move it magazine online

Toυ Μιχάλη Κωνσταντέλλη

Και θα το θυμόμαστε για πολλούς λόγους. Βέβαια

ακόμα βρισκόμαστε στην αρχή, θα είναι ένα long hot

summer όπως τραγουδούσε κάποτε ο Πίτερ Γουέλερ αλλά

με τη βοήθεια των εικόνων και της φαντασίας ελπίζουμε να περάσει τελικά ανώδυνα. Από τη μια είναι οι πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις, η

αδυσώπητη καθημερινότητα που δεν αφήνει συχνά

σκέψεις για happy ending στην ταλαιπωρία, είναι ακόμα

η επίδραση που έχουν τα γεγονότα στον κατεξοχήν

χώρο που αγαπάμε, έτσι που το φθινόπωρο δεν γνωρίζουμε

καν αν το σινεφίλ τοπίο στη χώρα θα έχει παραμείνει

το ίδιο με τις περισσότερες εταιρείες διανομής να τα

βρίσκουν σκούρα - πώς αλλιώς θα μπορούσε να συμβεί

άλλωστε; Είναι όμως κυρίως η αναμέτρηση με τον εαυτό

μας, με τις κατεστημένες απόψεις και αντιλήψεις μας

για τη ζωή, την κοινωνία που ζούμε, τους άλλους με

τους οποίους πρέπει να τη μοιραστούμε. Επειδή δε μας έχει βαρέσει ακόμα η ζέστη σας συνιστούμε ψυχραιμία.

Εξάλλου δεν υπάρχουν πολλά

που μπορεί να κάνει κάποιος όταν όλα γύρω του μοιάζουν ή περιγράφονται ως εικόνες

από χολιγουντιανή ταινία καταστροφής. Σ’ αυτήν την πιο

επιτηδευμένα αποδραστική διάθεση το MOVE IT θα

είναι χορηγός για όλη την καλοκαιρινή περίοδο. Με

την online έκδοσή μας που εμπλουτίζεται εβδομάδα με εβδομάδα και φυσικά

με το www.moveit.gr που σας κρατά συντροφιά

καθημερινά στις διαδικτυακές σας αναζητήσεις. Αυτήν

την παρέα θέλουμε να κρατήσουμε ζωντανή για

να αποδείξουμε στο τέλος πως είναι περισσότερα αυτά

που ενώνουν παρά εκείνα που χωρίζουν και το σινεμά είναι πρόσφορο έδαφος για

αυτήν τη συνάντηση. Αράξτε λοιπόν κάτω απ’ το δέντρο,

προβάρετε το μαγιό μπροστά στον καθρέφτη και αφήστε το

player σε αναμονή. Έχουμε ακόμα πολλά να δούμε

Περιοδικό MOVE IT Online Version: Ιούνιος 12Issn: 1791-6542.

ΔΙΑΝΕΜΕΤΑΙ ΔΩΡΕΑΝ

ΕΚΔΟΤΗΣΜιχάλης Κωνσταντέλλης

konstantellis @moveitmag.gr

ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣΑπόστολος Κίτσος

[email protected]

DESIGN Sick_boy/Γιάννης Λυμπέρης

ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑΟδυσσέας Βίκος, Mr Tibbs, Tomcat Murr

ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΕΜΠΟΡΙΚΟΥΑπόστολος Κίτσος

[email protected]

ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣΧάρης Παπαπαναγιώτου, Κωνσταντίνος Kαϊμάκης,

Παναγιώτης Ευσταθιάδης, Ειρήνη Κατσαρά, Γιάννης Λυμπέρης, Γιάννης Τσάκαλος, Νίκη Λειβαδάρη,

Αλέξανδρος Ρωμ. Λιζάρδος, Ελεωνόρα Βερυκοκίδη, Εύη Αβδελίδου

WEBMASTERSΕιρήνη ΠαληογιάννηΒίκυ Μοσχονησιώτου

ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ/ΕΚΔΟΣΗMOVE IT MEDIA/ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΕΛΛΗΣ & ΣΙΑ

Μπέλες 5, 11741, Αθήνα.

ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ/ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑwww.moveit.gr

www.moveitmag.gr [email protected]

Τηλ. 213 0433169Fax. 210 3479304

ΣΥΝΔΡΟΜΕΣwww.moveit.gr

subscriptions @moveitmag.gr full/ετήσια: 25 ευρώ

season/εξαμηνιαία/τεύχη: 18 ευρώtrial/τρίμηνη: 3 τεύχη:

10 ευρώ

EDITO Ιούνιος 124

Ένα καλοκαίρι που θα θυμόμαστε

www.moveitmag.gr Iούνιος 12move it

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

6

Τί παίζει σ’ αυτό το τεύχος

5

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΕΥΧΟΣ

INDEX


1016

18

14 12

Cult DVD

TV Reviews

Docu Out There

το MOVE IT δίνει:Αριστούργημα

Must

Μέτριο

Κακό

τo MOVE IT δεν ευθύνεται για τυχόν αλλαγές στον προγραμματισμό των εταιρειών διανομής

Δε βλέπεται

Καλό


prometheus

δες το στους κινηματογράφους

IN THEATRES

ΓΡΑφΟΥΝ ΟΙ ΣΥΝΤΑΚΤΕΣ ΤΟΥ MOVE IT:

AΠΟΣΤΟΛΗΣ ΚΙΤΣΟΣ, ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΕΛΛΗΣΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑϊΜΑΚΗΣ,ΕΥΗ ΑΒΔΕΛΙΔΟΥΓΙΑΝΝΗΣ ΛΥΜΠΕΡΗΣ, ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΤΣΑΡΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΕΥΣΤΑΘΙΑΔΗΣΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΑΚΑΛΟΣ, ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΡΟΥΣΚΑ, ΕΛΕΩΝΟΡΑ ΒΕΡΥΚΟΚΙΔΗ

Οπωσδήποτε δύσκολη η αποστολή του Ρίντλεϊ Σκοτ σ’ αυτήν την ταινία. Πώς να επανασυστήσει

χαρακτήρες, πλοκή και θέματα, που τον έκαναν σινεφίλ Θεό πριν από τρεις δεκαετίες, στο σύγχρονο κοινό του διαδικτύου που δεν έζησε την κινηματογραφική έξαψη του Alien/1979; Πρώτ’ απ’ όλα διαχειριζόμενος το καινούργιο υλικό με προσοχή και συνδέοντάς το με το παρελθόν θα απαντούσαμε και αυτό ακριβώς κάνει ο σκηνοθέτης στον Προμηθέα. Έτσι το φιλμ βρίθει αναφορών, συμβολισμών και διαλόγων που κινητοποιούν το μυαλό και τη μνήμη των παλαιών fans. Το στόρι είναι επίσης οικείο οπότε το σενάριο δεν αναλώνεται σε εξηγήσεις (δυστυχώς αυτό λειτουργεί και ως μπούμερανγκ μερικές φορές), αλλά βοηθά στο να αποκτήσει το φιλμ ρυθμό και να γίνει πιο προσβάσιμο στους νέους

θεατές που ήδη γνωρίζουν ότι πρόκειται για prequel. Ο ώριμος θεατής λοιπόν δε θα καταλάβει ότι παρακολουθεί μια πρωτόγνωρη εμπειρία μα ένα έργο φτιαγμένο από έναν εκπληκτικό τεχνίτη - φωτογραφία, σετ ντιζάιν και cgi είναι γκαραντί - που μπορεί να μην συναρπάσει το μυαλό αλλά σίγουρα θα εξιτάρει τις αισθήσεις του. Και εκεί κάπου μπορεί ένας κριτής να σταματήσει την ανάλυση διότι πέρα από την εντυπωσιακή παραγωγή και το καστ που προσπαθεί (ο Φασμπέντερ κλέβει την παράσταση εδώ), οι χαρακτήρες δεν αναπτύσσονται επαρκώς (οπότε και το ενδιαφέρον μας γι’ αυτούς) και κυρίως δεν υπάρχει ένα νοηματικό συμπέρασμα, «δεν υπάρχει τίποτα» όπως χαρακτηριστικά ακούγεται στην ταινία, που θα ενώσει τις τελίτσες, παρά μια αναβολή ως την επόμενη ταινία αυτής της νέας/παλιάς μυθολογίας. ΜιΧΑΛηΣ ΚωΝΣΤΑΝΤΕΛΛηΣ

το MOVE IT δίνει:

Μια νέα/παλιά μυθολογία


Οι καλύτερες ταινίες του μήνα REVIEWS 7

INFO

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Ρίντλεϊ ΣκοτΠΑΙΖΟΥΝ: Μάικλ Φασμπέντερ, Σαρλίζ Θερόν, Νούμι Ραπάς, Γκάι Πιρς, Άιντρις Έλμπα, Λόγκαν Μάρσαλ ΓκρινΧΩΡΑ: ηΠΑ, 2012, 124’.ΣΥΝΟΨΗ: Μια ομάδα εξερενητών ανακαλύπτει την πηγή της ζωής στη Γη που τους οδηγεί στα πιο σκοτεινά σημεία του σύμπαντος. Εκεί πρέπει να δώσουν μια σκληρή μάχη για να σώσουν το ανθρώπινο γένος.RELEASE: 7 ιουνίου

The Ravenτα 7 θανάσιμα αμαρτήματα του κόρακα

ηαμφιλεγόμενη αιτία θανάτου του Πόεστάθηκε πηγή έμπνευσης για τον ΤζέιμςΜακΤιγκ – δυστυχώς όχι και για τους σε-ναριογράφους-, μετατρέποντας τον Πόεσε Σέρλοκ Χολμς και τις τελευταίες μέρες

της ζωής του σε αστυνομικό θρίλερ που παραπέμπεισε “Se7en” εποχής. Τα επτά θανάσιμα αμαρτήματαπαρουσιάζονται συμβολικά: η οκνηρία του Hamilton,η λαιμαργία του κόρακα, η λαγνεία στο πτώμα τηςπόρνης, η απληστία του εκδότη, η οργή του Φιλντς, οφθόνος του Griswold και η αλαζονεία του Poe πουείναι και η «μητέρα» όλων των αμαρτημάτων.Από τον εκδότη της εφημερίδας που λόγω των δολο-φονιών πουλάει περισσότερα φύλλα μέχρι τον Πόε

που γράφοντας για το θάνατο εξαπλώνεται η φήμητου, έκαστος «τρέφεται» από το θάνατο.θα ήταν καλό φιλμ αν δεν είχε υποπέσει το ίδιο σε 7«θανάσιμα» ατοπήματα: η πλοκή έχει κακή ροή, οι ερ-μηνείες είναι υπερβολικά θεατρικές, ο Φιλντς «κλέβειτην παράσταση», η σκηνή του χορού σε slow motionδε συνάδει με το υπόλοιπο στυλ κινηματογράφησης,το τελευταίο δεκάλεπτο ο θεατής βομβαρδίζεται μεστοιχεία που τον οδηγούν στο δολοφόνο,το story θα μπορούσε να έχει παρθεί από τη σειρά«Criminal Minds» και στο τέλος μένεις με την εντύ-πωση ότι πρόκειται για προχειροδουλειά.εΛεΩνοΡΑ ΒεΡΥκοκΙΔη

INFOHΠΑ/Ισπανία (2012). 111’.ΣκηνοθεΣΙΑ: Τζέιμς ΜακΤιγκ. ηθοΠοΙοΙ: Τζον κιούζακ, ΛιουκΈβανς, Μπρένταν Γκλίζον. ΣΥνοψη: Το 1849, ένας κατά συρροήνδολοφόνος σπέρνει τον τρόμο στους δρόμους της Βαλτιμόρης.Σύντομα ο Έντγκαρ Άλαν Πόε αντιλαμβάνεται πως οι μέθοδοι τουδολοφόνου είναι βγαλμένες από τις ιστορίες του.Release: 31 Μαίου 2012

Oι καλύτερες ταινίες του δεκαπενθημέρου

Ιούνιος 12www.moveitmag.gr move it

REVIEWS

το MOVE IT δίνει HH

8

deep blue seaάβυσσος η ψυχή...

ΗΕστερ, νεαρή σύζυγος καθώςπρέπει εξηντάρη Βρετανού δι-καστή στο μεταπολεμικό Λον-δίνο των 50s, βρίσκει ξαφνικάτον έρωτα στα μάτια του Φρέντι,35άρη πιλότου της πολεμικής

αεροπορίας στον β' παγκόσμιο. Μετακομίζειμαζί του, αλλά τα πράγματα δεν θα εξελιχθούνόπως κανείς από τους δύο ελπίζει...Η πεθερά της Εστερ (Ρέιτσελ Βάις) της λέει μεκακία στο ξεκίνημα «πως το πάθος έχει πάνταάσχημο αποτέλεσμα». Και όταν η Εστερ ρωτάμε τι να το αντικαταστήσει, εκείνη απαντά «μεελεγχόμενο ενθουσιασμό». Ετσι είναι πάνω, κάτω η ταινία. Προερχόμενηαπό θεατρικό του 1952, επιλέγει να μας αφήσεινα μαντέψoυμε τα συναισθήματα της πρωταγω-

νίστριας όπως ο πόθος, το πάθος, η απο-γοήτευση, παρά να μας τα δείξει με εκκω-φαντικό τρόπο στην οθόνη. Κι όταν λέμε«εκκωφαντικό» δεν σημαίνει... αίμα, δά-κρυα και ιδρώτας.Ο 66χρονος σκηνοθέτης Τέρενς Ντέιβιςγνωρίζει το θέμα, ελέγχει κάθε σκηνή -πάντα σε τέσσερις τοίχους- αλλά δεν μαςεπιτρέπει όχι μόνο να παθιαστούμε, αλλάκαι να ενθουσιαστούμε... μετρημένα. ΗΒάις φέρνει έναν μοντέρνο αέρα στηνηρωϊδα, καταπιεσμένης στον συντηρητι-σμό, ενώ ο Χίντλεστον είναι καλός σεόποια εποχή να τον βάλεις. Καταλαβαί-νουμε τι... ζόρια περνάει η Εστερ, αλλά βρεαδελφέ, καλό θα ήταν να το βλέπαμε. Τολένε και σινεμά... ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΥΜΠΕΡΗΣ

INFOΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: ΤέρενςΝτέιβιςΠΑΙΖΟΥΝ: Ρέιτσελ Βάις,Τομ Χίντλεστον, ΣάιμονΡάσελ Μπιλ, Άν ΜίτσελΧΩΡΑ: Αγγλία, 2011, 94’ΣΥΝΟΨΗ: Μια ερωτικήιστορία στην δεκαετία του1950 στο Λονδίνο. Η σύζυ-γος Βρετανού δικαστή πέ-φτει σε μιααυτοκαταστροφική ερω-τική σχέση με ένα πιλότοτης Βασιλικής ΠολεμικήςΑεροπορίας.

Release: 31 Μαϊου



REVIEWS 9


The Ravenτα 7 θανάσιμα αμαρτήματα του κόρακα

ηαμφιλεγόμενη αιτία θανάτου του Πόεστάθηκε πηγή έμπνευσης για τον ΤζέιμςΜακΤιγκ – δυστυχώς όχι και για τους σε-ναριογράφους-, μετατρέποντας τον Πόεσε Σέρλοκ Χολμς και τις τελευταίες μέρες

της ζωής του σε αστυνομικό θρίλερ που παραπέμπεισε “Se7en” εποχής. Τα επτά θανάσιμα αμαρτήματαπαρουσιάζονται συμβολικά: η οκνηρία του Hamilton,η λαιμαργία του κόρακα, η λαγνεία στο πτώμα τηςπόρνης, η απληστία του εκδότη, η οργή του Φιλντς, οφθόνος του Griswold και η αλαζονεία του Poe πουείναι και η «μητέρα» όλων των αμαρτημάτων.Από τον εκδότη της εφημερίδας που λόγω των δολο-φονιών πουλάει περισσότερα φύλλα μέχρι τον Πόε

που γράφοντας για το θάνατο εξαπλώνεται η φήμητου, έκαστος «τρέφεται» από το θάνατο.θα ήταν καλό φιλμ αν δεν είχε υποπέσει το ίδιο σε 7«θανάσιμα» ατοπήματα: η πλοκή έχει κακή ροή, οι ερ-μηνείες είναι υπερβολικά θεατρικές, ο Φιλντς «κλέβειτην παράσταση», η σκηνή του χορού σε slow motionδε συνάδει με το υπόλοιπο στυλ κινηματογράφησης,το τελευταίο δεκάλεπτο ο θεατής βομβαρδίζεται μεστοιχεία που τον οδηγούν στο δολοφόνο,το story θα μπορούσε να έχει παρθεί από τη σειρά«Criminal Minds» και στο τέλος μένεις με την εντύ-πωση ότι πρόκειται για προχειροδουλειά.εΛεΩνοΡΑ ΒεΡΥκοκΙΔη

INFOHΠΑ/Ισπανία (2012). 111’.ΣκηνοθεΣΙΑ: Τζέιμς ΜακΤιγκ. ηθοΠοΙοΙ: Τζον κιούζακ, ΛιουκΈβανς, Μπρένταν Γκλίζον. ΣΥνοψη: Το 1849, ένας κατά συρροήνδολοφόνος σπέρνει τον τρόμο στους δρόμους της Βαλτιμόρης.Σύντομα ο Έντγκαρ Άλαν Πόε αντιλαμβάνεται πως οι μέθοδοι τουδολοφόνου είναι βγαλμένες από τις ιστορίες του.Release: 31 Μαίου 2012



REVIEWS


8

Συναρπαστικά παραμυθένιο

snow white &the huntsman

Tο είχα υποψιαστεί από το trailer, αλλά πλέον μπορώ να το δηλώσω και επίσημα: επιτέλους μια ταινία με την Κρίστεν Στιούαρτ, την οποία…

μπορώ να προτείνω άφοβα σε φίλους και γνωστούς! Φιλόδοξη, συναρπαστική, σταθερά ευρηματική και εμπνευσμένα «εφετζίδικη», η «Χιονάτη» του –πρωτοεμφανιζόμενου- Ρούπερτ Σάντερς διαθέτει όλα εκείνα τα στοιχεία που χρειάζεται ένα κινηματογραφικό παραμύθι για να φτάσει σε ένα ευρύ, σκεπτόμενο και, κυρίως, απαιτητικό κοινό, έστω κι αν δεν αποφεύγονται κάποια «σκαμπανεβάσματα» σε θέματα πλοκής και ερμηνειών. Το μεγαλύτερο ατού της, πάντως, παραμένει το –άκρως εντυπωσιακό μέσα στην gothic «σκοτεινιά» του– αισθητικό της κομμάτι, όπου διακρίνουμε ψήγματα από τη μεγαλοπρέπεια του «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών», τον λυρισμό του «Λαβύρινθου του Πάνα», αλλά και την απόκοσμη χάρη των «Αδελφών Γκριμ». Το φιλμ του Τέρι Γκίλιαμ, μάλιστα, πιθανότατα αποτέλεσε πηγή έμπνευσης και για τη –θαυμάσια για μια ακόμη φορά– Σαρλίζ Θερόν, όσον αφορά στην προσέγγιση του ρόλου της ως δολοπλόκα ice queen. Ο Σάντερς ανοίγει και κλείνει την ταινία με δύο θεαματικότατες σκηνές μαχών, ωστόσο, η σκηνή που –πιθανότατα– αποτυπώνεται στη μνήμη είναι εκείνη όπου η Χιονάτη (μια Στιούαρτ σε σαφώς πιο ουσιώδη ερμηνευτικά μονοπάτια, εν σχέση με το «Twilight Saga»…) καταλήγει στο μαγεμένο δάσος, όπου έρχεται αντιμέτωπη με ένα οργιαστικά εφιαλτικό σκηνικό, προϊόν αρτιότατων ειδικών εφέ.ΧΑΡηΣ ΠΑΠΑΝΑΓιωΤΟυ



REVIEWS Οι καλύτερες ταινίες του δεκαπενθημέρου8

INFOΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Ρούπερτ Σάντερς ΠΑΙΖΟΥΝ: Κρίστεν Στιούαρτ, Σαρλίζ Θερόν, Κρις Χέμσγουορθ, Μπομπ ΧόσκινςΧΩΡΑ: ηΠΑ, 2012, 127’.ΣΥΝΟΨΗ: Μια φορά κι έναν καιρό, ένας μαγικός καθρέφτης πληροφόρησε την πανέμορφη όσο και αδίστακτη βασίλισσα Ραβένα πως, ο μόνος τρόπος να παραμείνει για πάντα νέα, είναι να φάει την καρδιά της Χιονάτης, της θετής της κόρης. RELEASE: 31 Μαϊου


Οι καλύτερες ταινίες του δεκαπενθημέρου REVIEWS 9

INFOΣκηνοθεΣΙα: Λαρίσα κοντράκιηθοποιοί: Ρέιτσελ Βάις, Βανέσα Ρεντγ-κρέιβ, ντέιβιντ Στράδερν, Μόνικα Μπε-λούτσιΧΩΡα: Γερμανία / καναδάς (2010), 112’.ΣΥνοψη: Μια αμερικανίδα αστυνομι-κός, η οποία θα βρεθεί στη χαώδη, μετάτον εμφύλιο πόλεμο, Βοσνία – ερζεγο-βίνη, μέλος της ειρηνευτικής δύναμηςτων ηνωμένων εθνών, συνεργάζεται μετις τοπικές αστυνομικές αρχές για ναπατάξουν το εμπόριο λευκής σάρκας.RElEaSE: 31 Μαϊου 2012

The WhistleblowerH φρίκη σε πολαρόιντ

Human Rights Vs Human Traf-ficking. Ή μάλλον, όχι καιτόσο κόντρα εν τη προκει-μένη, αφού περί «προτεκτο-ράτου» πρόκειται μάλλον...

Αθώα κοριτσάκια πωλούνται από εμπό-ρους λευκής σαρκός σε τιμές ευκαιρίαςκαι αποτελούν θύματα για κάθε άρρωστονού που μπορεί να ασελγεί εις βάρος τουςκαι να τα κακοποιεί. Και πίσω από όλοαυτό κρύβεται η ειρηνευτική δύναμη τουΟΗΕ στη Βοσνία, σε ένα θέατρο του παρα-λόγου με πολλά μυστικά.Το θέμα ξεσκεπάζει η Kathy Bolkovac, μιααστυνομικός που εργάστηκε ως μισθοφό-ρος στην ειρηνευτική δύναμη της Βοσνίαςκαι ανακάλυψε όλο αυτό το αίσχος (και τοαποκάλυψε). θα βρεθεί αντιμέτωπη μετον εφιάλτη της πορνείας, με τα ανθρώ-πινα βασανιστήρια τύπου «Hostel» καιτην ανθρώπινη υπμυαλών, μέσα σε πλάνα γεμάτα χρησιμο-

ποιημένα προφυλακτικά, βρώμικα σεντό-νια, σύριγγες και σύνεργαβασανιστηρίων.H Rachel Weisz στο ρόλο της ζωής της..Για τη δε Redgrave τί να πεί κανείς; Πλη-θωρική και ανυπέρβλητη όπως πάντα(Tόσο αντιφατικό.. Κάποτε σε ένα φεστι-βάλ στους Δελφούς έτυχε να τρώμεπαρέα και στην πραγματική της ζωή είναιμια απλή και γλυκύτατη κυρία).Η ιστορία είναι αληθινή, οπότε αυτό απόμόνο του είναι ένας λόγος να δεις την ται-νία. ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΤΣΑΡΑ


12 REVIEWS

το MOVE IT δίνει HHHH

www.moveitmag.gr move it Ιούνιος 12

Oι καλύτερες ταινίες του δεκαπενθημέρουCLASSIC

ΠAντα θα Eχουμε την... Υπάρχουν ένασωρό ταινίες εκεί έξωπου πρέπει να δειςστη μεγάλη οθόνη.Την... κανονική, όχιτην 50άρα τηλεόρασήσου. Η «Καζαμ-πλάνκα» ήταν, είναι,και θα είναι μία απόαυτές για όσο υπάρχεισινεμά.

Για τους νεαρότε-ρους η λέξη «νοσταλ-γία» τους πάει, άντε,δέκα χρόνια πίσω.Εμάς, λίγα περισσό-τερα. Η «Καζαμ-πλάνκα» δεν είναινοσταλγία, είναι ηιστορία του σινεμά.Ενας από τους λόγουςπου το αγαπάς. Ταινία,που δεν χρειάζεταικαν να εξηγήσεις σε

κανέναν, γιατί είναι κλασική.Αν υπάρχει βέβαια τέτοιοςάνθρωπος...

Φέτος η «Καζαμπλάνκα»γίνεται 70 ετών και ολό-κληρο το σινεμά γιορτάζει,μαζί βέβαια και το Move it.Ξαναθυμηθείτε μαζί μαςτους λόγους που αυτή η ται-νία δεν λείπει από καμίαλίστα κριτικών ή σινεφίλ.Οταν η Warner έδωσε το«πράσινο» φως, ουδείς περί-μενε πολλά. Ηταν βέβαια μια«Α-List» ταινία με πολλούςσταρς, αλλά το μπάτζετ ήτανσφιχτό και οι προσδοκίεςχαμηλές. Ηταν από τις σπά-νιες στιγμές που τα… πάντασυνωμότησαν να συμβεί.

Ο θεατής εξαρχής ταυτί-στηκε με τους δύο βασικούςχαρακτήρες. Ανδρας και γυ-ναίκα ερωτευμένοι, οι οποίοιθυσιάζουν την αγάπη για ένανανώτερο σκοπό. Οταν ξεκίνησενα προβάλλεται η ταινία το1942, η απειλή των Ναζί δενείχε φτάσει στις ΗΠΑ. Οτανβλέπεις την ταινία νιώθεις τονέρωτα και τον πόνο των δύο,αλλά μπορείς την ίδια στιγμήνα «συγχωρέσεις» και να κατα-νοήσεις την απόφασή τους…

Η πρώτη θέαση της ται-νίας, για όσους τη θυμόμαστεκαι όσοι ετοιμάζεστε να το κά-νετε, δεν συγκρίνεται με τίποτε.Η πρώτη συνάντηση του Ρικκαι της Ιλσα, όταν εκείνος ορ-μάει τσατισμένος προς τον πια-νίστα που παίζει το «As TimeGoes By», και του λέει πως τουείχε πει να μην παίξει ποτέ

αυτό το τραγούδι. Κοιτά-ζει την Ιλσα και το πρό-σωπό του αλλάζει μεμιάς.Μπορεί πλέον να ξέρουμετην ιστορία τους, τηνπρώτη όμως φορά, ησχέση τους ήταν άγνω-στη…

Το σενάριο βέβαιαείναι το Α και Ω. Τζούλι-ους Έπσταϊν, Φίλιπ Έπ-σταϊν και Χάουαρντ Κοχήταν οι υπεύθυνοι. «Κα-λύτερο σενάριο όλων τωνεποχών» αποφάισε τοΑμερικανικό ΣυνδικάτοΣεναριογράφων. Ενα απότα «τρικ» του, ήταν πως οιδύο πρωταγωνιστές δενήξεραν πως τελειώνει η

14

Oι καλύτερες ταινίες του δεκαπενθημέρουCLASSIC

ΠAντα θα Eχουμε την... Υπάρχουν ένασωρό ταινίες εκεί έξωπου πρέπει να δειςστη μεγάλη οθόνη.Την... κανονική, όχιτην 50άρα τηλεόρασήσου. Η «Καζαμ-πλάνκα» ήταν, είναι,και θα είναι μία απόαυτές για όσο υπάρχεισινεμά.

Για τους νεαρότε-ρους η λέξη «νοσταλ-γία» τους πάει, άντε,δέκα χρόνια πίσω.Εμάς, λίγα περισσό-τερα. Η «Καζαμ-πλάνκα» δεν είναινοσταλγία, είναι ηιστορία του σινεμά.Ενας από τους λόγουςπου το αγαπάς. Ταινία,που δεν χρειάζεταικαν να εξηγήσεις σε

κανέναν, γιατί είναι κλασική.Αν υπάρχει βέβαια τέτοιοςάνθρωπος...

Φέτος η «Καζαμπλάνκα»γίνεται 70 ετών και ολό-κληρο το σινεμά γιορτάζει,μαζί βέβαια και το Move it.Ξαναθυμηθείτε μαζί μαςτους λόγους που αυτή η ται-νία δεν λείπει από καμίαλίστα κριτικών ή σινεφίλ.Οταν η Warner έδωσε το«πράσινο» φως, ουδείς περί-μενε πολλά. Ηταν βέβαια μια«Α-List» ταινία με πολλούςσταρς, αλλά το μπάτζετ ήτανσφιχτό και οι προσδοκίεςχαμηλές. Ηταν από τις σπά-νιες στιγμές που τα… πάντασυνωμότησαν να συμβεί.

Ο θεατής εξαρχής ταυτί-στηκε με τους δύο βασικούςχαρακτήρες. Ανδρας και γυ-ναίκα ερωτευμένοι, οι οποίοιθυσιάζουν την αγάπη για ένανανώτερο σκοπό. Οταν ξεκίνησενα προβάλλεται η ταινία το1942, η απειλή των Ναζί δενείχε φτάσει στις ΗΠΑ. Οτανβλέπεις την ταινία νιώθεις τονέρωτα και τον πόνο των δύο,αλλά μπορείς την ίδια στιγμήνα «συγχωρέσεις» και να κατα-νοήσεις την απόφασή τους…

Η πρώτη θέαση της ται-νίας, για όσους τη θυμόμαστεκαι όσοι ετοιμάζεστε να το κά-νετε, δεν συγκρίνεται με τίποτε.Η πρώτη συνάντηση του Ρικκαι της Ιλσα, όταν εκείνος ορ-μάει τσατισμένος προς τον πια-νίστα που παίζει το «As TimeGoes By», και του λέει πως τουείχε πει να μην παίξει ποτέ

αυτό το τραγούδι. Κοιτά-ζει την Ιλσα και το πρό-σωπό του αλλάζει μεμιάς.Μπορεί πλέον να ξέρουμετην ιστορία τους, τηνπρώτη όμως φορά, ησχέση τους ήταν άγνω-στη…

Το σενάριο βέβαιαείναι το Α και Ω. Τζούλι-ους Έπσταϊν, Φίλιπ Έπ-σταϊν και Χάουαρντ Κοχήταν οι υπεύθυνοι. «Κα-λύτερο σενάριο όλων τωνεποχών» αποφάισε τοΑμερικανικό ΣυνδικάτοΣεναριογράφων. Ενα απότα «τρικ» του, ήταν πως οιδύο πρωταγωνιστές δενήξεραν πως τελειώνει η

14


ΚαζαμΠλAνΚα

ιστορία, και η ερμηνείατους δεν μπορούσε να«αποκαλύψει» το παραμι-κρό. Τα πολλά κοντινά στοπρόσωπο της Μπέργκμαντο αποδεικνύουν. Το συ-ναίσθημά της, είναι σεσύγχυση, δεν μπορείς νακαταλάβεις τι σκέφτεται, τιθέλει. Αυτά βέβαια στηνπρώτη θέαση. Μετά μένειη απόλαυση!

Αλλο μια «ομορφιά»είναι πως κανείς ουσια-στικά, δεν είναι ο «βασικόςκακός» της ιστορίας, μάλ-λον προς… το καλοί γέρ-νουν άπαντες. Ακόμα και οΡικ λέει ξεκάθαρα στην

αρχή πως δεν «παίζει» το κε-φάλι του για κανέναν, ενώως ιδιοκτήτης μπαρ, θέλεινα τα έχει καλά με όλους,επαναστάτες και Ναζί. Ο χα-ρακτήρας του αλλάζει στα-διακά, μέχρι τη μεγάληπράξη στο φινάλε.

Οσες φορές και να τηδεις, η «Καζαμπλάνκα» δενγερνάει. Το μαυρόασπροείναι πάντα λαμπερό. Η ατά-κες, κοφτερές. Το καστ δενθα μπορούσε να είναι καλύ-τερο. Το Χόλιγουντ κατά-φερε να ενώσει μυστήριο,μελόδραμα, ρομαντισμό

μαζί και με κωμωδία. Υπάρ-χουν ταινίες που θαυμάζεις,που σε αφήνουν με ανοιχτό τοστόμα. Υπάρχουν και αυτέςπου θα αγαπάς για πάντα!Μαντέψτε σε ποιά κατηγορίαείναι η «Καζαμπλάνκα»…

Βραβεύτηκε με 3 βραβείαΟσκαρ -ταινίες, σκηνοθεσίας,σεναρίου- και το ΑμερικανικόΙνστιτούτο Κινηματογράφο(AIFF) την κατέταξε 3η καλύ-τερη αμερικανική ταινία όλωντων εποχών πίσω μόνο από το«Πολίτης Κέιν» και «Ο Νονός».

6 ατάκες της βρίσκονταιστις λίστα με τις κλασικότερεςόλων των εποχών, στον πί-νακα του Αμερικανικού Ινστι-τούτου Κινηματογράφου:

«Here's looking at you,kid» (5η θέση) «Louis, I think this isthe beginning of abeautiful friendship»(20η) «Play it, Sam.Play “As Time GoesBy”» (28η) «Round upthe usual suspects»(32η) «We 'll alwayshave Paris» (43η) «Of all the gin joints inall the towns in all theworld, she walks intomine»(67η)

ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΥΜΠΕΡΗΣ

το MOVE IT δίνει HHHHH

15

The man who knew too muchXωρίς ψεγάδια

Υπάρχει σήμερα κάποιος σκηνοθέτης που κάνει remake της δικής τουταινίας; Μάλλον όχι αφού χωρίς να φτάνουν τις ικανότητες ή το ταλέντοτου Χίτσκοκ πιθανόν να θεωρούν ότι καλύτερα δεν γίνεται..Κι’ όμως οΧίτσκοκ απέδειξε – περισσότερες από μια φορές – ότι γίνεται καικαλύτερα. Το “The man who knew too much” γυρίστηκε πρώτη φορά το

1934 με πρωταγωνιστή τον Peter Lorre και διάρκεια 75 λεπτών ενώ το remake κυκλο-φόρησε το 1956 με τον James Stewart στον κεντρικό ρόλο,την Doris Day αλλά και με μεγαλύτερη διάρκεια που έφθανεσχεδόν τις δύο ώρες.

Χρησιμοποιώντας σχεδόν την ίδια βάση η ταινία που απο-τελεί προϊόν της αμερικάνικης περιόδου του σκηνοθέτηείναι ακόμα πιο καλοστημένη και με πιο δυνατή παραγωγήενώ όσον αφορά τη σκηνοθεσία, δύσκολα βρίσκεις ψεγάδιαστον Χίτσκοκ και ως είθισται ο ρυθμός του είναι υποδειγμα-τικός.

Όμως για κάποιο λόγο ο Stewart δεν δείχνει να «ρολάρει» όπως στα άλλα τρία φιλμτου σκηνοθέτη που έχει πρωταγωνιστήσει. Σε κάθε περίπτωση το σασπένς είναιεγγυημένο, η Doris Day λέει και τραγούδι που κέρδισε τον θείο Oscar ενώ ο Χίτσκοκ σεαυτή την ταινία δείχνει μόνο την πλάτη του. ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΑΚΑΛΟΣ

INFOHΠΑ (1956), 120’ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Άλ-φρεντ ΧίτσκοκΗθοποιοί: Τζέιμς Στι-ούαρτ, Ντόρις Ντέι,Μπέρναρντ ΜάιλςΣΥΝΟΨΗ: Στη διάρ-κεια ενός ταξιδιούγια ένα ιατρικό συνέ-δριο, ο γιατρόςΜεπν ΜακΚένα, ησύζυγος του ΤζοΜακΚένα, και ο νεα-ρός γιος τους Χανκ,αποφασίζουν να επι-σκεφτούν κι άλλεςγειτονικές περιοχέςτου Μαρόκο. Απρό-οπτα θα συμβούν.RELEASE: 7 Ιουνίου

Oι καλύτερες ταινίες του δεκαπενθημέρου16


CLASSIC

το MOVE IT δίνει HHHH

bogieand

bacall

TO HAVE & HAVE NOT(1944) THE BIG SLEEP (1946) DARK PASSAGE (1947)

Νουάρ έντασηkey largo

Γεμάτο ένταση και σασπένς, το κλασικό φιλμ νουάρ του Χιούστον μπορεί να μην είναι το καλύτερό του, αλλά οπωσδήποτε παραμένει παράδειγμα

σκηνοθετικής ευφυίας και αγωνιώδους κινηματογραφικής ατμόσφαιρας. Με καστ θρυλικών ηθοποιών και τον Μπόγκαρτ να κάνει δυο αντιθετικά ντουέτα (ένα με τη σύζυγο Μπακόλ τρία χρόνια μετά το ντεμπούτο της στο To Have & Have Not/1944 και ένα με τον συνέταιρο στο σινεφίλ έγκλημα Ρόμπινσον, oι δυο τους είχαν πρωταγωνιστήσει σε μερικές από τις κορυφαίες γκαγκστερικές ταινίες της δεκαετίας του 1930), ο σκηνοθέτης μπορούσε να αφοσιωθεί στην άρτια μεταφορά του ομώνυμου θεατρικού έργου που είχε γίνει μεγάλη επιτυχία μια δεκαετία πριν στο Μπρόντγουεϊ. Και πρόκειται όντως για ένα θεατρικό στήσιμο αυτό που θα δείτε, με τη δράση να λαμβάνει χώρα κυρίως σε εσωτερικούς χώρους κλιμακώνοντας σταδιακά την κλειστοφοβική διάθεση και την αναπόφευκτη σύγκρουση των χαρακτήρων. Στα πλαίσια αυτού του ελεγχόμενου περιβάλλοντος, χωρίς πιθανότητα διαφυγής εξαιτίας της επερχόμενης καταιγίδας, το μοτέλ στο ειδυλλιακό Κι Λάργκο γίνεται ο κατάλληλος τόπος για την νουάρ αλληγορία καθώς οι επισκέπτες του γίνονται όμηροι μέσα στο ασφαλές τους καταφύγιο, μια ιδέα πολύ κοντά στην απομόνωση και το φόβο της μακαρθικής εποχής που ξημέρωνε εκείνον τον καιρό στις ηΠΑ. Χωρίς ποτέ βέβαια να φανερώνει στο φουλ αυτήν την ατζέντα, η ταινία έχει άψογο timing, η ενέργεια ανάμεσα στους ηθοποιούς πετάει σπίθες, το δράμα και το θρίλερ είναι ανώτερης ποιότητας. Κλασικό και recommended! ΜιΧΑΛηΣ ΚωΝΣΤΑΝΤΕΛΛηΣ


Οι καλύτερες ταινίες του δεκαπενθημέρου CLASSIC 17


INFOΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Τζον ΧιούστονΠΑΙΖΟΥΝ: Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ, Έντουαρντ Τζ. Ρόμπινσον, Λορίν Μπακόλ, Λάιονελ Μπάριμορ, Κλερ ΤρέβορΧΩΡΑ: ηΠΑ, 1948, 100’.ΣΥΝΟΨΗ: Ένας άντρας επισκέπτεται έναν φίλο του ξενοδόχο στο Κι Λάργκο της Φλόριδας. Όταν φτάνει εκεί ανακαλύπτει πως ένας γκάγκστερ έχει αναλάβει τον έλεγχο. Καθώς πλησιάζει ένας τυφώνας ετοιμάζονται για την τελική τους αναμέτρηση RELEASE: 31 Μαϊου

ThE DARkEST hOuRΗλεκτροσόκ κλισέ

Περίληψη: Δυο φίλοι βρίσκονται σε επαγγελματικό ταξίδι στη Μόσχα για να πουλήσουν την πατέντα τους. Τρώνε ύπουλο γείωμα και μαζί με δυο γκομενάκια τρέχουν να σωθούν από κάτι αρνητικά φορτισμένους εξωγήινους.>>

To Darkest Hour έδειχνε από το trailer ότι θα είχε εφέ, αλλά

ότι θα ήταν μία ταινία σαν όλες τις άλλες. Δεν σήμαινε όμως ότι δεν θα διασκεδάζαμε. Και όμως αυτός ήταν ο σκοπός. Να χαραμίσουμε 89 λεπτά από τη ζωή μας γι’ αυτό το ανίερο fail. Όπως έλεγε και το ίνδαλμα Άσπα Τσίνα “Αδιαφορώ απλά”. Επέλαση του εξωγήινου τζιζζ που θερίζει, καθώς ο πρωταγωνιστής μας κοιτάζει με συνοφρυωμένο ύφος τον ορίζοντα και εξηγεί στον ρωσικό καρνάβαλο που τον περιτριγυρίζει. “Γι’

αυτό ήρθαν, τους ήμασταν εμπόδιο.” Κι εσύ dude, εμπόδιο στη διασκέδαση μας… εκτός αν είμαι με τους κολλητούς και τρώω σουβλάκι.Κι ενώ ο σκηνοθέτης Chris Gorak, είχε κερδίσει τις εντυπώσεις με το Right at Your Door το 2006, εδώ κερδίζει ένα ηλεκτροσόκ βαρεμάρας και κλισέ καταστάσεων. Αν νομίζετε πως βλέποντας αυτή την ταινία θα γλιτώσετε από τα χαράτσια της ΔΕη, κάνετε λάθος. Πατήστε off και αλλάξτε πλευρό.ΑΓΓΕΛιΚη ΡΟυΣΚΑ

Περίληψη: O Grant Mazzy αναμεταδίδει ζωντανά από τον μικρό ραδιοφωνικό σταθμό στο Pontypool του Ontario, την ρουτίνα της καθημερινότητας στην μικρή αυτή πόλη, όταν μία μέρα όλο και περισσότερα κρούσματα ανθρώπων εμφανίζονται σε κατάσταση παράνοιας εξαιτίας ενός μεταλλαγμένου ιού ο οποίος εισχώρησε στον ανθρώπινο οργανισμό προσβάλλοντας τα εγκεφαλικά κύτταρα με το άκουσμα ορισμένων φράσεων.>>

O τρόμος είναι στις λέξεις λοιπόν. Ή αν το προτιμάτε πιο γραφικό, όπως

το μοτό της ταινίας: “Shut up or die!”. Έξυπνο –κυρίως ψυχολογικό- θρίλερ και σίγουρα εντελώς παραγνωρισμένο, από έναν σκηνοθέτη που δεν είχα ξανακούσει, αν και γυρίσει ουκ ολίγα φιλμ σε μικρή ή μεγάλη οθόνη. Εστιάζει στο κλειστοφοβικό περιβάλλον του ραδιοφωνικού σταθμού, όπου τρεις

άνθρωποι αποκλείουν κάθε επαφή με τον έξω κόσμο, διότι ακριβώς δεν γνωρίζουν τι μπορεί να συμβεί ανά πάσα στιγμή και τι μορφή θα πάρει απειλή και με ποιές λέξεις θα «τρέξει» η φρίκη. Ο ΜακΝτόναλντ χειρίζεται άνετα την κάμερα (και ο ίδιος δεν ασφυκτιά) στα λίγα τετραγωνικά όπου (κυρίως) εξελίσσεται η ταινία του, κατορθώντας να δημιουργήσει έναν αποπνικτικό, κλειστοφοβικό, τρόμο. Και από την στιγμή που και το φινάλε είναι αν μη τι άλλο, αρκετά ευρηματικό, (σχεδόν) όλα λειτουγούν ρολόι. Προσπάθησα να γράψω όσα δυνατόν λιγότερα spoiler…jOKER

PONTYPOOLΟι λέξεις του τρόμου

Περίληψη: Ο Μίκαελ Μπλόμκβιστ, ένας μεγαλόσχημος δημοσιογράφος με βεβαρημένο παρελθόν, αναλαμβάνει για λογαριασμό ενός ηλικιωμένου βιομήχανου να εξιχνιάσει την υπόθεση εξαφάνισης της 16χρονης ανιψιάς του, η οποία χρονολογείται πριν από 40 περίπου χρόνια. >>

Έ να αριστουργηματικό, υποβλητικό, σκοτεινό θρίλερ από έναν από τους

μεγαλύτερους μάστορες των καιρών μας που σα να ξαναθυμήθηκε τις εποχές του Seven. Και αναφέρομαι τουλάχιστον στην αισθητική, όπου το φιλμ τα σπάει κυριολεκτικά και μεταφορικά και σε συνδυασμό με το απίθανο soundtrack του Trent Reznor (Nine Inch Nails) που καταφέρνει να στοιχειώσει και να ορίσει αρκετές από τις σκηνές προσφέροντάς τους ανατριχιαστική αυτονομία. Δεν θα μπω καν στην διαδικασία να αναλύσω και να αρχίσω τα χειροκροτήματα για την φωτογραφία, το μοντάζ, τα κάδρα του με τα παγωμένα χρώματα που δημιουργούν ανατριχίλες κλπ κλπ διότι πολύ απλά,

αυτά τα περιμένεις από τον Φίντσερ. Είμαι πεπεισμένος ότι διαβάζοντας την τριλογία, ανακάλυψε στα πρόσωπα της Σαλάντερ (κα-τα-πλη-κτι-κή η Μάρα, κλέβει την παράσταση σε κάποια πλάνα και είναι ασύγκριτα πιο ολοκληρωμένος ο χαρακτήρας της από το φρόκαλο που ακούει στο όνομα Nούμι Ράπας) και του Μπλόμκβιστ (χωρίς να είναι κακός ο Κρεγκ, έχω την εντύπωση ότι πρόκειται για άστοχο κάστινγκ), δύο περιθωριακούς ήρωες απόλυτα ενταγμένους στο φιντσερικό σύμπαν. Ο 50χρονος Αμερικανός δημιουργός παραδίδει ένα θρίλερ, με: πλαστικό ρυθμό, αψεγάδιαστη αστυνομική ίντριγκα (είσαι άτυχος/η αν έχεις δει το αρχικό διότι χάνεις την ανατροπή του φινάλε), πινελιές μαύρου χιούμορ, δουλεμένες ερμηνείες και εκείνη την μοναδική αίσθηση του αδιόρατου φόβου σε κάθε -σχεδόν- πλάνο. ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚιΤΣΟΣ

Extras: Σχολιασμός από τον σκηνοθέτη

ΤΟ κΟρΙΤΣΙ ΜΕ ΤΟ ΤΑΤΟΥΑζAδιόρατος φόβος σε κάθε πλάνο...

ΗΠΑ (2011) 89’ Σκηνοθεσία: Κρις ΓκόρακΕμφανίζονται: Εμίλ Χιρς, Ολίβια Θέρνμπλι, Μαξ Μινγκέλα, Τζόελ Κίναμαν.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ 3 στα 5


hΠΑ (2011) 158’ Σκηνοθεσία: Ντέιβιντ

ΦίντσερΕμφανίζονται: Ντάνιελ

Κρέγκ, Ρούνεϊ Μάρα, Στέλαν Σκάρσγκααρντ,

Κρίστοφερ Πλάμερ

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ 1,5 στα 5

Καναδάς (2008) 93’ Σκηνοθεσία: Μπρους ΜακΝτόναλντΠαίζουν: Στίβεν ΜακΧάτι, Λίσα Χουλ, Τζορτζίνα Ράιλι

DVD Ψηφιακές κυκλοφορίες για σινεφίλ του καναπέ18


ShARk NIGhTΚαρχαρίας σε λίμνη..;

Περίληψη: Αντιπαθητική παρέα από κολεγιόπαιδα πάει για καλοκαιρινές διακοπές σ’ ένα απομακρυσμένο εξοχικό σε μία λίμνη, αυτή τη φορά. Οι διακοπές τους θα χαλάσουν από την πρώτη κιόλας μέρα, ύστερα από την επίθεση ενός καρχαρία.>>

Όχι κάτι σπουδαίο και αν νομίζετε ότι θα ευχαριστηθείτε

οφθαλμόλουτρο όπως στο Piranhas, τότε κρατήστε τις προσδοκίες σας για κάτι άλλο γιατί πρόκειται για αβύζου και ακώλου γωνία. Έχει την κλασσική συνταγή και αυτή τη φορά ο καρχαρίας σπάει το ταμπού και βάζει στο στόχαστρο τον μαύρο της παρέας, ο οποίος καταλήγει να είναι ο MVP της βραδιάς.Μπορεί να πρόκειται για βραδιά με καρχαρίες αλλά δυστυχώς είναι τα “δολώματα” στην υπόθεση,

το αίμα δεν ρέει τόσο άφθονο όσο θα έπρεπε, κάνει κοιλιά κατά διαστήματα και αντί να είναι fun καταλήγει με μία (αν και διαφορετική) αδιάφορη, εξυπνακίστικη, παρατραβηγμένη πλοκή.Kαι βασισμένη στα λόγια του Sam-uel, “I’ve had it with these mother fucking sharks on this mother fuck-ing lake”. Μα, καρχαρίας στη λίμνη; «Κάποιος πρέπει να τον έβαλε εκεί!», μας έλυσε την απορία ο ζεν πρεμιέ της παρέας. Εντάξει. Κομπλέ.ΑΓΓΕΛιΚη ΡΟυΣΚΑ

Περίληψη: Μια σικελική οικογένεια αντιμετωπίζει τις παρενέργειες της άφιξης μιας... καραβιάς μεταναστών στο χωριό.>>

Κάτι παραπάνω από επίκαιρο, το Terraferma συνδέει

έννοιες-κλειδιά της εποχής, όπως η οικονομική κατάρρευση του μικρού τόπου, η συνδιαλλαγή με το διαφορετικό. Πιστό στην αισθητική των ιταλικών μεσογειακών ταινιών των 90s (π.χ. Mediterraneo, Respiro), το φιλμ αποπνέει νοσταλγία για τη συγκεκριμένη δεκαετία. Ο κίνδυνος για έλλειψη των προς το ζην χτυπά την πόρτα των κατοίκων μιας μικρής κοινωνίας σε εμφανή ύφεση και ταυτόχρονα μπαίνουν οι αβοήθητοι ξένοι. η απεικόνιση της σικελικής γης, ειδικά μέσα από κάποια μαγικά πλάνα, αγκαλιάζει και καθησυχάζει ζεστά την άβολη αίσθηση που προκαλεί η αποκάλυψη της

ανθρώπινης αδυναμίας. Μπροστά σε πλάσματα αδύναμα και απρόσκλητα, δημιουργείται, φαινομενικά, το πιο στέρεο έδαφος για να προβάλλουν οι κάτοικοι το δικό τους αίσθημα ανημποριάς και έλλειψης. Αιχμηρή η αντιπαραβολή με την παρέα ιταλών-μοντέρνων πρωτευουσιάνων, η οποίοι για τον πρωταγωνιστή γίνονται αληθινά ξένοι. Γιατί εν τέλει πρόκειται για μια ιστορία ενός νεαρού άντρα που τολμά μια υπέρβαση. Μέσα από την ανατομία της σχέσης του με τη μητέρα του, μπαίνουμε μαζί του σε μια βάρκα και παρακολουθούμε την προσωπική του φυγή. Mια προσωπική ιστορία ενηλικίωσης. Ευη ΑΒΔΕΛιΔΟυ

TERRAFERMAΗ αποκάλυψη της ανθρώπινης αδυναμίας

Περίληψη: Από την στιγμή που του παίρνουν το πολυαγαπημένο του άλογο στο ιππικό, ο νεαρός Άλμπερτ κατατάσσεται και πολεμά στον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο. >>

Ε ίναι δεδομένο ότι ο Spielberg παρ’ όλες τις εμμονές του,

κατέχει την τέχνη του και είναι επίσης δεδομένο ότι τον διακρίνει η ευαισθησία και ο ενθουσιασμός ενός εφήβου. Παίρνοντας μια παιδική νουβέλα του 1982 και με βασικό στόχο – όπως πάντα – την συναισθηματική εμπλοκή του θεατή, κάνει μια ταινία για όλη την οικογένεια, με άρτια αισθητική, ηθοποιούς επιλεγμένους ακόμα και στον μικρότερο ρόλο και φυσικά happy end. Από τον πρωταγωνιστή (jeremy Irvine) που χρειάστηκε πάνω από οκτώ μήνες να το διαλέξει ενώ τον δοκίμασε

έξι φορές, μέχρι τον συγκινητικό Niels Arestrup και φυσικά τους Tom Hiddleston, Benedict Cumberbatch, David Thewlis κ.α. ο Spielberg παίρνει ότι καλύτερο μπορεί για να δημιουργήσει μια ανάμνηση. Και τα καταφέρνει αφού αρκετές σκηνές είναι γεμάτες δύναμη, συγκίνηση και εξαιρετική κινηματογράφηση. Όπως η περιβόητη πλέον σκηνή όπου το άλογο/πρωταγωνιστής τρέχει στο πεδίο της μάχης, παρασέρνοντας συρματοπλέγματα. Το ευχάριστο που μένει είναι το επίσης δεδομένο: φιλοζωϊα= ανθρωπισμός και μόνο αυτό φτάνει για κάθε κατηγορία θεατή, πόσο μάλλον τους μικρότερους σε ηλικία. Το φιλμ είναι PG-13.ΓιΑΝΝηΣ ΤΣΑΚΑΛΟΣ

Extras: Μια ματιά στο «άλογο του πολέμου».

WARHORSE Φιλοζωϊα= ανθρωπισμός

ΗΠΑ (2011) 91’ Σκηνοθεσία: Ντέιβιντ ΈλιςΠαίζουν: Σάρα Πάξτον, Ντάστιν Μάλιγκαν, Κρις Κάρμακ

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ 3.5 στα 5

Ψηφιακές κυκλοφορίες για σινεφίλ του καναπέ DVD 19



ΗΠΑ (2011) 146’Σκηνοθεσία: Στίβεν

ΣπίλμπεργκΠαίζουν: Τζέρεμι ιρβάιν, Έμιλι Ουότσον, Ντέιβιντ

Θιούλις, Πίτερ Μάλαν


Ιταλία (2011) 88’ Σκηνοθεσία: Εμανουέλε ΚριαλέζεΕμφανίζονται: Φίλιπο Πουτσίλο, Ντονατέλα Φινοκιάρο, Μπέπε Φιορέλο

Περίληψη: Τέσσερις φίλοι από το κολέγιο, έχουν φτάσει τα 40, και κάθε χρόνο μαζεύονται για να θυμηθούν τα παλιά. Αυτή τη φορά όμως μια... θλίψη και απογοήτευση υπάρχει στον αέρα, και όλα θα αλλάξουν!>>

O Μαρκ Πέλιγκτον μετά από εξαιρετικά βίντεο κλιπ για

Nine inch nails, Pearl jam (δικό του το jeremy) U2, έγινε σκηνοθέτης και μας έδωσε τα «Arligton road» και «Ο χρησμός της πεταλούδας». Μια χαρά και τα δύο. Αυτά πριν δέκα χρόνια, όμως. Στο «I melt with you» σκηνοθετεί στην πρώτη μισή ώρα, διαφήμιση... μπύρας. η’ ποτού. Ξέρετε αυτές με τα φιλαράκια που ξεδίνουν σαν να είναι 15 χρονών ξανά, καλοντυμένοι και αστραφτεροί. Ο Πέλιγκτον πρέπει να δοκιμάζει κάθε... γνωσία λήψης που υπάρχει, κάθε παλέτα

χρώματος και φωτογραφίας. Ανεξήγητο γιατί, περιμένεις να δεις τι θα γίνει. Το πάρτι με drugs και κορίτσια, σημείο ταύτισης. Μέχρι εκεί. Το πρώτο «twist» το δέχεσαι. Μετά, όλα παίρνουν τον κατήφορο, χωρίς τίποτα να είναι πιστευτό. Oι ερμηνείες των ηθοποιών, προσπαθούν τόσο, μα τόσο, πολύ να σε πείσουν, που σε κουράζουν. Ασε βέβαια το γεγονός ότι δεν νιώθεις την παραμικρή συμπάθεια για δαύτους. Οι υποτιθέμενες τραγωδίες τους δεν σου προκαλούν καν οίκτο... Και να σκεφτείτε, και εγώ σαράντα είμαι! Καλύτερα να ακούσετε το σάουντρακ, το οποίο είναι άψογο, με μπάντες όπως Galaxie 500, The Specials, The jesus and Mary Chain, Love And Rockets, The Pixies, Bauhaus...ΓιΑΝΝηΣ ΛυΜΠΕΡηΣ

>> Bαθμολογία: 1,5 στα 5

LAST STOP 174 Πικρή αλήθεια

RuBBER Ρόδα , τσόντα και...κοπάνα τους

Περίληψη: Το χρονικό μιας λεωφορειο-πειρατείας (του Νο 174) στο Ρίο Ντε Τζανέιρο της Βραζιλίας, το 2000. >>

Η ταινία έχει βασιστεί σε αληθινά γεγονότα και ξεκινάει με δύο

παιδιά, τον Αlessandro τον οποίο στέρησαν από τη μητέρα του όταν ήταν ακόμη μωρό και τον μεγάλωσε ένας βαρώνος ναρκωτικών και τον Sandro ο οποίος έχασε τη μητέρα του όταν αυτή έπεσε θύμα ληστείας. Τα δύο παιδιά μεγαλώνουν στους δρόμους, ληστεύουν, σνιφάρουν κόλλα σαν πιτσιρικάδες και μετά έρχεται και η κοκαΐνη, γίνονται εγκληματίες και κάποια στιγμή έρχονται αντιμέτωποι. Αν κάποιος περιμένει να δει ένα χρονικό

αγωνίας και τρόμου της κατάληψης του λεωφορείου, θ’ απογοητευτεί οικτρά. Το συμβάν είναι μία «γαρνιτούρα» καθώς σε αυτό που επικεντρώνεται το σενάριο είναι η ιστορία του πρωταγωνιστή από τα παιδικά του χρόνια μέχρι αυτή τη δυσάρεστη κατάληξη. Καλοστημένη, καλή σκηνοθεσία και ερμηνείες, θυμίζει τα «City of God» και «City of Men» αλλά όμως απέχει.. Σίγουρα θ’ αφήσει μία πικρή γεύση, καθώς ουσιαστικά πρόκειται για μία τραγωδία και τ’ ότι έχει βασιστεί σε αληθινά γεγονότα και δείχνει αυτή την άσχημη πραγματικότητα δεν θα σας φτιάξει τη διάθεση.ΑΓΓΕΛιΚη ΡΟυΣΚΑ

>> Βαθμολογία: 3/5

ΗΠΑ (2008), 108’ Σκηνοθεσία: Μπρούνο ΜπαρέτοΠαίζουν: Μισέλ Γκόμες, Κρις Βιάνα, Μαρσέλο Μέλο

ΗΠΑ (2011) 129’Σκηνοθεσία: Μάρκ ΠέλινγκτονΠαίζουν: Τόμας Τζέιν, Ρομπ Λόου, Τζέρεμι Πίβεν, Σάσα Γκρέι.

I MELT WITh YOu Ακούστε καλύτερα το soundtrack…

Γαλλία/Ανγκόλα (2010) 85’ Σκηνοθεσία: ΓΚουεντίν ΝτουπιέΠαίζουν: Στίβεν Σπινέλα, Τζακ Πλότνικ, Ουινγκς Χάους

Περίληψη: Mainstream ταινία δεν την λές, εύκολα δεν κάθεσαι να δεις μια ταινία που περιστρέφεται γύρω από ένα λάστιχο – δολοφόνο και τις εμμονές του... .>>

O σκηνοθέτης μας ξεκαθαρίζει εξ αρχής: Αν δε σου αρέσει φύγε.

Τώρα, που είναι ακόμα αρχή. Λοιπόν; Θα το πατήσεις το τηλεκοντρολ? Και τελικά το πάτησες. Γιατί λες, έχει θράσος το τυπάκι, με εξιτάρει. Και βλέπεις γκρο πλάν.... Και πάμε...Ο Ρόμπερτ το λάστιχο ξεκινάει από μια λακούβα της Καλιφορνέζικης ερήμου και τριγυρνάει παίρνοντας σβάρνα ό,τι του στέκεται εμπόδιο και ό,τι το σνομπάρει, από μπουκάλια μέχρι ανθρώπους. Το λάστιχο έχει εκδικητικές τάσεις και είναι έτοιμο να σου τινάξει τα μυαλά στον αέρα...Πριν βιαστείτε να με πείτε καμμένη, και εμένα και τον Dupiex, πριν ο πουριτανισμός σας σας προκαταβάλλει

ότι πρόκειται για την χειρότερη ταινία ever, θα σας πώ απλά ότι σκηνοθετικά και φωτογραφικά η ταινία σκίζει! Το Rubber είναι πιο παράξενο και απο το παράξενο. Είναι μια ωδή στη λογική του παραλόγου, στον κινηματογράφο του Ντέιβιντ Λίντς με έναν άλλο τρόπο, πιο πλάγιο, πιο «καμμένο». Aλλά δυστυχώς το λάστιχο αργεί πολύ και θα μπορούσε να είναι λίγο πιο γρήγορο και θανατηφόρο ως ταινία πριν χρειαστούμε αλλαγή ζάντας (και εγκεφαλικών κυττάρων προφανώς). Κατά πάσα πιθανότητα ο Dupiex ή ο Dj Mr Oizo όπως είναι γνωστός στην ηλεκτρονική μουσική κοινότητα, σκέφτηκε την όλη ιδέα για το Rubber σε κάποιο χανγκόβερ από τέκνο πάρτυ έχοντας καταναλώσει μεγάλες ποσότητες φαιών και όχι μόνο ουσιών...ΕιΡηΝη ΚΑΤΣΑΡΑ

>>Βαθμολογία: 2,5 στα 5

OuT ThERE Ταινίες εκτός διανομής. Ψάξε, βρες!20


RuBBER Ρόδα , τσόντα και...κοπάνα τους GOD BLESS AMERICA

ΗΠΑ (2011) 95’Σκηνοθεσία: Μπόμπκατ ΓκόλντθγουεϊτΠαίζουν: Τζόελ Μάρεϊ, Τάρα Λιν Μπαρ, Μακένζι Μπρουκ Σμιθ

Σκότωσε την τηλεόρασή σου!

Ταινίες εκτός διανομής. Ψάξε, βρες! OuT ThERE 21


Ιαπωνία (2010) 84’Σκηνοθεσία: Κότζι ΓουακαμάτσουΠαίζουν: Σινόμπου Τερατζίμα, Κέικο Κασούγια, Σίμα Ονίσι

CATERPILLAR Δυνατό αντιπολεμικό δράμα

Περίληψη: Κατά τη διάρκεια του πολέμου ανάμεσα σε Κίνα και Ιαπωνία το 1940, ένας ο λοχαγός Κουροκάουα επιστρέφει ήρωας αλλά παραμορφωμένος με ακρωτηριασμένα τα πάνω και κάτω άκρα. Η γυναίκα του πρέπει να τον φροντίσει σύμφωνα με τις παραδόσεις...>>

ΗΤερατζίμα κέρδισε ασημένια αρκούδα πρόπερσι στο

Βερολίνο και η ταινία στην οποία πρωταγωνιστεί είναι η πιο πρόσφατη του σκηνοθέτη Γουακαμάτσου μετά το εντυπωσιακό Red United Army/2007. Πρόκειται λοιπόν για ένα εξαιρετικό κοινωνικό δράμα με προφανή αντιπολεμική ατζέντα αλλά εκφράζει και μια κριτική στις ιαπωνικές κοινωνικές συμβάσεις και κράτος. Περισσότερο απ’ όλα κερδίζει το θεατή ωστόσο με την

ερμηνεία των δύο πρωταγωνιστών: της γυναίκας που αρχικά βρίσκεται εγκλωβισμένη στην ηθική της υποχρέωση απέναντι στον ανάπηρό της άντρα και σταδιακά αποκτά το πάνω χέρι στη σχέση τους και του - βιαστή στον πόλεμο - σεξομανή άντρα που γίνεται τοτέμ της τοπικής κοινωνίας ενώ εθίζεται σα βρέφος - με ό, τι συνεπάγεται αυτό - στη φροντίδα της. Ναι, σίγουρα βαρύ έργο αλλά παιγμένο με πάθος και γυρισμένο οικονομικά, φωτογραφημένο αριστουργηματικά όπως μόνο οι ιάπωνες ξέρουν και οπωσδήποτε κατόρθωμα αν αναλογιστεί κανείς πως κόστισε μόλις $120Κ. ΜιΧΑΛηΣ ΚωΝΣΤΑΝΤΕΛΛηΣ

>> Bαθμολογία: 3,5 στα 5

Περίληψη: Έχοντας απηυδήσει με την κατάντια της Αμερικανικής κουλτούρας ο Φρανκ αναλαμβάνει να καθαρίσει τον τόπο από τα σκουπίδια. Στην αποστολή του βρίσκει απρόσμενη σύμμαχο σε μια επαναστατημένη 16χρονη. >>

Υπόψιν αυτή είναι μια από τις πιο διασκεδαστικές ταινίες για φέτος και όχι

για τους προφανείς λόγους. Είναι φυσικά μια φαντασίωση εκδίκησης απέναντι σε όλο το τηλεοπτικό junk που μας κατακλύζει καθημερινά, έτσι που κάποιος πιάνει τον εαυτό του να εύχεται ένα ανάλογο τέλος - λουσμένο με αίμα - στην τυραννία των ατάλαντων και της αλαζονείας του ριάλιτι tv. Πιάνοντας από εκεί που άφησε το Idiocracy/2006 είναι πρώτιστα ανελέητη κριτική για τις τηλεοπτικές μας επιλογές και το σύγχρονο τρόπο ζωής. Ζώντας

μέσα σε έναν κόσμο ηλιθίων, ο - προερχόμενος από την tv -Τζόελ Μάρεϊ ενσαρκώνει τον αντι-ήρωα της ψυχαγωγικής καθημερινότητας, έναν άλλον taxi driver που το παίρνει πάνω του να καθαρίσει τη βρωμιά από τους ψηφιακούς δέκτες. Το έξυπνο - διανθισμένο με ατακαριστούς διαλόγους - σενάριο βοηθά το σκηνοθέτη να ξεπεράσει τους σκοπέλους μιας μονοδιάστατης κριτικής που έχουμε πιθανότατα ξανακούσει προς το πραγματικό μήνυμα και το σκοτεινό χιούμορ που το περιβάλλει: kill your television, βγες έξω στον αληθινό κόσμο σα να μας φωνάζει.ΜιΧΑΛηΣ ΚωΝΣΤΑΝΤΕΛΛηΣ

>> Bαθμολογία: 3 στα 5 >> Που θα το βρεις: Περίμενε λιγάκι...στις ηΠΑ ανοίγει αυτήν την εβδομάδα.

DOCu Τα καλύτερα νέα ντοκιμαντέρ22


ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Βέρνερ ΧέρτζογκΕΜΦΑΝΙΖΟΝΤΑΙ: Φρεντ Άλεν, Μάικλ Πέρι, Τζέισον Μπουρκέτ, Μελίσα ΜπουρκέτΧΩΡΑ: ηΠΑ, 2011, 107’ΣΥΝΟΨΗ: Συνομιλίες με το θανατοποινίτη Μάικλ Πέρι και με εκείνους που επηρέασε το έγκλημά του, φανερώνουν γιατί σκοτώνουν οι άνθρωποι και το κράτος.ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 3,5/5

INTO THE ABySS

Δολοφονικό ένστικτοΜια τριπλή ανθρωποκτονία στο Τέξας

γίνεται η αφορμή για το διάσημο σκηνοθέτη να εξερευνήσει το δολοφονικό ένστικτο τόσο των

ανθρώπων όσο και του κράτους. Μέσα από μακροσκελείς και ερευνητικές συνεντεύξεις με τους καταδικασμένους και τον περίγυρο των θυμάτων φανερώνει αυτό που ο ίδιος ονομάζει την άβυσσο της ανθρώπινης ψυχής. Έτσι το ντοκιμαντέρ αυτό δεν μοιάζει με τις trashy σειρές για το σωφρονιστικό σύστημα που προβάλλονται στις μεταμεσονύκτιες ώρες, αλλά είναι μια μη συγχωρητική και αμήχανα ειλικρινής καταγραφή των παραγόντων που προκαλούν φαινομενικά αναίτια εγκλήματα στη σύγχρονη - αμερικάνικη και κατ’ επέκταση δυτική - κοινωνία. Μέσα σ’ αυτήν οι ζωές θυτών και θυμάτων έχουν αποκτήσει τη λιγότερη πιθανή αξία και ο κοινός παρανομαστής των πράξεών τους είναι η απελπισία. Μην περιμένετε λοιπόν ένα φιλμ ενάντια στη θανατική ποινή ούτε ένα που να δαιμονοποιεί το έγκλημα. Περισσότερο πρόκειται για μια πρόσκληση να περπατήσουμε στην άγρια πλευρά της ανθρώπινης ψυχολογίας και τα κοινωνικά φαντάσματα που τη στοιχειώνουν. Εδώ έχουμε να κάνουμε με μια αναμέτρηση με το τίποτα, μια ματιά στο ιδεολογικό και ηθικό κενό που τελικά ποτέ δε βρίσκεται πολύ μακριά μας. ΜιΧΑΛηΣ ΚωΝΣΤΑΝΤΕΛΛηΣ

Τα καλύτερα νέα ντοκιμαντέρ DOCu 23


Δολοφονικό ένστικτο

Περίληψη: Ένα μεθυστικό παθιάρικο ντοκυμαντέρ, γεμάτο πολύχρωμα κοστούμια, τσιγγάνικες μουσικές και πολύ μα πολύ roadtrip. >>

Μ ια λυρική φωτιά που έρχεται να σε κάψει να σε κάνει στάχτη και να σε ταξιδέψει

σαν φτερό στον άνεμο.Οι δημιουργοί προσπαθούν μέσα από αυτό το πολύχρωμο και πολυπολιτισμικό καραβάνι να διώξουν όποια πιθανή μισαλλοδοξία και προκατάληψη υπάρχει απέναντι στους Ρομά, υπενθυμίζοντας όπου πρέπει ότι αυτές οι φωνές προέκυψαν ως απόρροια του ζυγού, της καταπίεσης και των διακρίσεων σε βάρος τους. Με Ρομα-ντική διάθεση, φωνές, χορό, τραγούδια και γεμάτη ζωή, η ταινία δεν είναι τυχαίο ότι απέσπασε εννιά βραβεία διεθνώς, περισσότερα εκ των οποίων βραβεία κοινού. Πέντε καραβάνια από πέντε διαφορετικά μέρη (ισπανία, Σκόπια, Ρουμανία και ινδία) παίρνουν το δρόμο προς την Βόρειο Αμερική. Φολκλόρ ήχοι που ακροβατούν μεταξύ φλαμένκο, ρουμάνικων tarogato και ινδικών σιτάρ. Μαγικοί αυλοί, καφτάνια και καμήλες έρχονται αντιμέτωπα με τεράστιους ουρανοξύστες. Και όλα αυτα για μια χούφτα δολάρια. Ο johnny Depp κάνει ένα πέρασμα από την ταινία για να μιλήσει για την μουσική των τσιγγάνων και πόσο τον έχει επηρρεάσει στην προσωπική και καλλιτεχνική του ζωή. EIΡηΝη ΚΑΤΣΑΡΑ

>> Bαθμολογία: 4 στα 5

PROjECT NIM Σχεδόν άνθρωπος...

TALES OF A GYPSY CARAVAN Περηφάνεια & Προκατάληψη

Περίληψη: Το ντοκιμαντέρ αφηγείται την ιστορία του χιμπαντζή με το όνομα Νιμ που μεγάλωσε σαν παιδί σε μια οικογένεια της Νέας Υόρκης. >>

Ο πωσδήποτε μια από τις παράξενες και συνάμα συγκινητικές ιστορίες που έχετε

ποτέ παρακολουθήσει με τον σκηνοθέτη Μαρς να καταφέρνει νταμπλ στα εξαιρετικά ντοκιμαντέρ μετά το φοβερό Man on wire/2008. Εδώ και μέσα από πληθώρα διηγήσεων μας πηγαίνει στα χίπικα 70s όταν μια ομάδα ψυχολόγων διεξήγαγε ένα τολμηρό πείραμα κατά το οποίο ένα πρωτεύον έγινε αντικείμενο μελέτης σε στενή επικοινωνία με ανθρώπους ώστε να μάθει μια περιορισμένη νοηματική γλώσσα. Έτσι γνωρίζουμε τον Νιμ από μικρή ηλικία και ακολουθούμε την εξέλιξή του γνωρίζοντας τους ανθρώπους από τις ζωές των οποίων πέρασε. Χωρίς περιττούς συναισθηματισμούς και σκηνοθεσία που συναγωνίζεται το καλύτερο δράμα, το Project Nim καταφέρνει να αποδώσει μια εκπληκτική ιστορία, κρατά κριτική διάθεση απέναντι στην αλαζονεία της επιστήμης και διηγείται την ανθρώπινη εμπειρία από μια εντελώς διαφορετική οπτική...ΜιΧΑΛηΣ ΚωΝΣΤΑΝΤΕΛΛηΣ

>> Bαθμολογία: 4,5 στα 5 >> Που θα το βρεις: Έχει κυκλοφορήσει σε DVD.

ΗΠΑ (2006), 110’ Σκηνοθεσία: Τζάζμιν ΝτελάλΕμφανίζονται: Φανφάρε Τσιοκάρλια, Ταράφ Ντε Χιντούκς, Τζόνι Ντεπ., Αντόνιο Ελ Πίπα

ΗΠΑ (2011), 93’ Σκηνοθεσία: Τζέιμς ΜαρςΕμφανίζονται: Νιμ Τσίπσκι, Στέφανι Λαφάρζ, Χέρμπερτ Τερέις

Έχει χαρακτηριστεί ως ένα από τα καλύτερα μουσικά φιλμ όλων των εποχών. Και είναι φυσικό

μιας και συνδυάζει τη μουσική ιδιοφυία των Talking Heads στο απόγειο της επιτυχίας τους με τη σκηνοθετική σύνθεση του Τζόναθαν Ντέμι που μερικά χρόνια αργότερα τα κέρδισε όλα με τη Σιωπή των Αμνών/1991. η σκηνές συκινηματογραφήθηκαν στη διάρκεια τριών ημερών στο Χόλιγουντ όπου το γκρουπ προωθούσε το άλμπουμ «Speaking in Tongues/1983». Οι παραγωγοί του φιλμ ήταν τα ίδια τα μέλη του συγκροτήματος που υπό την καθοδήγηση του Ντέιβιντ Μπερν, συγκέντρωσαν το 1 και πλέον εκατομμύριο δολλάρια που χρειαζόταν για το γύρισμα. Αξίζει να σημειωθεί ότι ήταν το πρώτο φιλμ το οποίο ηχογραφήθηκε εξ ολοκλήρου με μέσα ψηφιακά κι αυτό είναι μόνο

μέρος της πρωτοπορίας του. Μεγάλο ενδιαφέρον περουσιάζει η σκηνοθεσία που αφήνει κατά μέρος τους εντυπωσιασμούς και το cross-cut μοντάζ (που σήμερα κυριαρχεί στα live features). Προτιμά έτσι μια μινιμαλιστική αποτύπωση, στο επίκεντρο της οποίας βρίσκεται η μουσική παράσταση και τα τραγούδια των Talking Heads. Είκοσι κάμερες από διαφορετικές γωνίες, μακριά και κοντά καταγράφουν μια αφηγηματικότητα στη σειρά των κομματιών και μεταδίδουν την φοβερή ενέργεια των performers, έτσι που σταδιακά η παρακολούθηση μετατρέπεται σε μυσταγωγία. Εδώ έχουμε να κάνουμε με αληθινή μουσική και αληθινό σινεμά και μάλλον δεν έχετε δει λευκό τραγουδιστή να είναι τόσο funky, όσο τον Μπερν όταν τραγουδά psycho killer μόνο με την κιθάρα και ένα beatbox...>>

ΧΩΡΑ: ΗΠΑΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1984ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Τζόναθαν Ντέμι ΕΜΦΑΝΙΖΟΝΤΑΙ: Ντέιβιντ Μπερν, Τίνα Γουέιμουθ, Μπέρνι ΓουόρελΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ: Η Ντέιβιντ Μπερν ήταν σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνος για την ιδιαίτερη αισθητική του φιλμ, απαγορεύοντας όλους του φωτιστικούς χρωματισμούς και βάφοντας τον εξοπλισμό σε μαύρο ματ για να μην αντανακλάται το φως.

Stop Making Sense

“...I’ve got a tape I want to play... ” Ντέιβιντ Μπερν

FAMOUS LINES

του Mr Tibbs


CuLTORAMA Το MOVE IT ψάχνει στα αρχεία για τις πιο άτακτες, βρώμικες και super trash δημιουργίες24

ΧΩΡΑ: ΗΠΑΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1988ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Πενέλοπε ΣφίριςΕΜΦΑΝΙΖΟΝΤΑΙ: Στιβ Τάιλερ, Άλις Κούπερ, Λέμι, Τζιν Σίμονς, Όζι Όζμπορν, Μπρετ ΜάικλςΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ: Η σκηνή που ο Όζι ρίχνει την πορτοκαλάδα του (όντας υποτιθέμενα high) ήταν στημένη όπως ομολόγησε αργότερα η σκηνοθέτης. Το κλιπ είχε κινηματογραφηθεί σε άλλη στιγμή και μπήκε αργότερα στο μοντάζ.

“...There’s nothing but fist in your face, and I think that’s the great thing about metal...” Άλις κούπερ

Π άμε τώρα πίσω στη χρυσή εποχή του MTV. Ήταν πριν από μια 25ετία περίπου όταν η

μουσική τηλεόραση περνούσε τις καλύτερες μέρες της. Λίγο πριν οι ήχοι των των Guns n’ Roses εκραγούν στο mainstream, η ελληνικής καταγωγής αμερικανίδα σκηνοθέτις Πενέλοπε Σφίρις γύρισε το δεύτερο ντοκιμαντέρ της για τη ροκ μουσική σκηνή στην ευρύτερη περιοχή του Λος Άντζελες. Αφού λίγα χρόνια πριν, το 1981, είχε κάνει focus στο punk, ήταν η σειρά του Χέβι Μέταλ. Προερχόμενη από τους πρωτοπόρους του είδους της δεκαετίας του 1970, η μεταλλική σκηνή είχε εξελιχθεί σε μια από τις πιο in νεανικές εκφράσεις τόσο μουσικά όσο και στυλιστικά. Ακολουθώντας την επιτυχία συγκροτημάτων όπως οι Def Leppard αλλά και υιοθετώντας εμφάνιση και λουκ με εμφανείς επιρροές από τη glam σκηνή, οι πρωταγωνιστές της ταινίας είναι ποζεράδες wannabes, άντρες και γυναίκες, νέοι φερέλπιδες που κυνηγούν δόξα, σεξ και ένα συμβόλαιο εκατομμυρίων με τη μουσική βιομηχανία. Απίθανα hairstyles, άγριες κιθάρες και επιτηδευμένο sleaze αποτελούν τα χαρακτηριστικά της επιθετικής αλλά χαβαλεδιάρικης στάσης των

συνεντευξιαζόμενων ανάμεσα στους οποίους βρίσκονται μερικοί από τους γκουρού του χέβι μέταλ, όπως ο Όζι, ο Λέμι ή ο Τζιν Σίμονς. Την παράσταση ωστόσο κλέβουν οι άγνωστοι, οι νέοι, οι πιτσιρικάδες που κουβαλάνε όλη την ενέργεια και το πάθος, που πραγματικά πιστεύουν το ροκ παραμύθι και ξαφνικά μοιάζουν με τους πρωταγωνιστές του Spinal Tap/1984 στην ιστορία της ζωής τους. Το υλικό αυτό διαπραγματεύεται έξυπνα η Σφίρις που αφήνει την κάμερα να ρολάρει και που σπάει τις αφηγήσεις με πολύ περισσότερη μουσική. υπάρχει άφθονο χιούμορ αλλά και μια κριτική ματιά στην φετιχοποίηση της ποπ κουλτούρας αλλά και στις υπερβολές του ροκ λαϊφστάιλ (η σκηνή του μεθυσμένου κιθαρίστα των W.A.S.P. Κρις Χολμς να κατεβάζει μπουκάλια βότκα μέσα στην πίσίνα με παρέα τη μαμά του είναι όλα τα λεφτά!). Αποτύπωση μιας μοναδικής περιόδου το υλικό της ταινίας κινηματογραφήθηκε τη διετία 1986-88 και λειτουργεί ως χρονομηχανή που μεταφέρει το θεατή μια γενιά πίσω, λίγο πριν το ίντερνετ, στην αρχή της εικονικής κουλτούρας, το ζενίθ της οποίας ζούμε σήμερα. Αν δε είστε metalheads θα ανακαλύψετε ένα από τα αγαπημένα σας φιλμ. >>

The Decline of Western Civilization Part II: The Metal Years

FAMOUS LINES

THE BAD TASTE FACTOR

Στήθη χωρίς σιλικόνη, φουντωτά, θαμνώδη

τριγωνάκια (όχι θεσσαλονίκης) και απολύτως incorrect αξίες. Η πιο γοητευτική σημειολογία

των exploitation ταινιών και του bad taste. Καιρός να θυμηθούμε τους αγώνες των παλιών μετρ των πιο

πονηρών ταινιών που γέμισαν τα ράφια με τα βίντεο των πορωμένων σινεφίλ αλλά και τροφοδότησαν

τη σύγχρονη ποπ κουλτούρα που έχει απενε-χοποιήσει το γυμνό αλλά με τρόπο κλινικό.

Πίσω στα βασικά λοιπόν κι άντε πάλι από την αρχή...

κΙ ΟΜΩΣ. ΤΟ JUNK

ΑΝΑκΥκΛΩ-ΝΕΤΑΙ!!!

Μπαρόκ, βαμπίρια και γκόθικ ροκ στο

πολύ στυλάτο «Hunger/1983» του

Τόνι Σκοτ

του Μιχάλη Κωνσταντέλλη


Βασισμένα σε κλασικά έργα CuLTORAMA 25

H πλέον επιτυχημένη ρετρό σειρά μας πήγε πίσω στις αρχές της

δεκαετίας του 1960. Ποτά, κάπνισμα και σεξισμός στις τάξεις της πιο επιτυχημένης διαφημιστικής εταιρείας και του ταλαντούχου, αλλά μυστήριου executive Νταν Ντρέιπερ. Από κοντά και η σεξοβόμβα Κριστίνα Χέντριξ. Έχει μπει στην πέμπτη του σεζόν και συνεχίζεται αισίως στο AMC.

Κατασκοπεία, ψυχροπολεμικό κλίμα και διερευνητική δημοσιογραφία στο νέο ρετρό δράμα του BBC.

To σόου διαδραματίζεται το 1956 και επικεντρώνεται στις περιπέτειες μιας ειδησεογραφικής ομάδας

του BBC αποτελούμενη από μια γυναίκα παραγωγό, έναν ερευνητή δημοσιογράφο και έναν εκφωνητή. Η σειρά είναι γεμάτη ανατροπές, παρασκήνιο και ιστορικές αναφορές που της προσδίδουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον ενώ η αναπαράσταση της εποχής και η ατμόσφαιρα είναι επιπέδου BBC. Στην πρεμιέρα της εισέπραξε θετικές και αρνητικές κριτικές στη Βρετανία και αναπόφευκτες υπήρξαν οι συγκρίσεις με το Mad Men αλλά γενικά τα πήγε καλά και ιδιαίτερα όταν παίχτηκε στις ΗΠΑ, όπου και η μεγάλη αγορά. Πρωταγωνιστούν ο βετεράνος σεξπιρικός ηθοποιός Άντον Λέσερ, η νεαρή Ρομόλα Γκαράι και το νέο αστέρι του Βρετανικού σινεμά Μπεν Γουίσο, που είδατε στο ‘Αρωμα: Η ιστορία ενός δολοφόνου/2006 του Τομ Τίκβερ και που θα ενσαρκώσει τον Q στη νέα ταινία του Τζέιμς Μποντ Skyfall που έρχεται σύντομα στη μεγάλη οθόνη. Συναρπαστικές ιστορίες και πλούσιοι χαρακτήρες λοιπόν ενώ περιμένουμε τη δεύτερη σεζόν που έχει ήδη ανακοινωθεί και θα προβληθεί μέσα στη χρονιά. >>

THE HOUR

Mad Men/2007

Στα βήματα του Mad Men μια σειρά ανάλογου τηλεοπτικού

δράματος αν και πιο light. Mε πρωταγωνίστρια την Κριστίνα Ρίτσι, διηγείται τις δοξασμένες μέρες της αεροπορικής εταιρείας Panamerican, των αεροσυνοδών και των πιλότων της, που την κατέστησαν την πιο λαμπερή. Παίχτηκε πέρυσι στο ABC και αναμένεται δεύτερος κύκλος.

Pan Am/2011

Στο Σικάγο και στο πρώτο Πλέιμποϊ κλαμπ μας μεταφέρει αυτή εδώ η

σειρά που έπαιξε για λίγα επεισόδια στο NBC πριν ακυρωθεί. Η Άμπερ Χερντ (που είδαμε στο Rum Diary πριν λίγους μήνες) βρισκόταν ανάμεσα στις πρωταγωνίστριες της σειράς που προκάλεσε έντονη κριτική από φεμινιστικά γκρουπ με αποτέλεσμα ραγδαία πτώση της τηλεθέασης...

The Playboy Club/2011

New Vintage


TV SERIES Οι καλύτερες τηλεοπτικές σειρές και οι πρωταγωνιστές τους26

FRINGE 4

ΠρΟΤΙΜΑΤΕΤΟ ΣυΜΠΑΝ ΣΑΣ;

ΜΠΛΕ; ΚΟΚΚΙΝΟ;Του Μιχάλη Κωνσταντέλλη


TVΟι καλύτερες τηλεοπτικές σειρές και οι πρωταγωνιστές τους TV SERIES 27

Τα κάτω της όταν συσχέτιζε υποθέσεις της ομάδας με τα συναισθηματικά τραβολογήματα τους και νόμιζες ότι είσαι σε γλυκανάλατη σαπουνόπερα. Είδαμε μερικά υπέροχα επεισόδια όπως το ‘The End of All Things’, χαζέψαμε φανταστικά εφέ και ρίξαμε μια ματιά στο έτος 2036 απ’όπου έρχεται πόλεμος

με αυτούς που δε φαντάζεσαι. Περιμένουμε ανυπόμονα την πέμπτη και τελευταία σεζόν της σειράς που έχει πάρει τα περισσότερα ρίσκα, έχει φέρει τα λιγότερα λεφτά στο FOX και έχει κερδίσει τις καρδιές μας. >>

Οι καλύτερες επιλογές και σχόλια από το χώρο της τηλεόρασης

FRINGE 4

ΠρΟΤΙΜΑΤΕΤΟ ΣυΜΠΑΝ ΣΑΣ;

ΜΠΛΕ; ΚΟΚΚΙΝΟ;

ΤΙ ΧΡΩΜΑ Η τέταρτη σεζόν του Fringe έγινε κεχριμπαρένια και μαζί με τα χρώματα, χάσαμε τα αυγά, τα πασχάλια και τον Peter (Joshua Jackson). Όταν ένας από τους 4 βασικούς πρωταγωνιστές απλά εξαφανίζεται και δεν υπήρξε ποτέ, σκέφτεσαι τι κουνέλι θα

τραβήξουν πάλι οι παραγωγοί από το καπέλο για να τον φέρουν πίσω! -Κίνδυνος spoiler, δε συνεχίζω - Η χρονιά του Fringe (η σειρά για μια ομάδα συνεργατών του FBI, η οποία λύνει υποθέσεις που μοιάζουν μεταφυσικές, καθοδηγούμενη από έναν ημίτρελο επιστήμονα) που πέρασε είχε τα κάτω της και τα πάνω της. Τα πάνω της όταν «ανέστησε» τον αγαπημένο μας κακό David R Jones (Jared Harris) και τα έκανε λίμπα (σε όλα τα σύμπαντα).

Της Βίκυς Μοσχονησιώτου

*Η σειρά μέχρι το 19ο επεισόδιο, δεν ήταν γνωστό αν θα ανανεωθεί για 5ο κύκλο. Έτσι είχαν γυριστεί δυο πιθανά τελευταία επεισόδια ένα

που θα μπορούσε να λειτουργήσει ως τέλος τηλεοπτικής σειράς και ένα ως τέλος σεζόν.

* Αν το κανάλι ακύρωνε τη σειρά, το πλάνο των παραγωγών ήταν να συνεχιστεί η πλοκή του τελευταίου κύκλου σε κόμικ. Η αρχή είχε ήδη γίνει με το ‘beyond the fringe’, με

πρωτάρη συγγραφέα τον Joshua Jackson, που κυκλοφόρησε από την DC comics.

*Για τους νεο-μυημένους, τo Fringe έχει τη δική του εγκυκλοπαίδεια : fringepedia.net

Trivia

move it magazine online

Documents