nicephori blemmydae curriculum vitae et carmina

8/17/2019 Nicephori Blemmydae Curriculum Vitae Et Carmina

1/160

MASTER

NEGA

IV

.

91-8004, c


2/160

MICROFILMED

1991

COLUMBIA

UNIVERSITY LIBRARIES/NEW

YORK

as part of the

Foundations

of

Westem Civilization

Preservation

Project

Funded

by

the

NATIONAL

ENDOWMENT

FOR THE

HUMANITIES

Reproductions

may not

be

made

without

permission

from

Columbia

University

Library


3/160

COPYRIGHT

STATEMENT

The

copyright

law of

the

United States

-

Title

17,

United

s

Code

-

concems

the

making of

photocopies or other

reproductions of

copyrighted

material...

Co.

-

^ia

University

Library

reserves the

right to refuse

to

accept

a

copy

order if

, in

its

judgement,

fulfillment

of

the

order

Id involve

violation

of

the copyright

law.


4/160

.

,.,.^

.%

.

-^

'fe-i-

^

.%

^3*^^

HORUS

¥,

'. >

^, '.• ,^

(*'':;

PHORI

BLEM^;

RICULUM

VITAF

t

f

/

:


5/160

COLUMBIA

UNIVERSITY LIBRARIES

PRESERVATION

DEPARTMENT

Master Negative #

1---

BIBLIOGRAPHIC

MICROFORM

TARGET

Original

Material

as Filmed

-

Existing Bibliographic

Record

,d89N52

iIE96

,.^^

' mipa^

Works

1896

Nicepliorus Blemmydas.

/

Nicephori

Blemmydae

curriculum

vitae

et

nunc primum

edidit

Au^.

lieo.nenberf^.

PraecedH

:

dinsertatio

de vita

et scriptis

Nicephori

Blem-

raydac.

Lipsiae,

in

aedihus

D.

G.

Teubneri, 1R96,

cx,

136

p.

17 cm.

(Bibliotheca

scr.lptorum

j

Graecorum

et

Romanorura

Teubneriana•

)

210G00

Restrictions

on

Use:

TECHNICAL

MICROFORM

DATA

FILM

SIZE:

.^^^

REDUCTION

RATIO:__

IMAGEPLACEMENT:

,5

IIB

r\ t

-

DATE

FILMED:

.^/

\(}\\

INITIALS

\^__

HLMEDBY:

RESEARCH

.

INC

WOODBRIDGE.

CT

il

'''•'''' '^•^iMiiiiliTrWi^'*^'*' ^''^

'^^-^

iaaaafiii

a

-•

—

^-• --iinii

w

i

iM i iMir

iiMftiin

l

i

ia-^.-«-Arfife..a3 a

^tf

ati lii


6/160

BIBLIOGRAPHIC

IRREGULARITIES

MAIN

ENTRY;

A/,>^

f^cti


7/160

.

^^

AYAILABL^


8/160

^'SvX

C

Association for

Information and image

Management

1100 Wayne Avenue,

Suite

1100

Silver

Spring, Maryland 20910

301/587-8202

Centimeter

1

2 3

4

5

lU

lllllmilllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllH

11 11

I

I I

I I

I

I

6 7

8

llllllllllinlllll

9

10

11

UilL

m

12 13

iiliinliiiiii

14 15

mm

Inches

.0

1.25

lll^

2.8

III

2.5

1

|•2

2.2

1*3

~

3.6

2.0

..

tiil^u.

1.8

1.4

1.6

MRNUFfiCTURED

flllM

STRNDPRDS

flPPLIED

IMnCE»

INC.

iiiiii^i^liSiKitmiimsimiii^


9/160

BIBLIOTIIECA

;

SCRIPTORUM

GBAKCORUM

ET

ROMiNOIiUM

teubnp:rtana

3i

* ^


10/160

R.V'

13^

9*7*

~,

I

.;

-•

-'•...•.-

• .*•*

.'-»*

-i .

siS

11

C


11/160

Verlag

von

. G. Teubner

in Leipzig

und

Berlin.

j•*

ir-n

[V

u.

259 S.] gr. 8. 1907

ortrage

und

Aufsatze.

Von H.

Usener.

[

u.

-Joy

s.j

gr.

geh.

c/^.

5.

—

,

in

Leinwand gel».

JC

6.

—

Aus

den

noch

nicht verdffentlichten

kleineren

Schrifteu Useners iet hier eine

Aut

wahl

vou

Vortragen und

Aufsiitzen zusammenpcsetzt,

die

fur einen weiten Lust;rkrei

bestimmt

sind.

Sie

sollen

,,denen, die fur

geschichtlichc

Wiesensichaft Verstaiiduis

uu<

Teilnahme

habeu,

insbesondere

aber jungen Philulogen Aurtguiig

uiid Erhpbuug

briugci

nnd

ihiien

ein Eild

geben von

der

Holie

uud

Woite

dfr

wissenschaftlichen Ziele

diese

groBen

dahingegangenen

Meistors

und dieser Philologie .

Deii Inhalt

bildeu

die

Al

haiidluugen:

Philologie

uiid (ioschichtswisseuschaft,

Mythologie,

Urgauisatiou

der wisscii

schaftlicheu

Arbeit, tlber

vergkichende

Sitteu- uud Ktchtsgeschichte,

(ii-burt

und

Kiudhii

Christi;

Pelagia,

die

Perle

(aus der

Geschichte

eiues Bildea).

Als Auhaug

beicefiigt

i^

die

Novelle

„Die

Flucht

vor dcm

AVeibe ,

die als

Bearbeitung

eiuer

altchristliehe

Legende

sich

ungezwungen

anschlieflt.

OriiudriB

der

Geschichte

der klassisehen

Philoloirie. Von Prof. Di

A.

Gudeman.

[VI

wand

geb.

JC

5.20.

u.

224

S.] gr.

8.

1907. geh.M

4.80,

iu

Leiii

Dieses

Kompendium

ist

eine

vollig umgearbtdtete

und bedeutend erwtiterte

Ausgal

von des

Verfassers

Outlines

of

the

History of Philology

(5.

Aufl.

190i).

Hauptzwcck dt

Biiches iat,

als

Vademekum

fttr UriiversitiitsTorlesuugeu

zu dienen;

doch

dUrft


12/160

V

erlag von

B.

G. Teubner

in Leipzig und Berlin.

iiik.

iii

iienigebe

Enltnr.

Dargestellt

von

Fritz Baum^arten,

Franz

Poland,

Richard Wagner. 2. Auflage.

Mit 7 farbigen

Tafeln,

2

Karten und

gegen 400 Abbildungen im

Text und

auf

2

Doppel-

tafeln.

[X

u. 491 S.]

gr.

8.

1907. geh.

JL

10.—,

in

Leinwand

geb.

J(i

12.—

Dem Bedtlrfnis

nach

einer

sasaminenfaBBeiiden Darstellung der

griechiechen

und (in

einem

zweiten^ in Vorbereitiing

berindlichen

Tiande)

der runiiHchen Kultur

in

weiterem

Umfanjie,

als

eie

bisher vorliegt,

dies

Work Rechnuug tragen.

Die

Verfasser,

die

eamtlich im

praktischen

Schuldienet stehen,

haben

es

als

ilxre Aufgabe angeeehen,

die

gesicherten Ergtibnieee der

neueren Forschung

in einer flir jeden

Oe-

bildeten

fafilichen

and

lesbaren

Form

darzubieten, uuter besonderer Be-

ruckeichtigncg

dcr Bedilrfnisse und der

Ergebniese

des

Unterrichte

in

den

Oberklassen

uneerer

hoheren

Schulen.

liem geechriebcnen

Wort

tritt

erganzend

und

weiterftihrend

ein reichhaltiger

Bilderechmaok

eur

8eite, der

um eo weniger fehlen

durfte,

je lebendiger

gerade

das

Kalturleben

dee

Altertame

udb durch

scine

Denkmaler

veranechaulicht

wird.

„Ein

Buch, dae, ohne

niit Gelehrgamkeit zu

prahlen, die

wieeenschaftliche Tuchtigkeit

der

Verfaseer

be/eugt. Uberall sind auch,

bei der Behaudluug

der

Kunst

wie

der

dee

Sclirifttume

und

der pulitischen Verhaltnisee,

die

neueeteu

Funde

eingehend beriicksichtigt

Die

DarsteUang

iet meiet

knapp,

aber inhaltreich, verstandlich

und gefiillig. Trefllich

iat

glcich der kurze Abfichnitt

Uber Sprache und

Beligion

in der £inleitiuig.

Ganz

meititer-

haft

echeint

mir

die Behandluug

der

Kuust. Nirgends

blo£e

Kedeusarten, aelteu Urteile,

die fiir

den Leeer

in der

Luft ychwebcn,

weil

ihm die

Anschauangen

fehlen.

Wae

zu

sat


13/160

NICEPHORI

BLEMMYDAE

>

CURRICITLUM

VITAE

ET

CARMIFA

^'UNC

PRIxMUM

EDTDIT

AUG.

HEISENBERG.

PRAECEDIT

DISSEKTATIO

DE

VITA

ET

SCRIPTIS

NICEPHORI

BLEMMYDAE.

LIPSIAE

IN

AEDIBUS

B. G.

TEUBNERI.

MDCCCXOVl.


14/160

s^

\

-^

GYMNASIO

SENATORIO

OSNABEUGENSI

ET

HENRICO

RUNGE

NUPER

EIUS

DIRECTORI

MEOQUE

PER

PLURES

ANNOS

PRAECEPTORI

CARISSIMO

-

//

-

GRATO

ANIMO

/-

HOC

OPUSCULUM

DEDICAVI.

LIPSIAi:

TTPIS B.

O.

TKUBNKRI


15/160

INDEX.

.

.

III.

IV.

.

VI.

VII.

.

IX.

.

XI.

.

XIII.

XIV.

XV.

pag.

De

vita

auctoris

—

XXV

De

autobiographia

XXV—XXXI

De

testamento

XXXII—XXXIII

De

epistulis

—

XXXVI

De

libris

ayCov

XXXVI

—LIV

De libro

,

, LIV

—

LVI

De

encomio

in

S.

loannem

evange-

listam

LVI—

LIX

De libris

geographicis

LIX—

LXIV

De libro

qui

inscribitur

-

LXIV—

LXVII

De

libris

pliilosophicis

LXVin-LXXXII

a.

De

epitome

logica LXVIII—

LXX

VIII

b.

De

epitome physica LXXVm-LXXXn

De

libris

et

LXXXIII—LXXXIV

De

libris medicis LXXXV—

LXXXIX

De

explanationibus

psalterii .

. .

LXXXIX

—

XCIV

De

carminibus

XCIV—

CVIII

Supplementa

varia

CVIII—

CX


16/160

/

PKOLEGOMENA.

VII

PROLEGOMENA.

Etiamsi

iure

a

viris

doctis

postulatur,

ne

satis

habeant

singulas

disciplinae

cuius

studio

sese

dediderunt

i^artes

pervestigare

,

sed

ut

ea,

quae

hic

illic

cognoverunt,

universa

una

imagine

depingant,

qua

spatium

progressionis

ingenii

humani

repraesentari

possit,

tamen,

ut

hoc

munere

maximo

atque

praeclarissimo

fungantur,

evocari

ei

non

debent,

priusquam

singula

perscrutari

potuerint.

veterum

Graeconim

et

fiomanorum

historia,

ut

exemplum

ajBferam,

tam

accurate

perquisita

est,

ut

hodie

facultate

data

viro-

nam

doctorum

esse

debeat

eam

enarrare

et

quae

nostri

populi

animum

movent

comparata

aetate

vetusta

et

illustrare

et

quando

oporteat

corrigere.

studia

Byzantina

ahter

iudicanda

sunt.

nam

mores,

artes,

litterae,

omnia

denique

Byzantinorum

propria

ob

solam

eam

causam

ad-

huc

parum

nota

sunt

aut

fallacibus

iudiciis

videntur,

quod

singulis

partibus

nondum

cognitis

de

toto

eorum

cultu

atqiie

bumanitate

malevole

iudicavenmt

et

legibus

ali-

unde

sumptis

res

Byzantinas

aestimaverunt.

quin

etiam

multi

eorum,

qui

ut

aedificia

sua

exstruerent

praeclara

saxa

a

Byzantinis

mutuati

sunt,

ea

quae

relinquebant

ob-

servatione

non

dignantes

iterum

atque

iterum

famam di-

vulgavenint

litterarum

Byzantinarum

vasta

fragmenta

in-

digna

esse,

quae

singulatim

pertractarentur,

quoniam

omnia

sine

uUa

delectatione

eandem

speciem

praeberent.

quae

opmio

praeiudicata

quod

hodie

tandem

evanescere

coepit,

praecipue

Carolo

Krumbacher

tribuendura

est.

summa

enim

diligentia

is

libro,

quem

de

litteris

Byzantinis

scripsit,

reliquias

coUegit, apte

et

commode

disposuit, recte

quoad

fieri

poterat

illustravit,

optima

denique

instrumenta,

si

quis

eis

operam

suani

studiumque

navare

velit, usui

dedit.

Sed

reliquiis litterarum

Byzantinarum

tecto

conservatis

maxima

pars laboris

absolvenda

restat. neque

enim

ita

false

illi

viri

docti

iudicabant,

cum

omnia

fragmenta eadem

specie

esse

dicebant.

haec

vero falsa

erat,

nam

vera

sub

sordibus

latebat, quibus

sublatis

proprietates et lit-

terarum

et

scriptorum

denuo

apparebunt.

atque de

non-

nuUis

eorum

velut

AJichaele

Acominato et

Michaele Psello

hac

opera

ab aliis

suscepta

KrumViacher

ipse nuper

Mi-

chaelis

Glycae,

exemplo

demonstravit,

quantus

fnictus

talibus

singulis studiis

effici posset.

nos igitur

Nicepho-

rum

Blemmydam e

mortuis revocare

conati

sumus.

Pauca sunt, quae

usque adhuc

de hoc viro

nota

fuere,

nec

satis constitit^

quando

floruerit quantumque in

litteris

Byzantinis valuerit.

^j

quidV

quod

ne

Krumbacher

quidem

laudem qnae

debetiir ei

tribuit.^)

equidem

cum

in

stiidiis

de

Georgii

Acropolitae vita et

scriptis versarer,

in

dies

magis

vidi Blemmydam,

Acropolitae

magistrum, certe

haud

minore

observatione dignuni

esae quam discipulum;

quam-

obrem

summo

gaudio repletus

sum, quod

in

bibliotheca

regia Monacensi Blemmydae

autobiographiam

repperi.

qua

perlecta

admiratione

commotus

studia

de

Georgio

Acro-

polita

in tempus

posterum

differre et

primum

Nicephori

Bleramydae

vitam et scripta

pertractare

constitui.

quid

profecerim

haec

prolegomena

demonstrent.

praeterea

vitain

Blemmydae

nunc

primum

edidi,

non solum aptam

ad

^)

Postquam

ei

scriptores, de quibus

infra

in

capite

V.

plura dicpmus, nonnulla de

Blemmydae vita

narraverunt,

pri-

mus

A.

Demetracopulus

in

&-

.

',

AeL^Loc

1866

f'sq.

totam eius

vitam

breviter nec

raro

perperam

descripsit.

silentio autem is praeteriit

se

cuncta

e

Blemmydae autobiographia

hausisse, quam

codice

nostro

Mo-

nacensi anno

1866.

Lipsiam

sibi

misso

perlegeiat.

de

scriptis

Blemmydae

v.

Fabricius,

Bibl.

Gr.

(ed.

Harl.)

VII 670

sq.

et

saepius. *)

K.

Krumbacher, Geschichte

der

byz.

Litteratur.

Munchen

1891

p.

159 sq.


17/160

VIll

PKOLEGOMENA.

,i

i

inores

ipsius

auctoris

sed

etiam

ad

res

et

homines

illius

aetatis

cognoscendos.

nec

me

fefellit

multis

me

parum

caute fecisse

videri,

quod

maximam

partem

uno

illo

co-

dice

Monacensi

adhibito

hoc

opus

in

publicum

edere

ausus

sum.

sed

quamvis

intente

quaesiverim,

nonnullis

frag-

mentis

exceptis,

quibus

diligenter

usus

sum,

integrum

co-

dicem

nusquam

repperi.

quare

eo

minus

cunctari

me

debere

existimavi,

quod

codice

Monacensi

contextus

tam

paucis

mendis

corruptus

praebetur,

ut

raro

emendationi-

bus

opus

sit.

addidi

carmina

nonnulla

Blemmydae,

ut

recte

iudicari

possit,

quid

is

in

ea

arte

effecerit,

quam

ab

eo

alienam

fuisse

iisque

adhuc

putavemnt.

plura

de

codicibus

infra

exposui.

Nunc

denique

opere

peracto

Carolo

Krumbacher

et

Nicolao

Festa

amicis

meis

gratias

maxiraas

agere

debeo,

quod

consilio

et

auxilio

me

in

scribendo

adiuverimt,

nec

silentio

praeterire,

quantum

Georgii

Laubmann,

praefecti

bibhothecae

regiae

Monacensis,

obvia

comitas

rnihi

pro-

fuerit.

Scripsi

Osnabrugae

anno

MDCCCVC.

a.

d.

XVII.

Kal.

Nov.,

quo

die

ante

trecentos

annos

schola

praeclarissima

condita

est,

cui

himc

librum

sacrum

esse

volui.

k

I

I.

Ya(j

>]iiev

ovitott

toig

ovos .{)(\

//

nnattnv

{9•

ovoh

iv

u tiQo/al;, P•

60.

DE

VITA

AUCTORIS.

Ne

difficultatibus

uullis

prohibitos

in

via

nostra

pro-

gredi

nos

posse

opinemur,

in

ipso

introitu

codicibus

manu-

scriptis

admonemur

variam

praebentibus

formam

nominis

eius

viri,

de

quo

disserere

coepimus.

praenomen

Nice-

pliori

quidem

semper

idem

traditur,

ipsius

autem

nominis

permultis

formis

velut

^

^,

,

,

aliis

in

dubitationem

-

camur,

quam

praeferendam

existimemus.

attamen

quia in

vetustissimo

quoque

codice

auctor

noster

vocatur,

quod

nomen

etiam

in

optimis

annalium,

quos

Georgius

Acropolites

seripsit,

libris

manuscriptis

legitur,

a

veritate

non

aberrare

nobis

videmiir,

cum

eiim

appel-

lamus,

etiamsi

in

Acropolitae

operis

editione

Bonnensi

Immaniiel

Bekker

parum

magna

diligentia

pro

hac

forma

substituit.

^)

praeterea et

in

historia a

Nice-

phoro Gregora

scripta^),

quam

Ludovicus

Scliopen

curavit,

inter

patres

corporis

Bonnensis

scriptorum

historiae

By-

zantinae

laude

dignissimus,

et

in

Gregorii

Cyprii

de

vita

sua

narratione^)

a

B.

de

Rubeis

edita

Nicephori

nostri

nomen

semper

scnptum

legimus.

qiias

ob

causas*)

nisi

differendum

iudicium

putaveris,

quoad

lapi-

1)

Georgii

Acropolitae

annales

rec.

I.

Bekker,

Bonnae

1836.

«) Nicephori

Gregorae

historia ed.

L.

Schopen,

2

voU.,

Bonnae

1829—30.

3) Migne,

Patrolog.

Graec.

142

(1865)

1

sq.

*)

Quod Georgii

PachjTnerae

editionem

ab

I.

Bekker

cura-

tam (Bonnae

1835),

ubi alio

loco

,

alio

le-

gitur,

non

respeximus,

certe nemo

vituperaverit.

ai^>a7lMiifiriiiilltliiiiiiiririliitftfliiiiiiiiiiTiii


18/160

PROLEGOMENA.

dum

inscriptiones

vermu

clamaverint,

Nicephorum

Blem-

mydam

auctorem

nostnim

vocare

tibi

licuerit.

Is

anno

miUesimo

centesimo

nonagesimo

septimo

Con-

stantinopoli

natus')

una

cum

quattuor

sororibus

fratri-

busque

inter

quos

ipse

secundus

erat^),

in

domo

patris

qm

medici

artem

exercebat^),

iucundiesimam

pueritiam

exegit.

sed

hmus

spatii

et

urbis

recordationem

memo-

namque

sibi

retinere

non

potuit,

quod

nonnullis annis

postquam

lucem

aspexit

cum

suis

caput

imperii

in

per-

petuum

reliquit.

anno

enim

1204.

Latini

urbem

expu.ina-

verunt

et

gente

imperatoria

partim

pulsa

partim

exstincta

in

rmms

ems

imperii,

ubi

nutu

atque

arbitrio

unius

omnia

cohikta

erant

patriam

imitati

regem

instituerunt,

cuius

potentia

per

plures

principes

ooerceretur,

qui

suis

legibus

«tebantm•;

praeterea

in

extremis

finibus

imperii

pristini

hbertatem

.bi

vmd.caverunt.

quae

cum

ita

essent

Graeci

aiitiqui

status

rerum

studiosi

paulisper

nesciebant,

quo

oculos

oowcere

possent.

brevi

autem

Theodoms

La^caris,

Alexu

Angeh

gener,

qui

illo

anno

in

Asiam

egressus

' ™

•ecuperare

coeperat,

bona

spe

animos

complevit

ao

pnmum

quidem

non

magis

quam

ceteris

fortuna

e:

favit,

nam

ipsi

Nicaeni,

potentissiL

Aske

i-

VI

as,

portas

ei

clauserunt.-)

sed

qna

erat

yirtute

brevi

ulr

iT

f

^«P*^''trionalem

Asiae

i„

potestatem

suam

redegit

et

summa

prudentia

clericos

Byzantio

ex-

pulsos

amicos

sibi

reddidit.

omnes

enim

institutiones

sanctas

Constantinopoli

Nicaearr,,

quod

oppidum

brev

domuerat,

transtulit

ibique

extra

eoclesiim

huius

>4

A«m

')

.p '' ™'i

yitae

suae

priorem

partem

Blemmvdes

eecun

um

btulum

codice

Monacensi

traditum

(cf.

1)

auem rnr

egerat

(p.

i),

coiligere

possumua

eum

annis

1197

aut 11Q«

ira

3,2sq.

*)

Qeorg.

Acrop.

ed.

Bonn.

12, 11

sq.

DE

VITA

AUCTOEIS.

XI

incoluines

servavit.

^)

Graeci

igitur

cum

vidissent

illum

non

contentum

esse,

quod

sibi

ipsi

libertatem

recuperavisset,

sed

aDimum

ad

imperium

restituendum

intendisse,

statim

eum

in

maiore

honore

habere

coeperunt

quam

ceteros

principes^

qui

in

Graecia,

Epiro,

Thessalia,

Trapezunte

resederant;

huc

cum

accessisset

quod novus

patriarcha,

qiii

illo tem-

pore

'electus

erat,

postquam

superior

monachi

vestem

in-

duit,

sedem

patriarchatus

Nicaeam

esse

voluerat,

omnes

Theodorum

Lascarem

veriim

successorem

imperatoruin

existimaverunt.

itaque

Kicaeam

optimus

quisque

advenit,

praesertim

cmii Latini

multo

inconsideratiores

quam

duo-

bus

saeculis

postea

Turci

postulavissent ,

ut

Graeci

Ro-

manorum

fidei

ritimmque

leges

acciperent.

Anno

1205.

Nicepbori

quoque

pater

in

Asiam

trans-

iit.^)

hic

igitur

filius

nunquam

procul

ab

aula

regia

remotus

adolevit,

labores

et

victorias

Byzantinorum

aspexit,

quam

maxime

speraverat

expulsionem

Latinorum

vidit,

in

urbem

ipsam

nunquam

rediit.

ac

lirimiim

quidem

cum

pater

Prusae

babitaret,

quod

oppidum

hodie

Brussam

vo-

cant,

ibidem

filius

disciplina

grammatica

a

Monasteriota

quodam

instmctus

est,

quem

nonnibil

in

studiis

valuisse

eo

perspicimus,

quod postea

episcopns

Ephesi

electus

est.^)

nec

mirum

est,

quod Nicephori

magister

clericus

fuit;

tum

enim

omnes

fere

pueri ab

hominibus

ecclesiasticis

instrui

solebant,

quod scbolae

publicae

urbe

capta

musis-

que

fugatis

initio

nusquam

erant.

sed

etiam

postea,

cum

Lascares de

republica

optime

meriti

academias

condidis-

sent

et

sapientissimum

quemque

ut

munus

docendi

susci-

peret

prudentia

atque

liberalitate

adducerent,

primae

puerorum

eruditioni

clerici

praefuisse

videntur.

atque

Blem-

mydes,

postqiiam

per

quattuor

annos

elementis

gramma-

ticis instructus

est*),

Nicaeam

sese

contulit,

ut

rhetoricam

disceret.^)

huic

enim studio,

cuius

fundamenta

praeter

Isocratis

leges

praecipue

Hermogenis

et

Aphthonii

prae-

')

V.

infra

6,

29

sq.

*)

ibid.

55,

7.

55,

7sq.

*) ibid.

2,

10.

*)

ibid.

55,

8.

ibid.

15,

7

et

£HUS-.•^

«»»8»1 >»


19/160

XII

PROLEGOMENA.

cepta

antiquo

more

posita

erant^),

non

solum

ei

se

dare

solebant,

qui

postea

inter

rhetores

et

oratores

excellere

cupiebant,

sed

quicunque

ampliorem

scientiam

petebant

ea,

quae

ingenium

Graecorum

per

tot

saecula

creaverat

hoc ex

fonte

haurire

studebant.

rhetorica

autem

absoluta

Nicephorus

artem

logicam

adiit

et

primum

Nicaeae,

iude

ab

anno

1213.

Smyrnae

Demetrio

Caryce

duce,

qui

titulo

ornatiis

erat,

eam

discere

coepit.^)

sed

priusquam

eius

elementa

ut

voces

et

praedicainenta

plane

pertractavisset,

cum

magister,

quem

ne

postea

qui-

dem

laudavit,

ei

displiceret,

deserto

litterarum

studio

patris

exemplo

medici

officium

suscepit.

quamobrem

intra

annos

1215.

et

1221/22.

per

septem

fere

annos

medici

artem

tum

Ephesi

tum

Smyrnae

versatus

primum

didicit

deinde

etiam

publice

exercuit.^)

attamen

veri

non

simile

est

eum

iam

illo

tempore

libros

de

rebus

inedicis

scri-

psisse,

qui

codicibus

nobis

asservati

sunt.

nam

macris

Venus

quam

Minerva

eius

aniinum

rexisse

videtur^)

nec

scio

an

neque

feminas

adeo

oderit

atque

contempserit

ut

postea

neque

de

vita

sua

ea

laude

di,-nus

faerit,

quam

aetate

confectus

et

abbatis

digDitate

ornatus

sibi

vindicavit.

Postremo

a

puella,

quam

amabat,

desertus

Blemmydes'

ut

denuo

litterarum

studio

se

daret,

Nymphaeiim

ad

au'

lam

regiam

sese

contulit,

ibique

breviter

moratus

maioris

eruditionis

adipiscendae

causa

anno

1223.

scholara

Pro-

dromi cuiusdam

frequentare

coepit,

qui

ad

Scamandrum

flumen

m

oppido

eiusdem

nominis

habitabat.'^)

uec

sine

periculis

Nicephorus

noster

ad

eum

pervenit,

quod

impe-

rator

Scamandri

regione

sub

Latinorum

dicionem

redacta

Graecos

emigrare

vetuerat

et

fines

utrimque

custodieban-

tur.

postquam

enim

Henricus

Flandriae

comes

brevi

post

urbem

captaiu

ad

Abydum

oppidum

classe

appulsus

totam

tere

septentr

ionalem

Asiam

Graecis

eripuit^),

pace

anno

*)

ibid.

2,

25.

»)

ibid.

55,

12.

ibid.

3

3sa

*)

ibid

Minor.

London

1890

p.

154

et

tab.

p.

178.

Q

Finlav

History

of

Greece

III.

Qxford

1877

286

sq

^'

4

DE VITA

AUCTORIS.

xm

1214.

facta

regio

illa

inter

eum

et

Theodorum

Lascarem,

quocum

bellum

gesserat,

ita

distributa

est,

ut

ille

Troadis

dominationein

sibi

retineret^);

anno

denique 1225.

Latini

e

tota

Asia

expulsi

sunt

angulo

illo

excepto,

qui Con-

stantinopolim

vergit.

^)

Prodromo

igitur

magistro

Blemmydes

per

imum

an-

Dum

ut

artes

arithmeticam,

geometricam

,

optica, cat-

optrica,

astronomiam

didicit, ita

inprimis

in logicis

pro-

gressus est.^)

de ipso

autem

magistro,

quem

praestanti

litterarum

scientia

fuisse

conicimus,

niliil

accuratius

tradi-

tum

habemus

nec

certum

est,

quae

ratio

aut

necessitas

inter

eum

et

illos

duos

Prodromos

intercedat,

qui viris

doctis

iam

diu

noti

fuere.^)

mihi

tamen,

si

quid conicere

liceat,

veri

simile

videtur

nisi

omnia

certe

niaiorem

partem

il-

lorum

scriptorum

et

rhetoricorum

et

grammaticorum,

quo-

rum

Ptochoprodromum

illum

auctorem

fuisse

plerique

virorum

doctorum

usque

adhuc

putaverunt,

non ab eo

sed

ab

altero

quodam

Prodromo

composita

esse.

Anno

nondum

peracto

Blemmydes

in

fines

Byzanti-

norum

revertit

et

Smyrnae

cum

Demetrio

Caryce,

a

quo

antea

instructus

erat,

de

quaestionibus

logicis

disputavit;

tanta autem

simultas

inter

eos

exstitit,

ut

Blemmydes

brevi

illinc

discederet.^)

deinde

postquam

aliquamdiu

in

aula

regia

Nymphaei

versatus

est,

ubi

iinperator

Joannes

Vatatzes,

gener

Theodori

anno

1222.

defuncti,

saepissime

habitare

solebat,

anno 1223.

exeunte

Nicaeae

clero

magnae

ecclesiae

patriae

siiae

aggregatus

statimque

^

die

natali lesu Christi

,

Epiphaniis

anni

1224.

-

nominatus est.^)

Germanus

enim,

qui tum patri-

archatu

fungebatur,

eum

dilexit

et

cotidie

secum

vivere

voluit.

ac re

vera

Blemmydes

tam

praeclara

eruditione

et doctrina ornatus

erat,

ut

plerosque

sui

ordinis

homines

multo

superaret.

cum

autem,

quod

tam

celeriter

ad su-

^5

')

ibid.

p.

296.

*) ibid.

p.

304.

^)

v.

infra

4

sq.

*)

cf.

K. Krumbacher,

Geschichte

der

byz.

Litteratur.

Mtinchen

1891, p.

359

sq.

^)

v.

infra

55

sq. ^)

ibid. 6

sq.

&^^^&• ^4^


20/160

XIV

PROLEGOMENA.

periores

dignitatis

gradus

ascenderat

tantumque

in

patri-

archae

favorem

venerat,

a

multis

ei

invideretur,

clam

pri-

mum,

deinde

palara

fallaciae

in

eum

componi

coeptae

sunt.

quas

smgulatim

enumerare

atque

enarrare

loDcrum

videtur,

quia

nihil

aliud

Blemmydes

passus

est

nisi

qliod

diligentissimus

quisque

et

studiosissimus

semper

toleravit•

homines

enim

minoris

ingenii

studiique

eum

in

gloriae'

spatio

retardare

conantur

et

omni

spe

falsi

alas

celeres

caeno

incessunt,

ut

vim

atque

impetum

impediant

po-

stremo

autem

noster

omnes

has

turpitudines

vicit

et

anno

1227.

patriarclia,

qui

ipse

calumniis

illis

permotus

aU-

quantum

eius

usum

neglexerat,

tanta

fiducia

iterum

eum

amplexus

est,

ut

Manichaeorum

seu

Paulicianorum

haeresin

exstirpandam

ei

mandaret.^)

quo

munere

Blemmydes

ut

rehgionem

suam

ad

furorem

fanaticum

auxit

ita

occa-

sionem

nactus

est

homines

tutelae

suae

commissos

ab

insidiis

eorum,

penes

quos

in

civitate

Nicaena

summa

po-

testas

erat

efficaciter

defendere.

breW

post,

cum

idem

Njmphaei

facere

iussus

esset,

ibidem

pro

episcopo

eccle-

siam

administravit.^)

Postremo

tantas

molestias

et

labores

in

dies

macris

pertaesus

precibus

suis

omni

munere

solutus

est

et

in

insulam

Lesbum

sese

contulit,

ut

perturbationibus

liber

totum

se

studiis

dare

posset.

statim

autem

a

patriarcha

revocatus,

qui

eius

officiis

carere

nolebat,

aliquantum

rursus

Nicaeae

versatus

est.«)

tamen

neque

dignitatis

accessio-

nibus

promissis

neque

patriarchae

amicitia

intima

commo-

veri

potmt

ut

in

ordine

clericorum

remaneret,

sed

post-

quam

haud

ita

diu

in

monasterio

^

in

Latro

monte

sito

habitavit

et

consilium

vitae

monachicae

ge-

rendae

confirmavit,

anno

1233.

Manasse

episcopo

Ephesi

adinvante

monachi

vestem

primum

in

duos

annos

secun-

dum

regulas

mduit.*)

Tunc

denique

quietem

et

otium

nactus

studia

theolo-

^)

ibid.

16 sq.

*)

ibid.

22.

*)

ibid.

19 sq.

3)

ibid.

21

et

60.

DE VITA

AUCTORIS.

XV

gica,

quae

quidem semper

ei maxiinae curae

fuerant,

summa

diligentia

amplexus est; quo

factum

est ut,

quemadmodum

hodie

quisquis veterum

studium dilexit

desiderio

capitur

praeclarisFima et

quasi

sacra

eorum

loca visendi,

Delphos,

Acropolim,

Olympiam,

ita

Blemmydes summo

ardore

in-

citaretur in

Palaestinam, patriam

fidei christianae,

pro-

ficiscendi,

ut in ipsis

locis sanctis

Christum

veneraretur.

quamobrem

autumno

anni

1233.

monasterio

relicto pri-

mum Rhodum navigavit.

^)

iinde ne

statim

iter

pergeret

et

iniquitate temporis

imbres ac tempestates

denuntiantis

et

eius, qui tum insulam

regebat, liberali

atque

amico

hospitio impeditus

est. quo viro

auctore in

monasterio

quodam

ad Adramyttium moiitem

sito

consedit

et in

stu-

diis omne otiosum

tempus

contrivit.

cum

autem vere

appropinquante

iter continuaturus

esset,

perturbationibus

publicis

retardatus

est. nam

Joannes Vatatzes,

quem

Leo Gabalas, dominus

Rhodi, ne

imperatorem

agnosceret

recusaverat, illo

anno

classem Cantacuzeno

duce Khodiim

misit et

brevi

insulam

subiecit.

a

militibus

autem

ter-

ram ubique

vastantibus

Blemii)ydes

quoque

in

monasterio

vexatus

Ephesum

redire

coactus

est, priusquam

Palaesti-

nam vidisset.

^)

Paulo

post acerrimus

Graecorum

fidei

defensor

contra

Latinos is

publice

exstitit. Vatatzes enim,

qui ipse res

dogmaticas

nihil

curabat

nisi ut

aliquam

utilitatem publi-

cam inde

caperet,

et

qui Frederico

II

papae

Romani

in-

imicissimo

amicissimus

erat,

recuperationem

Constantino-

polis,

quam

omnes Graeci

summo ardore

desiderabant,

papa

adiuvante

celerius se perfecturum

sperabat

quam

vi

armorum

ac

virtute

bellica

fieri

posset. ab

eo

igitur

pontifex

maximus

spe

dissensionis

ecclesiarum

sedandae

impletus

anno

1234.

duos

fratres ordinis

S.

Franeisci

et

duos

S.

Dominici

Nicaeam

misit,

qui de

azymis

et de

processione

spiritus

sancti,

quae

quidem

dogmata

prae-

cipue

in

controversia

erant, cum theologis

Graecis

dispu-

1)

ibid.

61 sq.

-)

ibid. 62

sq. cf. G.

Finlay

1. c.

305.


21/160

\

XVI

PROLEGOMENA.

tarent.

sed quamvis

magnam

operam

imperator daret,

ut

pa-

cem et

concordiam conciliaret,

tamen,

cum neque

Latini

neque

Graeci

a

sententia sua digitum

usquam

discedere vellent,

conatus

in

irritum

cecidit. quibus

colloquiis

Blemmydes

quasi

Graecorum

propugnator

interfuit;

itaque

ea,

quae in

curriculo

vitae

de

illis disceptationibus

nobis

tradidit^),

eo

digniora

sunt qiiae

legantur, quod

omnes,

qui

usque

ad

haec

tempora

de

illo

conatu

separationem

ecclesiarum

finiendi

scripserunt,

solis

e fontibus

Romanis

haurire

po-

tuerunt.

Quibus

disputationibus

theologicis

Blemmydes

cum

magis

magisque

adduceretur,

ut libros

sacros

et

scripta

patrum

ecclesiasticorum

diligentissime

perlegeret,

otium

ad

hoc necessarium

nisi

in

monasterio

se

nancisci

non

posse

arbitratus anno

1235. ordini

monachorum

in

per-

petuum

accessit^);

brevi postea

parentes,

qui interea

Nymphaei

habitaverant,

exemplum iilii

secuti

siint,

nam

omnes eorum

praeter

Nicephorum

liberi

ante

eos

de

vita

decesserant.

^)

praeceptis

autem

monachicis

Blemmydes

summa

gravitate ac

severitate

se subiecit.

quamobrem

quae

loca

Epheso

circuuiiaceiit

ut coenobiis

referta

parum

se-

creta

ratus

ad Idam

monteni

sese

recepit,

ut

vitam qiiam

maxime solitariam

ageret.

sed ad episcopi

Ephesii

vo-

luntatem reversus in

parvum

monastermm

Paxamadimn

nomine iniit,

quod ante

portas Ephesi

situm

erat;

neque

quisquam

solitudinis

socius erat

nisi

Petrus

puer

et

servus,

quem

Cosmam

appellat.

brevi

autem

postea,

cum

minister

omnium quae

a

domino

acceperat beneficiorum

immemor

noctu

gladio

eiim

aggressiis esset,

in

alterum

coenobium

frequentissime

habitatum

transmigravit,

quod

S.

Gregorio

Thauinaturgo

sacrum

erat.*)

Anno

1237. is iter

in

Palaestinam

,

quod iam

diu

animo

intenderat,

tandem

ingressus

est nec usquam

pro-

hibitus

summa

veneratione loca

illa sancta

visit.^)

neque

i)

ibid.

63 sq.

cf.

p.

XL

sq.

»)

ibid. 70.

ibid.

71 sq.

*)

ibid.

23

sq.

)

ibid.

28 et 72.

DE

^

AUCTOKIS.

xvn

enim

erat cur

homines

Christiani vererentur,

ne

a

Turcis

quicquam

sibi accideret, quod

Hierosolyma

tum

Latino-

rum

erant;

duobus quidem

annis post cum

omnium

Chri-

stianorum

ira

ac

dolore rursus

ab

hostibus

expugnata

sunt.

in

Asiam

reverso imperator ipse honorificum

munus

Blem-

mydae

detulit. familiam enim eius

iam diu

noverat

neque

oblitus

erat, quanto

in

favore is apud

patriarcham

fuisset

et

quanta doctrina

atque scientia

contra

Latinos

Graecorum

partes

defendisset.

nec

vero

miuus

inter

monachos

nostri

virtutem et

eruditionem

comprobatas esse

eo cognoscimus,

quod

interea

archimandrites

monasterii

S. Gregorii

electus

erat.

\j

quamobrem

anno 1238.

Vatatzes

quinque

adole-

scentes

in

eius scholam misit, inter

quos ille

fuit,

quem

scimus postea

et in litteris et in

rebus

publicis

inter

primos praestitisse, Georgium

dico

Acropolitam. ^)

iussu

igitur imperatoris, certe non sua

sponte, quamquam

ille

omnem

victum

necessarium liberaliter

dabat

magnumque

praemium regaliter promiserat,

Blemmydes

omnibus

libera-

libus

doctrinis atque ingenuis

discipulos illos

instruere

coepit. indulgenter autem

eis iisus

non

est

neque

omnium

eorum amicitiam sibi

peperit. severius

enim

de

vita

sen-

tiebat,

quam

ut sententias ac voluntates

adolescentium

illo-

rum

perspiceret

recteque aestimaret,

qui

nobilissimis

fa-

miliis

Nicaenis

orti

sese coercere

semperque

sine

ulla

excep-

tione

oboedire

neque

consueverant neque

volebant.

postremo

igitur

duo

ex

eis,

Romanus

et

Craterus, spe

adducti

se-

vera

magistri disciplina

se

liberatum

iri,

cum

eius inimicis

societatem

imerunt,

ut

eum e favore

imperatoris

demo-

verent.

atque primus

Craterus, cum

Manasses

arcbiepisco-

ibid.

73.

^

ibid.

29. cf. Georg. Acrop.

ed.

Bonn.

54 et

68, praeterea Theodorus

Ducas Lascaris

in

encomio in

Acropolitae

laudem

composito haec

scripsit

(cod. Paris. Graec.

3048 fol.

45''):

-

^,

-

-

,

^

,

6^ ,

'

'

,

'.

,

.

Blbmmtdes,

ed. Heisenberg.

b


22/160

XVIII PROLEGOMENA.

pusEphesi,

qui

semper amicissimus

Blemmydae

fuerat,

mor-

tims

esset,

magistrum suum

accusavit,

quod

e divitiis ab

illo

relictis nonnihil

furto

subdiixisset.

poena quidem

af-

fectus

est,

qui caliimnias

in

medium protulerat,

nihilose-

cius

autem qui

invenerant

perrexere

insidiari,

maxime

prae ceteris

Constantinus

Claudiopolites, qui defuncti loco

archiepiscopus

creatus

erat,

et

Leo Adralestus,

cui satrapis

nomine

imperator

dominationem

illius

regionis

commiserat.

nihil

autem

ei

nocuere,

nam quae brevi

post Romanus

contumeliose

disit,

quod

Blemmydes et imperatori

raale-

dixisset

et

de

rebus fidei

false sentiret,

pariter mera

mendacia-apparuerunt.M

quae

quod imperator

non

audi-

verat,

carniine a

nobis

infra edito noster ei

gratias egit.^j

attamen

omnibus

his perpetuis mimicitiis

denique com-

motus

est,

iit

monasterio

suo exiret

et Samum

in coeno-

bium,

quod ^

vocabatur, transmigraret.^)

tum aiitem

Vatatzes vere

amicum

sese

praestitit:

chryso-

bullo

eniiD eum

in

abbatis

dignitatem restituit,

qua

re

commotus

archiepiscopus

a

negotiis

ecclesiasticis

sua

sponte

sese

removit. *)

BlemiDydes

autem,

prmsquam

administrationem

mona-

sterii S.

Gregorii

Thaumaturgi

denuo

susciperet,

iussu

im-

peratoris

in

Thraciam,

Macedoniam, Thessaliam

sese

con-

tulit, ut

libros sanetos

et

profanos perlegeret atque

si

fieri

posset

colligeret.''')

Vatatzes

enim,

cui

maximae

quidem

curae

militia

erat,

tamen

qiiantum

poterat

etiam

artes

litterasque

adiuvit.^)

ab eo

igitur litteris

commendatu<

Blemmydes

omnibus

principibus

carus exspectatusque venit

nec

minns

in eis

regionibus,

quae sub

dicione imperatoris

non erant,

ob

scientiam suam

ubique

notam

ab

omnibus

benignis

vultibus

exceptus

est.

cuius rei testimonio est,

quod clerici

Achridenses

episcopi

dignitatem ei obtulerunt.'

quam

quidem

quominus

acciperet

noster et

amore

tranquilli-

^)

v.infra

30 sq.

^)

ibid. 100

sq.

^)

ibid.

30

sq.

^)

ibid.

33.

')

ibid.

35

sq.

^)

Interpolator

Acropolitae.

C.

Sathas, Bibl.

Gr.

medii aevi YII

(1894)

507.

')

.

infra 37.

DE

VITA AUCTORIS.

XIX

tatis

et

desiderio

patriae

probibitus

negotiis feliciter per-

actis

Ephesum

rediit.

ubi

cum

interea Constantinus

Claudio-

polites,

ut

supra

memoravimus,

monachi vestem induisset,

Blemmydes

invitatus est,

iit

in archiepiscopi

locum

siicce-

deret.

sed

quia ne

tum

quidem

monacbi

ordinem

deserere

voluit,

Nicephorus

quidani,

primns

diaconus inter sacerdotes

Nicaeenses,

dignitate

archiepiscopiEpbesii

ornatus

est,

fami-

liarissime

idem

iit

antea

solitus

erat

etiam

tempore

futuro

Blemmyda

usus.^)

hic

autem

intra

muros

monasterii riir-

sus

adolescentes

nonmiUos

instruere

coepit,

qiiorum ad

numerum

anno

1240.

Theodorus

quoque Lascaris,

filius

im-

peratoris,

accessit.^) qui

quantum

Blemmydam dilexerit

permagnus

numerus

epistularmn

nobis

testantur, nec alio

animo

magistrum

in

discipnlum

fuisse

eo

perspicitur,

quod

illius

amore

permotus

complures

libros

scripsit,

de quibus

infra

plura

dicenda erunt.

Honores

tamen

varios

saepiusque

oblatos

Blemmydes

non solum idcirco

aspernatus

est,

quia verebatur,

ne

studiis

non satis

se

dare

posset,

sed

quod

a

rebus

divinis

alienos

eos

putabat.

nam

tales

erant

illa aetate

cum

alii principes

monachorQm

tum

Blemmydes

noster,

\it

qua

superbia in-

flammati

essent

sub specie

modestiae

atque

humilitatis

abderent,

ciim re

vera

meliores sese

existimarent,

quam

ut rerum

humanarum

curas

sibi

imponi

vellent.

certe

enim magis

quam ceteri

bomines

quidquid agebant

deum

respicere

soliti

primas

apud

eum

sese

obtinere

et

prae

omnibus

aliis

ab eo

se

diligi

opinabantur.

illos

igitur

viros praeclaros,

qui

pristinis

temporibus

cum

omnium

^)

ibid.

38.

^)

ita

enim

verba

(39,

12)

Trccidayroymv

interpretanda

puto.

quamobrein

illud

-

^

(ibid.

1.

15)

'

accepimus'

significare

non

videtur,

sed

potius 'gratum

non accepimus'.

nam etiam

Georgius

Acro-

polites (ed. Bonn. 112,

17)

Blemmydam

Theodori

magistrum

fuisse

tradidit

et

Theodorue ipse

in

epistulis

ad

Blemmydam

scriptis (cf.

p.

XXXIII sq.)

saepissime

eum

-

appella-

-vit.

idem quomodo in

ipsius

libris

componendis

Blemmydae

sententias

respexerit atque

secutus

sit

alio

loco

disseremus.

cf.

J.Draeseke, Theodoros

Laskaris. Byz.

Z.

III

(1894)

498-513.

b*

^^-^^--^

ThAWn:


23/160

XX

PROLEGOMENA.

DE

VITA

AUCTORIS.

XXI

admiratione

res

ecclesiasticas

sua voluntate

direxerant,

imi-

tabantur

sectabanturque

et

id

maxime

studebant,

ut per-

petuam

sui

memoriam

posteris

relinquerent.

qiiare

qiiod

deo

et

sanctis ecclesias

monasteriaque

innumerabilia

aedi-

ficabant

Goetheaniini illud

respiciendum

videtur:

Ja, wer

eure

Verehrung

nicht

kennte,

Euch,

nicht

ibm

baut

ihr

Monumente.

Itemque

Blemmydes

prope

Ephesum

in

ea

regione,

quae

Emathia

vocabatur,

monasterium

exstruxit,

quod

-

sacrum

voluit.^J

ipse

autem

intra

annos

1241.

—

1248.,

dum

aedificium

finiretur,

monasterio

S.

Gregorii

Thauinaturgi

ut

antea

praefuit.

Tum

vero

necessitudines,

quibus

Blemmydes

impera-

tori

coniunctiis

erat,

remisisse

videntur.

quaraquam

enim

Germanus

patriarcha,

qui

anno

1240.

niortims

erat,

eum

imperatori

commendaverat,

hic

eiiis animum

durum

atque

praefractum

veritus

Methodium

quendam

patriarcbam

creari

maluerat.

qiio post

tres

menses

defuncto

et

sede

patri-

archali

per

quattuor

fere

annos

vacua

relicta

anno

1244.,

cimi

denuo

qui

ecclesiam

administraret

eligendus

esset

multiqiie Blemmydam

proponerent,

itemm

imperator

sen-

tentia sua

de

Bleminydae

moribus

nondum

mutata

(|iio-

ininus patriarcba is

fieret

obstitit.^)

hac

quidem

com-

pensatione usus est,

ut

per

Manuelem

novum

patriarcham

Blemmydam

interrogaret,

nuui

summis

honoribus atque

praemiis

donatus

scholam

Nicaeae

brevi

ante

conditam

regere vellet.

sed

noster iniuriarum

memor,

quas

per Cra-

terum

et

Romanum passus

erat,

epistula

ad

patriarcham

missa,

qiiani

codices

nobis

servarunt,

humauiter

illud

munus deprecatus

est.^)

Aliis quoque

rebus

amicitia,

quae

Bleminydae

cuiii

^)

V.

infra

72

sq.

Georg.

Pacliym.

ed.

Bonn.

II

342. Blem-

mydes

ipse

in compluribus

libris

velut

,

Migne,

Patr.

Gr.

142,

585

hoc

coenobium

commemoravir.

cf

L

et

LIV.

.

infra

39.

')

cf.

p.

XXXVI.

imi)eratore

erat,

dirupta

est.

neque

enim solum

cum

nescio

qaibus

de

causis

Vatatzes

aliquamdiu

cura

Theo-

doro

filio

in

simultate

esset,

cum

hoc

stetisse

videtur,

sed

ipsum

animum

imperatoris

laesit. nam

hic

Irene

uxore

anno

1241.

mortua

Annain,

filiam

Frederici

II,

in

matrimonium

duxerat. sed

fortuna

dira

illa atrocitate

a

poetis

veteribus

depicta

omnes

liberos

magnamini

illius

principis

persecuta

ne banc

quidem

vitam

beatam

in

aula

Byzantina

degere

sivit^)

nara paucos

post

annos

coniux

ipse

mortem

obiit neque

unquam

Theodorus

privignus

inter

monachos

adultns

absque eis

educatus

novercae

suae, quae

quidem

Manfredis

fortis ac

strenui

et

Enzionis

musarum

amici

soror

erat,

amicitiam

sibi

parere

potuit.

omnibus

denique

necessariis

mortuis cum

a

Michaele

VIII Palaeologo

id

praecipue

studioso

iit

dominationem,

quam dolo

ac

vi

usurpaverat,

iure

se

obtinere

probaret,

in

matrimonium

peterelur,

conditione

repudiata ab

boc

in

patriam

remissa

est.

profecto

similia

sunt,

quae

Anna passa

est,

sorti Mar-

garetae

reginae,

qiiam

poeta

Britannicus

in

scenam

induxit.

sed

ne

tam

diu

quidem, quoad

coniux

inter

vivos

florebat,

fortuna

ei

arrisit.

nam

marchesina

quaedam

noiuine

Frigga^),

quae

reginam

ex Italia

Nicaeam

secuta

erat,

pulcbritudine

corporis

animiqiie

virtutibus

imperatorem

brevi

ita

irre-

tivit,

ut

ab

eo

publice

cum

omniiim

bononim

ira ac

do-

lore

anteferretur.

iam saepius

igitur a

Blemmyda

maxinio

odio

in

adulteram

inflammato

et

verbis

et litteris

laces-

sita erat. quondam

autem brevi

ante

monasterium

con-

ditum

cum noster

in ecclesia S.

Gregorii

missam

cele-

braret,

marchesina

multis

comitata

subito

intravit,

ut

sacris adesset. quam cum

vidisset

abbas

statim

monachos

saciOrum finem

facere et

illam

ut

sceleratam

fano

exire

iussit; sola sanctitate

loci

ab

impetu

comitum

illius

de-

fensus est.

pudore

igitur

et

furore

incitata

illa

ab

im-

^)

Georg. Acrop. ed.

Bonn. 110.

Georg.

Pachym.

ed.

Bonii.

I

181

sq.

Niceph.

Gregor.

ed.

Bonn.

I

45.

'^)

hoc

nomen e

Blemmydae verbis (infra

40, 26):

nal

iv-

colligimus.

f


24/160

XXII

PROLEGOMENA.

peratore

postulavit,

ut

hominem audacem

poenis severis-

simis

afficeret;

quo

timore

Blemmydam

ipsum

liberuni

non

fuisse

eo

perspicuum

est, quod sui

purgandi

causa

litteras

bibliotheca

Vaticana

asservatas

circum

omnia

coe-

nobia

sibi

subdita

dimisit.^j

sed imperator

sceleris

sui

adeo

conscius

fuit^

ut eum punire

non

auderet;

eo maiore

tamen

odio

ex illo

tempore in

eiiin

impletus

erat.-)

Brevi

postea

aedificio

finito

Blemmydes

cum

magna

manu

monachorum

in

coenobium

suum

transmisrravit.

qiiamquam

aiitem ibi

otio frui

et

in

litteris

versari se

posse

speraverat,

tamen fidei

orthodoxae

periculis

denuo

in

publicum

evocatus

est.

anno

enim

1250. iterum

papa

legatos

ad

aulam

regiarn

iiiisit,

qui

de

ecclesiae

con-

cordia

cum

Graecis

agerent.

his

igitur

disputationibus,

quas

infra

accuratius

pertractabimus,

etiam

noster inter-

fuit

tantoque

successu

Graecomm

partes

defendit,

ut

im-

peratoris

ipsius

animum

sibi

reconciliaret.^)

Tum

ultimum

Blemmydes

res

publicas

attigit.

ex

illo

enim

tempore

in

coenobio

versatus

ita

totum

studiis

atqiie

eruditioni

discipulorum

sese dedidit,

ut

quae antea

ei

minimae

curae

fuerant

res

civiles

tum

odio

et

con-

temptioDi

ei

esse

inciperent.

id

quoque

temporis

multa,

quae

docebat,

discipulis

scripta

dedit,

quorum

nonnulla

velut

geographica,

logica,

physica,

alia,

ut

erudiendo

orta

erant,

ita

fundamenta

eruditionis

ponebantur.

parva enim

manus

adolescentium

apud

eum

convenerant,

qui

summa

admiratione

ac

veneratione

magistrura

prosecuti

id

quoque

eius

exempliim

imitati

sunt,

ut

ab aliorum

hominum

iisu

omnino

sese

excluderent.

Georgius

enim

Cyprius,

qui

postea

ad

patriarchae

dignitatem

ascendit,

cum anno

1259.

Ephesum

venisset,

ut

Blemmydam

videret

et si fieri

pos-

set

eius

scholam

frequentaret,

a

monachis

illius

urbis

de

asperitate

magistri

et de

superbia

discipulorum

taleni

ru-

^) ed.

Leo

AUatius

de

consensu

ecclesiae

717

et

in

notis

ad

Georg.

Acrop.

annales

ed. Bonn.

260

sq.

Migne 1. c.

605

sq.

*) V.

infra

39 eq.

Niceph.

Gregor.

I

46.

»)

v.

infra

41 et

74 sq.

cf.

p.

XLIIIsq.

DE

AUCTORIS.

XXIII

morem

audivit,

ut,

quamvis

eius

doctrinam

admiraretur,

consilio

ipsius

visendi

desisteret.

^)

Raro

igitur

Blemmydes

ex

otio suo

excitatus

est.

cum

autem

anno

1254.

Joannes

Vatatzes.

postquam

viginti

duos

annos

gloriose

regnavit,

eodemque

anno

Manuel

pa-

triarcha

mortui

essent,

Theodorus

novus

imperator, qui

periculis

in

occidentalibus

imperii

finibus

ortis res eccle-

siasticas

bene

compositas

novumque

patriarcbam

electum

voluit,

priusquam

ad

seditionem

sedandam

Asiam

relin-

queret,

Blemmydae

omnium

penes

qiios

ius

creandi erat

consensu

banc

dignitatem

obtulit.-)

is tainen

hunc

bonorem

non

accepit.

neque

enim

expetendam

summam ecclesine

dignitatem

ducebat,

uisi

simul

plenam

ac

liberam pote-

statem

et

agendi

et

iubendi

baberet.

hanc

vero

imjiera-

tor

ei

concedere

noluit.

nam

ex

temporibus

Theodori

illius

Studitae,

qui

postremus

ecclesiam

liberain facere

frustra

conatus

erat,

in

oriente

aliter

atque

in occidente

imperatores

ecclesiam

vicerant

neque

unquara

patriarchas

fieri

passi

erant,

quin sibi

utique

parerent.

ne

Theodorus

quidem,

fortasse

quia

ipse

rerum

sacrarum

peritissimus

erat,

potestatem

imperatoriam

quidquam

diminui

voluit.

quidV

quod

de

ipsis

rebus

divinis

et

dogmaticis

siimmum

iudicium

sibi

vindicavit.

^)

quamobrem,

postquam

Blem-

mydes

dignitatem

illam

recusavit,

Arsenium

quendam,

simplicem

monacbura,

patnarcbam

fecit,

quem

semper

sibi

dicto

audientem

babuit.

Tamen neque

imperator

amicitiam

Blemmydae

perdere

voluit, sed

brevi

post

eum

oravit,

ut

omnibus

totius

imperii

monasteriis

praeesset^),

neque

bic,

quamquam

ob

easdem

causas

ue boc

qiiidem

munus

accepit,

familiarita-

tis pristinae

oblitus

est.

complures

enim

libros,

quos

Theodoro regnante

scripsit,

velut

.

^)

et

*)

Georg.

Cyprius

de

vita sua

Migne

1. c.

24.

-) v.

in-

fra

41

sq. et

88.

^) Theodorus

Ducas

Lascaris

De proces-

sione

spiritus

sancti

ed.

H.

B.

Swete,

Londini

1875,

p.

20

sq.

V.

infra

88.

^)

cf.

p.

LXIV sq.

WfrffiiiftnifiJM^rlllfeiTfiiiiiiiiii


25/160

XXIV

PROLEGOMENA.

libellum

de

processione

spiritus

sancti^)

imperatori

dedi-

cavit.

sed

quanta

esset

Blemmydes

duritia

ac

severitate

Theodorus

cum

supremum

diem

videret

iterum

sensit,

nam

peccatorum

veniam

ab

eo

impetrare

non

potuit.^)

Quae

postea

in

imperio

Byzantino

gesta

sunt

tran-

quillam

Blemmydae

vitam

non

perturbarunt.

nam

Michael

Palaeologus,

qui

Theodoro

anno

1258.

mortuo

rerum

po-

titiis

est,

ne

modico

quidem

usu

nostrum

attigit.

scien-

tiam

vero

atque

doctrinam

Blemmjdae

plurimi

aestima-

visse

videtur,

nam

cum

anno

1261.

Constantinopoli

capta

solemniter

introiturus

esset,

preces

nonnullas,

quae

inter

triumphum

publice

pronuntiarentur,

ab

illo

componi

vo-

luit.

)

in

mutuam

tamen

reverentiam

eum

non

incli-

navit.

an quod

gubernaciila

reipublicae

vi

ac

nece

capes-

siverat,

quod

immensas

opes

ab

eis

qui

antea

regna-

verant

diligentissime

coUectas

prodige

effundebat

atque

consuinebat,

quod

denique

loannem

Tbeodori

filium

crude-

lissime

vexaverat

et

postremo

turpi

morte

aflfecerat.

Blem-

mydae

se

probare

potuit?

quas

ob

causas

noster

facul-

tate

illum

impediendi

non

data

postremis

annis

monasterio

suo

administrando

et

litterarum

studio

contentus

vitam

soli-

tariam

degit.

brevi

autem

priusquam

moreretur

losephum

patriarcham

vidit,

qui,

cum

contra

Arsenii

sectatores

pugna-

ret,

benevolentiam

nostri,

ut

qui

potentissimus

omnium

in

Asia

monachorum

erat,

sibi

parere

studuit.^)

sed

Blem-

mydes

rerum

publicarum

plane

neglegens

nec

curans

utnim

Josephus an

Arsenius

patriarcha

esset,

neque

ob-

oedienter

neque

familiariter

eum

audivit.

tamen

sola

monasterii

cura

occupatus

Josephum

iure

patriarchatum

obtinere iudicavit,

quod

hic

se

ab

imperatore

bullam

aure-

am

impetraturum

esse

promiserat,

qua

testamentum

ab

illo

factum

sanciretur

et

monasterium

semper

immune

ac

liberum

probaretur.

et

patriarcha

quod

pollicitus

erat

praeshtit,

imperator

quae

sanxerat

more

siio

neglexit.

4N

rl^

^-

%

^^^^'f

')

^•

i^fra

47

sq.

Georg.

Acrop.

195.

Georg.

Pachym.

1

338

sq.

^

DE

AUTOBIOGRAPHIA.

XXV

quidquid

enim

monasterium

Blemmydae valebat,

soli eius

qui

praeerat

virtuti

ascribendum

erat. cum

igitur circa

annum

1272.

Blemmydes vita

defunctus

esset^),

a paucis

amatus,

multis

offensus,

a

nullo

non

plurimi aestimatus,

Michael

opes ab

eo

relictas

magnae

ecclesiae Byzantii dedit,

cuius

membrum

is

quondam fuerat,

monasterium

ipsum

nomine

raetochii

alteri

cuidam coenobio prope

in

Galesio

monte

sito

adiunxit.^)

postea

aut

Tamerlani

illius

furore

aut

vi

roborum

subterraneorum

deletum

est.

tota

eniin

illa

regio,

ubi

ex

innumerabilibus

mouasteriis

cotidie

tuui

preces

ad

caelum

mittebantur, liodie

deserta et

inculta

est,

sedes

latronum

et

ferarum.

monumentum

coenobii

situ

perennius

Blemmydes

libris

suis

exegit.

II.

DE

AUTOBIOGRAPHIA.

Plerumque

in

vita

Nicephori Blemmydae

scribenda

ipsius

narrationem

secuti

sumus.

eam

cum titulo Nly.t]-

oiai

,

,

ntegram uno codice

Monacensi

225

traditam

babemus,

cuius

descriptionem

hic addimus.

cod.

Monacensis

Graec.

225

(M)

chartaceus

est sine

signis

aquariis,

partim

initio,

partim

secundo

dimidio saeculi

XIV.

scriptus,

constans

foliis

373

exaratis, pluribus

partibus

compositus,

quas

diversae

manus

scripserunt,

vestitus est

ligno,

folia

singula

0,24

m

alta,

0,16

m lata,

lineae

scriptae 0,19

m

altae,

0,12

m

latae

sunt.

1.

fol.

1 ^

|/;

.1

^

Sl

-

.

nc.

.

.

^)

certe

iam anno

1273.

mortuus erat.

cf. Georg.

Metoch.

ed.

G.

Cozza

in A. Mai,

Nova

Patrum

Biblioth.

VIII

39;

Jose-

phus autem

anno

1271. ad

eura venisse

videtur.

^*)

Georg.

Pacbyni. I

342.

ais^aife^a88Eaaaja£ri


26/160

XXVI

PROLEGOMENA.

Sequuiitur

usque

ad

fol.

38^

compluria

scripta

minora

S.

Maximi

Confessoris,

quae

singula

hic

enumeremus

eo

minus

necesse

est,

quod

cuucta

apud

Hardtium,

catal.

codd.

mss.

Graec.

Monac.

II

462

sq.

descripta

sunt.

2.

fol.

Sd^—AO^

canon

paschalis

incerti

cuius-

dam

auctoris

(cf.

p.

CVIII).

folia

41'—

203^

alia

manu

exarata

et

quaternionibus

distributa

siint;

continent

epitomen

logicam

et

physicam

Blemmydae.

^

3.

fol.

41' :

,

,

se-

quitur

index

capitum

XL.

inc.

fol.

41'':

rj

.

expl.

fol. 117':

vmI

.

4.

fol. 117':

7

,

.

equitur

index

capitiim

.

nc.

fol.

117'':

.

expl.

fol.

203'':

'&.

folia 204'—

281''

alia

manii

scripta

et

inde

a

folio

216

quaterniouibus

distributa

sunt.

5.

fol. 204':

-

-

.

inc,

.

expl.

fol.

205'':

.

.

.

206':

^.

nc:

]

.

expl

fol.

216'^

^)

,

.

.

fol.

217';

,

,

^

-

,

\


27/160

PROLEGOMENA.

|a?

^

reXeLaâ,

^

eivac

iv

,

expl.

fol.

373 :

.

Mirabundos

audio

c,ui

legunt

quaerentes,

nun,

solo

lioc

codice

Monacensi

Blemmydae

opus

nobis

traditum

sit

totum

certe

quamvis

bibliothecas

perscrutatus

sim,

nus-

quam

aibi

.d

repperi

neque

uUum

e

codicibus,

nui

cmi-

dem

catalog.s

enumemti

suBt,

me

eflFugisse

peAuasL

mih,

habeo

tam

eiigui

numeri

eausas

si

cognoscere

veli«

praeter

multa

alia,

quae

semper

afferri

solent,

id

ZL•

sterio

statim

post

eius

mortem

alteri

subiuncto

brevi

inter

obruta

est

quamquam

ig,tur

libri

eius

iterum

atcme

terum

per

ecti

sunt,

tamen

neque

ei

qui

legerunt

de

auotons

vita

ac

rebus

gestis

u«quam

quaesiverunr

nec

vX

Tta

''^'°™

^ ' '^'^

GraecaeVidquan.

pos

e

nairatione

co

loquiorum

cum

Latinis

factoram

complevit

~

^^P^^^^-I-

-b-

tradita

est.

'

hl

e'

iragmenta

hodie

asservantur

2

cod

Laur.

Graec.

plut.

VI

12

saec.

XIV

(L)

loj.

215

:

-

'

/////

^

^

inc:

.

expl.

fol.

218^:

'

,

.

^^^~^'

^^

'*

'^^'

^-

^^' 2^

^îîonis

nostrae

)

.

cod.

Marc.

Graec.

154

saec

XIV

(V)

inc:

.

expl.:

^tt^M^^^l'

^^ '^

74,

19-80,

20

editioms

nostrae.)

4.

cod.

Mosq.

Graec.

240

saec.

XIV

^

^

fol.

249:

'

-

^''

DE

AUTOBIOGRAPHIA.

XXIX

inc:

.

expl.

fol.

252:

.

.

cod.

Mosq.

Graec.

250

saec.

XVII

fol.

315:

-

.

nc:

.

expl.

fol.

319:

.

odicem Laurentianum

Nic.

Festa

contulit,

Marcianum

C.

Castellani

conferendum

curavit.

Anno

millesirao

ducentesimo

sexagesimo

quarto

liber

prior

huius

narrationis

scriptus

est;

neque

enim habemus,

ciir

inscriptionem

codice

Monacensi

fol.

217'

praebitam

falsain

esse

ducamus,

quae

ut

fortasse

non ab

ipso

auctore

praefixa

ita

certe

non

ab

ignaro

quodam

addita

est.

idem

de

titulo

iudicandum

videtur.

neque

eniui annales

Blemmydes

scribere

voluit,

qui

a

quovis

lit-

terarum

amico

legerentur,

sed

consilio

adductus

^^^

^

iv

-

'

^

(.

1).

his

verbis

praeterea

docemur

Blemmydae

narrationem

in

eo

genere

litterarum

numerandam

esse,

quod

vitas sanc-

torum appellare

solemus.

atque

plurima

huius

generis

opera,

quae

novissimis

temporibus

optimo

iure

in dies

magis

attento

studio

digna

existimantur,

ex

eodem

auctorum

consilio

videntur

orta

esse.

unus

enim

e

monachis

coe-

nobii cuiusdam,

saepissime

ex

eis,

qui

ipsi

conditorem

cognoverant

oculisque

viderant,

res

ab

eo

gestas

in

eius

honorem et

in posterorum

imitationeni

atque

observantiam

memoriae

tradidit.

Blemmydes

autem,

quasi

suspicatus

esset

monasterium

a

se

exstructum

haud

diu

liberum

mansuram

esse,

munus

vitae

suae

litteris

mandandae

posteris relinquere

noluit.

quorum

se

inter

scribendiim

summam rationem

habuisse

ipse

his

verbis

testatur:

-

'

(.

1).

itaque

in

hoc

libro

componendo

exempla

vetera

eiusdem

generis

ad

imitan-

dum

sibi proposuit.

quod

igitur

quasdam

res

miras,

quae


28/160

XXX

PEOLEGOMENA.

sibi

aecidissent,

memoriae

prodidit,

iUa

exemnla

secutus

genus

narrandi

imitatus

est,

et

„t

rerum

veritatem

Tnte -

dum

parum

respexit

ita

nusquam

consilio

eam

neglexit

prodigia

vero

seu

„,era

mendacia

tradere

non

ausus

satis

habmt

narrare

nonnunquam

se

mirifice

e

periculis

ser-

vatum

esse

saepius

autem

se

ipsius

dei

subito

interventu

a

rebus

adversis

custoditum

esse

quin

kter

scribendum

persuasum

sibi

habuerit

quis

dubitaverit^

'


29/160

XXXII

PROLEGOMENA.

DE

TESTAMENTO. DE EPISTULIS.

XXXIII

in.

DE

TESTAMENTO.')

Curriculum

vitae

siiae

Blemmydes

quasi

testamentum

monachis

suis

reliquit,

ut

exemplum

haberent,

qiio

vitas

ac

mores

regere

possent.

praeterea

id

quoque

viros

illos

sanctos

qui

monasteria

condiderant

imitatus

est,

quod

re-

gulas

certas

et

leges

composuit,

secundum

quas

victus

cotidianus

monachorum

suorum

dirigeretur.

omnes

fere

quidem

monachi

Byzantini

S.

Basilii

regulam

sequebantur,

ita

tamen

ut

singulis,

qui

coenobia

exstruebant,

commis-

siim

esset,

utrum

maiore

an

minore

diligentia

et

austeri-

tate

eam

a

monachis

suis

observari

vellent.

in

mona-

sterio

igitur

Blemmydae

legibus

Basilii

summa

severitate

obtemperatum

esse

neque

quisquam

miretur,

qui

mores

eius

cognoverit,

et

reliquiis

testamenti

satis

indicatur.

neque

enim

totum

id

reliquiim

est,

sed

quattuor

capita

nobis

servata

sunt,

quorum

tria

infra

(p.

93

—

99)

edidimus;

quartum,

quia

a

ceteris,

quae

interciderunt,

disiunctum

mi-

noris

momenti

est,

typis

exprimere

nos

debere

non

putavi-

mus.

maior

pars

testamenti

periit,

nam

cum

brevi

post

Blem-

myd

nicephori blemmydae curriculum vitae et carmina

Documents