klaster model wspÓŁpracy...


Spis treści

WSTĘP Magdalena Zaczyńska ............................................................................................... 3

ASPEKT ORGANIZACYJNY Adam Zysk ................................................................................... 3

STRUKTURA KLASTRA ............................................................................................................. 5

TRZY ETAPY PROCESU TWORZENIA KLASTRA ...................................................................... 7

ASPEKTY PRAWNE ..................................................................................................................... 8

W KONTEKŚCIE ORGANIZACJI Adela Bigosińska .............................................................. 8

W KONTEKŚCIE REALIZACJI PROGRAMU Dorota Koziorowska ..................................... 12

ASPEKT FINANSOWY Magdalena Zaczyńska, Helena Olszewska, Krystyna Borek ........ 19

Wstęp Magdalena Zaczyńska .......................................................................................... 19

Finansowanie z budżetów gminnych i wojewódzkich Helena Olszewska ................. 21

Finansowanie zewnętrzne ( Programy Unijne, Fundacje i inne) Krystyna Borek

Magdalena Zaczyńska ...................................................................................................... 24

I. KRAJOWE BIURO ds PRZECIWDZIAŁANIA NARKOMANII WARSZAWA .................... 24

II FUNDUSZE UNIJNE: ........................................................................................................ 25


WSTĘP Magdalena Zaczyńska

W konstrukcji modelu współpracy podstawą jest właściwy dobór

interesariuszy. Od tego w zasadniczy sposób zależy powodzenie

funkcjonowania powołanego „bytu”. Klaster zbudowany na współpracy

Urzędu Miasta z organizacjami pozarządowymi, instytucjami naukowymi i

badawczymi oraz przedsiębiorcami daje szansę na zastosowanie

innowacyjnych rozwiązań czerpiących z wieloletnich doświadczeń

interesariuszy. Zbudowanie drożnych kanałów komunikacyjnych,

opracowanie procedur współpracy, wspólne ustalanie priorytetów i celów,

precyzyjny podział zadań, kompetencji i odpowiedzialności między

partnerów daje szansę na stworzenie spójnej, dostosowanej do potrzeb,

efektywnej polityki społecznej w dziedzinie oddziaływań profilaktycznych.

Konsekwencją zacieśnienia współpracy, uspójnienia działań będzie zmiana

jakościowa w samych oddziaływaniach profilaktycznych.

Przewodnik przeznaczony jest dla użytkowników chcących sformalizować,

nadać spójną formę organizacyjną partnerstwu w dziedzinie oddziaływań

profilaktycznych. W kolejnych rozdziałach omawiamy poszczególne aspekty

funkcjonowania organizacji: 1. Formalny, 2. Prawny, 3. Finansowy.

ASPEKT ORGANIZACYJNY Adam Zysk

Klaster oparty jest na modelu potrójnej helisy, czyli koegzystencji i

współzależności trzech ośrodków: przedsiębiorców(CTU)/organizacji NGO

(stowarzyszenia), jednostek badawczo-rozwojowych (uniwersytety, ośrodki

badawczo-rozwojowe) i administracji publicznej (rząd i władze

samorządowe). Klaster, bo o takiej formie współpracy piszemy, jest szansą na

efektywnie działający system profilaktyki problemowej w


Legnicy ponieważ budowa klastra pozwoli wykreować Lidera „Programu

profilaktyki problemowej” oraz umożliwi skoordynowaną współpracę

pomiędzy organizacjami działającymi na rzecz profilaktyki problemowej.

Współpraca członków Klastra umożliwi wdrożenie nowoczesnego programu

profilaktycznego dopasowanego do potrzeb współczesnej młodzieży.

Funkcjonowanie w formie Klastra z członkami w postaci JBR i JST pozwoli

również na dostarczenie wiedzy oraz niezbędnych informacji dla organizacji

skupionych w powiązaniu.

Według klasycznej definicji, klastry to elastyczna forma współpracy

horyzontalnej między 3 grupami podmiotów: przedsiębiorstwami, jednostkami

naukowo-badawczymi oraz władzami publicznymi, które tworzą środowisko

ułatwiające intensywne procesy interakcji i kooperacji między

poszczególnymi aktorami narodowych i regionalnych systemów innowacji"1.

W ramach struktury budowanego klastra powinny funkcjonować: organizacje

profilaktyczne, firmy, jednostki badawczo-rozwojowe, doradcze i szkoleniowe,

jednostki samorządu terytorialnego i wszelkie instytucje pozarządowe. Zatem

ta forma współpracy umożliwia współpracę organizacji profilaktycznych,

NGO, JBR oraz JST. Ponadto działanie w formie klastra (partnerstwie) wymusi

rzetelną ewaluację prowadzonych działań, jedną z przyczyn słabej

efektywności obecnego systemu profilaktyki.

Klaster w ramach swojej działalności gwarantuje współdziałanie na wielu

płaszczyznach:

Współpraca z sektorem nauki, szkołami i uczelniami.

Współpraca z władzami miasta.

Wzrost wymiany doświadczeń i dobrych praktyk z innymi organizacjami.

Koordynacja działań – efektywność.

1 Definicja klastra. Ministerstwo Gospodarki


Wymiana informacji między członkami klastra

Stworzenie i obsługa strony internetowej

Baza danych o partnerach klastra

Udział w comiesięcznych spotkaniach roboczych sieci (dyskusja o

problemach, potrzebach i aktualnych działaniach, wymiana informacji

między uczestnikami)

STRUKTURA KLASTRA

Struktura oraz forma organizacyjna klastra musi być dostosowana do

postawionych celów oraz ilości i wielkości podmiotów. W najprostszym

przypadku może to być stowarzyszenie. Stowarzyszenie pełni rolę

koordynatora. Niestety, wiąże się z to z powołaniem następnej organizacji, co

w tym przypadku wydaje się zbędne, zwłaszcza w pierwszej fazie rozwoju

powiązania. Dlatego w wariancie wypracowanym podczas warsztatów

projektowych powiązanie dla profilaktyki będzie działać na podstawie tzw.

podpisanego porozumienia klastrowego. W tym przypadku rolę koordynatora

będzie pełniło Centrum Terapii Uzależnień.

Klaster, jako wspólne przedsięwzięcie, będzie posiadał władze w postaci

Zgromadzenia Członków w którego skład wejdą przedstawiciele wszystkich

uczestników klastra. Zgromadzenie będzie zatwierdzać kierunki rozwoju,

programy oraz strategię działania klastra, a także będzie podejmowało

decyzje w najważniejszych kwestiach dotyczących klastra. Zgromadzenie

podejmie decyzje większością głosów w drodze uchwał, w obecności co

najmniej połowy aktualnej liczby uczestników klastra. Przy podejmowaniu

uchwał, każdy z uczestników klastra ma, co do zasady, jeden głos. Pracami

klastra kieruje Rada Klastra, złożona z osób wybranych przez Zgromadzenie

Członków. Rada Klastra jest organem stanowiącym i kontrolnym w wymiarze


strategicznym, dotyczącym projektów związanych z funkcjonowaniem klastra

jako całości.

Do zadań Rady będzie należeć określanie kierunków rozwoju klastra, nadzór

nad realizacją zadań zawartych w strategii, opiniowanie projektów za

zgodność ze strategią klastra, przyjmowanie nowych członków. Ze względu

na wysoki stopień złożoności przewidywanego rozwoju zdecydowano się

powołać koordynatora klastra, posiadającego nie tylko kompetencje, ale

też silną pozycję i neutralność niezbędną dla sprawnego organizowania

działań inicjatywy. W pierwszym okresie funkcjonowania inicjatywy rolę

Koordynatora powierzono Centrum Terapii Uzależnień. Główną rolą

Koordynatora jest zapewnienie płaszczyzny organizacyjnej Klastra (m.in.

prowadzenie Biura Klastra) oraz realizacja zadań wyznaczonych do realizacji

przez Radę Klastra lub Zgromadzenia Członków (poprzez uchwały).

Koordynator Klastra ma być także sprawnie działającym managerem

inicjującym działania i koordynującym wszystkie aspekty działania Klastra.

Proponowana przez Partnerów projektu forma działania „Klastra Profilaktyki”

to partnerstwo/stowarzyszenie. Wzajemne prawa i obowiązki będzie

regulować „Porozumienie o współpracy klastra Profilaktyki”. Przyjęte

rozwiązanie pozwoli na zachowanie dużego stopnia elastyczności, a otwarta i

transparentna formuła organizacyjna klastra będzie sprzyjać integracji i

podejmowaniu dodatkowych działań w poszczególnych obszarach

zainteresowań uczestników klastra.

Klaster będzie miał charakter otwarty. Dlatego powinna istnieć procedura

formalnego przystąpienia do klastra. Przystąpienie do klastra powinno wiązać

się z akceptacją regulaminu (taki dokument powinien być opracowany z

chwilą powoływania klastra). Nowe podmioty po podpisaniu tzw. aktu

przystąpienia, na podstawie którego, po wcześniejszym uzyskaniu akceptacji

Rady Klastra, staną się one Uczestnikiem Klastra.


Rysunek 1. Schemat organizacyjny struktury klastra.

TRZY ETAPY PROCESU TWORZENIA KLASTRA

Proces tworzenie Powiązania Kooperacyjnego można podzielić na trzy sfery

(etapy):

1. Sferę pierwotną nieformalną stanowiącą istotę klastra, w której funkcjonuje.

Pierwszym krokiem w tworzeniu klastra będzie odpowiedni dobór

przedstawicieli. W trakcie spotkań roboczych wytypowano potencjalnych

ZGROMADZENIE CZŁONKÓW KLASTRA

RADA KLASTRA

KOORDYNATOR KLASTRA - CTU

PROJEKTY (PROGRAM PROFILAKTYKI PROBLEMOWEJ

JEDNOSTKI

SAMORZĄDU

TERYTORIALNEG

O: 1.GMINA LEGNICA,

2.URZĄD

MARSZAŁKOWSKI

JEDNOSTKI

BADAWCZO

ROZOWJOWE: 1.PARPA,

2.ORE

3. FIRMY BADAWCZE

(SMG/KRC)

NGO’s:

1.SIT,

2. NJS.

SZKOŁY/

KURATORIUM Poradnie:

1. MONAR,

2. PP.


kandydatów klastra: Centrum Terapii Uzależnień jako koordynator klastra oraz

członkowie klastra: Stowarzyszenie Inicjatyw Twórczych, Poradnia Profilaktyki i

Terapii Uzależnień Monar, Gmina Legnica, Poradnia Psychologiczno-

Pedagogiczna nr 2 w Legnicy oraz SMG/KRC Media Poland. PARPA, Policja,

Straż Miejska itd.

Następnym krokiem w tworzeniu powiązania będzie zgromadzenie

przedstawicieli podmiotów Klastra, która ze swojego grona wybierze Radę

Klastra. Rada Klastra będzie organem stanowiącym i kontrolnym w wymiarze

strategicznym, dotyczącym projektów związanych z funkcjonowaniem Klastra

jako całości. Do zadań Rady należy m.in. określanie strategicznych kierunków

działania Klastra, nadzór nad realizacją zadań zawartych w strategii,

opiniowanie projektów za zgodność ze strategią Klastra, przyjmowanie

nowych członków.

2. Następnym zadaniem będzie formalne ustalenie koordynatora Klastra,

odpowiedzialnego za sferę zarządzania Klastrem, czyli odpowiedzialności za

zadania organizacyjno-zarządcze związane z funkcjonowaniem Klastra.

Koordynator będzie koordynował działalności klastra oraz inicjował i wspierał

realizacje podjętych zadań (np. CTU lub nowe stowarzyszenie),

3. Ostatnia, trzecią faza powstania i rozwoju Klastra dotyczący już

bezpośredniej działalności – wdrożenia program profilaktyki problemowej dla

realizacji której w głównej mierze klaster został powołany.

ASPEKTY PRAWNE

W KONTEKŚCIE ORGANIZACJI Adela Bigosińska

Model współpracy międzyresortowej opartej na strukturze Klastra umożliwia

współpracę przedsiębiorców, organizacji pozarządowych, jednostek

badawczo-rozwojowych oraz jednostek samorządu terytorialnego.

Kto jest koordynatorem działań?


W proponowanym modelu współpracy koordynatorem działań może być

Stowarzyszenie.

Stowarzyszenie jest dobrowolnym, trwałym i samorządnym zrzeszeniem o

celach niezarobkowych, które samodzielnie określa swoje cele, programy

działania i struktury organizacyjne oraz uchwala akty wewnętrzne dotyczące

jego działalności. Opiera się na pracy społecznej swoich członków. Do

prowadzenia swych spraw może zatrudniać pracowników.

Istnieją 4 zasady działania stowarzyszeń:

Zasada praworządności, która wynika wprost z art. 83 Konstytucji RP, według

którego każdy ma obowiązek przestrzegania prawa. Aby stowarzyszenie

mogło powstać, musza być spełnione przesłanki określone w ustawie. Ich

spełnienie kontroluje sąd rejestrowy (art.14, 16 i 40 ustawy Prawo

o stowarzyszeniach) w toku działalności kontrolę przestrzegania prawa

sprawuje organ nadzorujący i sąd (art. 15-32 ustawy Prawo

o stowarzyszeniach),

Zasada równości stowarzyszeń - wszystkie stowarzyszenia działają na równych

zasadach.

Zasada demokracji wewnętrznej - określają ją art. 11 ustawy Prawo

o stowarzyszeniach, według którego najwyższą władza stowarzyszenia jest

walne zebranie członków. Podejmując uchwały na walnym zebraniu,

członkowie maja równe głosy i obowiązani są podporządkować się woli

większości.

Zasada równości członków stowarzyszenia - wszyscy członkowie

stowarzyszenia są równi wobec jego władz i względem siebie. Zasada ta

wynika nie tylko z demokracji wewnętrznej stowarzyszenia ale ma też

pośrednie umocowanie w przepisach ustawy Prawo o stowarzyszeniach.2

2Suski P. (2011), Stowarzyszenia i fundacje, LexisNexis Polska Sp. z o.o., Warszawa


Wyróżniamy dwa podstawowe rodzaje stowarzyszeń:

rejestrowe (wymagany jest wpis do Krajowego Rejestru Sądowego, posiada

osobowość prawną),

zwykłe (nie posiada osobowości prawnej, ma ograniczone możliwości

działania).

Stowarzyszenie zwykłe czy rejestrowe ?

W przypadku modelu współpracy preferowanym koordynatorem będzie

stowarzyszenie rejestrowe, gdyż posiada osobowość prawną (uzyskiwaną z

chwilą wpisu do rejestru), może zakładać terenowe jednostki organizacyjne,

łączyć się w związki stowarzyszeń, przyjmować w poczet swych członków

osoby prawne oraz korzystać z ofiarności publicznej i przyjmować dotacje od

organów władzy państwowej i innych instytucji. Może również prowadzić

działalność gospodarczą (jeżeli jest to zawarte w statucie).

Podstawowymi aktami regulującymi funkcjonowanie stowarzyszeń są:

Konstytucja Rzeczpospolitej Polskiej z 2 kwietnia 1997 r.

Ustawa z dnia 7 kwietnia 1989 r. Prawo o stowarzyszeniach (Dz. U. Z 2001 r., Nr

79, poz. 855 z późn. zm.).

Pomocne mogą okazać się również:

Ustawa z dnia 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym (Dz. U. Nr

121, poz. 769 z późn. zm);

Ustawa z dnia 5 lipca 1990 r. Prawo o zgromadzeniach (Dz. U. Nr 51, poz. 297 z

późn. zm.);

Ustawa z dnia 7 kwietnia 1989 r. Prawo o stowarzyszeniach (Dz. U. Z 2001 r., Nr

79, poz. 855 z późn. zm.);

Ustawa z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego

i o wolontariacie (Dz. U. Nr 96, poz. 873 z późn. zm.);

Ustawa z dnia 15 marca 1933 r. o zbiórkach publicznych (Dz. U. Nr 22, poz. 162

z późn. zm.).


Czy członkostwo w stowarzyszeniu warunkuje uczestnictwo w Klastrze?

Sam fakt członkostwa w Stowarzyszeniu nie gwarantuje uczestnictwa w

Klastrze.

W uproszczeniu można powiedzieć, że Klaster jest elastyczną formą

współpracy między podmiotami. Podmioty te konkurują ze sobą, ale

jednocześnie współpracują w danym obszarze, gwarantując osiąganie

większych efektów niż w sytuacji gdyby działali oddzielnie. Klaster jest

zawartym porozumieniem, partnerstwem.

Niezbędne jest zatem opracowanie Regulaminu Klastra, który będzie określał

zasady współpracy partnerów.

Regulamin to zbiór reguł, przepisów normujących zasady postępowania

obowiązujące w grupie osób, instytucji czy organizacji. Powinien w sposób

czytelny, zrozumiały i wyczerpujący przedstawić temat.

Co powinno znaleźć się w regulaminie?

W trakcie pracy w panelach roboczych mających na celu opracowanie

modelu współpracy międzyresortowej zostały wskazane elementy, które

należy uwzględnić w regulaminie. Należą do nich:

Definicje

Postanowienia ogólne (m.in. nazwa, znak graficzny, siedziba, teren działania,

zakres działalności, współpraca z innymi podmiotami)

Organizacja (określenie formy działalności)

Działalność (zakres, misja, sposoby działania)

Zasady ogólne

Struktura wewnętrzna

Projekty

Prawo własności intelektualnej

Ochrona poufności i udostępnianie informacji

Dokumentacja i sprawozdawczość

Gospodarka finansowa


Rozwiązywanie sporów

Postanowienia końcowe

Czy istnieje inna forma nawiązania współpracy?

W praktyce stosuje się także podpisywanie w pierwszej kolejności listów

intencyjnych. List intencyjny to nic innego jak wstępna deklaracja zamierzeń

dotyczących swoich działań w formie pisemnej, składana przez stronę

możliwego przyszłego stosunku gospodarczego. List ten wskazuje intencje

stron, może określać warunki zawarcia umowy i późniejszej współpracy,

opisywać działania, które powinny zostać podjęte przez partnerów w dążeniu

do zawarcia umowy, dotychczasowe działania podjęte w celu podjęcia

współpracy, proponowany harmonogram działań do rozpoczęcia

współpracy. Może być niezbędny do sporządzenia Regulaminu. Pozwoli

szczegółowo zawrzeć wszystkie niezbędne treści.3

Sporządzając regulamin oraz list intencyjny należy wziąć pod uwagę zapis art.

5 Ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz.

93 z późn. zm).

W KONTEKŚCIE REALIZACJI PROGRAMU Dorota Koziorowska

Od 1 września 2002 roku szkoły zobowiązane są do realizowania Szkolnego

Programu Profilaktyki. Zadanie to zostało wprowadzone do szkół na mocy

Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 26 lutego 2002r.

Aktualnie obowiązujące Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia

23 grudnia 2008 r. w sprawie podstawy programowej wychowania

przedszkolnego oraz kształcenia ogólnego w poszczególnych typach szkół

(DZ.U. z 2009 r. Nr 4. Poz. 17) mówi, że:

działalność edukacyjna szkoły jest określona przez:

3 http://www.aspektyprawa.pl/prawo/wspolpraca/


szkolny zestaw programów nauczania, który uwzględniając wymiar

wychowawczy, obejmuje całą działalność szkoły z punku widzenia

dydaktycznego;

program wychowawczy szkoły obejmujący wszystkie treści i działania o

charakterze wychowawczym;

program profilaktyki dostosowany do potrzeb rozwojowych uczniów oraz

potrzeb danego środowiska, obejmujący wszystkie treści i działania o

charakterze profilaktycznym.

Szkolny zestaw programów nauczania, program wychowawczy szkoły oraz

program profilaktyki tworzą spójną całość i muszą uwzględniać wszystkie

wymagania opisane w podstawie programowej. Ich przygotowanie i

realizacja są zadaniem zarówno całej szkoły, jak i każdego nauczyciela.

Inne dokumenty stanowiące podstawę prawną do realizacji działań

profilaktycznych w szkole i palcówce oświatowej:

Konwencja o prawach dziecka Art.33. (aneks): „Państwa – Strony będą

podejmowały wszelkie odpowiednie kroki, w tym ustawodawcze,

administracyjne, socjalne oraz środki w dziedzinie oświaty, w celu

zapewnienia ochrony dzieci przed nielegalnym używaniem środków

narkotycznych i substancji psychotropowych, zgodnie z ich zdefiniowaniem w

odpowiednich umowach międzynarodowych oraz w celu zapobiegania

wykorzystywaniu dzieci do nielegalnej produkcji tego typu substancji i handlu

nimi”.

Konstytucja Rzeczypospolitej Art. 72 ust. 1 „Rzeczpospolita Polska zapewnia

ochronę praw dziecka. Każdy ma prawo żądać od organów władzy

publicznej ochrony dziecka przed przemocą, okrucieństwem, wyzyskiem i

demoralizacją.”

Ustawy i rozporządzenia:

Ustawa o systemie oświaty ze zmianami wynikającymi z ustawy z dnia 19

marca 2009 r. o zmianie ustawy o systemie oświaty oraz o zmianie niektórych

innych ustaw (Dz. U. nr 56, poz. 458) zapis w preambule ustawy określa, że


„Szkoła winna zapewnić każdemu uczniowi warunki niezbędne do jego

rozwoju, przygotować go do wypełniania obowiązków rodzinnych i

obywatelskich w oparciu o zasady solidarności, demokracji, tolerancji,

sprawiedliwości i wolności” oraz w Art. 1. Pkt. 16 „System oświaty zapewnia w

szczególności… upowszechnianie wśród dzieci i młodzieży wiedzy o

bezpieczeństwie oraz kształtowanie właściwych postaw wobec zagrożeń i

sytuacji nadzwyczajnych”.

Ustawa o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi z dnia

26 października 1982 r. (tekst jednolity - Dz. U. z 2007 r. Nr 70, poz. 473; z późn.

zm.).

Ustawa o postępowaniu w sprawach nieletnich z dnia 26 października 1982 r.

(tekst jednolity - Dz. U. z 2002 r. Nr 11, poz. 109; z późn. zm.).

Ustawa o ochronie zdrowia przed następstwami używania tytoniu i wyrobów

tytoniowych z dnia 9 listopada 1995 r. (tekst jednolity - Dz. U. z 1996 r. Nr 10,

poz. 55; z późn. zm. Ostatnia nowelizacja z dnia 8 kwietnia 2010 r. - o zmianie

ustawy o ochronie zdrowia przed następstwami używania tytoniu i wyrobów

tytoniowych oraz ustawy o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz. U. z 2010 r. Nr

81, poz. 529).

Rozporządzenie MENiS z dnia 31 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowych

form działalności wychowawczej i zapobiegawczej wśród dzieci i młodzieży

zagrożonej uzależnieniem (Dz. U. z 2003 r. Nr 26 , poz. 226).

Ustawa o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie z dnia 29 lipca 2005 r. (Dz. U.

Nr

180, poz. 1493).

Ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 29 lipca 2005 r. (Dz. U. z 2005 r.

Nr 179, poz. 1485; z późn. zm.).

Ustawa o zmianie ustawy o ochronie zdrowia psychicznego z dnia 23 lipca

2008 r. (Dz. U. z 2008 r. Nr 180 poz. 1108).


Rozporządzenie MEN z dnia 23 grudnia 2008 r. w sprawie podstawy

programowej wychowania przedszkolnego oraz kształcenia ogólnego w

poszczególnych typach szkół (Dz. U. z 2009 r. Nr 4, poz. 17).

Rozporządzeniu MEN z dnia 27 maja 2009 r. w sprawie rodzajów innych form

wychowania przedszkolnego, warunków tworzenia i organizowania tych form

oraz sposobu ich działania (Dz. U. z 2009 Nr 83, poz. 693).

Rozporządzenie MEN z dnia 24 sierpnia 2010 r. zmieniające rozporządzenie w

sprawie sposobu prowadzenia przez publiczne przedszkola, szkoły i placówki

dokumentacji przebiegu nauczania, działalności wychowawczej i

opiekuńczej oraz rodzajów tej dokumentacji (Dz. U. z 2010 r. Nr 156, poz. 1047).

Rozporządzenie MEN z dnia 17 listopada 2010 r. w sprawie warunków

organizowania kształcenia, wychowania i opieki dla dzieci i młodzieży

niepełnosprawnych oraz niedostosowanych społecznie w przedszkolach,

szkołach i oddziałach ogólnodostępnych lub integracyjnych (Dz. U. Nr 228

poz. 1490).

Rozporządzenie MEN z dnia 17 listopada 2010 r. w sprawie warunków

organizowania kształcenia, wychowania i opieki dla dzieci i młodzieży

niepełnosprawnych oraz niedostosowanych społecznie w specjalnych

przedszkolach, szkołach i oddziałach oraz w ośrodkach (Dz. U. Nr 228; poz.

1489).

Rozporządzenie MEN z dnia 17 listopada 2010 r. w sprawie szczegółowych

zasad działania publicznych poradni psychologiczno-pedagogicznych, w

tym publicznych poradni specjalistycznych (Dz. U. Nr 228; poz. 1488).

Rozporządzenie MEN z dnia 17 listopada 2010 r. w sprawie zasad udzielania i

organizacji pomocy psychologiczno - pedagogicznej w publicznych

przedszkolach, szkołach i placówkach (Dz. U. Nr 228; poz. 1487).

Rozporządzenie MEN z dnia 7 lutego 2012 r. w sprawie ramowych planów

nauczania w szkołach publicznych (Dz.U. poz. 204) § 3. 1. „Organ

prowadzący szkołę, na wniosek dyrektora szkoły, może przyznać nie więcej


niż 3 godziny tygodniowo dla każdego oddziału (grupy międzyoddziałowej

lub grupy międzyklasowej) w danym roku szkolnym, a w przypadku szkół w

zakładach poprawczych i schroniskach dla nieletnich - od 6 do 12 godzin, na:

1) okresowe lub roczne zwiększenie liczby godzin wybranych obowiązkowych

zajęć edukacyjnych;

2) realizację następujących dodatkowych zajęć edukacyjnych rozwijających

zainteresowania i uzdolnienia uczniów:

a) zajęć z języka obcego nowożytnego innego niż język obcy nowożytny

nauczany obowiązkowo w szkole,

b) zajęć edukacyjnych, dla których nie została ustalona podstawa

programowa, lecz program nauczania tych zajęć został włączony do

szkolnego zestawu programów nauczania.

2.Dodatkowe zajęcia edukacyjne dyrektor szkoły może wprowadzić do

szkolnego planu nauczania po zasięgnięciu opinii rady pedagogicznej i rady

rodziców. W przypadku wprowadzenia dodatkowych zajęć edukacyjnych

udział uczniów w tych zajęciach jest obowiązkowy.

Programy narodowe i krajowe:

Narodowy Program Zdrowia (2007 - 2015)

Narodowy Program Profilaktyki i Rozwiązywania Problemów Alkoholowych

(2006 - 2010)

Krajowy Program Przeciwdziałania Narkomanii (2006 - 2010)

Krajowy Program Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie (2006 - 2016)

Program Zwalczania AIDS i Zapobiegania Zakażeniom HIV (2007 - 2011)

Narodowy Program Ochrony Zdrowia Psychicznego (2009 - 2013)

Program Ograniczania Zdrowotnych Następstw Palenia Tytoniu w Polsce

(2008-2011)

Rządowy Program „Bezpieczna i Przyjazna Szkoła” (2008-2013)

Wymienione podstawy prawne obligują szkoły do prowadzenia działań

związanych z profilaktyką i edukacją zdrowotną dzieci i młodzieży. Działania


te zawarte są w programie wychowawczym oraz w szkolnym programie

profilaktyki, które są wewnętrznymi dokumentami szkoły i powinny być

dostosowane do specyfiki szkoły: etapu kształcenia, środowiska uczniów,

środowiska rodziców, potrzeb rozwojowych uczniów itp.

W art. 54 ust. 2 ustawy o systemie oświaty zapisano, że program

wychowawczy i program profilaktyki uchwala rada rodziców w porozumieniu

z radą pedagogiczną. Jednak w wymienionej ustawie nie określono, na jaki

czas te programy są uchwalane, więc nie wiadomo jak często są one

aktualizowane przez szkoły, a tym samym dostosowywane do aktualnie

istniejących problemów.

Analiza stron internetowych szkół pokazuje, że w przypadku niektórych

placówek zamieszczane programy profilaktyczne nie są aktualne, a niektóre

zostały stworzone kilka lat wcześniej. W treści programów przeważają

działania jednorazowe, nie ma oddziaływań długofalowych. Brak jest też

wyników diagnoz i skali zagrożeń występujących w danym środowisku.

Czym więc powinien być szkolny program profilaktyki? Jak podaje Z. Gaś

(2003) „projekt systemowych rozwiązań w środowisku szkolnym,

uzupełniających wychowanie i ukierunkowanych na: wspomaganie ucznia w

radzeniu sobie z trudnościami zagrażającymi prawidłowemu rozwojowi i

zdrowemu życiu; ograniczanie i likwidowanie czynników ryzyka

(jednostkowych, rodzinnych, rówieśniczych, szkolnych, środowiskowych) które

zaburzają prawidłowy rozwój ucznia i dezorganizują jego styl życia;

inicjowanie i wzmacnianie czynników chroniących (jednostkowych,

rodzinnych, rówieśniczych, szkolnych, środowiskowych), które sprzyjają

prawidłowemu rozwojowi ucznia i jego zdrowemu życiu”.

Natomiast program profilaktyczny to „odpowiednio dobrany przez

specjalistów i uporządkowany zbiór treści i działań, których realizacja

prowadzi do zamierzonych, konkretnych zmian w jakości funkcjonowania

jednostki lub grup. Obejmuje on między innymi: szczegółowe cele i zadania


profilaktyczne, ustrukturalizowane treści profilaktyczne, zalecenia dotyczące

organizacji i sposobu realizacji programu profilaktycznego, określone środki

dydaktyczne, wykaz literatury dla ucznia i realizatora, procedurę badania

efektywnego programu”.

Z powyższych informacji wynika, że szkolny program profilaktyczny może

korzystać z różnych programów profilaktycznych, które będą spełniać

określone cele uwarunkowane istniejącymi potrzebami danej szkoły.

Literatura:

Gaś Z. „Szkolny program profilaktyki: istota, konstruowanie, ewaluacja”. MEN i

S Warszawa 2003

Macander D. „Profilaktyka uzależnień w szkole” poradnik ORE

„Model szkolnego programu profilaktyki – propozycja” Regionalny Ośrodek

Metodyczno – Edukacyjny Metis w Katowicach

Porzak R. „Czy nowa podstawa programowa wymaga nowej profilaktyki?”

ORE

Rylke H., Tuszewski T. „Powrót do źródeł. O profilaktyce w szkołach” Fundacja

Bene Vobis, Kielce 2004

Szymańska J. „Programy profilaktyczne Podstawy profesjonalnej

psychoprofilaktyki” CMPPP, Warszawa 2000.

„System rekomendacji. Standardy i kryteria oceny jakości programów

profilaktycznych i promocji zdrowia psychicznego w ramach rekomendacji”

materiały ORE

Wojcieszek K. „Wygrać życie. Szkolny program profilaktyki” Rubikon, Kraków

2002


ASPEKT FINANSOWY Magdalena Zaczyńska, Helena Olszewska, Krystyna Borek

Wstęp Magdalena Zaczyńska

Realizacja zadań statutowych klastra-szeroko pojętej polityki w zakresie

profilaktyki problemowej- wymaga zapewnienia stałej płynności finansowej.

Roczne koszty realizacji zadań w zakresie proponowanym w projekcie ( przy

założeniu, że realizowane będą wszystkie działania od szkoleń dla

użytkowników-nauczycieli po funkcjonowanie oddziału uzależnień dla

młodzieży) szacujemy na ok. 156 400 zł min. -319 600 zł max – na zajęcia

ogólne w szkołach. Pozostałe formy wsparcia (pogłębione zajęcia rozwoju

osobistego – w ramach działania ” świetlicy” oraz dzienny oddział terapii

uzależnień dla młodzieży) finansowane są w ramach umowy z NFZ oraz

środków celowych UM.

Przykładowe szacunki kosztów:

Ilość uczniów w Legnicy w :

1. szkołach ponadpodstawowych łącznie 7360

2. Gimnazjach - łącznie 2569, w tym:

Uczniów na jednym poziomie klas pierwszych - 812, tj. 55 gr/15 osobowych

3. Szkołach średnich -łącznie 4791, w tym:

Uczniów na jednym poziomie klas pierwszych –1527 tj. 102 gr/ 15 osobowe

Razem grup 15 osobowych ok. 157 max/55 min (max- wszyscy uczniowie klas

I szkół ponadpodstatowych, min tylko uczniowie I klas szkół gimnazjalnych)

Razem godzin zajęć 157 max/55 min x 30= 4710/1650

1. koszt realizacji zajęć:

a. dla uczniów na obu poziomach edukacji: gimnazjum i szkoła średnia

3 pracowników etatowych (oczywiście mogą to być etaty cząstkowe i inne

formy zatrudnienia):


4710 h/ 10 miesięcy=471h/miesiąc; 3 etaty po 160 h; etat 5000 brutto x 3 x 12

miesięcy=180 000 zł

b. dla uczniów na jednym poziomie edukacji: gimnazjum

jeden pracownik etatowy

1527 h/ 10 miesięcy= 157h/ miesiąc; 1 etat 160h; etat 5000 brutto x 1 x 12

miesięcy= 60 000 zł min

2. Koszty szkoleń:

Wynagrodzenie trenera

7 Grup (do 15 osób) x 70 godzin x 100 zł= 49000 zł

3. Koszty zarządzania:

a. Nadzór merytoryczny i organizacyjny

Etat 3000 zł brutto x 12 miesięcy= 36000zł

b. Koszty administracyjne:

utrzymanie biura 500zł x 12 miesięcy= 6000 zł

księgowość 500 zł x 12 miesięcy=6000 zł

koszty pośrednie 300 zł x 12 miesięcy= 3600 zł

c. Koszty superwizji (ewaluacji):

Etat 800 zł brutto x 10 miesięcy=8000 zł

Razem zarządzanie : 59600

Koszty stałe łącznie: 108 600 zł

Koszty zmienne (z zajęciami )

Wariant droższy dla 200 grup 288 600 zł

Wariant tańszy dla 70 grup 160 600 zł

Klaster, ze względu na wchodzących w jego skład interesariuszy (jst), daje

możliwość wywierania realnego wpływu na:

1. konstrukcję budżetu- w jaki sposób środki te będą rozdysponowane

2. dobór tematyki działań konkursowych, ich spójność i zgodność z

potrzebami


3. dobór oferentów składających oferty zgodnie z założeniami opracowanej

przez klaster strategii działania.

4. ewaluację i monitoring wydatkowanych środków

W ramach rocznych planów działania klastra podzielone są obszary działań

między interesariuszy, zgodne z ich kwalifikacjami i dostosowane

Rekomendacji PARPA ( tematyki konkursowej). Tworzymy w ten sposób

spójną opartą na planowaniu zgodnym ze zdiagnozowanymi potrzebami

politykę finansową .

Finansowanie z budżetów gminnych i wojewódzkich Helena Olszewska

Każda gmina i każde województwo dysponuje środkami przeznaczonymi

wyłącznie na realizację programów z zakresu profilaktyki (tzw. Korkowe). Są

to, znaczne pozycje budżetowe- wielokrotnie przewyższające oszacowane

zapotrzebowanie (dla przykładu roczny budżet Legnicy na ten cel wynosi w

2013 roku ponad 2 mln zł). 1

Finansowanie programu na poziomie wojewódzkim oraz gminnym odbywa

się, oprócz środków własnych, środkami pobranymi z tytułu opłat określonych

w przepisach ustawyo wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu

alkoholizmowi:

Na poziomie samorządu wojewódzkiego – w ramach środków uzyskanych

przez samorządy wojewódzkie z opłat za korzystanie z zezwoleń, na hurtowy

obrót napojami o zwartości do 4,5 % alkoholu oraz piwem, a także napojów

powyżej 4,5% do 18% alkoholu,

Na poziomie samorządu gminnego – w ramach środków uzyskanych przez

gminy

z opłat za korzystanie z zezwoleń na detaliczną sprzedaż alkoholu,

Podstawy prawne zlecania zadań z zakresu profilaktyki problemowej na

poziomie gminy:


Ustawa z dnia 27 sierpnia 2009r. o finansach publicznych.

Ustawa z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii.

Ustawa z dnia 26 października 1982r. o wychowaniu w trzeźwości i

przeciwdziałaniu alkoholizmowi.

Ustawa z dnia 24 kwietnia 2003r. o działalności pożytku publicznego

i o wolontariacie.

Uchwała Nr XIV/136/11 Rady Miejskiej z dnia 28 listopada 2011 roku w sprawie

uchwalenia „Programu współpracy Gminy Legnica z organizacjami

pozarządowymi oraz innymi podmiotami prowadzącymi działalność pożytku

publicznego w roku 2012” ( uchwalany na każdy kolejny rok).

Merytoryczną podstawą do finansowania zadań z zakresu profilaktyki i

rozwiązywania problemów alkoholowych w ramach gminnego programu

profilaktyki rozwiązywania problemów alkoholowych są zadania określone w

ustawie o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi oraz

założenia i priorytety przyjęte w Narodowym Programie Profilaktyki i

Rozwiązywania Problemów Alkoholowych. Natomiast finansowanie zadań z

zakresu przeciwdziałania narkomanii w ramach gminnego programu

przeciwdziałania narkomani określono w merytorycznej ustawie a kierunki

działań wynikają z Krajowego Programu Przeciwdziałania Narkomanii.

Gmina może udzielać dotacji celowej organizacjom pozarządowym lub też

zawierać umowy mające charakter zakupu usług od podmiotów prawnych

lub osób fizycznych.

Zlecenie zadania organizacjom pozarządowym może przyjąć dwie postacie:

Powierzenie przez organ administracji wykonawstwa zadania publicznego –

finansowe przekazywanie na nie dotację celową z budżetu państwa

(zlecenie zadania od organu rządowego) lub dotację celową z budżetu


samorządu terytorialnego (zlecenie zadania od samorządu terytorialnego,

gminy, powiatu lub samorządu województwa);

Wspieranie przez organ administracji działania podejmowanego przez

organizacje pozarządowe, jako działania przyczyniające się do realizacji

zadania publicznego tego organu – dokonuje się drogą uznania (akceptacji)

działania oraz jego dofinansowanie ze środków dotacji celowej (otrzymane z

budżetu państwa lub z budżetu jednostki samorządu terytorialnego).

Rokrocznie po uchwaleniu Gminnego Programu Profilaktyki i Rozwiązywania

Problemów Alkoholowych oraz Przeciwdziałania Narkomani, a także

programu współpracy gminy z organizacjami pozarządowymi oraz innymi

podmiotami prowadzącymi działalność pożytku publicznego i budżetu

miasta na dany rok, ogłaszany jest najczęściej w pierwszych miesiącach roku

otwarty konkurs na realizację zadań publicznych m.in.:

Przeciwdziałanie uzależnieniom i patologiom społecznym

Upowszechnianie kultury fizycznej (sport dzieci i młodzieży)

Popularyzacji turystyki dzieci i młodzieży

Wypoczynek letni dzieci i młodzieży - formy wyjazdu.

W/w obszary merytorycznie skierowane są na profilaktykę problemową

ponieważ obejmują działania adresowane do całych grup bez względu na

stopień indywidualnego ryzyka występowania problemów uzależnień –

(profilaktyka uniwersalna) oraz działania adresowane do jednostek lub grup,

które ze względu na swoją sytuację społeczną, rodzinną, środowiskową lub

uwarunkowanie biologiczne są narażone na większe od przeciętnego ryzyka

wystąpienia problemów – profilaktyka selektywna.

Otwarty konkurs ofert ogłasza się:

w Biuletynie Informacji Publicznej;

w siedzibie organu administracji publicznej w miejscu przeznaczonym na

zamieszczanie ogłoszeń;

na stronie internetowej organu administracji publicznej.


Podobnie Zarząd Województwa Dolnośląskiego podejmuje, co roku uchwałę

w sprawie ogłoszenia otwartego konkursu ofert na realizację zadania

publicznego z zakresu profilaktyki i rozwiązywania problemów uzależnień.

Ogólne zasady ogłaszania konkursu, przyznawanie oraz rozliczenie dotacji

przez Urząd Marszałkowski Województwa Dolnośląskiego przebiega podobnie

jak w otwartych konkursach ogłaszanych przez samorząd terytorialny z uwagi

na te same podstawy prawne.

Finansowanie zewnętrzne ( Programy Unijne, Fundacje i inne) Krystyna Borek

Magdalena Zaczyńska

I. KRAJOWE BIURO ds PRZECIWDZIAŁANIA NARKOMANII WARSZAWA

Dyrektor Krajowego Biura ds. Przeciwdziałania Narkomanii każdego roku

ogłasza otwarty konkurs ofert na realizację zadań w zakresie przeciwdziałania

uzależnieniom i patologiom społecznym w dziedzinie narkomanii.

W konkursie mogą uczestniczyć stowarzyszenia, fundacje oraz inne

organizacje pozarządowe niedziałające w celu osiągnięcia zysku, tj.

podmioty wymienione w art. 3 ust 2 Ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o

działalności pożytku publicznego i o wolontariacie oraz osoby prawne i

jednostki organizacyjne działające na podstawie przepisów o stosunku

Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, o stosunku

Państwa do innych kościołów i związków wyznaniowych oraz o gwarancjach

wolności sumienia i wyznania, jeżeli ich cele statutowe obejmują prowadzenie

działalności pożytku publicznego.

Postępowanie konkursowe jest prowadzone raz w roku w terminie od 10

października do 31 grudnia .

ZADANIE 1 – w ramach, którego Klaster może pozyskać dofinansowanie

PROGRAMY PROFILATYKI SELEKTYWNEJ

Definicja; "Profilaktyka selektywna ma na celu zapobieganie, ograniczenie

lub zaprzestanie podejmowania przez jednostkę zachowań ryzykownych.


Cele te mogą być osiągane między innymi poprzez ograniczanie czynników

ryzyka związanych ze środowiskiem rodzinnym i rówieśniczym, poprawę

funkcjonowania emocjonalnego i społecznego, kształtowanie adekwatnych

przekonań normatywnych dotyczących narkotyków, promocję postaw

prozdrowotnych oraz wspieranie rodzin w rozwiązywaniu problemów

związanych z używaniem narkotyków przez dziecko."

Odbiorcy działań profilaktyki selektywnej to podgrupy wybranej populacji

(np. ogółu młodzieży) charakteryzujące się obecnością czynników ryzyka

(indywidualnych, rodzinnych, środowiskowych), związanych z

podejmowaniem danych zachowań ryzykownych, np.: używania czy

nadużywania substancji psychoaktywnych. Do odbiorców profilaktyki

selektywnej zaliczamy więc m.in.: „dzieci ulicy", niepełnoletnie osoby

popełniające czyny karalne, osoby zagrożone demoralizacją, dzieci i

młodzież zagrożone wykluczeniem społecznym, osoby okazjonalnie używają

narkotyków.

Celem programu jest zwiększenie dostępności i rozszerzenie ofert programów

profilaktyki selektywnej adresowanych do dzieci i młodzieży lub tzw. młodych

dorosłych poprzez wspieranie powstania nowych i rozwoju istniejących

projektów profilaktycznych.

II FUNDUSZE UNIJNE:

FUNDUSZ INICJATYW OBYWATELSKICH

Cel główny:

Zwiększenie udziału organizacji pozarządowych oraz podmiotów kościelnych i

związków wyznaniowych prowadzących działalność pożytku publicznego w

realizacji zadań publicznych, w ramach kształtowanych i prowadzonych na

zasadach partnerstwa i pomocniczości polityk publicznych.


Cel główny powinien zostać osiągnięty z uwzględnieniem horyzontalnych

zasad PO FIO: partnerstwa, innowacyjności, zrównoważonego rozwoju i

równości szans.

Cele szczegółowe:

1. Zwiększenie aktywności i świadomości obywateli i wspólnot lokalnych.

2. Rozwój potencjału sektora organizacji pozarządowych.

3. Zwiększenie zaangażowania sektora organizacji pozarządowych na rzecz

usług społecznych w zakresie integracji i aktywizacji społecznej oraz

zabezpieczenia społecznego.

4.Wspieranie rozwoju polskiego modelu ekonomii społecznej.

PRIORYTETY I OBSZARY WSPARCIA PO FIO w ramach których Klaster może

pozyskać dofinansowanie:

PRIORYTET III - INTEGRACJA I AKTYWIZACJA SPOŁECZNA. ZABEZPIECZENIE

SPOŁECZNE.

OBSZARY WSPARCIA:

1. Wspieranie podstawowych funkcji rodziny – kształtowanie postaw i wartości

rodzinnych, propagowanie wzorców życia rodzinnego, aktywizacja

społeczna i ekonomiczna rodzin, wspomaganie rodzin pracowników

migrujących za granicę, działania na rzecz przystosowania lokalnego

środowiska gospodarczego i społecznego oraz infrastruktury instytucjonalnej

do potrzeb godzenia aktywności zawodowej rodziców z wychowywaniem

dzieci, działania na rzecz zmiany społecznego przyzwolenia na

niewywiązywanie się z obowiązków alimentacyjnych, a także na rzecz

tworzenia możliwości wyboru aktywnych form przeciwdziałania ubóstwu

rodzin z dziećmi zamiast biernych form (świadczenia).

2. Rozwiązywanie problemów dzieci i młodzieży – w szczególności rozwijanie

form wyrównywania szans edukacyjnych oraz przeciwdziałania wykluczeniu

społecznemu i patologiom, aktywizujących rozwój intelektualny poprzez

zwiększenie dostępności do sektora usług społecznych (m.in. edukacji, kultury,


turystyki), przeciwdziałanie przemocy w szkołach i placówkach oraz

środowiskach rówieśniczych dzieci i młodzieży, aktywizacja społeczna i

kulturowa dzieci i młodzieży, programy terapeutyczne i profilaktyczne dla

dzieci i młodzieży zagrożonych wykluczeniem społecznemu.

3. Tworzenie równych szans dla dyskryminowanych oraz najsłabszych grup

społecznych – m.in. poprzez przeciwdziałanie dyskryminacji i ochrona praw

grup dyskryminowanych, zmarginalizowanych i społecznie naznaczonych, w

tym działania na rzecz integracji osób bezdomnych ze społeczeństwem i ich

powrotu do głównego nurtu życia społecznego, wspieranie autorskich

pomysłów na rzecz likwidowania przyczyn zróżnicowań społecznych i

ekonomicznych, prowadzenie edukacji informatycznej i przeciwdziałanie

wykluczeniu cyfrowemu.

5. Przeciwdziałanie zjawiskom patologii społecznej, stanowiącym zagrożenie

dla bezpieczeństwa publicznego – metody przeciwdziałania zjawiskom

patologii społecznej, wykorzystujące społeczną współodpowiedzialność za

stan bezpieczeństwa publicznego, działania przeciw przemocy, ze

szczególnym uwzględnieniem przemocy wobec dzieci i w rodzinie.

7. Promocja zdrowia – rozwój inicjatyw służących promocji zdrowego stylu

życia oraz upowszechnianiu edukacji zdrowotnej.

13.Wypoczynek dzieci i młodzieży, krajoznawstwo i turystyka społeczna –

promocja krajoznawstwa poprzez turystykę wśród dzieci i młodzieży, w

szczególności w ramach letniego i zimowego wypoczynku, wspieranie

inicjatyw związanych z projektami turystycznymi mającymi na celu

podniesienie atrakcyjności turystycznej i kulturowej obszarów oraz wpływ na

rozwój lokaln

Podmiotami uprawnionymi do składania ofert o dofinansowanie realizacji

zadania w ramach PO FIO są:


organizacje pozarządowe, o których mowa w art. 3 ust. 2 UoDPPiW, m.in.

stowarzyszenia oraz jednostki terenowe stowarzyszeń posiadające osobowość

prawną, związki stowarzyszeń, fundacje, kółka rolnicze, cechy rzemieślnicze,

izby rzemieślnicze, izby gospodarcze.

podmioty wymienione w art. 3 ust. 3 pkt 1-4 UoDPPiW.

POKL-PROGRAM OPERACYJNY KAPITAŁ LUDZKI

PRIORYTETY I OBSZARY WSPARCIA PO KL w ramach których Klaster może pozyskać

dofinansowanie:

PRIORYTET III – WYSOKA JAKOŚĆ SYSTEMU OŚWIATY

OBSZARY WSPARCIA:

1. Podwyższanie jakości funkcjonowania systemu oświaty, zakładające

wprowadzenie rozwiązań systemowych w zakresie monitoringu i ewaluacji,

rozwój badań edukacyjnych oraz ich powiązanie z polityką edukacyjną,

działania na rzecz zwiększenia efektywności systemu nadzoru

pedagogicznego.

Rozwój systemu zbierania i analizowania danych ilościowych i jakościowych w

obszarze oświaty w celu zapewnienia wysokiej jakości kształcenia.

2. Poprawa jakości kształcenia poprzez modernizację systemu kształcenia i

doskonalenie nauczycieli z uwzględnieniem akredytacji jednostek

prowadzących doskonalenie nauczycieli oraz opracowanie i wdrożenie

innowacyjnych, ponadregionalnych programów doskonalenia nauczycieli.

PRIORYTET VII – PROMOCJA INTEGRACJI SPOŁECZNEJ

OBSZARY WSPARCIA:

1. Upowszechnianie dialogu społecznego, partnerstwa lokalnego oraz

współpracy na rzecz rozwoju zasobów ludzkich na poziomie regionalnym i

lokalnym m.in. poprzez budowanie relacji partnerskich w procesie

programowania, realizacji i oceny lokalnych strategii polityki społecznej.

2. Podnoszenie kwalifikacji i kompetencji pracowników instytucji pomocy i


integracji społecznej, zarówno w formach szkolnych (np. studia I i II stopnia,

studia podyplomowe i doktoranckie), jak i pozaszkolnych (m.in. szkolenia,

doradztwo). Wsparcie to będzie ukierunkowane na dostarczenie konkretnych

umiejętności, wynikających ze specyfiki pracy z poszczególnymi grupami

docelowymi zagrożonymi wykluczeniem społecznym, umożliwiających ich

efektywną integracje zawodową i społeczną.

PRIORYTET IX – ROZWÓJ WYKSZTAŁCENIA I KOMPETENCJI W REGIONACH

OBSZARY WSPARCIA:

1. Realizowanie działań obejmujących wsparcie kierowane do osób i

placówek realizujących proces kształcenia, mających na celu stworzenie

równych szans poprzez upowszechnienie edukacji przedszkolnej i kształcenia

ustawicznego. Problem wyrównywania szans dotyczy też likwidacji zjawiska

wewnętrznej segregacji uczniów w szkołach, co wiąże się z problemem

wykluczenia społecznego.

2. Wsparcie inicjatyw lokalnych mieszkańców obszarów wiejskich w zakresie

działań przyczyniających się do zwiększenia dostępności oferty edukacyjnej

oraz podniesienia poziomu wykształcenia mieszkańców.

3. Zmniejszanie dysproporcji w upowszechnieniu kształcenia ustawicznego,

zwłaszcza na terenach wiejskich i miejskich zagrożonych degradacją, będą

służyć zarówno programy skierowane do osób dorosłych, które umożliwią

uzupełnianie lub podwyższanie wykształcenia ogólnego oraz kwalifikacji

zawodowych, jak też usługi doradcze i informacyjne w zakresie formalnego i

pozaformalnego kształcenia osób dorosłych.

4. Poprawa jakości kształcenia i zarządzania oświatą poprzez realizację

programów rozwoju zawodowego i podnoszenia kwalifikacji nauczycieli oraz

pracowników administracyjnych systemu oświaty.

klaster model wspÓŁpracy...

Documents