nanorrelatos gañadores 2009
DESCRIPTION
Os 12 nanorrelatos gañadores desta edición!TRANSCRIPT
![Page 1: Nanorrelatos gañadores 2009](https://reader036.vdocuments.pub/reader036/viewer/2022073009/568c48cb1a28ab4916919d99/html5/thumbnails/1.jpg)
nanorrelatos de animacion 2009
nanorrelato en galegoNon digo que me gustaría morrer. (Quero que veñan os
meus pais, Cocha Blanco)
Non digo que me gustaría morrer …Tampouco estar nesta
situación. Xa perdín a noción do tempo. Polo levar horas, días
ou semanas, xa nin o sei. Estou desconcertado antes esta
escuridade perfecta. Non podo aguantar máis, penso que vou
tolear… pero, un momento, hai unha luz. Cada vez véxoa máis
próxima.
A luz cégame. Cústame abrir os ollos. Estou nun bosque. Os
animais beben auga á beira dun regato mentres os rechouchíos
dos paxaros resoan nas árbores. Parece que todo rematou.
Encóntrome ben, memo pasaría aquí o resto da miña vida. Un
cabalo achégase correndo e detrás del outros vinte.
Acompáñanos cervos, xabarís, coellos, raposos…¡ Vanme
esmagar! A terra comeza a moverse. Coido que é un tremor!
Teño as pernas paralizadas, estou aterrecido de medo! A árbore
que está ao meu carón comeza a abanarse, cáenlle as follas.
Vexo a morte preto de min. Está caendo…! Vaime caer enriba!
AXUUUUUDAAA….!
Soa o espertador. Xa son as sete e media. Teño a cama
enchoupada en suor. Vou darme unha ducha. Chégame o
arrecendo do almorzo. Hoxe comeza o novo curso. Xa estou en
primeiro de Bacharelato, creo que vai ser un bo ano…
----
Gonzalo Piñeiro (4º A)
G - 84
![Page 2: Nanorrelatos gañadores 2009](https://reader036.vdocuments.pub/reader036/viewer/2022073009/568c48cb1a28ab4916919d99/html5/thumbnails/2.jpg)
nanorrelatos de animacion 2009
nanorrelato en galego
Non digo que me gustaría morrer. (Quero que veñan os
meus pais, Cocha Blanco)
Non digo que me gustaría morrer … É máis, non vou morrer. Por
iso teño que defenderme. Non podo ter medo. Son só ameazas, só
iso, o máis seguro é que sexa un farol, si, só para me intimidar. Pero
entón, …por que teño o corpo empapado de suor fría? Debe de ser un
acto reflexo, …ou pode que teña medo de verdade? Non, non, … non
pode ser. Son só palabras nun anaco de papel, só iso, mesmo as
puido escribir calquera. Hai bastante xente que o sabe. Que teña
débedas non significa que me vaian matar. É máis, se me matan
non poderei pagar. Si, iso, esa é a razón pola cal non me van facer
nada, porque entón quedarían sen os seus cartos. Pois se é certo, …
que fago sentada na cama coas mans na cabeza tirádome dos pelos e
suando, suando a mares co rostro desencaixado? Si, teño que
tranquilizarme. Se ser certo, xa hai tempo que estaría morta. Que é
iso? Acaban de petar na porta! Golpean. Quérena botar abaixo. Teño
que reaccionar! Facer algo e rápido! Invádeme a desesperación. Non
quero morrer!!!! Só teño unha opción, defenderme. Non me queda
outra. Xa tiraron coa porta. Agóchome detrás da cortina coa pistola
na man. Oio pasos cada vez máis preto. Unha figura armada entra no
cuarto. Énchome de valor. Disparo. Sae unha bala. Paseniño. Moi
paseniño. Deille. A figura cae ao chan. Derrúbase. Bota sangue. Bota
sangue coma se o corazón lle sobrase e a quixera botar fóra. Só vexo
sangue, sangue e máis sangue.
-----
Carlos Romero (4º A)
G - 85
![Page 3: Nanorrelatos gañadores 2009](https://reader036.vdocuments.pub/reader036/viewer/2022073009/568c48cb1a28ab4916919d99/html5/thumbnails/3.jpg)
nanorrelatos de animacion 2009
nanorrelato en galego
Non digo que me gustaría morrer. (Quero que veñan os
meus pais, Cocha Blanco)
Non digo que me gustaria morrer. Só digo que sufriría menos, esta enfermidade está acabando comigo. Por unha parte quero rematar co sufrimento, pero por outra quero seguir vivo, respirando, movéndome… Quero vivir pola miña familia, polos meus amigos, pola miña vida
Aí vén o doutor. Trae mala cara, polo que terá malas novas. Dime que o que teño é incurable, que non hai volta atrás. Xa non escoito as súas palabras, non escoito nada, só os meus pensamentos. Se vivise unha vida plena, se non estivese só facendo o vago. Diso é do único que me arrepinto.
Por fin marcha o médico. Xa podo durmir en paz. Pero nin así. Aí chega a miña familia. Cando intento durmir nunca podo. Non o entendo. Non paran de falar e teño sono, os ollos péchanseme, pésanme as palpebras, caio rendido.
Ao espertar síntome moi lixeiro, coma se non tivese corpo, vexo unha persoa moi vella nunha cama. Outros falan e din que a enfermidade que ten o ancián é a vellez, que estraga o corpo.
Daquela, doume conta de que o que está na cama son eu e comezo a ver unha luz, vou cara a ela e…
- Está morto, xa marchou – di o doutor.
G -
![Page 4: Nanorrelatos gañadores 2009](https://reader036.vdocuments.pub/reader036/viewer/2022073009/568c48cb1a28ab4916919d99/html5/thumbnails/4.jpg)
nanorrelatos de animacion 2009
nanorrelato en castelán
Sí, fue un malentendido.Sí, fue un malentendido. Todo comenzó por error.
Cuando tú saliste de la habitación, aquello no había
hecho más que empezar. Eduardo y Roy seguían con su
misterioso plan, en el cual no me dejaban tomar parte. La
situación dio un giro inesperado en el justo momento en el
que tú cerraste la puerta de la estancia. El hombre se
despertó. Rápidamente se intentó incorporar. Eduardo lo
derribó. En ese momento lo agarraron entre él y Roy. Lo
ataron, lo amordazaron y lo apartaron hacia un lado
bruscamente.
C - 77
![Page 5: Nanorrelatos gañadores 2009](https://reader036.vdocuments.pub/reader036/viewer/2022073009/568c48cb1a28ab4916919d99/html5/thumbnails/5.jpg)
nanorrelatos de animacion 2009
nanorrelato en castelán
Sí, fue un malentendido.Sí, fue un malentendido. Y desde entonces, tres años de lucha,
pleitos y resignación. Quizá no sea una gran historia, pero es la historia
de mi vida. La historia que explica por qué, día tras día, me levanto en
este duro y frío suelo provisto de un viejo y raído cojín apolillado,
observando tras las rejas como se escapa un día más de mi vida. Será
mejor que me explique.
Tres años atrás, llevaba una vida normal: a mis veinte años ya
había conseguido independizarme e irme a vivir con el hombre de mi
vida. Bueno, el hombre que por aquel entonces había que mi alrededor
fuera un cuento de hadas. Toda historia tiene su final y la nuestra acabó
trágicamente mal. Cierto día del mes de octubre, al volver de mi trabajo,
me encontré a un hombre que yacía boca abajo en el sofá nuevo de la
sala gravemente herido. Mi pensamiento se confirmó minutos después,
cuando al acercarme comprobé que era Marcos, mi marido. Como si de
una novela policiaca se tratara, ignoré los gemidos de la víctima y, sin
dejar que el miedo y el dolor se apoderaron de mí, cogí el arma que
estaba en el suelo y recorrí una a una las habitaciones de la casa en
busca del culpable. La búsqueda fue en vano. Al volver al salón, el
cuerpo de mi marido yacía inerte. El resultado de mi “hazaña heroica”:
una condena por homicidio imprudente, tres años de mi vida
malgastados en impotencia y llantos en la cárcel de Alcatrán y la pérdida
de mi querido Marcos. Lo peor de todo es que no se encontró el culpable
y cada día, al levantarme y observar como Stevenson se pasea por
delante de mi celda (porra en mano), pienso en Marcos y en lo tonta que
fui en aquel entonces.
El amor es ciego y los humanos, estúpidos.
C - 83
![Page 6: Nanorrelatos gañadores 2009](https://reader036.vdocuments.pub/reader036/viewer/2022073009/568c48cb1a28ab4916919d99/html5/thumbnails/6.jpg)
nanorrelatos de animacion 2009
nanorrelato en castelán
Sí, fue un malentendido.Sí, fue un malentendido. Aquella noche, la más terrible de mi vida.
Todo empezó cuando mis padres fueron de viaje un viernes. Me fui a duchar.
El vapor de agua llenó el baño y cuando iba a verme al espejo, estaba empañado.
Al limpiarlo, una letra apareció de la nada en él: la M. Me asusté, pero
probablemente habría sido mi hermano pequeño que lo habría escrito con
anterioridad. Fui a la cocina y me serví un zumo de piña y mango. Mi hermano me
empujó y me cayó al suelo. Al ir a limpiarlo, una letra se formó: era la letra U. eran
imaginaciones mías. Limpié la mancha y fui al congelador a coger un Maxibón. Una
letra se formó en el hielo: era la letra E. empecé a pensar que el cansancio me
producía alucinaciones. Fui a la ventana de mi habitación a ver el cielo y tomar el
aire. El cielo estaba oscurecido por las nubes. Otra dichosa letra se formó, pero
debía ser una imaginación: era la letra R. era una casualidad, pero, de nuevo,
apareció la letra E en una maceta. La palabra que formaban las letras era MUERE.
Cerré toda la casa. Escondí a mi hermano pequeño bajo la cama, cogí cuchillos y mi
rifle de bolas de hierro. Esperé delante de la puerta de mi habitación la llegada de
alguien. Después de un rato, algo golpeó la puerta y la tiró. Yo disparé y le tiré los
cuchillos. De un humo negro apareció una silueta negra encapuchada y con
guadaña. Era la Muerte. Me habló:
― Ha llegado tu hora, Marisa.
― ¿Marisa? ¿A quién te refieres con eso? Yo no me llamo así, soy un
hombre.
― Disculpe. Pero, entonces, ¿dónde está Marisa?
― Es mi vecina. No le dé ningún susto, que ya ha sufrido ataques de
ansiedad.
― Lo siento: el mensaje de MUERE era para ella.
La Muerte se marchó. A la mañana siguiente, la ambulancia me despertó con
su sirena. La vecina había muerto. La Muerte tenía razón, no fue imaginación mía.
Realmente, fue un malentendido.
C - 87
![Page 7: Nanorrelatos gañadores 2009](https://reader036.vdocuments.pub/reader036/viewer/2022073009/568c48cb1a28ab4916919d99/html5/thumbnails/7.jpg)
nanorrelatos de animacion 2009
nanorrelato en francés
Il dit non avec la tête (Paroles, Jacques Prévert)
Il dit non avec la tête et il refuse de
commettre un assassinat. Ça fait une semaine de
cela. Quelques garçons viennent embêter Alex. Soit
il tue un homme, soit on le tue lui. Au début il
n'aime pas l'idée mais il finit par accepter.
Et maintenant, un pistolet à la main, un
homme mort à ses côtés et la conviction d'avoir
détruit sa vie.
-------
Isolino Redondo (2º C)
F - 40
![Page 8: Nanorrelatos gañadores 2009](https://reader036.vdocuments.pub/reader036/viewer/2022073009/568c48cb1a28ab4916919d99/html5/thumbnails/8.jpg)
nanorrelatos de animacion 2009
nanorrelato en francés
Il dit non avec la tête (Paroles, Jacques Prévert)
Il dit non avec la tête parce qu'il n'avait jamais joué dans une équipe de football. L'entraineur était très
étonné car Mathieu était très bon.“Le match va commencer, on donne toute l'énergie
que nous avons” - a dit l'entraineur. Les joueurs étaint préparés pour le match et aussi très concentrés; ils savaient que leur dernier match de championat allait être très dur à gagner. Ils se jouaient le championat.
Le match commence et ils perdent un à zéro. Pas de chance, tout leurs éfforts n'ont pas étés récompensés. Ils sont sortis du terrain avec la tête baissée. Après le match, quand Mathieu est sorti du vestiaire, un monsieur a voulu parler avec lui.− Bonjour jeune homme, est-ce que je pourrais parler
avec toi quelques intants.− Oui, sur quoi?− Sur ton futur dans le football. J'ai vu comment tu
jouais et je voudrait te faire une offre pour aller jouer au Real Madrid.
− Vous parlez sérieusement!?− Bien sûr.−
En juin Mathieu a voyagé en Espagne avec sa famille. Il a commencé a jouer et, à dix-huit ans, il a commencé dans l'équipe des grands.-----
Adrián Gatbache (1º A)
F - 5
![Page 9: Nanorrelatos gañadores 2009](https://reader036.vdocuments.pub/reader036/viewer/2022073009/568c48cb1a28ab4916919d99/html5/thumbnails/9.jpg)
nanorrelatos de animacion 2009
nanorrelato en francés
Il dit non avec la tête (Paroles, Jacques Prévert)
Il dit non avec la tête parce que la question que Antonin
lui pose ne lui plaît pas. Il lui a demandé s'il aime Victoria
Jonathan, lui, il aime Victoria; mais elle ne l'aime pas. Antonin est le petit ami de Victoria et il sait ce que Jonathan éprouve envers Victoria. Il est très jaloux, et pas seulement des sentiments de Jonathan mais aussi parce que Victoria le trouve très beau, bien plus que Antonin, même si elle pense aussi qu'il est très bête.
Un jour, Jonathan se décide à lutter pour Victoria car les jours passent et il l'aime de plus en plus. Chaque matin il se rend au lycée de Victoria pour la regarder. Victoria le trouve de moins en moins bête et commence à tomber amoureuse de lui. Antonin ne comprend absolutement rien.
Un jour, Jonathan démande un rendez-vous à Victoria et elle accepte. Ils se retrouvent devant l'entrée du cinéma. Dans le cinéma, il s'embrassent sur la bouche; ils sont très heureux.
Puis Victoria avoue à Antonin qu'elle est amoureuse de Jonathan. Il est très triste, mais Victoria pense que Jonathan mérite d'être avec elle: il a beaucoup lutté.
Victoria pense que cette histoire réssemble à un rêve avec des personnages qui luttent obstinés pour ce qu'ils aiment... mais chacun a sa façon de voir les choses.
-------Cristina Domínguez (4º A)
F - 76
![Page 10: Nanorrelatos gañadores 2009](https://reader036.vdocuments.pub/reader036/viewer/2022073009/568c48cb1a28ab4916919d99/html5/thumbnails/10.jpg)
nanorrelatos de animacion 2009
nanorrelato en inglés
Once upon a time. . . there were two brothers,
Matthew and Thomas. These boys went with their parents
on holiday to Paris (France).
The first day was horrible... the weather was very bad! The
second day was better than the previous day because the
weather was good and the brothers and their parents went
to Disneyland Resort Paris, a theme park. On this day, in
the afternoon, everything was fantastic. It was an
incredible journey! The third day was very strange... The
family went to some famous caves, in a village called “Saint
Larry”. In these caves the boys heard a lot of strange and
terrible sounds and they were scared. Matthew told
everything to his mother, but she didn't hear him. When
the family went to the hotel, Matthew told Thomas
everything about the sounds and at night the brothers went
again to the caves. Then they found the origin of the
sounds... there was a telephone! A lost telephone! And then
Matthew got up! It was a dream!
--------
García Outeiral, Vera (2º D)
I - 46
![Page 11: Nanorrelatos gañadores 2009](https://reader036.vdocuments.pub/reader036/viewer/2022073009/568c48cb1a28ab4916919d99/html5/thumbnails/11.jpg)
nanorrelatos de animacion 2009
nanorrelato en inglés
Once upon a time. . . there was a lion called Mike. He
was full of pride and honor. He had the biggest empire of
all. One day Mike had a dream. He was standing on a cliff
and there was a lot of silence. He had before him a vast
wasteland. Mike suddenly found himself falling into some
kind of pit. Mike woke up. He seemed to have fallen asleep
after eating a delicious meal. Mike thought at that moment
that he would never eat antelope again and ignored the
message that the dream was hiding. A few days later the
dream reappeared in his subconscious, but this time the
dream continued. He was surrounded by strange species.
They were making a weird noise and throwing me nuts. He
couldn't do anything because he was in a cage. The next
day when we returned from hunting he realised that there
weren't any trees. They were all sawed off. A moment later
the lion got trapped and fell into a cage. There was a
symbol on the cage. It was ZOO. Mike got nervous and
tried to break the cage. After a long struggle, he finally
broke it. The lion was ashamed for not listennig to his
dream and said that he would never ignore his dreams.
--------
Mariño, Juan Carlo (4ºA)
I - 81
![Page 12: Nanorrelatos gañadores 2009](https://reader036.vdocuments.pub/reader036/viewer/2022073009/568c48cb1a28ab4916919d99/html5/thumbnails/12.jpg)
nanorrelatos de animacion 2009
nanorrelato en inglés
Once upon a time. . . a group of students went
travelling to Paris. A boy -his name is Kevin- had a
premonition that the plane would explode and the
students would die.
Kevin began to shout and he got out of the plane
with some of the other classmates.
They were at the airport and they saw how the
plane exploded and his classmates died burnt.
They all began to cry and their families came to pick
them up. The boy beat death but all his classmates
began to die in fateful situations. Death wanted
vengeance.
The boy began to get worried and he began to
sweat. At this moment his mother woke him up. It
was all a nightmare. His classmates were alive.
----------
Ramallo Deán, Isabel (4º C)
I - 100