1

KJM

V K

on

taK

tKlassieKe Japanse Motorfietsen Vereniging

september 2010

Colofon Voorzitter 045 5456680 Jos Creusen joscreusen Bosweidenweg 4 @planet.nl 6468 AL Kerkrade Secretaris 020 6451432 Rob Witbraad Documentatie r.witbraad Branding 20 @ziggo.nl 1186 DH Amstelveen Penningmeester 045 5326214 Dennis Martin Ledenadm. bolledennis Prickeleenstraat 33 @home.nl 6372 GH Landgraaf Redactie 0344 621558 Paul Otten paul.otten Ophemertsedijk 1 @planet.nl 4001 PA Tiel inzenden artikelen en foto's paul.otten@planet.nl Activiteiten Vacature Webmaster 0320 260955 Theo de Rooij theo Brederode 98 @atderooij.nl 8226 TS Lelystad Lidmaatschap € 27,00 per jaar Inschrijfgeld € 3,00 Rabobank 1170.62.332 KJMV / Landgraaf Internet www.kjmv.nl www.kjmv-hyves,nl Periodiek 4x per jaar KJMV-Kontakt Met dank aan Fred Appelman, Jos Creusen, Ernst Hagen, Anne Letwory ,Jan en Else Louwrink, Paul Otten, voor hun bijdragen aan dit nummer.

Inhoud Van de voorzitter 3

Van de redactie 3

Het Gersloot weekend 4

Vacature 5

Lek- en Graafstroomrit 5

Black Bomberdag 5

Race-perikelen 9

Drielandenweekend 14

Suzuki B-105 Bearcat 15

restauratie CB77 deel 6 19

Te Koop 22

Mijn Domein 23

Geschiedenis Honda Emblemen 26

Clubmiddag 28

Oude advertentie Yamaha 350 RD 32

Voorpagina: De Honda CBX 1000 Prolink van Jan Woestenburg. Lees verder in ‘Mijn Domein’ op pagina

2

Beste mensen …. Dit is alweer de derde uitgave van dit jaar. Deze uitgave is wat later dan je gewend bent, maar dat heeft te maken met het gebrek aan publicatiemateriaal. Wij zijn en blijven dringend op zoek naar artikelen en verhalen. Paul en ik alleen zijn niet bij machte om telkenmale altijd mooie en leuke artikelen te maken. Jullie hulp is dringend noodzakelijk. Pak de pen! Ook jullie verhaal is het publiceren waard! Zo, dit was even een binnenkomer. Ik hoop dat jullie een mooie vakantie gehad hebben. Het maakt niet uit hoe jullie hem hebben ingevuld. Belangrijk is dat hij voldoening heeft gegeven. Ik heb er twee gebroken ribben en wat kneuzingen aan over gehouden. Nee, nee, ik ben niet met de motor onderuitgegaan. Ik heb mijn zonen willen nadoen. Ik ging mee op zo'n jungle-parcours. Weet je niet wat dit is? Nou, een jungle-parcours is een parcours op een hoogte, variërend van 5 tot 15 meter, waar je via staalkabels op gevarieerde wijze van de ene naar de boom gaat. Je begrijpt het al bij een punt ging het behoorlijk mis. (je tekent niet voor niets vooraf een verklaring dat je de organisator niet aansprakelijk kunt stellen). Gevolg is dat ik zes weken lang pijnstillers moet slikken die ook nog eens de rijvaardigheid kunnen beïnvloeden. Erg lange ritten dien ik voorlopig even te vermijden… Andere informatie die ik jullie niet wil onthouden is het feit dat bij onze oosterburen er nieuwe ontwikkelingen zijn om te snelle motorrijders een halt toe te roepen. Even een beetje toelichting. In Duitsland dient, in tegenstelling tot Nederland, de berijder van een motorvoertuig van voren gefotografeerd te worden als hij geflitst wordt door een autonome automatische snelheidsmeter (der starre Kasten oftewel de flitspaal). Een foto van voren leverde voor de snelle motorrijder geen problemen, tenzij deze via zijn tanden geïdentificeerd kon worden (grapje!).

(frontfoto van ons clublid Volkert Wolff, tevens voorzitter van Nippon-Classic) Bij gebrek aan afdoende middelen om snelle (en vaker ongelukken veroorzakende) motorrijders aan te pakken werden in het verleden al kleine stukjes weg voor motorrijders afgesloten. Om dit te kunnen handhaven was ook weer de nodige mankracht noodzakelijk. Ook veel mankracht was nodig bij het gebruik van de laser. De politie diende je dan wel staande te houden. Terwijl de Duitse wetgeving geen geweld wordt aangedaan, is de wegbeheerder inventief geworden. De nieuwe ontwikkeling is de dubbele camera. De een flitst van voren terwijl de ander van achter tegelijk het kenteken flitst. Heren en dames motorrijders, weest gewaarschuwd! Ter geruststelling: De boetes in Duitsland zijn niet zo geflipt als in Nederland. Mijn zoon reed buiten de bebouwde kom 56 km/u (na correctie) en diende € 10,00 Ordnungsgeld te betalen. Ik had

geluk, ik bleek bij navraag 55 km/u (ook na correctie) gereden te hebben. Mijn boete werd kwijtgescholden. Vlak voor het ter perse gaan van dit clubblad bereikte mij een minder vrolijk bericht. Marieke Aalders-Knot, ons bestuurslid met als aandachtspunt de activiteiten (regelen van beurzen met daaraan gekoppelde bemensing), moet om persoonlijke redenen het bestuurslidmaatschap met onmiddellijke ingang beëindigen. Over haar initiatief om dit besluit te nemen heb ik met haar een lang gesprek gevoerd. Ik heb respect voor haar. Menigeen zou deze moeilijke beslissing voor zich uitschuiven. Dit betekent wel dat er per direct er een openstaande vacature is, die zo snel mogelijk opgevuld moet worden. Belangstellenden kunnen met mij, maar ook met Marieke, contact opnemen voor nadere informatie. Voor ik afsluit heb ik nog iets ter herinnering. Een redelijk grote groep leden heeft inmiddels de penningmeester gemachtigd om ingaande 1 januari 2011 de contributie van € 27,00 te innen. Voor zover je dat nog niet gedaan hebt verzoek ik je dat alsnog te doen. De extra moeite en kosten die de oude manier van innen met zich meebrengt kunnen we beter besteden. Iedereen, ook onze vereniging, moet op de kleintjes letten. Ik wens jullie nog wat mooie dagen toe, zodat je de motor nog eens lekker de sporen kunt geven. Jos Creusen

Van de redactie Een kort berichtje van de redactie. Eigenlijk had ik de hele pagina 4 gereserveerd voor mijn overpeinzingen, maar op het laatste moment kwam er nog een verslag binnen van het Gersloot-weekend. Geschreven door Else Louwrink, van wie in dit nummer ook al een verslag staat van het Drielandenweekend. En dan geldt: “First things first”. Mijn verslag van die leuke vakantie in Schotland beperkt zich dus tot de foto hiernaast. De rest vertel ik je wel als ik je op een van de volgende activiteiten tegenkom. Ik was daar trouwens niet op mijn ouwe Honda, maar op mijn nog niet klassieke Suzuki, en daarom past zo’n verslag ook eigenlijk niet in dit blad… Veel ruimte dit keer dus voor verslagen van activiteiten. Ook veel ruimte voor de race-perikelen van Ernst Hagen. In het vorige nummer was er bij de verzending van de stukken iets mis gegaan, maar dat maken we nu dubbel en dwars goed! Veel leesplezier,

Paul Otten

Achterfoto van mijn zoon (ik rijd daarvoor) De rode pijl wijst naar de frontcamera die de voor de Duitse wetgever noodzakelijk is.

3

KJMV-weekend Gersloot 2010 De hele week was het vreselijk slecht weer geweest… maar op vrijdag 3 september, de eerste dag van het Gersloot weekend klaarde het gelukkig op. En op zaterdag, de dag van de toerrit, scheen de zon en was het prachtig weer! Wij arriveerden op zaterdagochtend, een uur voordat de toerrit zou beginnen. We hoorden van Wytze dat het er in eerste instantie naar uit had gezien dat er maar een beperkt aantal motormuizen zouden komen opdagen. Maar met uiteindelijk 15 motoren, waaronder 3 zijspanners liet de opkomst niets te wensen over! Voor de toerrit van zaterdag kwamen als gastrijders Hennie uit Bathmen, Hilbert uit Katlijk, Peter uit ’t Veld, Frans uit Den Helder, en Theo en Marjan (van de kabouterritten) met zijspan uit Lelystad. Verdere deelnemers waren Wessel uit Enumatil, helaas zonder Anne, Willem uit Ten Boer allebei uit Groningen, Marinus en Margriet met zijspan en hond Sheila uit Ermelo, Sjaak uit Gorkum, Beus en Theo uit Alkmaar, Theo uit Kudelstaart en Geeske en Klaas met zijspan uit Schagen. Voor de deelnemers uit Fryslân, Hilbert uit Katlijk, Hylke uit Gorredijk, Ank en Wytze en wij uit Leeuwarden, was het deze keer een “thuiswedstrijd”. Helaas konden Jos en Tiny Creusen uit Kerkrade niet aanwezig zijn. Een paar gekneusde ribben maakten het Jos onmogelijk motor te rijden. Ook Henk uit Alkmaar en Helen met Johns zoon uit Voorburg hadden laten weten andere verplichtingen te hebben. Om 10 uur stonden de motoren klaar om te vertrekken. Onze eerste stop zou een tankstop worden in Aldeboarn, het dorp met de scheve toren. Langs het water reden we daarna via Akkrum over een fraai ruilverkavelings betonpad naar Abbingahiem. Vandaar naar Poppingawier en Wiewert, het dorpje dat bekend is door de mummies, en verder naar Franeker. In Fryslân zijn er in de zomer in veel dorpen allerlei festiviteiten. We reden langs diverse met vlaggetjes versierde straten en huizen! En we genoten van het weidse uitzicht, de koeien grazend in de weilanden, en de schapen langs de dijk, die soms bijna op de weg liepen. In Franeker kregen we een korte rondleiding door het Planetarium van Eise Eisinga en dronken we koffie aangevuld met appeltaart. Na Franeker reden we richting de IJsselmeerkust via Witmarsum, waar we even stopten bij het gedenkteken voor Menno Simons, een Nederlandse kerkhervormer. In Friesland wonen nog veel volgelingen van hem: Mennonieten, ook wel Doopsgezinden genoemd. Na deze stop gingen we verder via Wons naar de kust. Dit was een deel van de Aldfaers Erf Route, een route door de provincie langs plekjes die nog precies laten zien hoe het vroeger was: een grutterswinkel, een dorpsschooltje, een oud kerkje. Achter de dijk langs reden we via het schilderachtige dorp Makkum naar Workum, de plek waar Jopie Huisman heeft gewoond. Daar op het gezellige plein bij de Waag hebben we even wat gegeten en gedronken. Vervolgens ging de rit langs de vaart richting Bolsward. Daar zijn we door het mooie centrum gereden. En daarna, speciaal voor Beus, die had opgemerkt nu wel genoeg cultuur te hebben gezien, reed Wytze naar de enige echte Friese Brouwerij! Even geen cultuur dus, maar een plek waar Ûs Heit wordt gemaakt, een lekker biertje. En waar ook Friese whisky wordt gestookt. Er is echt meer dan alleen maar Beerenburg in Fryslân!

Was het toeval dat Beus vlak na het zien van de brouwerij pech kreeg? Zijn motor maakte vreemde geluiden. Beus, Theo en Willem besloten zich van de groep af te splitsen om de schade te onderzoeken en een aanhanger op te halen. Het bleek een wiellager te zijn. Wij vervolgden de tocht via een omleiding richting IJsbrechtum, via de rondweg van Sneek naar Offringawier en langs de radiozendmast van Irnsum. Bij Grou namen we nog een klein stukje snelweg waar we onder twee aquaducten door reden naar Akkrum. De laatste kilometers gingen via Terband, Luinjeberd en Tjalleberd terug naar de camping in Gersloot. Het was een mooie tocht door het zonnige Friese landschap, waarvoor we Wytze en zijn “medewerkers” heel hartelijk willen bedanken! We hebben ervan genoten! Na de tocht hebben we nog een tijd met z’n allen in de zon in de tuin gezeten. We zagen een auto het erf oprijden… Leo Oostrum uit Kockenge kwam even op bezoek. Ook Ernst Hagen uit Schagen, onze voormalige voorzitter, kwam nog even langs. Dit werd erg op prijs gesteld. Er werden pizza’s besteld en toen die arriveerden zijn we allemaal naar binnen gegaan. Tijdens en na het eten hebben we het eerst natuurlijk over de rit van die dag gehad. Daarna kwamen de andere KMJV-weekenden en de daarbij behorende toertochten aan de orde: Duitsland (Harz), Zeeland (Zaanslag), Limburg (Kerkrade) en Friesland (Gersloot). Er bleken erg veel evenementen, beurzen en toertochten te zijn. Sommigen waren lid van verschillende clubs, met als gevolg nog meer evenementen en activiteiten. De belangstelling om overal aan mee te doen wisselt misschien hierdoor nogal. Wytze stelde voor om volgend jaar de thuiswedstrijd voor het noorden van het land (het weekend Gersloot en de daarbij behorend rit) een keer over te laten gaan, om mogelijk daarmee deelname aan een ander weekend of activiteit te vergroten. Uit ervaring van de minicampings in zijn regio blijkt, dat bij een te groot aanbod de spoeling dunner wordt, hetgeen voor te veel activiteiten van de KMJV ook zou kunnen gelden. Hij zou graag eens van anderen willen weten hoe hier over gedacht wordt, dus mensen, reageer, laat iets van je horen, geef je mening! Het was dankzij het bijzonder mooie weer, het fraaie Friese landschap, de onverwacht grote opkomst en het relaxte en gezellige samenzijn een bijzonder geslaagd KMJV-weekend in Gersloot! Jan en Else Louwrink, met dank aan Wytze.

4

Vacature Omdat Marieke Alders het bestuur van de KJMV gaat verlaten, zijn we op zoek naar een nieuwe

collega bestuurder

met speciaal aandachtsveld activiteiten .

Werkzaamheden - Deelname aan de bestuursvergaderingen en de algemene

ledenvergadering - Het bewaken en versterken van de belangen van onze club - Coördineren van de activiteiten, met name beurzen: bemensing

en materiaal

Competenties - Affiniteit met het gedachtengoed van de KJMV - Doorzettingsvermogen - Organisatorisch talent

Belangstelling?? Neem contact op met de voorzitter van de KJMV, Jos Creusen, tel. (045)5456680

Informatie Voor meer informatie kun je terecht bij Jos Creusen of bij het vertrekkende bestuurslid Marieke Alders-Knot, tel. (0594)511911

Op zondag 19 september a.s. is weer de jaarlijkse

Lek– en Graafstroomrit Onder leiding van Jan Verheij kun je weer door de prachtige Alblasserwaard rijden. Jan weet daar de mooiste weggetjes te vinden en heeft altijd een leuke verrassing in petto!

De tocht start om 12 uur

bij Café Lekzicht Sluis 19

2964 AR Groot-Ammers

Jan is te bereiken onder telefoon (0184)663563

Tot ziens op 19 september!

Op zondag 3 oktober a.s. zal de fameuze Black Bomberdag 2010 plaatsvinden

Locatie: Ernst Hagen Motoren Witte Paal 332 Q 1742 LE Schagen 0224 292008 06 20975139 ernsthagenmotoren@zonnet.nl Vanaf 11.00 uur bent u welkom…! Koffie & koek gratis. Een ‘twaalfuurtje’ mag u zelf meenemen… Ook als u geen Black Bomber, CB 450 K1 tot 10 of CB 500T heeft, bent u welkom: “Laat wat u niet heeft, niet in de weg staan van wat er nog kan komen…” De toerrit zal rond 13.00 uur van start gaan, onder de bezielende leiding van het serieuze duo Forrer / Poutsma. Er is altijd een mogelijkheid tot aanschaf van, dat zal u niet verbazen, 450 onderdelen, nieuw en gebruikt. CB 450 racers en ander race-materiaal is te bewonderen en soms zelfs te koop… Tot ziens…! Ernst Hagen

5

Dubbele Buurt 24, 1521 DC Wormerveer

✆ 075 621 02 42

M O T O R E NFrank Lemstra

6

De KJMV is lid van de FEHAC. In dit artikel wat meer informatie over deze koepelorganisatie.

Wat is de FEHAC? De FEHAC (Federatie Historische Automobiel- en Motorfietsclubs) is opgericht in 1976 en behartigt de belangen van eigenaren van historische voertuigen. Het gaat als regel om voertuigen van 25 jaar en ouder. Personenauto’s, bromfietsen, motorfietsen, autobussen, bedrijfsvoertuigen, legervoertuigen, aanhangwagens en tractoren. De federatie telt op dit moment al ruim 200 leden, Nederlandse verenigingen en stichtingen die samen circa 63.000 personen vertegenwoordigen. Al deze mensen spannen er zich er voor in om de historische voertuigen die zij bezitten in stand te houden, met inzet van kennis, kunde en tijd, en volledig betaald uit eigen middelen. Zo zorgen zij ervoor, ondersteund door een hele bedrijfstak, dat er in Nederland een rijke en gevarieerde collectie historische voertuigen behouden blijft. Door aanzienlijke inspanning is de FEHAC uitgegroeid tot dé gesprekspartner van de overheid op het gebied van regelgeving voor klassiekers. Op internationaal terrein is de FEHAC aangesloten bij de FIVA (Féderation Internationale des Véhicules Anciens). Dat is essentieel omdat steeds meer wet- en regelgeving van buiten onze landsgrenzen komt. Tevens vertegenwoordigt uw FEHAC de sector wegvoertuigen in de stichting Mobiele Collectie Nederland.

Wat zijn de wapenfeiten? De inspanningen van de FEHAC vinden voor u, als lid, waarschijnlijk bijna volledig buiten beeld plaats. En dat is enerzijds jammer, want het roept regelmatig vragen op, maar het is ook goed en noodzakelijk dat we subtiel te werk gaan. Het grootste deel van ons werk valt onder ‘stille diplomatie’ en het in besloten verband samenwerken met experts en beslissers binnen ministeries, RDW, etc. Die inspanning hebben ons als klassieker liefhebbers de afgelopen jaren echter wel veel gebracht. We geven u een aantal in het oog lopende successen:

• Blauwe kentekenplaten voor voertuigen van voor 1978, • Vrijstelling houderschapsbelasting voor voertuigen ouder dan

25 jaar, • Goed omschreven condities voor klassiekerverzekeringen en

taxaties, • Speciale ‘blauwe’ kenteken series voor importvoertuigen, • Moderne voertuigeisen gelden niet met terugwerkende kracht

voor klassiekers, • Aangepast APK regime, • Regelingen voor bezoek aan evenementen zonder APK en

houderschapsbelasting, • Mogelijkheid voor particulieren om voor een landbouwvoertuig

een GV-kenteken te kunnen aanvragen voor deelname aan buitenlandse evenementen.

• 2 regelingen voor het ontheffen van de sloopregelgeving ten gunste van het in stand houden van klassiekers,

• Praktischer schorsingsregeling ten voordele van voertuigen die meerder jaren achtereen geschorst worden, wat veel voorkomt bij klassiekers.

• Et cetera…. Al deze zaken, of het nu klassieke tweewielers, personenauto’s of bedrijfsvoertuigen zijn die er van profiteren, zijn het resultaat van jarenlange inspanning. En, ze vragen nog steeds dagelijks aandacht van de FEHAC. Deze zaken zijn immers heel vaak onderwerp van directe of indirecte ‘aanvallen’ van buitenaf die er – bedoeld en onbedoeld – toe leiden dat de unieke positie van onze klassiekers verloren zou kunnen gaan.

Wat verwacht u als lid van uw FEHAC? Om te beginnen ‘eisen’ de leden dat alle bovenstaande verworvenheden veilig gesteld blijven. Dit alles om veilig te stellen dat we tot in lengte der dagen met onze voertuigen kunnen blijven rijden. En dat is veel minder vanzelfsprekend dan u misschien denkt. Daarnaast verwacht ‘u’ dat alle zich aandienende bedreigingen terstond worden aangepakt en afgewend. En, dat de verdere wish-list stelselmatig wordt afgewerkt. Waar bestaan die ‘uitdagingen’ uit? Een paar voorbeelden: Kilometerheffing, milieuzone’s, einde houderschapsbelastingvrijstelling per 2012, tweewieler-APK, aanhanger-APK, aangescherpte milieueisen voor voertuigen, verkeerde beeldvorming, ‘de politiek’ en behoud van vakmanschap en kennis. Waarbij aangetekend moet worden dat de uitdagingen van morgen veelal vandaag überhaupt nog niet in beeld zijn omdat zelfs de creatiefste geest de spontane wendingen in de politiek niet zal kunnen voorzien. En toch moeten we er klaar voor zijn en steeds alert reageren. Daarom verwacht u van ons een permanente lobby en een permanente waakzaamheid. Maar de ambitie van de FEHAC gaat verder dan alert, maar reactief zijn. We willen en moeten proactief de deels al langer openstaande punten van onze tactische en strategische plannen oppakken, de dienstverlening aan de clubs en de leden uitbreiden, meer PR activiteiten ontwikkelen, de samenwerking met andere partijen (Bovag, RAI, Focwa, etc.) verder uitbouwen en onze andere actiepunten aanpakken.

Tegen welke grenzen lopen we aan? De afgelopen jaren is de FEHAC zoals bekend, en zoals bovenstaand nog eens voorzichtig belicht, behoorlijk succesvol geweest in haar taken. Maar we zitten wel aan de grens. Te meer daar de uitdagingen toenemen. Eén van de beperking ligt in het feit dat alle FEHAC bestuurs- en commissieleden vrijwilligers zijn, die het vele FEHAC werk pro deo en naast een ‘normale’ baan doen. En datalle, echt alle, andere partijen die in dit krachtenveld actief zijn, gewoon van 9-tot-5 werken. En het dus als ‘werk’ zien. Dat vraagt om beschikbaarheid en inzet tijdens kantooruren. En dat met bewaking van het huidige professionele niveau.

7

Onderhoud, reparatie en verkoop van Japanse motoren

Witte Paal 332Q

1742 LE SchagenT 0224 29 20 08M 06 20975139

ernsthagenmotoren@zonnet.nl

“Ernst Hagen Motoren”Honda Classic Specialist

Onderdelen gebruikt, NOS, nieuw. Een gebouw vol…Bridgestone Honda Kawasaki Lilac Suzuki Yamaha 1959 tot nu.

Bewerkingen: van ‘gewoon onderhoud’ tot revisie, schadeafwikkeling en schadeherstel tot restauratie. Ook werken we aan klassieke racers.

Wij zijn ook de makers van Motor Revue, dat blad met die eigenwijze mix van klassieken modern, met die mooie grote kleurenfoto’s.

Adres en route:Bellstraat 3A 4004 JN Tiel (A 15 afrit 33, ri Maurik, ná grote kruising met stoplichten 1e rechts, 2e rechts. Derde gebouw rechts (we voeren op het pand geen naam meer omdat de gemeente daarvoor €1185,- per jaar (‘reklamebelasting’) wenst te roven.

www.chclassics.nlDirect mailen: info@chclassics.nl, dat werkt het best als iets op de site (nog) niet te vinden is. En er is nog altijd de telefoon: 0344 61 45 45.

Open: di – za 10.00 tot 17.00 uur (do tot 21.00)

8

Raceperikelen Raceseizoen 2010 Door omstandigheden is de bijdrage van Ernst Hagen in het vorige nummer niet geplaatst. Behalve dan di e raadselachtige foto van die kapotte zuiger… In dit nummer maken we het goed met een extra lange bijdrage van Ernst. E n we komen alsnog te weten hoe dat gaatje in die zuiger kwam.

Paasraces Assen

De Paasraces vormen de start van het seizoen. Na een lange winter sleutelen lukt het maar net de nieuwe Classicracer af te hebben voor deze openingsrace op Assen. Er gaat in de aanloop al het een en ander mis… Het hele snelle viercilinderblok loopt na wat afstelperikelen en geklooi op de testbank eindelijk goed! Wanneer ik hierna de inloop-olie aftap, schrik ik toch van de hoeveelheid ongerechtigheden die hierin drijven. Een beetje slijpsel is normaal, maar dit lijkt wel metaalsoep…

Ik besluit hier niet mee verder te gaan en de boel eerst te onderzoeken. Dus blok verwisseld voor het blok wat ik zelf gebouwd heb en dat ook al gelopen heeft. Het is wat minder snel en ik heb wat minder vertrouwen in de zuigers… Op Assen kan ik op vrijdag twee extra trainingen rijden. Dat is mooi, omdat ik behalve wat kilometers in de polder nog niet echt heb kunnen stoeien met het nieuwe speeltje. Het is koud, maar droog en de motor moet eerst gekeurd. Na het starten wil de versnellingsbak alleen naar z’n één en verder niet… Ik begrijp er niets van… Sleutelen maar weer. Na het verwijderen van het koppelingsdeksel en de koppeling zelf blijkt er een aluminiumschijf van de secundaire versnellingsbaksas los te zitten. Dit is een onderdeel van een CB 550 dat er eigenlijk niet in hoort, waar een klein oliepompje in zit dat in dit geval geen dienst doet, maar dat wel op z’n plaats moet blijven zitten… Nu drukt het tegen het schakelheveltje aan. Ik druk het op z’n plaats en center het rondom vast in het carter met een scherpe M8 tap die ik toevallig bij me heb. Ik ben eigenlijk nu te laat voor de eerste training, maar iemand is zo vriendelijk geweest een enorm oliespoor te leggen op het circuit, dat nu eerst schoongemaakt moet worden. Na het monteren van de kuip ben ik precies op tijd voor m’n eerste sessie. Poetser Frans is met zijn stopwatch in de aanslag bij het hek gaan staan. Er is verder vandaag geen officiële tijdwaarneming. Hoeft ook niet, want ik moet het een beetje rustig aan doen. Dit blok heeft nog nauwelijks gedraaid… Het gaat redelijk goed verder. De volgende morgen zijn de eerste echte ONK trainingen. Het gaat een paar rondjes vrij goed op een baan die nog hier en daar wat nat is. Uitkijken dus… Er gaan meteen al drie Classic coureurs plat, waarvan Fred Blom het meest ongelukkig is en zijn sleutelbeen breekt. Halverwege beginnen er baancommissarissen met olievlaggen te zwaaien en zij blijken uiteindelijk mij te bedoelen met hun wat

onduidelijke aanwijzingen… Er komt veel oliedamp uit het ontluchtings-‘potje’ van mijn motor maar er lekt gelukkig niets… Ik ga van de baan af en moet mij later melden bij de wedstrijdleiding voor een reprimande voor het te laat reageren op de vage aanwijzingen. Ik ga er maar niet tegenin… Er is natuurlijk wel iets mis en de tweede tijdtraining ’s middags zal ik niet rijden. Niet zo erg want het gaat nu echt regenen… Ik ga sleutelen…, er moet iets mis zijn met de zelf geknutselde zuigers… Iemand uit Groningen heeft jaren geleden deze zuigers gemaakt op basis van standaard exemplaren. Er is op ludieke wijze een dakje op de vlakke zuigers geschroefd, teneinde de compressie danig te verhogen. Ik heb er vanaf het begin zo m’n bedenkingen over gehad en dat was ook de voornaamste reden met een ander blok bezig te gaan… Afijn, na het verwijderen van kop en cilinder blijkt er inderdaad een fraai rond gaatje in de zuiger te zitten; één van de vier schroefjes is verdwenen… De andere zitten nog op hun plaats en de andere drie zuigers zijn okee. Tom is ondertussen net vertrokken van ’t Veld naar Zaandam om een cilinder met zuigers van Frank Lemstra op te halen… Ik bel hem mobiel, hij zit net bij Heerhugowaard en ik zeg hem dat hij wel terug kan gaan,… ik heb in feite alleen een nieuw schroefje nodig… Er is verder geen schade. ’s Avonds gaan Frans en ik terug naar Noord Holland. De race is pas op Paasmaandag.., we hebben nog een eerste Paasdag om gedeeltelijk thuis te zijn en dan op tijd weer terug voor het sleutelwerk. Zo zie ik Mart ook nog even… Het lukt allemaal prima en tijdens de opwarmsessie op Paasmaandag loopt de motor goed. Dankzij de afstelstroboscoop van Frank komen we tot de ontdekking dat de ontsteking ook (veel) te laat staat… Ik heb een tiende trainingstijd staan en kom nu als negende uit de sessie. De start ’s middags is redelijk goed en ik lig na een rondje op de achtste plaats. Daarna begint de motor toch wat in te houden en word ik door steeds meer rijders gepasseerd. Elk rondje loopt de motor nu slechter en in de vijfde houdt ie er helemaal mee op bij de Bult… Einde verhaal… De race blijkt een ware slijtageslag, met heel veel collega-uitvallers… Uiteindelijk halen er maar een stuk of twaalf de finish! Ook Frank is uitgevallen in zijn gevecht om de derde plaats… Heel zonde! Bij hem blijkt een klepstelboutje losgelopen. Bij mij kom ik erachter dat slechts de accu te weinig stroom heeft… Tja… Het kan verkeren… Na gedeeltelijke demontage van het snelle blok thuis, blijkt eigenlijk alleen dat er erg veel ‘oud vuil’ in het carter heeft gezeten. Kennelijk is er een en ander ‘los’ gekomen. Ik kan verder niets vreemds ontdekken… Het blok heeft ook gewoon goed gelopen en maakte geen vreemde geluiden. Ik heb inmiddels het carter schoongemaakt en weer gemonteerd…

De eerste KNMV Cup races… Zaterdag 10 april. Met Tom op weg voor de het eerste Suzuki SV Cup gebeuren. Aan de Suzuki’s hoefde weinig gedaan te worden afgelopen winter. De kuipen zijn opnieuw gespoten, door Koelewijns’ autoschadebedrijf en Peter, de eigenaar, heeft dit bij wijze van sponsoring geheel gratis gedaan… Waarvoor veel dank onzerzijds!! Verdere sponsoring door CMS uit Lelystad, de firma van o.a. ‘New Old Stock’ onderdelen van vooral Honda, maar ook alle moderne onderdelen van alle

9

Japanse merken en o.a. Takegawa spullen. Verder hoop ik nog steeds op wat sponsoring van het onvolprezen ‘MotorRijwiel’… Er zijn maar liefst negen nieuwe deelnemers bij de SV klasse, vrijwel allemaal jonge snuiters en ook een jongedame: Daphne Hop, bekend van de NSF Honda klasse. Het is droog maar koud en dat betekent een beetje uitkijken met de (straat) banden die nu eigenlijk te koud zullen blijven. De eerste training gaat redelijk goed. Ik moet zelf weer erg wennen aan het feit dat de Suzuki echte remmen heeft, vergeleken bij de Classic racer, en toch wel wat anders rijdt. We rijden weer samen met de Junior Cup en dat is altijd wat lastig gezien de snelheidsverschillen… De tweede training gaat ook wel goed. Zelf ben ik niet helemaal content met de vijfde tijd en Tom nog minder met zijn zestiende stek. De race ’s middags begint met een redelijke start, na het eerste rondje lig ik vierde, achter jawel, Jolle Wind… Na enkele ronden weet ik hem te passeren en een tijdlang de derde plek vast te houden. Bij het ingaan van de laatste ronde komt voor start en finish een mij onbekende jonge snuiter langszij en ik besluit mijn huid duur te verkopen. Ik weet als eerste de Haarbocht in te duiken en besef dat ik de hele laatste ronde flink door zal moeten trappen… Dit lijkt redelijk te lukken en ik kom nog op kop door de Ramshoek en besluit de laatste GT bocht tactisch te nemen… Net doen of ik aan de binnenkant blijf en op het laatste moment wat naar buiten om de bocht toch enigszins goed aan te snijden… De vlegel heeft het kennelijk door want propt z’n motor toch aan de binnenkant er naast… Ik stuur toch wat harder in en zit er in de eerste knik nog voor…, bij de tweede knik naar links zit hij weer naast me terwijl ik naar hem toe ‘drijf’… Ik moet in de remmen anders torpedeer ik hem… Dat doe ik dus en dat kost mij de derde plaats… Extra sneu is dat de gratis bandenset ook door nr. drie gewonnen wordt… Tja… Verder toch wel lekker gereden… en uiteindelijk ook wel redelijk tevreden… Tom wordt veertiende, pakt twee puntjes, maar is niet erg tevreden…

Suzuki SV Cup Koninginnedag Volgende race is weer de SV Cup in Assen, op Koninginnedag. Vanwege de financiën moet ik helaas de Classics race op Spa laten schieten… Donderdag al op weg naar Assen, ’s middags rij ik twee vrije trainingssessies. Het was eigenlijk de bedoeling mijn beide SV’s

mee te nemen… Tom zal niet rijden vanwege financiële perikelen, maar is wel als begeleider mee, waar ik erg blij meeben. Uiteindelijk neem ik toch alleen de nieuwe/zwarte mee… De ‘oude grijze’ is van een ander blok voorzien waar ik wat aan geknutseld heb, teneinde bij de Thunderbikes met het Ducati-weekend wat zwaarder beslagen ten ijs te komen. Op de valreep vertoont de “Hagati” gedoopte grijze echter kuren na wat semi-illegaal-inrijwerk op straat… Er komen wat rare geluiden uit en de motor houdt in… Lege accu en niet laden, iets ernstigs met de dynamo veronderstel ik en dat blijkt na het weekend waar… Maar nu eerst met de ‘zwarte’ aan de slag. Het is prachtig en warm weer op deze donderdag. De twee trainingen gaan dan ook wel naar wens. ’s Avonds haalt Tom vriendin Paoline van het station in Assen… Heel leuk dat zij zoveel moeite doet om te komen.., alleen wat extra zuur dat Tom nu niet rijdt… ’s Nachts valt er veel regen en is er tevens aardig wat onweer. Ik vermoedde al wat en heb de luifel aan de sleurhut met veel spanbanden verankerd. De volgende morgen blijkt de luifel nog in tact al hangt er wel een litertje of dertig water in… Het is een flink stuk kouder deze “Queens day”… De eerste training gaat wel aardig en ik heb de vierde tijd. Hierna gaat het weer regenen en er ligt een oliespoor wat niet zichtbaar is. Op eieren rijden we een rondje tijdens de tweede oefensessie, er vallen twee deelnemers en er komt een rode vlag. Einde training… De tijden van vanmorgen zijn dus bindend… ’s Middags is en blijft het droog ondanks een wat alarmerende buienradar… Mijn start is wel weer goed en ik duik als derde de eerste (haar-) bocht in. Door een foutje van de tweede man lig ik twee bochten later al tweede. Heel even weet ik zelfs de kop te nemen. Op de rechte stukken word ik echter weer gepasseerd. Na twee ronden lig ik vierde maar we blijven wel met z’n vieren bij elkaar. Ik kan volgen maar meer ook niet, tenzij iemand een foutje maakt. Dat gebeurt prompt en ik lig weer een rondje op de derde plek. Dan maak ik zelf een foutje in de Haarbocht en lig weer vierde. Daarna bij het lappen van een achterblijver weer iets te laat geremd.., alweer voor die Haarbocht en ik verlies daarmee net de aansluiting… Jammer want dat is net in de laatste ronde… Weer vierde derhalve… (Ik zit niet met mijn handen in het/de Haarbocht…) Maar toch wel tevreden…! Winnaar is Ilja Caljouw, die ook de eerste wedstrijd pakte, tweede plek voor Niels Prins en derde Marco Bergeijk. Hetzelfde podium als de vorige keer, alleen met wisseling van plaats twee en drie.

10

Paoline heeft mooie foto’s gemaakt ( geloof ik ) en vond het wel mooi om te zien allemaal. Voor Tom was het nu en dan even balen, maar ook wel weer aardig om z’n kornuiten te spreken… Na afloop moest ik met de andere podium klanten de testbank op, om ter controle het vermogen te meten…, het is tenslotte een standaard klasse… De winnaar bleek bijna 78 pk in zijn SV te hebben… Die van mij produceerde slechts iets minder dan 72 van die paardekrachten. Toch een verschil van zes zeer ferme veulens, zoals het oplettende lezertje inmiddels natuurlijk ook al berekend had… Tja… Moe, maar toch wel voldaan, zijn wij na het inladen van het spul gedrieën weer huiswaarts gekeerd.

Wegraces Hengelo…

SV Cup Hemelvaartsdag mochten wij weer aantreden voor de Cupraces te Hengelo Gld. Woensdagavond reeds vertrokken met het circus… Bus met twee motoren en sleurhut vol proviand en … kacheltje… Het is weliswaar (net) droog, maar nog altijd koud. Frans, de butler en tevens onvolprezen poetser is weer van de partij en samen zullen we vier dagen in het ‘Hengelse zand’ bivakkeren. Donderdag al vroeg uit de veren want de SV Cup mag als eerste trainen. Door de kou beslaat mijn vizier voortdurend en dat is nogal hinderlijk… Tot mijn grote verbazing heb ik evengoed de snelste trainingstijd. De tweede training, met een beter geprepareerd schermpje, gaat beter en ik haal nog ruim twee seconden van mijn tijd af. Hengelo is een puur stratencircuit met lange rechte stukken maar ook wat moeilijke bochten en veel heftig remwerk. Je moet er echt vijf keer vol in de ankers. Nu ben ik weer wat verbaasd want ik sta nu ‘slechts’ op de zesde plek. Anderen hebben dus meer hun best gedaan… Het is wat jammer, want het circuit is nogal smal en de startplek moeilijk. Als de wedstrijd ’s middags van start gaat, laat meisje Hop haar motor voluit spinnen met het achterwiel en staat ineens dwars voor mij… Ik kan haar net ontwijken, maar het kost mij nog eens veel posities… In een poging weer wat plaatsen goed te maken kom ik nogal stevig op de eerste bocht af…, net op het moment dat ik aan de binnenkant vol in de remmen wil gaan zet iemand (Coen) zijn motor op mijn lijn en ik moet het gras in… Daar valt niet te remmen en ik ga met hoge snelheid rechtuit de bocht uit en dwars door het voorste peloton. Ik raak gelukkig niemand, maar van schrik remmen er zich wel een paar onderuit. Ook elders in het groepje buitelt meisje Hop door het gras en zo liggen er vijf Cuppers bodemonderzoek te plegen. Ik dus ook, want in het gladde gras moet ik ook even afstappen. Ik mankeer niets, maar mijn motor wil in eerste instantie niet starten, vanwege de versnellingsbeveiliging. Ik moet het schakelpedaal eerst rechtbuigen en dan lukt het weer… Ik maak het rondje af, er is een rode vlag situatie en er zal opnieuw gestart worden, over slechts 5 rondjes. Van de vallers ben ik de enige die verder kan, ik mag achteraan starten, maar moet eerst naar de dokter, hoewel ik in het geheel niet

ziek ben…, maar regels… Ik hol naar de dokter en weer terug en ben maar net op tijd om achter aan te sluiten bij de groep die al net weer de opwarmronde heeft gereden. Na de tweede start probeer ik in de eerste ronde weer zoveel mogelijk naar voren te komen, maar dat kan eigenlijk alleen bij de rempunten. Ik pak wat plaatsen, maar bij de tweede poging rem ik voor de ‘busstop’ te laat en moet (alweer…) rechtdoor. Hierna kan ik wederom opnieuw beginnen… Nu nog maar 4 ronden… Het lukt wel weer om wat plaatsen te winnen, maar de wedstrijd is te kort… Desalniettemin toch nog een zevende plek, waar ik na alle capriolen toch wel tevreden mee ben..

ONK races: Vrijdag hoeven we niks en verkennen de buurt een beetje, de omgeving van Hengelo is prachtig…! Terug in het rennerskwartier komen er al wat Classics rijders binnendruppelen en we buurten wat rond… Zaterdag is er eerst een vrije training en daarna pas de twee kwalificatie trainingen. Dat komt goed uit want ik heb nu het snelle blok gemonteerd met de zesbak en heb daar nog niet mee op een circuit gereden. Tijdens de vrije training kom ik er achter dat er best goed gang in de viercilinder zit en dat het opschakelen prima gaat…, maar bij het terugschakelen is er een probleem… De bak wil niet goed naar drie, d.w.z. hij schiet er doorheen en staat dan tussen twee en drie in… Heel erg vervelend wanneer je net plat een bocht wil aansnijden… Het is zeer hinderlijk, want op dit circuit heb ik juist de tweede en derde versnelling nogal nodig bij de haakse hoeken… Er is één overhaakse bocht bij en hier is het probleem het grootst. Verder is de voorrem eigenlijk niet helemaal op z’n taak (of mijn wens) berekend en na enkele ronden knijp ik het hendel al tegen het stuur…

De Honda 500F met op de achtergrond de vermoeide poetser, Frans Forrer, in beeld... Desondanks train ik nog een tiende plek en ben daar zeer tevreden mee, in dit toch redelijk sterke veld. Ik kan geen oplossing vinden voor de bak en moet ook de tweede training en de wedstrijd met de handicap(s) rijden… De wedstrijd is op zondag, vroeg in de middag en het weer is goed, het is ook wat warmer. De start is redelijk en ik lig na een rondje op plaats negen, er is dan al een uitvaller, Guus van Gool heeft de aandrijfriem van zijn Norton na de tweede haakse bocht kaduuk op het asfalt laten liggen. Jan Frank Bakkers ABSAF laat het ook afweten en de Ducati van van Giersbergen heeft een loshangende uitlaat en wordt van de baan gehaald. Ik lig nu zevende en ontwaar niemand meer voor mij… Ik zie Bernard Bakker achter mij, op redelijke afstand, maar weet dat hij zeker zal proberen dichterbij te komen. Ik heb mijn handen vol aan de onwillige bak en een voorrem die weer steeds minder wordt. Het publiek bij de overhaakse bocht, ziet mij ongetwijfeld gaarne weer komen want ik heb de grootste moeite er knap doorheen te komen. Ik ga een keer te hard en moet de achterrem er bij

11

Tel.: 0595413553Fax: 0595413100Adres:Stoitsweg7 9983PJRoodeschool(NL)e-mail:info@siccamasales.nlwebsite: www.siccamasales.nl

MOTORFIETSONDERDELENExclusieve import Electrex motorfietselectro

HR. Groningen 02035494BTWnr. NL083199469B01

“Wat voor onze eigen motoren niet goedgenoeg is, verkopenwe ook U niet!”

Hajé, Matthijs & Onno

Postorderservice Stators, regelaars, startmotoren etc. Motorfietsonderdelen, nieuw en gebruikt. Jama uitlaatsystemen. Gevraagd: sloop en schade motorfietsen, Nieuwe originele onderdelen voor:

Honda, Kawasaki, Suzuki, Yamaha

Tel. info: di. t/m zaterdag van 10.00 - 16.00 uurGeopend voor bezoek: wo. 13.00 - 17.00 uur wo. 19.30 - 22.00 uur za. 10.00 - 16.00 uurVerder op afspraak.

w ww.pietparts.nl Pietparts heeft een steeds wisselende voorraad van nieuwe Japanse onderdelen vanaf bouwjaar 1965, alle onderdelen kunt u vinden op de website :

Tevens inkoop van alle soorten nieuwe onderdelen

Peter Janssentel. 06-25411838

E-mail: info@pietparts.nl

12

pakken wat eigenlijk niet moet… en jawel de motor begint onbedaarlijk te stuiteren van achteren, maar ik red het net… Bernard komt nu wel erg dicht bij… In het volgende stuk ben ik echter snel en pak weer voorsprong. Zo gaat het de laatste twee ronden… Ik blijf BB voor en word dus zevende, waar ik zeer tevreden mee ben! Vriend Frank zit een stuk achter BB en is dus negende geworden. De winst is voor Jarno Jonker, Niek Leeuwis is tweede en Roel Pasop derde… We bekijken de andere ONK races nog even, voor we met het ingepakte circus weer huiswaarts keren… Moe maar voldaan, zoals dat heet…

De 500F van Frank Lemstra

Afzien in Oschersleben … Gehuld in een degelijk zwartlederen racekostuum, teneinde in een kranig tempo op een circuit te cirkelen, is een activiteit die ik normaliter gaarne mag bezigen… Vier trainingen op een dag en de volgende dag drie races onder tropische omstandigheden is echter wellicht toch wel wat veel van het goede… In Oschersleben ( voormalig Oost Duitsland ), vlogen de mussen olijk in korte broek rond de racebaan, bij een temperatuur van boven de 35 graden en waren wij op vrijdag 2 juli op weg daar naartoe, eveneens in luchtige kledij. Met een afgeladen bus plus sleurhut, samen met steun en toeverlaat Frans Forrer en Marti en Tom en Co ( in dit geval AirCo… )in een luxe Honda Jazz met aanhanger, togen wij, circus Hagen naar dit fraaie, doch verre circuit. Al dit vervoer was nodig, teneinde twee Suzuki’s SV en een Honda Classic racer te vervoeren plus alle materialen die je daarbij nodig meent te hebben… Waarschijnlijk door het meegaan van mamma Marti is de normale hoeveelheid equipment iets uitgebreider dan normaal…, met o.a. een tosti-apparaat, sinaasappelpers, extra koelkast, potten en pannen, elektrische kachel (!), koelventilator, klap-ameublement, maandgarderobes, mattenklopper en strijkplank… en vanwege Frans, voor een half jaar proviand…, voor veel, weliswaar eenvoudige…, maar niettemin voedzame maaltijden… Na een uurtje of zes bij de renbaan aangekomen bleek er al een hele rij deelnemers voor de poort te wachten. Men mocht er nog niet op, eerst moest de ‘paddock’ leeg en dan om zeven uur zou de boel voor ons toegankelijk zijn. Zo konden we nog net het laatste kwartier voetbal zien, waarbij ‘wij’ wonnen van de Brazilianen. Eenmaal binnen fluks de voortent aan de caravan gereuteld en tot laat buiten genoten van een biertje en een wijntje. De volgende morgen voor dag en dauw uit de schaarse veren en in het leren pak om al vroeg de eerste training te rijden. Voor Tom weer even wennen, daar hij de vorige wedstrijden niet kon rijden. Het ging wel goed, alleen stopte de SV van Tom er vlak voor het einde mee. De benzinepomp in de tank bleek de boosdoener…, er zit een drukklep in welke door een plastic prulletje op zijn plaats wordt gehouden en dat prulletje bleek

samen met de klep los in de tank te liggen… Dat kon gelukkig vrij vlot en eenvoudig gefikst worden. Begin van de middag mocht ik met de Classics trainen onder uiterst tropische omstandigheden en ook de laatste twee trainingen ( SV en Classics) waren ‘hot items…’ Onderwijl waren Frans en Marti bezig met de catering, opruim-of schoonmaakbezigheden. Daar Marti niet zo geïnspireerd raakt van technische en motorische brommerpraat, c.q. het pimpen van een bijvoorbeeld licht gedateerde CX 500…., hadden zij vooral filosofische verhandelingen over voedsel, handige hulpmiddelen en voorzieningen, concurrerende aanleverfirma’s voor al dit nuttigs en fraais…, allemaal zaken waar ik zelf weinig weet van heb, maar waar je dus toch waarlijk wijs en wetenschappelijk over kunt delibereren… Ving ik bij vertrek naar een training iets op over de gemiddelde spruitjesprijs bij de Aldi of AH…, bij terugkomst een klein half uurtje later ging het inmiddels over de kwaliteit van steunkousen bij de Lidl ( of zo.. ). Kortom de stemming was goed… ’s Avonds weer lang buiten gezeten… Er was ook nog veel jolijt rond waterballet van tijdelijk omwonenden, moet u weten. De trainingen hadden overigens, niet geheel onbelangrijk tot gevolg dat Tom bij de SV Cup de 15e en ik de 9e tijd gezet had. Dit was van beiden iets minder dan verwacht en gehoopt en gewend… De waarheid is dat de concurrentie dit jaar sterker is dan vorig seizoen. Zelf reed ik bijvoorbeeld toch bijna een seconde sneller dan verleden jaar.., het mocht niet voldoende baten. Maar toch wel tevreden. Bij de Classics eveneens een 9e tijd. Wel aardig, daar de fiets nog altijd niet echt goed presteert. Wel jammer is dat ik niet goed kan vinden waardoor dat precies veroorzaakt wordt. Jan Frank Bakker staat eerste na de trainingen gevolgd door Niek Leeuwis en Jarno Lonker. Bij de SV Cup staat Christiaan Nobel verrassend bovenaan, gevolgd door Ilja Caljouw en ook verrassend Jaco Boonen…. De volgende morgen al vroeg de eerste race voor de Suzuki Cup… en …. Regen…! Vlak voor de wedstrijd droogt de baan gedeeltelijk op, maar juist dit maakt het flink verraderlijk… Bij de start kom ik erg slecht weg, mede doordat meisje Hop haar ‘brommert’ ( net als in Hengelo ) weer dwars zet en mijn weg wat versperd wordt. Ik ga als laatste weg, maar weet al snel wat plaatsen goed te maken. Gaande de wedstrijd vallen er ook nog wat deelnemers ( letterlijk ) af en uiteindelijk word ik 5e en Tom heel goed 7e…! Goeie regenrijder dus… Winnaar is Jaco Boonen, gevolgd door Kevin Houtstra en Roy van Sambeek. Als de Classics ’s middags van start gaan is het al lang weer droog en zeer warm… Mijn start is goed, maar de motor loopt niet echt goed, mist vermogen, ik moet wat mensen voorbij laten en eindig tenslotte als 12e. Meteen in het ‘parc fermé’ geef ik de motor over aan Frans, die de SV al in het startvak heeft gezet, waar ook Mart klaar staat met wat koele drinkwaar… Geen tijd om uit te rusten.., meteen aan de bak voor de tweede SV wedstrijd. Mijn start is ongeveer net zo slecht als de eerste…, ik heb de motor per abuis in een verkeerde versnelling gezet en kom slecht van de plek. Ik weet wel snel wat plaatsen goed te maken, maar voorin zit men bepaald niet stil… Gaandeweg begin ik echt vermoeid te raken en veel last van de warmte te krijgen. Het gevecht om de zevende plaats laat ik varen en moet derhalve genoegen nemen met plek negen, waarmee ik Jolle weer net weet voor te blijven. Tom’s motor doet het bij deze hitte wat minder en kan daardoor het tempo ook niet helemaal volgen. Hij wordt laatste en valt net buiten de punten. In het parc ferme ben ik blij dat iemand me wat water geeft…, ik ben compleet af… Toch heb ik evengoed een voldaan gevoel..! Deze wedstrijd is gewonnen door Roy, Ilja is tweede met Christiaan op de derde plek… Hierna in rustig tempo het hele circus afbreken…, ik ben blij dat we met z’n vieren zijn… Vervolgens op weg naar huis. Na een wederom lange reis zijn wij zo rond elf uur ’s avonds weer thuis… Ernst Hagen

13

Ook dit jaar was het Drielandenweekend bij Jos en T iny Creusen weer een succes. Uw redactie ontving ee n aantal foto’s, gemaakt door Jan en Else Louwrink. Else schreef ook een verslag, en ook deelneemster Anne Letwory zett e haar belevenissen op papier. Uw redacteur heeft er één a rtikel van gemaakt. De paarse tekst is van Anne, de groene van Else ( Dit is geen verwijzing naar een veronderstelde politiek e kleur!)

Voor diegene die mij nog niet kennen wil ik mij even voorstellen: Ik ben Anne Letwory, geboren te Rotterdam. Wessel's vriendin, die jullie misschien beter bekend is. Ik noem Wessel in het verhaal Wes, het is maar dat je het weet, om verwarring te voor komen. Ik woon al vanaf 1986 in Groningen, ik ben werkzaam als verzorgende bij de Thuiszorg. Wes

en ik kennen elkaar ongeveer twee jaar. We hebben geen van beiden kinderen maar wel drie lieve, baldadige poezen die ons bezig houden. Ze rijden geen van alle motor. Wel zo veilig, nog te jong!. Maar genoeg over Wes en mij; nu het echte werk, het verslag. Eerste dag, 11 juli. Voor de tweede keer richting Kerkrade samen, met Wes op de motor. Ik geniet er steeds weer van om samen met Wes op de moter één te zijn. Genieten van de omgeving en het landschap en natuurlijk het weer. We hadden het weer mee, de zon lachte ons weer toe, net als vorig jaar op de reis van Groningen naar Kerkrade. We zijn dit keer met z'n vijven richting Kerkrade gegaan Jan, Els, Hylke en wij. Dit keer zijn we in één keer goed gereden; dit voelde lekker aan. We kwamen aan bij Jos,Tiny en hun beide zonen, wonend in zo'n mooi Hans en Grietje huis. Zo noem ik het vanwege die grote witte vlakken verdeeld door houten balken. Een huis uit de 16de eeuw omringd met de schoonheid van de natuur. Wat een rust straalt dit uit. "Een stukje paradijs dus !".

In 2009 vonden we het niet zo snel. We waren dicht bij de plek waar we moesten zijn en toch hebben we daar een uur rond gedwaald. Met het zonnetje op onze hoofden in onze leren pakken, kregen we het toch wel warm, omdat we telkens rondjes reden en niet op de juiste plaats kwamen. Al die mensen die we daar in de buurt gevraagd hadden wisten van het bestaan van de Bosweidenweg niet af… Waren we wel goed, of namen al die mensen ons toen in de maling? Zelfs een oude man, dik in de tachtig, die z'n hele leven daar woonde, kon ons niet vertellen waar de Bosweidenweg lag. Hij wees ons naar een vrouw die de buitenboel aan het soppen was. Verhit als haar stomend sopje, dartelend als een Truus de mier, liep ze met allerlei geuren om ons heen van: Ik weet waar het is! Wij blij, maar uit de uitleg kwamen we niet echt uit. Ze had waarschijnlijk te lang in de zon overuren gemaakt met al dat schoonmaken. Uiteindelijk, na velen gevraagd te hebben, kwamen we dan toch iemand tegen die ons kon vertellen hoe we moesten rijden. Deze man was dan ook toevallig postbode van TNT. Jan (ook een TNT medewerker) vertelde dat later in geuren en kleuren na met een grijns van oor tot oor. Een postbode was het die ons dan de juiste weg heeft gewezen!. Maar het is dus toch wel handig om een navigator bij je te hebben, mensen. Net zoals vorig jaar zijn we uiteraard weer even naar Gulpen geweest. Daar weer op het zelfde terrasje beland. Dat was weer als vanouds erg gezellig. Hans, de zoon van Jos, heeft ons daarin weer goed begeleid en verrast hoe je weer anders tegen Kerkrade aan kan kijken.

14

Daarna weer terug naar Kerkrade. Moe en voldaan en goed verzorgd door Jos en Tiny, met goed eten en drinken, gingen we lekker op tijd naar bed, om de volgende morgen weer vroeg en fris de volgende route tegemoet te gaan.

Het weekend begon voor ons op vrijdag 11 juni om half 9 ’s morgens in Heerenveen bij MacDonalds… Ons verzamelpunt in het noorden. Wessel, Anne en Hielke waren net voor ons gearriveerd en algauw vertrokken we, eerst richting pomp om onze banden allemaal even drastisch bij te vullen. Dat reed een stuk luchtiger. Het weer was geweldig en het werd steeds warmer! Onderweg hebben we natuurlijk verschillende keren gestopt om even de benen te strekken en lekker wat te eten en te drinken. Om kwart over drie reden we bij Jos en Tiny in Kerkrade het erf op. Jan en ik brachten onze slaapspullen en koffers naar ons slaapvertrek boven de garage, dezelfde plek als vorig jaar. En toen ¨moesten¨we natuurlijk eerst weer even naar Gulpen. Dat is een soort verslaving waar wij samen met Wessel en Anne niet meer zonder kunnen: als we in Limburg zijn, moeten we even naar Gulpen, even op een terrasje zitten…. We vertrokken met Hans als gids en reden weer een heerlijke route door het mooie Limburg. Alvast een voorproefje voor morgen. Het was in Gulpen 27 graden! Weer terug in Kerkrade, waar het inmiddels al drukker was geworden, genoten we ´s avonds van de gezellige barbecue met z´n allen. Op zaterdagochtend werden we wakker en hoorden we dat het regende op het kleine zolderraampje. Het was grauw en donker…. Zou het nog op tijd veranderen? We kregen een heerlijk uitgebreid ontbijt, en het werd gelukkig droog…. Maar dat was van korte duur, want even later viel de regen weer met bakken uit de lucht. Even wachten maar….nog even wachten….nog even…. Toen veranderde het in motregen en werd besloten om, gehuld in regenkleding, te vertrekken.

Het zou een rit worden met hindernissen. Bij de eerste pomp ging het al mis: een groot deel van de groep was spoorloos verdwenen en moest opgezocht worden, wat lukte. We reden, weer met z´n allen het eerste gedeelte van de drie landen rit door Nederland, langs al die mooie glooiende weggetjes bij Vaals en Epen. Wat jammer dat het zo mistig was van de regen! Daar gingen we de grens over, Belgie in, richting Hombourg. Ineens moesten we allemaal opzij, om ruimte te maken voor een gigantische groep Harley rijders, die ons tegemoet kwam. We reden weer verder en staken een grote weg over. Eigenlijk werd het steeds natter en neveliger, en omdat we niet zo ver konden kijken, ontdekten we waarschijnlijk ook veel te laat dat weer een deel van de groep verdwenen was. We stopten langs de weg en keken achterom….er was niemand te zien. Jos besloot een eind terug te rijden om de achterblijvers op te pikken en kwam pas een hele tijd later weer terug, echter zonder de anderen! Er werden verschillende telefoontjes gepleegd, maar niemand kreeg gehoor: ze waren weer weg, verdwenen! Tijd om overleg te plegen: wat gaan we doen. Rijden we door tot onze tussenstop, of gelijk naar de laatste stop. We waren nu al zoveel tijd kwijt geraakt met wachten en terugrijden, en het weer werd er ook niet beter op. Besloten werd om naar de laatste stop te rijden en daar nog maar eens te proberen om de dwalende groep telefonisch te bereiken. Door een zo af en toe heel dichte mist reden we Duitsland in, naar het restaurant in Simmerath. Daar veroorzaakten al onze uitdruppelende kletsnatte kleren een kleine overstroming op de, gelukkig, stenen vloer, en konden we een beetje opwarmen en eten en drinken, We hoorden dat de andere groep, onder leiding van Hans, die de route niet precies kende, een heel andere kant was uitgegaan. Maar dat ook zij nu warm en droog lekker zaten te eten. Toen we terug in Kerkrade kwamen hield de regen op en ging zelfs de zon weer schijnen! Wij genoten met z´n allen nog van schalen vol chinees buffet, en later op de avond van de gezellige warmte van de tuinkachel.

De tweede dag in Kerkrade . Allereerst was de sfeer anders en het weer ook. Er hing letterlijk en figuurlijk een donker lucht / wolk boven ons hoofd. Het was miezerig weer. De figuurlijke donkere wolk was dat Tiny en één van haar zonen niet mee konden toeren, vanwege het feit dat één van hun twee honden een hersenbloeding had gehad en ze hem in moesten laten slapen. Al met al voelde dit niet goed om zo weg te gaan. Heel verdrietig voor het hele gezin. Ik wens Jos ,Tiny en jullie twee zonen alsnog alle begrip, ruimte,steun, liefde en warmte toe. De Tour is wel doorgegaan, maar was natuurlijk anders dan anders.. De route begon met ongeveer 15 motoren en 20 man. En het was miezerig en regenachtig weer. Onderweg, begin van de route,waren we al drie mensen van de groep kwijt. Deze kwamen we later gelukkig weer tegen omdat een van hen wist hoe de route was uitgezet. Maar kort daarna, bij de Belgische grens, raaktenwij de helft, "dit was het voorste gedeelte", van de groep kwijt. Wessel en ik reden aan kop en wisten niets van de route maar met wat aanwijzingen van de groep volgden we onze weg. Later

15

16

17

pakte Hans dit over en zo zijn we op zoek gegaan naar het andere deel van de groep. De groep van ons bestond nu uit ongeveer 7 motoren en 9 man. Via Lontzen , Kettennis en Menbach eindigde de zoektocht. Hans wist het op een gegeven moment ook niet meer? We hebben geprobeerd te bellen maar helaas we kregen geen verbinding met de juiste mensen. We waren de groep kwijt. Nu werkte het weer ook niet mee, het bleef miezerig en regenachtig. We waren al een geruime tijd onderweg, ongeveer 2 uur geloof ik, we waren doorweekt en koud en aan een lunch en een warm drankje toe. Wytse uit Gersloot kwam met het voorstel om ergens dichtbij wat te gaan eten. Peter van de Zon kwam op het idee om van waar we stonden (Menbach) naar de stuwdam bij Eupen te gaan, om daar bij te komen en te gaan eten, net zoals vorig jaar dus. Dit was een goed plan en daar was de groep het gelijk mee eens. Daar aangekomen was het erg leeg voor een restaurant. We hadden het rijk bijna voor ons alleen. Het menu was vrij beperkt ,"ook leeg", maar ja, je zat lekker droog en warm. We hebben onze buikjes gevuld en tussendoor nog geprobeerd contact te krijgen met de groep die we kwijt geraakt waren. Dit is ons niet gelukt. Toen hebben we als groep besloten om van af Eupen terug naar Kerkrade te gaan. Maar we hebben toch wel een mooie en leuke route uitgewerkt: Deze toer ging van Eupen over een lange hobbelige weg richting Monschau, naar Roetgen in Duitseland en zo naar Aken, daar dwars doorheen gereden zo via Vaals naar Nederland, Vijlen, Mechelen, Wijlre de weg naar Trintelen. Daar zijn we even uit onze dak gegaan hebben stevig, erg stevig doorgereden!!!. Dat was even lekker om maar alles van je af te laten waaien, om al dat negatieve gevoel daar achter te laten! Dat achter gelaten hebbende kwamen we weer terug in Kerkrade. En het laatste stuk hadden we de zon weer mee en dat was een

goed gevoel. Wat kan je na zoveel nattigheid toch genieten van de zon, hmmm! De andere deel van de groep was er nog niet, toe we binnen kwamen, maar kort na onze aankomst kwamen zij na een klein half uurtje later ook binnen druppelen. Nu hadden we dus twee verhalen in één groep dat was best wel leuk. Iedereen had zo zijn eigen verhaal en belevenis. Natuurlijk moest het één en ander nog gezegd worden over hoe dat kon dat we elkaar kwijt geraakt waren. Of het nu anders of beter had gekund dat doet er niet toe. Het zij zo. Ik vond het in ieder geval dapper, ondanks de bizarre situatie waar Jos en zijn gezin in zaten,dat ze de tour toch nog door hebben laten gaan. Zo is het hen toch weer gelukt om er een gezellige boel van te maken Het eten en slapen waren weer hartstikke goed. En ook hun gastvrijheid was weer prima!!! Zondagochtend was het mooi weer. De zon scheen door ons zolderraampje. Na de gebruikelijke uitsmijter reden wij met z´n achten weer terug naar het noorden. Het was, ondanks de regen,weer een fijn en gezellig weekend geweest. Tja laatste dag. Na een heerlijk ontbijtje en nog even genieten van de omgeving rond het huis van Jos en Tiny was het weer tijd om iedereen gedag te zeggen. Iets wat ik altijd minder leuk vind. Maar ja, dat hoort er bij. Terug naar Groningen ging de reis voorspoedig en we zijn weer veilig thuis aan gekomen . Thuis geniet ik er nog even van na. Ik heb de route al met al, naast de mooie warme dingen, ook een leerzame ervaring gevonden. Ik hoop dat de anderen dit ook zo voelen. Lieve Jos, Tiny en zonen: Bedankt voor een fijn weekend. Volgend jaar weer?.

18

Honda CB77 Restauratie (6)

Fred Appelman gaat weer verder met het restauratie-verhaal van zijn Honda CB77.

Het Motorblok (vervolg) In het vorige nummer kon ik aan het motorblok begin nen. Zo’n blok uit elkaar halen, meten en na het uitvisse n van wat versleten is weer opbouwen: dat vind ik zel f het leukste van het project. Na de versnellingsbak behandel ik nu de cilinders e n de kop.

Cilinderkop Met de koppelingskant kaal is het makkelijker om eerst de cilinder en kop te demonteren, voordat je het blok op zijn kop draait om de versnellingsbak te demonteren.

Figuur 1 de cilinderkop

Gelukkig was het blok los en kon de krukas draaien. Dat is nodig om het sluitschakeltje van de nokkenas-ketting te vinden, anders word het demonteren van de cilinderkop wel lastig. Met de ketting gebroken kan de kop, met nokkenas en al, zo van de cilinder getild worden. Dit ging gemakkelijk. Ik had toch wel verwacht dat de pakkingen wat zouden plakken, maar na een paar tikjes met de demontage hamer kwam alles zo los. Mazzel, want normaal gesproken blijft alles lekker vast plakken als het al zo’n veertig jaar vast zit.

Figuur 2 de cilinderkop zonder de nokken as

Om de nokkenas uit de cilinderkop te halen moet je hem delen. De nokkenas is namelijk samengesteld, een linker helft, tandwiel met ontstekingsvervroeger, en een rechterhelft.

Om te voorkomen dat de linker- en rechterhelft omgewisseld kunnen worden, hebben ze elk een eigen klem mechanisme. Dit mechanisme zorgt ervoor dat ze bevestigd worden aan het nokkenas ketting wiel.

Figuur 3 de nokkenas delen

Het klem mechanisme van de linker helft is een soort keilbout, en de rechterhelft klemt zich als een soort parasol voet; de rechterhelft is ook hol om de contactpunt-as door te voeren. De rollagers waren van dubieuze kwaliteit en die heb ik vervangen. De nokken zelf op de nokkenas waren nog binnen de slijtage specificaties van Honda. Dat gold ook voor de tuimelaars en hun assen. Aan de kleppen was te zien dat de linkerkant wat olie gebruikte. De kleppen en hun geleiders heb ik laten vervangen.

Figuur 4 de oude klepjes

Met de kop gedemonteerd en al de inwendige delen verwijderd kon ik hem stralen om het uiterlijk wat op te frissen. Daarna heb ik de kop op een vlakke plaat met daarop waterproof schuurpapier vlak gemaakt.

19

Minicamping VASTHI-hoeveRUIME KAMPEERPLAATSEN - Alle plaatsen voorzien van electra-aansluiting - Privacy door hagen- 2 Toiletten- 2 Douches - Wasruimte met kookmogelijkheid- Auto’s op apart parkeerveld- Kampeerauto’s alleen indien voor meerdere dagen (en vast opgesteld)

COMPLEET INGERICHTE 4-PERSOONS VAKANTIEWONING, prijs 55,- per nacht- Woonkamer met telefoon en televisie- Volledig ingerichte (open) keuken - Toilet en douche- Boven 2 slaapkamers- Zonneterras met prachtig en vrij uitzicht

EEN LUXE INGERICHTE TREKKERSHUTprijs 35,- per nacht (geschikt voor 4 personen)Is voorzien van:- 2 éénpersoons stapelbedden- Eettafel met 4 stoelen- Electriciteitsaansluiting- Koffi ezetapparaat- Externe kookvoorziening en sanitair

Minicamping “de Vasthi-Hoeve”Ængwirderweg 415

8457 CB Gersloot (nabij Heerenveen)( 0513 52 99 28

Camping@vasthihoeve.nl

www.vasthihoeve.nl

Verschijnt elke twee maanden. Losse nummers € 5,25 (België € 5,75). Jaarabonnement (6 nrs.) € 26,00 (buitenland v.a. € 31,00) door overmaking op ING-rekening 5135 t.n.v. Stichting Historische Motor Documentatie, Den Haag. IBAN nr: NL23INGB0000005135, BIC code: INGBNL2A.

Of bel +31-(0)70 - 3650 860 en wij sturen een acceptgiro.

Het oudste, grootste èn dikste blad in de Benelux over alles wat klassiek is op twee wielen: motoren, scooters, techniek, brommers, beurzen, shows en treffens. Dat alles in authentiek zwart-wit, afgewisseld met sprankelende kleurenreportages! En natuurlijk nieuws over klassieke motorsport: classic speedway, race-demo’s, cross en trial.

Voor alles wat klassiek is op twee wielen!

Zoekt u iets of wilt u iets kwijt? In elk nummer vindt u

vele honderden particuliere advertenties. Als abonnee kunt u zo’n

advertentie GRATIS plaatsen!

Kijk ook op: WWW.MOTORRIJWIEL.NU

20

Figuur 5 halverwege het straal proces, rechts al lekker opgefrist

Cilinder Zo makkelijk als de cilinderkop los ging, zo lastig was het cilinderblok te verwijderen. De voetpakking plakte enorm! Met een combinatie van rondom kloppen, een aluminium wigje tussen de voet en het carter forceren en wat stevige klappen op de oliegalerij aan de voorzijde van het cilinder blok, gaf de verkleving van de voet pakking eindelijk op. Pffft, zo had ik het nog niet meegemaakt. De voetpakking was lastig te verwijderen van het cilinderblok, maar met mijn handige aluminium krabber lukte het wel.

Figuur 6 nog een stukje pakking te gaan

Bij inspectie van de cilinderwand bleek dat de linker cilinder behoorlijk wat aanloop plekken had.

Figuur 7 beschadiging aan de cilinder wand

Die aanloop plekken kunnen verschillende oorzaken hebben: 1. met een koude motor gauw vol gas 2. gebrekkige smering (dat is hier niet erg waarschijnlijk,

want de linkerkant krijgt het eerst olie) 3. teveel voor- of na-ontsteking, waardoor de zuiger te heet

word en vast loopt Ik ga voor 3. want de rechter cilinder was in goede conditie en zou bij 1. of 2. ook loopsporen hebben. De teveel voor of na ontsteking wordt veroorzaakt door of slecht afgestelde puntjes of slappe veertjes van de vlieggewichtjes van de ontstekingverstelling. Het is ook zaak om te controleren of de cilinderbussen niet lager dan het cilinderblok zitten. Als de cilinder bussen onder het cilinder blok liggen, zal dit olielekkage bij de koppakking veroorzaken. In mijn geval lagen de cilinderbussen in het cilinder blok en moest ik de bovenzijde van de cilinder vlakken, zodat de bussen weer gelijk lagen met de bovenzijde van het cilinder blok.

Figuur 8 de linker zuiger met loopsporen

De zuigers die er in zaten waren al van de 1ste overmaat en gezien de diepte van de sporen ga ik voor de 3de overmaat. Nu had ik in de loop van de tijd wat zuigers en zuigerveren verzameld, in de standaard maat en derde overmaat, en zelfs cilinderbussen (standaard) en overmaat pistonpenen. In Amerika is een motorzaak die zelfs Wiseco zuigerkits levert in de 2de en 4de overmaat. Dat complementeert de demontage van de cilinder en cilinderkop.Volgende keer ga ik verder met de start motor. Fred Appelman

21

22

De leden van de KJMV brengen veel tijd door in hun schuurtje of hun garage. Dat is hun domein. Daar omringen ze hun technische schatten me t de grootste zorg. Daar poetsen ze. Daar sleutelen ze. Daar bewaren ze al die onderdele n, die ze misschien ooit nog eens nodig hebben. Daar staan die motoren, die ze volgend jaar op gaan knappen. Dat domein, daar heeft verder niemand iets te zoeke n. Maar toch, de paparazzo van KJMV Kontakt gluurt er stiekem binnen… Deze keer kijken we in ’s Hertogenbosch in de schuu r van Jan ‘Hondagek’ Woestenburg.

Jan reageert enthousiast als ik hem bel om te vragen of hij mee wil werken aan een artikel in het KJMV-blad. We maken een afspraak en op de afgesproken tijd sta ik bij zijn huis is de Bossche Anthony Fokkerstraat. (Leuk trouwens om als rasechte techneut in een straat te wonen die is vernoemd naar een van de voormannen van de techniek in Nederland.) Als we binnen achter de koffie zitten verontschuldigt Jan zich dat in huis niet alles er piekfijn bij staat. Hij is liever met z’n motoren bezig! Ach, wie zijn wij om dat tegen te spreken? Even rondkijkend in de woonkamer ademt inderdaad alles Jan’s motorhobby. Veel foto’s aan de muur (sommige al aardig vergeeld) waarop ik telkens dezelfde Honda zie. Her en der staan diverse modellen van motoren. Een Heller bouwpakket van een CB750 ligt klaar om in elkaar gezet te worden. Op tafel liggen boeken met ingebonden tijdschriften, Moto73. Allemaal zaken waar ik toch wel een beetje jaloers op ben!

Standvastig Over die Moto73 vertelt Jan dat hij vanaf het begin abonnee is en alle nummers van 1973 tot nu in bezit heeft. Een trouwe abonnee dus. In al die bladen staat natuurlijk een schat aan informatie voor liefhebbers van klassieke motoren uit die tijd. We spreken dan ook af dat ik in de toekomst als dat van pas komt van zijn archief gebruik kan maken voor KJMV-kontakt. Dezelfde trouw zien we bij de motoren van Jan. Zijn eerste motor was een tweedehands Honda 250cc uit 1972, maar die vreugde was van korte duur: hij reed hem al snel in de prak.

Vervolgens kocht hij in 1977, zelf 18 jaar oud, een nieuwe CB550K3. Het bewijs, de aankoopbon, hangt ingelijst aan de muur. En let wel: die motor heeft hij nog steeds! In 1978 verscheen de CBX, en dat werd het ideaal van de toen nog jonge Jan. Maar voordat hij dat ideaal kon verwezenlijken heeft hij lang moeten wachten. Hij trouwde, er kwamen kinderen, drukdruk met werk en gezin, en er moest lang gespaard worden. Pas in 2002 kon hij zijn droom verwezenlijken. Hij kon een CBX 1000 Prolink kopen. Model ’82, maar pas in ’85 in de VS op kenteken gezet. Hij kocht hem met 5000 mijl op de teller; intussen zijn dat er 10 keer zoveel. In diezelfde tijd kocht Jan een CB750, meer een klusobject. Die ligt op dit moment grotendeels uit elkaar. Het blok is gereviseerd, er is al wat spuitwerk gedaan, maar verder ligt het project even stil. Kortom, het is allemaal Honda wat de klok slaat. Geen wonder dat Jan als e-mail adres ‘Hondagek’ heeft.

Meegroei-motor De CB550 heeft in zijn 33-jarige leven ruim 110.000 km gedraaid. Dat zijn soms zware kilometers geweest! In het begin was de motor het enige vervoermiddel, eerst voor Jan alleen, later ook voor zijn gezin. Bij de eerste gezinsuitbreiding werd de motor voorzien van een zijspan en een groot windscherm. Toen de zijspan even later weer te klein werd, werd hij nog een keer verbreed!

23

Op die manier ging het hele gezin zelfs op vakantie. Intussen is de zijspan al weer jaren gedemonteerd. Jan heeft hem bewaard, hij staat in de achtertuin onder plastic langzaam te verweren. Maar ja, te veel mooie herinneringen om hem weg te kunnen doen … De CB550 is ook verder weer helemaal terug in zijn originele staat. Hij ziet er nog prima uit. Ten tijde van het interview was hij overigens niet rijklaar. De carburateur is gedemonteerd om hem schoon te kunnen maken, en dat gebeurt grondig en met zorg. Het is duidelijk te zien: Jan blijft z’n 550 zijn hele leven trouw.

Werkplaats De werkplaats van Jan is niet groot, nog geen 20 m2. Dat is dus woekeren met de ruimte, vooral omdat dit ook de enige ruimte is voor stalling en opslag. Jan heeft lang geleden een extra deur naar de straat gemaakt. Van de gemeente mocht die deur niet naar buiten open draaien, dus draait hij nu naar de binnenkant. (Nu zijn de regels overigens veranderd, bij de buren mocht het wel …) Omdat het allemaal passen en meten is, is het een heel gedoe om die deur naar de straat open te maken. De CBX moet eerst naar voren worden gereden, dan kan de deur pas krap aan open. Vervolgens kan de CBX eruit, en daarna pas is er ruimte om de 550 naar buiten te rijden.

Jan in 1977 met zijn splinternieuwe motor

De gezinsuitvoering van de CB550, met zijspan en windscherm

De CB anno 2010, 33 jaar oud, nog steeds mooi.

24

Het motordomein van Jan. Drie motoren en een werkbank op nog geen 20 m2. Woekeren met de ruimte!

De CB 750 wacht op voltooiing van zijn restauratie.

Als Jan aan een van de motoren aan het werk is, dan moet de CBX sowieso altijd naar buiten, dus voordat hij aan de slag kan is hij even bezig … Vroeger, zo vertelt hij, kon hij vaak gebruik maken van een ruimte op zijn werk, waar ook een heftafel stond. Kort geleden is het bedrijf waar hij werkte echter failliet gegaan. Daarmee is hij dus niet alleen zijn baan kwijt, maar ook die faciliteiten waar hij gebruik van kon maken. Jan is gelukkig redelijk optimistisch over zijn kansen op een andere baan, hij heeft her en der wat ijzers in het vuur. Maar, mocht een van jullie nog een vacature weten voor een ervaren elektromonteur, dan is Jan de man! Paul Otten

De model-CBX is net zo mooi als zijn grote broer

25

Zelf heb ik 3 Honda's uit de jaren 60. De Black Bom ber is voorzien van plastic emblemen, terwijl op de CL72 en de CD175 deze van metaal zijn. Niet dat ik de metalen emblem en niet mooi vind, maar Ik heb mij al langer afgevraagd of het wel de juiste emblem en waren. Los van het feit dat ik er nu redelijk ac hter ben wat waar op hoort, is één ding me zeer duidelijk geworden: Één van moeilijkst dingen voor een Honda uit de beginjaren is het vinden van de juiste plast ic tankemblemen.

De eerste emblemen Een eenvoudig paar vleugels (of front-aanzicht van een vogel) met daaronder de tekst BENLY, verlijmd op de chroom-geplateerde zijkanten van de tank, zijn de oudste plastic tankemblemen van Honda die ik tot op heden gevonden. Dit embleemtype was te vinden op het grootste deel van Benly (modellen J, JA, JB en JC) tussen 1954 - 1958.

De nieuwe ‘vleugel’

De grote gevleugelde “bekende” Honda emblemen met daaronder „Dream“ werden gebruikt op ‘de SA/SB 250-350cc uit de jaren '55 en '56 en de in '57 en '58 gebouwde ME/MF modellen. Later werden deze ongewijzigd overgenomen op de recentere C70 en C76 twin-modellen met respectievelijk 250 en 305cc. Bij deze laatste dry-sump machines was er sprake van een „kikker-oog“ embleem. Deze waren aan de achterkant hol om beter te passen op de kromming van de verchroomde tankpanelen.

Met de introductie van de 125cc grote C90 tweecilinder Benly, werden de kleinere„Benly“ emblemen (hieronder; zie ook het schroefje door de vleugel) gebruikt op de tanks van deze new-generation machine, evenals de daarop volgende C92-95’s en de CB92 en CB95 machines van 1960. De vroegste CB92’s en CB95’s hadden in eerste instantie een soort stickers op hun aluminium tanks, maar deze werden zeer snel vervangen door „Benly“ emblemen. Rond 1961 en `62, werden de emblemen wederom gewijzigd. Vanaf nu was „Benly 125“ te lezen. De emblemen werden ook gebruikt op de straatversie van de race uitvoering CR93, welke in 1962 werd gebouwd.

De C/CA95, de tot 150cc vergrootte versies van C/CS/CA92, hadden hun eigen emblemen, met een klein cursief „150“ onder de vleugel en de HONDA-tekst. De emblemen van de weinige straatversies van het racemodel DOHC CR110, de “Sport Cub” (hieronder) werden alleen maar

gebruikt op vroege versies van C110 Sport Cub met OHV motor. Bij de latere C110 versies werden de emblemen vervangen door kleinere versies met het onderschrift HONDA 50. De 55cc metende C115 versies, hadden uiteraard als onderschrift HONDA 55. De originele CZ100 (de originele Monkey) gebruikten zowel de brandstoftank alsmede de tankemblemen van het C110 model.

26

De minuscule OHC Z50M, oftewel Monkey had speciale rode tankemblemen met daarin opgenomen de vleugel en daaronder de merknaam. Soortgelijke emblemen werden ook gebruikt op de S65 modellen uit de jaren 1965-66.

In 1971 kreeg de Monkey een eigen langwerpig tankembleem Sommige speciale plastic emblemen werden niet alleen gebruikt om de tank op te sieren; ze waren ook centraal op het stuur te vinden. Zie bijvoorbeeld de modellen C90-92-CS92. De vroege C90 versie had BENLY met HONDA MOTOR CO., LTD. Op latere BENLY's veranderde dit alleen maar in HONDA.

De een-cilinder 90cc metende Honda's kwamen voort uit 50- en 50cc machines. De C200 „Touring 90“ was de opvolger van de C110, maar dan op grotere schaal. Het embleem voor dit model was de vleugel en het getal „90“ in cursieve druk.

Toen Honda S90 een paar later jaar werd uitgebracht, gebruikte Honda hetzelfde embleem, echter met de toevoeging van de “S” (hieronder). De variaties op de S90 emblemen omvatten ook de CS90 en Benly 90. De voor de Japanse markt bedoelde modellen hadden daarboven gewoonlijk solo zadels en de roterende versnellingsbak. Toen in 1967-1968 de CL90 uit kwam maakte de cursieve schrijfwijze plaats voor een rechte schrijfwijze. Deze wijziging, op alle 90, 125, 175 en 450cc metende modellen, vond plaats vlak voor het moment dat Honda sowieso zou stoppen met de fabricage van deze soort emblemen.

Honda verving de kleine twinnetjes van 125-150s door een nieuwe generatie motorfietsen. De CB125 en CB160 zagen het licht der wereld in 1965. Deze CB modellen hadden dezelfde kleine tankemblemen, vergelijkbaar in grootte met de vroegere 125-150 modellen, maar nu met „CB160“ respectievelijk “CB125” onder de Hondavleugel. De CL160 (scrambler) en de als Benly gestylde CA160 Touring hadden allebei weer een groot embleem, zoals de eerdere Dream-modellen. Onder de vleugel en embleem van HONDA was alleen maar de cilinderinhoud te lezen zonder verdere toevoeging. Nadat de 160cc modellen werden afgelost door de CL175K0, de CA175 Touring, veranderde dit uiteraard in het embleem.

De Honda 250-305 modellen De nieuwe wet-sump Honda Dreams (C-modellen) vanaf de jaren 60 hadden gelijke emblemen als de dry-sump Dreams van 1957 tot 1960. Echter in het daarop volgende jaar (1961) tot eind 1963 werd het onderschift vervangen door “Dream 250”, respectievelijk “Dream 300”.

Het lijkt verwarrend maar ook op de CA en CL modellen was het embleem voorzien van de toevoeging “Dream” In 1694 schrapte Honda de Toevoeging “Dream”bij de C-, CL- en CA-modellen. Het “Dream”-logo bleef vanaf dat moment voorbehouden aan de CB-, CP-modellen (politie-uitvoering)

27

Used parts & motorcyclesin- en verkoop gebruikte motoren

en onderdelen

Joost WoesthoffHazenberg 166971 LC Brummen

Tel.: 0575 56 00 15Fax.: 0575 56 03 42

Mobiel: 06 53332181www.woesthoff.nl

Used parts & motorcyclesUsed parts & motorcycles

WOESTHOFF

28

29

LONDON EXHAUST TECHNOLOGY BV

W W W.LONDON-EXHAUST.COMMolenweg 1a ›› 8181 BJ Heerde ›› Tel. (0578) 69 72 90 ›› Fax (0578) 69 31 86

Al 75 jaar:›› Fabrikant van eersteklas uitlaatsystemen›› De specialist voor antieke motoren en young timers›› Diverse bochten en dempers op voorraad›› Speciaal-uitlaten naar uw model gefabriceerd

OLDTIMER/KLASSIEKER EIGENAAR!Als U een oldtimerverzekering hebt voor uw auto, motor etc., bewaar dan deze advertentie bij Uw polis! WANT:- Een taxatierapport dat voldoet aan de door de FEHAC gestelde normen, opgemaakt door een taxateur die sinds 1970 door verzekeraars wordt erkend, kost inderdaad niet meer dan € 80,00 (incl. btw) en is nodig voor een oldtimerverzekering op basis van artikel 960 BW nr. 7.- Een afspraak voor een taxatie op locatie, waar ook in Nederland, is zo gemaakt, via een van mijn telefoonnummers, fax of E-mail. Met kantoortijden hoeft u geen rekening te houden.- Mijn naam is Outjert Dol, ik ben sinds 1962 schade-expert (expertise-bureau Rijnders, Dol + Mandema B.V.) en sinds 1970 erkend taxateur van oldtimers. Voorts ben ik lid van het notarieel geregistreerde EXPERTISE-TEAM TAXATEURS, waarvan de leden minimaal 30 jaar taxatie ervaring hebben.

T 070 404 29 22 - M 06 51387903F 070 404 29 23E info@oldtimertaxateur.nl

Zie ook mijn website: www.oldtimertaxateur.nl

30

Onderhoud, reparatie en restauratievan klassieke motorfietsen.

Uitgebreide sortering onderdelen,nieuw en gebruikt

van klassieke Japanse motoren.

Geopend op:woensdag, donderdag,

vrijdag en zaterdag.

www.nubomotors.nl

Gerard NumeijerMolenveld 91777 HN HippolytushoefT 0227 59 36 90F 0227 59 34 72M 06 25448565e info@nubomotors.nl

smitbros@hetnet.nl06 38894304

www.SmitBros.nl

Verkoop, restauratie en onderhoudvan klassieke motoren

31

32