lodolamacz 041 [42]

uwaga – tu Nowa Huta !!!/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

bezpłatny dwutygodnik nowej hutynr 41 [42] / 14 – 27 października 2013/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

Zdję

cie:

Mar

cin

Kąd

zioł

ka

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / // / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / // / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

Historia teatru w Nowej Hucie

/// strona 2

Rakiety: poligon doświadczalny

/// strona 8

Wyznania bilardoholika

/// strona 10

Teatr sztuka

lodołamacz///bezpłatny dwutygodnik nowej hutylodołamacz///nr 41 [42] / 14 – 27 października 2013///32///

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / // / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

Historia Nowej Huty jest NierozerwalNie związaNa z rozwojem teatru. od samego początku w dzielNicy działały zespoły aktorskie, które były ważNym elemeNtem życia kulturalNego. to właśNie temu zjawisku jest poświęcoNa wystawa „teatr w Nowej Hucie”. będzie oNa prezeNtowaNa w dwócH oddziałacH muzeum HistoryczNego miasta krakowa

– od 22 paździerNika w kamieNicy Hipolitów (plac mariacki 3) i od 24 paździerNika w oddziale dzieje Nowej Huty (os. słoNeczNe 16). o tym, czego będziemy mogli dowiedzieć się o NowoHuckicH sceNacH, opowiada maria wącHała-skiNdzier, kuratorka wystawy.

temat wystawy to teatr w Nowej Hucie. w jaki sposób został oN ujęty?Temat jest tak duży, że zdecydowaliśmy się zrobić tę wystawę w dwóch oddzia-łach i także w dwóch odsłonach. Nad wystawą pracuje dwóch kuratorów – ja i Karina Janik, która jest teatrolożką. W Kamienicy Hipolitów wystawa jest więc bardziej teatrologiczna, przybli-żająca dorobek Krystyny Skuszanki, Jerzego Krasowskiego i Józefa Szajny. W oddziale nowohuckim rozszerzy-liśmy to spojrzenie nie tylko na samą historię, ale też na historię społeczną. To słowo jest ważne w określeniu tego ujęcia, ponieważ zauważyłam, że teatr w Nowej Hucie to dużo więcej niż tyl-ko teatr instytucjonalny. To zjawisko wykraczające, mające pewien wpływ na kształtującą się dzielnicę. Odkry-łam ciekawe, nieco zapomniane teatry i udało mi się spotkać bardzo cieka-wych ludzi, którzy je współtworzyli.

jakie Na przykład?Choćby te z lat 50., jak teatr Młoda Gwardia czy Domu Kultury „Budow-lani”, w którym jako realizator ama-torskich przedstawień pracował młody Piotr Skrzynecki. Wiadomo, że cel był społeczny – zainteresować czymś ludzi, pokazać im inną jakość, nowy świat, otworzyć ich na coś nowego. Udało mi się znaleźć sporo rzeczy na temat Teatru Nurt tworzonego przez Jana Kurczaba. Była to pierwsza scena w Nowej Hucie, która z charakteru amatorskiego miała

szansę p r z e -k s z t a ł c i ć się w zawodowy teatr. Naturalnie spo-ro będzie też o Teatrze Ludowym. Będziemy mogli prześledzić historię tej sceny, patrząc na nią przez pryzmat najwybitniejszych realizacji, misji, jaką proponowali kolejni jego dy-rektorzy. Na wystawie zobaczymy też najmłodszy teatr w Nowej Hucie – Łaź-nię Nową z jej bogatym dorobkiem ar-tystycznym. Jeszcze jest coś takiego, jak teatry lalek – Widzimisię z końcówki lat 50. i ABC z końca lat 70. XX wieku. I teatr religijny, Estrada poetycka, inne

amatorskie sceny… Zaprojektowanie przestrzeni dla tylu historii, opowieści, wątków to nie lada problem. Stąd duży wysiłek plastyczki Agaty Pleciak, która projektuje aranżacje w nowohuckiej czę-ści. Udało jej się pomieścić tyle historii, ważnych rzeczy, niesamowitych obiek-tów i ludzi oraz ująć to tak, żeby było cie-kawe, nie przytłaczało i żeby miało styl, o który mi chodzi.

zakres tego, co zostaNie zaprezeNtowaNe, jest rzeczywiście ogromNy. co będziemy mogli zobaczyć?Wystawę charakteryzuje olbrzymia różnorodność. Zobaczymy zdjęcia, pla-katy, projekty scenografii. Ale także rzeczy zapomniane, czyli na przykład lalki z teatrzyku Widzimisię, który po-wstał pod koniec lat 50. Odznaczał się ciekawą scenografią, zaprojektowaną w nowoczesnych konwencjach arty-stycznych. Od państwa Bernhardtów, którzy są potomkami założycieli tego teatru, pozyskałam na wystawę rzeczo-ne lalki, których formy kojarzą mi się z inspiracją kubizmem. Nowoczesność teatru miały też podkreślić plakaty robione na gazecie „The Times”, które także zobaczymy na wystawie. Lalek będzie dużo, bo mam też lalki od Je-rzego Ridana, który budował w latach 80. Teatr Dzieci ABC. Oczywiście będą też kostiumy z Łaźni i Teatru Ludowe-go, projekty i elementy scenografii. Jest dużo osobliwych obiektów, które czasa-mi mogą nas zaskoczyć.

dużo materiałów otrzymała

paNi od osób, które tworzą lub tworzyły te teatry. czy jest jakaś jedNa Historia, która Najbardziej paNią zafascyNowała?Tak! Na pewno historia pana Antoniego Pacygi, który jest do dzisiaj czynnym nowohu-cianinem. Był długo radnym w okresie PRL-u i później. Przyjechał do Nowej Huty jako młody chłopak, w latach

50. Tutaj zaczynał swoją drogę zawodową. I tutaj zainteresował

się teatrem Młoda Gwardia. Zaczął chodzić na przedstawienia, na próby,

grał w sztuce „Juliusz i Ethel”. Kiedy opowiadał mi o tym doświadczeniu, to widziałam, że jest to coś ważnego w jego życiu, w jakiś sposób poprowa-dziło go potem w jego dalszej drodze. Potrafił opowiadać o tym z pasją, tak że czułam autentyczność w tej historii. Mówił, ile to dla niego osobiście zna-czyło. W Nowej Hucie wczesnych lat 50. XX wieku nie wiadomo było, co zro-bić z wolnym czasem, dlatego przy-stał do zespołu, gdy tylko pojawiła się szansa. Takich historii jest mnóstwo! Na pewno dużo wiąże się z teatrem Nurt, Teatrem Ludowym czy Łaźnią, ale wolałabym zostawić coś na wystawę, żeby wszystkiego nie odsłaniać.

a jak Na tle teatrów amatorskicH wyglądają teatry iNstytucjoNalNe?Historia Teatru Ludowego jest bardzo ciekawa i niejednorodna. Każdy z twór-ców, reżyserów, którzy tam byli, miał oryginalny pomysł na teatr. Wiadomo, że Krystyna Skuszanka, Jerzy Krasow-ski i Józef Szajna to była awangarda, oni odcisnęli się w historii Ludowego naj-bardziej wyraziście. O nich też będzie sporo, zarówno na wystawie w Nowej Hucie, jak i w Kamienicy Hipolitów. Ale Irena Babel, Waldemar Krygier, Ryszard Filipski, Henryk Giżycki czy ostatni dwaj dyrektorowie także mie-li i mają poczucie misji, jakiś pomysł, przeświadczenie o kierunku, który należało tej scenie nadać. Czasami róż-ne były tego skutki, o czym tez będzie

można dowiedzieć się na wystawie. I wi-dzę, że tak samo ciekawie jest w Łaźni. Bardzo mi się podoba, że tu jest tak dużo energii Nowej Huty, że teatr nie jest wyabstrahowany, tylko jest częścią dzielnicy, że współtworzą go nowohu-cianie. To bardzo istotne, że Łaźnia jest takim swojskim, nowohuckim miej-scem, które czerpie z historii tej dzielni-cy, często pokazując ją na scenie.

możNa powiedzieć, że lokalNość jest cecHą wspólNą dla teatru NowoHuckiego?Myślę, że tak. Lokalność i dbałość o wspólnotę. Może to być cecha uni-wersalna teatru w Nowej Hucie. Bez względu na to, które to miejsce, czy ono jeszcze istnieje, czy już zgasło, bo wiele z tych teatrów dzisiaj nie ma.

wystawa będzie więc prezeNtować przekrój przez kilkadziesiąt lat, przez parę pokoleń w koNtekście rozwoju teatru Na tle Historii Nowej Huty?Dobrze to nazwać ujęciem mono-graficznym. Wystawa prezentuje pe-wien dorobek teatru w Nowej Hucie. To na pewno może mieć jeszcze ciąg dalszy, nie jest to skończone zjawisko, tak żebym mogła powiedzieć, że już wszystko jest zinwentaryzowane, opowiedziane, przemyślane, zrobio-ne. Wystawa pokazuje, jak to się roz-wijało na przestrzeni kilkudziesięciu lat i co z tego zostało, czy coś jeszcze z tego pamiętamy.

Tekst: Izabela Zawadzka

budyNek teatru ludowego z cHarakterystyczNym NeoNem, kraków-Nowa Huta, lata 60. XX w.,

fot. wojciecH łoziński, wł. mHk

lalka z teatrzyku widzimisię, proj. l. berNHardt, 1958,

wł. m

acieja i marii berNHardtów

uroczyste otwarcie teatru ludowego. premiera sztuki wojciecHa bogusławskiego krakowiacy i górale, reż. waNda wróblewska, iNsc. leoN scHiller, sceN. władysław daszewski, muz. jaN stefaNii w układzie władysława raczkowskiego, kraków, 3 Xii 1955, fot. feliks Nowicki, wł. mHk. sceNa zbiorowa

moralNość paNi dulskiej, czyli w poszukiwaNiu zagubioNego czakramu, reż. bartosz szydłowski, sceN. małgorzata szydłowska,

kraków-Nowa Huta, 18 iV 2009. fot. k. g. głazik, wł. teatru łaźNia Nowa. sceNa zbiorowa.

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

Historia nowoHuckicH scen

aktualności aktualności


/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / // / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /Dożynki w Norwidziepaździernik to czas zbierania plonów.

Nie tylko na polach okalających naszą dzielnicę, ale i w nowohuckich ośrodkach kultury. 15 i 17 październi-ka w OKN na osiedlu Górali 5 odbędą się dożynki.

Impreza zatytułowana jest „Od zia-renka do chleba”. Poprowadzi ją grupa obrzędowa Andrzeja Krzęciasza z Troja-nowic. Jest to jedna z nielicznych tradycyj-nych grup dożynkowych, śpiewających

autentyczne pieśni opowiadające o życiu na dawnej wsi i pracy rolników. Śpiewy uczą szacunku do chleba i świadomości jego ogromnej wartości. Zespół przygo-tuje ogromny bochen wiejskiego chleba, którym poczęstuje wszystkich uczestni-ków spotkania. Dożynki zaczną się we wtorek 15 października o godzinie 8.30 i 10.30 oraz w czwartek 17 października o 8.45 i 10.30. Wstęp jest wolny.

(TP)

Dyskusja o „Południcy”ośrodek Kultury im. C. K. Norwida

zaprasza na kolejną edycję Dysku-syjnego Klubu Książki. 24 październi-ka porozmawiamy o książce „Połud-nica” Julii Franck. Autorka jest znaną niemiecką pisarką średniego pokolenia,

uhonorowaną m. in. nagrodą Deut-scher Buchpreis na Targach Książki we Frankfurcie.

Spotkanie poprowadzi Ewa Wa-werska. Początek o godzinie 17 w biblio-tece na osiedlu Górali 5. Wstęp wolny.

Inicjatywa Nowa Hutapodczas 17. Targów Książki w Krako-

wie, które odbędą się w dniach 24-27 października, na miłośników i miesz-kańców Nowej Huty będzie czekać nie lada atrakcja. Wydawnictwo Różnica przygotowało wydarzenie o nazwie Inicjatywa Nowa Huta. O co chodzi? O promocję książek, których akcja roz-grywa się w tej części Krakowa, oraz autorów powiązanych z dzielnicą.

Jak żyło się w latach 80. na nowo-huckim przedmieściu? Czy uprowa-dzenie mieszkańców przez niezidenty-fikowany obiekt latający jest możliwe? Jak sprawdza się Nowa Huta w roli tła dla intrygi kryminalnej? Na te pytania mogą odpowiedzieć sobie czytelnicy

„Alfabetu nowohuckiego przedmieścia” Macieja Twaroga, „Ufo nad Nową Hutą” Danuty Kuriańskiej i pierwszego nowo-huckiego kryminału – „Kosa czyli balla-da kryminalna o Nowej Hucie” Hanny Sokołowskiej. Książki te będzie można

będzie znaleźć na stoisku D 18 podczas 17. Targów Książki w Krakowie.

Oprócz publikacji, których akcja rozgrywa się w Nowej Hucie, podczas Inicjatywy będzie można kupić książki autorów związanych z dzielnicą, m.in. Barbary Gawryluk, która od lat prowa-dzi audycje literackie w Radiu Kraków i pisze książki dla dzieci, Katarzyny Majgier, która opisuje rozterki nasto-latek, oraz Jana Polkowskiego, kieru-jącego swą twórczość do dorosłych czytelników. Opowiedzianą przez mieszkańców i budowniczych historię Nowej Huty poznają czytelnicy „No-wohucką telenoweli” Renaty Radłow-skiej. Na stoisku Wydawnictwa Różni-ca coś dla siebie znajdą także fani piłki nożnej – do kupienia będzie książka Adama Miklasza „Ostatni mecz”. A po targach będzie się można wybrać na spacer po Nowej Hucie z przewod-nikiem autorstwa Agnieszki Gaj.

Muzycznie do Kwadratukoncertowa jesień w Nowej Hucie

kręci się wokół Klubu Kwadrat. Na ulicy Skarżyńskiego zagrają m.in. znane persony polskiego hip-hopu oraz zespół Red Lips.

18 października odbędzie się siód-ma edycja festiwalu Hip Hop Fiesta, na którym swoją nową płytę wypro-muje Ten Typ Mes. Na Fieście wystąpią również inni wykonawcy, tacy jak Bisz & B.O.K. czy Fokus z Pokahontaz. Im-preza zacznie się o godzinie 19.

25 października odbędzie się z ko-lei inauguracja roku akademickiego w Politechnice Krakowskiej. Otrzęsi-nom pierwszego roku towarzyszyć bę-dzie koncert formacji Red Lips. Również i ta impreza wystartuje o godzinie 19.

Informacje na temat biletów i spo-sobu ich zakupów znajdują się na stro-nie www.klubkwadrat.pl.

(TP)

Prywatka w stylu PRLk lub Wersalik zabiera nowohuckich

obywateli na podróż kilka dekad wstecz. 26 października na osiedlu Ogrodowym 15 zagości impreza „Back to PRL”. Przypomnimy sobie prywat-kowy klimat sprzed lat!

Bilety kosztują 15 i 10 zł (dla stu-dentów). W cenie kawa, herbata i woda z sokiem, można przynosić własne

napoje i przekąski. Imprezę poprowa-dzi Karolina Gugała. Muzykę, jak na prawdziwą prywatce przystało, z winy-lowych płyt zagra DJ Wake Up. Klima-tyczne stroje – mile widziane. Rezerwa-cje pod numerem telefonu 12 644 13 20. Ilość miejsc ograniczona.

(TP)

Końcówka sezonu doświadczeń!tylko do końca października od-

wiedzać można Ogród Doświad-czeń. Obiekt zlokalizowany nieopodal Akademii Wychowania Fizycznego kończy sezon przybliżania krakowia-nom fizycznych prawideł i zagadnień. W działającym od 2007 roku parku sensorycznym znajduje się sześćdzie-siąt urządzeń edukacyjnych z zakresu optyki, akustyki i mechaniki.

Do ogrodu dotrzeć można tramwa-jami linii 1,14 i 22. Zmotoryzowanym

najwygodniej skorzystać z parkingu Centrum Handlowego M1. W paź-dziernikowe tygodnie ogród czynny jest w godzinach 8.30-15 (w weeken-dy: 10-17). Bilet normalny do ogrodu kosztuje 8 zł, ulgowy (dla uczniów i studentów) – 5,5 zł. Szczegóło-we informacje na temat atrakcji w ogrodzie znajdują się na stronie www.ogroddoswiadczen.pl.

(TP)

Światło dla parkukoniec mroku w Parku Lotników Pol-

skich. Na potężnym skwerze przy Alei Jana Pawła II trwa montaż oświe-tlenia. Prace zakończą się w listopadzie. Park rozświetli w sumie 25 nowych, LED-owych lamp. Koszt inwestycji to 176 tys. złotych.

Przypomnijmy, że park sąsiaduje z budowaną halą widowiskowo-spor-tową. Będzie zatem integralną częścią

największych imprez sportowych w Czyżynach. A to nie koniec inwesty-cji: lista potrzeb parku jest bardzo dłu-ga. Znajduje się na niej m.in. zainsta-lowanie monitoringu, odgruzowanie Fortu Pszorna, budowa nowych ogród-ków jordanowskich i modernizacja ale-jek spacerowych.

(TP)Stylowo, choć bez krawataco jest nie tak z Nową Hutą – na to py-

tanie odpowiedź próbował znaleźć Sławomir Mokrzycki z Telewizji Kra-ków. Pomagali mu w tym: redaktor na-czelny „Głosu” Jan Franczyk, były mi-nister gospodarki Edward Nowak, były radny Miasta Krakowa Maciej Twaróg i redaktor naczelna naszej gazety – Matylda Stanowska. Spotkanie odbyło się w słoneczne piątkowe popołudnie 4 października w restauracji „Stylowa”. Emisja – dzień później w TVP.

— Na punktowanie tego, co jest źle w Nowej Hucie, nie starczyłoby nam czasu w tym programie – rozpoczął Ma-ciej Twaróg. — Brakuje pieniędzy na re-alizację pomysłów tkwiących w głowach młodych ludzi – dodał były radny.

— Pomysły często się wykluczają – zauważyła Matylda Stanowska, wspo-minając też o konieczności koordynacji podejmowanych działań.

— Ważna jest także mentalność ludzi mieszkających w Nowej Hucie – dodał Jan Franczyk. — Przykład to za-mknięcie lokalu „1949” na osiedlu Uro-czym na wniosek mieszkańców. Ale nie można powiedzieć, że w Nowej Hucie nic się nie dzieje – są ludzie skupieni wokół np. Łaźni Nowej i Kombinatora, którym się chce.

— Trzeba poszukiwać nowych in-westorów dla naszej dzielnicy – sugero-wał Edward Nowak.

Jak na starą Nową Hutę wpłynie Nowa Huta Przyszłości? Czy znajdą się pieniądze na realizację działań? Czy stawiać na atrakcje dla mieszkańców, a może dla turystów? Na te i wiele in-nych pytań nie znamy jeszcze odpowie-dzi. Całe nagranie wiecznej dyskusji na niewyczerpalny nowohucki temat znaleźć można na stronie www.tvp.pl.

(TP)

Pierwszy taki festiwalzbliża się inwazja sztuki na dzielni-

cę. W weekend 18-20 października artyści opanują Nowohuckie Centrum Kultury. Przed nami premierowa edy-cja Nowohuckiego Festiwalu Sztuki.

W piątek najciekawiej będzie przed budynkiem NCK: Marita Benke-Gajda rozpali węgierski piec, a Piotr Lutyński rozpocznie koncert na muzycznym autobusie, odbędzie się też symboliczne grillowanie. W sobotę i niedzielę od 11 do 20 potrwają tar-gi – swoimi dziełami handlować będą malarze, graficy, rzeźbiarze, twórcy biżuterii i inni projektanci. Dodat-kowo w sobotę usłyszymy koncerty, m.in. Kremlowskich Kurantów, Back Off, Tomka Bereźnickiego i Karoli-ny Cichej. Zobaczymy też wernisaże, warsztaty, pokazy, atrakcje dla dzieci. W niedzielę odbędzie się odsłonięcie nowohuckiego muralu.

W festiwalu weźmie udział ponad 100 artystów. Są postacie z Nowej Huty, ale nie zabraknie mieszkańców innych dzielnic Krakowa i okolic.

— Nie zamykamy się na świat sztu-ki spoza naszej dzielnicy – tłumaczy Marta Kozłowska, koordynatorka ar-tystyczna przedsięwzięcia. — Chcemy wypromować młodych twórców. Będą też uznani artyści – dodaje projektantka identyfikacji graficznej festiwalu, a tak-że autorka strony internetowej. Nie jest to dla niej pierwsza tego typu impreza – doświadczenie zdobywała, organizując trzy edycje „Sztukobrania”. Jednak festi-wal w Nowej Hucie będzie największego kalibru. Organizatorem przedsięwzięcia jest Nowohuckie Centrum Kultury we współpracy z Agencją Artystyczną GAP.

— To, że udało nam się go zorgani-zować, już jest wielkim sukcesem. Wie-rzę jednak, że wpisze się na stałe w ka-lendarz imprez z Małopolsce – Marta Kozłowska ma nadzieję, że festiwal przyciągnie sponsorów do kolejnych edycji. Wstęp dla widzów na trzy dni festiwalu jest bezpłatny. Szczegółowy program znaleźć można na stronie www.nowohuckifestiwalsztuki.pl.

(TP)

Zdję

cie:

Fac

eboo

k.co

m/R

edLi

psM

usic

OpiekaJAZZ


/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / // / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

w czerwcu w ośrodku kultury im. Norwida odbyło się spotkaNie poświęcoNe Historii NowoHuckiego klubu jazzowego. jego twórcą był staNisław florek, zasłużoNy aNimator kultury w Nowej Hucie w latacH 1955-1970. boHater wieczoru Nie ograNiczył się do wspomNień, śpiewając kilka własNycH pioseNek z towarzyszeNiem zespołu jazzowego. odebrał też odzNakę HoNoris gratia przyzNaNą mu przez krakowski magistrat za zasługi dla miasta i jego mieszkańców. kiedy po raz pierwszy zetkNął się paN z jazzem?Pierwszy krakowski jazz club działał przy ulicy Krowoderskiej, w siedzibie YMCA. Chodziłem tam na koncerty i szybko zapałałem entuzjazmem do tej muzyki. Zacząłem jej szukać w radiu i trafiłem na au-dycje zagraniczne, przede wszystkim nadawane na falach Głosu Ameryki.

co spodobało się paNu w tej muzyce?Jej emocjonalność, motoryczność. Oprócz gatunków ekspresyjnych, jak swing czy bebop, polubiłem też późniejsze style, na przykład cool jazz, którego na-strój jest minorowy i przytłaczający. Pracując już jako instruktor muzyczny w Zakładowym Domu Kultury Huty im. Lenina, jednocześnie uczyłem się na wydzia-le wokalnym w krakowskiej średniej szkole muzycznej przy ulicy Warszawskiej. Jazz był tam już wtedy grany, ale jeszcze pokątnie. Zaproponowałem dyrektorowi szkoły Juliuszowi Weberowi, że zorganizuję jam ses-sion. Początkowo był przeciwny, ale w końcu nawet wypożyczył nam perkusję. Ten koncert zapoczątko-wał kruszenie oporu kadry względem gatunku stwo-rzonego przez czarnych Amerykanów. Konsekwencją było utworzenie klasy o profilu jazzowym.

jak jazz przyjął się w Nowej Hucie?Popularyzując tę muzykę, nigdy nie miałem proble-mów z przełożonymi, którzy przecież zmuszeni byli stać na straży obowiązującej ideologii. Może dlatego że na imprezy, które organizowałem pod szyldem

tutejszego jazz clubu, przychodził Zbigniew Jakus, ówczesny pierwszy sekretarz partii w Kombinacie i poseł na Sejm PRL. Krakowscy jazzmani chęt-nie występowali w Nowej Hucie: byli tu żywiołowo przyjmowani przez młodą publiczność. Tymczasem w Krakowie ich koncerty gromadziły głównie sno-bów, dla których ważne było pokazanie, że są na bie-żąco z nowymi tendencjami w muzyce.

działając w kulturze, był paN ciągle – użyjmy termiNologii z tamtycH lat – przeNoszoNy Na iNNy odciNek pracy socjalistyczNej.W domu kultury Huty im. Lenina sprawowałem funkcję kierownika artystycznego. Organizowałem i prowadziłem spotkania, prelekcje, koncerty i kon-kursy, najpierw w Domu Młodego Robotnika przy ulicy Bulwarowej, potem w głównej siedzibie ZDK HiL na osiedlu Górali, a jeszcze później w filii tej instytu-cji – Ognisku Młodych na osiedlu Młodości. Właśnie tam rozwinął się nowohucki jazz club. Następnie kie-rowałem Ogniskiem Dziecięcym na osiedlu Na Skarpie, gdzie do moich osiągnięć należało utworzenie „zespołu podwórzan”. Skupiłem w nim tych spośród najmłod-szych: pod moją kuratelą każde z tych rozbrykanych dzieci znajdowało i pielęgnowało indywidualną pasję.

w domu kultury kombiNatu pełNił paN także fuNkcję iNstruktora muzyczNego.Jako kierownik działu artystycznego zorganizo-wałem w tej instytucji zespoły teatralne, poetyckie,

taneczne, klasy gry na fortepianie i skrzypcach. Fu-rorę zrobił zespół akordeonistów, który często dawał objazdowe koncerty. Stworzyłem też żeński kwartet, a potem mieszany kwintet wokalny, któremu akom-paniował na fortepianie uznany jazzman Alojzy Tho-mys. Pracy w domu kultury towarzyszył niesłychany entuzjazm. To, co robiliśmy, spotykało się z wielkim zainteresowaniem ze strony odbiorców, czyli głów-nie pracowników huty i ich dzieci.

dał się paN pozNać jako orgaNizator i pedagog, ale także artysta.Skomponowałem i byłem wykonawcą kilkunastu piosenek poświęconych Nowej Hucie. Zwykle naj-pierw powstawały słowa. Wychodziły spod pió-ra krakowskich dziennikarzy, takich jak Adam Żarnowski czy Jerzy Walawski, który napisał dla mnie „Nowohucką jesień”. Z kolei „Uśmiechnij się” i „Deszczowa bossa nova” były wynikiem współpra-cy ze Zbigniewem Biegańskim, zawodowym auto-rem tekstów i satyrykiem. Pierwsza zdobyła nagrodę publiczności w Ogólnopolskim Konkursie na Pio-senkę o Nowej Hucie. Druga miała być wykonywana na festiwalu w Opolu, ale w natłoku obowiązków nie dostarczyłem partytury. Oprócz komponowania pisałem na zlecenie programy kabaretowe. Przeważ-nie miały charakter czysto rozrywkowy, ale zda-rzały się zamówienia na treści okolicznościowe, jak jubileusz 20-lecia dzielnicy, obchodzony w domu kultury w Łęgu.

co dla paNa ozNacza medal HoNoris gratia?Bardzo się cieszę, że została doceniona moja piętna-stoletnia działalność na gruncie upowszechniania kultury. To była ciężka i słabo opłacana praca, także w soboty i niedziele, bo przecież większość wydarzeń kulturalnych odbywa się w weekendy. Nawet rodzi-na sugerowała, że może powinienem zatrudnić się w Kombinacie, bo mało zarabiam, a nigdy nie ma mnie w domu (śmiech).

Tekst: Andrzej RobakZdjęcie: Joanna Urbaniec

miejski ośrodek pomocy społeczNej Najczęściej jest kojarzoNy z zabezpieczeNiem fiNaNsowym albo iNterweNcjami w bardzo trudNycH sytuacjacH. zależy Nam jedNak, aby pokazać rówNież drugie oblicze pomocy społeczNej: bardziej facHowe, oparte Na pracy socjalNej i otwarte Na współpracę – mówią krystyNa pawełek, specjalistka pracy socjalNej, i dorota głowacka-prus, pracowNiczka socjalNa, aNimatorka lokalNa z mops Na osiedlu teatralNym.zabawNe biuro

— Rodzice przychodzący do nas z kilkuletnimi dzieć-mi nie mogli skoncentrować się na rozmowie, bo dzie-ci się nudziły i męczyły. Wymyśliłyśmy więc, że zor-ganizujemy dla nich przyjazne miejsce – opowiada pani Krystyna. – Mamy tu gry, zabawki, materiały plastyczne, książeczki. Pracownicy MOPS urządzali kącik dla dzieci po godzinach pracy. Część wyposaże-nia przekazali darczyńcy. Pomyślano też o rodzicach, którzy mogą usiąść w wygodnym fotelu i coś poczytać. W roku akademickim studenci wolontariusze będą tu organizować zajęcia i imprezy dla dzieci. W dniu otwarcia dzieci mogły uczestniczyć w warsztatach, wspólnych zabawach ze słodkimi niespodziankami.

Ogłoszono również konkurs na nazwę dla tego miejsca. Wśród propozycji znalazły się między in-nymi: „Zaczarowane biuro”, „Koniec epoki lodow-cowej”, „Zabawny kącik”. Ogłoszenie wyników i wręczenie nagród niebawem. Tymczasem kolejną inicjatywą pracowników jest zorganizowanie miejsca do karmienia i przewijania maluchów.

— Dla naszych klientów te zmiany są bardzo istotne. Ludzie czują się u nas bezpieczniej – dodaje pani Dorota.

okieNko Na dzień dobryPracownik pierwszego kontaktu to też rozwiązanie wynikające z obserwacji i zgłaszanych potrzeb. Czę-sto bywało tak, że zanim ktoś dotarł do właściwego pracownika, po drodze zwiedził kilka innych pokoi i zmarnował sporo cennego czasu. W „okienku” tuż przy wejściu i miejscu dla dzieci, młoda, życzliwa osoba podpowie, do którego pokoju powinien udać się beneficjent. Nierzadko wcale nie musi się do nie-go fatygować. Wystarczy telefoniczna rozmowa z pracownikiem z odpowiedniego działu i udzielenie fachowej informacji, która oszczędzi czas klientów i pracowników.

słowo klucz – empatiaOśrodek na Teatralnym realizuje pilotażowy program wdrażania standardu pracy socjalnej z rodziną do-świadczającą przemocy. Jednym z głównych założeń jest oddzielenie pracy socjalnej od procedury przy-znawania świadczeń finansowych. Z dziesięciorga

pracowników zespołu tylko jedna zajmuje się sprawa-mi urzędowymi. Dzięki temu pozostaje więcej czasu na pomoc w rozwiązywaniu rzeczywistych proble-mów. W ośrodku funkcjonuje specjalny pokój umoż-liwiający spokojną rozmowę bez obecności osób po-stronnych i zakłóceń typowych dla urzędu. Dzięki temu klienci czują się bezpieczniej, a rozmowa o trud-nych doświadczeniach jest dla nich mniej bolesna.

aktywNe sikorkiMOPS znacznie rzadziej kojarzony jest z pracą ze społecznością lokalną. A wiążą się z nią ciekawe opowieści o ludzkich losach i drzemiącej w nich sile. Pani Dorota wspomina społeczność mieszkań ko-munalnych w budynku przy ul. Sikorki. Mieszkańcy skarżyli się, że nikt ich nie chce wysłuchać, że czują się izolowani. Poczucie to potęgowała pobliska in-frastruktura. Z jednej strony – zakłady przemysłowe, z drugiej – apartamentowiec. Społeczność Sikorek nie

zamierzała się jednak pogodzić z takim stanem rze-czy. I to był początek zmian, które zawsze wynikały ze zgłaszanych przez mieszkańców potrzeb. Zmieni-ło się otoczenie budynku. Przy wsparciu finansowym Rady Dzielnicy powstało boisko sportowe i ogródek jordanowski z miejscem zabaw dla dzieci. Na terenie zielonym mieszkańcy posadzili rośliny. W zaadop-towanych pomieszczeniach piwnicznych powstała siłownia i Punkt Porad Obywatelskich, w którym można skorzystać z porad prawnika, psychologa, pra-cownika socjalnego, animatorów lokalnych i innych specjalistów. Podobny projekt zaktywizowania spo-łeczności lokalnej skierowany jest do mieszkańców Zasławic i Kantorowic.

— W takich miejscach jak te – opowiada pani Krystyna – często chodzi o doprowadzenie do spotka-nia przedstawicieli różnych instytucji, stowarzyszeń, organizacji już istniejących na danym terenie, aby podjęli działania wspólnie z mieszkańcami i dla nich.

przyjaciel przyjaciół„Przyjaciele” powstali w 2010 roku jako grupa wspar-cia dla osób doświadczających trudności w związku z ograniczoną sprawnością. Z czasem przekształciła się w grupę samopomocową. „Przyjaciele” spotykają się raz w miesiącu. Pani Anna Okołotowicz, opiekun-ka grupy z satysfakcją przyznaje, że „Przyjaciele” sami siebie wspierają i świetnie się ze sobą bawią. Chętnie angażują się w proponowane im zajęcia i coraz czę-ściej sami wychodzą z różnymi inicjatywami (wyko-nywanie ozdób świątecznych, czytanie bajek dzieciom, bal karnawałowy). Co ważne, są dla siebie przyja-ciółmi w życiu codziennym, szczególnie w trudnych sytuacjach choroby. Wymieniają się informacjami o imprezach, na których można bezpłatnie skorzystać z jakichś atrakcji. W tym roku wyruszyli na podbój pikników organizowanych przez radę dzielnicy.

— Nie da się ich nie lubić – dodaje na koniec pani Anna.

Tekst i zdjęcie: Anna Kasprzyk

Na muzycznym odcinku

Koniec epoki lodowcowej

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

kosmosrakieta

///98//// / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / // / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

lodołamacz///nr 41 [42] / 14 – 27 października 2013 lodołamacz///bezpłatny dwutygodnik nowej huty

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / // / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

w latacH 1957–1974 w polsce opracowywaNo i wdrażaNo programy badawcze dotyczące tecHNiki rakietowej. jedNym z poligoNów doświadczalNycH były tereNy w Nowej Hucie.

kiedy kilka lat temu Piotr Au-gustynek – operator, któremu zawdzięcza się utrwalenie kamerą robotniczych protestów

w Nowej Hucie i działalności tutejszej opozycji – nagrywał na potrzeby filmu o „duszpasterstwie turystycznym” Karola Wojtyły wywiad z profesorem Jackiem Walczewskim, dowiedział się, że emerytowany pracownik naukowy Akademii Górniczo-Hutniczej oraz Instytutu Meteorologii i Gospodarki Wodnej poza tym, że znał przyszłego papieża, był inicjatorem polskich badań nad technologią rakietową.

W październiku 1957 roku Związek Radziecki umieścił na orbicie okołoziemskiej pierwszego w historii sztucznego satelitę. Dwa miesiące póź-niej Jacek Walczewski założył na AGH Komórkę Techniki Rakietowej, której zadaniem było konstruowanie rakiet cywilnego przeznaczenia. Walczewski rozpoczął prace, opierając się na do-kumentacji japońskiego programu rakietowego Pencil. Z technologią tą zapoznał się w RFN, dokąd wyjechał na delegację jako członek Polskiego To-warzystwa Astronautycznego. Ponie-waż Komórka Techniki Rakietowej nie

podlegała resortowi obrony narodowej, borykała się z różnymi problemami natury materialnej. Paliwo do rakiet, otrzymywane z lotniczej jednostki woj-skowej, często transportowano do wy-rzutni najpierw pociągiem – w bagażu podręcznym, a następnie rowerem lub furmanką. Pierwszą rakietę badawczą odpalono na Pustyni Błędowskiej.

Później konstruktorzy z AGH nawiązali współpracę z Aeroklu-bem Krakowskim, który dla celów doświadczalnych udostępnił im lotniska w Pobiedniku Wielkim i Czyżynach. Testowano tam różne zastosowania rakiet: przenoszenie korespondencji, transportowanie zwierząt. Niewielkie rakiety służące

do testowania spadochronów starto-wały z wieży spadochronowej, która jeszcze w drugiej połowie lat 70. była elementem krajobrazu Łąk Nowo-huckich (historia tej niemal zupełnie zapomnianej dziś budowli zasługuje na odrębne opisanie). W następstwie udanych prób z rakietami doświad-czalnymi ekipa kierowana przez Jacka Walczewskiego, wsparta przez naukowców z Instytutu Lotnictwa i Państwowego Instytutu Hydrolo-giczno-Meteorologicznego, przystąpi-ła do konstruowania rakiet meteo-rologicznych służących do badania zjawisk atmosferycznych, takich jak siła i kierunek wiatru czy temperatu-ra powietrza, bądź rozpraszających chmury burzowe w celu zapobiegania gradobiciom.

W tym okresie wyrzutnie prze-niesiono w okolice Łeby i Ustki, a te-stowane na tych stanowiskach kolejne prototypy osiągały coraz wyższy pu-łap. W 1970 roku rakieta „Meteor 2K” wzbiła się na wysokość 100 km, gdzie przebiega umowna granica pomiędzy atmosferą a przestrzenią kosmicz-ną. I kiedy wydawało się, że Polska wykonała pierwszy krok na drodze do zbudowania własnego wehikułu umożliwiającego podróże międzypla-netarne, program rakietowy został zamknięty. Zdaniem Walczewskiego decyzja ta została wymuszona przez Związek Radziecki, który w bloku państw socjalistycznych chciał mieć monopol na technologie rakietowe i w swoich programach z tej dziedziny wykorzystał wynalazki opracowane przez Polaków. Emerytowany profesor pokazał Piotrowi Augustynkowi uła-mek obszernej dokumentacji filmowej polskiego programu rakietowego, przechowywanej w archiwum IMiGW.

z pomocą Krzysztofa Ridana, prezesa Stowarzyszenia Filmo-wego Trzeci Tor, Augustynek postanowił zdigitalizować

niszczejące unikatowe materiały zarejestrowane na taśmie 16 mm i przekazać je do Muzeum Wyrzutnia Rakiet koło Łeby. Przedsięwzięcie zatytułowane „Dosięgnąć nieba” zostało zrealizowane dzięki wsparciu finansowemu Muzeum Historii Polski ze środków programu „Patriotyzm jutra”, preferującego inicjatywy zo-rientowane na propagowanie historii

w nowoczesnych formach. Autorzy projektu zostali też życzliwie potrak-towani przez firmę Alvernia Studios, która odrestaurowała i scyfryzowała negatywy. Fragmenty trwających łącznie ponad trzy godziny filmów z komentarzem pochodzącym z wywiadów przeprowadzonych z ostatnimi żyjącymi uczestnika-mi i świadkami wydarzeń można obejrzeć na witrynie internetowej RakietyPolskie.pl.

Zgromadzone materiały Augu-stynek z Ridanem chcą wykorzystać

w planowanym filmie dokumental-nym poświęconym polskim bada-niom nad techniką rakietową. W tym celu zamierzają również dotrzeć do dokumentów związanych z de-cyzją o likwidacji programu, który dla naszego kraju mógł być wstępem do penetracji kosmosu.

Tekst: Andrzej RobakZdjęcia z archiwum InstytutuMeteorologii i Gospodarki Wodnej w Krakowie

z czyżyn do gwiazd

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

Sport teatr


/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / // / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

bilardoHolizm – zjawisko polegające Na seryjNym, wielogodziNNym spędzaNiu czasu przy stole bilardowym. dzień w dzień. i czerpaNiu z tego przyjemNości. w przerwacH pomiędzy kolejNymi partiami porozmawialiśmy z NowoHuckim bilardoHolikiem piotrem cepilem.co jest fascyNujące w bilardzie?Bilard to jedyny sport na świecie, w którym można przegrać, nie popełniając żadnego błędu. A ja od za-wsze lubiłem rywalizację. Grałem kiedyś w koszy-kówkę, jednak wolałem coś indywidualnego, gdzie pracuje się na własny rachunek. Poza tym bilard uczy spokoju, skupienia, koncentracji, a to wszystko przy-daje się w codziennym życiu.

z codzieNNością wiążą się twoje rekordy. opowiedz o NicH.Należy do mnie rekord świata rozegranych turniejów dzień pod dniu. Przez 130 dni, bez przerwy, zagrałem w 136 zawodach. Czasami grałem więc dwa turnie-je dziennie. Jestem wdzięczny klubom za organiza-cję dodatkowych, brakujących gdzieś tam w środku rekordu turniejów bilardowych oraz kolegom za

uczestnictwo w tych niecyklicznych, robionych pod mój rekord turniejach. Pobiłem dzięki temu rekord amerykańskiego bilardzisty Buddy’ego Halla o 52 dni. Moim nieoficjalnym rekordem świata jest także rozegranie 311 turniejów w ciągu roku kalendarzo-wego. Natomiast w księdze Guinnessa jest mój mecz bilardowy, który wygrałem 350:87. Trwał 24,5 godzi-ny. Grałem w odmianę „9 bil”.

czy twoje wyczyNy odbiły się szerszym ecHem poza światem bilardowym?Dwukrotnie byłem w „Teleexpresie”. Najpierw w 2007 roku trafiłem do „Teleexpresowej Galerii Ludzi Po-zytywnie Zakręconych” – jako osoba uzależniona, w pozytywnym sensie, od grania w bilard. Później pojawiłem się jeszcze, prezentując sztuczki bilardo-we parasolem. Oprócz tego mam konto na YouTube,

gdzie dzielę się swoimi sztuczkami. Żeby mnie zna-leźć, trzeba wpisać po prostu „bilardoholik”.

a jak w ogóle zNalazłeś się przy stole?Pierwszy kontakt z bilardem miałem w kinie „Świt”. Mój pierwszy turniej to przypadek – w pewien pią-tek koledzy okazyjnie zabrali mnie, jadąc do kasyna w hotelu „Forum”. Nie wpuszczono mnie tam jednak, bo byłem w krótkich spodenkach, poszedłem więc na dół, do klubu bilardowego. Tam spostrzegłem, że łuzy na stołach są większe niż te w „Świcie”. Za-chęcony tym postanowiłem wziąć udział w niedziel-nym turnieju. Było to Grand Prix Małopolski – 8 bil, czwarta edycja z sześciu. Zająłem trzecie miejsce, specjalnie przegrywając półfinał, bo śpieszyłem się na koszykówkę do Nowej Huty. W kolejnej edycji byłem drugi, ostatni wygrałem i zgarnąłem mistrzo-stwo Małopolski. Ku zdumieniu wszystkich pojawi-łem się znikąd i zgarnąłem wszystko.

myślałeś o tym, żeby przejść Na zawodowstwo?Nie. Idę własną drogą. Założyłem sobie, że będę grał, dopóki będzie mi to sprawiało przyjemność. I tak jest od kilkunastu lat grania. W zawodowstwie do-chodzi rywalizacja, jest większa presja, a to mi nie odpowiada. Zresztą w Polsce bilard to jednak sport niszowy i jako takiego zawodowstwa nie ma. Jedynie kadrowicze coś zarabiają, można też co nieco wygrać na turniejach. Zawsze chciałem stworzyć jednooso-bową instytucję bilardową, która gra, pomaga, szkoli, doradza – i to czynię. Na zawodowe turnieje i na tre-ningi nie bardzo mam czas i ochotę. Aktualnie uczę w klubie bilardowym „Break” na ulicy Zbożowej 2 w Krakowie. zajmuję się tam prowadzeniem i or-ganizacją turniejów, w których także gram, a także szkoleniami i sędziowaniem ligi, w której nie chcę grać, bo to już drużynówka. Mam licencję zarówno sędziowską, jak i instruktorską.

a w Nowej Hucie jest gdzie pograć w bilard?Niestety, jest z tym bardzo słabo. W kilku knajpach są stoły, jednak to za mało. Natomiast liczę, że dzię-ki temu wywiadowi fani bilardu z naszej dzielnicy się ujawnią!

Tekst: Tomasz PiwowarczykZdjęcia: Marcin Kądziołka

Pamiętajmy o Boskiej!„b

oska Komedia” to ponad tygodniowe święto teatru. Festiwal, który skupia w jednym miej-scu najważniejsze wydarzenia polskich scen teatralnych, składa się z trzech głównych czę-

ści: piekła – konkursu na najlepszy spektakl minione-go sezonu, raju – debiutów młodych twórców teatral-nych, a także czyśćca – cyklu prapremier. Wszystkie części połączone są jednym hasłem przewodnim. Ze-szłorocznym tematem wiodącym była „Niedowiara”. Spektakle pokazywały problem polskiej religijności z różnych perspektyw, poruszały odmienne wąt-ki. Dwie z zeszłorocznych czyśćcowych produkcji –

„Niewiernych” oraz „Pietę” – będzie można zobaczyć w październiku w Teatrze Łaźnia Nowa.

„Niewierni” Piotra Ratajczaka to opowieść o apo-statach, ludziach, którzy zdecydowali się na formalne odejście do wiary chrześcijańskiej i wspólnoty Kościo-ła katolickiego. Szacunkowo podaje się, że w Polsce mieszka ich około pół miliona. Piotr Ratajczak przy współpracy z Piotrem Rowickim odnaleźli prawdziwe historie polskich apostatów i stworzyli na scenie spek-takl reportażowo-dokumentalny. Jeden problem przed-stawiony z różnych punktów widzenia, wiele powodów

podjęcia tej samej drogi i konsekwencje, jakie pociąga za sobą ta decyzja – to wszystko udało się twórcom po-łączyć w jeden, świetnie funkcjonujący spektakl.

Zupełnie inny temat porusza „Pieta” Zenona Fajfera. Autor pokazuje historię Matki Bożej z bar-dzo ludzkiej perspektywy. To opowieść kobiety, która traci syna, która cierpi, nie rozumie swojej sytuacji. Fajfer zrywa z tradycyjnym przedstawieniem matki Jezusa jako kobiety niezachwianej, pozbawionej wąt-pliwości. To nie będzie już znana ze sztuki i literatu-ry ostoja spokoju. W „Piecie” widzimy prawdziwą kobietę, która czuje i żyje. Krytycy szczególnie moc-no docenili rolę Beaty Schimscheiner, która stanęła na wysokości zadania, tworząc pełnowymiarową i przejmującą rolę.

„Niewierni” w Teatrze Łaźnia Nowa pojawią się 22 października oraz 7, 8 i 10 listopada. „Pietę” będzie można oglądać 26 października oraz 5 i 6 listopa-da. A następna edycja Festiwalu Boska Komedia już w grudniu!

Tekst: Izabela ZawadzkaZdjęcia: archiwum Teatr Łaźnia Nowa

Wejście smoka. Trailer

15–17.10.2013///19.00///WTorek, środa, czWarTek

///////////////////////////////////////////////////////

zWierzenia BezroBoTnego

AktorA 19.10.2013///19.00

///sobotA20.10.2013///17.00

///niedziela ////////////////////

koncerT kaTarzyny

groniec 20.10.2013///20.00

///niedziela ////////////////////

nieWierni 22.10.2013///20.00

///WTorek ////////////////////

kluB miłośnikóW Filmu

misja24–25.10.2013///19.00

///czWarTek, piąTek27.10.2013///19.00

///niedziela ///////////////////////////////////////////////////////

pieTa 26.10.2013///20.00

///soBoTa ////////////////////

///////////////////////////////////////////////////////WWW.laznianoWa.pl

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

Seryjny bilardzista

wejście smoka. trailer, reżyseria: bartosz szydłowski

NiewierNi, reżyseria: piotr ratajczak

za ścianąjubileusz


/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / // / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

kilka dNi temu jedNa z rozgłośNi rozpoczęła debatę o Nowej Hucie. pierwszy artykuł porówNywał tętNiącą życiem, kolorową i gwarNą dzielNicę z lat 50. XX wiedku do obecNej – szarej, NiebezpieczNej, starzejącej się Huty. wiele osób, patrząc Na Hutę, mówi: tu Nic się Nie dzieje – i z łatwością wymieNia, jakie to miejsca by się Nowej Hucie Należały. te osoby zNają też receptę Na wszystkie bolączki: musi zNaleźć się iNwestor, który wyłoży pieNiądze Na icH wizję dzielNicy.

ja też tak o Hucie myślałem. Kie-dyś. Pięć lat temu razem z Kasią Iskrzycką zmieniliśmy optykę patrzenia. Zamiast myślenia

„uda się, jeśli…” zaczęliśmy działać. Szybko okazało się, że w Nowej Hu-cie jest więcej ludzi, którzy myślą podobnie. Nie patrząc na przeciwno-ści losu, ekstremalnie mały budżet czy rady znajomych, którzy mówili:

„wszędzie, tylko nie Huta”, otworzy-liśmy Kombinator. Pięć lat po jego otwarciu mogę śmiało wyznać: było warto! To miejsce od początku wy-mykało się z konwencji klubu mu-zycznego, pubu, kawiarni. Bo jaki

pub stawia na najlepszą kawę? Jaka kawiarnia robi koncerty hip-hopo-we? Jaki klub muzyczny organizuje spotkania literackie? To sprawiło, że Kombinator stał się miejscem spo-tkań. Różnych ludzi, subkultur i zja-wisk artystycznych. To tutaj debiutują

młodzi muzycy (utalentowana Ewa Reciak) i grają znani artyści (Czesław Mozil), na kawę wpadają nowohuccy seniorzy, a goście klubu przed święta-mi robią wspólną Szlachetną Paczkę dla wybranej nowohuckiej rodziny. Także bliskość Łaźni Nowej nadaje

temu miejscu unikalny charakter. W końcu nie często można przy barze porozmawiać np. z Janem Peszkiem o jego roli w „Wejściu smoka” Barto-sza Szydłowskiego. Przede wszystkim jednak można tu spotkać innych ludzi stąd – podobnie patrzących nie tylko

na tę dzielnicę. To sprawia, że mamy na swoim koncie już kilka par, wielu przyjaciół i znajomych.

ostatnio zastanawiałem się, czy można byłoby zmierzyć fenomen tych 80m2? Oczywiście, można byłoby przytoczyć liczbę zorga-

nizowanych koncertów, zliczyć ilość wypitej kawy, nalanego piwa, przepra-cowanego czasu. Ale czy o to chodzi? Jak ważne jest to miejsce dla niektó-rych, uświadamiam sobie w chwilach, kiedy na przykład dowiaduje się, że na-sze logo na piersi wytatuował sobie jeden z gości (bo „Kombinator zawsze jest w jego sercu”).

Tekst: Jacek Paweł DargiewiczZdjęcia: Marcin Kądziołka

kombinatorowania/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

pięć lat / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

ps: kiedy słyszę pytaNie, czego sobie życzę Na NastępNe 5 lat kombiNatorowaNia? to tylko, aby więcej ludzi zmieNiło optykę patrzeNia Na Hutę.

redakcja


/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / // / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

Muzyczna eksplozja wzruszeń Na scenie czterech instrumentali-

stów i jedno krzesło – dla Kata-rzyny Groniec to wystarczający

zestaw do wyczarowania niezwykłe-go spektaklu muzycznego. Artystka, znana z mistrzowskich interpretacji piosenki aktorskiej, sięga po utwory największych twórców estrady i kreuje niepowtarzalne widowisko „Wiszące ogrody! Już się przeżyły”.

Piosenki Jacquesa Brela, Bertolta Brechta czy Nicka Cave’a same w sobie niosą ogromny ładunek emocjonalny, a w wykonaniu charyzmatycznej Ka-tarzyny Groniec mogą wprost zwalić z nóg! „Wiszące ogrody! Już się prze-żyły” będzie można zobaczyć 20 paź-dziernika w Teatrze Łaźnia Nowa.

Tekst: Izabela ZawadzkaZdjęcia: xxx

Wyboista droga do gwiazdb łysk fleszy, wywiady, autogra-

fy – z tym zazwyczaj kojarzy się życie aktorów. Ale przecież nie

wszystkim od razu udaje się zaistnieć w artystycznym świecie. O tym, jak wyglądają aktorskie poszukiwania pracy, opowiadają „Zwierzenia bezro-botnego aktora”.

Lekki i zabawny monodram Mar-cina Zarzecznego o trudnych sprawach mówi bez zbędnego nadęcia. Spektakl pełen dobrego humoru, który przycią-ga pozytywną atmosferą, będzie można zobaczyć 19 i 20 października w Te-atrze Łaźnia Nowa.

(IZ)

Najlepsza rola epizodyczna w sezo-nie 2012/2013? Łukasz Drewniak, oceniając w miesięczniku „Teatr”

wydarzenia zeszłego sezonu, odpowie-dział bez wahania: „Nowohuccy akto-rzy-amatorzy w spektaklu Klub miło-śników filmu Misja” .

Przedstawienie w reżyserii Bar-tosza Szydłowskiego jest inspirowane oscarową produkcją Rolanda Joffé z 1986 roku. Tytułową misję prowadzi ojciec Gabriel (Krzysztof Zarzecki), jezuita, który nie tylko chce szerzyć chrześcijaństwo, ale także stworzyć w indiańskiej osadzie społeczność opartą na zasadach wolności i bezpie-czeństwa. W tej pracy pomaga mu Ro-drigo Mendoza (Radosław Krzyżowski), były łowca niewolników i bratobójca, który szuka przebaczenia i odkupie-nia swoich win. Sytuacja komplikuje się, kiedy o teren, na którym znajduje się misja, zaczynają walczyć królestwa Hiszpanii i Portugalii. Kardynał Al-tamirano (Jan Peszek), wysłannik pa-pieski, ma zdecydować, jak potoczą się dalsze losy społeczności.

Na scenie Teatru Łaźnia Nowa obok zawodowców występują doce-nieni przez Drewniaka nowohucianie. Po serii warsztatów przygotowujących do pokazów wchodzą w rolę mieszkań-ców dżungli, Indian, wśród których pracuje ojciec Gabriel.

— Spektakl odnosi się do rzeczywi-stości – komentuje pani Hanna Napo-ra, uczestniczka warsztatów i aktorka w przedstawieniu. — Filmowa „Misja” to jest tylko inspiracja. To wszystko, co się dzieje, to są nasze problemy, lu-dzi, którzy tu mieszkają, którzy zmaga-ją się z codziennością, którzy stają twa-rzą w twarz z pewnym brzydactwem.

„Klub miłośników filmu Misja” to kolejne przedstawienie Bartosza Szydłowskiego, które szuka inspiracji w świecie filmu. Wcześniejsza pro-dukcja, popularne „Wejście smoka. Trailer”, również sięga po klisze znane z sal kinowych, reinterpretuje je i sta-wia w innym świetle.

— Nie można przenieść filmu na scenę zupełnie identycznie, nie da się wszystkiego zrobić dokładnie tak samo, bo przecież wiadomo, że to nie ten teren

– tłumaczy Włodzimierz Bareła (w spek-taklu wódz Indian). — U nas widzów jest na razie sporo. Jak tylko będą ludzie, to będzie dobrze. Widownia zawsze jest najlepsza – ma się dla kogo grać.

Kolejne pokazy „Klubu miłośni-ków filmu Misja” odbędą się już 24, 25 i 27 października w Teatrze Łaźnia Nowa. A dla niecierpliwych już 15, 16 i 17 października grane będzie „Wejście smoka. Trailer” – spektakl, inspirowa-ny filmowymi kreacjami Bruce’a Lee.

Tekst: Izabela Zawadzka

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

Gra

fika:

Łuk

asz

Lend

a

Zdję

cia:

arc

hiw

um T

eatr

u Ła

źnia

Now

aZdjęcia: organizatorzy

Zdjęcie: Hektor W

eriosZdjęcie: M

arek Beczek

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

lodołamacz, bezpłatny dwutygodnik Nowej Huty. Nakład: 10 tysięcy egzemplarzy. Redaktor Naczelna: Matylda Stanowska. Redaktor prowadzący: Tomasz Piwowarczyk. Stała współpraca: Sonia Kozińska, Eliza Kubiak, Weronika Kupiszewska, Katarzyna Kąkolewska, Filip Michno, Anna Lepszy, Anna Piwowarczyk, Marzena Rogozik, Anna Szałaj, Anna Szczygieł, Joanna Urbaniec, Jarosław Tochowicz, Małgorzata Wąsik, Małgorzata Wierzchowska, Jacek Paweł Dargiewicz, Marcin Kądziołka, Jakub Kusy, Łukasz Lenda, Tomasz Bohajedyn. Korekta: Wojciech Lulek. Projekt graficzny i łamanie: Creator.pl/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /Adres redakcji: Teatr Łaźnia Nowa, osiedle Szkolne 25, tel. 12 425 03 20 w. 41, 42; tel. kom. 500 641 948; [email protected]; Lista dystrybucji: www.facebook.com/Lodolamacz.PismoLudziWalczacych. Reklama: Barbara Hoffmann, tel. 12 680 23 41; Wydawca: Teatr Łaźnia Nowa. Druk: Polskapresse./ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /Redakcja zastrzega sobie prawo do skracania i redagowania nadesłanych tekstów. Nie zwracamy materiałów niezamówionych. Nie uzasadniamy powodów niepublikowania tekstów. Redakcja i wydawca nie ponoszą odpowiedzialności za treść zamieszczanych ogłoszeń. Poglądy i opinie przedstawiane w publikowanych artykułach i opiniach czytelników niekoniecznie są zgodne z poglądami wydawcy i redakcji. Reprodukowanie bez zgody wydawcy jakichkolwiek materiałów zawartych w czasopiśmie Lodołamacz jest niedozwolone.

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

Kultowy Koncertkazik Staszewski w Nowej Hucie! Niedawny boha-

ter wywiadu w „Lodołamaczu” zagości na koncer-cie w Łaźni Nowej. Kult zagra u nas 18 października. Koncert rozpocznie się o godzinie 19. Jako support wystąpi grupa Wu-Hae. Bilety kolekcjonerskie w przedsprzedaży kosz-tują 50 zł. Kupować je można m.in. w Łaźni No-wej, w Klubie Kwadrat i w Klubie Pod Jaszczurami. W dniu koncertu cena wzrośnie do 60 zł. W Empi-kach można nabywać bilety VIP po 90 zł. Organiza-torem koncertu jest Galicja Productions. Wszelkie pytania kierować należy pod adres [email protected].

Przedszkolaki pasowane pasowanie na przedszkolaka w Samorządowym

Przedszkolu nr 187 im. Pod Lipami trwało w tym roku aż dwa dni! 3 i 4 października, pod-czas Wielkiego Pikniku Jesiennego, o płaczu malu-chów nawet nie było mowy. Po odśpiewaniu hym-nu przedszkola Pod Lipami i złożeniu uroczystej przysięgi, dzieci w równych rządkach maszero-wały przez magiczną, Jesienną Bramę. Pasowaniu na przedszkolaka towarzyszyło wręczanie orderów i słodkich upominków.

kultura

Nowohuccy aktorzy najlepsi!

uwaga – tu Nowa Huta !!!

lodołamacz///nr 41 [42] / 14 – 27 października 201316///

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

krakowski teatr tańca – zNaNy wcześNiej jako teatr tańca grupaboso – działa w NowoHuckim ceNtrum kultury już od kilku lat. ekipa pod wodzą eryka makoHoNa szykuje właśNie kolejNą premierę: spektakl „poliamoria” publiczNość po raz pierwszy zobaczy 27 paździerNika. ekspresyjNe przygotowaNia do taNeczNycH spektakli zarejestrowała

joaNNa urbaNiec. więcej iNformacji o teatrze zNaleźć możNa Na stroNie www.krakowskiteatrtaNca.pl.

Artystyczne choreografie

lodolamacz 041 [42]

Documents