mgr Piotr Domaradzki

PsychoterapeutaCentrum Psychoedukacji i Terapii

www.psychoterapia-domaradzki.pl

Specyficzne potrzeby osoby chorej na depresję

Najczęstsze błędy w pomaganiu osobie chorej

na depresję.

Co robić? Strategie wspomagające proces

powrotu do zdrowia.

Potrzeba uznania przez otoczenie chorego, że jego cierpienie jest prawdziwe i dotkliwe.

Potrzeba zachowania szacunku i podmiotowości pomimo subiektywnego odczucia osoby chorej o swojej bezsilności i beznadziejności.

Potrzeba poczucia wartości. Uzyskania od środowiska informacji zwrotnej o znaczeniu jej pozycji w systemie rodzinnym i społecznym.

Potrzeba odkrycia/nadania sensu swojej aktualnej egzystencji.

Potrzeba odzyskania nadziei/przekonania, że stan emocjonalny, w którym się znajduje jest przejściowy i skończy się w przewidywalnej perspektywie czasowej.

Czego nie robić? Co robić?

Nie bagatelizuj choroby, bo jest to choroba śmiertelna i zbiera swoje żniwo.

Spróbuj zobaczyć chorego na depresję jak chorego na raka, który ma przed sobą śmiertelną walkę do stoczenia.

Czego nie robić? Co robić?

Nie obgaduj poza plecami beznadziejnych postaw i przekonań osoby chorej.

Zawsze mów o osobie chorej z troską i szacunkiem.Bądź w autentycznym kontakcie.

Czego nie robić? Co robić?

Nie oczekuj, że weźmie się w garść i za parę tygodni pozbiera się do życia.Nie licz na to, że wyjazd, czasowa zmiana otoczenia, spowoduje trwałą poprawę samopoczucia.

Pytaj czy ma poczucie właściwej opieki lekarskiej, czy korzysta z psychoterapii?Prezentuj przekonanie, że w tej chorobie nie jest wstydem leczyć się i dopytywać o dobrych fachowców.

Czego nie robić? Co robić?

Nie sądź, że aktywność sportowa, dieta lub inne działanie antystresowe będą skuteczną i wystarczającą pomocą.

Wielokrotnie depresja wymaga wyłączenia się z dotychczasowej aktywności celem podjęcia leczenia szpitalnego lub dziennego – zachęcaj do podjęcia zaawansowanych form leczenia.

Czego nie robić? Co robić?

Nie mów: jesteś leniem i nie ma z ciebie żadnego pożytku.

Nie odsyłaj z pozycji siły/autorytetu do psychiatry – idź się leczyć!

Powiedz jak trudno jest tobie, kiedy brak ci pomocy tej osoby.

Zapytaj czy ma zapewnioną fachową pomoc, mając na uwadze, że osoby tak cierpiące nie mogą zostać same.

Czego nie robić? Co robić?

Nie obwiniaj i nie odrzucaj, kiedy osoba w depresji nie podejmuje działań związanych z leczeniem i powrotem do zdrowia.

Powiedz, że będziesz towarzyszyć osobie cierpiącej aż do czasu powrotu do zdrowia. Pomimo, że wiesz iż bez aktywności chorego nie nastąpi poprawa.

Czego nie robić? Co robić?

Nie wyręczaj, nie budujnadmiernej ochrony.

Zachowuj przekonanie, że zmiana zależy od aktywności chorego w procesie leczenia.Rozmawiaj o zwykłych codziennych sprawach (Pogoda, obowiązki…)

Czego nie robić? Co robić?

Nie krytykuj i nie deprecjonuj osoby chorej,ze względu na znaczne jej pogorszenie funkcjonowania i/lub nie wypełnianie roli życiowej/zawodowej.

Zwróć uwagę na to jak wiele ta osoba dotąd znaczyła w domu, w pracy. Jak w wielu kwestiach jest niezastąpiona. Powiedz, że to choroba tak wyłączyła tą osobę, a choroby się leczy.

Czego nie robić? Co robić?

Nie mów, że ma słabą psychikę i niestety nie wytrzymała tego okropnego tępa życia.

Powiedz, że depresja potrafi powalić największych gigantów. (aktorów, sportowców, menagerów…)Powiedz : to, że zachorowałeś to nie twoja wina, a to jak długo będziesz chorował zależy już od ciebie.

Czego nie robić? Co robić?

Nie mów: gdybyś chciał już byś się wyleczył.

Powiedz: twoje dotychczasowe życie daje mi przekonanie, że prędzej lub później pokonasz tą chorobę.Udzielaj wsparcia emocjonalnego i wartościującego

Czego nie robić? Co robić?

Nie pocieszaj, nie mów: będzie dobrze, wszystko się ułoży, znów zaświeci słońce …

Nie używać „bandażującej teologii” mówiąc: złącz swoje cierpienia z Jezusem na krzyżu, itp…

Raczej słuchaj, pytaj i okazuj swój szacunek dla prób poszukiwań sensu.Bądź ciekaw co pozwala tej osobie w tak silnym bólu znieść kolejny dzień? Co ją motywuje do leczenia, choć nie widzi efektów?

Czego nie robić? Co robić?

W sytuacji, gdy choryujawnia myśli samobójcze i brak sensu dalszego życia, nie mów: nie możesz tego zrobić!;Nie strasz piekłem.

Powiedz: widzę, że twój ból już osiągnął taki poziom, kiedy ludzie tracą sens życia, co potrzebujesz teraz, żeby powróciła ci chęć życia. W sytuacji gdy widzimy zagrożenie utraty kontroli zawozimy osobę do szpitala psychiatrycznego.

Czego nie robić? Co robić?

Nie przejawiaj swojej irytacji i braku nadziei na zmianę.

Mów o tym, że wielu było zrezygnowanych, a dziś po leczeniu funkcjonują szczęśliwie.Zastosuj argument: jeśli innym udało się z tego wyjść, ty też na pewno sobie poradzisz.

Czego nie robić? Co robić?

Nie mów: wszystko będzie dobrze, przejdzie ci.

Przypomnij z historii tej osoby sytuacje, kiedy to konsekwencja i siła woli doprowadziła tą osobę do sukcesu. Na tym doświadczeniu opierajswoje przekonanie, że i tym razem ona zwycięży.

Czego nie robić? Co robić?

Nie mów: wszystko będzie dobrze, przejdzie ci.

Mów o tym, że walka z tą chorobą jest trudna i wydaje się, że zbyt długo trwa, ale ty jesteś przekonany o możliwym zwycięstwie chorego.

Czego nie robić? Co robić?

Nie mów: wszystko będzie dobrze, przejdzie ci.

Zauważaj i wzmacniaj nawet najdrobniejsze przejawy zdrowia i aktywności. Mów że cieszysz się, albo jesteś wdzięczny, że ktoś coś zrobił.

Kiedy depresja dotyka bliskiej ci osoby nie pozostawiaj sam z tym problemem.

Szukaj wsparcia Poradnie zdrowia psychicznego oferują

psychoedukację dla rodzin pacjentów również w ramach NFZ

Nie nakładaj na siebie odpowiedzialności za motywacje bliskiej osoby do leczenia. To ty jesteś czytelnym znakiem dla chorego od niego zależy czy chce odczytać jego treść.

Piotr Domaradzki

www.psychoterapia-domaradzki.pl

www.leczenie-nerwic.pl

Dziękuję za uwagę