TEKNOLOJİNİN EKOLOJİYE ETKİLERİ 

Çok mutlu insanların yaşadığı bir köy varmış. Bu köyde insanlar çok iyi anlaşırlar, hep 

beraber zaman geçirirlermiş. 

Seneler  geçtikçe  aletler,  ev  eşyaları  çıkmaya  başlamış.  Aletler,  ev  eşyaları  çıktıkça 

insanlar iş yapamaz olmuşlar. Günler geçtikçe birbirlerinden uzaklaşmışlar. 

Herkes yalnız yaşamaya başlamış. Teknoloji insanları birbirlerinden uzaklaştırmış. 

Efe ERŞEN ‐ 2/A 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

   

TEKNOLOJİ ÜLKESİ 

Bir  ülke  varmış.  Bu  ülke  teknolojide  çok  ileriymiş.  Birçok  fabrikaları  varmış.  Çok 

gelişmiş  eşyalar  yapılırmış.  Önceleri  bu  insanlar  gelişmiş  eşyaları  kullanmaktan  çok 

mutlularmış. 

  Bu ülke  sonunda  zarar görmeye başlamış.  Fabrikalar  yüzünden doğa  kirleniyormuş. 

Denizler, nehirler  ve  toprak  kirlenmeye başlamış. Önce bitkiler ölmüş,  sonra da hayvanlar 

ölmüş. 

  Sonunda doğa yok olmuş. İnsanlar artık yaşayamaz hale gelmişler. Bu yüzden insanlar 

bu ülkeden ayrılmak zorunda kalmışlar ve hiç geri dönmemişler. 

 

İlke AKSOY ‐ 2/A 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

HAVA KİRLİLİĞİ 

Bir  zamanlar  çok  güzel  ve  çok  hızlı  giden  bir  yarış  arabası  çıkmış.  İnsanlar  bu  yarış 

arabasına  binmek  istemişler  ve  arabanın  üretildiği  şehirden  birçok  kişi  bu  arabayı  almış. 

Zaman  geçtikçe  kuşlar  ötmez  olmuş,  ağaçlar  yapraklarını  dökmüş,  çiçekler  açmaz  olmuş. 

İnsanlar  bunu  araştırdıklarında  anlamışlar  ki  arabanın  çıkardığı  gazlar  havayı  kirletince 

ormanlar ve tüm doğa etkilenmiş. Bunun üzerine bu arabanın üretimi durdurulmuş. 

Nil ATİLLA ‐ 2/A  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

TEKNOLOJİ 

Teknoloji  çiçekten  insana  kadar  zarar  verir.  Bazı  insanlar  teknolojinin  zararsız 

olduğunu  sanır.  Ama  yararlı  olduğu  kadar  da  zararlıdır.  Ormanın  içinde  olan  elektrik 

tesislerinin hayvanlara ne kadar zararlı olduğunu bilirsiniz.  

Teknoloji gelişecek, gelişecek sonunda kocaman olacak. Ama o büyüdükçe ormanlar, 

ağaçlar  küçülecek.  Eğer  böyle  giderse  hastalıklar  artacak,  sağlık  sadece  ilaçlarla 

korunabilecek.  Yaklaşık  birkaç  yüzyıl  sonra  gezegenimiz  kuraklaşacak,  yaşanamaz  hale 

gelecek.  İnsanlar  bir  şişe  su  veya  bir  tabak  yemek  için  birbirlerini  öldürecek. Gezegenimiz 

Mars gibi olacak ve yaşam dünyada sona erecek. Tabi biz ağaç dikip, teknolojiyi küçültelim ki 

güneş sistemi patlayana kadar yaşayalım. Dünyamızı yok etmeyelim, onu koruyalım. 

 

C. Rüzgar KARAKOÇ  ‐ 2/A 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

TEKNOLOJİ 

Teknoloji  her  yerde.  Teknoloji  bir  yandan  işimizi  kolaylaştırır.  Diğer  bir  yandan 

sağlığımıza zarar verir. Teknolojiden etkilenen sadece insanlar değildir. Bitkiler, hayvanlar da 

bundan etkilenir. 

Su  kirliliği:  Çevre  kirliliğinden  en  çabuk,  en  kolay  etkilenen  sudur. Her  kirlilik  suyla 

temizlenir. Suların kirlenmesi kolera gibi bulaşıcı hastalıklara neden olabilir. 

Teknolojiyi iyi kullanmalıyız. 

Nil DEMİRCİ  ‐  2/A 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

TEKNOLOJİ 

Bir  varmış bir  yokmuş, beş  kişiden oluşan,   bahçeli bir evde oturan  aile  varmış. Üç 

tane de köpekleri varmış. Bu aile çok  fazla  teknolojik eşyalar kullandığı  için köpekleri zarar 

görüyormuş. Ama bu aile bunun farkında değilmiş. 

Bir  gün  fark  etmişler  o  kadar  çok  teknolojiklermiş  ki,  köpekleri  bundan  rahatsız 

oluyormuş.  Bundan sonra ellerinden geldiği kadar çevreci olmaya çalışmışlar. Bundan sonra 

da köpekleri ile birlikte güzelce yaşamışlar. 

 

Taylan UYGUN ‐ 2/A 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

TEKNOLOJİ ve HAYVANLAR 

Benim bir  kedim  vardı. Bir  gün  kedimin  yürümekte  zorlandığını  gördüm. Ve  kedimi 

veterinere  götürdüm.  Veteriner  dedi  ki‐“  Kedinizin  odasında  bilgisayar mı  var  ?”  Çocuk‐

“Evet” dedi. 

Veteriner –“ Çocuğun odasındaki teknolojiyle çalışan eşyalar kedinin vücuduna zarar 

veriyor. Ve onun doğal bir ortamda yaşaması gerek” dedi. 

Ben  o  günden  sonra  kedimi  ve  kendimi  teknoloji  ile  çalışan  aletlerden  uzak 

tutuyorum. 

Cemre ERDOĞAN  ‐ 2/A 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

EKOLOJİ 

Ekoloji  yaşadığımız  dünyanın  doğal  dengesidir.  Teknoloji  geliştikçe  ekolojiyi  etkiler. 

Teknolojik gelişmeler doğadaki temel yapıları etkiler. Örneğin arabanın icadıyla birlikte çıkan 

egzoz gazları havayı kirletmeye başlamıştır. Canlılar hava kirliliğinden olumsuz etkilenmiştir. 

İnsanların,  hayvanların  bazıları  erkenden  hayatını  kaybetmiştir.  Bitkiler  gelişememiştir.  Bu 

örnekten anlaşıldığı gibi teknoloji ekolojiyi etkilemiştir. 

Kutay ÇAKIR  ‐ 2/A    

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

TEKNOLOJİ 

Teknolojinin ilerlemesi çok güzel ama canlılara zarar verebiliyor. 

Arkadaşım Baran’ın evinde harika bir bahçeleri  var. Ama onlara gittiğimde  çiçekleri 

solmuştu  ve bitkileri  yetişmiyordu. Baran’ın  annesine  sorduk:  “Bitkiler neden  yetişmiyor?” 

Annesi  dedi  ki  “Fabrikalardan,  arabalardan  gelen  duman  ve  egzoz  gazı  havayı  kirletiyor 

bitkiler de soluyor” dedi. O gün çok üzüldüm ve bir daha havayı kirletmedim. 

Sude SABAN ‐  2/A 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

TEKNOLOJİ ve ÇEVRE 

Ali ve ailesi kasabada yaşıyorlardı. Bir gün Ali ve ailesi piknik yapmak  için kasabanın 

dışında  yeşillikli  bir  bölgeye  gittiler.  Piknik  yapacakları  alana  gelince  Ali  manzaraya  çok 

şaşırdı. Çünkü etraf çok kirli ve atık malzemelerle doluydu. Ailesi  ile beraber piknik yapacak 

alanı  temizleyip oturdular. Ali ve kardeşi Can babasına etrafın neden kirli olduğunu  sordu. 

Babası  Ali  ve  Can  ile  beraber  piknik  alanın  biraz  ilerisinde  olan  ve  oturdukları  kasabanın 

içinden geçen nehrin yanına gittiler.  Nehrin de çok kirli olduğunu gördüler ve çok üzüldüler. 

Nehir  suyunun  köpürmesinin  nedeni  de  fabrikadaki  atıkların  suya  karışmasıydı.  Çocuklar 

“Çevreyi temiz tutmak bizim elimizde.” dediler. 

Melisa GÖKÇE ‐ 2/A 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

2010´DA SAVAŞ 

  Bir  varmış  bir  yokmuş.  Yıl  2010’da  teknoloji  ve  ekoloji  savaşmaya  başlamış.  Savaşı 

duyan teknoloji kralı, savaşı kazanmak  için savaş alanına gitmiş. Teknoloji ve ekoloji kralları 

karşılaşınca birbirlerine “Sen de kimsin ?“ demiş. Kral “Benim adım Teknoloji ve ben teknoloji 

kralıyım.“ demiş. Ekoloji kralı da kendini tanıtmış.   Uzunca süren savaşın sonunda teknoloji 

kazanmış. Hiç  utanmadan  da  “sizi  yendik”  demiş.  Aslında  teknoloji  ve  ekoloji  askerlerinin 

birbirlerine  yardım  etmesi  gerekiyormuş.  Ama  bu  hiç  birinin  aklının  ucundan  geçmemiş. 

Savaşın sonunda çevresine bakınan teknoloji her yerin çok kirli olduğunu fark etmiş. Bu  işin 

böyle olmayacağını geç de olsa anlayan teknoloji çevreyi toplamaya başlamış.  Bunun için çok 

uğraşmaları gerekmiş.   Çok vakit kaybettikleri  için çiçekler ve ağaçlar kötü olmuş. Çiçeklerin 

solgun ağaçların sararmış olduğunu gören ekoloji çok üzülmüş ve teknolojiye yardım etmeye 

karar vermiş.  İki grup da birlikte çalışmaya başlamış. Artık ağaçlar ve çiçekler daha güzelmiş. 

Sonunda  ekoloji  ve  teknoloji  birlikte  yaşamanın  yolunu  bulmuşlar.  Hep  beraber  bir  parti 

yapıp barışı kutlamışlar.   

Ata TEKİN ‐  2/B 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ECE‘ NİN ORMANI 

Bir  ormanda  adı  Tomi  Tomi  olan  genç  bir  ağaç  yaşarmış.  Büyük  ağaçlara  çok özenirmiş. Kendisi de onlar gibi uzun ve büyük olmak istermiş. 

Büyük  ağaca  sen  nasıl  bu  kadar  büyüdün  diye  sormuş.  Ulu  ağaç  ‘’Momi’’  –Ben küçükken yaşadığım orman çok doğal ve temizdi.  İnsanlar bu kadar acımasız değillerdi. Bizi düşünmeden  kesmezlerdi.  Benim  dallarımda  kuşlar  şarkı  söylerdi,  kovuğumda  sincaplar yaşardı, karıncalar köklerime yuva yapardı. Karıncalar artık gelmiyor bu  topraklar onlar  için çok  kirli. Bu  ormana  her  gün  kamyonlarca  çöp  geliyor. Ben  küçükken  teknoloji  atıkları  bu kadar  çok  değildi,  herkes  doğal  yaşardı.  Teknoloji  insanların  hayatına  girdiğinde  doğanın dengesi bozuldu. İnsanlar da ellerindeki teknoloji ile bize zarar verdiler.  

Tomi  Tomi,  anlatılanlara  çok  üzüldü.  Hiç  bir  zaman  büyüyemeyeceğini düşündü.Yapraklarını, dallarını aşağıya indirdi, gövdesini büktü.Ulu ağaç Mami hiç üzülmene gerek yok dedi.Yeni nesil bizleri daha çok koruyacağını hissediyorum.Teknolojiyi daha bilinçli kullanacaktır. 

Tomi Tomi ; 

‐  Teknolojinin  insanlara yararı var mı? diye sordu. Ulu ağaç Mami olmaz mı? Onunda insanlara  ekoloji  kadar  yararı  var  demiş.  O  gün  Ayşe  Abla  Okulu  geziye  gelmiş.  Bu  okul ekolojiyi severmiş.Bütün çocuklar ekoloji konusunda bilinçliymiş. 

Tomi  Tomi  çocuklardan  çok  korkmuş.  Dallarını  toplamış,  çocukların  ellerindeki fidanları  görünce  onların  ekolojiyi  sevdiğini  anlamış.  Çocuklar  ormanda  ki  çöpleri  toplayıp ağaç fidanlarını dikmişler 

Ece  adlı  kız  Tomi  Tomi’nin  yanında  durmuş.  Sen  çok  güzel  bir  ağaçsın  sana  zarar vermelerine  izin vermeyeceğim. Sen de benimle büyüyecek ve gelişeceksin demiş. Oradan Momi’nin  yanına  gitmiş,  Tomi’  yi  göstererek bizde bu  ağaç  gibi büyüyüp meyve  vereceğiz demiş. İki ağacın ortasında durmuş kollarını sevgiyle açarak benim çok güzel bir vatanım var demiş. 

Ece’nin  kulağına  bir  ses  gelmiş.  Kim  konuşuyor  diye  sormuş.  Tomi  Tomi  ben konuşuyorum  demiş.  Ben  birisinden  sevgi  ve  ilgi  görünce  konuşmaya  başlarım  demiş. Koşarak  arkadaşlarını  çağarmış,  arkadaşları  da  ormandaki  ağacın  konuşmasına  şaşırmışlar. Ogün ormana gelen tüm çocuklar çok eğlenmişler o gece orada kamp yapmışlar. O kampta tüm çocuklar doğayı koruyacaklarına Tomi Tomi ve Mami ‘ye söz vermişler. 

Yıllar sonra Ece güzel bir genç kız olmuş. Heyecanla küçükken gittiği ormana gitmiş. Tomi  ve Momi’yi  görmüş.  Tomi  Tomi  inanılmaz  büyümüş  güzel  bir  ağaç  olmuş.  Ece  çok sevinmiş , ben ve arkadaşlarımın seni ve doğayı korumayı başardık diye sevinç çığlıkları atmış. Hepimiz Ece gibi doğa dostu dostu olalım arkadaşlar… 

Ece ERDOĞAN  ‐  2/B 

 

BİLGİSAYAR, ÇEKİÇ VE AĞAÇLAR Bir  varmış  bir  yokmuş  çook  eski  zamanlarda    “DÜNYA”    adlı  okulda  beş  tane  ağaç,    bir  çekiç  ve 

bilgisayar  varmış.  Bilgisayar  ile  çekiç  birbirlerini  çok  severlermiş  ve  hiç  kavga  etmezlermiş.  Kötü  huyları  ise ağaçlara çöp, meyve sebze kabuğu atmalarıymış. Ağaçlar buna çok üzülür suratları asık ve gözlerinden gümüş gibi yaşlar süzülerek dolaşırlarmış. Teknoloji sınıfında yardımlaşma konusu varmış. Bu yüzden araları ne çok iyi ne de çok kötü oluyormuş. Her gün böyle geçiyormuş. Bilgisayar ile çekiç bazı kötü huylarından kurtulmuş. 

Bir gün çekiç sormuş: 

‐ Biz niye teknoloji sınıfıyız? 

‐ Çünkü biz teknolojik eşyalarız. 

‐ Niye? 

‐ Biz insanların işini kolaylaştırırız da ondan. Oysa ağaçlar hiçbir işe yaramaz. 

Ağaçlardan biri söze karıştı: 

‐ Biz havayı temizleriz, meyve veririz, çiçeklerin yaşamasını sağlarız. 

‐ Nasıl? 

‐Bir oksijen üreterek. 

  ‐Aaa! Ne kadar güzel hiç bilmiyordum 

İşte yedisi böylece sohbet ederek günleri geçiriyormuş. Bir gün okula tarım diye biri gelmiş. Herkes çok şaşırmış. Hep beraber: 

‐ Hey,  bu da kim? 

‐ Merhaba ben tarım.  Ben doğayı da teknolojiyi de çok severim. 

Herkes tarımı çok sevmiş. Tarım çok mutluymuş çünkü herkes onu seviyormuş. Tarım her gün sadece arkadaşları  ile  vakit  geçirmekle  birlikte  onlara  kendini  anlatıyormuş.  Öğretmeni  tarıma  çok  iyi  bir  arkadaş olduğunu söylemiş.  

Arkadaşları  da  tarıma  çok  iyi  bir  arkadaş  olduğunu  söylüyorlarmış. Herkes  çok mutluymuş.  Bir  gün okulda tarımı çağırmışlar. Tarım merakla sormuş: 

‐ Niye beni çağırdınız? 

‐ Çünkü sana bir soru soracağız. 

‐ Sorun bakalım.  

‐ Niye her iki sınıftaki kişilere yardım ediyorsun? 

‐ Çünkü bu benim görevim. 

‐ Niye? 

‐ Ben iki sınıftaki kişilerin birleşimi olduğum için. 

‐ Pekiyi seni özel kılan nedir? 

‐ Beni özel kılan anlattıklarımdır. 

‐ Hayatını özel kılan nedir? 

‐ Arkadaşlarım. 

Herkes  şaşırmıştı. Neden mi? Çünkü hayatını özel kılan  şeyin yetenekleri olduğunu sanıyorlarmış. Siz biliyor muydunuz?  Aslında hayatınızı özel kılan şey sevdiklerinizdir. :) 

 

Ezgi BAŞ  ‐  2 

 

TEKNOLOJİ VE EKOLOJİ 

Bir  varmış  bir  yokmuş  günlerin  birisinde  teknoloji  ve  doğa  çok  iyi  arkadaşlarmış.  Bir  gün 

ekoloji  çevreyi  çok kötü kullanıyorlarmış. Sonra  teknoloji  çabalıyormuş. Dışarıdan  çok kötü 

kokular  geliyormuş.  Doğa  demiş  ki  teknolojiye  temizliğin  için  kullanmalıyım.  Teknoloji  ile 

temiz bir  ilişki  kurmalıyım.  Sonra  teknoloji  ile  ekoloji  karşılaşmış.  Teknoloji demiş  ki haydi 

bize  katıl  demiş.  Ekoloji  yerleri  kirlettikleri  için  ağlamış.  Ama  yine  işe  yaramamış.  Ekoloji 

dengesini sağlamak için Teknolojiden yardım istemiş. Teknoloji seve seve olur demiş. Beraber 

düşünmeye  başlamışlar.  Ekoloji  bir  yolunu  bulmuş.  Benim  en  çok  denizlerim,  sularım 

kirleniyor.  Bu  kirlenmeleri  senin  teknolojinle  temizleyeceğiz.  Atık  su,  atık  yağ,  dönüşümlü 

atıkların  senin  teknolojinle  geri  kullanabilecek  enerjiye  dönüştüreceğiz.  Bize  bu  konuda 

yardım edecek bilinçli insanlar ve çocuklar yardım edecek. 

 

                  Hilmi Efe KURBAN  ‐   2/B 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

EKOLOJİ ve TEKNOLOJİ 

Bir varmış, bir yokmuş. Evvel zaman  içinde, kalbur saman  içinde Teknoloji  ile Ekoloji 

arkadaşmış. Teknoloji doğayı kirletir, Ekoloji kirletmezmiş. Ekoloji, Teknolojiyi uyarmış. Ama 

Teknoloji dinlememiş. Ekoloji bir daha uyarmış. Teknoloji bir daha yapmamış. Teknoloji pili 

dışarı  atar,  Ekoloji  pili  toprağa  gömermiş.  Teknoloji  zehirli  dumanı  havaya  verir,  Ekoloji 

ağaçlar  sayesinde  temizlermiş.  Teknoloji,  plastik  şişeleri  atar,  güneş  plastik  şişeyi  eritip 

doğanın kirli olmasını sağlar. 

Teknoloji böyle giderse, biz çocuklara temiz bir doğa kalmaz… 

Zehra ÖZ ‐ 2/B 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

TEKNOLOJİ VE DOĞA 

Bir varmış bir yokmuş günlerin birisinde teknoloji ve doğa varmış. Teknoloji ve Doğa çok  iyi 

birer  arkadaşlarmış  ama  ara  sıra  kavga ederler  sonra  tekrar barışırlardı. Ara  sıra  Teknoloji 

oyunda mızıkcılık yapıyordu. Ama çok  iyi arkadaş oldukları  için birbirleriyle küs duramazlar 

barışırlardı.  

Teknoloji  ve  doğa  çevre  kirliliğini  önemsiyorlardı.  Çevre  kirliliği  konusunda  her  zaman 

birbirlerine  destek  olur  ellerinden  geleni  yaparlardı.  Bir  gün  teknoloji  ve  doğa  aileleri  ile 

birlikte  tatile  gitmeye  karar  verdiler  ve  gittiler  tatilde  denizin  çok  kirli  olduğunu  gördüler 

denizdeki çöpleri topladılar. Bir gün sonra baktılar ki deniz gene kirlenmiş gene topladılar bu 

sefer tatildeki  insanları uyardılar teknoloji ve çevrenin sesini duyan  insanlar bir daha denizi 

kirletmedi ve herkes denizde rahat bir şekilde dilediği kadar yüzdü.  

Eve döndüklerinde o da ne? Her yer çok kirlenmişti. Teknolojinin aklına bir fikir geldi bu da 

çevreyi temizlemeye yardımcı olacak bir temizlik robotuydu. Bu robot hem yerleri süpürüyor, 

hem  topluyor,  hem  de  yıkıyordu.  Robot  tüm  bu  işleri  yaparken  de  çevreye  zarar  da 

vermiyordu.  Teknoloji  sayesinde  çevreyi  çok  güzel  yaptılar  çevredeki  bütün  çöpleri 

temizlediler  her  taraf  ter  temiz  oldu,  insanlarda  çevre  ve  teknolojiye  çok  teşekkür  etti. 

İnsanlar da Çevre kirliliği konusunda daha duyarlı olacaklarına söz verdiler. 

 

Özgür TAŞKIRAN ‐ 2/B 

 

 

 

 

 

 

 

TEKNOLOJİ VE EKOLOJİ 

Bir varmış bir yokmuş evvel zaman önce bir ağabey varmış. Bu ağabeyin teknolojinin 

ekolojiye zararları  ile  ilgili bir ödevi varmış. Bunun  için bir araştırma yapmış ve büyüklerine 

sormuş. Teknolojinin doğru kullanılırsa çok faydalı olduğunu öğrenmiş.   

Hayatı  kolaylaştırdığını,  insanlar  için  gerekli olduğunu öğrenmiş.  Teknoloji  ekolojiye 

zarar  da  verebilirmiş  ama  arıtma  tesisleri,  havayı  kirletmeyen  ısınma  sistemleri,  geri 

dönüşümlü  olarak  kullanılabilen  malzemelerin  de  teknoloji  ürünü  olduğunu  öğrenmiş. 

Teknolojinin aslında ekolojiye dost olabileceğini görmüş.  

Çöpleri  atarken  bile  ekolojiyi  koruyabileceğimizi,  geri  dönüşümlü malzemeleri  ayrı, 

plastik malzemeleri ayrı, kâğıt ve cam malzemeleri ayrı çöpe atmasının iyi olacağını öğrenmiş. 

Atık pilleri çöpe atmayarak çevre kirliliğini azaltabileceğini anlamış. 

Hayvanları, bitkileri korumanın doğanın dengesinde ne kadar önemli bir rol oynadığını 

öğrenmiş.  Ancak  teknolojiyi  kullanırken  ekolojiyi  düşünmezsek  havanın,  suların 

kirlenebileceğini,  bitkilerin  zarar  görebileceğini,  havyaların  bu  kirlilikten  etkilenerek  hasta 

olabileceğini hatta ölebileceğini, doğanın dengesinin bozularak en  sonunda dünyamızın biz 

insanlar  için yaşanabilecek bir yer olmaktan çıkabileceğini öğrenmiş. Bunun  için  teknolojiyi 

kullanırken  ekolojik  dengeye  saygı  duymanın,  ekolojiyi  korumak  için  gerekli  önlemlerin 

alınması gerektiğinin önemini anlamış olmuş. Bu ödevi verdiği  için öğretmenlerine teşekkür 

edip,  büyüdüğünde  teknolojinin  kolaylıklarından  faydalanırken  ekolojiye  zarar 

vermeyeceğine söz vermiş. Ve bir daha söz vermiş. 

Yiğit ERSOY  ‐ 2/B 

 

 

 

 

 

TEKNOLOJİNİN SUÇU NE? 

Bir varmış, bir yokmuş… Ülkenin birinde Ali adında bir çocuk yaşarmış. Ali teknolojiye 

çok meraklıymış. İçinden her gün diyormuş ki: İyi ki teknoloji var. 

Ali  bir  gün  dışarıda  dolaşırken  biriyle  karşılaşmış.  Bu  kişinin  adı  teknoloji’ymiş. 

Teknoloji  ona  “Seninle  arkadaş  olalım  mı?”  demiş.  Ali  şaşkın  şaşkın  bakmış,  çünkü  onu 

tanımıyormuş.  Bir  süre  sonra  Ali  bakmış  ki  Teknoloji  tatlı  bir  çocuğa  benziyor.  Arkadaş 

olmuşlar ve her şeyi birlikte yapmaya başlamışlar. Bir süre sonra birbirlerini çok sevmişler. 

Aradan günler geçmiş. Nedense Teknoloji iyi çocuk olmaktan uzaklaşmış, pis bir çocuk 

olmaya  başlamış.  Yerlere  çöp  atıp  çevreyi  kirletiyor,  ateş  yakmaya  çalışıp  hem  ormanı 

tehlikeye  atıyor  hem  de  havayı  kirletiyormuş.  Teknoloji  bunları  Ali’nin  gözü  önünde 

yapıyormuş. 

Ali  buna  çok  üzülüyormuş.  Neden  böyle  yaptığına  bir  türlü  anlam  veremiyormuş. 

Çünkü Ali çevreyi her zaman temiz tutar, çöpleri çöp kutusuna atar, havayı kirletecek hiçbir 

şey yapmazmış. 

Ali bir gün dayanamayıp Teknoloji’nin evine giderek onunla konuşmak istemiş. Oraya 

gittiğinde ona demiş ki: “Senin adın Teknoloji. Senin güzel şeyler yapman lazım, oysa sen hiç 

güzel şeyler yapmıyorsun.” 

Teknoloji  buna  inanamamış  ve  çok  üzülmüş.  “  Ben  bunlara  mı  sebep  oluyorum? 

Aaaaa! “ diye cevap vermiş. Ali “ Evet, sen çevreyi kirletecek şeyler yapıyorsun. Senin çevreye 

bir özür borcun var.”demiş. Teknoloji, “Buldum! Buldum! Ali, biz seninle bir makine yapalım. 

Bu makine kirli havayı içine çeksin ve temizleyip toprağa versin“. 

Ali  buna  çok  sevinmiş.  Birlikte  dört  hafta  çok  çalışmışlar  sonunda  basit  bir makine 

yapmışlar.  Artık  hava  o  kadar  temizmiş  ki  fabrika  dumanı  bile  gözükmüyormuş.  Teknoloji 

Ali’ye çok çok teşekkür etmiş. Ali de çok mutlu olduğunu söylemiş. Böylece doğaya yararlı bir 

buluş armağan etmişler. 

Zeynep ACER ‐ 2/B 

BERK VE BABASI 

  Bir varmış bir yokmuş. Bu dünyada iyiler de kötüler de çokmuş. Berk adında bir 

çocuk  varmış.  Berk’in  babası  fabrikada  çalışıyormuş.  Berk  babasının  fabrikada  çalışmasına 

üzülüyormuş çünkü fabrika önündeki dereyi çok pisletiyormuş. Berk buna çok üzülüyormuş. 

Akşam babası eve geldiğinde Berk onunla konuştu: 

"Baba siz doğayı kirletiyorsunuz ve ben buna üzülüyorum" dedi.  

Babası dedi ki “İşim daha önemli” Aradan aylar geçti. Günler günleri kovaladı. Berk ve 

babası balık  tutmaya gittiler. Babası bir baktı ki dere simsiyah, kıyı ölen balıklarla doluydu. 

“Berk sen haklıydın” dedi babası. Haydi, gel dereyi temizleyelim dedi babası. Berk’in babası 

işi  bırakıp  doktor  olmuş.  Berk’in  babası  şunu  söylemiş  “artık  doğayı  kirletmeyelim  ve 

teknolojiyi  doğayı  temizlemek  için  kullanalım  “  dedi.  Berk  babasının  söylediği  bu  sözlerle 

gurur duydu. Artık kimse doğayı kirletmiyordu.  

Lal ÖZTÜRK ‐ 2/B 

   

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ÇEVREYİ KURTARAN ADAM 

        Bir  gün  yeni  bir  fabrika  açılmış.  Bu  fabrikanın  bacaları  çok  duman  çıkarmış.  İnsanlar 

fabrikanın  önünden  geçerken  Hep  öksürürlermiş.  Fabrikanın  müdürü  hava  kirliliğini  hiç 

önemsememiş.  

Bir  gün  müdür  fabrikanın  önünden  geçmiş.  Ertesi  gün  müdür  hastalanmış.  İşe 

gidememiş çünkü fabrikanın dumanından zehirlenmiş. Uzun günler evde kapalı kalmış. Artık 

dersini almış. Müdür  insanların hasta olmalarını önlemek  için  fabrikanın çevresine geniş bir 

duvar inşa etmiş. Daha sonra bacadan çıkan dumanın zehrini süzdürmüş. İnsanlar daha rahat 

olmuşlar.  İçeride çalışanlar ise maske takıp işe koyulmuşlar.  

Fabrikaların etrafında çiçekler açmış, solgun solgun duran ağaçlar canlanmış. Çevrede 

otlanan hayvanlar bu işten çok memnun olmuşlar. Bu ülke insanları çok mutlu yaşammışlar. 

Burayı gezip gören insanlar “Bundan güzel şehir olmaz.” demişler.                                      

    Barış KOYUNCU ‐ 2/C  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

KİRLİ KÖY 

Bir gün bir köye bir kamyon gelmiş. Arkasından siyah dumanlar bırakıyor ve sürücüsü 

açık pencereden her yere çöplerini atıyormuş.  

Köylüler  kamyoncuya  demişler  ki;    “Artık  havayı  ve  çevreyi  kirletmekten  vaz  geçer 

misin? Böyle davranmaktan vazgeçmeyeceksen lütfen burayı terk et! ”    Kamyoncu;  “Hayır, 

ne giderim, ne de vazgeçerim. Çünkü gideceğim yere ulaşmak  için hep bu yoldan geçerim.”  

Köylülerden  biri;  “Dur  bakalım,  bu  davranışın  yüzünden  sana  bir  ceza  vermeliyiz.”  

Kamyoncu;  “nasıl  bir  ceza  vereceksiniz?”  Başka  bir  köylü;  “Bence  çevreye  attığın  bütün 

çöpleri  topla.” Diğer  köylüler;    “  Evet,  hepsini  toplamalısın!”    Kamyoncu;  “Eğer  toplarsam 

buradan gelip geçmeme  izin verecek misiniz?”   Köylüler;  “Evet ama kamyonun arkasından 

çıkan kirli dumanı da temizleyeceksin!”  Kamyoncu, dersini almış, köylülerin dediklerini bir bir 

yerine getirmiş. Bir daha çevreyi kirletmemiş. 

         Berkin Can SARUHAN ‐ 2/C  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

KİRLİ HAVA 

Bir gün bir dede traktör ile bir şeyler satmış. Ama dede traktörden çıkan kirli havayı hiç fark 

etmemiş. Aslıda o kirli dumanın havayı kirlettiğini bile bilmiyormuş. “Hiç küçücük traktörden 

çıkan şu kadarcık duman, koskoca dünyayı kirletir mi?” dermiş. Dede traktörden inince bir de 

bakmış  ki,  şu  kadarcık  dediği  kirli  duman  diğer  araçların  dumanları  ile  birleşmiş,  etrafını 

sarmış.  Sonra  öğrenmiş  ki,  havayı  kirleten  bir  tek  kendi  traktörü  değil. Dede  günlerce  ne 

yapacağını düşünmüş durmuş. Sonunda diğer traktör kullananlarla bir araya gelip hep birlikte 

bütün  traktörlere  duman  susturucu  taktırmışlar.  İnsanlar  bu  işe  çok  sevinmişler.  Diğer 

köylerde yaşayanlar onların yaptıklarını örnek almışlar. Böylece çevreleri hep tertemiz kalmış. 

   

      Elif Naz ARSLAN ‐ 2/C  

 

                         

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

KESİLEN AĞAÇLAR 

Bir varmış, bir yokmuş. Ülkenin birinde bir şehir varmış. Şehirde Gül ile Arzu adında iki 

kız yaşarmış. Bu  iki kız her gün ormanda gezintiye çıkarmış. Günlerden bir gün yine ormana 

gezintiye çıkmışlar. Şarkı söyleyip güle oynaya yürürlerken “Küt! Küt! diye sesler duymuşlar. 

Önce çok korkmuşlar. Sonra sessizce sesin geldiği yöne doğru yürümüşler. Bir de ne 

görmüşler dersiniz? Bir adam, elinde koca bir balta ile önüne gelen ağacı kesip deviriyor. 

 Arzu; “Hemen onu durdurmalıyız!” demiş.  

Gül; “Haklısın Arzu, bu bizim ormanımız, bu ormanı ancak biz koruyabiliriz.” demiş.  

Arzu “Yanılıyorsun, bu orman tüm insanların. Hem içinde pek çok canlıyı barındırıyor. 

Bütün canlılar için bu ormanı korumalıyız.” demiş.  

Gül ile Arzu hemen adamın yanına koşup onu yakalamışlar.  

Adam “Beni bırakın. Ben size ne yaptım?” demiş.  

Gül “Ağaçları kesemezsin, onlar ne kadar yararlı sen biliyor musun?”   

Arzu “O ağaçların pek çok canlıya yuva olduğunu biliyor musun?  

Gül;  “Ağaçların  bizim  havamızı  temizlediğini  biliyor musun?”    Arzu;  “Artık  ağaçları 

kesmemelisin. Hatta kestiğin ağaç kadar fidan dikeceksin.” demiş.  

Adam bu duyduklarından sonra yaptıklarına pişman olmuş. Gül  ile Arzu; “Onların da 

canı var. Onların da yaşamaya hakkı var. Eğer senin bir yerin kesilse ne hissedersin?”  

Adam; “Çok üzgünüm. Dediklerinizi yapacağım.” demiş. Bu olaydan  sonra adam hiç 

ağaç kesmemiş. 

   Duru KIRCI  ‐  2/C 

 

 

 

DENİZE NE OLDU? 

Çok  büyük  ve  çok  güzel  bir  deniz  varmış.  Masmaviymiş.  Fakat  insanlar  eskiyen 

teknolojik  araçlarını  geri  dönüşüme  atacaklarına,  o  güzelim  pırıl  pırıl  denize  atıyorlarmış. 

Bütün  insanlar  bunun  farkındaymış  ama  boş  zamanlarında  bu  durumdan  kurtulmak  için 

hiçbir  şey düşünmüyorlarmış. Ancak orada yaşayan küçük bir kız bu durumun  farkındaymış 

ve  çok  üzülüyormuş.  Okula  gittiği  zaman  teneffüslerde  hep  bunu  düşünüyormuş. 

Arkadaşlarıyla hep bunun konuşuyormuş. Onlara şöyle diyormuş:  

     ‐  Haydi  arkadaşlar,  denize  gidelim,  oradaki  çöpleri  toplayalım.  Çevremizi  temizleyelim. 

Fakat arkadaşları bu sözleri dinlemiyor, şöyle yanıt veriyorlarmış:    

     ‐ Hayır, o çöpleri biz atmadık. Biz de şimdi onları toplamak  istemiyoruz. Küçük kız, kendi 

kendine  teneffüste  deniz  kenarına  gidip  çöpleri  topluyormuş.  Denizde  yaşayan  canlıları 

kurtardığı için içi çok rahatmış. Arkadaşları onu gördükçe yanlış düşündüklerini fark edip, onu 

örnek almışlar. Denize çöp atanlar da yaptıkları hatayı anlayıp, denize çöp atmamaya karar 

vermişler. Artık çöplerini denizden uzak bir yerde biriktirip orada atıklarını değerlendirmeye 

başlamışlar. Böylece temiz bir çevrede yaşamaya başlamışlar. 

   Nehir KEPOĞLU ‐ 2/C 

 

 

 

                                

 

 

 

 

 

EKOLOJİ İLE TEKNOLOJİ 

           Bir varmış, bir yokmuş. Evvel zaman  içinde, kalbur saman  içinde, pireler berber  iken, 

develer tellal iken, ben babamın beşiğini tıngır mıngır sallar iken; Ekoloji ve Teknoloji adında 

iki  kardeş  varmış.  Bu  kardeşlerden  biri  doğayı  sever,  diğeri  de  makineleri  severmiş.  Bu 

nedenle  zaman  geçtikçe  birbirlerini  sevmemeye  başlamışlar.  Bunu  fark  eden  anne  ve 

babaları bir araya gelip onların  tekrar  iyi geçinmeleri  için çareler aramaya başlamışlar. Pek 

çok şey denemişler ama hiç işe yaramamış. Hiç bir şey onları bir araya getiremiyormuş.    

        Daha sonra bir gün ikisi bir sokakta karşılaşmışlar. Ekoloji Teknoloji’ye: 

‐ Ne zaman ilerlemeye kalksam karşıma sen çıkıyorsun. Sen bana engel olmaya devam 

edersen ben nasıl ilerleyeceğim? diye sormuş.  

 Ekoloji yanıt vermiş: 

‐ Sen beni düşünerek gelişirsen Dünya çok daha güzel olacak. Demiş. Bu sözler üzerine 

Teknoloji uzun bir  süre düşünmüş.  Sonra Ekolojiye hak  vermiş. Kendini  geliştirecek 

yollar aramış,  doğayı bozmayacak, onu yok etmeyecek çözümler üretmiş.  

Teknolojinin bu çabalarını fark eden Ekoloji, o günden sonra Teknoloji’yi affetmiş ve birlikte 

el ele verip, güzel bir Dünya kurmuşlar. 

    Kutay ÜNAL ‐ 2/C  

 

    

 

 

 

 

 

 

DİZE VE MİZE 

Bir  ülkenin  denizinde  Dize  ve Mize  adında  iki  balık  yaşarmış.  Bu  balıklar  tertemiz 

denizde oynar eğlenir ve sağlıklı yaşarmış.  

Bir  gün  anneleri  onları  çağırmış:  “Haydi  çocuklar  gelin.”  demiş.  Çocuklar  evlerine 

dönerken pek  çok  çöp atıklarla karşılaşmışlar.  “Neden denizimizde  çöpler var?” diye kendi 

kendilerine sormuşlar.  

Dize “Bu denize ne oluyor böyle, anlamıyorum.” demiş.   

Mize “Bilmiyorum, evvelden hiç böyle değildi.” diye yanıtlamış.  

Dize “Bunu engellemeliyiz, yoksa hepimiz yok olacağız.” demiş.   

Mize;  “Haklısın,  bunu  engellemeliyiz.  Ancak  önce  annemizle  konuşmalıyız.”  demiş. 

Durumu annelerine anlatmışlar.  

Anneleri bunu duyunca “Hemen işe koyulalım.” demiş.  

Dize  ve  Mize  anneleri  ile  birlikte  işe  koyulmuşlar.  Hep  birlikte  denizdeki  atıkları 

toplamışlar.  Bu  kahramanca  davranışları  bütün  deniz  mahallesinde  duyulmuş.  Denizlerin 

kahramanları olmuşlar. Dize ve Mize bu habere çok sevinmiş. Sevinçle birbirlerine sarılmışlar. 

    İlke ÖZKAZANÇ ‐ 2/C   

 

 

                                       

 

 

 

 

 

ALİ ’ NİN BAHÇESİ 

Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde bir ülkede Ali adında biri yaşardı. Ali’ nin bir bahçesi 

vardı. Her gün çiçeklerini ve ağaçlarını  sulardı. Aradan bir  süre geçti, bahçesinin kurumaya 

başladığını  fark  etti.  Bahçesinin  kurmasının  nedenini  araştırmaya  başladı.  Ama  bir  şey 

bulamadı.  Sonra bunun  evlerinin  yakınındaki  fabrikanın bacasından  çıkan dumanın  ve  atık 

suların neden olduğunu keşfetti. Belediye yetkilileri ile görüştü. Fabrikanın atık suları için bir 

arıtma tesisi yapıldı.   Atık sular kanalizasyona akıtılarak çevreye zarar vermeleri engellendi. 

Fabrikanın  bacasına  filtre  takıldı.  Zehirli  gazların  çevreye  ve  doğaya  zarar  vermeleri 

engellendi. Ali bahçesinin kurumayacağını bildiği için çok mutluydu.    

   Berkay TOPÇU ‐ 2/C  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

TEKNOLOJİ ile EKOLOJİ 

            Ekoloji ülkesinde mutlu ve mesut yaşıyordu. Bir gün yolda gezerken birden karşısına 

Teknoloji çıktı. Teknoloji Ekolojiyi kirletmeye, onu kızdırmaya başladı. Ekoloji de Teknolojiye 

tuzak  kurup  onun  düzenini  bozmaya  çalıştı.  Ama  bu  kavganın  sonu  yoktu.  Onlar  kavga 

ederken  diğer  canlılar  ve  tüm  dünya  zarar  görüyordu.  Sonunda  anlaşmaya  karar  verdiler. 

Teknoloji Ekoloji’ye daha  saygılı olacaktı, onun düzenine  saygı duyacak ve kirletmeyecekti. 

Ekoloji ise Teknoloji’nin gelişmesine engel olmayacaktı ama kendisine zarar vermesine de izin 

vermeyecekti.  Onların anlaşmasıyla bütün dünya rahat bir nefes aldı. 

  Alp Kutay ÜSTÜNSALİH ‐ 2/C    

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ÇEVREMİZ KİRLENİYOR 

Bir varmış, bir yokmuş, Ceren adında bir kız varmış. Ceren’in evi ormanda yeşillikler 

içindeymiş.  Bahçesinde  rengarenk  çiçekler  varmış.  Cıvıl  cıvıl  kuşlar,  kelebekler  her  yerde 

uçuşurmuş.  Bir  gün  köylerine  yabancı  adamlar  gelmiş.  Kocaman  demir  direkler  dikmişler. 

Üzerlerine kocaman bir şeyler kondurmuşlar. Aradan bir süre geçmiş. Ceren’in bahçesindeki 

yeşillikler solmaya, kuşlar, kelebekler susmaya başlamış.  

Ceren  buna  çok  üzülüyormuş.  Bir  gün  babasına;  “Niye  benim  ağaçlarım  kuruyor, 

çiçeklerim  soluyor.  Kuşlar  artık  cıvıldamıyor.  Kelebeklerin  renkleri  soldu.  Bütün  bunların 

nedeni ne? Niye her şey ölüyor?” diye sormuş. 

Babası  Ceren’e;  “  Bütün  bunlar  demir  direklerin  çıkardığı  radyasyon  yüzünden 

oluyor.”  demiş. 

Ceren bu duruma üzülüyormuş ama elinden de bir  şey gelmiyormuş. Teknolojinin kendileri 

için  yararlı  olduğunu  okulda  öğrenmişti  ama  doğrusu  zararlarının  bu  kadar  çok  olacağını 

bilememişti.  Şimdi biliyordu; artık TEKNOLOJİNİN EKOLOJİYE BİR ÖZÜR BORCU VARDI. Ama 

bunu nasıl çözecekti? Siz bunu biliyor musunuz?    

   İlayda KARABULUT ‐ 2/C 

 

       

 

 

 

 

 

 

 

TEKNOLOJİK NAM NAM 

     Bir  varmış,  bir  yokmuş.  Nam  Nam  adında  bir  çocuk  varmış.    Nam  Nam,  teknolojik 

araçlardan çok hoşlanıyormuş. Bilgisayarın başından ayrılamıyormuş.  Nam Nam’ın çok yakın 

bir arkadaşı  varmış; Çam Çam. Ama ne  yazık  ki, Nam Nam ona  fazla  vakit ayıramıyormuş.  

Neden mi?  Bilgisayar yüzünden.  Evet, Nam Nam bilgisayarın başından kalkamadığı için Çam 

Çam’  a  zaman  ayıramıyor,  onunla  oyun  oynayamıyormuş.  Çam  Çam  ise  Nam  Nam’  ın 

kendisini artık  sevmediğini düşünmeye başlamış. Bir gün Nam Nam’ın gözleri çok kızarmış. 

Artık dayanamaz olmuş. Babası onu göz doktoruna götürmüş. Doktor onu güzelce muayene 

ettikten sonra “Eğer sağlığına kavuşmak istiyorsan bilgisayar ile arkadaşlığına ara vermelisin.” 

demiş. Nam Nam doktorun ne demek  istediğini çook  iyi anlamış. O günden sonra Çam Çam 

ile daha çok oyun oynamaya başlamış, bilgisayarla ancak gereksinim duydukça ilgilenmiş. 

 

Pelin BİNZAT ‐ 2/C 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

HAVA KİRLİLİĞİ 

      Bir zamanlar bir kasabada Ali adında yalnız yaşayan bir adam varmış. Onun da çok verimli 

bir  tarlası  varmış.  Tarlasında  istediği  her  şeyi  yetiştirebiliyormuş.   Günlerden  bir  gün  artık 

tarlasında  istediği  şeyleri yetiştiremez olduğunu  fark etmiş. Tarlasının niye verimsizleştiğini 

araştırmaya karar vermiş.  Kısa zamanda nedenini bulmuş. Meğer tarlasının ortasından geçen 

su kanalından pis sular sızıyormuş topraklarına. O günden sonra bununla mücadele etmeye 

söz vermiş. Yakındaki fabrikaya filtre taktırtmış. Arabasının satıp güneş enerjisiyle çalışan bir 

otomobil almış, bu davranışı herkese örnek olmuş. Kasabadaki arkadaşları da aynını yapmış.  

Bundan  sonra  doğaya  zarar  veren  her  şeyden  kaçınarak  topraklarının  eski  verimli  hale 

gelmesini sağlamışlar.  

                                             Cenk ÇANKAYA ‐ 2/C       

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ARI MERT’İN BAŞINA GELENLER 

                Bir varmış bir yokmuş evvel zaman içinde kalbur saman içinde develer tellak iken bir 

arı şehri varmış. Orada çok mutlu bir aile yaşarmış. Biri büyüme çağındaymış adı da Mertmiş. 

Babasının adı Haluk, annesinin adı Didem, en küçüklerinin adı da İremmiş. Büyüme çağındaki 

Mert her  şeyi  seviyormuş. Arkadaşlarını, öğretmelerini... Okul her  zaman aynı geçiyormuş. 

Mert  hiç  ödev  yapmazmış. Hep  televizyon  izlermiş. Annesi  ve  babası  bir  şeye  söz  verince 

sözlerini hep tutarlarmış. İrem hep yaramazlık yaparmış. Bu arı ailesi ormanda hep mutluluk 

içinde yaşarmış. Çiçeklerden çiçeğe koşar bal üretirmiş. Ormanda binlerce arı varmış.  

Bir gün ormanda her şey ters gitmeye başlamış. Arabalar gelmiş, fabrikalar yapılmış. 

Ağaçlar  kesilmiş. Ormanın  yeşilliği  kaybolmaya  başlamış.  Arı Mert  çok  üzülmüş. Ormanda 

çiçekler olmayınca bal üretememişler. İnsanlar bal bulamaz olmuşlar. 

Ormana zarar verirsek kötü şeyler gelir başımıza...  

Mert ŞATIROĞLU ‐ 3/A 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ATIK PİLLER 

  Bir gün bir çocuk varmış, annesi ona pille çalışan bir oyuncak araba almış. Çocuk çok 

mutlu  olmuş.  Bir  de  onun  kardeşi  varmış  ve  kardeşi  çok  yaramaz  olduğu  için  çöpü 

karıştırırken pilleri bulmuş ve biraz oynadıktan sonra bahçedeki çöpe atmış.  

  Karnı  aç  bir  kedi  tüm  evlerdeki  çöplere  bakmış  ama  hiçbirinde  güzel  bir  yiyecek 

bulamamış  ve  o  çocuğun  evine  gelmiş.  O  çöpte  istediği  şeyi  bulmak  için  çöp  torbasını 

karıştırmış  ve  tüm  çöp  yerlere dağılmış, piller de  çimlerin  arasında  sıkışmış. Güneş  ışığıyla 

birlikte pillerin içindeki zehirli maddeler toprağa ve suya karışmış. 

  Çocuklar  bahçede  oynarken  bu  zehirli  maddeler  her  taraflarına  sürülmüş, 

oyuncaklarına  da  sürülmüş.  Bir  süre  sonra  rahatsızlanmışlar.  Anne  çocuklarını  doktora 

götürmüş. Doktor çocukların vücudunda civa ve kurşun gibi toksit maddelerin bulunduğunu 

ve bunun nedeninin atık piller olabileceğini söylemiş. 

  Bu  olaydan  sonra  herkes  yaptığı  hatanın  farkına  varmış  ve  asla  bitmiş  pilleri 

evlerindeki çöpe atmamışlar. 

 

                                                                                       E. Burcu ACAR ‐ 3/A 

                 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

BEYAZ MARTI 

Bir varmış, bir yokmuş… Denizler masmavi, güneş pırıl pırıl,  insanlar mutluymuş. Bu mavi denizler vapurlarla süslüymüş. Bu vapurlardan biri de Beyaz Martı’ymış. Beyaz Martı’nın çok  sevecen  bir  kaptanı  varmış.  Kaptan  Amca’nın  akıllı  bir  de  oğlu  varmış,  adı Ömer’miş. Ömer hafta sonları hava güzel olduğunda Beyaz Martı ile gezintiye çıkarmış. 

Havanın  güzel  olduğu  bir  gün  Ömer’i  annesi  Beyaz  Martı’ya  babasının  yanına götürmüş. Ömer, vapurun arkasından beyaz köpüklere hayranlıkla bakmış. Fakat deniz sanki her zamankinden daha kirliymiş. Ömer düşünceli bir şekilde denizi seyrederken birden bir ses duymuş, ses Ömer’e; 

‐ Sen de denizin ne kadar kirlendiğine mi bakıyorsun? diye sormuş. 

Ömer çevresine bakınmış. Etrafta sadece vapurun demirlerine konmuş bir martı varmış. 

‐  Sen mi konuştun, demiş Ömer şaşkınlıkla. ‐ Evet, ben konuştum sevgili Ömer, ben de senin kadar denizi çok seviyorum. Bu güzel 

vapura binen insanlar ve karşı kıyıda gördüğün fabrikalar düşüncesizce kirletti bu güzel denizi. 

‐ İyi ama neden, diye sormuş Ömer merakla. ‐ Çünkü insanlar bu güzel deniz hiç kirlenmeyecek, içindeki balıklar hiç bitmeyecek 

sanıyorlardı. Bugün ise vapurdan simit atan çocuklar olmasaydı aç bile kalırdık.  

Duyduklarına üzülen Ömer: 

‐ Peki, ben ne yapabilirim bu güzel denizi kurtarmak için, diye sormuş martıya. ‐ Öncelikle çevrendekilere denizi kirletmemelerini söyleyebilirsin. Öğretmenlerine ve 

büyüklerine buradaki fabrikaları anlatabilirsin. 

Ömer koşarak babasının yanına gitmiş. 

‐ Babacığım görüyor musun deniz ne kadar kirli, bir şeyler yapmalıyız. 

Babası umutsuzca: 

‐ Ne yapabiliriz, demiş. ‐ Vapura binen insanları denizi kirletmemeleri konusunda uyarabiliriz, demiş. 

Babası, 

‐ Ben vapur amiri ile görüşüp deniz ile ilgili afişler hazırlatırım demiş. 

Ömer ertesi gün okulda öğretmenine vapurda yaşadıklarını anlatmış. Martıdan bahsetmemiş. Ömer ve arkadaşları öğretmenleriyle fabrikalara giderek atık sular için bir çözüm bulunmasını rica etmişler. Bu arada da tüm vapurlarda “Gönüllü Deniz Koruyucuları” çalışmaya başlamış.  

Aradan uzun zaman geçmiş. Artık fabrikalar atıklarını denize akıtmıyor, insanlar ise “Gönüllü Deniz Koruyucuları” olmadan da denizi koruyorlarmış.  

  

Beril ÜNAL ‐ 

DÜNYAYI KURTARAN BİTKİ 

Bir gün dünya ormanla kaplıymış ama ülkeler geliştikçe ormanlar azalmış. Fabrikadaki atıklar 

nehirlere  dökülmüş  ve  dünya  yaşanamaz  bir  yer  olmuş. Uzay  gemileriyle  uzaya  çıkmışlar. 

Ama robotlar hala Dünya’yı temizlemeye çalışıyormuşlar.        

Sonra bir insan yerde bir bitki bulmuş. Ve kaptana Dünyaya dönülmesi gerektiğini söylemiş. 

Kaptan: 

‐ Niye ki? 

İnsan: 

‐ Çünkü bir planım var. 

‐ Neymiş planın? 

‐ Dünyaya bitki dikmek. 

‐ Ciddi misin? 

‐ Evet. 

‐ Tohumu nerden bulacağız? 

‐ Elimdeki bitkiden. 

‐ Tamam, öyleyse Dünya’ya dönelim. 

‐ Haydi çocuklar, dünyaya dönüyoruz ve dünyamızı kurtarıyoruz!  

(Dünyaya dönerler.) 

Dünyaya döndükten sonra uzayda buldukları bitkinin tohumlarını ekmeye başlarlar.  

Böylece dünya eskisi gibi yemyeşil bir yer olur. Sonra eskisi gibi doğal bir ortamda yaşamaya 

başlarlar. Ve doğal yaşamın ne kadar güzel olduğunu hatırlarlar ve daha önce yaptıklarından 

pişmanlık duyarlar. Dünya’dan özür dileyip bir daha kirletmezler… 

Bilge Ozan DEVECİ ‐  3/A   

CAN’IN TEKNOLOJİ ÖDEVİ 

Can’ın öğretmeni teknoloji ile ilgili ödev yapmalarını istemiş. 

“Yarın teknolojiyi tanıtacak bir yazı yazınız.” 

Can,  çok  bilgisayar  oynayan  bir  çocuk  olduğu  için  ödevini  yapmayı  unutmuş.  Bu  bir  hafta 

sürmüş. Öğretmeni Can’ın ailesiyle konuşmuş ve bilgisayar yasaklanmış. Can o hafta ödevini 

yapmış.     

Artık yaz gelmiş ve okullar tatil olmuş. En sonunda tatile gitme zamanı gelmiş. Canlar tatilde 

bir doğa  yürüyüşüne  gitmişler,  yanlarına  yemek  almayı unutmamışlar. Can  yolda  yürürken 

hem  yiyor hem de  çöpleri doğaya atıyormuş. Kısa  sürede doğa  kirlenmiş,  çiçekler,  ağaçlar 

solmuş. Can bu durumu görünce çok üzülmüş ve hemen doğadaki çöpleri toplamış,  çiçeklere  

ve ağaçlara su vermiş. Bir daha böyle bir şey yapmamış. 

       

İdil Su TÜRKYILMAZ ‐ 3/A 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ÇEVRE ve TEKNOLOJİ 

          Bir köy varmış.  İçinde mutlu, kibar ve güzel konuşan  insanlar yaşarmış. Köyde de bir 

dere  varmış.  İçinde  balıkların  yaşadığı  tertemiz  bir  dereymiş. Bu  köyde  her  şey  yetişirmiş. 

Ağaçlarda elma, armut, vb. meyveler yetişirmiş. İnsanlar çok mutluymuş. 

           Sevgi ve saygı doluymuş. Sonra bu köye bir tane fabrika kurulmuş. O fabrika çocukları, 

köylüleri rahatsız etmiş. Ağaçlardaki meyveler yere düşmüş ve çok kötü olmuş, bozulmuşlar. 

           Bu  durumdan  rahatsız  olan  köylülerden  biri  görevlileri  arayıp  fabrikanın  kapatılması 

için  şikayet etmiş. Sonra demiş ki “Buradaki herkes hastalandı. Fabrikanın pis suları dereye 

akıtılıyor.  Bu  da  bizi,  çocuklarımızı,  meyve  ve  sebzelerimizi  hasta  ediyor,  deredeki 

balıklarımızı öldürüyor. Hepimiz hastayız. Güzel köyümüzün havası bile artık temiz değil”. 

           Bunun  üzerine  görevliler  gelip  fabrikayı  incelemişler  ve  köylünün  dediklerinin  doğru 

olduğunu görmüşler. Fabrika etrafı o kadar pisletmiş ki düzelmesi yıllar alırmış. Hasta olanları 

hastaneye götürmüşler, fabrikayı kapatmışlar. 

           Bir  süre  sonra  hastalar  iyileşmiş,  derede  tekrar  balıklar  yaşamaya,  ağaçlar  da  güzel 

meyveler  yetişemeye  başlamış.  Köylüler  tekrar  güzel  ve  sağlıklı  bir  hayat  sürmeye 

başlamışlar.  

 

Ümit Ege SU ‐ 3/A 

 

 

 

 

 

 

 

ÇEVRE VE TEKNOLOJİ 

Bir  varmış,  bir  yokmuş.  Eskiden  teknoloji meraklısı  bir  çocuk  varmış.  Bu  çocuk  ne  zaman 

teknolojik  bir  alet  çıksa  alırmış.  Ama  bu  aletlerin  üretiminin  çevreye  ne  kadar  zararlı 

olduğunu bilmezmiş. Bir gün  cep  telefonu adı  verilen bir alet  çıkmış. Bunu öğrenen  çocuk 

hemen satın almak istemiş. Babası oğluna şöyle demiş:  

‐ ”Oğlum  cep  telefonu  almaktan  vazgeç,  sen  daha  çok  küçüksün. Üstelik  bu  cihazlar 

radyasyon yayıyor ve sağlığına zararlı” 

Annesi de söze karışarak; 

‐ ”Bu aletler sağlığına ek olarak doğaya da zarar veriyor boşver almayalım.” demiş.  

Fakat  çocuk  kimseleri  dinlememiş  ve  telefonu  almak  için  yola  çıkmış.  Cep  telefonu  satan 

mağazaya  gelmiş,  telefonun  fiyatını  sormuş.  Fiyatı  421  TL‘miş.  Çocuk  parayı  ödemiş  ve 

telefonu  almış.  Çok mutluymuş  çünkü  artık  onun  da  bir  telefonu  varmış.  Bir  gün  okulda 

öğretmeni teknolojik aletlerin çevreye ne kadar çok zarar verdiğini anlatmış. Örnek olarak bir 

telefon  yapımında  birçok  zararlı  maddenin  doğaya  karıştığından  bahsetmiş.  Bunlar  hem 

çevreyi  kirletiyormuş,  hem  de  yaydığı  radyasyondan  dolayı  insanlara  ve  hayvanlara  zarar 

veriyormuş. Çocuk bu anlatılanlara çok üzülmüş ve dersini almış. Bundan sonra hiç teknolojik 

alet almamış. 

 

Kutay TİRE  ‐  3/A 

 

 

 

 

 

 

PİS FABRİKA 

Bir gün esmer yüzlü, karakaşlı çok sinirli bir adam varmış. Onun  fabrikası gölün tam 

yanındaymış. Onun tek çaresi fabrikasını yönetmekmiş. Göl de tertemiz bir gölmüş. Adamın 

fabrikası çok büyük ve rengi sarıymış. Arada sırada fabrikasının  içi çöplüğe dönermiş. Adam 

da  hiç  çevreyi  düşünmeden  çöpleri,  atıkları  vb.  göle  atarmış.  Gölün  yanına  fabrika 

kurulmadan  önce  göl  temiz,  ağaçlarda  kuşlar  ötüşürmüş  ve  köy  halkı  çok mutlu  olurmuş. 

Fabrika artık göle her gün çöp atmaya başlayınca köy halkı bundan rahatsız olmaya başlamış. 

Bir gün sakin bir ormanda kavga çıkmış. Köy halkı fabrikayı yıkmak için traktörle fabrikaya yol 

almış.  Fabrika  pisliklerini  traktörün  üzerine  atarak  köy  halkını  durdurmuş.  Köy  halkı  pes 

ederek ayrılmışlar. Fabrikadaki adam bir süre sonra hatasını anlayıp kendi  fabrikasını kendi 

yıkmış ve köyden ayrılmış. Köy halkı bu haberi duyunca çok sevinmiş ve o günü bir daha asla 

ama asla unutmamışlar. 

 

MUTLU SON 

Erdem GÜNER ‐ 3/A 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

GÜZEL KÖY 

  Her yeri yemyeşil olan meyve ağaçlarıyla dolu bir köy varmış. Köyün  içinden geçen 

birbirinden  güzel  dereler  varmış.  Bu  köyde  yaşayan  insanlar  ve  diğer  tüm  canlılar  çok 

mutluymuş.  Köydeki  insanlar  gelirlerini  bu  ağaçlarda  yetişen meyveleri,    sebzeleri  satarak 

sağlıyorlarmış. Bir başka gelir kaynakları da yemyeşil çayırlarda otlattıkları hayvanlardan elde 

ettikleri besinlermiş. 

  Ancak, bu köyde huysuz, cimri, para düşkünü bir adam yaşıyormuş. Bu adam köydeki 

kimseyle  anlaşamazmış. Günlerden  bir  gün  köye  yabancılar  gelmiş.  Bu  yabancı  kişiler  aksi 

adamın arazisine bir cep telefonu merkezi kurmak istiyorlarmış. Bunun için adama kazandığı 

paraların  100  katı  para  teklif  etmişler.  Bunu  duyan  aksi  adam  sevinçten  deliye  dönmüş. 

Köydeki  diğer  insanlar  bu  cep  telefonu  merkezinin  çevreyi  ve  bitkileri  öldüreceğini 

söylemişler. Arazisini kiralamaması için ikna etmeye çalışmışlar. Ancak bunu başaramamışlar.  

  Aradan  yıllar  geçtikten  sonra  köydeki  ağaçlar  ve  otlar  yavaş  yavaş  kurumaya, 

hayvanlar  beslenememeye  başlamış.  Böylece  köylüler  ağaçlardan,  meyveler  ve  besinler 

alamaz olmuşlar. Herkes günden güne daha da  fakirleşmiş. Bu nedenle başka  işler yapmak 

zorunda kalmışlar ve çok zorluk çekmişler. Aksi adam ise kira paraları bol bol geldiği için çok 

mutluymuş.  Ama  bu mutluluğu  fazla  uzun  sürmemiş.  Çünkü  cep  telefoncular  kendilerine 

daha  uygun  bir  yer  bulduklarından  köyden  ayrılmışlar.  Böylece  aksi  adam  hem  kira 

parasından  hem  de  ağaçlarından,  hayvanlarından  kazandığı  paradan  olmuş.  Yaptığı  hatayı 

sonunda anlamış. Ama artık çok geçmiş. 

 

Doruk KILIÇOĞLU  ‐  3/A 

 

 

 

 

 

KÜÇÜK ARI 

 

Küçük arı,  sabah kovanından çıkar, çiçek dolu kırlarda gün boyu uçarmış. Yorulunca kovanına  geri  döner,  topladıkları  çiçek  özlerini  bırakırmış.  Telefonlar,  baz  istasyonları  ve elektronik cihazlar arttıkça  işler değişmiş. Sabah yorgun uyanan Küçük Arı, akşama da evine zor döner olmuş.   

Arıları toplayan Ana Arı onlara şu nasihati vermiş: “İnsanoğlunun teknoloji merakı bizi öldürecek. Baz istasyonları yüzünden yönümüzü bulamaz olduk.  Gerekirse daha az bal yapın, yakın yerlere uçun.’’ demiş. 

O günden sonra yolunu bulamayan arılar ölmüş,  yolunu bulanlarda az bal yapmış. 

 

                                              Zeynep DOĞRUYOL ‐ 3/A 

 

 

 

 

 

 

                   

 

 

 

 

 

 

 

 

 

PİL KUTUSU 

Mehmet  o  gün  okula  teknolojik  aletlerin  faydaları  yanında  zararlarının  da  olabileceğini 

öğrendi. Eve gelince annesine: 

‐  Anneciğim  ben  artık  televizyon  izlemek  istemiyorum,  bundan  sonra  bilgisayar 

oynamayacağım.  

Annesi ona:  

‐  Oğlum  teknolojik  aletler  insanlar  için  çok  faydalıdır.  Biz  onlardan  haberleşme,  bilgi 

edinmede  faydalanıyoruz. Ancak  tabii ki her  şeyin  fazlası zararlı olduğu gibi bu aletlerin de 

çok fazla kullanılması çevremize ve bize çok zarar verebilir.   Bunun  için çok fazla televizyon 

izlememeliyiz, uzun süre cep telefonuyla konuşmamalıyız. Yani bilinçli kullanıcılar olmalıyız.  

Mehmet  annesinden  bir  kutu  istedi.  Annesine  “Biz  okulda  pilleri  bir  kutuda  biriktiriyoruz. 

Bundan sonra evde de bu tür atıkları ayrı bir kutuda biriktireceğim. Böylece çevreye daha aza 

zarar vermiş olacağım” dedi. 

H. Alp AYDOĞAN ‐ 3/A 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

TEKNOLOJİDEN UZAKTA YAŞAMAK 

Kemal 8 yaşında üçüncü sınıfa giden yeşillikler  içinde yaşayan bir Anadolu çocuğuymuş. Her 

sabah  erken  kalkar  bahçelerinden  taze  sebzesini  ve  meyvesini  toplayıp  ailesiyle  birlikte 

yaşarlarmış. Bir gün  İstanbul’da yaşayan amcası bayram tatillini birlikte geçirmek  için davet 

etmiş.  Kemal  buna  çok  sevinmiş.  On  iki  saat  süren  uzun  yolculuktan  sonra  İstanbul’a 

gelmişler.  Amcası  ve  dokuz  yaşındaki  kuzeni  Orhan  karşılamışlar.  Birbirlerine  sarılıp 

amcasının  evine  gitmek  için  yola  koyulmuşlar.  Kemal  heyecanla  bu  kadar  büyük  bir  şehri 

gördüğü için arabanın camından seyretmeye başlamış.      

Amcasına sordu: 

‐ Amcacığım daha eve gelmedik mi? 

‐ Trafik çok yoğun İstanbul hep böyledir. Siz alışık değilsiniz. Eve varmamız biraz zaman alır. 

Ertesi  sabah  amcası Orhan  ve Kemal etrafını  izlemeye başlamış. Arabaların,  insanların  çok 

fazla  olduğunu,  apartmanların  bacalarından  dumanların  çıktığını  fark  etmiş  temiz  nefes 

alamamış. İnsanların cep telefonlarını kullandıklarını görmüş. 

Kemal:                                                                                 

‐ İnsanların elindeki telefonlar zararlı mı?                                                        

Amcası:                                                                                                           

‐ Evet, Kemal. Hem çevreye hem de insanlara çok zararlı.                      

Kemal şaşırmıştı “hiç bizim oralara benzemiyor buralar” diye düşündü. Kemal ve ailesi 

evlerine döndüler. Kemal şöyle yaşadıkları yerle İstanbul’u karşılaştırdı aynı memlekette 

yaşıyoruz. Bizim farkımız teknolojiden uzakta sağlıklı yaşamak, diye düşündü. 

 

Mehmet ÖZKAN ‐ 3/A 

 

 

TEKNOLOJİ VE ÇEVRE 

  Bir köyde yaşayan küçük bir kız varmış. Yolları yokmuş, elektrikleri yokmuş, derslerini 

mum  ışığında  yaparmış,  araba  yolu  olmadığı  için  okula  yürüyerek  gidermiş.  Sonra  yolları 

yapılmış  elektrikleri  olmuş  ama  yol  yapılırken  birçok  ağaç  kesilmiş  ve  ormanda  yaşayan 

hayvanlar evsiz kalmış. 

  Babası ona ders çalışması için bir bilgisayar almış. Eskiden dışarıda arkadaşlarıyla oyun 

oynarken şimdi bilgisayar başından kalkmaz olmuş. Arabalar köye gidiş gelişi kolaylaştırmıştır 

ama  arabadan  çıkan  egzoz  dumanları  köyün  havasını  kirletiyordur.  Küçük  kız  artık  çok 

mutludur, köyleri gelişmektedir ama köyün doğal güzelliği bozulmaya başlamıştır. 

  Teknoloji hayatımızı kolaylaştırdığı gibi bize ve çevreye de zararı vardır. 

   

Azra KULAK ‐ 3/A  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

TEKNOLOJİ VE ÇEVRE 

Köyde yaşayan Ali evinin çatısını çakıyordu. O anda yüksek bir gürültü sesi duydu. Gökyüzüne 

baktığında  alçak  uçan  bir  uçak  gördü.  Çatıdan  kaçarak  indi,  evde  bulunan  ağabeyine  

"Üstümden korkunç bir  şey geçti." dedi. Ağabeyi  tahsilli bir kişi olduğu  için kardeşine onun 

bir uçak olduğunu  söyledi. Hiç uçak görmemiş olan Ali uçağın ne olduğunu öğrendi  ve bir 

daha hiç korkmadı. Böylece uçağın havadan uçtuğunu, uçarken çevreye çok gürültü saçtığını 

öğrenmiş oldu. Ağabeyine şöyle dedi: 

_Ağabey bu uçak çok gürültü çıkarıyor ve çevreye zarar veriyor. 

 Ağabey: 

_ Haklısın Ali.  Fakat uçakların yararı daha çok. İnsanların daha kısa sürede gidecekleri yerlere 

ulaşmasını sağlıyorlar.  

Ağabeyinin  bu  açıklamasından  ikna  olan  Ali,  yararı  daha  çok  olduğu  için  gürültüye 

katlanmaya razı oldu.  

 

                                          Ömer Tuna MUNGAN ‐ 3/A 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

TEKNOLOJİ ve ÇOCUK 

Bir gün bir çocuk bilgisayarıyla internete girmiş ve oyun oynuyormuş. Annesi ona; 

‐ Yeter artık bilgisayarla uğraştığın, kapat artık! Beyin hücrelerine yazık demiş. 

Çocukta; 

‐ Anne azıcık daha oynayayım sonra kapatırım, demiş.  

Annesi; 

‐ Tamam, ama çok çabuk ol, demiş. 

Çocuk; 

‐ Tamam, anneciğim, zaten az kaldı,  demiş. 

Çocuk  annesine  böyle  söylemesine  rağmen  çok  uzun  süreler  oynamaya  devam  etmiş.  Bu 

durum da hem gözlerinin çok yorulmasına hem de başının çok ağrımasına neden olmuş beyin 

hücreleri zarar görmüş. Geceleyin hiç ama hiç uyuyamamış. 

Sabah  annesi  çocuğun  bu  halini  görünce  çok  şaşırmış  ve  üzülmüş.  Neden  böyle  kötü 

göründüğünü  sormuş,  çocuk  üzgün  ve  mahçup  bir  şekilde  akşam  annesinin  sözünü 

dinlemeyip çok  fazla bilgisayar oynadığı  için  rahatsız olup gece boyunca hiç uyuyamadığını 

anlatmış. Her ikisi de bu duruma çok üzülmüş, bundan sonra çocuk annesinin sözünü dinleyip 

teknolojinin  imkânlarından  yeterli  ölçüde  faydalanıp  abartmama  kararı  almış,  annesi  de 

çocuğunu başıboş bırakmasının yanlış olduğunu anlamış. 

 

İrem OBA ‐ 3/A 

 

 

 

 

TEKNOLOJİNİN EKOLOJİYE BORCU VAR 

Zamanın  birinde  2  tane  kardeş  varmış.  Bunlardan  Ali  teknolojiyle  dost  Ömer  ise 

doğayla dostmuş. Ömer her gün bir çiçek, bir ağaç diker onlara sürekli bakarmış. Ali  ise her 

gün  yeni  bir  icat  bulma  çabasındaymış.  Ömer  sürekli  Aliye  kızarmış  senin  bu  formüllerin 

yüzünden bitkilerim ölüyor yeni ağaçlarım filizlenip çiçek açmıyor, dermiş. Ali ise Ömer’e hiç 

aldırış etmeden yeni icatlar bulmaya çalışırmış. Ali bir gece hiç uyumamış ve bahçede sabaha 

kadar  yeni  bir  icat  bulmak  için  uğraşmış.  Birden  fazla maddeyi  karıştırarak  ne  olduğunu 

bilmediği  bir  icat  ortaya  çıkmış  ve  bu madde  ne  olduğunu  anlamadan  çiçeklerin  üstüne 

dökülmüş. Ali yarın devam ederim diye düşünmüş ve uyumaya karar vermiş. Ertesi gün Ömer 

çiçeklere su vermek için bahçeye gittiğinde hiç bir şeyin eskisi gibi olmadığını çiçeklerinin ve 

ağaçlarının  hiç  tahmin  edemeyeceği  kadar  büyüdüğünü  görmüş.  Ömer  bu  durumdan  hiç 

hoşnut değilmiş ve öfkeyle Ali’nin yanına gitmiş. Ali’ye bu çiçekleri kimin bu hale getirdiğini 

sormuş.  Ali  de  hatasını  anlamış  ve  gereksiz  icatlar  yaptığını  düşünerek  Ömer’den  özür 

dilemiş. Ali bu duruma bir son vermek istemiş. Ömer ona gereksiz teknolojinin ekolojiye zarar 

verdiğini anlatmış ve iki kardeş doğa dostu olmaya karar vermişler. 

 

                                                            İlda KILIÇ ‐ 3/A 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

TEKNOÇEV 

       İki tane ülke varmış. Birinin adı Teknoloji diğerinin adı  ise Çevreymiş. İki ülke her zaman 

savaşırlarmış. Eski çağlarda çevre ülkesi hükümdarken, şimdiki zamanda teknoloji hükümdar 

olmaya başlamış. 

       İlk yaptıkları savaşın adı doğa’ymış. Bu savaşı çevre ülkesi kazanmış. Günümüzde yapılan 

savaşın adı  ise gelişmeymiş. Bu  savaşı  ise gelişme ülkesi  kazanıp büyük  farkla öne geçmiş. 

Çevre  ülkesi  kirlenmeye  başlamış.  Bu  yüzden  iki  ülkenin  kralları,  Çevez  ve  Robotiks  bir 

toplantı yapmaya karar vermişler. 

      Çevez:  

‐ Ülkemiz kirlendiği için Dünya’nın üzerinde çevre olarak görev yapıyoruz. İcat ettiğiniz 

arabalar  egzoz  gazıyla  ozon  tabakasını  delerken,  robotlarınız  Dünya’yı  yıkıyorlar. 

Kontrolden çıktılar. 

      Robotiks: 

‐ Dünya umurumda bile değil, önemli olan para  kazanmak. Ürettiğimiz bir  araba, bir 

robot toplam ne kadar biliyor musun?  İşimize karışma.   

Toplantı böyle bitmiş. Çevez artık bir şey yapamayacağını anlamış. Bir kaç gün sonra Robotiks 

yeni model bir telefonla Çevez’i aramış ve demiş ki:  

‐ Artık  anladım. Önemli olan para değilmiş. Böyle  yaptığım  için  sevgilim bile parama 

bakmayıp bana  sırt çevirdi. Haydi, ülkelerimizi birleştirip adını Teknoçev yapalım ve 

Dünya’yı daha iyi bir yer haline getirelim”  

Çevez ise:  

‐ Tamam dostum. Bu Dünya bizi bekliyor, Haydi!  

Biz  de  bu  iki  ülke  gibi  teknolojiyi  çevremize  zarar  vermeden  olumlu  amaçlar  için 

kullanmalıyız. 

Erkin ÜNLÜ ‐ 3/A  

CAN'IN HATASI 

Can  düşüncesiz  bir  çocuktu.  Zamanla  giderek  düşünceli  bir  çocuk  oldu.  Nasıl  mı?  Size 

anlatayım: 

        O  cuma Can'  ı  çevreye  yenmiş elma, buruşturulmuş  kâğıt, boş  şişe  ve  karton  atarken 

gördüm. Can'a  çok  kızdım, hemen yanına gittim. Ona  yerlere  çöp atmaması gerektiğini  ve 

bunun doğa  için zararlı olduğunu söyledim. Can da dinliyormuş gibi "hıhı, hıhı"yaptı. Zaten 

bunu önce anlamıştım. Giderken arkasından: 

‐ Tamam öyleyse! Madem beni dinlemiyorsun, cezasını ödeyeceksin! diye bağırdım. Can: 

‐  Sen  öyle  san!  dedi.  O  akşam  Can  kötü  bir  rüya  görmüş.  Hem  de  çok  kötü  bir  kâbus. 

Kâbusunda dünya yok oluyormuş. Bu sırada: 

‐ Düşünsene Can! İnsanlar ölüyor, oksijen yok oluyor, yaşam belirtisi kalmıyor! Bütün bunlar 

senin yüzünden! 

O anda Can uyanmış. Okula gelince benden özür diledi. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ÇEVREYİ KORUYALIM 

Bir gün Ege okula giderken aklına okuldaki arkadaşlarıyla birlikte yeşillik bir alana 

gitmek gelmiş ve bu isteği gerçek olmuş. Ertesi hafta sınıfla birlikte kıra gittiklerinde birçok 

insanın yerlere çöp attığını görmüş. Bu duruma çok üzülmüş ve bir çare aramaya başlamış. 

Okul bitip eve geldiğinde Ege annesine sormuş: 

‐ Anne bugün gittiğimiz kır var ya o kadar pisti ki. Bu duruma nasıl bir çare bulabilirim? 

Bana yardım eder misin? 

Annesi cevap vermiş: 

‐ Tabi yardım ederim Ege. 

Beraber düşünmeye başlamışlar. Bu arada annesi bir çözüm bulmuş ve şöyle demiş: 

‐ Egeciğim kırdaki çöpleri toplayıp oraya üzerinde “ÇÖP ATILMAZ” yazılı bir tabela 

koyalım. 

Ege buna çok sevinmiş ve annesine sevinçle cevap vermiş: “Evet! Evet! Hemen 

yapalım tabelayı…” 

Ertesi gün Ege bu olayı arkadaşlarına anlatınca onlar da gelip yardım etmek istemişler. 

Kıra tekrar gitmişler, çöpleri toplamışlar, tabelayı asmışlar. O günden sonra oraya kimse çöp 

atmamış ve Ege çok mutlu olmuş. 

SON 

Eda SEVİNÇ  ‐   3/B 

 

 

 

 

 

ÇEVREYİ KORUYALIM 

Bir varmış, bir yokmuş… Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde Elif Yeşilyurt adında 

bir  kız  varmış.  Elif  okulda  o  kadar  tertipli  ve  çevreciymiş  ki  hiçbir  zaman  yerlere  çöp 

atmazmış. Ama sınıfta Efe Kırbaş adında başka bir çocuk daha varmış. O  ise dağınık, doğayı 

kirleten bir  insanmış. Bu yüzden Efe’yi kimse sevmez ve onunla arkadaş olmak  istemezmiş. 

Efe’nin  bu  davranışları  devam  ettiği  için  zamanla  kimse  Efe’nin  yanında  duramaz  olmuş. 

Bütün bunlara rağmen Efe her zaman şöyle dermiş: 

‐ Umurumda değil bunların hiçbiri.. 

Ancak  bir  süre  sonra  Efe  arkadaşsız  kalmaktan  çok  sıkılmış  ve  bir  karar  vermiş. O 

günden sonra Efe çevreci biri olup yerdeki tüm çöpleri toplar olmuş. Sonra da herkes onunla 

arkadaş olmuş. Hatta Elif bile. O günden  sonra Elif Yeşilyurt  ile Efe Kırbaş  çevreci  insanlar 

olarak mutlu bir şekilde yaşamışlar. 

SON 

Ece SEVİNÇ ‐ 3/B 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ÇEVRE SEVGİSİ 

Bir varmış bir yokmuş evvel zaman  içinde bir masalda Efe diye bir çocuk varmış. Bu 

çocuk çevreyi çok severmiş. Sık sık ölü balıklar görürlermiş, çünkü fabrikalar çöplerini dereye 

atarlarmış. Efe onlara mektup yazar, özeti  lütfen çevreyi kirletmeyin yazıyormuş. Fabrikalar 

artık çöplerini lağıma atıyorlarmış herkes buna çok sevinmiş. 

                 

                              Ayşegül DUMANKAYA ‐ 3/B 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ASLI’NIN ÇEVRE SEVGİSİ 

Atatürk Kolejinde okuyan Aslı doğayı çok seviyormuş. Okula gittiğinde okulda “Çevreyi 

Koruma Derneği”  kurulduğunu  öğrenince  hemen  üye  olmak  istemiş.  Zaten  üye  de  olmuş. 

Planlar  yapıyorlar,  projeler  üretiyorlar  ve  doğayı  daha  temiz  bir  yer  yapmaya  çalışıyorlar. 

Fakat  çalışmalar  sırasında  arkadaşları  onunla  dalga  geçiyor  “Doğanın  cicisi”  diyorlar.  Ama 

sınıfta sadece Duru ve Cansu dalga geçmiyordu. Aslı bunu dernek arkadaşlarına anlattığında 

arkadaşları  çok  üzülmüş  ve  onlara  bir  ders  verilmesi  gerektiğini  söylemişler.  Aslı Duru  ve 

Cansu’ya da söylemiş. Sonra ertesi gün okula erken gelmişler ve her yeri dağıtıp dökmüşler. 

Arkadaşları  görünce  çok  iğrenmiş  ve  kimin  yaptığını  sormuş.  Sonra Aslı  kalkıp  ayağa  şöyle 

söylemiş;  Siz benle dalga  geçiyordunuz o  zaman  şimdi pis bir Dünya’da  yaşayın, demiş. O 

zaman  herkes  Aslı’dan  özür  dilemiş  ve  elbirliğiyle  ortalığı  toplamışlar  ve  bir  daha  Aslı’yla 

dalga geçmemişler. 

 

Yağmur GEDİK ‐ 3/B 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ÇEVREMİ SEVİYORUM 

Ceren çok ama çok çevresine değer veren bir kızmış. Bazıları ona “Çevreci” dermiş. 

Ceren bundan az, çok hoşlanırmış. Onun gibi çevreyi seven Eda, Duru ve Pelin varmış. Bu dört 

arkadaş  çevreye  zarar  verenleri  uyarır,  doğruyu  öğretirlermiş.  Hepside  doğa  için  bir 

koruyucuymuş.  Bir  gün  Ceren  arkadaşlarını  bir  konuşma  için  gizli  yerlerinde  buluşmalarını 

söylemiş.  Ceren  sabah  gelince  arkadaşlarını  beklemiş…  Beklemiş.  Ceren  endişelenmiş! 

Arkadaşlarının  gelmediğini  görünce  onları  aramaya  çıkmış.  Ceren’in  arkadaşları  ise  onun 

evinde  bekliyorlarmış.  Arkadaşlarını  bulamayınca  evine  dönmüş.  Eve  gitmiş,  odasına 

girdiğinde  arkadaşları  onu  beklemekten  uyuyakaldığını  görmüş.  Arkadaşlarını  uyandırıp 

konuya başlamış Ceren demiş ki: 

‐ Arkadaşlar kaç gündür size bir konuda bahsetmek istedim ama siz beni dinlemediniz. 

Ben  kaç  gündür  çöp  kutularını  deviren  kişiyi  buldum  siz  başka  yerlere  bakarken 

gördüm, her gün o ana sokağa gelince soldaki aralıktaki her gelen çöpü deviriyor. Onu 

bir gün yaparken size göstereyim. Çocuğa da unutamayacağı bir ders verelim, demiş.  

Plan ise: “Çocuğun o gün evine giderek yakalayalım. O uyuduktan sonra onun odasına 

bazı  çöpleri  atalım”.diye  planlamışlar  ve  bu  planı  ertesi  gün  yaptıklarından  sonra  çocuk 

uyandığında  odasını  çöplerin  içinde  görünce  yaptığından  pişman  olmuş  ve  bir  daha  çöp 

kutularını devirmemiş. 

 

Elif YEŞİLYURT  ‐  3/B 

 

 

 

 

 

 

ÇEVRE 

             Ali  çevreyi  kirleten bir  çocuk  görmüş. Bu  çocuğu uyarmak  için  yanına  gitti. Çocuğu 

uyardı.  Çocuk  buna  aldırmamış.  Çocuk  onu  itmiş  ama Ali  vurmamış. Öfkeli  oturan  zararla 

kalkar diye bir atasözü vardır. Ali bir grup kurmuş, çocukta bir grup kurmuş. Ali’nin gurubu 

daha çoktur, çünkü çevreyi  seven çok  insan vardır. Çocuğun grubu daha azdır. Ali “çevreyi 

kirletme”  deyip  çevrenin  yararını  anlattı.  Çocuk  ve  grubu  anladı  ve  bunu  yapmaktan 

vazgeçtiler.  Şimdi  sıra  fabrikalardaydı.  Ali  yaptığı  şeyi  onlara  da  yaptı.  Hiç  kimse  çevreyi 

kirletmiyor artık… 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

EFE’NİN RÜYASI 

Efe adında bir çocuk varmış.  

Efe çevreye hiç önem vermezmiş. Bir gece bir masal perisi Efe’yi kapıp çok güzel bir 

yere  götürmüş.  Burası  Efe’nin  hiç  görmediği  kadar  güzelmiş.  Rengârenk  çiçekleri, meyve 

ağaçları,  kuşlar,  kelebekler,  çimenler  ve  tertemiz  nehirler  varmış.  Her  yer  harika 

görünüyormuş.  Güneş  ışıl  ışıl  parlıyormuş.  Hayvanlar  çok mutlularmış.  Efe  buraya  hayran 

kalmış.  Sonra  birden  uyanmış.  Rüyasını  düşünmüş.  “Keşke  gerçek  olsaydı.”  demiş.  Artık 

çevreyi temiz tutmaya karar vermiş. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

EKOLOJİ Mİ TEKNOLOJİ Mİ? 

Bir  zamanlar  teknoloji  ile  ekoloji  bir  iddiaya  tutuşmuşlar.  İddianın  nedeni  kimin 

insanlara  daha  yararlı  olduğuymuş.  Ekoloji,  “ben  insanların  kendilerini  daha  iyi  ve mutlu 

hissetmelerini  sağladığım  için  ben  daha  yararlıyım”  demiş.  Teknoloji  ise  “benim  aletlerim 

sayesinde  insanlar daha  rahat yaşadıkları  için ben daha yaralıyım, o yüzden beni daha çok 

seviyorlar” demiş. Bu  tartışma böyle uzamış gitmiş, ama  sonunda bir karara varamamışlar. 

Yalnız  teknoloji  ekolojinin  söylediklerine  çok  kızdığı  için  insanlara  daha  yararlı  olduğunu 

göstermek  için  daha  çok  çalışmaya  ve  ekolojiyi  yenmeye  karar  vermiş.  Hırsla  çalışmaya 

başlamış.  Günler  geçtikçe  ortaya  insanları  daha  rahat  yaşatacak,  daha  aza  çalışmalarını 

sağlayacak  pek  çok  alet  ortaya  çıkmış.  İnsanlar  bilgisayar,  televizyon,  PSP  gibi  aletleri  çok 

sevip onların başında uzun saatler geçirmeye başlamışlar. Bu arada ekoloji doğanın dengesini 

ve  insanların  ve  diğer  canlıların  yaşayabilmesi  için  gerekli  şartları  korumak  için  daha  çok 

çalışmaya  başlamış.  Çünkü  yeni  teknolojik  aletlerin  çevre  üzerinde  bazı  zararları  ortaya 

çıkmaya  başlamış.  İnsanlar  da  bu  zararları  fark  etmişler  ama  teknolojik  aletler  daha  az 

çalışarak yaşamalarını kolaylaştırdığı  için bu durumla  ilgilenmemişler. Aradan uzun bir  süre 

geçmeden İnsanlar kendilerini mutsuz hissetmeye başlamış. Kuşlar ötmez, çiçekler parlamaz 

olmuş. İnsanlara yedikleri sebze ve meyveler daha tatsız gelmeye başlamış. İnsanlar kuşların 

seslerini  özlemiş,  çimenlerde  yuvarlandıkları  günleri  özlemiş.  Gittikçe  kötüye  giden  bu 

durumu kurtarmak için bir şeyler yapmaya karar vermişler ve hemen çalışmaya başlamışlar.  

Bir  süre  sonra  çalışmalar  meyvesini  vermeye  başlamış.  Ekolojik  denge  yeniden 

kurulmuş. Her şey yeniden eskisi gibi olmaya başlamış. 

Teknoloji  hata  yaptığını  anlamış  ve  ekolojiden  özür  dilemeye  gitmiş.  Ekoloji, 

teknolojiyi çok  iyi karşılamış. Teknoloji, “senden özür diliyorum. Sen  insanlara benden daha 

yararlıymışsın” demiş. Ekoloji de “sen de insanlara yararlısın, ama insanları teknolojinin içine 

hapsetmen doğru değil” demiş. “İnsanlar olmazsa senin teknolojik aletlerin ne  işe yarar ki” 

demiş. “bunun yanında senin de  insanlara pek çok yararın var. Çünkü bazen  insanlar bilgiye 

senin aletlerin sayesinde daha çabuk ve kolay ulaşabiliyor. Bu yüzden el ele verirsek insanlar 

için daha yararlı oluruz” demiş. 

Bundan sonra ikisi ele ele verip insanları ve diğer bütün canlıları mutlu edecek ortamı 

oluşturmak için birlikte çalışmışlar. 

İKİ ÇEVRECİ ARKADAŞ 

Ece  her  birimiz  gibi  bir  öğrenciydi.  Doğayı  ve  çevreyi  çok  severdi.  En  iyi  arkadaşı 

Doğa’ydı.  Doğa  Ece’nin  okul  arkadaşıydı.  Aynı  sırada  oturuyorlardı.  En  çok  kitap  okumayı 

seviyorlardı.  Ece  hayvanlarla  ilgili  kitapları, Doğa’da  doğayla  ilgili  kitapları  severdi.  Bir  gün 

okuldan sonra parkta çöp toplamak için buluştular. Parka geldiklerinde yerlere kâğıt, cam ve 

plastik  şişeler  atan  bir  çocuk  gördüler.  Bu  çocuğu  hemen  tanıdılar.  Bu  okul  arkadaşları 

Efe’ydi.  Kızlar  çok  şaşırdı.  Hemen  onu  uyarmaya  gittiler.  Efe’nin  yanına  vardıklarında  Efe 

onları fark etmedi. Doğa birden “Efe” diye bağırdı. Efe çok korktu.  

“Ne oluyor kızlar?” dedi.  

“Efe neden bu çöpleri yerlere atıyorsun?” dedi Ece.  

“Ne oldu bir sakınca mı var?” dedi Efe.  

“Tabii ki var. Eğer bu şişeleri yere atarsan yangın çıkabilir.” dedi Doğa.  

“Peki, o zaman ben bu çöplerin hepsini toplayıp çöp kutusuna atayım.” dedi Efe.  

Bu  dediklerini  de  yaptı.  Akşam  oldu.  Herkes  evine  gitti.  Ertesi  sabah  okula 

geldiklerinde dün başlarından geçen bütün olayları öğretmenlerine anlattılar.  

Öğretmen de  tam bu konuya değindi. “Zaten ben de bugün o konuyu  işleyecektim. 

Çocuklar  eğer  yerlere  çöp  atarsak  büyük  bir  zarara  uğrayabiliriz.  Bu  yüzden  yerlere  çöp 

atmayalım. Sende dersini aldın herhalde Efe.” dedi öğretmen.  

“Evet. Ben de dersimi aldım. Artık bu olayı hiç unutmayacağım.” dedi Efe. 

 

                    Göksu İLİKLİER ‐ 3/B 

 

 

 

 

SAHİL NEDEN KİRLİ?  

Bir  gün  Seda  sahile  gitmek  istemiş.  Hemen  terliklerini  giyip  çıkmış.  Giderken  bir 

arkadaşıyla  karşılaşmış.  Birbirleriyle  konuşup,  şakalaşmışlar.  Sonra  Seda  arkadaşına  “Ben 

sahile gidiyorum, benimle gelir misin?” demiş. Arkadaşı “Tabii gelirim.” diye cevap vermiş. 

       

Seda ve arkadaşı yola koyuldular. Sahile gittiklerinde gözlerine inanamadılar. Her taraf 

çöp  ile doluydu. Denizde de o kadar çöp vardı ki balıkların yarısı ölmüştü. Seda ve arkadaşı 

çok  kızmışlardı.  Sanki  bu  yetmemiş  gibi  birde  yoldan  geçen  bir  adamın  içtiği  içeceğin 

kutusunu  sahile  attığını  gördüler.  İki  arkadaş  adamı  hemen  uyardılar.  Ama  adam 

duymamazlıktan geldi ve yoluna devam etti. 

 

İkisinin de canı çok ama çok sıkılmıştı. Eve gider gitmez bu olayı anne ve babalarına 

anlattılar.  Beraberce  düşünüp  çözüm  bulmaya  karar  verdiler.  O  bölgenin  yetkilileriyle 

görüşüp,  kirliliğe  sebep  olan  şeyin  ne  olduğunu  bulmak  için  kamera  yerleştirmenin  iyi 

olabileceğini  anlattılar.  Böylece  çevreyi  kirletenlerin  de  cezasız  kalmayacağını  bilmeleri 

gerektiğini  söylediler. Yetkililer de bu  fikri kabul edip hemen  işe koyuldular. Bundan  sonra 

Seda ve arkadaşı, sahile her gittiklerinde daha temiz bir çevreyle karşılaşıyorlar ve çok mutlu 

oluyorlardı.  

  

                                                              Duru BAŞABAK ‐ 3/B  

 

 

 

 

 

 

 

ALİ'NİN BÜYÜK HATASI 

 

  Ali  diye  bir  çocuk  varmış.  Sürekli  teknolojiyle  uğraşırmış.  Her  zaman  bilgisayarla 

ilgilenirmiş. Ayrıca çok  televizyon  izlermiş. Bilgisayar oyunlarının hepsini bilirmiş. Annesi ve 

babası Ali’nin bu durumuna  çok üzülürmüş. Ali’ye bu davranışından uzaklaştırmak  için  çok 

şeyler yaparlarmış. 

 

  Dedesi  ve  babaannesi  onu  çiftliğe  götürdüler.  Burada  tatilini  geçirmesini  istediler. 

Çiftlikte telefon dışında hiçbir teknolojisi yoktu. Ali önce çiftliği hiç sevmedi. Burada canı çok 

çok sıkılacağını düşündü.  

 

  Ali’yi sabah babaannesi erkenden kaldırdı. Kahvaltısını yapıp hayvanlarla  ilgilenmeye 

başladı. Tavuklara yem verip yumurtalarını topladı. İneklere ot verdi. Babaannesiyle ineklerin 

sütünü sağdılar. Karabaş isimli köpekle oynadı. Çiftlik hayatının ne kadar eğlenceli olduğunu 

fark etti.  

 

  Ali  tatilinin  bitiminde  teknolojisiz  de  yaşanabileceğini  öğrendi.  Artık  eskisi  kadar 

bilgisayar oynayıp televizyon seyretmedi.  

 

      Erim Berke SALMAN ‐ 3/C 

 

 

 

 

 

 

 

DENİZ KAPLUMBAĞASININ ÖYKÜSÜ 

Eskiden büyük denizlerde yaşayan bir deniz kaplumbağası varmış. Pırıl pırıl denizlerde 

mutlu  bir  şekilde  yaşarmış.  Zamanla  hızla  ilerleyen  teknoloji  çevreyi  etkilemiş.  Çamaşır 

makinesi, mikrodalga, cep telefonu gibi bir sürü teknolojik ürün çıkmış. Kara, hava ve deniz 

taşıtlarına her gün yenisi eklenmiş. Bu ürünlerin üretim aşamasında ve sonrasında çevreye 

çeşitli atık maddeler bırakılmış. Deterjan  ve petrol  atıkları, plastik parçaları,  asitler  kirliliğe 

neden olup  çevrenin dengesini bozmuş. Asit yağmurları, havayı,  suyu ve  toprağı etkilemiş. 

Akarsulara, göllere ve denizlere bırakılan atıklar ise suda yaşayan canlıların yaşamını olumsuz 

yönde etkilemiş. Önceleri pırıl pırıl denizlerde  sağlıklı  ve mutlu bir  şekilde  yaşamakta olan 

kaplumbağa  ve  diğer  canlılar,    bahsedilen  bütün  bu  olumsuzluklar  sonucunda  denizlerin 

kirlenmesi ve doğanın dengesinin bozulması sebebi  ile yaşadıkları ortamlarda nefes alamaz 

duruma  gelmişler.  Kaplumbağa,  hayatta  kalabilmek  için  bir  an  önce  bu  kirli  denizden 

kurtulmaları  gerektiğini,  yaşayabilecekleri  temiz  denizler  ve  ortamlar  bulmak  zorunda 

olduklarını  düşünmeye  başlamış.  Bu  sebeple,  çok mutlu  olduğu  ve  çok  sevdiği  denizi  terk 

ederek yüzmeğe başlamış. Günlerce yüzmüş, yüzmüş, yüzmüş. En  sonunda henüz atıkların 

ulaşamadığı,  kirlenmemiş  ve  temiz bir deniz bulmuş. Ölmekten  kurtulmuş olmanın  verdiği 

sevinç ile orada mutlu mutlu yaşamış. 

Arda SEVMİŞ  ‐ 3/C 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

BİLGİSAYARI BOZULAN ÇOCUK 

Bir çocuk varmış. Adı Ali’ymiş. Mevsimlerden baharmış. Hava güneşli ve çok güzelmiş. 

Kuşlar  cıvıl  cıvıl  ötüşüyorlarmış. Ali  babasının  aldığı  kırmızı  topuyla  bahçede  arkadaşlarıyla 

oynamak istemiş ama sonra kararını değiştirmiş. Bilgisayar oynamaya karar vermiş 

Odasına  gidip  bilgisayarda  oyun  oynamaya  başlamış.  Tam  oynadığı  sırada  birden 

Ali’nin bilgisayarı bozulmuş. Ali ne yapacağını bilememiş, çok üzülmüş. Babasından çekinmiş 

ve  ‘’Acaba  babam  bana  çok  kızar mı?’’  diye  düşünmüş.  Annesine  de  bilgisayarının  bozuk 

olduğunu söyleyememiş. 

Ali’nin  annesi  bir  yemek  tarifini  bulmak  amacıyla  bilgisayarı  açmak  istemiş. 

Bilgisayarın  bozuk  olduğunu  fark  etmiş  ve  Ali’nin  bozduğunu  anlamış.  Ali’ye  hiç  belli 

etmeden,  hemen  içerideki  odaya  gitmiş.  O  sırada  haberleri  izleyen  Ali’nin  babasına 

bilgisayarın  çalışmadığını  söylemiş.  Ali’nin  babası  bilgisayar  tamircisi  olduğu  için  hemen 

bilgisayarı tamir etmiş. Ali’yi çağırıp bilgisayarının tamir edildiğini söylemiş. Bir daha ki sefere 

daha dikkatli olmasını ve bozulduğunu anladığı anda onlara hemen söylemesini istemiş. 

Ali  bunu  duyunca  çok  sevinmiş.  Annesine  ve  babasına  ‘’Bir  daha  böyle  bir  yanlış 

yapmayacağım ve daha dikkatli olacağım’’ demiş. 

O gün ailecek kırlara gezmeye gitmişler. Bu Ali’nin en mutlu günü olmuş. Ali ailesini 

her şeyden çok sevdiğini bir kez daha anlamış… 

 

Arın SOĞANCI ‐ 3/C 

 

 

 

 

 

 

ÇEVRE VE TEKNOLOJİ 

Bir  gün  ormanda  bir  kaplan  yaşarmış. O  çok mutluymuş.  Ama  fabrikalar  çoğalınca 

ormandaki hayvanlar da  yavaş  yavaş ölmeye başlamış. Kaplanın  arkadaşı da ölmüş.  Sonra 

başka bir ormana gitmeye başlamış. Orası çok güzelmiş çünkü  fabrika yokmuş. Kaplan yeni 

ormanında  çok mutluymuş. Ve  yeni arkadaşları da olmuş  ve arada nehre gidip  yüzmüşler, 

oyunlarını oynamışlar ama kaplan üzüntüsünü engelleyemiyormuş çünkü fabrikanın zehriyle 

annesi, babası ve arkadaşları hep ölmüş ama burada yeni arkadaşları varmış ama bu kez çok 

üzüldüğü  için kendi de ölmüş. Bunu gören arkadaşları ne oldu diye bakmaya çalışıyorlarmış 

ve kaplan öldüğü için üzülüp evlerine geri dönmüşler. 

 

Ege VURAL ‐  3/C 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ÇEVRE VE TEKNOLOJİNİN ÖNEMİ 

Ali  isminde bir çocuk varmış. Bu çocuk çevreyi kirletir, teknolojiyi çok sever, çevreye verilebilecek zararlarla ilgilenmezmiş.  

Bir gün ailesiyle beraber pikniğe gitmiş. Oyun oynamış, yemek yemiş,  zaman  çabuk geçmiş eve gitme vakti gelmiş. Ali çöpleri çöp kutusuna atmamış. Etrafa dağılan çöplerden de rahatsızlık  duymamış.  Ertesi  gün  okula  gittiğinde  okul  bahçesine  attığı  çöplerden  de rahatsızlık  duymamış.  Bu  ona  çok  normal  geliyormuş.  Zaten  o  hep  böyle  yapıyor  böyle yaşıyormuş. 

Ancak  o  gün  Ali’nin  dağınıklığı  ve  çevreye  verdiği  rahatsızlıktan  rahatsız  olan  bir arkadaşının daha fazla dayanmamaya ve Ali ile konuşmaya karar verdiği günmüş.  

‐  Ali,  gel  sana  bir  şey  göstereceğim,  bir  yere  gitmemiz  gerekiyor,  demiş,  arkadaşı. Birlikte  bilgisayar  odasına  gitmişler.  Arkadaşı  çevre  kirliliği  konulu  tüm  ulaşabildiği görüntüleri Ali’ye göstermiş. Neler yokmuş ki; atıkların kirlettiği denizde yönlerini bulamayıp karaya  vuran  balinalar, mazota  bulanmış  uçamayan  kuşlar,  dinlenmek  isterken  kondukları yerde koruma alanı oluşturulmadığı  için ayakları, kanatları yanmış kuşlar, nükleer kazalarla değişime  uğramış  canlılar,  sürekli  atılan  ve  toplanmayan  çöplerin  oluşturduğu  bakterilerle hızlanan salgın hastalıklar, v.b. 

Bu görüntülere bakarken ne diyeceğini bilemeyen Ali’nin yardımına arkadaşı koşmuş yine, demiş ki; 

‐ Ali, sen benim en  iyi arkadaşımsın. Seni çok severim. Ama çevreye duyarsız oluşun, dikkatsizliğin  sonucu  anladım  ki  attığın  bir  çöpün  bile  yaratabileceği  kötü  sonuçları düşünemiyorsun.  Bak  içindekini  bitirip  attığımız  o  pet  şişeler  bile  doğada  yok  olmayıp yüzyıllarca  kalabiliyor.  Teknoloji  bize  kolaylık  sağlıyor.  Bir  kere  içip  tüketme  kolaylığından faydalanıyoruz.  Ancak  teknolojiyi  akıllı  kullanmazsak  fayda  değil  zarar  görürüz.  Petrol kaynaklı o naylon şişeleri, naylon torbaları, naylon oyuncakları hatta naylon tabak, kaşık gibi malzemeleri  bile  gereğinden  fazla  kullanmamalıyız.  Onları  gelişigüzel  atmamalıyız.  Hiç düşünmeden  attığımız  bir  sakızın  bile  yok  olma  süresi  yıllar  yıllar  alıyor.  Düşünsene  bu dünyada sadece biz yaşamıyoruz, değil mi, demiş.  

Çok utanan, hatasını anlayan Ali arkadaşına teşekkür ederek onun yanından ayrılmış. O güne kadar kullandığı alanlarda yarattığı kirlilikleri  temizlemiş. Üstelik kötü örnek olduğu küçüklere de bu davranışının nedenlerini anlatmış.  

Oturdukları  sokakta  ‘çevreyi  koruyalım,  teknolojiyi  akıllı  kullanalım’  isimli  gönüllü çevre  hareketi  başlatan  Ali  o  günden  sonra  çevre  hareketinin  öncülerinden  olmuş.  Şimdi mutlu yaşıyormuş.    

  Zeynep Duru DENK ‐ 3/C   

ÇEVRE VE TEKNOLOJİ 

Begüm o gün okulda Çevre ve Teknoloji konusunu  işleyecekti. Öğretmen sınıfa girdi. 

Neşeli bir ses tonuyla; 

‐  Çocuklar  bu  gün  Çevre  ve  Teknoloji  konusunu  işleyeceğiz.  Bir  de  size  bu  konuda 

sorular soracağım, dedi. Öğretmen Begüm’e söz verdi. Begüm: 

‐  Öğretmenim  teknoloji  çevrede  çok  kullanılan  bir  şey.  Teknoloji,  CD  bilgisayar, 

televizyon, telefon vb… şeylerdir. 

Ahmet: 

‐ Öğretmenim teknoloji dünyada herkesin işine yarayan bir şeydir. 

Öğretmen  öğrencilerinin  böyle  konuşmasından  dolayı  çok  mutlu  olmuş  ve 

öğrencilerinin hepsine artı (+) vermiş ve demiş ki; 

‐ Çocuklar bir de sizi sınav yapacağım. 

Çocuklar sınavdan pekiyi almışlar. Öğretmeleri buna çok sevinmiş. 

Begüm eve gidince annesine ne işlemişlerse hepsini anlatmış. Sonra Begüm annesiyle 

birlikte  teknoloji aleti olan bilgisayar almaya gitmişler. Begüm oradan  istediği bir bilgisayar 

seçti. Annesine teşekkür etti. 

Ertesi gün geldi. Öğretmeni dedi ki: 

‐ Çocuklar bu gün sizi tekrar kontrol yapmak istiyorum. 

Çocuklara  kâğıtlarını  dağıttı.  Çocuklar  sınav  olduktan  sonra,  kâğıtlarını  öğretmene 

verdiler. Çocukların hepsi tam yapmıştı. Öğretmen buna çok sevindi. Çocuklarına ödül olarak 

stickers dağıttı. Öğretmen emindi, çocuklarına çok güzel öğretmişti. Öğretmen çocuklarına 1 

tane daha ödül vermek istedi. Bu da teknoloji ile ilgili bir oyundu. Öğrenciler oynarken, hem 

öğrendiler,  hem  de  sevindiler.  Öğretmen  çocuklarına  bu  konuyu  (Çevre  ve  Teknoloji) 

öğretmekle çok iyi yaptığını düşünüyor. Çevreyi koruyalım, teknolojiyi kullanalım. 

Zeynep TAMER ‐  3/C 

ÇEVRE 

Ali  adında  bir  çocuk  varmış.  Okulu  çok  temizmiş,  bütün  sınıfları  o  girince  dağıtır, 

kurcalarmış. Öğretmeni ve arkadaşları hep onun peşinden koşar, onu uyarırmış. Öğretmeni 

ve arkadaşları ona bir ceza vermeye karar vermişler. Ali’nin annesine gelen haber şöyleymiş.  

Cumartesi günü siz işe gitmeden önce Ali'nin hem çok sevdiği oyun bahçesini, hem de 

bahçesine çöpleri atarak unuttuğu yerlerdeki çöpleri alın, odasına  tıkıştırın. Ama sakın onu 

uyandırmayın  sonra  evden  çıkın.  Toplasında  öğrensin  her  şeyi,  unutmadan  eğer  sizi  ev 

telefonundan  ararsa  işim  var  yavrum  deyip  telefonu  kapatın.  Bu  plandan  sonra  annesi 

mektubu göstererek olanları bitenleri ona anlatmış. Anlattıktan sonra şöyle demiş. 

‐ Neden böyle yaptın? 

Ali ise tam çevre bir çöplük diyecekti ki. 

Annesi  oğlunun  ağzını  tuttu,  onu  pembe  yanaklarından  öptü.  Ali  o  günün  stresini 

okulda attı. Çevre ile ilgili bir ton hikâye, şiir, resim, bilgilendirici yazıları ve gösterileri okulda 

sundu. Ali artık çevreyi ve hiçbir yeri kirletmeyecekti. 

SON 

Ceyda PEKER‐ 3/C 

 

 

 

 

 

 

 

 

DÖRT ARKADAŞ 

Bir gün Begüm, Selda, Yeşim, Ozan, Mustafa ve Hakan okulları bittiğinde dışarıda Melda Cafe’ de  buluşacaklarına  sonra  da  yüzmek  için  Karadeniz’e  gideceklerine  söz  vermişler.  Onlar  şu  an Zonguldak’talarmış.  Okulları  bitmiş,  buluşmak  için  herkes  Melda  Cafe’ye  gitmiş.  Sonra  Yeşim  ile Ozan’ın gelmediğini öğrenmişler. Begüm ile Hakan Mustafa’nın evine Selda ile Ozan da Yeşim’in evine gidecekmiş.  Yeşim’in  evi  çok  yakın  olduğu  için  Selda  ile Ozan  çok  çabuk  Yeşim’in  evine  gelmişler. Yeşim’in hasta olduğunu öğrenmişler. Bacillus Cereus bakterisine yakalandığını öğrenmişler. Onunla konuşmuşlar: 

‐ Yeşim kendini iyi hissediyor musun? 

‐ Kendim iyi olmaz, neden? 

‐ Yeşim biraz saçmaladı, acaba ne yaparsak onu iyileştirebiliriz? 

‐  Aynı  zamanda  da  nasıl  bu  bakteriye  yakalandığını  ve  nereden  yakalandığını  öğrenmemiz lazım. 

‐ Bence de, doğru söylüyorsun Selda.  

Selda  ile Ozan “Acaba Yeşim neden dolayı hastalandı?” demişler. Bu arada Begüm  ile Hakan da Mustafa’nın evine gelmişler. Mustafa’ya: 

‐ Sana ne oldu Mustafa? 

‐ Bana oldu hastalık. 

‐ Sanırım Mustafa’ya bir şey oldu, acaba bu nasıl oldu hemen öğrenmemiz lazım Begüm. 

‐ Doğru söylüyorsun Hakan. Aynı zamanda da Mustafa’nın hasta olduğunu düşünüyorum. 

‐ Ben de. 

Mustafa’nın  da  Bacillus  Cereus  bakterisine  yakalandığını  öğrenmişler. Mustafa’nın  nasıl  ve neden dolayı hasta olduğunu öğrenmeye çalışmışlar. Begüm ile Hakan Melda Cafe’ye, Selda ile Ozan ise Ferit Cafe’ye gitmiş. Sonra da birbirleri ile buluşmak için Panda Cafe’de randevu istemişler. Sonra da birbirlerini telefonla aramışlar. Panda Cafe’ye gelmişler. Konuşmuşlar. İlk önce Selda ile Ozan: 

‐ Yeşim Bacillus Cereus bakterisine yakalandı. Sonra da Begüm ile Hakan: 

‐  Mustafa  da  Bacillus  Cereus  bakterisine  yakalanmış.  İkisi  nasıl  olurda  aynı  bakteriye yakalanır? 

Düşünmüşler etraflarına bakınmışlar, çöp, petrol, balçık gibi doğanın dengesini bozan şeyler görmüşler.  Araştırmışlar  ve  en  sonunda  çöp,  petrol  ve  balçıklarda  Bacillus  Cereus  bakterisinin olduğunu öğrenmişler. Buna çok  şaşırmışlar. Bu duruma bir  çözüm bulmaya  çalışmışlar. Sonra  tüm insanlara doğanın dengesinin bozulduğunu  anlatmışlar  ve  “BUNA BİR ÇÖZÜM BULALIM” derneğini açmışlar. Gelen giden herkes daha nelerin zararlı olduğunu anlatıyormuş. Çocuklar bu olaydan artık sıkılıyormuş. Daha başka şeylerin olmasını istemiyorlarmış. Sonra pankart hazırlayıp protesto etmeye başlamışlar. Herkes bu dört çocuğu  izlerken kıyamamış onlar da protesto etmeye başlamış. Zaman içinde doğa, dengesine yine kavuşmuş ve Yeşim ile Mustafa’nın nasıl hasta olduğunu öğrenmişler. İşte şu şekilde olmuş: 

Bir  gün  Mustafa  ve  Yeşim  dışarıda  yüzmek  için  Karadeniz’e  gidiyorlarmış.  Yüzmeye başlamışlar ama sudan çıkınca çok kötü öksürmeye başlamışlar. Mideleri bulanmış ve hasta olmuşlar. En  sonunda  da  Bacillus  Cereus  bakterisine  yakalanmışlar.  Kendilerini  çok  kötü  hissetmişler  ve yataklara  düşmüşler.  En  sonunda  herkes  hastalıktan  kurtulduğu  için  bu  dört  arkadaşa  teşekkür etmişler. Onlar için bir bayram yaratılmış ve bu bayramın ismi de “Dört Arkadaş” olmuş.    

 Nil Duru DURMUŞ  ‐ 3/C 

AYLA’NIN ÇEVRE VE TEKNOLOJİ İLGİSİ 

Ayla  çok  iyi  bir  kızdı,  yalnız  oyun  ve  çevreyi  çok  sevmiyordu.  Ayla  yatmadan  önce 

sürekli oyun oynuyordu,  ta ki  sabahtan akşama kadar. Bir gün doğayı  sevmemeye başladı, 

hafta sonu geçince okula gitti. Ayla hem okul  ile  ilgili ödevini yapmadı, hem de doğayla ve 

çevreyle ilgili konuyu dinlemedi.  

Öğretmen onunla  iyice konuştu, çevrenin ne kadar güzel olduğunu anlamadım ama 

eve gidince, ödevlerimi yaptı ve uyudu rüyasında çevrenin ne kadar güzel olduğunu düşündü 

ve yarın sabah olunca öğretmenine çevreyle  ilgili bir yazı yazdı. Ayla artık bir karıncayı bile 

incitmeyen biri oldu ve herkese karşı saygılı bir insan oldu. 

 

Merve BAŞBUĞ  3/C 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ÇİLEK ORMANI 

Çilek ormanında birçok hayvan varmış. Bu hayvanlar burada çok mutlu yaşarlarmış. 

Tavşanlar,  kediler,  kuşlar,  kurtlar  ve  ağaçlar  çok  güzel  anlaşırlarmış.  Ormanları  da  pırıl 

pırılmış. Dereler de balıklar zıplar,  ağaçlar da kuşlar şarkılar söylermiş. Bir gün ormana aslan 

gelmiş.  

Aslan: 

‐ Sevgili dostlarım sizi teknoloji amcanız fille tanıştırmak isterim, demiş. Hayvanlar çok 

şaşırmışlar! 

Teknoloji Fil Amca: 

‐ Sizlere teknolojik bilgiler vereceğim, demiş. 

Merakla  dinlemişler,  çok  şaşırmışlar  fil  amcanın  anlattıklarına.  İsterlerse  onlara  bu 

teknolojik  imkânları sunacağını da söylemiş. Fil amcanın bir şartı varmış ama ve bu şart çok 

önemliymiş. Bu teknolojik aletleri kullanırken dikkat etmeleri gerekiyormuş. Tüm hayvanlar 

söz vermişler.  

Teknoloji Fil Amca: 

‐  Arkadaşlar  bu  aletleri  dikkatsiz  kullanırsanız  istemeden  ormanınıza  ve  kendinize 

zarar verirsiniz, diye uyarmış. 

Bizim  Çilek  Ormanı  sakinleri  bu  uyarıyı  önemsememişler.  Bilgisayarda  fazla  oyun 

oynayan  tavşanın  gözleri  ağrımış.  Cep  telefonu  ile  çok  konuşmaktan  vazgeçmeyen  cır  cır 

böceğinin  kulakları  ve  başı  çok  ağrımış.  Fil  amcanın  orman  yakınlarına  kurduğu  fabrikanın 

atıklarını karıncalar dereye atınca balıkların hayatı tehlikeye girmiş. Aslan koşup hemen  file 

haber vermiş olup biteni. Artık Çilek Ormanı eskisi gibi temiz değil, hayvanlar ve bitkiler de 

mutsuzlarmış. Fil olanlara çok kızmış. 

Teknolojinin  sunduğu  imkanları  gereksiz  yere  kullanmak  yaşadığımız  doğaya, 

sevdiklerimize ve kendimize zarar verir, diye tekrar anlatmış. Çilek ormanı sakinleri bundan 

sonra filin sözünden çıkmamışlar. Temiz, sağlıklı ve mutlu yaşamışlar.   

Sedef SUCU ‐ 3/C 

ÇÖP ÖĞÜTÜCÜ 

Ali bey patentini alacağı çöp öğütücüsü üzerinde çok çalışıyordu. Yarın ise yeni bir çöp 

öğütücüsünün  denemesini  yapacaktı.  Sabah  kalktı  ve  ilk  deneme  için  çok  heyecanlıydı. 

Hemen öğütücünün  içine birkaç çöp koydu bu Ali Bey  için  inanılmazdı. Öğütücü çok düzgün 

bir şekilde çalıştı. 

Ali  Bey  öğütücü  makinesini  kaptığı  gibi  patent  merkezine  gitti.  Bilim  adamları 

öğütücüyü  inanılmaz buldular ve biran önce müşterilere ulaşması  için 2 ay  içerisinde ürünü 

hazır hale getirdiler. Ürün satışları başladı, müşteriler çok beğendiler ve çöp öğütücüsünün 

çevremizde ne kadar büyük katkı sağladığını anladılar. 

Daha  temiz bir çevre  için çöp öğütücü makinesini herkese  tavsiye ettiler. Ali Bey’de 

temiz çevreye katkıda bulunduğu için çok mutluydu. 

Mustafa Burhan AKALAN ‐ 3/C 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

PEMBE ROBOT 

Küçük bir  çocuk olan  Yeliz, bilim  kursu  gününde üç  kişi  ile  teknoloji  ile  ilgili  aletler 

söyleyeceklermiş. Öğretmenleri  İnci Hanım onlara  sormuş.  “Çocuklar hepinizden birer  alet 

adı istiyorum” demiş. 

ELA: “Ben bir araba yapmak istiyorum” demiş. 

BARIŞ: “Ben bir uçak yapmak istiyorum” demiş. 

YELİZ: “Bilmiyorum” demiş.  

Yeliz’in bilmiyorum demesi üzerine Ela ve Barış ona gülmüşler. Okul bittiğinde Yeliz 

evinde ablasının ona verdiği bilim kitabını açmış. Yeliz bir de bakmış ki çok güzel bir temizlik 

robotu görmüş. Yeliz  cuma günü geldiği  için hemen  robotu yapmaya başlamış. Proje günü 

bitmiş.  

Ela,  Barış  ve  Yeliz  sunumlarını  getirmişler.  Ela mavi  beyaz  bir  uzaktan  kumandalı 

araba, Barış  ise yaptığı yeşil maket uçağını göstermiş. Ela doksan, Barış doksan Yeliz  ise yüz 

puan  almış.  Ela  sormuş:  “Öğretmenim  Yeliz’e  yüz  puan  verdiniz  de  neden  Barışla  bana 

doksan puan verdiniz?” demiş. Öğretmenleri cevap vermiş.  

Çünkü: O güzel aklına gelecek bir  şey yapmış. Ama sizinki benim  istediğim  şey değil 

demiş.  

Yeliz  eve  geldiğinde  robotunu  boyamış.  Çok  güzel  bir  robot  olmuş.  Yeliz  robotuna 

Pembiş adını vermiş. Robotun mavi renkte gözleri varmış. Pembiş adındaki bu güzel robot evi 

süpürüp silmiş, kıyafetleri katlamış, yatağını Yeliz açmamış, Pembiş açmış. Yeliz yatmış, bir de 

bakmış ki kıyafetleri çıkartılmış. Yeliz bu robotunu asla kötü kullanmamış ve ailesi ile birlikte 

çok mutlu yaşamış.  

Ece PAKDİL ‐ 3/C 

 

 

 

TEKNOLOJİNİN ZARARLARI 

Ali o gün çok mutluydu. Çünkü babası Ali’ye bir bilgisayar alacaktı. Ali bilgisayarının 

hemen kurulmasını istedi. Babası da Ali’nin bilgisayarını Ali’nin kuşunun yanına kurdu. 

Ali  okuldan  geliyor,  ödevine  dokunmadan  bilgisayarın  başına  oturup  oyunlar 

oynuyordu. Ali’nin kuşu bir yıl sonra öldü. Ali kuşunun nasıl öldüğünü merak etti ve onunun 

cesedini veterinere götürdü. O uzun bir saatten sonra veteriner amca dedi ki: 

‐ Bu kuş radyasyon yüzünden ölmüş.  

Ben “Radyasyon nedir?” diye sordum. Veteriner amca: 

‐ Radyasyon bilgisayar gibi elektrikli cihazlardan yayılan bir dalgadır.  

Artık Ali bilgisayarı hafta sonu bir buçuk saat oynuyor. Eve gelince Ali artık ödevlerini 

yapıp, kitap okuyor. Ali radyasyonu okulda arkadaşlarına ve öğretmenine anlattı. Arkadaşları 

Ali’yi takdir ettiler. Çünkü Ali ve arkadaşları birinci sınıfa gidiyordu. Ali’nin öğretmeni Ali  ‘yi 

takdir etti. Ali yeni bir kuş aldı ve bu kuş Ali’nin bir önceki kuşundan daha çok yaşadı. Ali artık 

teknolojinin zararlı olduğunu biliyordu.      

 

Arda POLATKAN ‐ 3/C 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ZARARLI DERE 

Şehre yakın küçük bir kasaba vardı. Bu kasabadan güzel bir dere geçerdi. İnsanlar bu 

dereden balık avlarlardı. Bu küçük kasabada bir sürü balık vardı.  Kaan yakaladığı balıklardan 

birkaçını eve götürdü. Akşam yemeğinde annesi babası ve kardeşiyle birlikte yediler. Bir kaç 

saat sonra kardeşi çok rahatsızlandı. 

Hemen  kasabanın  doktorunu  çağırdılar.  Doktor  muayene  etti.  Bugün  çok  hastası 

olmuştu. Dedi ki: 

‐ Bu kasabada insanları hasta eden bir durum var. Bunu mutlaka araştırmak gerekir. 

Kaan’ın babası kasabanın  ileri gelenleri  ile konuştu. Bir araştırma yaptılar. Kasabanın 

yakınındaki fabrikanın kimyasal atıkları dereye boşalıyordu. Bu suyla sulanan yiyecekler ve bu 

suda  yaşayan  balıklar  insanların  hasta  olmasına  sebep  oluyordu.  Kasabalılar  hemen 

yetkililere haber verdiler. Sonunda fabrika gerekli önlemleri almak zorunda kaldı. Artık alınan 

önlem sayesinde teknoloji üreten bu fabrika çevreye zarar vermiyordu. 

Selin TARMAN  ‐  3/C 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ÇEVRE 

Benim  çevrem  güzeldir.  Çevremde  temiz  hava,  yemyeşil  ağaçlar  ve mis  gibi  kokan 

çiçekler vardır. Hayvanlar mutludur. Bitkiler  coşkuludur. Çocuklar koşar koşar durur benim 

çevremde.   Çöp denen atıklar yoktur hiç. Çünkü benim çevrem  tertemizdir. Dünya’nın  tüm 

renkleri solmadan durur. İnsanlar sağlıklıdır. Nefes almak çok güzeldir. Şırıl şırıl akan sulardan 

tüm  canlılar  yararlanır.  Ağaçlarım  kesilmez.  Büyür  büyür  durur.  Benim  çevrem  güzeldir. 

Benim çevrem temizdir.   

Ama bahsettiğim çevre gerçek değil. Maalesef benim hayalim. Olmasını istediğim ama 

olmasına izin verilmeyen çevrem. 

 

                                                                                       Selen SARAL ‐ 3/D 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ÇEVRECİ 

Bir  gün Melek  adında bir  kız parka  gitmiş. Ama parkın her  yeri  çöplerle doluymuş. 

Arkadaşı uğur’u görmüş. Şaşırmış çünkü Uğur yiyeceklerin paketlerini yere atıyormuş. Melek 

bu davranışı çok yanlış bulmuş. Çünkü ailesinde ve okulunda yerlere çöp atılmaması gerektiği 

hep  söylenirmiş. Melek  çevreyi  seviyor  ve  koruyormuş. Bu davranışı da Uğur’a öğretmeye 

karar vermiş.  Uğur’u daha temiz olan başka bir parka götürmüş. Uğur bu parkın ne kadar da 

güzel  olduğunu  görünce  yüzünün  kızarmasına  engel  olamamış.  Hemen  koşarak  kirlettiği 

parka gitmiş. Melek de ardından koşmuş ve bakmış ki Uğur tüm çöpleri topluyor. Melek çok 

sevinmiş ve ona yardım etmiş. Böylece Melek bu dünyaya yeni bir çevreci kazandırdığı  için 

mutlu olmuş. 

 

                                                                                              Deniz TEKİN ‐ 3/D 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ÇEVRE VE TEKNOLOJİ 

Bir varmış, bir yokmuş. Didem adında bir kız varmış. Didem çevreyi ve teknolojiyi çok 

severmiş. Ama arabaların egzozları havayı kirletirmiş. Onun  için düşünmüş taşınmış ama bir 

türlü ne yapacağına karar verememiş. Sonunda bir kulüp kurmaya karar vermişler.  İlk olarak 

ağaçların  neden  kesildiğini,  neden  ormanların  yerine  alışveriş  merkezlerinin  yapıldığını, 

arabaların  egzozlarının  neden  bu  kadar  pis  olduğunu  araştırmaya  başlamışlar.  Herkes  bir 

görev  almış  ve dört  gün  sonra buluşmaya  karar  vermişler.   Dördüncü  gün  geldiğinde  tüm 

araştırmalarını tek tek  incelemişler. En güzel cümleleri seçip afişler hazırlamışlar. Bu afişleri 

okula  götürüp  öğretmenlerine  göstermişler.  Öğretmeni  yaptıklarına  çok  sevinmiş.  Onları 

duyarlılıklarından dolayı kutlamış. Bunu8j üzerine kulüplerine daha çok arkadaşları katılmış. 

Didem çevreye böyle bir iyilik yaptığı için çok mutlu olmuş. 

Doğa DEMİRBAŞ ‐ 3/D   

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

TERK EDİLEN ORMAN 

Ülkenin birinde yemyeşil bir orman ve masmavi bir göl varmış. Kuşlar, balıklar ve tüm 

hayvanlar barış içinde yaşarlarmış. 

Hayvanlar bir  sabah gürültü  ile uykularından uyanmışlar. Aslan,  tavşan ve  tilki  sesin 

geldiği  yere doğru  koşmuşlar. Gürültülü  sesleri  ile  iş makinelerinin ormanda  yol  yapmakta 

olduğunu görmüşler. Günlerce sesten rahatsız olmuşlar. Zamanla gölün kenarına bir fabrika 

kurulmuş.  Sessiz  ormanın  içinden  kamyonlar  geçmeye  başlamış.  Fabrikanın  bacasından 

kapkara  dumanlar  çıkmış.  Önce  bu  duruma  dayanamayan  kuşlar  ormanı  ter  etmeye 

başlamışlar. Fabrikanın kirli atıklarından etkilenen göldeki balıklar tek tek ölmeye başlamışlar. 

Yük  taşıyan  kamyonların  kocaman  tekerlekleri  altında  kalan  kirpi,  sümüklü  böcek  ve  fare 

ezilmişler. 

Ormandaki  bu  duruma  üzülen  hayvanlar  bir  toplantı  düzenleyerek,  çevreye  duyarlı 

insanlardan  yardım  isteme  kararı  almışlar.  Tilki  ve  tavşan,  insanların  bir  araya  gelerek 

oluşturdukları çevre derneklerine başlarına geleni anlatarak yardım istemişler. 

Çevre  dernekleri,  fabrikanın  sahibi  ile  görüşerek  yaratılan  çevre  kirliliğinin 

düzeltilmesini  sağlamışlar.  Fabrikanın  bacasına  filtre  takılmış.  Göldeki  kirli  atıklar 

temizlenmiş. Kamyonlar ormanda daha yavaş ve dikkatli gitmişler. Böylece ormandaki düzen 

tekrar sağlanmış. Herkese çevre ve teknolojinin uyum içinde olabileceğini göstermişler. 

Ormanı terk eden kuşlar geri dönmüşler. Balıklar mavi göllerine kavuşmanın sevincini 

yaşamışlar. Yemyeşil orman ve masmavi göldeki huzur ve mutluluk geri gelmiş. 

 

                                    Nilsu ŞİMŞEK ‐ 3/D 

 

 

 

 

 

GELİŞMİŞ DOĞA 

Ali çok gereksiz şeyler yaparmış. Mesela suyu açık bırakır,  ışığı açık bırakırmış. Onun, 

bütün arkadaşları onun çöplerini toplayıp, açık bıraktığı şeyleri kapatmaktan çok sıkılırlarmış. 

Ali  çok  mutsuzmuş,  çünkü  hiç  arkadaşı  yokmuş.  Ali  git  gide  çöp  atmayıp,  ışıkları  açık 

bırakmamaya  başlamış.  Ali’nin  dört  arkadaşı  olmuş.  Sonra  daha  fazla  arkadaşı  olmaya 

başlamış. Ali hiç çöp atmaz olmuş. Bunu gören arkadaşları ve öğretmenleri çok sevinmişler. 

Müdür yardımcısı bir yarışma düzenlemiş. Yarışmayı kazanan, Ali sayesinde 3–D sınıfı olmuş. 

Ali bu işe çok sevinmiş.  

Doğukan ÖZTÜRK ‐ 3/D