jubileummagazine dunnewind

60
Jubileummagazine Edith Breemhaar-Dunnewind Over NONAK Project ‘Ruimte voor de Vecht’ Interview met Bertus Dunnewind Monchoutaart van Jantina 19 MAART 1962 - 19 MAART 2012

Upload: tom-voortman

Post on 12-Mar-2016

224 views

Category:

Documents


5 download

DESCRIPTION

Jubileummagazine ontwikkeld voor Dunnewind Grond en Sloopwerken.

TRANSCRIPT

Page 1: Jubileummagazine Dunnewind

Jubileummagazine

EdithBreemhaar-Dunnewind

Over NONAK

Project ‘Ruimte voor de Vecht’

Interview met Bertus Dunnewind

Monchoutaart van Jantina

1 9 M A A R T 1 9 6 2 - 1 9 M A A R T 2 0 1 2

Page 2: Jubileummagazine Dunnewind

Voorwoord

2

Page 3: Jubileummagazine Dunnewind

Vijftig jaar Dunnewind Groep. Dat is langer dan ik zelf op deze wereld ben. In 1962 heeft mijn vader de grondslag gelegd voor het bedrijf dat inmiddels bestaat uit drie dochterondernemingen: Dé-Gé, Dunnewind Grond- en Sloopwerken en NONAK. Binnen deze drie bedrijfstakken verrichten wij zo’n beetje alle werkzaamheden binnen de transportsector, weg- en waterbouw en het grond- en sloopbedrijf.

Toen ik geboren werd, bestond het bedrijf dat toen nog de naam Dunne-wind-Gerrits droeg, al enkele jaren. Ik weet niet anders dan dat er werd gepraat over vrachtauto’s, kranen en projecten. Toch was ik al ruim 20 jaar voordat ook ik besmet raakte met het Dunnewind-virus. En dat is nooit meer over gegaan. Inmiddels heb ik mijn vader opgevolgd en dagelijks bezig met het werk dat hij jarenlang heeft gedaan en voor een deel nog steeds doet. Het onderhandelen, binnenhalen van werk, aanschaffen van trucks en machines, het omgaan met klanten en medewerkers, ik zou niet meer zonder kunnen.

Eén ding is echter zeker. Alleen met ons tweeën zouden mijn vader en ik het bedrijf nooit gemaakt kunnen hebben tot wat het is. Ons succes is voor een heel groot deel te danken aan de deskundigheid, de fl ow, de trouw en de inzet van onze medewerkers. Zij stonden en staan al die jaren steeds voor ons klaar. Als het moet zelfs midden in de nacht.

Vijftig jaar noeste arbeid dankzij vijftig medewerkers. Dat is reden voor een feestje. Op 11 mei brachten we met alle medewerkers, klanten, vrienden en familie een toast uit op ons bedrijf. Met dit jubileumblad feesten we nog een tijdje door. In deze DUNNEWIND. leest u alles over de geschiedenis van ons bedrijf en heel veel over onze projecten, onze medewerkers en onze klanten.

Voorwoord

DIRECTEUR

350JAARDUNNEWINDGROEP

Page 4: Jubileummagazine Dunnewind

Voorwoord EDITH BREEMHAAR-DUNNEWIND

Interview BERTUS DUNNEWIND

Over... NONAK, DGS EN DÉ-GÉ

Interview EDITH BREEMHAAR-DUNNEWIND

Interview WIM LAARMAN

Interview JANTINA DUNNEWIND

Certifi caten DUNNEWIND GROEP

Sociaal HOOFDSPONSOR OZC 1

Interview EVERT NIJKAMP

Project GLADHEIDSBESTRIJDING

Interview HENK EN BENNIE

Interview HENK JONKERS

Interview HETTI ENDEMAN

Projecten ONSLUITINGSWEG

26

101620222426283034384042

Inhouds opgave

12

28

4

Page 5: Jubileummagazine Dunnewind

Interview GERRIT JAN WARMELINK

Interview KLAAS JAN EN GERRIT BOESSENKOOL

Interview GOUDEN SAMENWERKING

Projecten WANDELPROMENADE

Interview KLAAS KOLLEN

Column ILONA LAGAS

Projecten MEANDERENDE VECHT BIJ JUNNE

Recept MONCHOUTAART VAN JANTINA

4446485054565758

Inhouds opgaveCOLOFONDUNNEWIND. is een uitgave van Dunnewind Groep B.V.

Aan het magazine werkten mee:

Projectbegeleiding: Organisatiebureau Plan Effect, Ommen

Concept en vormgeving: Koggel Reclame, Ommen

Tekst: Erna Ekkelkamp Tekstprodukties

Fotografi e: Ineke Wunnink

Druk: Koninklijke van Gorcum, Assen

Oplage: 5.000 ex

© Zonder schriftelijke toestemming van Dunnewind Groep B.V. is

gehele of gedeeltelijke overname van teksten, foto’s, illustraties

en onderwerpen uitdrukkelijk verboden. Aan de in deze uitgave

vermelde feiten en gegevens kunnen geen rechten worden

ontleend.44

50

550JAARDUNNEWINDGROEP

Page 6: Jubileummagazine Dunnewind

inte

rvie

w

‘Het is mooi om iets te maken wat zichtbaar

is. Een riolering aanleggen is leuk, maar je

ziet er nooit iets van terug. Het aanleggen

van een weg, een dijk of een sloot is iets

zichtbaars. Daar kan ik echt van genieten.’

Bertus Dunnewind

6

Page 7: Jubileummagazine Dunnewind

TERUGBLIK OVER 50 JAAR DGEmigreren naar Canada en daar een grote boerderij runnen. Dat was ruim 50 jaar geleden de droom van de toen nog jonge Bertus Dunnewind. Na tien jaar gewerkt te hebben als onder andere boerenknecht, besloot hij ervoor te gaan. Hij nam ontslag, regelde de benodigde papieren en plande zijn vertrekdatum. Tijdens de verplichte medische keuring vielen zijn dromen in duigen. Door een minimale hartafwij-king werd hij afgekeurd en moest hij zijn toekomst opnieuw invullen.

Bertus Dunnewind bracht zijn jeugd door op een kleine boerderij aan het Ommerkanaal in Ommen. Zijn vader was melkrijder en vervoerde dagelijks de melk van boeren uit de buurt met paard en wagen en per boot via Dedemsvaart naar de melkfabriek in Balkbrug. “Ik had hem kunnen opvolgen, maar dat wilde ik niet. Het was mijn droom om naar Canada te gaan”, vertelt hij. “Toen dat niet doorging heb ik een poosje van alles en nog wat gedaan en belandde uiteindelijk bij de eierveiling in Ede. Daar kwam ik voor het eerst in aanraking met de transportsector. Rijden op zo’n vrachtwagen, dat leek me wel wat. ‘Wie van jullie het eerste slaagt, mag komen rijden op de eierauto’, zei onze baas. Als je in die tijd het vrachtwa-genrijbewijs wilde halen, moest je zelf voor een vracht-auto zorgen om in te lessen en examen te doen. Ik heb toen een vrachtauto van hem geleend en slaagde als eerste. Niet lang daarna kon ik beginnen als eierrijder. Daarmee trad ik uiteindelijk toch in de voetsporen van mijn vader. Want net zoals hij de melkbussen van de boeren haalde en naar de melkfabriek bracht, deed ik dat met de eierkisten van de Veluwse boeren naar de eierveiling in Ede.”

COKES EN BAKKERSMEELInmiddels had Bertus verkering gekregen met Jantina en wilde daarom terug naar Ommen. Hij solliciteerde bij het Ommer transportbedrijf Van Elburg en werd daar aangenomen als vrachtwagenchauffeur. “Het werk bij Van Elburg was een stuk afwisselender dan bij de eierveiling, maar ook een stuk zwaarder. Iedere ochtend werd er een wagon met cokes op het station

in Ommen afgeleverd. Die moesten we met de hand leegscheppen in de vrachtwagen om die vervolgens bij de melkfabriek weer leeg te kiepen. Iedere maandag kwam er een wagon bakkersmeel aan. Die moest ik dan bezorgen bij de bakkers in Ommen en omgeving. Een aantal bakkers bewaarden het meel op zolder en er werd van ons verwacht dat wij die zakken voor hen naar hun zolder sleepten. Op andere dagen vervoerden we metselzand of bouwmaterialen.”

AAN DE STUDIEZijn volgende uitdaging lag bij transportbedrijf H. Remmink in Den Ham. Daar werd hij voorman en werden zijn taken als chauffeur uitgebreid met admi-nistratie en regelwerk. “Dat soort werk lag me goed. Na een paar jaar dacht ik: dat kan ik ook zelf wel. Ik ben toen aan de studie gegaan om mijn transportdi-ploma’s te halen. Om meer tijd te hebben voor mijn huiswerk, nam ik ontslag bij Remmink en werd ik venter bij bakker Woertink. Overdag bracht ik brood rond, ’s avonds studeerde ik en op zaterdagmiddag ging ik naar de cursus.”

GLADHEIDSBESTRIJDINGNa het behalen van zijn diploma in 1961 was de tijd rijp voor een eigen bedrijf. Behalve een vrachtauto, had hij daarvoor toestemming nodig van de gemeente Ommen. “Zij moesten beslissen of het verantwoord was om een extra transportwagen te laten rijden binnen de gemeente. Bovendien moest je krediet-waardig zijn om vergunningen te kunnen krijgen. Ik wist ze te overtuigen en ging met de vergunning op zak op zoek naar een vrachtauto. Ik vond een goede tweedehands. Die koste 17.500 gulden. Daarvoor wilde de bank niet garant staan. Ze dachten waarschijnlijk: ‘wat moet zo’n jongen met zo’n dure vrachtauto’, dus leende ik het geld bij familie en kennissen.” De zaken gingen goed. Bertus had al snel werk genoeg, maar hij had één probleem: hij was geen monteur. “Dus als de wagen kapot was kon ik hem niet repareren. Mijn broer Jan Dunnewind en kennis Frits Gerrits waren monteurs en hielpen mij in de avonduren met de repa-raties. In augustus van datzelfde jaar besloten we met ons drieën verder te gaan. We hebben er toen twee

750JAARDUNNEWINDGROEP

Page 8: Jubileummagazine Dunnewind

auto’s bijgekocht en zijn gestart in augustus 1962. We vielen gelijk met onze neus in de boter. Heel toevallig hadden we net een contract afgesloten voor glad-heidsbestrijding, toen de strenge winter van ‘62/’63 inviel. Daardoor hebben we het eerste jaar ontzettend veel uren kunnen draaien. Het kwam goed uit dat we met ons drieën waren. Frits en ik hielden de straten en wegen vanaf depot Provinciale Waterstaat schoon in het gebied rond Balkbrug, Dedemsvaart en Slagharen. We moesten vooral heel vaak sneeuwploegen omdat er door de felle oostenwind steeds weer sneeuw op de wegen terecht kwam. Jan reed in Ommen met de gemeentearbeiders mee. Zij schepten de sneeuw uit de straten op de vrachtauto die Jan vervolgens buiten de bebouwde kom weer loste. Zo’n winter hebben we nooit weer gehad. De sneeuw lag zo hoog dat je niet eens via Witharen naar Balkbrug kon rijden. Ik heb toen halverwege de winter zelfs een bulldozer gehuurd om de Balkerweg schoon te krijgen.”

GROEIEN DOOR OVERNAMEDunnewind-Gerrits was in de beginjaren gevestigd op het woonadres van Bertus en Jantina aan de Alte-veerweg net buiten Ommen. Koffi e werd er gedronken bij Jantina in de keuken en de auto’s werden onder-houden in de tot garage omgebouwde kippenschuur. “We hadden er een smeerkelder in gemaakt en er een kachel geplaatst die we stookten op afgewerkte olie. We waren toen dus al heel duurzaam.” In 1970 werd industrieterrein de Strangen ontwikkeld. Daar kocht het drietal toen een kavel en bouwde een echte werk-plaats. “De zaak breidde snel uit. De meeste groei werd echter gehaald uit overnames van andere bedrijven uit de buurt. Dat konden partijen zijn die failliet gingen, maar ook bedrijven die er gewoon mee stopten. Het eerste bedrijf dat we overnamen was Ringeling in Dedemsvaart. Die hadden een paar auto’s en kraantjes. We namen ook hun werk ‘de ontzanding van De Haar’ over, daar veranderden we de schrale heidegrond in weilanden voor de boeren.”

AANNEMERIJOmdat Dunnewind-Gerrits vaak gevraagd werd om grondwerk te verrichten, besloten ze in 1970 een eigen aannemersbedrijf in het leven te roepen. Dat deden ze samen met een onderaannemer uit Hardenberg met wie ze vaak samenwerkten. “Dit was het begin van NONAK, de Noord-Oost Nederlandse Aannemers Kombinatie. De bewuste aannemer uit Hardenberg had bulldozers en een aannemersdiploma en wij nog niet, dus was het handig om samen te beginnen”, zegt Bertus. “Het werk dat NONAK uitvoert, bestaat vaak uit de aanleg van wegen, fi etspaden, bruggen en rioleringen voor uitbreidingsplannen, maar we hebben ook de renovatie van het historisch centrum in Ommen gedaan en een driewegbrug in Lemeler-veld geplaatst. We werken dus vaak in opdracht van provincies of gemeenten, maar ook voor ondernemers en particulieren. In feite kan iedereen bij ons terecht.”

AFSCHEIDVlak voor het 25-jarige jubileum van Dunnewind-Gerrits namen Bertus en Jan afscheid van Frits Gerrits, die vanwege gezondheidsklachten het werk moest neerleggen. Omdat de Gerrits van Dunnewind-Gerrits niet langer meedraaide in de zaak, werd de naam veranderd in Dunnewind Groep. Zo kon het logo gewoon gebruikt blijven. Rond het 30-jarig bestaan trok ook broer Jan zich terug uit het bedrijf. “Jan was fanatiek in alles wat hij aanpakte. Hij was onder andere verantwoordelijk voor het bietentransport. Daar maakte hij zich enorm druk voor. Tijdens de bietencampagne maakte hij lange dagen en korte nachten. Ook hij kreeg gezondheidsklachten. Begin jaren ’90 heeft hij op doktersadvies afscheid moeten nemen van de zaak. Hij heeft zich toen gestort op de paardenfokkerij. Daar beleefde hij veel plezier aan. Maar het bedrijf bleef een warme plek in zijn hart houden. Tot zijn overlijden kwam hij zeker tweemaal per week even langs voor een praatje en een bakje koffi e of thee.”

inte

rvie

w8

Page 9: Jubileummagazine Dunnewind

DANK“Een van de meest indrukwekkende klussen was de ruilverkaveling in de Mastenbroekerpolder. Een project van 3 miljoen gulden, waarbij we een laag en drassig gebied moesten ophogen. Ik heb er wel lang over getwijfeld of we het moesten doen of niet. We hebben de klus aangenomen en het is goed afgelopen. Doordat de vorst in de grond zat, konden we veel transporteren over harde grond, dat scheelde heel veel in kracht en energie.” Nieuw kavelsloten graven, andere dempen, draineren en kavels opnieuw afwaterend egaliseren, er is door de jaren heen heel veel werk verzet en klaarge-maakt. “Ik vind het heel mooi dat ik daaraan een bijdrage mocht en mag leveren. Hiervoor dank aan alle medewerkers en oud-medewerkers voor hun inzet en kennis in allerlei variaties van werkzaamheden. En op de eerste plaats bedank ik mijn vrouw Jantina voor alle hulp en bijstand in al die jaren. Eind vorig jaar mochten wij ons 50-jarig huwelijksjubileum vieren. Ook daar zijn wij dankbaar voor.”

DOCHTERHelemaal alleen bleef Bertus overigens niet achter. In 1989 kwam zijn oudste dochter Edith in het bedrijf. Een aangename verrassing voor Bertus, die nooit had verwacht dat er één van zijn dochters interesse zou hebben in de Dunnewind Groep. “Ik ging er eigenlijk vanuit dat ik de zaak op termijn zou moeten verkopen aan derden. Toen ik dat thuis ter sprake bracht, kwam Edith er opeens mee dat zij er wel wat mee wilde doen. Ik besloot haar die kans te geven. In het begin was het wel een beetje bijzonder, een vrouw in zo’n mannen-wereld, maar ze heeft een enorm doorzettingsver-mogen en ik vind dat ze het heel goed oppakt.” Hoewel Bertus de zeventig inmiddels ruim is gepasseerd, is ook hij nog dagelijks op het bedrijf te vinden. “Ik zou het niet kunnen missen. Het is een harde wereld en je moet tegenwoordig een echte prijsvechter zijn. Aanbestedingen vind ik nog altijd prachtig om mee te maken. Daarin denk ik mee met Edith en de heren van de calculatie. Ook breng ik de prijsopgaven naar de aanbestedingsbus. Dat scheelt Edith in tijd en ik vind het mooi om te doen.”

950JAARDUNNEWINDGROEP

Page 10: Jubileummagazine Dunnewind

over

non

ak

NONAK is voor honderd procent een dochteronderneming van de Dunnewind Groep. Waar DGS voorna-

melijk werkt voor bedrijven en particulieren, doet NONAK dat voor de overheid en semi-overheid.

Noord-Oost Nederlandse Aannemers Kombinatie (NONAK) is gespecialiseerd in de aanleg van wegen, fi etspaden, bruggen en rioleringen voor uitbreidings-plannen. Onlangs heeft de aannemerskombinatie ook de renovatie van het historisch centrum van Ommen afgerond, een project waarin vooral de bestrating een belangrijke rol speelde. Daarnaast heeft NONAK zich in de afgelopen jaren gespecialiseerd in natuurpro-jecten.

NONAK huurt haar materieel in bij de zusteronderne-mingen Dé-Gé en DGS. Dit is niet alleen praktisch in het werk, maar ook gunstig voor de klant. Want dankzij deze interne samenwerking kan NONAK scherpe prijzen bieden en dat is zeker in de huidige economi-sche tijd van groot belang.

N o o r d - O o s t N e d e r l a n d s e A a n n e m e r s K o m b i n a t i e

10

Page 11: Jubileummagazine Dunnewind

Noord-Oost Nederlandse Aannemers Kombinatie NONAK is de aannemer binnen de Dunnewind Groep.

De werken die met name voor de overheid en semi-overheid worden uitgevoerd bevinden zich in de civiele-, cultuur- en natuurtechnische sector. Zo houdt NONAK zich onder andere bezig met:

• bouw- en woonrijpmaken terreinen• aanleg en reconstructies van wegen en rioleringen• kleinschalige kunstwerken (stuwen, bruggen, e.d.)• kust- en oeverwerken • land- en waterbodemsaneringen • kavelaanvaardingswerken• terrein inrichtingen / recreatieve voorzieningen• groot grondverzet• natuurbouwprojecten

NONAK is een bedrijf klein in personeel en materieel, maar groot in werken. Zij huurt personeel en materieel in bij haar zusterbedrijven Dé-Gé en DGS.

1150JAARDUNNEWINDGROEP

Page 12: Jubileummagazine Dunnewind

over

dgs

D u n n e w i n d G r o n d e n S l o o p w e r k e n

12

Page 13: Jubileummagazine Dunnewind

DGS staat voor Dunnewind Grond- en Sloop-

werken. DGS is een dochteronderneming van de

Dunnewind Groep en houdt zich voornamelijk

bezig met de verhuur van mobiele kranen, rups-

kranen, shovels en minikranen, uitvoering van

sloopwerken, riolering en verharding en handel

in bouwmaterialen. De machines worden deels

ingehuurd door NONAK, maar ook door derden.

Daarnaast neemt DGS zelfstandig sloop- en

grondwerken aan.

Het DGS-team is deskundig en van alle markten thuis. Haar klantenkring bestaat uit ondernemers en parti-culieren. De klussen variëren van het bezorgen van een kuub zand of grind tot het aanleggen van een straat.

Wanneer er gesloopt moet worden, is men bij DGS aan het juiste adres. Dankzij haar uitgebreide machine-park sloopt DGS snel en vakkundig ieder pand, zonder een spoortje afval achter te laten.

131350JAAR50JAARDUNNEWIDUNNEWINDNDGROEPGROEP

Page 14: Jubileummagazine Dunnewind

over

dé-

géov

er d

é-gé

over

dé-

géov

er d

é-gé

Of het nu gaat om een paar kuub grind, asfalt, bieten, baggerslib, pallets, cement, hout of een complete bouwkelder, Dé-Gé brengt iedere vracht op de plek van bestemming. Veilig, vertrouwd en binnen de vastgestelde tijd.

Dé-Gé heeft zo’n dertig trucks op de weg waarvan de meeste eenheden zijn ingericht voor een specifi eke taak. Zo heeft Dé-Gé een speciale houttransporter voor in de bosbouw, wordt cement vervoerd met een bulkauto en verzorgen ze het vervoer van pallets. Kortom, alle vrachten die vervoerd moeten worden met diepladers, stenentrailers, voorwagens met auto-laadkraan, walkingfl oor, kippers en containerauto’s worden dankzij Dé-Gé keurig op tijd afgeleverd op het juiste adres.

Voor iedere machine heeft Dé-Gé de benodigde vervoersvergunningen in huis. Daarmee wordt de klant volledig ontzorgd. Een aantal van de wagens zijn uitgerust met overdrukunits. Daardoor kunnen ook giftige stoffen zoals asbest op een veilige manier worden vervoerd. ADR-transporten worden vervoerd met een speciaal daarvoor uitgevoerde huiftrailer.

Bij Dé-Gé wordt zowel eenmalig als op contractbasis vervoerd. Voor iedere klus hebben zij de specifi eke machines. Bij langer lopende contracten heeft de klant zelfs inspraak bij de aanschaf van een nieuwe auto.

Mocht één van de wagens onverhoopt een mankement vertonen, dan wordt dat snel verholpen in de eigen werkplaats, waar dagelijks een team van deskundige monteurs aanwezig is.

Gaat u verbouwen? Dé-Gé plaatst afvalcontainers op iedere gewenste bouwplaats en haalt deze na ople-vering van de bouw niet alleen op, maar verwerkt ook het afval. Dat is pas service!

14

Page 15: Jubileummagazine Dunnewind

Edith’s favoriete auto is de bomenauto met eigen kraan en cabine. “Een schitterende auto, waarmee we bomen rechtstreeks

vanuit de bossen vervoeren naar houtfabrieken in Nederland, Duitsland en Belgie of laden in wagons en boten. Hij is stoer,

sterk en degelijk. Echt een lust voor het oog” (zie middenpagina voor een grote poster)

1550JAARDUNNEWINDGROEP

Page 16: Jubileummagazine Dunnewind

inte

rvie

w16

Page 17: Jubileummagazine Dunnewind

Toen ze jong was, had ze er geen idee van dat

ze ooit in de voetsporen van haar vader zou

treden. Edith Breemhaar-Dunnewind had niets

met Dé-Gé. Ze maakte weleens een ritje met

haar vader in een vrachtauto, maar dat was dan

ook alles. Wel haalde ze direct na het behalen

van haar rijbewijs haar vrachtwagenrijbewijs.

Gewoon omdat ze het leuk vond om een vracht-

auto te kunnen besturen. Inmiddels staat ze

alweer heel wat jaren aan het roer van het

bedrijf.

1750JAARDUNNEWINDGROEP

Page 18: Jubileummagazine Dunnewind

inte

rvie

w

Als Edith niet was gezakt voor de Middelbare Detail-handel School was ze misschien wel nooit op het bedrijf van haar vader terecht gekomen. “Ik stond er goed voor op school en zakte echt totaal onverwacht voor mijn examens. Ik baalde er zo van, dat ik geen zin had om het een jaar over te doen”, vertelt Edith. “Ik wilde aan het werk en geld verdienen, net als al mijn vrienden en vriendinnen. Mijn vader had toevallig net iemand nodig op kantoor en zei dat ik wel bij hem kon komen, mits ik mijn diploma in de avonduren zou halen. Dat besloot ik te doen. Ik ben helemaal onderaan begonnen op het kantoor, als manusje van alles. De eerste maanden deed ik niets anders dan lijsten optellen, maar ik vond het heel leuk. Alles sprak mij aan, de sfeer, de collega’s, de klanten die op bezoek kwamen, de nieuwe vrachtwagens die gekocht werden, er ging gewoon een wereld voor mij open.”

AAN DE STUDIEEdith zat bij de dames op kantoor en merkte al snel dat ze goed was met cijfers. Ze deed steeds vaker klusjes voor de boekhouder en toen hij met pensioen ging, nam zij zijn werk over. Ze bleef plezier houden in haar werk en kreeg steeds meer gevoel voor het bedrijf. Toen haar vader de pensioengerechtigde leeftijd naderde en er over begon te denken om de zaak van de hand te doen, meldde Edith zich als gegadigde. “Mijn ouders waren verrast, maar ook blij. Ik had inmiddels de MDS gehaald in de avonduren en was aan het leren voor het diploma Beroepsgoederenvervoer. Toen eenmaal duidelijk werd dat ik de zaak wel wilde overnemen, ging ik ook aan de slag voor het vakdiploma voor buitenlandtransport en haalde ik in de jaren erna het middenstandsdiploma en deed een middelmanage-mentopleiding.”

THEORIE EN PRAKTIJKOndertussen kreeg Edith verkering met Richard Breemhaar en trouwde met hem. Na hun huwelijk bleef ze aan de studie, want ze wilde zo snel mogelijk de benodigde papieren halen. “Richard stond er helemaal achter en hielp mij waar hij kon. Toen ik bezig was met beroepsgoederenvervoer en ook qua motortechniek

het een en ander moest weten, zette hij een kapotte automotor op zijn werkbank en legde mij precies uit hoe zo’n motor werkt. Daar was ik blij mee, want wettelijke theoretische kennis kun je uit je hoofd leren, maar de techniek moet je begrijpen en dat lukt beter als je ziet hoe het zit. Ook mijn klasgenoten sleepten me er doorheen. Ik was de enige vrouw op de vakop-leiding en dat vonden ze zo stoer dat ze wilden dat ik tegelijkertijd met hen zou slagen. Dat vond ik heel mooi. Een typisch voorbeeld van de kameraadschap binnen de mannenwereld.” Edith is nog steeds een van de weinige vrouwen binnen de transportwereld en dat bevalt haar prima. “Het enige nadeel is misschien dat vrijwel iedereen mij bij naam kent, terwijl ik zelf niet iedereen ken. Maar verder gaat het prima. Ik weet niet anders.”

MOEDER EN ZAKENVROUWNadat Edith in 2002 haar laatste papieren haalde, werd ze zwanger. Het was voor haar geen vraag of ze door zou blijven werken en ook niet voor hoeveel uren. In haar haar vak en functie is parttime werken gewoon niet mogelijk, dus regelde ze opvang en nam haar kinderen regelmatig mee naar het werk. “Vanaf het moment dat ze zes weken oud waren, gingen ze

18

Page 19: Jubileummagazine Dunnewind

vijf halve dagen per week naar de opvang. De rest van de tijd waren ze bij mijn moeder of hier op het bedrijf waar ik een campingbedje en een box had staan. Als ik afspraken had of even weg moest, dan vroeg ik Hetti of een van de andere dames even op te letten. Vanaf het moment dat ze naar de basisschool gingen, zijn ze na schooltijd bijna altijd thuis. Richard heeft een loon- en akkerbedrijf en plooit zijn werk altijd zo, dat hij na drie uur thuis werkt. Iedereen helpt zoveel mogelijk mee, dus alles loopt op rolletjes.”

AFVALOPSLAGSinds Edith in 1996 het bedrijf offi cieel overnam van haar vader, richtte ze zich vooral op de vervoerskant. “We ontplooien steeds meer activiteiten op dat gebied en dat vind ik leuk, want daar ligt echt mijn hart. Zo hebben we inmiddels een bomenauto waarmee we hout vervoeren en een cementwagen. Ook hebben we een vestiging geopend in Olst. We hebben daar een overslag voor afval, verhuren containers en we verkopen er zand, cement en grind. Particulieren en bedrijven brengen daar hun tuinafval in karretjes of containers, wij voeren het vervolgens weer af. Sinds kort hebben we in Olst een walkingfl oor, dat is een trailer waarvan de bodem beweegt/schuift, zodat we niet hoeven te kiepen.”

GROEIENEdith is graag vernieuwend bezig en volgt zoveel mogelijk de laatste trends op haar vakgebied. Net als in de tijd van haar vader, zit de groei van het bedrijf ook nu nog steeds vooral in de overnames. “We krijgen regelmatig bedrijfsovernames of failliete boedels aangeboden. Die beoordeel ik dan op basis van de cijfers. Ik kijk naar bezittingen, schulden, leasecon-tracten en medewerkers en puzzel uit of het voor ons voordelig is om het over te nemen of niet. Dat vind ik hartstikke leuk werk. Toch is het niet mijn doel om eeuwig door te blijven groeien. Zoals het nu is, zijn we eigenlijk groot genoeg. Ik wil het allemaal wel zelf kunnen overzien en dat lukt nu prima. Ik zie het zelf zo: de eerste vijftig jaar van de Dunnewind Groep werden gekenmerkt door groei, de tweede vijftig jaar zullen we consolideren. We hebben nu ongeveer vijftig mede-werkers in dienst en dat is zeker in deze tijd heel mooi. Want zonder hen waren we nooit zo ver gekomen.”

MOOIE KLUSSENDe gladheidsbestrijding vind ik één van de mooiste klussen. “In vorstperiodes ben ik dag en nacht bereikbaar. Je moet dan zodra het glad dreigt te worden op heel korte termijn van alles inzetten en regelen. Dat vind ik heel leuk om te doen. Het is ook dankbaar werk, want dankzij onze medewerkers kunnen de mensen veilig de weg op. Daarnaast vind ik het mooi om iets te maken dat tastbaar is. Wanneer het slecht weer is, toeren we op zondag regelmatig rond en nemen een kijkje bij onze werken. Ik vind het ook heel leuk als de kinderen bij mij in de auto zitten en we één van onze vrachtauto’s tegenkomen. ‘Kijk mama, die auto is van jou’, zeggen ze dan. Dat vind ik wel iets hebben. Of ze mij gaan opvolgen? Dat weet ik niet, maar de kans zit er wel in want ze zijn beiden onder-nemend en technisch. Maar dwingen zullen we ze nooit. Want we willen het liefst dat ze iets gaan doen waar ze gelukkig van worden. Dat is tenslotte het allerbelangrijkste.”

1950JAARDUNNEWINDGROEP

Page 20: Jubileummagazine Dunnewind

inte

rvie

w

Tot voor kort kende Wim Laarman de Dunnewind Groep vooral van naam. Maar nu het Ommer bedrijf

twee klussen voor Waterschap Velt en Vecht heeft geklaard, weet de gebiedsbeheerder precies waar het

bedrijf voor staat. “De lijnen zijn kort. Ze denken niet alleen mee, maar zelfs vooruit en komen met goede

oplossingen. Dat is heel prettig werken”, vindt Wim.

Op de dijk hebben ze een wandelpad aangelegd. Qua uitvoering was dit het eerste grote project dat ik met NONAK gedaan heb. Wat ik als beheerder belangrijk vind, is de afstemming met alle partijen en met name met de burgers. Want als een project wordt afgerond, vertrekken de aannemers, maar ik blijf. Als er dingen fout gaan, heb ik daar nog lang werk mee. Maar dat is in dit geval gelukkig niet zo. Dunnewind heeft het omgevingsbeleid uitstekend uitgevoerd.”

Projectleider Iwan Brinkhuis heeft eenmaal eerder met de fi rma gewerkt. Dat was bij het ontstenen van de Vecht in Ommen. “Ik heb toen ervaren hoe handig het is dat de Dunnewind Groep behalve aannemer, ook transporteur is. Logistiek zat die klus ijzersterk in

‘NONAK is zowel onder, als boven water ijzersterk’

Als gebiedsbeheerder is Wim Laarman verantwoorde-lijk voor het peilbeheer, het onderhoud van de Vecht, de zogenaamde ‘kunstwerken’ zoals bruggen, stuwen en sluizen, de rivierbedding en de dijken. In die hoeda-nigheid maakt hij ook deel uit van de twee project-groepen die de Hardenbergse wandelpromenade en de herinrichting van de Oude Radewijkerbeek voor haar rekening nemen. En die klus werd geklaard door NONAK, een onderdeel van de Dunnewind Groep.

“Ter bescherming van het centrum van Hardenberg heeft NONAK een paar honderd meter van de Vechtdijk bekleed met zogenaamde kraagstukken en bestor-ting”, vertelt Wim. “Tegelijkertijd hebben ze delen van de dijk vervangen door schanskorven gevuld met puin.

20

Page 21: Jubileummagazine Dunnewind

elkaar en dat was nu opnieuw zo”, vertelt hij. Technisch gezien was dit project volgens de projectleider voor NONAK een echte uitdaging. Een groot deel van de dijk moest onder water worden bekleed en dat is zeer specifi ek werk. “De stroming in de Vecht is vrij sterk, dus het werk was niet zonder risico en kostte veel voor-bereiding. Daarvoor heeft NONAK dan ook de nodige deskundigheid in huis gehaald.”

Binnen het tweede project werd de Oude Radewij-kerbeek aangepakt. De dijk tussen de Vecht en de beek werd versterkt en het stroomgebied van beekje teruggebracht in haar natuurlijke staat. “Naast een stukje natuurinrichting, zijn er ook stapstenen en een struinpad aangelegd”, zegt Laarman. “Het is een

prachtig stukje natuur geworden, waar het publiek met laag water heerlijk kan wandelen. Het gebied is met zorg aangelegd en waar nodig verstevigd, want bij hoog water zal het onderlopen.”

‘NONAK is zowel onder, als boven water ijzersterk’

2150JAARDUNNEWINDGROEP

Page 22: Jubileummagazine Dunnewind

inte

rvie

w

De Dunnewind Groep loopt als een rode draad door het leven van Jantina Dunnewind. Als jonggehuwde vrouw stond ze aan de wieg van het bedrijf, dat inmiddels door haar dochter is overgenomen. Ze bewoog zich nooit opvallend op de voorgrond, maar stond altijd klaar voor man, dochter en bedrijf.

Jantina en Bertus leerden elkaar bijna 55 jaar geleden kennen via één van Bertus’ broers. Het was liefde op het eerste gezicht. Toch dreigde hun relatie aanvan-kelijk uit te lopen op liefdesverdriet, maar dankzij een lichte hartafwijking van Bertus zijn ze nu nog steeds bij elkaar. Jantina herinnert het zich nog goed. “Toen we pas verkering hadden, liep Bertus rond met plannen om te emigreren. Van mijn ouders mocht ik beslist niet mee en zelf zag ik het eerlijk gezegd ook niet echt zitten om zover weg te gaan. Tot mijn grote opluchting werd hij tijdens de medische keuring die verplicht was voor een emigratie, totaal onverwacht afgekeurd. Zo werden een heleboel problemen vanzelf opgelost.”

OUDE STEMPELNadat haar verloofde zijn teleurstelling had verwerkt, zocht hij een baan en kwam terecht in de transportwe-reld. “Bertus is een ondernemend type. Na een paar jaar gewerkt te hebben bij verschillende bedrijven, besloot hij om voor zichzelf te beginnen. Hij studeerde in de avonduren voor de benodigde diploma’s en startte zijn eigen bedrijf precies vier maanden nadat we getrouwd waren.” Jantina had het volste vertrouwen in de plannen van haar man. En mocht het misgaan, dan had ze ook altijd zelf nog een inkomen. “Bertus doet nooit dingen die hij niet kan overzien, dus ik ging ervan uit dat het wel een succes zou worden. Zelf werkte ik toen nog een paar dagen per week in een winkel voor huishoudelijke artikelen. Eigenlijk wilde

Bertus dat ik daarmee zou stoppen, want hij is echt nog van de oude stempel, maar ik vond het leuk en gezellig werk. Zolang we nog geen kinderen hadden, wilde ik daar gewoon mee doorgaan en dat heb ik ook gedaan.”

KINDERENBertus startte zijn bedrijfje vanuit een kippenschuur naast zijn woonhuis aan de Alteveerweg. Op de dagen dat Jantina vrij was, pakte ze de telefoon op en schonk liters koffi e voor Bertus, zijn klanten en medewerkers. “In 1969 werd Edith geboren en stopte ik met werken. Een jaar later verhuisde het bedrijf naar de Stran-geweg. Dat vond ik eerst wel jammer, want het werd een stuk rustiger op het erf. Ik miste de gezelligheid, maar niet lang na Edith werd onze tweede dochter Ingrid geboren en ging ik helemaal op in het gezin.”

BESCHEIDENOp de achtergrond bleef ze betrokken bij het bedrijf. Ze luisterde naar de verhalen van Bertus en maakte samen met hem een proefrit in iedere nieuwe vrachtauto. Ook doet ze al vijftig jaar de benodigde boodschappen voor het bedrijf en heeft ze inmiddels ontelbaar veel monchoutaarten gemaakt voor de medewerkers. “Ach, dat stelt allemaal niets voor hoor”, relativeert ze. “Bertus en Edith houden allebei heel erg van monchoutaart. Wanneer een van beiden jarig is, maak ik een paar van die taarten, zodat ze kunnen trakteren op de zaak. En wat betreft de boodschappen,

22

Page 23: Jubileummagazine Dunnewind

die moeten nu eenmaal gedaan worden en ik heb daar wel tijd voor. De dames op kantoor noteren wat er allemaal gehaald moet worden aan koffi e, koekjes, schoonmaakmiddelen en dat soort zaken. Bertus neemt het briefje eenmaal per week mee en dan doe ik de boodschappen. Dat is dan ook het enige wat ik actief doe binnen het bedrijf. Daarnaast heb ik een heel eigen leven opgebouwd. Ik volg regelmatig allerlei workshops en ben ik graag creatief bezig. Ook pas ik vaak op de kinderen van onze dochters.”

TROTSDat Edith haar vader wilde volgen, was een grote verrassing voor Jantina. “We hebben haar in de eerste instantie wel gewaarschuwd, want een bedrijf runnen is een hele klus, zeker in combinatie met een gezin. Ze wist zeker dat ze het wilde en heeft een heel druk leven. Maar ik vind dat ze het heel goed doet. Ik ben echt trots op haar.”

2350JAARDUNNEWINDGROEP

Page 24: Jubileummagazine Dunnewind

KWALIBO

VCA

ISO

ISOISO 9001 bevat de normen waaraan een bedrijf moet voldoen. Om het certifi caat te behalen, moet het kwaliteitsbeleid op papier staan en bekend zijn bij alle medewerkers. Ook wordt getoetst of het bedrijf voldoet aan de wettelijke eisen die van toepassing zijn op het product of de dienst van de organisatie. Het bedrijf moet de verschillende bedrijfsprocessen beheersen en kunnen aantonen. Het doel van de ISO is het verhogen van de klanttevredenheid.

Na een zogenaamde externe audit kan de organisatie het certifi caat ontvangen, waaruit blijkt dat zij voldoet aan de eisen van de standaard. De Dunnewind Groep is gecertifi ceerd sinds 1995.

VCAVCA staat voor Veiligheid, Gezondheid en Milieu Checklist Aannemers.Aannemers ontvangen dit certifi caat wanneer zij kunnen aantonen dat zij voldoen aan de wet- en regelgeving op het gebied van de Arbo-wet. Daarnaast bevat de norm aanvullende eisen om het veiligheids-bewustzijn tijdens het werk te verhogen.

Uitvoerende medewerkers moeten een VCA-examen doen. Hierin wordt onderscheid gemaakt tussen Basisveiligheid (voor operationele medewerkers) en Veiligheid voor operationeel Leidinggevenden (VOL-VCA). Het bijbehorende certifi caat is tien jaar geldig en geeft aan dat de medewerker in ieder geval op de hoogte is van de geldende veiligheidseisen. Om deze kennis up-to-date te houden worden er regelmatig toolboxmeetings gehouden.

De Dunnewind Groep is VCA-gecertifi ceerd sinds 2002.

KWALIBO De KWALIBO staat voor Kwaliteitsborging bij bodem-intermediairs en is in het leven geroepen om de betrouwbaarheid van het werk te vergroten van iedere organisatie die werkzaamheden uitvoert binnen het bodembeheer. De KWALIBO is een wettelijke regeling.

Kwaliteitscertifi caten en keurmerken zeggen meer dan alleen maar iets over de veiligheid van een bedrijf. Deze certifi caten zijn tegenwoordig verplicht om in te kunnen schrijven bij aanbe-stedingen. De Dunnewind Groep is trots op haar certifi caten en doet er alles aan om ze up-to-date te houden.

De DUNNEWIND GROEP voldoet aan iedere norm

CERT

IFIC

ERIN

G24

Page 25: Jubileummagazine Dunnewind

BTR

GMP

FSC

Sinds 2007 is de Dunnewind Groep in het bezit van protocol 7001 voor landbodemsaneringen en 7003 voor waterbodemsanering.

FSCDe Forest Stewardship Council (FSC) is een interna-tionale organisatie die zich inzet voor verantwoord bosbeheer wereldwijd. FSC spreekt van verantwoord bosbeheer wanneer op evenwichtige wijze rekening wordt gehouden met de sociale, ecologische en econo-mische aspecten die bij bosbeheer horen. Hout- en papierproducten die afkomstig zijn uit een FSC-gecer-tifi ceerd bos zijn herkenbaar aan het FSC-label. Om er zeker van te zijn dat producten met dit keurmerk daadwerkelijk uit een verantwoord beheerd bos komen, moeten alle schakels in de handelsketen van het product worden gecertifi ceerd. Dus ook de vervoerder.

De Dunnewind Groep bezit sinds 2010 het FSC-certifi caat

GMPDoor middel van GMP oftewel Good Manufacturing / Managing Practice, kunnen bedrijven aantonen dat hun producten en diensten voldoen aan de wettelijke voorschriften en eisen binnen de grondstoffenhandel.

De Dunnewind Groep gebruikt het certifi caat om aan te tonen dat zij werken volgens de verplichte hygiëni-sche standaard binnen het vervoer van onder andere diervoeders.

BTROm opdrachten uit te kunnen voeren op of naast het spoor, is naast het VCA-certifi caat het BTR (Branche-gerichte Toelichting Railinfrastructuur) certifi caat verplicht. In deze norm die betrekking heeft op het veiligheidsbeheerssysteem, zijn aanvullende regle-menten en de typisch ‘spoorse’ aspecten opgenomen om ongevallen te voorkomen op plaatsen met een hoog veiligheidsrisico.

De Dunnewind Groep heeft het certifi caat ontvangen in 2008.

De DUNNEWIND GROEP voldoet aan iedere norm

2550JAARDUNNEWINDGROEP

Page 26: Jubileummagazine Dunnewind

soci

aal

Er is net weer getekend en wanneer dit contract is afgelopen, is de Dunnewind Groep precies 20 jaar hoofdsponsor van het eerste van OZC. Behalve sponsor is Bertus Dunnewind volgens de vereniging ook nog eens de grootste fan van de Ommer voetbalclub. Als echte voetbalman slaat hij vrijwel geen wedstrijd over en is hij iedere zaterdagmiddag van de partij, zowel uit als thuis.

Sponsorwerver Henk Steen weet het inmiddels uit ervaring. Het vinden van een goede hoofdsponsor staat gelijk aan het zoeken naar een naald in een hooiberg. Bertus Dunnewind is zo’n naald en daar is de club erg blij mee. “Bertus was al jarenlang een trouwe fan. Toen wij in 1995 op zoek waren naar een nieuwe hoofdsponsor heb ik hem eens gepolst. Hij had er wel oren naar. Inmiddels zijn we bijna twee decennia verder en nog altijd erg tevreden met hem.”

Volgens Henk is de Dunnewind Groep een goede sponsor die zijn verplichtingen punctueel nakomt. “Bertus zorgt er persoonlijk voor dat onze kleding altijd up to date is. We hebben een hele brede collectie aan broeken, kousen, shirts, sokken, trainingspakken, presentatiepakken en tassen. We hebben onlangs zelfs prachtige zwarte jacks gekregen. Dankzij Dunnewind lopen we er gewoon altijd hartstikke mooi bij”, vindt hij. Wat Henk bijzonder vindt aan Bertus is dat hij, ondanks dat hij jaarlijks veel geld in het team steekt en bij iedere wedstrijd aanwezig is, zich nooit en te nimmer bemoeit met het technische beleid. “Het enige wat hij pertinent niet wil, is dat er grove woorden gebruikt worden in het veld. Al trapt iemand de bal nog zo vaak buiten het veld, hij zegt er niets van. Maar wanneer iemand vloekt, dan krijgt hij dat na afl oop van de wedstrijd wel te horen. En dat vinden wij eigenlijk wel heel erg goed.”

In de koude wintermaanden zit Bertus in zijn eigen verwarmde skybox op de tribune. Die heeft hij daar zelf op eigen kosten laten plaatsen. “Het bestuur gaf

hiervoor direct toestemming, mits er bij slecht weer ook andere mensen in mogen. En dat mocht natuur-lijk. Maar, hij zit er nooit alleen. Hij brengt vrijwel altijd de heren Abma en Paarhuis mee”, weet Henk. Hij heeft Bertus in de loop der jaren leren kennen als een prettig en breed geïnteresseerd man. “Eenmaal in de drie weken drink ik een kop koffi e met hem en dan nemen we de wereld door. Of het nu gaat om sport, politiek, kerk of economie, hij heeft overal wel een mening over. Als club en als mens waarderen wij hem enorm.”

hiervoor direct toestemming, mits er bij slecht weer ook andere mensen in mogen. En dat mocht natuur-lijk. Maar, hij zit er nooit alleen. Hij brengt vrijwel altijd de heren Abma en Paarhuis mee”, weet Henk. Hij heeft Bertus in de loop der jaren leren kennen als een prettig en breed geïnteresseerd man. “Eenmaal in de drie weken drink ik een kop koffi e met hem en dan nemen we de wereld door. Of het nu gaat om sport, politiek, kerk of economie, hij heeft overal wel een mening over.

26

Page 27: Jubileummagazine Dunnewind

OZC 1 met hoofdsponsor Bertus DunnewindOZC 1 met hoofdsponsor Bertus DunnewindOZC 1 met hoofdsponsor Bertus Dunnewind

2750JAARDUNNEWINDGROEP

Page 28: Jubileummagazine Dunnewind

inte

rvie

w

Ruim voordat hij zelfs maar een rijbewijs had, kwam Evert Nijkamp als dragline-machinist terecht bij de Dunnewind Groep. In de loop der jaren klom hij op tot calculator/planner. Hij is de zestig inmiddels ruim gepasseerd, maar weet nog van geen ophouden. Want de Dunnewind Groep voelt voor hem als was het zijn eigen bedrijf.

Kersvers van de landbouwschool, ging Evert jaren geleden op zoek naar een baantje. Toen hij hoorde dat ze bij de Dunnewind Groep, destijds nog Dunnewind-Gerrits, een drag-linemachinist zochten, meldde hij zich aan en werd aangenomen. “De dragline was een machine waarop alleen Bertus kon draaien. Hij heeft het mij geleerd en al snel kon ik hem zelfstandig bedienen. Toch bleef ik er de eerste jaren hulp bij nodig hebben, want deze machine stond op een auto en ik was nog maar zestien en had nog geen rijbewijs. Ik mocht deze machine dus niet zelf verplaatsen.”

OVERNAMESEvert bewaart mooie herinneringen aan die beginperiode. “We werkten met ons vijven vanuit een kleine werkplaats naast het huis van Bertus; Bertus en Jan Dunnewind, Frits Gerrits, Gerrit Jan Warmelink en ik. In de 44 jaar die ik hier nu werk, hebben we heel veel meegemaakt en is de zaak enorm gegroeid”, vertelt hij. “Maar hoe hard we ook werkten en hoe vroeg we er iedere ochtend ook bij waren, we zijn vooral gegroeid door de talloze overnames van andere bedrijven. De eerste was Ringeling in Dedemsvaart, daarna volgden Jansen Den Ham, Bruins Nieuweroord, Mennink Balkbrug, Borgers Nieuwleusen, G.J. van den Esschert Olst en Volkerink Ommen. Al die overnames heb ik van dichtbij meegemaakt. Sterker nog, ik werd er altijd bij betrokken nadat de overnamekandidaat was getaxeerd door een taxateur maakten wij daarvan allemaal afzonderlijk ook een waardebepaling, namen daarvan het gemiddelde en deden op basis daarvan dan een bod. We slaagden er meestal in om een scherp bod neer te leggen en eventuele mededin-gers achter ons te laten. Dat waren iedere keer weer spannende tijden.”

TEAMBUILDINGDankzij al die overnames, is de Dunnewind Groep volgens Evert nu van alle markten thuis. “Tegelijk met de machines namen we meestal ook mankracht over. Daarmee haalden we veel ervaring in huis. Het team werd steeds groter en het mooie daarvan is dat de ene dit goed kan en de andere dat. Zo helpen we elkaar steeds voort. Wat dat betreft zijn we hier voortdurend aan het teambuilden en dat heb ik altijd als positief ervaren.” Minder prettig vindt Evert de veranderde wet- en regelgeving. “Vroeger maakten we een berekening achterop een sigarendoosje en gingen dan aan het werk. Tegenwoordig is er veel meer ambtenarij en heb je allerlei vergunningen nodig. Daardoor is de factor zelfstandigheid nu een stuk kleiner. Dat vind ik heel erg jammer.”

‘Wij zijn van alle markten thuis’

28

Page 29: Jubileummagazine Dunnewind

SAMENWERKENVan alles wat hij bij de Dunnewind Groep beleefde, maakte de oprichting van NONAK het meeste indruk op Evert. “Grondverzet was de ontbrekende schakel binnen ons bedrijf. Tot die tijd verhuurden we ons materieel aan aannemers en stonden de machines veel te vaak stil. NONAK is een aparte BV, die haar materieel inhuurt bij Dé-Gé en DGS. Samenwerken op die manier maakt je als bedrijf erg sterk. Want dankzij NONAK kunnen we al onze activiteiten combineren met al ons eigen materieel. Dat betekent dat het materieel nooit stilstaat en er altijd deskundig vakvolk voorhanden is. Er zijn maar weinig concurrenten die volgens die constructie werken. Voor de klanten is het trouwens ook gunstig, want dankzij die interne samenwerking, kunnen wij scherpe prijzen bieden en dat is zeker in de huidige economische tijd van levens-belang.”

KONINGINAl kan Evert met Bertus heel goed door een deur, Edith neemt in zijn hart wel een hele speciale plaats in. “Ze is een hele goede directievrouw. Heel sociaal voor het personeel, maar daarnaast ook superscherp. Ze is pienter, kan goed luisteren en snel beslissingen nemen. Ik merk dat er door de mannen heel goed naar haar geluisterd wordt, dat dwingt ze ook af. Vroeger werd weleens gezegd dat vrouwen geen leidingge-vende posities aankunnen, maar dat is nu volledig achterhaald. Er staan steeds meer vrouwen aan de top. Kijk alleen maar eens naar onze koningin, zij doet het ook perfect”, vindt hij. “Ik heb alle bewondering voor Edith. Want behalve een topzakenvrouw is ze ook een teamlid én moeder en echtgenote. Met haar aan het roer blijven we zeker op koers.”

‘Wij zijn van alle markten thuis’

2950JAARDUNNEWINDGROEP

Page 30: Jubileummagazine Dunnewind

De gladheidsbestrijding binnen de provincie Over-ijssel is ondergebracht bij de Eenheid Wegen & Kanalen, Team Wegbeheer & Verkeer. Gladheidsbe-strijder Nanning Bulthuis is de spin in het web. Hij zorgt ervoor dat de gladheid vanuit diverse provinciale steunpunten voorkomen en bestreden wordt. “Het strooibeleid is gericht op het voorkomen van gladheid, waarbij er preventief met natzout wordt gestrooid. De provincie Overijssel werkt hierin samen met Rijks-waterstaat wegendistricten Zwolle en Twente Achter-hoek”, vertelt hij. “Vanuit zeven steunpunten zorgen we ervoor dat de niet-autosnelwegen berijdbaar zijn. Hiervoor maken we gebruik van elkaars steunpunten en bestrooien weggedeelten voor elkaar.”

NORMTIJDDe gladheidsbestrijding wordt effi ciënt uitgevoerd door een team van coördinatoren en inspecteurs die werken volgens draaiboeken met daarin roosters en vastgestelde strooiroutes. “De daadwerkelijke uitvoe-ring is uitbesteed aan derden. De Dunnewind Groep bemand twee van de zeven steunpunten. Wanneer zij worden opgeroepen komen ze zo snel mogelijk naar de steunpunten om de strooiactie uit te voeren. De routes zijn zo opgesteld dat ze binnen een bepaalde normtijd gestrooid kunnen worden.”

ZOMERNanning is er verantwoordelijk voor dat het materieel up to date blijft, dat er voldoende zout wordt ingekocht, dat de routes en draaiboeken kloppen en dat er afspraken gemaakt worden met de uitvoerende

partijen. “Dat doe ik dus allemaal in de zomer. Dat is voor mij de drukste periode. Wanneer het eenmaal winter is, moet alles geregeld zijn. Dan let ik vooral op de weerberichten en zorg ik ervoor dat er op tijd wordt gestrooid. Daarvoor draai ik diensten van 7x24 uur. Via een meldsysteem dat werkt dankzij voelers in de wegen, hou ik in de gaten of het glad wordt. Daarnaast heb ik dag en nacht contact met een meteobedrijf. Wanneer er gestrooid moet worden, bel ik de daarvoor verantwoordelijke ondernemers op. Vaak is dat rond twee uur ’s nachts. We werken niet met piepers, maar ik bel ze persoonlijk en laat ze dan voor de zekerheid herhalen waar er gestrooid moet worden en hoeveel gram per vierkante meter, zodat ik zeker weet dat het goed komt”, zegt hij. “We zijn drie uur per route bezig, dus wanneer we om drie uur ’s nachts beginnen met strooien, zijn de wegen zo rond zes uur in de ochtend, wanneer het verkeer op gang komt, goed begaanbaar.” Bij sneeuw is het een heel ander verhaal. Dan rijdt er op iedere route behalve de zoutstrooier ook een sneeuwschuiver.”

proj

ecte

n

Voor gladheidsbestrijder Nanning Bulthuis is de zomerperiode het drukst. Dan is hij bezig met de voor-

bereidingen op de komende winter. Maar is het eenmaal winter, dan is het vooral een kwestie van de

weersberichten in de gaten houden en vroegtijdig aan de bel trekken, zodat de Dunnewind Groep in

actie kan komen om ervoor te zorgen dat de wegen rond Ommen en Hardenberg veilig berijdbaar zijn.

30

Page 31: Jubileummagazine Dunnewind

BETROKKENHEIDOmdat gladheidsbestrijding

een regionale taak is, werkt de provincie bij voorkeur met aannemers uit de regio. “Zij wonen in het gebied en voelen zich betrokken. Dat zorgt voor het beste resultaat. Dit zie je heel duidelijk bij de Dunnewind Groep. Edith voelt zich er zelfs zo verantwoordelijk voor, dat ze de gladheidsbestrijding binnen haar bedrijf persoonlijk coördineert. Dat werkt prima en dat moet ook, want er staan voor de aannemers zware boetes op het niet nakomen van de verplichtingen. Bij de Dunnewind Groep is daarvan gelukkig geen sprake. Zij doen hun werk altijd naar behoren, dus dat werkt perfect.”

InzetSTEUNPUNT HARDENBERG• 6 grote strooiers op vrachtauto’s• 4 fi etspadstrooiers bedrijfsauto’s,

tractoren • 6 grote strooiers op vrachtauto’s met ploeg• 6 vrachtauto’s met ploeg• 3 tractoren met ploeg• 4 fi etspadstrooiers bedrijfsauto’s, tractoren

met ploeg

STEUNPUNT TUBBERGEN• 5 grote strooiers op vrachtauto’s• 5 fi etspadstrooiers bedrijfsauto’s,

tractoren • 5 grote strooiers op vrachtauto’s met ploeg• 5 vrachtauto’s met ploeg• 3 tractoren met ploeg• 5 fi etspadstrooiers bedrijfsauto’s, tractoren

met ploeg

De provincie beheert 644 km

hoofdwegen, 172 km parallelwegen

en 530 km fietspaden.

3150JAARDUNNEWINDGROEP

Page 32: Jubileummagazine Dunnewind

32

Page 33: Jubileummagazine Dunnewind

3350JAARDUNNEWINDGROEP

Page 34: Jubileummagazine Dunnewind

VESTIGING OLST - VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST - VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST - VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST - VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST - VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST - VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST - VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST - VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST - VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST - VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST - VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST - VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST - VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST - VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST - VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST - VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST - VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST - VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST - VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST - VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST - VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST - VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST - VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST - VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING

inte

rvie

w

OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGINGVESTIGINGVESTIGING OLST -OLST -VESTIGINGVESTIGING OLST -OLST -VESTIGINGVESTIGING OLST -OLST -VESTIGINGVESTIGING OLST -OLST -VESTIGINGVESTIGING OLST -OLST -VESTIGINGVESTIGING OLST -OLST -VESTIGINGVESTIGING OLST -OLST -VESTIGINGVESTIGING OLST -OLST -

OLST - VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING

OLST -VESTIGING OLST - VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING

OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST - VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING

VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST - VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGINGVESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST - VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -

OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGINGVESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST - VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -

OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGINGVESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -

OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGINGVESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING

OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -

OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGINGVESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -

OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGINGVESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -

OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGINGVESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -

OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGINGVESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -

OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGINGVESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -

OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGINGVESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -

OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGINGVESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -

OLST - VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGINGVESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -

OLST -VESTIGING OLST - VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGINGVESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -

OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST - VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGINGVESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -

OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST - VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGINGVESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -

OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST - VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGINGVESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -

OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST - VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGINGVESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -

OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST - VESTIGING OLST -VESTIGINGVESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -

OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST - VESTIGINGVESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -

OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING

VESTIGINGVESTIGINGVESTIGINGOLST -OLST -OLST -OLST -OLST -OLST -OLST -VESTIGINGVESTIGINGVESTIGINGVESTIGINGVESTIGINGVESTIGINGVESTIGINGVESTIGINGVESTIGINGVESTIGINGVESTIGINGVESTIGINGOLST -OLST -OLST -OLST -OLST -OLST -OLST -VESTIGINGVESTIGINGVESTIGINGVESTIGINGVESTIGINGVESTIGINGVESTIGINGVESTIGINGVESTIGINGVESTIGINGVESTIGINGVESTIGINGOLST -OLST -OLST -OLST -OLST -OLST -OLST - VESTIGING OLST -OLST -OLST -VESTIGINGVESTIGINGVESTIGINGVESTIGINGVESTIGINGVESTIGINGVESTIGINGVESTIGINGVESTIGINGVESTIGINGVESTIGINGVESTIGINGOLST -OLST -OLST -OLST -OLST -OLST -OLST -VESTIGINGVESTIGINGVESTIGINGVESTIGINGVESTIGINGVESTIGINGVESTIGINGVESTIGINGVESTIGINGVESTIGINGVESTIGINGVESTIGINGOLST -OLST -OLST -OLST -OLST -OLST -OLST -VESTIGINGVESTIGINGVESTIGINGVESTIGINGVESTIGINGVESTIGINGVESTIGINGVESTIGINGVESTIGING

OLST -VESTIGING

OLST -VESTIGING

OLST -OLST -VESTIGING

inte

rvie

w

OLST -

inte

rvie

w

OLST -VESTIGING

inte

rvie

w

VESTIGINGOLST -

inte

rvie

w

OLST -VESTIGING

inte

rvie

w

VESTIGINGOLST -in

terv

iew

OLST -inte

rvie

w

VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING

VESTIGINGVESTIGINGVESTIGINGVESTIGING OLST -

VESTIGINGVESTIGING

VESTIGINGOLST -

OLST -VESTIGINGOLST -

VESTIGINGOLST -VESTIGING VESTIGINGOLST -VESTIGING VESTIGINGVESTIGINGOLST -VESTIGINGVESTIGING OLST -VESTIGING

OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING

OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING

VESTIGING OLST -VESTIGINGOLST - VESTIGING OLST -

VESTIGING OLST -VESTIGINGOLST -

VESTIGINGOLST -VESTIGING OLST -

VESTIGING OLST -VESTIGINGOLST -VESTIGING OLST -

VESTIGING OLST -VESTIGINGOLST -VESTIGING OLST -

VESTIGING OLST -VESTIGINGOLST -VESTIGING OLST -

VESTIGING OLST -VESTIGING

VESTIGINGVESTIGINGVESTIGINGVESTIGINGVESTIGINGVESTIGINGVESTIGINGVESTIGINGVESTIGINGVESTIGINGVESTIGINGOLST -OLST -OLST -OLST -VESTIGING

OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGINGVESTIGING OLST -

OLST -VESTIGING OLST -VESTIGINGVESTIGING OLST -OLST -VESTIGING

34

Page 35: Jubileummagazine Dunnewind

VESTIGING OLST - VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST - VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST - VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST - VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST - VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST - VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST - VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST - VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST - VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST - VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST - VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST - VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST - VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST - VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST - VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST - VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST - VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST - VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST - VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST - VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST - VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST - VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST - VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST - VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING

VESTIGING OLST -VESTIGING OLST - VESTIGING

VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING

VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST

VESTIGING OLST -VESTIGING OLST - VESTIGINGVESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST

VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGINGOLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST

VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGINGOLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST

VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGINGOLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST

VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGINGOLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST

VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGINGOLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST

VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGINGVESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST

VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGINGVESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST

VESTIGING OLST -

VESTIGING OLST -

VESTIGING OLST -

VESTIGING OLST -

VESTIGING OLST -

Na het faillissement van het Olster transportbedrijf G.J. van den Esschert BV,

kwam de Dunnewind Groep voor de medewerkers als redder in nood. Doordat

Dé-Gé het bedrijf overnam, konden de jongens er gewoon blijven werken. Daar

was ook Henk Dijkslag blij mee. Want destijds de zestig al lang gepasseerd,

bracht de vutter wekelijks nog heel wat uurtjes door bij zijn oude werkgever en

moest er niet aan denken om achter de geraniums te belanden.

VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGINGOLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING

VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGINGOLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING

VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGINGOLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING

VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGINGOLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING

VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGINGOLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING

VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING

VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGINGVESTIGING OLST - VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING

OLST -OLST -VESTIGINGVESTIGING OLST -OLST -VESTIGINGVESTIGING OLST -OLST -VESTIGINGVESTIGING OLST -OLST -VESTIGINGVESTIGING OLST -OLST -VESTIGINGVESTIGING OLST -OLST -VESTIGINGVESTIGING

OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGINGVESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING

OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGINGVESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING

OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGINGVESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING

OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGINGVESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING

OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGINGVESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING

OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING

VESTIGINGVESTIGING OLST -

OLST -VESTIGINGVESTIGING OLST -

OLST -VESTIGINGVESTIGING OLST -

OLST -VESTIGINGVESTIGING OLST -

OLST -VESTIGINGVESTIGING OLST -

OLST -VESTIGINGVESTIGING OLST -

OLST -VESTIGINGVESTIGING OLST -

OLST -VESTIGINGVESTIGING OLST -

OLST -VESTIGINGVESTIGING OLST -

OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGINGVESTIGING OLST - VESTIGING OLST -VESTIGING

VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING

VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGINGVESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING

VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING

VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGINGOLST -VESTIGING

VESTIGING OLST -OLST -VESTIGING

VESTIGING OLST -OLST -VESTIGING

VESTIGING OLST -OLST -VESTIGING

VESTIGING OLST -OLST -VESTIGING

VESTIGING OLST -OLST -VESTIGING

VESTIGING OLST -OLST -VESTIGING

VESTIGING OLST -OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING

VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGINGOLST -VESTIGING OLST -VESTIGING

VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGINGOLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING

VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING

VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING

VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING

VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING

VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING

VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGINGOLST -VESTIGING

VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGINGVESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING

OLST -VESTIGING OLST -VESTIGINGVESTIGING OLST -VESTIGING

OLST -VESTIGING OLST -VESTIGINGVESTIGING

OLST -VESTIGING OLST -VESTIGINGVESTIGING

OLST -VESTIGING OLST -VESTIGINGVESTIGING

OLST -VESTIGING OLST -VESTIGINGVESTIGING

OLST -VESTIGING OLST -VESTIGINGVESTIGING

OLST -VESTIGING OLST -VESTIGINGVESTIGING

OLST -VESTIGING OLST -VESTIGINGVESTIGING OLST -VESTIGING

Na het faillissement van het Olster transportbedrijf G.J. van den Esschert BV, VESTIGINGNa het faillissement van het Olster transportbedrijf G.J. van den Esschert BV, VESTIGING OLST -Na het faillissement van het Olster transportbedrijf G.J. van den Esschert BV, OLST -VESTIGINGNa het faillissement van het Olster transportbedrijf G.J. van den Esschert BV, VESTIGING OLST -Na het faillissement van het Olster transportbedrijf G.J. van den Esschert BV, OLST -VESTIGINGNa het faillissement van het Olster transportbedrijf G.J. van den Esschert BV, VESTIGING OLST -Na het faillissement van het Olster transportbedrijf G.J. van den Esschert BV, OLST -VESTIGINGNa het faillissement van het Olster transportbedrijf G.J. van den Esschert BV, VESTIGINGNa het faillissement van het Olster transportbedrijf G.J. van den Esschert BV, VESTIGINGNa het faillissement van het Olster transportbedrijf G.J. van den Esschert BV, VESTIGING OLST -Na het faillissement van het Olster transportbedrijf G.J. van den Esschert BV, OLST -VESTIGINGNa het faillissement van het Olster transportbedrijf G.J. van den Esschert BV, VESTIGING

kwam de Dunnewind Groep voor de medewerkers als redder in nood. Doordat VESTIGINGkwam de Dunnewind Groep voor de medewerkers als redder in nood. Doordat VESTIGING OLST -kwam de Dunnewind Groep voor de medewerkers als redder in nood. Doordat OLST -VESTIGINGkwam de Dunnewind Groep voor de medewerkers als redder in nood. Doordat VESTIGING OLST -kwam de Dunnewind Groep voor de medewerkers als redder in nood. Doordat OLST -VESTIGINGkwam de Dunnewind Groep voor de medewerkers als redder in nood. Doordat VESTIGING OLST -kwam de Dunnewind Groep voor de medewerkers als redder in nood. Doordat OLST -VESTIGINGkwam de Dunnewind Groep voor de medewerkers als redder in nood. Doordat VESTIGINGkwam de Dunnewind Groep voor de medewerkers als redder in nood. Doordat VESTIGINGkwam de Dunnewind Groep voor de medewerkers als redder in nood. Doordat VESTIGING OLST -kwam de Dunnewind Groep voor de medewerkers als redder in nood. Doordat OLST -VESTIGINGkwam de Dunnewind Groep voor de medewerkers als redder in nood. Doordat VESTIGING

Dé-Gé het bedrijf overnam, konden de jongens er gewoon blijven werken. Daar VESTIGINGDé-Gé het bedrijf overnam, konden de jongens er gewoon blijven werken. Daar VESTIGING OLST -Dé-Gé het bedrijf overnam, konden de jongens er gewoon blijven werken. Daar OLST -VESTIGINGDé-Gé het bedrijf overnam, konden de jongens er gewoon blijven werken. Daar VESTIGING OLST -Dé-Gé het bedrijf overnam, konden de jongens er gewoon blijven werken. Daar OLST -VESTIGINGDé-Gé het bedrijf overnam, konden de jongens er gewoon blijven werken. Daar VESTIGING OLST -Dé-Gé het bedrijf overnam, konden de jongens er gewoon blijven werken. Daar OLST -VESTIGINGDé-Gé het bedrijf overnam, konden de jongens er gewoon blijven werken. Daar VESTIGINGDé-Gé het bedrijf overnam, konden de jongens er gewoon blijven werken. Daar VESTIGINGDé-Gé het bedrijf overnam, konden de jongens er gewoon blijven werken. Daar VESTIGING OLST -Dé-Gé het bedrijf overnam, konden de jongens er gewoon blijven werken. Daar OLST -VESTIGINGDé-Gé het bedrijf overnam, konden de jongens er gewoon blijven werken. Daar VESTIGING

was ook Henk Dijkslag blij mee. Want destijds de zestig al lang gepasseerd, VESTIGINGwas ook Henk Dijkslag blij mee. Want destijds de zestig al lang gepasseerd, VESTIGING OLST -was ook Henk Dijkslag blij mee. Want destijds de zestig al lang gepasseerd, OLST -VESTIGINGwas ook Henk Dijkslag blij mee. Want destijds de zestig al lang gepasseerd, VESTIGING OLST -was ook Henk Dijkslag blij mee. Want destijds de zestig al lang gepasseerd, OLST -VESTIGINGwas ook Henk Dijkslag blij mee. Want destijds de zestig al lang gepasseerd, VESTIGING OLST -was ook Henk Dijkslag blij mee. Want destijds de zestig al lang gepasseerd, OLST -VESTIGINGwas ook Henk Dijkslag blij mee. Want destijds de zestig al lang gepasseerd, VESTIGINGwas ook Henk Dijkslag blij mee. Want destijds de zestig al lang gepasseerd, VESTIGINGwas ook Henk Dijkslag blij mee. Want destijds de zestig al lang gepasseerd, VESTIGING OLST -was ook Henk Dijkslag blij mee. Want destijds de zestig al lang gepasseerd, OLST -VESTIGINGwas ook Henk Dijkslag blij mee. Want destijds de zestig al lang gepasseerd, VESTIGING

bracht de vutter wekelijks nog heel wat uurtjes door bij zijn oude werkgever en VESTIGINGbracht de vutter wekelijks nog heel wat uurtjes door bij zijn oude werkgever en VESTIGING OLST -bracht de vutter wekelijks nog heel wat uurtjes door bij zijn oude werkgever en OLST -VESTIGINGbracht de vutter wekelijks nog heel wat uurtjes door bij zijn oude werkgever en VESTIGING OLST -bracht de vutter wekelijks nog heel wat uurtjes door bij zijn oude werkgever en OLST -VESTIGINGbracht de vutter wekelijks nog heel wat uurtjes door bij zijn oude werkgever en VESTIGING OLST -bracht de vutter wekelijks nog heel wat uurtjes door bij zijn oude werkgever en OLST -VESTIGINGbracht de vutter wekelijks nog heel wat uurtjes door bij zijn oude werkgever en VESTIGINGbracht de vutter wekelijks nog heel wat uurtjes door bij zijn oude werkgever en VESTIGINGbracht de vutter wekelijks nog heel wat uurtjes door bij zijn oude werkgever en VESTIGING OLST -bracht de vutter wekelijks nog heel wat uurtjes door bij zijn oude werkgever en OLST -VESTIGINGbracht de vutter wekelijks nog heel wat uurtjes door bij zijn oude werkgever en VESTIGING

moest er niet aan denken om achter de geraniums te belanden.VESTIGINGmoest er niet aan denken om achter de geraniums te belanden.VESTIGING OLST -moest er niet aan denken om achter de geraniums te belanden.OLST -VESTIGINGmoest er niet aan denken om achter de geraniums te belanden.VESTIGING OLST -moest er niet aan denken om achter de geraniums te belanden.OLST -VESTIGINGmoest er niet aan denken om achter de geraniums te belanden.VESTIGING OLST -moest er niet aan denken om achter de geraniums te belanden.OLST -moest er niet aan denken om achter de geraniums te belanden.VESTIGINGmoest er niet aan denken om achter de geraniums te belanden.VESTIGING OLST -moest er niet aan denken om achter de geraniums te belanden.OLST -VESTIGINGmoest er niet aan denken om achter de geraniums te belanden.VESTIGING

VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING

VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING

VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING

VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING

VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING

VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING

VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING

VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST VESTIGING OLST - VESTIGING OLST -VESTIGINGVESTIGING OLST - VESTIGING OLST -VESTIGING

VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST

VESTIGING OLST -VESTIGINGVESTIGING OLST -VESTIGING

VESTIGING OLST -VESTIGINGVESTIGING OLST -VESTIGING

VESTIGING OLST -VESTIGINGVESTIGING OLST -VESTIGING

VESTIGING OLST -VESTIGINGVESTIGING OLST -VESTIGING

VESTIGING OLST -VESTIGINGVESTIGING OLST -VESTIGING

VESTIGING OLST -VESTIGINGVESTIGING OLST -VESTIGING

VESTIGING OLST -VESTIGINGVESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST - VESTIGING

OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGINGVESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING

VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGINGVESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING

VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGINGVESTIGING OLST -

VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGINGOLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING

VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGINGOLST -VESTIGING OLST -VESTIGING

OLST -VESTIGING OLST -VESTIGINGVESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING

OLST -VESTIGING OLST -VESTIGINGVESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING

OLST -VESTIGING OLST -VESTIGINGVESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING

OLST -VESTIGING OLST -VESTIGINGVESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING

OLST -VESTIGING OLST -VESTIGINGVESTIGING OLST - VESTIGING OLST -VESTIGING

OLST -VESTIGING OLST -VESTIGINGVESTIGING OLST -VESTIGING OLST - VESTIGING

OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING

VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGINGOLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING

VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGINGVESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING

VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGINGVESTIGING OLST - VESTIGING OLST -VESTIGING

VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGINGVESTIGING OLST -VESTIGING OLST - VESTIGING

VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGINGVESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING

VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGINGVESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING

VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING

3550JAARDUNNEWINDGROEP

Page 36: Jubileummagazine Dunnewind

VESTIGING OLST - VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST - VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST - VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST - VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST - VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST - VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST

inte

rvie

w36

Page 37: Jubileummagazine Dunnewind

VESTIGING OLST - VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST - VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST - VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST - VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST - VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST - VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST

VESTIGING OLST -OLST -VESTIGING

VESTIGING OLST -OLST -VESTIGING

VESTIGING OLST -VESTIGING

VESTIGING OLST -OLST -VESTIGING

VESTIGING OLST -OLST -VESTIGING

VESTIGING OLST -OLST -VESTIGING

VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGINGVESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -

OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGINGVESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST

OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST - VESTIGING OLST -VESTIGINGVESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST

OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGINGVESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST - VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST

OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGINGVESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST

OLST - VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGINGVESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST

OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGINGVESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST

OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING OLST -VESTIGING

Inmiddels is hij zeventig jaar oud en nog steeds een aantal dagdelen te vinden op het bedrijf. Hij monteert het materieel, sleutelt aan vrachtauto’s, brengt af en toe eens een vrachtje weg en staat klanten te woord. En dat particuliere klantenwerk, daarin zit volgens Henk en planner/werkvoorbereider Bennie Schotman nou net het verschil tussen het hoofdfi liaal in Ommen en de vestiging in Olst. “Naast allerhande transport-werkzaamheden, runnen we hier een vuiloverslag. Vooral particulieren maken hiervan veel gebruik. Hout, ijzer, tuinafval, alles kunnen ze er kwijt, met uitzonde-ring van huisvuil en chemisch afval”, vertelt Bennie. “Wanneer het heel veel is, halen we het bij de klanten op en anders wordt het gebracht. De vracht gaat met kar en al op de weegbrug, zodat hetgeen ze moeten betalen altijd klopt. Daarnaast verkopen we hier zand en grind voor beton, de tuin en metselwerken. Er zijn dagen dat we hier zeker tweehonderd man per dag op de zaak krijgen.”

KLAARSTAAN VOOR DE KLANTDe klant is koning in Olst. Wanneer er om drie uur ’s middags nog een vrachtje naar Delfzijl moet, dan gebeurt dat. En wanneer er na vijf uur nog particu-lieren komen die van hun tuinafval af willen, dan kan dat. “Wanneer je klanten hebt, moet je ze bedienen. Als

je dat niet doet, ben je ze kwijt”, zijn Henk en Bennie van mening. “We hebben altijd klaargestaan voor iedere klant, dat willen we ook blijven doen. Dat hoort bij ons.” En Henk kan het weten, want hij werkt al sinds oktober 1960 bij het bedrijf. “Transportbedrijf G.J. van den Esschert BV bestond toen al een jaar of veertig en zou inmiddels meer dan honderd jaar oud zijn. Ook wat dat betreft is het mooi dat Dé-Gé het overge-nomen heeft.”

MANNENWERELDDat Henk en Bennie nu werken onder een vrouw, maakt hen niets uit. “Wanneer mensen de directeur willen spreken en ik noem de naam van Edith, dan hoor ik nog regelmatig: nee, ik bedoel de directeur”, zegt Bennie. “Dat onderstreept maar weer dat de transportwereld nog steeds een echte mannenwereld is. Binnen de Dunnewind Groep is het geen probleem. Edith is een goede directeur. Wij hebben veel vrijheid van handelen, maar ik overleg zoveel mogelijk met haar, want uiteindelijk is zij eindverantwoordelijk en gaat zij over het fi nanciële gedeelte. Daar heb ik geen enkele moeite mee. Zolang wij het juiste materieel hebben om mee te werken en we ons loon op tijd ontvangen, dan hoor je ons niet klagen.”

3750JAARDUNNEWINDGROEP

Page 38: Jubileummagazine Dunnewind

inte

rvie

w

Ze noemen hem weleens de clown van het bedrijf

en niet voor niets. Henk Jonkers heeft altijd schik.

Hij heeft plezier in zijn werk en houdt van een

lolletje. En of hij nu aan het werk is op het plat-

teland of in de achtertuin van Willem Alexander

en Maxima, hij blijft altijd zichzelf.

Vijfendertig jaar geleden trad Henk Jonkers in dienst bij Dunnewind Grond- en Sloopwerken BV. Hij begon als trilmachinist en heeft zich in de afgelopen decennia met zo’n beetje alle materieel dat er op het bedrijf rondrijdt of rolt, vertrouwd gemaakt. “Ik ben een allround kracht. Ze kunnen me overal inzetten waar dat nodig is. Dat is gemakkelijk voor de baas en afwisselend voor mij”, vindt hij. “Ik ben hier begonnen toen het Aldi-depot op het industrieterrein moest worden bestraat. Daarna moest ik in militaire dienst. Dat vond ik helemaal niets. Toen mijn vader ziek werd, ben ik gewoon naar huis gegaan, maar niet voor lang, want de marechaussee kwam me ophalen. Daarna stuurde Bertus Dunnewind een brief naar defensie dat ik onmisbaar was op het bedrijf. Daar was ik heel blij mee, want zo kon ik er zonder een S5 uit.”

PALEIS HET LOOSindsdien werkt Henk op shovels, vrachtauto’s en kranen en komt daarmee door heel Nederland. “Wat ik onder andere doe, is het inbouwen van waterpompen. Voor de rest vervoer ik pallets, bakken, containers en bouwmaterialen. Ik doe geen dag hetzelfde en daardoor beleef ik elke dag weer wat. Zo was ik een keer aan het werk naast een groot saunacomplex in Bleiswijk. Zwaaiden wij daar met de giek van de kraan over de schutting, hoorden we opeens een gegil van jewelste. Bleken daar allemaal mensen rond te lopen in hun nakie. Dat vonden wij natuurlijk wel lachen. Maar de eigenaar van de sauna niet. We kregen toen

38

Page 39: Jubileummagazine Dunnewind

direct een telefoontje dat we zwart plastic om de cabine moesten doen en dat we niet meer mochten kijken”, lacht hij. “In Wassenaar waren we eens net achter de paleizen in de duinen aan het werk voor de waterleidingmaatschappij en komen we daar Maxima en Willem Alexander tegen. Dat was echt leuk. Maar het mooiste was misschien nog wel die keer dat we in de tuinen van Paleis het Loo een bron moesten slaan en de auto niet door de poort paste. Die tuinman stond daar maar, maar ik dacht: ik moet aan het werk, dus heb ik die deuren met een paar hijsbanden omhoog gehesen. Die tuinman kreeg bijna een rolberoerte, maar er was niets aan de hand. Toen we klaar waren, heb ik die deuren er gewoon weer ingezet.”

COMPUTERGESTUURDQua rij- en werkcomfort is er veel veranderd in de tijd dat Henk op de weg zit. “In het begin had je simpele stoelen zonder vering en moest je handmatig schakelen. Het sturen ging ook nog mechanisch. Dat was echt hard werken. Tegenwoordig hebben we luxe stoelen en is alles computergestuurd. Ik kan zelfs de kraan bedienen via een afstandsbediening, terwijl ik zelf buiten rondloop.” Henk werkt zes dagen per week, maar zou niets anders willen. Hij is helemaal vergroeid met het bedrijf. “Ik sta ’s ochtends om drie uur op en lig er om negen uur ’s avonds weer in. Dag in dag uit. Mijn vrouw vindt dat niet altijd even leuk, maar ik vind het prima zo. Mijn werk is mijn leven.”

3950JAARDUNNEWINDGROEP

Page 40: Jubileummagazine Dunnewind

inte

rvie

w

Brieven tikken op de typemachine, een berichtje versturen per fax en lijsten optellen met de reken-

machine. Sinds Hetti Endeman in 1993 bij de Dunnewind Groep begon als manusje van alles, is er veel

in het bedrijf veranderd. Niet alleen wat technische snufjes betreft, maar ook qua bedrijfsvoering. Het

materieel is groter en geavanceerder, er is een vestiging in Olst bijgekomen en de drie-koppige directie

is vervangen door een vrouwelijke directeur. Maar de sfeer is volgens haar nog altijd onveranderd goed.

niet eens hoeveel een kubieke meter zand was. Maar meten is weten, dus mat ik de aanhangers en zo

wist ik dan hoeveel er op een aanhanger lag. Dat was slechts één van de vele vaar-digheden die ik in de loop der jaren heb opgedaan. Ik heb een afwisselende baan in een echte mannenwereld waar hard wordt gewerkt, maar ook veel wordt gelachen. Het is ook een heel sociaal bedrijf. Toen ik 29 was overleed totaal

onverwacht mijn man. Mijn hele wereld stond op de kop. Iedereen zei dat ik het maar een poosje rustig aan moest doen, maar ik wilde werken, de gewone dage-lijkse gang van zaken zo snel mogelijk weer oppakken. Ik ben hier echt geweldig opgevangen en heb me door de familie Dunnewind en mijn collega’s altijd erg gesteund gevoeld.

“Kort na het behalen van mijn Meao-diploma hoorde ik van mijn nichtje dat ze hier iemand zochten. Dus heb ik de stoute schoenen aangetrokken en gesolliciteerd”, vertelt Hetti. “Ze zochten een manusje van alles, iemand die koffi e wilde zetten, de telefoon wilde aannemen, de correspondentie kon verzorgen, de facturen zou schrijven, maar die ook zand, grond en grind zou verkopen aan particulieren. Zo’n afwisselende baan sprak me wel aan.”

STEUN EN BEGRIPHaar opleiding was vooral gericht op het secreta-riële vlak. Van cijfers, facturen en zand verkopen had Hetti volgens eigen zeggen ‘geen sjoechem’. “Ik wist

‘Ik ben nog nooit een dag met tegenzin aan het werk gegaan’

40

Page 41: Jubileummagazine Dunnewind

FAMILIEHetti denkt dat die persoonlijke sfeer deels te danken is aan het feit dat de Dunnewind Groep een echt familie-bedrijf is. “Het is echt een beetje ons kent ons. Ondanks het feit dat Bertus de zeventig al ruim is gepasseerd, werkt hij nog altijd. Zijn vrouw Jantina doet de weke-lijkse boodschappen en hun dochter Edith is directeur. Toen Edith’s kinderen klein waren, zaten ze vaak in de box op het kantoor en nu nog komen ze regelmatig met hun moeder mee. Dat alles bij elkaar geeft een gemoedelijke sfeer en dat werkt prettig.”

AFWISSELINGIn de loop der jaren heeft Hetti het bedrijf moderner zien worden. Internet en email deden hun intrede en door de vele bedrijfsovernames werden de opdrachten steeds gevarieerder. “Door dat afwisselende blijft het hier leuk. Ik ben nog nooit een dag met tegenzin naar mijn werk gegaan.”

4150JAARDUNNEWINDGROEP

Page 42: Jubileummagazine Dunnewind

proj

ecte

n

Trots op zijn werk. Dat is uitvoerder Chris Reitsma wanneer hij over de nieuwe ontsluitingsweg Bornsche

Maten rijdt. Met gescheiden rijbanen, omzoomd door bomen en voorzien van modern vormgegeven

lantaarnpalen, heeft de rondweg de allure van een chique stadsavenue. De aanleg was een technisch

uitdagende klus, waarbij sterke staaltjes van vakmanschap gebruikt zijn.

De duiker werd vervaardigd van stalen damwanden en afgedekt met zogenaamde base-channels. Omdat de waterafvoer voor de wijk ook tijdens de bouwfase niet mocht stagneren, werd er gewerkt met een tijdelijke bypass. Nadat de duiker was ingebouwd, werd er defi nitief vormgegeven aan de

Voordat er begonnen kon worden met de aanleg van de weg, moest de Oude Bornsche Beek worden verlegd, zodat hij beter past in het gebied. “Het spannendste aan die klus was de aanleg van de duiker”, vindt Chris. “De weg zou schuin over de beek komen te liggen. Dat betekende dat de beek, een drukbevaren kanoroute, door een duiker van maar liefst 75 meter lengte moest gaan stromen. Dat is wel zo ongeveer de langste duiker die we ooit hebben gemaakt.”

42

Page 43: Jubileummagazine Dunnewind

beek. “Daarna was de weg, die voorzien moest worden van geluidswerend asfalt en een aantal kruisingen, aan de beurt. Op zich geen apart moeilijke

klus, ware het niet dat de bestaande weg ook de enige toegangsweg

tot de nieuwbouw- w i j k was. Tijdens de werk-

zaamheden reed er

Vaak zonder licht op hun fi ets en daar passerend waar ze maar een gaatje zagen om tussendoor te glippen. Voor onze chauffeurs was dat echt enorm uitkijken.”

Het resultaat is voor Chris uiteindelijk de moeite meer dan waard. “De bomen en de gebogen lantaarnpalen vormen een soort erehaag en geven de weg een bijna

on-Nederlandse uitstraling.” Hij lacht. “Hij ligt op een steenworp afstand van de IKEA. De eerstvolgende keer dat

mijn vrouw daar naartoe wil, zet ik haar daar af en ga ik zelf een paar keer de weg op- en neer rijden. “Gewoon voor

mijn plezier.”dus voortdurend verkeer langs en over ons werk. Wat het werk extra gevaar-

lijk maakte, waren de fi etsers. Tot negen uur ’s ochtends passeerden er duizenden fi etsers richting Hengelo.

4350JAARDUNNEWINDGROEP

Page 44: Jubileummagazine Dunnewind

“Ik ben bij de Dunnewind Groep gekomen omdat ze een kraan hadden gekocht en geen kraanmachi-

nist hadden. Het eerste jaar werkte ik op een oude kraan, maar onder het motto van ‘laten we maar

nieuw kopen, oud wordt hij vanzelf wel’, kreeg ik al snel een nieuwe. Dat tekent de bedrijfsvoering van

de Dunnewind Groep: er wordt altijd gewerkt met bedrijfszeker materieel.”

Aan het woord is Gerrit Jan Warmelink. Als hij 9 jaar geleden niet met de VUT was gegaan, werkte hij nu al 47 jaar bij het bedrijf. “Toen ik bij Dunnewind kwam werken, bestond het bedrijf net drie jaar. Ik was een van de eerste werkne-mers, alleen Peter Boerman werkte er al”, vertelt hij. “Toen de loonwerker voor wie ik werkte als kraanmachinist zijn kraan verkocht, solliciteerde ik bij Dunnewind als vrachtwagenchauffeur. Toevallig dacht Bertus er net over om een kraan te kopen, dus kwam ik op het juiste moment.”

Aanvankelijk was Gerrit Jan toch nog vaak te vinden op de vrachtwagen. “Er was nog niet voldoende werk voor een kraan. Omdat we NONAK toen nog niet hadden, reden we vooral voor derden zoals Tholen, van Gelder, KWS en Schagen. Voor hen vervoerden we voornamelijk materialen, maar later groeven we ook bouwputten uit voor aannemers. Wij hadden toen zelf al een zandput, dat had nog bijna niemand in die tijd. Dat was op de Haar bij Witharen. Daar mocht een bepaald deel verlaagd worden en dat was iets waar wij het vooral in de winter heel druk mee hadden. Veel van het zand moesten we in Dedemsvaart afl everen, want dat was een echt veengebied: zo’n beetje bij iedere bouw moest er zand bij.”

inte

rvie

w44

Page 45: Jubileummagazine Dunnewind

De mooiste klus vond hij het aanleggen van een tunnel onder de N340 ter hoogte van de basisschool Hoogen-graven, op een steenworp afstand van zijn woning. “Ik zat in het schoolbestuur. We wilden heel graag een fi etstunnel, dus toen die gemaakt moest worden, vond ik het speciaal dat ik het zelf mocht doen. Het was een bijzondere klus. Echt een beetje sensatiewerk. Het werk moest in één weekend klaar, zodat het verkeer er zo snel mogelijk weer overheen kon. Op vrijdag-avond begonnen we om 7 uur met het graven. We hebben de hele nacht doorgewerkt, want we moesten bijna 7 meter diep graven en de slechte bodemgrond vervangen door ander zand. Nadat WACO uit Meppel de tunnelelementen had geplaatst, mochten we op zondagmiddag weer beginnen met het aanvullen van de grond. Op maandagochtend reed het verkeer weer. Bij de oplevering werden wij als werknemers ook allemaal uitgenodigd. Dat komt bijna nooit voor, dus dat vonden wij wel heel leuk.”

Gerrit Jan is tot hij met de VUT ging de Dunnewind Groep trouw gebleven. “We hebben altijd een goede verstandhouding gehad. Zeker in die beginjaren toen we er maar met een paar man werkten was het allemaal heel gemoedelijk. We kwamen toen zelfs met ons allen bij Bertus op zijn verjaardag. Later was de groep daar natuurlijk veel te groot voor, maar die prettige sfeer en de vrijheid in het werk heb ik altijd gewaardeerd. Als er nieuwe machines gekocht moesten worden, hadden wij daar inspraak in en er werd altijd rekening gehouden met wat wij graag wilden. Toen Edith Bertus opvolgde als directeur, veranderde er voor ons heel weinig. Edith gaat op dezelfde gemoedelijke manier met mensen om. En Bertus bleef in het bedrijf. Ik vind het heel mooi dat hij op zijn leeftijd nog steeds zo actief is. En van Edith vind ik het heel knap dat ze als vrouw zijnde een bedrijf als dit weet te runnen.”

Gerrit Jan is nog nooit een dag met tegenzin naar zijn werk gegaan. “Ik had de mooiste baan van de wereld. Ik heb mijn hele leven van machines gehouden en daar hadden ze er volop van bij Dunnewind. Ook de afwis-seling vond ik mooi. Vandaag was ik hier en morgen weer daar. Zeker in de beginjaren wist je vaak ’s avonds niet eens wat je die dag erop zou doen. Later werkten we aan grotere projecten waarmee we langer bezig waren. We deden veel in de woningbouw en in de ruilverkaveling. Daarvoor hebben we kilometers aan sloten gegraven.”

avond begonnen we om 7 uur met het graven. We hebben de hele nacht doorgewerkt, want we moesten bijna 7 meter diep graven en de slechte bodemgrond vervangen door ander zand. Nadat WACO uit Meppel de tunnelelementen had geplaatst, mochten we op zondagmiddag weer beginnen met het aanvullen van de grond. Op maandagochtend reed het verkeer weer. Bij de oplevering werden wij als werknemers ook allemaal uitgenodigd. Dat komt bijna nooit voor, dus allemaal uitgenodigd. Dat komt bijna nooit voor, dus dat vonden wij wel heel leuk.”dat vonden wij wel heel leuk.”

Gerrit Jan is tot hij met de VUT ging de Dunnewind Gerrit Jan is tot hij met de VUT ging de Dunnewind Groep trouw gebleven. “We hebben altijd een goede verstandhouding gehad. Zeker in die beginjaren toen we er maar met een paar man werkten was het allemaal heel gemoedelijk. We kwamen toen zelfs met ons allen bij Bertus op zijn verjaardag. Later met ons allen bij Bertus op zijn verjaardag. Later was de groep daar natuurlijk veel te groot voor, maar die prettige sfeer en de vrijheid in het werk heb ik altijd gewaardeerd. Als er nieuwe machines gekocht

Gerrit Jan is nog nooit een dag met tegenzin naar zijn Gerrit Jan is nog nooit een dag met tegenzin naar zijn Gerrit Jan is nog nooit een dag met tegenzin naar zijn Gerrit Jan is nog nooit een dag met tegenzin naar zijn werk gegaan. “Ik had de mooiste baan van de wereld. Ik werk gegaan. “Ik had de mooiste baan van de wereld. Ik werk gegaan. “Ik had de mooiste baan van de wereld. Ik werk gegaan. “Ik had de mooiste baan van de wereld. Ik

4550JAARDUNNEWINDGROEP

Page 46: Jubileummagazine Dunnewind

inte

rvie

w

Ze kenden elkaar al lang voordat ze overburen werden. Bij het bouwen van de Dunnewind’s eerste schuur aan de Alteveerweg beunhaasde Gerrit Boessenkool al mee. Enkele jaren later zette hij als aannemer het kantoorpand met garage aan de Strangeweg en vanaf die tijd is zowel hun zakelijke als persoonlijke relatie altijd hecht geweest.

“Als je er zo over nadenkt is het toch wel heel uniek”, vindt Gerrit Boessenkool. “Vanaf 1965 tot en met het heden zijn de OCB en de Dunnewind Groep afwisselend elkaars opdrachtgever en klant. Vanaf het moment dat wij in 1965 ons bouwbedrijf oprichtten heeft Dunnewind altijd ons grondwerk gedaan.” Gerrit herinnert zich die beginperiode nog goed. “Ze hadden bij Dunnewind-Gerrits één auto, één kraan en één shovel. Dat lijkt nu weinig, maar destijds waren zij een van de weinigen in deze regio die zo’n uitgebreid machinepark hadden. Hun kraanmachinist Gerrit Jan Warmelink alias ‘Jaantie van de Blote’ was een hele goede vakman. Ik ken niemand die zo strak kan spitten als hij. Ook zijn collega Jelsma was een echte vakman, maar dat geldt eigenlijk voor het hele bedrijf. In de loop der jaren hebben ze bij de Dunnewind Groep een schat aan vakkennis opgebouwd.”

Gerrit en Klaas-Jan Boessenkool

46

Page 47: Jubileummagazine Dunnewind

De OCB en de Dunnewind Groep vestigden zich rond dezelfde periode aan de Strangeweg en groeiden als het ware samen op. Naast woningbouw richtte de OCB zich op het ontwikkelen van grote projecten, waarbij de Dunnewind Groep steevast de partner was voor de infrastructuur en het grondwerk. “Het eerste grote werk dat we samen deden, was het bouwen van een vakantiepark voor Sunclass in Giethmen. Dit park werd aangelegd in het bos. Er was geen riolering, geen infrastructuur, helemaal niets, er stonden alleen maar bomen. Dat was een enorme klus voor zowel Dunnewind als voor ons”, vertelt Gerrit. “In de jaren die daarop volgden deden we de bungalowparken Uniek en de Wildbaan in Ommen en de jachthavens in Hasselt en Beulaker. Het laatste park dat ik samen met Bertus heb gedaan was bungalowpark de Lindenberg in Ommen.”

Het onderlinge contact was gemakkelijk. Contracten en afspraken bedroegen doorgaans niet meer dan een half A4-tje en mondelinge afspraken werden altijd nagekomen. Toch was het volgens Gerrit niet altijd even gemakkelijk om dingen met Bertus af te spreken. “Hij beloofde nooit vast dat hij kwam. Als ik vroeg of hij dan en dan een shovel kon regelen dan zei hij altijd: ‘Ik denk het wel. Als er niks in de weg komt, dan ben ik er’. Dat was heel slim zeggen, want als er dan iets mis ging, dan zei hij gewoon: ‘Maar ik heb het je ook niet vast beloofd.”, lacht Gerrit. “Later nam Evert Nijkamp die rol van Bertus over. Op hem kon je rekenen. Zijn standaard antwoord op iedere vraag is: ‘regel ik’. En dat doet hij. Als belooft dat hij er zal zijn, dan is hij er. En is het werk niet op tijd klaar, dan werkt hij ’s nachts gewoon door. Wat er ook gebeurt, Evert lost altijd alles op.”

Naast een zakelijke relatie, deelden Bertus en Gerrit meer met elkaar. Samen riepen ze de Ondernemers Vereniging Ommen (OVO) in het leven en deden ze veel kerkenwerk. “De OVO is opgericht in de periode dat Ter Avest hier burgemeester was. Hij vond het heel raar dat er hier geen ondernemersvereniging was en overtuigde ons van het nut van zo’n club. Samen met Bertus heb ik vervolgens het voorwerk gedaan en hebben we alle potentiële leden benaderd. Toen de OVO uiteindelijk werd opgericht was Bertus voorzitter en ik bestuurslid. Ook hierin was het weer handig dat we als bedrijven elkaars overburen waren, want we liepen regelmatig de straat over om samen dingen te overleggen.”

Met het schrijden van de jaren, kwamen de kinderen van beide ondernemers in de zaak van hun vaders. Klaas Jan Boessenkool volgde zijn vader op in de OCB en Edith de hare bij de Dunnewind Groep. Ook de jonge generatie heeft veel contact met elkaar. “In het begin had ik vooral veel te maken met Klaas Kollen of Evert Nijkamp”, vertelt Boessenkool junior. “Maar sinds een jaar of zes zitten Edith en ik net als onze vaders samen in het bestuur van de OVO. Sinds die tijd hebben ook wij veel contact met elkaar en steken we regelmatig de straat over om zaken te bespreken. We begrijpen elkaar met een half woord en dat vind ik erg plezierig. Ook onze medewerkers kunnen goed overweg met de jongens van de Dunnewind Groep. We hebben eigenlijk net weer samen een enorm project afgerond; de nieuwe autogarage van Dunnewind - nee, geen familie - aan de Slagenweg. Dat is ook weer naar alle tevredenheid verlopen. Wat onze samenwer-king betreft, zie ik nog een lange toekomst tegemoet.”

4750JAARDUNNEWINDGROEP

Page 48: Jubileummagazine Dunnewind

inte

rvie

w

ENERGIEOPSLAG Aard- en bodemwarmte zijn milieuvriendelijke alternatieven voor het stoken van gas en kolen. Met dit systeem wordt bodemwater in de zomer opgepompt en gebruikt om ruimtes te koelen. Het opgewarmde water wordt daarna weer teruggepompt en blijft diep in de bodem haar warmte behouden. In de winter wordt dit water opnieuw opgepompt en de warmte gebruikt. Grond-boorbedrijf Haitjema is gespecialiseerd in het realiseren van dit systeem.

ENERGIEOPSLAG ENERGIEOPSLAG

Een goede samenwerking is

48

Page 49: Jubileummagazine Dunnewind

Haitjema en de Dunnewind Groep, dat zijn twee handen op één buik. Beide bedrijven werken zo nauw samen, dat de werknemers van de Dunnewind Groep door Haitjema bijna beschouwd worden als collega’s. Ze worden zelfs uitgeno-digd op personeelsfeestjes en krijgen jaarlijks een kerstpakket.

Voor het Dedemsvaartse grondboorbedrijf Haitjema is een goede relatie bijna net zo belangrijk als het commerciële verhaal. Wanneer een leverancier goed is en kwaliteit levert, kan de werkrelatie wat het grondboorbedrijf betreft jarenlang duren. Volgens uitvoerder Arjan Otter zijn er zelfs leveranciers die al meer dan vijftig jaar bij het bedrijf over de vloer komen. “We deden jarenlang zaken met transportbedrijf Borgers uit Nieuw-leusen. Toen dat bedrijf werd overgenomen door de Dunnewind Groep, zijn wij gewoon meegegaan. We werken inmiddels alweer een jaar of tien samen.”

De samenwerking bestaat uit vervoeren van materiaal dat nodig is om bronnen te boren en pompen te plaatsen. “Haitjema is in Nederland de grootste op dit gebied. Wij werken door het hele land. Op dit moment zijn we ontzettend druk met het boren van bronnen voor energieopslag. Zeker nu het wettelijk verplicht is om energiebesparend te bouwen, wil iedereen zo’n energieopslag doormiddel van bronnen, omdat die vrij snel is terug te verdienen”, weet Arjan. “We zijn momenteel bezig met het Rijksmuseum in Amsterdam en hebben opdrachten van bijna alle musea in Amsterdam. Ook werken we veel in het waterwingebied in de duinen bij Scheveningen. De Dunnewind Groep doet alle trans-portwerk voor ons. Zij hebben zelfs een speciale kraanauto aangeschaft waarmee een pomp op twintig meter diepte kan worden ingebouwd.”

Dunnewind’s Henk Jonkers en Harry ter Hogt zijn de vaste chauffeurs voor Haitjema. Henk maakt de meeste kilometers voor het bedrijf. Zij vervoeren volgens Arjan niet alleen de materialen, maar assisteren ook bij het boren en plaatsen van pompen. “Ze zijn niet alleen maar chauffeur, maar steken hun handen echt uit de mouwen. Dat scheelt ons twee mensen. Henk is echt goud waard. Je kan hem altijd bellen, al is het midden in de nacht. In principe gaat bij ons alles via de planner, maar met Henk overleggen we meestal direct. Vaak komt hij ’s avonds alvast laden, zodat hij de volgende ochtend zo vroeg mogelijk weg kan rijden.

Arjan is heel tevreden over de contacten met de Dunnewind Groep. “Planner/werkvoor-bereider Evert Nijkamp is altijd bereikbaar. Al zijn we op korte termijn vier of vijf vracht-auto’s nodig, Evert zorgt dat ze er komen. En moet er een een spoedvrachtje gereden worden, dan zorgt hij ervoor dat er binnen het uur iemand klaarstaat. Dat is ideaal. Met Henk en Harry is het altijd lachen. Die zijn altijd goedgemutst en in voor een grapje. Ze beleven altijd wat en weten daar smakelijk over te vertellen”, lacht hij. “Dunnewind doet trouwens ook al onze afvaltransporten. Ze halen het vuil op en verwerken het voor ons. Dankzij dit totaalpakket ontzorgen ze ons voor een heel groot deel en dat bevalt ons prima.”

4950JAARDUNNEWINDGROEP

Page 50: Jubileummagazine Dunnewind

proj

ecte

n50

Page 51: Jubileummagazine Dunnewind

Waar enkele decennia geleden kronkelende

beekjes plaats moesten maken voor rechte

sloten en vaarten, krijgt de natuur steeds meer

de vrijheid. Steeds vaker wordt de Dunnewind

Groep ingehuurd voor de aanleg van natuur-

gebieden. Een bijzondere tak van sport die veel

deskundigheid vereist. GAMMELKER BEEK De Gammelker beek, een beek die loopt tussen het Hulsbeek bij Oldenzaal tot aan Borne, wordt momenteel weer teruggebracht in haar oude glorie. Hoewel het hoogteverschil in de beek in totaal op vijf meter ligt, worden de huidige stuwen vervangen door trapsgewijs aangebrachte boomstamstuwen. De beek wordt zoveel mogelijk weer aangelegd in haar oude loop, door weiden en door bossen. Door het gebied wordt een fietspad aangelegd. Ook komen er twee bruggen in het gebied. Al met al een topklus, vindt uitvoerder Rinus Willems. “De boomstamstuwen zijn nieuw voor ons en een echte uitdaging. Daarnaast ben je elke dag buiten en zie je het gebied in de loop der weken steeds mooier worden. Het is gewoon genieten om hier te werken. Het enige nadeel is dat je met dit soort klussen wel aan heel erg veel regelgeving moet voldoen. We moesten zelfs een gedragscode onderte-kenen. Maar dat weegt niet op tegen het werkplezier dat we hier hebben. Ik verheug me er nu al op om er later, wanneer het klaar is, doorheen te fietsen.”

5150JAARDUNNEWINDGROEP

Page 52: Jubileummagazine Dunnewind

proj

ecte

n

WANDELPROMENADE HARDENBERGMet de aanleg van een wandelpromenade langs de Vecht is Hardenberg een attractie rijker. Wie een stukje sportief wil rennen of gewoon even lekker wil fl aneren met of zonder hond, kan dat tegenwoordig doen langs de oevers van de Vecht. Tegelijk met de aanleg van de wandelpromenade is de bestaande dijk verstevigd met kraagstukken onder het waterniveau. De dijk zelf is voorzien van schanskorven, gevuld met breuksteen. Deze staan decoratief en zorgen ervoor dat het zand niet wegspoelt. Het twee meter brede wandelpad dat in totaal zo’n 600 meter lang is, loopt onder bij hoog water.

52

Page 53: Jubileummagazine Dunnewind

OUDE RADEWIJKER BEEKDe wandelpromenade sluit aan op natuurterrein de Oude Radewijkerbeek. Deze gedempte beek, die net achter de Vechtdijk ligt, is in ere hersteld. De zwarte grond van het weiland dat over de gedempte beek lag, is afgegraven en er zijn allerlei nevengeulen gegraven. Daarnaast zijn er zogenaamde struinpaden aangelegd. Wanneer het fl ink regent of het water in de Vecht hoger staat dan normaal, zijn rubberlaarzen onmisbaar. Het gebied is bereikbaar via een betonnen trap vanaf de dijk en wordt onderhouden door Schotse Hooglanders. Ook vogelkijkers kunnen er uitstekend terecht. Van achter een speciaal daarvoor aangelegd vogelkijkscherm kunnen ze ongezien de bijzondere vogels in dit natuurgebied bespieden.

5350JAARDUNNEWINDGROEP

Page 54: Jubileummagazine Dunnewind

inte

rvie

w

De bedrijfstakken binnen de Dunnewind Groep vormen samen een gouden combinatie, vindt Klaas

Kollen. “Als NONAK huren we het materieel bij onze zusterbedrijven Dé-Gé en DGS. Zo zorgen we ervoor

dat onze machines nooit stil staan en houden we onze mensen aan het werk, zelfs in de crisistijd.”

Klaas Kollen deed op 1 april 1985 zijn intrede in het bedrijf en klom in de loop der jaren op van calculator/werk-voorbereider tot adjunctdirecteur van de Noord-Oost Nederlandse Aannemers Kombinatie (NONAK). “NONAK is een aannemersbedrijf in de civiel- en cultuurtechnische sector en houdt zich bezig met een breed scala aan werken, variërend van het aanleggen van natuurbouwprojecten, saneringswerken, bouw- en woonrijp maken van terreinen, reconstructies van wegen en riolering in binnensteden, kleinschalige kunstwerken zoals stuwen, bruggen en derge-lijke, groot grondverzet tot het afdekken van vuilstorten”, legt hij uit. “Toen ik hier begon, was NONAK al een fl inke tak van het bedrijf. Toch werkten er maar twee uitvoerders en enkele grondwerkers en was er weinig materieel, maar dat is nou precies ook de grap. Want voor alle klussen die wij doen, huren wij personeel en materieel in bij onze zusterbedrijven Dunnewind Grond- en Sloopwerken en Dé-Gé Transport.”

Klaas Kollen

54

Page 55: Jubileummagazine Dunnewind

AFWISSELINGDe afwisseling is het mooiste aan zijn baan, vindt Klaas. “Ik doe calculatie, werkvoorbereiding en ben nauw betrokken bij de uitvoering van het werk. We maken mooie dingen in de natuur, maar we hebben ook de historische binnenstad van Ommen aangepakt. Het meest aansprekende werk was voor mij de waterbo-demsanering van de Boven Regge. Dat was een enorme klus, vooral omdat de rivier op sommige plekken zwaar vervuild was. Met man en macht hebben wij hem schoongemaakt en de oevers aangepast. Het is nu een prachtig natuurgebied geworden met een schone Regge.”

NATUURDe natuurwerken nemen een steeds grotere plek in binnen NONAK. Niet zelden gaat de schop in de grond om het werk wat NONAK twee decennia geleden zelf verrichte aan te passen. “Vroeger lag de nadruk op cultuur. Strakke weilanden werden van elkaar gescheiden door rechte sloten. Tegenwoordig krijgt de natuur de ruimte. Rivieren moeten meanderen en het hoeft allemaal niet meer zo strak. Ik vind dat wel een mooie ontwikkeling. We krijgen voor dit soort werken veel waardering van de mensen. Zelf vind ik het ook mooi. Natuurlijk leggen we net zo graag een riolering aan, maar wanneer je een stuk cultuur verandert in natuur en je loopt daar in het weekend te wandelen, dan geeft het toch wel veel voldoening als je je reali-seert dat jij je steentje daaraan hebt bijgedragen.”

FAMILIEBEDRIJFHet direct betrokken zijn bij allerlei projecten is volgens Klaas een van de voordelen van het werken in een familiebedrijf. “Wanneer je voor een beursgeno-teerd bedrijf werkt, heb je allemaal je eigen deeltaak en heb je geen idee voor wie je het allemaal doet, maar ik verdien het voor de familie. ‘Jongens, zonder jullie hadden we het niet kunnen doen’, zei Jan Dunnewind vroeger altijd in zijn gebruikelijke toespraakje bij de personeelsfeesten. En zo is het ook. Edith en Bertus zijn de ondernemers. Hun kwaliteiten liggen in het bedenken van ideeën, het aangaan van risico’s en het om zich heen verzamelen van de juiste mensen. Vervolgens gaan we er met ons allen voor.”

Klaas Kollen

5550JAARDUNNEWINDGROEP

Page 56: Jubileummagazine Dunnewind

colu

mn

Niets is mooier dan aandacht te mogen schenken

aan het jubileum van een familiebedrijf. De

Dunnewind Groep is zo’n bedrijf. Al 50 jaar een

begrip in Ommen en onlosmakelijk verbonden

met zand, grond, sloop, wegen, transport en….

sport.

Want als sponsor van de sport is de Dunnewind Groep ook een vast gegeven in Ommen. Dat is het mooie van zo’n typisch Ommer bedrijf. Iedereen kent het en iedereen kent wel een Ommer of Ommenaar die er werkt. Mensen van weinig woorden maar gewoon aan het werk. Ze staan voor hun mensen en voor het werk dat ze afl everen. Ook in deze moeilijke economische tijden gaat het bedrijf vooral voor het belang van het personeel. Ze voelen de verantwoording voor de vele gezinnen die er een boterham verdienen.

Edith staat tegenwoordig aan het stuur, maar pa geeft nog steeds blijk van zijn betrokkenheid. Bovendien is Edith actief in het bestuur van de OVO, want zo is zij gewoon. Als je ergens iets van vindt dan doe je gewoon mee! Familiebedrijven zijn voor Ommen belangrijke economische dragers, omdat zij zo geworteld zijn in de samenleving en zich verbonden voelen met de bevolking van Ommen en alle activiteiten die in Ommen worden georganiseerd.

Ik hoop dat de Dunnewind Groep nog lang een goed en gewaardeerd bedrijf kan zijn in en voor Ommen. Van harte gefeliciteerd met jullie jubileum en op naar de 100 jaar.

wethouder Economische Zaken Gemeente Ommen

5656

Page 57: Jubileummagazine Dunnewind

projecten

Wanneer het project zal worden afgerond, ziet de omgeving van de Junner stuw er totaal anders uit. De twee meertjes aan weerszijden van de Junnerweg, worden opgenomen in de nevengeul van de Vecht die meanderend door het landschap loopt. Om het water ongestoord te kunnen laten stromen, wordt de huidige weg deels opgebroken en voorzien van een brug.

Uitvoerder Chris Reitsma is zoveel mogelijk bij het werk aanwezig. “Momenteel zijn we de bovenlaag van de weiden aan het afgraven. Op sommige delen gebeurt dit onder archeologische begeleiding, want er liggen maar liefst elf grafheuvels in het gebied”, vertelt hij. “Daarnaast moeten we rekening houden met een tweetal dassenburchten.” Qua werkplek is het een fantastische klus, vindt Chris. “Je zit in misschien wel het mooiste stukje van Ommen, je bent de hele dag buiten, omringd door vogels, konijnen, reeën en dassen. Da’s echt genieten.”

In het kader van het project Ruimte voor de Vecht worden oude Vechtarmen

in ere hersteld. Het verwezenlijken van deze plannen vergt niet alleen de

nodige kennis en expertise, maar ook gespecialiseerd materieel en dat voor

een geschikte prijs. Geen wonder dus, dat NONAK de klus mag klaren.

5750JAARDUNNEWINDGROEP

Page 58: Jubileummagazine Dunnewind

1 Verkruimel de bastognekoeken en smelt de brio langzaam in een pannetje of magnetron.

2 Vet de springvorm in met boter. 3 Roer de bastognekoekkruimels door de gesmolten brio, giet het in de

springvorm en maak een gelijkmatige bodem.4 Klop de slagroom met de klopvast en de vanillesuiker. 5 Roer de monchou en de suiker door elkaar.6 Vermeng het slagroommengsel met het monchoumengsel en verdeel het

over de bodem.7 Verdeel hier overheen de kersenvlaaivulling.8 Laat de taart ongeveer een halve dag in de koelkast staan en dan…

1 zakje vanillesuiker

200 gram bastognekoeken

175 gr brio

125 gr basterdsuiker

1 pakje slagroom

1 zakje klopvast

2 pakjes monchou

1 blik kersenvlaaivulling

1 grote springvorm

Ingrediënten

rece

pt

Eet SmakelijkEet SmakelijkEet SmakelijkEet Eet SmakelijkEet SmakelijkEet SmakelijkSmakelijkSmakelijkSmakelijk

58

Page 59: Jubileummagazine Dunnewind

5950JAARDUNNEWINDGROEP

Page 60: Jubileummagazine Dunnewind

www.dunnewindgroep.nl