myśląc ojczyzna nr 7 wrzesień 2013

WRZESIEŃ 2013

Nr 7Myśląc Ojczyzna

B I U L E T Y N PA R A F I I B Ł . JA N A PAW Ł A I I w E Ł KU

17 września 19391 września 1939

Myśląc Ojczyznastr. 2

Krucjata Różańcowaza Ojczyznę

www.krucjatarozancowazaojczyzne.pl

Maryjo Królowo Polski pomóż tej ziemi!

Polskie ślubowania

8 września 1946 r. Kościół w Polsce, dokonując poświęcenia Narodu Polskiego Niepokalanemu Sercu Maryi w dniu Akt ten dokonał się w trzech etapach, najpierw w parafiach – 7 lipca, później w diecezjach – 15 sierpnia, a na koniec odbyły się centralne uroczystości na Jasnej Górze z udziałem całego Episkopatu Polski.

Błogosławiona Dziewico, Matko Boga Przeczysta! Jak ongiś po szwedzkim najeździe król Jan Kazimierz Ciebie za Patronkę i Królowę państwa obrał i Rzeczpospolitą Twojej szczególnej opiece i obronie polecił, tak w tę dziejową chwilę, my, dzieci narodu polskiego, stajemy przed Twym tronem w hołdzie miłości, czci serdecznej i wdzięczności. Tobie i Twojemu Niepokalanemu Sercu poświęcamy siebie, cały naród i wskrzeszoną Rzeczpospolitą, obiecując Ci wierną służbę, oddanie zupełne oraz cześć dla Twych świątyń i ołtarzy. Synowi Twojemu, a naszemu Odkupicielowi ślubujemy dochowanie wierności Jego nauce i prawu, obronę Jego Ewangelii i Kościoła, szerzenie Jego królestwa.

Pani i Królowo nasza! Pod Twoją obronę uciekamy się; macierzyńską opieką otocz rodzinę polską i strzeż jej świętości. Natchnij duchem nadprzyrodzonym i pobożnością naszą parafię; ochraniaj jej lud od grzechów i nieszczęść, a pasterza umacniaj i uświęcaj swymi łaskami. Narodowi polskiemu uproś stałość w wierze, świętość życia, zrozumienie posłannictwa. Złącz go w zgodzie i bratniej miłości. Daj tej polskiej ziemi, przesiąkniętej krwią i łzami, spokojny i chwalebny byt w prawdzie, sprawiedliwości i wolności. Rzeczpospolitej Polskiej bądź Królową i Panią, natchnieniem i Patronką.

Potężna Wspomożycielko wiernych! Otocz płaszczem opieki Papieża oraz Kościół święty. Bądź mu puklerzem: wyjednaj mu świętość i żarliwość apostolską, swobodę i skuteczne działanie. Powstrzymaj zalew bezbożnictwa. Ludom od Kościoła odłączonym wskaż drogę powrotu do jedności Chrystusowej owczarni. Okaż niewierzącym słońce prawdy i podbij ich dusze czułością Twego Niepokalanego Serca.

Władna świata Królowo! Spojrzyj miłościwym okiem na troski i błędy rodzaju ludzkiego. Wyprowadź go z udręki i bezładu, z nieuczciwości i grzechów. Wyproś narodom pojednanie szczere i trwałe. Wskaż im drogę powrotu do Boga, by na Jego prawie budowały życie swoje. Daj wszystkim trwały pokój, oparty na sprawiedliwości, braterstwie, zaufaniu.

Przyjmij naszą ofiarę i nasze ślubowanie, Matko Boga i nasza. Przygarnij wszystkich do swego Niepokalanego Serca i złącz nas na zawsze z Chrystusem i Jego świętym królestwem. Amen.

Akt poświęcenia Narodu Polskiego Niepokalanemu Sercu Maryi, 8 września 1946

str. 3Myśląc Ojczyzna

Ojczyzno nasza. Ziemio ukochanaW trzydziestym dziewiątym cała krwią zalanaNie dość, że Polskę na wpół rozebraliJeszcze Polaków na Sybir wysłali......O Polsko nasza, Ziemio nasza świętaGdzie twoje Syny, gdzie twoje orlętaDzisiaj w Sybirskie tajgi przyjechaliCzy kiedy ciebie będziem oglądali......Zima, śnieg straszny w lesie, ciężka pracaGłód i tęsknota ciężko nas przygniataTyfus okrutny wśród ludzi się szerzyCo dzień to więcej pod sosnami leży...

Ks. dr Dariusz ZalewskiNie zapomnimy ...

Przyszliśmy na modlitwę, na spotkanie z Bogiem Żywym – Jezusem, Synem Maryi, w imię Ojczyzny, w imię pamięci, w imię wierności. Także i po to, aby w ten wrześniowy wieczór otworzyć nasze serca na Słowo, które pochodzi z ust Boga. Są takie chwile, Bracia i Siostry, i są takie daty, takie rocznice, które nas, dzieci Ojczyzny – pozornie rozproszonych, zajętych własnymi sprawami – przyciągają, łączą, jednoczą. Odczuwamy wtedy mocno i wyraźnie naszą łączność z polską wspólnotą wiary i pamięci. Dziś przychodzimy do świątyni, właśnie w imię pamięci, która jednoczy polską wspólnotę. W imię pamięci o tym, co się zdarzyło przed ponad siedemdziesięciu laty. Tamten czas symbolizują dwie daty zapisane na trwałe w dziejach narodu i w polskich sercach: 1 września – agresja hitlerowskich Niemiec z Zachodu. 17 września – agresja Związku Sowieckiego ze Wschodu.Dziś ze szczególną siłą powraca wspomnienie tej drugiej daty – 17 września 1939. To dzień, w którym wydarzenia wojenne przybrały nieoczekiwany zwrot. Nikt nie spodziewał się ataku zza wschodniej granicy. Po wkroczeniu Sowietów na wschodnie obszary Rzeczpospolitej szybko rozpoczęły się represje wobec obywateli polskich. Masowe wywózki, głównie na Syberię, objęły m.in. ziemiaństwo, przemysłowców, działaczy społecznych, przedstawicieli wymiaru sprawiedliwości, urzędników państwowych oraz ich rodziny. W lutym, kwietniu i lipcu 1940 roku, w czerwcu i lipcu roku 1941 oraz w latach 1944-1956 miały miejsce masowe wywózki ludności polskiej na Sybir. W sumie z naszej Ojczyzny wywieziono 1 milion 700 tys. osób. Na zesłaniu przebywali od 6 do 15 lat. Wielu nie przeżyło transportu, inni zmarli w wyniku zimna i pracy ponad siły. Malaria, tyfus, głód i katorżnicza praca zabiły dzieciom rodziców, a rodzicom ich dzieci. Wzięci do niewoli polscy oficerowie zamordowani zostali w Katyniu, Charkowie i na innych miejscach. Ich dramatyczne przeżycia opisuje Pieśń wygnańców z Ojczyzny.


Przez lata o tym ataku nie można było mówić, a jeśli to w kłamliwy sposób. Ale przecież „Nie ma nic zakrytego, co by nie miało być wyjawione, ani nic tajemnego o czym by się nie miano dowiedzieć (Mt 10, 26) – mówił Chrystus Pan.Dziś coraz pełniej poznajemy bieg tamtych zdarzeń, ten o wymiarze politycznym imilitarnym. Męstwo obrońców kresowych stanic – placówek Korpusu Ochrony Pogranicza, heroizm obrońców Grodna i tylu innych miejsc oporu, dramatu, bohaterstwa... Grodno było jedynym polskim miastem, które tak długo we wrześniu 1939 roku opierało się regularnym jednostkom Armii Czerwonej. Generał Władysław Sikorski podczas inspekcji 6 DP w grudniu 1941 roku w rozmowie z ocalałymi obrońcami Grodna stwierdził: Jesteście nowymi Orlętami. Postaram się, żeby wasze miasto otrzymało Virtuti Militari i tytuł „Zawsze wiernego”. Niestety, historia potoczyła się inaczej.Grodna we wrześniu 1939 r. broniła również młodzież szkolna, a nawet dzieci. Grażyna Lipińska w książce, „Jeśli zapomnę o nich” opisuje wstrząsające wydarzenie: Śmiercionośna maszyna toczy się naprzód, a ja stępiała na wszystko lecę prosto na nią. Przeraźliwy zgrzyt...Czołg staje tuż przede mną. Na łbie czołgu rozkrzyżowane dziecko, chłopczyk. Krew z jego ran płynie strużkami po żelazie. Zaczynamy z Danką uwalniać rozkrzyżowane, skrępowane gałganami ramiona chłopca. Nie zdaję sobie sprawy co się wokół dzieje. A z czołgu wyskakuje czarny tankista. W dłoni trzyma brauning, za nim drugi – grozi nam... Dla mnie on nie istnieje, widzę tylko oczy dziecka, pełne strachu i męki. I widzę jak uwolnione z więzów ramionka wyciągają się do nas z bezgraniczną ufnością. Wysoka Danka jednym ruchem unosi dziecko z czołgu i składa na nosze. Ja już jestem przy jego głowie. Chwytamy nosze i pozostawiając oniemiałych naszym zuchwalstwem oprawców uciekamy w stronę szpitala. Chłopczyk ma pięć ran od kul karabinowych ...i silny upływ krwi, ale jest przytomny. W szpitalu otaczają go siostry, doktorzy, chorzy – chce mamy – prosi dziecko. Nazywa się Tadeusz Jasiński, ma 13 lat, jedyne dziecko Zofii Jasińskiej, służącej, nie ma ojca, wychowanek Zakładu Dobroczynności. Poszedł na bój, rzucił butelkę z benzyną na czołg, ale nie zapalił, nie umiał...wyskoczyli z czołgu, bili, chcieli zabić, a potem skrępowali na froncie czołgu. Danka sprowadza matkę. Nie pomaga transfuzja krwi. Chłopiec coraz słabszy, zaczyna konać. Ale kona w objęciach matki i na skrawku wolnej Polski. Bo szpital wojskowy jest ciągle w naszych rękach.Tadeusz Jasiński został pochowany na Cmentarzu Pobernardyńskim w Grodnie. Dokładne miejsce jego pochówku nie jest znane. Po lewej stronie od kaplicy obok kwatery żołnierzy Wojska Polskiego z 1920 r. znajduje się symboliczny pomnik ku czci Tadka Jasińskiego, 13-letniego obrońcy Grodna. Jest to pionowo ustanowiona tablica z lastryku z umieszczonym u góry metalowym krzyżem. Na tablicy napis:


Drodzy, wiele kamiennych epitafiów w naszych świątyniach i na cmentarzach przypomina, że nieśmiertelną jakością ludzkiego życia jest patriotyzm. To świadczy dobrze, że nie przechodzimy obojętnie nad grobami tych, którzy wypełnili swoje życie ofiarną służbą Ojczyźnie i służyli naszej Ojczyźnie swoim życiem, nic ze swego nie zatrzymując dla siebie.Tak, patriotyzm, czyli umiłowanie Ojczyzny ziemskiej, jest cechą mówiącą o jakości ludzkiego życia. Patriotyzm jest wartością świadczącą o jakości człowieka. Jest wartością dającą świadectwo również o jego świętości; o jego nadprzyrodzonym wymiarze.Dzisiaj wiemy już z pewnością, że pierwsze egzekucje polskich jeńców miały miejsce tuż przed Wigilią 1939 roku. To wtedy, tuż przed Bożym Narodzeniem, zostali rozstrzelani prawie wszyscy wzięci do sowieckiej niewoli kapelani Wojska Polskiego – w sumie około 200 duchownych więzionych w obozach w Starobielsku i Kozielsku, a data tej egzekucji jest symboliczna. Ostatnie egzekucje i masowe rozstrzeliwania polskich jeńców miały miejsce na przełomie maja i czerwca 1940 roku.Ogólna znana liczba wymordowanych polskich jeńców wojennych stale się powiększa. W samym Katyniu NKWD zabiło około 4,5 tysiąca osób. Dalsze 18 tysięcy rozstrzelano w Miednoje i Charkowie. Wiemy, że co najmniej jeden transport polskich oficerów został zatopiony w okrutny sposób na Morzy Białym. Ale nie znamy innych tragicznych dla nas miejsc na całym, ogromnym obszarze imperium zła, gdzie były mordowane elity polskiego społeczeństwa.Według najnowszych badań Rosjanie wymordowali około 35 tysięcy jeńców. Większość z nich stanowili oficerowie i generałowie Wojska Polskiego, straży granicznej i policji. Ale byli wśród nich również urzędnicy państwowi i bankowi, leśnicy, przedsiębiorcy, lekarze, prawnicy i adwokaci, nauczyciele, profesorowie wyższych uczelni oraz wymordowani jako najbardziej niebezpieczni w pierwszej kolejności – duchowni. To była naprawdę elita przywódcza, intelektualna i duchowa Rzeczpospolitej. Takich strat nie poniosło żadne państwo ani w II wojnie światowej, ani nigdy wcześniej.

Tadeusz Jasiński, 13-letni obrońca Grodna, zginął 20 września 1939 r., w czasie inwazji sowieckiej. „Panie, przyjmij tę z rąk kata ofiarę dziecinną nie tak czystą i świętą, lecz równie niewinną” A. Mickiewicz19.09.2009 - Prezydent RP Lech Kaczyński odsłonił w Domu Polonii Poświęconą mu tablicę a wcześniej pośmiertnie odznaczył Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. 19.09 uhonorowani państwowymi odznaczeniami zostali także żyjący obrońcy Wschodnich Kresów Rzeczypospolitej. Od 2006 roku jeden z Wrocławskich Bulwarów nosi imię Tadka Jasińskiego.


W wyroku z 5 marca 1949 roku czytamy, że NKWD wyselekcjonowało spośród wszystkich polskich jeńców, czyli blisko 250 tysięcy uwięzionych, grupę ponad 25 tysięcy Polaków, uznaną za elitę Narodu najbardziej niebezpieczną dla komunizmu, bowiem „.. wszyscy oni są zatwardziałymi i nie rokującymi poprawy wrogami władzy sowieckiej”.Zbrodnia miała pozostać na zawsze tajną i najstraszliwszą spośród straszliwych zbrodni ludobójstwa sowieckiego. Zbrodnia ludobójstwa w Katyniu, Charkowie i wielu innych miejscach była ukrywana przez pół wieku. Była nie tylko ludobójstwem, ale największym też kłamstwem związanym z II wojną światową.Obowiązkiem każdego Polaka jest kultywować pamięć, nie tylko o tym co było wielkie w naszej historii, ale również o tym co było tragiczne. Są to elementy świadomości narodowej. Sprawa Katynia jest jednym z takich zagadnień, które samo w sobie jest elementem nowoczesnej świadomości narodowej Polaków. Elementem – ostrzeżeniem, przestrogą i nakazem pamięci. Amen.

Ks. dr Dariusz Zalewski

Pakt Ribbentrop-Mołotow – IV rozbiór Polski

W nocy 23 sierpnia 1939 roku

w Moskwie, przy okazji podpisania "Paktu

o nieagresji pomiędzy Rzeszą Niemiecką i

Związkiem Socjalistycznych Republik Rad",

pełnomocnicy Niemiec i ZSRR - Ullrich

Friedrich Willy Joachim Ribebbentrop,

minister spraw zagranicznych III Rzeszy,

cz łonek NSDAP, oraz Wiaczesław

Michajłowicz Mołotow (prawdziwe

nazwisko Skriabin) Przewodniczący Rady

Komisarzy Sowieckich, sekretarz KC

SDPRR(b), członek Biura Politycznego

WKP(b) - przedyskutowali w tajnych

r o z m o w a c h s p r a w ę g r a n i c y i c h

obopólnych stref interesów w Europie

Wschodniej. Ich wynikiem było podpisanie

tajnego protokołu.

Podpisanie paktu o nieagresji oraz tajnego protokołuprzez Ribbentropa oraz Mołotowa

w dniu 23 sierpnia 1939 roku.


Wtedy została przypieczętowana wspólna decyzja Rosjan oraz Niemców o rozpoczęciu drugiej wojny światowej oraz czwartym rozbiorze Polski. Hitler miał więc sojusznika, z którym rozpoczynał wojnę i nie musiał się bać porozumienia Zachodu z ZSRR. Mógł w miarę bez ryzyka zrealizować plan ataku na Polskę, który został opracowany już w kwietniu. Stalin natomiast zyskiwał przyczółek do planowanego ataku na Europę. Mógł także stworzyć na polskich ziemiach organizacje prokomunistyczne legitymujące jego poczynania oraz doprowadzić do zagłady Polski, która była istotną przeszkodą w komunistycznym podboju imperialistycznej Europy. Stalin wyjaśnił przyczyny podjęcia takiej decyzji na posiedzeniu Biura Politycznego WKP(b) w dniu 19 sierpnia:Jeżeli zawrzemy układ o wzajemnej pomocy z Francją i Wielką Brytanią, Niemcy zrezygnują z Polski i zaczną szukać modus vivendi z państwami zachodnimi. Wojnie się zapobiegnie, ale w przyszłości wydarzenia mogą przyjąć obrót niebezpieczny dla ZSSR. Jeżeli przyjmiemy propozycję Niemiec i zawrzemy z nimi pakt o nieagresji, Niemcy, oczywiście, napadną na Polskę, a wtedy przystąpienie do tej wojny Francji i Anglii będzie nieuniknione. Europę Zachodnią ogarną poważne niepokoje i zamieszki. W tych warunkach będziemy mieli duże szanse pozostania na uboczu konfliktu i przystąpienia do wojny w dogodnym dla nas momencie (...).Towarzysze! W interesie ZSSR - Ojczyzny Mas Pracujących, jest, by wojna wybuchła pomiędzy Rzeszą i kapitalistycznym blokiem angielsko-francuskim. Należy zrobić wszystko, żeby ta wojna ciągnęła się jak najdłużej, po to, by obie strony nawzajem się wyniszczyły. Właśnie dlatego powinniśmy się zgodzić na zawarcie zaproponowanego przez Niemcy paktu, i pracować nad tym, by ta wojna, gdy już zostanie wypowiedziana, trwała jak tylko można najdłużej.

Polskę łączyły umowy sojusznicze z Wielką Brytanią oraz Francją. W dniu 27 sierpnia kopia tajnego protokołu do paktu była już znana ministrowi spraw zagranicznych Wielkiej Brytanii Edwardowi Frederickowi Lindley Woodlord 1. hrabiemu Halifax. Brytyjczycy otrzymali go od Amerykanów. Ambasador USA w ZSRR Charles Eustis "Chip" Bohlen otrzymał go od niemieckiego antyfaszysty Hansa-Heinricha Herwartha von Bittenfelda - sekretarza ambasadora niemieckiego w Moskwie Friedricha-Wernera Grafa von der Schulenburga. Dzień później o protokole byli poinformowani już Francuzi, ale nie najbardziej nim zainteresowany sojusznik - Polska! Co więcej Brytyjczycy oraz Francuzi w przededniu wojny przekonywali Polaków, aby ci opóźnili mobilizację i przyjęli warunki Niemców, wprowadzając dezorganizację i chaos w przygotowaniach do odparcia ataku. Te działania, oraz zatajenie treści tajnego protokołu do paktu, przyczyniły się do szybszej klęski militarnej Polski oraz do załamania się znaczenia polskiej dyplomacji na arenie międzynarodowej. Już wcześniej sojusznicy Polski spisali ją na straty.


1939 sierpień 23, Moskwa Pakt o nieagresji między Niemcami a ZSRR

Rząd ZSRR i Rząd Niemiecki kierując się pragnieniem utrwalenia sprawy pokoju między ZSRR a Niemcami oraz wychodząc z podstawowych założeń paktu o neutralności, zawartego między ZSRR a Niemcami w kwietniu 1926 r., wyraziły zgodę na następujące porozumienie.

Art. I Obie umawiające się Strony zobowiązują się do powstrzymania się od wszelkiej przemocy, od wszelkich aktów agresji i wszelkich napaści we wzajemnych stosunkach zarówno oddzielnie, jak i łącznie z innymi państwami.

Art. II W przypadku gdy jedna z umawiających się Stron stanie się obiektem działań wojennych ze strony państwa trzeciego, druga umawiająca się Strona nie okaże temu państwu poparcia w żadnej formie.

Art. III Rządy obydwu umawiających się Stron pozostają w przyszłości we wzajemnym kontakcie dla konsultacji w celu wzajemnego informowania się w kwestiach, dotyczących ich wspólnych interesów.

Art. IV Żadna z umawiających się Stron nie weźmie udziału w jakimkolwiek ugrupowaniu państw, które bezpośrednio lub pośrednio jest skierowane przeciwko drugiej Stronie.

Art. V W razie powstania sporów lub konfliktów między umawiającymi się Stronami w sprawach tego lub innego rodzaju obie Strony będą rozstrzygać te spory lub konflikty wyłącznie przez przyjazną wymianę poglądów albo w razie potrzeby przez ustanowienie komisji dla uregulowania konfliktu.

Art. VI Pakt niniejszy zostaje zawarty na lat dziesięć, z tym, że o ile jedna z umawiających się Stron nie wypowie go na rok przed upływem terminu, termin mocy obowiązującej tego paktu uważać się będzie za przedłużony automatycznie na następne pięć lat.

Art. VII Pakt niniejszy podlega ratyfikacji w możliwie najkrótszym terminie. Wymiana dokumentów ratyfikacyjnych powinna nastąpić w Berlinie. Pakt wchodzi w życie niezwłocznie po jego podpisaniu.Sporządzony w dwóch oryginałach w języku rosyjskim i niemieckim, w Moskwie, 23 sierpnia 1939 r.Z upoważnienia Rządu ZSRR W. MołotowW imieniu Rządu Rzeszy Niemieckiej J. Ribbentrop


Tajny protokół dodatkowy 1. W wypadku nastąpienia terytorialnych lub politycznych zmian na terenach należących do państw bałtyckich (Finlandia, Estonia, Łotwa i Litwa) północna granica Litwy stanowić będzie granicę pomiędzy strefami interesów Niemiec i ZSSR. W związku z tym obie strony uznają interesy Litwy w rejonie Wilna.

2. W razie zmian terytorialnych i politycznych na obszarach należących do państwa polskiego, strefy interesów Niemiec i ZSSR będą rozgraniczone mniej więcej wzdłuż linii rzek Narwi, Wisły i Sanu. Zagadnienie, czy interesy obu stron czynią pożądanym utrzymanie odrębnego państwa polskiego i jakie mają być granice tego państwa, może być ostatecznie rozstrzygnięte dopiero w toku wydarzeń politycznych. W każdym razie oba rządy rozważą tę sprawę w drodze przyjaznego porozumienia.

3. Jeżeli idzie o Europę południowo-wschodnią to strona radziecka podkreśla swoje zainteresowanie Besarabią. Ze strony niemieckiej stwierdza się zupełne desinterressement odnośnie tego terytorium.

4. Protokół niniejszy traktowany będzie przez obie strony jako ściśle tajny.

Za rząd Rzeszy Niemieckiej J. RibbentropZa rząd ZSSR W. Mołotow

W dniu 18 września (wg niektórych źródeł 23 września) Izwiestia o p u b l i ko wa ł y a r t y ku ł propagandowy z informacją o inwazji na Polskę oraz z a m i e ś c i ł y m a p ę p r ze d staw i a j ą c ą l i n i ę demarkacyjną - zgodną z ustaleniami z tajnego p r o t o k o ł u . A r t y k u ł wyjaśniał, że działania w o j s k n i e m i e c k i c h i rosyjskich w Polsce nie są wymierzone przeciwko sobie lecz są wspólną operacją.


Ks. dr Tadeusz Białous

opr. Marek Chojnowski

O godz. 3.00 nad ranem zastępca ministra spraw zagranicznych ZSRS

Władimir Potiemkin przedstawia ambasadorowi polskiemu Wacławowi

Grzybowskiemu notę informującą o upadku państwa polskiego, nieistnieniu

najwyższych organów władzy i wynikającej stąd konieczności ochrony życia i mienia

ludności Zachodniej Ukrainy i Białorusi. Polski ambasador nie przyjmuje noty.Początek agresji sowieckiej na Polskę. Oddziały sowieckie napotykają

na opór jednostek Korpusu Ochrony Pogranicza (m.in. Pułku „Sarny”, Zgrupowania „Małyńsk”, batalionów: „Kleck”, „Ludwikowi”, „Sienkiewicze”, „Dawigródek”) i Wojska Polskiego (często improwizowanych, np. Brygady Rezerwowej Kawalerii Wołkowysk) w wielu punktach wzdłuż granicy oraz w głębi polskiego terytorium, m.in. pod Kowlem, Sarnami, Baranowiczami, Dubnem, Oranami i Tarnopolem. W organizacji polskiej obrony szczególną rolę odgrywa zastępca dowódcy KOP gen. Wilhelm Orlik-Rückemann.

17 września 1939 r. Niedziela

Niemcy rozważali jeszcze możliwość powstania zależnego polskiego państwa, ale Stalin 25 września w rozmowie z ambasadorem Niemiec stwierdził, że "uważa za błędne pozostawienie niepodległego, kadłubowego państwa polskiego".W efekcie w nocy z 28 na 29 września w Moskwie podpisano "Umowę w sprawie granic i przyjaźni" pomiędzy III Rzeszą oraz ZSRR, choć wciąż broniły się odosobnione polskie oddziały. Składał się on z pięciu artykułów oraz trzech tajnych protokołów. Pierwszy dotyczył wymiany ludności. Drugi zmieniał tajny protokół paktu Ribbentrop-Mołotow z 23 sierpnia. Stalin zaproponował jego nowelizację określając strefy wpływów. Oddał Niemcom ziemie polskie po linię Bugu, a w zamian zabrał sobie Litwę. Trzeci protokół stwierdzał, że obie strony nie będą tolerować żadnej polskiej agitacji i będą się wzajemnie wspierać w jej zwalczaniu. Szczegółowy opis przebiegu nowej granicy zawarto w "Protokole uzupełniającym w sprawie wytyczenia granicy miedzy ZSRR a Niemcami" podpisanym 4 października 1939 roku w Moskwie.Pod panowaniem sowieckim znalazło się 51,6% powierzchni Polski oraz ponad 13 milionów obywateli. W dniu 28 września ambasador Raczyński złożył protest na ręce rządu angielskiego przeciw pogwałceniu praw narodu polskiego przez zawarcie paktu Ribbentrop-Mołotow. Nie wywołało to większych reakcji rządu angielskiego, chociaż ZSRR pogwałciło liczne traktaty międzynarodowe i umowy wzajemne - m.in. "Konwencję o określeniu napaści" podpisanej w Londynie 3 lipca 1933 r.

źrodło: www.1939.pl


Orędzie Prezydenta RP Ignacego Mościckiego do obywateli wydane

w Kosowie Huculskim:

„Obywatele! Gdy armia nasza z bezprzykładnym męstwem zmaga się z przemocą

wroga od pierwszego dnia wojny, aż po dzień dzisiejszy, wytrzymując napór

ogromnej przewagi całości bez mała niemieckich sił zbrojnych, nasz sąsiad wschodni

najechał nasze ziemie, gwałcąc obowiązujące umowy i odwieczne zasady

moralności. Stanęliśmy tedy nie po raz pierwszy w naszych dziejach w obliczu

nawałnicy, zalewającej nasz kraj z zachodu i wschodu. […] Na każdego z was spada

dzisiaj obowiązek czuwania nad honorem Naszego Narodu w najcięższych

warunkach” („Monitor Polski”, 25 IX 1939, nr 213).

Dyrektywa Naczelnego Wodza nakazująca unikanie – z wyjątkiem sytuacji

„natarcia z ich strony lub próby rozbrojenia oddziałów” – walki z wojskami

sowieckim oraz wycofywania się w kierunku Rumunii i Węgier.

Początek sowieckich mordów na polskich oficerach i inteligencji, w których

oprócz oddziałów wojska sowieckiego i NKWD uczestniczą przedstawiciele

mniejszości narodowych II RP kolaborujący z sowieckim okupantem.

„Żołnierze! Bijcie oficerów i generałów. Nie podporządkowujcie się rozkazom

waszych oficerów. Pędźcie ich z waszej ziemi. […] Pamiętajcie, tylko Armia Czerwona

wyzwoli naród polski z nieszczęsnej wojny. […] Wierzcie nam! Armia Czerwona

Związku Radzieckiego – to wasz jedyny przyjaciel. Dowódca frontu Ukraińskiego S.

Timoszenko” (faksymile sowieckiej ulotki, cyt. za: Zbrodnia Katyńska w świetle

dokumentów, Londyn 1982, s. 11, s. nlb.).

„Wojsko sowieckie wkroczyło około godziny 16-tej i natychmiast przystąpiło do

okrutnej rzezi i bestialskiego znęcania się nad ofiarami, co trwało przez cały dzień.

Mordowano nie tylko policję i wojskowych,ale tak zwaną burżuazję, nie wyłączając

kobiet i dzieci” (zeznania polskiego

świadka opisującego wydarzenia

w miejscowości Rohatyń w woj.

stanisławowskim we wrześniu

1939 r.; cyt. za: Zbrodnia Katyńska

w świetle dokumentów..., s. 11).

23.09.1939, Brześć Litewski (obecnie Białoruś), wspólna defilada Niemców i Sowietów, na trybunie

gen. Heinz Guderian i gen. Siemion Kriwoszein

REDAKCJA: ks. dr Tadeusz Białous, Marek Chojnowski

Modlitwa za Ojczyznę Boże, Ty powołałeś mnie do życia z polskich rodziców i na polskiej ziemi.

Dziedzictwo mego Narodu kształtowało moje myśli, chleb polskiej ziemi żywił

moje ciało. Nie mogę kochać Twojego świata, nie kochając na pierwszym

miejscu mojej Ojczyzny. Proszę więc, ześlij na Nią, błogosławieństwo Swoje.

Niech rozkwita w pokoju i sprawiedliwości, a ja niech poznam moje wobec

Niej obowiązki i z Twoją pomocą je wypełnię. Amen.

PIELGRZYMKA DO GROBU JANA PAWŁA II

organizowana przez parafię bł. Jana Pawła II w Ełku

Częstochowa – Kahlenberg – Padwa – Asyż – Rzym – Monte Cassino – Orvieto –

Kalwaria Zebrzydowska – Wadowice – Kraków/Łagiewniki

Termin: 19.10 – 26.10.2013, 8 dni, koszt: 1550 Zł

Program wyjazdu:

Dzień 1: 4:00 – Wyjazd z Ełku, msza święta w Częstochowie, przejazd do Czech.

Dzień 2: Przejazd na wzgórze Kahlenberg pod Wiedniem, msza święta,

przejazd na nocleg w okolicach Padwy.

Dzień 3: Msza święta w bazylice świętego Antoniego (największej świątyni

w Padwie), przejazd do Asyżu, nawiedzenie miejsc związanych z życiem

Świętego Franciszka.

Dzień 4: Całodzienny pobyt w Rzymie.

Dzień 5: Watykan – audiencja z Ojcem Świętym, przejazd na Monte Cassino,

msza święta, złożenie kwiatów na grobach żołnierzy.

Dzień 6: Przejazd do Orvieto (w tym roku odbywa się tam jubileusz eucharystyczny

upamiętniający 750 rocznicę cudu eucharystycznego), przejazd na nocleg

w okolicach Padwy.

Dzień 7: Przejazd do Kalwarii Zebrzydowskiej.

Dzień 8: Przejazd do Wadowic, nawiedzenie bazyliki, przejazd do Krakowa –

Łagiewnik, przejazd w kierunku Ełku – przyjazd około 20:00.

Osoby zainteresowane zgłaszają się jak najszybciej i wpłacają do końca września

zaliczkę w kwocie 500 zł. Całość należy wpłacić do 14 października. Wpłaty i zapisy

w zakrystii (ks. Tadeusz 607 946 827) lub u Pani Edyty Bobryk nr tel. 697 664 800.

Więcej informacji na stronie: www.elk-jp2.diecezja.elk.pl

myśląc ojczyzna nr 7 wrzesień 2013

Documents