Na początek małe pytanie

testowe…

Czym jest „Ruch Światło – Życie” zwany również

„OAZĄ”?A. Trzymaniem się za ręce i śpiewaniem

sobie piosenek religijnych.

B. Charyzmatycznym ruchem odnowy Kościoła w duchu Soboru Watykańskiego II stworzonym przez ks. F. Blachnickiego.

C. Mówieniem sobie wszędzie i w każdych okolicznościach „dobrze że jesteś”.

Spokojnie…Nie musisz od

razu wiedzieć…

Ta prezentacja jest właśnie po to żebyś zaznaczył

dobrą odpowiedź...

Mówiąc o Ruchu Światło - Życie nie można pominąć jego

Założyciela, którym był Sługa Boży ks. Franciszek Blachnicki

Urodził się 24 marca

1921 roku w Rybniku

w wielodzietnej rodzinie.

Do gimnazjum uczęszczał

w Tarnowskich Górach,

będąc bardzo aktywny w

harcerstwie.

Maturę zdał w 1938 roku.

Brał czynny udział w kampanii wrześniowej, a po kapitulacji

podjął działalność konspiracyjną.

W marcu 1940 roku ujęty przez Gestapo w Zawichoście

i aresztowany, został wywieziony do obozu koncentracyjnego

w Oświęcimiu. Przebywał tam z numerem 1201

przez 14 miesięcy, z tego 9 miesięcy w karnej kompanii,

a przez blisko miesiąc w bunkrze.

W marcu 1942 roku

w więzieniu w Katowicach

zostaje skazany

na karę śmierci przez ścięcie

za działalność konspiracyjną

przeciw Rzeszy Niemieckiej.

Po prawie 5 miesiącach

oczekiwania

na wykonanie wyroku

zostaje uwolniony.

W latach 1942-45 przebywa

w różnych niemieckich obozach

i więzieniach.

W czasie pobytu na oddziale

skazańców dokonało się

cudowne jego nawrócenie

na osobową wiarę w Chrystusa

połączone z decyzją oddania

swego życia na Jego służbę.

Po zakończeniu wojny

wstąpił do Śląskiego Seminarium Duchownego

w Krakowie, a po jego ukończeniu

25 czerwca 1950 roku

przyjął święcenia kapłańskie.

Z bliskimi w dniu prymicji w Tarnowskich Górach – 1950 rok

W latach 1954-56, w okresie wysiedlenia biskupów,

uczestniczył w pracach tajnej Kurii w Katowicach

i organizował powrót biskupów śląskich do diecezji.

Po powrocie biskupów

pracował w Wydziale Duszpasterskim Kurii

i w redakcji „Gościa Niedzielnego”.

Prowadził również

Ośrodek Katechetyczny,

a od 1957 roku działalność

trzeźwościową pod nazwą

„Krucjata Wstrzemięźliwości”.

W 1960 roku ówczesne władze zlikwidowały

Centralę Krucjaty, a ks. Franciszka aresztowano

w marcu 1961.

Po 4 miesiącach aresztu otrzymał wyrok

13 miesięcy więzienia z zawieszeniem na 3 lata.

Od października 1961 roku ks. Blachnicki podjął studia

specjalistyczne na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim.

Po ich ukończeniu kontynuował pracę naukowo-

dydaktyczną w Instytucie Teologii Pastoralnej

W sposób szczególny angażował się w przybliżenie

szerokim kręgom duszpasterzy i świeckich

soborowej nauki o Kościele i odnowionej Liturgii,

wypracowując metody soborowej formacji

liturgicznej.

Już od pierwszych lat pracy duszpasterskiej szczególną

uwagę przywiązywał do pracy

w małych grupach, począwszy od

Oazy Dzieci Bożych

aż po metodę 15 dniowych rekolekcji przeżyciowych nazwanych później Oazą Żywego Kościoła.

W ten sposób powstał ruch, zwany dziś Ruchem Światło-Życie.

Ruch ten rozwinął się mimo wielorakich trudności w Polsce, a także na Słowacji, w Czechach,

a nawet w Boliwii. Z inspiracji ks. Blachnickiego

powstawały też nowe inicjatywy, które były odpowiedzią na znaki czasu.

Do takich należały:

• Krucjata Wyzwolenia Człowieka

• Plan Wielkiej Ewangelizacji „Ad Christum Redemptorem”

• Niezależna Chrześcijańska Służba Społeczna

• Chrześcijańska Służba Wyzwolenia Narodów

Ks. Blachnicki jest też duchowym ojcem wspólnoty

życia konsekrowanego, Instytutu Niepokalanej

Matki Kościoła

Stan wojenny zastał w 1981 roku ks. Blachnickiego poza granicami kraju.

Osiadł w 1982 roku w ośrodku polskim „Marianum” w Carlsbergu w Niemczech.

Tam też zmarł 27 lutego 1987 roku.

1 kwietnia 2000 doczesne szczątki Sługi Bożego Ks. Franciszka Blachnickiego

zostały przywiezione z Carlsbergu (Niemcy) do Krościenka

i złożone w grobowcu w dolnej części kościoła Dobrego Pasterza.

Liczne pielgrzymki z całej Polski nawiedzają grób Sługi Bożego

i Centrum Ruchu na Kopiej Górce.

Ruch Światło-Życie powstał z inspiracji Ducha Świętego i z

realizacji odnowy Kościoła w myśl II Soboru Watykańskiego. Założyciel Ruchu od rekolekcji oazowych dla

ministrantów i Krucjaty Wstrzemięźliwości poprzez dalszy

rozwój oaz wypracował cały system ewangelizacji i formacji obejmujący

dzieci, młodzież i dorosłych.

Program formacyjny dla małżonków został w dużej mierze zaczerpnięty z programu i duchowości Equipes Notre Dame. Ukształtowany w ten

sposób Ruch Żywego Kościoła, przyjął w roku 1976 nazwę: “Ruch Światło-Życie”, określającą jego duchowość, metodę działania i charyzmat dany Założycielowi.

Ruch Światło-Życie jest także dziełem

Niepokalanej, Matki Kościoła. Został Jej

zawierzony 11 czerwca 1973 r.

przez kard. Karola Wojtyłę w Centrum

Ruchu w Krościenku nad

Dunajcem. Akt ten Ruch uznaje za

swój akt konstytutywny.

Ruch Światło-Życie obejmuje ludzi różnego wieku i powołania: dzieci, młodzież, osoby dorosłe różnych

stanów: małżeństwa, osoby samotne, kapłanów, zakonników, zakonnice, członków instytutów itd.

Małżeństwa należące do Ruchu zasadniczo tworzą w jego ramach kręgi Domowego Kościoła.

Rekolekcje oazowe III stopnia – Kraków 2006r.

Cel i program Ruchu wyrażają w skrócie greckie słowa „FOS" (światło) i "DZOE" (życie), wpisane w znak krzyża i formuła „Światło-Życie”, oznaczająca

jedność światła danego od Boga i życia, czyli postępowania.

Sprawcą tej jedności jest Duch Święty. Światłem jest: światło rozumu, światło

sumienia, światło słowa Bożego, światło Chrystusa jako wzoru osobowego i światło Kościoła, który dba o nieskażony przekaz światła z poprzednich źródeł oraz o ich

właściwą interpretację.

Celem Ruchu Światło-Życie jest formowanie dojrzałych chrześcijan i budowanie wspólnoty (communio) Kościoła

poprzez ewangelizację i formację, odnowę liturgii, budowanie

braterskich wspólnot oraz tworzenie dzieł mających na celu

przemianę świata w duchu Ewangelii.

Zadania te Ruch wyraża w

podstawowych sformułowaniach:

Nowy Człowiek, Nowa Wspólnota, Nowa

Kultura. Ruch odczytuje znaki czasu i

wsłuchuje się w głos Stolicy Apostolskiej,

podejmuje jej aktualne zachęty oraz

wypracowuje na ich podstawie konkretne programy działania.

Duchowość uczestników Ruchu Światło-Życie wyraża się w ciągłym pogłębianiu osobistej relacji do Jezusa Chrystusa

jako Pana i Zbawiciela. Jest to relacja miłości – całkowitego oddania się Jemu w wierze i posłuszeństwie na wzór

Niepokalanej. Mocy do takiego osobistego oddania się udziela Duch Święty. Osobisty związek z Jezusem nawiązuje się i pogłębia przez stały kontakt ze Słowem Bożym, które

staje się słowem życia dzięki codziennej modlitwie indywidualnej i wspólnej.

Żródłem pełni życia chrześcijańskiego, a zarazem jego szczytem, jest liturgia, zwłaszcza

eucharystyczna, pielęgnowana przez uczestników Ruchu w odnowionym posoborowym kształcie. Uczestnicy Ruchu dają świadectwo Jezusowi

Chrystusowi słowem i życiem.

Eucharystia w czasie Dnia Wspólnoty – Krościenko n. Dunajcem

Szczególną formą świadectwa jest Nowa Kultura, polegająca na uwalnianiu człowieka od wszystkiego, co

poniża jego godność, oraz na rozwijaniu wartości osoby i wspólnoty we

wszystkich dziedzinach życia. Nowa Kultura realizuje się także

przez podjęcie Krucjaty Wyzwolenia Człowieka.

Składanie deklaracji przystąpienia do Krucjaty Wyzwolenia Człowieka

Szczytem życia osobowego jest zdolność do złożenia

daru z siebie w akcie pięknej miłości – agape, której

przykład dał Chrystus Sługa. Uczestnicy Ruchu Światło-

Życie chcą wdrażać się w tę postawę posiadania siebie w dawaniu siebie przez stałą

przemianę życia (metanoię) oraz przez podejmowanie

bezinteresownej służby(diakonii), zgodnie z

otrzymanymi darami.

Cel Ruchu Światło-Życie jest osiągany przez realizację programu formacyjnego. Każdy

uczestnik Ruchu po ewangelizacji, prowadzącej do przyjęcia Jezusa Chrystusa

jako swego Pana i Zbawiciela, uczestniczy w formacji w grupie uczniów Jezusa

(deuterokatechumetat) i dalej we wspólnocie diakonijnej, podejmując konkretną służbę

(diakonię) w Kościele i w świecie.

Trzy etapy drogi formacyjnej Ruchu na wszystkich poziomach formacji to:

EWANGELIZACJA

KATECHUMENATDIAKONIA

Podstawowe metody realizacji programu formacyjnego Ruchu

Światło-Życie to: oaza rekolekcyjna i mała grupa

formacyjna. Oaza rekolekcyjna jest formą intensywnego

doświadczenia życia Kościoła: we wspólnocie, w liturgii, na

spotkaniu ze Słowem Bożym, w miłości braterskiej.

Piętnastodniowe (zamknięte i przeżyciowe) rekolekcje

wszystkich stopni dla dzieci, młodzieży, dorosłych i rodzin mają

program oparty na tajemnicach różańca i układzie roku

liturgicznego. Każdy dzień rekolekcji ma myśl przewodnią,

która przenika wszystkie elementy programu.

Mała grupa jest środowiskiem podstawowym dla rozwoju i utrzymania wiary. Dzięki temu, że jest obecna zarówno w formacji w ciągu roku, jak i w oazie rekolekcyjnej, zapewnia ciągłość procesu

wychowawczego. Realizuje ona program formacyjny na spotkaniach cotygodniowych, a w kręgach rodzin

– comiesięcznych.

Struktura Ruchu jest zgodna ze strukturą Kościoła. Małe grupy, do których należą uczestnicy Ruchu,

zasadniczo tworzą jego wspólnotę w parafii. Wspólnoty Ruchu utrzymują ze sobą łączność

spotykając się na Dniach Wspólnoty. Odpowiedzialność za całość Ruchu sprawuje

Moderator Ruchu Światło-Życie. Na szczeblu kraju, diecezji i parafii odpowiedzialność pełnią

moderatorzy krajowi, diecezjalni i parafialni.

Dzień Wspólnoty Oaz Rekolekcyjnych - Krościenko n.

Dunajcem

Każdy moderator pełni swą posługę wraz z zespołem diakonii. Diakonię moderacji mogą

pełnić zarówno osoby świeckie jak i duchowne. Kapłani w Ruchu spełniają rolę moderatorów, a nie należący do niego –

opiekunów. Spoczywa na nich odpowiedzialność za duchową formację

uczestników Ruchu i eklezjalność wspólnot.

Kadra animatorów – OŻK IIIst. Kraków 2006r.

Ruch Światło - Życie to szczególny, bo wypracowany w naszym kraju,

charyzmatyczny ruch odnowy Kościoła. Warto go poznać ponieważ może być on cenną pomocą w naszej służbie Bogu i

człowiekowi w Świętym Kościele Chrystusowym.

Więcej o Oazie znajdziecie na stronie:

www.oaza.plPrezentację przygotował: Waldemar Myka