Stra

na 3

0

KLINIČKI STANDARD – CLINICAL STANDARD DATUM PRIJEMA:16.06.2015. DATUM PRIHVATANJA:15.07.2015. UDK BROJEVI: 656.1:614.253.8 COBISS.SR-ID 217046028

PODACI O AUTORU: Emina Stojanović Opšta bolnica Kruševac

MEĐUBOLNIĈKI TRANSPORT KRITIĈNO OBOLELIH PACIJENATA

INTER HOSPITAL TRANSPORT OF THE CRITICALLY ILL PATIENT

SAŢETAK

Kritično oboleli pacijenti se svakodnevno transportuju

izmeĎu dve ustanove. Transport je indikovan kada

pacijent zahteva kompleksne dijagnostičke procedure ili

sofisticirane medicinske ekspertize koje se mogu

pacijentu pruţiti u drugoj ustanovi. Kada se izabere način

transporta ,nekoliko faktora mora biti razmotreno, kao što

su udaljenost do druge bolnice, bezbedno okruţenje,

vreme provedeno u odlasku i povratku, stanje pacijenta i

potencijalne komplikacije, vremenski uslovi.

Pet faze transporta su identifikovane:

1. Obaveštenje i prihvatanje od strane prijemne ustanove

2. Priprema pacijenta od strane transportnog tima,

3. transport

4. Prijem pacijenta u bolnicu, i

5. Kontinuirano pracenje kvaliteta poboljšanja nakon

transporta

Ključ za uspeh transporta su sveobuhvatna procena,

utvrĎivanje podesnosti za transport, saradnja,

komunikacija, evaluacija i edukacija kadrova.

MeĎubolnički transport predstavlja vitalnu vezu izmeĎu

grada u kome se nalazi kritično oboleli pacijent i stručnih

resursa. Bez obzira da li medicinska sestra ima ulogu kod

slanja, transporta ili prijema pacijenta, razumijevanje

ključnih elelmenata uspešnog transfera i uloge svakog

člana tima je od suštinskog značaja.

Razumevanje svega ce osigurati da je proces transporta

bezbedan i za pacijenta i za transportni tim, i pozitivne

rezultate procesa transporta.

Kljuĉne reĉi: Međubolnički transport, sestra, pacijent.

ABSTRACT

Critically ill patients are transported betwen facilities

daily. Transport is indicated when the patients need for

complex diagnostic procedures or sophisticated medical

and nursing expertise what can be provided at a facility.

When selecting the mode of transport, several factors

must be considered, such as distance, the safety of the

transport environment, time to and from the receiving

facility, the patient‟s condition and potential for

complications, traffic conditions, and weather conditions.

Five phases of transport have been identified:

1. Notification and acceptance

2. Preparation of the patient by the transport team

3. The actual transport

4. Turnover of the patient to the receiving hospital

5. Continuous quality improvement monitoring after

transport

The keys to the succes of transport are a comprehensive

assessment, determination of the appropriateness of the

transfer, collaboration, communication, evaluation and

education of personnel.

Inter hospital transport provides a vital link betwen the

critically ill patient and expert resources. Whether Nurse

is sending, transporting, or receiving patient, an

understanding of essential elements of a successful

transfer and the role of each team member is most

important. This understanding will ensure that the

transport process is safe for the patient and the transport

team and brings positive outcomes of the patients

transport.

Keywords: Inter hospital transport, nurse, patient.

Kontakt: Emina Stojanovič, Opšta bolnica Kruševac, Kosovska 16, Kruševac. E-mail: emina.uinars@gmail.com

Stra

na 3

1

UVOD Kritično oboleli pacijenti se svakodnevno transportuju izmeĎu dve ustanove.Ovakva vrsta transporta je povezana sa velikim

brojem faktora.Transport je indikovan kada pacijent zahteva kompleksne dijagnostičke procedure ili sofisticirane medicinske

ekspertize koje se mogu pacijentu pruţiti u drugoj ustanovi . Zahtevi porodice takoĎe mogu uticati na odluku da se pacijent

transportuje. Reforme zdravstvene zaštite takoĎe su povecale zahteve za meĎubolnićki transport kritično obolelih pac ijenata.

Pored toga , mnoge bolnice u cilju smanjenja broja pacijenata razvile su sopstvene timove kako bi obezbedile protok

pacijenata ka posebnim ustanovama.

Kakvi god bili razlozi za transport pacijenta , treba uvek vršiti analizu rizika /koristi od transporta. Rizik za pacijenta ide u

rasponu od fizičke nesigurnosti, fiziološke nestabilnosti do duševne boli. Koristi od meĎubolničkog transporta uključuju

pristup tehnikama koje spašavaju ţivote i specijalizovanim intervencijama koje mogu da poboljšaju ishod lečenja pacijenata.

Kada koristi za pacijenta prevazilaze rizike, meĎubolnički transport je opravdan.

NAĈINI TRANSPORTA

Kada se donese odluka za transport pacijenta , mora se odrediti način transporta. Dva primarna načina su zemljom i

vazduhom.Transport po zemlji uključuje sanitetska vozila i mobilne ekipe lekara i medicinske sestre.Transport vazduhom

uključuje helikoptere ili avione. Kada se izabere način transporta ,nekoliko faktora mora biti razmotreno, kao što su

udaljenost do druge bolnice, bezbedno okruţenje, vreme provedeno u odlasku i povratku, stanje pacijenta i potencijalne

komplikacije, vremenski uslovi.

Bezobzira koja vrsta transporta se izabere prisutni su potencijalni stresori jer okruţenje koje je u pokretu utiče na pacijenta,

opremu I medicinski tim.

SMERNICE ZA TRANSFER I PRAVNE IMPLIKACIJE

Da bi se olakšalo odgovarajuci transfer pacijenata , Američki Koledţ za Lekare Urgentne medicine je razvio smernice.Ovi

principi odgovarajuceg transporta pacijenta su navedeni u sledećoj tabeli:

PRINCIPI ODGOVARAJUĆEG TRANSPORTA PACIJENATA

Zdravlje i dobrobit pacijenata mora biti od najvece vaţnosti kada se razmatra svaki transport pacijenata

Urgentni lekari i bolničko osoblje mora da se pridrţava drţavnih i saveznih propisa u vezi sa transferom pacijenta.

Medicinski skrining pregled treba izvršiti od strane lekara ili odgovarajuce obučenog osoblja prema pisanim

pravilima i procedurama .

Pacijenta treba transportovati u drugu ustanovu nakon kompletne medicinske evaluacije I ako je moguće po

stabilizaciji stanja.

Lekar treba da obavesti pacijenta o razlozima za transport, rizicima/ koristi za transport I sve to dokumentovati u

njegov medicinski karton.

Medicinsko I bolničko osoblje treba da identifikuje pojedince odgovorne za donošenje odluka i jasno razgraničiti

meĎusobne obaveze u vezi sa procesom transporta pacijenta

Pacijenta treba transportovati u drugu ustanovu shodno njegovim medicinskim potrebama ,adekvatnim prostorom I

osobljem.

Lekar ili drugo odgovorno lice u bolnici gde se pacijent šalje mora da se sloţi da prihvati pacijenta koji se

transportuje

Transport pacijenta ne treba da odbije bolnica u koju se šalje kada je transfer medicinski indikovan , bolnica ima

sposobnost i / ili odgovornost da zbrine pacijenta

Komunikacija za razmenu kliničkih informacija izmeĎu odgovornih lica za transfer u obe bolnice mora se obaviti

pre početka transfera.

Odgovarajući medicinski rezime i druga relevantna dokumentacija treba da prati pacijenta u ustanovi koja ga prima

Pacijenta treba prebaciti u vozilu koje je uposleno kvalifikovano osoblje i sadrţi odgovarajucu opremu

Kada je transfer pacijenta deo regionalnog plana da se obezbedi optimalna brigu o pacijentu u odreĎenim

medicinskim kapacitetima, pisani protokoli i meĎubolnički sporazumi treba da budu na snazi

Adapted from: American College of Emergency Physicians: Principles of Appropriate Patient Transfer, Annals of Emergency

Medicine 19(3): 337-338,1990

Legalizacija takoĎe postoji da daje smernice , propise i kazne za transport pacijenata.Jedan takav zakon,Drţavni Opšti Zakon

UsklaĎivanja od 1985 godine (COBRA), sadrţi odredbu u kojoj se obraĎuje transport pacijenata iz bolnice u bolnicu . Svrha

zakona je da se spreči neodgovarajuci transfer pacijenata kojima je neophodna hitn a sluţba (ED), zdr.nega i, kao rezultat

toga, postao je poznat kao "antideponija" zakon.

Sledeće odredbe COBRA zakona sprečavaju da pacijentu bude uskraćen početni skrining u ED ili bude prebačen u drugu

bolnicu ili otpušten bez dobijanja zdr.nege:

Bolnica mora da obezbedi skrining preglede za svakog pojedinca koji je zatraţio pomoć

Ako se pacijent nalazi u hitnom medicinskom stanju, bolnica mora da obezbedi tretman stabilizacije ili transfer pacijenta

u drugu medicinsku ustanovu. Lekara mora Dokumentovati da je medicinska korist nadmašuju rizik od transfera.

Medicinska ustanova koja pristaje da prihvati pacijenta mora da obezbedi odgovarajuci medicinski tretman . Ustanova

mora imati adekvatan prostor i kvalifikovano osoblje za brigu o pacijentu.

Transport se vrši od strane kvalifikovanog osoblja i odgovarajuce opreme potrebne za pruţanje nege u toku procesa

transporta.

Stra

na 3

2

FAZE TRANSPORTA

Pet faze transporta su identifikovane:

1. Obaveštenje i prihvatanje od strane prijemne ustanove

2. Priprema pacijenta od strane transportnog tima,

3. Transport

4. Prijem pacijenta u bolnicu, i

5. Kontinuirano pracenje kvaliteta poboljšanja nakon transporta

Ključ za uspeh transporta su sveobuhvatna procena, utvrĎivanje podesnosti za transport, saradnja, komunikacija, evaluacija i

edukacija kadrova. Svaki od ovih faktora je ukratko prikazan:

KLJUĈNI FAKTORI OD VITALNOG ZNAĈAJA ZA EFIKASAN PLAN TRANSFERA

Procena i Podesnost

Procena i odreĎivanje raspoloţivih resursa (kvalitet i podobnost lokalne tehnologije)

Proceniti nivo medicinske nege , i stručnost pomocnog osoblja

Procena koristi u odnosu na rizik od transfera za pacijenta

Odrediti adekvatan transport i odgovarajuci prijemni centar

Saradnja i Komunikacija

Uspostaviti multidisciplinarni tim koji se zalaţe za kvalitetnu negu pacijenata i odgovarajuci transfer teskog

bolesnika

Promovisati meĎubolničku komunikaciju koja poboljšava rezultate transfera

Evaluacija i Edukacija

Pristupiti transferu kritično obolelih pacijenata kao procesu koji zahteva specijalizovano znanje i sposobnosti

Prati i aţurira neophodna znanja i veštine odgovarajucih kadrova za transport bolesnika

Razvije sveobuhvatan program poboljšanja kvaliteta koji procenjuje i dokumentuje probleme i ishod transfera

pacijenta

_______________________ Guidelines for the transfer of Crtically Ill Patients.Prepared by the American Association of Critical-Care Nurses Transfer

Guidelines Task Force and the Guidelines Committee,American College of Critical Care Medicine Society of Critical Care

Medicine,p 6.American Association of Critical-Care Nurses,Aliso Viejo,CA,1993.Used with permission

I FAZA : OBAVEŠTENJE I PRIHVATANJE OD STRANE PRIJEMNE USTANOVE

Prva faza transporta zahteva obaveštavanje za prijem ustanovi da se utvrdi spremnost da se prihvati pacijent .Komunikacija

je suštinski element u ovoj fazi procesa. Za slanje, transport, i prijem zaposleni moraju imati neophodne informacije da se

donese odluka za transport. Standardi I protokoli zbrinjavanja treba da budu ispoštovani, tako da se odluka za transport i sam

proces transporta odvija organizovano. Kontrolna lista transfera se moţe koristiti da se uverite da nijedan korak u procesu

transfera nije propušten. Pored toga, svest o politici i procedurama transportovanja koje se koriste u ovoj oblasti je potreban

za nesmetani proces transporta.

KONTROLNA LISTA TRANSFERA

Proverite sledece stavke, kako ste završili korake u procesu transfera:

Rizik u odnosu na koristi od transfera objasnite i dokumentujte

Odredite referentni centar

Kontaktirajte lekara koji treba da primi pacijenta

Preuzmite nalog za transport

Organizujte transport

Dati lekove

Obavestiti porodicu/roĎake o transferu

Odgovarajući potpisani pristanak / forme ( uključujuci naloge , protokoli za prevoz )

Kopije medicinske dokumentacije pacijenta ( uključujuci rendgenske snimke I laboratorijske analize )

Sve dragocenosti pacijenta obezbeĎene i dokumentovane

Potrebne medicamente , oprema i pribor montiran

___________________ Guidelines for the Transfer of Critically Ill Patients.Prepared by the American Association of Criticaly -Care Nurses Transfer

Guidelines Task Force and the Guidelines Committee,American College of Critical Care Medicine

Kada je ustanova spremna da primi pacijenta , lekar na prijemu mora biti identifikovan i dostupni krevet potvrĎen.

Identifikacija odgovornog lekara je esencijalna tako da kontakt osoba bude na raspolaganju za konsultacije , na putu i po

dolasku . Transportni tim treba da ima standardne naloge i protokole ako nisu u stanju da odrţavaju kontakt sa lekarom iz

medicinskog centra dok su na putu.

Kada se donese odluka za transport,kada bolnica koja prima pacijenta potvrdi prijem pacijenta,I bude izabran način

transporta,obaveštava se kvalifikovani transportni tim . Informacije o pacijentu uključuju :ime I prezime, dijagnoze, razlog

transporta, vitalne funkcije , intravenske linije , specifičan monitoring , kontinuiranu intravensku terapiju I vazdušni put I

oksigenaciju ili respiratorni status . Ove informacije ce pomoci u odreĎivanju sastava transportnog t ima , opremu I potrebne

lekove .

Stra

na 3

3

AACCN, Američki Koledţ Urgentne Medicine I Asocijacija Urgentne Medicine daje smernice za osoblje koje učestvuje u

meĎubolničkom transport.

Smernice za osoblje uĉesnike meĊubolniĉkog transporta

Najmanje dvoje ljudi u vozilu ,pored operatora koji treba da prati pacijenta

Najmanje jedan od osoblja u pratnji bi trebalo da bude registrovana medicinska sestra , lekar , ili dobro obučeni

tehničar urgentne medicine

Kada lekar ne prati pacijenta, treba da postoji mehanizam komunikacije sa dostupnim lekarom o bilo kakvim

promenama u statusu pacijenta i da dobije dodatne naloge . Ako u toku transporta sa lekarom nije moguce

komunicirati, detaljna uputstva za naloge za obavljanje intervencija koje spašavaju ţivote moraju biti uspostavljena.

_____________________ Guideliness for the Transfer of Critically Ill Patients .Prepared by the American Association of Critical-Care Nurses Transfer

Guidelines Task Force and the Guidelines Committee,American College of Critical Care Medicine ,Society of Critical Care

Medicine,p 11.American Association of Critical-Care Nurses,Aliso Viejo,CA,1993. Used with permission

Pojedine drţave definišu ulogu medicinskih sestara koje mogu biti uključene u meĎubolnički transport. Neke drţave

zahtevaju poseban sertifikat za medicinske sestre koje su uključene u meĎubolnički transport kritično obolelih bolesnika. Ako

je medicinska sestra dodeljena iz bolničke jedinice da pomogne tokom transporta , medicinska sestra mora da bude svesna

propisa koji regulišu sestrinsku praksu u ovom visoko specijalizovanom okruţenju i biti osposobljena da ispuni ova

očekivanja .

Ove drţavne propise treba ispitati unapred da se izbegne da medicinska sestra koja prati pacijenta nije upoznata sa ulogom i

odgovornošću vezanim za negu pacijenta. Emergency Nurses Association je objavio smernice za prehospitalni sestrinski

nastavni plan i program, koji moţe da pomogne u identifikaciji pitanja vezanih za ulogu medicinske sestre na terenu. Osim

toga, razvijeni su nastavni plan i program za nadleţnosti za pratece osoblje u toku transporta.

FAZA II: Priprema pacijenta od strane transportnog tima

Faza dva počinje sa dolaskom transportnog tima u ustanovu koja prima pacijenta. Temeljni izveštaj o pacijentu je bitan korak

u uspešnom transportu pacijenta.Neadekvatni izveštaj stavlja pacijenta u opasnost. Raport treba da sadrţi:alergije,medicinsku

istoriju bolest,razloge transporta,pacijentove godine,vitalne parameter,intervencije koje su već uraĎene i njihove rezultate.

Kopije grafikona i svi rendgenski snimci takoĎe se šalju sa pacijentom .Da bi se izbjeglo dupliranje napora , osoblje

transportnog tima odlučuje ko ce dati puni izveštaj prijemnoj bolnici. Transportni tim vrši procenu pacijenta i pridonosi svoje

nalaze na prethodno razvijen planu nege.

Ako su potrebne intervencije pre transporta , transportni tim i osoblje koje upućuje pacijenta odlučuje ko ce preuzeti

odgovornost za intervencije .TakoĎe I o reanimaciji i stabilizaciji koje su započete pre upucivanja u drugu bolnicu, kada se

puna stabilizacija ne moţe postići dok pacijent ne stigne u prijemnu bolnicu.Psihosocijalna priprema pacijenta I porodice za

transport je vaţan korak pre početka transporta.Sestra koja prati pacijenta mora da bude sigurna da pacijenti porodica

razumeju razloge za transport,način transporta,vreme transporta,I tačno odredište transporta.Ako transportni tim nije u

mogućnosti da se sretne sa porodicom, sestra koja predaje pacijenta transportnom timu daje informacije o tome kako da se

kontaktira sa porodicom.

Fizička priprema pacijenta je sledeći vaţan korak ,kako bi se obezbedio siguran transport. ABC protocol(vazdušni put

,disanje,cirkulacija) su najvaţniji prioritet.Mora se osigurati adekvatna oksigenacija I ventilacija pre početka

transporta.Potreba za arteficijalnim disajnim putem je transportnom timu prioritet I treba ga obezbediti I dobro osigurati pre

početka transporta .Većina intubiranih pacijenata je u isto vreme i sedirana ,kako ne bi u toku transporta dislocirali

tubus,ponešeni narastajućim starhom I nelagodnošću.Nazogastrična sonda se takoĎe plasira uz endotrahealni tubus,kako bi se

izbegla aspiracija sadrţaja iz stomaka kroz disajni put..

Obzirom da je auskultatorno teško čuti disanje u toku transporta,respiratorni status se prati kroz SpO2 I tidal CO2.TakoĎe,

cirkulatorni I hemodinamski status pacijenta treba pre transporta stabilizovati.Bilo koje krvarenje mora biti iskontrolisano I

obezbeĎene I dobro osigurane intravenske linije.Ako pacijent već prima IV infuziju,transportni tim moţe da primeni iz

sopstvene opreme IV infuzije. Pacijentov cirkulatorni status se takoĎe kontinuirano prati I procjenjuje kroz srčani monitoring

kroz ceo proces transporta.Lekovi za reanimaciju i defibrillator treba da budu lako dostupni.Pacijenti sa aktuelnim ili

potencijalnim povreĎama kičme treba da imaju spinalnu i vratnu imobilizaciju pre transporta.Pacijenti sa frakturama kostiju

,takoĎe treba da imaju adekvatne imobilizacije pre transporta,kako bi se prevenirale dalje komplikacije.

Kontrola jačine bolova tokom transporta je takoĎe indikovana.Najbolji lekovi za pacijenta su oni sa brzim i kratkim

trajanjem, i lakocom administracije i skladištenja.

FAZA III: Transportni process

Faza tri predstavlja aktuelni transport pacijenta.Vreme provedeno u paţljivom planiranju transporta I stabilizacija pacijenta će

olakšati značajno ovaj proces.Transportno vozilo mora sadrţati esencijalnu opremu potrebnu za transport kritično obolelog

pacijenta. ABC protocol je kontinuirano prioritet.Svaki član tima mora jasnu predstavu o svojoj ulozi u konstantnoj proceni ,

planiranju i intervencijama tokom transporta pacijenta. Tokom transporta ,tim takoĎe pruţa objašnjenja pacijentu,jer sam

transport moţe biti veoma stresan. Transportni tim je odgovoran za dokumentovanje fizičkog I psihosocijalnog statusa tokom

transporta I pacijentove reakcije na pruţenu negu.Pri dolasku u bolnicu sestra iz transportnog tima predaje puni raport osoblju

na prijemu. Ovaj raport mora da sadrţi I procenjeno vreme dolaska u prijemnu bolnicu. Medicinska sestra takoĎe saopštava

posebne potrebe pacijenta, promene u statusu pacijenta.

Stra

na 3

4

IV FAZA: Prijem pacijenta u bolnicu

Faza četiri uključuje predaju pacijentu ICU osoblju. Back-up plan o tome kako rešavati actuelna pogoršanja pacijenta u

tranzitu izmeĎu transportnog vozila i ICU.Isto tako treba da budu identifikovane sestre iz ICU.Plan treba da uključi i

zaustavljanje u prostoriju za reanimaciju kako bi se pacijent stabilizovao.Veoma je vaţno da osoblje bude svesno ove

mogućnosti. Kada pacijent bezbedno stigne u Intenzivnu negu, transportni tim predaje pacijenta osoblju Intenzivne nege koje

dalje preuzima odgovornost za brigu o pacijentu.Završni raport i verbalno aţuriranje kao i svi medicinski dokumenti predaju

se osoblju intenzivne nege. Pismeni izveštaj transporta se takoĎe završava.

V FAZA:

Završna faza transporta je veoma vaţna i uključuje kontinuirano pracenje poboljšanje kvaliteta.

U idealnom slučaju, pozivajuća ustanova, transportni tim i prijemna ustanova uključeni su u process evaluacije. Prva faza

monitoringa poboljšanja kvaliteta podrazumeva procenu trenutnog transporta. Ovi pokazatelji mogu uključivati adekvatnost

transporta i prateceg osoblja , blagovremenost transfera , ishod lečenja pacijenta , rešavanje komplikacija i krajnji rezultat

transfera. Druga faza kontinuiranog pracenja poboljšanja kvaliteta podrazumeva stalnu reviziju transportnog sistema . Takvi

pregledi se fokusiraju na funkcionisanje sistema i pokazatelji mogu uključivati komplikacije, smrti u toku transporta i smrti

po završetku transporta.

Multidisciplinarni tim zaduţen za pracenje poboljšanja kvaliteta kontinuirano razmatra prikupljene podatke od uzoraka i

trendove, identifikuje rešenja za probleme zdravstvene nege pacijenta , pokreće korektivne mere i koordinira takve akcije sa

svima koji su uključeni u proces transporta . Kroz plan poboljšanja kvaliteta , proces transporta ce se poboljšati i dovesti do

optimalne nege za kritično obolelog pacijenta tokom procesa transporta.

ZAKLJUĈAK

MeĎubolnički transport predstavlja vitalnu vezu izmeĎu grada u kome se nalazi kritično oboleli pacijent i stručnih resursa.

Bez obzira da li medicinska sestra ima ulogu kod slanja, transporta ili prijema pacijenta, razumijevanje ključnih elelmenata

uspešnog transfera i uloge svakog člana tima je od suštinskog značaja Razumevanje svega ce osigurati da je proces

transporta bezbedan i za pacijenta i za transportni tim, i pozitivne rezultate procesa transporta.

LITERATURA – REFERENCE 1. American College of Critical Care Medicine Task Force on

Regionalization of Critical Care Medicine: Regionalization of

critical care medicine: Task Force report of American College of Critical Care Medicine.Critical Care Medicine 22:1306-

1313,1994

2. American Association of Critical-Care Nurses Transfer Guidelines Task Force and the Guidelines Committee,

American College of Critical Care Medicine, Society of

Critical Care Medicine: Guidelines for the transfer of critically ill patients.Aliso Viejo, CA: American Association

of Critical-Care Nurses, 1993

3. American College of Critical Care Medicine, Society of Critical Care Medicine, and American Association of

Critical-Care Nurses Transfer Guidelines Task Force:

Guidelines for the transfer of critically ill patients. Critical Care Medicine 21:931-937, 1993

4. Holleran R: Prehospital Nursing: A Collaborative Approach. St.Louis, CV Mosby, 1994

5. Maryland Board of Nursing: Declaratory Ruling 94-4. Re:

The Standards of Practice for the Registered Nurse When

Managing and Caring for the Critically Ill Patient in Interagency Transport, 1994

6. Maryland Board of Nursing: 10.27.16 Registered Nurse in

Inter Agency Transport of the Critically Unstable Patient. Draft, 1995

7. Emergency Nurses Association: National Standards of

Guidelines for Prehospital(2nd Ed). Park Ridge, IL, Emergency Nurses Association, 1995

8. Harrahill M: Interfacility transfer. In Kitt S, Selfridge –

Thomas J, Proehl J, Kaiser J (eds): Emergency Nursing: A Physiologic and Clinical Perspective(2nd ed), pp 12-18.

Philadelphia, WB Saunders, 1995

9. Barry P, Ralston C: Adverse events occurring during interhospital transfer of the critically ill. Arch Dis Child 71:8-

11,1994