joden vervolgen christenen deel 1

7/30/2019 Joden Vervolgen christenen Deel 1

1/20

De geschiedenis leert ons,

dat we nooit iets geleerd hebben

van de geschiedenis!!

Het beleid van de Romeinse Keizers tot de 7e eeuw.

De beschuldiging door kerkvaders van christenvervolgingdoor Joden en de bewuste opzet van anti-Judasme in het

Romeinse Rijk tussen 300-428.De Acta Sanctorum

Eerste stukje

Joodse vervolging van christenen

Wat hebben de Joden persoonlijk ondervonden van de enorme groei eninvloed van de kerk? En wat hebben de religieuze fanatici van hetchristendom in die eeuwen aan leed veroorzaakt?Er is door historici, zoals o.a. Jost, Greatz, en Simon Dubnow etc. veelgeschreven over de vervolging van Joden door christenen, maar er is weinigaandacht geschonken aan de 4e eeuw waarin een licht gedogen voor eenkorte periode van Joden aanwezig was. Dat was het geval onder de regeringvan Julianus de afvallige en Valentinianus I, waarna de onverdraagzamevervolging van Joden, zich weer voortgezette, vanaf de 5e, 6e eeuw, die doorbovengenoemden uitvoerig is beschreven. Daarom heeft de periode van de 4een begin 5e eeuw nadere aandacht nodig. De vraag hierbij rijst, dat toen dekerk de joden niet kon vervolgen juist Christenen, mogelijk als wraaknemingop hun beurt door Joden zijn vervolgd.Het is bovendien de vraag hoeveel onderzoekers zich hebben verdiept in deonderlinge relatie of verhouding tussen de Joden en de Christenen gedurendedeze periode.


2/20

Het schrijven over een bepaalde periode, of personen, of zoals hier in ditessay, de Joden, waarin ook de christenen een onderdeel in zijn, maar delaatste minder in een positieve benadering, door zoals de geschiedenis heeftbewezen gedurende deze omschreven periode.Elke geschiedschrijver schrijft/stelt vanuit zijn persoonlijke voorkeur en visie,wat een persoonlijke tint aanbrengt. Ook ik stel dit essay vanuit mijn eigeninvalshoek. Vanuit dit bewustzijn zal ik desondanks trachten de informatiewaar ik over beschik hier zo waarheidsgetrouw als in mijn vermogen ligt hierweer te geven.

Zoals bekend is de titel van deze artikelen: De geschiedenis leert ons, datwe nooit iets geleerd hebben van de geschiedenis Helaas kan geen enkeleandere conclusie worden getrokken. In deze serie van artikelen probeer ikduidelijk te maken dat het algeheel denken van de voorstanders van deVervangingstheologie in de huidige tijd in niets verschilt met hetgedachtengoed van de kerkvaders uit de vroege middeleeuwen. Het verschiltussen nu en de vroege middeleeuwen is het feit dat het Joodse volktegenwoordig niet als zodanig wordt genoemd, wel de staat Isral. Met namewordt hierbij de legitimiteit van de Joodse staat op een onheuse manier terdiscussie gesteld als zou die verantwoordelijk zijn voor het hedendaagse leedvan Christenen die indirect onder het bestuur van Isral vallen.In de eindconclusie zal ik trachten deze vergelijking toe te lichten

Leopold Lucas in zijn Zur Geschichte der Juden im vierten jarhundert(1910)deed een poging om de 4e eeuw meer inhoudelijk te beschrijven. Maar zijnessay was niet meer dan een bespreking van bronnen en daarbij gebruikte hijuitgebreid deCodex Theodosianus. Hij gebruikte echter weinig van deontdekte bronnen en bevindingen door Solomon Krauss , die verwerkt zijn inde serie artikelen over de Jews in the Works of the church Fathers (JewishQuarterly Review, 1893 en 1894.In 1934 gebruikte James Parker, de bevindingen van zowel Lucas als Kraussvoor zijn werk in The conflict of the church and synagoge, maar zijninteresse, is vrijwel gecentreerd in de leerstellige punten die komthoofdzakelijk aan de orde tussen, de twee geloven, en beperkte het gebruikvan beschikbare bronnen. Hetzelfde geldt ook voor Arthur L Williams in zijnboek Adversus Judeos 1935, dat handelt over de intellectuele strijd tussenhet Jodendom en Christendom in de 4

eeeuw. Dit werk is ietsje minder

nauwkeurige dan dat van Parkes, met name op het gebied van data. Eenander werk in deze onderzoeken,is dat van Marchel Simons Versus Israel1948. De conclusie in dit wetenschappelijk werk met betrekking tot Joods-christelijk relaties voor 135-426, wat betreft het vertalen van de TheodosiusWetboek en de kerkcanons, is weliswaar uitstekend, maar het concentreert

zich meer op intellectuele zaken, dan op de werkelijke vervolgingen.Bovendien is er nog het latere en uitstekende werk uit 1998 van Amnon
http://www.amazon.com/Zur-Geschichte-Juden-vierten-Jahrhundert/dp/3487076276http://www.amazon.com/Zur-Geschichte-Juden-vierten-Jahrhundert/dp/3487076276http://www.amazon.com/Zur-Geschichte-Juden-vierten-Jahrhundert/dp/3487076276http://nl.wikipedia.org/wiki/Codex_Theodosianushttp://nl.wikipedia.org/wiki/Codex_Theodosianushttp://nl.wikipedia.org/wiki/Codex_Theodosianushttp://www.amazon.co.uk/Jews-Works-Church-Fathers-Understanding/dp/159333883Xhttp://www.amazon.co.uk/Jews-Works-Church-Fathers-Understanding/dp/159333883Xhttp://www.amazon.co.uk/Jews-Works-Church-Fathers-Understanding/dp/159333883Xhttp://www.amazon.com/The-Conflict-Church-Synagogue-Antisemitism/dp/1597405043http://www.amazon.com/The-Conflict-Church-Synagogue-Antisemitism/dp/1597405043http://www.amazon.com/The-Conflict-Church-Synagogue-Antisemitism/dp/1597405043http://www.bol.com/nl/p/adversus-judaeos/9200000000913906/http://www.bol.com/nl/p/adversus-judaeos/9200000000913906/http://www.bol.com/nl/p/adversus-judaeos/9200000000913906/http://www.amazon.com/Verus-Israel-Relations-Christians-Civilization/dp/1874774277http://www.amazon.com/Verus-Israel-Relations-Christians-Civilization/dp/1874774277http://www.amazon.com/Verus-Israel-Relations-Christians-Civilization/dp/1874774277http://www.amazon.com/Verus-Israel-Relations-Christians-Civilization/dp/1874774277http://www.bol.com/nl/p/adversus-judaeos/9200000000913906/http://www.amazon.com/The-Conflict-Church-Synagogue-Antisemitism/dp/1597405043http://www.amazon.co.uk/Jews-Works-Church-Fathers-Understanding/dp/159333883Xhttp://nl.wikipedia.org/wiki/Codex_Theodosianushttp://www.amazon.com/Zur-Geschichte-Juden-vierten-Jahrhundert/dp/3487076276


3/20

LinderThe Jews in the Legal Sources of the Early Middle Ages, wat in hetvorig hoofdstuk stuk behandeld werd..

Bovengenoemde eerdere werken besteedden dus te weinig aandacht aan het

werkelijke verhaal van geleden vervolging van de Joden onder de handen van

de christenen in de vierde eeuw. Om die reden was een nieuw onderzoek

wenselijk van het Joods-christelijke conflict tijdens de vierde eeuw. Dat

onderzoek zou tegelijk een registratie moeten zijn van wat er tijdens die

vervolgingen precies gebeurde. Seaver was n van de eerste onderzoekers

die in 1952 de werkelijk verhoudingen tussen Joden en christenen en de

vervolgingen beschreef. Deze vervolgingen waren grotendeels het gevolg van

christelijke propaganda door de kerkvaders en religieuze fanatici, dat bewust

werd aangewakkerd zowel door populairegeregistreerde verontwaardiging,

en officile repressie tegen de ongelukkige Joden, op basis vanongefundeerde beschuldiging van mishandeling en vervolging van Christenen

door Joden. De wetgeving van de 4e eeuw toont duidelijk aan, dat de keizers

een poging deden om de oude privileges van Joden te beschermen. Later

echter geven ze toe aan een geleidelijke onderwerping aan de veelvuldige

christelijke vraag, van vervolging en repressie tegen de Joden. De vierde

eeuw was getuige van de overgang van Joodse voorrecht naar vervolging, van

welvaart in de klassieke wereld, naar de armoede met als gevolg: het

middeleeuwse getto. Dit alles blijkt uit merkwaardige voorvallen, tussen de

tirades van de kerkvaders,Hironymus van StridonenAmbrosius van Milaan,

zoals bijv. de populair pogroms, en de vaststelling van repressieve wetten

tegen de Joden.

Het essay wat we vooral gebruiken als belangrijkste bron over de vervolgingenin de komende stukken, is het essay van: James Everett Seaver getiteld: ThePersecution of the Jews in the Roman Empire (300-428) 1952. Het essay isechter in boekvorm niet meer te krijgen.Seavers essay beschrijft zowel de vervolgingen van Joden in het Oostelijkegedeelte als in het Westelijke gedeelte van het Romeinse Rijk.In de komende stukken behandel ik zowel het Westelijke als het Oostelijkegedeelte. Omdat de Acta Sanctrum de geschiedenis over de heiligemartelaren van de 3 continenten beschrijft, is binnen de Acta Sanctorum, hetchristendom in West, Oost en Noord Afrika enerzijds en het Romeinse Rijkanderzijds niet goed van elkaar te onderscheidenHet grote conflict tussen de Kerk en de Synagoge speelde zich af tegen de

achtergrond van de geleidelijke afbraak van de immense bureaucratie van de

Romeinse Keizerlijke regering die zich voordeed in de 4e eeuw. Bovendien

nam tegelijker tijd de invloed van het Kerkelijk gezag fors toe. Dat laatste

kwam tot uitdrukking in de Romeinse wetgeving. Deze ontwikkeling hadernstige gevolgen voor de Joden zoals aantasting van de werkelijke rechten
http://www.amazon.co.uk/Jews-Legal-Sources-Early-Middle/dp/0814324037/ref=sr_1_1?s=books&ie=UTF8&qid=1373101501&sr=1-1&keywords=The+Jews+in+the+Legal+Sources+of+the+Early+Middle+Ageshttp://www.amazon.co.uk/Jews-Legal-Sources-Early-Middle/dp/0814324037/ref=sr_1_1?s=books&ie=UTF8&qid=1373101501&sr=1-1&keywords=The+Jews+in+the+Legal+Sources+of+the+Early+Middle+Ageshttp://www.amazon.co.uk/Jews-Legal-Sources-Early-Middle/dp/0814324037/ref=sr_1_1?s=books&ie=UTF8&qid=1373101501&sr=1-1&keywords=The+Jews+in+the+Legal+Sources+of+the+Early+Middle+Ageshttp://nl.wikipedia.org/wiki/Hi%C3%ABronymus_van_Stridonhttp://nl.wikipedia.org/wiki/Hi%C3%ABronymus_van_Stridonhttp://nl.wikipedia.org/wiki/Hi%C3%ABronymus_van_Stridonhttp://nl.wikipedia.org/wiki/Ambrosius_van_Milaanhttp://nl.wikipedia.org/wiki/Ambrosius_van_Milaanhttp://nl.wikipedia.org/wiki/Ambrosius_van_Milaanhttp://nl.wikipedia.org/wiki/Ambrosius_van_Milaanhttp://nl.wikipedia.org/wiki/Hi%C3%ABronymus_van_Stridonhttp://www.amazon.co.uk/Jews-Legal-Sources-Early-Middle/dp/0814324037/ref=sr_1_1?s=books&ie=UTF8&qid=1373101501&sr=1-1&keywords=The+Jews+in+the+Legal+Sources+of+the+Early+Middle+Ages


4/20

en privileges van de Joodse gemeenschap. Hierover hebben we al kunnen

lezen in het vorig stukje, in de Codex van Theodosius, waarin een hoeveelheid

van samengestelde wetgevingen in het midden van de 4e en 5e eeuw is

genoemd. Deze hoeveelheid wetten bevatte niet alleen alle eerder

aangenomen wetgevingen, ook alles wat ooit eerder werd afgedwongen, ofwelke niet voor 438 waren ingetrokken. De Codex van Theodosius geeft

nauwkeurig de data en plaatsen van locatie aan, wanneer en waar de wetten

en edicten werden afgekondigd. Dit biedt ons de gelegenheid om de

geleidelijke daling tussen 321-438. van rechten en privileges, en over de

veiligheid van Joden in het Romeinse Rijk te reconstrueren. De Codex van

Theodosius laat ons zien dat de immuniteiten door diverse heidense keizers

aan de Joden waren verleend. Om die reden hadden zij een bevoorrechte

religieuze klasse in het Romeinse Rijk. Deze situatie bleef tijdens het einde

van de 3e eeuw en de 4e eeuw gehandhaafd onder het bewind van de eerste

christelijke keizers. Joodse burgers werden gelijkgesteld aan de Romeinse

burgers, en hadden dezelfde rechten en plichten. Ze waren te vinden in alle

lagen van de bevolking van het Romeinse Rijk, zoals bijvoorbeeld kooplieden,

handelaren, ambachtslieden en boeren.

Men moest wel bij een eigen sektarische organisaties Synagogen genoemdhoren. Als een Jood niet tot een dergelijke organisatie behoorde, moest hij de

Romeinse regering een hoofdelijke belasting betalen, en een offer brengenaan de Romeinse goden. Slechts een Jood in de Synagogale organisaties konontsnappen aan dezemunera(burgerplichten). De Synagogen waren deJoodse vertegenwoordiging. Ze inden de gezamenlijke munera, de FiscusJudaicus, een Didrachm (muntstuk) welk geheven werd door Rome sinds 70-72 op het hoofd van elke Jood verplicht betalen.Deze Fiscus werd door de Synagoge onder haar leden ingezameld enafgedragen aan Rome.

Oorspronkelijk was het ingezamelde geld ter ondersteuning van de

Capitolijnse Tempel, maar later ging het rechtstreeks in de schatkist van dekeizer.De belangrijkste privilege voor Joden was, dat zij geen taken hoefden uit tevoeren die hun religieuze overtuiging schonden. Zij waren ook vrijgesteld vanbepaalde belastingen opgelegd door de Romeinse regering aan Romeinseburgers, welk de Romeinse middenstand in het algemeen verarmde.(onderhoud heidense tempels o.a.). Joden werden ook niet gedwongen, omde Romeinse goden te aanbidden, of tijdelijk, in heidense tempels te wonenom daar Tempeldiensten te doen.De Joden moesten wel de andere belastingen betalen, die de Romeinse

burgers ook verplicht waren te betalen.
http://en.wikipedia.org/wiki/Munera_(ancient_Rome)http://en.wikipedia.org/wiki/Munera_(ancient_Rome)http://en.wikipedia.org/wiki/Munera_(ancient_Rome)http://en.wikipedia.org/wiki/Munera_(ancient_Rome)


5/20

In het begin van de vierde eeuw was de centrale Joodse bestuursraad,genaamd het Sandhedrin, in Palestina zeer actief. Het aantal Joodse scholenbloeiden op onder de leiding van een Nasi of een Patriarch. Het onderhoudvan deze scholen was een religieuze plicht voor alle Joden, ook voor hen in deDiaspora. Het geld voor deze steun werd aurum coronarium genoemd, enhet werd bijeen gezameld door mannen die apostoli werden genoemd,agenten van de Patriarch. De inkomsten werden naar de Synagogen gebrachtvan waaruit deze werden doorgestuurd naar Jerusalem.Vanaf de Bar Kochba opstand in Palestina in 135, tot de tijd van Constantijnde Grote in 313, stonden de meeste keizers en de vertegenwoordigers van deRomeinse overheid, onverschillig tegenover de aard van het Jodendom.Zoals al eerder gezegd, hadden de Joden een unieke positie in het RomeinseRijk. Geen enkele andere groep in het Romeinse Rijk had zoveel vrijheid vanGdsdienst, en vrijheid van burgerschap, met dezelfde rechten en plichten alsde Joden.

Toen het Christendom in 313 door Constantijn de Grote werd gelegaliseerdontstond een nauw bondgenootschap met de overheid en de keizers. In 321werd in de Codex Theodosius door Constantijn vastgelegd hoe men in vervolgmet Joden moest omgaan.Met de aanvang van dit proces verminderde al hun voorrechten enimmuniteiten. Het uitgeven van de eerste decreten, gaf al een aanwijzing datde tolerantie ten opzichte van Joden om zou slaan in een haat tegen hen.De bevoorrechte positie en burgerschap die de Joden hadden, veranderde ineen tijdbestek van 100 jaar, naar die van outcast in het Romeinse Rijk.

Een groot deel van de christelijke haat tegen de Joden is gebaseerd oppopulaire propaganda. Helaas en verbazingwekkend genoeg komt het nogsteeds voor dat men in diverse eigentijdse vormen, de Joden beschuldigt vanactieve vervolging van Christenen door de eeuwen heen.

Een recent voorbeeld hiervan is het feit dat Palestijnse Christenen, die in debetwiste gebieden Judea en Samaria wonen, het bestaan van een Joodsestaat verantwoordelijk houden voor van hun benarde positie. De PalestijnseChristelijke instelling Sabeel, een internationaal centrum in Jeruzalem dat debevrijdingstheologie van Palastijnse theologen steunt met educatieve

projecten, vertolkt de gevoelens van Palestijnse Christenen wat veelalneerkomt op onheuse beschuldigingen. Sabeel wordt gesteund door deWereldraad van Kerken en indirect door Kerk in Actie wat en onderdeel is vande PKN. Bovendien zijn er ook diverse kerkgenootschappen in de VS en hetVK die Sabeel en de Palestijnse Christenen kritiekloos steunen.(Dit komt in de later uitgebreider aan bod.)


6/20

Terug naar de geschiedenis. Juster, Parkes, Williams en Seaver hebben deonjuistheid van de beschuldiging met betrekking tot Joodse vervolging vanchristenen in de eerste 3 eeuwen van de christelijke jaartelling zeer vakkundigaangetoond,

Het is en blijft belangrijk om te ontkennen, of de claim die door de kerkvadersvaak geuit is in oude geschriften, dat Joden tijdens de vierde eeuw Christenenvervolgd hebben gegrond is. Dat Joden het aan zichzelf te wijten habben omgehaat te worden, mede door hun gedrag, kon immers een vals alibi zijn.Seavers onderzoek naar de bronnen van de Joodse positie in het RomeinseRijk tijdens de vierde eeuw, toonde aan dat de door de kerkvadersgedefinieerde kwaadaardige Joodse haat tegen het christendom en tallozeandere groeperingen, historisch gezien geheel onjuist is.De generaliserende visie van de kerkvaders ter onderbouwing van hunbeschuldigen is vanaf de vierde eeuw tot heden ten dage verkeerdgenterpreteerd. Er kan geen twijfel bestaan over het feit dat individuele Joden,Christenen beschimpten en haatten. Echter dit is geen bewijs dat Joden alsvolk Christenen haatten en vervolgden tijdens de eerste jaren van de vierdeeeuw.Joodse haat was eerder gericht tegen de Romeinen die hen van de Tempelhadden beroofd, en het feit dat er geen Joden in Jerusalem mochten komen.Dit toont al aan dat het overgrote deel van de Joden geen deel nam aan deChristenvervolgingen in de 4e eeuw.

De beschuldigingen komen niet uit Joodse of andere bronnen, maarhoofdzakelijk uit deActa Sanctorum( die vanaf 1643 verschenen) die o.a. hetleven en doodsoorzaak van de christelijke martelaren beschrijven.De verantwoordelijkheid voor de vervolgingen van Christenen na de eersteeeuwen van de jaartelling lag geheel bij de Romeinen en niet bij de Joden.Echter verspreid over de Acta Sanctorum zijn er veel verwijzingen naarJoodse vijandigheid, en veelvuldigheid van open geweld door Joden tegenChristenen.Uit nader onderzoek van de Acta, kon bewezen worden dat het aandeel vangeweld, gepleegd door Joden, tegen Christenen zeer gering was!Tevens toonde het onderzoek aan, van hoe gevaarlijk het is om een dergelijkdocument te gebruiken als historisch bewijs., Achteraf is bewezen dat de Actafantasierijk is samengesteld wat blijkt uit de daarin opgenomen religieuzeverheerlijking en fictie.

Kenmerkend voor de Acta Sanctorum is het verhaal van Marciana, die demarteldood stierf in 304 tijdens de christenvervolging onderGaius AureliusValerius DiocletianusHet verhaal gaat over de edele maagd Marciana, toegewijd aan Gd. Zij stoottehet marmeren standbeeld van Diana van Caesarea in Mauritani om.

Marciana moest voor deze heilschennis voorkomen. Toen zij tijdens derechtszitting weigerde een afgod te aanbidden, werd ze veroordeeld, om te
http://nl.wikipedia.org/wiki/Acta_Sanctorumhttp://nl.wikipedia.org/wiki/Acta_Sanctorumhttp://nl.wikipedia.org/wiki/Acta_Sanctorumhttp://nl.wikipedia.org/wiki/Diocletianushttp://nl.wikipedia.org/wiki/Diocletianushttp://nl.wikipedia.org/wiki/Diocletianushttp://nl.wikipedia.org/wiki/Diocletianushttp://nl.wikipedia.org/wiki/Diocletianushttp://nl.wikipedia.org/wiki/Diocletianushttp://nl.wikipedia.org/wiki/Acta_Sanctorum


7/20

worden verscheurd door wilde dieren in de arena. Opgesloten in een schoolvan ruwe gladiatoren werd ze elke avond beschermd tegen hen, door eenwonderbaarlijke muur. Toen ze later beledigd werd door Joden voorspelde zeaan hen, dat hun Synagoge zou afbranden en nooit meer zou wordenherbouwd. Nadat ze werd gemarteld en ter dood was gebracht bleken haarvoorspellingen ter zijne tijd, juist. Paul Monceaux (Franse Historicus) dateertde samenstelling van de passie als vierde of vijfde eeuw. EnMarcianaalsslachtoffer van Valerius in 304 of 305.

De Acta Sanctorum voor 7 maart bevat het verhaal van de eerste bisschopvan de Cheronese, Basil, die aan het begin van de vierde eeuw door Herman,patriarch van Jeruzalem werd ingewijd. Met enkele andere geestelijken werdhij uitgezonden om te prediken onder de heidenen in Palestina. Het succesvan zijn prediking leverde hem de vijandigheid op, van de aanhangers van deoude heidense eredienst, en van vele Joden in de regio. Opgestookt doorJoden, greep een menigte van heidenen de bisschop en sleepten hem door destraten. Hij stierf aan de opgelopen verwondingen.

Van Basils opvolger Anterius wordt gezegd, dat hij Constantijn heeftaangeschreven, om soldaten te krijgen, voor het straffen, en uitdrijven van demoordenaars van de bisschop. Zijn oproep echter, mocht niet baten. Zijnverzoek werd niet ingewilligd. Na de dood van Antherius, werd er een nieuwebisschop aangewezen.De Joden eisten een wonder van hem, om hetgeen hij predikte te bewijzen.Daarop liep de bisschop in vol kerkelijk gewaad, op blote voeten door eenstapel aangestoken hout. De metershoge vlammen hadden hem echter nietgedeerd, er zat nog geen schroeiplekje op zijn kleding. De Joden en alleaanwezige heidenen bekeerden zich terstond, tot het Christendom.de aanwezige soldaten en christenen stonden om de doopvont Er wordtgesuggereerd dat dit laatste detail duidt op een verhaal van een gedwongenbekering. Dat deze gedwongen bekering werd verricht als straf voor hetvermoorden van Basil, maar dit lijkt onwaarschijnlijk vanwege de vroegedatum van deze gebeurtenis.

Er zijn drie verschillende versies van het martelaarschap van Paulus, Valentie,en Thea ? tijdens de vervolgingen van Diocletianus. Volgens Eusebius warende genoemden, Egyptische christenen, die meegenomen werden naarDiocaesarea, een Joodse stad, om daar berecht te worden door de PerfectFermilian, en vervolgens ter dood werden veroordeeld.In zijn laatste gebed van de stervende Paulus, bad hij voor de Joden enheidenen.Er zijn twee andere voorbeelden geciteerd door Parkes. De Constantinopelversie, voegt op Eusebius versie toe, dat Paulus, Valentia, en Thea, voordatze naar Fermilian werden gebracht, de Joden eerst de Perfect opstookten

tegen het christelijk trio, en beveiligde daarmee hun aanklacht. De Armeense
http://en.wikipedia.org/wiki/Marciana_of_Mauretaniahttp://en.wikipedia.org/wiki/Marciana_of_Mauretaniahttp://en.wikipedia.org/wiki/Marciana_of_Mauretaniahttp://en.wikipedia.org/wiki/Marciana_of_Mauretania


8/20

versie, beweert dat de verdachten in Diocaesarea woonden en niet in Egypte,en dat Fermilian niets over het trio wist, totdat de Joden hen aanklaagden.

Deze drie versies van dezelfde Acta, vormen een bewonderenswaardigvoorbeeld voor de groei van een legende. Als de versie van Eusebius wordtaangenomen als een essentie van wat waar kan zijn, kan het feit dat hij Jodenin een gebed van Paulus Joden meenam te verklaren omdat hij inDiocaesarea woonachtig was en Diocaesarea in het begin van de vierde eeuween Joodse stad was. Dit tijdstip viel samen met het martelaarschap van ? Eris geen schuldige bevonden in deze.Maar de schrijver in Constantinopel voelde misschien dat er een speciale vormvan edelheid in Paulus gebed zat. Het werd dan ook een antwoord van Paulusnaar de Joden toe, op hun eis voor zijn executie aan de Perfect.Dat parallel met: Vergeef het hen, want zij weten niet wat zij doen ookduidelijk wordt. De Armeense versie, maakt Pauls daad nog edeler, want hetwas aanvankelijk een eer om door Joden, een, christenen te wordengenoemd.

Zoals de Joodse haat tegen christenen in deze Acta wordt beschreven, wordtgeverifieerd uit de werken van de kerkvaders in de vierde eeuw. Hieronimuscommentaar op Amos weerspiegelt nauwkeurig de algemene mening van deJoodse anti-christelijke vijandigheid wanneer hij zegt;

Holding fast to their ancient anger and violence, still today under the name ofNazarenes, the Jews in their synagogues blaspheme the Christian flock: andwhile they slay us, they will their own destruction in the eternal fire.

Deze uitspraak is, zoals later meer onomstotelijk zal worden aangetoond, degebruikelijke beschuldiging, van Joodse kwaadwilligheid richting dechristenen, het was tegelijk de opinie van geestelijken in de 4e en 5e eeuw.Het zegt natuurlijk genoeg dat de Acta in deze periode een poging doet omdeze beeldvorming in stand te houden. Het feit dat een actieve vervolging vanchristenen door Joden al bestond tijdens de tweede eeuw, maakte weinigindruk op de vrome geest.De verantwoording, voor het lijden van Jezus is de schuld van de Joden, dat iseen feit volgens de kerkelijke schrijvers in de 4e en 5e eeuw..

Van de Acta van Bisschop Austremoniuswordt gezegd dat die afkomstig is uitde eerste eeuw, maar waarschijnlijk is, dat deze uit de 4

eeeuw afkomstig is.

Het illustreert het geweld van sommige Joodse antichristelijke gevoelens.Deze bisschop was zeer succesvol in het bekeren van de Joden van Clemont.Onder n van zijn bekeerlingen was een zekere Lucius, een zoon van eenRabbijn. Lucius vader was zo woedend over de afvalligheid van zijn zoon, dathij een mes pakte, en zowel zijn eigen zoon, als de bisschop neerstak.

Urbicus de opvolger van Austemonius riep de autoriteiten bijeen en bracht eendecreet uit, dat alle Joden van Clement zich verplicht moesten bekeren. Zo


9/20

niet, dan moesten ze de stad verlaten, of anders werden ze tot de doodstrafveroordeeld.

Bovenstaand verhaal bevat weer verschillende wonderen waar uiteraard weerop werd voortgeborduurd. Een moeilijkheid hierbij is de uitspraak van deRomeinse autoriteiten. Er wordt gezegd dat Urbicus dit decreet tegen deJoden heeft uitgebracht in 312, toen het christendom nog geen erkende religiewas, en actief vervolgd werd in grote delen van het Romeinse Rijk.Dit decreet kan onmogelijk uitgebracht zijn in 312, het ligt meer voor de handdat het is uitgebracht onder de regering van Constantijn de Grote. Dit soortverwarring komt veelvuldig voor in de Acata Sanctorum.

Twee andere zaken uit de Acta zijn van bijzonder belang in het licht in dewetgeving van de kerk, en de keizers tegen Joods bezit van christelijke slaven.

Matrona, de slavin van een Joodse eigenaresse, bleek christen te zijn, en zeweigerde naar de Synagoge te gaan. In een vlaag van woede werd Matronaeerst geslagen en daarna door haar meesteres opgesloten in een kamer,zonder voedsel of water. Nadat haar weer de vraag was gesteld of ze naar deSynagoge wilde gaan, weigerde Matrona dat opnieuw. Ze werd toen dermategeslagen, dat ze stierf aan haar verwondingen.Bovengenoemd verhaal was zeer populair in de middeleeuwen. Er bestaanbovendien vele versies van dit verhaal.

Een verhaal vergelijkbaar met dat van Matrona komt uit Portugal. De datum isonzeker, waarschijnlijk vond het plaats tussen de 4e tot de 6e eeuw.Mancius een christelijke slaaf van een Joodse eigenaar werd zwaarmishandeld, maar hij weigerde om van godsdienst te veranderen. Uiteindelijkstierf hij aan de zware mishandelingen die hij moest ondergaan.Joden worden dus weggezet in de Acta, als zeer wrede meesters overchristelijke slaven.

Over het martelaarschap van Isbozetes onder de Perzische koning Chosroeswordt het volgende geschreven: Isbozetes de heilige wordt gespietst op eenkruis, met aan de rechterkant een Magus (Zorastiriaanse priester) en aan delinkerkant een Jood. De Magus wil zich bekeren, en christen worden. Zijnbekering wordt aanvaard. De Jood is bereid om alles te doen om zijn leven teredden, maar hij wordt genegeerd. Na een lang lijden sterft hij als niet christen.hij was dus niet gered.Aan het martelaarschap van Marciana in Caesearea in Mauritanie wordt noghet volgende gerelateerd. De Jood die haar in de arena beledigde kwam laterom, zijn huis stortte in hij werd bedolven onder het dak.

Over de Joden van Cesarea, een proconsul provincie in Afrika, wordt gezegd,

dat zij meegedaan hadden aan de marteling van St.Victor, ergens in de vroege5e eeuw. Caplan stelt dat dit 5e eeuwse document niet historisch Afrikaans kan


10/20

zijn, omdat niets van de inhoud met Afrika te maken heeft. Bepaalde delen vande tekst doen denken aan de Handelingen van Victor van Cerezo, uit Spanjetijdens de 9e of 10e eeuw. Caplan denkt daarom dat het document ongetwijfeldtoe behoort aan Spanje ergens in de late middeleeuwen.

Sommige van de verwijzingen naar Joden in de Acta, zijn niet zo negatief,over de Joden, als de voorbeelden die we tot zover hebben laten zien.In Alexandri worden de Joden meestal geschetst als zouden zij permanenteheftige vijanden van de christenen zijn. Hun deelname aan de Ariaanse rellenvan de 4e eeuw, tijdens het primaat vanAthanasius,worden door zijnopvolgers veelvuldig aangehaald als bewijs.

Desondanks wordt in twee lange verhalen uit het martelaarschap, waarinspecifiek wordt vermeld dat alle inwoners van Alexandrie daaraan deelnamen,met uitzondering van de Joden. Zij lieten deze rellen stilzwijgend aan henvoorbij gaan. In dit geval lijkt het argument ex silentio sterk.

Soms worden ook daden van vriendelijkheid door Joden naar christenen toevermeld in de Acta.Die zijn bijv.: Na het martelaarschap vanHabib Edessa Zelfs sommige Jodenen heidenen namen deel met de christelijke broeders en weenden gezamenlijktijdens zijn begrafenis . Het leven van Venantius van Arles was zo mooi dathij zowel geliefd was bij de Hebreen, Grieken en Latijnen.Dat was de geliefde herinnering aan Agatha van Catania dat Joden enheidenen, evenals christenen haar graf vereerden .Er zijn bovendien verschillende gevallen bekend over christelijke martelaren,waarvan, wordt gezegd dat zij begraven zijn op Joodse begraafplaatsen, metof zonder kennis van christenen: Ze waren, AgriCola en Vitalis in Milaan,Hermes, Aggaeus en Caius in Dacia en Vincent en Orantius in Spanje. Debegrafenis van Christenen door Joden suggereerden zeker niet dat de Joodsegemeenschappen altijd vijandig tegenover hun Christelijke buren waren.Bovendien, in de Acta Sanctorum als geheel, is er opvallend weinig te vindenover Joodse vijandigheid tegenover het Christendom, hoewel er een royaalaantal wonderbaarlijke Joodse bekeringen tot het Christendom waren. Er zijnverschillende verklaringen over Joodse opstand en rebellie in de 4de eeuw,die hier gentroduceerd moeten worden om na te gaan welke basis, indienaanwezig, er in feite was voor de constante aanklachten van Joodse haattegen de Christenen.

St. Johannes Chrysostomosregistreert een opstand van de Joden tijdens hetbewind van Constantijn en op dat moment een poging om de Tempel teherbouwen. Dit betrof ook het verbreken van Hadrianus verbod van Joodseintrede in Jeruzalem. Chrysostomus zegt dat de opstandelingen werdengestraft door hun oren af te snijden, te brandmerken als slaven en in grote

aantallen werden verkocht.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Athanasius_van_Alexandri%C3%ABhttp://nl.wikipedia.org/wiki/Athanasius_van_Alexandri%C3%ABhttp://nl.wikipedia.org/wiki/Athanasius_van_Alexandri%C3%ABhttp://www.antiochianarch.org.au/deaconhabib.aspxhttp://www.antiochianarch.org.au/deaconhabib.aspxhttp://www.antiochianarch.org.au/deaconhabib.aspxhttp://nl.wikipedia.org/wiki/Johannes_Chrysostomushttp://nl.wikipedia.org/wiki/Johannes_Chrysostomushttp://nl.wikipedia.org/wiki/Johannes_Chrysostomushttp://www.antiochianarch.org.au/deaconhabib.aspxhttp://nl.wikipedia.org/wiki/Athanasius_van_Alexandri%C3%AB


11/20

Milman aarzelt om de historiciteit van deze opstand te aanvaarden op basisvan haat, omdat er geen ander spoor van is in de geschiedenis of in deJoodse traditie. Ook Graetz, de eminente historicus van de Joden, hecht geengeloof aan deze verklaringen.

Een wet van Constantius, uitgegeven in 339, was gericht tegen Joodse haatvan die Joden die zich bekeerd hadden tot het Christendom. Constantiusverbood Joodse steniging van Christelijke bekeerlingen uit het Jodendom enzijn bevelschrift moet succesvol zijn geweest, want van die steniging wasdaarna geen sprake meer. Sinds Bijbelse tijden was steniging de traditionelestraf voor Joodse afvalligen geweest, het martelaarschap vanStefanusishiervan een voorbeeld, maar dergelijke handelingen die deze wet uitlokten.Het stenigen van afvallige joden werd geclassificeerd als anti Christelijkgeweld.Met betrekking tot een andere politieke onrust, de Joodse opstand van 352, iser veel meer betrouwbaar bewijs. Twee verklaringen zijn bewaard gebleven:n door St. Jerome en de andere door Socrates, de kerkhistoricus.Hironymus samenvatting is te vinden in zijn Historie voor het jaar 352:

"De keizer Gallus onderdrukte de Joden, die in opstand de wapensopgenomen hadden na het slachten van de Romeinse troepen in de nacht.

Toen hij inderdaad vele duizenden mensen, waaronder zelfs kinderen hadgedood, en gingen de Joodse steden Diocaesarea van Tiberias, en Diospolistezamen met een groot aantal Joodse dorpen, in vlammen in. De verklaringvan Socrates is nagenoeg hetzelfde, maar volgens die lezing blijft de opstandmeer beperkt tot de buurt van Diocaesarea.

In geen van de verhalen is er enige vermelding van een specialekwaadaardigheid van de kant van de Joden tegen de Christenen, hoewel diteen goede gelegenheid zou zijn geweest om dit bewijs te tonen indien dezeaanwezig waren:

" Op hetzelfde moment ontstond er een ander interne onrust in het Oosten:Want de Joden die in Diocaesarea en Palestina woonden en de wapenshadden opgenomen tegen de Romeinen, begonnen de aangrenzende

plaatsen te verwoesten. Maar Gallus ook wel Constantijn genaamd, die deKeizer na het creren van Ceasar, naar het Oosten had gestuurd, stuurde eenleger naar hen. De Joden verloren deze strijd nadat hun stad Diocaesarea inopdrachtvan Galius volledig verwoest was. .

Er is ook een ietwat obscure verwijzing naar deze gebeurtenis in AureliusVictor. Deze historicus schrijft;

En ondertussen werd de opruiing van de Joden, die goddeloos hun Hoofd(vertegenwoordiger) neerzette in de vorm van een Koning, onderdrukt."
http://nl.wikipedia.org/wiki/Stefanus_(martelaar)http://nl.wikipedia.org/wiki/Stefanus_(martelaar)http://nl.wikipedia.org/wiki/Stefanus_(martelaar)http://nl.wikipedia.org/wiki/Stefanus_(martelaar)


12/20

Deze verklaring lijkt te impliceren dat de Joden hun Hoofd (vertegenwoordiger)ingesteld hebben als een onafhankelijk soeverein tijdens de opstand inDiocaesarea.Een van de grootste belichaming van bewijs betreft de Joden in de 4de eeuwgaat over hun activiteiten tijdens de heerschappij van Julian de afvallige (361-363).Sommige van de bronnen vertellen dat er een kort moment van gewelddadigeaanval op de Christenen was op het moment waarop Joden deelnamen.

De Acta Sanctorum toont ook drie verhalen van Joodse deelname aan devervolging van Julian. Bij Toul in Zuid Frankrijk was een prediker genaamdEliphius, die in zijn preken de Joden constant aanviel. Uiteraard haatten deJoden hem voor dit en zodra ze de kans kregen voor wraak, aangereikt doorde anti Christelijke Keizer Julian en zijn soldaten, grepen zij Eliphius en zijnkameraden en wierpen hen in de gevangenis, om de afvallige Keizer tebehagen. Blijkbaar vergaten de Joden hun gevangenen, omdat het volgendemoment gemeld wordt dat ze uit de gevangenis gekomen zijn, alleen om teworden opgepakt en ter dood gebracht door de Romeinen. Een ander verhaalgaat over Benedicta, een Christenvrouw uit Lyon

Toen ze werd gearresteerd tijdens Julian's heerschappij en beschuldigd werdvan haar Christen zijn, zat een Joodse rechter haar zaak voor. Van deze manwordt gemeld dat hij haar met vreugde ter dood zou hebben veroordeeldvanwege zijn ongebreidelde haat jegens Christus. De authenticiteit van dezebeide verhalen wordt echter ernstig betwijfeld.

Waarschijnlijker is het verhaal van de soldaten Bonosus en Maximilian, die teAntioch weigerden het kruis uit hun standaard te verwijderen en gemarteldwerden voor hun brutaliteit. Dat alles wat hij tegen de Joden beweerde in ditverhaal, is dat toen Bonosus en Maximiliaan zich verzette tegen de gevolgenvan marteling in de Arena, "Joden en Heidenen die gekomen waren om hen tebespotten bij hun doodstrijd, riepen; 'Tovenaars! Misdadigers!'"Uit het bewijs van de Acta kon zeker geen enkele grote vervolging bewezenworden door Julian of de Joden van Christenen. Er is gesuggereerd dat hetberoemde verhaal van Julian 's poging de Tempel van Jeruzalem teherbouwen, de actieve vijandigheid van Palestijnse Joden jegens Christenenaangeeft. Maar in de verhalen van de poging tot herbouw van de Tempel doorJulian, is er geen echt overtuigend bewijs te vinden van de Joodsevijandigheid tegenover de Christenen of visa versa. (lees vorig artikel:Tempelbouw).Aangezien dit incident geen vervolging of contra vervolging laat zien is er geennoodzaak om hier nader aandacht aan te besteden.

De volgende gebeurtenis in de 4

e

eeuw waarachter mogelijk Joodse opzet zoukunnen zitten, is vermeld door Theodoret.Zijn verklaring betreft de verdrijving


13/20

van Peter in 373 , Aartsbisschop van Alexandri, door een bende vanHeidenen en Joden: Direct nadat Peter was opgevoed tot Aartsbisschoppelijkewaardigheid, verzamelde de Gouverneur van de Provincie een menigte vanHeidenen en Joden. Zij omringden de kerk en de Gouverneur eiste hetaftreden van Peter. Mocht Peter dat weigeren, dan dreigde hij hem teverjagen.De Gouverneur handelde op dezelfde manier tegen allen die tegen die tegende Keizer waren, met de bedoeling om zijn wensen na te leven, maar inwerkelijkheid was het om zijn eigen vrome wensen te bevredigen, omdat hijverslaafd was aan de verering van afgoden. De stormen die de Kerkirriteerden waren voor hem een welkome bron van feesten en vreugde. Toendeze onverwachte? oorlog uitbrak, verliet Peter stiekem de stad en ging aanboord van een schip met bestemming Rome.

Het aandeel van Joden in het Alexandri voorval was klein, het voorval wasimmers maar n van rassenrellen.Dit was echter niet het geval, alhoewel van hun activiteiten veertig jaar later in411, Agape, een kroniekschrijver, over geweld van de kant van de Joden inAlexandri schrijft. Sommige Joden die onder dwang gedoopt waren nameneen beeld van Christus en kruisigden het, bespotte de Christenen enschreeuwden: "Dat is jouw Messias!"Als gevolg daarvan kon een rel nietuitblijven waarbij vele Joden en Christenen hun leven verloren. Ook dezeverstoring was in vergelijking met de ramp die drie jaar later volgde relatiefonbelangrijk. In 414 nam het geweld een dermate vorm aan, dat alle Jodenverdreven werden uit Alexandri door de Aartsbisschop Cyril. Socratesbeschrijving van deze gebeurtenissen gaat als volgt:Rond deze tijd werden Joodse inwoners verdreven uit Alexandrie doorBisschop Cyril vanwege de volgende verklaring:

Het gebeurde op de huidige gelegenheid dat een verstoring ontstond onderde bevolking, niet vanwege een belangrijke oorzaak, maar vanuit een kwaaddat in bijna alle steden voortduurt, dat wil zeggen, een genegenheid voorpublieke dansers. Als gevolg van de Sabbath waarop de Joden geen zakendoen en hun tijd niet besteden aan het verstaan van het wetboek maar aantoneel, handelen in theatraal vermaak, kregen de dansers meestal een grotemenigte bijeen op die dag en was er bijna altijd wanorde. Hierdoor ontstondonrust onder de bevolking Hoewel dit in bepaalde mate beheerst werd door deGouverneur van Alexandri, waren de Joden voortdurend oproerig.Aan hun haat jegens de Christenen werd ook razernij toegevoegd En er werdvanwege hun haat naar de Christenen ook een razernij toegevoegd jegens depublieke dansers.

Toen Orestes, de Gouveneur, om die reden een bevelschrift publiceerde in hettheater als voorschrift voor de voorstellingen, waren sommige van Bisschop s

gezelschap aanwezig om de aard van de bevelen te vernemen die werdenuitgegeven. Daarbij zat Hierax, de leraar van de elementaire takken van de


14/20

literatuur. Het was iemand die een zeer toegewijd toehoorder was vanBisschop s preken en zichzelf opvallend maakte door zijn opdringerige enluidruchtige applaus. Toen de Joden deze persoon in het theater zagen,riepen ze onmiddellijk, dat hij er voor geen enkel ander doel was dan opruiingonder de mensen opwekken. Nu had Orestes lang met jaloezie toegekekennaar de groeiende macht van de Bisschoppen en hun invloed op derechtspraak van de autoriteiten.

Zodoende meende hij dat Cyril spionnen wenste over deze gang van zaken,en beval hij Hierax op te pakken en hem publiekelijk te onderwerpen aanmarteling in het theater. Cyril, die hiervan op de hoogte was, liet devoornaamste Joden komen en dreigde hen met uiterste strengheid, tenzij zeophielden met de mishandeling van Christenen. Deze bedreigingen, maaktede Joodse bevolking alleen maar woedender en leidde tot samenspanning omde Christenen te vernietigen. Dit alles gebeurde vanuit een gevoel vanwanhoop en leidde uiteindelijk tot hun uitzetting uit Alexandri.Akkoord gaande dat een ieder van hen een ring om hun vinger moest dragen,gemaakt van de schors van een palmtak in het belang van wederzijdseerkenning, besloten ze de Christenen op een bepaalde avond aan te vallen.

Ze zonden personen de straat op om een verontwaardiging te kweken overhet feit dat Alexander s kerk in brand stond en zo kregen ze de Christenenbuiten in grote spanning en doodde hen met gemak door de onderscheidingvan hun ringen. Bij het aanbreken van de dag konden de aanstichters vandeze gruweldaad zich niet verschuilen en Cyril ging naar hun Synagogenbijgewoond door een grote mensenmassa, nam de synagoge in beslag,dreefde Joden de stad uit en gaf de menigte toestemming de bezittingen teplunderen. Zo waren de Joden, die in de stad woonden in de tijd vanAlexander de Macedonir, verbannen, ontdaan van alles wat ze bezaten enuiteengedreven, sommige in de ene richting en sommige in de andere. Eenvan hen, een arts genaamd Adamantius, vluchtte naar Atticus, Bisschop vanConstantinopel, erkende het Christendom en keerde terug naar Alexandri enrepareerde zijn woning. Maar Orestes, de Gouverneur van Alexandri, bekeekdeze zaak met grote verontwaardiging en was uiterst gergerd dat een stadvan die grootte plotseling beroofd werd van een groot deel van de bevolking.Daarom schreef hij direct naar de Keizer over deze gehele zaak. Cyril schreefook aan de keizer en beschreef het schandalige gedrag van de Joden, enzond intussen personen die moesten gaan bemiddelen en tot verzoening tekomen, omdat het volk hem dit gevraagd had te doen, etc.

Socrates heeft hier n van de meest belastende verhalen aangaande Joodsekwaadwilligheid tegenover Christenen die dateren uit de 5de eeuw, maar ditverhaal zou ook een voorbeeld van en schrijfwedstrijd kunnen zijn en daaromniet van raciale vervolging. Desalniettemin laat het een diepe Joodse wrok

zien, zelfs haat van Alexandrie s overige bevolking.


15/20

Socrates volgt dit verhaal met een andere Joods schandaal jegens deChristenen welke waarschijnlijk genoemd is in de Theodosian Code.

Dit was het zogenaamde Inmestar incident, gedateerd door Socrates als 414,die meer directe schade op de Joden had dan het Alexandrine bloedbad.

Soon afterwards the Jews renewed their malevolent and impious practicesagainst the Christians, which drew down on them deserved chastisement. At a

place named Inmestar, situated between Antioch in Syria and Chalcis, theJews, while amusing themselves in their usual way with a variety of sports,impelled by drunkenness were guilty of many absurdities. At last they began toscoff at Christians and even Christ Himself; and in derision of the cross andthose who put their trust in the crucified One, they seized a Christian boy, andhaving bound him to a cross, began to laugh and sneer at him. But in a littlewhile they became so transported with fury that they scourged the child untilhe died under their hands. This brutal conduct occasioned a sharp conflictbetween them and the Christians; and as soon as the emperors were informedof the circumstance, they issued orders to the governor of the province to findout and punish the delinquents with the utmost severity. Thus vengeanceovertook the Jewish inhabitants of this place for the wickedness they hadcommitted in their impious sport .

De kroniekschrijver Theophanes, schreef veel later, er van uitgaand dat dezegebeurtenis in 408 plaats vond:

" In the year 408 which was the first year of the Bishop Cyril of Alexandria. Inthis year the Jews abducted a Christian boy during the festival of Haman; inthe midst of their games they hung this same boy from a beam in mockery ofthe cross and killed him under torture; because of this the emperor found outand executed those Jews who were liable for punishment.".

Het lijkt erop dat dit verhaal, net als bij Cassiodorus, slechts een kopie is vanSocrates verklaring; Theophanes voegt, ongelukkigerwijs door zijnonzorgvuldig datering, toe aan de verwarring.

De enige andere bewijzen van Joods anti Christelijke activiteit, of liever verzettegen onderdrukking in de 4de eeuw, zijn te vinden in het verhaal van debandiet monnik Barsauma. Hij bezocht in ongeveer 400 Palestina, toen hij nogeen jonge man was. Volgens zijn eigen verklaring, werd hij veel vervolgd doorJoden en Samaritanen tijdens zijn bezoek: Er waren weinig Christenen inPalestina en de Joden en de Samaritanen, die het land domineerden,vervolgden hem." Hironymus echter, die in Bethlehem woonde op datmoment en zelf geen vriend was van de Joden, vertelde niets over wat

vervolging genoemd kon worden.


16/20

Gezien het karakter en daaropvolgend leven van Barsauwmo, is hettwijfelachtig of zijn uitspraken een echte indicatie zijn van de omstandighedenin Palestina. Na 415 en de onderdrukking van het Patriarchaat wordt verderniets vernomen over actieve Joodse vervolging van Christenen. Het einde vande eenheid van het Jodendom in de Romeinse wereld betekende ook heteinde van het nut van Joodse verhalen over gruwelijkheden. De Christenenhadden hun doel bereikt, welke niet het uitsterven maar het ontwapenen vanhet Jodendom was.

Terugkijkend op het registreren van al dan niet bewezen Joodse misdadentegen het Christendom, zou een onafhankelijke rechter geconcludeerd hebbendat het positieve bewijs voor grootschalige Joodse anti Christelijke activiteitzeer gering is, hoewel Joodse groepen of individuen af en toe Christenenaanvielen. In de Constantijnse en Constantian opstanden konden zulke actiesniet bewezen worden. In de meest betrouwbare bronnen van het Juliaanstijdperk krijgen Heidenen, Christenen en Joden een schone lei. Zelfs alsJoodse afkeer van Christenen vaak duidelijk is, blijft ook in dat geval actievevervolging afwezig.De Alexandrie rellen en het Inmestar voorval, zijn daarop de uitzonderingen,die zich beiden begin 5de eeuw voordeden, tegelijkertijd met de afzetting vanGamalil. Als deze voorvallen als ware geschiedenis vastgesteld kunnenworden, dan zijn ze in vergelijking met de hedendaagse ChristelijkeJodenvervolging bijna onbeduidend. De agressie was grotendeels afkomstigvan Christelijke kant omdat de Kerkvaders en Christelijke verdedigers naarrechtvaardiging zochten voor de barbaarse daden van hun volgelingen.

Wordt vervolgd

Tijdlijn

Tussen 351 en 353 n. Chr., tijdens de strijd tussen de Brits-Frankischeopstand tegenFlavius Magnus Magnentiusdie door de Legioenen in Gali,Afrika en Itali tot Keizer was uitgeroepen, drongen deAlamannenopnieuw deElsas binnen.Julianusversloeg hen bij Argentoratum (Straatsburg) in 357, enlater in het Zwarte Woud. In 390 werden de Romeinse Legioenen aan de Rijn-Donaugrens teruggeroepen wegens een opstand in Spanje en Gali. DeAlamannen maakten hiervan dankbaar gebruik door Oost-Gali opnieuw tebezetten.

Tevergeefs trachten de Romeinen door verdragen van bondgenootschap hunterreinwinst in het Donaugebied te beperken.

Omstreeks 350 n. Chr. kwam de grote volksverhuizing pas goed op gang. Naeen mislukte invasie van deHunnenin Perzie 347-354, ( wordt in de
http://nl.wikipedia.org/wiki/Magnentiushttp://nl.wikipedia.org/wiki/Magnentiushttp://nl.wikipedia.org/wiki/Magnentiushttps://nl.wikipedia.org/wiki/Alemannenhttps://nl.wikipedia.org/wiki/Alemannenhttps://nl.wikipedia.org/wiki/Alemannenhttp://nl.wikipedia.org/wiki/Julianus_Apostatahttp://nl.wikipedia.org/wiki/Julianus_Apostatahttp://nl.wikipedia.org/wiki/Julianus_Apostatahttp://nl.wikipedia.org/wiki/Hunnenhttp://nl.wikipedia.org/wiki/Hunnenhttp://nl.wikipedia.org/wiki/Hunnenhttp://nl.wikipedia.org/wiki/Hunnenhttp://nl.wikipedia.org/wiki/Julianus_Apostatahttps://nl.wikipedia.org/wiki/Alemannenhttp://nl.wikipedia.org/wiki/Magnentius


17/20

geschiedenis van de Joden in het Perzische Rijk behandeld) besloten deHunnen hun veroverings-plundertochten te concentreren op Europa entrokken ze naar het westen. Rond 355 raakten zij slaags met deAlanenendrongen die naar het zuiden en het westen. Nadat deOstrogotenenGepidendoor de Hunnen waren onderworpen was het de beurt aan deVisigoten. Zijkonden evenmin weerstand bieden aan de vloedgolf uit het Oosten.Honderdduizenden verdreven Visigoten en Alanen werden uit Zevenburgenverdreven in 375, en stroomden naar de oevers van de Donau om toegelatente worden in het Romeinse Rijk. Zij mochten na 376 van KeizerValens,medekeizer van de oostelijke provincies van het Romeinse Rijk vestigen in hetgebied aan de oevers van de Donau.

Grootscheeps wanbeheer van de Romeinen en de wens van de Visigoten ombij elkaar te blijven, leiden tot ernstige onlusten, waarbij horden Visigoten deDonau overstaken. In 378 versloegen zij samen met de Alanen, het Romeinseleger bij Adrinopel, waarna zij door de Balkan raasden. Twee jaar latervestigden de Alanen zich samen met de Ostrogoten en een detachementHunnen in Pannonia (Hongarije). De Visigoten slaagden er niet in hetRomeinse Rijk verder binnen te dringen. Geleidelijk werd de orde hersteld. DeVisigoten mochten zich vestigen ten zuiden van de benedenloop van deDonau.

In 401 vielen de Visigoten onder aanvoering vanAlaricItalie binnen. HaastigriepStilichio,de opperbevelhebber van het Romeinse leger die als voogd voorKeizerHonoriushet westelijk deel van het Rijk de dienst uitmaakte, alletroepen uit de verste delen van het Rijk, waaronder de legers die aan de Rijnen Donau gelegerd zijn, terug om hun land te verdedigen. Dankzij de steunvan de Alanen wist Stillichio de Visigoten uit Itali te verdrijven in 403. Omdatde Rijngrens nu niet meer werd verdedigd, volgden vele Germaansevolksstammen het voorbeeld van de Visigoten. Enkele van dievolksverhuizingen betekenden slechts een voorbijtrekkend onweer, maarandere Germaanse stammen vestigden zich blijvend op Romeins gebied enlieten zich niet meer verdrijven.

In de winter van 406-407 staken de Vandalen, Alanen,Sueben, gevolgd doorgroepen Franken, Alamannen enBourgondirsde Rijn over. Hunuiteenrijtende tocht door Galli naar Spanje in 406-409 verzwakte Rome'sgreep op de buitengewesten. De ruimte die de Germaanse stammenachterlieten, werden opgevuld door de Slavische volkeren, die zich vestigdenin het gebied tussen de Weigsel en de Elbe. In het zuiden drongen de Slavendoor tot aan de Adriatische Zee.De Vandalen, Sueben en Alanen vestigdenzich uiteindelijk in Noord Spanje in 409.De Visigoten trokken na hun plundering van Rome in 410 naar Zuid-WestGalli en breiden hun grondgebied verder uit naar het Iberische Schiereiland,

waarbij zij de Alanen en Vandalen uit dit gebied verdreven. Brittanni werd
http://nl.wikipedia.org/wiki/Alanenhttp://nl.wikipedia.org/wiki/Alanenhttp://nl.wikipedia.org/wiki/Alanenhttp://nl.wikipedia.org/wiki/Ostrogotenhttp://nl.wikipedia.org/wiki/Ostrogotenhttp://nl.wikipedia.org/wiki/Ostrogotenhttp://nl.wikipedia.org/wiki/Gepidenhttp://nl.wikipedia.org/wiki/Gepidenhttp://nl.wikipedia.org/wiki/Gepidenhttp://nl.wikipedia.org/wiki/Visigotenhttp://nl.wikipedia.org/wiki/Visigotenhttp://nl.wikipedia.org/wiki/Visigotenhttp://nl.wikipedia.org/wiki/Flavius_Julius_Valenshttp://nl.wikipedia.org/wiki/Flavius_Julius_Valenshttp://nl.wikipedia.org/wiki/Flavius_Julius_Valenshttp://en.wikipedia.org/wiki/Alaric_Ihttp://en.wikipedia.org/wiki/Alaric_Ihttp://en.wikipedia.org/wiki/Alaric_Ihttp://nl.wikipedia.org/wiki/Flavius_Stilichohttp://nl.wikipedia.org/wiki/Flavius_Stilichohttp://nl.wikipedia.org/wiki/Flavius_Stilichohttp://nl.wikipedia.org/wiki/Honorius_(keizer)http://nl.wikipedia.org/wiki/Honorius_(keizer)http://nl.wikipedia.org/wiki/Honorius_(keizer)http://nl.wikipedia.org/wiki/Suebenhttp://nl.wikipedia.org/wiki/Suebenhttp://nl.wikipedia.org/wiki/Suebenhttp://nl.wikipedia.org/wiki/Bourgondi%C3%ABrshttp://nl.wikipedia.org/wiki/Bourgondi%C3%ABrshttp://nl.wikipedia.org/wiki/Bourgondi%C3%ABrshttp://nl.wikipedia.org/wiki/Vandalenhttp://nl.wikipedia.org/wiki/Vandalenhttp://nl.wikipedia.org/wiki/Vandalenhttp://nl.wikipedia.org/wiki/Vandalenhttp://nl.wikipedia.org/wiki/Bourgondi%C3%ABrshttp://nl.wikipedia.org/wiki/Suebenhttp://nl.wikipedia.org/wiki/Honorius_(keizer)http://nl.wikipedia.org/wiki/Flavius_Stilichohttp://en.wikipedia.org/wiki/Alaric_Ihttp://nl.wikipedia.org/wiki/Flavius_Julius_Valenshttp://nl.wikipedia.org/wiki/Visigotenhttp://nl.wikipedia.org/wiki/Gepidenhttp://nl.wikipedia.org/wiki/Ostrogotenhttp://nl.wikipedia.org/wiki/Alanen


18/20

onder de voet gelopen, eerst door deAngelsaksenenJuttenvanaf ca. 409 enlater in 455 door de Saksen.

Afrika (Mauretanie en Numidie) als ook de Eilanden Sicili, Sardini, Corsicaen de Balearen gingen verloren aan de Vandalen en de Alanen in 439. HetRijk der Vandalen was het tweede in de reeks van Germaanse Staten opRomeins gebied. In het Noorden van Galli vestigden zich de Franken in 440,in het Oosten (Elzas) de Alamannen. De Bourgondirs, werden al eerder uithun woongebieden verdreven door de Alamanen. De Bourgondirs, werden aleerder uit hun woongebied verdreven door de Hunnen in 436, werden nuopnieuw verdreven, ditmaal door deFrankenen kregen door de West-Romeinse regering een nieuwe woonplaats toegewezen in het Rhonegebied.

Een tijdlang hield de vrijbuiter-generaalAetiusde schijn van het Romeinsegezag op in het Midden en Noord-Westen van Galli, maar het was niet meerdan een intermezzo. Niettemin was hij sterk genoeg om in 451 de Hunnen teverslaan. Hun aanvoerderAttilaweek weer uit naar het Westen en zaktevervolgens naar Itali af. De Visigoten kregen asiel binnen de grenzen van hetRomeinse Rijk, en werden Romeinse bondgenoten. In Zuid-Gallie en Noord-Spanje stichten zij een eigen Koninkrijk met Toulouse als hoofdstad. Na deplundering van Rome door de Vandalen in 455 viel het Italiaanse schiereilandin handen van Saksische huurlingen. Zij installeerden en handhaafden eenreeks van nieuwe Romeinse Keizers, die niets te betekenen hadden. Intussendirigeerde de VandalenkoningCeiserikzijn legers naar Griekenland enDalmatie en bedreigde hij de stad Constantinopel.

De Romeinse legerbevelhebberJulius Majorianusversloeg in 457 deAlamannen. In 460 probeerde hij ook de Vandalen een nederlaag toe tebrengen, maar zijn vloot werd door de Vandalen verslagen. De Vandalenwaren nu oppermachtig en dwongen de Oost-RomeinseKeizer Leo 1eenvredesverdrag af in 476 n. Chr. en plunderden Rome opnieuw in 477. Na dedood van Ceiserik nam de macht van de Vandalen af. In 534 maakteBelisarius, de briljante generaal van KeizerJustinianusvan het ByzantijnseRijk, een eind aan het Rijk van de Vandalen.

Van het Westelijk Rijk was nog maar weinig over, maar er werden nog welsteeds Keizers benoemd. Toen echter in 476Odoakervan deHeruliondertussen een Germaanse stam de laatste Romeinse KeizerRomulusAugustus, had afgezet, liet deze Keizer Leo 1 van het Byzantijnse Rijk wetendat er geen enkele reden was om een opvolger te benoemen, aangezien hijzelf wel in staat was op de brokstukken van het Rijk te passen. Iets meer dan1200 jaar na haar traditionele stichtingsdatum had Rome de geest gegeven.Gedurende de 5e eeuw bleven de Alamannen gevestigd in Zuid-Duitsland,Zwitserland en de Elsas. Na de grote invasie over de Rijn in 406 waarbij de

Alamannen een belangrijke rol hadden gespeeld, vestigden zij zich in de Elsasen de Palts, maar hun politieke rol was uitgespeeld. De Franken installeerden
http://nl.wikipedia.org/wiki/Angelsaksenhttp://nl.wikipedia.org/wiki/Angelsaksenhttp://nl.wikipedia.org/wiki/Angelsaksenhttp://nl.wikipedia.org/wiki/Jutenhttp://nl.wikipedia.org/wiki/Jutenhttp://nl.wikipedia.org/wiki/Jutenhttp://nl.wikipedia.org/wiki/Franken_(volk)http://nl.wikipedia.org/wiki/Franken_(volk)http://nl.wikipedia.org/wiki/Franken_(volk)http://nl.wikipedia.org/wiki/Flavius_A%C3%ABtiushttp://nl.wikipedia.org/wiki/Flavius_A%C3%ABtiushttp://nl.wikipedia.org/wiki/Flavius_A%C3%ABtiushttp://nl.wikipedia.org/wiki/Attila_de_Hunhttp://nl.wikipedia.org/wiki/Attila_de_Hunhttp://nl.wikipedia.org/wiki/Attila_de_Hunhttp://nl.wikipedia.org/wiki/Geiserikhttp://nl.wikipedia.org/wiki/Geiserikhttp://nl.wikipedia.org/wiki/Geiserikhttp://nl.wikipedia.org/wiki/Majorianushttp://nl.wikipedia.org/wiki/Majorianushttp://nl.wikipedia.org/wiki/Majorianushttps://nl.wikipedia.org/wiki/Leo_I_van_Byzantiumhttps://nl.wikipedia.org/wiki/Leo_I_van_Byzantiumhttps://nl.wikipedia.org/wiki/Leo_I_van_Byzantiumhttp://nl.wikipedia.org/wiki/Belisariushttp://nl.wikipedia.org/wiki/Belisariushttp://nl.wikipedia.org/wiki/Justinianus_Ihttp://nl.wikipedia.org/wiki/Justinianus_Ihttp://nl.wikipedia.org/wiki/Justinianus_Ihttp://nl.wikipedia.org/wiki/Odoakerhttp://nl.wikipedia.org/wiki/Odoakerhttp://nl.wikipedia.org/wiki/Odoakerhttp://nl.wikipedia.org/wiki/Herulhttp://nl.wikipedia.org/wiki/Herulhttp://nl.wikipedia.org/wiki/Herulhttp://nl.wikipedia.org/wiki/Romulus_Augustulushttp://nl.wikipedia.org/wiki/Romulus_Augustulushttp://nl.wikipedia.org/wiki/Romulus_Augustulushttp://nl.wikipedia.org/wiki/Romulus_Augustulushttp://nl.wikipedia.org/wiki/Romulus_Augustulushttp://nl.wikipedia.org/wiki/Romulus_Augustulushttp://nl.wikipedia.org/wiki/Herulhttp://nl.wikipedia.org/wiki/Odoakerhttp://nl.wikipedia.org/wiki/Justinianus_Ihttp://nl.wikipedia.org/wiki/Belisariushttps://nl.wikipedia.org/wiki/Leo_I_van_Byzantiumhttp://nl.wikipedia.org/wiki/Majorianushttp://nl.wikipedia.org/wiki/Geiserikhttp://nl.wikipedia.org/wiki/Attila_de_Hunhttp://nl.wikipedia.org/wiki/Flavius_A%C3%ABtiushttp://nl.wikipedia.org/wiki/Franken_(volk)http://nl.wikipedia.org/wiki/Jutenhttp://nl.wikipedia.org/wiki/Angelsaksen


19/20

zich onder hun KoningMerovechtussen 447 en 456 in het gebied dat nuBelgi is.

In de jaren tachtig van de 5e eeuw bereikte het Rijk van de Visigoten zijngrootste omvang. Het strekte zich door het Zuidelijke Galli uit tot de Rhoneen het Noordelijke tot de Loire; bovendien behoorde het grootste stuk vanSpanje er nog toe. In 497 werden de Noordelijke Alamannen doorChlodowech(Clovis) bij Tolbiacum / Zulpich bij Keulen verslagen en moesten zij een grootgebied aan de Franken prijsgeven. In 506 werden de Zuidelijke Alamannen inde Elsas en de Eifel door hem onderworpen waardoor het grootste deel vanZuid-Duitsland aan zijn gebied werd toegevoegd. Een jaar later deed hij eeninval in het Visigotische Rijk. Bij Poitiers worden de Visigoten door de Frankenen de Bourgondiers verslagen. In 508 viel Toulouse. De Ariaanse Visigotendie zich niet tot het Roomse Katholieke geloof hadden willen bekeren werdenverdreven naar het Iberische schiereiland.

DeLongobarden, die zich in het begin van de 6e eeuw aan de linker oever vande Donau hadden gevestigd, verkregen in 540 van de Byzantijnse KeizerJustinianus I het recht in Pannonia (Hongarije) te blijven. Daar werden zijechter door deAvarenbedreigd. Na bijna 20 jaar strijd slaagde Justinianus in552 er in met steun van de Longobarden de Ostrogoten te overwinnen in deslag bij Taginea. De Longobarden vulden onder druk van de opdringerigeAvaren, het ontstane machtsvacum op in Itali, Dalmatie, een deel vanPannonie, Binnen-Nricum en Raetie, dat na de nederlaag van de Ostrogotenwas ontstaan. Itali viel in handen van de Byzantijnen in 563 maar vijf jaarlater werden zij op hun beurt verdreven door hun vroegere bondgenoten deLongobarden. Alleen Ravenna en de Hertogdommen Rome en Napels, Istrie,Sicilie Calabrie en Apulie bleven Byzantijns bezit. De Longobardenonderwierpen ook de Heruli, die zich in het Noorden van Neder-Oostenrijkhadden gevestigd. Tussen 568 en 572 verdreven de Visigoten de Byzantijnenuit Zuid-Spanje en onderwierpen zij het rijk van de Sueben.

In 586 gingen de Visigoten over tot het Katholicisme. In 598 bekeerde deeerste Angelsaksische KoningEthelbertvan Kent zich tot het Christendom.In de 7e eeuw regeerde op de Britse Eilanden Angelsaksische Koningen enbinnen 50 jaar verspreide het Christendom zich over heel Zuid-Midden-Engeland. De Longobarden gingen geleidelijk over tot het Christendom.Grimoaldstreed met succes tussen 661 en 671 tegen de Franken,Byzantijnen, Avaren en Slaven.

Ongeveer in 711 (althans volgens onze geschiedenisboeken, maarwaarschijnlijk is dit al 30 40 jaar eerder gebeurd) staken de Mohammedanende Straat van Gibraltar over. Nadat ze heel Noord Afrika en het MiddenOosten al hadden ingenomen, veroverden zij binnen zeven jaar het

Visigotische Rijk op het Iberische Schiereiland. Dit was het definitieve eindevan het Romeinse Rijk, en de teloorgang van de Romeins westerse
http://nl.wikipedia.org/wiki/Merovechhttp://nl.wikipedia.org/wiki/Merovechhttp://nl.wikipedia.org/wiki/Merovechhttp://nl.wikipedia.org/wiki/Clovis_Ihttp://nl.wikipedia.org/wiki/Clovis_Ihttp://nl.wikipedia.org/wiki/Clovis_Ihttp://nl.wikipedia.org/wiki/Longobardenhttp://nl.wikipedia.org/wiki/Longobardenhttp://nl.wikipedia.org/wiki/Longobardenhttp://nl.wikipedia.org/wiki/Avaren_(Europa)http://nl.wikipedia.org/wiki/Avaren_(Europa)http://nl.wikipedia.org/wiki/Avaren_(Europa)http://nl.wikipedia.org/wiki/%C3%86thelberht_van_Kenthttp://nl.wikipedia.org/wiki/%C3%86thelberht_van_Kenthttp://nl.wikipedia.org/wiki/%C3%86thelberht_van_Kenthttp://nl.wikipedia.org/wiki/Grimoald_I_van_Beneventohttp://nl.wikipedia.org/wiki/Grimoald_I_van_Beneventohttp://nl.wikipedia.org/wiki/Grimoald_I_van_Beneventohttp://nl.wikipedia.org/wiki/%C3%86thelberht_van_Kenthttp://nl.wikipedia.org/wiki/Avaren_(Europa)http://nl.wikipedia.org/wiki/Longobardenhttp://nl.wikipedia.org/wiki/Clovis_Ihttp://nl.wikipedia.org/wiki/Merovech


20/20

beschaving. In deze eeuw deze eeuw, met de inval van de Mohammedanenen het volledig beheersen van de Middellandse Zee. breken de werkelijkegeschiedkundige en donkere middeleeuwen aan(Ik kom hier later uitgebreid op terug).

Wordt vervolgd

Diverse boeken stellen wij u regelmatig gratis ter beschikking.Een vrijwillige bijdrage aan het Digibieb-project, klein of groot, is zeer welkom..Bankrekeningnummer: J.P. Siepman ING 3607055 vermelding: donatieboeken

Reacties of aanvullingen: [email protected]
mailto:[email protected]:[email protected]:[email protected]

joden vervolgen christenen deel 1

Documents