Janusz Korczak

Urodził się 22 lipca 1878 lub 1879r. w Warszawie

Zginął 6 sierpnia 1942r. w obozie zagłady w Treblince

Pedagog

Powieściopisarz

Publicysta

Lekarz - pediatra

Pseudonim: Janusz Korczak,

Stary Doktor, Hen-Ryk

Prawdziwe nazwisko: Henryk Goldszmit

Urodził się w zamożnej rodzinie inteligenckiej żydowskiego pochodzenia.

Studiował medycynę na Uniwersytecie Warszawskim, później studia uzupełnił w Berlinie i Paryżu.

W 1912 roku objął stanowisko dyrektora Domu Sierot dla dzieci żydowskich, a później także Naszego Domu, sierocińca dla dzieci polskich.

A jak wyglądał Janusz Korczak?

Był niezbyt wysoki, lekko przygarbiony, z ryżą bródką i sporą łysiną.

Miał zawsze lekko przymrużone niebieskie oczy. Najczęściej chodził w lekarskim zielonym fartuchu.

Janusz Korczak był prekursorem walki o prawa dziecka. Zwracał szczególną uwagę na nierównoprawną  pozycję dzieci w społeczeństwie, ich niewolniczą zależność od dorosłych. Domagał się uznania dziecka za pełnowartościowego człowieka od chwili narodzin i na każdym etapie swego istnienia. Uważał, że dziecko ma prawo być sobą, być takim jakim jest.

Utwory literackie dla dzieci

Utwory pedagogiczne

W 1942 roku Korczak zostaje zamknięty w getcie z wychowankami  Domu Sierot. Odrzuca

propozycję ocalenia i w sierpniu 1942 roku zostaje wywieziony wraz z dziećmi do obozu

zagłady w Treblince, gdzie wraz z nimi zginął.

Jego postać znana jest w Polsce i za granicą o czym świadczą poświęcone mu liczne wiersze, opowiadania, wspomnienia, książki. We wszystkich dziedzinach sztuki znajdujemy prace upamiętniające w różnorodny sposób jego dokonania: pomniki, rzeźby, obrazy, utwory muzyczne, sztuki teatralne i filmy.

Pomniki Janusza Korczaka

Warszawa

Sobótka

Jerozolima

Dzieci..."Umysł dziecka - las, którego wierzchołki lekko się poruszają,

gałęzie splatają, liście drżąc dotykają."

Zabawa... "Nie to ważne w co się bawić, a jak i co się przy tym myśli i

czuje. Można rozumnie bawić się

lalką, a głupio i dziecinnie grać w

szachy. Można ciekawie i z

fantazją bawić się w straż, pociąg,

polowanie, w Indian, a

bezmyślnie czytać książki."

Szkoła... "(...) na szkołę skarżą się ci,

którym w domu jest dobrze, którym dom dużo daje różnych

rozrywek; albo tacy, od których rodzice żądają, żeby się dobrze uczyli, chociaż nie są zdolni i

nauka im z trudem

przychodzi."

 "Nie niosę Ci modłów długich

o Boże [...].daj dzieciom dobrą dolę,

daj wysiłkom ich pomoc,

ich trudom błogosławieństwo.Nie najłatwiejszą

prowadź ich drogą,ale najpiękniejszą. A jako prośby mej

zadatek przyjm jedyny mój

klejnot: smutek. Smutek i

pracę.”

Janusz Korczak – „Modlitwa

wychowawcy”

Pamięć o Korczaku wciąż żywaJanusz Korczak był wielkim przyjacielem dzieci. Nie tylko je kochał i był dla nich dobry, lecz je szanował i przyznawał im prawa równe prawom dorosłych. Uczył także dzieci, że nie tylko prawa mają, lecz i obowiązki. Zawsze pamiętajcie o Januszu Korczaku - może nawet najpiękniejszej, najszlachetniejszej postaci w naszej literaturze. Oddał dzieciom wszystko, także własne życie. Nie ma Go wśród żyjących, ale jest wśród nas, obecny poprzez swoje mądre książki.

„mów dziecku, że jest dobre, że może, że

potrafi...”

Dziękujemy za uwagę!

Wykonały:• Katarzyna Bukowska• Paula Wawrzyniak• Anita Sobczak• Nicola Osiewała• Nikola Bartczak• Sara Tułaza• Martyna Czaja• Małgorzata Bodylska