS 99 (2007) 777; cf. Ordinamento generale del Messale Romano, terza ed. 2002, n. 397. 2 BENEDETTOXVI, Lettera ai Vescovi in occasione della pubblicazione della Lettera Apostolica "Motu Proprio data" SummorumPontificum sull’uso della Liturgia Romana anteriore alla Riforma effettuata nel 1970, AAS 99 (2007) 798.3 Cf.C.I.C. can. 838 §1 e §2.4 Cf. C.I.C. can. 331.5 Cf. C.I.C. cann. 223 § 2; 838 §1 e § 4.6 Cf. BENEDETTO XVI,Lettera ai Vescovi in occasione della pubblicazione della Lettera Apostolica "Motu Proprio data" SummorumPontificum sull’uso della Liturgia Romana anteriore alla Riforma effettuata nel 1970, AAS 99 (2007) 799.7 Cf.C.I.C. can. 900 § 2.8 Cf. C.I.C. can. 249; cf. Conc. Vat. II, Cost. Sacrosanctum Concilium, n. 36; Dich. Optatamtotius n. 13.9 Cf. BENEDETTO XVI, Lettera ai Vescovi in occasione della pubblicazione della LetteraApostolica"Motu Proprio data" Summorum Pontificum sull’uso della Liturgia Romana anteriore alla Riformaeffettuata nel 1970, AAS 99 (2007) 797.[00711-01.01] [Testo originale: Latino] ● TRADUZIONE IN LINGUAFRANCESECOMMISSION PONTIFICALE ECCLESIA DEI INSTRUCTIONsur l’application de la Lettre apostolique Summorum Pontificumdonnée motu proprio par SA SAINTETÉ LE PAPE BENOÎT XVII.Introduction1. La Lettre apostolique Summorum Pontificum, donnée motu proprio par le Souverain PontifeBenoît XVI le 7 juillet 2007 et entrée en vigueur le 14 septembre 2007, a rendu plus accessible la richesse de laliturgie romaine à l’Église universelle.2. Par ce Motu Proprio, le Souverain Pontife Benoît XVI a promulgué uneloi universelle pour l’Église, avec l’intention de donner un nouveau cadre normatif à l’usage de la liturgie romaineen vigueur en 1962.3. Après avoir rappelé la sollicitude des Souverains Pontifes pour la sainte liturgie et larévision des livres liturgiques, le Saint-Père reprend le principe traditionnel, reconnu depuis des tempsimmémoriaux et à maintenir nécessairement à l’avenir, selon lequel « chaque Église particulière doit être enaccord avec l’Église universelle, non seulement sur la doctrine de la foi et sur les signes sacramentels, maisaussi sur les usages reçus universellement de la tradition apostolique ininterrompue. On doit les observer nonseulement pour éviter les erreurs, mais pour transmettre l’intégrité de la foi, car la règle de la prière de l’Églisecorrespond à sa règle de foi1 ».4. Le Souverain Pontife évoque en outre les Pontifes romains qui se sontparticulièrement donnés à cette tâche, notamment saint Grégoire le Grand et saint Pie V. Le Pape souligneégalement que, parmi les livres liturgiques sacrés, le Missale Romanum a joué un rôle particulier dans l’histoireet qu’il a connu des mises à jour au cours des temps jusqu’au bienheureux Pape Jean XXIII. Puis, après laréforme liturgique qui suivit le Concile Vatican II, le Pape Paul VI approuva en 1970 pour l’Église de rite latin unnouveau Missel, qui fut ensuite traduit en différentes langues. Le Pape Jean Paul II en promulgua une troisièmeédition en l’an 2000.5. Plusieurs fidèles, formés à l’esprit des formes liturgiques antérieures au ConcileVatican II, ont exprimé le vif désir de conserver la tradition ancienne. C’est pourquoi, avec l’indult spécialQuattuor abhinc annos publié en 1984 par la Sacrée Congrégation pour le Culte divin, le Pape Jean Paul IIconcéda sous certaines conditions la faculté de reprendre l’usage du Missel romain promulgué par lebienheureux Pape Jean XXIII. En outre, avec le Motu Proprio Ecclesia Dei de 1988, le Pape Jean Paul IIexhorta les Évêques à concéder généreusement cette faculté à tous les fidèles qui le demandaient. C’est dansla même ligne que se situe le Pape Benoît XVI avec le Motu Proprio Summorum Pontificum, où sont indiqués,pour l’usus antiquior du rite romain, quelques critères essentiels qu’il est opportun de rappeler ici.6. Les textesdu Missel romain du Pape Paul VI et de la dernière édition de celui du Pape Jean XXIII sont deux formes de laliturgie romaine, respectivement appelées ordinaire et extraordinaire : il s’agit de deux mises en œuvrejuxtaposées de l’unique rite romain. L’une et l’autre forme expriment la même lex orandi de l’Église. En raison deson usage antique et vénérable, la forme extraordinaire doit être conservée avec l’honneur qui lui est dû.7. LeMotu Proprio Summorum Pontificum s’accompagne d’une lettre du Saint-Père aux Évêques, publiée le mêmejour que lui (7 juillet 2007) et offrant de plus amples éclaircissements sur l’opportunité et la nécessité du MotuProprio lui-même : il s’agissait effectivement de combler une lacune, en donnant un nouveau cadre normatif àl’usage de la liturgie romaine en vigueur en 1962. Ce cadre s’imposait particulièrement du fait qu’au moment del’introduction du nouveau missel, il n’avait pas semblé nécessaire de publier des dispositions destinées à réglerl’usage de la liturgie en vigueur en 1962. En raison de l’augmentation du nombre de ceux qui demandent àpouvoir user de la forme extraordinaire, il est devenu nécessaire de donner quelques normes à ce sujet.Le Pape

9

Benoît XVI affirme notamment : « Il n’y a aucune contradiction entre l’une et l’autre édition du MissaleRomanum. L’histoire de la liturgie est faite de croissance et de progrès, jamais de rupture. Ce qui était sacrépour les générations précédentes reste grand et sacré pour nous, et ne peut à l’improviste se retrouvertotalement interdit, voire considéré comme néfaste2 ».8. Le Motu Proprio Summorum Pontificum constitue uneexpression remarquable du magistère du Pontife romain et de son munus propre - régler et ordonner la sainteliturgie de l’Église3 - et il manifeste sa sollicitude de Vicaire du Christ et de Pasteur de l’Église universelle4. Il sepropose :a) d’offrir à tous les fidèles la liturgie romaine dans l’usus antiquior, comme un trésor à conserverprécieusement ;b) de garantir et d’assurer réellement l’usage de la forme extraordinaire à tous ceux qui ledemandent, étant bien entendu que l’usage de la liturgie latine en vigueur en 1962 est une faculté donnée pourle bien des fidèles et donc à interpréter en un sens favorable aux fidèles qui en sont les principauxdestinataires;c) de favoriser la réconciliation au sein de l’Église.II.Les missions de la Commission pontificale Ecclesia Dei 9. Le Souverain Pontife a doté la Commissionpontificale Ecclesia Dei d’un pouvoir ordinaire vicaire dans son domaine de compétence, en particulier pourveiller sur l’observance et l’application des dispositions du Motu Proprio Summorum Pontificum (cf. art. 12).10. §1. La Commission pontificale exerce ce pouvoir, non seulement grâce aux facultés précédemment concédéespar le Pape Jean Paul II et confirmées par le Pape Benoît XVI (cf. Motu Proprio Summorum Pontificum, art. 11-12), mais aussi grâce au pouvoir d’exprimer une décision, en tant que Supérieur hiérarchique, au sujet desrecours qui lui sont légitimement présentés contre un acte administratif de l’Ordinaire qui semblerait contraire auMotu Proprio.§2. Les décrets par lesquels la Commission pontificale exprime sa décision au sujet des recourspourront être attaqués ad normam iuris devant le Tribunal Suprême de la Signature Apostolique.11. Aprèsapprobation de la Congrégation pour le Culte divin et la Discipline des sacrements, il revient à la Commissionpontificale Ecclesia Dei de veiller à l’édition éventuelle des textes liturgiques relatifs à la forme extraordinaire durite romain.III.Normes spécifiques12. À la suite de l’enquête réalisée auprès des Évêques du monde entier et en vue degarantir une interprétation correcte et une juste application du Motu Proprio Summorum Pontificum, cetteCommission pontificale, en vertu de l’autorité qui lui a été attribuée et des facultés dont elle jouit, publie cetteInstruction, conformément au canon 34 du Code de droit canonique.La compétence des Évêques diocésains13.D’après le Code de droit canonique5, les Évêques diocésains doivent veiller à garantir le bien commun enmatière liturgique et à faire en sorte que tout se déroule dignement, pacifiquement et sereinement dans leurdiocèse, toujours en accord avec la mens du Pontife romain clairement exprimée par le Motu ProprioSummorum Pontificum6. En cas de litige ou de doute fondé au sujet de la célébration dans la formeextraordinaire, la Commission pontificale Ecclesia Dei jugera.14. Il revient à l’Évêque diocésain de prendre lesmesures nécessaires pour garantir le respect de la forme extraordinaire du rite romain, conformément au MotuProprio Summorum Pontificum.Le cœtus fidelium (cf. Motu Proprio Summorum Pontificum, art. 5 § 1)15. Uncœtus fidelium pourra se dire stable (stabiliter exsistens), au sens où l’entend l’art. 5 § 1 de SummorumPontificum, s’il est constitué de personnes issues d’une paroisse donnée qui, même après la publication duMotu Proprio, se sont réunies à cause de leur vénération pour la liturgie célébrée dans l’usus antiquior et quidemandent sa célébration dans l’église paroissiale, un oratoire ou une chapelle ; ce cœtus peut aussi secomposer de personnes issues de paroisses ou de diocèses différents qui se retrouvent à cette fin dans uneéglise paroissiale donnée, un oratoire ou une chapelle.16. Si un prêtre se présente occasionnellement avecquelques personnes dans une église paroissiale ou un oratoire en souhaitant célébrer dans la formeextraordinaire, comme le prévoient les articles 2 et 4 du Motu Proprio Summorum Pontificum, le curé, le recteurou le prêtre responsable de l’église acceptera cette célébration, tout en tenant compte des exigences liées auxhoraires des célébrations liturgiques de l’église elle-même.17. § 1. Dans chaque cas, le curé, le recteur ou leprêtre responsable de l’église prendra sa décision avec prudence, en se laissant guider par son zèle pastoral etpar un esprit d’accueil généreux.§2. Dans le cas de groupes numériquement moins importants, on s’adressera àl’Ordinaire du lieu pour trouver une église où ces fidèles puissent venir assister à ces célébrations, de manière àfaciliter leur participation et une célébration plus digne de la Sainte Messe.18. Dans les sanctuaires et les lieuxde pèlerinage, on offrira également la possibilité de célébrer selon la forme extraordinaire aux groupes depèlerins qui le demanderaient (cf. Motu Proprio Summorum Pontificum, art. 5 § 3), s’il y a un prêtre idoine.19.Les fidèles qui demandent la célébration de la forme extraordinaire ne doivent jamais venir en aide ou appartenirà des groupes qui nient la validité ou la légitimité de la Sainte Messe ou des sacrements célébrés selon la formeordinaire, ou qui s’opposent au Pontife romain comme Pasteur suprême de l’Église universelle.Le sacerdosidoneus (cf. Motu Proprio Summorum Pontificum, art. 5 § 4)20. Les conditions requises pour considérer unprêtre comme « idoine » à la célébration dans la forme extraordinaire s’énoncent comme suit :a) tout prêtre quin’est pas empêché par le droit canonique7, doit être considéré comme idoine à la célébration de la SainteMesse dans la forme extraordinaire ;b) il doit avoir du latin une connaissance de base qui lui permette de

10

prononcer correctement les mots et d’en comprendre le sens ;c) la connaissance du déroulement du rite estprésumée chez les prêtres qui se présentent spontanément pour célébrer dans la forme extraordinaire et quil’ont déjà célébrée.21. On demande aux Ordinaires d’offrir au clergé la possibilité d’acquérir une préparationadéquate aux célébrations dans la forme extraordinaire. Cela vaut également pour les séminaires, où l’on devrapourvoir à la formation convenable des futurs prêtres par l’étude du latin8, et, si les exigences pastorales lesuggèrent, offrir la possibilité d’apprendre la forme extraordinaire du rite.22. Dans les diocèses sans prêtreidoine, les Évêques diocésains peuvent demander la collaboration des prêtres des Instituts érigés par laCommission pontificale Ecclesia Dei, soit pour célébrer, soit même pour enseigner à le faire.23. La faculté decélébrer la Messe sine populo (ou avec la participation du seul ministre) dans la forme extraordinaire du riteromain est donnée par le Motu Proprio à tout prêtre séculier ou religieux (cf. Motu Proprio SummorumPontificum, art. 2). Pour ces célébrations, les prêtres n’ont donc besoin, selon le Motu Proprio SummorumPontificum, d’aucun permis spécial de leur Ordinaire ou de leur supérieur.La discipline liturgique etecclésiastique24. Les livres liturgiques de la forme extraordinaire seront utilisés tels qu’ils sont. Tous ceux quidésirent célébrer selon la forme extraordinaire du rite romain doivent connaître les rubriques prévues et lessuivre fidèlement dans les célébrations.25. De nouveaux saints et certaines des nouvelles préfaces pourront etdevront être insérés dans le Missel de 19629, selon les normes qui seront indiquées plus tard.26. Comme leprévoit le Motu Proprio Summorum Pontificum à l’article 6, les lectures de la Sainte Messe du Missel de 1962peuvent être proclamées soit seulement en latin, soit en latin puis dans la langue du pays, soit même, dans lecas des Messes lues, seulement dans la langue du pays.27. En ce qui concerne les normes disciplinaires liéesà la célébration, on appliquera la discipline ecclésiastique définie dans le Code de droit canonique de 1983.28.De plus, en vertu de son caractère de loi spéciale, le Motu Proprio Summorum Pontificum déroge, dans sondomaine propre, aux mesures législatives sur les rites sacrés prises depuis 1962 et incompatibles avec lesrubriques des livres liturgiques en vigueur en 1962.La Confirmation et l’Ordre sacré29. La permission d’utiliser laformule ancienne pour le rite de la confirmation a été reprise par le Motu Proprio Summorum Pontificum (cf.art. 9 § 2). Dans la forme extraordinaire, il n’est donc pas nécessaire d’utiliser la formule rénovée du Rituel de laconfirmation promulgué par le Pape Paul VI.30. Pour la tonsure, les ordres mineurs et le sous-diaconat, le MotuProprio Summorum Pontificum n’introduit aucun changement dans la discipline du Code de droit canonique de1983 ; par conséquent, dans les Instituts de vie consacrée et les Sociétés de vie apostolique qui dépendent dela Commission pontificale Ecclesia Dei, le profès de vœux perpétuels ou celui qui a été définitivement incorporédans une société cléricale de vie apostolique est, par l’ordination diaconale, incardiné comme clerc dans l’Institutou dans la Société, conformément au canon 266 § 2 du Code de droit canonique.31. Seuls les Instituts de vieconsacrée et les Sociétés de vie apostolique qui dépendent de la Commission pontificale Ecclesia Dei ainsi queceux dans lesquels se maintient l’usage des livres liturgiques de la forme extraordinaire peuvent utiliser lePontifical romain en vigueur en 1962 pour conférer les ordres mineurs et majeurs.Le Bréviaire romain32. Lesclercs ont la faculté d’utiliser le Bréviaire romain en vigueur en 1962 dont il est question à l’article 9 § 3 du MotuProprio Summorum Pontificum. Celui-ci doit être récité intégralement et en latin.Le Triduum sacré33. S’il y a unprêtre idoine, le cœtus fidelium qui adhère à la tradition liturgique précédente peut aussi célébrer le Triduumsacré dans la forme extraordinaire. Au cas où il n’y aurait pas d’église ou d’oratoire exclusivement prévu pources célébrations, le curé ou l’Ordinaire prendront les mesures les plus favorables au bien des âmes, en accordavec le prêtre, sans exclure la possibilité d’une répétition des célébrations du Triduum sacré dans la mêmeéglise.Les rites des Ordres religieux34. Il est permis d’utiliser les livres liturgiques propres aux Ordres religieuxet en vigueur en 1962.Pontifical romain et Rituel romain35. Conformément au n. 28 de cette Instruction etrestant sauf ce qui est prescrit par le n. 31, l’usage du Pontifical romain et du Rituel romain, ainsi que celui duCérémonial des Évêques en vigueur en 1962 sont permis.Au cours de l’audience du 8 avril 2011 accordée auCardinal Président de la Commission pontificale Ecclesia Dei, le Souverain Pontife Benoît XVI a approuvé laprésente Instruction et en a ordonné la publication. Donné à Rome, au siège de la Commission pontificaleEcclesia Dei, le 30 avril 2011, en la mémoire de saint Pie V.William Cardinal LevadaPrésident Monseigneur Guido PozzoSecrétaire _______________1 Benoît XVI, Motu proprio Summorum Pontificum, art. 1 : AAS 99 (2007), p. 777 ;La Documentation catholique 104 (2007), pp. 702-704 ; cf. Présentation générale du Missel romain, 3e éd.,2002, n. 397.2 Benoît XVI, Lettre aux Évêques qui accompagne la Lettre apostolique « motu proprio data »Summorum Pontificum sur l’usage de la liturgie romaine antérieure à la réforme de 1970 : AAS 99 (2007), p.798 ; La Documentation catholique 104 (2007), p. 707.3 Cf. Code de droit canonique, c. 838, § 1 et § 2.4 Cf.Code de droit canonique, c. 331.5 Cf. Code de droit canonique, c. 223 § 2 ; 838 § 1 et § 4.6 Cf. Benoît XVI,Lettre aux Évêques qui accompagne la Lettre apostolique « motu proprio data » Summorum Pontificum surl’usage de la liturgie romaine antérieure à la réforme de 1970 : AAS 99 (2007), p. 799 ; La Documentationcatholique 104 (2007), p. 707.7 Cf. Code de droit canonique, c. 900 § 2.8 Cf. Code de droit canonique, c. 249 ;

11

Conc. œcum. Vat. II, Const. Sacrosanctum Concilium, n. 36 ; Décr. Optatam totius, n. 13.9 Cf. Benoît XVI, Lettreaux Évêques qui accompagne la Lettre apostolique « motu proprio data » Summorum Pontificum sur l’usage dela liturgie romaine antérieure à la réforme de 1970 : AAS 99 (2007), p. 797 ; La Documentation catholique 104,p. 706.[00711-03.01] [Texte original: Latin] ● TRADUZIONE IN LINGUA INGLESEPONTIFICAL COMMISSIONECCLESIA DEI INSTRUCTIONon the application of the Apostolic Letter Summorum Pontificum ofHIS HOLINESS POPE BENEDICT XVI given Motu Proprio I.Introduction1. The Apostolic Letter Summorum Pontificum of the Sovereign Pontiff Benedict XVI given MotuProprio on 7 July 2007, which came into effect on 14 September 2007, has made the richness of the RomanLiturgy more accessible to the Universal Church.2. With this Motu Proprio, the Holy Father Pope Benedict XVIpromulgated a universal law for the Church, intended to establish new regulations for the use of the RomanLiturgy in effect in 1962.3. The Holy Father, having recalled the concern of the Sovereign Pontiffs in caring forthe Sacred Liturgy and in their recognition of liturgical books, reaffirms the traditional principle, recognised fromtime immemorial and necessary to be maintained into the future, that "each particular Church must be in accordwith the universal Church not only regarding the doctrine of the faith and sacramental signs, but also as to theusages universally handed down by apostolic and unbroken tradition. These are to be maintained not only sothat errors may be avoided, but also so that the faith may be passed on in its integrity, since the Church's rule ofprayer (lex orandi) corresponds to her rule of belief (lex credendi)."14. The Holy Father recalls also those RomanPontiffs who, in a particular way, were notable in this task, specifically Saint Gregory the Great and Saint Pius V.The Holy Father stresses moreover that, among the sacred liturgical books, the Missale Romanum has enjoyeda particular prominence in history, and was kept up to date throughout the centuries until the time of BlessedPope John XXIII. Subsequently in 1970, following the liturgical reform after the Second Vatican Council, PopePaul VI approved for the Church of the Latin rite a new Missal, which was then translated into variouslanguages. In the year 2000, Pope John Paul II promulgated the third edition of this Missal.5. Many of thefaithful, formed in the spirit of the liturgical forms prior to the Second Vatican Council, expressed a lively desire tomaintain the ancient tradition. For this reason, Pope John Paul II with a special Indult Quattuor abhinc annosissued in 1984 by the Congregation for Divine Worship, granted the faculty under certain conditions to restorethe use of the Missal promulgated by Blessed Pope John XXIII. Subsequently, Pope John Paul II, with the MotuProprio Ecclesia Dei of 1988, exhorted the Bishops to be generous in granting such a faculty for all the faithfulwho requested it. Pope Benedict continues this policy with the Motu Proprio Summorum Pontificum regardingcertain essential criteria for the Usus Antiquior of the Roman Rite, which are recalled here.6. The Roman Missalpromulgated by Pope Paul VI and the last edition prepared under Pope John XXIII, are two forms of the RomanLiturgy, defined respectively as ordinaria and extraordinaria: they are two usages of the one Roman Rite, onealongside the other. Both are the expression of the same lex orandi of the Church. On account of its venerableand ancient use, the forma extraordinaria is to be maintained with appropriate honor.7. The Motu ProprioSummorum Pontificum was accompanied by a letter from the Holy Father to Bishops, with the same date as theMotu Proprio (7 July 2007). This letter gave further explanations regarding the appropriateness and the need forthe Motu Proprio; it was a matter of overcoming a lacuna by providing new norms for the use of the RomanLiturgy of 1962. Such norms were needed particularly on account of the fact that, when the new Missal had beenintroduced under Pope Paul VI, it had not seemed necessary to issue guidelines regulating the use of the 1962Liturgy. By reason of the increase in the number of those asking to be able to use the forma extraordinaria, it hasbecome necessary to provide certain norms in this area.Among the statements of the Holy Father was thefollowing: "There is no contradiction between the two editions of the Roman Missal. In the history of the Liturgygrowth and progress are found, but not a rupture. What was sacred for prior generations, remains sacred andgreat for us as well, and cannot be suddenly prohibited altogether or even judged harmful."28. The Motu ProprioSummorum Pontificum constitutes an important expression of the Magisterium of the Roman Pontiff and of hismunus of regulating and ordering the Church’s Sacred Liturgy.3 The Motu Proprio manifests his solicitude asVicar of Christ and Supreme Pastor of the Universal Church,4 and has the aim of:a.) offering to all the faithful theRoman Liturgy in the Usus Antiquior, considered as a precious treasure to be preserved;b.) effectivelyguaranteeing and ensuring the use of the forma extraordinaria for all who ask for it, given that the use of the1962 Roman Liturgy is a faculty generously granted for the good of the faithful and therefore is to be interpretedin a sense favourable to the faithful who are its principal addressees;c.) promoting reconciliation at the heart ofthe Church.II.The Responsibilitiesof the Pontifical Commission Ecclesia Dei 9. The Sovereign Pontiff has conferred upon the PontificalCommission Ecclesia Dei ordinary vicarious power for the matters within its competence, in a particular way formonitoring the observance and application of the provisions of the Motu Proprio Summorum Pontificum (cf. art.

12

12).10. § 1. The Pontifical Commission exercises this power, beyond the faculties previously granted by PopeJohn Paul II and confirmed by Pope Benedict XVI (cf. Motu Proprio Summorum Pontificum, artt. 11-12), also bymeans of the power to decide upon recourses legitimately sent to it, as hierarchical Superior, against anypossible singular administrative provision of an Ordinary which appears to be contrary to the Motu Proprio.§2.The decrees by which the Pontifical Commission decides recourses may be challenged ad normam iuris beforethe Supreme Tribunal of the Apostolic Signatura.11. After having received the approval from the Congregationfor Divine Worship and the Discipline of the Sacraments, the Pontifical Commission Ecclesia Dei will have thetask of looking after future editions of liturgical texts pertaining to the forma extraordinaria of the Roman Rite.III.Specific Norms12. Following upon the inquiry made among the Bishops of the world, and with the desire toguarantee the proper interpretation and the correct application of the Motu Proprio Summorum Pontificum, thisPontifical Commission, by virtue of the authority granted to it and the faculties which it enjoys, issues thisInstruction according to can. 34 of the Code of Canon Law.The Competence of Diocesan Bishops13. DiocesanBishops, according to Canon Law, are to monitor liturgical matters in order to guarantee the common good andto ensure that everything is proceeding in peace and serenity in their Dioceses5, always in agreement with themens of the Holy Father clearly expressed by the Motu Proprio Summorum Pontificum.6 In cases of controversyor well-founded doubt about the celebration in the forma extraordinaria, the Pontifical Commission Ecclesia Deiwill adjudicate.14. It is the task of the Diocesan Bishop to undertake all necessary measures to ensure respectfor the forma extraordinaria of the Roman Rite, according to the Motu Proprio Summorum Pontificum.The coetusfidelium (cf. Motu Proprio Summorum Pontificum, art. 5 § 1)15. A coetus fidelium ("group of the faithful") can besaid to be stabiliter existens ("existing in a stable manner"), according to the sense of art. 5 § 1 of the MotuProprio Summorum Pontificum, when it is constituted by some people of an individual parish who, even after thepublication of the Motu Proprio, come together by reason of their veneration for the Liturgy in the Usus Antiquior,and who ask that it might be celebrated in the parish church or in an oratory or chapel; such a coetus ("group")can also be composed of persons coming from different parishes or dioceses, who gather together in a specificparish church or in an oratory or chapel for this purpose.16. In the case of a priest who presents himselfoccasionally in a parish church or an oratory with some faithful, and wishes to celebrate in the formaextraordinaria, as foreseen by articles 2 and 4 of the Motu Proprio Summorum Pontificum, the pastor or rector ofthe church, or the priest responsible, is to permit such a celebration, while respecting the schedule of liturgicalcelebrations in that same church.17. § 1. In deciding individual cases, the pastor or the rector, or the priestresponsible for a church, is to be guided by his own prudence, motivated by pastoral zeal and a spirit ofgenerous welcome.§2. In cases of groups which are quite small, they may approach the Ordinary of the place toidentify a church in which these faithful may be able to come together for such celebrations, in order to ensureeasier participation and a more worthy celebration of the Holy Mass.18. Even in sanctuaries and places ofpilgrimage the possibility to celebrate in the forma extraordinaria is to be offered to groups of pilgrims whorequest it (cf. Motu Proprio Summorum Pontificum, art. 5 § 3), if there is a qualified priest.19. The faithful whoask for the celebration of the forma extraordinaria must not in any way support or belong to groups which showthemselves to be against the validity or legitimacy of the Holy Mass or the Sacraments celebrated in the formaordinaria or against the Roman Pontiff as Supreme Pastor of the Universal Church.Sacerdos idoneus ("QualifiedPriest") (cf. Motu Proprio Summorum Pontificum, art 5 § 4)20. With respect to the question of the necessaryrequirements for a priest to be held idoneus ("qualified") to celebrate in the forma extraordinaria, the following ishereby stated:a.) Every Catholic priest who is not impeded by Canon Law7 is to be considered idoneus("qualified") for the celebration of the Holy Mass in the forma extraordinaria.b.) Regarding the use of the Latinlanguage, a basic knowledge is necessary, allowing the priest to pronounce the words correctly and understandtheir meaning.c.) Regarding knowledge of the execution of the Rite, priests are presumed to be qualified whopresent themselves spontaneously to celebrate the forma extraordinaria, and have celebrated it previously.21.Ordinaries are asked to offer their clergy the possibility of acquiring adequate preparation for celebrations in theforma extraordinaria. This applies also to Seminaries, where future priests should be given proper formation,including study of Latin8 and, where pastoral needs suggest it, the opportunity to learn the forma extraordinariaof the Roman Rite.22. In Dioceses without qualified priests, Diocesan Bishops can request assistance frompriests of the Institutes erected by the Pontifical Commission Ecclesia Dei, either to the celebrate the formaextraordinaria or to teach others how to celebrate it.23. The faculty to celebrate sine populo (or with theparticipation of only one minister) in the forma extraordinaria of the Roman Rite is given by the Motu Proprio toall priests, whether secular or religious (cf. Motu Proprio Summorum Pontificum, art. 2). For such celebrationstherefore, priests, by provision of the Motu Proprio Summorum Pontificum, do not require any special permissionfrom their Ordinaries or superiors.Liturgical and Ecclesiastical Discipline24. The liturgical books of the formaextraordinaria are to be used as they are. All those who wish to celebrate according to the forma extraordinariaof the Roman Rite must know the pertinent rubrics and are obliged to follow them correctly.25. New saints and

13

certain of the new prefaces can and ought to be inserted into the 1962 Missal9, according to provisions whichwill be indicated subsequently.26. As foreseen by article 6 of the Motu Proprio Summorum Pontificum, thereadings of the Holy Mass of the Missal of 1962 can be proclaimed either solely in the Latin language, or in Latinfollowed by the vernacular or, in Low Masses, solely in the vernacular.27. With regard to the disciplinary normsconnected to celebration, the ecclesiastical discipline contained in the Code of Canon Law of 1983 applies.28.Furthermore, by virtue of its character of special law, within its own area, the Motu Proprio SummorumPontificum derogates from those provisions of law, connected with the sacred Rites, promulgated from 1962onwards and incompatible with the rubrics of the liturgical books in effect in 1962.Confirmation and HolyOrders29. Permission to use the older formula for the rite of Confirmation was confirmed by the Motu ProprioSummorum Pontificum (cf. art. 9 § 2). Therefore, in the forma extraordinaria, it is not necessary to use the newerformula of Pope Paul VI as found in the Ordo Confirmationis.30. As regards tonsure, minor orders and thesubdiaconate, the Motu Proprio Summorum Pontificum does not introduce any change in the discipline of theCode of Canon Law of 1983; consequently, in Institutes of Consecrated Life and Societies of Apostolic Lifewhich are under the Pontifical Commission Ecclesia Dei, one who has made solemn profession or who has beendefinitively incorporated into a clerical institute of apostolic life, becomes incardinated as a cleric in the instituteor society upon ordination to the diaconate, in accordance with canon 266 § 2 of the Code of Canon Law.31.Only in Institutes of Consecrated Life and Societies of Apostolic Life which are under the Pontifical CommissionEcclesia Dei, and in those which use the liturgical books of the forma extraordinaria, is the use of the PontificaleRomanum of 1962 for the conferral of minor and major orders permitted.Breviarium Romanum32. Art. 9 § 3 ofthe Motu Proprio Summorum Pontificum gives clerics the faculty to use the Breviarium Romanum in effect in1962, which is to be prayed entirely and in the Latin language.The Sacred Triduum33. If there is a qualifiedpriest, a coetus fidelium ("group of faithful"), which follows the older liturgical tradition, can also celebrate theSacred Triduum in the forma extraordinaria. When there is no church or oratory designated exclusively for suchcelebrations, the parish priest or Ordinary, in agreement with the qualified priest, should find some arrangementfavourable to the good of souls, not excluding the possibility of a repetition of the celebration of the SacredTriduum in the same church.The Rites of Religious Orders34. The use of the liturgical books proper to theReligious Orders which were in effect in 1962 is permitted.Pontificale Romanum and the Rituale Romanum 35.The use of the Pontificale Romanum, the Rituale Romanum, as well as the Caeremoniale Episcoporum in effectin 1962, is permitted, in keeping with n. 28 of this Instruction, and always respecting n. 31 of the sameInstruction.The Holy Father Pope Benedict XVI, in an audience granted to the undersigned Cardinal President ofthe Pontifical Commission Ecclesia Dei on 8 April 2011, approved this present Instruction and ordered itspublication. Given at Rome, at the Offices of the Pontifical Commission Ecclesia Dei, 30 April, 2011, on thememorial of Pope Saint Pius V.William Cardinal LEVADAPresident Mons. Guido PozzoSecretary _______________1 BENEDICTUS XVI, Litterae Apostolicae Summorum Pontificum motu propriodatae, I, AAS 99 (2007) 777; cf. Institutio Generalis Missalis Romani, tertia editio 2002, n. 397.2 BENEDICTUSXVI, Epistola ad Episcopos ad producendas Litteras Apostolicas motu proprio datas, de Usu Liturgiae RomanaeInstaurationi anni 1970 praecedentis, AAS 99 (2007) 798.3 Cf. Code of Canon Law, Canon 838 §1 and §2.4 Cf.Code of Canon Law, Canon 331.5 Cf. Code of Canon Law, Canons 223 § 2 or 838 §1 and §4.6 BENEDICTUSXVI, Epistola ad Episcopos ad producendas Litteras Apostolicas motu proprio datas, de Usu Liturgiae RomanaeInstaurationi anni 1970 praecedentis, AAS 99 (2007) 799.7 Cf. Code of Canon Law, Canon 900 § 2.8 Cf. Codeof Canon Law, Canon 249; Second Vatican Ecumenical Council, Constitution Sacrosanctum Concilium, 36;Declaration Optatum totius, 13.9 BENEDICTUS XVI, Epistola ad Episcopos ad producendas Litteras Apostolicasmotu proprio datas, de Usu Liturgiae Romanae Instaurationi anni 1970 praecedentis, AAS 99 (2007)797.[00711-02.01] [Original text: Latin] ● TRADUZIONE IN LINGUA TEDESCAPÄPSTLICHE KOMMISSIONECCLESIA DEI INSTRUKTIONüber die Ausführung des als Motu proprio erlassenenApostolischen Schreibens Summorum Pontificumvon PAPST BENEDIKT XVI.I.Einleitung1. Das am 7. Juli 2007 als Motu proprio erlassene Apostolische Schreiben Summorum Pontificum vonPapst Benedikt XVI., das am 14. September 2007 in Kraft getreten ist, hat der ganzen Kirche den Reichtum derrömischen Liturgie besser zugänglich gemacht.2. Mit diesem Motu proprio hat Papst Benedikt XVI. einuniversalkirchliches Gesetz erlassen, um den Gebrauch der römischen Liturgie, wie sie 1962 in Geltung war,neu zu regeln.3. Der Heilige Vater ruft darin zuerst die Sorge der Päpste um die Pflege der heiligen Liturgie undum die Anerkennung der liturgischen Bücher in Erinnerung und bekräftigt dann ein Prinzip der Tradition, das seitunvordenklicher Zeit anerkannt und auch in Zukunft zu bewahren ist: „Jede Teilkirche muss mit derGesamtkirche nicht nur hinsichtlich der Glaubenslehre und der sakramentalen Zeichen übereinstimmen,

14

sondern auch hinsichtlich der universal von der apostolischen und ununterbrochenen Überlieferungempfangenen Gebräuche, die einzuhalten sind, nicht nur um Irrtümer zu vermeiden, sondern auch damit derGlaube unversehrt weitergegeben wird; denn das Gesetz des Betens (lex orandi) der Kirche entspricht ihremGesetz des Glaubens (lex credendi)".14. Der Heilige Vater erinnert zudem an jene Päpste, die sich inherausragender Weise für dieses Anliegen eingesetzt haben, besonders an den heiligen Gregor den Großenund den heiligen Pius V. Der Papst unterstreicht auch, dass in der Geschichte der liturgischen Bücher dasMissale Romanum, das im Lauf der Zeit bis zum seligen Papst Johannes XXIII. verschiedene Erneuerungenerfahren hat, einen besonderen Platz einnimmt. Im Gefolge der liturgischen Reform nach dem II. VatikanischenKonzil hat Papst Paul VI. im Jahr 1970 ein neues Messbuch für die Kirche des lateinischen Ritus approbiert, dasdann in verschiedene Sprachen übersetzt worden ist. Papst Johannes Paul II. hat im Jahr 2000 dessen dritteAusgabe promulgiert.5. Verschiedene Gläubige, die im Geist der liturgischen Formen vor dem II. VatikanischenKonzil geprägt worden sind, haben den innigen Wunsch ausgesprochen, die alte Tradition zu bewahren. Daherhat Papst Johannes Paul II. mit dem von der Heiligen Kongregation für den Gottesdienst 1984 erlassenenSpezialindult Quattuor abhinc annos die Erlaubnis erteilt, den Gebrauch des vom seligen Papst Johannes XXIII.promulgierten römischen Messbuchs unter bestimmten Bedingungen wieder aufzunehmen. Darüber hinausersuchte Papst Johannes Paul II. mit dem Motu proprio Ecclesia Dei von 1988 die Bischöfe, diese Erlaubnisallen Gläubigen, die darum bitten, großzügig zu gewähren. In diese Linie stellt sich Papst Benedikt XVI. mit demMotu proprio Summorum Pontificum, das einige wesentliche Kriterien für den Usus antiquior des römischenRitus angibt, die hier in Erinnerung gerufen werden sollen.6. Die Texte des römischen Messbuchs von PapstPaul VI. und des Missale, das in letzter Ausgabe unter Papst Johannes XXIII. erschienen ist, sind zwei Formender römischen Liturgie, die „ordentliche" (forma ordinaria) beziehungsweise „außerordentliche" Form (formaextraordinaria) genannt werden. Dabei handelt es sich um zwei Gebrauchsweisen des einen römischen Ritus,die nebeneinander stehen. Beide Formen sind Ausdruck derselben lex orandi der Kirche. Wegen ihresehrwürdigen und langen Gebrauchs muss die außerordentliche Form mit gebührender Achtung bewahrtwerden.7. Das Motu proprio Summorum Pontificum wird von einem Brief begleitet, den der Heilige Vater amselben Tag (7. Juli 2007) an die Bischöfe gerichtet hat. Darin gibt er zusätzliche Erklärungen über dieAngemessenheit und die Notwendigkeit des Motu proprio; es ging darum, eine Lücke zu schließen und denGebrauch der römischen Liturgie, die 1962 in Geltung war, neu zu regeln. Dies wurde vor allem deswegenerforderlich, weil es zum Zeitpunkt der Einführung des neuen Messbuchs nicht als nötig erachtet worden war,den Gebrauch der 1962 geltenden Liturgie durch entsprechende Richtlinien zu regeln. Da die Zahl derGläubigen zunimmt, die darum bitten, die außerordentliche Form gebrauchen zu können, ist es notwendiggeworden, darüber einige Normen zu erlassen.Unter anderem hält Papst Benedikt XVI. fest: „Es gibt keinenWiderspruch zwischen der einen und der anderen Ausgabe des Missale Romanum. In der Liturgiegeschichtegibt es Wachstum und Fortschritt, aber keinen Bruch. Was früheren Generationen heilig war, bleibt auch unsheilig und groß; es kann nicht plötzlich rundum verboten oder gar schädlich sein".28. Das Motu proprioSummorum Pontificum stellt einen wichtigen Ausdruck des Lehramtes des Papstes und der ihm eigenenSendung (munus) dar, die heilige Liturgie der Kirche zu regeln und zu ordnen,3 und zeigt seine pastorale Sorgeals Stellvertreter Christi und Hirte der Gesamtkirche.4 Sein Schreiben hat folgende Ziele:a) allen Gläubigen dierömische Liturgie im Usus antiquior anzubieten, da sie ein wertvoller Schatz ist, den es zu bewahren gilt;b) denGebrauch der forma extraordinaria all jenen wirklich zu gewährleisten und zu ermöglichen, die darum bitten.Dabei ist vorausgesetzt, dass der Gebrauch der 1962 geltenden römischen Liturgie eine Befugnis ist, die zumWohl der Gläubigen gewährt worden ist und daher zugunsten der Gläubigen, an die sie sich primär richtet,ausgelegt werden muss;c) die Versöhnung innerhalb der Kirche zu fördern.II.Aufgaben der Päpstlichen Kommission Ecclesia Dei 9. Der Heilige Vater hat der Päpstlichen KommissionEcclesia Dei für den Bereich ihrer Zuständigkeit ordentliche, stellvertretende Hirtengewalt verliehen,insbesondere für die Aufsicht über die Einhaltung und die Anwendung der Vorschriften des Motu proprioSummorum Pontificum (vgl. Art. 12).10. § 1. Über die besonderen Befugnisse hinaus, die ihr von PapstJohannes Paul II. verliehen und die von Papst Benedikt XVI. bestätigt worden sind (vgl. Motu proprioSummorum Pontificum, Art. 11-12), übt die Päpstliche Kommission diese Hirtengewalt auch dadurch aus, dasssie als hierarchischer Oberer die ihr rechtmäßig vorgelegten Rekurse gegen einzelne Verwaltungsakte vonOrdinarien entscheidet, die dem Motu proprio zu widersprechen scheinen.§2. Die Dekrete, mit denen diePäpstliche Kommission diese Rekurse entscheidet, können ad normam iuris beim Obersten Gerichtshof derApostolischen Signatur angefochten werden.11. Es kommt der Päpstlichen Kommission Ecclesia Dei zu, nachvorheriger Approbation durch die Kongregation für den Gottesdienst und die Sakramentenordnung für dieetwaige Herausgabe der liturgischen Texte für die forma extraordinaria des römischen Ritus zu sorgen.III.Besondere Normen12. Diese Päpstliche Kommission erlässt nach Abschluss der Erkundigungen bei denBischöfen der Welt kraft der Autorität, die ihr verliehen worden ist, und der Befugnisse, die sie besitzt, gemäß

15

can. 34 des Codex des kanonischen Rechtes die vorliegende Instruktion, um die rechte Interpretation undAnwendung des Motu proprio Summorum Pontificum zu gewährleisten.Die Zuständigkeit derDiözesanbischöfe13. Nach dem Codex des kanonischen Rechtes müssen die Diözesanbischöfe über dasgottesdienstliche Leben wachen, damit das Wohl der Gläubigen gesichert ist und in ihrer Diözese alles sich inRuhe, Würde und Frieden vollzieht.5 Sie sollen dabei stets der Gesinnung (mens) des Papstes folgen, die imMotu proprio Summorum Pontificum klar zum Ausdruck kommt.6 Im Fall von Auseinandersetzungen oderbegründeten Zweifeln über gottesdienstliche Feiern in der forma extraordinaria wird die Päpstliche KommissionEcclesia Dei entscheiden.14. Nach Maßgabe des Motu proprio Summorum Pontificum ist es Aufgabe desDiözesanbischofs, die notwendigen Maßnahmen zu ergreifen, um die Achtung der forma extraordinaria desrömischen Ritus zu gewährleisten.Der coetus fidelium (vgl. Motu proprio Summorum Pontificum, Art. 5 § 1)15.Ein coetus fidelium („Gruppe von Gläubigen") kann dann als stabiliter existens („dauerhaft bestehend") im Sinnvon Art. 5 § 1 des Motu proprio Summorum Pontificum betrachtet werden, wenn er aus einigen Angehörigeneiner bestimmter Pfarrei besteht, die sich aufgrund der Verehrung für die Liturgie im Usus antiquiorzusammengefunden haben, auch nach der Veröffentlichung des Motu proprio, und die darum bitten, dass dieaußerordentliche Form in der Pfarrkirche oder in einem Oratorium oder einer Kapelle gefeiert werde. Ein solchercoetus kann auch aus Personen bestehen, die aus verschiedenen Pfarreien oder Diözesen stammen und die zudiesem Zweck in einer bestimmten Pfarrkirche, einem Oratorium oder einer Kapelle zusammenkommen.16. Fürden Fall, dass ein Priester mit einigen Personen gelegentlich in eine Pfarrkirche oder in ein Oratorium kommt,um in der forma extraordinaria nach Art. 2 und 4 des Motu proprio Summorum Pontificum zu zelebrieren, soll derPfarrer, der Kirchenrektor oder der für eine Kirche verantwortliche Priester diese Feier zulassen, wobei freilichdie Erfordernisse der regulär festgelegten Gottesdienstordnung in der jeweiligen Kirche zu beachten sind.17. §1. Für Entscheidungen in Einzelfällen soll sich der Pfarrer, der Rektor oder der für eine Kirche verantwortlichePriester von seiner Klugheit sowie von seelsorgerischem Eifer und vom Geist großzügiger Gastfreundschaftleiten lassen.§2. Wenn es sich um kleinere Gruppen handelt, soll man sich an den Ortsordinarius wenden, umeine Kirche zu finden, in der diese Gläubigen sich versammeln und solche Gottesdienste mitfeiern können. Aufdiese Weise soll den Gläubigen die Teilnahme erleichtert und eine würdigere Feier der heiligen Messegewährleistet werden.18. Auch an Heiligtümern und Wallfahrtsorten soll den Pilgergruppen, die darum bitten, dieFeier in der forma extraordinaria ermöglicht werden, wenn ein geeigneter Priester zur Verfügung steht (vgl. Motuproprio Summorum Pontificum, Art. 5 § 3).19. Die Gläubigen, die Gottesdienste in der forma extraordinariaerbitten, dürfen nicht Gruppen unterstützen oder angehören, welche die Gültigkeit oder Erlaubtheit der heiligenMesse oder der Sakramente in der forma ordinaria bestreiten und/oder den Papst als Obersten Hirten derGesamtkirche ablehnen.Der sacerdos idoneus (vgl. Motu proprio Summorum Pontificum, Art. 5 § 4)20. ImBezug auf die Frage nach den notwendigen Voraussetzungen dafür, dass ein Priester für „geeignet" gehaltenwerden kann, um in der forma extraordinaria zu zelebrieren, ist Folgendes zu beachten:a) Jeder Priester, dernach Kirchenrecht nicht daran gehindert ist, muss als geeignet betrachtet werden, die heilige Messe in der formaextraordinaria zu feiern.7

b) Bezüglich des Gebrauchs der lateinischen Sprache ist eine grundlegende Kenntnis erforderlich, die eserlaubt, die Worte richtig auszusprechen und deren Bedeutung zu verstehen.

c) Bezüglich der Vertrautheit mit dem Ablauf des Ritus sind jene Priester als geeignet zu vermuten, die von sichaus in der forma extraordinaria zelebrieren wollen und diese bereits früher verwendet haben.

21. Die Ordinarien werden ersucht, dem Klerus die Möglichkeit zu bieten, eine angemessene Hinführung zu denFeiern der forma extraordinaria zu erhalten. Dies gilt auch für die Seminare, die für eine geeignete Ausbildungder zukünftigen Priester durch das Studium der lateinischen Sprache sorgen müssen8 und, wenn die pastoralenErfordernisse dies nahelegen, die Möglichkeit bieten sollen, die forma extraordinaria des Ritus zu erlernen.

22. In Bistümern, wo es keine geeigneten Priester gibt, können die Diözesanbischöfe die Mitarbeit von Priesternder Institute erbitten, die von der Päpstlichen Kommission Ecclesia Dei errichtet worden sind, sei es für die Feiervon Gottesdiensten, sei es für das eventuelle Erlernen derselben.

23. Das Motu proprio gewährt jedem Welt- und Ordenspriester die Erlaubnis, die Messe sine populo (oder mitBeteiligung nur eines Messdieners) in der forma extraordinaria des römischen Ritus zu feiern (vgl. Motu proprioSummorum Pontificum, Art. 2). Daher brauchen die Priester für solche Feiern gemäß dem Motu proprioSummorum Pontificum keinerlei besondere Erlaubnis ihrer Ordinarien oder Oberen.

16

Die liturgische und kirchliche Disziplin

24. Die liturgischen Bücher der forma extraordinaria sind nach ihren eigenen Vorschriften zu gebrauchen. Alle,die nach der forma extraordinaria des römischen Ritus zelebrieren wollen, müssen die entsprechenden Rubrikenkennen und sind dazu verpflichtet, diese bei den gottesdienstlichen Feiern genau zu beachten.

25. In das Missale von 1962 können und müssen neue Heilige und einige neue Präfationen eingefügt werden.9Dazu werden eigene Regelungen erlassen werden.

26. Wie in Art. 6 des Motu proprio Summorum Pontificum vorgesehen, können die Lesungen der heiligen Messenach dem Missale von 1962 entweder nur auf Latein oder auf Latein und in einer volkssprachlichen Übersetzungoder, in gelesenen Messen, nur in der Volkssprache vorgetragen werden.

27. Im Bezug auf die mit der Feier der Messe verbundenen disziplinarischen Regelungen finden die Vorschriftendes geltenden Codex des kanonischen Rechtes Anwendung.

28. Das Motu proprio Summorum Pontificum ist darüber hinaus ein Spezialgesetz und derogiert daher für denihm eigenen Bereich von jenen nach 1962 erlassenen Gesetzen, die sich auf die heiligen Riten beziehen undunvereinbar sind mit den Rubriken der liturgischen Bücher, die 1962 in Kraft waren.

Firmung und heilige Weihen

29. Das Motu proprio Summorum Pontificum (vgl. Art. 9 § 2) hat die Erlaubnis bekräftigt, für den Ritus derFirmung die alte Formel zu verwenden. Daher ist es nicht erforderlich, in der forma extraordinaria die erneuerteFormel aus dem Ordo Confirmationis von Paul VI. zu gebrauchen.

30. Im Bezug auf Tonsur, niedere Weihen und Subdiakonat hat das Motu proprio Summorum Pontificumkeinerlei Veränderung der Vorschriften des Codex des kanonischen Rechtes von 1983 eingeführt. Folglich gilt inden Instituten des geweihten Lebens und in den Gesellschaften des apostolischen Lebens, die der PäpstlichenKommission Ecclesia Dei unterstehen: Derjenige, der ewige Gelübde abgelegt hat oder einer klerikalenGesellschaft des apostolischen Lebens endgültig eingegliedert ist, wird durch den Empfang der Diakonenweiheals Kleriker diesem Institut beziehungsweise dieser Gesellschaft inkardiniert, nach Vorschrift von can. 266 § 2des Codex des kanonischen Rechtes.

31. Nur in den Instituten des geweihten Lebens und in den Gesellschaften des apostolischen Lebens, die derPäpstlichen Kommission Ecclesia Dei unterstehen, und in jenen, die weiterhin die liturgischen Bücher der formaextraordinaria verwenden, ist der Gebrauch des Pontificale Romanum von 1962 für die Spendung der niederenund höheren Weihen erlaubt.

Breviarium Romanum

32. Den Klerikern wird gemäß Art. 9 § 3 des Motu proprio Summorum Pontificum die Möglichkeit gegeben, dasBreviarium Romanum zu verwenden, das 1962 in Geltung war. Es muss vollständig und in lateinischer Sprachegebetet werden.

Die drei österlichen Tage

33. Der coetus fidelium, welcher der früheren liturgischen Tradition folgt, kann auch die drei österlichen Tage inder forma extraordinaria feiern, sofern ein geeigneter Priester vorhanden ist. Wenn keine Kirche oder Kapelleausschließlich für diese Gottesdienste zur Verfügung steht, sollen der Pfarrer oder der Ordinarius inAbstimmung mit dem geeigneten Priester günstige Lösungen suchen, ohne eine eventuelle Wiederholung derGottesdienste des österlichen Triduum auszuschließen.

Die Riten der Ordensgemeinschaften

34. Der Gebrauch der eigenen liturgischen Bücher der Ordensgemeinschaften, die 1962 in Geltung waren, istgestattet.

17

Pontificale Romanum und Rituale Romanum

35. Der Gebrauch des Pontificale Romanum und des Rituale Romanum wie auch des CaeremonialeEpiscoporum, die 1962 in Geltung waren, ist nach Nr. 28 dieser Instruktion erlaubt, unbeschadet der Vorschriftin Nr. 31.

Papst Benedikt XVI. hat in der dem unterzeichneten Präsidenten der Päpstlichen Kommission Ecclesia Dei am8. April 2011 gewährten Audienz die vorliegende Instruktion gutgeheißen und deren Veröffentlichungangeordnet.

Rom, am Sitz der Päpstlichen Kommission Ecclesia Dei, am 30. April 2011, Gedenktag des hl. Pius V.

William Kardinal LevadaPräsident

Prälat Guido PozzoSekretär

_______________

1 Benedikt XVI., Apostolisches Schreiben Motu proprio Summorum Pontificum, I: AAS 99 (2007) 777; vgl.Grundordnung des Römischen Messbuchs, 3. Auflage 2002, Nr. 397.2 Benedikt XVI., Brief an die Bischöfeanlässlich der Publikation des Motu proprio über die Liturgie in ihrer Gestalt vor der 1970 durchgeführten Reform(7. Juli 2007): AAS 99 (2007) 798.3 Vgl. CIC, can. 838 §§ 1 und 2.4 Vgl. CIC, can. 331.5 Vgl. CIC, cann. 223 §2; 838 § 1 und § 4.6 Vgl. Benedikt XVI., Brief an die Bischöfe anlässlich der Publikation des Motu proprio überdie Liturgie in ihrer Gestalt vor der 1970 durchgeführten Reform: AAS 99 (2007) 799.7 Vgl. CIC, can. 900 § 2.8Vgl. CIC, can. 249; II. Vatikanisches Konzil, Konst. Sacrosanctum Concilium, 36; Erklärung Optatam totius, 13.9Vgl. Benedikt XVI., Brief an die Bischöfe anlässlich der Publikation des Motu proprio über die Liturgie in ihrerGestalt vor der 1970 durchgeführten Reform: AAS 99 (2007) 797.[00711-05.01] [Originalsprache: Latein] ●TRADUZIONE IN LINGUA SPAGNOLA PONTIFICIA COMISIÓN ECCLESIA DEI INSTRUCCIÓNsobre la aplicación de la Carta ApostólicaMotu Proprio data "Summorum Pontificum" deS. S. BENEDICTO PP. XVII.Introducción1. La Carta Apostólica Motu Proprio data "Summorum Pontificum" del Sumo Pontífice BenedictoXVI, del 7 de julio de 2007, entrada en vigor el 14 de septiembre de 2007, ha hecho más accesible a la Iglesiauniversal la riqueza de la Liturgia Romana.2. Con tal Motu Proprio el Sumo Pontífice Benedicto XVI hapromulgado una ley universal para la Iglesia, con la intención de dar una nueva reglamentación para el uso dela Liturgia Romana vigente en 1962.3. El Santo Padre, después de haber recordado la solicitud que los sumospontífices han demostrado en el cuidado de la Sagrada Liturgia y la aprobación de los libros litúrgicos, reafirmael principio tradicional, reconocido desde tiempo inmemorial, y que se ha de conservar en el porvenir, según elcual «cada Iglesia particular debe concordar con la Iglesia universal, no solo en cuanto a la doctrina de la fe y alos signos sacramentales, sino también respecto a los usos universalmente aceptados de la ininterrumpidatradición apostólica, que deben observarse no solo para evitar errores, sino también para transmitir la integridadde la fe, para que la ley de la oración de la Iglesia corresponda a su ley de fe»1.4. El Santo Padre ha hechomemoria además de los romanos pontífices que, en modo particular, se han comprometido en esta tarea,especialmente de san Gregorio Magno y san Pío V. El Papa subraya asimismo que, entre los sagrados libroslitúrgicos, el Missale Romanum ha tenido un relieve histórico particular, y a lo largo de los años ha sido objetode distintas actualizaciones hasta el pontificado del beato Juan XXIII. Con la reforma litúrgica que siguió alConcilio Vaticano II, en 1970 el papa Pablo VI aprobó un nuevo Misal para la Iglesia de rito latino, traducidoposteriormente en distintas lenguas. En el año 2000 el papa Juan Pablo II promulgó la tercera edición delmismo.5. Muchos fieles, formados en el espíritu de las formas litúrgicas anteriores al Concilio Vaticano II, hanexpresado el vivo deseo de conservar la tradición antigua. Por este motivo, el papa Juan Pablo II, con el Indultoespecial Quattuor abhinc annos, emanado en 1984 por la Sagrada Congregación para el Culto Divino,concedió, bajo determinadas condiciones, la facultad de volver a usar el Misal Romano promulgado por el beatoJuan XXIII. Además, Juan Pablo II, con el Motu Proprio "Ecclesia Dei", de 1988, exhortó a los obispos a que

18

fueran generosos en conceder dicha facultad a todos los fieles que la pidieran. El papa Benedicto XVI haseguido la misma línea a través del Motu Proprio "Summorum Pontificum", en el cual se indican algunoscriterios esenciales para el usus antiquior del Rito Romano, que aquí es oportuno recordar.6. Los textos delMisal Romano del papa Pablo VI y del Misal que se remonta a la última edición del papa Juan XXIII, son dosformas de la Liturgia Romana, definidas respectivamente ordinaria y extraordinaria: son dos usos del único RitoRomano, que se colocan uno al lado del otro. Ambas formas son expresión de la misma lex orandi de la Iglesia.Por su uso venerable y antiguo, la forma extraordinaria debe ser conservada con el honor debido.7. El MotuProprio "Summorum Pontificum" está acompañado por una Carta del Santo Padre a los obispos, que lleva lamisma fecha del Motu Proprio (7 de julio de 2007). Con ella se ofrecen ulteriores aclaraciones sobre laoportunidad y necesidad del mismo Motu Proprio; es decir, se trataba de colmar una laguna, dando una nuevanormativa para el uso de la Liturgia Romana vigente en 1962. Tal normativa se hacía especialmente necesariapor el hecho de que, en el momento de la introducción del nuevo Misal, no pareció necesario emanardisposiciones que reglamentaran el uso de la Liturgia vigente desde 1962. Debido al aumento de los que pidenpoder usar la forma extraordinaria, se ha hecho necesario dar algunas normas al respecto.Entre otras cosas elpapa Benedicto XVI afirma: «No hay ninguna contradicción entre una y otra edición del ‘Missale Romanum’. Enla historia de la Liturgia hay crecimiento y progreso pero ninguna ruptura. Lo que para las generacionesanteriores era sagrado, también para nosotros permanece sagrado y grande y no puede ser de improvisototalmente prohibido o incluso perjudicial»2.8. El Motu Proprio "Summorum Pontificum" constituye una relevanteexpresión del magisterio del Romano Pontífice y del munus que le es propio, es decir, regular y ordenar laSagrada Liturgia de la Iglesia3, y manifiesta su preocupación como Vicario de Cristo y Pastor de la IglesiaUniversal4. El documento tiene como objetivo:a) ofrecer a todos los fieles la Liturgia Romana en el ususantiquior, considerada como un tesoro precioso que hay que conservar;b) garantizar y asegurar realmente eluso de la forma extraordinaria a quienes lo pidan, considerando que el uso la Liturgia Romana entrado en vigoren 1962 es una facultad concedida para el bien de los fieles y, por lo tanto, debe interpretarse en sentidofavorable a los fieles, que son sus principales destinatarios;c) favorecer la reconciliación en el seno de laIglesia.II.Tareas de la Pontificia Comisión Ecclesia Dei 9. El Sumo Pontífice ha conferido a la Pontificia ComisiónEcclesia Dei potestad ordinaria vicaria para la materia de su competencia, especialmente para supervisar laobservancia y aplicación de las disposiciones del Motu Proprio "Summorum Pontificum" (cf. art. 12). 10. § 1. LaPontificia Comisión ejerce tal potestad a través de las facultades precedentemente concedidas por el papa JuanPablo II y confirmadas por el papa Benedicto XVI (cf. Motu Proprio "Summorum Pontificum", art. 11-12), ytambién a través del poder de decidir sobre los recursos que legítimamente se le presenten, como superiorjerárquico, contra una eventual medida administrativa del ordinario que parezca contraria al Motu Proprio.§2.Los decretos con los que la Pontificia Comisión decide sobre los recursos podrán ser impugnados ad normamiuris ante el Tribunal Supremo de la Signatura Apostólica.11. Compete a la Pontificia Comisión Ecclesia Dei,previa aprobación de la Congregación para el Culto Divino y la Disciplina de los Sacramentos, la tarea deocuparse de la eventual edición de los textos litúrgicos relacionados con la forma extraordinaria del RitoRomano.III.Normas específicas12. Esta Pontificia Comisión, en virtud de la autoridad que le ha sido atribuida y de lasfacultades de las que goza, después de la consulta realizada entre los obispos de todo el mundo, paragarantizar la correcta interpretación y la recta aplicación del Motu Proprio "Summorum Pontificum", emana lasiguiente Instrucción, a tenor del can. 34 del Código de Derecho Canónico.La competencia de los Obisposdiocesanos13. Los obispos diocesanos, según el Código de Derecho Canónico, deben vigilar en materialitúrgica en atención al bien común y para que todo se desarrolle dignamente, en paz y serenidad en susdiócesis5, de acuerdo siempre con la mens del Romano Pontífice, claramente expresada en el Motu Proprio"Summorum Pontificum"6. En caso de controversias o dudas fundadas acerca de la celebración en la formaextraordinaria, decidirá la Pontificia Comisión Ecclesia Dei.14. Es tarea del obispo diocesano adoptar lasmedidas necesarias para garantizar el respeto de la forma extraordinaria del Rito Romano, a tenor del MotuProprio "Summorum Pontificum".El coetus fidelum (cf. Motu Proprio "Summorum Pontificum", art. 5 § 1)15. Uncoetus fidelium se puede definir stabiliter existens, a tenor el art. 5 § 1 del Motu Proprio "SummorumPontificum", cuando esté constituido por algunas personas de una determinada parroquia que, incluso despuésde la publicación del Motu Proprio, se hayan unido a causa de la veneración por la Liturgia según el ususantiquior, las cuales solicitan que ésta sea celebrada en la iglesia parroquial o en un oratorio o capilla; tal coetuspuede estar también compuesto por personas que provengan de diferentes parroquias o diócesis y que, para talfin, se reúnen en una determinada parroquia o en un oratorio o capilla.16. En caso de que un sacerdote sepresente ocasionalmente con algunas personas en una iglesia parroquial o en un oratorio, con la intención decelebrar según la forma extraordinaria, como previsto en los art. 2 y 4 del Motu Proprio "Summorum Pontificum",

19

el párroco o el rector de una iglesia o el sacerdote responsable admitan tal celebración, respetando lasexigencias de horarios de las celebraciones litúrgicas de la misma iglesia.17. § 1. Con el fin de decidir en cadacaso, el párroco, el rector o el sacerdote responsable de una iglesia se comportará según su prudencia,dejándose guiar por el celo pastoral y un espíritu de generosa hospitalidad.§2. En los casos de gruposnuméricamente menos consistentes, habrá que dirigirse al ordinario del lugar para individuar una iglesia en laque dichos fieles puedan reunirse para asistir a tales celebraciones y garantizar así una participación más fácil yuna celebración más digna de la Santa Misa.18. También en los santuarios y lugares de peregrinación seofrezca la posibilidad de celebrar en la forma extraordinaria a los grupos de peregrinos que lo requieran (cf.Motu Proprio "Summorum Pontificum", art. 5 § 3), si hay un sacerdote idóneo.19. Los fieles que piden lacelebración en la forma extraordinaria no deben sostener o pertenecer de ninguna manera a grupos que semanifiesten contrarios a la validez o legitimidad de la Santa Misa o de los sacramentos celebrados en la formaordinaria o al Romano Pontífice como Pastor Supremo de la Iglesia universal.El sacerdos idoneus (cf. MotuProprio Summorum Pontificum, art. 5 § 4)20. Sobre los requisitos necesarios para que un sacerdote seaconsiderado idóneo para celebrar en la forma extraordinaria, se establece cuanto sigue:a) cualquier sacerdoteque no esté impedido a tenor del Derecho Canónico se considera sacerdote idóneo para celebrar la Santa Misaen la forma extraordinaria7;b) en relación al uso de la lengua latina, es necesario un conocimiento suficienteque permita pronunciar correctamente las palabras y entender su significado;c) en lo que respecta alconocimiento del desarrollo del rito, se presumen idóneos los sacerdotes que se presenten espontáneamentepara celebrar en la forma extraordinaria y la hayan usado anteriormente.21. Se exhorta a los ordinarios a queofrezcan al clero la posibilidad de adquirir una preparación adecuada para las celebraciones en la formaextraordinaria. Esto vale también para los seminarios, donde se deberá proveer a que los futuros sacerdotestengan una formación conveniente en el estudio del latín8 y, según las exigencias pastorales, ofrecer laoportunidad de aprender la forma extraordinaria del rito.22. En las diócesis donde no haya sacerdotes idóneos,los obispos diocesanos pueden solicitar la colaboración de los sacerdotes de los institutos erigidos por laComisión Ecclesia Dei o de quienes conozcan la forma extraordinaria del rito, tanto para su celebración comopara su eventual aprendizaje.23. La facultad para celebrar la Misa sine populo (o con la participación del soloministro) en la forma extraordinaria del Rito Romano es concedida por el Motu Proprio a todos los sacerdotesdiocesanos y religiosos (cf. Motu Proprio "Summorum Pontificum", art. 2). Por lo tanto, en tales celebraciones,los sacerdotes, en conformidad con el Motu Proprio "Summorum Pontificum", no necesitan ningún permisoespecial de sus ordinarios o superiores.La disciplina litúrgica y eclesiástica24. Los libros litúrgicos de la formaextraordinaria han de usarse tal como son. Todos aquellos que deseen celebrar según la forma extraordinariadel Rito Romano deben conocer las correspondientes rúbricas y están obligados a observarlas correctamenteen las celebraciones.25. En el Misal de 1962 podrán y deberán ser inseridos nuevos santos y algunos de losnuevos prefacios9, según a la normativa que será indicada más adelante.26. Como prevé el art. 6 del MotuProprio "Summorum Pontificum", se precisa que las lecturas de la Santa Misa del Misal de 1962 pueden serproclamadas exclusivamente en lengua latina, o bien en lengua latina seguida de la traducción en lenguavernácula o, en las Misas leídas, también sólo en lengua vernácula.27. Con respecto a las normas disciplinariasrelativas a la celebración, se aplica la disciplina eclesiástica contenida en el Código de Derecho Canónico de1983.28. Además, en virtud de su carácter de ley especial, dentro de su ámbito propio, el Motu Proprio"Summorum Pontificum" deroga aquellas medidas legislativas inherentes a los ritos sagrados, promulgadas apartir de 1962, que sean incompatibles con las rúbricas de los libros litúrgicos vigentes en 1962.Confirmación yOrden sagrado29. La concesión de utilizar la antigua fórmula para el rito de la Confirmación fue confirmada porel Motu Proprio "Summorum Pontificum" (cf. art. 9 § 2). Por lo tanto, no es necesario utilizar para la formaextraordinaria la fórmula renovada del Ritual de la Confirmación promulgado por el Papa Pablo VI.30. Conrespecto a la tonsura, órdenes menores y subdiaconado, el Motu Proprio "Summorum Pontificum" no introduceningún cambio en la disciplina del Código de Derecho Canónico de 1983; por lo tanto, en los institutos de vidaconsagrada y en las sociedades de vida apostólica que dependen de la Pontificia Comisión Ecclesia Dei, elprofeso con votos perpetuos en un instituto religioso o incorporado definitivamente a una sociedad clerical devida apostólica, al recibir el diaconado queda incardinado como clérigo en ese instituto o sociedad (cf. can. 266§ 2 del Código de Derecho Canónico).31. Sólo en los institutos de vida consagrada y en las sociedades de vidaapostólica que dependen de la Pontificia Comisión Ecclesia Dei y en aquellos donde se mantiene el uso de loslibros litúrgicos de la forma extraordinaria se permite el uso del Pontificale Romanum de 1962 para conferir lasórdenes menores y mayores.Breviarium Romanum32. Se concede a los clérigos la facultad de usar elBreviarium Romanum en vigor en 1962, según el art. 9 § 3 del Motu Proprio "Summorum Pontificum". El mismose recita integralmente en lengua latina.El Triduo Pascual33. El coetus fidelium que sigue la tradición litúrgicaanterior, si hubiese un sacerdote idóneo, puede celebrar también el Triduo Pascual en la forma extraordinaria.Donde no haya una iglesia u oratorio previstos exclusivamente para estas celebraciones, el párroco o el

20

ordinario, de acuerdo con el sacerdote idóneo, dispongan para ellas las modalidades más favorables, sin excluirla posibilidad de una repetición de las celebraciones del Triduo Pascual en la misma iglesia.Los Ritos de laOrdenes Religiosas34. Se permite el uso de los libros litúrgicos propios de las órdenes religiosas vigente en1962.Pontificale Romanum y Rituale Romanum35. Se permite el uso del Pontificale Romanum y del RitualeRomanum, así como del Caeremoniale Episcoporum vigente en 1962, a tenor del n. 28 de esta Instrucción,quedando en vigor lo dispuesto en el n. 31 de la misma.El Sumo Pontífice Benedicto XVI, en la Audiencia deldía 8 de abril de 2011, concedida al suscrito Cardenal Presidente de la Pontificia Comisión Ecclesia Dei, haaprobado la presente Instrucción y ha ordenado su publicación.Dado en Roma, en la sede de la PontificiaComisión Ecclesia Dei, el 30 de abril de 2011, memoria de san Pio V.William Cardenal LevadaPresidente Mons. Guido PozzoSecretario _______________1 Benedicto XVI, Carta Apostólica Motu Proprio data "Summorum Pontificum", I, enAAS 99 (2007) 777; cf. Instrucción general del Misal Romano, tercera edición, 2002, n. 397.2 Benedicto XVI,Carta a los Obispos que acompaña la Carta Apostólica «Motu Proprio data» Summorum Pontificum sobre el usode la liturgia romana anterior a la reforma efectuada en 1970, en AAS 99 (2007) 798.3 Cf. Código de DerechoCanónico, can. 838 § 1 y § 2.4 Cf. Código de Derecho Canónico, can 331.5 Cf. Código de Derecho Canónico,cann. 223 § 2; 838 § 1 y § 4.6 Cf. Benedicto XVI, Carta a los Obispos que acompaña la Carta Apostólica MotuProprio data Summorum Pontificum sobre el uso de la liturgia romana anterior a la reforma efectuada en 1970,en AAS 99 (2007) 799.7 Cf. Código de Derecho Canónico, can. 900 § 2.8 Cf. Código de Derecho Canónico,can. 249, cf. Concilio Vaticano II, Constitución Sacrosanctum Concilium, n. 36; Declaración Optatam totius, n.13.9 Cf. Benedicto XVI, Carta a los Obispos que acompaña la Carta Apostólica Motu Proprio data SummorumPontificum sobre el uso de la liturgia romana anterior a la reforma efectuada en 1970, en AAS 99 (2007)797.[00711-04.01] [Texto original: Latino] ● TRADUZIONE IN LINGUA PORTOGHESEPONTIFÍCIA COMISSÃOECCLESIA DEI INSTRUÇÃOSobre a aplicação da Carta ApostólicaMotu Proprio Summorum Pontificumde S. S. O PAPA BENTO XVII.Introdução1. A Carta Apostólica Summorum Pontificum Motu Proprio data do Soberano Pontífice Bento XVI, de7 de julho de 2007, e em vigor a partir de 14 de setembro de 2007, fez mais acessível à Igreja universal ariqueza da Liturgia Romana.2. Com o sobredito Motu Proprio o Sumo Pontífice Bento XVI promulgou uma leiuniversal para a Igreja com a intenção de dar uma nova regulamentação acerca do uso da Liturgia Romana emvigor no ano de 1962.3. Tendo recordado a solicitude dos Sumos Pontífices no cuidado pela Santa Liturgia e narevisão dos livros litúrgicos, o Santo Padre reafirma o princípio tradicional, reconhecido dos temposimemoráveis, a ser necessariamente conservado para o futuro, e segundo o qual "cada Igreja particular deveconcordar com a Igreja universal, não só quanto à fé e aos sinais sacramentais, mas também quanto aos usosrecebidos universalmente da ininterrupta tradição apostólica, os quais devem ser observados tanto para evitaros erros quanto para transmitir a integridade da fé, de sorte que a lei de oração da Igreja corresponda à lei dafé."14. O Santo Padre recorda, ademais, os Pontífices romanos que particularmente se esforçaram nesta tarefa,em especial São Gregório Magno e São Pio V. O Papa salienta que, entre os sagrados livros litúrgicos, oMissale Romanum teve um papel relevante na história e foi objeto de atualização ao longo dos tempos até obeato Papa João XXIII. Sucessivamente, no decorrer da reforma litúrgica posterior ao Concílio Vaticano II, oPapa Paulo VI aprovou em 1970 um novo missal, traduzido posteriormente em diversas línguas, para a Igrejade rito latino. No ano de 2000 o Papa João Paulo II, de feliz memória, promulgou uma terceira edição domesmo.5. Diversos fiéis, tendo sido formados no espírito das formas litúrgicas precedentes ao ConcílioVaticano II, expressaram o ardente desejo de conservar a antiga tradição. Por isso o Papa João Paulo II, pormeio de um Indulto especial, emanado pela Congregação para o Culto Divino, Quattuor abhinc annos, em 1984,concedeu a faculdade de retomar, sob certas condições, o uso do Missal Romano promulgado pelo beato PapaJoão XXIII. Além disso, o Papa João Paulo II, com o Motu Próprio Ecclesia Dei de 1988, exortou os bispos aque fossem generosos ao conceder a dita faculdade a favor de todos os fiéis que o pedissem. Na mesma linhase põe o Papa Bento XVI com o Motu Próprio Summorum Pontificum, no qual são indicados alguns critériosessenciais para o Usus Antiquior do Rito Romano, que oportunamente aqui se recordam.6. Os textos do MissalRomano do Papa Paulo VI e daquele que remonta à última edição do Papa João XXIII são duas formas daLiturgia Romana, definidas respectivamente ordinária e extraordinária: trata-se aqui de dois usos do único RitoRomano, que se põem um ao lado do outro. Ambas as formas são expressões da mesma lex orandi da Igreja.Pelo seu uso venerável e antigo a forma extraordinária deve ser conservada em devida honra.7. O Motu ProprioSummorum Pontificum é acompanhado de uma Carta do Santo Padre, com a mesma data do Motu Próprio (7de julho de 2007). Nela se dão ulteriores elucidações acerca da oportunidade e da necessidade do supracitadodocumento; faltando uma legislação que regulasse o uso da Liturgia romana de 1962 era necessária uma nova

21

e abrangente regulamentação. Esta regulamentação se fazia mister especialmente porque no momento daintrodução do novo missal não parecia necessário emanar disposições que regulassem o uso da Liturgiavigente em 1962. Por causa do aumento de quanto solicitam o uso da forma extraordinária fez-se necessáriodar algumas normas a respeito. Entre outras coisas o Papa Bento XVI afirma: "Não existe qualquer contradiçãoentre uma edição e outra do Missale Romanum. Na história da Liturgia, há crescimento e progresso, masnenhuma ruptura. Aquilo que para as gerações anteriores era sagrado, permanece sagrado e grande tambémpara nós, e não pode ser de improviso totalmente proibido ou mesmo prejudicial."28. O Motu ProprioSummorum Pontificum constitui uma expressão privilegiada do Magistério do Romano Pontífice e do seupróprio múnus de regulamentar e ordenar a Liturgia da Igreja3 e manifesta a sua preocupação de Vigário deCristo e Pastor da Igreja universal4. O Motu Proprio se propõe como objetivo:a) oferecer a todos os fiéis aLiturgia Romana segundo o Usus Antiquior, considerada como um tesouro precioso a ser conservado;b)garantir e assegurar realmente a quantos o pedem o uso da forma extraordinária, supondo que o uso daLiturgia Romana vigente em 1962 é uma faculdade concedida para o bem dos fiéis e que por conseguinte deveser interpretada em sentido favorável aos fiéis, que são os seus principais destinatários;c) favorecer areconciliação ao interno da Igreja.II.Tarefas da Pontifícia Comissão Ecclesia Dei 9. O Sumo Pontífice conferiu à Pontifícia Comissão Ecclesia Deipoder ordinário vicário para a matéria de sua competência, de modo particular no que tocante à exataobediência e à vigilância na aplicação das disposições do Motu Proprio Summorum Pontificum (cf. art. 12).10. §1. A Pontifícia Comissão Ecclesia Dei exerce tal poder tanto por meio das faculdades a ela anteriormenteconferidas pelo Papa João Paulo II e confirmadas pelo Papa Bento XVI (cf. Motu Proprio SummorumPontificum, art. 11-12) quanto por meio do poder de decidir sobre os recursos administrativos a elalegitimamente remetidos, na qualidade de Superior hierárquico, mesmo contra uma eventual medidaadministrativa singular do Ordinário que pareça contrário ao Motu Proprio.§2. Os decretos com os quais aPontifícia Comissão julga os recursos são passíveis de apelação ad normam iuris junto do Supremo Tribunal daAssinatura Apostólica.11. Compete à Pontifícia Comissão Ecclesia Dei, depois de aprovação da Congregaçãopara o Culto Divino e Disciplina dos Sacramentos, a tarefa de preparar a eventual edição dos textos litúrgicosconcernentes à forma extraordinária.III.Normas específicas12. A Pontifícia Comissão, por força da autoridade que lhe foi atribuída e das faculdades deque goza, dispõe, depois da consulta feita aos Bispos do mundo inteiro, com o ânimo de garantir a corretainterpretação e a reta aplicação do Motu Proprio Summorum Pontificum, emite a presente Instrução, de acordocom o cânone 34 do Código de Direito Canônico.A competência dos Bispos diocesanos13. Os bisposdiocesanos, segundo o Código de Direito Canônico5, devem vigiar em matéria litúrgica a fim de garantir o bemcomum e para que tudo se faça dignamente, em paz e serenidade na própria Diocese, sempre de acordo com amens do Romano Pontífice, claramente expressa no Motu Proprio Summorum Pontificum.6 No caso decontrovérsia ou de dúvida fundada acerca da celebração na forma extraordinária julgará a Pontifícia ComissãoEcclesia Dei.14. É tarefa do Ordinário tomar as medidas necessárias para garantir o respeito da formaextraordinária do Rito Romano, de acordo com o Motu Proprio Summorum Pontificum. O coetus fidelium (cf.Motu Proprio Summorum Pontificum, art. 5 §1).15. Um coetus fidelium será considerado stabiliter exsistens, deacordo com o art. 5 §1 do supracitado Motu Proprio, quando for constituído por algumas pessoas de umadeterminada paróquia unidas por causa da veneração pela Liturgia em seu Usus Antiquior, seja antes, sejadepois da publicação do Motu Proprio, as quais pedem que a mesma seja celebrada na própria igreja paroquial,num oratório ou capela; dito coetus pode ser também constituído por pessoas que vêm de diferentes paróquiasou dioceses e que convergem em uma igreja paroquial ou oratório ou capela destinados a tal fim.16. No casoem que um sacerdote se apresente ocasionalmente com algumas pessoas em uma igreja paroquial ou oratórioe queira celebrar na forma extraordinária, como previsto pelos artigos 2 e 4 do Motu Proprio SummorumPontificum, o pároco ou o reitor de uma igreja, ou o sacerdote responsável por uma igreja, o admita a talcelebração, levando todavia em conta as exigências da programação dos horários das celebrações litúrgicas daigreja em questão.17. §1. A fim de decidir nos casos particulares, o pároco, ou o reitor ou o sacerdoteresponsável por uma igreja, lançará mão da sua prudência, deixando-se guiar pelo zelo pastoral e por umespírito de generosa hospitalidade.§2. No caso de grupos menos numerosos, far-se-á apelo ao Ordinário dolugar para determinar uma igreja à qual os fiéis possam concorrer para assistir a tais celebrações, de tal modoque se assegure uma mais fácil participação dos mesmos e uma celebração mais digna da Santa Missa.18.Também nos santuários e lugares de peregrinação deve-se oferecer a possibilidade de celebração na formaextraordinária aos grupos de peregrinos que o pedirem (cf. Motu Proprio Summorum Pontificum, art. 5 § 3), sehouver um sacerdote idôneo.19. Os fiéis que pedem a celebração da forma extraordinária não devem apoiarnem pertencer a grupos que se manifestam contrários à validade ou à legitimidade da Santa Missa ou dosSacramentos celebrados na forma ordinária, nem ser contrários ao Romano Pontífice como Pastor Supremo da

22

Igreja universal.O sacerdote idôneo (cf. Motu Proprio Summorum Pontificum , art. 5 § 4)20. No tocante àquestão dos requisitos necessários para que um sacerdote seja considerado "idôneo" para celebrar na formaextraordinária, enuncia-se quanto segue:a) O sacerdote que não for impedido segundo o Direito Canônico7,deve ser considerado idôneo para a celebração da Santa Missa na forma extraordinária;b) No que se refere àlíngua latina, é necessário um conhecimento de base, que permita pronunciar as palavras de modo correto e deentender o seu significado;c) Em referimento ao conhecimento e execução do Rito, se presumem idôneos ossacerdotes que se apresentam espontaneamente a celebrar na forma extraordinária, e que já o fizeram nopassado21. Aos Ordinários se pede que ofereçam ao clero a possibilidade de obter uma preparação adequadaàs celebrações na forma extraordinária, o que também vale para os Seminários, onde se deve prover àformação conveniente dos futuros sacerdotes com o estudo do latim8 e oferecer, se as exigências pastorais osugerirem, a oportunidade de aprender a forma extraordinária do Rito.22. Nas dioceses onde não houversacerdotes idôneos, os bispos diocesanos podem pedir a colaboração dos sacerdotes dos Institutos erigidospela Comissão Ecclesia Dei ou dos sacerdotes que conhecem a forma extraordinária do Rito, seja em vista dacelebração, seja com vistas ao seu eventual ensino.23. A faculdade para celebrar a Missa sine populo (ou sócom a participação de um ajudante) na forma extraordinária do rito Romano foi dada pelo Motu Proprio a todosacerdote, seja secular, seja religioso (cf. Motu Proprio Summorum Pontificum, art.2). Assim sendo, em taiscelebrações, os sacerdotes, segundo o Motu Proprio Summorum Pontificum, não precisam de nenhumapermissão especial dos próprios Ordinários ou superiores.A disciplina litúrgica e eclesiástica24. Os livroslitúrgicos da forma extraordinária devem ser usados como previstos em si mesmos. Todos os que desejamcelebrar segundo a forma extraordinária do Rito Romano devem conhecer as respectivas rubricas e sãoobrigados a executá-las corretamente nas celebrações.25. No Missal de 1962 poderão e deverão inserir-senovos santos e alguns dos novos prefácios9, segundo as diretrizes que ainda hão de ser indicadas.26. Comoprevê o Motu Proprio Summorum Pontificum no art. 6, precisa-se que as leituras da Santa Missa do Missal de1962 podem ser proclamadas ou somente em língua latina, ou em língua latina seguida da tradução em línguavernácula ou ainda, nas missas recitadas, só em língua vernácula.27. No que diz respeito às normasdisciplinares conexas à celebração, aplica-se a disciplina eclesiástica contida no Código de Direito Canônico de1983.28. Outrossim, por força do seu caráter de lei especial, no seu próprio âmbito, o Motu Proprio SummorumPontificum derroga os textos legislativos inerentes aos sagrados Ritos promulgados a partir de 1962 eincompatíveis com as rubricas dos livros litúrgicos em vigor em 1962.Crisma e a Sagrada Ordem29. Aconcessão de usar a fórmula antiga para o rito da Crisma foi confirmada pelo Motu Proprio SummorumPontificum (cf. art. 9, §2). Por isso para a forma extraordinária não é necessário lançar mão da fórmularenovada do Rito da Confirmação promulgado por Paulo VI.30. No que diz respeito a tonsura, ordens menorese subdiaconado, o Motu Proprio Summorum Pontificum não introduz nenhuma mudança na disciplina do Códigode Direito Canônico de 1983; por conseguinte, onde se mantém o uso dos livros litúrgicos da formaextraordinária, ou seja, nos Institutos de Vida Consagrada e Sociedades de Vida Apostólica que dependem daPontifícia Comissão Ecclesia Dei, o membro professo de votos perpétuos ou aquele incorporado definitivamentenuma sociedade clerical de vida apostólica, pela recepção do diaconado incardina-se como clérigo norespectivo instituto ou sociedade de acordo com o cân. 266, § 2 do Código de Direito Canônico.31. Somenteaos Institutos de Vida Consagrada e Sociedades de Vida Apostólica que dependem da Pontifícia ComissãoEcclesia Dei, e àqueles nos quais se conserva o uso dos livros litúrgicos da forma extraordinária, se permite ouso do Pontifical Romano de 1962 para o conferimento das ordens menores e maiores.BreviariumRomanum32. Outorga-se aos clérigos a faculdade de usar o Breviarium Romanum em vigor no ano de 1962,conforme o art. 9, § 3 do Motu Proprio Summorum Pontificum. Deve ser recitado integralmente e em latim.OTríduo Pascal33. O coetus fidelium que adere à tradição litúrgica precedente, no caso de dispor de umsacerdote idôneo, pode também celebrar o Tríduo Sacro na forma extraordinária. Caso não haja uma igreja ouoratório destinados exclusivamente para estas celebrações, o pároco ou o Ordinário, em acordo com osacerdote idôneo, disponham as modalidades mais favoráveis para o bem das almas, não excluindo apossibilidade de uma repetição das celebrações do Tríduo Sacro na mesma igreja.Os ritos das OrdensReligiosas34. Aos membros das Ordens Religiosas se permite o uso dos livros litúrgicos próprios, vigentes em1962.Pontificale Romanum e Rituale Romanum35. Permite-se o uso do Pontificale Romanum e do RitualeRomanum, também como do Caeremoniale Episcoporum, vigentes em 1962, de acordo com o art. 28, levando-se em conta, no entanto, quanto disposto no n. 31 desta Instrução.O Sumo Pontífice Bento XVI, em Audiênciaconcedida no dia 8 de abril de 2011 ao subscrito Cardeal Presidente da Pontifícia Comissão "Ecclesia Dei",aprovou a presente Instrução e ordenou que se publicasse.Dado em Roma, na Sede da Pontifícia ComissãoEcclesia Dei, aos 30 de abril de 2011, memória de São Pio V.William Cardeal LevadaPresidente Mons. Guido PozzoSecretário ________________1 BENTO XVI, Carta Apostólica Summorum Pontificum dada como Motu Proprio, I,

23

in AAS 99 (2007) 777; cf. Introdução geral do Missal Romano, terceira ed. 2002, n. 397.2 BENTO XVI, Cartaaos Bispos que acompanha a Carta Apostólica "Motu Proprio data" Summorum Pontificum sobre o uso daLiturgia romana anterior à reforma de 1970, in AAS 99 (2007) 798.3 Cf. C.I.C. can. 838 § 1 e § 2.4 Cf. C.I.C.can. 331.5 Cf. C.I.C. can. 223 § 2; 838 §1 e § 46 Cf. BENTO XVI, Carta aos Bispos que acompanha a CartaApostólica "Motu Proprio data" Summorum Pontificum sobre o uso da Liturgia romana anterior à reforma de1970 , in AAS 99 (2007) 799.7 Cf. C.I.C. can. 900, § 2.8 Cf. C.I.C. can. 249; cf. Conc. Vat. II, Const.Sacrosanctum Concilium, n. 36; Decl. Optatam Totius n. 13.9 Cf. BENTO XVI, Carta aos Bispos queacompanha a Carta Apostólica "Motu Proprio data" Summorum Pontificum sobre o uso da Liturgia romanaanterior à reforma de 1970, in AAS 99 (2007) 797.[00711-06.01] [Texto original: Latino][B0287-XX.01]

24