BIT 232 | 2015 41BIT 232 | 201540

portretteKSt: Afke Teunen FotoGrAFIe: Fleur Louwe

Een boerderij mét stallen voor hun paarden, daar droomden ze als kind al van. Misschien herken je het. Voor Leonie Kloos en Jorien Hermes kwam de droom uit. Leef je droom

portret

P aarden, een hond en een boerderij met een treur-wilg in de tuin. Daar droomde Leonie Kloos (31) als meisje van. De oude, vervallen boerderij die ze in december 2013 met haar verloofde ging bezichti-

gen, leek alleen meer op een nachtmerrie. “Er zaten gaten in de muren die waren dichtgemaakt met vuilniszakken en kran-ten. Maar de locatie en het uitzicht waren geweldig! Tot die tijd woonden we in Amsterdam-Zuid en vanwege ons werk wilden ook in de buurt van de stad blijven wonen. Deze boer-derij staat in Ouderkerk aan de Amstel, onder de rook van Amsterdam, maar je waant je in Friesland. Het is een droom-plek.”Maar was er ook een droomhuis van te maken? Volgens ar-chitect Willem Heyligers wel. Omdat de boerderij een rijks-monument is, golden er wel allerlei voorschriften en het duurde een jaar voordat alle vergunningen rond waren. In januari 2014 kon de verbouwing beginnen. Een groep van zo’n tien man was dagelijks aan het werk en echte tegen-vallers waren er niet. Hoewel… “De buurvrouw had, nog voordat we het huis hadden gekocht, een bezwaarschrift ingediend bij de gemeente omdat ze vond dat ‘paarden het vrije uitzicht op de polder vervuilen’. Vervolgens heeft ze nog geprobeerd de bouw te vertragen, maar gelukkig zonder succes.”In december 2014 verhuisde het stel. De vervallen boerderij was veranderd in een ‘superstrak huis’. De oude koeienstallen waren gesloopt en op het erf was een nieuwe stal gebouwd met een wasplaats inclusief solarium en zes boxen, waarvan drie met een uitloop naar de paddock. “Ik had één Z2-dres-suurmerrie en toen ik wist dat we buiten gingen wonen, heb ik er twee paarden van vijf en drie bijgekocht. Afgelopen maand heb ik nog een veulen gekocht. Die staat in de opfok dus ik heb nu nog drie stallen over.”Er is verder een stapmolen met longeercirkel in het midden

aangelegd. Overdekt en beschut tegen de harde wind in de polder. In de rijbaan ligt een all weather-bodem. “Mijn paarden hebben altijd op een pensionstal gestaan waar ik binnen kon rijden. We zijn in de winter verhuisd en ik was bang dat ik even door de zure appel heen moest bijten, maar het ging direct heel goed. Ik kan mijn paarden alles bieden wat ik vind dat ze nodig hebben, zoals onbeperkte weidegang in de zomer en toegang tot de paddock in de winter. Mijn merrie was altijd wat chagrijnig, maar is hier enorm opgeleefd. Je krijgt ook een andere band met de paarden als je ze dagelijks meerdere malen ziet en alles zelf met ze doet.”De drie hectare grond is genoeg om hooi van te halen. Buren helpen daarbij. De één maait, de ander komt wiersen en weer een ander helpt met het persen en opstapelen. De eerste snee leverde 98 midibalen op, vertelt Leonie met trots. “Het is zo leuk. Ik voel me echt een buitenmens als ik met zulke dingen bezig ben. Maar het mooiste is toch wel dat als ik ’s avonds thuiskom ik mijn paarden op het land zie staan.” De droom is uitgekomen, inclusief hond en treurwilg.

Het onkruid stond tot aan haar oksels en het hele terrein lag bezaaid met vuilnis en puin. De boer-derij, een monument uit 1778, stond al jaren leeg en had geen water en licht. De meterkast en

boiler waren namelijk gestolen. Als je heel goed keek, zag je iets dat ooit op een stal had geleken. “Mijn man maakte met-een plannen. Ik zag alleen veel werk en nog meer rommel”, zegt Jorien Hermes (35). “En ik ben geen klusser. We woonden in een nieuwbouwhuis. We hebben ooit laminaat gelegd en een muur geverfd, maar dat was het!” Haar man bleef enthou-siast. De boerderij was gewoon ideaal. Ze wilden tenslotte een koophuis nu de prijs voor hun huurhuis gestaag bleef stijgen. Met ruimte voor een garage voor zijn oude auto’s en stallen voor haar twee paarden. Alleen bleek deze boerderij net ver-kocht. En toen weer niet. Daarna toch weer wel. Of niet? Eind oktober 2013 konden ze de boerderij toch kopen. Bij de gemeente lagen goedgekeurde bouwtekeningen van een eer-dere eigenaar en die sloten aan bij hun eigen plannen, dus daar gingen ze mee aan de slag. Eerst werd de weide omheind en werden de stallen klaargemaakt, want de paarden kregen voorrang. “Er stond een oude varkensstal met twee paarden-boxen. Van de buitenkant was het enigszins herkenbaar als stal. Binnen lag net zoveel rotzooi en puin als op de rest van het terrein. Pas toen dit weg was, zagen we de mooie, oude hooiruiven en stenen voerbakken.”Begin december, een maand na de aankoop, verhuisden de twee paarden en twee gezelschapspony’s. De wei was inmiddels omheind, maar de rest van het terrein nog niet en omdat Jorien zeker wilde weten dat er niets zou gebeuren, besloot ze bij de paarden te blijven. Met een luchtbed, magnetron en straalka-cheltje trok ze in de boerderij. Er was wel weer elektra, maar geen warm water, internet of tv. De enige kraan was het fontein-tje bij het toilet en daar moest ze ook de emmers van de paarden mee vullen, want de automatische waterbakken waren nog niet

gemonteerd. Na een maand was de boerderij bewoonbaar en kwam haar man ook.Nu, twee jaar later, zijn de stallen en wasplaats klaar. De paddock is ook af, de wei is opnieuw ingezaaid en de rijbaan heeft alleen nog verlichting nodig. De boerderij heeft een nieuw dak, maar moet grotendeels nog verbouwd worden. In de woonkamer merken ze gelukkig niets van de verbouwing. Het is trouwens wel de bedoeling dat die woonkamer straks een kantoor wordt. “Het gaat nog zo’n vijf tot zeven jaar duren. Het kost allemaal tien keer meer tijd dan gedacht. Toen we het terrein wilden omhei-nen, dacht ik dat we zo’n hekje wel even in een weekend konden zetten, maar daar waren we vijf weekenden mee bezig. We willen zoveel mogelijk zelf doen en hebben allebei een baan, dus dit moet in de vrije uren gebeuren. Maar ik word nog steeds heel happy als ik een klus aanga en het lukt. Ik ben handiger dan ik dacht.”Jorien is trots op het project. “En iedereen die nu denkt ‘dat wil ik ook’, wil ik een hart onder de riem steken. Want het kan! Het is hard werken, maar de paarden in je ach-tertuin zien staan, is echt een cadeautje.”

Naam: Leonie Kloos (31)

Droomhuis: een monumentale boer-

derij uit 1650 met drie hectare grond, zes boxen,

een wasplaats met sola-rium, een overdekte

stapmolen en longeer- cirkel, een rijbaan, pad-

docks en weiland.plaats:

Ouderkerk aan de Amstel

Naam: Jorien Hermes (35)

Droomhuis: een monumentale

boerderij uit 1778 op bijna 8.000 m2 grond met twee paardenboxen,

een ponybox, een was-plaats, een rijbaan en

weiland. In de toekomst komen er nog zes paar-

denboxen bij.plaats:

Bergen (Limburg)