karta przedmiotu - wh.kpswjg.plwh.kpswjg.pl/img/files/sylabusy - razem 2.pdf18-wr. karta przedmiotu...
TRANSCRIPT
18-wr. KARTA PRZEDMIOTU
Nazwa przedmiotu/modułu: Retoryka i erystyka
Nazwa angielska: Rhetoric and eristic
Kierunek studiów: Dziennikarstwo i komunikacja społeczna
Poziom studiów: Stacjonarne, I-go stopnia – licencjackie, specjalność
Kreowanie Wizerunku i Reklama
Profil studiów Praktyczny
Jednostka prowadząca:
Karkonoska Państwowa Szkoła Wyższa w Jeleniej
Górze, Wydział Nauk Humanistycznych i Społecznych,
Zakład Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej
Prowadzący przedmiot: dr Oliwia Tarasewicz - Gryt
I Formy zajęć, liczba godzin
Semestr W C L WR Inne Łącznie ECTS
4 - 30 30 2
II Cel przedmiotu
C1 - kształtowanie podstaw wiedzy i umiejętności w zakresie retoryki i erystyki jako sztuki przydatnej
w przygotowaniu, analizie i percepcji tekstów wystąpień publicznych, politycznych, dziennikarskich i
publicystycznych oraz prezentacji
C2 – kształtowanie umiejętności wskazania i nazwania środków perswazyjnych w tekstach
C3 – nabycie umiejętności odróżniania retoryki od erystyki
C4 – nabycie umiejętności tworzenia komunikatów perswazyjnych
C5 - umiejętność odczytywania intencji autora komunikatu, dzięki rekonstrukcji założeń i przesłanek
leżących u podstaw stosowanej przez niego argumentacji
C6 - umiejętność wyszukiwania błędów logicznych i fałszywych założeń oraz manipulacji w
komunikatach obecnych w życiu publicznym
C7 – u-miejętność prowadzenia i analizowania sporów, debat politycznych, polemik, interpretacji
artykułów publicystycznych, tworzenia reklam i innych komunikatów perswazyjnych
III Wymagania wstępne w kategoriach wiedzy, umiejętności i innych kompetencji:
Brak
IV Oczekiwane efekty kształcenia
EK 1 - Student potrafi wskazać elementy teorii retoryki obecne w innych teoriach skutecznych
wystąpień publicznych. Wie jaką rolę dziennikarz, rzecznik prasowy czy pracownik PR pełni w
kształtowaniu opinii, budowaniu relacji społecznych i kreowaniu wizerunku.
EK 2 - Student zna typy argumentacji i rodzaje argumentów używanych w dyskursie publicznym.
Student zna specyfikę tekstów propagandowych z różnych okresów polskiej historii. Ma
uporządkowaną wiedzę na temat sposobów kształtowania wizerunku, zarówno własnego, jak i
instytucji/organizacji oraz zna techniki posługiwania się głosem i ciałem jako narzędziem
komunikacji.
EK 3 - Student umie stosować zasady konstruowania komunikatów w oparciu o reguły retoryki. Potrafi
ocenić stopień nasycenia treściami perswazyjnymi i propagandowymi poszczególnych
gatunków dziennikarskich.
EK 4 - Student rozumie reguły stosowane w komunikacji politycznej i reklamowej i jest świadomy
pełnionych przez te komunikaty funkcji perswazyjnych. Student rozróżnia retorykę od erystyki,
perswazję od manipulacji. Wskazuje przykłady ich zastosowania, potrafi zdecydować czy
komunikat został skonstruowany na podstawie prawdziwych lub fałszywych założeń i
przesłanek.
EK 5 - Potrafi samodzielnie przygotować i wygłosić wypowiedź medialną oraz przygotować tekst
reklamowy z zastosowaniem reguł retoryki. Kontroluje i projektuje własną komunikację
werbalną i pozawerbalną (także za pośrednictwem mediów). Potrafi ocenić pracę własną na tle
pracy innych studentów i rozumie, które z zastosowanych przez niego i/lub grupę chwytów
perswazyjnych są skuteczne
V Treści programowe:
Forma zajęć: ćwiczenia /wpisać formę zajęć/ Liczba godzin
Cw 1.
Wprowadzenie. Aktualność retoryki jako teorii tekstu. Wskazanie
zasad retorycznego kształtowania komunikatu we współczesnych
komunikatach – „retoryka usera”: retoryczne ukształtowanie
komunikatu w mediach społecznościowych. Retoryka w
wypowiedziach publicznych.
2
Cw. 2
Historia retoryki i erystyki, podstawowe pojęcia. Etos jako budowanie
autorytetu „mówcy”. Teoria etosu w świetle innych teorii skutecznego
przemawiania. Odnajdowanie różnych typów etosu w tekstach –
przykładach z życia publicznego (polityka). Samodzielne budowanie
wiarygodności w wypowiedzi – zadanie: zaprojektuj własną
wypowiedź, będącą wprowadzeniem prezentacji.
2
Cw. 3 Etapy tworzenia komunikatu. Inwencja, dyspozycja, kompozycja,
pamięć i wykonanie. Jak zrobić dobrą prezentację multimedialną? 2
Cw. 4
Rodzaje retoryczne, style retoryczne, zasady retoryki (zasada
organiczności, stosowności, funkcjonalności), rodzaje perswazji
(perswazja przekonująca, nakłaniająca, pobudzająca), istota perswazji
emocjonalnej. Analiza przykładowych wypowiedzi retorycznych.
Chwyty retoryczne i erystyczne. Odnajdowanie tych chwytów w
wystąpieniach polityków i w reklamach.
3 (2+1)
Cw. 5
Samodzielne konstruowanie komunikatu z zastosowaniem chwytów
retorycznych i erystycznych - schemat argumentacyjny. Wstęp i
autoprezentacja.
3 (2+1)
Ćw. 6
Samodzielne konstruowanie komunikatu z zastosowaniem chwytów
retorycznych i erystycznych - schemat argumentacyjny.
Przedstawienie argumentów i pointa.
2
Ćw. 7 Telewizyjne talk show - chwyty retoryczne i erystyczne. Studium
przypadku. Pisemne podsumowanie. 4
Cw. 8. Debata polityczna. Debaty amerykańskie i brytyjskie a debaty polskie.
Zasady i ich łamanie. Analiza przykładów (studium przypadku) 4
Ćw. 9. Studum przypadku. analiza wystąpień na TED i TEDx 4
Cw. 10 Podsumowanie zdobytych umiejętności. Prezentacja projektu
zaliczeniowego – prezentacji stworzonej zgodnie z zasadami retoryki. 2
Suma godzin 30
VI Narzędzia dydaktyczne
1. Prezentacja, filmy, wystąpienia TED
2. Teksty do analizy
3. Tablica multimedialna i tradycyjna
VII Metody dydaktyczne
1. Dyskusja, 2. Praca w grupach, 3. Burza mózgów, 4. Indywidualna
praca z tekstem i innym przekazem wizualno-werbalnym
VIII Sposoby oceny (F – formująca, P – podsumowująca)
F1 Mniejsze formy pisemne i ustne – praca indywidualna i w grupach
F2 Indywidualne większe formy wypowiedzi
F3 Pisemna analiza zadanego tekstu (indywidualnie)
P1 Projekt zaliczeniowy – sporządzenie prezentacji multimedialnej i opracowanie
tekstu wystąpienia oraz wygłoszenie go przed grupą
IX Obciążenie pracą studenta
Forma aktywności Łączna i średnia liczba godzin
na zrealizowanie aktywności
Godziny kontaktowe z nauczycielem (w trakcie zajęć) 30
Godziny kontaktowe z nauczycielem (w trakcie konsultacji, średnio
na studenta) 12
Przygotowanie się do zajęć 6
Przygotowanie indywidualnego projektu wypowiedzi pisemnej i
ustnej 6
Praca z materiałami udostępnionymi i zadanymi do opracowania
przez prowadzącą 6
SUMA 60
SUMARYCZNA LICZBA PUNKTÓW ECTS DLA
PRZEDMIOTU 2
X Literatura podstawowa i uzupełniająca
Literatura podstawowa:
1. Ćwiczenia z retoryki. Red. M. Barłowska, A. Budzyńska – Daca, M. Załęska. Warszawa PWN
2011
2. K. Obremski. Retoryka dla studentów historii, politologii i dziennikarstwa. Toruń 2004
3. J. Ziomek. Retoryka opisowa. Wrocław 2002
4. W. Pisarek, Nowa retoryka dziennikarska, Kraków 2002
5. P. Lewiński, Retoryka reklamy. Wrocław 1999
6. M. Rusinek, A. Załazińska. Retoryka codzienna. Kraków 2010
7. A. Schopenhauer, Erystyka czyli sztuka prowadzenia sporów. Warszawa 1997
Literatura uzupełniająca:
1. M. Korolko, Sztuka retoryki. Przewodnik encyklopedyczny, Warszawa 1990.
2. O. Tarasewicz – Gryt, Facebook jako przykład retoryki uczestnictwa. [w:] Forum Artis
Rhetoricae, nr 1, 2010
3. M. Rusinek, A. Załazińska, Retoryka podręczna, czyli jak wnikliwie słuchać i przekonująco
mówić, Kraków 2005.
XI TABLICA POWIĄZAŃ EFEKTÓW PRZEDMIOTOWYCH I KIERUNKOWYCH Z CELAMI
PRZEDMIOTU W ODNIESIENIU DO METOD ICH WERYFIKACJI
Efekty kształcenia
Odniesienie danego efektu
do efektów
zdefiniowanych dla całego
programu (PEK)
Cele
przedmiotu
Treści
programowe
Narzędzia
dydaktyczne
Metody
dydaktyczne Sposób oceny
EK 1 K_W08, K_W14 C1 Ćw. 1 – 2 1,3 1 F3, P1
EK 2 KW_10, K_W12 C1, C7 Cw. 3-4, 8 1,2,3 1,4 F3, P1
EK 3 K_U07, K_U08,
K_U13
C2, C4,
C5, C6 Ćw.1,5,6,7 1,2,3 1,2,3,4 F1,F2,F3
EK 4 K_W09, K_W14 C2, C5 Ćw 1, 2, 5,
6, 7, 9, 10 1,2,3 3 F 3
EK 5 K_U13 C3, C7 Ćw. 5, 6, 9,
10 2,3 1-4 P1
XII ZASADY WERYFIKACJI OCZEKIWANYCH EFEKTÓW KSZTAŁCENIA
Zaliczenie otrzymuje student, który uczestniczył w dyskusjach na zajęciach, oddawał prace pisemne na
zakończenie prac w grupach i indywidualnych podczas ćwiczeń, przygotowywał opracowania
zadanych i udostępnionych materiałów i zgodnie z podanymi na zajęciach wytycznymi przygotował
oraz wygłosił prezentację zaliczeniową, w której wykazał się znajomością pojęć, zasad i
umiejętnościami, które kształtowane były na ćwiczeniach.
XIII DODATKOWE INFORMACJE O PRZEDMIOCIE
19-ćw. I. KARTA PRZEDMIOTU
Nazwa przedmiotu/modułu: Kultura języka
Nazwa angielska: Language Culture
Kierunek studiów: Dziennikarstwo i komunikacja społeczna
Poziom studiów: Stacjonarne, I stopnia – licencjackie
Profil studiów Praktyczny
Jednostka prowadząca:
Karkonoska Państwowa Szkoła Wyższa w Jeleniej Górze,
Wydział Humanistyczny, Zakład Dziennikarstwa i
Komunikacji Społecznej
Prowadzący przedmiot: dr hab. Ilona Biernacka-Ligięza
Formy zajęć, liczba godzin
Semestr W C L WR Łącznie ECTS
1 - 30 30 2
2 - 30 30 2
Cel przedmiotu:
C1 – Utrwalenie wiedzy o składni zdania, podniesienie umiejętności ortograficznych,
interpunkcyjnych i gramatycznych studentów
C2 - Podniesienie poziomu sprawności i poprawności językowej studentów.
C3 – Uporządkowanie wiedzy o podstawowych zagadnieniach stylistyki oraz umiejętności
charakteryzowania podstawowych odmian stylistycznych polszczyzny i gatunków
niezbędnych w codziennej komunikacji
C4 – Umiejętność wyszukiwania błędów w tekstach dziennikarskich, redagowania
tekstów oraz posługiwania się bogactwem środków stylistycznych.
Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji:
Brak w semestrze 1. i 2.
Oczekiwane efekty kształcenia:
EK1 – Student zna podstawowe zasady ortografii, interpunkcji i fleksji w odniesieniu do języka
ojczystego. Potrafi dostrzec w tekście lub mowie typowe przykłady błędów w tych
zakresach i je poprawić, co jest podstawą świadomej aktywności medialnej i
okołomedialnej.
EK2 – Student zna podstawowe zasady budowy wypowiedzenia (zdania złożonego, równoważnika,
imiesłowowego równoważnika zdania) i umie je zrealizować w tekście, a także wskazać
nieprawidłowości w tym zakresie. Zna rodzaje polskiej składni i rozumie jej role w tekście.
EK3 – Student wie, co to są style indywidualne i funkcjonalne, potrafi wyróżnić ich cechy
konstytutywne i rozpoznać je na podstawie podanych przykładów. Umie także posługiwać
się stylami funkcjonalnymi w praktyce (a zwłaszcza stylem publicystyczno-dziennikarskim)
w odniesieniu do podanych gatunków dziennikarskich, tworząc wybrane formy wypowiedzi
i posługując się w nich bogactwem środków artystycznych. Potrafi oceniać w tym zakresie
pracę własną na tle prac wykonywanych przez innych studentów i rozumie, które z
poznanych przez niego zasad wymagają dalszego doskonalenia.
EK 4 – Student jest świadomy wyboru stosowanych strategii komunikacyjnych, stylów językowych,
gatunków wypowiedzi. Podejmuje wyzwania umożliwiające nieustanne poszerzanie
stosowanego repertuaru.
EK 5 – Student potrafi współpracować i realizować zadania indywidualne i koncepcyjne
wymagające współpracy grupy. Potrafi samodzielnie przygotować i wygłosić krótką
wypowiedź medialną oraz przygotować tekst reklamowy z zastosowaniem cech
stylistycznych właściwych dla tych form wypowiedzi.
Treści programowe:
Forma zajęć: ćwiczenia Liczba
godzin
Ćw. 1-3 Typy błędów ortograficznych, przypomnienie zasad pisowni polskiej i
zastosowanie ich w praktyce 6
Ćw. 4-5 Typy błędów gramatycznych, przypomnienie zasad fleksji polskiej i
zastosowanie ich w praktyce 4
Ćw. 6-8
Zasady budowy wypowiedzenia (zdania złożonego, równoważnika,
imiesłowowego równoważnika zdania), ich realizacja w tekście,
wskazywanie nieprawidłowości w tym zakresie
6
Ćw. 9-10 Zasady interpunkcji, przypomnienie zasad interpunkcji polskiej i
zastosowanie ich w praktyce 4
Ćw. 11 Podsumowanie wiedzy, umiejętności i kompetencji personalnych
uzyskanych podczas kursu 2
Ćw. 12-14 Pojęcie stylu, stylistyka w zarysie historycznym, podstawowe pojęcia
współczesnej stylistyki 6
Ćw. 15 Podsumowanie wiedzy, umiejętności i kompetencji personalnych
uzyskanych podczas kursu 2
Ćw. 16-20 Style funkcjonalne i style indywidualne, środki stylowe, ich
systematyzacja i zastosowanie – język pisany a język w mediach 10
Ćw. 21-24 Cechy dobrego stylu - stylizacja i jej typy, niepożądane zjawiska
stylistyczne w nowoczesnych mediach 8
Ćw. 25-27 Gatunki wypowiedzi 6
Ćw. 28-29 Język polityki i reklamy 4
Ćw. 30 Podsumowanie wiedzy, umiejętności i kompetencji personalnych
uzyskanych podczas kursu 2
Suma godzin 60
Narzędzia dydaktyczne:
1. Wykresy, diagramy, podręczniki i teksty przedmiotowo-metodyczne
2. Fliogramy, przeźrocza, nagrania magnetofonowe, nagrania radiowe i telewizyjne
3. Urządzenia interkomunikacyjne (tablica interaktywna, rzutnik multimedialny) oraz
komputery.
Metody dydaktyczne
opis, dyskusja, praca z książką, metoda problemowa
Sposoby oceny (F – formująca, P – podsumowująca)
F1/
sem.1
Formy pisemne – praca indywidualna i w grupach - ćwiczenia z zakresu poprawności:
ortograficznej; interpunkcyjnej; fleksyjnej; leksykalnej; składniowej; stylistycznej;
semantycznej. Redagowanie i adjustacja prostego tekstu dziennikarskiego.
P1/sem.1 Testy otwarte sprawdzające wiedzę i umiejętności
P1/ sem.
1 Indywidualne formy wypowiedzi pisemnych (sylwetka/relacja/sprawozdanie)
F2/sem.2 Formy pisemne – praca indywidualna i w grupach - ćwiczenia z zakresu poprawności:
ortograficznej; interpunkcyjnej; fleksyjnej; leksykalnej; składniowej; stylistycznej;
semantycznej. Redagowanie i adjustacja prostego tekstu dziennikarskiego.
P2/sem.2 Indywidualne projekty wypowiedzi pisemnej (reportaż/wywiad/felieton)
P2/sem.2 Testy otwarte sprawdzające wiedzę i umiejętności
Obciążenie pracą studenta
Forma aktywności
Łączna i średnia liczba godzin
na zrealizowanie aktywności
Godziny kontaktowe z nauczycielem (w trakcie
zajęć) 60
Godziny kontaktowe z nauczycielem (w trakcie
konsultacji, średnio na studenta) 24
Przygotowanie się do zajęć 22
Przygotowanie indywidualnego projektu
wypowiedzi pisemnej 7
Przygotowanie indywidualnego projektu tekstu
reklamowego 7
SUMA 120
SUMARYCZNA LICZBA PUNKTÓW ECTS
DLA PRZEDMIOTU 4
Literatura podstawowa i uzupełniająca
Literatura podstawowa:
1. J. Bartmiński (red.), Współczesny język polski, Lublin 2002.
2. D. Buttler, H. Kurkowska, H. Satkiewicz,, Kultura języka polskiego, t. I - II, Warszawa 1971.
3. A. Markowski, Jak dobrze mówić i pisać po polsku, Warszawa 2000.
4. A. Markowski (red.), Nowy słownik poprawnej polszczyzny, Warszawa 2000.
5. J. Miodek (red.), O zagrożeniach i bogactwie polszczyzny, Wrocław 1996.
6. H. Kurkowska, S. Skorupka, Stylistyka polska. Zarys, wyd. V z uzupełnieniami, Warszawa 2001.
7. Praktyczna stylistyka nie tylko dla polonistów, pod red. E. Bańkowska, A. Mikołajczuk,
Warszawa 2003.
8. J. Bartmiński, Współczesny język polski, (hasła: ustna odmiana języka ogólnego; język ustny
a język pisany; styl potoczny, styl urzędowy; styl artystyczny, użycie języka w poezji: zwięzłość i
wieloznaczność; nowomowa; styl naukowy; terytorialne odmiany polszczyzny; środowiskowe i
zawodowe odmiany języka; gatunkowe wzorce wypowiedzi, akty mowy, tekst), Lublin 2001.
9. S. Gajda, Gatunkowe wzorce wypowiedzi, [w:] Współczesny język polski, pod red. J. Bartmiński,
Lublin 2001.
10. M. R. Mayenowa, Styl, stylistyka, stylizacja, [w:] Poetyka teoretyczna. Zagadnienia języka,
Wrocław 1974.
11. E. Szczęsna, Poetyka reklamy, Warszawa 2001.
Literatura uzupełniająca:
1. Jadacka H., Podstawowe pojęcia z zakresu kultury języka, [w:] Słownik poprawnej polszczyzny nie
tylko dla młodzieży, pod red. A. Markowskiego, Warszawa 1995.
2. Markowski A., Polszczyzna końca XX wieku, Warszawa 1992.
3. Miodek J., O normie językowej, [w:] Współczesny język polski, pod red. J. Bartmińskiego, Lublin
2001.
4. J. Bralczyk, O języku polskiej propagandy politycznej lat siedemdziesiątych, Warszawa 2001.
5. J. Bralczyk, O języku polityki lat 80. i 90., Warszawa 2003.
6. S. Gajda, Gatunkowe wzorce wypowiedzi, [w:] Współczesny język polski, pod red. J. Bartmiński,
Lublin 2001.
Efekty
kształcenia
Odniesienie danego efektu
do efektów zdefiniowanych
dla całego programu (PEK)
Cele przedmiotu Treści programowe Narzędzia
dydaktyczne
Sposób
oceny
EK 1 K_W11; K_K01 C1, C2, C3 Ćw. 1 – 5, 9-10, 26-
27 1 F, P
EK 2 K_W11; K_K01 C1, C2, C4 Ćw. 6-8, 26-27, 1 F,P
EK 3
K_ K_W11; K_U06;
K_U11;K_U15;
K_U17; K_K01;
C2, C3, C4 Ćw.12-14,16-18,
19-20, 22-23, 26-29 1,2,3 F,P
EK 4
K_K01, K_K07,
K_U1,
C1 – C4 Ćw. 16-29 1,2,3 F, P
EK 5
K_U06; K_U11;
K_K02; K_K05;
K-K07
C2 – C4 Ćw. 19 -29 1 F
1. Informacja gdzie można zapoznać się z prezentacjami do zajęć, instrukcjami do laboratorium itp.
2. Informacje na temat miejsca odbywania się zajęć
3. Informacje na temat terminu zajęć (dzień tygodnia/godzina)
4. Informacja na temat konsultacji (godziny + miejsce)
20-w.
20-wr. KARTA PRZEDMIOTU
Nazwa przedmiotu/modułu: Public relations
Nazwa angielska: Public relations
Kierunek studiów: Dziennikarstwo i Komunikacja Społeczna ,
specjalność: kreowanie wizerunku i reklama
Poziom studiów: Stacjonarne, I-go stopnia – licencjackie
Profil studiów Praktyczny
Jednostka prowadząca:
Karkonoska Państwowa Szkoła Wyższa w Jeleniej
Górze, Wydział Nauk Humanistycznych i
Społecznych, Zakład Dziennikarstwa i Komunikacji
Społecznej
Prowadzący przedmiot: dr Jerzy Widerski , dr Oliwia Tarasewicz-Gryt
I Formy zajęć, liczba godzin
Semestr W C L WR Inne*
Łącznie ECT
S
I 30 15 45 3
II Cel przedmiotu
C1 – rozumienie istoty public relations oraz poznanie podstawowych terminów i pojęć;
C2 – nabycie wiedzy dotyczącej technik i narzędzi PR oraz zasad ich stosowania;
C3 - wykształcenie umiejętności komunikowania się zgodnego z założonym celem
C4 - wykształcenie umiejętności posługiwania się narzędziami do komunikacji PR
III Wymagania wstępne w kategoriach wiedzy, umiejętności i innych
kompetencji:
Podstawowa wiedza i umiejętności z zakresu komunikacji językowej.
IV Oczekiwane efekty kształcenia
EK 1 – Student rozumie istotę public relations oraz zna podstawowe terminy i
pojęcia.
EK 2 – Student posiada wiedzę dotyczącą technik i narzędzi PR, a także zna zasady
ich stosowania.
EK 3 - Student potrafi stworzyć strategię komunikacyjną
V Treści programowe:
Forma zajęć: wykład Liczba
godzin
W. 1 Istota public relations: definicje, cele, wizerunek. 2
W. 2 Zasady współpracy z mediami. 2
W. 3 Media relations – warsztat pracy specjalisty ds. kontaktów z mediami. 2
W. 4 Konferencja prasowa: rodzaje konferencji, zasady organizowania.
2
W. 5 Komunikacja językowa w public relations. 2
W. 6 Sponsoring jako technika z pogranicza marketingu i PR. 2
W. 7 CSR – założenia i praktyka. 2
W. 8 Komunikacja kryzysowa a kryzys – założenia i strategie. 2
W. 9 Komunikacja wewnętrzna – specyfika publiczności, formy działań. 2
W. 10 Wydawnictwa - rodzaje wydawnictw, funkcje. 2
W. 11 Lobbing jako forma budowania pozytywnych relacji z otoczeniem. 2
W. 12 PR produktowy a PR korporacyjny. 2
W. 13 E-PR jako fundament komunikacji organizacji z otoczeniem. 2
W. 14 Idealny specjalista ds. PR. Rozwiązania organizacyjne. 2
W. 15 Podsumowanie materiału. 2
Forma zajęć: warsztat Liczba
godzin
Wr 1 Elementy strategii PR. Plan działania. 2
Wr 2 Wyznaczanie celu komunikacji, wyodrębianie grup interesariuszy 2
Wr 3 Dostosowywanie treści przekazu i techniki PR do założonego
odbiorcy 2
Wr 4 Media relations. Media plan. Lista mailingowa. Zasady komunikacji
z mediami. 2
Wr 5 Zarządzanie komunikacją w sytuacji kryzysowej. Studium
przypadku. 2
Wr 6 Special events - wydarzenia specjalne do celów CSR 2
Wr 7 Harmonogram działań, analiza ścieżki krytycznej. 2
Wr 8 Przedstawienie projektu zaliczeniowego. 1
Suma godzin 45
VI Narzędzia dydaktyczne
1. wykresy, diagramy, podręczniki i teksty przedmiotowo-metodyczne
2. prezentacje multimedialne, materiały audio-wizualne
3. urządzenia interkomunikacyjne (tablica interaktywna, rzutnik multimedialny)
oraz komputery.
VII Metody dydaktyczne
Podające – 1) wykład, 2)opis, 3) wyjaśnienie, 4) opowiadanie.
Problemowe, praktyczne :5) pokaz, 6) ćwiczenie, 7) dyskusja, 8) instruktaż.
VIII Sposoby oceny (F – formująca, P – podsumowująca)
W/P1 Test – pytania otwarte i zamknięte.
Wr/F1 Projekt zaliczeniowy - plan PR dla wybranej instytucji.
IX Obciążenie pracą studenta
Forma aktywności
Łączna i średnia liczba
godzin na zrealizowanie
aktywności
Godziny kontaktowe z nauczycielem (w trakcie zajęć) W 30 h i Wr 15h
Godziny kontaktowe z nauczycielem (w trakcie konsultacji,
średnio na studenta) W 12h i Wr 6 h
Przygotowanie się do zajęć W 0 h i Wr 4 h
Przygotowanie indywidualnego projektu wypowiedzi pisemnej,
przygotowanie do egzaminu W 18 h i Wr 5 h
SUMA 90
SUMARYCZNA LICZBA PUNKTÓW ECTS DLA
PRZEDMIOTU 3
X Literatura podstawowa i uzupełniająca
Literatura podstawowa: 1. S. Black, Public relations, Warszawa 1997.
2. W. Budzyński, Public relations. Zarządzanie reputacją firmy, Warszawa 1997.
3. W. Budzyński, Wizerunek firmy. Kreowanie, zarządzanie, efekty, Warszawa 2002.
4. E. Hope, Public relations: czy to się opłaca?, Gdańsk 2004.
5. W. Jabłoński, Kreowanie informacji. Media relations, Warszawa 2006.
6. B. Janiszewska (red.), Sztuka public relations. Z doświadczeń polskich praktyków,
Warszawa 2006.
7. J. Olędzki, D. Tworzydło (red.), Public relations. Znaczenie społeczne i kierunki
rozwoju, Warszawa 2006.
8. B. Rozwadowska, Public relations. Teoria, praktyka, perspektywy, Warszawa 2002.
9. K. Wojcik, Public relations: Wiarygodny dialog z otoczeniem, Warszawa 2005.
Literatura uzupełniająca: 1. P. Andrzejewski, Sztuka budowania wizerunku osób, firm i instytucji, Poznań 2003.
2. P. Andrzejewski, P. Kot, Media relations : budowanie reputacji firmy, Warszawa
2002.
3. W. Gasparski, Decyzje i etyka w lobbyingu i biznesie, Warszawa 2003.
4. E. Hope (red.), 2005, Public relations instytucji użyteczności publicznej, Gdańsk.
5. M. Kujawa, J. Polakowska-Kujawa, Sponsoring, Warszawa 1994.
6. B. Ociepka, Kształtowanie wizerunku, Wrocław 2005.
7. B. Ociepka, Public relations w teorii i praktyce, Wrocław 2002,
8. A. Ries, L. Ries, Upadek reklamy i wzlot public relations, Warszawa 2004.
XI TABLICA POWIĄZAŃ EFEKTÓW PRZEDMIOTOWYCH I KIERUNKOWYCH Z CELAMI
PRZEDMIOTU W ODNIESIENIU DO METOD ICH WERYFIKACJI
Efekty
kształcenia
Odniesienie danego
efektu do efektów
zdefiniowanych dla
całego programu
(PEK)
Cele
przedmiot
u
Treści
programow
e
Narzędzi
a
dydaktyc
zne
Metody
dydaktyc
zne
Sposób
oceny
EK 1
K_W07,
K_W08,
K_W11,
K_W13
C 1, C 2 W 1-15 1-3 1-4 W/P 1
EK 2 K_W07, K_W08,
K_W11, K_W13 C 1, C 2 W 1-15 1-3 1-4 W/P 2
EK 3 K_U11, K_U13,
K_U14
XII ZASADY WERYFIKACJI OCZEKIWANYCH EFEKTÓW KSZTAŁCENIA
Brak
XIII DODATKOWE INFORMACJE O PRZEDMIOCIE
Brak
21-ćw. KARTA PRZEDMIOTU
Nazwa przedmiotu/modułu: Techniki negocjacji
Nazwa angielska: Negotiations
Kierunek studiów: Przedmiot ogólnouczeniany
Poziom studiów: Stacjonarne, I-go stopnia – licencjackie
Profil studiów Praktyczny
Jednostka prowadząca:
Karkonoska Państwowa Szkoła Wyższa w Jeleniej Górze,
Wydział Nauk Humanistycznych i Społecznych, Zakład
Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej
Prowadzący przedmiot: dr Mirosław Zdulski
I Formy zajęć, liczba godzin
Semestr W C L WR Inne*
Łącznie ECTS
V 15 15 1
II Cel przedmiotu
C1 – Przyswojenie przez słuchacza podstawowych pojęć i treści z dziedziny teorii negocjacji.
C2 – Poznanie i zrozumienie istoty konfliktów oraz wybranych sposobów ich rozwiązywania.
C3 – Poznanie i umiejętność stosowania głównych stylów, strategii, metod i technik negocjacji oraz roli
w nich umiejętności komunikacyjnych.
III Wymagania wstępne w kategoriach wiedzy, umiejętności i innych kompetencji:
Student powinien posiadać wiedzę ogólną z dziedziny teorii komunikacji.
IV Oczekiwane efekty kształcenia
EK 1 – Student ma podstawową wiedzę na temat zasad komunikacji oraz sposobów prowadzenia
negocjacji
EK 2 – Student potrafi identyfikować konflikty i je rozwiązywać indywidualnie i w grupie.
EK 3 - Student potrafi skutecznie wykorzystać w negocjacjach różne techniki negocjacyjne mając
świadomość zachowania norm etycznych.
V Treści programowe:
Forma zajęć: ćwiczenia Liczba godzin
Ćw. 1 Negocjacje jako proces komunikowania się, istota negocjacji, podstawowe
zasady i etapy 2
Ćw. 2 Konflikt – istota, przyczyny, kierowanie konfliktami 2
Ćw. 3
ćw.4 Komunikacja werbalna i niewerbalna w negocjacjach 2
Ćw. 5 Techniki negocjacyjne i techniki efektywnej komunikacji interpersonalnej 3
Ćw. 6 Style negocjowania 3
Ćw. 7 Manipulacje, ich podstawy, rozpoznanie i metody neutralizacji 2
Ćw. 8 Ocena skuteczności negocjacji 1
Suma godzin 15
VI Narzędzia dydaktyczne
1. Wykresy, podręczniki, scenariusze negocjacji
2. Urządzenia interkomunikacyjne (tablica interaktywna, rzutnik multimedialny) oraz
komputer.
VII Metody dydaktyczne
1. Percepcyjno-oglądowa z pokazem multimedialnym
2. Metoda sytuacyjna
VIII Sposoby oceny (F – formująca, P – podsumowująca)
F1 Indywidualne ocena umiejętności identyfikacji konfliktów i ich rozwiązywania
F2 Indywidualna ocena umiejętności komunikacyjnych, argumentacji i przekonywania
F3 Symulacje negocjacji - praca indywidualna i w grupach
P Ocena przez prowadzącego umiejętności komunikacyjnych studenta i ogrywania ról w
rozwiązywaniu konfliktów oraz preferowanych przez studenta stylów negocjacji
IX Obciążenie pracą studenta
Forma aktywności Łączna i średnia liczba godzin
na zrealizowanie aktywności
Godziny kontaktowe z nauczycielem (w trakcie zajęć) 15
Godziny kontaktowe z nauczycielem (w trakcie konsultacji, średnio
na studenta) 6
Przygotowanie się do zajęć 5
Przygotowanie indywidualnego projektu 4
SUMA 30
SUMARYCZNA LICZBA PUNKTÓW ECTS DLA
PRZEDMIOTU 1
X Literatura podstawowa i uzupełniająca
Literatura podstawowa: 1. S. Chełpa, T. Witkowski, Psychologia konfliktów. Praktyka radzenia sobie ze sporami, Wyd. Unus,
Wałbrzych 2001.
2. P.J. Dąbrowski, Praktyczna teoria negocjacji, Warszawa 1991
3. W. Mastenbroek, Negocjowanie, Wyd. Naukowe PWN Warszawa 1997
4. Z. Nęcki, Negocjacje w biznesie, Kraków,Wydawnictwo Profesjonalnej Szkoły Biznesu 1991 i
późniejsze
5.W. Ury, Odchodząc od NIE: Negocjowanie od konfrontacji do kooperacji, Państwowe Wydawnictwo
Ekonomiczne, Warszawa 1995 r.
Literatura uzupełniająca: 1. V. Belohlavikova, 33 techniki negocjowania i argumentacji, Wydawnictwo Helion, Gliwice 2006
2. A. Fowler, Jak skutecznie negocjować, Wyd. petit, Warszawa 2001
3. B. Lunden, L. Rosell, Techniki negocjacji. Jak osiągnąć sukces w negocjacjach, B L Info Polska
Gdynia 2010
4. Z. Nęcki, Komunikacja międzyludzka, Wydawnictwo Profesjonalnej Szkoły Biznesu Kraków 1996
XI TABLICA POWIĄZAŃ EFEKTÓW PRZEDMIOTOWYCH I KIERUNKOWYCH Z CELAMI PRZEDMIOTU W
ODNIESIENIU DO METOD ICH WERYFIKACJI
Efekty
kształcenia
Odniesienie danego
efektu do efektów
zdefiniowanych dla
całego programu (PEK)
Cele
przedmiotu
Treści
programowe
Narzędzia
dydaktyczne
Metody
dydaktyczne Sposób oceny
EK 1 KW_11, KU_03,
KK_10 C1,
ćw.1, ćw.3,
ćw. 5 1,2 2,3 F2, P
EK 2 KW_03, KU_04,
KK_04 C2
ćw.2. ćw.5,
ćw.6, ćw7 1,2 1,2,3 F1, P
EK 3 KW_10, KU_06,
KK_O9 C1,C2,C3 ćw.1-7 1,2 1,2,3 F1,2,3,P
XII ZASADY WERYFIKACJI OCZEKIWANYCH EFEKTÓW KSZTAŁCENIA
W celu pełnej orientacji studenta, co do stawianych mu wymagań oraz zakresu sprawdzania
opanowanych przez niego wiadomości i umiejętności można umieścić dodatkową informację
precyzującą, jaką notę można otrzymać w zależności od stopnia opanowania danego efektu
XIII DODATKOWE INFORMACJE O PRZEDMIOCIE
Informacja, gdzie można zapoznać się z materiałami do zajęć, np. prezentacjami, instrukcjami do
laboratorium itp.*
22-wr..22 KARTA PRZEDMIOTU
Nazwa przedmiotu/modułu: Podstawy warsztatu zawodowego: warsztat internetowy
Nazwa angielska: Foundations of Professional Skills: Internet Workshop
Kierunek studiów: Dziennikarstwo i komunikacja społeczna
Poziom studiów: Stacjonarne, I-go stopnia – licencjacki, specjalność Kreowanie
Wizerunku i Reklama
Profil studiów Praktyczny
Jednostka prowadząca:
Karkonoska Państwowa Szkoła Wyższa w Jeleniej Górze,
Wydział Nauk Humanistycznych i Społecznych, Zakład
Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej
Prowadzący przedmiot: Dr Oliwia Gryt-Tarasewicz
I Formy zajęć, liczba godzin
Semestr W C L WR Inne Łącznie ECTS
2 - 30 30 2
II Cel przedmiotu
C1 - wykształcenie umiejętności opracowywania poprawnych, zgodnych z prawem i atrakcyjnych dla
odbiorcy (skutecznych) komunikatów przeznaczonych do publikacji w internecie i jednoczesne
weryfikowanie tych umiejętności podczas realizacji projektu trwającego cały semestr – redagowania
internetowego bloga.
C2 - wykształcenie umiejętności wnikliwego i skutecznego wyszukiwania i pozyskiwania informacji
potrzebnych do opracowywania materiału (zawartości) przeznaczonego do publikacji w internecie oraz
późniejszego promowania tej zawartości z użyciem narzędzi internetowych.
C3 - ukazanie specyfiki warsztatu dziennikarza internetowego na tle dziennikarzy publikujących w
innych mediach i pokazanie jak zmienia się rynek mediów wraz z pojawieniem się dziennikarstwa online
i Internetu rozumianego jako medium.
C4 - ukazanie możliwości i szans, jaką dają nowe media dziennikarzom i osobom, które chcą
publikować w sieci: wad, zalet, szans i zagrożeń.
III Wymagania wstępne w kategoriach wiedzy, umiejętności i innych kompetencji:
- podstawowa wiedza i umiejętności z zakresu dziennikarstwa prasowego
- znajomość zagadnień związanych ze stylistyką i kulturą języka
IV Oczekiwane efekty kształcenia
EK1 Student samodzielnie i w grupie wyszukuje informacje i opracowuje materiał, który publikuje w
Internecie. Potrafi współpracować i realizować zadania zespołowe i koncepcyjne. Potrafi brać
odpowiedzialność za pracę swoją i innych.
EK 2 Student zna najnowsze technologie umożliwiające komunikację w sieciach społecznych. Zna
warsztat dziennikarstwa internetowego, rozumie pojęcia. Zna gatunki dziennikarstwa internetowego.
EK 3 Umie wyprowadzać podstawowe wnioski związane z rozwojem globalnego systemu medialnego
(analizować przyczyny i skutki, zwłaszcza w jego wymiarze lokalnym).
EK 4 Student zna podstawowe normy prawne w zakresie działania mediów w Polsce i na świecie oraz
prawa autorskiego i ochrony własności intelektualnej. Jest świadomy zasad prawa i etyki, którymi
kieruje się dziennikarz internetowy i stosuje je w swojej pracy. Zna pojęcie plagiatu. Dostrzega
konieczność wdrażania etycznych rozwiązań w komunikacji i uświadamia sobie własną
odpowiedzialność za decyzje podejmowane zawodowo.
EK 6 Student umie pozyskać audytorium dla efektów swojej pracy. Jest świadomy wyboru stosowanych
strategii komunikacyjnych, gatunków dziennikarskich, stylów językowych, sposobów perswazji i
argumentacji. Umie skutecznie i precyzyjnie komunikować się werbalnie – zarówno w mowie, jak i na
piśmie – i niewerbalnie. Umie tytułować artykuły w internecie, zgodnie z zasadami funkcjonowania
wyszukiwarek internetowych i wykorzystywać reguły pozycjonowania.
EK 7 Student posiada umiejętność opracowania materiału tekstowego lub mulimedialnego z
przeznaczeniem do publikacji w Internecie.
V Treści programowe:
Forma zajęć: ćwiczenia Liczba godzin
Ćw. 1
Co to jest dziennikarstwo internetowe. Jaka jest różnica pomiędzy blogerem a
dziennikarzem zatrudnionym przez redakcję. Czy niezatrudniony oznacza
niezależny?
2
Ćw. 2 Dziennikarstwo obywatelskie, oddolne, uczestniczące. Co to znaczy i co to zmienia.
Specyfika Wikipedii. Chaos bazy danych czy wiarygodne źródło informacji? 2
Ćw. 3. Historia dziennikarstwa internetowego. Jak rozwój internetu wpływa na media
tradycyjne. Studium przypadku. 2
Ćw. 4
Tytuł. Jak tytułować zawartość przeznaczoną do publikacji w internecie. Prawa
rządzące wyszukiwaniem. Jak zwiększyć prawdopodobieństwo wyświetlenia
stworzonej przez nas zawartości. Praca nad tekstem.
2
Ćw. 5. Sposoby redagowania zawartości w Internecie. Tworzenie tzw. raportu Big Picture.
Praca nad tekstem. 2
Ćw. 6. Przykłady dziennikarstwa internetowego i oddolnego. Huffington Post i NaTemat.pl. 2
Ćw. 7. Internetowe gatunki dziennikarskie. Big Picture, internetowe newsy, internetowa
publicystyka. Praca nad tekstem. 2
Ćw. 8.
Konsekwencje wolności i niezależności. Jak zmienia się warsztat dziennikarza
publikującego w internecie pod wpływem tzw. collective intelligence. Praca nad
tekstem.
2
Ćw. 9 . Etyka zawodu dziennikarza internetowego. Internet nie likwiduje pojęcia plagiatu. 2
Ćw. 10. Wyszukiwanie informacji w internecie. Zasady, weryfikacja tekstów znalezionych w
sieci. Praca nad tekstem. 2
Ćw. 11. Wiarygodność i sposoby na jej zbudowanie. Blogi i serwisy społecznościowe. 2
Ćw. 12.
Rodzaje internetowych blogów. Porównanie, lektura, studium przypadku w oparciu o
wyniki konkursu na blog roku.
2
Ćw. 13. Pogranicza dziennikarstwa internetowego. Komu jeszcze potrzebny jest warsztat. 2
Ćw. 14. Czy każdy może być dziennikarzem? Fanpage jako medium. Serwisy
społecznościowe (Web 2.0) 2
Ćw. 15. Najlepsi dziennikarze Internetowi w Polsce i na świecie. Omówienie, prezentacja
dokonań i zakresu działania. Analiza ich warsztatu. 2
Suma godzin 30
VI Narzędzia dydaktyczne
1. Wykresy, diagramy,
2. Internet – materiały praktyczne, komputer
3. Rzutnik mulitmedialny
VII Metody dydaktyczne
1. Pogadanka
2. Dyskusja,
3. Samodzielna praca – prowadzenie bloga
4. Praca z materiałem dydaktycznym (teksty)
VIII Sposoby oceny (F – formująca, P – podsumowująca)
F1. Ocena prowadzonego w trakcie zajęć internetowego bloga na bieżąco podczas zajęć.
F2. Omawianie lektury zadanych tekstów w formie ustnej i pisemnej.
P1. Projekt - większy materiał multimedialny opracowany indywidualnie i zamieszczony na
blogu (ocena wraz z całościową oceną bloga jako efektu końcowego warsztatu)
IX Obciążenie pracą studenta
Forma aktywności Łączna i średnia liczba godzin
na zrealizowanie aktywności
Godziny kontaktowe z nauczycielem (w trakcie zajęć) 30
Godziny kontaktowe z nauczycielem (w trakcie konsultacji,
średnio na studenta) 12
Przygotowanie się do zajęć 8
Przygotowanie indywidualnego projektu na zaliczenie 10
SUMA 60
SUMARYCZNA LICZBA PUNKTÓW ECTS DLA
PRZEDMIOTU 2
X Literatura podstawowa i uzupełniająca
Literatura podstawowa:
1. Allan S. Newsy w sieci. Kraków WUJ, 2008
2. Internetowe gatunki dziennikarskie, red. K. Wolny – Zmorzyński, W. Furman. Warszawa 2010
3. Bauer Z. Dziennikarstwo wobec nowych mediów, Kraków, Univeristas 2009
4. Levinson P., Nowe nowe media, (fragmenty) Kraków 2010
5. Matheson D. Allan S. Dziennikarstwo wojenne online, Warszawa PWN 2012
6. Poulet B., Śmierć gazet i przyszłość informacji, Wołowiec 2011
Literatura uzupełniająca:
1. Manovich L. Język nowych mediów, Warszawa 2006
2. Tomczyk T., Blog, Warszawa 2013
3. Jenkins H. Kultura konwergencji. Zderzenie starych i nowych mediów. Warszawa 2006
4. Castells M. Społeczeństwo sieci, Warszawa 2010
5. Kody MacLuhana. Topografia nowych mediów. Red. A. Maj, M. Derda Nowakowski, Katowice
2009 (tutaj wykłady D. de Kerckhove).
XI TABLICA POWIĄZAŃ EFEKTÓW PRZEDMIOTOWYCH I KIERUNKOWYCH Z CELAMI PRZEDMIOTU
W ODNIESIENIU DO METOD ICH WERYFIKACJI
Efekty kształcenia
Odniesienie danego efektu
do efektów
zdefiniowanych dla całego
programu (PEK)
Cele
przedmiotu
Treści
programowe
Narzędzia
dydaktyczne
Metody
dydaktyczne Sposób oceny
EK 1 K_U13, K_U14,
K_U09
C 1, C 2,
C3, C 4
Ćw.: 1, 2,
4, 5, 7, 10,
1,2,3 3,4,5 F1, F2, P1
EK2 K_W13, K_W07 C3, C 4, ćw. 6 1,2,3 1,2,3 P1
EK3 K_U05 C 4, Cw. 1, 2, 3 1,2,3 1,2,3,4,5 P1
EK4 K_W09, K_K_06,
K_K02 C 1 C 2
Ćw.: 2, 8,
9, 11, 12,
13,
1, 2, 3 1,2,3 F1, F2
EK5 K_U12, K_U13,
K_U14, K_U11 C 1, C4,
Ćw. 4, 5,
11, 12
1,2 1-4 F 1, F2
EK 6 K_U07 C1 Cw. 4,5,7,8 2 1-5 F 2
XII ZASADY WERYFIKACJI OCZEKIWANYCH EFEKTÓW KSZTAŁCENIA
Warunkiem otrzymania zaliczenia z wykładu jest przyswojenie informacji przekazywanych na
wykładach i zawartych w podanej przez prowadzącą literaturze oraz wykazanie się znajomością i
zrozumieniem pojęć, związanych z warsztatem dziennikarstwa internetowego i współczesnej kultury w
związku z rozwojem komunikacji za pośrednictwem internetu.
Aby zaliczyć ćwiczenia, student zobowiązany jest do regularnego prowadzenia bloga zgodnie z
podanymi wytycznymi i kryteriami oceny (regularność, poprawność językowa, stopień wykorzystania
możliwości, jakie daje medium (internet). Prowadzący w kilku etapach przeprowadza weryfikację pracy
studenta, udziela ustnej informacji zwrotnej, a poprawa pracy na bieżąco umożliwia uzyskanie wyższej
oceny końcowej.
22-wr. KARTA PRZEDMIOTU
Nazwa przedmiotu/modułu: Podstawy warsztatu zawodowego – warsztat prasowy
Nazwa angielska: Basics of Vocational Workshop – Press Workshop
Kierunek studiów: Dziennikarstwo i komunikacja społeczna, specjalność:
kreowanie wizerunku i reklama
Poziom studiów: Stacjonarne, I-go stopnia – licencjackie
Profil studiów Praktyczny
Jednostka prowadząca:
Karkonoska Państwowa Szkoła Wyższa w Jeleniej Górze,
Wydział Nauk Humanistycznych i Społecznych, Zakład
Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej
Prowadzący przedmiot: prof. dr hab. Marian Ursel
Formy zajęć, liczba godzin
Semestr W C L WR Inne* Łącznie ECTS
1 30 30 2
Cel przedmiotu
C1 – Poszerzenie i utrwalenie wiedzy studentów z zakresu prasoznawstwa
C2 - Uporządkowanie wiedzy i pojęć o podstawowych zagadnieniach prasoznawstwa polskiego
C3– Umiejętność charakteryzowania podstawowych problemów i faktów z zakresu
prasoznawstwa
C4 – Umiejętność posługiwania się terminologią prasoznawczą
C5 – Umiejętność wiązania faktów z zakresu prasoznawstwa polskiego z kontekstem europejskim i
światowym
C6 – Umiejętność samodzielnego lub w grupie poszukiwania, opracowywania, oceniania i twórczego
wykorzystywania źródeł na temat prasoznawstwa polskiego, a także w oparciu o nie
przygotowywania i napisania krótkiej wypowiedzi na temat wybranego zagadnienia oraz
oceniania jej na tle pracy innych studentów, a także zrozumienia, które z elementów tej
wypowiedzi wymagają dalszego doskonalenia
Wymagania wstępne w kategoriach wiedzy, umiejętności i innych kompetencji:
Brak
Oczekiwane efekty kształcenia
EK1- Student ma podstawową wiedzę o człowieku jako podmiocie tworzącym więzi i struktury
społeczne
EK2 – Student ma wiedzę o typach i gatunkach wypowiedzi dziennikarskiej, o technikach i środkach
retorycznych
EK3 – Student dostrzega relacje między mediami a zjawiskami i procesami politycznymi,
ekonomicznymi, społecznymi i kulturowymi
EK4 - Studnt potrafi tworzyć podstawowe prasowe formy dziennikarskie, potrafi dokonywać selekcji
zdobywanych informacji oraz konstruować krótkie informacyjne formy pisemne, ma praktyczną
umiejętność analizowania i przygotowywania typowych tekstów dziennikarskich i
publicystycznych
EK5 – Student przygotowany jest do pracy w zespole, rozumie swoją rolę w zespole
EK6 – Student przestrzega zasad etyki zawodowej i norm współżycia społecznego.
Treści programowe:
Forma zajęć: warsztaty Liczba
godzin
w.1
Człowiek i jego media. 2
w. 2
Zarys historii prasy polskiej. 2
w. 3, 4 Informacja w życiu prywatnym i społecznym. Funkcje i zadania
prasy. Analiza wybranych tytułów prasowych i innych mediów
4
w.5 Rola i zadania dziennikarza, obiektywizm w pracy dziennikarskiej,
pozyskiwanie źródeł informacji, dziennikarz obserwator i
komentator, dziennikarz śledczy, zasady postępowania dziennikarza
w sytuacjach kryzysowych, etyka dziennikarska
2
w. 6, 7, 8,9 10 - Analiza zawartości wybranych czasopism (dziennika, tabloidu,
magazynu, tygodnika, miesięcznika) m.in. pod kątem gatunkowym,
komunikacyjnym, specyfiki języka wypowiedzi dziennikarskiej.
- Wskazywanie błędów i elementów utrudniających odbiór tekstu.
- Poszukiwanie cech dobrego tekstu prasowego – faktografia,
kompozycja.
- Zróżnicowanie stylistyczne tekstów prasowych.
- Kompozycja wiadomości prasowych - schematy tekstu możliwe do
zastosowania.
- Funkcje tytułów i sposoby ich redagowania - tytuł w informacji i
publicystyce (tytuł, nadtytuł, podtytuł)
- Lid i jego rola w tekście dziennikarskim.
- Zasady redagowanie tekstów. Adiustacja merytoryczna.
- Grupowe zbieranie i redagowanie wiadomości.
- Strona graficzna czasopisma – ogólne zasady wyznaczające
kompozycję gazety, układ graficzny, rola fotografii i innych
elementów graficznych w tekstach prasowych, materiał ikoniczny a
tekst.
- Czasopisma a reklama i gadżety.
10
w. 11 Przygotowanie i przedstawienie recenzji wydarzenia kulturalnego(np.
spektaklu w Teatrze TVP). Analiza i dyskusja.
2
w. 12, 13 - Grupowe przygotowanie i obsługa prasowa(dziennikarska,
reporterska, fotograficzna, telewizyjna) wydarzenia medialnego.
Omówienie.
4
w. 14 Przygotowanie i przeprowadzenie wywiadu. Analiza i dyskusja 2
w. 15 Podsumowanie wiedzy, umiejętności i kompetencji personalnych
uzyskanych podczas warsztatów – test.
2
Suma godzin 30
Narzędzia dydaktyczne
1. Podręczniki i teksty przedmiotowo-metodyczne
2. Materiały prasowe(różne formy i gatunki prasowe)
3. Urządzenia interkomunikacyjne (tablica interaktywna, rzutnik multimedialny) oraz
laptopy
Metody dydaktyczne
1. Ćwiczenia, dyskusja, prezentacje, omawianie projektów, analiza prasoznawcza
Sposoby oceny (F – formująca, P – podsumowująca)
F1/ sem.1 Formy pisemne - praca indywidualna i w grupach(np. adjustacja i redakcja tekstów,
przygotowanie wywiadu prsowego itp.)
F 1/ sem.
1
Wypowiedzi ustne, udział w dyskusji
P1/sem.1 Zaliczeniowy test wielokrotnego wyboru lub otwarty sprawdzający wiedzę i umiejętności
Obciążenie pracą studenta
Forma aktywności Łączna i średnia liczba godzin
na zrealizowanie aktywności
Godziny kontaktowe z nauczycielem (w trakcie zajęć) 30
Godziny kontaktowe z nauczycielem (w trakcie konsultacji, średnio
na studenta) 12
Przygotowanie się do zajęć 10
Przygotowanie indywidualnego projektu wypowiedzi pisemnej 2
Przygotowanie do testu 6
SUMA 60
SUMARYCZNA LICZBA PUNKTÓW ECTS DLA
PRZEDMIOTU 2
Literatura podstawowa i uzupełniająca
Literatura podstawowa:
1. Adams S., Hicka W., Wywiad dziennikarski, Kraków 2007
2. Bauer, Z., Chudziński, E. Dziennikarstwo i świat mediów, Kraków 2008
3. Billingham J., Redagowanie tekstów, Warszawa 2006
4. Bortnowski S., Warsztaty dziennikarskie, Warszawa 1999. 5. Chyliński M., Russ-Mohl S., Dziennikarstwo, Warszawa 2007. 6. Dziennikarstwo i świat mediów, pod red. Z. Bauera i E. Chudzińskiego, Kraków 2000. 7. Encyklopedia wiedzy o prasie, pod red. J. Maślanki, Wrocław ‒ Warszawa ‒ Kraków ‒ Gdańsk 1976. 8. Fras J., Dziennikarski warsztat językowy, Wrocław 2005 9. Goban-Klas T., Media i komunikowanie masowe. Teorie i analizy prasy, radia, telewizji i Internetu,
Warszawa ‒ Kraków 1999. 10. Goban-Klas T., Cywilizacja medialna. Geneza, ewolucja, eksplozja, Warszawa 2005. 11. Kita M. , Wywiad prasowy. Język – gatunek – interakcja, Katowice 1998 12. Kunczik M., Zipfel A., Wprowadzenie do nauki o dziennikarstwie i komunikowaniu, Warszawa
2000. 13. Magdoń A. , Reporter i jego warsztat, Kraków 2000
14. Niczyperowicz A., Dziennikarstwo od kuchni, TS Wydawnictwo Poznań 2001 15. Nauka o komunikowaniu. Podstawowe orientacje teoretyczne, pod red. B. Dobek
Ostrowskiej, Wrocław 2001 16. Pisarek W., Analiza zawartości prasy, Kraków 1983 17. Pisarek W., Nowa retoryka dziennikarska, Kraków 2002 18. Słownik terminologii dziennikarskiej, pod red. W. Pisarka, Kraków 2006. 19. Studia z teorii komunikowania masowego, pod red. B. Dobek‒ Ostrowskiej,
Wrocław 1999. 20.Taylor L., Willis A., Medioznawstwo. Teksty, instytucje i odbiorcy, Kraków 2006. 21.Teoria i praktyka dziennikarska. Wybrane zagadnienia, pod red. B. Gołki, M.
Kafla, Z. Mitznera, Warszawa 1964. 22. Wojtak M., Gatunki prasowe, Lublin 2004.
23. Wolańska E., WolańskiA., Zaśko‒ Zielińka M., Majewska‒ Tworek A., Piekot T., Jak pisać i
redagować, PWN, Warszawa 2009
24. Wolny-Zmorzyński K., Kaliszewski A., Furman W., Pokorna‒ Ignatowicz K., Źródła informacji dla
dziennikarza, WAiP 2008
25. Wolny-Zmorzyński K., Kaliszewski A., Furman W., Gatunki dziennikarskie – teoria, praktyka,
język, WAiP Warszawa 2006
Literatura uzupełniająca:
1. Adamczyk W., Media masowe w procesie budowania demokracji w Polsce (1989‒ 1995),Poznań 1999 2. Bereś W., Czwarta władza. Najważniejsze wydarzenia medialne III RP, Warszawa 2000 3. Braun J., Potęga czwartej władzy. Media, rynek, społeczeństwo, Warszawa 2005 4. Dobek-Ostrowska B., Fras J., Ociepka B., Teoria i praktyka propagandy, Wrocław 1997 5. Eriksen T.H., Tyrania chwili. Szybko i wolno płynący czas w erze informacji, Warszawa 2003 6. Garlicki B., Selekcja informacji w dziennikarstwie, Kraków 1981 7. Garlicki B., Organizacja pracy redakcji dziennika, Kraków 1975 8. Garlicki B., Metody redagowania gazety, Kraków 1978 9. Garlicki B., Metodyka dziennikarska, Kraków 1974 10. Goban-Klas T., Sienkiewicz P., Społeczeństwo informacyjne: szanse, zagrożenia, wyzwania, Kraków 1999 11. Iłowiecki M., Media. Władza. Świadomość społeczna, Kraków 1997 12. Legutko P., Rodziewicz D., Mity czwartej władzy dla widzów, słuchaczy i czytaczy, Kraków 2002 13. Lisowska-Magdziarz M., Analiza zawartości mediów. Przewodnik dla studentów, ,,Zeszyty Wydziałowe. Wydział Zarządzania i Komunikacji Społecznej" UJ, Kraków 2004, nr 1 14. Media, komunikacja, biznes elektroniczny, pod red. B. Junga, Warszawa 2001 15. Mrozowski M., Media masowe, władza, rozrywka i biznes, Warszawa 2001 16. Noelle-Neumann E., Spirala milczenia. Opinia publiczna ‒ nasza skóra społeczna, Poznań 2004 17. Paczkowski A., Czwarta władza. Prasa dawniej i dziś, Warszawa 1973 18. Postman N., Zabawić się na śmierć, Warszawa 2002 19. Prasa dawna i współczesna, 1‒ 5 , pod red. B. Kosmanowej, Poznań 2004 20. Reeves B., Nass C., Media i ludzie, Warszawa 2000 21. Rivers W.L., Mathews C., Etyka środków przekazu, Warszawa 1995 22. Strykowski W., Media a edukacja, Poznań 1997 Zalecany film fabularny – „Wszyscy ludzie prezydenta” 1976, reż Alan J. Pakula – film o aferze Watergate
TABLICA POWIĄZAŃ EFEKTÓW PRZEDMIOTOWYCH I KIERUNKOWYCH Z CELAMI PRZEDMIOTU W
ODNIESIENIU DO METOD ICH WERYFIKACJI
Efekty
kształcenia
Odniesienie danego efektu
do efektów zdefiniowanych
dla całego programu (PEK)
Cele
przedmiotu
Treści
programowe
Narzędzia
dydaktyczne
Metody
dydaktyczne Sposób oceny
EK 1 K_W03,
C1, C2,
C3,,C4,
C5
Ćw. 1 – 14 1, 2, 3 1 F, P
EK 2 K_W10 C1, C2,
C3, C4 Ćw. 1-14 1, 2, 3 1 F,P
EK 3 K_ K_U05
C1, C2,
C3, C4 Ćw.1-14 1,2,3 1 F,P
EK 4 K-U06 C1,C2,C3, Ćw. 6-14 1,2,3 1 F, P
22-wr. KARTA PRZEDMIOTU
Nazwa przedmiotu/modułu: Podstawy warsztatu zawodowego – warsztat public
relations
Nazwa angielska: PR Workshop
Kierunek studiów: Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – kreowanie
wizerunku i reklama
Poziom studiów: Stacjonarne, I-go stopnia – licencjackie
Profil studiów Praktyczny
Jednostka prowadząca:
Karkonoska Państwowa Szkoła Wyższa w Jeleniej Górze,
Wydział Nauk Humanistycznych i Społecznych, Zakład
Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej
Prowadzący przedmiot: dr hab. Aleksander Woźny
I Formy zajęć, liczba godzin
Semestr W C L WR Inne* Łącznie ECTS
3 30 30 2
II Cel przedmiotu
C1 – Umiejętność przygotowania, prowadzenia i uczestniczenia w konferencji prasowej.
C2 – Umiejętność doboru stosownych taktyk PR w czasie sytuacji kryzysowej (także wobec
środowiska wewnętrznego) i doskonalenia aktywności w grupie, jaką stanowi np. sztab antykryzysowy
III Wymagania wstępne w kategoriach wiedzy, umiejętności i innych kompetencji:
Wiedza, umiejętności i kompetencje z zakresu nauk o komunikowaniu
IV Oczekiwane efekty kształcenia
Należy określić oczekiwane efekty kształcenia w kategoriach wiedzy, umiejętności i kompetencji.
EK1 zna regulacje prawne i normy etyczne związane z funkcjonowaniem mediów - w tym
obowiązujące w pracy rzecznika prasowego - i wykonywaniem zawodu dziennikarza
EK2 potrafi rozstrzygać dylematy zawodowe zgodnie z normami etyki zawodowej, przewiduje skutki
swoich działań w prawnym i etycznym aspekcie wykonywania zawodu (dziennikarza, a także
specjalisty od reklamy i wizerunku)
EK3 jest odpowiednio przygotowany do pracy w zespole, rozumie swoją rolę w grupie zawodowej
V Treści programowe:
Forma zajęć: ćwiczenia /wpisać formę zajęć/ Liczba
godzin
WR 1-4 Odmiany konferencji prasowych.
Różnice w oczekiwaniach mediów i uczestników konferencji. 4
WR 5-8
Techniki stosowane przez rzecznika prasowego organizującego konferencję
prasową i konferencyjne materiały prasowe i prezenatcje multimedialne w
czasie konferencji
4
WR 9-16
Przeprowadzenie przez studentów symulacji konferencji prasowe ( nagranie
i montaż) – praca w zespołach. Analiza i ocena nagranych materiałów z
konferencji prasowych
8
WR 17-24
Rola rzecznika i mediów w sytuacjach kryzysowych. Różnice i
podobieństwa między regułami PR obowiązującymi w sytuacjach
stabilnych i tych, które obowiązują w sytuacjach kryzysowych. Rola
mediów w sytuacji kryzysowej: media jako pośrednik w komunikowaniu;
media jako kreator sytuacji kryzysowej Zasady wyodrębniania publiczności
uczestniczących w sytuacjach kryzysowych. Strategie kryzysowe Taktyki
PR wykorzystywane w sytuacjach kryzysowych.
8
WR 25 -30 Symulacje sytuacji kryzysowych – praca w zespołach 6
Suma godzin 30
VI Narzędzia dydaktyczne
1. Podręczniki i artykuły w publikacjach zbiorowych (w tym także na portalach PR)
2. Komputer, rzutnik multimedialny, prezentacje materiałów DVD (pochodzących z
bogatego archiwum prowadzącego).
VII Metody dydaktyczne
1. metoda sytuacyjna
2 dyskusja
VIII Sposoby oceny (F – formująca, P – podsumowująca)
F1 Projekty - symulacje konferencji prasowej
P1 Grupowe projekty - sytuacje kryzysowe
IX Obciążenie pracą studenta
Forma aktywności
Łączna i średnia liczba
godzin na zrealizowanie
aktywności
Godziny kontaktowe z nauczycielem (w trakcie zajęć) 30
Godziny kontaktowe z nauczycielem (w trakcie konsultacji, średnio na
studenta) 12
Przygotowanie projektów wypowiedzi pisemnej* 18
SUMA 60
SUMARYCZNA LICZBA PUNKTÓW ECTS DLA
PRZEDMIOTU 2
X Literatura podstawowa i uzupełniająca
Literatura podstawowa:
1. F.P. Seitel, Public Relations w praktyce, Warszawa 2003;
2. K. Wojcik, Public Relations od A do Z, t.I i II, Warszawa 1997 (i wydania późniejsze)
3. T. Smektała, Public Relations w sytuacjach kryzysowych przedsiębiorstw, Wrocław 2005
Literatura uzupełniająca:
1. J. Flis, Samorządowe Public Relations, Kraków 2007
XI TABLICA POWIĄZAŃ EFEKTÓW PRZEDMIOTOWYCH I KIERUNKOWYCH Z CELAMI PRZEDMIOTU
W ODNIESIENIU DO METOD ICH WERYFIKACJI
Efekty
kształcenia
Odniesienie danego efektu
do efektów zdefiniowanych
dla całego programu (PEK)
Cele
przedmiotu
Treści
programowe
Narzędzia
dydaktyczne
Metody
dydaktyczne Sposób oceny
EK 1 KW_09 C1 WR 1 – 8 1,2 2 F1
EK 2 KU_09 C2 WR 17 – 1,2 2 F1
24
EK 3 K_ KK_02
C3
WR 9 – 16
WR 25 –
30
1,2 1 F1,P1
XII ZASADY WERYFIKACJI OCZEKIWANYCH EFEKTÓW KSZTAŁCENIA
W celu pełnej orientacji studenta, co do stawianych mu wymagań oraz zakresu sprawdzania
opanowanych przez niego wiadomości i umiejętności można umieścić dodatkową informację
precyzującą, jaką notę można otrzymać w zależności od stopnia opanowania danego efektu
XIII DODATKOWE INFORMACJE O PRZEDMIOCIE
Informacja, gdzie można zapoznać się z materiałami do zajęć, np. prezentacjami, instrukcjami do
laboratorium itp.
22-wr. KARTA PRZEDMIOTU
Nazwa przedmiotu/modułu: Podstawy warsztatu dziennikarskiego: warsztat telewizyjny
Nazwa angielska: Foundations of Professional skills: TV Workshop
Kierunek studiów: Dziennikarstwo i komunikacja społeczna, specjalność:
kreowanie wizerunku i reklama
Poziom studiów: Stacjonarne, I-go stopnia – licencjackie lub inżynierskie
Profil studiów Praktyczny
Jednostka prowadząca:
Karkonoska Państwowa Szkoła Wyższa w Jeleniej Górze,
Wydział Nauk Humanistycznych i Społecznych, Zakład
Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej
Prowadzący przedmiot: mgr Piotr Iwaniec
I Formy zajęć, liczba godzin
Semestr W C L WR Inne* Łącznie ECTS
5 - - 30 30 2
II Cel przedmiotu
C1 – Poznanie charakteru pracy dziennikarza telewizyjnego.
C2 – Zapoznanie z zasadami realizacji materiału telewizyjnego i elementami
odróżniającymi go od prasowego i radiowego.
C3 – Znajomość specyfiki telewizyjnych gatunków
dziennikarskich.
C4 – Znajomość zasad realizacji krótkiego materiału telewizyjnego o charakterze
informacyjnym.
C5 – Umiejętność zrealizowania wywiadu.
III Wymagania wstępne w kategoriach wiedzy, umiejętności i innych kompetencji:
1. Student posiada wiedzę z zakresu specyfiki gatunków dziennikarskich.
2. Student posiada wiedzę z zakresu kultury języka, stylistyki, tworzenia i redagowania tekstów
dziennikarskich.
IV Oczekiwane efekty kształcenia
EK 1 – Student zna charakter pracy i uwarunkowania
dziennikarza telewizyjnego.
EK 2 – Student zna podstawowe zasady tworzenia materiału telewizyjnego.
EK 3- Student zna specyfikę warsztatu pracy dziennikarza telewizyjnego.
EK4 – Student potrafi opracować temat materiału dziennikarskiego, zrealizować wywiad, weryfikować i
skutecznie wykorzystywać informacje.
EK 5 – Student sprawnie rozróżnia rozmaite gatunki dziennikarskie z naciskiem na telewizyjne; umie
posługiwać się terminologią specjalistyczną.
V Treści programowe:
Forma zajęć: warsztat Liczba godzin
Wr. 1 Specyfika mediów i pracy dziennikarza telewizyjnego. 2
Wr. 2, Wr. 3 Formy wypowiedzi dziennikarskiej w ujęciu praktycznym – zasady tworzenia
przekazu telewizyjnego, doskonalenie sprawności językowej i stylistycznej. 4
Wr. 4, Wr. 5 Ćwiczenia z technik wystąpień publicznych i autoprezentacji. 4
Wr. 6
Ćwiczenia w radzeniu sobie z niepewnością i logiką budowy komunikatu. 2
Wr. 7, Wr. 8 Wizerunek jako efekt działań komunikacyjnych – wcielamy się w rolę rzecznika
prasowego wybranej instytucji. 4
Wr. 9, Wr. 10 Realizacja informacji. Praca zespołowa. 4
Wr. 11, Wr. 12 Realizacja wywiadu. Praca zespołowa.
4
Wr. 13, Wr. 14 Liderzy opinii i selekcjonerzy. Ścieżki perswazji: wzajemność, otwartość,
sympatia i autorytet. 4
Wr. 15 Podsumowanie i usystematyzowanie wiedzy. Prezentacja zrealizowanych
materiałów. 2
Suma godzin 30
VI Narzędzia dydaktyczne
1. Przykłady materiałów telewizyjnych.
2. Tablica interaktywna, rzutnik, komputer.
3. Publikacje i fragmenty tekstów przedmiotowo- metodycznych.
VII Metody dydaktyczne
1. pogadanka 2. heureza 3. dyskusja 4. praca w grupach 5. prezentacje i realizacje TV
VIII Sposoby oceny (F – formująca, P – podsumowująca)
F1. Wypowiedzi na forum, aktywne uczestnictwo w zajęciach.
P1 Małe realizacje TV, prezentacje, praca pisemna.
IX Obciążenie pracą studenta
Forma aktywności Łączna i średnia liczba godzin
na zrealizowanie aktywności
Godziny kontaktowe z nauczycielem (w trakcie zajęć) 30
Godziny kontaktowe z nauczycielem (w trakcie konsultacji) 12
Opracowanie tematów 5
Przygotowanie materiałów 5
Przygotowanie się do zajęć 8
SUMA 60
SUMARYCZNA LICZBA PUNKTÓW ECTS DLA
PRZEDMIOTU 2
X Literatura podstawowa i uzupełniająca
Literatura podstawowa:
1. Biblia dziennikarstwa pod red. A. Skworza i A. Niziołka, Kraków 2010
2. Godzic W., Telewizja i jej gatunki. Po „Wielkim bracie”, Kraków 2004
3. Mascelli, J.. V., 5 tajników warsztatu filmowego, Wydawnictwo Wojciech Marzec, Warszawa 2007
4. Ziomecki M., Skowroński K., Lis T., ABC dziennikarstwa, Warszawa 2002
Literatura uzupełniająca:
1. Adamowski J. (red.), O warsztacie dziennikarskim. Warszawa 2002
2. Boyd A., Dziennikarstwo radiowo-telewizyjne, Warszawa 2006
XI TABLICA POWIĄZAŃ EFEKTÓW PRZEDMIOTOWYCH I KIERUNKOWYCH Z CELAMI PRZEDMIOTU W
ODNIESIENIU DO METOD ICH WERYFIKACJI
Efekty
kształcenia Odniesienie danego efektu
do efektów zdefiniowanych
Cele
przedmiotu
Treści
programowe
Narzędzia
dydaktyczne
Metody
dydaktyczne Sposób oceny
dla całego programu (PEK)
EK 1 K_U05 C1 Wr. 1 - Wr. 15 1 1, 2 F, P
EK 2 K_U14, K_U16,
K_K03
C2,C3,
C4, C5 Wr. 1 - Wr. 15 1 1, 2 F, P
EK 3 K_ K_U08, K_U14,
K_U15, K_K02 C3, C4 Wr. 1 - Wr. 15 1,2,3 1, 2 F, P
EK 4 K_U06, K_U13,
K_K07 C4, C5 Wr. 1 - Wr. 15 1,2,3 1, 2 F, P
EK 5 K_U01, K_U04,
K_U06 C1,C3 Wr. 1 - Wr. 15 1 1, 2 F, P
23- ćw. I. KARTA PRZEDMIOTU
Nazwa przedmiotu/modułu: Gatunki dziennikarskie. Ćwiczenia
Nazwa angielska: Genres in Journalism
Kierunek studiów: Dziennikarstwo i komunikacja społeczna, specjalność:
Poziom studiów: Stacjonarne, I-go stopnia – licencjackie
Profil studiów Praktyczny
Jednostka prowadząca:
Karkonoska Państwowa Szkoła Wyższa w Jeleniej Górze, Wydział
Nauk Humanistycznych i Społecznych, Zakład Dziennikarstwa i
Komunikacji Społecznej
Prowadzący przedmiot: dr Oliwia Tarasewicz - Gryt
Formy zajęć, liczba godzin
Semestr W C L WR Łącznie ECTS
łącznie ćw.
II 30 30 2
III 30 30 2
Cel przedmiotu:
C1 – Utrwalenie wiadomości o gatunkach dziennikarskich wypowiedzi prasowych, radiowych,
telewizyjnych i internetowych; ich typologii, definicji, odmian, funkcji, cech stylistycznych.
C2 – Analiza współczesnych gatunków dziennikarskich
C3 – Kształcenie umiejętności redagowania dziennikarskich wypowiedzi informacyjnych i
publicystycznych.
C4 – Analiza przykładów przeobrażeń w gatunkach informacyjnych. Hipertekst.
C5 – Kształtowanie świadomości znaczenia występujących przeobrażeń wypowiedzi dziennikarskich,
roli języka mediów i jego wpływu na obiektywizm przesyłanych komunikatów.
Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji:
Brak
Oczekiwane efekty kształcenia:
EK1. Student ma utrwaloną wiedzę o gatunkach dziennikarskich; pojęciach, definicjach,
cechach typologicznych i funkcjach uzyskaną na podstawie analizy konkretnych
wypowiedzi dziennikarskich.
EK2. Student potrafi w praktyce odróżniać gatunki informacyjne od publicystycznych.
EK3. Student potrafi redagować wypowiedzi informacyjne i publicystyczne wg określonego
wzorca gatunkowego oraz potrafi zinterpretować, na czym polegają ich współczesne
przeobrażenia i zagrożenia etyczne.
Treści programowe:
Forma zajęć: ćwiczenia semestr 1 Liczba godzin
Ćw. 1 -2
Funkcje wypowiedzi medialnych w dyskursie medialnym. Analiza
konkretnych przykładów pod względem terminologicznym,
typologicznym i funkcjonalnym 4
Ćw. 3-4
Analiza porównawcza - na konkretnych przykładach -
charakterystycznych cech gatunków informacyjnych i
publicystycznych. 4
Ćw. 5-8
Gatunki informacyjne. Wzmianka, flesz, zapowiedź, notatka.
Odmiany prasowe, radiowe, telewizyjne, internetowe. Analiza
przykładów. Próby redagowania tekstów własnych. 8
Ćw. 9 Przeobrażenia w gatunkach informacyjnych. Hipertekst. 2
Ćw. 10-11 Reportaż fabularny jako gatunek informacyjny. Reportaż a relacja
i sprawozdanie. Własne próby redagowania 4
Ćw. 12-15 Gatunki informacyjne. Funkcje, stylistyka, cechy typologiczne.
Różnice. Podsumowanie. 8
Suma godzin 30
Forma zajęć: ćwiczenia semestr 2 Liczba godzin
Ćw. 1-2
Gatunki publicystyczne . Artykuł – cechy typologiczne, artykuł
wstępny, artykuł publicystyczny. Analiza przykładów. Próby
redagowania tekstów własnych. 4
Ćw. 3-4 Reportaż publicystyczny. Analiza przykładów. Próby redagowania
tekstów własnych. Porównanie z reportażem fabularnym 4
Ćw. 5-6 Felieton. Analiza przykładów. 4
Ćw. 7-9 Inne gatunki publicystyczne: komentarz, recenzja, esej, nekrolog 6
Ćw. 10 -12 Gatunki pograniczne: wywiad, dyskusja. Cechy gat.
informacyjnych oraz cechy publicystyczne 6
Ćw. 13-15 Gatunki publicystyczne i pograniczne. Funkcje, stylistyka, cechy
typologiczne. Różnice. Podsumowanie 6
Suma godzin 30
Narzędzia dydaktyczne:
1. wykresy, diagramy, podręczniki
2. teksty przedmiotowo-metodyczne i materiały telewizyjne
3. urządzenia interkomunikacyjne (tablica interaktywna, rzutnik multimedialny) oraz
komputery.
Metody dydaktyczne
dyskusja, pokaz, metoda problemowa
Sposoby oceny (F – formująca, P – podsumowująca)
F1./sem.2 Mniejsze formy pisemne (zapowiedź, wzmianka, notatka) – prace indywidualna.
F2./sem.2 Indywidualne wypowiedzi ustne (analiza gatunków wypowiedzi dziennikarskich).
F3./sem.2 Udział w dyskusjach
P1./sem.2 Indywidualne projekty wypowiedzi pisemnej (np. reportaż fabularny i wywiad)
F1./sem.3 Indywidualne wypowiedzi ustne (analiza gatunków wypowiedzi dziennikarskich)
F1./sem.3 Udział w dyskusjach lub test wyboru
P1./sem.3 Indywidualne projekty wypowiedzi pisemnej (np. artykuł publicystyczny lub raport)
Obciążenie pracą studenta
Forma aktywności
Łączna i średnia liczba godzin na zrealizowanie
aktywności
Godziny kontaktowe z nauczycielem (w trakcie
zajęć) 30 h sem.2 + 30 sem. 3
Godziny kontaktowe z nauczycielem (w trakcie
konsultacji, średnio na studenta) 6 h sem.2 + 6h sem. 3
Przygotowanie się do zajęć 15 h sem.2 + 15 h sem. 3
Przygotowanie projektów wypowiedzi
medialnych 9 h sem.1 + 9 h sem. 2
SUMA 60 h sem.2 + 60 h sem. 3
SUMARYCZNA LICZBA PUNKTÓW ECTS
DLA PRZEDMIOTU 4 ECTS (ćwiczenia)
Literatura podstawowa i uzupełniająca
Literatura podstawowa:
1. K. Wolny- Zmorzyński, A.Kaliszewski. W. Furman, Gatunki dziennikarskie. Teoria, praktyka
język, WA i P, 2006.
2. M. Wojtak, Analiza gatunków prasowych, Wyd. UMCS 2008.
3. K. Wolny - Zmorzyński, W. Furman, Internetowe gatunki dziennikarskie. W Ai P. 2010
4. W. Godzic, Telewizja i jej gatunki, Universitas, Kraków 2004.
5. Z. Bauer, Dziennikarstwo wobec nowych mediów, Uniwersitas, Kraków 2009
6. Z. Bauer, E. Chudziński (red) Dziennikarstwo i świat mediów, Ofic. Cracovia 1996. .
7. W. Pisarek (red,) , Słownik terminologii medialnej Universitas 2006.
8. K. Wolny, O poetyce współczesnego reportażu polskiego, Rzeszów 1991.
9. K. Wolny, Reportaż -jak go napisać?, Rzeszów 1996
10.S. Gajda, Gatunkowe wzorce wypowiedzi [w:] Encyklopedia kultury polskiej XX wieku,
t. 2. Współczesny język polski, red. J. Bartmiński, Wrocław 1993.
10.L. Olszański, Dziennikarstwo internetowe, WAIP, 2006
Literatura uzupełniająca:
2.W. Bereś, K. Burnetko, Kapuściński: nie ogarniam świata, Warszawa 2007
3. Abecadło dziennikarza, (red.) A. Niczyperowicz, Poznań 1996.
4. .M. Kita, Wywiad prasowy. Język - gatunek - interakcja, Katowice 1998.
5.A. Magdoń, Reporter i jego warsztat, Kraków 1993.
6. J. Fras, Dziennikarski warsztat językowy, Wrocław 1999.
Efekty
kształcenia
Odniesienie
danego efektu do
efektów
zdefiniowanych
dla całego
programu (PEK)
Cele
przedmiotu Treści programowe
Narzędzia
dydaktyczn
e
Sposób oceny
EK 1
K_W05, K_W10;
K_W14; K_U06;
K_U10
C1, Ćw. 1 -15 (sem.2)
Ćw. 1-15 (sem 3. ) 1-3
F1,P1
EK 2 K_W14; K_U06 C1,C2, C5
Ćw. 2, 8. (sem.2) 1-3
F1,2,
E
K_U04; K_U10,
K_U06; K_U09,
K_U14,
C1,C2, C3,
C4, C5 Ćw.2,3,7,8 (sem.3) 1-3 F2,P1,2
K
3
III. INNE PRZYDATNE INFORMACJE O PRZEDMIOCIE
1. Informacja gdzie można zapoznać się z prezentacjami do zajęć, instrukcjami do laboratorium itp.
2. Informacje na temat miejsca odbywania się zajęć
3. Informacje na temat terminu zajęć (dzień tygodnia/godzina)
4. Informacja na temat konsultacji (godziny + miejsce)
23 –w. KARTA PRZEDMIOTU
Nazwa przedmiotu/modułu: Gatunki dziennikarskie -Wykłady
Nazwa angielska: Genres in Journalism
Kierunek studiów: Dziennikarstwo i komunikacja społeczna
Poziom studiów: Stacjonarne, I-go stopnia – licencjackie
Profil studiów Praktyczny
Jednostka prowadząca:
Karkonoska Państwowa Szkoła Wyższa w Jeleniej Górze,
Wydział Nauk Humanistycznych i Społecznych, Zakład
Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej
Prowadzący przedmiot: dr hab. Ilona Biernacka-Ligięza
Formy zajęć, liczba godzin
Semestr W C L WR Łącznie ECTS
łącznie
II 15 15 1
Cel przedmiotu:
C1 –Zapoznanie z gatunkami dziennikarskim wypowiedzi prasowych, radiowych, telewizyjnych i
internetowych. oraz metodologiami ich badań.
C2 - Poznanie teoretycznych i praktycznych zagadnień dotyczących gatunków dziennikarskich;
ich funkcją, odmianami (także synkretycznych) oraz przeobrażeniami, jakim podlegały i
podlegają.
C3 – Kształtowanie umiejętności analizy gatunków informacyjnych, publicystycznych i
pogranicznych.
C4 - Zapoznanie z zagadnieniem asertoryczności wypowiedzi dziennikarskich.
C5 - Kształtowanie aktywnej postawy wobec publikowanych treści medialnych w obrębie
gatunków informacyjnych i publicystycznych.
Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji:
Brak
Oczekiwane efekty kształcenia:
EK 1 - Student zna pojęcia związane z wiedzą o gatunkach medialnych.
EK 2 - Student zna kryteria podziału gatunków dziennikarskich oraz podstawowe metody analizy
i interpretacji komunikatów medialnych z uwzględnieniem różnych stanowisk badawczych.
EK 3 – Student wie, jakie są poszczególne elementy strukturalne i kompozycyjne poszczególnych
gatunków dziennikarskich i ich odmian.
EK 4 - Student zna funkcje gatunków w dyskursie medialnym.
EK 5 - Student potrafi analizować komunikaty medialne pod względem strukturalnym,
pragmatycznym i językowym oraz zna mechanizmy przeobrażeń gatunków dziennikarskich.
Treści programowe:
Forma zajęć: wykład Liczba
godzin
W. 1, Wprowadzenie do wiedzy o gatunkach. Najważniejsze pojęcia i terminy. 2
Funkcje mediów i funkcje wypowiedzi dziennikarskich. Historia gatunków,
przeobrażenia, teraźniejszość. Metodologie badań.
W. 2
Podział wypowiedzi dziennikarskich na informacyjne i publicystyczne oraz
pograniczne. Analiza porównawcza. Zagadnienie asertoryczności
wypowiedzi dziennikarskich. 2
W. 3 - 4
Gatunki informacyjne. Charakterystyka, funkcje, stylistyka. Struktura,
kompozycja, język, obiektywizm. Cechy odmian prasowych, radiowych i
telewizyjnych, internetowych. 4
W.5
Gatunki publicystyczne. Charakterystyka, funkcje, stylistyka. Struktura,
kompozycja, język, obiektywizm. Odmiany prasowe, radiowe, telewizyjne,
internetowe. 4
W.6
Gatunki pograniczne i ich odmiany. Funkcje, cechy stylu, tendencje
przeobrażeń. Gatunki interaktywne. Hipertekst. Interaktywność telewizji,
radiu i prasie. 2
W.7 Kierunki przeobrażeń gatunkowych w dobie konwergencji mediów i
zmian technologicznych. 1
Suma godzin 15
Narzędzia dydaktyczne:
1. wykresy, diagramy, podręczniki i teksty przedmiotowo-metodyczne
2. foliogramy, przeźrocza, nagrania magnetofonowe, nagrania radiowe i telewizyjne
3. urządzenia interkomunikacyjne (tablica interaktywna, rzutnik multimedialny) oraz
komputery.
Metody dydaktyczne
Wykład, projekt
Sposoby oceny (F – formująca, P – podsumowująca)
P Egzamin ustny; praca pisemna
Obciążenie pracą studenta
Forma aktywności Łączna i średnia liczba godzin
na zrealizowanie aktywności
Godziny kontaktowe z nauczycielem (w trakcie zajęć) 15
Godziny kontaktowe z nauczycielem (w trakcie
konsultacji, średnio na studenta) 6
Przygotowanie się do zajęć 5
Przygotowanie do testu 4
SUMA 30
SUMARYCZNA LICZBA PUNKTÓW ECTS DLA
PRZEDMIOTU 1
Literatura podstawowa i uzupełniająca
Literatura podstawowa:
1,K. Wolny- Zmorzyński, A.Kaliszewski. W. Furman, Gatunki dziennikarskie. Teoria, praktyka
język, WA i P, 2006.
2.M.Wojtak, Analiza gatunków prasowych, Wyd. UMCS 2008.
3. K. Wolny - Zmorzyński, W. Furman, Internetowe gatunki dziennikarskie. W Ai P. 2010
4. W. Godzic, Telewizja i jej gatunki, Universitas, Kraków 2004.
5. Z. Bauer, Dziennikarstwo wobec nowych mediów, Uniwersitas, Kraków 2009
6. Z. Bauer, E. Chudziński (red) Dziennikarstwo i świat mediów, Ofic. Cracovia 1996. .
7. W. Pisarek (red,) , Słownik terminologii medialnej Universitas 2006.
8.K. Wolny, O poetyce współczesnego reportażu polskiego, Rzeszów 1991.
9..K. Wolny, Reportaż -jak go napisać?, Rzeszów 1996
10.L. Olszański, Dziennikarstwo internetowe, WAIP, 2006.
11.P. Stasiński, Poetyka i pragmatyka felietonu, Warszawa 1982.
12. S. Gajda, Gatunkowe wzorce wypowiedzi [w:] Encyklopedia kultury polskiej XX wieku,
t. 2. Współczesny język polski, red. J. Bartmiński, Wrocław 1993.
13.A Rejter, Kształtowanie się gatunku reportażu podróżniczego w perspektywie stylistycznej i
pragmatycznej, Katowice 2000.
Literatura uzupełniająca:
1..Polski esej, (red.) M. Wyka, Kraków 1991.
2.P. Stasiński, Poetyka i pragmatyka felietonu, Warszawa 1982.
3.W. Bereś, K. Burnetko, Kapuściński: nie ogarniam świata, Warszawa 2007
4.R. Kapuściński, Podróże z Herodotem, Kraków 2004.
5.R. Kapuściński, Wojna futbolowa (dowolne wydanie).
6. E. Hamingway: Artykuły i reportaże (dowolne wydanie)
K. Mroziewicz, Dziennikarz w globalnej wiosce, WAiP 2004
3. Abecadło dziennikarza, (red.) A. Niczyperowicz, Poznań 1996.
4. .M. Kita, Wywiad prasowy. Język - gatunek - interakcja, Katowice 1998.
5. 14.A. Magdoń, Reporter i jego warsztat, Kraków 1993.
9. J.Fras, Dziennikarski warsztat językowy, Wrocław 1999.
Efekty
kształcenia
Odniesienie danego efektu do
efektów zdefiniowanych dla
całego programu (PEK)
Cele przedmiotu Treści programowe Narzędzia
dydaktyczne
Sposób
oceny
EK 1
K_W10; K_W14
C1 – C5 W1 – W6 1,3 P
EK 2 K_W10, K_W14
C1 – C5 W1 – W6 1,3 P
EK 3 K_W10, K_W14
C1 – C5 W1 – W6 1,2,3 P
EK4
K_U01; K_W14;
K_U13; K_U14;
C1 – C5 W1, W7 1,2,3 P
EK5
K_U01; K_W14;
K_U13; K_U14;
K_U15
C1 – C5 W3 –W7 1,2,3 P
24-wr. KARTA PRZEDMIOTU
Nazwa przedmiotu/modułu: Organizacja eventów
Nazwa angielska: Organizing events
Kierunek studiów: Dziennikarstwo i Komunikacja Społeczna , specjalność:
kreowanie wizerunku i reklama
Poziom studiów: Stacjonarne, I-go stopnia – licencjackie
Profil studiów Praktyczny
Jednostka prowadząca:
Karkonoska Państwowa Szkoła Wyższa w Jeleniej Górze,
Wydział Nauk Humanistycznych i Społecznych, Zakład
Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej
Prowadzący przedmiot: dr Oliwia Tarasewicz-Gryt
I Formy zajęć, liczba godzin
Semestr W C L WR Inne* Łącznie ECTS
V 30 30 2
II Cel przedmiotu
C1 – poznanie rodzajów eventów zasad ich organizowania,
C2 - nabycie umiejętności planowania i realizowania projektów dotyczących imprez wizerunkowych,
C3 – przygotowanie do pracy w komórkach lub firmach zajmujących się PR.
III Wymagania wstępne w kategoriach wiedzy, umiejętności i innych kompetencji:
Podstawowa wiedza z zakresu komunikacji społecznej i public relations.
IV Oczekiwane efekty kształcenia
EK 1 – Student zna rodzaje eventów i zasady ich organizowania.
EK 2 – Student umie zaplanować i zrealizować projekt dotyczący imprezy wizerunkowej.
EK 3 – Student jest przygotowany do pracy w komórkach lub firmach zajmujących się PR.
V Treści programowe:
Forma zajęć: warsztat Liczba
godzin
Wr 1 Eventy w działaniach komunikacyjnych organizacji. Typy i cele imprez. Ewent a
marketing i PR. 2
Wr 2 Planowanie i realizowanie eventów. Aspekty organizacyjne, prawne i
wizerunkowe. 2
Wr 3 Konferencje i seminaria: cele, zasady organizowania, przykłady. 6
Wr 4 Imprezy okolicznościowe (jubileusz, drzwi otwarte): cele, zasady organizowania,
przykłady. 6
Wr 5 Targi: cele, zasady organizowania, przykłady. 6
Wr 6 Imprezy dla dziennikarzy, klientów, i pracowników. 2
Wr 7 Ewent a sytuacje kryzysowe. 2
Wr 8 Analiza projektów zaliczeniowych. Podsumowanie. 4
Suma godzin 30
VI Narzędzia dydaktyczne
1. wykresy, diagramy, podręczniki i teksty przedmiotowo-metodyczne
2. prezentacje multimedialne, materiały audio-wizualne
3. urządzenia interkomunikacyjne (tablica interaktywna, rzutnik multimedialny) oraz
komputery.
VII Metody dydaktyczne
Problemowe, praktyczne :1) pokaz, 2) ćwiczenie, 3) dyskusja, 4) instruktaż.
VIII Sposoby oceny (F – formująca, P – podsumowująca)
F1 Praca indywidualna - analiza artykułów naukowych, materiałów badawczych (filmów,
publikacji, studiów przypadku)
F2 Praca w grupie - analiza przykładów dotyczących poszczególnych zagadnień,
prezentacje ukazujące omawiane zjawiska.
P Samodzielne przygotowanie projektu eventu dla wybranej firmy, organizacji lub
instytucji.
IX Obciążenie pracą studenta
Forma aktywności
Łączna i średnia liczba
godzin na zrealizowanie
aktywności
Godziny kontaktowe z nauczycielem (w trakcie zajęć) 30 h
Godziny kontaktowe z nauczycielem (w trakcie konsultacji, średnio na
studenta) 12 h
Przygotowanie się do zajęć 8 h
Przygotowanie indywidualnego projektu. 10 h
SUMA 60 h
SUMARYCZNA LICZBA PUNKTÓW ECTS DLA
PRZEDMIOTU 2
X Literatura podstawowa i uzupełniająca
Literatura podstawowa:
1. A. Drab, Marketing wystawienniczy, czyli jak odnieść sukces na targach, Warszawa 1995.
2. J. Kisiała, R. Jurczak, Poradnik wystawcy czyli 101 wskazówek dla organizatora: stanowiska
konferencyjnego, stoiska targowego, stanowiska degustacji, Kraków 1997.
3. D. Kreuter, Targowe techniki sprzedaży: pięć kroków do pozyskania nowych klientów podczas targów,
Warszawa 2004.
4. A. Kuca, Czy targi mają alternatywę?, Poznań 2000.
5. A. Pietkiewicz, Konferencje, Warszawa 1997.
6. B. Rozwadowska, Public relations. Teoria, praktyka, perspektywy, Warszawa 2002.
7. A. Szymańska, Public relations w systemie zintegrowanej komunikacji marketingowej, Wrocław 2004.
Literatura uzupełniająca:
1. J. Altkorn, Kształtowanie rynkowego wizerunku firmy, Kraków 2002.
2. K. Czyszewicz, Public relations w strategiach sprzedaży i promocji, Wrocław 1994.
3. A. Gregory (red.), Public relations w praktyce, Kraków 1997.
4. P. Kotler, Marketing. Analiza, planowanie, wdrażanie i kontrola, Warszawa 1999.
5. J. Olędzki, D. Tworzydło (red.), Znaczenie społeczne i kierunki rozwoju, Warszawa 2006.
6. S. Oliwer, Strategia public relations, Warszawa 2005.
7. M. Regester, J. Larkin, Zarządzanie kryzysem, Warszawa 2005.
XI TABLICA POWIĄZAŃ EFEKTÓW PRZEDMIOTOWYCH I KIERUNKOWYCH Z CELAMI PRZEDMIOTU
W ODNIESIENIU DO METOD ICH WERYFIKACJI
Efekty
kształcenia
Odniesienie danego efektu
do efektów zdefiniowanych
dla całego programu (PEK)
Cele
przedmiotu
Treści
programowe
Narzędzia
dydaktyczne
Metody
dydaktyczne Sposób oceny
EK 1
K_W13 C 1
Wr 1, Wr 3,
Wr 4, Wr 5,
Wr 6 1,2,3 1,2,3,4 F1, F2, P
EK 2 K_U14, K_U16 C 2 Wr 2 – 8 1,2,3 1,2,3,4 F1, F2, P
EK 3 K_K02, K_K05 C 3 Wr 2 – 8 1,2,3 1,2,3,4 F1, F2, P
XII ZASADY WERYFIKACJI OCZEKIWANYCH EFEKTÓW KSZTAŁCENIA
Brak
XIII DODATKOWE INFORMACJE O PRZEDMIOCIE
Brak
25-wr. KARTA PRZEDMIOTU
Nazwa przedmiotu/modułu: Techniczne zagadnienia pracy w studiu radiowym / Kształcenie
zawodowe
Nazwa angielska: Technical aspects of work in the radio studio
Kierunek studiów: Dziennikarstwo i Komunikacja Społeczna, specjalność: kreowanie
wizerunku i reklama
Poziom studiów: Stacjonarne, I-go stopnia – licencjackie
Profil studiów Praktyczny
Jednostka prowadząca:
Karkonoska Państwowa Szkoła Wyższa w Jeleniej Górze, Wydział Nauk
Humanistycznych i Społecznych, Zakład Dziennikarstwa i Komunikacji
Społecznej
Prowadzący przedmiot: mgr inż. Marcin Rajkowski
I Formy zajęć, liczba godzin
Semestr W C L WR Inne* Łącznie ECTS
3 15 15 1
II Cel przedmiotu
C1 – Poznanie zasad i specyfiki pracy w studiu radiowym
C2 – Umiejętność swobodnego posługiwania się sprzętem będącym na wyposażeniu radiowego studia emisyjnego
C3 – Umiejętność sprawnego posługiwania się podstawowym programem emisyjnym wykorzystywanym w stacjach
radiowych oraz oprogramowania pomocniczego
C4 - Umiejętność współpracy z realizatorem programu w zakresie prowadzenia programu
C5 – Umiejętność samodzielnej realizacji fragmentów programu radiowego
III Wymagania wstępne w kategoriach wiedzy, umiejętności i innych kompetencji:
brak
IV Oczekiwane efekty kształcenia
EK 1 –Student zna w podstawowym zakresie warsztat pracy i uwarunkowania dziennikarza radiowego
EK 2 - Student ma umiejętności pozwalające obsługiwać studyjny i mobilny sprzęt dziennikarski, oraz organizować
pracę w prasowym, radiowym
EK 3 – Jest dobrze przygotowany do wprowadzania w życie zawodowe poznanych technik i narzędzi,
V Treści programowe:
Forma zajęć: warsztaty Liczba
godzin
W1 Regulamin pracy w studiu radiowym. Charakterystyka pracy realizatora programu radiowego oraz
prezentera. Elementy wyposażenia studia radiowego oraz zasady BHP w studiu radiowym. 2
W2 Rodzaje sprzętu stanowiącego wyposażenie typowego studia radiowego oraz jego zastosowanie.
Podstawowe zasady i techniki obsługi w.w. sprzętu. 2
W3 Konsoleta emisyjna oraz urządzenie wejścia/wyjścia jako podstawowy warsztat pracy prezentera i
realizatora programu radiowego. 2
W4 Oprogramowanie do realizacji emisji programu radiowego DynaMix oraz moduły Newsroom,
selekcjoner, analiza emisji. 2
W5 Oprogramowanie narzędziowe wspomagające emisję programu radiowego m.in. Szpieg emisji, 2
Samplitude, SimpleCast.
W6
Samodzielna realizacja fragmentów programu radiowego z wykorzystaniem programu emisyjnego
DynaMix – Wykorzystanie Jinglownicy, ustawianie playlisty głównej, okna miksów. Planowanie
emisji reklam oraz własnych materiałów dźwiękowych. 2
W7
Samodzielna realizacja fragmentów programu radiowego z wykorzystaniem programu emisyjnego
DynaMix, hybrydy telefonicznej oraz odtwarzaczy studyjnych i szpiega emisji – Miksowanie źródeł
dźwięku typu. Programy emisyjny, odtwarzacze studyjne. Wykorzystanie hybrydy telefonicznej do
kontaktu ze słuchaczami. Rejestracja i odsłuch emitowanego programu z wykorzystaniem tzw.
Szpiega emisji.
2
W8 Podsumowanie wiedzy, umiejętności zdobytych podczas warsztatów. 1
Suma godzin 15
VI Narzędzia dydaktyczne
1. Dokumentacja techniczna sprzętu i oprogramowania.
2. Urządzenia interkomunikacyjne (rzutnik multimedialny, komputer).
3. Sprzęt będący na wyposażeniu studia radiowego
4. Oprogramowanie będące na wyposażeniu studia radiowego.
5. Podręczniki, materiały przygotowywane przez prowadzącego.
VII Metody dydaktyczne
1. Pokaz z objaśnieniem.
2. Ćwiczenia praktyczne.
3. Praca w grupach.
VIII Sposoby oceny (F – formująca, P – podsumowująca)
F Testy praktyczne.
P Realizacja fragmentu pasma programowego.
IX Obciążenie pracą studenta
Forma aktywności
Łączna i średnia liczba
godzin na zrealizowanie
aktywności
Godziny kontaktowe z nauczycielem (w trakcie zajęć) 15
Godziny kontaktowe z nauczycielem (w trakcie konsultacji, średnio na studenta) 6
Przygotowanie się do zajęć 9
SUMA 30
SUMARYCZNA LICZBA PUNKTÓW ECTS DLA PRZEDMIOTU 1
X Literatura podstawowa i uzupełniająca
Literatura podstawowa:
1. Instrukcja obsługi systemu emisyjnego DYNA MIX
2. Podręcznik użytkowania konsolety emisyjnej SPUNDCRAFT RM105
3. Podręcznik użytkownika odtwarzacza studyjnego TASCAM CD-500
4. Podręcznik użytkownika urządzenie kompresor/limiter DBX 166XS
5. Podręcznik użytkownika hybrydy telefonicznej TELOS ONE
6. Instrukcja obsługi oprogramowania MAGIX SAMPLITUDE 11 EDU
7. Instrukcja obsługi oprogramowania Spacial Audio SimpleCast
8. Instrukcja obsługi oprogramowania Spacial Audio SamBroadcaster
9. Materiały dydaktyczne przygotowane przez prowadzącego umieszczone na stronie internetowej.
XI TABLICA POWIĄZAŃ EFEKTÓW PRZEDMIOTOWYCH I KIERUNKOWYCH Z CELAMI PRZEDMIOTU W
ODNIESIENIU DO METOD ICH WERYFIKACJI
Efekty
kształcenia
Odniesienie danego efektu do
efektów zdefiniowanych dla
całego programu (PEK)
Cele przedmiotu Treści programowe Narzędzia
dydaktyczne
Metody
dydaktyczne
Sposób
oceny
EK 1 K_W14, K_U13, K_K02 C1 W1 1,2,3,4 1,2,3 F
EK 2 K_W12,K_U14,K_K02 C2,C3,C4,C5 W2,W3,W4,W5,W6,W7 1,3,5 1,2,3 F
EK 3
K_
K_W12,K_U13,K_U17
,K_K02
C2,C4,C5 W6,W7,W8 1,3,5 1,2,3 F
XII ZASADY WERYFIKACJI OCZEKIWANYCH EFEKTÓW KSZTAŁCENIA
-
XIII DODATKOWE INFORMACJE O PRZEDMIOCIE
1. Informacja gdzie można zapoznać się z prezentacjami do zajęć, instrukcjami do laboratorium itp.
2. Informacje na temat miejsca odbywania się zajęć
3. Informacje na temat terminu zajęć (dzień tygodnia/godzina)
4. Informacja na temat konsultacji (godziny + miejsce)
26-w. KARTA PRZEDMIOTU
Nazwa przedmiotu/modułu: Dziennikarskie źródła informacji
Nazwa angielska: Sources of Information in Journalism
Kierunek studiów: Dziennikarstwo i komunikacja społeczna
Poziom studiów: Stacjonarne, I-go stopnia – licencjackie, specjalność:
kreowanie wizerumku
Profil studiów Praktyczny
Jednostka prowadząca:
Karkonoska Państwowa Szkoła Wyższa w Jeleniej Górze,
Wydział Nauk Humanistycznych i Społecznych, Zakład
Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej
Prowadzący przedmiot: dr Oliwia Tarasewicz-Gryt
I Formy zajęć, liczba godzin
Semestr W C L WR Inne* Łącznie ECTS
4 15 15 1
II Cel przedmiotu
C1 – Znajomość najważniejszych zagadnień dotyczących definiowania i typologizowania źródeł
użytecznych w zawodzie dziennikarskim, a także aspektów prawnych z tym związanych.
C2 – Znajomość podstawowych źródeł historycznych, literatury, internetowych, PR, związanych z
dziennikarstwem śledczym i innych (np. osobowych) niezbędnych w codziennej pracy dziennikarskiej.
C3 – Wiedza z zakresu etycznych aspektów praktyki dziennikarskiej związanej ze źródłami informacji.
C4 – Umiejętność pozyskiwania informacji zgodnie z procedurami postępowania z różnymi rodzajami
źródeł; umiejętność analizy źródeł w materiałach dziennikarskich.
C5 – Umiejętność wykorzystania różnorodnych źródeł informacji w praktyce dziennikarskiej oraz ich
krytycznej oceny i weryfikacji.
III Wymagania wstępne w kategoriach wiedzy, umiejętności i innych kompetencji:
Brak
IV Oczekiwane efekty kształcenia
EK 1 –Student posiada wiedzę o źródłach informacji dziennikarskiej, definiuje je oraz wymienia ich
rodzaje; zna aspekty prawne związane ze zdobywaniem informacji.
EK 2 – Student zna zasady dziennikarskiej etyki zawodowej, rozumie wartość i potrzebę etyki zawodowej
w pracy ze źródłami informacji dziennikarskiej i wykorzystuje ją w praktyce swojej aktywności
dziennikarskiej, ma świadomość etycznych problemów występujących w fazie zbierania
materiałów.
EK 3 – Student w swoich wypowiedziach dostrzega i porównuje charakterystyczne cechy poszczególnych
źródeł informacji dziennikarskiej w materiałach dziennikarskich
EK 4 - Student ma umiejętność sprawnego i szybkiego pozyskiwania informacji zgodnego z określonymi
procedurami postępowania z różnych rodzajów źródeł, w tym baz danych
EK 5 – Student ma umiejętność korzystania z obserwacji o otaczającej rzeczywistości; umiejętność
nawiązywania kontaktów z ludźmi mogącymi inspirować do podejmowania ciekawych tematów.
EK 6 - Student w swoich samodzielnych wypowiedziach oraz w pracy grupowej potrafi odpowiednio
dobrać i wykorzystać różnorodne źródła pozyskiwania informacji dziennikarskiej, uprzednio
krytycznie je oceniając i weryfikując; potrafi oceniać w tym zakresie pracę własną na tle prac
wykonanych przez innych studentów i rozumie, które z poznanych przez niego treści wymagają
dalszego doskonalenia.
V Treści programowe:
Forma zajęć: wykład Liczba
godzin
W1
Wprowadzenie (tematyka, warunki zaliczenia, literatura), specyfika źródeł informacji w
dziennikarstwie ogólnym, specjalistycznym, śledczym na wybranych przykładach. Prawo do
zdobywania informacji w prawie polskim 2
W2
Etyka jako podstawa warsztatu profesjonalnego dziennikarstwa. Ochrona danych
osobowych/ochrona dóbr osobistych/ochrona prawa do prywatności. Strategie szukania i zasady
dostępności źródeł dla dziennikarzy. Jak przezwyciężać trudności w pracy researchera. Przykłady. 2
W3
Weryfikacja źródeł. Zasada double-check i inne w pracy dziennikarza. Najsłynniejsze
błędy w weryfikacji źródeł.
Dziennikarz a źródła historyczne, historyczne bazy danych (w tym: statystyki i opracowania
naukowe instytutów badawczych, bilanse i raporty gospodarcze, sprawozdania instytucji
publicznych, akty prawne), przykłady praktyki dziennikarskiej, weryfikacja faktów na podstawie
źródeł historycznych
2
W4 Praca z informatorem na najsłynniejszych przykładach z historii dziennikarstwa
światowego i polskiego. 2
W5
Źródła internetowe w praktyce dziennikarskiej, internetowe bazy danych, weryfikacja faktów na
podstawie źródeł internetowych. 2
W6
Źródła dziennikarstwa śledczego; przykłady praktyki dziennikarskiej, weryfikacja faktów na
podstawie różnych źródeł 2
W7
Jak korzystać z materiałów PR? przykłady praktyki dziennikarskiej, weryfikacja materiałów PR.
Przecieki kontrolowane a przecieki niekontrolowane, cechy charakterystyczne przecieku (tzw.
leaks) i jego historia
2
W8 Podsumowanie zajęć w aspekcie wiedzy, umiejętności. Najważniejsze zasady w pracy researchera,
które trzeba zapamiętać. 1
Suma godzin 15
VI Narzędzia dydaktyczne
1. podręczniki i teksty przedmiotowe
2. nagrania radiowe i telewizyjne, inne archiwalne materiały dziennikarskie i około
dziennikarskie
3. urządzenia interkomunikacyjne (tablica interaktywna, rzutnik multimedialny) oraz
komputery.
VII Metody dydaktyczne
1. Dyskusja, 2. Projekt
VIII Sposoby oceny (F – formująca, P – podsumowująca)
F1. Indywidualna wypowiedź ustna (dyskusja)
P1. Indywidualna wypowiedź pisemna (test wyboru)
IX Obciążenie pracą studenta
Forma aktywności
Łączna i średnia liczba
godzin na zrealizowanie
aktywności
Godziny kontaktowe z nauczycielem (w trakcie zajęć) 15
Godziny kontaktowe z nauczycielem (w trakcie konsultacji, średnio na
studenta) 6
Przygotowanie się do zajęć 5
Przygotowanie do testu 4
SUMA 30
SUMARYCZNA LICZBA PUNKTÓW ECTS DLA PRZEDMIOTU 1
X Literatura podstawowa i uzupełniająca
Literatura podstawowa:
1. Boyd A., (2006), Dziennikarstwo radiowo-telewizyjne, Warszawa.
2. Sobczak J., (1992), Prawo prasowe. Komentarz, Warszawa-Poznań.
3. Gierula M. (red.), (2006), Współczesny dziennikarz i nadawca, Sosnowiec.
4. Wolny-Zmorzyński K., Kaliszewski A., Furman W., Dziennikarskie źródła informacji. Warszawa 2009.
5. Palczewski M., Worsowicz M. (red.), (2006) Dziennikarstwo śledcze. Teoria i praktyka w Polsce,
Europie i Stanach Zjednoczonych, Łódź.
6. Warecki W., Warecki M. (2006), Co wpływa na dziennikarzy. I na co mają wpływ dziennikarze?,
Warszawa
7. Spark D. (2007), Dziennikarstwo śledcze. Studium techniki, Kraków,
8. Czasopisma: „Press”, „Studia Medioznawcze”
Literatura uzupełniająca:
1. ABC dziennikarstwa, (2002), Warszawa.
2. Buksiński T., (1982), Metodologiczne problemy uzasadniania wiedzy historycznej, Warszawa-Poznań.
3. Buksiński T., (1991), Zasady i metody interpretacji tekstów źródłowych, Poznań.
4.Dziennikarstwo i świat mediów, red. Z. Bauer, E. Chudziński, (2000), Kraków.
5. Gogołek W. (2006),, Technologie informacyjne mediów, wyd. II., Wrocław
6. Ihnatowicz I., Biernat A., (2003), Vademecum do badań nad historią XIX i XX wieku, Warszawa.
7. Kula M., (2002), Nośniki pamięci historycznej, Warszawa.
8. Urbańczyk S., (1967), Słowniki ich rodzaje i użyteczność, Warszawa.
9. Wańkowicz M., Karafka La Fontainea. T. 1 (Kraków 1972) i T. 2. (Kraków 1984)
10. Wimmer R.D., Dominick J.R., (2008), Mass media. Metody badań, Kraków.
11. Musiał F. (red.), (2006), Wokół teczek bezpieki – zagadnienia metodologiczno-źródłoznawcze,
Kraków.
XI TABLICA POWIĄZAŃ EFEKTÓW PRZEDMIOTOWYCH I KIERUNKOWYCH Z CELAMI
PRZEDMIOTU W ODNIESIENIU DO METOD ICH WERYFIKACJI
Efekty
kształcenia
Odniesienie danego efektu do
efektów zdefiniowanych dla
całego programu (PEK)
Cele przedmiotu Treści
programowe
Narzędzia
dydaktyczne
Metody
dydaktyczne
Sposób
oceny
EK 1 K_W06;K_W10;K_U05; K_01 C1;C2 W.1-2 1,2,3 1, 2 F1,P1
EK 2 K_W09;K_W10;K_U0;
K_K01;K_K02 C1;C2 W.1-2 1,2,3 1, 2 F1, P1
EK 3 K_U09 C1;C2;C3:C4 W.1, 3-7 1,2,3 1, 2 F1, P1
EK 4 K_W10;K_U09:K_U08;K_U12 C1;C2; C3; C4 W.1-7 1,2,3 1, 2 F1, P1
EK 5 K_U12;K_K04;
K_K05;K_K08 C1;C2;C3;C4;C5
W.1-8 1,2,3 1, 2 F1, P1
EK 6 K_W10;K_U09; K_U08;
K_U12; K_K04; K_K10 C1;C2;C3;C4;C5
W.1-8 1,2,3 1, 2 F1, P1
XII ZASADY WERYFIKACJI OCZEKIWANYCH EFEKTÓW KSZTAŁCENIA
W celu pełnej orientacji studenta, co do stawianych mu wymagań oraz zakresu sprawdzania opanowanych
przez niego wiadomości i umiejętności można umieścić dodatkową informację precyzującą, jaką notę
można otrzymać w zależności od stopnia opanowania danego efektu
XIII DODATKOWE INFORMACJE O PRZEDMIOCIE
Informacja, gdzie można zapoznać się z materiałami do zajęć, np. prezentacjami, instrukcjami do
laboratorium itp.*
27-w.
27-ćw. KARTA PRZEDMIOTU
Nazwa przedmiotu/modułu: Historia Mediów
Nazwa angielska: History of Media
Kierunek studiów: Dziennikarstwo i komunikacja społeczna,
specjalność: kreowanie wizerunku
Poziom studiów: Stacjonarne, I-go stopnia – licencjackie
Profil studiów Praktyczny
Jednostka prowadząca:
Karkonoska Państwowa Szkoła Wyższa w Jeleniej
Górze, Wydział Nauk Humanistycznych i
Społecznych, Zakład Dziennikarstwa i Komunikacji
Społecznej
Prowadzący przedmiot: Dr Katarzyna Giereło-Klimaszewska
I Formy zajęć, liczba godzin
Semestr W C L WR Inne* Łącznie ECTS
1 30 15 45 3
II Cel przedmiotu
C1 – Znajomość najważniejszych etapów rozwoju mediów w Polsce i na świecie (prasy, radia, telewizji,
nowych mediów) w aspekcie technicznym, ekonomiczno-politycznym, prawnym i społecznym
C2 - Znajomość najważniejszych tytułów prasowych i programów radiowo- telewizyjnych,
najważniejszych nowych mediów oraz znaczących osobistości dziennikarskich określających tendencje
rozwoju mediów i dziennikarstwa w poszczególnych epokach
C3 – Umiejętność rozumienia i analizy procesu kształtowania się i rozwoju mediów jako społecznych
instrumentów utrwalania i przekazywania informacji w czasie i przestrzeni
C4 – Umiejętność rozumienia ogólnych prawidłowości i zależności między historią prasy i
dziennikarstwa a historią polityczno-ekonomiczną i historią literatury
C5 – Umiejętność oceny znaczenia mediów dla rozwoju cywilizacyjnego społeczeństw oraz systemów
politycznych i ekonomicznych
C6 – Rozumienie wartości i użyteczności myślenia historycznego: umiejętność rozpatrywania zjawisk z
zakresu rozwoju komunikacji społecznej w kontekście historycznym oraz znajdowania kontekstów
historycznych bieżących wydarzeń
III Wymagania wstępne w kategoriach wiedzy, umiejętności i innych kompetencji:
Wiedza historyczna z zakresu szkoły średniej (historia Polski i świata)
Wiedza o społeczeństwie zakresu szkoły średniej
IV Oczekiwane efekty kształcenia
EK 1 – Student ma podstawową wiedzę o poszczególnych etapach rozwoju mediów w Polsce i na
świecie w aspekcie technicznym, ekonomiczno-politycznym, prawnym i społecznym
EK 2 – Student zna genezę, rozwój i znaczenie najważniejszych mediów w poszczególnych okresach,
ma podstawową wiedzę o najważniejszych osobistościach dziennikarskich i medialnych
określających tendencje w rozwoju dziennikarstwa i mediów w poszczególnych okresach
EK 3 – Student dostrzega i rozumie rolę mediów jako instrumentów przekazywania i utrwalania
informacji w poszczególnych okresach historycznych; docenia ich znaczenie w przekazie
tradycji i dziedzictwa narodowego oraz ich znaczenie dla wolności słowa; potrafi poprzez
egzemplifikację uzasadnić swoje tezy w formie pisemnej
EK 4 – Student rozumie i potrafi uzasadniać społeczną ważność funkcji przekazywania i utrwalania
informacji poprzez media, zwłaszcza w wymiarze tradycji i dziedzictwa narodowego oraz
wolności słowa, rozumie odpowiedzialność mediów za budowanie tożsamości społeczeństwa
oraz za zachowanie dziedzictwa kulturowego swojego regionu, kraju i Europy;
EK 5 – Student znajduje powiązania między rozwojem społecznym a rozwojem mediów w wymiarze
ekonomicznym, politycznym, kulturalnym w poszczególnych epokach; operuje przykładami
uzasadniającymi swoje wnioskowanie;
EK 6 - Potrafi samodzielnie przygotować i zrealizować wypowiedź ustną i pisemną z zastosowaniem
argumentacji historycznej z zakresu historii mediów dotyczącą tematów dawnych i
współczesnych. Potrafi weryfikować własną wiedzę, uzupełniać i doskonalić ją
V Treści programowe:
Forma zajęć: Wykład Liczba
godzin
W1
Wprowadzenie (tematyka, warunki zaliczenia, literatura); historia prasy –
definicja, definicja mediów, znaczenie znajomości procesu historycznego.
Pierwociny prasowe; prasa ulotna w Polsce i na świecie; kalendarze, gazety
seryjne, pisane, pisma międzynarodowe
2
W2 Istota wynalazku Gutenberga, pierwsze druki. 4
W3
Narodziny prasy w Europie i Ameryce Płn., uwarunkowania społeczne,
polityczne i kulturowe; czynniki, które wpłynęły na rozwój prasy
nowożytnej (hasła Renesansu, odkrycia geograficzne, Reformacja, rozwój
handlu, rozwój miast i mieszczaństwa); historia cenzury w Europie (Anglia,
Niemcy, Francja), historia reklamy, pierwsze periodyki, chronologiczne
omówienie rozwoju periodyków w Europie (1605 – Holandia, 1609 Niemcy,
1622 – Anglia, 1631 – Francja, 1661 – Polska); czasopisma moralne (Anglia,
Polska, Niemcy);
2
W4 Komunikowanie na odległość - od sygnałów ogniowych po telegrafy
iskrowe, agencje telegraficzne. Agencje prasowe. 3
W5 Narodziny epoki radia. Kształtowanie się rynku medialnego. 3
W6 Prasa w Polsce w dwudziestoleciu międzywojennym; prasa polska w okresie
II wojny światowej; 2
W7 Media w II wojnie światowej. Rewolucja medialna. I epoka telewizji.
3
W8 Prasa polska w latach 1944-1968. Rozwój radia i telewizji. 3
W9 Prasa polska po roku 1989. Zmiany w radiu i telewizji. Zmiany na rynku
medialnym. 2
W 10 Zmiany technologiczne a zmiany w zawodzie dziennikarskim. Wybitne
osobowości dziennikarskie. 2
W 11 Komputer osobisty i Internet. Media a społeczeństwo sieć. 2
W 12 Podsumowanie zajęć w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji 2
Forma zajęć: ćwiczenia
Ćw. 1
Wprowadzenie (tematyka, warunki zaliczenia, literatura), ewolucja pisma,
czym i na czym pisano; szczegółowe omówienie najstarszych gazet na
świecie.
2
Ćw. 2
Wynalazki, które umożliwiły rozwój mediów (prezentacja studentów).
Przykłady pierwszych druków; szczegółowe omówienie etapów „produkcji”
Biblii Gutenberga;
2
Ćw. 3
Prezentacje studentów dotyczące rozwoju poszczególnych typów mediów w
zależności od tematyki (segmentu) – cz. 1. Szczegółowe omówienie
pierwszej gazety periodycznej w Polsce – „Merkuriusza” jako projektu
perswazyjno-informacyjnego, analiza jego treści i formy.
2
Ćw. 4.
Prezentacje studentów dotyczące rozwoju poszczególnych typów mediów w
zależności od tematyki (segmentu) – cz. 2 (prasa sportowa, prasa kobieca).
Powstawanie prasy kobiecej. Pierwsze reklamy prasowe. Szczegółowe
omówienie archiwalnych materiałów – numerów „Twojej Przyjaciółki” z lat
30 XX w.
2
Ćw. 5
Prezentacje studentów dotyczące rozwoju poszczególnych typów mediów w
zależności od tematyki (segmentu) – cz. 3 (sylwetki najwybitniejszych
dziennikarzy polskich). Prasa brytyjska – The Times, The Economist –
analiza materiałów poświęconych historii tych tytułów, koncepcji ich
wydawania, zasad panujących w redakcjach.
2
Ćw. 6
Proces tabloidyzacji na przykładzie prasy amerykańskiej (Hearst, Pulitzer),
rozwój dziennikarstwa a potrzeba stworzenia public relations. „Prasa żółta”.
Prasa niemiecka – FAZ i Bild – porównanie, wskazanie na charakterystyczne
cechy tabloidu.
2
Ćw. 7
Prezentacje studentów dotyczące rozwoju poszczególnych typów mediów w
zależności od tematyki (segmentu) – cz. 4 (najsłynniejsze programy TV).
Oglądanie fragmentów Studia 2, Wywiadów Ireny Dziedzic, Sondy.
2
Ćw. 8 Podsumowanie zdobytych umiejętności i kompetencji 1
Suma godzin 45
VI Narzędzia dydaktyczne
1 Podręczniki, teksty przedmiotowe, teksty źródłowe, archiwalia
2 Materiały audio i wideo, prezentacje multimedialne
3 rzutnik multimedialny, komputery.
VII Metody dydaktyczne
1. Wykład
2. Analiza materiałów
3. Praca grupowa
4. Przygotowywanie i wygłaszanie przez studentów prezentacji multimedialnych
na zadany temat
VIII Sposoby oceny (F – formująca, P – podsumowująca)
F1./ Ćw. Indywidualne formy wypowiedzi pisemnych
F2./Ćw. Indywidualne lub w małych grupach formy wypowiedzi multimedialnych
P1./Ćw Sprawdzian końcowy weryfikujący
P2/W Egzamin - test sprawdzający
IX Obciążenie pracą studenta
Forma aktywności
Łączna i średnia liczba
godzin na zrealizowanie
aktywności
Godziny kontaktowe z nauczycielem (w trakcie zajęć) 45
Godziny kontaktowe z nauczycielem (w trakcie konsultacji, średnio
na studenta) 18
Przygotowanie się do zajęć (ćwiczenia) 9
Przygotowanie indywidualnego projektu - prezentacja 9
Przygotowanie się do egzaminu 9
SUMA 90
SUMARYCZNA LICZBA PUNKTÓW ECTS DLA PRZEDMIOTU 3
X Literatura podstawowa i uzupełniająca
Literatura podstawowa:
Bajka Z., (2008), Historia mediów, Kraków.
Chudziński E. (red.), Słownik wiedzy o mediach, (2007), Kraków
Goban Klas T., (2001), Zarys historii i rozwoju mediów, Warszawa.
Habielski R., Polityczna historia mediów w Polsce w XX wieku, Warszawa 2009.
Kozieł A., (2003), Za chwilę dalszy ciąg programu… Telewizja Polska czterech dekad 1952-1989,
Warszawa.
Łojek J., Myśliński J., Władyka W., (1988) Dzieje prasy polskiej, Warszawa.
Wolert W. ( 2005), Szkice z dziejów prasy światowej, Universitas, Kraków
Literatura uzupełniająca:
Adamowski J., (2005), Narodziny czwartej władzy. Geneza i rozwój brytyjskiego systemu medialnego,
Warszawa.
Briggs A., Burke P. (2010) Społeczna historia mediów. Od Gutenberga do Internetu. Warszawa
Encyklopedia wiedzy o prasie, Maslanka J. (red.), (1976), Wrocław.
Szyndler B., (1993), Dzieje cenzury w Polsce do 1918 roku, Kraków.
XI TABLICA POWIĄZAŃ EFEKTÓW PRZEDMIOTOWYCH I KIERUNKOWYCH Z
CELAMI PRZEDMIOTU W ODNIESIENIU DO METOD ICH WERYFIKACJI
Efekty
kształcenia
Odniesienie danego efektu do
efektów zdefiniowanych dla całego
programu (PEK)
Cele
przedmiotu
Treści
programowe
Narzędzia
dydaktyczne
Metody
dydaktyczne Sposób oceny
EK 1 K_W05;K_W02 C1 W1-W11; 1;2;3 1 P2
EK 2 K_W04;K_W02 C2 W1-W11; 1;2;3 1 P2
EK 3 K_K11;K_W05 C3;C4;C5 W1-W11; 1;2;3 1-4 P2
EK 4 K_K03;K_K07;K_W04;K_U07 C4;C5;C7 Ćw2-Ćw 7 1;2;3 2-4 F
EK 5 K_K07;K_K11;K_U05 C1;C4 Ćw2-Ćw 7 1;2;3 1-4 F
EK 6 K_U12;K_K03 C4;C6;
C8 Ćw1-Ćw 7 1;2;3 2-4 F;P1
XII ZASADY WERYFIKACJI OCZEKIWANYCH EFEKTÓW KSZTAŁCENIA
Wiedzę zdobytą dzięki wykładom i literaturze weryfikuje sprawdzian, składający się z pytań otwartych i
testu wyboru. Test pozwala wykazać, w jakim stopniu student opanował wiedzę na temat
poszczególnych etapów rozwoju mediów polskich i w jakim stopniu dostrzega różnego rodzaju relacje
pomiędzy historią kraju, literatury, rozwojem społeczeństwa a rozwojem mediów. Sprawdzian wykazuje
też, czy student potrafi zidentyfikować wybranych dziennikarzy i przyporządkować ich do określonej
epoki w historii mediów. Test pozwala tez zweryfikować w jakim stopniu student docenia znaczenie
mediów w tradycji i historii i czy rozumie ich znaczenie dla wolności słowa, służą temu pytania m. in. o
cenzurę, czas jej obowiązywania i zniesienia.
Umiejętności i kompetencje zdobyte na ćwiczeniach prowadzący weryfikuje na podstawie
1. Prezentacji multimedialnych przygotowanych przez studentów w grupach (każda grupa realizuje
temat wyznaczony przez prowadzącego, przedyskutowany w grupie i ewentualnie
zmodyfikowany tak, by student zyskał większą motywację do realizacji tematu (np. dlatego że
rozwija to jego zainteresowania konkretnym segmentem prasy lub typem medium).
2. Sprawdzianu na zakończenie ćwiczeń, w których wskazuje, jakie wynalazki miały wpływ na
rozwój mediów i jaki jest związek pomiędzy rozwojem mediów i ważnymi wydarzeniami
historycznymi oraz społecznymi (np. komunizm, cenzura); opisuje wybranych dziennikarzy wraz
z uzasadnieniem wyboru. Sprawdzian weryfikuje też informacje zdobyte podczas samodzielnego
omawiania i analizowania poszczególnych tytułów. Sprawdza umiejętność rozumienia na czym
polega jakość dziennikarstwa, medium, tekstu – dzięki pytaniom o trzy typy czasopism – elitarne
i tabloidowe.
XIII DODATKOWE INFORMACJE O PRZEDMIOCIE
Informacja, gdzie można zapoznać się z materiałami do zajęć, np. prezentacjami, instrukcjami do
laboratorium itp.
28-w.
28-wr. KARTA PRZEDMIOTU
Nazwa przedmiotu/modułu: Etyka zawodowa
Nazwa angielska: Professional Ethics
Kierunek studiów: Dziennikarstwo i komunikacja społeczna, specjalność:
kreowanie wizerunku i reklama
Poziom studiów: Stacjonarne, I-go stopnia – licencjackie
Profil studiów Praktyczny
Jednostka prowadząca:
Karkonoska Państwowa Szkoła Wyższa w Jeleniej Górze,
Wydział Nauk Humanistycznych i Społecznych, Zakład
Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej
Prowadzący przedmiot: dr Janusz Maj
I Formy zajęć, liczba godzin
Semestr W C L WR Inne*
Łącznie ECTS
3 15 15 30 2(1w+1wr)
II Cel przedmiotu
C1 – Uzyskanie podstawowej wiedzy z zakresu podstawowych pojęć etyki ogólnej i etyki
nowoczesnych massmediów.
C2 – Zdobycie wiedzy dotyczącej współczesnych stanowisk kształtujących myślenie etyczne oraz
dylematów moralnych oraz konsekwencji jakie z nich wynikają.
C3 – Poznanie obowiązujących regulacji etycznych dotyczących reklamy, public relations i
funkcjonowania nowych mediów w przestrzeni publicznej.
C4 – Uświadomienie złożoności problemów moralnych związanych z pracą w zakresie kreowania
wizerunku i reklamy.
III Wymagania wstępne w kategoriach wiedzy, umiejętności i innych kompetencji:
Student powinien posiadać wiedzę ogólną z dziedziny filozofii.
IV Oczekiwane efekty kształcenia
EK 1 – Student zna i rozumie podstawowe pojęcia z dziedziny etyki, ma usystematyzowaną wiedzę
ogólną z zakresu etyki oraz potrafi ją zastosować w public relations i reklamie.
EK 2 – Student ma uporządkowaną wiedzę szczegółową na temat zasad i norm etycznych, potrafi się
nią posługiwać w praktyce zawodowej i medialnej z uwzględnieniem współczesnych mediów
oraz kreowania wizerunku i reklamy.
EK 3 – Student zna i identyfikuje główne koncepcje etyczne, dostrzega i rozumie etyczny kontekst
przekazu wizerunkowego i reklamowego.
EK 4 – Student uwzględnia i potrafi stosować w swej działalności zawodowej podstawowe regulacje
etyczne w zakresie public relations oraz reklamy w świecie współczesnym.
EK 5 – Student docenia wagę refleksji etycznej związanej z funkcjonowaniem człowieka w życiu
odnoszącym się do wykonywanego zawodu oraz jest przygotowany do aktywnego uczestnictwa
w konstruowaniu i wdrażaniu kodeksu etycznego w dziedzinie public relations i reklamy.
EK 6 - Student ma świadomość wpływu działań w dziedzinie public relations oraz reklamy na
kształtowanie opinii i zachowań odbiorców oraz brania odpowiedzialności za podjęte decyzje w
działalności profesjonalnej.
V Treści programowe:
Forma zajęć: wykład Liczba godzin
W. 1 Etyka ogólna, (podstawowe pojęcia, etyka, moralność) rys historyczny 2
W. 2
Etyka ogólna i etyki zawodowe (etyka public relations i reklamy) 2
W. 3 Utylitaryzm etyczny, deontologia mediów a kreowanie wizerunku i
reklamy 2
W. 4, W. 5 Medialna kultura popularna. Wzory kultury, tożsamości 4
W. 6 Etyka komunikacji, public relations i reklama 2
W. 7 Praktyki konsumpcyjne, a nowe media 2
W. 8 Postmodernizm i figuratywność 1
Suma godzin 15
Forma zajęć: warsztat Liczba godzin
Wr. 1 Wolność słowa i odpowiedzialność etyczna w kreowaniu wizerunku i
reklamy 2
Wr. 2 Dążenie do prawdy, maksymalizacja interesów, nieuczciwa
konkurencja, budowanie pozytywnego wizerunku firmy 2
Wr. 3 Tabloidyzacja mediów i retoryka języka reklamy 2
Wr. 4 Kultura globalna, public relations 2
Wr. 5 Nowe media – pluralizm/współczesny panopticon 2
Wr. 6 Relatywizm moralny, społeczeństwo sieci, mediów, opinii i reklamy 2
Wr. 7
Kodeksy etyki zawodowej: Kodeks Etyki dziennikarskiej SDP, Kodeks
Etyki Polskiego Stowarzyszenia Public Relations, Polska Karta Przejrzystości
Relacji, Kodeks etyki reklamy (analiza wybranych fragmentów)
2
Wr. 8 Dyskusja na temat efektów uzyskanych przez studentów podczas
warsztatów. Ocena końcowa 1
Suma godzin 15
VI Narzędzia dydaktyczne
1. Podręczniki i teksty źródłowe
2. Laptop, tablet
3. Urządzenia interkomunikacyjne (tablica interaktywna, rzutnik multimedialny)
VII Metody dydaktyczne
1. Podająca – wykład informacyjny, objaśnienie
2. Problemowa – wykład problemowy, aktywizujący
3. Percepcyjno-oglądowa
VIII Sposoby oceny (F – formująca, P – podsumowująca)
W/ Fr Obecność
W/P Końcowe zaliczenie pisemne – esej spełniający wymogi tekstu naukowego (plan pracy,
literatura, przypisy), (teza, argumentacja, wnioski)
F1/Wr Obecność, aktywność, analiza tekstów, prezentacja
Wr/P Kolokwium (esej) – projekt zespołowy
IX Obciążenie pracą studenta
Forma aktywności Łączna i średnia liczba godzin
na zrealizowanie aktywności
Godziny kontaktowe z nauczycielem (w trakcie zajęć) W 15 Wr 15
Godziny kontaktowe z nauczycielem (w trakcie konsultacji,
średnio na studenta) W 6 Wr 6
Przygotowanie się do zajęć W 4 Wr 4
Przygotowanie zasad pisania tekstu naukowego, kolokwium,
prezentacji W 5 Wr 5
SUMA W 30 W 30
SUMARYCZNA LICZBA PUNKTÓW ECTS DLA
PRZEDMIOTU W 1 Wr 1
X Literatura podstawowa i uzupełniająca
Literatura podstawowa
A. Andrzejuk (red.), Zagadnienie etyki zawodowej, Warszawa 1998.
C-J. Bertrand, Deontologia mediów, Pax 2007.
J. Baudrillard, Społeczeństwo konsumpcyjne, jego mity i struktury, Warszawa 2006.
E. Hope, Etyka w zawodzie public relations, Warszawa 2013.
A. Kaliszewski, Główne nurty w kulturze XX i XXI wieku. Podręcznik dla studentów dziennikarstwa i
komunikacji społecznej, Warszawa 2012.
T. Kononiuk, Etyczne dziennikarstwo. Ewolucja deontyczna zawodu, Warszawa 2015.
P. Lewiński, Retoryka reklamy, Wrocław 1999.
N. Luhmann, Realność mediów masowych, Wrocław 2009.
J. Pleszczyński, Etyka dziennikarska, Warszawa 2007.
F. Ricken, Etyka ogólna, Kęty 2001. K. Stasiuk, Etyka public relations i reklamy jako etyka komunikacji, w: (red.) T. Goban- Klas, Komunikacja
Marketingowa. Kształtowanie społeczeństwa konsumpcyjnego, Radom 2006. Teksty źródłowe z etyki
Literatura uzupełniająca:
P. Czarnecki, Etyka mediów, Warszawa 2009.
J. Jastrzębski, Na rynku wartości. O mediach i etyce dziennikarskiej, Wrocław 2009.
E. Nowak, K. M. Cern, Ethos w życiu publicznym, Warszawa 2008, (R. I. C., Media publiczne w społeczeństwie
informacyjnym).
1. W.L.Rivers, C. Mathews, Etyka środków przekazu, Warszawa 1995.
P. Singer (red.), Przewodnik po etyce, Warszawa 1998. K. Wójcik, Public Relations, Wiarygodny dialog z otoczeniem, Warszawa 2009.
W. Wątroba, Społeczeństwo konsumpcyjne, Wrocław 2009. P. Vardy, P. Grosch, Etyka, Poznań 2013. Dziennikarski Kodeks Obyczajowy SDRP; Kodeks Etyki dziennikarskiej SDP; Karta etyczna mediów polskich;
Vademecum dziennikarstwa BBC, Kodeks Etyki Polskiego Stowarzyszenia Public Relations, Polska Karta
Przejrzystości Relacji, Kodeks etyki reklamy.
XI TABLICA POWIĄZAŃ EFEKTÓW PRZEDMIOTOWYCH I KIERUNKOWYCH Z CELAMI PRZEDMIOTU
W ODNIESIENIU DO METOD ICH WERYFIKACJI
Efekty
kształcenia
Odniesienie danego
efektu do efektów
zdefiniowanych dla
całego programu (PEK)
Cele
przedmiotu
Treści
programowe
Narzędzia
dydaktyczne
Metody
dydaktyczne Sposób oceny
EK 1 K_W01 C1, C2 W.1, W. 2,
W.3, W.6, 1,2,3 1,3 F, P
EK 2 K_W03, K_W09 C1, C2,
C3
W. 2, W.3,
W.7, 1,2,3 1,2,3 F, P
EK 3 K_U01, K_U03 C1, C2
W.1, W.2,
W.3, W. 4,
W. 5
1,3
1,2,3 F, P
EK 4 K_U09 C3, C4
W.6, W.8
1,2,3
1,2,3
F, P
EK 5 K_K02, K_K06 C2, C3,
C4
W.4, W.5,
W.6, W.7
1,2,3
1,2,3 F
EK 6 K_K03 C2, C3,
C4
W.3, W.6,
W.7
1,2,3
1,2,3
F
XII ZASADY WERYFIKACJI OCZEKIWANYCH EFEKTÓW KSZTAŁCENIA
brak
29-wr. KARTA PRZEDMIOTU
Nazwa przedmiotu/modułu: Prawo mediów
Nazwa angielska: Media Legal System
Kierunek studiów: Dziennikarstwo i komunikacja społeczna.
Specjalność – kreowanie wizerunku i reklama
Poziom studiów: Stacjonarne, I-go stopnia – licencjackie
Profil studiów praktyczny
Jednostka prowadząca:
Karkonoska Państwowa Szkoła Wyższa w Jeleniej
Górze, Wydział Nauk Humanistycznych i Społecznych,
Zakład Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej
Prowadzący przedmiot: dr Adam Banaszkiewicz
I Formy zajęć, liczba godzin
Semestr W C L WR Inne* Łącznie ECTS
II 15 15 1
II Cel przedmiotu
C1 – Zapoznanie studentów z podstawowymi normami prawnymi regulującymi działania mediów
masowych w Polsce, wolności prasy i innych mediów, zwłaszcza elektronicznych. Praw i obowiązków
właścicieli mediów i dziennikarzy oraz prawa obywateli do informacji.
C2 –Zapoznanie z orzecznictwem sądów polskich , Trybunału Sprawiedliwości, Trybunału Praw
Człowieka w zakresie prawa mediów.
C3 – Nabycie przez studentów umiejętności w zakresie poprawnego analizowania i rozumienia zapisów
prawa prasowego oraz korzystania w praktyce z jego zapisów.
C4 – Student posiada umiejętność współpracy i integracji podczas realizacji zadań zespołowych
wykorzystujących wiedzę z zakresu prawa prasowego.
III Wymagania wstępne w kategoriach wiedzy, umiejętności i innych kompetencji:
1. Znajomość przedmiotu Podstawy prawa.
IV Oczekiwane efekty kształcenia
EK 1 – Student zna podstawowe pojęcia z zakresu prawa mediów rozumie związki i relacje
zachodzące pomiędzy nimi tak w Polsce jak i na świecie.
EK 2 – Student zna najważniejsze dylematy etyczne współczesnych mediów oraz rolę etyki
zawodowej.
EK 3 – Student potrafi posługiwać się zasadami i normami prawnymi w podejmowaniu działalności
medialnej i okołomedialnej.
EK 4 – Student potrafi współpracować i realizować zadania zespołowe i koncepcje wymagające
współdziałania.
EK 5 – Student dostrzega konieczność wdrażania etycznych rozwiązań i uświadamia sobie własną
odpowiedzialność za podejmowanie decyzje w zakresie prawa mediów.
V Treści programowe:
Forma zajęć: ćwiczenia /wpisać formę zajęć/ Liczba
godzin
ĆW 1 Zajęcia wprowadzające. Pojęcie i elementy składowe oraz prawne podstawy (funkcjonowania)
prawa medialnego w Polsce. 2
ĆW 2 Wolność prasy w prawie polskim i w prawie międzynarodowym. 2
ĆW 3 Prawo prasowe - prawa i obowiązki dziennikarzy. 2
ĆW 4 Prawo prasowe – organizacja działalności prasowej. Sprostowania, komunikaty i ogłoszenia. 2
ĆW 5
Prawo prasowe – odpowiedzialność za naruszenie prawa spowodowane opublikowaniem
materiału
prasowego. Postępowanie w sprawach prasowych. 2
ĆW 6 Organizacja działalności wydawniczej w Polsce. 2
ĆW 7 Ustawa z dnia 29 grudnia 1992 roku o radiofonii i telewizji. Organizacja działalności radiowej i
telewizyjnej w Polsce. 2
ĆW 8 Podsumowanie wiedzy i umiejętności uzyskanych w trakcie kursu. 1
Suma godzin 15
VI Narzędzia dydaktyczne
1. podręczniki i teksty przedmiotowe;
2. komputery – internet;
3. zadania wyświetlone na ekranie
VII Metody dydaktyczne
1.
2.
3.
Opracowania pisemne.
Metoda tekstu przewodniego.
Problemowa aktywizująca/dyskusja dydaktyczna, metoda sytuacyjna/.
VIII Sposoby oceny (F – formująca, P – podsumowująca)
F1. Mniejsze formy pisemne praca indywidualna i zespołowa.
F2. Test sprawdzający wiedzę i umiejętności.
IX Obciążenie pracą studenta
Forma aktywności
Łączna i średnia
liczba godzin
na zrealizowanie
aktywności
Godziny kontaktowe z nauczycielem 15
Konsultacje 6
Przygotowanie się do zajęć 9
SUMA 30
SUMARYCZNA LICZBA PUNKTÓW ECTS DLA PRZEDMIOTU 1
X Literatura podstawowa i uzupełniająca
Literatura podstawowa:
1. Prawo mediów, M. Nowikowska, J. Sieńczyło-Chlabicz, wyd. Wolters Kluwer 2015,
2. Prawo prasowe, I. Dobosz, wyd. Wolters Kluwer business 2011,
3. Prawo mediów, J. Barta, R. Markiewicz, A. Matlak (red.), Warszawa 2008,
4. E. Czarny-Drożdżejko, „Dziennikarskie dochodzenie prawdy a przestępstwo zniesławienia w
środkach masowego komunikowania”, Kraków 2005,
5. Ustawa z dnia 26 stycznia 1984 roku Prawo prasowe, Dz.U. z 1984 roku, Nr 5, poz. 24 z późn. zm.,
6. Ustawa z dnia 29 grudnia 1992 roku o radiofonii i telewizji, Dz.U. z 1993 roku, Nr 7, poz. 34 z późn.
zm.
Literatura uzupełniająca:
1. Prawo prasowe. Komentarz, J. Sobczak, LexisNexis, Warszawa 2008,
2. Prawo internetu, P. Podrecki (red.), LexisNexis, Warszawa 2007,
3. Prawo w sieci. Zarys regulacji internetu, P. Waglowski, Warszawa 2005,
4. M. Du Vall, Prowokacja dziennikarska, Zeszyty Prasoznawcze nr 3 – 4 z 2005.
XI TABLICA POWIĄZAŃ EFEKTÓW PRZEDMIOTOWYCH I KIERUNKOWYCH Z CELAMI PRZEDMIOTU
W ODNIESIENIU DO METOD ICH WERYFIKACJI
Efekty
kształcenia
Odniesienie danego efektu do efektów
zdefiniowanych dla całego programu
(PEK)
Cele
przedmiotu Treści programowe
Narzędzia
dydaktyczne
Metody
dydaktyczne
Sposób
oceny
EK 1 K_W01,K_U07,K_U08,K_U09,
K_K03, C1,C2 Ćw.2,3,4,5,6,7 1,2,3 2 F1,F2
EK 2
K_W09,
K_U09,K_K01,
K_K02,K_K07
C1,C2,C3 Ćw.1,3,4,5,6,7 1,2 1 F1
EK 3 K_W09,K_U09,K_U10
K_K01,K_K07 C1,C3,C4 Ćw.1,3,4,5,6 1,2 3 F1
EK 4 K_U01,K_U15,K_U17,
K_K02,K_K06 C3, C4 Ćw.4,5,67 1,2 1,3 F1,F2
EK 5 K_KO3,K-U09
C3,C4 Ćw.4,5,6,7, 1,2 1 F1
XII ZASADY WERYFIKACJI OCZEKIWANYCH EFEKTÓW KSZTAŁCENIA
Ocena jest składową kilku elementów (możliwości):
1) Przedstawienie na zajęciach opracowania (prezentacji) wybranego tematu (obligatoryjne),
Opracowanie odczytane z następującą po jego przedstawieniu odpowiedzią prelegenta na pytania i dyskusją – ocena plus
dostateczna (3,5),
Opracowanie przedstawione z pamięci lub w postaci materiałów wyświetlonych na ekranie z użyciem komputera (z
następującą potem odpowiedzią na pytania i dyskusją) – ocena dobra (4,0),
2) Czynny udział w rozwiązywaniu zadań związanych z omawianym tematem - możliwość poprawienia oceny o pół
stopnia,
3) Odpowiedź na pytania zadane przez prowadzącego – dla najaktywniejszych Osób możliwość poprawienia oceny o pół
stopnia,
4) Ocena ulega obniżeniu w wypadku przekroczenia wskazanego limitu dozwolonych nieobecności (2 razy):
trzy, cztery nieobecności – pół oceny,
więcej razy – cała ocena.
Studenci, którzy nie spełnią kryteriów pozwalających na uzyskanie oceny pozytywnej, podchodzą do pisemnego
sprawdzianu wiedzy. Taką samą możliwość mają Osoby aspirujące do oceny wyższej. Sprawdzian obejmuje dwa pytania
otwarte z zakresu materiału objętego programem warsztatów.
Ocenę bardzo dobrą otrzymują osoby, które wyczerpująco odpowiedzą na oba zadane pytania.
Odpowiedź niepełna, w zależności od jej kompletności, powoduje otrzymanie oceny plus dobrej, dobrej lub plus
dostatecznej.
Pobieżna odpowiedź na oba zadane pytania albo bardziej kompletna odpowiedź na tylko jedno pytanie powoduje otrzymanie
przez Studenta oceny dostatecznej. W innych przypadkach ocena jest niedostateczna.
XIII DODATKOWE INFORMACJE O PRZEDMIOCIE
Informacja, gdzie można zapoznać się z materiałami do zajęć, np. prezentacjami, instrukcjami do
laboratorium itp.
30 – w.
30 – wr. KARTA PRZEDMIOTU
Nazwa przedmiotu/modułu: Polski system medialny
Nazwa angielska: Polish Media System
Kierunek studiów: Dziennikarstwo i komunikacja społeczna
Poziom studiów: Stacjonarne, I-go stopnia – licencjackie lub inżynierskie
Profil studiów Ogólnoakademicki
Jednostka prowadząca:
Karkonoska Państwowa Szkoła Wyższa w Jeleniej Górze,
Wydział Nauk Humanistycznych i Społecznych, Zakład
Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej
Prowadzący przedmiot: dr Katarzyna Giereło-Klimaszewska
I Formy zajęć, liczba godzin
Semestr W C L WR Inne* Łącznie ECTS
2 30 15 45 3
II Cel przedmiotu
C1 – poznanie struktury i zasady funkcjonowania systemu medialnego w
Polsce; najważniejsze instytucje medialne, sektory działalności medialnej.
C2 – poznanie i zrozumienie uwarunkowań społeczno-polityczne,
ekonomiczne, kulturowe, cywilizacyjne systemu medialnego w Polsce.
C3 - poznanie uwarunkowań pracy dziennikarzy, wynikające z
systemu medialnego ze szczególnym uwzględnieniem uwarunkowań pracy
występujących na rynku lokalnego.
C4 - nabycie wiedzy na temat zagrożeń dla rozwoju mediów w Polsce z
uwzględnieniem specyfiki mediów lokalnych.
C5 - poznanie i zrozumienie odpowiedzialność i roli mediów w systemie
demokratycznym państwa.
III Wymagania wstępne w kategoriach wiedzy, umiejętności i innych kompetencji:
Brak
IV Oczekiwane efekty kształcenia
EK 1 – Student zna strukturę systemu medialnego, najważniejsze sektory, instytucje medialne i zasady
funkcjonowania ich funkcjonowania w Polsce.
EK 2 – Student posiada wiedzę o najważniejszych etapach rozwoju mediów w
Polsce, potrafi wyjaśnić uwarunkowania historyczne, społeczno-polityczne
i kulturowe polskiego systemu medialnego.
EK 3 – Student zna i wyjaśnia systemowe uwarunkowania pracy dziennikarza.
EK 4 - Student zna zagrożenia dla rozwoju i właściwego spełniania roli mediów w
Polsce, państwie demokratycznym.
V Treści programowe:
Forma zajęć: wykład Liczba
godzin
W. 1 Wprowadzenie. System medialny w Polsce. Geneza. Media w PRL,
Transformacja ustrojowa po 1989 r. 2
W. 2 Uwarunkowania funkcjonowania mediów w Polsce. Zasady systemowe.
Regulacje prawne. Ustawa Prawo prasowe z uwzględnieniem wszystkich zmian. 2
W. 3 Regulacje systemu mediów elektronicznych. Ustawa o Krajowej Radzie
Radiofonii i Telewizji. 2
W. 4 Warunki funkcjonowania dziennikarzy i wydawców. Stowarzyszenia i
organizacje dziennikarskie. 2
W. 5 Rynek prasowy w Polsce. Dzienniki produkty ekonomiczne z misją społeczną. 2
W. 6 Prasa lokalna i sublokalna.
Tabloidy i tabloidyzacja mediów. 2
W. 7 Czasopisma informacyjno-publicystyczne. Czasopisma life-stylowe, wersje,
kopie, kalki. 2
W. 8 Telewizja w Polsce; publiczna, prywatna, społeczna. Misja a komercja. Spór o
media publiczne 2
W. 9 Cyfryzacja mediów elektronicznych. Wartości kulturowe, społeczne w telewizji
w Polsce, Europie... 2
W. 10 Radiofonia w Polsce. Polskie Radio S.A. Nadawcy prywatni i społeczni. 2
W. 11 Radio lokalne. Funkcje, przeobrażenia, kierunki rozwoju 2
W. 12 Badania mediów. Media jako środek przekazu reklam. Sponsorowanie i
lokowanie produktu. 2
W. 13 Rynek internetowy. Dziennikarstwo a nowe media. 2
W. 14 Mediatyzacja polityki i polityzacja mediów. 2
W. 15 Przyszłość polskiego systemu medialnego. Podsumowanie. 2 Forma zajęć: warsztat
Wr. 1 Wprowadzenie. Likwidacja RSW i rozwój rynku prasowego w Polsce. Analiza
procesu i jego skutków. 2
Wr. 2
Organizacje dziennikarskie – rola samoregulacji w systemie medialnym,
profesjonalizacja. Warunki funkcjonowania dziennikarzy i wydawców.
Sprostowania, odpowiedzi, autoryzacje. Rzetelność, odpowiedzialność, misja
dziennikarzy a komunikowanie publiczne.
Rola mediów publicznych, społecznych i komercyjnych. Zasadność
funkcjonowania, misja, zadania, rola i miejsce we współczesnym systemie
medialnym.
2
Wr. 3
Media w regionie. Charakterystyka sektorów. Ocena oddziaływania społecznego
na podstawie analizy zawartości.
Kapitał zagraniczny w polskich mediach. Największe koncerny, najważniejsze
tyuły.
2
Wr. 4
Prasa - rynek tygodników opinii i czasopism opiniotwórczych. Czasopisma life-
stylowe, wersje, kopie, kalki. Medialny łańcuch wartości. Kolportaż prasy.
Komercjalizacja i tabloidyzacja współczesnych mediów Polsce. „Super
Ekspres”, „Fakt”. Analiza na przykładach aktualnych zdarzeń medialnych i
pseudomedialnych. Wolność wypowiedzi, jakość wypowiedzi,
odpowiedzialność.
Infotaiment i politainment w polskich mediach. Analiza zjawiska na podstawie
analizy zawartości.
2
Wr. 5
Konwergencja mediów w Polsce. Upodabnianie przekazu w mediach
tradycyjnych do przekazu w mediach nowoczesnych - na przykładzie analizy
zawartości wybranych mediów.
Media a opinia publiczna i kontrola społeczna. Wpływ nowych technologii na
media tradycyjne. Mediatyzacja polityki.
2
Wr. 6 Instytucje analizujące rynek medialny i ich znaczenie dla funkcjonowania
systemu medialnego. Ośrodki badania i rankingi czytelnictwa, oglądalności, 2
słuchalności, klikalności, opinii publicznej.
Wr. 7
Największe portale internetowe - charakterystyka i analiza zawartości. Opinie i
emocje społeczne w sieci. Dziennikarstwo społeczne, trolling, działania PR i
marketingowe w nowych warunkach medialnych. Problem partycypacji
społecznej i nowomedialna aktywność dziennikarzy w polskim systemie
medialnym - blogosfera, Twitter, Facebook.
3
Suma godzin 45
VI Narzędzia dydaktyczne
1. Podręczniki, teksty, źródłowe, prasa.
2. Urządzenia interkomunikacyjne (komputer, rzutnik multimedialny, Internet, tablica
interaktywna)
3. Nagrania radiowe i telewizyjne.
VII Metody dydaktyczne
1. wykład, 2. pokaz
VIII Sposoby oceny (F – formująca, P – podsumowująca)
F1. Obecność na wykładach
P1. Prezentacja i projekt - prace pisemne (ćwiczenia).
IX Obciążenie pracą studenta
Forma aktywności Łączna i średnia liczba godzin
na zrealizowanie aktywności
Godziny kontaktowe z nauczycielem (w trakcie zajęć) 45
Godziny kontaktowe z nauczycielem (w trakcie konsultacji, średnio na
studenta) 18
Przygotowanie się do zajęć 17
Przygotowanie indywidualnego projektu wypowiedzi pisemnej 10
SUMA 90
SUMARYCZNA LICZBA PUNKTÓW ECTS DLA
PRZEDMIOTU 3
X Literatura podstawowa i uzupełniająca
Literatura podstawowa:
1. Bauer Z., Dziennikarstwo wobec nowych mediów: historia, teoria, praktyka, Kraków 2009
2. Dobek-Ostrowska B., Polski system medialny na rozdrożu. Media w polityce, polityka w mediach,
Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 2011.
3. K. Jakubowicz, Media publiczne. Początek końca czy nowy początek?, Warszawa 2007
4. T. Kowalski, B. Jung, Media na rynku. Wprowadzenie do ekonomiki mediów, Warszawa 2006
5. S. Nowicki, Zainteresowanie prasą codzienną w Polsce. Tendencje i zróżnicowanie korzystania z
prasy codziennej i co z tego wynika dla przyszłości czytelnictwa prasy, „Zeszyty Prassoznawcze”
2008, nr 1-2
6. T. Mielczarek, Monopol, pluralizm, koncentracja. Warszawa 2007
7. W. Pisarek, Słownik terminologii medialnej, Kraków, 2006
8. K. Pokorna-Ignatowicz (red.), Polski system medialny 1989-2011, Kraków 2013
9. M. Sokołowski (red.), Transformacja polskiego systemu medialnego, Toruń 2011
Literatura uzupełniająca:
1. P. J. Anderson, G. Ward (red.), Przyszłość dziennikarstwa w dojrzałych demokracjach, Warszawa 2009.
2. Filas R. Rośnie dominacja mediów elektronicznych. Nowa faza przemian, „Zeszyty Prasoznawcze”
2003, nr 3-4
3. W. Sonczyk, Kolportaż prasy w Polsce do roku 1989. „Studia medioznawcze” 2010, nr 2
4. S. Mordarski, Media w działaniu. Funkcjonowanie środków masowego przekazu w świetle nauki
Kościoła , Sandomierz, 2008
J. Grzybczak, Społeczny klimat wokół polskich mediów w latach 1989-1999, „Zeszyty Prasoznawcze”
2000, nr 3-4
A. Szynol, Piętnaście lat obecności Prassauer Neue Presse (Polskapresse) i Orkla Media na polskim
regionalnym rynku prasowym, „Studia medioznawcze” 2008, nr 2
5. A. Przybylska, Komu potrzebne są media lokalne? Rola lokalnych środków przekazu w opinii władz,
dziennikarzy i mieszkańców, „Studia medioznawcze” 2005, nr 4
6. W. Sonczyk, Zmiany na rynku i ewolucja formuły wydawniczej prasy codziennej w Polsce w latach
1990-2004, „Studia medioznawcze” 2005, nr 4
7. W. Sonczyk, Dylematy transformacji polskiego systemu medialnego ( na przykładzie czasopism),
„Studia medioznawcze” 2008, nr 2
8. S. Jędrzejewski, Radio w komunikacji społecznej. Rola i tendencje rozwojowe, „Zeszyty
Prasoznawcze” 2003
10. T. Mielczarek, Radiofonia lokalna w Polsce w latach 1989-2005, „Studia medioznawcze” 2005, nr 5
XI TABLICA POWIĄZAŃ EFEKTÓW PRZEDMIOTOWYCH I KIERUNKOWYCH Z CELAMI
PRZEDMIOTU W ODNIESIENIU DO METOD ICH WERYFIKACJI
Efekty
kształcenia
Odniesienie danego efektu do
efektów zdefiniowanych dla
całego programu (PEK)
Cele
przedmiotu
Treści
programowe
Narzędzia
dydaktyczne
Metody
dydaktyczne Sposób oceny
EK 1
K_W05,
K_W 01,
K_K 05
C1
W3,W5,W6,
W7,W8,
W10,W11;
Wr.3-6
1,2,3 1, 2 F1,P1
EK 2
K_W05
K_K06,
K_K05
C2 W1,W2, Wr.
1, 2 1,2,3 1, 2 F1, P1
EK 3 K_W04,K_W05,K_W06
C3
W4,W13,
Wr.3-7 2,3 1, 2 F1, P1
EK 4
K_W05,K_W04
K_K05,K_K11
C4 W15,W 14;
Wr.6-7 2,3 1, 2 F1, P1
XII ZASADY WERYFIKACJI OCZEKIWANYCH EFEKTÓW KSZTAŁCENIA
W celu pełnej orientacji studenta, co do stawianych mu wymagań oraz zakresu sprawdzania opanowanych
przez niego wiadomości i umiejętności można umieścić dodatkową informację precyzującą, jaką notę
można otrzymać w zależności od stopnia opanowania danego efektu
XIII DODATKOWE INFORMACJE O PRZEDMIOCIE
Informacja, gdzie można zapoznać się z materiałami do zajęć, np. prezentacjami, instrukcjami do
laboratorium itp.
31-w.
31-wr. KARTA PRZEDMIOTU
Nazwa przedmiotu/modułu: Systemy medialne na świecie
Nazwa angielska: World Media Systems
Kierunek studiów: Dziennikarstwo i komunikacja społeczna, specjalność:
kreowanie wizerunku i reklama
Poziom studiów: Stacjonarne, I-go stopnia – licencjackie
Profil studiów Praktyczny
Jednostka prowadząca:
Karkonoska Państwowa Szkoła Wyższa w Jeleniej Górze,
Wydział Nauk Humanistycznych i Społecznych, Zakład
Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej
Prowadzący przedmiot: dr Katarzyna Giereło-Klimaszewska
I Formy zajęć, liczba godzin
Semestr W C L WR Inne* Łącznie ECTS
2 30 15 45 3
II Cel przedmiotu
C1 - Znajomość definicji i typologii systemów medialnych; ich uwarunkowań i tendencji; różnicy
między systemem medialnym a systemem komunikowania masowego;
C2 - Znajomość podstawowych systemów medialnych – organizacji, roli i zadań mediów masowych i
instytucji medialnych - w Europie, Stanach Zjednoczonych i Europie Środkowo-Wschodniej oraz
medialnego systemu globalnego, w ich rozwoju historycznym oraz współcześnie (główne media),
także w aspekcie ich powiązań z ekonomią i polityką; wiedza o najważniejszych osobistościach
medialnych;
C3 – Umiejętność porównania i klasyfikowania różnych systemów medialnych ich analizy pod kątem
prawnym, politologicznym i ekonomicznym (narodowych i globalnego);
C4 – Umiejętność analizy mechanizmów i uwarunkowań decydujących o funkcjonowaniu mediów
masowych w wybranych państwach oraz w skali ogólnoświatowej;
C5 - Umiejętność wyprowadzenia wniosków związanych z analizą przyczyn i skutków rozwoju
systemów medialnych i systemu globalnego, także wymiarze lokalnym, oraz ich prezentacji w formie
ustnej i pisemnej, indywidualnie i grupowo
III Wymagania wstępne w kategoriach wiedzy, umiejętności i innych kompetencji:
Brak
IV Oczekiwane efekty kształcenia
EK 1 – Student zna definicje i typologie wybranych systemów medialnych; ma świadomość ich uwarunkowań i tendencji
(ekonomiczno-politycznych; prawnych, technologicznych); Student zna podstawowe nowe media w wybranych
krajach i globalnie oraz analizuje i porównuje ich rozwój w kontekście funkcjonowania tradycyjnych mediów na
przykładzie wybranych państw;
EK 2 - Student zna główne organizacje medialne w wybranych narodowych systemach medialnych w perspektywie
historycznej i współcześnie pod kątem prawnym, politologicznym i ekonomicznym oraz zna główne media
globalne i rozumie tendencje budowania globalnego systemu medialnego;
EK 3 - zna najważniejsze osobistości medialne i ma świadomość ich roli w kształtowaniu opinii, budowaniu relacji
społecznych i kreowaniu wizerunku;
EK 4 - Student klasyfikuje i porównuje i ocenia różne systemy medialne;
EK 5 - Student ma wiedzę na temat instytucji samoregulacji, instytucji dziennikarskich w wybranych państwach oraz w
skali ogólnoświatowej, rozumie potrzebę samoregulacji środowiskowej a zwłaszcza potrzebę etyki w zawodzie
dziennikarskim i wykorzystuje ją proponując odpowiednie rozwiązania;
EK 6 - Student analizuje indywidualnie i w grupie mechanizmy i uwarunkowania historyczne, polityczne, społeczne,
ekonomiczne, kulturalne i prawne decydujące o funkcjonowaniu mediów masowych w wybranych państwach oraz
w skali ogólnoświatowej oraz porównuje je na wybranych przykładach;
V Treści programowe:
Forma zajęć: wykład Liczba
godzin
W. 1
Wprowadzenie (tematyka, warunki zaliczenia, literatura); pojęcie systemu
medialnego i systemu masowego komunikowania; narodowy system
medialny a globalny system medialny - trzy główne modele systemów
medialnych w warunkach ustabilizowanej demokracji oraz towarzyszące im
tendencje koncentracji, komercjalizacji i globalizacji (w produkcji i
dystrybucji), a także kapitał zagraniczny w narodowych systemach
medialnych; główne czynniki stymulujące rozwój globalnego systemu
medialnego i jego tendencje rozwojowe;
2
W. 2
Tradycyjne media masowe i dziennikarstwo w rozwoju historycznym w USA
(zarys problematyki), najważniejsze współczesne dzienniki i magazyny w
USA; system radia i TV oraz główne media internetowe; specyfika instytucji
medialnych i wpływ otoczenia zewnętrznego
2
W. 3
System medialny Wielkiej Brytanii. System radia i TV oraz główne media
internetowe; specyfika instytucji medialnych i wpływ otoczenia
zewnętrznego 2
W. 4
Mass media i dziennikarstwo w RFN po 1945 r. (zarys historyczny); główne
cechy systemu prasowego, publiczna i komercyjna telewizja i radio, a także
najważniejsze media internetowe; specyfika instytucji medialnych i wpływ
otoczenia zewnętrznego
2
W. 5
Współczesny system prasy, radia i TV i Internetu we Francji, oraz
najważniejsze fakty i osobistości kształtujący historię dziennikarstwa w tym
kraju; specyfika instytucji medialnych i wpływ otoczenia zewnętrznego
2
W. 6
System medialny Włoch. system radia i TV oraz główne media internetowe;
specyfika instytucji medialnych i wpływ otoczenia zewnętrznego. Zjawisko
berlusconizacji polityki. 2
W. 7
System medialny Hiszpanii. System radia i TV oraz główne media
internetowe; specyfika instytucji medialnych i wpływ otoczenia
zewnętrznego. 2
W. 8
Skandynawskie systemy medialne – Finlandia, Szwecja, Norwegia. System
radia i TV oraz główne media internetowe; specyfika instytucji medialnych i
wpływ otoczenia zewnętrznego. 2
W. 9
System medialny Rosji. System radia i TV oraz główne media internetowe;
specyfika instytucji medialnych i wpływ otoczenia zewnętrznego. Zjawisko
ukrytej cenzury. 2
W. 10
Media masowe i dziennikarstwo w procesie transformacji politycznej -
specyfika przemian w krajach Europy Środkowo-Wschodniej; specyfika
instytucji medialnych i wpływ otoczenia zewnętrznego. System medialny
Czech i Słowacji.
2
W. 11 System medialny Chin. System radia i TV oraz główne media internetowe;
specyfika instytucji medialnych i wpływ otoczenia zewnętrznego. 2
W. 12 System medialny Japonii. System radia i TV oraz główne media internetowe;
specyfika instytucji medialnych i wpływ otoczenia zewnętrznego. 2
W. 13 Zjawisko mediatyzacji polityki, gospodarki i kultury w globalnych mediach. 2
W. 14
Nowe media – wyzwania dla regulacji. Problemy funkcjonowania na świecie.
Normy prawne, problemy ujednolicenia systemu prawnego w sferze
komunikowania masowego, instytucje samoregulacji, organizacje
dziennikarskie w poszczególnych krajach; Podsumowanie zajęć w aspekcie
wiedzy i kompetencji
4
Forma zajęć: warsztat
Wr. 1
wprowadzenie (tematyka, warunki zaliczenia, literatura); analiza systemów
medialnych wybranych państw wg typologii Manciniego i Halina; medialny
system globalny – porównanie światowych koncernów i ich aktywności wg
kryterium TIME
2
Wr. 2
analiza wybranych mediów tradycyjnych i nowych mediów w USA, w tym
również w kontekście polityczno-ekonomicznym; oraz charakterystyka
ważnych postaci medialnych – tendencje rozwojowe
2
Wr. 3
analiza wybranych mediów tradycyjnych i nowych mediów w Wielkiej
Brytanii w tym również w kontekście polityczno-ekonomicznym; oraz
charakterystyka ważnych postaci medialnych – tendencje rozwojowe
2
Wr. 4
analiza wybranych mediów tradycyjnych i nowych mediów w RFN w tym
również w kontekście polityczno-ekonomicznym; oraz charakterystyka
ważnych postaci medialnych – tendencje rozwojowe
2
Wr. 5
analiza wybranych mediów tradycyjnych i nowych mediów we Francji w tym
również w kontekście polityczno-ekonomicznym; oraz charakterystyka
ważnych postaci medialnych – tendencje rozwojowe
2
Wr. 6 porównanie rozwoju systemów medialnych w wybranych krajach Europy
Wschodniej po 89 r. w tym również w kontekście polityczno-ekonomicznym; 2
Wr. 7 porównanie wybranych norm prawnych i wybranych instytucji medialnych w
poszczególnych krajach 3
Suma godzin 45
VI Narzędzia dydaktyczne
1. Wykresy, diagramy, podręczniki i teksty przedmiotowo-metodyczne
2. nagrania radiowe i telewizyjne
3. Urządzenia interkomunikacyjne (tablica interaktywna, rzutnik multimedialny) oraz
komputery.*
VII Metody dydaktyczne
1. dyskusja, 2. projekt (ćwiczenia)
VIII Sposoby oceny (F – formująca, P – podsumowująca)
F1 Mniejsze formy pisemne (ćwiczenia) – praca indywidualna i w grupach
F2 Mniejsze formy ustne – praca indywidualna i w grupach (udział w dyskusjach,
wypowiedzi podczas zajęć)
P1 Testy wielokrotnego wyboru
IX Obciążenie pracą studenta
Forma aktywności
Łączna i średnia liczba
godzin na zrealizowanie
aktywności
Godziny kontaktowe z nauczycielem (w trakcie zajęć) 45
Godziny kontaktowe z nauczycielem (w trakcie konsultacji, średnio
na studenta) 18
Przygotowanie się do zajęć 17
Przygotowanie indywidualnego projektu wypowiedzi pisemnej 10
SUMA 90
SUMARYCZNA LICZBA PUNKTÓW ECTS DLA
PRZEDMIOTU 3
X Literatura podstawowa i uzupełniająca
Literatura podstawowa:
Adamowski J., Jaskiernia A. (red.), Komunikowanie masowe i polityka medialna w epoce globalizacji
i cyfryzacji – aspekty międzynarodowe, Warszawa 2013
Adamowski J., (red.), (2008), Wybrane zagraniczne systemy medialne, Warszawa.
Dobek-Ostrowska B., (red.), (2007), Media masowe na świecie: modele systemów medialnych i ich
dynamika rozwojowa, Wrocław.
Dobek-Ostrowska B., (red.), (2006), Media masowe w demokratyzujących się systemach politycznych.
Wrocław.
Hallin D.C., Mancini P., (2007), Systemy medialne. Trzy modele mediów i polityki w ujęciu
porównawczym, Kraków.
Jakubowicz K., (2007), Media publiczne. Początek końca czy nowy początek, Warszawa.
Oniszczuk Z., Gierula M., (2007), Mało znane systemy medialne, Sosnowiec.
Literatura uzupełniająca: Adamowski J., (2006), Czwarty stan. Media masowe w pejzażu społecznym Wielkiej Brytanii,
Warszawa.
Bladocha B., (2002), System prasowy RFN, Poznań.
Dobek-Ostrowska B., Przejście do demokracji a transformacja systemów medialnych w Europie
Środkowej i Wschodniej po upadku komunizmu, [w:] Transformacja systemów medialnych w krajach
Europy Środkowo-Wschodniej po 1989 roku, B. Dobek-Ostrowska (red.), (2002), Wrocław.
Donaj Ł., (2001), Media w systemie politycznym Federacji Rosyjskiej, Poznań.
Dziki S., Prasa w rozwoju historycznym. [w:] Dziennikarstwo i świat mediów, , Z. Bauer, E.
Chudziński (red.), (2004), Kraków.
Golka B., (2001), System medialny Francji, Warszawa.
Golka B., (2004), System medialny Stanów Zjednoczonych, Warszawa.
Kaczmarek M., (2009), System medialny Irlandii. Zarys problematyki, Sosnowiec.
Konarska K., (2007), System mediów elektronicznych w Wielkiej Brytanii, Toruń.
Oniszczuk Z., (2002), Kształtowanie się polityki medialnej rządu RFN w latach 1949-1989, Katowice.
Ratajczak M., (2002), Jak porozumiewają się Szwajcarzy? Media w wielokulturowej Szwajcarii,
Wrocław.Sonczyk W., System medialny: zakres – struktura – definicja, "Studia Medioznawcze" nr
3/2009.
Stasiak-Jazurkiewicz E., (2005), Polityka medialna Unii Europejskiej, Warszawa.
XI TABLICA POWIĄZAŃ EFEKTÓW PRZEDMIOTOWYCH I KIERUNKOWYCH Z CELAMI PRZEDMIOTU
W ODNIESIENIU DO METOD ICH WERYFIKACJI
Efekty
kształcenia
Odniesienie danego efektu
do efektów zdefiniowanych
dla całego programu (PEK)
Cele
przedmiotu
Treści
programowe
Narzędzia
dydaktyczne
Metody
dydaktyczne Sposób oceny
EK 1 K_W04,K_U12,
K-U13
C1, C2,
C3
W. 1-14,
Wr. 1–5, 1 1, 2 F1,2, P1
EK 2 K_W04,K_U12,K-U13 C1, C2,
C4
W. 1-14,
Wr. 6-7, 1 1, 2 F1,2, P1
EK 3
K_ K_W04, K-K_U07,
K_U08, K_U10,
K_U13,K_K04,
K_K09
C2, C3,
C4
W. 1-14,
Wr. 6-7 1,2,3 1, 2 F1,2, P1
EK 4 K-K05, K-K09, -K10
C1 – C4
W. 1-14,
Wr. 6-7 1,2,3 1, 2 F1,2, P1
EK 5 K_07,K_U08, K-U09,
K-U10 C2 – C4
W. 1-14,
Wr. 6-7 1 1, 2 F1,2, P1
XII ZASADY WERYFIKACJI OCZEKIWANYCH EFEKTÓW KSZTAŁCENIA
brak
XIII DODATKOWE INFORMACJE O PRZEDMIOCIE
brak
33 KARTA PRZEDMIOTU
Nazwa przedmiotu/modułu: Seminarium licencjackie
Nazwa angielska: Licence seminary
Kierunek studiów: Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – kreowanie
wizerunku i reklama
Poziom studiów: Stacjonarne, I-go stopnia – licencjackie
Profil studiów Praktyczny
Jednostka prowadząca:
Karkonoska Państwowa Szkoła Wyższa w Jeleniej Górze,
Wydział Nauk Humanistycznych i Społecznych, Zakład
Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej
Prowadzący przedmiot: dr hab. Aleksander Woźny
I Formy zajęć, liczba godzin
Semestr W C L WR Seminarium Łącznie ECTS
5,6 60 60 6
II Cel przedmiotu
C1 Ugruntowanie wiedzy z wybranej subdyscypliny medioznawstwa lub nauki o komunikowaniu.
C2 Ugruntowanie wiedzy z podstaw metodologii obowiązującej w naukach społecznych.
C3 Umiejętność analizy i oceny wybranych przez studenta (w ramach badanej w pracy przez
seminarzystę problematyki) faktów, zjawisk i procesów politycznych, społecznych, ekonomicznych
bądź kulturalnych
C4 Umiejętność wyprowadzania wniosków uogólniania i weryfikowania stawianych tez
C5 Umiejętność doboru właściwych - w stosunku do podjętej problematyki - źródeł informacji,
narzędzi i technik badawczych
C6 Umiejętność sprawnego i zgodnego z zasadami języka polskiego komunikowania zawartych w
pracy treści oraz stosowania zasad redagowania prac naukowych
C7 Umiejętność właściwego stosowania zasad etycznych (także tych, które wiążą się z ochroną
własności intelektualnej) obowiązujących w nauce
III Wymagania wstępne w kategoriach wiedzy, umiejętności i innych kompetencji:
Przede wszystkim wiedza i umiejętności z nauki o komunikowaniu, public relations i teorii
komunikacji społecznej i interpersonalnej
IV Oczekiwane efekty kształcenia
Należy określić oczekiwane efekty kształcenia w kategoriach wiedzy, umiejętności i kompetencji.
EK1 ma podstawową wiedzę z zakresu nauk o mediach i komunikacji społecznej, zna podstawowe
teorie medioznawcze, ma wiedzę o dawnych i współczesnych mediach i systemach medialnych,
oraz o sposobach kreowania wizerunku i planowania oraz realizacji reklamy, w tym ich
ekonomicznych i politycznych uwarunkowaniach, zna i rozumie podstawowe pojęcia z zakresu
komunikacji społecznej i nauki o mediach, w tym pojęcia związane z kreowaniem wizerunku i
planowaniem reklamy
EK2 potrafi posługiwać się terminologią z zakresu nauk społecznych
EK3 przestrzega zasad etyki zawodowej i norm współżycia społecznego
V Treści programowe:
Forma zajęć: ćwiczenia /wpisać formę zajęć/ Liczba
godzin
S 1-2 Wstępne określanie i przybliżenie studentom problematyki seminaryjnej 4
S 3,4 Metodologia w naukach społecznych – koncepcyjny szkielet pracy
licencjackiej 4
S 5,6 Metodyka – to, co niezbędne w części egzemplifikacyjnej pracy
licencjackiej 4
S 7,8 Przyjęte hipotezy i ich uzasadnianie 4
S 9. 10
Zasady obowiązujące podczas konstruowania planu pracy 4
S 11.12 Wstępna prezentacja roboczych tematów prac licencjackich 4
S 13, 14 Zasady opracowania rozdziałów, w których przeważa ujęcie teoretyczne
4
S 15, 16 Zasady opracowania rozdziałów analitycznych
4
S 17, 18 Prezentacja planów prac licencjackich przez poszczególnych studentów 4
S 19, 20 Definiowanie głównego problemu badawczego 4
S 21, 22 Zasady redagowania pracy licencjackiej: układ tekstu na stronie, pisanie w
cudzysłowie, spacja, kursywa, pogrubienie 4
S 23, 24 Zasady stosowania odnośników i przypisów 4
S 25, 26 Zasady obowiązujące przy cytowaniu
i konstruowanie bibliografii 4
S 27, 28 Korzystanie z cudzego dorobku a niebezpieczeństwa związane z plagiatem 4
S 29, 30 Referowanie poszczególnych rozdziałów prac przez studentów – wspólne
omówienie i próba oceny 4
Suma godzin 60
VI Narzędzia dydaktyczne
1. Kolejne fragmenty powstających prac licencjackich prezentowane i omawiane podczas
seminariów
2. Podręczniki i artykuły w publikacjach zbiorowych (także w języku angielskim),
3. urządzenia interkomunikacyjne (rzutnik multimedialny), multimedialne prezentacje
materiałów DVD (pochodzących z bogatego archiwum prowadzącego)
VII Metody dydaktyczne
1. Dyskusja
2 Projekty
VIII Sposoby oceny (F – formująca, P – podsumowująca)
F
Aktywny udział w poszczególnych seminariach, umożliwiający dokonanie
odpowiedzialnego wyboru tematu pracy. Komentarze (dotyczące wybranej metodologii,
metodyki i planowanej kompozycji) na temat projektów prac
P1 Prezentacja uzyskiwanych rezultatów cząstkowych
P2 Prezentacja podrozdziałów i rozdziałów prac licencjackich
IX Obciążenie pracą studenta
Forma aktywności
Łączna i średnia liczba
godzin na zrealizowanie
aktywności
Godziny kontaktowe z nauczycielem (w trakcie zajęć) 60
Godziny kontaktowe z promotorem (w czasie konsultacji)
24
Przygotowanie przez seminarzystów planu pracy lic., opracowanie
bibliografii, przygotowanie kolejnych podrozdziałów i rozdziałów pracy
wraz z zastosowaniem (i permanentnym korygowaniem) stosownych
zasad obowiązujących przy redagowaniu pracy naukowej
96
SUMA 180
SUMARYCZNA LICZBA PUNKTÓW ECTS DLA
PRZEDMIOTU 6
X Literatura podstawowa i uzupełniająca
Podstawowa:
Słownik terminologii medialnej, red. W. Pisarek, Wyd. UNIVESITAS, Kraków 2006,
Kuhn T. S., Dwa bieguny : tradycja i nowatorstwo w badaniach naukowych Biblioteka Myśli
Współczesnej, PIW, Warszawa 1985.
Nowak S. Metodologia badań społecznych. , Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007
Bauer Z, Dziennikarstwo wobec nowych mediów, Wyd. UNIVERSITAS, Kraków 2010
Castells M., Społeczeństwo sieci, red, nauk. M, Marody, Wydawnictwo PWN, Warszawa 2007
Castells M., Siła tożsamości, red, nauk. M, Marody, Wydawnictwo PWN, Warszawa 2010
Castells M., Koniec tysiąclecia red, nauk. M, Marody, Wydawnictwo PWN, Warszawa 2009
Dayan D., Katz E., Wydarzenie medialne na żywo. Historia transmitowania na żywo, przeł. A. Stawisz,
Warszawskie Wydawnictwo Literackie Muza SA, Warszawa 2008
Dziennikarstwo i świat mediów, red. Z Bauer, E. Chudziński , Wyd. UNIVERSITAS 2004
Goban-Klas T., Media i komunikowanie masowe. Teorie i analizy prasy, radia, telewizji i Internetu,
Warszawa 2004
Goban-Klas T., Zarys historii i rozwoju mediów, Kraków 2000
Levinson Paul Miękkie ostrze. Naturalna historia i przyszłość rewolucji informacyjnej, Warszawa 1999
Nowe media w komunikacji społecznej XX wieku. Antologia pod red. M. Hopfinger, Warszawa 2004
Levinson P., Nowe nowe media, przeł. Maria Zawadzka, Wyd. WAM, Kraków 2010.
Lisowska-Magdziarz M., Media powszednie, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków
2008
Mrozowski M., Media masowe. Władza, rozrywka, biznes, Warszawa 2001
Nowe media – nowe w mediach t, I: W kulturze pierwszych stron, pod red. I Borkowskiego, A.
Woźnego, Wrocław 2005
Nowe media – nowe w mediach t, II: Za wolność waszych i naszych mediów, pod red. I Borkowskiego,
A. Woźnego, Wrocław 2006
Nowe media – nowe w mediach t, III: W świecie komunikacji zdegradowanej, pod red. I Borkowskiego,
A. Woźnego, Wrocław 2007
Nowe media – nowe w mediach t, IV: Na peryferiach , pod red. I Borkowskiego, A. Woźnego,
Wrocław 2008
Thompson J. B, Media i nowoczesność. Społeczna teoria mediów, Wrocław 2001
Woźny A., Odtąd już nic nigdy nie będzie tak samo. Media – ewenty – kryzysy i …peryferie, Wrocław
2013
Uzupełniająca:
Black S., Public Relations, przeł. I. Chlewińska, Dom Wydawniczy ABC, Warszawa 1999;
Budzyński W., Public Relations. Zarządzanie reputacją, Poltex, Warszawa 1997;
Jabłoński W., Kreowanie informacji. Media relations, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa
2006;
Metody badania wizerunku, pod red. T. Gackowskiego i M. Łączyńskiego, CeDeWu, Warszawa
2009;
Rozwadowska B., Public Relation,. Teoria, praktyka, perspektywy, Warszawa 2002;
Public Relations w czasach MP3 i Internetu. Pod red. Tworzydly i Chmielewskiego, Rzeszów 2008
Seitel F.P., Public Relations w praktyce, Felberg SJA, Warszawa 2003;
Wojcik, K. Public Relations od A do Z, t.I i II, Agencja Wydawnicza Placet, Warszawa 1997
Wilcox D., Ph. Ault, W. Agee, G. Cameron, Public Relations. Strategies and Tactics, Addison-
Wesley Educational Publishers Inc., New York 2000
XI TABLICA POWIĄZAŃ EFEKTÓW PRZEDMIOTOWYCH I KIERUNKOWYCH Z CELAMI PRZEDMIOTU
W ODNIESIENIU DO METOD ICH WERYFIKACJI
Efekty
kształcenia
Odniesienie danego efektu
do efektów zdefiniowanych
dla całego programu (PEK)
Cele
przedmiotu
Treści
programowe
Narzędzia
dydaktyczne
Metody
dydaktyczne Sposób oceny
EK 1 K_W05, K_W07,
K_W08 C3, C5 S 5 -24 1-3 1,2 P1, P2
EK 2 K_U01 C1, C2,
C4, C6 S 1- 4 1-3 1,2 P1,P2
EK 3 K_ K_K06
C7 S 25 – 30 1 - 3 1,2 F
XII ZASADY WERYFIKACJI OCZEKIWANYCH EFEKTÓW KSZTAŁCENIA
W celu pełnej orientacji studenta, co do stawianych mu wymagań oraz zakresu sprawdzania
opanowanych przez niego wiadomości i umiejętności można umieścić dodatkową informację
precyzującą, jaką notę można otrzymać w zależności od stopnia opanowania danego efektu
XIII DODATKOWE INFORMACJE O PRZEDMIOCIE
Informacja, gdzie można zapoznać się z materiałami do zajęć, np. prezentacjami, instrukcjami do
laboratorium itp.