Nowenna przed Bożym Narodzeniem

1. Pieśń: Archanioł Boży Gabriel.

2. Modlitwa na każdy dzień:

Maryjo, Królowo Patriarchów i Proroków, któraś dobrze poznała ogromną tęsknotę

tylu sprawiedliwych oczekujących obiecanego przez Boga Zbawiciela. Ty po

zwiastowaniu przez dziewięć miesięcy z miłością nosiłaś Go w swym dziewiczym

łonie, pogodnie oczekując tego szczęśliwego dnia, w którym On miał się narodzić,

wypełniając prorocze zapowiedzi. Prosimy Cię, Matko Boża, pomóż nam przez te

dziewięć dni z Tobą rozważać tajemnice Chrystusa i dobrze się przygotować do

uroczystości Bożego Narodzenia. Odprawiając tę nowennę, przede wszystkim

chcemy z Tobą wielbić Boga i dziękować Mu za to, że zesłał na świat „Syna swego,

zrodzonego z Niewiasty” (Ga 4,4). A jeżeli się Tobie podoba, prosimy Cię też, abyś

wyjednała nam u Syna łaskę …

3. Modlitwy na poszczególne dni nowenny:

Dzień pierwszy (16 grudnia):

„Żyjmy na tym świecie sprawiedliwie i pobożnie, oczekując spełnienia się naszej

nadziei” (Tt 2,12-13). Nikt nie może żyć pogodnie bez nadziei. Prawdziwą nadzieją,

która nadaje sens naszemu życiu, jest Chrystus. On dla nas stał się Człowiekiem, On

przygotował nam miejsce w domu swego Ojca. On przyjdzie kiedyś ponownie, by

zabrać nas do siebie. Ale tylko ci, którzy oczekują Jego przyjścia żyjąc sprawiedliwie

i pobożnie, będą mieli udział w Jego chwale i radości wiecznej.

Panie Jezu, nasza Nadziejo! Dziękujemy Ci za Twoje Wcielenie i za wszystkie dane

nam obietnice. Dziękujemy Ci, że już nam przygotowałeś miejsce w Twoim

Królestwie. Pomóż nam Twoją łaską żyć na tym świecie sprawiedliwie i pobożnie,

świadcząc także wobec innych o tej nadziei, którą w sobie nosimy.

Dzień drugi (17 grudnia):

„Nie zostanie odjęte berło od Judy (…) aż przyjdzie Ten, do którego ono należy, i

zdobędzie posłuch u narodów” (Rdz 49,10). Święty patriarcha Jakub, błogosławiąc

przed śmiercią swych synów, wypowiedział proroctwo mesjańskie; spełniło się ono

wówczas, gdy do władzy w Jerozolimie doszedł król Herod, który nie pochodził z

pokolenia Judy, ani nawet nie był Żydem. Boże proroctwa są prawdziwe i spełniają

się w przewidzianym czasie, niekiedy po wielu latach czy wiekach. W Narodzie

wybranym wszyscy sprawiedliwi z wiarą przyjmowali i rozważali słowo Boże,

oczekując z ufnością na jego wypełnienie.

Panie Jezu, oczekiwany przez Patriarchów i Proroków! Ty objawiłeś nam Ojca; w

Tobie jest pełnia Objawienia, bo w Tobie wszystko się wypełniło. Dziękujemy Ci za

wszystkich naszych ojców i starszych braci we wierze. Pomóż nam za ich

przykładem kochać, rozważać i wypełniać w życiu słowo Boże.

Dzień trzeci (18 grudnia):

„Oto Dziewica pocznie i porodzi Syna, któremu nadadzą imię Emanuel, to znaczy

Bóg z nami” (Mt 1,23). Św. Józef, człowiek sprawiedliwy, prawy potomek króla

Dawida, kiedy spostrzegł, że poślubiona mu Maryja jest brzemienna, mimo że

jeszcze nie zamieszkali razem, nie chciał Jej podejrzewać o zdradę, ani tym bardziej

narazić Jej na zniesławienie czy publicznie potępić. Dlatego zasłużył na to, by Bóg,

który widzi ukryte zamiary serc, przez Anioła objawił mu swą tajemnicę, że Maryja

nosi pod sercem Mesjasza, którego poczęła jako Dziewica, aby wypełniło się w Niej

znane proroctwo Izajasza 7,14.

Panie Jezu, Synu Dziewicy, dziękujemy Ci za św. Józefa, za jego prawą i pełną

szacunku postawę wobec Maryi. Dziękujemy Ci za wszystkich ludzi żyjących w

czystości serca i w prawości. W tych czasach, kiedy tak często i tak łatwo

podejrzewa się ludzi i oskarża ich publicznie, nawet nie mając ku temu żadnych

podstaw, i w ten sposób naraża się ich na zniesławienie i zniewagi, pomóż nam

nikogo nie oskarżać ani nawet źle nie myśleć o innych, abyśmy byli w tym podobni

do Twego ziemskiego Opiekuna, św. Józefa.

Dzień czwarty (19 grudnia):

„Nawiedzi nas z wysoka Chrystus, Wschodzące Słońce, aby nasze kroki skierować

na drogę pokoju” (Łk 1,78-79). Chrystus, Książę Pokoju, narodził się w czasie, kiedy

na całym obszarze Cesarstwa Rzymskiego nie było wojen. W Betlejem pasterzom

Aniołowie zwiastowali „na ziemi pokój ludziom dobrej woli”. Wojna zawsze jest

straszliwą tragedią, bo niesie ze sobą śmierć i kalectwo, zniszczenie, przemoc i nędzę

materialną i moralną.

Panie Jezu, Ty jesteś naszym Pokojem! Dziękujemy Ci za czas pokoju, w którym

żyjemy, i za wszystkich ludzi dobrej woli, którzy się do tego przyczynili. Uczyń nas,

Panie, narzędziami i posłańcami Twojego pokoju, abyśmy mogli słowem i modlitwą

przyczyniać się do pojednania i zgody między ludźmi i narodami. Daj nam też, na ile

to możliwe, abyśmy sami żyli w zgodzie ze wszystkimi ludźmi, zwłaszcza z tymi,

którzy należą do naszych rodzin, wspólnot, środowisk pracy.

Dzień piąty (20 grudnia):

„Oto poczniesz i porodzisz Syna” (Łk 1,31). Te słowa, wypowiedziane przez Anioła

do Maryi, są Ewangelią, czyli Dobrą Nowiną. Są one jakby echem owego pierwszego

nakazu Bożego, który otrzymali Adam i Ewa po stworzeniu: „Bądźcie płodni i

rozmnażajcie się, abyście zaludnili ziemię” (Rdz 1,28). Maryja, Nowa Ewa, stała się

Matką wszystkich żyjących przez to, że poczęła i urodziła Syna Bożego.

Panie Jezu, Synu Maryi, dziękujemy Ci za dar życia i za naszych rodziców, którzy

nas z miłością przyjęli. Dziękujemy Ci również za to, że dałeś nam Maryję za Matkę.

W tych czasach pogardy dla życia i częstego deptania Twoich praw i nakazów,

chcemy tym bardziej cenić i szanować życie każdego człowieka, dostrzegając w nim

Twojego i naszego brata, a szczególnie chcemy bronić każdego poczętego życia.

Dzień szósty (21 grudnia):

„Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Tobie od

Pana” (Łk 1,45). Maryja z pokorną wiarą przyjęła wolę Bożą, zwiastowaną Jej przez

Anioła, i wydała na świat Zbawiciela. Elżbieta uwierzyła w zapowiedź Gabriela i

urodziła św. Jana Chrzciciela, największego z proroków, który już w łonie swej matki

został napełniony Duchem Świętym. Wiara zawsze jest płodna w swych skutkach.

Panie Jezu, dziękujemy Ci za łaskę wiary, otrzymaną w rodzinie i w Kościele

katolickim. Nie pozwól nigdy, byśmy się jej wstydzili albo wyrzekli! Przeciwnie,

pozwól nam się nią chlubić, żyjąc według niej i z prostotą i odwagą dając o niej

świadectwo, także wobec tych, którzy nie mają wiary lub nawet przeciw niej walczą.

Dzień siódmy (22 grudnia):

„Wielbi dusza moja Pana, (…) gdyż wielkie rzeczy uczynił mi wszechmocny” (Łk

1,46.49). Podobnie jak niegdyś Anna, matka proroka Samuela, również Matka Boża

przy nawiedzeniu w prorockim uniesieniu wielbi Boga śpiewając hymn Magnificat.

Wielbi Go za wspaniały dar swego macierzyństwa, ale także za te wszystkie wielkie

rzeczy, które wszechmocny Bóg w swym wielkim miłosierdziu uczynił dla Niej i dla

całej ludzkości.

Panie Jezu, dziękujemy Ci za tyle łask, którymi obdarzasz nas i naszych bliskich.

Pragniemy każdego dnia wielbić Cię z Maryją, czy to słowami tego pięknego hymnu

Magnificat, który Ona Tobie wyśpiewała, czy też innymi. Jednak przede wszystkim

pragniemy wielbić Cię naszym życiem pełnym wdzięczności.

Dzień ósmy (23 grudnia):

„Oto stoję u drzwi i kołaczę: jeśli ktoś usłyszy mój głos i drzwi otworzy, wejdę do

niego i będę z nim wieczerzał, a on ze Mną” (Ap 3,20). Św. Elżbieta pośpiesznie

otworzyła drzwi, przyjmując Maryję do swego domu. W zamian Bóg napełnił łaską i

radością ją samą i jej dziecię, a potem wszystkich domowników. Dom Elżbiety stał

się w ten sposób pierwszym domem, w którym mieszkał Zbawiciel, ukryty jeszcze w

łonie swej Matki. Jakże odmienne było doświadczenie mieszkańców Betlejem, którzy

zamknęli swe drzwi przed poszukującymi noclegu wędrowcami.

Panie Jezu, ubogi Wędrowcze proszący o gościnę! Dziękujemy Ci, że do nas

przychodzisz: ukryty w Najświętszym Sakramencie, a także w każdym człowieku

pukającym do naszych drzwi lub spotykanym na drodze. Pomóż nam rozpoznawać

Cię i chętnie otwierać nasze drzwi i serca, abyś mógł u nas mieszkać i napełniać nas

Twą radością i łaską.

Dzień dziewiąty (24 grudnia):

„Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, bo lud swój nawiedził i wyzwolił” (Łk 1,68). Oto

kapłan Zachariasz, ojciec Jana Chrzciciela, uzdrowiony ze swej niewiary, odzyskuje

mowę i od razu błogosławi Boga za to, że wypełnił dane przez proroków obietnice,

nawiedził swój lud i wyzwolił go z niewoli grzechów.

Panie Jezu, nasz Wybawicielu, dziękujemy Ci, że nas nawiedziłeś i wyzwoliłeś z

różnych zniewoleń, spowodowanych naszymi grzechami. Dopomóż nam, abyśmy

nigdy więcej do nich nie wracali. Pomóż nam trwać we wierze i w Twej łasce i

zawsze Cię błogosławić. Polecamy Ci też naszych braci zniewolonych różnymi

nałogami, abyś ich raczył z nich uwolnić.

4. Litania Loretańska lub Antyfona Maryjna.